Journalist Ruud Goossens noemde de brand in de Grenfell Tower, de 'dodelijkste aanslag van 2017'. Filosoof Maarten Boudry is het daarmee niet eens. Er is een hemelsbreed verschil tussen nalatigheid en doelbewuste moord, aldus Boudry.
Uiteraard is een IS-terreurdaad niet te vergelijken met de brand in de Grenfell Tower. Dat is meer dan waarschijnlijk ook niet de bedoeling van Goossens. Als Boudry daarover dan zo doordramt, bezondigt hij zich aan een semantisch spelletje, wellicht met een ideologische bedoeling: het minimaliseren van de Grenfell-Towerverantwoordelijken.
'Niemand heeft het drama van de Grenfell-toren bewust gewild, ook niet de aanhangers van de ‘radicale ideologie’ (het neoliberalisme) die Ruud Goossens met de vinger wijst', schrijft Boudry. Volkomen akkoord. Maar wat deze neoliberalen doelbewust wel nastreven, is maximale winst. En om dat te bereiken, knoeien zij met materialen en veiligheidsvoorschriften. Het is zo klaar als pompwater (?): minimale winstmarges kunnen leiden tot maximale (brand)veiligheid.Daar ligt het torenhoge, moorddadige schuldige verzuim, veroorzaakt door de terreur van het winstbejag.
En als de 'doelbewuste intentie om te doden', zo bepalend is, waar plaatst hij dan bv. abortus? Want daarin gaat het toch ook om een 'doelbewuste intentie om te doden'?
30-06-2017 om 22:02
geschreven door Gust Adriaensen
28-06-2017
Hoe een kardinaal gelijk krijgt
Professor Hendrik Vos van de UGent, schrijft in een uitgebreide column in De Standaard, over het oprukkende Engels aan de universiteit en het 'collateral damage' daarvan. Vos beklemtoont sterk dat de verengelsing veel middelen opslorpt en dat het onderwijs 'schrieler wordt, zeker in opleidingen waar taal meer is dan bijeengeharkt jargon'. Bovendien, aldus Vos, heeft de verengelsing ook sociale gevolgen. Het is opvallend dat in Engelstalige opleidingen het aantal beursstudenten ondervertegenwoordigd. 'Verengelsing', concludeert de auteur, 'gaat in realiteit ten koste van democratisering.'
Ik ben het volkomen eens met Hendrik Vos. Het toenemende gebruik van het Engels aan de universiteiten leidt onvermijdelijk tot een verschraling en 'verengelsing' van het Nederlands. Het toppunt van onverschilligheid of misprijzen voor de eigen taal wordt wel bereikt wanneer Nederlandstalige hoogleraars in het Engels lesgeven aan Nederlandstalige studenten.
Het kan niet anders of vaak is het aan de Vlaamse universiteiten gebruikte Engels van een bedenkelijke kwaliteit. Nog bedenkelijker dan het Nederlands dat nogal wat professoren hanteren. Het is wrang om vast te stellen dat de generaties die enorme inspanningen hebben geleverd om het Nederlands tot officiële taal te maken én om een vlot en accuraat Nederlands op alle niveaus en in alle sectoren mondgemeen te maken, eraan zijn voor de moeite. Op grote schaal verloochenen de Vlamingen hun eigen taal.
Kardinaal Mercier kreeg ooit de banbliksems van taalbewuste Vlamingen over zich heen, toen hij dat het Nederlands - eigenlijk bedoelde hij de Vlaamse dialecten- niet geschikt was als academische taal. En dus was er in zijn opvattingen en beleid geen plaats voor universitair onderwijs in het Nederlands, dat moest in het Frans gebeuren.
Het Vlaanderen van nu geeft hem gelijk. Met dien verstande dat het Frans nu vervangen wordt door het Engels. Heel merkwaardig is ook dat die verdringing van het Nederlands zijn gang kan gaan in een periode dat Vlaamse nationalisten de touwtjes van land en regio in handen hebben.
28-06-2017 om 08:10
geschreven door Gust Adriaensen
27-06-2017
Een onnadenkende en agressieve gouverneur
De West-Vlaamse gouverneur, CD&V'er De Caluwé, wil de Chiro laten opdraaien voor de kosten van de reddingsactie voor een onvoorzichtige chirogroep in Oostende.
De Caluwé is een wel erg onnadenkende en agressieve gouverneur. Een waarschuwing, een berisping: akkoord. Maar direct dreigen met financiële sancties voor de jeugdbeweging, dat is onverantwoord en hatelijk en discriminerend.
Onverantwoord en hatelijk omdat jaar in jaar uit, duizenden jonge leiders en leidsters zich vrijwillig inzetten voor tienduizenden kinderen en jongeren. Dat daarbij soms iets misgaat, is onvermijdelijk. Als bij die incidenten fouten gebeuren, moet daarop gewezen worden. Maar als hoge ambtenaar prompt met de factuur gaan zwaaien...kom nou.
Discriminerend omdat ik De Caluwé in de toekomst niet iets dergelijks zie doen bij andere incidenten en reddingsacties. Hij zou de eerstvolgende weken nogal werk hebben, alleen al aan de kust, met facturen te sturen naar onvoorzichtige individuen en groepen, voor wie reddingsacties nodig zijn.
Zou deze meneer De Caluwé wel ooit lid geweest zijn van een jeugdbeweging? Of er zich voor ingezet hebben? Als dat zo is, dan moet hij eens proberen een lijstje op te stellen van de incidenten tijdens zijn jeugdbewegingstijd, die te maken hadden met jeugdige onvoorzichtigheid of onoplettendheid.
Ontmoedig de leiders en leidsters van de jeugdbewegingen niet, meneer de gouverneur. Formuleer desnoods een waarschuwing en een advies. Maar sla ze niet in hun gezicht met een factuur. Heb integendeel waardering voor het schitterende werk dat zij verrichten!
27-06-2017 om 23:15
geschreven door Gust Adriaensen
26-06-2017
De verantwoordelijkheid van een samenleving
Daniël Maes: 'Hoe een paus gelijk kreeg':
'Een samenleving is geroepen om de verantwoordleijkheid op te nemen voor hen die het meest behoeftig zijn, de ongeboren kinderen, de gehandicapten, de armsten, de zieken, de ouderen, de stervenden. Daarin herken je de kwaliteit van een samenleving. Als daar niet voor gezorgd wordt -lichamelijk, psychisch én geestelijk- eert die maatschappij terug naar een barbaarse oertijd.'
'Bij abortus is er geen aandacht meer voor het recht op leven van het ongeboren kind. Het onvervreemdbaar recht van de ander op zijn soevereiniteit wordt niet meer gerespecteerd. En zo wordt de eigenlijke waardigheid van de menselijke persoon ondermijnd.'
26-06-2017 om 15:09
geschreven door Gust Adriaensen
De zielige zwanenzang van een over het paard getilde filosoof
In een dubbelinterview in dS-Weekblad met Etienne Vermeersch, ooit in een artikel godbetert de 'godfather' van de Vlaamse filosofen genoemd, en zijn collega-filosoof Ignaas Devisch, laat Vermeersch zich eens te meer van zijn meest fanatieke en fundamentalistische kant zien.
De aanleiding en brandstof voor het interview, is de beruchte en inhumane uitspraak van Vermeersch 'We hopen dat ze uiteindelijk zullen uitsterven', over mensen met Down. Vermeersch gaat in dit interview nog vele stappen verder. Als vastgesteld wordt dat het ongeboren kind 'zware, genetische stoornissen' heeft, dan moet het maar geaborteerd worden. Terecht merkt Devisch op dat 'stoornis' een vage categorie is. Vermeersch noemt er dan een zestal op en laat uitschijnen dat er een algemene consensus is over dat aantal. Maar even verder maakt hij duidelijk dat ook hoge bloeddruk of kleurenblindheid door abortus uit de wereld kan worden geholpen. Onvoorstelbaar hoe deze 'humanist', abortus banaliseert. Laat het volgende citaat tot je doordringen:
'Ik kan me voorstellen dat een schilder kleurenblindheid overweldigend belangrijk vindt. Dat hij de gedachte dat zijn kind nooit de schoonheid van bijvoorbeeld 'Gezicht op Delft' van Johannes Vermeer zal kunnen ervaren, niet verdraagt. WAT IS ER DAN MIS MEE OM IN EEN VROEG STADIUM NIET DAT KIND MET KLEURENBLINDHEID, MAAR ENKELE MAANDEN LATER EEN KIND ZONDER DAT TEKORT GEBOREN TE LATEN WORDEN?' Verbijsterend en totaal immoreel!!
Ook in dit interview komt weer tot uiting dat Vermeersch het in zijn hoofd gestoken heeft dat de enige krachten die zijn 'bevrijdende' ideeën niet delen, ja zelfs durven tegenwerken, de godsdiensten zijn. Het is de ondertussen wel bekende, ziekelijke obsessie van de filosoof. De uitgetreden kloosterling beschouwt het sedertdien als zijn levenstaak God en alles wat met religie en in het bijzonder met het christendom te maken heeft, met extreem fanatisme te bekampen: 'Er is één folteraar die jammer genoeg nooit terechtgewezen, de gruwelijkste van allemaal. De god van het christendom en van de islam. Die heeft het over de eeuwigdurende foltering, de hel.'
Merkwaardig dat iemand zoveel, vaak potsierlijke en zielige, energie steekt in iets of iemand wat volgens hem niet bestaat. Er is maar één verklaring: Vermeersch zit vol frustraties en is helemaal nog niet in het reine met zijn diepgelovige kloosterjaren.
Het als zijn missie en plicht beschouwen om alle gelovigen en in het bijzonder de christenen en de moslims, te tonen dat ze zich vergissen en dat dat een gevaarlijke vergissing is', toont nog scherper aan dat Vermeersch afgegleden is naar een ziekelijke hybris, die hem alle zin voor verhoudingen en nuances doet verliezen en waardoor hij zichzelf op een ridicule manier presenteert als god Vermeersch.
Dit is het definitieve einde van Etienne Vermeersch als intellectueel, als filosoof. Een man die dergelijke uitspraken doet, kan geen seconde langer ernstig genomen worden. Hij dwaalt nu al amechtig rond in het verleden, vooral zijn eigen verleden.
Vermeersch is er nooit in geslaagd enige bekendheid te verwerven met een zelfstandig filosofisch systeem, een eigen ethisch discours. Altijd heeft hij de godsdienst nodig gehad om in de media te komen.
Zijn houdbaarheidsdatum in de mediawinkel is zo goed als helemaal verstreken. Wat men zich misschien nog heel even van hem zal herinneren: zijn fanatiek maar op den duur zielig georakel en geschrijf tegen het geloof en vooral het christendom.
Dat deze zelfvoldane, fanatieke man, die zijn glorie ontleende aan zijn anti-opstelling, zovele jaren in de media werd opgevoerd als DE Vlaamse filosoof, zegt ook veel over het niveau en de richting van die media.
Triest.
26-06-2017 om 08:51
geschreven door Gust Adriaensen
25-06-2017
'Eenzame weeskinderen'
Daniël Maes 'Hoe een paus gelijk kreeg':
'Waar God als Schepper en Vader niet meer erkend wordt, daar worden we eenzame weeskinderen die troost en warmte zoeken in materiële welvaart of vluchtig genot. Als we de hemel dicht trekken, wordt het donker en koud en kunnen we ons niet meer oriënteren.'
25-06-2017 om 20:22
geschreven door Gust Adriaensen
Lutgen nadert de afgrond
Het begin van het einde van Luxemburger Lutgen tekent zich af in Brussel.
Het wordt duidelijker en duidelijker dat de coalitiepartners van de PS in de Brusselse regering, met uitzondering allicht van CdH, de PS en zeker minister-president Vervoort, niet willen laten vallen. Veelzeggend was de openlijke steun aan PS'er Vervoort van Open VLD en CD&V in De Zevende Dag. Minister Guy Vanhengel noemde de 'démarche' van Lutgen, 'overmoedig'. Dat zegt genoeg.
Laurette Onkelinckx voelt perfect de onmogelijke positie van Lutgen aan en ze heeft al laten weten dat zij de andere coalitiepartners zal samenroepen, als Lutgen in Brussel mislukt.
En zo geraakt de CdH-voorzitter meer en meer geïsoleerd.
25-06-2017 om 16:40
geschreven door Gust Adriaensen
Symbool en aanklacht
Laat het Grenfellgeraamte staan als symbool en aanklacht van totaal ontspoord materialisme en winstbejag.
Neoliberale, kapitalistische krachten beheersen en dirigeren. Zij stoppen de have-nots, de migranten, de vluchtelingen... in onveilige, slecht beheerde en amper gecontroleerde woontorens en wassen hun handen in onschuld wanneer er rampen als deze in Londen gebeuren.
25-06-2017 om 14:51
geschreven door Gust Adriaensen
24-06-2017
Een traditionele partij
Marc Reynebeau in De Standaard:
'Het Vlaamse partijlandschap is al herschikt, met de N-VA. Die groeide in de mate dat ze afstand nam van het politieke centrum en een almaar rechtser profiel koos. Maar zoals in het ‘kibbelkabinet’ blijkt, botst die rechtse profilering met de praktijk van leidende partij in de regerende elite. Ze nam daar alle gebruiken en voordeeltjes van over, ook de politieke benoemingen, mandaten in parapolitieke instellingen en het cumuleren van ‘postjes’. Niet voor niets is de N-VA veruit de rijkste partij van België.'
24-06-2017 om 09:54
geschreven door Gust Adriaensen
Democratische taakverdeling
In onze vooralsnog democratische rechtsstaat is niet de minister van Defensie verantwoordelijk voor de binnenlandse veiligheid maar wel de minister van Binnenlandse Zaken. Of zo zou dat toch moeten zijn.
Na de verijdelde aanslag in Brussel was van die democratische taakverdeling niet veel te merken. Het was al Defensie wat de klok sloeg. Jambon van Binnenlandse Zaken was in geen wegen of velden te bespeuren.
24-06-2017 om 09:10
geschreven door Gust Adriaensen
23-06-2017
Breaking News
Al zo gewoon:
Aanslag verijdeld. Terrorist doodgeschoten. In Brussel.
Voetgangers weggemaaid. Agent aangevallen. Op de Tower Bridge. Op de Champs Elysées.
Hoogbouw een inferno. Goedkope gevelbekleding. Honderd mensen levend verbrand. Min of meer. In Londen.
Bij voortdurend gebrek aan regen verdwijnt de volgende aanslag onopgemerkt in de bodemloze put van het verleden.
23-06-2017 om 15:21
geschreven door Gust Adriaensen
21-06-2017
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Niemand van ons is een eiland, zelfstandig en onafhankelijk van anderen. We kunnen alleen maar aan de toekomst bouwen door echt gemeenschap te vormen, zonder iemand uit te sluiten.'
21-06-2017 om 13:40
geschreven door Gust Adriaensen
20-06-2017
De meerwaarde van religies
In een interview met Tertio, stelt de Britse prof. Francis Davis:
'Al te vaak blijven geloofsgemeenschappen te bescheiden over hun reële inzet en financiële bijdrage aan de maatschappij, aan het algemeen belang en het individuele welzijn.
Als daar jaarlijkse statistieken over bijgehouden werden, zouden velen inzien dat religie geen bedreiging is van de cohesie en de inclusie, maar er juist sterk aan bijdraagt.'
20-06-2017 om 16:17
geschreven door Gust Adriaensen
Lutgen is geen Macron
Lutgen is geen Macron. Verre van. Zijn poging om de PS van de macht te verdrijven, omwille van ethische redenen is te doorzichtig en te amateuristisch.
Partijen die pretenderen dat zij propere handen hebben, zijn ongeloofwaardig geworden. De realiteit is dat zowel de Franstalige als de Vlaamse partijen boter op hun hoofd hebben. De ene allicht meer dan de andere, omdat bijna altijd de regel geldt: hoe meer macht, hoe meer boter.
Het is Lutgen te doen, niet om hoge morele principes maar om politieke macht. Uit wat nu al bekend is, blijkt dat de CDH-voorzitter, weinig voorbereid en zonder concreet plan of voorafgaand ernstig overleg, in een impuls, de PS de wacht heeft aangezegd. Precies alsof een nog altijd machtige partij als de PS zich zomaar opzij laat zetten door een politieke dwerg als CDH.
Het resultaat van Lutgens overmoedige paleisrevolutie zal m.i. zijn: totale mislukking. Lutgen en CDH in de touwen. Collateral damage voor MR, die zich direct al te gretig toonde. Versterking van de PS.
20-06-2017 om 11:43
geschreven door Gust Adriaensen
19-06-2017
Dierenrechten
In De Standaard beschuldigt Sanne Potargent professor De Dijn van 'speciësisme' maar zij bezondigt er zich zelf aan.
Zij fietst met een grote bocht om het kernprobleem heen dat De Dijn in zijn bijdrage behandelt. Welke dieren heeft Potargent, Vandenbosch en co in gedachten wanneer zij pleiten voor het opnemen van dieren in de grondwet of voor dierenrechten? Hebben zij het over ALLE dieren? Of beperken zij zich tot de zoogdieren, pluimvee, exotische vogels, enz. en worden minder aangename, hinderlijke, schadelijke (wat is dat precies?) uitgesloten? Als Potargent niet voor alle dieren aandacht heeft, is zij een 'speciësist'.
En is niet de onvermijdelijke consequentie van het (ook juridische) respect voor dieren, dat consumptie op grote schaal van vlees (en waarom zouden vissen daar niet bij horen?) verboden wordt?
Want ondanks alle maatregelen worden dieren op industriële schaal gepijnigd en gedood voor onze consumptie.En waarom blijft de jacht buiten schot, het toppunt van onverdoofd afslachten voor het plezier?
19-06-2017 om 11:54
geschreven door Gust Adriaensen
17-06-2017
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Zorg voor het milieu is ook altijd een sociale bekommernis. Laat ons luisteren zowel naar de roep van de aarde als naar de roep van de arme.'
17-06-2017 om 20:59
geschreven door Gust Adriaensen
16-06-2017
Demarcatielijn Vlaanderen-Frankrijk
'De uiteindelijke Belgische boedelscheiding zal altijd gaan over de grens tussen Vlaanderen en Frankrijk' stelt journalist Bart Sturtewagen. Inderdaad. En daarin zal geen plaats meer zijn voor een tot nu toe politiek sterk beschermde Nederlandstalige minderheid.
Al herhaaldelijk is erop gewezen dat ook in de strategie van N-VA, Brussel een hinderlijk blok aan het nationalistisch been is, en dat Brussel als hoofdstad van Vlaanderen zal opgegeven worden en prijsgegeven aan de totale 'ontnederlandsing', als dat noodzakelijk mocht blijken om de glorieuze onafhankelijkheid van zakdoek Vlaanderen te bereiken.
Dit niet uit de lucht gegrepen scenario, toont m.i. nog eens scherp aan hoe verblind onafhankelijkheidsnationalisten zijn. Het minirepubliekje Vlaanderen speelt bewust zijn Europese hoofdstad kwijt en laat de enkele tienduizenden Brusselse Nederlandstaligen in de steek. Aan zijn zuidergrens glorieert opnieuw het trotse Frankrijk dat samen met kleine broer Wallonië, ook Bruxelles zal zien als een Franstalig bolwerk.
16-06-2017 om 21:07
geschreven door Gust Adriaensen
Helmut Kohl overleden
Helmut Kohl, de architect van het herenigde Duitsland, is op 87-jarige leeftijd overleden.
16-06-2017 om 19:46
geschreven door Gust Adriaensen
De Brusselse stal herbergt ook Vlamingen
In De Standaard van 16 juni eist journalist Brinckman een 'diepgaande institutionele hervorming' voor Brussel, maar in welke richting die moet gaan of wat het einddoel daarvan moet zijn, laat staan de diverse concrete aspecten van dergelijke hervorming, lees ik niet in dit artikel.
Het geeft aan hoe complex het 'probleem Brussel' is. En zou ook niet meespelen dat bv. een journalist als Brinckman er zich van bewust is dat het wegvegen van 'de hopeloze versnippering' , zou kunnen leiden tot het wegwegen van de Vlaamse politieke aanwezigheid in Brussel.
En welke Vlaamse journalist of politicus durft consequent ervoor pleiten en maatregelen treffen om de Brusselse stal uit te mesten als daarmee ook het laatste greintje Vlaamse politieke macht in de Europese hoofdstad, op de mesthoop belandt?
16-06-2017 om 07:55
geschreven door Gust Adriaensen
09-06-2017
Pater Daniël Maes in Postel
XII/23 Vrijdag 9 juni 2017 Hoe een paus gelijk kreeg Naar aanleiding van de voorstelling van ons boek (Hoe een paus gelijk kreeg) op vrijdag 2 juni 2017, hebben we iets verteld over het begin van onze gezamenlijke strijd en over de grondovertuigingen waaruit het boek ontstaan is. Daarna sprak eerst dr. Louis Van Hecken, huisarts, seksuoloog, voorzitter Bertram Project Zambia Foundation en erg begaan met de geneeskunde volgens de hl. Hildegarde van Bingen (haar “medische” werken heeft hij vertaald en vanuit de moderne geneeskunde van commentaar voorzien). Hij wees o.m. op de steeds nieuwe ontdekkingen in verband met de negatieve gevolgen van het gebruik van de hormonale contraceptiepil. Verder sprak dr. Luc Kiebooms, specialist inwendige ziekten, nucleaire geneeskunde, Fellow College of Phisicians Cape, South Africa en voorzitter van het Thomas More-Genootschap. Hij sprak o.m. over de zware strijd om de wetenschappelijke natuurlijke methode van vruchtbaarheidsbeheersing (zoals Sensiplan) erkend te krijgen, niet zozeer in academische maar in katholieke en kerkelijke middens. Wanneer Sensoa, een van de organisaties die op de meest vernietigende wijze de menselijke en christelijke waarden van seksualiteit, huwelijk en gezin ondermijnt, door de hoogste koepel van het katholiek onderwijs erkend en betaald wordt, begrijp je dat er geen plaats meer is voor de christelijke leer. Wij hebben geen fanatieke vrijmetselaars meer nodig, onze christelijke organisaties met behulp van de kerkelijke hiërarchie zorgen zelf wel voor de afbraak van de katholieke Kerk en het christelijk leven. Tenslotte gaf Pierre Hernalsteen, algemeen coördinator voor “Sensiplan” een uitleg over de werking ervan. Hij krijgt gelukkig veel belangstelling en medewerking van ongelovigen, atheïsten, natuurliefhebbers en “andersgelovigen”. Het zal nog even duren vooraleer de katholieken hun eigen leer erkennen, steunen en verkondigen. In al deze voordrachten was dr. André Devos de grote aanwezige afwezige. Hij kon helaas niet aanwezig zijn. Van vurige verdediger van de “pil” kwam hij door zijn praktijk tot inkeer. Zo heeft hij zich als gynaecoloog al decennia lang onvermoeibaar ingezet voor de profetische visie van Humanae vitae en het sensiplan als de praktische beleving ervan. Wij hopen en bidden dat op lange termijn een ware Cultuur van het leven toch eens zal doorbreken… ook in kerkelijke middens. Syria Conference Zaterdag 3 juni 2017 waren we aanwezig in het prachtige Elzenveld Conference Center in Antwerpen (syriaconference.com), waar we het woord mochten voeren samen met Elija J. Magnier (internationaal correspondent Al Rai), Yvette Chamier (secretaris Nederlandse raad voor Syrië), Kevork Almassian (Armeniër, analist van Syriana) en Malik Samoel (voorzitter van de Nederlandse raad voor Syrië). De voertaal was Engels en Arabisch. Er waren opvallend veel bezielde jongeren aanwezig. We mochten er o.m. een kort interview geven voor de Syrische tv, wat ook uitgezonden is. Er was een journalist van Belga aanwezig die een flauw berichtje schreef met de gewone eenzijdige slogans, wat overgenomen werd door De Morgen en Het Laatste Nieuws. Ruben en Rima (samen met de anderen), proficiat voor de organisatie en bezieling van deze mooie conferentie. En Gods overvloedige zegen voor de nakende geboorte van jullie eerste kindje, het allergrootste wonder Gods uit de geschiedenis van de mensheid! Een debat in eensgezindheid Een schitterende avond (Edegem, 8/6/’17) over het “vergeten christendom” onder een bijzonder grote belangstelling. Samen met prof. dr. Amin Makar chirurg, oncoloog UIA, een Kopt uit Egypte mochten we in alle vrijheid vertellen over het werkelijke leven in Syrië en Egypte, tegen het politiek en maatschappelijk correcte denken in. Bovendien werd er dan nog, tegen de traditie van deze grootste debatclub van Vlaanderen in, een omhaling gedaan. Hartelijk dank. Moge de Heer jullie edelmoedigheid overvloedig zegenen. Hugo en alle organisatoren van deze prachtige Vlaams-christelijke avond, proficiat en dank u wel. Waar de media eindigen begint… www.debatclub.org! Abortus-ideologie zal instorten Laten we als ijveraars en ijveraarsters “voor het leven” volharden, dan zal de abortus mentaliteit uiteindelijk instorten. Hiermee wordt het eerste grote gevaar voor de vrede uit de wereld geholpen. Dat is de overtuiging van Rose Delattre (Pardon les enfants, Slavator 2016). Zij doet een oproep aan alle vrouwen, die zoals zij eens de verkeerde keuze maakten, om te getuigen van de geestelijke verwoesting die ze na hun abortus beleefden. De werkelijke gevolgen van abortus, niet alleen voor het kind maar ook voor de moeder zullen uiteindelijk de leugens doen ineenstorten en de waarheid openbaren. Dit is ook de mening van dr. John T. Bruchalski, die op 27 mei 2017 te Boedapest (Hongarije) de onderscheiding kreeg van de “Helden van het leven”, vanwege de organisatie One of Us, die aldaar haar tweede Europees forum organiseerde. Deze voormalige aborteur kwam tot inkeer na het horen van het indrukwekkende getuigenis van prof. Jérôme Lejeune tijdens het bekende proces van Maryville (Tennesee). Lejeune getuigde dat in de allereerste cel van het embryo alle genetisch materiaal van een mens aanwezig is (L’enceinte concentrationnaire d’après les minutes du procès de Maryville, Sarment, Fayard, 1990). Alle valse voorstellingen van Bruchalski over het embryo als een bundel onbepaalde weefsels stortten toen in en hij begreep dat deze eerste cel reeds de waardigheid van een mens bezit. In de zomer van 1994 gaat hij op bedevaart o.m. naar O.L.Vrouw van Guadalupe. Hij ervaart een innerlijke oproep vanuit de hemel om te stoppen met abortus en hij sticht het medisch centrum Tepeyac in Fairfax (Virginia), een van de belangrijkste pro vita klinieken waar jaarlijks duizenden kinderen worden gered, die elders niet zouden geboren zijn. Dr. Bruchalski is er van overtuigd dat de abortus mentaliteit zal instorten indien we volhouden het leven te verdedigen. Weelderige mediamanipulatie Van vrienden kreeg ik nog enkele links, die naar ik meen de moeite waard zijn om door te geven. Ziehier hoe de BBC door valse berichtgeving bewust landen wil ontwrichten: http://www.ukcolumn.org/article/bbc-media-action-subversion-broadcasting-house-kazakhstan http://www.ukcolumn.org/article/bbc-fake-news-reality-check Het verhaal van de kleine Omran werd deze keer ook in onze media vermeld: http://www.lantidiplomatico.it/dettnews- aleppo_il_padre_del_piccolo_omran_ha_svelato_che_i_ribelli_gli_hanno_offerto_soldi_per_accusare_il_governo_siriano/82_20400/ En nog iets wat onze media niet vermelden. De grootste manifestatie uit de geschiedenis van Polen om te getuigen dat Polen christelijk is, wil leven volgens het evangelie van Jezus Christus, moslims wil liefhebben maar geen enkele behoefte heeft aan een islam of een koran: https://youtu.be/C_BjPy19bYs P. Daniel
09-06-2017 om 19:54
geschreven door Gust Adriaensen
08-06-2017
Torfs naar Het Laatste Nieuws
In De Afspraak deelde Rik Torfs, nog enkele weken rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, mee dat hij vanaf vrijdag drie keer per week een column schrijft voor Het Laatste Nieuws. Hij zal daarvoor riant betaald worden. Bart Schols gewaagde van 250.000 euro per jaar. Daarop wist Torfs alleen maar te vertellen dat het minder is. Begrijpelijk als je weet dat de transparantie van De Standaard in het Van Goolschandaal, de echte reden is voor Torfs' verbitterde afscheid als columnist van die krant.
Het mag verwonderlijk heten dat Rik zijn schrijftalent ten dienste stelt van Het Laatste Nieuws, tenzij het geld natuurlijk de doorslag heeft gegeven.
Verwonderlijk omdat er een hemelsbreed verschil is tussen De Standaard en Het Laatste Nieuws wat inhoud en opmaak betreft. Als je die twee kranten aftoetst aan academische evaluatiecriteria, dan voldoet Het Laatste Nieuws zeker niet.
Het Laatste Nieuws is een populaire, op sensatie gerichte krant, genre tabloid, die in Vlaanderen de grootste oplage heeft. Het is allicht een uitstekend gemaakte krant, maar het 'een uitstekende krant' noemen, wat Torfs in zijn reclame-ijver nu een paar keer met nadruk deed, zou hij tot voor kort niet over zijn lippen gekregen hebben.
Torfs liet zich ook van zijn minder fraaie kant zien in zijn reactie op een bericht van de rector van de Universiteit Hasselt, die zijn blijdschap over de verkiezing van Sels daarin uitdrukte. Waarop Torfs een tweet de wereld instuurde waarin hij zijn collega-rector persoonlijk beledigde.
Rik, Rik, Rik toch. Financieel maak je zeker vooruitgang. Maar ook intellectueel en geestelijk?
08-06-2017 om 22:48
geschreven door Gust Adriaensen
07-06-2017
De pijnlijke afgang van moraalfilosoof Vermeersch (2)
Devisch formuleert bij de choquerende zin van Vermeersch enkele pertinente vragen en vaststellingen.
Vermeersch streeft naar genetische optimalisatie. Mensen met Down, passen voor hem daar niet in. Wie of welke instanties zullen beslissen of de geconstateerde afwijkingen verder leven rechtvaardigen of niet? Devisch stelt terecht dat er altijd menselijke tragiek zal bestaan. Wie geobsedeerd wordt door genetische optimalisatie, zal dan ook steeds mensen met andere imperfecties zien, van wie hij of zij hoopt dat 'zij uiteindelijk zullen uitsterven'. Betere zorg kunnen aanbieden omdat er minder mensen met Down zijn, is inderdaad pervers én amoreel. Vermeersch verbindt met de 'genetische optimalisatie', een 'economische optimalisatie'.
Vermeersch komt hier als wetenschapper en mens, zwaar beschadigd uit. Zijn bizarre en agressieve optreden in het De Afspraak-'debat'. maakte het nog erger.
Zijn obsessies en frustraties hebben hem in een steeds engere fundamentalistische denkcocon gedrongen. Een tragische figuur.
07-06-2017 om 14:35
geschreven door Gust Adriaensen
06-06-2017
Machtsmensen
Columnist Paul Goossens schrijft: 'Een kwarteeuw na het verdwijnen van de partijkranten... zijn er nog altijd lieden die ...zich mateloos storen aan de onafhankelijke en kritische koers van De Standaard van de 21ste eeuw.' Voor Dewever lijkt het een obsessie, aldus Goossens. En Rik Torfs was zeer verstoord over de berichtgeving omtrent de zaak-Van Gool.
Een correcte vaststelling. De verklaring is niet moeilijk tevinden. Dewever en Torfs zijn in hetzelfde bedje ziek: het zijn machtsmensen. Dewever openlijker en brutaler.Torfs verhullender en subtieler. Ze kunnen zichzelf moeilijk relativeren. Dewever heeft zich met zijn streven naar een zelfstandig republiekje Vlaanderen, messiaanse allures aangemeten. En de (zelf)relativering waarmee Torfs altijd graag uitpakte, maakte plaats voor ontgoocheling en verbittering toen hij de rectorsstrijd verloor en hijzelf als rector, collateral damage opliep in het Van Goolschandaal.
Dergelijke personen willen wat graag een dikke vinger in de redactionele pap van de media hebben. Zij storen zich inderdaad op een trumpiaans mateloze manier aan de kritische en onafhankelijke koers die kranten varen, als die koers (electoraal) negatieve effecten kan hebben of hun gezag en invloed kan aantasten.
De ene zal geen gelegenheid onverlet laten om de kranten die hem ergeren, te schofferen. De ander zegt verongelijkt de samenwerking op en zit waarschijnlijk op tegenacties te broeden.
06-06-2017 om 18:49
geschreven door Gust Adriaensen
De pijnlijke afgang van moraalfilosoof Vermeersch
‘We hopen dat ze uiteindelijk zullen uitsterven’, zo liet Etienne Vermeersch afgelopen weekend optekenen in een interview met De Morgen over de NIP-test en het bestrijden van genetische afwijkingen. De ‘ze’ slaat op mensen met Down waarvan een niet nader bepaalde ‘we’ hoopt dat ze uiteindelijk uitsterven.
Zo begint filosoof Ignaas Devisch zijn artikel in De Standaar van vandaag, waarin hij op een goed onderbouwde manier reageerrt op die uitspraak van Vermeersch die onmenselijk en extreem choquerend is.
Devisch heeft overschot van gelijk. In 'De Afspraak' werd dat nog veel duidelijker. Wie het 'debat' tussen Vermeersch en Devisch gezien heeft, is bovendien getuige geweest van de bijzonder pijnlijke en gênante afgang van Etienne Vermeersch.
Tegenover de heldere uiteenzetting van Devisch, hoorde je een schreeuwende,verwarde Vermeersch, die geregeld niet uit zijn woorden kwam. Hij slaagde er niet in bij het onderwerp te blijven, deed verwoede pogingen om zijn uitspraak te verantwoorden door de vergelijking te maken met de strijd tegen pokken en mazelen enkele decennia geleden. Dat iemand die zich al jaren opwerpt als een soort van allround wetenschapper, dergelijke vergelijking durft te maken, zegt veel over het wetenschappelijk niveau van Vermeersch.
Het moge duidelijk zijn: dit bizarre optreden van Vermeersch, is zijn laatste forum. De genadeslag kwam van ex-premier Leterme, die tot Vermeersch zei : 'Het is een verschrikkelijke zin. U had er direct afstand van moeten nemen. Dan was er misschien een debat mogelijk geweest.'
Exit Vermeersch.
06-06-2017 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
04-06-2017
'Hoe een paus gelijk kreeg'
Op vrijdag 2 juni had in Mol-Postel de presentatie plaats van het boek 'Hoe een paus gelijk kreeg', geschreven door Daniël Maes, doctor in de theologie, norbertijn van Postel.
Het boek is een doorwrochte en vlot geschreven studie over het thema van de anticonceptie en de profetische inzichten van paus Paulus VI en zijn encycliek 'Humanae vitae'.
Maes benadert op een kritische manier de anticonceptie zoals ze zich de laatste halve eeuw heeft ontwikkeld. Hij schetst het tijdperk van de anticonceptieve revolutie en wijdt uitgebreide hoofdstukken aan 'De mythe van de veilige anticonceptie' en aan de evolutie 'van misvormd personalisme naar onverantwoord ouderschap'.
Daartegenover stelt pater Maes het integrale personalisme en het verantwoord ouderschap, die in de kerkelijke documenten en in het bijzonder in 'Humanae vitae', tot uiting komen. In een slothoofdstuk beschrijft hij 'nieuwe perspectieven voor een nieuw tijdperk' en bepleit hij een cultuur die open staat voor het leven.
------------
Daniël Maes o.praem., Hoe een paus gelijk kreeg. Uitg. De Blauwe Tijger, 400 pp., pb., € 25,-, ISBN 978 94 92161 37 6
04-06-2017 om 15:01
geschreven door Gust Adriaensen
03-06-2017
Gebedsintentie van de paus voor juni
In de gebedsintentie van de paus voor juni, hekelt Franciscus de wapenhandel.
03-06-2017 om 12:34
geschreven door Gust Adriaensen
Misbruik in de (judo)sport
De aandacht van de media was de voorbije jaren toegespitst op misbruik in kerkelijke kringen. De sport, het jeugdwerk, de zorg, enz., bleven grotendeels buiten schot. De Standaard brengt daar nu gelukkig verandering in. Het deksel van de judobeerput is even opgelicht.
Ik constateer wel belangrijke verschillen.Behalve bij De Standaard en de VRT, is er bij de media slechts matige tot geen belangstelling voor de judoschandalen.Nog opvallender is dat de verantwoordelijken binnen de judofederatie -BESTUURSLEDEN, BONDSCOACHES-, helemaal met rust worden gelaten.
Dat was met het misbruik binnen de Kerk, wel even anders. De journalisten vielen over elkaar om de topverantwoordelijken tot de kardinaal en zelfs de paus toe, én het instituut Kerk, aan het kruis te nagelen.'Verneinung' en schuldig verzuim, kregen ze in de schoenen geschoven. Het scheelde geen haar of ook de kardinaal was al even misdadig als de daders.
Nu wordt degene die twintig jaar bondscoach was, opgevoerd als de grote bestrijder van het misbruik. Precies alsof er tot 2000, geen vuiltje aan de lucht was.
03-06-2017 om 10:24
geschreven door Gust Adriaensen
02-06-2017
Pater Daniël Maes in Postel
XII/22 Vrijdag 2 juni 2017
49 jaar later… De Belgische bisschoppen schreven een pastorale brief, gedateerd 24 mei 2017, naar aanleiding van de apostolische aansporing Amoris laetitia van paus Franciscus, die hij uitgaf na de gezinssynodes van 2014-2015. Onze bisschoppen zijn vol lof over de pauselijke tekst, onder meer om het grote ”inlevingsvermogen” van paus Franciscus. En dat is ook zo. Er staan zovele mooie dingen in. Ze vinden terecht dat deze apostolische aansporing nu werkelijk in praktijk moet gebracht worden. Er moet werk gemaakt worden van een soort “huwelijkscatechumenaat” met de nadruk op een verdieping van het christelijk leven, een huwelijksvoorbereiding, een goede liturgische viering, een huwelijksspiritualiteit, de begeleiding van gehuwden en hun gezinnen. Verder moet er bijzondere aandacht en barmhartigheid geschonken worden aan mensen in moeilijke omstandigheden. Al doen onze bisschoppen, evenmin als paus Franciscus zelf, geen definitieve uitspraak over het heikele thema van het al of niet toelaten van gescheiden en hertrouwden aan de heilige communie, zij brengen het onderwerp uitdrukkelijk ter sprake en wijzen op de noodzaak van een goede onderscheiding voor iedere situatie, die telkens anders is. Toch is het pijnlijk dat de Belgische bisschoppen Amoris laetitia zo selectief lezen. De gezinssynodes en de apostolische aansporing hadden opnieuw de aandacht gevestigd op de noodzaak van het herontdekken van de encycliek Humanae vitae, de uitvoerige toelichting in de apostolische aansporing van Johannes Paulus II, Familiaris consortio, zijn “theologie van het lichaam” en de rijkdom van de natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbeleving. Tijdens de gezinssynodes werden hierover indrukwekkende getuigenissen gegeven. Humanae vitae, Familiaris consortio, “theologie van het lichaam” enerzijds en de inmiddels volkomen wetenschappelijke methoden voor vruchtbaarheidsbeheersing zoals Sensiplan anderzijds zijn de spirituele en praktische hefbomen voor een grondige vernieuwing van de gezinspastoraal. Hierover vinden we in de verklaring van de Belgische bisschoppen helaas niet één woord. In de bespreking van deze verklaring in de katholieke of christelijke pers dus ook niet. Hieruit blijkt dat deze rijkdom voor de toekomst na een halve eeuw nog steeds taboe is. We beschikken nu als het ware over een prachtige wasmachine maar de vuile was wordt niet in de machine gestopt en de machine wordt niet in werking gesteld. De onderliggende gedachte is: “… het gewetensoordeel van het koppel door (te) trekken tot op het vlak van de methodes van geboorteregeling” (J. Bonny, R. Burggraeve, I. Van Halst, Mag ik? Sorry. Dank je, 2016, blz. 112). Dit wil zeggen: nog steeds niet kunnen aanvaarden dat contraceptie een objectief, intrinsiek kwaad is. Het is ziek maken wat gezond is. Zelfs nu er steeds meer verpletterende bewijzen komen van allerlei gezondheidsproblemen, blijft het gouden kalf overeind, zogenaamd omwille van het persoonlijk gewetensoordeel. Het is zoveel als zeggen dat iemand zich niet moet houden aan de verkeerslichten, maar dat hij zelf mag beslissen of het licht groen of rood is. Het voorbijgaan aan de profetische visie van Humanae vitae, Familiaris consortio en de theologie van het lichaam, alsook de afwijzing van de rijkdom van de natuurlijke vruchtbaarheidsmethoden is juist nu een grote gemiste kans. Op 25 juli 1968 schreef Paulus VI zijn encycliek Humanae vitae, waarin hij contraceptie als objectief, intrinsiek kwaad afwees en de natuurlijke beheersing van de vruchtbaarheid aanprees. Bisschoppenconferenties over de gehele wereld betuigden hun instemming. Het westen was echter zo enthousiast over “de pil” dat de visie van Paulus VI eerder werd afgewezen. En zo schreven de Belgische bisschoppen (-1!) een dubbelzinnige pastorale brief om het gezag van de paus recht te houden en tegelijk te suggereren dat men zijn mening niet moet volgen. We noemden dit toen “theologische acrobatie”. De huidige erg selectieve verklaring bij Amoris laetitia, waaruit de eigenlijke revolutionaire kracht wordt weggelaten, kunnen we “pastorale acrobatie” noemen. In die zin krijgen we 49 jaar later, nog eens dezelfde flater. P. Daniel
Waarover men niet spreekt (Knactueel vrijdag 2 juni 2017 blz. 19) Jan Peeters Bijna een halve eeuw na Humanae Vitae (1968) blijkt de gewraakte encycliek te taboe om over te spreken. Norbertijn Daniël Maes schreef er een boek over, met het accent op de “nieuwe perspectieven na een halve eeuw contraceptie”. “Misschien had ik met publicatie moeten wachten tot na mijn dood”, zegt pater Daniël Maes (78) lachend. “IJzig”, noemt hij de stilte rondom het thema van zijn boek Hoe een paus gelijk kreeg. Het wordt vanavond om 19.30 uur in de abdij van Postel (B) gepresenteerd, maar is al door velen gezien. Uitgevers die zich er niet aan wilden wagen, vrienden die het onderwerp angstvallig lijken te willen mijden. “Het is echt een taboe.” ‘Achterhaald idee’. Maes beschrijft in zijn boek het in zijn ogen grote gelijk van paus Paulus VI (1963 – 1978) ten aanzien van anticonceptie, neergelegd in het verguisde Humanae Vitae (1968). “Zou een paus, die zo bejubeld werd als vernieuwer, als wijs man, juist hier zo’n blunder kunnen maken? Ik heb dat nooit kunnen geloven. En hoe meer ik mij erin verdiepte, hoe meer ik ervan overtuigd raakte dat de paus het bij het rechte eind had.” “Niet de encycliek, maar juist het hele idee van contraceptie is achterhaald. Ik laat zien dat contraceptie niet de vrouw bevrijdt, maar vooral de man een vrijbrief geeft. Dat het niet gezond kan zijn jaar na jaar in te grijpen in de hormoonhuishouding van de vrouw en dat de negatieve gevolgen daarvan nauwelijks onderzocht worden.” En sterilisatie? “Dat is iemand de ogen uitsteken terwijl die een bril nodig heeft.” We merken het nog niet zo, maar contraceptie leidt tot een desastreuze ontgroening, vergrijzing en ontvolking, “precies zoals paus Paulus VI zag aankomen”. Goud geld. We vragen de Vlaamse norbertijn waarom uitgerekend hij, die toch leeft in de hel van de Syrische burgeroorlog en wel iets anders aan zijn hoofd heeft, een boek over ‘de pil’ schreef. Hij vertelt hoe hij er eind jaren zestig in Rome met zijn neus bovenop zat en het hem altijd is blijven beziggehouden. “Het is niet zo dat ik in Syrië dacht: ‘Kom, laat ik een boek over Humanae Vitae schrijven’.” Al sprekende wordt wel duidelijk dat er parallellen tussen beide kwesties zijn. Allereerst het mediageweld waarmee het publiek volgens Maes bedrogen wordt. Dat over de rug van de gewone man goud geld wordt verdiend. En dat de structuur van het leven totaal verwoest wordt. “En net zoals Assad de grote dictator heet te zijn, de bron van alle kwaad, is dat de ongewenste zwangerschap, die koste wat kost bestreden moet worden.” Complottheorieën? “Assad wordt dan wel een dictator genoemd, maar er worden hele vieze spelletjes gespeeld terwijl men het Syrische volk opoffert en de wereld een rad voor ogen draait.” Waar het om contraceptie gaat, ziet hij zonneklaar het Kwaad dat uit is op het ongeluk van de mens. Macht, aanzien, geld en genotzucht zijn de middelen waarmee het mensen gemakkelijk voor zijn karretje spant. De ideologieën die het traditionele gezin als achterhaald of als obstakel voor de vrijheid zien, zijn dwalingen die door het kwaad in de wereld zijn gebracht. Zij bedreigen de wereldvrede, zoals paus Benedictus XVI schreef in zijn laatste Vredesboodschap. Kardinaal Suenens. Pater Maes beschrijft het verzet dat zich in de jaren zestig breed maakte tegen het kapitalisme, het kerkelijk leergezag, de waarheid, de schoonheid, de harmonie en de menselijke waardigheid. Hoe de “mythe van de veilige anticonceptie” onweersproken werd uitgerold en zelfs binnen de Kerk eerder werd onthaald dan bestreden. Met alle hoge waardering die Daniël Maes voor kardinaal Leo Suenens (1904-1996) heeft, moet hij concluderen “dat hij er op dit punt naast zat”. “Suenens en Paulus VI, die elkaar heel hoog achtten, stonden hierin tegenover elkaar. Bij Suenens ging het vooral om de vorm, de paus had deze beslissing (het publiceren van Humanae Vitae - red.) niet op eigen houtje mogen nemen, en Paulus VI ging het om de inhoud.” Het kost de norbertijn moeite, vooral als een Leuvense conferentie uit 1968, onder leiding van Suenens, ter sprake komt. Daar kwam niet alleen de toelaatbaarheid van contraceptie ter sprake, maar ook die van abortus. “Dat was niet Suenens zelf”, benadrukt hij, “maar de redenatie luidde: voor alles is een uitzondering mogelijk, dus ook voor abortus.” Getuigenissen. Het heeft pater Maes altijd verbaasd met wat voor “theologische acrobatiek” en spitsvondigheid naar mazen werd gezocht om contraceptie geoorloofd te verklaren. “In eerste instantie nog voor echtparen in moeilijke omstandigheden, maar al snel ook gewoon voor tienermeisjes.” Hem troffen vooral de getuigenissen van artsen die nota bene zelf aanvankelijk razend enthousiast waren over anticonceptie. “Maar na een paar jaar zagen zij de impact ervan op hun patiënten en waren ze ervan bekomen.” Enkele getuigenissen nam hij in het boek op. Een aantal artsen las mee en adviseerde hem over de technische kant van contraceptie. “Wat weet ik daar als priester van?” ‘Ons geluk vinden’. Zijn boek is niet bedoeld om het er eens lekker in te wrijven, nog minder om mensen te beschuldigen. “Er zijn inmiddels zulke goede alternatieven, zoals Sensiplan, die de natuurlijke balans van de vrouw eerbiedigen. Het is de enige manier die man en vrouw op een natuurlijke manier ‘dwingt’ met elkaar in liefdevolle dialoog te zijn en elkaar te respecteren. Als we nu eens nuchter kijken naar wat het ons gebracht heeft, moeten we toch concluderen dat we een verkeerde keuze hebben gemaakt. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Ik wil niet terug naar vroeger, toen er ook over het mooie van seksualiteit niet werd gesproken. Maar we zijn wel een stuk verder. Humanae Vitae bouwt voort op het Tweede Vaticaans Concilie en Johannes Paulus II heeft dat nog verder uitgewerkt met zijn Theologie van het Lichaam. De echtelijke liefde als beeld van de Heilige Drie-eenheid. Natuurlijk is het in de praktijk niet altijd eenvoudig. Jezus legt de lat ook niet laag. Als je dat doet degenereer je. Hij wil juist dat we groeien en daarin ons geluk vinden.” + Daniël Maes o.praem., Hoe een paus gelijk kreeg. Uitg. De Blauwe Tijger, 400 pp., pb., € 25,-, ISBN 978 94 92161 37 6
We ontvingen nog het volgende Ons vorige bericht met beeldmateriaal vanwege een Nederlandse journalist: http://www.geotrendlines.nl/magistrale-geopolitiek-syrie/ Hoe Nederland eigenlijk de terroristen in Syrië steunt en blijft steunen: http://www.novini.nl/steunt-nederland-terroristen-syrie/ In het weekblad Primo (26e jg nr.1722, 30 mei 2017, 98-101) verscheen een goed interview onder de titel: “Staan we aan de kant van de slachtoffers of de moordenaars?”
Ter herinnering Deze avond (vrijdag 2 juni) om 19.30 u is de voorstelling van ons boek voorzien in de Rafaëlzaal van het gasthof van de Abdij Postel (Abdijlaan 16, 2400 MOL-POSTEL), waarna een eenvoudige receptie. In de lijn van wat wij hierboven schreven. Op zaterdag 3 juni vanaf 13.00 u ben ik aanwezig op de conferentie Syria and the Near East samen met Elijah J. Magnier, Yvette Shamier, Kevork Almassian en Malik Samoel, Elzenveld Conference Center, Lange Gasthuisstraat 45, Antwerpen. Op donderdag 8 juni om 20.00 u ben ik aanwezig in de dabatclub samen met prof. Amin Makar: Hotel de Basiliek, Trooststraat 22, 2650 EDEGEM.
02-06-2017 om 10:36
geschreven door Gust Adriaensen
Bezoek het retabel van Sint-Job
De St.-Jobkerk van Schoonbroek doet dit jaar voor het eerst mee met de Open Kerkendagen. Op 3 en 4 juni zijn er gratis rondleidingen, een diavoorstelling, een bar in de pas gerestaureerde pastorietuin en een kinderhoekje. De blikvanger in de Schoonbroekse kerk is zonder twijfel het majestueuze 16de eeuwse retabel van Sint-Job. Een echt uniek meesterwerk! Daar zijn verschillende kunsthistorici het over eens. ---------- Een uniek stuk in de Kempen en daarbuiten
Retabels zijn rijkelijk versierde kijkkasten die een bijbelverhaal vertellen, scène per scène, zoals een stripboek. Vanaf 1400 duiken in Vlaanderen de eerste retabels op. Kerkbesturen bestelden deze pronkstukken om het prestige van hun kerk te verhogen. Ook in het buitenland werden deze staaltjes Vlaams vakmanschap populair. Heel wat retabels werden in Antwerpen gemaakt, ook dat van Sint-Job. Door oorlog en andere rampen werden veel retabels doorheen de eeuwen vernietigd. Vandaag blijven er in België nog maar 12 Antwerpse retabels over. Het Schoonbroekse St.-Job retabel uit midden 16de eeuw, is er één van. ---------- Een fabel van een retabel
Het retabel van St.-Job vertelt het verhaal van de heilige Job. En dat is geen prettig verhaal. Job is een veehandelaar die alle geluk van de wereld lijkt te hebben. Dagelijks dankt hij God voor zijn succes. Op een dag geeft God aan Satan de toestemming om Jobs geloof te testen. En dan begint de miserie. Job wordt overladen met ziektes en rampen. Hij ondergaat al deze beproevingen en wordt op het einde beloond door God. Het retabel bestaat uit tientallen kleine beeldjes en schilderwerkjes die al dit onheil gedetailleerd uitbeelden. -------- Een meesterwerk in een kleine dorpskerk
Het grootste mysterie van het St.-Job retabel is misschien wel hoe dit topstuk van wereldniveau in een klein Kempens dorpje is terecht gekomen. Een mogelijkheid is dat de abdij van Corsendonk Schoonbroek op de kaart wilde zetten als bedevaartsoord tegen de pest en rampspoed. En dus plaatsten ze in Schoonbroek het St.-Jobretabel. Maar zeker van deze hypothese is niemand . Hoe het ook gelopen is, de kerk van Schoonbroek is trots op hun meesterwerk. De kerk is niet vaak open, dus de Open kerkendagen zijn het ideale moment om deze kerkparel te ontdekken, met of zonder gids. --------- Praktisch: Zaterdag 3 en zondag 4 juni, doorlopend van 10 tot 17 uur. Kerk Schoonbroek Retie Gratis gidsbeurten om 11, 14 en 16 uur. Inschrijven is niet nodig Gratis boekje over kunstpatrimonium van de kerk aan het onthaal Bar in pastorietuin
02-06-2017 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
