De Vlaamse dichter, schrijver en kunstschilder Louis Paul Boon werd geboren in Aalst op 15 maart 1912. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2008 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.

Uit: Mieke Maaike’s obscene jeugd

„Wel, stilaan liep het dan naar me twaalfde jaar toe, en dacht ik terug aan de drie mannen bij de plas in het bos, en hoe echt leuk ik het zou gevonden hebben als ze nú me kutje begonnen te likken. Ook ik zou er nu tenminste wat aan gehad hebben, of aan verloren hebben, om de waarheid te zeggen.

Ik dacht ook terug aan de vader van Leentje, die wij Muisje noemden. Misschien zou die iets voor zo iets gevoeld hebben. En toen op een zondagochtend een historische stoet zou uitgaan en aan hun straatdeur langskomen, wou ik er aanbellen. Ik had me lichtste en kortste kleedje van vorig jaar aangetrokken, iets dat me groei niet meer had kunnen bijhouden, en nog met moeite tot onder me kont reikte. Vort! dacht ik, en ik speelde me broekje ook nog uit, dat ik reeds aangetrokken had. Maar op straat liep ik toch wat rechtop en hield me hand tegen de zoom, want dáár zomaar met je kontje blootlopen geeft geen pas.

Muisje was thuis en d’r paps ook, en ze stelden voor dat we vanuit het bovenraam naar buiten naar de historische stoet zouden kijken. We lagen gebogen over de vensterbank van het open raam, Muisje en ik. D’r paps was op voldoende afstand gevolgd, want blijkbaar wou hij me te korte kleedje even lekker op snee nemen. En ja, in plaats van naast ons aan het raam te leunen, zette hij zich nog wat neer op een netgepast voetbankje, om zoveel mogelijk te kunnen opvangen van het weinige dat onder de opstekende rand van me kleedje verborgen bleef.

Misschien dacht hij wel me witte broekje of zo te zien, dat misschien iets te klein kon zijn en misschien in de split iets van me kutje kon tonen. Maar tot zijn hemelse genade – zoals hij zich later uitdrukte – ontdekte hij daar niets van een broekje en net alles van de rest. Hij wou er rustig het zijne van meedragen, dat merkte ik wel, want hij verliet het voetbankje en zette zich gewoon op de hurken neer, met de neus onder me kleedje.

Nou, we schoten lekker op, vond ik. Ik boog me nog wat dieper uit het raam naar buiten en zette de benen wat open om meer steun en zo te krijgen. Zo kon hij niet alleen me kont maar ook nog, als hij wou, me kutje zien dat als een gebarsten perziek met dons bezet was geraakt. Z’n fluit moet erbij opgesprongen zijn van vreugde, met zaad dat hij van pure opwinding zomaar meteen had kunnen verliezen.“

Louis Paul Boon (15 maart 1912 - 10 mei 1979)

Portret door Maurice Roggeman

De Nigeriaanse dichter en romanschrijver Ben Okri werd geboren op 15 maart 1959 in Minna, Nigeria. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2008 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010. 

Living is a Fire

Living is a cross

That any one of the rock-faces

Comprehends.

We are drawn

To many seas.

We drown wholesomely

In the failures of confrontation.

The rain

Drenching

Our doorsteps

Has nothing to do

With the simplest desires

And lacerations

We bring

To the smallest acts

Of living.

The child

On the broken catwalk

Hearing the sounds of our hunger

Without understanding

Throws echoes back

To the earliest abandonments

Of love.

Minor devastations preceding

Horror

Resonate the ineffable.

The mothers that wake

At the slightest sound

And the fathers that

Smoke all night

And the rest of us who are

Vigilantes from the demons

Of oppressed sleep

Find at dawn the clearest

Images of bewilderment.

Even the best things

Collapse beneath the weight

Of ignorance.

Living is a fire

That any one of the wave-lashes

Comprehends.

Ben Okri (Minna, 15 maart 1959)

De Servische schrijver David Albahari werd op 15 maart 1948 geboren in Pec in Sevie.Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2008 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.
 

Uit: Die Ohrfeige (Vertaald door Mirjana en Klaus Wittmann)

H e u t e , sechs Jahre danach, weiß ich, dass alles sich anders hätte abspielen können, aber damals, am Sonntag, dem 8. März 1998, als der Reigen der Ereignisse, über die ich schreiben will, begann, war ein anderer Ablauf überhaupt nicht vorstellbar. Es mag sein, dass ich auch gar nicht erst versucht hatte, mir etwas anderes vorzustellen, weil ich überzeugt war, vor keiner Wahl zu ste- hen, sondern mit einer Unausweichlichkeit konfrontiert zu sein, auf die ich keinerlei Einfluss hatte. Doch das ist jetzt nicht mehr wichtig, denn was sich einmal abgespielt hat, egal ob gewollt oder nicht,

wird zum Schicksal, das nicht mehr zu ändern ist. Ein Apfel, rot und fest, fällt vom Baum, man sieht ihn kaum im dichten Gras, aber die Ameisen, Schnecken und Wespen finden den Weg, am Ende bleibt vom Apfel nichts übrig, und auch das Gras richtet sich mit der Zeit wieder auf. Ich erwähne den Apfel vermutlich deshalb, weil ich damals, an dem Sonntag vor sechs Jahren, meine Wohnung mit einem Apfel in der Hand verließ, allerdings nicht mit einem roten, sondern mit einem gelblichen, den ich später ganz aufaß, samt Kernen und Stiel. Nein, den Stiel habe ich nicht aufgegessen, den behielt ich eine Zeitlang zwischen den Zähnen, kaute auf ihm, bis er zerfaserte. Sonntags ging ich immer an der Donau spazieren, egal bei welchem Wetter, sogar wenn es stürmte und regnete. Nicht einmal Schnee konnte mich davon abhalten. Am besagten Tag schneite es freilich nicht und es blies auch kein starker Wind; die Wolken türmten sich am Himmel, die Sonne zeigte sich gelegentlich; es war alles in allem ein ganz gewöhnlicher, obschon kühler Märztag. Ich ging gegen zwei Uhr raus nach dem Mittagessen.“

David Albahari (Pec, 15 maart 1948)

De Duitse schrijver, tekenaar en karikaturist Gerhard Seyfried werd geboren op 15 maart 1948 in München. Zie ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.

Uit: Herero

„Eine sonderbare Formation in der Mitte des Blattes zieht seine Aufmerksamkeit auf sich, ein seltsam geformter Berg. Den Formschraffen nach handelt es sich um einen Tafelberg von beträchtlicher Ausdehnung, wohl mehr als vierzig Kilometer lang und an die zwanzig breit. Omuweroumwe-Plateau sagt der Aufdruck, darunter steht, wiederum in Klammern: Waterberg. Das Plateau scheint gänzlich flach zu sein. Zur Vegetation ist auf der Karte nichts angegeben; Ettmann weiß aber, daß in diesen Breiten in der Regel Steppe oder Savannenland vorherrscht.

Seine Hand streift über das Papier, der Wanderung der Augen folgend. In der Rechten hält er den Stechzirkel, die feinen Nadelspitzen einen Zentimeter auseinander, 8 km sind das im Maßstab der Karte. Aus der langen, nach Südosten weisenden Steilwand dieses Tafelberges scheint eine Vielzahl von Bächen hervorzufließen, die sich zu vier stärkeren Flüssen vereinigen und endlich in einen großen Strom namens Omatako münden, der sich nach Nordosten in die rechte obere Ecke des Blattes zieht und dieses dort verläßt. Um richtige Flüsse scheint es sich aber nicht zu handeln. Riviere, sagt die Legende am unteren Kartenrand und erklärt: Flußbetten (nur zeitweise, nach heftigem Regen, Wasser führend).

Ettmann lehnt sich zurück und verschränkt die Arme hinter dem Kopf. Die Augen brennen ihm ein wenig und der Rücken schmerzt von der gebückten Haltung. Er hört die gedämpften Geräusche des Schiffes, den stetig stampfenden Takt der Maschine, das leise Knarren der Holzverkleidung. Draußen rauscht das Wasser am Rumpf entlang und zischt und poltert dazu. Die Leselampe an ihrem Messingarm zittert.“

Gerhard Seyfried (München, 15 maart 1948)

De Duitse dichter en schrijver Kurt Drawert werd geboren op 15 maart 1956 in Henningsdorf. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010. 

Schöne seltene Weide

Manchmal, nach einem Herbststurm,

wenn die Luft still und gefegt ist,

gehe ich im Garten umher und zähle

die abgeschlagenen Äste.

Nur die Weide zeigt keine Veränderung.

Ich bewundere sie lange:

nicht immer sieht es so schön aus,

wenn die Biegsamkeit überlebt.

Vom Ende der Poesie ( I )

Jedes Gedicht, sagte Herr Müller

von der HypoVereinsbank,

ist ein Schuldschein,

und Sie schreiben zuviel.

Ich also hängte diesen Teil

meines Lebens

wie an einen Haken für Schweine.

Kurt Drawert (Henningsdorf, 15 maart 1956)

De Oostenrijkse dichter en schrijver Andreas Okopenko werd in Košice (Slowakije) geboren op 15 maart 1930. Okopenko overleed op 27 juni 2010 op 80-jarige leeftijd in Wenen. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2008 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.
 

Uit: Lockergedichte

Apparat
Kettensäge, Kettensäge,
säge mir den Rücken schräge,
säg ihn mir dann wieder grad,
liebenswerter Apparat.

Aquariumflirt
Ich nehm die Scheibe zwischen uns
lieber doch nicht weg, Tanja,
Piranha.

Arbeitswelt
Der Regen ersäuft die Dachdeckerflammen.
Die Dachdecker packen die Flammen zusammen
und springen mit Schuß in die Tiefe.
Dort löscht sie der Regen, der schiefe.

Arithmetik
Ein Stoiker
und noch zwei Stoika
sind eine Trojka.

Auch Exzellenzen ...
Unter dem Nadelstreif
ist was fürs Madl steif.

15-03-2011 om 19:20 geschreven door Romenu  

De Nederlandse schrijfster An Rutgers van der Loeff werd geboren in Amsterdam op 15 maart 1910. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.

Uit: Rossy, dat krantenkind

“En daarmee doelde hij op heel dat rumoerige en kleurige gedoe daar onder hen, al die rode, witte, gele, groene, gestreepte en effen tentdaken en -daakjes, al dat lawaai van luidsprekers en muziek en duizenden roezende en schreeuwende stemmen, al die geuren, al dat gedrang, al dat plezier en al dat verlangen van de mensen om dingen te doen, te zien en te horen die anders zijn dan wat ze op alle andere dagen van het jaar doen, zien en horen.

‘Wat een kabaal, hè?’ zei het meisje.

‘Hierboven lijkt het net gonzen,’ zei de man.

Ze luisterden allebei.

‘Zou er iets aan het wiel kapot zijn?’

‘Nee, waarom?’

‘Het duurt zo lang.’

De man antwoordde niet. Hij was erg stil voor zijn doen, maar dat zou wel niet lang duren. Hij tuurde naar een groen dak van een van de vele witte gebouwen, die op het ernstiger deel van het geweldige tentoonstellingsterrein lagen. ‘Hoe zou zij het nu maken, denk je?’ vroeg hij. ‘Onze Eleonora Roswita Alberta?’

Het meisje keek verdrietig dezelfde kant op. Zij léék alleen maar een meisje. Zij was de vrouw van Ricky Carlotto, en Ricky Carlotto was de man naast haar in het bakje. Maar zij was een heel jonge vrouw en niemand zou gedacht hebben dat die twee daar al lang getrouwd konden zijn en zelfs een kind hadden.

‘Ik weet het niet,’ zei ze langzaam. En het scheelde niet veel of er kwamen weer tranen in haar ogen.

Ze hadden Eleonora Roswita Alberta zo héél alleen en zo verschrikkelijk erg klein moeten achterlaten in het grote, witte tentoonstellingsgebouw, waar de medische apparaten werden vertoond. Operatietafels, straal-apparaten, tandartsstoelen en kasten vol dingen waar een gewoon mens niets van begrijpt. En in dat ene kleine witte kamertje de allernieuwste electrische stoofwieg of couveuse, voor te vroeg of te klein geboren kindertjes. Met de kleine, véél te kleine E.R.A. er in.

‘Ze wordt verzorgd als een millionnairsdochter,’ zei Ricky.

‘Ze moesten eens weten dat haar vader van 's ochtends tot 's avonds een rammelende vrachtauto rijdt.’

An Rutgers van der Loeff (15 maart 1910 – 19 augustus 1990)

De Engelse dichter, essayist en criticus Lionel Pigot Johnson werd geboren op 15 maart 1867 in Broadstairs. Zie ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.

The Destroyer of a Soul

I HATE you with a necessary hate.

First, I sought patience: passionate was she:

My patience turned in very scorn of me,

That I should dare forgive a sin so great,

As this, through which I sit disconsolate;

Mourning for that live soul, I used to see;

Soul of a saint, whose friend I used to be:

Till you came by! a cold, corrupting, fate.

Why come you now? You, whom I cannot cease

With pure and perfect hate to hate? Go, ring

The death-bell with a deep, triumphant toll!

Say you, my friend sits by me still? Ah, peace!

Call you this thing my friend? this nameless thing?

This living body, hiding its dead soul?

Lionel Johnson (15 maart 1867 – 4 oktober 1902)

Lord Alfred Douglas, wiens ziel verwoest werd

De Duitse dichter, schrijver en essayist Paul Heyse werd geboren in Berlijn op 15 maart 1830. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.

Wenn du zu den Blumen gehst

Wenn du zu den Blumen gehst,

pflücke die schönsten,

dich zu schmücken.

Ach, wenn du in dem Gärtlein stehst,

müßtest du dich selber pflücken.

Alle Blumen wissen ja,

daß du hold bist ohne gleichen.

Und die Blume, die dich sah

Farb' und Schmuck muß ihr erbleichen.

Wenn du zu den Blumen gehst,

pflücke die schönsten,

dich zu schmücken.

Ach, wenn du in dem Gärtlein stehst,

müßtest du dich selber pflücken.

Lieblicher als Rosen sind die Küsse,

die dein Mund verschwendet,

weil der Reiz der Blumen endet,

wo dein Liebreiz erst beginnt.

Wenn du zu den Blumen gehst,

pflücke die schönsten,

dich zu schmücken.

Ach, wenn du in dem Gärtlein stehst,

müßtest du dich selber pflücken.

Paul Heyse (15 maart 1830 - 2 april 1914)

Foto uit 1978

De Oostenrijkse schrijver en essayist Franz Schuh werd geboren op 15 maart 1947 in Wenen. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.

Uit: Schwere Vorwürfe, schmutzige Wäsche

„Aber ich hatte gleichsam die Rechnung ohne den Wirt gemacht. Lacans Antwort erfolgte postwendend. An einem dieser strahlenden Morgen, an denen die Sonne den Flur meines Gemeindebaus paradiesisch erhellt, zog ich aus meinem Postkasten eine Pariser Ansichtskarte. Darauf war der Eiffelturm in voller, glänzender Banalität zu erkennen, auch wenn ihn der Absender mit zwei einander überkreuzenden Filzstiftstrichen unsichtbar machen wollte. Am Textteil der Karte stand in der mir gut bekannten Schrift: "Le Beisl n'existe pas. Jacques Lacan."
Also sollte ich selber darauf kommen, der Mann gab den Schwarzen Peter an mich weiter. Es ist aber unerträglich, wenn jemand, den man für überlegen hält, sich weigert, Aufschluß zu geben. Ich gestehe, darunter hat mein gutes Verhältnis zu dem mittlerweile schon Seligen sehr gelitten. Es kam zum Bruch. Nur schwer kann ich heute ohne Verachtung Sätze wie "Je pense où je ne suis pas, donc je suis où je ne pense pas" lesen, obwohl es mir, und das ist doch merkwürdig, tatsächlich so geht: "Ich denke da, wo ich nicht bin, also bin ich da, wo ich nicht denke."

Franz Schuh (Wenen, 15 maart 1947)

De Griekse dichter Ángelos Sikeliános werd geboren op 15 maart 1884 op het eiland Lefkas. Zie ook mijn blog van 15 maart 2007 en ook mijn blog van 15 maart 2009  en ook mijn blog van 15 maart 2010.

En Acrocorinto

El crepúsculo sobre Acrocorinto
abrasando la rojiza piedra. Del mar,
el fragante aroma del alga empezó ahora
a embriagar a mi delgado semental.

Espuma sobre el freno, el blanco de su ojo
totalmente excluído, luchó para romper
mi fuerte apretón de las riendas
y así saltar libremente al espacio abierto.

¿Había llegado la hora? ¿Los ricos olores?
¿La profunda salinidad del mar?
¿La lejana respiración del bosque?

Oh, fuerte soplo del Meltemi
un poco más allá. Habría agarrado
las riendas y la brida del mítico Pegaso.

Ángelos Sikeliános (15 maart 1884 – 9 juni 1951)

De Duitse dichter, arts en politicus Wolfgang Müller von Königswinter (eig. Peter Wilhelm Karl Müller) werd geboren op 15 maart 1816 in Königswinter. Zie ook mijn blog van 15 maart 2009 en ook mijn blog van 15 maart 2010.

Ballspiel

Kommet, kommet all!

Werft und schlagt den Ball

In die Höhe, in die Weite!

Wer’s am Besten kann,

Ist der erste Mann

Und der Sieger hier im Streite!

Spielet gut das Spiel!

Treffet scharf das Ziel!

Jeder gute Wurf muß glücken.

Schleudert lustig drauf,

Treffet selbst im Lauf

Eure Gegner auf den Rücken!

Ist er ein Gesell,

Rüstig, flink und schnell,

Weiß er listig sich zu schmiegen,

Bücket sich geschwind,

Ball geht in den Wind,

Mußte über’s Haupt ihm fliegen.

Wer in Kraft und List

Nun der Beste ist,

Bleibt der Sieger hier im Streite.

Kommet, kommet all!

Werft und schlagt den Ball

In die Höhe, in die Weite!

Wolfgang Müller von Königswinter (15 maart 1816 – 29 juni 1873)

Buste op de Rheinallee in Königswinter

15-03-2011 om 19:07 geschreven door Romenu