|
De Duitstalige schrijver Franz Kafka werd geboren op 3 juli 1883 in Praag, toen een stad gelegen in de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. Zie ook mijn blog van 3 juli 2010 en eveneens alle tags voor Franz Kafka op dit blog.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Das Urteil
Es war an einem Sonntagvormittag im schönsten Frühjahr. Georg Bendemann, ein junger Kaufmann, saß in seinem Privatzimmer im ersten Stock eines der niedrigen, leichtgebauten Häuser, die entlang des Flusses in einer langen Reihe, fast nur in der Höhe und Färbung unterschieden, sich hinzogen. Er hatte gerade einen Brief an einen sich im Ausland befindenden Jugendfreund beendet, verschloß ihn in spielerischer Langsamkeit und sah dann, den Ellbogen auf den Schreibtisch gestützt, aus dem Fenster auf den Fluß, die Brücke und die Anhöhen am anderen Ufer mit ihrem schwachen Grün.
Er dachte darüber nach, wie dieser Freund, mit seinem Fortkommen zu Hause unzufrieden, vor Jahren schon nach Rußland sich förmlich geflüchtet hatte. Nun betrieb er ein Geschäft in Petersburg, das anfangs sich sehr gut angelassen hatte, seit langem aber schon zu stocken schien, wie der Freund bei seinen immer seltener werdenden Besuchen klagte. So arbeitete er sich in der Fremde nutzlos ab, der fremdartige Vollbart verdeckte nur schlecht das seit den Kinderjahren wohlbekannte Gesicht, dessen gelbe Hautfarbe auf eine sich entwickelnde Krankheit hinzudeuten schien. Wie er erzählte, hatte er keine rechte Verbindung mit der dortigen Kolonie seiner Landsleute, aber auch fast keinen gesellschaftlichen Verkehr mit einheimischen Familien und richtete sich so für ein endgültiges Junggesellentum ein.
Was wollte man einem solchen Manne schreiben, der sich offenbar verrannt hatte, den man bedauern, dem man aber nicht helfen konnte. Sollte man ihm vielleicht raten, wieder nach Hause zu kommen, seine Existenz hierher zu verlegen, alle die alten freundschaftlichen Beziehungen wieder aufzunehmen - wofür ja kein Hindernis bestand - und im übrigen auf die Hilfe der Freunde zu vertrauen?
Franz Kafka (3 juli 1883 3 juni 1924)
Kafka in de jaren 1910
De Britse toneelschrijver Tom Stoppard (eig. Tomas Straussler) werd geboren in Zlín op 3 juli 1937. Zie ook mijn blog van 3 juli 2007 en ook mijn blog van 3 juli 2008 en ook mijn blog van 3 juli 2009 en ook mijn blog van 3 juli 2010
Uit: Shipwreck. The Coast of Utopia: Part II
Summer 1846
The garden of Sokolovo, a gentlemans estate fifteen miles outside Moscow.
Nicholas Ogarev, aged thirty-four, has been reading to Natalie Herzen, aged twenty-nine, from a so-called thick journal, the Contemporary. Ivan Turgenev, aged twenty-eight, is supine, out of earshot, with his hat over his face.
natalie Why have you stopped?
ogarev I cant read any more. Hes gone mad. (He closes the book and lets it fall.)
natalie Well, it was boring anyway.
Sasha Herzen, aged seven, runs across the garden followed by a Nurse pushing a baby carriage. Sasha has a fishing cane and a jar for tiddlers.
natalie (cont.) Sasha, not too close to the river, darling!(to the Nurse) Dont let him play on the bank!
The Nurse follows Sasha out.
ogarev But . . . it was a fishing rod, wasnt it?
natalie (calling) And wheres Kolya?(looking aside) Oh, all right, Ill keep an eye. (resuming) I dont mind being bored, especially in the country, where its part of the attraction, but a boring book I take personally. (looking aside, amused) Far better to spend the time eating marigolds. (glancing at Turgenev) Has he gone to sleep?
ogarev He didnt say anything about it to me.
natalie Alexander and Granovsky will be back from picking mushrooms soon . . . Well, what should we talk about?
ogarev Yes . . . by all means.
natalie Why does it feel as though one has been here before?
ogarev Because you were here last year.
natalie But dont you ever have the feeling that while real time goes galloping down the road in all directions, there are certain moments . . . situations . . . which keep having their turn again? . . . Like posting stations we change horses at . . .
Tom Stoppard (Zlín, 3 juli 1937)
De Britse schrijfster Joanne Harris werd geboren op 3 juli 1964 in Barnsley, Yorkshire. Zie ook mijn blog van 3 juli 2009 en ook mijn blog van 3 juli 2010
Uit: Holy Fools
July 3rd, 1610
It begins with the players. Seven of them, six men and a girl, she in sequins and ragged lace, they in leathers and silk. All of them masked, wigged, powdered, painted; Arlequin and Scaramouche and the long-nosed Plague Doctor, demure Isabelle and the lecherous Géronte, their gilded toenails bright beneath the dust of the road, their smiles whitened with chalk, their voices so harsh and so sweet that from the first they tore at my heart.
They arrived unannounced in a green and gold caravan, its panels scratched and scarred, but the scarlet inscription still legible for those who could read it.
LAZARILLO'S WORLD PLAYERS!
TRAGEDY AND COMEDY!
BEASTS AND MARVELS!
And all around the script paraded nymphs and satyrs, tigers and olifants in crimson, rose, and violet. Beneath, in gold, sprawled the proud words: PLAYERS TO THE KING
I didn't believe it myself, though they say old Henri had a commoner's tastes, preferring a wild-beast show or a comédie-ballet to the most exquisite of tragedies. Why, I danced for him myself on the day of his wedding, under the austere gaze of his Marie. It was my finest hour.
Lazarillo's troupe was nothing in comparison, and yet I found the display nostalgic, moving to a degree far beyond the skill of the players themselves. Perhaps a premonition; perhaps a fleeting vision of what once was, before the spoilers of the new Inquisition sent us into enforced sobriety, but as they danced, their purples and scarlets and greens ablaze in the sun's glare, I seemed to see the brave, bright pennants of ancient armies moving out across the battlefield, a defiant gesture to the sheet-shakers and apostates of the new order.
Joanne Harris (Barnsley, 3 juli 1964)
De Nederlandse schrijfster Andreas Burnier werd op 3 juli 1931 in Den Haag geboren als Catharina Irma Dessaur. Zie ook mijn blog van 3 juli 2010 en eveneens alle tags voor Andreas Burnier op dit blog.
Uit: De literaire salon (De zeenevels van het verleden)
Van het Panorama Mesdag herinner ik mij het gezeefde licht en de stilte als je eindelijk bovenkwam in die onwerkelijke ruimte. Een lange tocht door gangen die meestal in verbouwing waren en door houten schotten en krakende houten vloeren werden gekenmerkt. Dan eindeloze, vermoeiende, kale houten trappen op. Daarna de opluchting als je ten slotte, toch nog overrompelend onverwacht, in die verdunde realiteit stond.
Het zal wel allemaal niet waar zijn. Het is onmogelijk dat ik, Radha Altman, meer dan vijftig jaar oud, mij herinner wat ik, Radha, veertien of vijftien jaar oud, beleefde als ik weer eens wegslipte uit de beklemmingen van de puberteit naar die geheime hemel. Want wat was er anders aan de hand, daarboven, dan wat je voelt als je, pas gestorven, ineens weer in een geestelijk gebied staat?
Panorama Mesdag is te ver weg en de reis vanuit Parijs te kostbaar, om daar even te gaan kijken hoe het er nu, in de jaren tachtig, echt is en navraag te doen naar hoe het er vroeger was. Panorama Mesdag is voor mij trouwens verweven met het Van Gogh-gevoel: de onzichtbare begeleider, broeder, bondgenoot. Waren Mesdag en Van Gogh tijdgenoten? Ongetwijfeld.
Panorama Mesdag, een publieke Haagse initiatieruimte, werd schaars bezocht als ik er was. Misschien ging ik op de dagen dat de bussen wegbleven. Of misschien waren er nog geen toeristenbussen in de jaren veertig. Van al die mensen die nu ons leven verpesten: groepsreizigers, voetbalsupporters, mediatypes, heroïnejunks, popfans, overvette kazen in spijkerkleding, zou het overgrote deel pas tien of twintig jaar later worden verwekt. Zelfs geen begerige twinkeling in het oog van hun vader waren zij, op dat moment. Zij waren nog bezig uit het echte panorama daarginds, via wellicht steeds krakender en duisterder gangen, af te dalen. Of op te kruipen uit de krochten van hun hel. Maar hun vaders waren nog onwetende jongelingen.
Andreas Burnier (3 juli 1931 - 18 september 2002)
De Amerikaanse humoristische schrijver, columnist en bestsellerauteur David Barry, Jr werd geboren op 3 juli 1947 in Armonk, New York. Zie ook mijn blog van 3 juli 2007 en ook mijn blog van 3 juli 2008 en ook mijn blog van 3 juli 2009 en ook mijn blog van 3 juli 2010
Uit: Big Trouble
Puggy had held down his job at the Jolly Jackal Bar and Grill, which did not have a grill, for almost three weeks. For Puggy, this was a personal employment record. In fact, after a career as a semiprofessional vagrant, he was seriously thinking about settling in Miami, putting down roots, maybe even finding an indoor place to sleep. Although he really liked his tree.
Puggy liked everything about Miami. He liked that it was warm. He liked that most of the police seemed tolerant of people like him --people who, merely by existing, tended to violate laws that solid citizens never even thought about, like how long you were allowed to sit in a certain place without buying something. The attitude of most of the police down here seemed to be, hey, you can sit all you want; we're just glad you're not shooting.
Puggy also liked the way, in Miami, you were always hearing people talking Spanish. This made Puggy feel like he was living in a foreign country, which was his one ambition, although the only time he had ever actually been abroad was four years before, when, after a long and confusing weekend that began in Buffalo, he was briefly detained on the Canadian side of Niagara Falls for urinating in the Ripley's Believe It or Not Museum.
The funny thing was, Puggy had not been trying to get to Miami in particular. He had left a homeless shelter in Cleveland and started hitchhiking in the general direction of south, looking for a warm place to stay the winter; the trucker who picked him up happened to be heading for the Port of Miami, right downtown.
David Barry (Armonk, 3 juli 1947)
Zie voor nog meer schrijvers van de 3e juli ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.
|
