Moge de Heer het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn.
Moge de Heer u zijn gelaat toewenden en u vrede geven.'
(Numeri 6, 24-26)
31-12-2012 om 11:12
geschreven door Gust Adriaensen
Laatste bericht dit jaar van pater Daniël Maes uit Syrië
Goede Vrienden,
De meesten schijnen het te betreuren wanneer ik geen politieke commentaar meer zou geven. Een enkeling vindt het goed. Ik zal dus geleidelijk trachten af te bouwen. Ziehier dan mijn laatste bericht voor dit jaar. Daar bij voeg ik de wenskaart van onze gemeenschap in bijlage toe, al is het enkele in het Frans
Zaterdag 29 maandag 31 december 2012
Gisteravond (vrijdag!) is er een poging geweest van een aanval op ons klooster. Een salafistische imam uit Homs (salafisten zijn niet erkend door de meerderheid van de moslims) had in de centrale moskee van Qâra een opruiende toespraak gehouden, goed hoorbaar van op ons dak: tegen de ongelovigen en ketters die Kerstmis vieren. Het was een oproep gericht aan de jeugd van Mahomed om het geloof te bewaren dat zich nu voor altijd in dit land zal vestigen.
Tegen het vallen van de avond kwamen er enkele autos met gedoofde lichten naar het klooster gereden, er vormde zich een groep gewapende jongeren en de weg werd afgesloten. Het waren eerder marginale jongeren. Terwijl wij ons allemaal op de veiligste plaats terugtrokken en in alle haast het noodzakelijke hadden meegenomen om in onze bunker bij kaarslicht de eucharistie te vieren, was het dorp al gealarmeerd. Vanuit het dorp kwamen mensen toegelopen, die riepen en schreeuwden. Ondertussen hadden ze ook het leger verwittigd dat al ter plaatse kwam. Toen wij op het einde van de eucharistie nog een korte aanbidding hielden van het Uitgestelde Allerheiligste Sacrament, werd ons gemeld dat de bende verdreven was. Het waren mensen van buiten Qâra. Er zijn wel enkele obussen ontploft en eentje heeft de installatie van de zonneverwarming voor de douches op het dak beschadigd. Er blijken in Qâra moslims te zijn die hun leven wagen om ons te beschermen. De meerderheid van het dorp is met deze acties niet gediend. Wij leven hier in dienst van de plaatselijke kerk en in vrede met de plaatselijke bevolking. God zij dank.
Toen er weer terug elektriciteit was, zag ik dat mijn kamelen-haren-mantel vol kaarsvet zat. We waren namelijk (gelukkig) de liturgische priesterkleding vergeten mee te nemen en de kinderen kropen zo dicht tegen me aan om mij met hun kaarsjes licht te kunnen geven, dat ik niet gemerkt had dat ik helemaal onder het kaarsvet zat. Gelukkig was het dat maar
Zaterdag wordt heel de voormiddag besteed aan het nog beter voorbereiden van het uur O, waarop wij echt overvallen zouden worden of holder de bolder zouden moeten vluchten. Het is een gezellig heen en weer geloop, inpakken, klaar zetten, opruimen De fraters hebben voor mij ondertussen de dvd bezorgd van Charlie Chaplin: Modern Times. Die gaat zeker mee. Dat is evangelisatie Grand Cru! (Hij stierf op 25 december 1977, zoals Charbel Makhlouf op de avond voor Kerstmis, 24 december 1898). Niemand van ons denkt dat zulk een moment ooit zal komen, maar in deze omstandigheden is het goed om op alles voorbereid te zijn. Er kunnen steeds vreemde groepen fanatiekelingen rond zwerven die tot het ergste bereid zijn. Ook abouna Georges telefoneert me om te zeggen dat hij goed contact gehad heeft met een imam, een van de voornaamste leiders van de oppositie in Qâra, die hem verzekert dat zij niet akkoord zijn met een aanval op het klooster, dat zulks niet goed is voor de naam van Qâra en dat wij samen, moslims en christenen één volk zijn.
Anderzijds wordt de hoop op vrede vanuit de internationale politiek met de dag groter. Zij die Syrië naar het leven staan worden één na één uitgeschakeld. Rusland heeft met zijn bondgenoten zulk een gezonde onderhandelingspositie verworven dat ze nagenoeg alles ten goede kunnen mee bepalen. Zelfs wanneer het te lang duurt vooraleer het vredesplan op tafel komt en de terroristen in de tussentijd nog te geweldig huis houden, is er een plan om in te grijpen. Zelf ben ik benieuwd hoe onze westerse politici en journalisten hun bocht gaan nemen. Maar kom, ik had beloofd te proberen mijn commentaar daaromtrent even in te slikken. Zo gezegd, zo gelaten.
In de late namiddag nodigen de kinderen ons uit in de hal. Ze hebben voor ons een heuse receptie voorzien met enkele drankjes en home made snoeperijen. Ze zijn in hun mooiste kleedjes en voeren tenslotte nog was dansjes uit, die in een soort volksdans uitmondt. De eucharistie wordt weer in ons vertrouwde kerkje gevierd. Het licht valt uit wanneer we juist begonnen zijn, maar een kwartier later is er weer elektriciteit.
In een oorlog is de waarheid altijd het eerste slachtoffer en de bevrijding komt door het erkennen van de waarheid naar Jezus Woord: De waarheid zal u vrij maken (Johannes 8, 32). De Syrische crisis is/was vooral een vrucht van de leugen. In Syrië is er een vreedzame, binnenlandse oppositie die democratie wil en er is een buitenlandse oppositie die een internationale tussenkomst wil om het land te ontwrichten. Deze laatste kreeg vanaf het begin alle steun vanuit het buitenland én van de internationale media, die bij voorbaat alle schuld van de ellende aan de Syrische regering gaven, niets vermelde van de vele hervormingen die genomen werden om een revolutie te voorkomen en niets zeiden van de vele en massale betogingen in Syrië tegen de buitenlandse inmenging. Syriërs betreurden dat hun stem niet werd gehoord maar dat wel vanuit het buitenland de harde taal tegen de regering en de oproepen tot strijd tussen de verschillende geloofsgroepen werden aangewakkerd. Arabische zenders gebruikten voortdurend oude beelden van opstanden in Egypte en Yemen om deze als Syrische opstanden voor te stellen, terwijl men kon waarnemen dat de beelden niet klopten met het seizoen van het jaar of met het uur van de dag. Homs is uiteindelijk gevallen door de leugens van de media. Homs zal door de waarheid bevrijd worden. Adnan Mahmoud, Syrisch minister van informatie wist dit, maar was niet opgewassen tegen en niet voorbereid op de massale leugens vanuit het buitenland. Syrische informatie was vooral gericht op de vorming van de opinie in het binnenland. De reactie op de buitenlandse berichtgeving was daarom dikwijls niet aangepast en werd op een verkeerde wijze of een verkeerde tijd beantwoord. Hierdoor werd de leugen dikwijls nog versterkt. Nu is de tijd van de waarheid aangebroken. En dit is de tijd van de bevrijding voor Syrië én voor het Westen.
We bidden opdat de bemiddelingspogingen van Lakdhar Brahimi, de vredesgezant van de Uno en de Arabische Liga vlug vruchten mogen opleveren. Sjeich Moaz al-Khatib, de president van de Nationale Coalitie beschouwt zichzelf nog steeds als de enige vertegenwoordiger van het Syrische volk, daarin voorlopig nog gesteund door het westen. Hij stuurt aan op het vertrek van Bachar el-Assad en een buitenlandse interventie. Sergei Lavrov zal hem uit zijn irrealisme en zijn extremisme moeten bevrijden. In het vredesplan van Geneve, op 30 juni getekend door het westen, Rusland en China, is immers juist van deze twee punten geen sprake. En op deze basis zal Brahimi zijn vredesvoorstel uitwerken. Rusland blijft herhalen dat het aan het Syrische volk is het lot van de president te bepalen. Bovendien stelde Lavrov dat inmiddels de president de garantie is voor de veiligheid van de minderheden in Syrië, waaronder de christenen, die vanaf het begin in Syrië leven.
Onze Lieve Vrouw van Guadalupe, die in de zestiende eeuw op wondere wijze de mensenoffers in Mexico voor goed hebt doen ophouden, zegen het Syrische volk en laat het bloedvergieten hier tot een einde komen. Mogen de vredesonderhandelingen van Lakhdar Brahimi vlug tot een duurzame vrede leiden tot heil van Syrië en van de wereldvrede. Zegen al onze vrienden en weldoeners. Zegen ook allen die ons niet genegen zijn. Wil deze intenties toevertrouwen aan het Hart van Jezus uw Zoon en Onze Heer, opdat Zijn Rijk kome.
Aan allen een Gelukkig Nieuwjaar 2013 P. Daniël
31-12-2012 om 11:11
geschreven door Gust Adriaensen
29-12-2012
Pater Daniël Maes over Syrië
Beste Allemaal,
Het blijft buiten af en toe erg gevaarlijk maar wij blijven voorlopig veilig binnen. In bijlage voeg ik een wenskaart toe, waarbij de hoofdjes van de drie kinderen door de fraters netjes vervangen werden door de hoofdjes van de kinderen die hier opgevangen worden
Vrijdag 21 vrijdag 28 december 2012
We hadden verwacht dat het leger nog even zou opereren in het Anti-libanon gebergte, naast ons klooster, om de ongewenste kerstbezoekers vanuit Libanon tegen te houden, maar alles lijkt erg rustig. Er is vandaag zelfs geen stroomonderbreking geweest. Ook zaterdag blijft het rustig en pas in de namiddag valt de elektriciteit even uit. Dan horen we schieten en ontploffingen. Toch is het ook maar even. Wel valt internet in de namiddag en avond uit.
Juist na de misviering krijgen we telefoon dat er een interessant interview te volgen is op almayadeen. Deze zender is blijkbaar afgescheurd van al Jazeera in Qatar en is nu in Iran gevestigd. Het gaat over de vraag hoe Kerstmis dit jaar in Syrië gevierd wordt. Komen aan het woord: enkele mensen in de straten van Damascus, de orthodoxe patriarch, een deputé van Syrië, een man van de oppositie die geen geweld maar vrede wil en moeder Agnes-Mariam. Hun getuigenissen zijn sterk eensluidend. Er zal dit jaar Kerstmis gevierd worden, maar anders. Zowel de patriarchen als de moslimleiders hebben opgeroepen de eindejaarsfeesten te vieren, maar minder uitbundig en daarbij hulp te bieden aan de getroffen gezinnen en de mensen die onder deze oorlog bijzonder te lijden hebben, zoals de christenen in Homs, Quousseir, Aleppo. Allen geven een sterk getuigenis van eenheid, vooral de moslims, die zeggen dat er in de constitutie geen sprake is van meerderheid en minderheid, dat de islam niet dé godsdienst van Syrië is, dat er in Syrië zelf geen religieuze oorlog heerst en dat de christenen niet uit Syrië mogen weg gaan. Ze spreken allen van een complot vanuit het westen. Sinds de onafhankelijkheid zijn moslims en christenen één. Aan een van de moslims werd gevraagd hoeveel moslims er nu in Syrië zijn en hij antwoordde: 18 miljoen. Toen hem gevraagd werd hoeveel christenen er zijn antwoordde hij eveneens: 18 miljoen. Wij zijn altijd een geweest, zei hij, en we hebben altijd kerstmis en nieuwjaar samen gevierd. Alleen moeten we nu het leed meedragen van die christelijke wijken die verwoest zijn. Door dialoog en vrede zal Syrië zijn eenheid terug herstellen.
Op de vierde zondag van de Advent wordt hier voor de misviering een caminata gehouden, blijkbaar een karmelitaans gebruik. Op een mooi versierd kussen worden Maria, Jozef met het Kind Jezus rondgedragen doorheen heel het gebouw onder het zingen van Arabische, Franse en Spaanse liederen. Van de kerk gaat het over de binnenkoer naar de voet van de toren, dan naar de refter en in de grotten en zo langs het atrium terug naar de kerk. Op verschillende plaatsen wordt halt gehouden met een soort ondervraging: zijt ge bereid Jezus, Maria en Jozef in uw gemeenschap op te nemen? Dan een bede opdat het gezin van Bethlehem deze gemeenschap mag zegenen.
Nieuwe spanningen op internationaal vlak. De Nato heeft Amerikaanse, Nederlandse en Duitse patriotraketten geplaatst in Turkije aan de grens met Syrië, zogezegd om Turkije tegen Syrië te verdedigen, alsof Syrië nu niets anders te doen heeft. Om u van dienst te zijn deze kleine verduidelijking. Het gaat natuurlijk niet over onze vaderlandslievende patriotten, maar over pétriot. Als ge dat zo uitspreekt merkt niemand dat je, zoals ik, waarschijnlijk geen flauw benul hebt van wat dat ijzerwerk eigenlijk voorstelt. In elk geval schijnen het kollossale gevaarten te zijn, die zelfs op lange afstand gevechtsvliegtuigen uit de lucht kunnen halen, als ze doel treffen natuurlijk. In 1991 werden 39 scuds (zoek het zelf maar uit wat dat is) op Tel Aviv afgeschoten en met de patriotraketten werd één scud neergehaald, wat de Israëlische minister van defensie toen deed zeggen dat de patriot een efficaciteit heeft van ongeveer O %! Maar kom, ge gaat nu toch niet zeggen dat Amerika en Europa bezig zijn de spanningen te verminderen, wanneer ze aan de grens met Syrië zulke machtsontplooiing van vernietigingswapens manifesteren. Tot heden heeft Rusland altijd en consequent gestreefd naar een politieke oplossing en met alle partijen een dialoog gezocht. Nu zegt Segei Lavrov, Russische minister van buitenlandse zaken terecht: Als ge in een eerste fase duidelijk zichtbaar een wapen op tafel legt, gaat ge natuurlijk in de derde fase dit wapen gebruiken. Dit is onaanvaardbaar voor Rusland. Dit betekent een heimelijk inschakelen van de Nato in een oorlog en daar is geen enkele rechtvaardiging voor. Of als het westen in Turkije een permanente basis wil vestigen met dergelijk tuig, dan is het een Cuba-crisis in omgekeerde richting. Ofwel wil het een aanval voorbereiden op Iran. Immers, deze tuigen kunnen zonder moeite iets naar het oosten verplaatst worden en dan staan ze aan de grens met Iran. Op 15 december 2012 liet de Iraanse generaal Hassan Firouzabadi daarom al weten deze agressie te beschouwen als een oorlogsdaad die een derde wereldoorlog wil uitlokken. En op 17 december annuleerde Ahmadinejad zijn gepland bezoek aan Ankara. De waanzin van het westen heeft dus een nieuwe internationale hoogspanning bewerkt. Welke geheime agenda het westen voor ogen heeft is niet duidelijk, maar als ze hun spel verder zetten zal de gruwel voor heel de wereld vlug duidelijk worden. En dan later maar met krokodillentranen over de aangerichte ellende jammeren! Enkele uren nadat de raketten op 5 december geplaatst waren, kwam er in de Syrische haven van Tartus een drievoudige Russische gevechtsvloot aan, eveneens met kollossale raketten (750 kg met 280 km reikwijdte). Rusland, Iran en anderen gaan het westen deze keer niet laten begaan, wees daar maar van overtuigd. Zij zullen wel het mogelijke blijven doen om tot vreedzame en politieke oplossing te komen maar als het westen dit blijft weigeren staan zij klaar om zich te verdedigen, als wordt het een apocalyps.
Hopelijk zijn al deze bedenkingen voorbarig en wil het westen gewoon zijn militaire superioriteit manifesteren omdat ze op diplomatiek vlak geen enkel duidelijk plan meer hebben, noch enig inzicht en helemaal geen zinvolle visie (hebben ze trouwens nooit gehad). Het wil dan gewoon zijn spierballen eens laten zien, zoals in een Hollywood cartoon van Tom en Jerry, waar wij op vrijdagavond samen met de kinderen wel eens van genieten. En omdat Europa zo goed meegeholpen heeft aan de verwoesting van Libië (met 150.000 doden als begin) en tot heden ook aan de ontwrichting van Syrië, krijgt het als beloning de nobelprijs van de vrede. Ook een Hollywood cartoon waard, jawohl, wir sind Europäer! (binnen kort wellicht made in China).
Op deze zondagavond krijgen we bijzonder verheugend nieuws uit Qâra. Twee weken geleden werd ons gevraagd te bidden voor de vrijlating van de eerste officieel gekidnapte christen in Qâra, een apotheker. De kidnappers vroegen één miljoen Syrische Lyra, zo niet dan zou de familie alleen zijn hoofd terugkrijgen. We hebben iedere dag intens gebeden. Na een week vroegen de kidnappers nog maar de helft. Ook dat is onaanvaardbaar. We zijn blijven bidden en vandaag vernemen we dat die man zonder meer, gezond en wel is vrijgelaten. Anderzijds wordt ons een dringend gebed gevraagd voor de bevrijding van de christelijke wijken in Mhardeh, boven Hama. Opposanten blijken die wijken omsingeld te hebben. Onze medebroeder Najib en het gezin Nada en Aiman zijn van daar.
Als voorbereiding op de eigenlijke kerstviering kijken we vanavond naar een film over Jezus geboorte in Bethlehem. Maandag wordt s morgens vrij gehouden zodat ieder goed kan bij slapen als voorbereiding op de kerstvieringen die uren zullen duren. Rond half tien gaan de medebroeders eerst de grote koer nog proper maken. Daar ligt namelijk een hoop sprokkelhout, afkomstig van de enkele duizenden bomen op het terrein. Dit hout wordt in kleine stukken gebroken en in dozen of bakken gedaan. Het wordt gebruikt in de kleine houtkacheltjes, zo gauw het erg koud begint te worden. Er is namelijk hier geen centrale verwarming, wel zonne-energie voor de douches. En de kacheltjes zijn nog niet in gebruik, het is nog redelijk zacht weer en vandaag schijnt de zon flink. Vorig jaar kregen we rond deze tijd al pakken sneeuw.
Tegen de middag beginnen de koninklijke uren. Zo genoemd, omdat destijds de keizer in Constantinopel aanwezig was bij deze lange beginviering van Kerstmis (prime, terts, sext, nonen, met psalmen, lezingen en gebeden, afwisselend in het Arabisch en het Frans). Iedereen heeft hierin zijn deel. Zelfs de kinderen die zorgen voor het Heer ontferm u over ons in het Arabisch, dat na iedere gebedstijd 40 x wordt gezegd, telkens in groepen van 10. Ge ziet ze dan ijverig op hun vingers tellen.
Na het eten en de afwas wordt er nog even gerust en dan, alle hens aan dek. De zusters en de kinderen poetsen en versieren de kerk. Ze zorgen er ook voor dat alle aangebrachte kerstliederen in allerlei talen netjes in een bundel verzameld zijn. Twee zusters en de jongens zijn in de keuken en de refter voor het klaarmaken van de feestmaaltijd en toastjes. Een massa stukjes geroosterd brood worden belegd met zalm, saucisse, paté, stukjes citroen, augurk, tomaat. En dan is er nog een kaasschotel. Allemaal net echt. Deze keer is het werkelijk feest. Tijdens het werk worden nog eens de Byzantijnse kerstgezangen gedraaid. Die zijn zeer mooi maar voor een westerling moeilijk aan te leren. De Syriërs en de Libanezen kennen ze nagenoeg van buiten zoals wij onze kerstliederen van buiten kennen.
Rond zeven uur waren we klaar om de plechtige vespers te zingen. Daarin worden de indrukwekkende profetieën gelezen die Jezus komst aankondigen en een eerste deel van de byzantijnse kerstgezangen komen dan aan bod. We waren net begonnen met de vespers toen de elektriciteit werd afgesloten. De kaarsjesprocessie met de kersticoon werd hierdoor nog aantrekkelijker. Na een uur was er weer licht zodat voor het laatste deel van de vespers en de slotzegen over de broden, de wijn, de olie en het graan. Ieder wordt met olie gezalfd en krijgt een stuk brood dat hij/zij in de beker wijn doopt en opeet. Hierna is weer even pauze voorzien, waarbij men, als men wil, een tas thee kan drinken.
Om half tien was het levende kerststal. Vorige zondag was er al geloot om de rollen te verdelen: het Kind Jezus, Maria, Jozef, de herders, engelen, os en ezel, schapen, kamelen, de Wijzen In de refter was het eerst verkleedpartij. De fotos spreken voor zich. Dan werd in het atrium wat rondgetrokken en hier en daar op een deur geklopt die niet open gedaan werd. Zo kwamen we in de kerk waar de levende kerststal geïnstalleerd werd. De wijzen samen met de ezel waren bijzonder goed gelukt. Ieder gaf nu een persoonlijke bezinning en sprak een gebed uit, wat toch wel een kerstviering waard was.
Nadat alles weer opgeruimd was kon de nachtmis beginnen om half twaalf. Omdat nog altijd de byzantijnse priester niet kon komen was het weer een feestelijke mixt van Arabisch, gregoriaans, Frans, Engels, Spaans en een Nederlandse Nu zijt wellecome. De goudgele priestergewaden met veel goud omgeven en de versiering van de kerk zorgden voor een bijzonderlijk feestelijke tint. Tijdens de (byzantijnse) processie voor de offerande moesten we wel over de kinderen heen stappen, die ondertussen, in hun mooie engelengewaden, op de tapijten in slaap gevallen waren.
Na de mis waren ze weer springlevend want in het atrium gingen zij op gepaste muziek en met gepaste kleding Flamenco-dansen uitvoeren. Dat was de overgang naar het avondmaal. Iedereen had echt honger. En deze keer was het dan een soort koud en warm buffet met de schotels gewoon op tafel en iedereen kon nemen wat hij/zij wilde alsook zitten of liggen waar hij/zij wilde. Op dat ogenblik kwam er telefoon uit Libanon en konden we eindelijk moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel een Zalige Kerstmis toewensen. Ondertussen werd de laatste fase voorbereid: baba Noël, de Kerstman. Dit jaar kon hij echter wegens het gevaar zelf niet komen, maar hij had wel gezorgd dat ieder een kerstpakket kreeg met de meest verscheiden en nuttige dingen: warme handschoenen, een warme muts, een warme trui, enkele nieuwe washandjes, speelgoed voor de kinderen, een echte voetbal Het was toevallig allemaal wat ieder graag had of nodig had. Al was niemand hier buiten geweest, de Kerstman had blijkbaar langs Libanon vrienden gevonden om dit van plaats tot plaats veilig tot hier te laten brengen. Onze refter zag er uiteindelijk uit als een echt slagveld. Maar kom, om vier uur s nachts hoefden we geen volk meer te verwachten en konden we stilaan gaan slapen.
Eigenlijk is nu het lange morgengebed voorzien met de vele mooie gezangen en gebeden, zoals we dat vorig jaar gedaan hebben, maar toen hebben we geen levende kerststal gedaan. Die mooie lauden zullen we morgen zingen. Als westerling moet je wel even wennen aan het feit dat er geen vaste dagorde is, tenminste toch niet zoals wij gewend zijn. De eucharistie begint als we klaar zijn en dan wordt er geluid. We gaan eten wanneer de maaltijd klaar is en dan wordt er een teken met de bel gegeven. Het heeft soms wel eens een nadeel maar het grote voordeel is dat je hiermee alle stress verdrijft. De gemeenschap volgt niet de strakke regels van een dagorde maar de regels en de dagorde volgen het leven van de gemeenschap. Voor een westerling is het echt een weldoende ontdekking. Trouwens, vanaf het ogenblik dat hert uurwerk de leiding van het leven heeft overgenomen en de tijd ingedeeld in uren en minuten, vanaf dat moment hadden de mensen plots geen tijd meer.
Deze middag wordt vroeger dan gewoonlijk geluid omdat, tot ieders blijde verrassing, abouna Georges sinds weken weer is gekomen. Hij heeft zelf wel even getwijfeld maar heeft het dan toch maar gewaagd. Op verschillende plaatsen weerklonken de Arabische kerstgezangen. En de eucharistie was bijzonder feestelijk. Daarna moest nog wel even aan de maaltijd gewerkt worden, vooraleer we aan tafel konden. Ondertussen kwam die jonge moslim ons nog groeten. Hij is uit de gevaarlijke rand van Damascus en zijn ouders wilden hem enkele weken geleden bij zijn grootmoeder in Qâra onderbrengen om daar naar school te gaan. Hij voelde zich echter helemaal niet thuis in die school en is teruggekeerd. Hij heeft onze Najib eens ontmoet en die had hem gezegd dat hij zeker het klooster eens moest gaan bezoeken, wat hij toen gedaan heeft en met de fraters mee gewerkt. Nu is hij met zijn ouders op familiebezoek in Qâra maar wilde ons nog eens komen groeten, omdat hij zovele weken geleden zulk een aangename dag hier had beleefd. Hij wilde aanvankelijk niet mee eten maar heeft toch meegedaan en is gans de namiddag gebleven. Het was trouwens al vijf uur vooraleer het middagmaal en de afwas achter de rug waren.
Interessant lijkt me wat deze jonge moslim (17 jaar) ons spontaan over de toestand in Qâra vertelde. Drie vierde van Qâra wil in vrede leven en houdt niet van de spanningen tussen de mensen. Eén vierde wil profiteren van de oorlogssituatie en voor eigen belang of voor macht baldadigheden uithalen. Daarbij worden ze aangemoedigd van buiten af.
Opdat wij hier geen goede internetverbinding hebben om het filmpje dat de fraters gemaakt hebben op de website te krijgen gaat die jongen het proberen, als hij met zijn ouders terug naar Damascus gaat. Het is echt een leuk filmpje, al kan het uiteraard ook maar een beperkt beeld geven van wat hier gebeurt.
Op deze kerstavond kijken we naar een film over de grote patroonheilige van Libanon: Charbel Makhlouf, die op de vooravond van Kerstmis 1898 gestorven is en in 1977 heilig verklaard als een voorbeeld van een monnik volgens de oude oosterse tradities. Het was de tijd van de Turkse overheersing in Libanon. Hij leefde in het maronietenklooster van Innaya en deed zijn priesterstudies in Kfifane, waarbij hij overdag werkte en s nachts studeerde. Hij bereikte een wonderlijk evenwicht van innerlijke rust, gebed, dienstbaarheid en vrede. De laatste jaren mocht hij als kluizenaar doorbrengen. Een onafgebroken stroom van wonderen en genezingen vonden plaats tijdens zijn leven en na zijn dood, waardoor Innaya de naam kreeg van het Lourdes van Libanon. Hoewel er geen foto van hem gemaakt werd, is er in 1950 een onmiskenbaar duidelijk beeld van hem te zien op de foto van een groep seminaristen die het klooster bezoeken. Dit levensverhaal is echt inspirerend mooi. En met een stuk taart hebben we deze kerst afgesloten, niet direct een eerbewijs aan deze zeer streng ascetisch levende monnik, maar misschien een noodzakelijke voorbereiding om ooit in zijn buurt te komen.
Overigens, taarten bakken kunnen ze hier heel goed, en allemaal met eigen materiaal (amandelen, kersen, abrikozen, granaatappels ). Heilige Charbel, spreek voor ons, bourgondische zondaars, ten beste. Tweede Kerstdag zingen we het plechtige en lange morgengebed, zo tegen de middag. Deze zijn eigenlijk bedoeld om na de nachtdienst van Kerstmis gezongen te worden, wat we vorig jaar gedaan hebben en die eindigden toen ook om vier uur in de morgen. Nu waren we net begonnen toen de elektriciteit weer uitviel, maar met het daglicht en de deur open (het is nog tamelijk zacht weer) konden we ons wel behelpen. We eindigden met een processie op de grote binnenkoer. De avondeucharistie wordt bijzonder opgedragen enerzijds voor het werk van de vredesbemiddelaar Lakhdar Brahimi die in Damascus goed contact schijnt te hebben met de gematigde oppositie. Anderzijds bidden we voor de explosie van geweld die de vrienden van Syrië juist nu ontketenen. Verheugend is wel dat Rusland en Iran en anderen vastbesloten blijven de soevereiniteit van Syrië over heel de lijn te beschermen. Het westen heeft niet te beslissen hoe Syrië moet bestuurd worden. De wettelijke termijn voor de huidige president loopt tot 2014 en dan zal het volk zelf wel uitmaken wie er president moet worden. In zijn kersttoespraak roept ook Benedictus XVI op tot dialoog en een politieke oplossing. Dat staat dus ver af van de wensdromen van Amerika, Europa en de bombastische oplossingen van de vrienden van Syrië onder leiding van de petrol-kabouter van Qatar, die niets anders dan chaos willen.
We dragen vandaag de eucharistie op voor een doorbraak in de onderhandelingen omtrent een politieke oplossing. Brahimi krijgt van ons veel vertrouwen. Hij is niet hier om het leger te verlammen en de terroristen hun aanslagen verder te laten doen. Integendeel. Voor het westen is alles de schuld van het leger maar het leger heeft nog maar een klein deel van zijn mogelijkheden benut. Bovendien zijn ze nu al op bepaalde plaatsen aan de heropbouw bezig. Waar de huizen van de mensen verwoest of beschadigd zijn krijgen ze hulp en vergoeding voor de heropbouw. Dit is nog maar op enkele (veilige) plaatsen mogelijk. Het is wel de bedoeling van de regering dit voor heel het land te doen, zo gauw de bendes van het westen en zijn terroristische golfstaten hier weg zijn. Dat kan nog wel even duren.
Donderdagnamiddag wagen we het nog eens samen over het terrein naar de boerderij te gaan. Vooral voor sommigen is dat nodig, anders lopen ze tegen de muren op. En dat is ook al niet zo veilig, want op de muren hebben we prikkeldraad gespannen zoals in een echte gevangenis. Iedereen heeft er van genoten. Na de eucharistie is het een simpele maaltijd, maar mét taart en nog eens een film van Charlie Chaplin: Modern Times. Wat is dat niet allen komisch maar tevens een diepzinnige meditatie op onze tijd. Een bijzonder sprekende stomme film, wit-zwart. Charlie Chaplin mag voor mijn part gerust in de rij van de grote moderne profeten staan. En deze film heeft wel een heel sterke maatschappelijke boodschap. Zo zullen we morgen weer min of meer het gewone leven kunnen hervatten.
Ja er is hoop voor Syrië. Het westen ziet in zijn verblinding al twintig maanden het nakende einde van de Syrische regering en de vlucht van Bachar el-Assad. De werkelijkheid is net omgekeerd. Zo vlug de administratie van Obama II in de senaat bevestigd is, zal het vredesplan voor Syrië in de veiligheidsraad op tafel komen. Inmiddels werd de architect van de oorlog tegen Syrië, generaal David Petraeus, gedwongen af te treden. Hij is in de val getrapt die voor hem werd opgezet. Dat ook staatssecretaris Hillary Clinton zou verdwijnen, was al voorzien. Ondertussen is ze al enkele weken buiten strijd, blijkbaar wegens ziekte.. De bazen van de Nato die tegen het vredesplan waren, zijn opzij geschoven. Het departement van toezicht op de vrede van de UNO heeft in september een protocol ondertekend met zijn tegenhanger OTSC (Organisation du Traité de Sécurité Collective) en heeft ook mee toezicht gehouden op de gezamenlijke militaire oefeningen in oktober in Kazakhstan. Daarop werd deze maand besproken hoe eventueel deze blauwhelmen ingezet kunnen worden in Syrië. Hoewel Frankrijk en Engeland uiteraard fel tegen dit plan gekant waren, konden ze niet anders dan Amerika (die ook niet anders meer kan) hierin te volgen. Ze hebben nog vruchteloos gepoogd het vredesplan van Brahimi te veranderen.
En dan de veldwerkers zelf, de vechtjassen in Syrië. De jihadisten van Hamas, trouw aan Khaled Mechaal, hebben getracht het kamp van Yarmouk in te nemen maar werden door het leger hieruit verdreven, nadat ze hun vernielingen hadden aangebracht. Nu proberen ze in en rond Damascus nog wat voort te doen. Laat me tussendoor volmondig toegeven dat het Syrische leger zelf ook flink wat moeilijkheden heeft. Als jongeren dagelijks vrienden zien doden en daarbij weten dat hun jaargenoten die tegen Syrië vechten zoveel rijkelijker betaald worden dan zij, kan de bekoring om over te lopen erg groot zijn. Hoe langer de oorlog duurt, hoe groter de verleiding wordt. Dit gezegd zijnde willen we het nu hebben over het westers goudhaantje van de Syrische revolutie: het Vrije Syrische Leger. Dat dit geen leger is, niet vrij en zeker niet Syrisch, dat wist je al. Het zijn terroristen van overal, die door de sjeiks uit de petrol-staten worden betaald en gedrogeerd. Van wijken, dorpen en steden, die zij zogezegd al onder hun controle hebben, zijn alleen de verwoestingen zichtbaar, terwijl de bevolking zelf geleidelijk zijn vredelievend samen leven weer herneemt. Eindelijk heeft Amerika dit Vrije Syrische Leger (noodgedwongen) laten vallen; het krijgt nu alleen nog bevelen waardoor ze in feite de dood worden ingejaagd. En zo zijn er de voorbije maand alleen al vele duizenden gedood. Nu nog even wachten op het ogenblik dat ook de andere bondgenoten van het westen het licht zullen zien en deze schimmige club terroristen niet meer steunen tot heil van het Syrische volk en de wereldvrede. Of om het met een uitspraak van een van onze best geïnformeerde mensen te zeggen: het Vrije Syrische Leger blijft nog een tijd schitteren als een dode ster.
Voilà, en nu is het tijd voor de echte vredesgesprekken. Daarom ga ik met mijn politieke krabbels proberen op te houden, om de onderlinge dialoog echt alle kansen te geven. Mijn commentaren zullen d aar natuurlijk niet veel aan veranderen, temeer daar ze geschreven zijn in een voor alle partijen overstaanbare taal. Toch wil ik mijn solidariteit betonen met alle mensen van goede wil, die vanuit welke hoek of vanuit welk verleden ook willen meewerken aan de vrede in Syrië. Meer dan twintig maanden lang heb ik genoeg geschreven. En onze noodkreet is alleen maar sterker geworden. Als men in het westen nu nog niet weet wat hier eigenlijk gaande is, dan willen ze het niet weten. Ik ben duidelijk genoeg geweest. En terecht, ook als je het me niet vraagt. Het christelijk westen (Amerika, Europa, aangevuld met Turkije) en zijn terroristische golfstaten (Saoedi-Arabië en Qatar) moeten stoppen met hun duivels werk en maken dat ze hier weg komen. Dat ze eerst de rotzooi in hun eigen land opruimen! Dan zal er heel vlug vrede zijn en dan zijn jullie hier weer van harte welkom. Wil ondertussen mee blijven bidden en ijveren voor gerechtigheid en verzoening, waarheid en dialoog. En ik van mijn kant, zal proberen dergelijke commentaren voorlopig niet meer te schrijven. We zullen trachten onze frustraties met wat basket uit te werken. We hebben al lang een basketring om tegen de muur op de binnenkoer te hangen, maar we hadden tot heden geen bal. Met Kerstmis hebben we een bal gekregen en nu missen we voorlopig nog vier grote vijzen om de ring vast te maken. Maar ook die zullen ooit ergens wel boven water komen.
Heer Jezus, zegen de president en de regeringsleiders van Syrië. Zegen de presidenten, staatshoofden en regeringsleiders van alle landen. Zegen alle oppositieleden. Zegen het Syrische volk en bijzonder de families die zwaar getroffen zijn door deze oorlog. Laat de gedoden delen in uw barmhartigheid. Zegen alle wereldburgers. Zegen de zwaar getroffen christelijke kerken en wijken in Syrië. Zegen alle christenen in Oost en West, opdat zij hun taak in deze wereld begrijpen en moedig vervullen. Heer, ontferm u over mij (40 x). Aan allen een Gezegend 2013! P. Daniël
29-12-2012 om 09:43
geschreven door Gust Adriaensen
27-12-2012
Kerstavond
Kerstavond
Bij deze kerstavond
hoort een mijmering
over -hoe kan het anders-
VREDE.
Je kan je verdomd opwinden...
neen, dit gedicht -nou ja-
vlot niet.
Waarom niet denken
aan het huppelend kind
op de rustige straat,
een kakelende kip
en een fietsende boer
die meent dat het mooi weer is
voor de tijd van het jaar.
Je vrouw bezig zien
ijverig met pakjes
voor de kerstboom
zilverpapier en gouddraad
verschietend licht.
Jezelf erop betrappen
dat dit ernstig spel
je amuseert en ergert.
Je eigen vredesdroom
verpakt met slingerkrullen
rood en wit
hangt wiebelend
aan een takje.
Voorzichtig moet je wezen
met de vrede.
Een kerstboombal
die vaak voor onze blik
uiteenspat
in duizend doden
min of meer.
27-12-2012 om 09:14
geschreven door Gust Adriaensen
26-12-2012
Der Kulturkampf
In De Standaard verscheen enkele dagen geleden een uitgesponnen tekst onder de naam van De Wever en onder de titel 'Afbreken om op te bouwen'. Het artikel handelt blijkens de redactionele inleiding ,over de functie van kunst in de maatschappij.
Deze reflecties kunnen een interessante bijdrage zijn aan een debat over 'l'art pour l'art' versus 'nutswaarde van de kunst'. De verhouding en de spanning tussen beide zijn overigens al eeuwen onderwerp van heel wat geschriften én van gesprek in intellectuele en kunstenaarskringen.
In dit geschrift komt de aap evenwel uit de mouw in de terloopse verwijzing naar Lanoyes reactie op De Wevers eerdere afrekening met kunstenaars en intellectuelen. Het is een rancuneuze en politieke en populistische aap.
De onafhankelijkheid en vrijheid van kunstenaars en intellectuelen zijn De Wever een doorn in het oog. En hij weet dat afgeven op intellectuelen en modernistische kunstenaars, goed ligt bij het grote publiek.
Kunst moet voor De Wever op zijn minst dienstbaar gemaakt kunnen worden aan zijn politieke visie en program.Waartoe dergelijke opvatting in extreme vorm kan leiden voor artiesten, intellectuelen en hun werk, hebben de labels 'Entartete Kunst' en 'Socialistisch Realisme' duidelijk gemaakt.
Wat ook duidelijker en duidelijker wordt: De Wever verbreedt en verdiept bewust, omwille van vooral electorale overwegingen, de kloof tussen hem, het Vlaams Nationalisme enerzijds en anderzijds de Vlaamse intelligentsia en kunstenaars.
Verstandig en ruimdenkend kan je dergelijke houding bezwaarlijk noemen.
26-12-2012 om 16:39
geschreven door Gust Adriaensen
25-12-2012
Pontificale Hoogmis in Postel
Na de kerstwake in een bomvolle abdijkerk, is er vanmorgen om 10 uur een Pontificale Hoogmis in Postel, waarin op feestelijke manier de geboorte van Jezus Christus wordt gevierd.
25-12-2012 om 08:45
geschreven door Gust Adriaensen
22-12-2012
Kerstnachtmis in de abdijkerk van Postel
Kerstnachtmis in de abdijkerk van Postel
Elk jaar wonen veel mensen uit de ruime regio aan weerskanten van de grens, de kerstnachtmis in de stemmige abdijkerk van de norbertijnen in Postel bij.
Zij worden aangetrokken door de verzorgde, zin- en vreugdevolle liturgische plechtigheid van de abdijgemeenschap.
Ook dit jaar verwelkomt de abdij van Postel, alle mensen hartelijk om de geboorte van Jezus Christus mee te vieren.
De mis begint om 21 uur op maandag 24 december. De deuren van de abdijkerk zijn open voor iedereen vanaf 20 uur.
Wees erbij en u bent verzekerd van een hartverwarmende en positieve inzet van de kerst- en eindejaarsfeesten.
22-12-2012 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
21-12-2012
Pater Daniël Maes over Syrië
Pater Daniël Maes over Syrië
Vrijdag 14 vrijdag 21 december 2012.
Feest van St. Jan van het Kruis, een mystieker die hier hoog in ere wordt gehouden. Gisteravond hebben we al een ontspanningsavond gehouden met een oude film van Fernandel: Don Camillo, monseigneur! Als monseigneur verveelt hij zich in het Vaticaan terwijl Peppone senator is geworden en zich ook verveelt. Beide komen ze terug naar hun vroegere stek om nog eens met heftige woorden en gebaren enkele geschillen uit te vechten. Schitterend. Niet direct een inleiding in de mystiek van St. Jan van het Kruis maar toch wel een verwijderde voorbereiding. Onze menselijke zwakheden, hebbelijkheden en frustraties kennen en aanvaarden is een goed begin. Het is een stukje van onze dagelijkse werkelijkheid. En mystiek gaat juist over de werkelijkheid en daarom is er niets zo praktisch als de mystiek! Heilige Jan van het Kruis, help ons op de weg van de mystiek en de echte werkelijkheid.
Vrijdag is er door heel de gemeenschap gewerkt aan de amandelen. De bedoeling is deze met de grote menigte snoeperijen en kruiden (die al mooi verpakt zijn), tomatensap en andere vruchten van het werk van onze handen mee te kunnen geven voor onze vrienden in Damascus die zorgen dat ze in Libanon geraken om daar verkocht te worden. We wilden minstens twintig kilo amandelen bereiken, maar s avonds hadden we al 22 kilo en er ligt nog een grote hoeveelheid te wachten. Aan de amandelen is er eigenlijk heel veel werk. De amandelen van de bomen plukken of slaan is al een groot werk. Dan moet de bolster er af gedaan worden, waarvoor ze in de zon te drogen gelegd worden. Tenslotte moet het harde omhulsel met een steen of hamer kapot geslagen worden. Jaja, we weten het wel, er bestaan machines die dat allemaal kunnen doen, maar dan zijn de amandelen meestal zelf ook kapot. Hier wordt alles met de hand gedaan om de amandelen heel te laten, één voor één zo zitten ze hier in elkaar. Zo werden wij uiteindelijk ook geschapen, één voor één, al gebeurt het wel eens dat ze met twee tegelijk komen. Ook welkom natuurlijk.
Voor de maaltijden heeft iemand weer een goed voorstel: iets vertellen over en voorlezen uit het levensverhaal van de ouders van Thérèse van Lisieux, die als heiligen van het gewone leven gelden (H. Mongin, Louis et Zélie Martin, les saints de lordinaire). Hun allergrootste bekommernis was heilig kunnen leven en hun kinderen heilig doen leven. Daarmee hebben ze gekregen wat Jezus in het evangelie voorspelde: Zoek eerst het Rijk Gods en al de rest krijgt ge er in overvloed bij. Indien dit in het openbaar zou verteld worden, dan zullen er heel wat mensen zijn in onze tijd die gewoon niet kunnen begrijpen hoe zulk een leven mogelijk is. Anderzijds zullen mensen, die enige geestelijke diepgang hebben er een sterke aansporing in vinden. Wat wordt het leven aantrekkelijk voor hen die het evangelie echt eens willen proberen.
In de avondrecreatie van de medebroeders onder elkaar, vertelt onze Syriër een mooie ervaring. Hij heeft vandaag zijn stille dag gehouden en heeft geluisterd naar de vrijdagavondpreek van de sjeik die vanop het dak gemakkelijk te volgen is (als ge genoeg Arabisch kent natuurlijk). Hij vertelde dat hij een tijd op een stoel heeft zitten wenen van ontroering. Terwijl de preken voorheen dikwijls agressief klonken (dood aan de ongelovigen) was het nu het tegenovergestelde. En het is dezelfde sjeik, door onze Syriër persoonlijk goed gekend. Hij preekt vanuit de St. Niklaaskerk die door wahabieten is omgevormd tot moskee. De sjeik zei dat de huurprijzen veel te hoog zijn, dat aan alle mensen, ongeacht hun geloof, huizen ter beschikking moeten gesteld worden, dat mensen die brood aan de dieren geven in plaats van aan hun medemensen een misdaad begaan en nog veel meer in deze zin. Hij prees de islam als een godsdienst van liefde en vergeving, van vrede en barmhartigheid voor allen. Daarna bad hij dat God Syrië mag redden. Onze medebroeder was zo getroffen en dacht bij zichzelf: dat is toch ook wat wij bidden en dat is waarvoor wij ons inzetten (al is het toch wel vanuit een geheel ander geloof). Misschien is het Rijk Gods hier al veel meer aanwezig dan we kunnen vermoeden. Ondertussen zijn er in ons dorpje ongeveer viermaal meer mensen dan voorheen. Van 2O à 25 naar 85.000!
Er is gisteren in Damascus een zoveelste staatsgreep geprobeerd en mislukt en we begrijpen goed waarom hierover in de westerse media nauwelijks iets gezegd is. Als het niet zo tragisch was, zou het een goed thema zijn voor een komisch stripverhaal. Het gonst al dagen van geruchten dat de laatste dagen van president el-Assad geteld zijn, althans volgens de westerse media, die dit al anderhalf jaar zeggen. De regering en het leger schijnen daar nu handig op ingespeeld te hebben. Er zijn allerlei troepenverplaatsingen geweest. Ook de legereenheid op één kilometer van ons klooster is plots vertrokken. Het gaf de indruk dat het leger nog maar enkele plaatsen kan beschermen. Terroristen wilden nu echt Damascus innemen, het vliegveld bezetten en het presidentieel paleis opblazen. Een flink aantal tunnels waren helemaal klaar. Naast een massa terroristen waren er Amerikanen (Blackwater) en Britten (SAS) bij betrokken. Er was ook gezorgd voor specialisten die de Russische elektronica kennen om achteraf hun overwinning fier ook aan de Russen te kunnen kond doen. Deze definitieve en vernietigende slag werd door de westerse geheimen diensten helemaal voorbereid en gecoördineerd. De Syrische regering had evenwel onraad geroken. Enkel uren voor de slag werd de communicatie plat gelegd en de terroristen moesten zich behelpen met satellietverbindingen uit het buitenland. Op enkele strategische plaatsen begonnen legervliegtuigen zakken wit poeder uit te strooien die als een geheimzinnige stof op de terroristen neerdwarrelde. In paniek namen dezen direct contact op met de geheime westerse diensten, die onmiddellijk dachten aan chemische wapens en bevalen dat de terroristen in de tunnels zouden vluchten. Het westen heeft een echte obsessie verwekt met telkens te praten over chemische wapens, om als voorwendsel te kunnen gebruiken voor een militaire inval. Helaas voor hen, gelukkig voor Syrië is deze obsessie hun eigen valkuil geworden. Het waren zakken met gewone witte bloem! In de tunnels heeft het leger dan, helaas, niet minder dan 6OOO terroristen gedood, waarvan 75% buitenlanders. Zo werden deze aanslagen verijdeld, dank zij de hulp van de Rusland (en Iran). Jammer van de doden, maar er staan er nog tienduizenden klaar. Wie een put graaft voor een ander valt er zelf in, werd vroeger in de volksmond gezegd. Dit is de eerste keer dat Amerikanen en Russen openlijk en militair tegenover elkaar staan. Als we dit een publieke match Washington-Moskou mogen noemen, dan is het in ieder geval O 1 geworden, al gaat ondertussen de verwoesting van Syrië verder. Het is voor de rebellen én het westen alvast een flinke mentale knak.
De westerse media zijn volop bezig nu ook de Russen te viseren om ondertussen hun dubbele misdaad verder te zetten: een systematische vernietiging van het land en een genadeloos straffen (meestal met de dood) van allen die volgens hen deze afbraak niet of niet genoeg steunen. Nu moeten ook nog patriotraketten het voorwendsel blijven scheppen om zo mogelijk tot de totale militaire vernietiging over te gaan, allemaal met de steun en de volle goedkeuring van het westen. Zijn de westerlingen, christenen incluis, nu volkomen gewetenloos of verblind geworden? Manifesteer maar voor de dierenrechten, het behoud van het milieu of meer inspraak van het volk Gods, lamme goedzakken! Hoe kunnen bisschoppen, abten, priesters, paters, zusters, geëngageerde christenen, rustig slapen en vroom bidden terwijl hun eigen regeringen alles doen om hun broeders en zusters hier verder uit te moorden? Of hebben onze gezaghebbende theologen het te druk met het voorzien van de gepaste kazuifels voor de vrouwen? Als hier de wortels van het christendom verder worden uitgeroeid, denk je dat de boom van het christendom in het westen dan echt gaat bloeien?
Een bevriend echtpaar in Egypte melde mij langs email, dat ze geschokt zijn door hetgeen ze daar vernemen van de mensen op de straat, die zeggen dat ze Egypte tot een soennitische staat hebben kunnen omvormen en dat ze dat in Syrië ook zullen doen Egypte: het land van de Kopten, het land van de vader van het monnikendom en van de vader van de theologische school!) Maar dat in Syrië zal niet lukken! De Nationale coalitie heeft op de 4e samenkomst van de zelfverklaarde vrienden van Syrië (Amerika, Saoedi-Arabië en Qatar op kop) wel een brede erkenning gekregen, maar gelukkig nog niet te veel militaire steun op de samenkomst in Marrakech vorige woensdag. De groep Jound al-Sham die met massas jihadisten hier opereren willen enkel een radicale islamitische staat en verwerpen al wat daar niet mee overeenkomt. Amerika heeft hen op de lijst van terroristen gezet. De oppositie is grondig verdeeld.
Deze zaterdag is wat rustiger dan gewoonlijk omdat de medebroeders vanavond een schriftelijk examen moeten binnen leveren over het eerste deel van de fundamentele moraaltheologie. Ik ben blij dat zij het ook boeiend vinden. Voor de oorlog was het af en toe hier zeer druk. Er kwamen zovele groepen dat de medebroeders altijd moesten inspringen om hen even te woord te staan en voor hen te getuigen van de betekenis van het monastieke leven in het geheel van het christelijk leven en over het leven van onze patroonheilige, de martelaar Jacobus de Verminkte die zijn leven heeft gegeven voor de eenheid van de Kerk in Oost en West, Noord en Zuid. Nu zijn er ook wel eens onderbrekingen geweest maar weinig. We hebben rustig op de weekdagen in de namiddag de lessen kunnen voorzien, in de stijl van Johannes Paulus II die ook een deel van zijn priesteropleiding volbracht heeft als arbeider in volle oorlogstijd.
De derde zondag vieren we weer zonder onze byzantijnse priester uit Qâra, dus in de Latijnse liturgie met byzantijnse gezangen, gebeden en processie. Een mooi gebruik hier is dat men voor de eucharistie in alle eenvoud en vrijheid naar de priester aan het altaar gaat voor het sacrament van de boete. Dat kan alle dagen gebeuren, maar maar als er eentje komt, komen er meestal een hele reeks. Het is vandaag de zondag van gaudete =verheugt u. Het is eerst God die zich verheugt om ons, geschapen naar Zijn Beeld en geroepen om tempel van de heilige Geest te zijn. In de tweede lezing zegt Paulus daarom dat wij ook steeds verheugd moeten zijn en ons in niets zorgen mogen maken. Dan voegt hij er wel bij dat we in dankbaarheid al onze zorgen aan Hem moeten toevertrouwen. Dat hebben we dan ook gedaan. Alle zorgen om de gekidnapte christen uit Qâra (ondertussen vragen ze nog maar de helft van het losgeld), de bevrijding van het land, de ommekeer van de wereldheersers, de bescherming van het klooster, de vrede voor het Syrische volk en het behoud van de christenen in het Midden Oosten Tenslotte kondigt Johannes de Doper in het evangelie aan dat Jezus, die na hem komt, zal dopen met Geest en vuur. Het is deze Jezus wiens Menswording we met Kerstmis vieren en wiens wederkomst we verwachten.
Het middagmaal wordt weer in het atrium genomen en dat is altijd gezellig. Daarna wordt, onverwachts, een wandeling voorgesteld met heel de groep dwars door het terrein naar de boerderij, de boer en de boerin met hun vier kleine kinderen. Wat een pret. Sinds vele maanden zijn we uit veiligheid niet meer buiten de kloostermuren geweest. Faycal, onze engelbewaarder is er bij. De zusters en de kinderen hebben het grootste plezier met de kleine kinderen van de boer. We bezoeken de schapen, de kalkoenen, de kippen, de ganzen en de koeien. Het geeft even een gevoel van vrijheid. En het ziet er naar uit dat we een zachte herfst en winter krijgen. Vorige weken heeft het af en toe flink geregend en dat is een echte weldaad voor de woestijn. En de temperatuur is nu nog een twaalftal graden terwijl de zon tussendoor toch nog flink blijft schijnen. Wel krijgen we dikwijls sterke windstoten. En zo zorgen we er voor dat we na een uur weer veilig binnen de muren zijn. En s avonds weer een film, een deel van de 9 uur durende The Lord of the Rings.
Ondertussen gaat de voorbereiding van Kerstmis steeds intenser verder. Hier beginnen ze er al in oktober aan. Dan worden alle mogelijke kerstallen boven gehaald en stilaan geplaatst. En meteen staan ook de zogenaamde drie koningen, nl. de Wijzen er bij want ze zijn van de buurt, uit het Oosten. Zo zie je hier de meest originele kerstallen verschijnen op alle geschikte plaatsen. Vanaf oktober hebben ook de kinderen iedere dag in de eucharistie een liedje gezongen. Een zuster geeft hen iedere dag zangles. Een volwaardig schoolprogramma is voor hen uitgewerkt en daar hoort ook muziek, zang en natuurlijk ontspanning bij, naast de lessen van Arabisch, Frans, Engels, rekenen, tekenen Vanaf 17 december begint dan de noveen van Kerstmis als een heel intense voorbereiding. De kerk wordt steeds fraaier versierd, nu met goudgele doeken alom. De zuster van de sacristie kan daar heel haar creativiteit (voorlopig) weer aan kwijt. Er zijn vele en indrukwekkende byzantijnse gezangen voor eucharistie en de vespers die s avonds aangeleerd worden. Hiervan bestaan geen noten. Het wordt geleerd van een model op cd. Ook het Rorate en de O-antifonen worden niet vergeten. Iedere middag na het middageten (de aller slechtste moment om te zingen!) wordt de o-antifoon van de dag even gerepeteerd. Ieder o-antifoon belicht telkens een ander aspect van het indrukwekkende Christus-mysterie. En zoals je weet, de eerste letter van iedere o-antifoon in omgekeerde richting zegt: Ero Cras = ik zal er morgen zijn. Dat noemen ze een onomasticon. In ieder geval worden de o-antifonen ook hier gesmaakt.
Het is nu woensdag 19 december 2012 en we hebben deze week nog geen enkele stroomonderbreking gehad. Terwijl ik er wil bijvoegen dat je hier nooit weet wat er gebeurt valt de stroom uit, maar binnen het uur was er weer elektriciteit. Dus er is misschien toch wel iets positiefs aan het groeien. Onze Faycal, alawiet, conciërge en engelbewaarder, die de Libanese oorlog heeft meegemaakt en zeer goed op de hoogte is van de toestand in Syrië en rond het klooster, heeft er bewust voor gekozen om voor onze veiligheid te blijven zorgen, hoewel hij en zijn vrouw veel gemakkelijker en veiliger elders een onderkomen kunnen hebben. Hij heeft nog nooit overdreven in enthousiasme, maar nu zegt hij beslist: er komt vrede. Terwijl de westerse media melden dat het vluchtelingenkamp al-Yarmouk in Damascus in handen van de rebellen is, weet hij dat het niet waar is. Rebellen zitten wel in het kamp om de bevolking te gijzelen en het leger te beletten massaal op te treden maar het leger is een omsingeling bezig en geven de burgerbevolking de kans om te vluchten. Dan zullen ze met de rebellen afrekenen.
Deze woensdagvond wordt de elektriciteit plots weer afgesloten. Dank zij de generator kunnen we wel op een van de Syrische tvzenders nog het lange interview met de patriarch Gregorios III Laham volgen. Het is een sterke spirituele en hoopvolle boodschap met tegelijk een ondubbelzinnige afkeuring van de westerse machten die Syrië willen ontwrichten. Syrië is één. Christenen, moslims, minaret en klokkentoren staan naast elkaar en omarmen elkaar. Deze eenheid heeft Syrië tot heden doen standhouden tegen de buitenlandse machten. Verzoening is de enige weg. En met de vrede in Syrië zal er ook vrede komen in andere Arabische landen en voor Arabische volken. Hij noemde westerse landen en Europa bij name en vroeg: waar is uw beschaving? Ook vertelde hij van zovele westerse bisschoppen en met name Amerikaanse bisschoppen die hem zeiden dat ze geheel onwetend zijn over al wat hij hen vertelde over de ontwrichting door het buitenland. Hij vroeg ook aan de westerse christenen: waar is jullie beschaving? Jullie hebben geen wortels, jullie wortels liggen hier. Het is de moeite dit interview in zijn geheel te vertalen.
Deze avond en nacht is er onraad in het Antilibanongebergte, dat achter ons klooster ligt. We horen schieten en ontploffingen. En dat zijn andere geluiden dan die van cadeautjes die uit de kerstboom vallen. Heel de nacht is er geen stroom. s Morgens vernemen we de hele toedracht. Onze medebroeder, nachtwacht van dienst, heeft van op het dak heel het spel kunnen volgen. Gratis met klank en beeld, weliswaar enkel in zwart-wit. Blijkbaar wist het leger dat groepen rebellen (vrienden van Syrië!) vanuit Libanon (Beka) over het gebergte ons wilden komen bezoeken. Het leger heeft zich verschanst in de bergen en zijn zonder licht te gebruiken telkens verder getrokken. Zo hebben ze de rebellen kunnen betrappen en uitschakelen. We zijn achteraf ook eens voorzichtig van op het dak gaan kijken, maar de bergen staan er als stille getuigen bij en, zoals zovele oude mensen in het westen, met een beetje wit bovenaan.
s Morgens valt er eerst een heerlijke regen waar onze groenten, kruiden en fruitbomen met volle teugen van genieten. Dan straalt de zon. Moge zo Syrië eens na de oorlog de vrede krijgen. Het was mijn bedoeling om na Kerstmis even terug naar België te komen maar voorlopig is het onverantwoord één voet buiten het klooster te zetten. Daarmee zou ik mezelf en heel de gemeenschap in het grootste gevaar brengen. Dus wachten wij rustig af en zitten we met de draconische veiligheidsmaatregelen in het klooster veilig. Wie toch eens wil zien hoe wij hier ondertussen leven kan het erg ludieke filmpje van 4O minuten bekijken dat twee medebroeders aan het maken zijn en dat ze voor Kerstmis op onze website willen zetten: www.maryakub.org. Al is het maar een beperkte informatie, het geeft toch een indruk weer van ons soort familiaal gevangenisleven.
Dank aan hen die meehelpen, meebidden, mee-offeren, meelijden, met het leed en de strijd van het Syrische volk. Dank aan hen die meehelpen om de westerse waanzin te stoppen. In verbondenheid met jullie willen wij hier Kerstmis vieren en graag ook uw intenties bij Jezus in de Kribbe neerleggen, onder de milde blik van Maria en Jozef. Een Zalig Kerstfeest en een Gezegend 2013 P. Daniël
21-12-2012 om 17:58
geschreven door Gust Adriaensen
Hardvochtig voor arme sloebers, gastvrij voor rijke stinkerds: toch niet de essentie van de Vlaams-nationalistische mens- en maatschappijvisie, zeker?
21-12-2012 om 09:24
geschreven door Gust Adriaensen
20-12-2012
Paus schrijft artikel voor Financial Times
De Britse krant, de Financial Times, vroeg de paus een artikel te schrijven ter gelegenheid van Kerstmis.
De paus schrijft o.a. dat christenen zich vanuit de overtuiging dat zij moeten zorgen voor de zwakken en meest kwetsbaren, zich inzetten voor een eerlijker verdeling van goederen. Zij zetten zich af tegen hebzucht en uitbuiting vanuit de overtuiging dat generositeit en onbaatzuchtige liefde, zoals die ons door Jezus van Nazareth is voorgeleefd, de weg zijn naar de volheid van het leven.
20-12-2012 om 17:02
geschreven door Gust Adriaensen
Draulans versus Vermeersch
In een column in Knack, schrijft Dirk Draulans: 'Als filosoof Etienne Vermeersch zijn kruistocht tegen de overbevolking verder wil zetten, zal hij zich op de andere kant van een levensloop moeten focussen: de zijne. ' Volgens Draulans wordt de grootste oorzaak van de overbevolking de vergrijzing.
Het is verheugend dat Vermeersch in de media eens wat tegenwind krijgt. De dada's van de VRT-huisfilosoof en de lieveling van de media -al jaren lijkt het of er in Vlaanderen maar één moraalfilosoof rondloopt-, hebben vooral te maken met de overbevolking en hoe daaraan te verhelpen.
Geboortebeperking is dringend nodig, zegt het moraalfilosofisch orakel van Vlaanderen. Maar eigenlijk bedoelt hij: gedwongen geboortebeperking. Hij suggereert dat er nagedacht moeten worden over serieuze wettelijke en/of financiële maatregelen om een verlaging van het geboortecijfer wereldwijd af te dwingen.
Maar Vermeersch heeft evenwel nog nooit omschreven op welke concrete manier hij een geboortebeperking wil afdwingen. Hij weet het waarschijnlijk niet precies en hij durft het niet. En dat is maar goed ook. Want een opgelegde geboortebeperking betekent een fundamentele en dictatoriale inbreuk op de privacy, op de persoonlijke vrijheid en op de relatie man-vrouw.
In hoofde van Vermeersch dient echter ook opgemerkt te worden dat het te denken geeft dat deze man voortdurend op dezelfde spijker klopt: geboortebeperking en het zo voorstelt alsof dat DE oplossing van DE problemen is. Maar nooit met concrete voorstellen voor de dag komt om zijn wondermiddel te realiseren.
Draulans heeft gelijk: de bevolkingsaangroei heeft tegenwoordig minder te maken met het geboortecijfer dan wel met de vergrijzing. Zit er voor Vermeersch, in de laatste fase van zijn leven, geen uitdaging in, grondig na te denken, bv. uitgaande van zijn eigen situatie als bejaarde, over de ouderdom?
20-12-2012 om 08:14
geschreven door Gust Adriaensen
18-12-2012
Kerstmis in de abdij van Postel
Kerstmis in de abdij 22-25 december
Samen met de abdijgemeenschap -genietend van de rust, de stilte, de schoonheid van de liturgie, de pracht van het winterse landschap- toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus.
18-12-2012 om 20:42
geschreven door Gust Adriaensen
Obama: 'Wat geeft onze daden zin?'
President Obama zei in zijn toespraak tot de nabestaanden van de slachtoffers in Newtown, o.a. het volgende:
'Alle godsdiensten beginnen met een eenvoudige vraag. Waarom zijn we hier? Wat geeft ons leven betekenis? Wat geeft onze daden zin?
We weten dat we altijd goed doen als we voor onze kinderen zorgen, ze goed onderwijzen, vriendelijk voor ze zijn. Als we dat doen, kunnen we ons nooit vergissen. Daar kunnen we zeker van zijn.'
18-12-2012 om 10:18
geschreven door Gust Adriaensen
17-12-2012
Tentoonstelling 'Kerken is werken' in Annadal-Retie
Tentoonstelling 'Kerken is werken' in kapel Annadal
Naar aanleiding van de publicatie van het boek 'Kerken is werken', de geschiedenis van de twee Retiese parochies, organiseert de heemkundige kring 'Zeven Neten', een tentoonstelling in de kapel van WZC Annadal, Boekweitbaan, Retie.
De expositie is open op zaterdag 22 en zondag 23 december van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17 uur.
17-12-2012 om 07:32
geschreven door Gust Adriaensen
16-12-2012
Een muur van glas
Een muur van glas
Ik weet: soms glijd ik weg in een andere toch echte wereld zie ik mijn ouders zie ik mijn thuis in een ander huis zie ik mijn hand aan de ploeg zie ik mijn paard het gewas op mijn land voel ik de rust aan de haard. Ik verdwaal in de tijd. Dat besef doet me pijn angst grijpt me aan.
Veel wijder dan gangen en kamers wordt nu het zorgzaam tehuis. Het werk moet gedaan: de beemden gemaaid de akker bewerkt het graan gezaaid 't alaam hersteld. 't Volk krijgt zijn plaats zijn dringende taak op het hem bekende veld.
Wij staan om hem heen met hem trekken we mee. Soms is een vinnig woord een oude zin genoeg voor een stille lach. Maar woede onrust en pijn zijn ruim zijn deel ontredderen ons evenzeer.
Dicht bij elkaar maar gescheiden door een muur van glas waarin geen poort, gaan hij en wij onzeker aarzelend, in onze eigen werelden voort.
16-12-2012 om 20:35
geschreven door Gust Adriaensen
14-12-2012
Torfs: 'Wij Vlamingen vergissen ons zelden. Intellectuelen wel'.
'Hoe vaker iemand nadenkt, hoe groter de kans dat hij zich vroeg of laat vergist.Wij Vlamingen vergissen ons zelden. Intellectuelen wel.' schrijft Rik Torfs in zijn recentste column.
Hoe meer en intenser ik over deze drie prachtige zinnetjes poogde na te denken, hoe meer ik me bewust werd van mijn talloze vergissingen, hoe meer ik me een intellectueel voelde, en hoe minder een Vlaming van de Antwerpse soort.
En ja, het onvermijdelijke moest gebeuren. Door al dat nadenken sloop twijfel in mijn hoofd en mijn hart. Twijfel over mijn gevoelens omtrent mijn intellectueel en Vlaming zijn.
De Echte, en zeker de Echte Antwerpse Vlaming, vergist zich zelden of nooit. Dat staat vast. Zekerheid omtrent de toekomst,zekerheid omtrent de waarden, de normen, de plichten, zekerheid omtrent Belgenland.
De Intellectueel vergist zich. Dat staat vast.Vergissingen bij de vleet. Omtrent de namen van pleintjes, omtrent Vlaanderen, omtrent rechten.
Maar wat als een speling van het lot zorgt voor een Intellectuele Vlaming of een Vlaamse Intellectueel?
Gedoemd tot gissen ben ik. Net als Torfs.
14-12-2012 om 22:30
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
Pater Daniël Maes over Syrië
Zaterdag 8 vrijdag 14 december 2012
Hoewel het vandaag een gewone zaterdag en dus poetsdag is, wordt in de liturgie plechtig het hoogfeest gevierd van O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen. Dit werd hier in het Oosten al vanaf de 8e eeuw gevierd, maar anders genoemd. Zij spreken van de ontvangenis van de heilige Anna, de moeder van Maria. Op 8 december wordt de vigilie gevierd en op 9 december het feest zelf. Zij drukken dit mysterie niet uit met een abstract begrip, zoals wij in het Westen, maar met het concrete beeld. In het Westen is dit voor goed doorgedrongen met de dogmaverklaring door paus Pius IX in 1854 en uiteraard met de bevestiging hiervan door de verschijningen van O.L. Vrouw aan Bernadette Soubiroux te Lourdes, vier jaar later.
s Avonds vernemen we bijzonder dramatisch nieuws: een apotheker, een christen uit Qâra is ontvoerd en ze vragen er 10 miljoen Syrische Lire voor, zo niet krijgen ze alleen zijn hoofd terug. Bovendien krijgen we te horen dat er in Amerika en Europa vele duizenden Al-Qaeda strijders vrijgelaten worden en naar Syrië gestuurd om te komen moorden en verwoesten. Zo wil het westen dit land toch nog vernietigen om het in zijn macht te krijgen. In elk geval wordt het hier rond het klooster steeds gevaarlijker en moeten we telkens voor onszelf weer straffere voorzorgsmaatregelen nemen. Het is ook geen prettige gedachte dat mogelijk Syrië toch nog helemaal in de greep van de oppositie komt en er dus nog heel veel mensen zullen uitgemoord worden. Wel voelen we ons binnen voorlopig nog veilig en leven ons intens leventje verder, door zo goed als mogelijk is elkaars zorgen mee te dragen. Enerzijds bereiden we ons voor op het onverwachte en anderzijds blijven we bidden en vertrouwen dat God dit land en volk beschermt.
We vieren plechtig de tweede zondag van de Advent en na de mis houden we een processie met het Allerheiligste Sacrament om God te danken voor de bescherming die we tot heden kregen en om de uiteindelijke vrede voor Syrië en bijzonder voor een bevrijding van die gekidnapte man uit Qâra.
s Avonds kijken we naar een mooie dvd over Jezus volgens het evangelie van St. Jan, het eerste deel. Ondertussen worden we weer getrakteerd op gebak. Het is alsof er om de drie dagen iemand verjaart. De zusters zijn immers bezig met het ontwerpen en vervaardigen van een grote hoeveelheid snoeperijen, in plastieken doosjes verpakt. Tussendoor maken ze dan gemakkelijk een taart voor eigen gebruik. Het is de bedoeling deze dozen snoep via vrienden of kennissen mee te geven naar Libanon om daar verkocht te worden. Zo tracht men toch nog iets inkomen te krijgen in deze barre tijden.
Deze avond zijn ook de persoonlijke stille retraites begonnen. Het is hier de gewoonte voor het feest van Kerstmis dat ieder een dag zich terugtrekt in gebed van s avonds tot s avonds en alleen naar de eucharistie komt. Als tastbaar teken neemt men een kribbe met Kind Jezus mee naar zijn kamer en brengt die s avonds terug voor de volgende. s Middags wordt voldoende eten naar de kamer gebracht. Hier wordt trouwens doorgaans voor overvloedige maaltijden gezorgd, daar er gewoonlijk hard gewerkt wordt, zowel door de zusters als door de medebroeders. Er wordt weinig vlees gegeten maar heel veel groenten en fruit, hoofdzakelijk van eigen tuin.
Vandaag wordt ons gevraagd extra te bidden voor bescherming. Parijs, Londen, Tel-Aviv en Doha hebben weer een plan gemaakt voor een invasie. Duizenden jihadisten worden ingezet om de residentiele wijk van Mazzeh (ten Zuiden van Damascus) met zijn ambassades en hoge burgerlijke en militaire personaliteiten aan te vallen. Tegelijk moet er aan de andere kant een incident met chemische wapens worden uitgelokt en een overgelopen generaal moet dan de macht grijpen en het westen ter hulp roepen. Er zijn al meerdere staatsgrepen geprobeerd en mislukt. Nu zal het misschien niet anders gaan. Bovendien heeft Vladimir Putin gezegd Syrië te zullen verdedigen tot in de straten van Moskou. En Iran beschouwt Syrië als zijn verdedigingslijn. Al is dit misschien ook maar politieke taal, het westen zou toch wel een erg groot risico nemen door Syrië werkelijk binnen te vallen. Het vredesplan dat in Genève werd gesloten tussen Amerika en Rusland moet in februari voor de veiligheidsraad komen. Ondertussen heeft Amerika al plechtig verklaard de verenigde oppositiegroepen als de wettige vertegenwoordiging van Syrië te erkennen en Europese landen, waaronder België, volgen als stomme ezels. Terecht heeft Rusland meteen al woordbreuk verweten aan Amerika. Wil het westen de resterende tijd gebruiken om nog zoveel mogelijk te vernietigen? Jammer van de moeite, van de doden en de verwoestingen. Mogen de westerse politici genezen van hun waanzin en Syrië gerust laten.
Ik begrijp ook de onverschilligheid van de westerse burgers en zelfs de christenen niet. Moet dit land worden vernietigd opdat het westen de gas- en olievoorraden kan grijpen en de golfstaten hier hun islamdictatuur kunnen vestigen? Of is de uitbreiding van politieke macht dan zo belangrijk dat uw broeders en zusters hiervoor verder gruwelijk moeten uitgemoord worden?
Woensdag 12 december 2012 wordt O.L. Vrouw van Guadalupe (Mexico) herdacht. Het is de drukst bezochte bedevaartplaats ter wereld. Onder het middag- en avondeten vertelt een zuster de lange en boeiende geschiedenis hiervan. Het is voor mij een reden om s avonds de misviering ter ere van O.L.Vrouw te kiezen en wel met de nieuwe blauwe gewaden door de zuster van de sacristie zopas vervaardigd. Het beeld van O.L.Vrouw van Guadalupe is het enige ter wereld dat afgedrukt is op de mantel van de eenvoudige man Juan Diego. Deze mantel had normaal al na enkele decennia moeten vergaan zijn, maar hij is nog steeds, sinds 1531, intact en bewaart onveranderd de kleuren van het beeld van Maria. En in het oog van Maria is het beeld weerspiegeld van Juan Diego met de rozen in zijn hand. Deze mantel en afbeelding zijn talloze malen door wetenschappers onderzocht en telkens komen nieuwe verrassingen aan het licht. Met deze verschijning zijn de gruwelijke mensenoffers van de Azteken geëindigd. Bovendien is Maria hier in verwachting, en wordt als de patrones van de ongeboren kinderen vereerd. Wij bidden opdat Maria onze voorspreekster zou zijn om het vermoorden van mensen in Syrië te beëindigen en de vrede te bekomen.
Midden op de Meir in Antwerpen op zondag 16 december 2012
De idealisten van Mediawerkgroepsyrie nemen een moedig initiatief met een infostand aan de Wapper, de fontein, midden op de Meir op deze koopzondag, van 9.30 u tot 18.30 u. Zij zullen informatie verschaffen over het onrecht van het westen tegen de Syrische bevolking en vooral tegen de minderheidsgroepen zoals de christenen. Laat uw broeders en zusters hier niet verder uitmoorden omdat westerse wereldheersers met hun bondgenoten uit puur eigenbelang dit land in hun greep willen krijgen. Er zal ook geld ingezameld worden voor de massas vluchtelingen. Dit geld gaat niet naar regimes zoals die van Jordanië of Turkije die onder de mom van vluchtelingenhulp er uiteindelijk nog meer wapens en jihadistische strijders mee kopen om de ellende in Syrië compleet te maken! Dit geld gaat naar de vluchtelingen die in en vanuit het klooster Mar Yakub nu geholpen worden. Het klooster zelf bevindt zich in de erg gevaarlijk streek van Qâra, Homs. Naast de harde oppositiegroepen zijn er gewapende bendes die nu van de onveiligheid gebruik maken om te kidnappen, te doden en te verwoesten. Voor hen die wat meer achtergrondinformatie wensen voeg ik in bijlage het lange artikel toe over Syrië en de Stad Gods uit Hoor nr. 72, dat wellicht juist vandaag in de bus valt bij hen die er op geabonneerd zijn.
Neen, ik heb de waarheid niet in pacht. Wel heb ik van Syrië genoten voor de oorlog en daarna de groeiende gruwelen van binnen uit meegemaakt. Vandaar mijn luide noodkreet. Je mag als vrijwilliger de mannen aan de Wapper even komen aflossen, als je wil. In ieder geval kun je meehelpen aan een dringende bewustwording om het Syrische volk van de ondergang te redden. Yes You can!
14-12-2012 om 08:31
geschreven door Gust Adriaensen
12-12-2012
Bestrijd de vereenzaming. Herwaardeer (ook) de parochies
Monica De Coninck, minister en voormalig voorzitter van het Antwerpse OCMW, verdedigt in een opiniebijdrage de sociale restaurants: 'Ze vullen niet alleen de maag, het zijn ook plaatsen waar mensen elkaar ontmoeten'.
Zij schrijft: 'Bond Zonder Naam' lanceert deze week een campagne om ons bewust te maken van eenzaamheid en het taboe dat errond heerst. Psychiater Dirk De Wachter ziet er een van de grootste problemen van onze hedendaagse samenleving in: een steeds verder gaande individualisering. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en succes. Netwerken of contacten die tot enkele generaties geleden prominent waren, schuiven steeds meer naar de achtergrond: de parochie, familie, buren, het praatje met de postbode of de slager. Mensen hebben via de nieuwe media meer contact dan ooit, maar tegelijk zien ze minder mensen in levende lijve.'
Monica De Coninck doet een oproep om opnieuw zulke netwerken te creëren. In alle wijken. Plekken in de buurt waar mensen terechtkunnen als ze het even moeilijk hebben. Die het gevoel geven dat er iemand is.
Ik kan die oproep alleen maar onderschrijven en toejuichen. Tegelijk wordt het duidelijker en duidelijker dat de gemeenschap, de politieke verantwoordelijken en, ja ook de katholieke christenen, slordig omspringen met een van de fijnmazigste en nog altijd functionerende sociale netwerken, die er zijn: de parochies.
De parochies hebben altijd die rol van ontmoetingsplaats, over alle leeftijden en sociale klassen heen, gespeeld. Het wordt de hoogste tijd dat alle burgerlijke en religieuze verantwoordelijken, zich daar opnieuw scherper bewust van worden. En dat ook het katholieke 'voetvolk' zich sterker en zelfbewuster inzet voor zijn parochie met die enorme mogelijkheden aan verenigende en eenzaamheid opheffende activiteiten en aan accommodatie.
12-12-2012 om 09:14
geschreven door Gust Adriaensen
Een andere kijk op Kerst
Een andere kijk op Kerst
Twee concerten van '4-tune' in de Sint-Martinuskerk van Retie
Noteer zaterdag 15 december 2012, 20 uur en zondag 16 december 2012, 15 uur, Sint-Martinuskerk, al zeker in je agenda. Dan biedt 4-tune u zowel muzikaal als via verhalen Een andere kijk op Kerst.
4-tune brengt een uniek kerstconcert in de Sint-Martinuskerk in Retie. Dit concert wordt een totaalervaring van muziek, beeld en woord die ons langs de geschiedenis van het kerstgebeuren leidt. Verwacht niet enkel koorgezang maar ook een wandeling langs de diepe wortels van het kerstfeest.
Het koor wordt begeleid door de harpiste An Van de Borre die een centrale rol heeft in de Ceremony of Carols van Benjamin Britten en verder een rode draad door het programma zal trekken. Andere koorpareltjes zijn er van klassiek tot jazz, van componisten als: Mendelssohn, Bach, Kodaly, Rutter, Bremer, Cunningham, en meer.
Toegangskaarten voor de concerten in Retie zijn in voorverkoop te verkrijgen aan 10,00 euro via inemelis2@gmail.com of 0479/58.45.14. Ben je jonger dan 16 jaar, dan is het concert gratis. Aan de kassa betaal je 12,00 euro.
12-12-2012 om 08:48
geschreven door Gust Adriaensen
08-12-2012
Vlaams-nationalisten over elkaar
In een uitgebreid interview in De Standaard, neemt de nieuwe voorzitter van het Vlaams Belang, Gerolf Annemans, geen blad voor de mond, wanneer het gaat over De Wever en N-VA.
'De N-VA haat ons echt. Haat is mij vreemd. Ik haat geen enkele politieke tegenstander. De Wevers Calimerogedrag blijft ondertussen ongezien. Plots spreekt hij over Antwerpen als een verdeelde stad. Dat kan je toch enkel aan zijn vermoeidheid of aan zijn amateurisme als historicus toeschrijven?
Ik weet vrij goed wie De Wever is. De Vlaming duidelijk nog niet. Een van mijn taken bestaat er in hem te ontmaskeren.
Door nergens met ons een coalitie te willen aangaan, maakt hij er een politieke vendetta van. Dom, dom, dom. We leven tenslotte in een democratie. Mag het even beschaafd blijven?'
08-12-2012 om 08:45
geschreven door Gust Adriaensen
05-12-2012
Hendrik Conscience
Tweehonderd jaar geleden (3 december 1812) werd in Antwerpen Hendrik Conscience geboren, de auteur van o.a. De Leeuw van Vlaanderen.
05-12-2012 om 15:02
geschreven door Gust Adriaensen
04-12-2012
De Coninckplein: een Antwerpse soap
De Grote Vlaamse Leider kon de slaap niet vatten. De linkse kliek van artiesten en intellectuelen had toch wel het voorstel gelanceerd de naam Pieter De Coninckplein te veranderen in Herman de Coninckplein.
Gewoonweg pesterij was het. Ook al was hij een Antwerpse Brabander, hij voelde zich via zijn naam nauw verwant met de Brugse Vlaming Pieter De Coninck, die slim en sluw als hij was, carrière had gemaakt in de machtige weversgilde. Nee, die naamsverandering kon hij als toekomstig suzerein van de Brabantse, Limburgse en Vlaamse landouwen, niet dulden.
Daarbij kwam nog dat ene Tom Lanoye, een schrijvertje van bedenkelijk links allooi en van ondermaatse schandalige boeken, een schotschrift in het licht gegeven had dat de draak stak met hem, de toekomstige opperheer van de metropool, ook genoemd 't Stad, én met zijn beperkte literaire kennis. Bleek dan nog dat die verfoeilijke Lanoye een verre nazaat, weliswaar met brilletje, was van slager Jan Breydel.
'Idioten zijn het!'brulde hij.Toen viel hij in slaap.
04-12-2012 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
03-12-2012 om 11:05
geschreven door Gust Adriaensen
Een Belg op de zeven leeft onder armoededrempel
Een Belg op de zeven leeft onder armoededrempel
Steeds meer Belgen hebben het moeilijk om rond te komen. Dat blijkt uit cijfers van het Jaarboek Armoede en Uitsluiting van het Centrum OASeS van de Universiteit Antwerpen.
Professor Danielle Dierckx wijt de toename aan het stijgend aantal werklozen. 'Maar de meest kwetsbare groep is die van het toenemend aantal eenoudergezinnen', aldus Dierckx.
Het centrum OASeS wijst ook op de toenemende kloof tussen arm en rijk, wat ze een gevaarlijke evolutie noemen. 'De rijken worden steeds rijker, de armen steeds armer. Dit leidt tot spanningen in de maatschappij en beïnvloedt het welzijn van elke burger.'
03-12-2012 om 10:20
geschreven door Gust Adriaensen
02-12-2012
Kerstnachtmis in de abdijkerk van Postel
Elk jaar wonen veel mensen uit de ruime regio aan weerskanten van de grens, de kerstnachtmis in de stemmige abdijkerk van de norbertijnen in Postel bij.
Zij worden aangetrokken door de verzorgde, zin- en vreugdevolle liturgische plechtigheid van de abdijgemeenschap.
Ook dit jaar verwelkomt de abdij van Postel, alle mensen hartelijk om de geboorte van Jezus Christus mee te vieren.
De mis begint om 21 uur op 24 december. De deuren van de abdijkerk zijn open voor iedereen vanaf 20 uur.
02-12-2012 om 18:57
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
Zondag 25 nov. zaterdag 1 december november 2012
Tegen de verwachting in kon abouna Georges toch niet komen zo hebben wij dan zo plechtig de Latijnse liturgie van het feest van Christus Koning gevierd. Vroeger was dat de dag waarop jongeren van de katholieke jeugdbewegingen hun belofte aflegden in trouw aan Christus en vaderland! Het gebeurde met veel tromgeroffel en oorverdovende liederen. Wij dachten toen dat de poorten der hel voor goed instortten. Later ontdekten we dat het niet op die wijze gebeurt Waar ze hier al die dvds vandaag halen of krijgen, weet ik ook niet. Op deze zondag avond hebben we samen een prachtige film gezien van Mahatma Gandi. Iets om samen over te delen.
Dinsdag 27 wordt in de byzantijnse liturgie de heilige Jakobus de Verminkte gevierd, alom vereerd in Syrië. Het is een heilige martelaar uit de vierde eeuw die als christen leefde aan het Perzische hof, geheel aangepast aan de heidense gebruiken en de hoogste functies bekleedde, totdat hij besloot zijn christelijk geloof trouw te blijven. Hij kreeg een verschrikkelijke straf die als voorbeeld moest dienen voor heel het rijk: geleidelijk werd hij in stukken gesneden, terwijl hij bad voor de eenheid van de Kerk in Oost en West, Noord en Zuid. En dit is de patroon van ons klooster Mar Yakub (= heilige Jakob).
Vandaag is het een echte feestdag met de dagorde van een zondag. Voor twee jaar liepen hier de apostolische nuntius, twee bisschoppen, enkele abdissen, vicarissen en priesters van de orthodoxe en katholieke ritus rond. Het was een geweldig feest met vele vrienden en genodigden. Wat een verschil met vandaag. En toch weer niet. De patriarch telefoneerde om ons te feliciteren. Abouna Georges kwam met enkele mensen, o.a. een jong gezin met een baby. Wij, de twee priesters, kregen schitterende liturgische gewaden en de liturgie was op zijn feestelijkst. Daarna wijding van brood en wijn. Iedereen werd met olie gezalfd, kuste het kruis, kreeg een stuk brood en doopte het in de wijn. Daarna werden in het atrium gezangen opgevoerd en daar vond ook de feestmaaltijd plaats die weer uitliep tot een eind in de namiddag. En s avonds, jawel, weer een prachtige film: het leven van Sint Antonius van Padua.
Inmiddels heeft Le Figaro (26/11/12) een interview gepubliceerd met de Russische eerste minister Dmitri Medvedev, op de vooravond van zijn bezoek aan Frankrijk. Welke netelige vragen hem ook worden gesteld, zijn antwoorden zijn glashelder en correct . Op de vraag omtrent Frankrijk en de andere landen die de oppositie in Syrië als wettelijke regering erkennen en deze ook wapens leveren is zijn antwoord letterlijk: Dit is zeer betwistbaar Ik verwijs naar de principes van internationaal recht door de UNO in 1970 erkend die stellen dat geen enkel land acties mag ondernemen om met geweld het bestuur van een ander land omver te werpen Het gaat er niet om of we el-Assad of de oppositie moeten steunen. Rusland is eerder neutraal. Wij veroordelen alle geweld, door beide gepleegd... Vanuit internationaal recht is het onaanvaardbaar een andere politieke macht te steunen die zich tegen het wettelijk bestuur van een land keert. Het komt alleen aan het Syrische volk toe om op wettelijke wijze over het lot van zijn regering te beslissen, en niet aan andere landen die daarvoor wapens leveren. Wij wensen geen destabilisatie van Syrië en nieuwe spanningen in het Midden Oosten, door religieuze extremisten uitgebuit. Een ontwrichting van Syrië is niet in het voordeel noch van Rusland noch van Frankrijk. En natuurlijk krijgt hij hierop de vraag waarom Rusland dan wapens levert aan de Syrische regering, waarop hij even glashelder antwoordt: Onze militaire samenwerking dateert niet van gisteren en is steeds wettelijk en volgens de internationale conventies gebeurd Wij komen onze verplichtingen na Wat een verschil met de brutale, bijna hysterische aanvallen van de Amerikaanse-Europese luidspreeksters (Hillary Clinton-Lady Ashton)! Het wordt duidelijk dat het Amerikaans-Europees imperium stilaan op zijn einde loopt en het zwaartepunt van de wereldpolitiek zich grondig gaat verleggen.
Af en toe kijken we eens naar het tv nieuws en zo horen we deze donderdagavond de minister van informatie vertellen dat internet en gsm-verkeer voor drie dagen plat liggen in heel het land. Het is niet duidelijk waarom en hoe. Mogelijk wil de regering zelf beletten dat terroristen deze dagen hun schietgebeden verspreiden? Als ze alles afsluiten zijn de terroristen verplicht hun satelliettelefoons te gebruiken die ze van de VS en Frankrijk gekregen hebben en dn kunnen ze gecontroleerd worden. Niet slecht bekeken. Hij belooft na drie dagen tijd alles weer te herstellen. En inderdaad, zaterdag avond bleek alles (voorlopig) weer hersteld te zijn.
Tijdens het avondeten hebben de zusters, die meestal voor het eten zorgen een origineel voorstel. Iedereen mag een speciaal gerecht opgeven dat hij/zij graag zou hebben voor het feestmaal van Kerstmis. Aanvankelijk waren we wat verbouwereerd maar al vlug regende het voorstellen. Het doet me denken aan de profetie van Jesaja 25, 6-10 over het feestmaal met uitgelezen spijzen en belegen wijnen voor alle volkeren, al zal het toch iets anders zijn. Zo kon het volk van Israël vanuit zijn miserie in ballingschap of zwervend in de woestijn zich laven aan de heerlijkste vooruitzichten.
Ondertussen is hier ook alle aandacht al op Kerstmis gericht. In oktober zijn ze al begonnen het overvloedige gerief voor de kerstallen te verzamelen en nu staan de talrijke kerstallen al lang klaar, op alle mogelijke plaatsen en in alle mogelijke uitvoeringen. En de Wijzen staan er al vanaf het begin bij. Zij moesten immers niet van Amerika of Europa komen, zij zijn van den huize, zij kwamen van het Oosten.
02-12-2012 om 17:33
geschreven door Gust Adriaensen
01-12-2012
Peilingen
Een recente peiling geeft aan dat NVA 5% verliest vergeleken met een vorige peiling.
Het zou wel eens kunnen dat NVA over zijn hoogtepunt heen is. Een van de verklaringen kan zijn dat die partij staat of valt met De Wever. Nu hij meer dan zijn handen vol heeft met de coalitievorming in Antwerpen, is hij al anderhalve maand uit de nationale spotlights verdwenen.
Ik denk dat de mensen het ook niet pikken dat een politicus, die pretendeert een historische rol te zullen spelen in de uiteindelijke opsplitsing van België en het creëren van een Vlaams republiekje, toch al weken vooral een plaatselijke politicus blijkt te zijn.
Overigens kan nu meer dan ooit terecht de vraag gesteld worden: hoe zal deze man de burgemeestersjob van Antwerpen kunnen combineren én verzoenen met een vooraanstaande rol op het nationale politieke toneel.
01-12-2012 om 20:08
geschreven door Gust Adriaensen
'Hoe vaker iemand nadenkt, hoe groter de kans dat hij zich vroeg of laat vergist.Wij Vlamingen vergissen ons zelden. Intellectuelen wel.' schrijft Rik Torfs in zijn recentste column.
De Grote Vlaamse Leider kon de slaap niet vatten. De linkse kliek van artiesten en intellectuelen had toch wel het voorstel gelanceerd de naam Pieter De Coninckplein te veranderen in Herman de Coninckplein.
