In 'De Standaard' van dinsdag 15 september heeft journalist Patrick De Witte het uitgebreid over de hoofddoekenkwestie. Een van zijn stellingen komt erop neer dat , als een schoolreglement het dragen van om het even welk hoofddeksel verbiedt, dat verbod ook gerespecteerd moet worden.
Daarmee ben ik het volkomen eens. Maar buiten die stelling, is er in het stukje van De Witte, hoewel hij zich opwerpt als iemand die de ratio als superieure toetssteen voor alles en nog wat gebruikt, niet veel rationaliteit meer te bespeuren.
De columnist verandert in een puberale branieschopper die de hoofddoekenkwestie misbruikt om zijn afkeer en misprijzen voor godsdiensten en voor de gelovigen te uiten. Daarbij haalt hij op een misleidende manier het verhaaltje over aliens die mensenkinderen aan een rectaal onderzoek onderwerpen om het geheim van het heelal te vinden, uit de kast. Precies alsof 'geloof' en 'gelovigen' in dezelfde bizarre en imbeciele hoek thuishoren.
Dat is beschamend en intellectueel oneerlijk en getuigt van een fundamentalistisch geloof in het eigen grote gelijk. Wie anders denkt of gelooft dan de heer De Witte, werd, als het in zijn macht lag, door hem wat graag in een dwangbuis gestopt.
Wat alleszins duidelijk is: de heer De Witte gelooft niet dat het geheim van het heelal in zijn eigenste reet te vinden is en aliens hebben het nog niet gewaagd het rectum van de columnist aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Wat deze zaken betreft kan de heer De Witte ongetwijfeld op talloze medegelovigen rekenen.
Maar een antwoord op de vraag die de journalist zelf oproept, nl. waar het geheim van het heelal te vinden zou kunnen zijn, blijft hij schuldig.
16-09-2009 om 07:46
geschreven door Gust Adriaensen
|