1. De Europese Commissie is een politieke instantie, net zoals de regeringen van de EU-lidstaten. Het is geen rechterlijke instantie.
2. Politici en ook nogal wat forumdeelnemers, die zich meestal erg tot fanatiek eurosceptisch opstellen, beschouwen de uitspraak van de EC nu als een onfeilbare Europese goddelijke be- en veroordeling.
3. Tegenstanders van de staatswaarborg beschouwen het ACW, naargelang het in hun kraam past al dan niet als een bank.
4. Men kan regeringsbeslissingen aanvechten -dat gebeurt ,gelukkig maar, in een democratie voortdurend, maar een democratische beslissing moet waarborgen bieden voor degenen voor wie ze bedoeld is. Anders ondermijnt de democratie zichzelf.
5. De tegenstanders stellen zich ondemocratisch op, door de scheiding tussen uitvoerende en rechterlijke macht te betwisten. Een regeringsbeslissing moet uitgevoerd worden tenzij de rechterlijke macht die beslissing on(grond)wettelijk verklaart. Dat is tot nu toe niet gebeurd.
6. De motieven om de regeringsbeslissing aan te vechten, zijn duidelijk persoonlijk en politiek gekleurd. Ze hebben naar mijn mening weinig te maken met respect voor onze democratische instellingen. Uit vele reacties blijkt dat de weerstand ingegeven is door een vorm van negatieve en rancuneuze afgunst in de zin van 'ik niet, dan gij ook niet'. Anderzijds is ondertussen glashelder gebleken dat de actie van parlementslid Dedecker de politieke agenda diende om de invloed van het ACW en het middenveld te ondermijnen. De zware beschuldigingen van fraude en schriftvervalsing heeft hij na de verkiezingen, nu zijn partij en CD&V zowel Vlaams als federaal in hetzelfde bed willen duikelen, ingeslikt en hij zwijgt als vermoord over het Arco-dossier..
7. Uit heel wat forumreacties spreekt ook veel clementie en begrip en vertrouwen voor de (groot)banken, hun ondanks de crisis nog enorm royale bezittingen, de exuberante verloning van hun topmensen, de kritiekloze acceptatie van de miljarden staatswaarborg, hun ondeskundige, risicovolle, louche internationale, financiële machinaties, enz. Daarentegen ventileren nogal wat mensen hun afkeer en wantrouwen voor in het bijzonder het christelijke middenveld. Klaarblijkelijk is er voor hen veel aan gelegen dat middenveld voorgoed te vermorzelen en monddood te maken.
16-07-2014 om 21:48
geschreven door Gust Adriaensen
|
Journalist Pironet van Knack hekelt onder de melodramatische titel ' Arco: hoe politieke akkoorden belangrijker zijn geworden dan rechtspraak', nog maar eens de regering die de staatswaarborg voor de Arco-coöperanten goedkeurde en ook de huidige minister van financiën, Geens krijgt ervanlangs.
In het artikel wordt evenwel uit het oog verloren dat het de democratische beslissing van een democratisch functionerende regering was om een staatswaarborg goed te keuren. Pironet is klaarblijkelijk van mening dat dergelijke beslissing van nul en generlei waarde is. Op die manier wordt het vertrouwen van de burger in de regering ondermijnd. Bovendien stelt Pironet de Commissie voor als een rechtsinstantie, wat ze bij mijn weten niet is. Het is, net als de regering van de lidstaten van de EU, een politieke instantie.
Merkwaardig is ook dat in deze zaak door journalisten en politici die vaak erg kritisch zijn ten aanzien van de Europese Commissie en haar gezag in vraag stellen, die Commissie in de Arco-affaire beschouwd wordt als de onfeilbare, te gehoorzamen (machts)instantie, als een soort van Europese God.
Leterme heeft er enkele dagen geleden terecht op gewezen dat wat die Commissie zegt of concludeert of voorstelt 'geen wet van Meden en Perzen' is. Gelukkig maar. En hij voegde eraan toe dat die Commissie ,die zelf al stapels flaters heeft verzameld, wat minder met het betuttelende vingertje mag zwaaien.