In een brief over het Jaar van de Barmhartigheid spreekt paus Franciscus onder meer over abortus. Lees wat de paus precies schrijft.

In een inleiding stelt de paus dat hij wenst dat het Heilig Jaar van de Barmhartigheid voor alle gelovigen een ervaring zou zijn van nabijheid van de Vader, wiens tederheid bijna tastbaar is, zodat ieders geloof gesterkt mag worden en de getuigenis effectiever.

De paus schrijft verder: Eén van de ernstige problemen van onze tijd is duidelijk de veranderende verhouding tot het leven. Een wijdverbreide en gevoelloze mentaliteit heeft geleid tot het verlies van de juiste persoonlijke en maatschappelijke gevoeligheid om nieuw leven te verwelkomen.

Sommigen ervaren de tragedie van een abortus met oppervlakkig bewustzijn, alsof zij de extreme schade die zo’n handeling inhoudt niet begrijpen. Vele anderen geloven echter dat ze geen andere keuze hebben, hoewel zij het moment zelf als een nederlaag beschouwen. In het bijzonder denk ik aan al die vrouwen die hun toevlucht hebben gezocht tot abortus. Ik ben mij wel bewust van de druk die hen tot deze beslissing heeft geleid. Ik weet dat het een existentiële en morele beproeving is.

Ik heb zo vele vrouwen ontmoet die in hun hart het litteken dragen van deze hartverscheurende en pijnlijke beslissing.

Wat er is gebeurd is ten diepst onrechtvaardig; maar alleen het begrijpen van de waarheid kan ons in staat stellen de hoop niet te verliezen. De vergeving van God kan niet ontzegd worden aan iemand die berouw heeft, vooral niet als die persoon met een eerlijk hart om het sacrament van verzoening vraagt. Mede om die reden heb ik besloten, niettegenstaande andere bepalingen, om aan alle priesters tijdens het Heilig Jaar de volmacht te geven om absolutie te schenken voor de zonde van abortus aan degenen die dit hebben laten plegen en die hier met berouwvol hart vergeving om vragen.

Mogen de priesters deze grote taak ten uitvoer brengen met woorden van oprecht welkom in combinatie met een overweging die de ernst van de begane zonde uitlegt. Mogen zij hen wijzen op een weg van authentieke bekering waarmee de ware en vrijgevige vergeving van de Vader, die alles met Zijn aanwezigheid vernieuwt, te bereiken.

Franciscus

Bijlagen:
https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/nieuws/lees-de-brief-van-paus-franciscus-over-vergeving-voor-abortus#sthash.16EZJwik.dpuf   

De vzw JIL, Jongeren Info Life, zette een campagne op, die als bedoeling heeft vrouwen ernstig te doen nadenken en informatie te verstrekken over zwangerschap en zwangerschapsonderbreking.

Dat de organisatie haar visie, dat het leven beschermwaardig is vanaf de conceptie, niet onder stoelen of banken steekt, is de abortuslobby en een groot deel van de media een doorn in het oog. En zij doen er dus alles aan om JIL verdacht en monddood te maken.

Toch wel een merkwaardige opvatting over 'vrijheid van meningsuiting'. Al vele jaren wordt de goegemeente om de oren gekletst met propaganda voor abortus en euthanasie, dat alles onder het mom van individuele vrijheid en vooruitgang. Als er dan eens stemmen opgaan die de abortus- en euthanasiepletwals in vraag stellen, geldt klaarblijkelijk de zo bejubelde vrijheid van meningsuiting niet meer.

Nog erger is dat een minister zich door de abortuslobby laat verleiden tot censuur. Inderdaad, minister Weyts speelde het knechtje van de abortuslobby door een affichecampagne van de vzw JIL op de Antwerpse trams te verwijderen.

Waarop de minister zich steunt om dat te doen, is helemaal onduidelijk. Aan de affiche kan het moeilijk liggen (zie afbeelding). Weyts dus als censor. Al de politici die het zo vaak en zo graag hebben over de onaantastbare waarde van de vrije meningsuiting, moeten ze, als ze geloofwaardig willen blijven, de minister ter verantwoording roepen!

(meer inlichtingen over de activiteiten van JIL, zijn te vinden op www.jongereninfolife.be en www.ongeplandzwanger.be )

Bijlagen:
http://www.jongereninfolife.be   
http://www.ongeplandzwanger.be   

Paus Franciscus over migranten en vluchtelingen:

'We zijn een samenleving die door de globalisering van de onverschilligheid, de ervaring van het schreien en het lijden vergeten is.'

'Deze crisis, die kan gemeten worden in aantallen en statistieken, willen wij echter benaderen met namen, verhalen, families.'

'Wij moeten geen muren bouwen, maar bruggen. Er is geen behoefte om de deuren te sluiten, we moeten ze openen.'

'Beste leden van het Europees Parlement, de tijd is gekomen om samen aan het Europa te bouwen dat niet gefocust is op de economie maar wel op de heiligheid van de menselijke persoon en van de onvervreemdbare waarden.'

11-03-2016 om 16:57 geschreven door Gust Adriaensen

OPEN BRIEF

Aan Zijne Excellentie de Heer Didier Reynders,
Belgisch Minister van Buitenlandse Zaken

Excellentie,

Als Belg in Syrië, wil ik me richten tot U, een geëerde minister van ons geliefd land, om informatie te verschaffen over mijn situatie, en U tevens te vragen verder mee te werken aan onze bescherming en die van de bevolking.

In 2010 ben ik, pater Daniel Maes, een norbertijn van de Vlaamse abdij Postel-Mol naar Syrië gekomen, in dienst van de de religieuze gemeenschap van Mar Yakub, Qâra, Qalamoun. Ik kwam met vele vooroordelen en argwaan. Het contact met de bevolking en het land bezorgde me echter een cultuurschok. Het is waar, de persoonlijke politieke vrijheden bleken niet erg groot te zijn, maar evenmin belangrijk (hierin is inmiddels grote verandering gekomen onder meer door een meer partijen stelsel). Daartegenover stond evenwel de harmonieuze maatschappij van de vele verschillende gelovige en etnische groepen, die al eeuwen lang in vrede samenleefden. Verder was er de weldadige oosterse gastvrijheid en een zeer grote veiligheid, die wij in ons eigen land nooit hebben gekend. Stelen en baldadigheden waren nagenoeg onbestaande. Het land had geen schulden en kende geen daklozen. Integendeel, vele honderdduizenden vluchtelingen van omringende landen werden opgenomen en ook onderhouden als eigen burgers. Het dagelijks leven was bovendien zeer goedkoop, zoals de voeding. Ook scholen, universiteiten en ziekenhuizen waren gratis, zelfs voor ons vreemdelingen die tot een Syrische monastieke gemeenschap behoorden, zoals we zelf mochten ondervinden.

Inmiddels is er een verschrikkelijke oorlog uitgebroken. Met eigen ogen hebben wij gezien hoe vreemdelingen (niet Syriërs) brutale protestmanifestaties organiseerden tegen de regering. Zij maakten er zelf foto’s en filmen van, die door het TV station Al Jazeera in Qatar, wereldwijd werden verspreid met het valse bericht dat het volk in opstand kwam tegen een dictatuur. Hierbij nodigden zij de jongeren van ons dorp uit om zich bij hen te voegen. Er werden aanslagen en moorden gepleegd om beurt in soennitische en in christelijke middens om de indruk te wekken dat het ging om wraak als bij een interne burgeroorlog. Ondanks deze pogingen om haat en ontwrichting te brengen, bleef het volk één. De Syriërs protesteerden als één familie tegen de buitenlandse terreurgroepen en tegen de landen die hen steunen. Honderdduizenden onschuldigen werden vermoord, waaronder zeer vele regeringssoldaten en veiligheidsmensen. Scholen, ziekenhuizen, infrastructuur werden grondig verwoest.

Enkele miljoenen burgers vluchtten naar het buitenland. De meesten vluchtten evenwel in het land zelf naar zones die door het leger worden beschermd. Immers, de regering beslist had niet zijn oliebronnen in de woestijn te beschermen maar wel zijn eigen bevolking. In november 2013 waren wij zelf het doelwit. De aanvallen en beschietingen van tienduizenden zwaar gewapende strijders om ons heen waren zo erg dat er menselijk gesproken, geen mogelijkheid meer bleek om aan dood en verwoesting te ontkomen. God zij dank, is gans onze gemeenschap op meer dan wonderbare wijze hieraan toch ontsnapt, en tot heden ongedeerd gebleven, samen met de bevolking van Qâra, dank zij het leger. Daarna bracht de tijdige Russische tussenkomst, op vraag van de Syrische regering, een grondige kentering en werden eindelijk allerlei terroristische groepen eindelijk deskundig bestreden, waarvoor het volk erg dankbaar is en blijft. Dit geeft ook hoop. Toch blijven duizenden jihadisten, door het buitenland bewapend, getraind en grof betaald toestromen om alsnog de moedige weerstand van het volk te breken.

Zo beleven wij nu de grootste humanitaire crisis sinds WO.II. Wij trachten hieraan tegemoet te komen en iedereen in nood te helpen, vooral vanuit drie centra die door onze gemeenschap werden opgericht: in Damascus, in Tartous en in ons klooster zelf. Toch hebben we een tweetal weken geleden ook in het meest getroffen Aleppo hulp kunnen bieden met niet minder dan 8.500 pakketten, een ambulance en de vierde “hopitainer”, een uiterst kostbaar mobiel hospitaal. Daarom ontving Moeder Agnes-Mariam, stichteres en overste van dit klooster, recent in Moskou, in naam van de gemeenschap de belangrijke Femida-prijs voor vrede en rechtvaardigheid. Uiteraard kunnen wij deze hulp slechts blijven geven dank zij de milde steun van onze zeer vele weldoeners, van sommige internationale organisaties en landen zoals Nederland, die bereid zijn ons te steunen om mensen te helpen in de grootste nood, onverschillig tot welk geloof of etnische groep zij ook behoren.

Met groot vertrouwen richten wij ons tot u met de vraag u niet door leugens en mediamanipulatie te laten misleiden, maar moedig te erkennen wat werkelijk in Syrië gebeurt. Laten we de recente tragische voorbeelden niet vergeten. Op grond van grove leugens werden volkeren uitgemoord en landen verwoest. Bepaalde grootmachten wilden zich meester maken van de olie, het goud, de banken, de wapenvoorraden. Ook ons land hielp mee om bepaalde landen in de totale chaos te storten, waarin ze nu verkeren. Het waren illegale en mensonwaardige acties. Waarom?

Syrië is een soeverein land, de bakermat van de oudste beschavingen en de wieg van het kostbare christelijk geloof. Het heeft een wettige regering en een wettig gekozen president, door de overgrote meerderheid van het volk met zijn verschillende geloofsgemeenschappen en etnische groepen gedragen. Geen enkel internationaal recht kan enige inmenging door vreemden hier rechtvaardigen. De beslissing over zijn toekomst of regering komt alleen aan het volk zelf toe. Zult u meehelpen op grond van
grove leugens dit volk met zijn regering verder uit te moorden en te verwoesten, tegen alle internationaal recht en menselijke waardigheid in? Moet de vluchtelingenstroom nog groter worden? Behaagt het u een heel volk in een uitzichtloze ellende te storten omdat grootmachten hier hun pijplijn willen, zich meester willen maken van de olie, de gas of van dit zeer strategisch gelegen land? Vrede en veiligheid voor dit volk vereisen de erkenning van de onschendbaarheid van zijn grondgebied, van zijn onafhankelijkheid, zijn nationale eenheid en zijn culturele eigenheid. Bovendien, moet een broos bestand van de vijandelijkheden nu weer door nieuwe illegale, militaire interventies verbroken worden?

Excellentie, een waardig en bekwaam staatsman bereidt de toekomst voor, respecteert het internationaal recht, de soevereiniteit van andere landen, zoals hij wil dat deze van zijn eigen land gerespecteerd wordt en hij dient zijn volk (het Latijnse woord “minister” betekent “dienaar”). Wees moedig, neem contact met de Syrische regering, herstel de diplomatieke betrekkingen, hef onmiddellijk alle sancties op tegen het volk, omdat zij niets anders zijn dan economisch terrorisme, biedt edelmoedig uw hulp en mogelijkheden aan in naam van het Belgische volk. Wie echter de belangen van vreemde grootmachten dient om andere volken in de diepste ellende te storten, is een terroristenleider, de naam van staatsman onwaardig. Mogen we vragen dat u zich niet (meer) aan de kant van de moordenaars, maar aan kant van de onschuldige slachtoffers zult scharen? Dit verwachten wij, het Syrische volk, en zovele mensen van goede wil in België en elders van U. Hiervoor zullen zij u zeer dankbaar zijn en de toekomst zal u eren als een waardig staatsman.

Wil samen met onze noodkreet tevens onze eerbiedige groeten aanvaarden,
P. Daniel Maes (uit Postel-Mol) - Deir Mar Yakub, Qâra, Syrië - 11 maart 2016

11-03-2016 om 15:56 geschreven door Gust Adriaensen

XI/11

Vrijdag 11 maart 2016

Halfvasten voorbij

Het christelijk geloof in het oosten kent eigenlijk geen afzonderlijke, persoonlijke devoties. Alles wordt geïntegreerd in de liturgie zelf. Hier ligt ook het grote verschil tussen de vele persoonlijke Mariadevoties in het westen en de liturgische Mariaverering in het oosten. Zo herdachten we de zondagen van de vasten respectievelijk de iconenverering, de relikwieën en het heilig Kruis. Vorige zondag ging de aandacht naar Johannes Climacus (het Griekse ‘klimaks’ = ‘ladder’) wiens “Ladder van deugden” (Latijn ‘Scala Paradisi’) beschouwt wordt als een model voor de geestelijke strijd in de veertigdagentijd. Dit werk wordt in de monastieke traditie bij voorkeur in de vastentijd gelezen. En vorige donderdag werd “de grote canon van de vasten” gezongen, samengesteld door de heilige Andreas, aartsbisschop van Kreta (rond 720). De 9 ‘oden’ of gezangen bevatten samen 320 ‘tropairen’ of poëtische verzen, gebeden. Het is een indrukwekkende vesperdienst die meer dan twee uur duurt.
Zaterdagavond komt een jongeman uit Frankrijk toe. Hij wil een tijd komen helpen en meeleven. Hij is osteopaat en als boerenzoon uit Bretagne goed thuis in de landbouw, maar hij zou graag nog verder studeren om geneesheer te worden. Hij heeft al ontwikkelingswerk gedaan in Australië en op de Filipijnen. Naast Frans spreekt hij ook goed Engels. Het klikt meteen. We eten samen met de fraters en gaan kennismaken met de rest van de gemeenschap. Onze verantwoordelijke voor de ploeg van de Rode Halve Maan heeft bijzonder veel last van rugpijnen. Na een eenvoudige massage van tien minuten blijkt hij er al van verlost te zijn. Natuurlijk komen meteen meerderen met dezelfde klacht naar boven, maar dat is voor later. De volgende dagen merken we dat hij een bijzonder handige kerel is in de tuin en op het terrein. Er wordt flink wat aangeplant.
Zondagnamiddag nemen we hem mee voor een bezoek aan de pastoor van Qara. Eerst nemen we deel aan de eucharistie van de parochie om half vijf. Daarna worden we al meteen uitgenodigd door een familie om even koffie te komen drinken, wat we graag aanvaarden. Daarna trekken we naar de pastorie. De eigenlijke bedoeling is abouna Georges helpen om een dynamische huwelijkspastoraal uit te bouwen. Concreet: de overgang maken van “een cultuur van de dood” naar een “cultuur van het leven” en de ware vrijheid. De contraceptieve cultuur wordt hier niet met zulk een agressieve campagne in de openbare opinie gevoerd als in Europa, maar de contraceptieve praktijk blijkt al even erg te zijn. Hoe zijn we daar achter gekomen? Een van de verantwoordelijken van de hulpploeg, een ingenieur, kwam een tijd geleden vertellen dat hij verloofd is en dat hij graag met zijn meisje eens langs wilde komen voor een goede christelijke huwelijksvoorbereiding. Ze zijn beiden uit Qara. We hebben er toen een gezellige avond van gemaakt samen met de fraters. We vroegen hoe zij hun huwelijk zagen en het werd een leerrijke uitwisseling over het wezen van het christelijk huwelijk: eenheid, trouw, onverbreekbaarheid, vruchtbaarheid... Dat er wetenschappelijke, natuurlijke methoden bestaan om eigen vruchtbaarheid zelf te beheersen, schenen ze niet te weten. Ze waren er geweldig aan geïnteresseerd. Ik vroeg hen een echtpaar of dokter te zoeken die daarvan op de hoogte is maar die bleken in Syrië onvindbaar. Zo namen we dan contact met onze deskundige en toegewijde vrienden van het Sensiplan® in België. We verzamelden en kregen de nodige informatie om een grondige voorlichting te geven aan de pastoor opdat hij alvast overtuigd is van het grote belang hiervan. De contraceptieve cultuur is de grootste ramp van de laatste halve eeuw, niet alleen op gebied van de gezondheid maar ook op gebied van het morele leven. Al jaren geleden werden door de Wereld Gezondheids Organisatie de twee bestanddelen van iedere contraceptieve pil gekatologeerd onder de gevaarlijkste kankerverwekkende stoffen voor de gezondheid van de mens. Bovendien is het percentage van echtscheidingen bij echtparen die contraceptie gebruiken 50 % terwijl dit voor hen die de natuurlijke methoden benutten minder van 4 %. Als je dit in Europa vertelt, jaag je meteen een massa mensen de kast op (waaronder theologen, andere - logen en - peuten). Eens zal de waarheid toch doordringen. Ook de pastoor is enthoesiast en denkt al aan voordrachten over heel het bisdom. Helaas, hier is een dergelijk onderwerp nog te zeer taboe, zeker voor een priester. Er zal hulp moeten komen van buitenaf of we moeten een jong dynamisch koppel vinden, waarvan de vrouw Syrisch is en die deskundige “consulenten” willen worden. Het zou een historische ommekeer kunnen brengen in dit land. Jawel, er zijn op dit ogenblik nog andere zorgen maar deze bijdrage zou van onschatbare waarde zijn. Laten we bidden voor een volgende stap en een goede oplossing: NFP in Syrië!
We krijgen op vrijdag (een school-vrije dag) bezoek van de jonge pastoor van Nebek die met een groep van 17 jonge catechisten een bezinningsdag wil houden. Dat is juist de dag dat de akathisthymme ter ere van O.L.Vrouw ’s middags in haar geheel wordt gezongen.
In de loop van de week kregen we nog bezoek van een Franse pastoor met een groep sympathieke parochianen. Dat ze geen enkele moeilijkheid ondervonden bij hun reis, is een aanmoediging en verdient navolging. Het is een aangename kennismaking. Er is ook een waalse journalist bij die ons vroeger al eens kwam opzoeken (in de abdij Postel) en een goede reportage maakte. Ik vroeg hem of de mentaliteit in België stilaan gunstig aan het veranderen is, maar dat was volgens hem niet erg het geval. Hij verwees naar de dwaze uitspraken van onze minister van buitenlandse zaken. Dit was voor mij de spreekwoordelijke druppel die mijn emmer deed overlopen. Vandaar mijn open brief, in het Nederlands en het Frans. Mag uiteraard vrij verspreid worden, hoe meer hoe liever.
(P.S. Laat me nog even vermelden dat ik op mijn bericht vorige keer - Parels uit de Russische orthodoxie – verschillende erg positieve reacties mocht ontvangen, wat ik beschouw als een belangstelling voor ware geestelijke diepgang. Moge deze belangstelling steeds meer toenemen).

Enkele activiteiten

We herinneren aan de Mars voor Syrië, nu zaterdag 12 maart, Spuiplein, DEN HAAG, 14.00 u (Contact: +32 (0)472 77 79 03 – vrij_syrie@telenet.be; Affiche: http://i66.tinypic.com/2hoemty.jpg;Facebook: https://www.facebook.com/events/431296530401838/)
Er is ook nog een manifestatie voorzien nu zondag 13 maart 14.00 u, Avenue Franklin Roosevelt 3, Bruxelles (Affiche http://i63.tinypic.com/25qd4lf.jpg; Contact: +32 (0)485 29 29 26 - sadee012345@yahoo.fr)
Zaterdag 12 en zondag 13 maart organiseert FSSP (Maison St. Paul, rue des Minimes, 27, 1000 Brussel) ontmoetingen met moeder Agnès-Mariam (www.fssp.be). Zaterdag om 15.00 u. Zondag na de eucharistie van 9.30 u, rond 11.45 u
Maandag 14 maart om 13.00 u wordt door de Poolse Europarlementariër M. Marek Jurek en anderen een “diner débat” georganiseerd met moeder Agnes-Mariam in het Europees parlement.
P. Daniel
P.S. In een afzonderlijke bijdrage voeg ik hierbij een open brief aan onze minister van buitenlandse zaken, een Nederlandse en een Franse versie in pdf.

11-03-2016 om 15:49 geschreven door Gust Adriaensen

Bekijk de videoboodschap van paus Franciscus voor de maand maart. Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
https://youtu.be/510kBYj57cc   

Oxfam heeft een rapport gepubliceerd dat aantoont hoe onze economie ten dienste staat van de 1% allerrijksten.

Om dat schokkende onevenwicht te herstellen, moeten onder andere de belastingparadijzen worden aangepakt!

08-03-2016 om 19:03 geschreven door Gust Adriaensen

Volgende belangrijke acht basisartikels horen zeker ook thuis in een Vlaamse grondwet. Een gratis advies aan Bourgeois. Vrij naar Animal Farm van George Orwell:

1. Al wie zich Belg noemt, of meent een Belg te zijn, is een vijand.
2. Al wie foutloos ‘Wat Wals is, vals is’ kan zeggen, is een vriend.
3. Geen enkele Vlaming zal zich draperen in een Belgische vlag.
4. Geen enkele Vlaming zal voor de Rode Duivels supporteren.
5. Geen enkele Vlaming mag een aflevering van ‘Thuis’ of van ‘Familie’ missen.
6. Geen enkele Vlaming mag in een Louis XIV-bed slapen.
7. Geen enkele Vlaming mag Franse of Waalse wijn drinken.
8. Alle Vlamingen zijn gelijk maar sommige Vlamingen zijn meer gelijk dan andere.

08-03-2016 om 11:48 geschreven door Gust Adriaensen