Klaagzang om Johnny
-----------------------

De bekwaamste en sinds kort de meest beklaagde en beklagenswaardigste aller Belgen, de genaamde Johnny Thijs, ex-CEO van B-post verdiende 1,1 miljoen euro. Dat is 30 keer het loon van een postbode en 23 keer het gemiddelde loon van een B-postwerknemer.

De door zijn werkgever, de regering, voorgestelde wedde bedroeg 650.000 euro. Dat is 18 keer meer dan wat de postbode verdient en 13 keer het gemiddelde loon van een B-postwerknemer.

'Niet genoeg', zei Johnny en hij startte een steuncampagne voor hem en een beschadigingsoffensief voor de regering, die bij sommige journalisten, politici en collega's-grootverdieners veel meer support kregen dan bv. de humanitaire hulpacties voor Syrië of de Filippijnen. 

De inhoud van de reacties en wie ze uitten, maakten veel duidelijk. Tijd, dacht ik, om prijzen toe te kennen:

-De prijs voor de ridicuulste maar bewust misleidende kromredenering: CEO Bruno Segers: 'De beslissing van de regering vergroot de kloof tussen arm en rijk.'

-De prijs voor bewustzijnvernauwend fundamentalisme: Baron Buysse: 'Marktconform denken is een verplichting. De rest is ideologie.'

-De prijs voor cynisme: CD&V'er en ex-ACW'er en verzamelaar van bestuursmandaten Jean-Luc Dehaene: 'Ik begrijp Thijs helemaal.'

-De prijs voor onnauwkeurige informatie: het grootste deel van de media: 'De helft van 1,1 miljoen is 650.000 euro.'

-De prijs voor journalistieke hielenlikkerij: Sturtewagen van De Standaard: ''t Is toch wel erg voor Thijs, zo'n bekwame jongen. De regering begaat een enorme blunder.'

-De prijs voor gedegen kritische journalistiek na een aantal dagen: Goossens van De Standaard: 'Blijkbaar kan een maximumloon van een schamele 650.000 euro alleen nog maar een marxistische vondst van de vermaledijde PS zijn.'

-De prijs voor gedegen kritische journalistiek vanaf het begin van de miljoenensoap: Desmet van De Morgen: Ironisch wel, dat net diezelfden die de uitkeringen in de tijd beperkt willen zien, net diezelfden die vinden dat het grootste probleem van het land de veel te hoge lonen van gewone arbeiders en bedienden zijn, zich ontpopten tot de grootste cheerleaders van Johnny Thys, toen die weigerde voor een armoezaaiersloontje van 650.000 euro per jaar Bpost te blijven leiden.'

-De prijs voor politieke angst, lafheid en draaikonterij: regeringspartijen CD&V en Open VLD, die de beslissing tot loonvermindering goedkeurden maar nu zwijgen als vermoord of belangrijke partijfiguren kritiek laten uiten op die beslissing.

-De prijs voor politiek opportunisme, lafheid en verloochening van de eigen maatschappijvisie: Groen en PvdA, die geen kik geven.

-De prijs voor politieke rechtlijnigheid en sobere ad remreacties: SPA'er Bruno Tobback: '650.000 euro niet genoeg? 99% van de Belgen verdient veel en veel minder.'

28-12-2013 om 09:06 geschreven door Gust Adriaensen

Heel merkwaardig, onbegrijpelijk en laf: niet anders kan ik de houding van Groen in de opgeklopte en geregisseerde commotie rond het exuberante loon van Thijs noemen.

De partij zwijgt als vermoord in een debat dat haar fundamenteel zou moeten interesseren. En op basis van haar maatschappijvisie en ideologie zou ze zonder verpinken de regeringsbeslissing om de schandalig hoge en ethisch totaal onverantwoorde lonen van de CEO's en in dit geval dan nog de CEO van een overheidsbedrijf, te verminderen, moeten toejuichen.

Maar het blijft oorverdovend stil aan het groene front. Krijgen degenen uit de groene beweging die al een hele tijd zeggen dat de huidige Groentop haar ziel zou verkopen om door andere (en vooral neoliberale ) partijen 'salonfähig' geacht te worden, toch gelijk?

De Van Besiens en andere Calvo's zouden er goed aan doen zich eens serieus te verdiepen in de ontstaansgeschiedenis van de groene partij in Vlaanderen, de visies en de betrachtingen van hun founding fathers.  

27-12-2013 om 10:28 geschreven door Gust Adriaensen

27-12-2013 om 08:27 geschreven door Gust Adriaensen

27-12-2013 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

De de hemel ingeprezen ex-CEO van B-post blijft maar zeuren over de 650.000 euro, die hij in de toekomst zou verdienen, blijft maar collega's-grootverdieners inspireren om vlammende protesten de wereld in te sturen en blijft maar hengelen naar de steun en het medelijden van het journaille en ja, zelfs van het 'gewone volk'. Zo ontstaat in snel tempo het beeld van een zielige vrek die meer doet denken aan Hoofts 'Warenar' dan aan een competente manager.

Wie zich helemaal vergaloppeerd heeft in de bekrompen en provocerende steun aan Thijs, is baron Buysse. Deze dacht het ei van Columbus gevonden te hebben, door de wereld, nou ja Vlaanderen, kond te doen dat minister Lamille handelde op basis van ideologische overwegingen en niet gehandeld heeft conform de marktwetten. En als dat geen absoluut, verwerpelijke doodzonde is! Voor Buysse zijn de marktwetten klaarblijkelijke absoluut, normbepalend en referentiepunt voor alles. Het ontgaat hem dat hij op die manier evenzeer reageert op basis van een ideologie en zich bovendien laat kennen als een fanatieke fundamentalistische aanhanger van de suprematie van het huidige marktdenken.

Het is duidelijk dat beide heren wel wat vakantie kunnen gebruiken om tot bezinning te komen. Op een euro hoeven ze niet te zien. Bij de 20 % Belgen die onder of tegen de armoedegrens zitten, liggen de zaken niet zo eenvoudig.

26-12-2013 om 08:20 geschreven door Gust Adriaensen

Koning Filip wint op punten van koning Willem-Alexander

Dit stukje handelt niet over de inhoud van de koninklijke kersttoespraken. Ze waren gevuld met humanitaire bekommernissen en nobele betrachtingen. Zo hoort het.

Wel even handelen over de setting en hoe de heren het er in hun kerstmaidenspeech vanaf brachten.

Willem-Alexander wordt op het scherm gebracht, zittend in een royale zetel, bij de brandende open haard. Een  vraag die bij me opkwam: was het vuur echt of nep? Als de Nederlandse koning echte houtblokken aan het stoken was, is het de hoogste tijd dat hij in kennis wordt gesteld van wetenschappelijke onderzoeken die aangeven dat houtverbranding een van de grootste veroorzakers van fijn stof is. Op de schouwmantel is een gouden of vergulde pendule te zien, die dringend naar de uurwerkmaker gebracht moet worden, want ze is op 12 uur stil blijven staan.

Onze koninklijke Noorderbuur heeft het linkerbeen over het rechter geslagen en zoals dat ook bij gewone stervelingen bij die houding meestal het geval is: de linkervoet wiebelt de hele tijd lichtjes op en neer. Tegen de muur zijn de schilderijen van zijn drie kinderen zo opgehangen dat Willem-Alexanders hoofd precies ertussen past. Op een tafel zijn foto's van zijn vrouw en ouders te zien.

Malou van Hirtum schrijft in De Volkskrant dat de koning zijn tekst abominabel slecht heeft voorgelezen met een uitdrukkingsloos gezicht. Ze heeft niet helemaal ongelijk. Willem-Alexander ziet er gespannen uit, voelt zich niet echt op zijn gemak. Was het feit dat de opnamevideo weer eens was uitgelekt -dat was niet het geval bij Filip- daarvan de oorzaak?

Koning Filip spreekt zijn kerstboodschap uit, staande bij de kerstboom. Soms komt een groot schilderij van koning Leopold I in beeld.  Daaronder bemerk je een reeks kleine familiefoto's. De camerabewegingen en in het bijzonder de afwisseling van close-ups en meer algemene beelden zijn vinniger en creatiever dan bij de Nederlandse royal. Nu en dan krijg je een zicht op de paleistuinen.

Het meest opvallende bij onze kersverse koning is wellicht de expressiviteit waarmee hij de tekst naar voren brengt. Expressiviteit zowel in intonatie als in mimiek. Filip oogt ook toegankelijker, minder gespannen dan Willem-Alexander. In tegenstelling met de Nederlandse koning, last hij ook in de loop van de toespraak een begroeting in: een eenvoudig 'Dames en Heren'. Welke functie  het spiekkaartje had, is niet duidelijk. Hij heeft er geen blik op geworpen. Misschien om de nervositeit in bedwang te houden en de handen onder controle?

En de duur van de speeches? Willem-Alexander spendeerde er een kleine minuut meer aan dan Filip.

Mijn conclusie? Voor een eerste keer kon het er voor beiden goed mee door. Zij zegden dingen die politiek ongevaarlijk waren en eigenlijk door 'iedereen van goede wil' beaamd konden worden. Maar in presentatie en stijl was 'onze' Filip m.i. beter dan Willem-Alexander, en dat hadden weinigen verwacht.

Ongetwijfeld zal dit stuk, stof tot boeiende gedachtewisselingen vormen wanneer Filip en Mathilde binnenkort op de koffie gaan bij Willem-Alexander en Maxima in Wassenaar.

25-12-2013 om 19:54 geschreven door Gust Adriaensen

Na  sommige politici en ja, ook heel wat journalisten, heffen nu een aantal CEO's hun misselijk makende klaagzang om Thys aan. 

 Gisteren fulmineerden diezelfde politici en CEO's  nog tegen de uitkeringtrekkers en de te hoge lonen van arbeiders en bedienden. Nu scharen ze zich met ontroerende eensgezindheid aan de zijde van Thys, die 650.000 euro veel te weinig vindt.

Sommige journalisten die niet eens het twintigste deel van die jaarwedde verdienen, huilen mee met die grootverdieners, die niet doorhebben met welk diep misprijzen de publieke opinie hun ridicule misbaar veroordeelt.

De media hebben het ook al de hele tijd over 'halvering' van de wedde. Thys verdiende 1,1 miljoen euro (!!!), de regering besliste dat loon terug te brengen tot 650.000 euro. Wel speciale rekenkunde die de gazetten en de tv toepassen. Maar ja, 'halvering' klinkt dramatischer en is beter geschikt om medelijden op te wekken met die onfortuinlijke ex-CEO van B-post. Ochot, ocharme toch. Hoe durven ze toch, die onvervangbare Thys zo te behandelen!  Afkomen met maar 650.000 euro. Ze moesten beschaamd zijn! 

24-12-2013 om 18:24 geschreven door Gust Adriaensen

Ene Willy De Wit, verbonden aan de 'onafhankelijke economische denktank Workforall (!!)' -waar blijven ze toch al die denktanks halen-, mag van De Standaard ook eens uitleggen wat hij denkt over fraude.

En wat denkt Willy? Fraude zou natuurlijk niet mogen, aldus onze wijze denktanker, maar 't is de schuld van de overheid. Zo simpel is dat.

Voor de rest somt  de heer De Wit de niet te onderschatten voordelen van fraude op. Je gaat je warempel schuldig voelen als je niet fraudeert.

Nomen est omen. Zou het kunnen dat onafhankelijke (!) economische denktankers van het kaliber van de heer De Wit in fraude een belangrijke mogelijkheid zien om uiteindelijk te realiseren wat uitgedrukt wordt in hun naam: WORK FOR ALL?

24-12-2013 om 07:42 geschreven door Gust Adriaensen