De directeur van de persdienst van het Vaticaan heeft bevestigd dat paus Franciscus werkt aan een tekst over het thema ecologie.

De paus wil sterk de nadruk leggen op de 'menselijke' ecologie. Onderwerpen zoals de wegwerpmaatschappij, de plundering van bodemrijkdommen en de bescherming van het milieu en het leven zullen ongetwijfeld behandeld worden.

26-01-2014 om 16:20 geschreven door Gust Adriaensen

De inzet van het euthanasiedebat
Perscommuniqué van de bisschoppen van België – 22 januari 2014 
 
Op de bijeenkomst van de bisschoppenconferentie in Grimbergen hebben de
bisschoppen van België de problematiek van het levenseinde besproken. Dat
gebeurde in aanwezigheid van een aantal experts op medisch, juridisch, ethisch en
pastoraal vlak. Het wetsvoorstel in verband met uitbreiding van de euthanasiewet
voor minderjarigen, d.w.z. kinderen en jongeren, dat momenteel in de
Kamercommissie besproken wordt, gaat de bisschoppen zeer ter harte. Ze vragen
zich af waarom een wet moet worden gemaakt over een dergelijke delicate materie,
als men bedenkt dat Nederland al sinds 2006 over een dergelijke wet beschikt en die
nog nooit heeft moeten toepassen. De problematiek heeft de bisschoppen ertoe
aangezet de onderliggende inzet van dit initiatief te verdiepen en hun bedenkingen
met een breed publiek te delen. 
 
Een eerste inzet van het debat is het verbod te doden, dat de basis vormt van onze
samenleving. Door de deur open te zetten voor euthanasie voor minderjarigen lopen
we het risico euthanasie uit te breiden tot mensen met een handicap,
dementerenden, mentaal zieken en zelfs tot mensen die levensmoe zijn. Op die
manier riskeren we ook de zin van het menselijke leven te veranderen. Menselijke
waardigheid alleen nog toekennen aan mensen die in staat zijn de waardigheid van
hun eigen leven te erkennen, is mensonwaardig. Op die manier zaait men twijfel over
de waarde van het leven van bepaalde mensen. 
 
Een tweede inzet is de wijziging binnen de medische praktijk, die verbonden is met de
grote vooruitgang van de geneeskunde. Als de geneeskunde de grenzen van haar
mogelijkheden bereikt, stapt men over van ‘alles’ naar ‘niets’ en is men geneigd
meteen zijn toevlucht te nemen tot euthanasie. Men vergeet de rol van de sedatie,
die de pijn verzacht, en het belang van de palliatieve zorg, die mensen op een serene
manier voorbereiden op de dood. De artsen en het verplegende personeel worden in
hun praktijk aan het twijfelen gebracht, tussen het ‘teveel’ aan geneeskunde en het
‘niets meer’ van de euthanasie. 
 
De derde inzet confronteert ons met onze eigen dood: hoe ons erop voorbereiden en
de dood niet ontkennen? Met wie kunnen we erover spreken, welke voorbereidingen
treffen we, hoe laten we ons omringen? Hoe vermijden we van de dood een
taboemoment te maken? Hoe waardig sterven mét respect voor de waarde van het
menselijke leven? 
 

De vierde inzet is van het lijden. 70% van de Belgen zegt voor een zachte dood te zijn.
Dat is normaal. We moeten te allen prijze elke vorm van pijn bestrijden en het lijden
maximaal verminderen. Maar als het lijden ondanks alles aanwezig is, zowel bij de
zieke als bij de nabestaanden of bij het medisch personeel, hoe kan het dan bewust
gedragen worden? Hoe kunnen we ons voorbereiden om het lijden aan te kunnen en
te beleven als een beproeving, die we kunnen delen met anderen en samen dragen?
Hoe kunnen we elkaar niet loslaten en ondersteunen in momenten van lijden? 
 
De vijfde inzet is die van de spiritualiteit. In het euthanasiedebat gaat het ook over de
zin van het leven. Hoe kan de christelijke ervaring ons helpen de confrontatie met
lijden en sterven aan te gaan? Als wij het Pasen van Jezus vieren, laat Goede vrijdag
ons het drama van het lijden beleven; op Stille Zaterdag is dat het mysterie van de
dood en de verlatenheid en op Paaszondag de kracht van de verrijzenis. Hoe kan het
paasmysterie ons leven verlichten en inspireren? Hoe kunnen de christelijke
instellingen getuigen van een ethische houding inzake deze uitdagingen?
 
Daarnaast hebben de bisschoppen samen met experts in de pastoraal ook gewerkt
rond de problematiek van de evoluties in het parochiale landschap in ons land.

23-01-2014 om 17:11 geschreven door Gust Adriaensen

Koen Geens voelt zich als een vis in het ministeriële water. Ook al kleurt dat geregeld troebel. En de minister in ongetwijfeld een heel verstandige jongen. Dat behoedt hem helaas niet altijd voor domme beslissingen of uitspraken.

Je moet toch op je kop gevallen zijn, om na de commotie rond het superloon van Thijs, een loonsverhoging met 30% voor enkele topbonzen van de restbank Dexia te steunen en te verdedigen.

Geens kreeg er dan ook terecht flink van langs in het parlement. Hij verdedigde zich als een duivel in een wijwatervat en trok zelfs ten aanval.

Maar zijn pathetische uitroep dat hij, Geens, wel in staat is B-post en Belgacom te leiden maar dat hij de leiding van Dexia niet zou aankunnen, zal bij velen ironische commentaar uitgelokt hebben.

Kom nou, minister Geens! Een man met uw talenten! En wat een vernederende uitspraak voor de CEO's van B-post en Belgacom. Als Geens zijn hand niet omdraait om die jobs op zich te nemen maar dat hij dat niet ziet zitten voor Dexia, was de oorlog omtrent de verloning van Thijs en Bellens meer dan verantwoord en moet er verder nagedacht worden over een nog forsere verlaging.

Eén ding moet minister Geens wel nagegeven worden: de man is m.i. nu al het grootste oratorische talent van zowel het federale als het Vlaamse parlement.

23-01-2014 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Pauselijke boodschap aan Economisch Forum Davos:
-----------------------------------------------------------

'Ik vraag u er zorg voor te dragen dat de mensheid gediend wordt door de weelde en er niet door wordt beheerst.'

22-01-2014 om 07:56 geschreven door Gust Adriaensen

De ouderen onder ons hebben zeker leeftijdsgenoten gehad die van in hun prille jeugd geen volledige zin konden uitbrengen zonder hem te voorzien van vloeken, waarin 'god' in een of andere (taal)vorm aanwezig was.

De laatste decennia verdwenen die als oubollig aangevoelde krachtwoorden, samen met God, naar de achtergrond. Zij maakten plaats voor Engelse vierletterwoorden, die in sommige Amerikaanse, vooral misdaadfilms, het overgrote deel van de conversatie uitmaken.

Maar het moge duidelijk zijn: de traditionele Vlaamse vloek, waarin 'god' een belangrijke plaats inneemt, is terug van weggeweest. Net als God overigens.

Het mooiste bewijs daarvan wordt geleverd door Waes en Wauters. Zij larderen zonder veel remmen, de reacties op hun eigen en de wederzijdse exploten, met een, zeker in taalkundig opzicht, interessante stortvloed aan ouderwets gevloek.

Met toch wel, na een eerste oppervlakkig onderzoek, Waes als kampioen.

21-01-2014 om 19:39 geschreven door Gust Adriaensen

85 miljardairs zijn even rijk als de 3,5 miljard armsten

21-01-2014 om 07:14 geschreven door Gust Adriaensen

Wat zijn we allemaal apetrots dat 'The broken circle breakdown' een Oscarnominatie beetheeft.

Maar in ruime Vlaamse kring heersen er ook bezorgdheid en twijfel en discussie. Nee, niet zozeer over de kwaliteit van de film. 'Met die nominatie hebben we al gewonnen', zegt Felix van Groeningen. En volgens sommige gazetten kan het niet anders of de Oscar wordt ook binnengehaald.

Maar de vraag is: hoe verschijnt Veerle Baetens in Hollywood? Met blokjes of zonder? Om het een beetje oneerbiedig maar alleszins puur volks te zeggen: past heel die ijzerwinkel tussen al dat chic volk of niet?

Nu is het wel zo dat de overgrote meerderheid, zeker der Vlaamse meisjes en jonge vrouwen, met staaldraad hun gebit beteugelen -soms denk ik zelfs dat er meer beugels rondlopen dan er jong volk beschikbaar is. 

Het zou wat betekenen voor het zelfvertrouwen van de jongere generaties: Veerle die met beugel en al, een Oscar in ontvangst mag nemen! Wedden dat de kans groot is dat al vlug minstens de 100% beugeldragers worden gehaald. Vandaar dat het begrijpelijk is dat de Verenigde Vlaamse Orthodonten, Veerle Baetens al de goedbedoelde en deskundige raad gegeven hebben om haar beugel niet thuis te laten.

In Flanders no problem dus. De kwestie is: pikken de Amerikanen deze metaalconstructie? Is Veerle sexyer met dan zonder? Is haar lach stralender met dan zonder? Geraakt Amerika onder de indruk van het vakmanschap der Vlaamse orthodonten of staan de VS-collega's al mijlen verder in de tandcorrectiebehandeling?

Als ik de foto aandachtig bekijk, kruipt er twijfel in mijn hart. Zou het toch niet beter zijn het orthodontievakwerk in ons dierbaar Vlaanderland te laten?   

20-01-2014 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen