|
Dat De Wever weigert in debat te gaan met Vandenbroucke over de sociale zekerheid, zegt veel over de N-VA én over de voorzitter ervan. Het maakt nog maar eens duidelijk dat, zeker wat de sociaal-economische politiek betreft, N-VA vooral verpakking is en inhoudelijk geen samenhangend en realiseerbaar plan te bieden heeft. En De Wever? Tja. Een politicus die in de media en de campagne alomtegenwoordig is, die meer en meer doet uitschijnen dat de N-VA een eenmanspartij is maar die zich onttrekt aan een confrontatie over een levensbelangrijk segment van het beleid, roept vragen op. Vragen over moed, openheid, betrouwbaarheid, programma.
Ene meneer Pieters, die gelabeld wordt als de N-VA-expert inzake sociale zekerheid, werd dan maar het strijdperk ingestuurd. Het zal deze academicus nog lang geheugen. Ook hij, net als De Wever in een Humo-interview (meer dan waarschijnlijk de reden waarom bange Bart zijn kat stuurde naar Phara), kon geen zinnig antwoord geven op de pertinente vragen van Vandenbroucke omtrent het N-VA-voornemen om het Brussels Gewest te laten verdwijnen. Pieters sloeg, om het nog zacht uit te drukken, een belabberd figuur. Gaandeweg de discussie was het hem ook duidelijk aan te zien, dat hij zichzelf daarvan ook bewust was. Een pijnlijke vertoning niet alleen voor de specialist maar ook ontluisterend voor De Wever en ZIJN partij.
In Phara werd nog maar eens bevestigd, wat ik reeds eerder in deze campagne opmerkte. De Wever en N-VA geven niet thuis wanneer het erom gaat duidelijke standpunten en plannen omtrent de verschillende beleidsdomeinen naar voor te brengen. Zelfs wat hun zgn. corebusiness betreft, de staatshervorming, laten ze de goegemeente in het ongewisse over hun uiteindelijke bedoeling. Thyssen, Gennez, De Croo, Van Besien, ja zelfs Dedecker, zijn al voor de dag gekomen met duidelijke, vaak becijferde, programmapunten. De Wever al voor de dag horen komen met goed bestudeerde, realiseerbare plannen? En als hij dan al eens uit zijn kot komt met theoretische uitlatingen over splitsing van dit en dat (want electoraal interessant), maar geen antwoord weet te geven op vragen omtrent de praktische gevolgen ervan, dan kruipt hij veilig terug in zijn kot en stuurt soldaat Pieters het veld in.
Van in zijn hokje kan De Wever dan weer de rol spelen waarin hij al veel ervaring heeft opgedaan: die van een Vlaams underdoggetje.
Electoraal wellicht effectief. Alleszins sluw. Maar betrouwbaar? Nou.
En onze academicus én N-VA-specialist sociale zekerheid, nu maar, na zijn passage bij Phara, zijn wonden likken. Ocharme.
08-06-2010 om 22:22
geschreven door Gust Adriaensen
|
