De seksuele besognes van de heer Bracke
(een hopelijk ontspannend weekendstukje)
Wat is er toch met Bracke, de vroegere topjournalist, de huidige ministeriabele politicus aan de hand?
Het fenomeen Bracke. Nog maar enkele weken geleden plots bekeerd tot het Vlaams nationalisme, waaraan nochtans logebroeders altijd een broertje dood gehad hebben. Magnifiek verkiezingsresultaat. Heeft daarmee nog eens aangetoond dat je in deze mediamaatschappij helemaal niks op het politieke terrein gepresteerd hoeft te hebben om het kiesvee mee te krijgen. Nu ongeduldig wachtend op een ministerportefeuille.
Wat doet Siegfried ondertussen? Verse partijgenoten doorgronden of kledij-advies geven. Uit verveling? Komen verdrongen gevoelens, verlangens naar boven?
De meeste mannen kijken direct naar de borsten van vrouwen aldus mannenkenner Bracke. Bart doet dat niet. Maar na een kwartier is dat gedaan.
Deze diepborende analyse van de heer De Wever door de heer Bracke, roept op zijn minst twee belangrijke vragen op. Rekent de toekomstige minister zich tot de meeste mannen die er een hemels genoegen in scheppen direct naar de borsten der vrouwen te kijken? En suggereert Sieg dat de nieuwe halfgod van Vlaanderen, na een kwartiertje zijn ogen niet meer kan afhouden van de niet genoeg te bejubelen sieraden der, bij voorkeur, Vlaamse vrouwen?
Amper twee dagen na deze seksuologische ontleding van De Grote Voorzitter, was het weer raak. De heer Bracke sloeg door naar de andere richting. Het broekpakje van een der nieuwe NV-A-babes, verleidde Siegfried tot het ventileren van een strenge berisping. Te sexy, aldus zedenmeester Bracke. Met zon gewaagde outfit trekt niet de boodschap maar wel de boodschapper de aandacht!. Tja. Als je de kwaliteitspers mag geloven, was de bekritiseerde outfit inderdaad toch wel enigszins gewaagd voor NV-A-volgelingen, want, Godstamebij, het broekje van de niet onaardige mevrouw Geybels eindigde maar net onder de bilnaad. Haar eigenste bilnaad wel te verstaan. Dus ordonneerde de NieuwesterkemannaBart: 'In het verdomhoekje met dergelijk broekje!'
Hoe moet deze vestimentaire terechtwijzing van de uitdagende en wulpse partijgenote verklaard worden, na het door Siegfried toch nogal vrijpostig bekijken der vrouwelijke borsten? Er komt mij maar een steekhoudende verklaring voor de geest: mevrouw Bracke.
Zijn Marina is weliswaar afkomstig uit het eenvoudige, Kempense Mol, maar van gisteren is ze niet. Een slimme meid. Het is dus niet zo vermetel te veronderstellen dat zij verontrust werd door de belangstelling van haar Sieg voor de vrouwelijke bustes. Onrust die nog versterkt werd toen na de verkiezingen bleek dat een hele stoet welgevormde Vlaams-nationalistische babes met broekjes die maar net onder de bilnaad eindigen, het eerbiedwaardige parlementsgebouw betraden.
Sieg, zei Marina resoluut met een aandoenlijk Mols accent, ge moogt dat niet langer laten gebeuren, zo gaat onze boodschap verloren. En Sieg sprak.
Het is nu in spanning wachten tot de heer Bracke mediaminister wordt. Wedden dat zijn eerste dienstnota voor onze geliefde ankervrouwen en journalistes van de nieuwsdienst zal zijn. Voor Martine, Phara, Goedele, Goedele, Annelies, Kathleen, Linda, enz., zal het tijdperk van de broekjes die maar net onder de bilnaad eindigen, met het aantreden van NV-A-minister Bracke eveneens én abrupt eindigen.
19-06-2010 om 11:03
geschreven door Gust Adriaensen
|
