|
De Franse dichter en schrijver Michel Houellebecq werd geboren in Réunion op 26 februari 1958 (1956). Zie ook alle tags voor Michel Houellebecq op dit blog.
Uit: Le Sens du combat
Le jour monte et grandit, retombe sur la ville
Nous avons traversé la nuit sans délivrance
J’entends les autobus et la rumeur subtile
Des échanges sociaux. J’accède à la présence.
Aujourd’hui aura lieu. La surface invisible
Délimitant dans l’air nos êtres de souffrance
Se forme et se durcit à une vitesse terrible ;
Le corps, le corps pourtant, est une appartenance.
Nous avons traversé fatigues et désirs
Sans retrouver le goût des rêves de l’enfance
Il n’y a plus grand-chose au fond de nos sourires,
Nous sommes prisonniers de notre transparence.
Au long de ces journées où le corps nous domine
Où le monde est bien là, comme un bloc de ciment,
Ces journées sans plaisir, sans passion, sans tourment,
Dans l’inutilité pratiquement divines
Au milieu des herbages et des forêts de hêtres,
Au milieu des immeubles et des publicités
Nous vivons un moment d’absolue vérité :
Oui le monde est bien là, et tel qu’il paraît être.
Les êtres humains sont faits de parties séparables,
Leur corps coalescent n’est pas fait pour durer
Seuls dans leurs alvéoles soigneusement murés
Ils attendent l’envol, l’appel de l’impalpable.
Le gardien vient toujours au cœur du crépuscule ;
Son regard est pensif, il a toutes les clés,
Les cendres des captifs sont très vite envolées ;
Il faut quelques minutes pour laver la cellule
Dawn rises, grows, settles on the city
We’ve come through the night and not been set free
I hear the buses and the quiet hum
Of social exchange. I’m overcome with presence.
Today will happen. Invisible surfaces
Separate our suffering selves in the air
Then form and harden at a terrible pace;
But the body, still our pact with the body.
We’ve come through strain and desire
Childhood and dreams still pass us by
Not much there in a lifetime of smiling
We’re prisoners in our own clear selves.
Vertaald door Delphine Grass en Timothy Mathews
Michel Houellebecq (Réunion, 26 februari 1958)
De Franse dichter en schrijver Victor Hugo werd geboren in Besançon (Franche-Comté) op 26 februari 1802. Zie ook alle tags voor Victor Hugo op dit blog.
Infantile influence.
The child comes toddling in, and young and old
With smiling eyes its smiling eyes behold,
And artless, babyish joy;
A playful welcome greets it through the room,
The saddest brow unfolds its wrinkled gloom,
To greet the happy boy.
If June with flowers has spangled all the ground,
Or winter bleak the flickering hearth around
Draws close the circling seat;
The child still sheds a never-failing light;
We call; Mamma with mingled joy and fright
Watches its tottering feet.
Perhaps at eve as round the fire we draw,
We speak of heaven, or poetry, or law,
Or politics, or prayer;
The child comes in, 'tis now all smiles and play,
Farewell to grave discourse and poet's lay,
Philosophy and care.
When fancy wakes, but sense in heaviest sleep
Lies steeped, and like the sobs of them that weep
The dark stream sinks and swells,
The dawn, like Pharos gleaming o'er the sea,
Bursts forth, and sudden wakes the minstrelsy
Of birds and chiming bells;
Thou art my dawn; my soul is as the field,
Where sweetest flowers their balmy perfumes yield
When breathed upon by thee,
Of forest, where thy voice like zephyr plays,
And morn pours out its flood of golden rays,
When thy sweet smile I see.
Oh, sweetest eyes, like founts of liquid blue;
And little hands that evil never knew,
Pure as the new-formed snow;
Thy feet are still unstained by this world's mire,
Thy golden locks like aureole of fire
Circle thy cherub brow!
Dove of our ark, thine angel spirit flies
On azure wings forth from thy beaming eyes.
Though weak thine infant feet,
What strange amaze this new and strange world gives
To thy sweet virgin soul, that spotless lives
In virgin body sweet.
Oh, gentle face, radiant with happy smile,
And eager prattling tongue that knows no guile,
Quick changing tears and bliss;
Thy soul expands to catch this new world's light,
Thy mazed eyes to drink each wondrous sight,
Thy lips to taste the kiss.
Oh, God! bless me and mine, and these I love,
And e'en my foes that still triumphant prove
Victors by force or guile;
A flowerless summer may we never see,
Or nest of bird bereft, or hive of bee,
Or home of infant's smile.
Vertaald door Henry Highton, M.A.
Victor Hugo (26 februari 1802 – 22 mei 1885)
Portret door Paul Gavarni, 1829
De Nederlandse dichter Carel Steven Adama van Scheltema werd geboren in Amsterdam op 26 februari 1877. Zie ook alle tags voor Adama van Scheltema op dit blog.
De dijk
Tussen de Betuwe en tussen de Veluwe
Daar lag de dijk door het waterig land
Als iets waaraan niets was te veranderen:-
De koeien en de kikkers aan de' ene kant
En de zilveren vissen aan de' andere;
Zo bleven zij ieder in hun element,
Daar was dan ook ieder al lang aan gewend
Daar tussen de Betuwe en tussen de Veluwe.
En ónder aan de dijk daar glommen de blommen:-
Die zwierden en tierden maar overal,
Die stonden te bloze' en te bloeien,
Die knikten en knakte', en die lachten maar al
Om die klapperdekakkende koeien;
En de koeien, die tilden hun steerten op
En zagen nadenkende uit hunne kop,-
Ja, ònder aan de dijk daar glommen de blommen!
En óver de dijk daar floten de boten:-
Die toeterde' en ploeterden door de rivier,
Die waren geweldig aan 't slepen,
En hadden een onfatsoenlijk plezier
In de deftig zeilende schepen-
Die hielden zich quasi wat achteraf,
Maar eigenlijk legden ze 't lelijk af,-
Ja, óver de dijk daar floten de boten!
En benéde' aan de dijk daar had je het stadje:-
Dat lag daar zo kluchtig, zo klein en zo rein,
Als was 't maar een hapje, een stapje –
Dat kon eigenlijk wel eens niet anders zijn
Dan een echt-Hollands schildersgrapje!
Maar van de toren is dat niet gezegd,
Want de ouwe toren was zeker echt!-
Ja, benéde' aan de dijk daar had je het stadje!
En bóve' op de dijk daar voeren de boeren:-
Die holderdebolderden over de dijk
In hun hossebossende sjezen-
Die reden hun glanzende peerden te kijk,
En hun wijf in heur Zondagse wezen,
En die klapte' hunne zweep en die dachten maar: ‘krak,
Hoort gij die rijksdaalders wel in miene zak!'-
Ja bóve' op de dijk daar voeren de boeren!
Adama van Scheltema (26 februari 1877 - 6 mei 1924)
Het monument voor Adama van Scheltema uit 1933, Amsterdam
De Engelse dichter George Granville Barker werd geboren op 26 februari 1913 in Loughton, Essex. Zie ook alle tags voor George Barker op dit blog.
O Child Beside The Waterfall
O Child beside the Waterfall
what songs without a word
rise from those waters like the call
only a heart has heard-
the Joy, the Joy in all things
rise whistling like a bird.
O Child beside the Waterfall
I hear them too, the brief
heavenly notes, the harp of dawn,
the nightingale on the leaf,
all, all dispel the darkness and
the silence of our grief.
O Child beside the Waterfall
I see you standing there
with waterdrops and fireflies
and hummingbirds in the air,
all singing praise of paradise,
paradise everywhere.
George Barker (26 februari 1913 – 27 oktober 1991)
Portret door Patrick Swift, rond 1960
De Duitse schrijver Hermann Lenz werd op 26 februari 1913 in Stuttgart geboren. Zie ook alle tags voor Hermann Lenz op dit blog.
Uit: Neue Zeit
„Die Stadt wiedersehen, wo das Siegestor im Nebel näherrückte, das Siegestor, dessen Erzmedaillons die Marmorflanken schwärzten, weil über sie der Regen hundert Jahre lang herabgeflossen war. Dahinter regten sich die gelben Pappeln,schon fast ausgekämmt.
Wie früher umstanden Staketenzäune die Vorgärten der Schackstraße rechter und linker Hand, und immer noch war die Schackstraße kaum belebt, weshalb er dachte: bilde dir ein, man schriebe das Jahr neunzehnhundertsieben . . . obwohl vor dreißig Jahren jener Sessel bei Baronesse Vellberg nicht so abgewetzt wie heut gewesen wäre, sein Sammet aber schon zu jener Zeit die Farbe von trockenen Gräsern gehabt hätte; denn er entsann sich nun, als er wieder nach München kam, des Sessels, hoffte, daß er wieder in das Zimmer jener Baronesse einziehen könne, das im Hause Nummer sechs gelegen war, wo, ebenfalls wie vor drei Jahren, eine Tafel mit der Aufschrift ›Zimmer zu vermieten‹ hinterm Gitter der Haustüre und oben im dritten Stock am Fenster steckte; die Aufschrift hatte gotische Buchstaben.
Er ging hinauf und hörte, nachdem er geläutet hatte, die schnell hackenden Schritte der Baronesse und wie die Messingklappe hinterm gläsernen Türauge klickte, bevor sie öffnete, und er bemerkte, daß auch ihre runzelige Oberlippe noch dieselbe war. Es dehnte sich der dunkle Flur mit hohen Schränken, und sie sagte: »Sie haben doch schon mal bei mir gewohnt.« »Dann kennen Sie mich also noch?« – »Natürlich«, antwortete sie, als wundere sie sich, und führte ihn zur Glaswand mit der nachgiebigen Klinke an der gedämpft klirrenden Türe, hinter der, wie früher, ein kindlicher Engel aus Raffaels Sixtinischer Madonna auf einem Pastellbild schwärmerisch nach oben blickte und der Schreibsekretär wie ehemals am Fenster stand.“
Hermann Lenz (26 februari 1913 – 12 mei 1998)
Cover
De Tsjechische schrijver en dichter Antonín Sova werd geboren op 26 februari 1864 in Pacov (Dt. Patzau). Zie ook alle tags voor Antonín Sova op dit blog.
Alder-trees
Ye alder-trees, to me how dear,
At eve, with fragrant coolness near,
When o'er the water bent alone,
Your shadow here and there was thrown.
Somewhere the fishers' voices trailing,
Within the depths of night are quailing ;
The mill-sails, as they rustle low,
Have stirred within me old-time woe.
The yellow flowers
The meadow of Death grows sere in the gloom,
The land is athrob with the lute of Doom ;
Someone a blossom asmider strips.
And presses it close to the feverish lips.
The aged folk are on the brink.
And in sips their wine they drink ;
Upon their locks the moon-light rests,
On withered skin and drooping breasts.
Still may they tarry for a space.
And still to something turn their face.
Still to the Field they will not go.
The yellow blossoms rustle low,—
They will not die. They answer " No."
Vertaald door Henry J. Drane
Antonín Sova (26 februari 1864 – 16 augustus 1928)
Zie voor nog meer schrijvers van de 26e februari ook mijn blog van 26 februari 2012 deel 1 en eveneens deel 2.
26-02-2014 om 18:43
geschreven door Romenu 
Tags:Michel Houellebecq, Victor Hugo, Adama van Scheltema, George Barker, Hermann Lenz, Antonin Sova, Romenu
|
