|
De Vlaamse schrijver en dichter Willem Elsschot werd in Antwerpen geboren op 7 mei 1882. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007 en ook mijn blog van 7 mei 2008.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De Klacht van den Oude
Ik word aan 't oud zijn niet gewend.
De lichtelaaie die 'k heb gekend
zit nog te diep in mijne knoken
en blijft mij dag en nacht bestoken.
Mij beetren heb ik steeds gewild,
en menig, menig uur verspild
aan op te zien naar ginder boven,
aan bidden leeren en gelooven.
Helaas, ik schaam mij en beken
dat ik wel diep verdorven ben.
Want God en Ziel en andere dingen
waarvoor de menschen psalmen zingen,
Geweten, Vaderland in nood,
de Sterrenhemel en de Dood,
het wil, het wil tot mij niet spreken,
wat ik ook tracht het ijs te breken.
Maar waar ik wèl toe ben bereid,
dat is voor elke jonge meid
zooals er honderdduizend loopen,
de kleeren van mijn lijf verkoopen
en heel mijn huis en heel mijn vrouw.
Ik zou het doen, en geen berouw
zou in mijn oogen staan te lezen,
en 't zou nochtans een misdaad wezen.
Wanneer ik langs de huizen trek
loert men mij na, als ware ik gek,
alsof mijn plannen en mijn zonden
op mijnen rug te lezen stonden.
Ik ben een schurk, ik ben een hond,
geen rustplaats waard in heil'gen grond,
en 'k wil een hoog rantsoen betalen
voor elken bundel zonnestralen:
Maar laat mij doen met eigen vuur
wat ik verkies, zoolang ik duur.
En plaag ons niet: mij arme stakker,
en Satanlief, mijn laatste makker.
Willem Elsschot (7 mei 1882 31 mei 1960)
Standbeeld in Antwerpen
De Duitse dichter en schrijver Volker Braun werd geboren op 7 mei 1939 in Dresden. Zie ook mijn blog van 7 mei 2007.
O Chicago! O Widerspruch!
O CHICAGO! O WIDERSPRUCH!
Brecht, ist Ihnen die Zigarre ausgegangen?
Bei den Erdbeben, die wir hervorriefen
In den auf Sand gebauten Staaten.
Der Sozialismus geht, und Johnny Walker kommt.
Ich kann ihn nicht an den Gedanken festhalten
Die ohnehin ausfallen. Die warmen Straßen
Des Oktobers sind die kalten Wege
Der Wirtschaft, Horatio. Ich schiebe den Gum in die Backe
Es ist gekommen, das nicht Nennenswerte.
Das Eigentum
Da bin ich noch: mein Land geht in den Westen.
KRIEG DEN HÜTTEN FRIEDE DEN PALÄSTEN
Ich selber habe ihm den Tritt versetzt.
Es wirft sich weg und seine magre Zierde.
Dem Winter folgt der Sommer der Begierde.
Und ich kann bleiben wo der Pfeffer wächst.
Und unverständlich wird mein ganzer Text.
Was ich niemals besaß, wird mir entrissen.
Was ich nicht lebte, werd ich ewig missen.
Die Hoffnung lag im Weg wie eine Falle.
Mein Eigentum, jetzt habt ihrs auf der Kralle.
Wann sag ich wieder mein und meine alle.
Volker Braun (Dresden, 7 mei 1939)
De Engelse dichter en schrijver Robert Browning werd geboren op 7 mei 1812 in Londen.
The Guardian-Angel
A PICTURE AT FANO.
I.
Dear and great Angel, wouldst thou only leave
That child, when thou hast done with him, for me!
Let me sit all the day here, that when eve
Shall find performed thy special ministry,
And time come for departure, thou, suspending
Thy flight, mayst see another child for tending,
Another still, to quiet and retrieve.
II.
Then I shall feel thee step one step, no more,
From where thou standest now, to where I gaze,
---And suddenly my head is covered o'er
With those wings, white above the child who prays
Now on that tomb---and I shall feel thee guarding
Me, out of all the world; for me, discarding
Yon heaven thy home, that waits and opes its door.
III.
I would not look up thither past thy head
Because the door opes, like that child, I know,
For I should have thy gracious face instead,
Thou bird of God! And wilt thou bend me low
Like him, and lay, like his, my hands together,
And lift them up to pray, and gently tether
Me, as thy lamb there, with thy garment's spread?
IV.
If this was ever granted, I would rest
My bead beneath thine, while thy healing hands
Close-covered both my eyes beside thy breast,
Pressing the brain, which too much thought expands,
Back to its proper size again, and smoothing
Distortion down till every nerve had soothing,
And all lay quiet, happy and suppressed.
V.
How soon all worldly wrong would be repaired!
I think how I should view the earth and skies
And sea, when once again my brow was bared
After thy healing, with such different eyes.
O world, as God has made it! All is beauty:
And knowing this, is love, and love is duty.
What further may be sought for or declared?
VI.
Guercino drew this angel I saw teach
(Alfred, dear friend!)---that little child to pray,
Holding the little hands up, each to each
Pressed gently,---with his own head turned away
Over the earth where so much lay before him
Of work to do, though heaven was opening o'er him,
And he was left at Fano by the beach.
VII.
We were at Fano, and three times we went
To sit and see him in his chapel there,
And drink his beauty to our soul's content
---My angel with me too: and since I care
For dear Guercino's fame (to which in power
And glory comes this picture for a dower,
Fraught with a pathos so magnificent)---
VIII.
And since he did not work thus earnestly
At all times, and has else endured some wrong---
I took one thought his picture struck from me,
And spread it out, translating it to song.
My love is here. Where are you, dear old friend?
How rolls the Wairoa at your world's far end?
This is Ancona, yonder is the sea.
Robert Browning (7 mei 1812 12 december 1889)
Portret door Thomas Buchanan Read, 1853
De Amerikaanse dichter en politicus Archibald MacLeish werd geboren op 7 mei 1892 in Glencoe, Illinois.
Before March
THE gull's image and the gull
Meet upon the water
All day I have thought of her
There is nothing left of that year
(There is sere-grass
Salt colored)
We have annulled it with
Salt
We have galled it clean to the clay with that one autumn
The hedge-rows keep the rubbish and the leaves
There is nothing left of that year in our lives but the leaves of it
As though it had not been at all
As though the love the love and the life altered
Even ourselves are as strangers in these thoughts
Why should I weep for this?
What have I brought her?
Of sorrow of sorrow of sorrow her heart full
The gull
Meets with his image on the winter water.
Broken Promise
THAT was by the door
Leafy evening in the apple trees
And you would not forget this anymore
And even if you died there would be these
Touchings remembered
and you would return
From any bourne from any shore
To find the evening in these leaves
To find my arms beside this door...
I think O my not now Ophelia
There are not always (like a moon)
Rememberings afterward
(I think there are
Sometimes a few strange stars upon the sky.)
Archibald MacLeish (7 mei 1892 20 april 1982)
Zie voor de vier bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 7 mei 2007 en ook mijn blog van 7 mei 2008 en ook mijn blog van 7 mei 2009.
|
