De 72-jarige gewezen hoofdredacteur van het gewezen Volksunieweekblad 'Wij', krijgt in De Standaard van 20 juli, bladruimte ter beschikking om te stellen dat het duidelijker is Vlaams of Waals (hoe zit het met Brussel?) te gebruiken in onze communicatie, dan Belgisch, wat hij een 'loos containerbegrip' noemt.

Die bewering klopt geenszins voor onze communicatie met het buitenland. En de voorbeelden die zouden moeten bewijzen dat 'duidelijke informatie' , wat Van Liedekerke gelijkstelt met het gebruik van 'Vlaams', de 'regionale identiteit schraagt en bevordert', zijn van bedenkelijk allooi en soms gewoonweg ridicuul.

Van Liedekerke heeft niet in de gaten dat hij met 'Vlaams' doet wat hij schamper 'Belgisch' had verweten: 'Vlaams' gebruiken als een 'loos containerbegrip'. Daarin stopt hij alle grote en kleine verschillen binnen de Nederlandstalige regio.

Hij gaat helemaal uit de bocht met het citeren van Claus, alleen fanatici hebben er moeite mee om te zeggen: 'Ik ben Belg', met de 'Belgische Boerinnekesdans', en met een etnisch warrige uitleg over het trekpaard.

20-07-2017 om 10:06 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard pleit filosoof Boudry ervoor, de jonge mensen die zich op straat inzetten voor de 'goede werken' -hij noemt ze vernederend 'hijgerige straatwervers'- wandelen te sturen.

Deze uit de losse pols geschreven 'vakantie'mening -waarvoor hij dan nog royaal betaald wordt- heeft een hoog gehalte aan vooringenomenheid, veralgemening, hufterigheid, misprijzen en versterkt de populistische benadering en veroordeling van de 'liefdadigheidswerken': 'Het blijft allemaal aan de vingers plakken'.

Fraai vind ik dat niet van Boudry. Van een filosoof mogen meer fond en nuance verwacht worden. Boudry laat uitschijnen dat de jonge fondsenwervers het uitsluitend doen voor de centen. Dat is een stuitende veralgemening die hij zonder enig bewijs ventileert.

Dat hij met veel misprijzen en superioriteitsgevoel neerkijkt op de jongens en meisjes die zich inzetten voor 'de goede werken', blijkt uit zijn niet erg filosofische woordkeuze: opdringerige straatventers, spring-in-'t-velds met klembord, hijgerige (!) straatwervers.

Met evenveel gemak kan je Boudry's voorkeur en propaganda voor één welbepaalde organisatie verdacht vinden en veronderstellen dat bij dergelijk promopraatje ook wel wat drinkgeld hoort.

18-07-2017 om 12:01 geschreven door Gust Adriaensen

Filosoof Loobuyck definieert in de eerste aflevering van Zieners (De Standaard, 15 juli), het liberale nationalisme, 'waarvoor hij wel iets voelt', als volgt: 'een staat heeft een bepaalde maatschappelijke cultuur. Met een taal, een geschiedenis, gebruiken en gewoonten'. Een gedeeld nationaal bewustzijn is goed voor de gemeenschapsvorming, schrijft hij.

Het 'etnisch nationalisme' zou dan een maatschappelijke cultuur inhouden die Vlaams, blank en christelijk is.

Dit onderscheid is m.i. onjuist en ik verdenk Loobuyck ervan het zo te formuleren om zijn 'beste model om samen te leven in diversiteit' scherper naar voren te schuiven.

Onjuist omdat onze maatschappelijke cultuur in hoofdzaak blank is. En de geschiedenis, de gebruiken en gewoonten, zijn christelijk. Bovendien is onze taal in haar woordcreatie en haar rijkdom aan gezegdes, schatplichtig aan en  doordrenkt van het christendom.

Die cultuur heeft altijd gezorgd voor een gedeeld bewustzijn en gemeenschapsvorming. Die christelijke cultuur doet dat nog altijd in sterke mate, ook al lopen de kerken leeg. Niet het atheïsme zorgt voor gemeenschapsvorming.

Het is kenmerkend voor nogal wat wetenschappers, filosofen e.a., , die vaak uit een katholiek nest zijn voortgekomen, zich als vurige, soms zelfs als fundamentalistische bekeerlingen, af te zetten tegen hun christelijke roots.

Dat brengt hen ertoe, op een wetenschappelijk totaal onverantwoorde manier, de gigantische rol van het christendom in onze taal, geschiedenis, gebruiken en gewoonten, te miskennen. Wat meer is, Loobuyck beschouwt het christendom naast 'blank' en 'Vlaams' als een van de ingrediënten van het 'etnisch nationalisme' (een term en begrip om van te gruwen).

De filosoof maakt hier twee (bewuste?) fouten. Het is een historische realiteit dat onze cultuur blank en christelijk was en is. 'Vlaams' verdient nuancering. Het is een 19de eeuws romantisch begrip dat partijpolitiek gerecupereerd werd in de strijd om de macht. Etnisch en historisch is het correcter te spreken over Brabanders, Limburgers, Vlamingen...

Erger is dat Loobuyck het christendom samen met 'blank' en 'Vlaams' in één pot stopt met het etiket 'etnisch nationalisme' erop. Daardoor wordt de perceptie gecreëerd dat 'blank', 'Vlaams' en 'christelijk' te maken hebben met de kwalijke opvattingen en praktijken van vroeger en nu , die verbonden worden met 'etnisch nationalisme', zoals racisme en etnische zuivering.

Dat is kwaadaardig ten aanzien van 'blank' en 'Vlaming', maar zeker ten aanzien van het christendom. Dat is veel ruimer dan 'blank' en 'Vlaming', en is zeker in deze tijden de enige instantie van betekenis die zich voortdurend verzet tegen de negatieve en destructieve factoren van een zgn. 'etnisch nationalisme'.

17-07-2017 om 08:57 geschreven door Gust Adriaensen