De Nederlandse schrijver en dichter Rogi Wieg werd geboren op 21 augustus 1962 in Delft. Zie ook mijn blog van 21 augustus 2006 en ook mijn blog van 21 augustus 2007 en ook mijn blog van 21 augustus 2008 en ook mijn blog van 21 augustus 2009.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ja

Niets te maken met wie ik tien jaar
geleden was, ik heb me nu. 'Toen, toen',
sinds die tijd ben ik mijzelf zoveel een ander
dat ik misschien leef voor Judith. Ja.

Een dichter die gekkenhuizen kent, de bajes,
handboeien, isoleer; ik lijk wel een verdoemde
dichter. Had een vak geleerd. 'Had, had',
sinds die tijd is mijzelf zoveel een ander.

Het dorre gras, de enige bloem in het veld
is donker met rode randen, als
een uitgehuild oog, donker als de nacht
waarop Judith voor altijd plaatsnam
in het 'ik' van mijzelf, donker als de inkt
van een vergelijking, terwijl niets met niets
valt te vergelijken.

Niets te maken met wie ik tien jaar
geleden was, laat het vergelijken, zoek
geen metafoor voor een cel waarvan
men de deur dichtslaat. En vraag ook
nooit hoe het kan dat IK binnen zit.
Want het zij zo, en het is zo, en zo is het. Ja.

Als je net slaapt

Waar dingen eindigen beginnen nieuwe dingen,

wanneer de avond is gevallen, en eveneens de wind,

als je net slaapt, keert de hand die je liefste bedekt

zich om, en vliegt er tederheid uit de handpalm op

die ruist over de stad, over donkere akkers,

wegen, rivieren, over de dorpen en je droomt dat je

op reis bent, dat je op weg bent naar iets dat heel ver

van je is, je komt aan bij de zee, maar daar is al

het eerste licht van de morgen, en je weet

dat het snel erg licht zal worden, dat de tederheid

terug moet keren naar de hand die je liefste moet strelen,

die moet dragen en bouwen; in de vroege ochtend

zie je de hand, de kamer is open, de wind

staat op, nieuwe dingen beginnen en

iemand vraagt of je haar liefhebt.

Ik wilde je iets geven

Ik stelde je de eerste vraag, en later de laatste,

maar toen ik eenmaal alles had bestudeerd

zag ik dat de vragen en de antwoorden

niet goed op elkaar aansloten, dat ik

zoveel door elkaar zou moeten halen

om een verband te krijgen, de vraag over de maan

werd de eerste, die over nevels schoof ik

een heel eind op, alle vragen over de hemelboog

moest ik laten vervallen, omdat ze geen mooie plaats

konden krijgen, bij de vragen over de liefde heb ik

iets verzonnen over de positie van lichamen,

toen ik uiteindelijk alles aan elkaar had aangepast,

toen ik eindelijk iets helders had gemaakt,

zag ik een heelal dat ik niet kende, maar

ik wilde je iets geven waar je gelukkig mee zou zijn.

Rogi Wieg (Delft, 21 augustus 1962)

Tijdens een interview met Theo van Gogh, november 1992

De Amerikaanse dichter, schrijver, vertaler en bloemlezer X.J. Kennedy werd geboren in Dover, New Jersey op 21 augustus 1929. Zie ook mijn blog van 21 augustus 2007 en ook mijn blog van 21 augustus 2008 en ook mijn blog van 21 augustus 2009.

The Seven Deadly Virtues

Constancy

        Strict constancy's an overrated virtue:
        A little flexibility can't hurt you.

Generosity

        While greedy bastards grab bucks by the fistful,
        The generous grow poorer and look wistful.

Chastity

        Spurning forbidden fruit—peel, pulp, and juice—
        The chaste know peace, but rarely reproduce.

Good Cheer

        When grief and gloom are what you want, good cheer
        Is nothing but a big pain in the rear.

Modesty

        Though sometimes modesty's worth emulation,
        It's worse than useless during copulation.

Sobriety

        A certain charm inheres in strict sobriety
        Until one ventures forth into society.

Humility

        When talk is soft, there's no harm in the humble
        Who, when shrill protest's called for, merely mumble.

X.J. Kennedy (Dover, 21 augustus 1929)

De Duitse dichteres en schrijfster Elisabeth Alexander werd geboren op 21 augustus 1922 in Linz am Rhein. Zie ook mijn blog van 21 augustus 2009.

Mein Vater

Mein Vater

trug seinen alten grauen Hut

wie eine Krone auf dem Kopf

er trug ihn im Sommer

er trug ihn im Winter

für mich, das Kind

war der Hut auf Vaters Kopf

ein Selbstverständnis

so wie die Schürze der Mutter

er trug seinen Hut

der Vater

wenn er in seiner Werkstatt saß

und arbeitete

wenn er auf dem Feld arbeitete

wenn er im Garten arbeitete

beim Essen setzte er ihn ab

und für seine Gänge in die Stadt

in die Kirche

benutzte er einen anderen

manchmal sitze auch ich mit irgendeiner

Kopfbedeckung an der Schreibmaschine

sauge Staub mit einem Käppchen

auf dem Kopf

spüle mit einem Hütchen

und schlafe auch gern

mit einer Mütze auf dem Kopf.

Vielleicht wollte Vater und jetzt ich

nur mit einem warmen Kopf

herumlaufen

vielleicht auch nie die Gedanken

kalt werden lassen.

Elisabeth Alexander (21 augustus 1922 – 17 januari 2009)

De Franse schrijver, scenarioschrijver, documentairemaker, filmer en politicus  Frédéric Mitterrand werd geboren op 21 augustus 1947 in Parijs. Zie ook mijn blog van 21 augustus 2007 en ook mijn blog van 21 augustus 2008 en ook mijn blog van 21 augustus 2009.

Uit: La Mauvaise vie

"Le garçon marche dans la nuit à quelques pas devant moi. Pantalon de teinte sombre ajusté sur les hanches, étroit le long des jambes ; tee-shirt blanc qui colle au contour des épaules et à la ligne du dos ; bras nus, une Swatch au poignet, cheveux noirs avec des reflets brillants, dégagés sur la nuque. Démarche souple, allure tranquille, tout est beau, net, irréprochable. Il ne se retourne pas, il sait que je le suis et il devine sans doute que cet instant où je le regarde en profil perdu, de près et sans le toucher, me procure un plaisir violent. Il a l'habitude. C'est le quatrième depuis hier soir, j'ai voulu passer par un club que je ne connaissais pas encore avant de rentrer à l'hôtel et je l'ai aussitôt remarqué. Il n'y a que pour ceux qui ne les désirent pas qu'ils se ressemblent tous. Il se tenait comme les autres sur la petite scène, les mains croisées en arrière pour bien marquer le corps dans la lumière, en boxer short immaculé, le côté saint Jean-Baptiste qu'ils retrouvent instinctivement et que les pédés adorent, mais le visage fermement dessiné, l'expression avec du caractère, regard sans mièvrerie et sourire sans retape, un charme immédiat qui le détachait du groupe des enjôleurs professionnels. J'imaginais Tony Leung à vingt ans. Il a ri comme s'il avait gagné à la loterie quand j'ai fait appeler son numéro et lorsqu'il est venu près de moi, j'ai deviné brièvement l'odeur de sa peau, eau de Cologne légère et savon bon marché ; pas de ces parfums de duty free dont ils raffolent en général. Il avait l'air vraiment content d'aller avec moi ; j'ai senti qu'il serait vif et fraternel. Les rats qui grouillent dans la ruelle détalent à notre passage, les néons disparaissent derrière nous dans la pénombre, les remugles des poubelles s'estompent dans la chaleur poisseuse, et le vacarme assourdissant de la techno qui dégorge par les portes ouvertes de tous les autres clubs accentue cette impression de privation sensorielle où je concentre toute mon attention uniquement sur lui et sur ce que j'en attends.”

Frédéric Mitterrand (Parijs, 21 augustus 1947)

De Amerikaanse schrijver Robert Stone wed geboren op 21 augustus 1937 in New York. Zie ook mijn blog van 21 augustus 2007 en ook mijn blog van 21 augustus 2008 en ook mijn blog van 21 augustus 2009.

Uit: High Wire

„When she showed up in California again it was in San Francisco. I got a call from her up there and this time I didn't bother to erase it. Jennifer and I were in trouble. I had a bit of a drug problem. I was drinking a lot. I suspected her of having an affair with some washed up Bosnian ballet dancer she had hired down at UCSD. The fellow was supposed to be gay but I was suspicious. Jennifer was a well-bred, well-spoken East Texas hardass a couple of generations past sharecropping. Amazingly, the more I drank and used, the more she lost respect for me. At the same time I was selling scripts like crazy, rewriting them, sometimes going out on locations to work them through. Jennifer was largely unimpressed. Everything was stressful.

I was full of anger and junkie righteousness and I went up to see Lucy, hardly bothering to cover my tracks. She had rented an apartment there that belonged to her stockbroker sister, not a bad one at all though it was in the dreary Haight. I guess I had wanted a look at who Lucy's latest friends were.

Her live-in friend was Scott and she introduced us. I had expected a repellent creep. Scott surpassed my grisliest expectations. He had watery eyes, of a blue so pale that his irises seemed at the point of turning white. He had very thin trembly red lips that crawled up his teeth at one corner to form a kind of tentative sneer. He had what my mother would have called a weak chin, which she believed was characteristic of non-Anglo Saxons. There were no other features I recall.“

Robert Stone (New York, 21 augustus 1937)