De Nederlandse schrijver en vertaler Frans Kellendonk werd geboren in Nijmegen op 7 januari 1951. Zie ook mijn blog van 25 februari 2007 en ook mijn blog van 7 januari 2008 en ook mijn blog van 7 januari 2009 en ook mijn blog van 7 januari 2010.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Uit: Mystiek Lichaam

„Wees gegroet, zuster, vol van nijd, niemandsbruid [...]. Je bent de gesjochtenste onder de vrouwen en gesjochten is ook de foet in je schoot. Maar je nijd is genade, je zelfzucht schepping, je buik de wieg der geschiedenis. Daarom, nijdige Magda, moeder van een hoerenkind, wend ik me tot jou, nu, in dit uur van mijn levenslange dood. Moeder modder, mater materia, heerseres over het rijk van geboorte, copulatie en dood, gegroet! Tot jou roep ik, eens kind van een vrouw, toen deserteur uit de vrouwendienst, nu balling, tot jou zucht ik, klaag ik, ween ik, vanuit mijn barre mannenwereld. Kwaadspreekster, kromspreekster, wees mijn voorspreekster. Die schele ogen van jou, sla ze op mij neer. Dochter van de Doornenhof, toren van vlees, toren van het vlees dat altijd het laatste woord heeft, voor jou buig ik.

(...)

Ze is wel zes meter hoog, die maagd, en ze is van vlees en bloed. Achter haar, door een doksaalboog, zie je twee engelen zingen, theologische schepselen, die toch niet groter zijn dan mensen. Ook achter haar, in een nis, staat een madonna van aardewerk, een kunstmaagd van mensenwerk, stukken kleiner dan levensgroot, die in het niet zinkt bij de toren van vlees ervoor. Dwaze pottenbakker! Uit het leem waaruit hij zelf gevormd is vormt hij broze beelden, nietige goden, en zijn hart wordt enkel as, zijn hoop geringer dan zand, zijn leven waardelozer dan het leem dat hij kneedt. Steen buigt voor vlees. De hoge ogiefbogen voegen zich naar de rondingen van het maagdenvlees. De kerk is dun en plooibaar, en zit het maagdenlichaam als gegoten.“

Frans Kellendonk (7 januari 1951 – 15 februari 1990)

De Canadese dichteres en schrijfster Dionne Brand werd geboren op 7 januari 1953 op Trinidad. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009 en ook mijn blog van 7 januari 2010.

return

 I

So the street is still there, still melting with sun

still the shining waves of heat at one o’clock

the eyelashes scorched, staring the distance of the

park to the parade stand, still razor grass burnt and

cropped, everything made indistinguishable from dirt

by age and custom, white washed, and the people…

still I suppose the scorpion orchid by the road, that

fine red tongue of flamboyant and orange lips

muzzling the air, that green plum turning fat and

crimson, still the crazy bougainvillea fancying and

nettling itself purple, pink, red, white, still the trickle of

sweat and cold flush of heat raising the smell of

cotton and skin… still the dank rank of breadfruit milk,

their bash and rain on steps, still the bridge this side

the sea that side, the rotting ship barnacle eaten still

the butcher’s blood staining the walls of the market,

the ascent of hills, stony and breathless, the dry

yellow patches of earth still threaten to swamp at the

next deluge… so the road, that stretch of sand and

pitch struggling up, glimpses sea, village, earth

bare-footed hot, women worried, still the faces,

masked in sweat and sweetness, still the eyes

watery, ancient, still the hard, distinct, brittle smell of

slavery.

Dionne Brand (Trinidad, 7 januari 1953)

De Nederlandse dichter, bloemlezer Henk van Zuiden werd geboren in Apeldoorn op 7 januari 1951. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009 en ook mijn blog van 7 januari 2010.

ZEE HOND

Aan Haagse kusten worden ze zomers steeds

schaarser, wil je je trefkans vergroten, ga

dan buiten seizoen naar strand.

Je zult ze tegenkomen in alle gedaantes,

van klikkertje tot pitbull.

met bazen op slippers, in baggerlaarzen,

schoenen en blootsvoets.

Als ze geen pet of regenkapje dragen,

rent wind door alle haren,

likt duinzand huid en kraakt kieren en plooien.

Stokken hebben ze, en ballen, tennisballen.

Het gebeurt dat die te ver worden gegooid.

Een echte hond is te herkennen aan vier

poten en behouden staart. Ze kunnen

doorgaans leven buiten kuren, reizen

daarom sporadisch naar Pieterburen.

Henk van Zuiden (Apeldoorn, 7 januari 1951)

De Amerikaanse schrijver Nicholson Baker werd geboren op 7 januari 1957 in Rochester.Zie ook mijn blog van 7 januari 2007 en ook mijn blog van 7 januari 2008. en ook mijn blog van 7 januari 2009 en ook mijn blog van 7 januari 2010.

Uit: Vox

„There was a pause.

“I hear ice cubes,” he said.

“Diet Coke.”

“Ah. Tell me more things. Tell me about the room you’re in. Tell me about the chain of events that led up to your calling this number.”

“Okay,” she said. “I’m not in the bedroom anymore. I’m sitting on the couch in my living room slash dining room. My feet are on the coffee table, which would have been impossible yesterday, because the coffee table was piled so high with mail and work stuff, but now it is possible, and the whole room, the whole apartment, is really and truly in order. I took a sick day today, without being sick, which is something I haven’t done up to now at this job. I called the receptionist and told her I had a fever. The moment of lying to her was awful, but gosh what freedom when I hung up the phone! And I didn’t leave the apartment all day. I just organized my immediate surroundings, I picked up things, I vacuumed, and I laid out all the silver that I’ve inherited – three different very incomplete patterns – laid it out on the dining-room table and looked at it and I gave some serious thought to polishing it, but I didn’t go so far as to polish it, but it looked beautiful all laid out, a big arch of forks, a little arch of knives, five big serving spoons, some tiny salt spoons, and a little grouping of novelty items, like oyster forks. No teaspoons at all. One of the dinner forks from my great aunt’s set fell into the dishwasher once when i was visiting her and it got badly notched by that twirly splasher in the bottom, and someone at work was telling me he knew a jeweler who fixed hurt silverware, so I’m planning to have that fixed, it’s all ready to go. And I even got together all my broken sets of beads – I sorted them all out – the sight of all those beads jumbled together on my bedside table was making me unhappy every morning, and now they’re ready to be restrung, the pink ones in one envelope, and the green ones in one envelope, and the parti-colored Venetian ones in one envelope – and I have them on my dining-room table too, ready to go.”

Nicholson Baker (Rochester, 7 januari 1957) 

De Franse schrijfster Marie Desplechin werd geboren op 7 januari 1959 in Roubaix. Zie ook mijn blog van 7 januari 2009 en ook mijn blog van 7 januari 2010.

Uit: Verte

„Sorcières : je n’aime pas le mot. Il sent le château fort et le bûcher, le bonnet pointu et le manche à balai, j’en passe et des meilleures. Tout un folklore désuet qui date du Moyen-âge.
Moi, de ma vie, je n’ai jamais porté de chapeau, et encore moins de chapeau pointu. Pointu pour pointu, je préfère les escarpins à très hauts talons. Quant au balai volant, laissez-moi rire. Quand je veux voler, je prends l’avion comme tout le monde.
(...)

_ Qu’est ce que c’est que CA ? A-t-elle fini par demander d’un ton accusateur en tendant le doigt vers un mur.
_ Eh bien, ce sont de petites chauves-souris. On les ouvre en deux et on les met à sécher pour les conserver. N’est-ce pas mignon, ces bestioles éventrées ? On dirait de petits manteaux taillés pour des gnomes.
_ Et ces trucs, là-bas, dans les bocaux posés sur l’étagère ?
_ Hum, ce sont des mandragores dans du formol.
_ Mais c’est dégueulasse, on dirait de monstrueux petits hommes avec des racines.
J’ai toussoté, un peu gênée.“