X/22 Vrijdag 16 oktober 2015
Wederopbouw van het economisch leven: moeizaam en hoopvol
Ondanks het feit dat we veel minder stroomonderbreking hebben (ongeveer 8 uur) dan in sommige andere streken en dat we de laatste twee jaar tamelijk veilig konden leven, zijn ook de mensen van ons dorp echt arm. Vooreerst is het geld, het Syrische Pond (SP) zevenmaal zwakker geworden sinds begin van de oorlog. In 2011 was een dollar ongeveer 50 SP waard en nu is dit 335 SP. Een van onze burgerlijke ingenieurs die voor de gemeente werkt, verdiende vroeger ongeveer 300 dollar per maand. Nu zijn loon in SP veel hoger is, verdient hij omgerekend nog slechts 100 dollar per maand. En vele inwoners in Qâra verdienen nog minder of hebben nog geen werk. Bovendien hebben heel wat gezinnen vele kinderen, waardoor het voor hen ook moeilijker is. Vervolgens zijn vele arbeiders die vroeger goed hun kost verdienden als elektricien, timmerman, metser, schilder of eenvoudige werkman nu werkloos. En verder was het leven vroeger erg goedkoop. De regering zorgde ervoor dat de prijs voor diesel, gas, voeding erg laag bleef. Vooral de verwarming in de winter kost nu veel geld. Volwassenen trachten hun plan te trekken maar een gezin met kleine kinderen heeft extra verwarming nodig. Concreet uitgedrukt: zulk gezin met een inkomen van 70 dollar per maand zal minstens 40 dollar aan verwarming moeten betalen Tenslotte is Qâra altijd een smokkeldorp geweest met allerlei illegale praktijken. Over het Anti-Libanongebergte gingen velen in Libanon goederen halen en verhandelen. Bovendien werden in de bergen vele kersen gekweekt. Door de rebellen zijn deze boomgaarden grotendeels vernield en de toegang werd afgesloten. Positief is dat nu getracht wordt een gezond economisch leven voor iedereen uit te bouwen.
En deze uitbouw is volop bezig, moeizaam maar erg hoopvol. Ons “seminarie” is wellicht het kleinste en meest bedreigde ter wereld. Op ons eigen ritme doen we in deze oorlogssituatie verder en zijn inmiddels het vierde jaar theologie begonnen. De voormiddag wordt doorgaans voor het grootste deel aan les en studie besteed en de rest aan werk. Dringend werk verandert evenwel dikwijls de dagorde. We willen immers meewerken aan de economische heropbouw van ons dorp Qâra. Daarbij moeten we zowat van alles doen: zelf werken, administratief werk doen door de gegevens van alle arbeiders bij te houden en hun gezinssituatie in de gaten te houden, het werk controleren... Er zijn voorlopig al een vijftiental arbeiders in de gemeenschap in dienst. Vier arbeiders komen er bij voor de kaarsenfabriek, maar er zullen er nog volgen indien alles goed draait. De tapijtenfabriek in Qara heeft al een tiental arbeiders/sters en zal vlug flink kunnen uitbreiden. Ooit had dit fabriek 115 werknemers! Het is allemaal handwerk, waarvoor geen elektriciteit nodig is. Tapijten van hoge kwaliteit. Het naai-atelier en andere ateliers zullen nog volgen. Ondertussen worden in het dorp ook brei-lessen gegeven aan vrouwen die voor hun gezin zelf kleding willen breien. Met de grote hoop op het herstel van de veiligheid die de Russen gebracht hebben is er tegelijk een enthousiasme om een gezond economisch leven op te bouwen. (Op onze website vind je fotomateriaal over de kaarsenfabriek en de tapijtenfabriek: www.maryakub.net). We worden erg gesticht door de deskundige inzet, de ijver en de trouw van de arbeiders terwijl hun gezinssituatie soms tragisch is: hun huis dat helemaal of half vernield is, vrouw en/of kinderen die gedeeltelijk gehandicapt zijn... We voelen ons gesterkt door de woorden die paus Franciscus sprak tot de deelnemers aan het 3e wereldforum voor plaatselijke economische ontwikkeling in Turijn (13-16 oktober): “Voor en boven alle plannen en programma’s zijn er concrete mannen en vrouwen, die leven, strijden en lijden. Zij moeten de bewerkers zijn van hun toekomst”.
De mantra “Assad moet weg” werkt niet meer
September is voor de gelovigen in het Midden Oosten een belangrijke maand. De moslims vieren hun offerfeest, de joden hun verzoeningsfeest en de christenen het feest van de geboorte van Maria. Moskou vierde echter het feest van de beslissing voor Syrië. Benjamin Netanyahou met zijn hoogste legerstaf, Abbas, Erdogan en zelfs Saoedi-Arabië, ze wilden allen dringend Poetin spreken. Wat er op hun verlanglijstje ook moge gestaan hebben, Poetin liet in zijn toespraak tot de UNO op 28 september ondubbelzinnig weten dat er geen enkele zinnige actie tegen de IS en de terroristen in Syrië ondernomen kan worden zonder de erkenning van en medewerking met de Syrische president, zijn leger en zijn regering. Overigens, ieder die een beetje inzicht en/of geweten heeft, had al lang begrepen dat er aan de lijdensweg van het Syrische volk alleen maar een einde kan komen wanneer de soevereiniteit van land en volk erkend wordt. Poetin voegde op 30 september meteen de daad bij het woord. Vanuit hun bases in Lattaquieh en Tartous werden systematisch alle terroristengroepen gebombardeerd. Na een week hadden de Russen een groot aantal munitiedepots, brandstofdepots, wagenparken, commandocentra en onderaardse bunkers vernietigd in Idlib, Aleppo, Hama, Raqqa, Homs, Palmyra, Deir Ezor en Damascus. Zelfs vanop hun oorlogsbodems in de Kaspische zee, meer dan 1.450 km verwijderd, werden kruisraketten afgevuurd, die met grote precisie 11 IS-doelen troffen. Ondertussen werden ook het fameuze Jobar en Harasta, van waaruit de bevolking van Damascus voortdurend verraderlijk bestookt werd, flink aangepakt. Iedereen tevreden? Helemaal niet. Vorige week hebben we al enkele heftige reacties vermeld van westerse politici en van de gezworen vijanden van Syrië. Turkije, dat al jaren het luchtruim schendt van Syrië en Irak voor systematische verwoestingen, is hoogst verontwaardigd dat de Russen nu de Turkse terroristenkampen schijnen te hinderen of te bedreigen. De Amerikaanse admiraal Mark Ferguson van de NAVO (volledig onder Amerikaans bevel!) noemde Rusland nu de grootste bedreiging. Samen met andere hoge verantwoordelijken roept hij op tot een confrontatie met Rusland. De oude, invloedrijke super-strateeg van het Amerikaans imperialisme, Zbigneiw Brzezinski wil dat de Russische aanvallen op door Amerika getrainde en bewapende rebellen beantwoord worden. In hun zog defileerden deze week nog een hele rij excellenties mee: Ivo Daalder, oud Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO, Frederic Hof, oud speciaal gezant van Obama om in Syrië een overgangsregering te forceren, Gideon Rachman, hoofdredacteur van de rubriek buitenlandse zaken van de Financial Times. De landen van de EU zijn eveneens hoogst verontwaardigd en eisen dat Rusland onmiddellijk stopt met bombardementen, vooral op de “gematigde” rebellen, want Assad moet ten val komen. Meteen diende Syrië bij monde van de minister van buitenlandse zaken hen al van antwoord. Hij laakte de verklaring van Europa die helemaal in de lijn ligt van de oorlogstaal van Amerika en sommige golfstaten. Hoe kunnen 28 staatshoofden zo gemanipuleerd worden dat ze zulkeen dwazeverklaring afleggen? Natuurlijk huilen ook de meeste van onze politici en journalisten mee, als wolven in het bos. De gemakkelijkste manier om een land in handen te krijgern is het omverwerpen van de wettige regering. Dan is er chaos en kan er niets gebeuren zonder de nieuwe machthebbers. Om steun van de openbare opinie te krijgen, moeten die landen dan voorgesteld worden als een verschrikkelijke dictatuur onder een wrede dictator, waarbij de bevolking zogenaamd om buitenlandse hulp smeekt. Voor Syrië werd daarom deze mantra er ingehamerd: “Assad moet weg” en daarom blijven onze politici en journalisten cynisch de leugens herhalen dat het leger de bevolking bombardeert. Nu Poetin plots het tegendeel zegt en toont, zijn de haviken in het westen het noorden kwijt. Ook onze vrt “defensiespecialist” blijkt nog steeds bezeten te zijn door de val van de wettige Syrische regering. Nu dit niet meer mogelijk lijkt en nu zelfs volk, leger en regering steeds meer gebieden op de rebellen veroveren, neemt de veiligheid in Syrië toe. En dit lijkt voor hem een angstdroom want daardoor wordt duidelijk dat het leger de enige bescherming is voor de bevolking en dat moet in het westen verborgen blijven. Ook in Doorbraak (Vladimir Poetin: gevechtskunst op topniveau, 9 okt.) schrijft iemand in deze zin. Hij heeft zich laten wijsmaken dat Syriërs het land ontvluchten, niet voor de gruweldaden van de terroristen, de dagelijkse aanvallen, ontvoeringen, onthoofdingen en moorden, maar voor de president! Hij weet niet dat de huidige Syrische president door een overweldigende meerderheid van zijn volk verkozen werd, ook door de vluchtelingen die in het buitenland hun democratisch recht mochten uitoefenen (wat door het “Belgische regime” onwettig geweigerd werd). In zijn grote edelmoedigheid meent de man de toestand te moeten uitleggen aan hen die het zelf meemaken.
Hoe gaan de vijanden van Syrië reageren?
“Het enige doel van Washington in Syrië is Bachar Al-Assad afzetten en vervangen door een Amerikaanse marionet om het plan van Qatar Petroleum in werking te stellen (gesteund door Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije en de VS) ten einde het Russische Gazprom van natuurlijk gas en ruwe olie te verwijderen van de Europese markt.” (Valentin Vasilescu, Le plan américain pour anéantir la Russie en Syrie, mondialisation.ca, 11 okt. 2015). De IS is de kostbare bondgenoot van de VS in deze strijd. De duizenden aangepaste Toyota’s, aan de terroristen van de IS geleverd, komen uit Amerika. Bovendien heeft de zogenaamde Amerikaanse strijd tegen het terrorisme IS alleen maar sterker gemaakt. Pas met de komst van de Russen zijn wij ons er goed van bewust geworden dat die bebaarde barbaren ondertussen zowel links als rechts reeds onze geburen waren, dank zij de steun van de internationale coalitie, onder leiding van de VS! En we mogen nog acties verwachten. De eerste is een sterke mediamanipulatie die op alle manieren de Russische acties in diskrediet probeert te brengen. Met foto’s van een gewond kind (25 sept., Syrian Network) werd al gepoogd (The White Helmets, 30 sept.) te bewijzen dat de Russische aanvallen van een week later burgerslachtoffers maakten. Op gelijke wijze werd van de 26 kruisraketten vanuit de Kaspische zee op 11 IS doelwitten valselijk gemeld dat ze in Iran terecht kwamen. We mogen verwachten dat de westerse media alles zullen doen om het Russisch succesvol optreden met dergelijke vervalsingen te bekladden. Een andere mogelijkheid is de “gematigde rebellen” meer en zwaardere wapens te geven en vooral hun salaris op te trekken van 350-500 naar 2000 dollar per maand. Saoedi-Arabië en Qatar, die tot heden een slordige 4 miljard dollar aan hun islamistische rebellen besteed hebben, kunnen er gerust nog wat bij doen. En inmiddels zijn er wel degelijk aanwijzingen dat Amerika meer wapens aan het droppen is voor zijn “gematigde” rebellen in Syrië (BILL VAN AUKEN, Syrie: les Etats-Unis parachutent des armes alors que la Russie intensifie ses bombardements, 14 oktober 2015). Verder is Amerika nu aan het verhinderen dat ook China actief Syrië ter hulp zou komen. Wat Amerika nu ook onderneemt, als het niet meewerkt met Rusland zal het steeds meer zijn geloofwaardigheid in de hele wereld verliezen. In de aanloop naar nieuwe verkiezingen van 1 november heeft R.T. Erdogan nu andere zorgen. Hopen maar dat de recente dubbele aanslag in Ankara (met 97 doden en 276 gewonden) nog duidelijker de waarheid in Turkije openbaart en dat er een Turkse regering mag komen die de vernietiging van Syrië stopt en afzweert. Tenslotte is er de NAVO, steeds bereid om het Amerikaanse terrorisme te steunen. Het heeft overigens op dit ogenblik geen andere keuze, vermits het helemaal onder Amerikaans bevel staat. Laten we hopen en bidden, dat Rusland zijn zending spoedig toch tot een goed einde kan brengen, tot heil van Syrië en van heel de wereld.
En wat zal Frankrijk doen?
Terwijl Washington en Moscou discreet onderhandelen om zich van de jihadisten te ontdoen, blijft Frankrijk de mantra “Bashar moet weg” scanderen en wordt hierin gesteund, openlijk door Turkije en Saoedi-Arabië en heimelijk door Israël. Frankrijk heeft een ingewikkelde en lange geschiedenis van kolonisatie. Na WO I wordt de “koloniale partij” diplomatiek verpakt als een beweging om “onderdrukte volken te bevrijden”. De regering van Charlers De Gaule verklaarde de onafhankelijkheid van Libanon en Syrië maar de “koloniale partij” zal zich weten te verzetten. Uiteindelijk zijn het de regeringen van N. Sarkozy en van Fr. Hollande die hun criminele plannen met Syrië trachten te realiseren. Op 29 juli 2011 richt Frankrijk het Vrije Syrische Leger op als een groep “gematigde rebellen” (het was een van hun leiders die voor de camera zo gruwelijk handelde met een Syrische soldaat, dat we het niet kunnen schrijven!). Homs, de oude hoofdstad van de Franse kolonisatie in Syrië, wordt door het VSL ingenomen en geterroriseerd, totdat het Syrische Leger na meer dan twee jaar de overlevenden van de bevolking bevrijdt. Op het wereldtoneel blijft Frankrijk nu de meest hardnekkige leugenaar. Frankrijk verantwoordt zijn huidige bombardementen op Syrië als “zelfverdediging”!?
Grote tevredenheid over het optreden van Rusland in Syrië
In de opvatting van de wereldheersers speelt het Syrische volk zelf geen enkele rol. Hoe zij denken, wat zij verlangen heeft voor hen geen waarde. Over hun hoofden heen blijven zij hun leugens herhalen. Zoals we vorige week schreven, lijken de waarden van het westen steeds meer te verworden tot huichelarij, leugen, onderlinge verdeeldheid en russofobie. Het optreden van Rusland daarentegen vertoont vastberadenheid, eensgezindheid, duidelijkheid en wettelijkheid. En daarover heerst hier alom tevredenheid. Te pas en te onpas laten Syriërs hun opluchting merken. De soldaten zijn blij en voelen zich eindelijk gesteund in hun zware taak om het volk te beschermen. Vergeet niet dat van de honderdduizenden doden er naar schatting 1/3e soldaten en veiligheidsmensen zijn. Religieuze leiders, zowel moslims als christenen verwelkomen de nieuwe aanpak. De internationale coalitie onder leiding van Amerika heeft Daech en de terroristen niet verzwakt maar geholpen en versterkt om Syrië en Irak te bestrijden. “Hier hebben de mensen nooit geloof gehecht aan de Amerikaanse acties” verklaarde Mgr. Jacques Hindo, de Syrisch-katholieke aartsbisschop van Hassake (N. Syrië). Hij vervolgt: “De tussenkomst van Moskou is positief omdat ze werkelijk tegen Daech gericht is, die nu op de vlucht slaat”. Iran en de Libanese Hezbollah (en China) opereren in samenwerking met Syrië en Irak. Zij zullen deze weg blijven volgen want, zo zei de Iraanse generaal Rahim Safavi, “het zijn juist de Amerikanen, de zionisten en het geld van sommige Arabische staten die de oorzaak vormen van de oprichting van de terroristische groepen”. Bovendien vernemen we van familie en kennissen uit Amerika dat Poetin steeds meer de harten van de Amerikanen aan het veroveren is. Al worden de meeste oorlogen door een schimmige elitegroep opgezet en uitgewerkt, wanneer steeds meer mensen zelf gaan nadenken en oordelen, zal het moeilijk zijn om het Russische optreden te blijven afwijzen. Maandag heeft Segueï Lavrov alle landen die geïnteresseerd zijn, uitgenodigd om zich aan te sluiten bij het anti-terroristische communicatiecentrum. Waar wachten de Europese landen nog op? De enen juichen de inzet van de Russen toe, de anderen zijn zeer verontwaardigd. De scheidingslijn tussen de twee groepen is duidelijk en doorzichtig. De slachtoffers van deze onrechtvaardige en gruwelijke oorlog en zij die met de slachtoffers oprecht meeleven, zijn verheugd dat de Russische coalitie een einde begint te maken aan deze uitzichtloze lijdensweg. De anderen willen niet liever dan het moorden en verwoesten verder zetten totdat de lang beoogde vernietiging bereikt is. Aan welke kant sta jij? P. Daniel
16-10-2015 om 18:32
geschreven door Gust Adriaensen
|