Pelgrimstanka

van Rocamadour
over de bergen van Lot
op de pelgrimsweg
de weg naar Santiago
 de lange weg naar mezelf.

15-09-2013 om 09:10 geschreven door Gust Adriaensen

13-09-2013 om 10:38 geschreven door Gust Adriaensen

Vrijdag 6 – 13 september 2013

Zaterdag vasten- en gebedsdag voor de vrede in Syrië en tegen iedere militaire agressie. Paus Franciscus keurt nogmaals de “commerciële oorlogen” af, die alleen maar de wapenindustrie dienen. We gaan evenwel niet naar  de paus in Rome, we blijven hier, op een van de gevaarlijkste plaatsen in Syrië. De meesten  zijn bereid om vandaag alleen maar  water (of thee) en droog brood te nuttigen. Er wordt ook niet hard gewerkt. Alleen maar wat poetswerk. Vanaf 9.00 u is er ononderbroken aanbidding in de kerk bij het uitgestelde Allerheiligste sacrament. Wat is het vandaag stil in heel het klooster! De keuken en de refter, altijd een broeinest van allerlei werkzaamheden, is leeg. In de kerk heeft de zuster  twee lange goudgele doeken laten neer hangen met een vijftigtal namen van steden en dorpen in Syrië. Een rood doek met goud versierd valt van het altaar, waarop het allerheiligste Sacrament  geplaatst is sierlijk omlaag tot in het schip van de kerk. ’s Middags vieren we de votiefmis van de vrede. Om 18.00 u zingen we, zoals gebruikelijk, de vespers van zaterdag, met processie. Vanaf 19.00 u  verzamelen de meesten zich in aanbidding rond het Sacrament, verenigd met de 100.000 gelovigen op het Sint Pietersplein, tot aan de eucharistie van 23.00 u Ook de kinderen willen meedoen. Er wordt gezongen, gebeden en er worden schrift teksten gelezen in het Arabisch, Engels, Frans, Spaans, Portugees… Pittig detail. Een van de kinderen (10 jaar), wil spontaan ook een gebedje zeggen: “Dank u Jezus, dat Gij al een klein beetje in Amerika aan het werken zijt, laat het nog veel meer worden!” Hieruit spreekt meer wijsheid dan ik van de persagentschappen de laatste 2,5 jaar vernomen heb. Om middernacht gaan allen stil en tevreden slapen.

Ongehoorde berichten uit Cairo. Bij het begin van de oorlog tegen Syrië is nog een groep vrienden uit Antwerpen ons komen bezoeken. Nu verblijft een van hen in Cairo en beschrijft de toestand midden vorige maand. Je kunt in zijn verhaal Cairo en Egypte vervangen door Damascus en Syrië. Het is identiek hetzelfde gemene spel van buitenlandse agressie. Hij had vroeger wel gehoord van een Amerikaans plan om het Midden Oosten in geloofsgroepen te verdelen die elkaar zouden bestrijden onder de leiding van fanatieke islamisten,om overal terreur te zaaien maar Israël gerust te laten. Ik hechte daaraan toen geen  enkel geloof, zegt hij. In wat ik hier meemaak, zo vervolgt hij, is het nu voor mij de evidente werkelijkheid geworden. Hij is vooral geschokt door de onwetendheid, de onverschilligheid en de leugens van de westerse media. De afgezette president Morsi, moslimbroeder, heeft Egypte in de grootste ellende gestort door de economie te verlammen, werkeloosheid en armoede te bevorderen. (Weet je nog hoe hij plechtig verklaarde dat er voor de christenen geen plaats meer was in zijn land?) Er was een schrijnend gebrek aan brandstof, terwijl er nu immense voorraden ontdekt zijn die verborgen gehouden werden om met steun van de VS bezorgd te worden aan fundamentalistische groepen. De grootste criminelen uit de moslimbroeders kregen  sleutelposities. Het brein achter de aanslag op 62 buitenlandse toeristen te Luxor in 1997 werd benoemd tot gouverneur van Luxor! Het is het volk dat tegen deze terreur in opstand gekomen is en het leger heeft zich uiteindelijk achter het volk geschaard.Generaal al Sissi, de chef van het leger met een voorlopige regering, heeft gezegd dat hij zelf geen enkele politieke ambitie heeft. Inmiddels waren er massale manifestaties als steun aan het leger en als vreugdekreet om de afzetting van Morsi: 30 juni (meer dan 30 miljoen in heel Egypte) 3 en 26 juli (meer dan 40 miljoen). Ondertussen haasten vertegenwoordigers van de VS, Europa, de Afrikaanse Unie en de golfstaten zich naar Egypte, officieel voor een dringende “vredesmissie”. In feite komen ze de voorlopige regering onder druk zetten om de kopstukken van de moslimbroeders die opgepakt zijn vrij te laten en het terrorisme aan te wakkeren. Precies zoals in Syrië gebeurt. Op 14 augustus hebben de veiligheidsdiensten ingegrepen bij een manifestatie van de moslimbroeders. Er waren 150 doden bij de manifestanten en 50 doden bij de politie. Het ongewoon hoge aantal gedode veiligheidsmensen bewijst al dat deze zwaar bewapende moslimbroeders geen onschuldige betogers zijn.  Ondertussen spreken de westerse media van een bloedbad door het leger aangericht op onschuldige burgers, terwijl het duidelijk een georkestreerd plan is om ook  Egypte te destabiliseren en de fanatieke moslimbroeders aan de macht te krijgen, zoals in Turkije (de grote vriend van Europa!) en Tunesië. En zo zijn ze er weer eens in geslaagd om de grootste criminelen als de onschuldige slachtoffers voor te stellen, die dringend moeten beschermd worden. Ondertussen hebben ze op twee dagen  tijd 50 kerken verwoest,  samen met politieposten, openbare gebouwen,  scholen en hospitalen, precies zoals in Syrië.  Is er in het westen dan niemand die deze blinde journalistiek kan overstijgen? Eén journalist is genoeg.  Misschien ben jij het wel.  JesYouCan!

De fotoreportage van de slachtoffers van de gasaanval in Ghouta op 21 augustus is bedrog. Dit is het besluit van een grondige studie van moeder Agnes-Mariam en ze zal haar bevindingen ook aan de commissie van de mensenrechten van de UNO toesturen (“Footage of chemical attack is fraud”, interview RT 6 sept.). Sergej Lavrov roept de internationale gemeenschap op dit onderzoek ernstig te nemen, terwijl Amerika en Frankrijk een lastercampagne tegen haar lanceren. Onafhankelijk hiervan is er eveneens een vernietigend rapport dat tot dezelfde conclusies komt, onder de titel: “Western rationality” (7 sept.) van Th. Meyssan. Beide teksten (naast vele anderen) zijn opgenomen in IP 43, 2013 (Bibliotheek van het federaal parlement, Internationale Politiek). Amerika, Engeland en Frankrijk volharden in het beschuldigen van Syrië en de media blijven dit klakkeloos overnemen. Een grote meerderheid van de Amerikanen, Fransen en Engelsen zijn tegen een aanval, maar hun leiders gaan vrolijk door. Wat kan hen een aanval met chemische wapens schelen? Dat is maar een huichelachtig voorwendsel. Ze hadden er zo vurig op gerekend nu Syrië de doodsteek te kunnen geven. De echte “rode lijn” voor hen is dat Syrië stand houdt en de terroristen aan het uitschakelen is. Voor hen moet en zal Syrië verder verwoest en onderworpen worden, zoals Irak, Libië… En daarvoor moet de eenheid van het volk gebroken worden, regering en president ten val gebracht. Zijn er nog naïevelingen die niet geloven dat de “prins van de duisternis”, de “aartsleugenaar”, de duivel, langs handlangers blijft werken in ons en in deze wereld? Misschien kan onze Belgische leraar Pierre Piccinin, die hier vijf maanden lang door rebellen werd vast gehouden, hierover meer vertellen, heet van de naald.

Ondertussen verkeren we nog steeds in groot gevaar en er wordt aan één stuk door, hard gewerkt aan onze beveiliging, voor zover dit mogelijk is.Toen iemand vroeg waar die serieuze werkzaamheden voor nodig waren, antwoordde een ander laconiek: Voor het bezoek van Obama! En zelfs als er geen ongewenst bezoek komt is het de vraag wanneer die vechtjassen ophouden de fantieke strijders hier  te blijven steunen. We hebben ook vanaf dinsdag in de namiddag weer gedurige, doorlopende, vrije  aanbidding voorzien.  En vanaf woensdag doen we het van 6 u ’s morgens tot 6 u ’s avonds. Vandaag blijven ook de meesten (allen behalve de kinderen en de 75 plusser) weer recht op water en droog brood. Op deze dag wordt in de byzantijnse liturgie het slot gevierd van de feest van de geboorte van Maria. Donderdag gaan we door met deze aanbidding maar zonder vasten. Er moet ook hard gewerkt worden. Toen Jezus op aarde rondwandelde ging er een kracht van Hem uit. Als verrezen Heer is Hij nu veel werkelijker aanwezig. Wij geven Hem de kans zijn kracht te verspreiden.

De wereldwijde groeiende bewustwording is een gunstig teken. Heel de wereld rond wordt er geprotesteerd tegen een inval, ook door de deelnemers aan de conferentie van de Arabische staten, die zaterdag in Caïro eindigde. Protest alom, van China tot Latijns-Amerika, van India tot de Europese Unie. En dikwijls neemt de jeugd het voortouw. Voor de ambassade van Qatar in Parijs geeft ze de boodschap: “Hollande, uw oorlog willen wij niet!” Onze vriend, de erg dynamische mgr Dominique Rey, bisschop van Fréjus-Toulon animeert een petitie om de christenen in het M.O. te beschermen en tegen een interventie. En in Damascus maken jongeren duidelijk dat ze volk en land zullen beschermen: “Over ons lijk”. Ook de Amerikaanse bisschoppen, die doorgaans patriotten zijn, protesteerden      al meteen bij monde van hun voorzitter, Timothy Dolan, aartsbisschop van New York.

Getuigenissen. Zondagnamiddag kreeg ik een telefoon vanwege de Nederlandse VPRO  voor een interview over de aanslag op Maaloula, het christelijk dorpje waar nog het Aramees gesproken wordt. Ondertussen vernamen we dat fanatieke rebellen inderdaad het dorp gepluderd hebben, enkele inwoners gedood en alle kruisbeelden vernield. Inmiddels heeft het leger weer de controle overgenomen en de jeugd is samen met het leger aan de opruim begonnen.   Farkiez, 22 jaar, moest van de rebellen zijn christelijk geloof afzweren en de islam belijden, wat hij moedig weigerde. Hij werd meteen vermoord. Hij wordt nu als een voorbeeld beschouwd en als martelaar geeerd.

Een moslim uit Antakia (het oude Antiochie van Syrie) werd zo getroffen door de persoon van Jezus dat hij het evangelie begon te lezen,  steeds meer geboeid raakte en zich bekeerde tot het christelijk geneloof. Na zijn doopsel  in de katholieke Kerk werd hij door zijn familie en vrienden verstoten. Nu heeft hij in Duitsland een doktoraat in de katholieke theologie behaald. Hij beweert dat er in Duitsland ieder jaa meer dan 200 moslims christen worden.

Donderdagnamiddag wilde de KRO-Hilversum een interview, bedoeld voor de uitzending van kwart over twee op zaterdag. Je hoort het wel als het uitgezonden wordt.

Graag willen we goede initiatieven in ons Vlaamse land aanmoedigen. Zondag 15 september wordt in Scherpenheuvel weer het “Feest van de gezinnen” gehouden, een idee  van onze goede aartsbisschop A.J. Léonard. (www.vierhetleven.be). Ook gebroken gezinnen zijn hartelijk welkom. Zelf heb ik dit feest al mogen meemaken, enkele jaren  geleden, samen met onze Nazarethgroep (echtgescheidenen die zelf trouw willen blijven), en het was werkelijk een prachtige dag.

Ook willen we hartelijk aanbevelen het edelmoedige initiatief in Nederland: hulpaansyrie.nl met hun deskundige website, waarop je ook recente foto’s van onze gemeenschap kunt vinden.

Juist vandaag zullen  velen onder jullie ons driemaandelijks tijdschriftje Hoor… 75 in de bus krijgen. Het is een “oorlogsnummertje”, waarin ik getracht heb een Bijbelse interpretatie te geven: “Het Beest en het Lam. De oorlog tegen Syrië in het licht van de ‘Openbaring’”. Wie dit niet toegezonden krijgt en het toch graag leest kan het aanvragen bij paula.smeyers@scarlet.be.

13-09-2013 om 10:03 geschreven door Gust Adriaensen

12-09-2013 om 22:09 geschreven door Gust Adriaensen

11-09-2013 om 19:33 geschreven door Gust Adriaensen

VI/55

Vrijdag 30 augustus tot vrijdag 6 september 2013

Groot alarm. Mogelijk krijgen we morgen, zaterdag al Amerikaanse kruisraketten op ons dak. Drastische maatregelen zijn nodig.  We moeten onze voorzorgen nemen om veilig met zijn allen te overleven. Het is praktisch een nacht en een dag aan één stuk door zwoegen voor groot en klein. Er wordt gesleurd en gestapeld. Een gasfles met een brander. Bij het eerste gebruik blijkt de fles al gas te lossen. Dus buiten er mee in de hoop dat het ding niet geraakt wordt bij een aanval, wat ijdele hoop is natuurlijk. Ongelooflijk wat een creativiteit er te voorschijn komt! Zaterdagnacht valt ieder doodmoe vanzelf in slaap. Nog altijd geen raketten. We vernemen en vermoeden dat er toch wel uitstel komt. Zondagnamiddag nemen we de vrijheid om de open lucht in te ademen. Wat een bevrijding! Dit is een toestand om ofwel gek ofwel heilig te worden en misschien liggen ze heel dicht bij elkaar. Maar het voornaamste is aanwezig: mensen die van elkaar houden en bereid zijn elkaars lasten te dragen. Zondagavond vieren we de eucharistie, zoals de eerste christenen tijdens de vervolging en we bidden vurig om bescherming en vrede in Syrië.

We gaan het ons niet moeilijker maken dan het al is en hernemen maandag terug het gewone leven. Weer een grondige verandering maar we hebben ondertussen dan toch een goede oefening gehad. Na onze kortstondige ballingschap en de hectische toestanden zijn we vele gewone benodigdheden kwijt en is er opsporingswerk nodig. Het is  een stripverhaal waard.

De truk met de chemische wapens schijnt uiteindelijk toch te mislukken. En ze hadden het nog zo goed voorbereid, al een jaar lang. Obama had gezegd dat het een “rode lijn” was. Rebellen hadden hier en daar al chemische wapens gebruikt zodat ze nu een onderzoekscommissie naar Damascus konden sturen. Op dat ogenblik komt er een gruwelijke aanval met chemische wapens onder de neus van de onderzoekscommissie. Een massa professionele foto’s en filmen, verschrikkelijke beelden van kinderen (waar zijn de moeders?). Zijn het beelden van gekidnapte kinderen uit Latakia die hier door de rebellen worden afgemaakt om als materiaal te dienen? We vernemen dat er beelden al een dag voor de aanslag geplaatst zijn en dat er beelden van Egypte bij zijn. Doet er niet toe, westerse journalisten lopen er toch blindelings in. Nog voor de onderzoekscommissie kon beginnen beslist Obama al dat Syrië moet gestraft worden. (Zijn veroordeling is onwettig, zelfs strafbaar en zijn besluit is crimineel). Er blijken toch nog mensen met gezond verstand te zijn. Steeds duidelijker blijkt dat het Syrische leger helemaal geen chemische wapens heeft gebruikt en ook niet nodig heeft om de rebellen te verslaan, maar de rebellen wel. En omdat de rebellen overal in het nauw zitten “moet het evenwicht hersteld worden”. Hoe? Dat kan niet beter dan door een massale raketaanval, menen de Amerikanen en hun bondgenoten. Dus na die gruwelijk aanval, voorzien ze nogmaals een gruwelijke slachting “om het volk te beschermen”. Putin en velen met  hem zeggen: iedere militaire interventie zonder de toestemming van de veiligheidsraad moet beschouwd worden als een daad van agressie en de zogenaamde “bewijzen” van Amerika en Israël omtrent het gebruik van chemische wapens door het Syrische leger zijn nonsens. Als ze bewijzen hebben, dat ze die dan  aan de onderzoekscommissie geven. Ondertussen hebben Rusland én Syrië wel degelijk bewijzen afgeleverd van het gebruik van chemische wapens door de rebellen. En de Amerikaanse journaliste Dale Gavlak vernam van de rebellen zelf dat zij het waren die de chemische wapens, door Saudi-Arabië geleverd, gebruikt hebben. Afijn, dit cynische verhaal kun je zelf wel verder afwerken.

Een nieuwe wereld openbaart zich. Het doet deugd dat er heel de wereldbol rond steeds meer massa’s mensen protesteren tegen de buitenlandse agressie tot in Amerika toe. Een foto van een hoge militair van de Amerikaanse navy in vol ornaat wordt verspreid.  Zijn jas links hangt vol met decoraties. Hij houdt een gechreven plakaat voor zijn gezicht waarop staat: Ik ben niet bij de navy gekomen om te vechten voor al Qaida in Syrië! Een aantal van de grootste zwaargewichten uit de Amerikaanse politiek, de internationale instellingen van de Uno, Unesco, Unicef worden wakker en laten verstaan: wij worden geregeerd door een bende criminelen. Ook leuk: een onoverzichtelijke massa mensen in Jemen (soenitisch land!) achter een Syrische vlag en twee portretten, een van Bashar  al Assad en een van de leider van Hesbollah. Ook de Arabische wereld wordt wakker en wil zich blijkbaar bevrijden van de extremistische terreur, die door het westen aangewakkerd wordt.

De oproep van paus Franciscus om op zaterdag een vasten- en gebedsdag te houden wordt blijkbaar in heel de wereld beantwoord. Schitterend. De generaal van de Jezuieten schaart zich 100% achter het pauselijk initiatief en richt een beheerste, evenwichtige maar tevens ongewoon scherpte uitnodiging aan Amerika en Frankrijk om te stoppen met barbaarsheden. Ook wij zullen voluit meedoen. Ook in onze abdij van Postel zal om 19.00 u op die dag een eucharistieviering daarvoor opgedragen worden, waarna aanbidding.

Zowel in Oost als West begint zich een nieuwe wereld te openbaren, die de tegenpool kan worden van “de nieuwe wereldorde”. Laten we blijven bidden, hopen, strijden voor waarheid en recht. En ondertussen de massa’s mensen in nood hier niet vergeten.

Inmiddels heeft Knack een interview gepubliceerd met mij. De journalist heeft zijn best gedaan en zijn knipwerk zelfs opgestuurd vooraleer het gepubliceerd werd. Ik heb nog enkele verbeteringen aangebracht, o.a dat wij wel degelijk  met twee jongens verder doen met het seminarie. Hij was zo eerlijk te bekennen dat hij er overheen gelezen had. De verbeteringen konden helaas niet meer aangebracht worden. Bovendien vertelt hij, ook tot zijn spijt, dat de hoofdredacteur mijn pittig verhaal van die herder geknipt had. Ziehier de inhoud. In het begin heb ik eens een lange wandeling in de woestijn  gemaakt. Een herder wenkte mij. Hij nam een deken van de rug van zijn ezel en legde die op de grond voor mij. Hij maakte een vuurtje en met een stok en een moor zette hij thee. We namen afscheid alsof we broers waren. Ik voegde er bij. Als ik nu één stap buiten zet kan ik gekidnapt worden of ze brengen me in stukjes terug thuis, verpakt in een plastiekzak met een foto er op. Wie heeft er voor gezorgd dat dit heerlijk land nu een hel is? Zeker de Syrische regering niet. Maar dit verhaal was blijkbaar voor de hoofdredacteur te veel van het goede ofwel was het gewoon een nkwestie van plaatsgebrek. Nu, alles bij elkaar vind ik het artikel in Knack nog  zo slecht niet. Ook de bereidwillige deskundigen die nog rap geprobeerd hebben mij de taal van de opiniebladen aan te leren, zijn toch wel tevreden. Het kan zeker bijdragen tot een mentaliteitsverandering. Zij zeggen dat die journalist eigenlijk een pluim verdient omdat hij de geest van mijn teksten ruimschoots gerespecteerd heeft.

11-09-2013 om 10:48 geschreven door Gust Adriaensen