China
De wereld van mijn ouders,
mijn wereld, valt in puin.
Het nieuwe China raast vlakbij voorbij. Mijn oude ogen zien, begrijpen doe ik niet.
Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan.
Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.
28-05-2007 om 13:47
geschreven door Gust Adriaensen
|