Een fraai schouwspel is het allemaal niet. En zeker niet in hoofde van de minister-president.

Terwijl alles erop wijst dat een coalitie CD&V, NVA, SP-a, de voorkeur geniet, ook die van hem, durft hij dat niet rechtstreeks duidelijk te maken.

De nota had de bedoeling Open VLD te laten afvallen, maar Verhofstadt is Peeters te slim af geweest:de VLD ging plat op de buik. Komt daarbij dat Van Rompuy de liberalen erbij wil.

Peeters moet nu zijn notarisrol opgeven en resoluut beslissen: Open VLD, 'raus! En die liquidatie niet uitsluitend de toekomstige coalitiepartners toeschuiven.

19-06-2009 om 15:56 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



 

 De Epiloog

Ondertussen zaten de vier Dewevertjes in het keukentje van de parochiezaal lekker dicht rond de koningin geschaard en luisterden ze met volle aandacht naar de sprookjes van Fabiola, die de Vorstin moeizaam maar met veel gevoel en overgave voorlas.

Ook Laurent kwam in het keukentje van ‘In het hol van de Leeuw’, alias ‘In de goede Herder’, even goeiedag zeggen. In een select gezelschap van Vlaamse Antwerpse vrienden had hij net voordien een felgesmaakte Deweverimitatie ten beste gegeven. Hij was daar bijzonder goed in. Zonder bril en met zijn kapsel in een wat andere plooi, leek Laurent ook als twee druppels Scheldewater op Bart.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat de Dewevertjes de prins met ‘papa’ begroetten, temeer omdat de arme bloedjes de Vlaamse Held  maar uiterst zelden in levenden lijve zagen. Ze zagen hun vergissing evenwel vlug in en Laurent mocht lekker gezellig tussen hen in komen zitten en gespannen meeluisteren naar de lezende mama.

België zou, dat stond nu wel vast, blijven bestaan.

 

                                                       

                                                        Einde

19-06-2009 om 15:18 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



                             


                        De Apotheose

De apotheose van het feest, die zonder twijfel in het geheugen van de aanwezigen zou blijven leven, was het moment, het sloeg toen twee uur op de Mortselse kerktoren, waarop de President, de Lion King en de Vorst een tafel beklommen en met verstrengelde armen de Vlaamse Leeuw begonnen te brullen.

En het werd helemaal compleet gemaakt toen het socialistische koningskoppel la Freya en Frank nog kwamen binnenwaaien.

De Vorst maakte de President en de Lion King direct attent op het zinsverbijsterend décolleté van het Gentse godenkind en op het colbertje van professor Frank, dat hij jaren geleden in Oxford reeds droeg, wat geamuseerd gegrinnik op de tafel veroorzaakte.

Maar nadat Freya een dubbele whiskey naar binnen had geslagen en Frank een plat waterke, lieten ze zich niet langer pramen, sprongen ook op de tafel, en de vijf zongen zo gevoelvol en vol overtuiging ‘Ze zullen hem niet temmen’, dat niemand in ‘In het hol van de leeuw’ zijn tranen nog kon bedwingen en allen als gekken aan het applaudisseren en scanderen gingen: ‘Voor President en Vorst en onzen Bart, hip hip hoera!’.

Na afloop werden de vijf van Mortsel door het enthousiaste mansvolk op de schouders getild, waarbij het evenwel opviel dat de meeste belangstelling voor het tilwerk toch wel betrekking op de Gentse schone had.

19-06-2009 om 11:18 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



   

19-06-2009 om 09:59 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



   

                                                                Het afscheid

Het sloeg twee uur op de Sint-Michiel en Sinte-Goedele, toen de President en de Vorst mekaar ten afscheid in de armen sloten in de vestibule van het Presidentiële paleis.

Onder aan het bordes lag de clochard te snurken. De Koning wilde alweer zijn portemonnee bovenhalen maar bedacht bijtijds dat hij van zijn wettige huisvrouw altijd maar een vijfeurobiljetje en enkele kopertjes om een kaarsje te branden, meekreeg. Hij keek uitnodigend naar de President maar die gaf de dompelaar een nijdige stamp en siste hem in het puurste Puurs met voor de kenners toch wel een snuifje Reets, toe: ‘Vort! Scheer je weg! Terug naar bachten de Kupe!’ Daar moest de oude Monarch toch even bij slikken. ‘Is dat niet wat onbarmhartig, Kris?’ probeerde hij. Het antwoord van de President was klip- en- klaar: ‘Dat is onze Nieuwe Vlaamse Assertiviteit.’ zei hij ferm. De Koning liepen de rillingen over de rug bij het aanschouwen van zoveel assertiviteit maar hij wilde de goeie sfeer niet verstoren en drong niet verder aan.

Daarna liepen ze gearmd –want de oude vorst was wel wat wankelbaar geworden- over het nog altijd maanbeschenen Koningsplein naar de tweede achterdeur in de oostelijke koninklijk-paleisvleugel. Met enige moeite kreeg de Monarch de sleutel in het slot en na een laatste hartelijke groet, verdween hij in de donkere paleisgang.

De  President wandelde mijmerend door een stukje Warandepark , schreed dan resoluut naar het hem ondertussen zo vertrouwd geworden bordes van zijn presidentiële paleis toe, zag tot zijn grote voldoening dat de clochard de benen genomen had en betrad de helverlichte presidentiële inkomhal. 

(wordt vervolgd) 

19-06-2009 om 08:41 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



   

                                           The Lion King

‘Kris,’ vroeg de Monarch bezorgd, ‘zou die Bart Dewever mij echt weg willen?’ ‘Bah nee, Bert’, stelde de President hem gerust. ‘Den Bart is nog de slechtste niet. Hij kijkt wel stuurs en hij moet van zijn achterban soms iets stoers zeggen. We noemen hem wel eens een beetje plagerig ‘The Lion King’. Eigenlijk toch vooral een troetelnaampje. Er is dan even een blije schittering in zijn ogen, hij kan dat wel appreciëren. En  diep in zijn hart, Bert,  vindt hij jou wel een toffe peer.’

De Vorst vond ‘toffe peer’ een erg plastische uitdrukking, ‘echt Vlaams’, ze ontlokte hem een gulle lach. Eigenlijk had hij Dewever altijd wel gemogen. ‘ Van postuur én van inborst, meende hij, hadden ze veel met elkaar gemeen. ‘Weet je, Bert’, stelde de President voor, ‘op 11 juli trouwt den Bart , ik en ons Ann zijn uitgenodigd, kom jij met je Paola ook, incognito natuurlijk. Wedden dat de verhouding tussen den Bart en jou dan niet meer stuk kan?’

(wordt vervolgd)

19-06-2009 om 08:30 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



                               

19-06-2009 om 07:17 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President


   
   Het bezoek

 Ook de President voelde dat er die avond iets te gebeuren stond. Hij had de dure kroonluchters laten branden en het verwonderde hem niet dat om elf uur de deurklopper op de paleispoort viel en hij even later de Vorst in de opening zag staan. ‘Welkom’, zei de President hartelijk en hij leidde de Monarch galant door de gangen en rijkelijk ingerichte salons naar de presidentiële suite.

De Koning keek zich de ogen uit het hoofd. Zoveel onbeschaamd geëtaleerde rijkdom, zoveel duidelijk peperdure kunstwerken en decoratie: het stak zijn paleis naar de kroon.

‘Chic, chic!’, was alles wat hij kon uitbrengen. Maar toen ze gezeten waren, herwon de Vorst zijn bonhomie en zei plagerig: ‘Maar een kevertjesplafond hebt u niet.’ Dat moest de  President toegeven. ‘Maar het plan bestaat’, zei ie , ‘om enkele salonplafonds en ook het perszaaltje te decoreren met leeuwenmanen.’  ‘ Tegenwoordig moeilijk aan te raken’, meende de Monarch. ‘In het Museum van Tervuren is er nog een grote stock.’ repliceerde de President nonchalant. Dat deed de Vorst naar adem happen.

De cognac deed hem dan ook deugd. En het was kwaliteit. Kon tippen aan de beste in Zijn paleis. Om nog maar te zwijgen over de sigaren. Overtrof werkelijk alles. Het drong scherp tot de Vorst door: dit was een voorbeeldje van het exuberant rijke, machtige  Vlaanderen.

De Koning herinnerde zich de leuze AVV-VVK, die de Vlamingen ooit massaal in beweging zette en hij vroeg de President of deze Vlaamse materiële rijkdom wel in overeenstemming te brengen was met ‘Vlaanderen voor Christus’.

‘Opgeborgen, ouwe rommel, was iets voor armoedzaaiers: onderwijzers, onderpastoors, Untervolk’, zei de President met een wat breder ironisch lachje, het lachje dat het Vlaamse vrouwvolk deed smelten, ‘alleen nog te voorschijn gehaald als het electoraal nuttig is.’ ‘Tussen ons’, voegde hij er samenzweerderig aan toe, ‘de moderne Vlamingen, wij dus, gaan resoluut voor VVM ‘Vlaanderen voor de Mammon.’

                                         (wordt vervolgd)

18-06-2009 om 22:19 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



  

De Koninklijke Wandeling

Nog diezelfde namiddag liet de Koning de Koningin weten dat hij omwille van de economische crisis extra werk had in zijn werkpaleis en daar de nacht zou doorbrengen.

Na er zich van vergewist te hebben dat er nog licht brandde in het presidentiële paleis, verliet de Vorst tegen elven via een der vele achterdeuren de oostelijke vleugel van zijn paleis. Het was een zachte, maanbeschenen avond. Mijmerend wandelde de Monarch nog door een stukje Warandepark en schreed dan resoluut via de Koningsstraat en het Koningsplein naar het hem ondertussen zo bekend geworden bordes toe.

Even stootte hij met zijn voet een clochard aan die op en onder zijn kartonnetje aan het indommelen was. De Koning excuseerde zich minzaam, waarop de man direct zijn royalisme beleed en zelfs voorstelde om de Nationale Hymne zachtjes te zingen. ‘ Doe dat’, spoorde de Vorst hem aan.  Toen de eerste woorden de oren van de Koning bereikten, voelde die zich genoopt de dakloze erop te wijzen dat de Marseillaise niet de bedoelde hymne was. Maar die vergissing belette de barmhartige monarch niet een vijfeurobriefje tussen de kartonnetjes te schuiven.

18-06-2009 om 20:04 geschreven door Gust Adriaensen

De Vorst       De Lion King  De President



                               
         
                                De Vorst
                        
Niet zo ver van het presidentiële paleis vandaan, zat de Belgische Vorst in de meest oostelijke kamer van het koninklijke paleis, al enkele dagen met groeiende afgunst het drukke gedoe van de President gade te slaan.

‘Zou hij er helemaal niet aan denken, ook mij eens uit te nodigen?’ had de Vorst zich al een paar keer afgevraagd. En toen hij dé sterkhouder van ZIJN België, de Gouverneur van de Nationale Bank, lachend op het bordes zag staan, kon hij het niet meer houden. ‘Ypersele,’ zei de Vorst, ‘dat kan zo niet blijven duren. Ik ga gewoon eens aanbellen bij de President.’ De trouwe lakei schrok zich een hoedje. ‘Majesteit’, insisteerde hij, ‘niet bij klaarlichte dag, met al die media-aandacht. Als het echt een onweerstaanbare aandrang is, doe het dan incognito.’

                                (wordt vervolgd) 

18-06-2009 om 18:38 geschreven door Gust Adriaensen

  De Vorst       De Lion King  De President





De President

De Vlaamse President was in zijn nopjes. Hij had het wel druk en hij zou weer eens de nacht moeten doorbrengen in zijn riant paleis. Maar decorum en media-aandacht verguldden veel. Met zwier deed hij de ene na de andere hoge bezoeker uitgeleide: een beheerste, wat ironische glimlach (hij wist dat precies daarvoor duizenden Vlaamse vrouwen weg van hem waren), de handdruk op het bordes en de amicale tik op de rug wanneer de gast de trappen begon af te dalen.

Hij was er zich van bewust dat een paar dingen nog voor verbetering vatbaar waren. De First Lady had hem er al herhaaldelijk en met groeiende irritatie op gewezen. Een keertje een hand losjes in de broekzak mocht wel, maar hij deed het nog veel te vaak. Waar en in welke omstandigheden hij zijn jas dichtgeknoopt moest houden, wist hij ondertussen wel. Zijn vrouw had hem met afschuw in de stem het beeld van een federale minister voorgehouden, die meestal, zelfs in het bijzijn van Hilary, met open jas, en, o gruwel, met enkel bicjes in het borstzakje van zijn colbertje, paradeerde. Wat meer rechtop lopen, de rug strekken, moest hij ook vaker oefenen. ‘Dat wordt erger en erger’, had de First Lady gewaarschuwd, ‘dat zit in de familie.’ Inderdaad. ‘De Peetersen lopen al generaties met een schoft.’ zeiden de Puursenaars, inclusief de Reetenaars. ‘Van achteren zie je er al bijna uit als Verhofstadt !’ Dat was een schampere opmerking van zijn vrouw. En die deed behoorlijk pijn. Want hij wist zich wel in hart en nieren een volbloedliberaal maar met die linkserige kwajongensliberaal van een Verhofstadt, wilde hij niets te maken hebben. Maar het moeilijkste, vond de President, was  het schaven aan zijn Verkavelingsvlaams met daarbovenop dan nog het zware Klein-Brabantse accent. Dat  was pas hard labeur.

(wordt vervolgd)

18-06-2009 om 18:33 geschreven door Gust Adriaensen

17-06-2009 om 09:51 geschreven door Gust Adriaensen

16-06-2009 om 20:43 geschreven door Gust Adriaensen