Romenu is een blog over gedichten, literatuur en kunst Maar Romenu is ook een professionele freelance vertaler Du-Ne en Ne-Du http://www.roumen-vertalingen.nl/
Georg Trakl werd op 3 februari 1887 in het conducteurshuis aan de Waagplatz 2 in Salzburg geboren. Zijn vader, Tobias Trakl, was een handelaar in ijzerwaren en zijn moeder, die ook psychische problemen had, was Maria Catharina Trakl, (meisjesnaam Halik). Voorts had hij nog drie broers en drie zussen. Margarethe (doorgaans Grethe genoemd) stond hem het naast, zelfs zodanig dat sommigen een incestueuze verhouding vermoeden. Zijn jeugd bracht hij door in Salzburg. Vervolgens bezocht hij van 1897 tot 1905 het humanistische gymnasium. Om toch een academische opleiding te kunnen volgen, werkte hij tot 1908 in de praktijk bij een apotheker. Sommigen vermoedden dat hij dit vooral deed om zichzelf opiaten te kunnen verschaffen. Bij het uitbreken van WO I werd Trakl als medicus naar het front in Galicië (heden ten dage in Oekraïne en Polen) gestuurd. Zijn gemoedsschommelingen leidden tot geregelde uitbraken van depressie, die verergerd werden door de afschuw die hij voelde voor de verzorging van de ernstig verwonde soldaten. De spanning en druk dreven hem ertoe een suïcidepoging te ondernemen, welke zijn kameraden nochtans verhinderden. Hij werd in een militair ziekenhuis opgenomen in Kraków, alwaar hij onder strikt toezicht geplaatst werd.Trakl verzonk daar in nog zwaardere depressies en schreef Ficker om advies. Ficker overtuigde hem ervan dat hij contact moest opnemen met Wittgenstein, die inderdaad op weg ging na Trakls bericht te hebben ontvangen. Op 4 november 1914, drie dagen voordat Wittgenstein aan zou komen, overleed hij echter aan een overdosis cocaïne
Paul Celan
Paul Celan werd onder de naam Paul Antschel op 23 november 1920 geboren in Czernowitz, toentertijd de hoofdstad van de Roemeense Boekovina, nu behorend bij de Oekraïne. Paul Celans ouders waren Duitssprekende joden die hun zoon joods opvoedden en hem naar Duitse christelijke scholen stuurden. In 1942 werden Celans ouders door de Duitse bezetter naar een werkkamp gedeporteerd en daar vermoord. Hijzelf wist aanvankelijk onder te duiken, maar moest vanaf juli 1942 in een werkkamp dwangarbeid verrichten. Celan overleefde de oorlog. Via Boekarest en Wenen vestigde Celan zich in 1948 in Parijs. Daar was hij werkzaam als dichter, vertaler en doceerde hij aan de prestigieuze Ecole Normale Supérieure. Vermoedelijk op 20 april 1970 beëindigde hij zijn leven zelf door in de Seine te springen.
Gerard Reve
Gerard Reve over: Medearbeiders ”God is in de mensen, de dieren, de planten en alle dingen - in de schepping, die verlost moet worden of waaruit God verlost moet worden, door onze arbeid, aangezien wij medearbeiders van God zijn.” Openbaring ”Tja, waar berust elk godsbegrip op, elke vorm van religie? Op een openbaring, dat wil zeggen op een psychische ervaring van zulk een dwingende en onverbiddelijke kracht, dat de betrokkene het gevoel heeft, niet dat hij een gedachte of een visioen heeft, maar dat een gedachte gedachte of visioen hem bezit en overweldigt.”
Simon Vestdijk
Simon Vestdijk (Harlingen, 17 oktober 1898 – Utrecht, 23 maart 1971) was een Nederlands romancier, dichter, essayist en vertaler. Zijn jeugd te Harlingen en Leeuwarden beschreef hij later in de Anton Wachter-cyclus. Van jongs af aan logeerde hij regelmatig bij zijn grootouders in Amsterdam, waar hij zich in 1917 aan de Universiteit van Amsterdam inschrijft als student in de medicijnen. Tijdens zijn studie die van 1917 tot 1927 duurde, leerde hij Jan Slauerhoff kennen.Tot 1932 is hij als arts in praktijken door heel Nederland werkzaam. In 1932 volgt zijn officiële schrijversdebuut met de uitgave van de bundel Verzen in De Vrije Bladen. Doorslaggevend voor Vestdijks uiteindelijke keuze voor de literatuur is zijn ontmoeting in 1932 met Eddy Du Perron en Menno ter Braak. Deze ontmoeting had tot resultaat dat hij redactielid werd van het tijdschrift Forum Kort daarop, in 1933, wordt zijn eerste novelle, De oubliette, uitgegeven. In hetzelfde jaar schrijft hij Kind tussen vier vrouwen, dat, eerst geweigerd door de uitgever, later de basis zal vormen voor de eerste drie delen van de Anton Wachter-romans. In 1951 ontvangt Vestdijk de P.C. Hooftprijs voor zijn in 1947 verschenen roman De vuuraanbidders. In 1957 wordt hij voor het eerst door het PEN-centrum voor Nederland voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Literatuur, die hij echter nooit zal krijgen. Op 20 maart 1971 wordt hem de Prijs der Nederlandse Letteren toegekend, maar voor hij deze kan ontvangen overlijdt hij op 23 maart te Utrecht op 72-jarige leeftijd. Vestdijk was auteur van ca. 200 boeken. Vanwege deze enorme productie noemde de dichter Adriaan Roland Holst hem 'de man die sneller schrijft dan God kan lezen'. Andere belangrijke boeken van Simon Vestdijk zijn: "Kind van stad en land" (1936), "Meneer Visser's hellevaart" (1936), "Ierse nachten" (1946), "De toekomst de religie" (1947), "Pastorale 1943" (1948), "De koperen tuin" (1950), "Ivoren wachters" (1951), "Essays in duodecimo" (1952) en "Het genadeschot" (1964).
K.P. Kavafis K.P. Kavafis werd als kind van Griekse ouders, afkomstig uit Konstantinopel, geboren in 1863 in Alexandrië (tot vandaag een Griekse enclave) waar hij ook het grootste deel van zijn leven woonde en werkte. Twee jaar na de dood van zijn vader verhuist het gezin in 1872 naar Engeland om na een verblijf van vijf jaar naar Alexandrië terug te keren. Vanwege ongeregeldheden in Egypte vlucht het gezin in 1882 naar Konstantinopel, om na drie jaar opnieuw naar Alexandrië terug te gaan. In de jaren die volgen maakt Kavafis reizen naar Parijs, Londen en in 1901 zijn eerste reis naar Griekenland, in latere jaren gevolgd door nog enkele bezoeken. Op de dag van zijn zeventigste verjaardag, in 1933 sterft Kavafis in Alexandrië. De roem kwam voor Kavafis pas na zijn dood, dus postuum. Deels is dat toe te schrijven aan zijn eigen handelswijze. Hij was uiterst terughoudend met de publicatie van zijn gedichten, liet af en toe een enkel gedicht afdrukken in een literair tijdschrift, gaf in eigen beheer enkele bundels met een stuk of twintig gedichten uit en het merendeel van zijn poëzie schonk hij op losse bladen aan zijn beste vrienden.
Thomas Mann
Thomas Mann, de jongere broer van Heinrich Mann, werd geboren op 6 juni 1875 in Lübeck. Hij was de tweede zoon van de graankoopman Thomas Johann Heinrich Mann welke later één van de senatoren van Lübreck werd. Zijn moeder Julia (geboren da Silva-Bruhns) was Duits-Braziliaans van Portugees Kreoolse afkomst. In 1894 debuteerde Thomas Mann met de novelle "Gefallen". Toen Thomas Mann met 21 jaar eindelijk volwassen was en hem dus geld van zijn vaders erfenis toestond - hij kreeg ongeveer 160 tot 180 goldmark per jaar - besloot hij dat hij genoeg had van al die scholen en instituties en werd onafhankelijk schrijver. Kenmerkend voor zijn stijl zijn de ironie, de fenomenale taalbeheersing en de minutieuze detailschildering. Manns reputatie in Duitsland was sterk wisselend. Met zijn eerste roman, Buddenbrooks (1901), had hij een enorm succes, maar door zijn sceptische houding tegenover Duitsland na de Eerste Wereldoorlog veranderde dit volledig. Stelde hij zich tot aan de jaren twintig apolitiek op (Betrachtungen eines Unpolitischen, 1918), meer en meer raakte hij bij het Politiek gebeuren betrokken. Zijn afkeer van het nationaal socialisme groeide, zijn waarschuwingen werden veelvuldiger en heftiger. In 1944 accepteerde hij het Amerikaanse staatsburgerschap. Tussen 1943 en 1947 schreef Mann Doktor Faustus (zie Faust), de roman van de 'Duitse ziel' in de gecamoufleerd geschilderde omstandigheden van de 20ste eeuw. In 1947 bezocht hij voor het eerst sinds de Oorlog Europa, twee jaar later pas Duitsland. In 1952 vertrok hij naar Zwitserland. Op 12 augustus 1955 stierf hij in Zürich. Twintig jaar na zijn dood, in aug. 1975, is zijn literaire nalatenschap geopend: dagboekaantekeningen van 15 maart 1933 tot 29 juli 1955, alsmede notities uit de jaren 1918 tot en met 1921.Belangrijke werken zijn: Der Zauberberg, Der Tod in Venedig, Dokter Faustus , Joseph und seine Brüder en Die Bekenntnisse des Hochstaplers Felix Krull.
Rainer Maria Rilke
Rilke werd op 4 december 1875 geboren in Praag. Hij had al naam gemaakt als dichter met zijn bundels Das Stundenbuch en Das Buch der Bilder, toen hij de literaire wereld versteld deed staan en wereldfaam verwierf met de publicatie van zijn twee delen Neue Gedichte in 1907 en 1908. Hij verzamelde daarin het beste werk uit een van zijn vruchtbaarste periodes, die hij grotendeels doorbracht in Parijs. Rilke was daar diep onder de indruk gekomen van Rodin, bij wie hij een tijdlang in dienst was als particulier secretaris. Rodin, zei hij later, had hem leren kijken. Dit kijken kwam neer op intense concentratie, om het mysterie te kunnen zien ‘achter de schijnbare werkelijkheid'. Latere en rijpere werken als Duineser Elegien (1912-1923) en het ronduit schitterende Die Sonette an Orfeus (1924) illustreren Rilkes metafysische visie op het onzegbare, dat haar verwoording vindt in een hermetische muzikale taal. Op 29 december 1926 overlijdt Rilke in het sanatorium in Val-Mont aan de gevolgen van leukemie. Enkele dagen later wordt hij, overeenkomstig zijn wens, begraven op het kerkhof van Raron.
* * * * * * * * * * * * * * * *
Romenu
Over literatuur, gedichten, kunst en cultuur
18-12-2009
Christopher Fry, Gatien Lapointe, Annette von Droste-Hülshoff, Saki
Uit:Cyrano de Bergerac: A Heroic Comedy in Five Acts (Vertaald door Fry)
CHRISTIAN Then she may be One of those ?sthetes . . . Intellectuals, You call them--How can I talk to a woman In that style? I have no wit. This fine manner Of speaking and of writing nowadays-- Not for me! I am a soldier--and afraid. That's her box, on the right--the empty one. LIGNIERE (Starts for the door) I am going. CHRISTIAN (Restrains him) No--wait! LIGNIERE Not I. There's a tavern Not far away--and I am dying of thirst. THE ORANGE GIRL (Passes with her tray) Orange juice? LIGNIERE No! THE ORANGE GIRL Milk? LIGNIERE Pouah! THE ORANGE GIRL Muscatel? LIGNIERE Here! Stop! (To Christian) I'll stay a little. (To the Girl) Let me see Your Muscatel. (He sits down by the sideboard. The Girl pours out wine for him.)
Et cest dun mot très haut lorée dune île et des herbes.
Jémerge vaisseau à sept soleils parmi le rêve des dieux, Tout lor et le bleu répandus sur le jardin Et le frisson jumeau où corps à corps je méblouis
Flamme vive on me redonne dune autre vie le sceptre familier.
Vers quel pays au bord de quel avenir sébattent les jeunes chevaux? Par quel sentier me reviennent nuptiaux mes souvenirs?
Feuillage inaugural javance sur les rives nues du temps, Jouvre de lèvre en lèvre le noyau de tout plaisir Et roule dans lodorante clairière la chair qui sétonne.
Dune langue dorigine je retrace sur le sol chaque signe du ciel.
Sueurs épelant dailes et de musique lintime figure, Dun seul souffle je délivre la double gerbe de sang Et tremblent sous cet arbre les lentes étoiles du silence.
Cest ici au creux de mes bras que léternel vient faire son cur.
Ô ce mât qui scintille dans lextase des fleurs jamais fanées! Sur quelle terre nouvelle souvre ma main? À quel azur emmêlées les vagues battent-elles jusquà ma tempe?
De racine en racine on me répond de toutes les planètes.
Phrase déployant à ras de rosée le songe infini, Je rapatrie dans tous les yeux lEnfance sans mort Et sélève de cet anneau aux cimes extrêmes la parfaite lumière.
Je retrouve natale la très simple beauté du monde.
Soleil à sept branches dans limmobile matin, Jhabite dun chant damour la première maison de lhomme.
Gatien Lapointe (18 décember 1931 15 september 1983)
Am ersten Sonntage im Advent Evang.: Eintritt Jesu in Jerusalem. (Matth. 21, 1-11.)
Du bist so mild, So reich an Duldung, liebster Hort, Und musst so wilde Streiter haben; Dein heilig Bild Ragt überm stolzen Banner fort, Und deine Zeichen will man graben In Speer und funkensprühend Schild.
Mit Spott und Hohn Gewaffnet hat Parteienwut, Was deinen sanften Namen träget, Und klirrend schon Hat in des frömmsten Lammes Blut Den Fehdehandschuh man geleget, Den Zepter auf die Dornenkron`.
Wenn Stirn an Stirn Sich drängen mit verwirrtem Schrei Die Kämpfer um geweihte Sache, Wenn in dem Hirn Mehr schwindelt von der Welt Gebräu, Von Siegesjubel, Ehr` und Rache Mehr zähe Mottenfäden schwirrn, Als stark und rein Der Treue Nothemd weben sich Sollt`, von des Herzens Schlag gerötet: Wer denkt der Pein, Durchzuckend wie mit Messern dich, Als für die Kreuz`ger du gebetet! - O Herr, sind dies die Diener dein?
Wie liegt der Fluch Doch über alle, deren Hand Noch rührt die Sündenmutter Erde! Ist`s nicht genug, Dass sich der Flüchtling wärmt am Brand Der Hütte? Muss auf deinem Herde Die Flamme schürn unsel`ger Trug?
Wer um ein Gut Der Welt die Sehnsucht sich verdarb, Den muss der finstre Geist umfahren; Doch, was dein Blut, Dein heilig Dulden uns erwarb, Das sollten knieend wir bewahren Mit starkem, aber reinem Mut.
So bleibt es wahr, Was wandelt durch des Volkes Mund: Dass, wo man deinen Tempel schauet So mild und klar, Dicht neben den geweihten Grund Der Teufel seine Zelle bauet, Sich wärmt die Schlange am Altar.
Allmächt`ger du, In dieser Zeit, wo dringend not, Dass rein dein Heiligtum sich zeige, Lass nicht zu, Dass Lästerung, die lauernd droht, Verschütten darf des Hefens Neige Und, ach, den klaren Trank dazu!
Lass alle Treu` Und allen standhaft echten Mut aufflammen immer licht und lichter! Kein Opfer sei Zu groß für ein unschätzbar Gut, Und deine Scharen mögen dichter Und dichter treten Reih` an Reih`.
Doch ihr Gewand Sei weiß, und auf der Stirne wert Soll keine Falte düster ragen; In ihrer Hand, Und fasst die Linke auch das Schwert, Die Rechte soll den Ölzweig tragen, Und aufwärts sei der Blick gewandt.
So wirst du früh Und spät, so wirst du einst und heut als deine Streiter sie erkennen: Voll Schweiß und Müh`, Demütig, standhaft, friedbereit - So wirst du deine Scharen nennen, Und Segen strömen über sie.
Annette von Droste-Hülshoff (10 januari 1797 24 mei 1848)
Werkkamer en bibliotheek van de dichteres in het Fürstenhäusle in Meersburg
De Birmees - Britse schrijver Saki (pseudoniem van Hector Hugh Munro, een naam gekozen uit de Rubaiyat van Omar Khayyam) werd geboren op 18 december 1870 in Akyab, Birma.
