Op 29 en 30 april van 10 tot 18 uur, stelt Willy Thijs zijn aquarellen, gouaches en pastelles tentoon in GC Den Dries, Kerkhofstraat, Retie.

23-04-2017 om 12:02 geschreven door Gust Adriaensen

Er is de voorbije dagen nogal wat media-aandacht geweest voor het boek 'Brief aan de paus' van Mark Vangheluwe, neef en slachtoffer van de gewezen bisschop van Brugge, Vangheluwe.

Peter Adriaenssens beschrijft in een artikel in De Standaard, het groeiproces van het slachtoffer naar het boek toe én de therapeutische waarde die het schrijven, 'het vinden van een taal' voor het diepe trauma kan hebben.

Van harte hoop ik dat het ook Mark Vangheluwe is gelukt ' zich weg te schrijven van verlammend verdriet en dokters, richting herstel'. Als zodanig is 'schrijven' enorm belangrijk voor slachtoffers en verdient het terecht aanmoediging.

Wat ik evenwel mis in dit artikel en wat mocht verwacht worden van Adriaenssens, is het antwoord op de vraag: in hoeverre kan dergelijk boek helpen in de strijd tegen allerlei vormen van (seksueel) misbruik? Waarom beperkt Peter Adriaenssens zich vooral tot dit slachtoffer en deze dader en legt hij de link niet veel duidelijker en scherper met de maatschappelijke strijd (of de afwezigheid ervan ) tegen (seksueel) misbruik? Is sinds het losbarsten van het schandaal-Vangheluwe de strijd tegen misbruik gestructureerder en sterker geworden? Is er een vermindering van seksueel en andere vormen van machtsmisbruik in alle sectoren van de samenleving, te constateren?

Is door de focus van de media op de bisschop-misdadiger ( en vaak gemakkelijkshalve of doelbewust op de hele Kerk) ons besef van misbruik in andere geledingen van de maatschappij, niet sterk aangetast?

Er kan alleen maar geconstateerd worden dat het instituut Kerk, de enige instantie is die gestructureerd en doelbewust, de misbruiken in zijn geledingen aanpakt. Hoe zit het met de bestrijding van misbruik in bv. in het jeugdwerk en de jeugdzorg, het leger, de sport, de bejaarden- en gehandicaptenzorg, de vluchtelingen- en migrantenmilieus, enz. ?

23-04-2017 om 09:42 geschreven door Gust Adriaensen

Bart Eeckhout (De Morgen) over de vervlaamsing van de Belgische graaicultuur niet alleen in intercommunales maar ook in Vlaamse regeringsagentschappen:

'Terwijl het gevecht tussen N-VA en CD&V alle aandacht opslorpt, blijken beide machtspartijen elkaar uitstekend te vinden bij de verkaveling van de schaduwmacht. Met zijn tweeën vullen ze zowat de hele top van best betaalde Vlaamse bestuursmandaten.

De baten van die schaduwstructuren zijn onduidelijk, de kosten zijn zeker. Het democratische deficit evenzeer. Vlaanderen blijkt zichzelf in te richten naar het evenbeeld van het oude België. Dezelfde machtsverzuiling, dezelfde vriendjespolitiek. De Belgische ziekte is vervlaamst.

Dat de klassieke partijen geen nieuwe ethiek aan te leren valt, is erg, maar het verrast niet. Dat de jonge N-VA in dit oude schaduwspel van geld en macht al vlotjes meedraait aan de top, is wel een ontgoocheling. Dat de partij dat doet om “het systeem van binnenuit te veranderen” is zelfs niet lachwekkend meer. Het is bespottelijk.'

Jaja, het is de hoogste tijd voor echte verandering!

22-04-2017 om 09:59 geschreven door Gust Adriaensen

In de laatste peiling was N-VA de grootste verliezer.

N-VA-voorzitter Bart De Wever hecht naar eigen zeggen niet al te veel waarde aan de precieze cijfertjes uit peilingen.

Is dat zo?

Een boeiende oefening: googel de reacties van De Wever op de peilingen van de laatste jaren bijeen.

Vergelijk ze.

De conclusie zal overduidelijk zijn:

De Wever hecht veel belang aan peilingen wanneer ze gunstig uitvallen voor zijn partij.

De Wever hecht niet al te veel waarde aan peilingen wanneer ze tegenvallen voor zijn partij.

19-04-2017 om 23:11 geschreven door Gust Adriaensen

De voorzitter van CD&V, Wouter Beke, eiste excuses van Demir na haar grove beledigingen.

Tot nu toe kreeg hij die niet. En het ziet ernaar uit dat die er niet komen.

Dat zou betekenen dat de partij haar voorzitter laat vallen. De vernedering komt dan niet alleen van Demir, De Wever en N-VA, maar van Bekes eigen partij.

Dat kan je als partij toch niet maken. Als CD&V de eis van haar voorzitter niet hard maakt, betekent dat een onherstelbare schade voor Beke!

19-04-2017 om 18:55 geschreven door Gust Adriaensen

Een peiling van VRT en De Standaard geeft aan dat N-VA de grootste daler is en Groen de sterkste stijger, vergeleken met de verkiezingen van 2014.

Klik op onderstaande link voor een grafiek.

Bijlagen:
peiling.svg (18.8 KB)   

N-VA-staatssecretaris Demir noemde CD&V de nieuwe 'moslimpartij' en zei dat voorzitter Beke de moslims als kiesvee ziet. Beke eiste excuses.

Tot nu toe is dat niet gebeurd. Integendeel. Door de CD&V-voorzitter straal te negeren in haar geneuzel naar de premier toe, over de toon van haar grove beledigingen, werd de vernedering van Beke nog groter en scherper. Ook De Wever draaide het mes nog dieper in de wonde. Kortom: N-VA beschouwt Beke als quantité négligable!

Willen CD&V en de partijvoorzitter nog enig belang hechten aan zelfwaarde en aan respect van kiezers en eigen achterban, dan moet de partij er resoluut op staan dat er excuses komen en dat het eens en voorgoed gedaan moet zijn met de vernederingen vanwege N-VA zowel in de federale als in de Vlaamse regering.

Ik herhaal het: een weigering van N-VA om tegemoet te komen aan die terechte eisen, is een regeringscrisis waard.

Tenzij de christendemocraten geen bal meer geven om de politieke relevantie en het voortbestaan van hun partij.

18-04-2017 om 07:46 geschreven door Gust Adriaensen

Is het u ook al opgevallen hoe vaak en hoe graag journalisten, schrijvers, filosofen, en andere min of meer BV's, zich verplicht voelen  hun aversie voor alles wat met godsdienst en Kerk te maken heeft, in de verf zetten? Of ze poneren dat het niet lang meer zal duren met de 'roomse tent'. Die drang is klaarblijkelijk nog sterker bij degenen die uit een christelijk nest komen. Het gekke effect daarvan is dan vaak dat ze hun relatieve bekendheid in Vlaanderen uitsluitend te danken hebben aan hun antireligieuze of antikerkelijke uitingen en oprispingen.Die obsessionele antikerksheid verleidt ze er ook toe met een fundamentalistische agressie het publieke podium te bezetten en de gelovigen te intimideren.

Merkwaardig is dat die oprispingen vaak geformuleerd worden in teksten waarin hun verlangen naar hun van oorsprong religieus milieu en kerkelijke jeugd, sterk tot uiting komt.

Voorbeelden te over. In de weekendeditie van De Standaard schrijft journaliste Hilde Van den Eynde onder de titel 'De wedergeboorte van het doopsel': 'Wie zijn die mensen die zich vrijwillig aansluiten bij een religieuze organisatie die in het Westen op haar laatste benen lijkt te lopen?' Dat is nog mild. Erwin Mortier in 'Het gebouw als moeder' is categorisch. 'De roomse tent gaat dicht', orakelt deze schrijver. Dat is allicht zijn wensdroom maar spoort niet met de realiteit, ook niet in Vlaanderen.

En bij de getuigenissen in het artikel 'De wedergeboorte van het doopsel', wensen 2 volwassen dopelingen een schuilnaam te gebruiken.

De ene is Shayan, afkomstig uit Iran. Haar wens is begrijpelijk. Zij is afkomstig uit Iran en wie de islam afvalt, riskeert in de islamitische republiek de doodstraf.

Maar de 57-jarige Jelle, een Vlaming, zegt: 'Niemand van mijn familie weet dat ik gedoopt word, daarom wil ik niet met mijn echte naam in de krant. Ze zullen het vast wel eens te weten komen, maar nu heb ik geen zin in discussies met de militante vrijzinnigen onder hen.'

Dat verhaal is veelzeggend. Het tekent het geestelijke klimaat in Vlaanderen. Niet de christenen zijn onverdraagzaam. De intolerantie is vooral te vinden in vrijzinnige of onkerkelijke hoek.

Spot en ridiculisering zijn zowel in de publieke opinie als in de media, vooral gericht op de christenen en christelijke rituelen. Probeer  maar eens het omgekeerde. Dan zal je direct ervaren hoe tolerant vrijzinnigen en/of onkerkelijken zijn.

17-04-2017 om 09:23 geschreven door Gust Adriaensen