De Nederlandse dichter Leo Vroman werd op 10 april 1915 in Gouda geboren. Zie ook alle tags voor Leo Vroman op dit blog.

Drie stenen zitten op een steen...

Drie stenen zitten op een steen.
Acht stenen liggen er om heen.
Daar onder liggen er nog negen.
Andere daar naast en tegen.
Een steen steekt half uit het zand naar buiten
om zich nog eventjes te uiten.
Leer, kinderen, dit uit zijne mond:
houd steeds een vuist boven de grond.

Het landschap

Ik wens je een landschap, zo compleet
dat ik er haast niet ben,
dat jij bemint en ik herken,
waar ik de weg nog weet.
Onder de grote varenblaren
die hier lang geleden waren
wijs ik je de bloemen aan
die ook niet meer bestaan.
Dan sta je stil, knijpt in mijn hand,
en roept: Waarachtig! Daar!
en wijst naar geen spoor in het gras
zodat ik mij weer doodschrik want
het lijkt ons of er even maar,
iemand van vroeger was.

De eenvoud van beuken

Liep ik vijftien meter boven de grond
door de kroon van een beukenwoud
en tastte tussen de twijgen rond
dan denk ik dat ik meer verstond
waarom ik van ze houd.

En kroop ik vijf voet de aarde in
zo traag als hun wortels gaan
dan dronk ik de ware waarde in
van hun aaise groei en staarde in
de poriën van mijn bestaan.

Maar ik zit met mijn gebroekte stramme
hoewel goed bedoelde hammen
op het schijnbaar vriendelijk mos
tussen de schijnbaar gladde stammen
van het schijnbaar simpele bos.

De aarde wordt het best genoten
met onze ogen half gesloten.

Leo Vroman (10 april 1915 - 22 februari 2014)
Portret door Bert Megens, 2010

De Nederlandse schrijver Jan van Mersbergen werd geboren in Gorinchem 10 april 1971. Zie ook alle tags voor Jan van Mersbergen op dit blog.

Uit: Morgen zijn we in Pamplona

“Een bokser rent door de stad. Hij rent door een straat waarlangs aan beide zijden hoge huizen staan. Hij schiet tussen geparkeerde auto’s door, steekt een kruispunt schuin over, neemt een fietspad, gaat een brug over, met de trambaan mee de bocht door, en iedere passant zal denken dat hij aan het trainen is, maar hij loopt harder dan normaal, zijn ademhaling is ongecontroleerd en zijn ogen zijn groot.
Zonder geluid te maken vliegen zijn hoge veterschoenen over de trottoirtegels, en in zijn hoofd herklinken flarden van zinnen, begeleid door een bel. Losse woorden resoneren hol tussen zijn trommelvliezen. Het zijn de stemmen van omstanders die hij hoort, brommende geluiden, vervormd, ver weg. En dan opeens duidelijk.
Stop.
Hij stoot.
Hou op.
Hij stoot nogmaals en weer hoort hij een bel, feller en luider dan eerst. Stop, schreeuwt iemand. Hij voelt een hand op zijn schouder en met zijn elleboog weert hij af. Met zijn linker plaatst hij een hoek, raakt de man vol in zijn gezicht, keert zich weer naar zijn tegenstander.
Ophouwen, klinkt het weer. Maar hij slaat nog een keer, en nog een keer, en nog een keer.
Hij steekt een drukke brede straat over en rent verder, een park in. Hij komt langs een klein veldje waar in het midden een bronzen beeld staat, een vrouw die een kind in de lucht houdt. Alsof ze het kind aan de wolken wil toevertrouwen.
Hij houdt in en kijkt hijgend naar het beeld. Dan gaat hij op een bankje zitten. De struiken en bomen staan bewegingloos tussen hem en de straat met de trambaan. Grijze wolken glijden achter de bomen langs. Geen vogels, zelfs geen duiven”.

 
Jan van Mersbergen (Gorinchem, 10 april 1971)

De Amerikaanse schrijver Paul Edward Theroux werd geboren op 10 april 1941 in Medford, Massachusetts. Zie ook alle tags voor Paul Theroux op dit blog.

Uit: Dark Star Safari

“The predominant sound of the African bush was not the trumpeting of elephants nor the roar of lions but the coo-cooing of the turtledove.
After I left Africa, there was an eruption of news about things going wrong, acts of God, acts of tyrants, tribal warfare and plagues, floods and starvation, bad-tempered political commissars, and little teenage soldiers who were hacking people. "Long sleeves?" they teased, cutting off hands; "short sleeves" meant lopping the whole arm. One million people died, mostly Tutsis, in the Rwanda massacres of 1994. The red African roads remained, but they were now crowded with ragged, bundle-burdened, fleeing refugees.
Journalists pursued them. Goaded by their editors to feed a public hungering for proof of savagery on earth, reporters stood near starving Africans in their last shaking fuddle and intoned on the TV news for people gobbling snacks on their sofas and watching in horror. "And these people" — tight close-up of a death rattle — "these are the lucky ones."
You always think, Who says so? Had something fundamental changed since I was there? I wanted to find out. My plan was to go from Cairo to Cape Town, top to bottom, and to see everything in between.
Now African news was as awful as the rumors. The place was said to be desperate, unspeakable, violent, plague-ridden, starving, hopeless, dying on its feet. And these are the lucky ones. I thought, since I had plenty of time and nothing pressing, that I might connect the dots, crossing borders and seeing the hinterland rather than flitting from capital to capital, being greeted by unctuous tour guides. I had no desire to see game parks, though I supposed at some point I would. The word "safari," in Swahili, means "journey"; it has nothing to do with animals. Someone "on safari" is just away and unobtainable and out of touch."

 
Paul Theroux (Medford, 10 april 1941)

De Italiaanse schrijver en vertaler Claudio Magris werd geboren op 10 april 1939 in Triëst. Zie ook alle tags voor Claudio Magris op dit blog.

Uit: Ein Nilpferd in Lund (Vertaald door Karin Krieger)

„Das Boot, das auf Tresco anlegt, fährt nur eine kurze Strecke übers Meer, doch der Passagier, der seinen Fuß auf die Insel setzt, hat das Gefühl, eine viel längere Reise zurückgelegt zu haben, von einer Halbkugel zur anderen, von Nordeuropa in die Südsee; er hat ein paar Stunden zuvor – oder zwanzig Minuten, wenn er den Hubschrauber nimmt – in Cornwall die Westspitze von Großbritannien hinter sich gelassen und befindet sich nun in einer tropischen Vegetation, zwischen Agaven und Palmen, australischem Eukalyptus, Iris und blauvioletten Lilien aus Südafrika, Orchideen, Büschen von purpurroten Mittagsblumen und scharlachfarbenem Natternkopf, der sich erhebt wie ein keckes erotisches Zeichen.
Tresco ist eine von den über dreihundert Inseln, die im Atlantischen Ozean den Archipel der Scilly-Inseln bilden, sechsundzwanzig Meilen westlich von Land’s End, wo Cornwall endet. Es gehört zu den sechs bewohnten Inseln, mit der Hauptinsel St. Mary’s, wo die Fähren und Schiffe aus Großbritannien anlegen. Auf der Seite, die dem offenen Meer zugewandt ist, seinen Sturzwellen und seinen Stürmen, sind die Scilly-Inseln rauh und kahl, so auch Tresco, doch auf der Innenseite, die zu St. Mary’s zeigt, dieser gleichfalls milden und blühenden Insel, haben der Golfstrom sowie der geniale Augustus Smith und sein Neffe und Nachfolger Thomas Algernon Smith-Dorrien, die der Insel und der Blumenzucht im vergangenen Jahrhundert zu einem unglaublichen Aufschwung verhalfen, ein Paradies geschaffen, eine Insel der Alcina, einen Garten der Armida.
Augustus Smith wurde 1834 »Lord Proprietor« der Scilly-Inseln und ließ Schulen und Leuchttürme bauen und auch Abbey Garden, die Abtei von Tresco mit ihren Gärten, die Algernon Smith-Dorrien vervollkommnete, indem er Blumen und Pflanzen aus aller Herren Länder anpflanzte und so regelrecht eine blühende Industrie schuf, doch der Ur-sprung dieses Gartens Eden der Scilly-Inseln, die doch jahrhundertelang bettelarm gewesen waren, liegt viel weiter zurück.
Die ersten kostbaren Zwiebeln exotischer Blumen wurden im 12. Jahrhundert von den Benediktinern eingeführt, diesen Christen, die wie Odysseus reisten, die sich unerschrokken in die weite Welt aufmachten und sich in fremden Ländern ansiedelten, um die Liebe zur Wahrheit und zum Wissen zu lehren und auch die stabilitas loci, die intensive, stille Liebe zur Heimat, durch die man sein ganzes Leben an einem abgelegenen Fleckchen verbringen und sich in der Welt zu Hause fühlen kann, ohne den Drang zu haben, fortzugehen und zu fliehen. In Tresco ist der Ort der alten Klosterkirche noch zu besichtigen.“

 
Claudio Magris (Triëst, 10 april 1939)

De Russische dichteres Bella Akhmadulina werd geboren op 10 April 1937 in Moskou. Zie ook alle tags voor Bella Akhmadulina op dit blog.

1. Creativity

Oft it comes thus: the kind of pleasant languor,
The clock's weak chiming sounds in my ear,
And far pills of the passing thunder's anger.
It seems to me, that I can badly hear
The mournful prays of the slaved alien voices,
The secret circle tends to be the small,
But in that gulf of bells and whispers, causeless,
Appears the sound that than covers all.
And all's so quiet it around
That you can hear in woods the growing grass,
The evil, going o'er the silent ground . . .
But now I discern the coming words, at last,
The little bells of rimes, elated -
Then I begin to rightly fathom these,
And the new lines, such clearly dictated,
Simply lie down on the snowy list.

Whatever's Going On The Planet

Whatever's going on the planet,
Which always craved for new domain,
What a new fashion else were settled
By gods of war for killing men, -

As in the age of Homer, sightless,
Again a vine breeds fruits for wine,
Flame of a rose, noise of grasses -
All as it was in former time.

As yore, death calls for dejection,
And birth - for happiness to thrive.
And so freshly in old fashion
Craves soul for the endless life!

 
Bella Akhmadulina (Moskou, 10 April 1937)
 

De Duitse dichter en schrijver Stefan Heym (eig. Hellmuth Flieg) werd geboren op 10 april 1913 in Chemnitz. Zie ook alle tags voor Stefan Heym op dit blog.

Morsesong

In Bangkok fand ein Bankkrach statt,
die Regierung wurde bald der Lage Herr.
Eine Dame der höchsten Gesellschaft hat,
nervös von ihres Kindes Geplärr,
     in dunkler Mitternacht
     ihr Baby umgebracht.

   Die Apparate ticken.
   Stenotypistinnen nicken:
   Punkt Punkt Strich – Strich Punkt Strich –
   Haben Sie gehört? Haben Sie gesehen?
   Auf Papierband das ganze Geschehen!
   Strich – Punktum!

     Bleiche
22 arbeitslose Männer
schluckten gestern tödlich Gas.
Und der fabelhafte Motorrenner
lief, als sei das nur zum Spaß
     150 Stunden
     gleich 2000 Runden –

   Die Maschinen ticken.
   Totenköpfe nicken:
   Punkt Punkt Strich – Strich Punkt Strich –
   Haben Sie gehört? Haben Sie gesehen?
   Auf Papierband das ganze Geschehen!
   Strich – Punktum!

Große Herren tafeln an reichen Banketten,
ihre Damen zeigen Fleisch.
Wohlfahrt wird die Welt vom Hunger retten –
Offizielles Mitleidsgekreisch.
     Äcker früchteschwer.
     Ernte ins Meer –

   Schiffsschrauben ticken.
   Dampfermasten nicken:
   Punkt Punkt Strich – Strich Punkt Strich –
   Haben Sie gehört? Haben Sie gesehen?
   Auf Papierband das ganze Geschehen!
   Strich – Punktum!

In Europa, Asien, Afrika
rühren sich die Millionen.
Petroleum – Streiks – Amerika –
an allen Enden Rebellionen!
     Kanonenrohre gleißen.
     Morsebänder reißen –

   Gewehre ticken.
   Panzertürme knicken:
   Punkt Punkt Strich – Strich Punkt Strich –
   Haben Sie gehört? Haben Sie gesehen?
   Morsefetzen, die verrückt im Winde wehen!
   Strich – Punktum!

 
Stefan Heym (10 april 1913 – 16 december 2001)

De Duitse schrijver Richard Wagner werd geboren op 10 april 1952 in Lovrin, in Roemenië. Zie ook alle tags voor Richard Wagner op dit blog.

Uit: Herr Parkinson

„m Grunde war es mein rechtes Bein, das mich ins Unglück gestürzt hat. Ohne dieses Bein wäre mein Leben anders verlaufen. Ich hätte einen Hut getragen, wenn mein rechtes Bein mir nicht ständig an die Krempe getippt hätte. Ich hätte den Frauen tief in die Augen sehen können, wenn das Bein sich nicht sofort auf ihre tausend Füße gestellt hätte.
Ich befand mich mitten im Leben und dachte mir Erklärungen für den Zustand der Welt aus. Damit war viel Zeit zu verbringen, denn mit dem Zustand der Welt stand es schlecht. Nun war ich zwar weder ein Weltverbesserer noch ein Weltretter, aber auch das bloße Zuschauen war nicht meine Sache.
So wurde ich nach und nach in diverse Angelegenheiten geworfen, und hatte bald einen Fuß auf der Brust stehen, einen unerbittlichen Fuß, und eine schnelle Hand am Kopf.
Das meiste von dem, was ich sah und hörte, hatte immer noch Hand und Fuß, und hätte auch so bleiben können.
Manchmal aber stand ich sekundenlang wie angewurzelt da, bis ich zur Tür gehen konnte. Oder es setzte urplötzlich ein Herzrasen ein, das nicht mehr aufzuhören schien. Auch später auf der Parkbank nicht, auf die ich mich während des abendlichen Spaziergangs gesetzt hatte.
Als ich wieder aufstand, war es bereits ein Gehversuch.
Und dann war da noch das Problem mit dem Bein.“

 
Richard Wagner (Lowrin, 10 april 1952)

Zie voor nog meer schrijvers van de 10^e april ook mijn vorige blog van vandaag.

10-04-2016 om 14:22 geschreven door Romenu  

De Vlaamse dichter en beeldhouwer Marcel van Maele werd geboren in Brugge op 10 april 1931. Zie ook alle tags voor Marcel van Maele op dit blog.

Met mijn dood sterft alles mee

Met mijn dood sterft alles mee
ook wat overblijft:
een vruchteloos debat,
een boek – vol woorden ter verduidelijking-,
een grijns.
Ik ken verduiveld goed de grens tussen drift en durf,
daarom ligt mijn hand op de wekker,
-nee, ik speel niet mee-
ook niet met een nouveau nouveau roman.
Ik,
het resultaat van wat is en wat was,
blijf nooit mezelf
dat is in beweging zijn
terwijl pijn aan de stilte knaagt.
En verder drijven met kristal verbazing,
de rinkeling, de wekker,
de vragen weken of ontwijken, en aanvaarden
hartstochtelijk de klappen van de zweep.
Klappertandend geduld,
ik sla de fles aan scherven.

 
<Marcel van Maele (10 april 1931 - 24 juli 2009)
 

De Engelse schrijver en essayist William Hazlitt werd geboren op 10 april 1778 in Maidstone. Zie ook alle tags voor William Hazlitt op dit blog.

Uit:From The Round Table

“THE STUDY of the Classics … teaches us to believe that there is something really great and excellent in the world, surviving all the shocks of accident and fluctuations of opinion, and raises us above that low and servile fear, which bows only to present power and upstart authority … We feel the presence of that power which gives immortality to human thoughts and actions, and catch the flame of enthusiasm from all nations and ages. It is hard to find in minds otherwise formed, either a real love of excellence, or a belief that any excellence exists superior to their own. Everything is brought down to the vulgar level of their own ideas and pursuits. Persons without education certainly do not want either acuteness or strength of mind in what concerns themselves, or in things immediately within their observation; but they have no power of abstraction, no general standard of taste, or scale of opinion. They see their objects always near, and never in the horizon. Hence arises that egotism which has been remarked as the characteristic of self-taught men, and which degenerates into obstinate prejudice or petulant fickleness of opinion, according to the natural sluggishness or activity of their minds. For they either become blindly bigoted to the first opinions they have struck out for themselves, and inaccessible to conviction; or else (the dupes of their own vanity and shrewdness) are everlasting converts to every crude suggestion that presents itself, and the last opinion is always the true one. Each successive discovery flashes upon them with equal light and evidence, and every new fact overturns their whole system. It is among this class of persons, whose ideas never extend beyond the feeling of the moment, that we find partizans, who are very honest men, with a total want of principle, and who unite the most hardened effrontery and intolerance of opinion, to endless inconsistency and self-contradiction.”

 
William Hazlitt (10 april 1778 – 18 september 1830)
Portret door John Hazlitt, 1830

De Amerikaanse schrijver Lew Wallace werd geboren in Brookville, Indiana, op 10 april 1827. Zie ook alle tags voor Lew Wallace op dit blog.

Uit: Ben-Hur

“For two hours the dromedary swung forward, keeping the trot steadily and the line due east. In that time the traveller never changed his position, nor looked to the right or left. On the desert, distance is not measured by miles or leagues, but by the saat, or hour, and the manzil, or halt: three and a half leagues fill the former, fifteen or twenty-five the latter; but they are the rates for the common camel. A carrier of the genuine Syrian stock can make three leagues easily. At full speed he overtakes the ordinary winds. As one of the results of the rapid advance, the face of the landscape underwent a change. The Jebel stretched along the western horizon, like a pale-blue ribbon. A tell, or hummock of clay and cemented sand, arose here and there. Now and then basaltic stones lifted their round crowns, outposts of the mountain against the forces of the plain; all else, however, was sand, sometimes smooth as the beaten beach, then heaped in rolling ridges; here chopped waves, there long swells. So, too, the condition of the atmosphere changed. The sun, high risen, had drunk his fill of dew and mist, and warmed the breeze that kissed the wanderer under the awning; far and near he was tinting the earth with faint milk-whiteness, and shimmering all the sky.
Two hours more passed without rest or deviation from the course. Vegetation entirely ceased. The sand, so crusted on the surface that it broke into rattling flakes at every step, held undisputed sway. The Jebel was out of view, and there was no landmark visible. The shadow that before followed had now shifted to the north, and was keeping even race with the objects which cast it; and as there was no sign of halting, the conduct of the traveller became each moment more strange.
No one, be it remembered, seeks the desert for a pleasure-ground. Life and business traverse it by paths along which the bones of things dead are strewn as so many blazons. Such are the roads from well to well, from pasture to pasture. The heart of the most veteran sheik beats quicker when he finds himself alone in the pathless tracts. So the man with whom we are dealing could not have been in search of pleasure; neither was his manner that of a fugitive; not once did he look behind him. In such situations fear and curiosity are the most common sensations; he was not moved by them. When men are lonely, they stoop to any companionship; the dog becomes a comrade, the horse a friend, and it is no shame to shower them with caresses and speeches of love. The camel received no such token, not a touch, not a word.”

 
Lew Wallace (10 april 1827 – 15 februari 1905)
Scene uit de mini-serie uit 2010 met Joseph Morgan als Ben Hur en Jack Hawkins als admiraal Arrius

De Amerikaanse schrijver Eric Knight werd geboren op 10 april 1897 in Menston in Yorkshire, Engeland. Zie ook alle tags voor Eric Knight op dit blog.

Uit: Lassie Come-Home

“For the first four days Lassie traveled without pause, resting only briefly during the nights. The urge to travel south burned in her like a fever, and nothing could replace it.
On the fifth day a new demand began to gnaw at her senses. It was the call of hunger. The command to travel had blotted it out at first, but now it was insistent.
She had had no trouble in finding streams to quench her thirst, but the problem of getting food was one far removed from her protected life. From her first memory, food had never been her responsibility. At stated times it was provided for her. Man put it down before her in a platter. She had been taught carefully that that was her portion, and she must never eat any food that lay elsewhere. Year after year, that lesson had been driven into her.
Food was not her responsibility. Man provided it.
But now, suddenly, the training and conditioning of a lifetime were useless. There was no man to put down a pan of food each afternoon. And yet this aristocratic animal must learn to exist.
Lassie found the way. She did not reason it out as a human being would. Human beings have imagination-they can pictureevents and circumstances before they meet them. Dogs cannot do this, they must wait blindly until the circumstance faces them and then do their best to meet it.
Yet how could Lassie meet this new problem? She had not the brain of a man to reason about it. She could not base her conduct on the past experience of others of her kind, which is another human method. A young child does not have to undergo many dangerous experiences in life to find out the result, for his parents and other older persons can tell him from their acquired knowledge what will result in such a case.”

 
Eric Knight (10 april 1897 – 14 januari 1943)
Lassie en Timmy (John Provost) uit de televisieserie (1957 – 1964) 

De Amerikaanse dichter Byron Forceythe Willson werd geboren op 10 april 1837 in Little Genesee, New York. Zie ook alle tags voor Forceythe Wilson op dit blog.

In State (Fragment)

II.
'Three cold, bright moons have marched and wheeled;
And the white cerement that revealed
A Figure stretched upon a Shield,
Is turned to verdure; and the Land is now one mighty Battlefield.

'And lo, the children which she bred,
And more than all else cherished,
To make them true in heart and head,
Stand face to face, as mortal foes with their swords crossed above the dead.

'Each hath a mighty stroke and stride:
One true, - the more that he is tried;
The other dark and evil-eyed; -
And by the hand of one of them, his own dear mother surely died!

'As stealthy step, a gleam of hell, -
It is the simple truth to tell, -
The Son stabbed and the Mother fell:
And so she lies, and mute and pale, and pure and irreproachable!

'And then the battle-trumpet blew;
And the true brother sprang and drew
His blade to smite the traitor through;
And so they clashed above the bier, and the Night sweated bloody dew.

 
Forceythe Willson (10 april 1837 – 2 februari 1867)

10-04-2016 om 14:21 geschreven door Romenu