|
De Tsjechische schrijver Milan Kundera werd
geboren in Brno op 1 april 1929. Zie ook alle tags voor Milan
Kundera op dit blog.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uit: Immortality (Vertaald door Peter Kussi).
I
think, therefore I am is the statement of an intellectual who underrates
toothaches. I feel, therefore I am
is a truth much more universally valid, and it applies to everything that's
alive. My self does not differ substantially from yours in terms of its
thought. Many people, few ideas: we all think more or less the same, and we
exchange, borrow, steal thoughts from one another. However, when someone steps
on my foot, only I feel the pain. The basis of the self is not thought but
suffering, which is the most fundamental of all feelings. While it suffers, not
even a cat can doubt its unique and uninterchangeable self. In intense
suffering the world disappears and each of us is alone with his self. Suffering
is the university of egocentrism.
(
)
Just imagine living in a world without
mirrors. You'd dream about your face and imagine it as an outer reflection of
what is inside you. And then, when you reached forty, someone put a mirror
before you for the first time in your life. Imagine your fright! You'd see the
face of a stranger. And you'd know quite clearly what you are unable to grasp:
your face is not you.
Milan
Kundera (Brno, 1 april 1929)
De Russische
schrijver Nikolaj Vasiljevitsj
Gogol werd geboren in
Poltawa, Oekraïne, op 1 april 1809. Zie ook alle tags voor Nikolaj
Gogol op dit blog.
Uit: The Overcoat (Vertaald door Constance Garnett)
In the department of -- but it is
better not to mention the department. There is nothing more irritable than
departments, regiments, courts of justice, and, in a word, every branch of
public service. Each individual attached to them nowadays thinks all society
insulted in his person. Quite recently a complaint was received from a justice
of the peace, in which he plainly demonstrated that all the imperial
institutions were going to the dogs, and that the Czar's sacred name was being
taken in vain; and in proof he appended to the complaint a romance in which the
justice of the peace is made to appear about once every ten lines, and
sometimes in a drunken condition. Therefore, in order to avoid all
unpleasantness, it will be better to describe the department in question only
as a certain department.
So, in a certain department there
was a certain official -- not a very high one, it must be allowed -- short of
stature, somewhat pock-marked, red-haired, and short-sighted, with a bald
forehead, wrinkled cheeks, and a complexion of the kind known as sanguine. The
St. Petersburg climate was responsible for this. As for his official status, he
was what is called a perpetual titular councillor, over which, as is well
known, some writers make merry, and crack their jokes, obeying the praiseworthy
custom of attacking those who cannot bite back.
His family name was Bashmatchkin.
This name is evidently derived from "bashmak" (shoe); but when, at
what time, and in what manner, is not known. His father and grandfather, and
all the Bashmatchkins, always wore boots, which only had new heels two or three
times a year. His name was Akakiy Akakievitch. It may strike the reader as
rather singular and far-fetched, but he may rest assured that it was by no
means far-fetched, and that the circumstances were such that it would have been
impossible to give him any other.
This is how it came about.
Nikolaj
Gogol (1 april 1809 4 maart 1852)
De Nederlandse schrijver Arnold Aletrino werd geboren in
Amsterdam op 1 april 1858. Zie ook alle tags voor Arnold
Aletrino op dit blog.
Uit: Een Achtermiddag
In de doffe loomheid na het koffiedrinken
was hij neêrgevallen in zijn luien stoel, niet in staat om te gaan werken en in
de trage, lauwe kamerlucht had hij zich langzamerhand machteloos gevoeld om op
te staan en hij was blijven droomen, wezenloos en zwaar, in de vage drijving
van zijn gedachten, deinend als de wolken tabaksdamp, die laag in de kamer
hingen.
Onder den verdrietigen invloed van den
regenachtigen Octoberdag, was zijn moedelooze bui der laatste dagen tot een
uitbarsting gekomen, hem krachteloos makend en lam.
Vreemd waren die buien niet voor hem. Soms
duurden ze weken achtereen eentonig-grijs en maakten hem onmachtig om te
denken. Dan verdwenen zij plotseling en hij voelde zich weêr als te voren;
alleen bleef er een zekere vermoeidheid achter, alsof hij dagen lang ziek was
geweest.
In het sombere licht van een dreigende
regenbui, dreef in zijn kamer een donzige schemer, stil en droomerig glijdend
over de meubelen.
Alleen bij de vensters stond een waterig,
geel licht, vreemd afschijnend van een zonnige wolkplek, valsch klinkend tegen
den doffen toon der schemering.
Een fijne regen begon te vallen, dun, stoffig
zilverachtig zwevend in den gelen lichtveeg, die schuin over de natte straat en
de glimpende daken aan de overzij heenstreek.
En onder de tintelende, geluidlooze trilling
van den regen, loste langzaam de gele glans bij de vensters op in het donzige
licht dat donker uitzweefde in den kamer. Buiten trok de goude glans onmerkbaar
op naar de lucht waar alleen nog een heldere, witte wolk afplekte tegen het
dikke grauw er omheen.
Op eens herinnerde die vreemde lichtglans hem
aan jaren geleden. 't Was een winderige zomerdag. Hij reed met zijn moeder en
zuster in een boeren rijtuigje over den naakten weg tusschen groote
veenplassen.
Arnold
Aletrino (1 april 1858 - 17 januari 1916)
Zelfportret
De Nederlandse
dichter en journalist Max Nord werd geboren in Gorinchem op 1 april 1916. Zie ook alle tags voor Max Nord op dit blog.
Droom
Ik droomde moe: ik was zo stil als oud,
ik wist alleen: nooit zal ik alles weten,
mijn handen waren van verwachting koud.
Toen trad zij binnen die 'k niet kan vergeten,
zij lachte en haar lach was mij vertrouwd,
zij heette zoals zij alleen kan heten.
Ik riep haar, nam haar slanke bruine hand,
oud was ik zeer, zij was zo jong gebleven
als mijn herinnering, en op de rand
en op de ijle rand van dood en leven
liep ik opnieuw met haar, als eens aan 't
strand
waarvan ik door haar sterven was verdreven.
Max Nord (1
april 1916 - 28 februari 2008)
Gorinchem
De Zwitserse
schrijver en dichter Urs Allemann werd geboren op 1 april 1948 in Schlieren. Zie ook alle tags voor Urs
Allemann op dit blog.
Sapphisch die sechste
Unsre Lippen fremd ineinander rollen
früh Gedächtnistöter in Zauberschläuchen
Steine Brutmaschinen ins Leere schlagen
rosige Brüller
wären Hölzer schraubten die Euterteile
um das Rindenfenster im Stamm des Bolzen-
spürgeräts betörender Rauch der leuzer-
reissenden Buhlen
Gliederschwere schlafender Boote Küste
Mädchen Böcke fauchende Mäuler keimten
Schlummerfisteln ferne der Wanderscholle
lyrisches Ätzen
Urs Allemann (Schlieren, 1 april 1948)
|
