De eerste aflevering van 'In Gods naam' deed al heel wat stof opwaaien. TV-journaliste Annemie Struyf mocht diezelfde avond in 'Phara' commentaar geven bij de reeks en, hoe kan het anders, bij de benoeming van Léonard tot aartsbisschop.
Een verklaring voor de bekering van vrij veel jonge, Vlaamse vrouwen tot de islam, ziet Annemie Struyf in het feit dat meer en meer mensen het extreme materialisme in vraag stellen en zoeken naar zingeving, geborgenheid en warmte. Ik denk dat ze gelijk heeft. Ook de belangstelling voor religie en godsdiensten wordt groter. De vraag kwam evenwel in me op of er ook Vlaamse mannen zijn die zich bekeren tot de islam. Als er al zijn, dan toch veel minder dan vrouwen, denk ik. En hebben de vrouwen die zich bekeren, in de meeste gevallen geen relatie met een moslim? Voor de hand liggende vragen die onbeantwoord werden gelaten.
Reynebeau bracht bij het thema gelijkwaardigheid man-vrouw terecht een corrigerende nuance. Wij doen hier vaak alsof er helemaal geen discriminatie of vernederende behandeling van vrouwen is. En we (willen) vergeten dat pakweg 50, 60 jaar geleden de relatie man-vrouw veel gelijkenis vertoonde met wat we bij moslims nu zo sterk veroordelen.
Wat Léonard betreft, ben ik het eens met Annemie Struyf dat de bakken kritiek die over deze man worden uitgestort, geen uiting zijn van evenwichtige, objectieve journalistiek. Integendeel de media bezondigen zich heel bewust aan vooringenomenheid, hanteren twee maten en gewichten, interpreteren of verdraaien de uitspraken van Léonard in de richting die zij op het oog hebben. Twee voorbeelden. Hoe dikwijls de aartsbisschop ook al gezegd heeft dat hij homoseksualiteit afwijst maar respect opbrengt voor de homoseksuele mens, toch zeggen en schrijven journalisten steevast, nu ook weer in Phara, dat Léonard homos veroordeelt. En hoewel de aartsbisschop duidelijk zegt dat zijn verwijzing naar anorexia een voorbeeld is, maken journalisten daarvan een vergelijking. Ook nu weer in Phara. Zij zouden toch moeten weten dat er een verschil is.
Het is onderhand duidelijk aan het worden. Wanneer het gaat over christendom en katholicisme, over de standpunten omtrent homoseksualiteit, abortus, euthanasie, enz. , stijgt er van uit een groot deel van de mediamensen een sektarisch, fundamentalistisch gehuil op: niemand, en zeker de aartsbisschop niet, mag een andere opinie hebben dan wat volgens hen mainstream in de maatschappij leeft.
Tot slot: is het je ook al opgevallen dat tot nu toe, geen enkele vraag aan Léonard gesteld is omtrent de sociaal-economische visie van de kerk en van de aartsbisschop? Merkwaardig toch. Of vreest men dat Léonard dan verrassend progressief uit de hoek zou kunnen komen?
29-01-2010 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
|