De Engelse dichter en schrijver George Meredith werd geboren op 12 februari 1828 in Portsmouth. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en ook mijn blog van 12 februari 2008.en ook mijn blog van 12 februari 2009 en ook mijn blog van 12 februari 2010.

Modern Love II

It ended, and the morrow brought the task.
Her eyes were guilty gates, that let him in
By shutting all too zealous for their sin:
Each sucked a secret, and each wore a mask.
But, oh, the bitter taste her beauty had!
He sickened as at breath of poison-flowers:
A languid humour stole among the hours,
And if their smiles encountered, he went mad,
And raged deep inward, till the light was brown
Before his vision, and the world, forgot,
Looked wicked as some old dull murder-spot.
A star with lurid beams, she seemed to crown
The pit of infamy: and then again
He fainted on his vengefulness, and strove
To ape the magnanimity of love,
And smote himself, a shuddering heap of pain.

George Meredith (12 februari 1828 - 18 mei 1909)

Portret door William Strang

De Engelse dichter, schrijver, componist en medicus Thomas Campion werd geboren op 12 februari 1567 in Londen. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en ook mijn blog van 12 februari 2009 en ook mijn blog van 12 februari 2010.

Amaryllis 

I care not for these ladies that must be wooed and prayed;

Give me kind Amaryllis, the wanton country maid.

Nature Art disdaineth; her beauty is her own.

Her when we court and kiss, she cries: forsooth, let go!

But when we come where comfort is, she never will say no.

If I love Amaryllis, she gives me fruit and flowers;

But if we love these ladies, we must give golden showers.

Give them gold that sell love, give me the nut-brown lass,

Who when we court and kiss, she cries: forsooth, let go!

But when we come where comfort is, she never will say no.

These ladies must have pillows and beds by strangers wrought.

Give me a bower of willows, of moss and leaves unbought,

And fresh Amaryllis with milk and honey fed,

Who when we court and kiss, she cries: forsooth, let go!

But when we come where comfort is, she never will say no.

Thomas Campion (12 februari 1567 – 1 maart 1620)

Amaryllis van John William Godward

De Nederlandse dichter, schrijver en predikant Casparus Barlaeus werd geboren op 12 februari 1584 te Antwerpen. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en ook mijn blog van 12 februari 2009 en ook mijn blog van 12 februari 2010.

Uit: De briefwisseling van P.C. Hooft (C. Barlaeus aan P.C. Hooft)

„Uit de contreien van Leiden thuis teruggekeerd ben ik begonnen na te denken over die belofte van mij, waardoor ik mij, op het punt weg te gaan van hier, aan u had gebonden. Ge hadt verzocht, dat u gezonden werden afschriften van de Epigrammen, die Huygens en ik schertsenderwijs hebben gewisseld αμοιβαδον (in beurtzang) over de watervrees, die hem minder, mij en mijn metgezellen meer bevangen hield. Daar ik gewetensbezwaren heb, u ook maar iets te weigeren van dat, wat ‘zonder de schepterhoogheid te schaden’, zoals koningen zich graag uitdrukken, aan een ander kan worden medegedeeld, heb ik zorg gedragen, dat die door mijn zoon werden afgeschreven. Doch aan uw prudentie zij het overgelaten, te beslissen, of het wel raadzaam is, dat dat bepaalde Epigram, waarin Huygens de hooggeprezen Tesselschade als kaatsebal behandelt, naar Brabant wordt gezonden. Wat mij betreft, dezelfde epigrammen heb ik verzonden naar den Hoogedelen Van der Mijle, maar zonder dat bewuste. Niet weinig heeft mij ontsteld een tijding, die nopens minder goede gezondheid van uw gade werd overgebracht. Aan vrienden heb ik ernstig en bij herhaling gevraagd, in welk stadium zich die bevond. Eindelijk heb ik verstaan, vol blijdschap, dat de ziekte zonder gevaar was. Het moest zo wezen, dat de edele vrouwe, ιδιον (authentiek) toonbeeld van alzijdige wellevendheid, voor de vrienden onsterfelijk was en voor u voornamelijk, Hooft, ‘heerlijken echt met zózeer bekoorlijke Venus verwaardigd’. Amsterdam, 6 september 1636“

Casparus Barlaeus (12 februari 1584 - 14 januari 1648)

Barlaeus gymnasium,  Amsterdam

De Franse schrijver Charles Pinot Duclos werd geboren op 12 februari 1704 in Dinan. Zie ook mijn blog van 12 februari 2009 en ook mijn blog van 12 februari 2010.

Uit: Acajou et Zirphile

„Ils avoient tous deux peu d’esprit : la qualité de génie ou de fée ne donne que la puissance ; et la méchanceté se trouve encore plus avec la sottise qu’avec l’esprit. P o d a g r a m b o , q u o i q u e t r è s - n o b l e , t r è s - h a u t e t très-puissant seigneur, étoit encore très-sot ; Harpagine passoit pour avoir plus d’esprit, parce qu’elle étoit plus méchante : ces deux qualités se confondent encore aujourd’hui ; ce qui prouve cependant qu’elle en avoit peu, c’est qu’elle étoit ennuieuse, quoique médisante. Pour le génie, il étoit assez méchant pour ne désirer que le mal, et assez imbécile pour qu’on lui eût fait faire le bien, sans qu’il s’en fût apperçu : il avoit une taille gigantesque avec toute la mauvaise grace possible. Harpagine étoit encore plus affreuse, grande, séche, noire ; ses cheveux ressembloient à des serpens : et, lorsqu’elle se transformoit, c’étoit ordinairement en araignée, en chauve-souris, ou en insecte. Ces deux monstres n’en avoient pas moins de présomption. Harpagine se piquoit d’agrémens, et Podagrambo de bonnes fortunes : ils avoient une petite maison élégamment meublée, où l’on voyoit des magots de la Chine, des vernis de Martin, des chaises longues et des coussins ; c’étoit là qu’ils alloient s’ennuier : ils menacèrent enfin le public de se marier, pour perpétuer leur nom. La postéromanie est le tic commun des grands ; ils aiment leur postérité, et ne se soucient point de leurs enfans. La proposition du génie et de la fée fut reçue comme une déclaration de guerre. Le grand conseil de féerie crut l’affaire assez importante pour indiquer une assemblée générale. La chose fut exposée, agitée, discutée ; on parla, on délibéra beaucoup, et cependant on résolut quelque chose.“

Charles Pinot Duclos (12 februari 1704 – 26 maart 1772)

Portret door Carmontelle. Chantilly, Musée Condé.

De Duitse schrijver Theodor Plievier werd geboren op 12 februari 1892 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007

Uit: Stalingrad

„Ein halber Tagessatz! 50 Gramm Knäckebrot (eine Scheibe und dazu eine kleine Ecke), 8 Gramm Mittagskost (7 Erbsen), 25 Gramm Abendkost (einen Bissen Fleisch), 5 Gramm Getränke waren zu diesem Zeitpunkt der volle Tagessatz, und Wedderkop hatte nur einen halben Tagessatz erhalten.

„Eine Wegbezeichnung gab es noch, doch waren es nicht mehr die in den Boden gerammten Pfähle mit daran befestigten Strohwischen. Die waren als Brennholz weggeräumt worden, und jetzt ragten alle zwanzig, alle dreißig, alle vierzig Schritte, das eine mit Schenkel und breitem Beckenknochen, das andere mit Sprunggelenk und Huf nach oben, das eine kerzengerade, das andere schief in einem Schneehaufen steckend, abgenagte Pferdebeine als Wegzeichen auf.“

Theodor Plievier (12 februari 1892 – 12 maart 1955)

De Poolse dichter en schrijver Kazimierz Przerwa-Tetmajer werd geboren op 12 februari 1865 in Ludźmierz. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007

End of Century

„A curse? Only a savage when he hurts himself curses his god hidden in space.
Irony? But can the worst of jeers be compared with the irony of the most ordinary things?
Ideas? But thousands of years have passed and ideas are always no more than ideas.
Prayers? But not many today are still deluded by an eye framed in a triangle, gazing out at the world.
Scorn? But only an idiot feels scorn for that burden which he could not take upon his weak shoulders.
Despair? Do we have to imitate the scorpion that kills itself when surrounded by burning coals?
Struggle? But can an ant thrown upon the rails fight a train approaching at full speed?
Resignation? Do we suffer less when we place our head submissively under the knife of the guillotine?
Future life? Who among men looks into the secrets of stars, who can count extinguished suns and who guesses the limit of light?
Sensuous pleasures? Yet there is something in our soul that thirsts amid the pleasure and asks for something else.
So what is there? What remains for us who know everything, for whom none of the old beliefs is enough?
What is your shield against the spear of evil, man of the end of the century?
He hung his head silently.“

Vertaald door Czeslaw Milosz

Kazimierz Przerwa-Tetmajer (12 februari 1865 – 18 januari 1940)