|
X/21
Vrijdag 9 oktober 2015
Er is meer tussen hemel en aarde
Af en toe horen we een flinke knal, dan weer geweerschoten of vliegtuigen in de verte. Wat voorheen aan sommigen een nachtmerrie bezorgde, klinkt nu helemaal niet meer dreigend. Deze keer, zo weten we, wordt echt werk gemaakt van de veiligheid van land en volk. Wel zijn we toch even geschrokken van het feit dat de IS-strijders inmiddels vlakbij ons genaderd zijn, zowel rechts als links. Zovele eeuwenoude kloosters zijn met de grond gelijk gemaakt, zonder dat het westen een pink verroerde. Het zag er naar uit dat met ons klooster spoedig hetzelfde zou gebeuren. De kansen zijn evenwel nu gekeerd. Tegelijk komen de bezoekers weer druppelsgewijze toe. Enkele Franse jongeren van “S.O.S chrétiens de l’Orient” die met Kerstmis vorig jaar een reis organiseerden doorheen Syrië, zijn nu teruggekeerd en bij ons beland. Er is een Italiaanse filmmaakster die aan een reportage werkt over het leven van onze gemeenschap en een Franse journaliste met enkele vriendinnen. Deze laatste was bij de allereerste groep internationale journalisten die hier kwam (november 2011) om verslag te geven van wat er werkelijk in Syrië gebeurde. Zij is sindsdien in nauw contact gebleven met ons. Tenslotte krijgen we regelmatig van gezinnen uit Libanon, die onze buren waren toen we daar verbleven, te horen dat ze ons missen ( en in onze trots zijn we nog geneigd om dit te geloven ook!) Een van de echtparen die ons regelmatig heeft geholpen, wilden we voor ons vertrek extra danken. De man vroeg ons als wederdienst dat we slechts zouden bidden opdat zijn vrouw in verwachting zou geraken. Dat hebben we gedurende enkele dagen ook echt gedaan. En wat horen we deze week? Hij telefoneert met het blijde nieuws dat zijn vrouw in verwachting is. Neen, dit haalt beslist de krantenkoppen niet en zal ook niet prijken op de agenda van de UNO. Wel maakt het ons duidelijk dat er meer is tussen hemel en aarde dan we beseffen. We zijn niet slechts de speelbal van politieke machten. Jezus zei het zo: “De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij. Bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap” (Marcus 1, 15).
Hulde aan een goede ondernemer
Het kaarsenfabriek is definitief in onze gemeenschap gestart. Twee arbeiders zijn al in opleiding en het is de bedoeling dat er nog meer bij komen. Het is niet zo vlot gegaan als we aanvankelijk dachten en het zal nog even duren vooraleer de machines op volle toeren draaien. Omdat kaarsen, wegens de vele stroomonderbrekingen in Syrië het “licht van de armen” zijn, koesterde moeder Agnes-Mariam al lang het verlangen kaarsen te laten maken. Toen ze vernam dat een organisatie vele duizenden kaarsen verlangde, aanvaardde ze onmiddellijk deze bestelling. Er moest dus gezocht worden naar een kaarsenfabriek. Zo bleek in Libanon, in Mroudj een man twee machines te willen verkopen, omdat hij zelf gaat emigreren. Na enkele contacten zijn wij, de fraters, dan 2,5 week bij hem gaan werken van 9.30 u tot 15.00 u om de stiel te leren. Om nutteloze verplaatsingen te vermijden logeerden we die tijd in het orthodox klooster van St. Elie, in de buurt. Daarmee hebben we voor het eerst meteen een grondige confrontatie met de (Grieks) orthodoxe monniken doorstaan, wat leerrijk was aan beide zijden. Omdat onze Amerikaanse medebroeder maar geen visum voor Syrië kreeg moesten we maanden lang in Libanon blijven en hebben we ons enkele weken lang in Qleiaat voorbereid om alvast daar met een kaarsenmachine te beginnen. Dan werd plots een visum verleend en konden we samen terug naar Mar Yakub in Syrië. Dan moesten de machines nog komen. Hoe breng je twee kolossen van machines (met bijbehorenden: waterreservoirs, kuip voor parafine en 30 ton parafine) in volle oorlog langs de bergen van Libanon naar Syrië? Heel voorzichtig, op een slakkendrafje en onder de bescherming van de heilige Michael (waarvoor we iedere dag bidden). Het convooi kwam inderdaad ten N. van Damascus in een gevecht terecht. Enkele uren later had het fataal kunnen zijn. Toch is het gelukt. In de morgen van 14 september, het feest van de kruisverheffing en tegelijk het feest van de geboorte van de gemeenschap kwamen de machines toe.
Een van de machines had een lichte beschadiging opgelopen die moest hersteld worden. In onze werkplaats was geen elektriciteit voor handen en die moest dus aangelegd worden. De waterreservoirs werden geplaatst en aangesloten, alsook de kuip voor het smelten van de paraffine. Een van de machines bleek niet waterpas te staan, wat gemerkt werd aan de afdruipende paraffine. Toen uiteindelijk alles geïnstalleerd was kon “het proefdraaien” beginnen en het lukte, wat een luide kreet van vreugde teweeg bracht. De eerste kaarsen waren nachtwerk, omdat er alleen ‘s nachts elektriciteit is. En de eerste kaarsen hebben gebrand voor de intenties van onze weldoeners die deze machines betaald hebben. Nu moet nog een motor aangesloten worden zodat er ook gewerkt kan worden als er geen elektriciteit is. Er moet nog een voorraad bobijnen komen en een vooraad van draad, wieken. Omdat er ook ‘s middags even elektriciteit is wordt er voorlopig met de arbeiders ’s middags gewerkt. Tenslotte moeten de werrkplaatsen nog ingericht worden en voorzien van het nodige materiaal.
Toch is dit alles maar de helft van het verhaal. Voor het eerst hebben we van nabij ervaren hoe kostbaar een goede ondernemer is. Een vurige christen en huisvader van twee kinderen is officieel aangesteld om te trachten overal bedrijfjes op te richten of te helpen. Het tapijtenfabriek in Qâra, dat we bezochten en vroeger al beschreven hebben, is volop aan het draaien. We hebben de werkneemsters, die drie maanden opleiding nodig hadden ondertussen een vergoeding kunnen geven en nu hebben ze zelf al een zestal tapijten gemaakt. Onze ondernemer gaat ook in onze nieuwbouw een naaiatelier installeren. Voor ons kaarsenfabriek zorgt hij dat al wat we produceren afgenomen wordt. Daarvoor is een verpakking nodig en een logo. Over het logo is iedereen het eens, het wordt een kaars die in stervorm licht geeft en de naam is “nedjmet alsabah” = morgenster! Het is een kleine bijdrage aan de nieuwe dageraad voor Syrië. Als christenen kunnen we hieraan eveneens een diepere religieuze interpretatie geven. In Openbaring 22, 16 zegt Jezus: “Ik ben de wortel uit het geslacht van David, de stralende morgenster”. En 2 Petrus 1, 19: “... het is de lamp die licht ver spreidt in een donkere ruimte tot het ogenblik dat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart”. En verder is de morgenster in de christelijke traditie het symbool van Maria.Tenslotte voorziet onze ondernemer al dat er na een jaar een nieuw machine kan aangeschaft worden. We begrijpen dat een goede ondernemer zo iets is als een vurige pastoor in een dynamische parochie. (N.B.: Op onze Engelse website www.maryakub.net vind je een uitgebreid verslag van het kaarsenfabriek met fotomateriaal. Gedurende een aantal weken hebben we mijn wekelijkse berichten ook op deze website gezet maar we zijn er mee gestopt – zoals verschillenden toch hebben opgemerkt - omdat het zo vreemd is een Engelse website die met een Nederlands bericht begint. Wie mijn berichten wenst kanngewoon zijn email opgeven.)
Wat is het westen nu bezorgd om Syrië!
Rusland heeft op drie dagen tijd Daech en andere terroristen in Syrië zwaar toegetakeld. Nu blijkt dat het allermachtigste leger (VS), geholpen door een coalitie van de halve wereldbol in drie jaar tijd de terroristen hoofdzakelijk heeft geholpen om steeds meer van Syrië in te palmen. Hoe is de IS destijds aan die 800 splinternieuwe Toyota’s Hilux en Land Cruise gekomen, waarmee ze in de zomer van 2014 met duizenden terroristen triomfantelijk in Irak hun intocht deden (afgeleverd met behulp van de Turkse geheime diensten (MIT), samen met zware wapens, betaald door Saoedi-Arabië!)? De Russen hebben nu onmiddellijk de installaties van Al Qaïda en van Ahrar Al-Sham vernietigd. Ahrar Al-Sham is de organistaie van de moslimbroeders die niet het gevolg is van de zogenaamde Syrische burgeroorlog (zoals de Franse president Hollande uitkraamde) maar die vooraf opgericht was om de oorlog tegen Syrië te beginnen. In het N., het centrum en het O. van Syrië hebben de Russen depots van munitie en brandstof, wagenparken, commandocentra en onderaardse bunkers van rebellen vernietigd. Het hoofdkwartier van de IS in Raqqa wankelt en duizenden IS-strijders vluchten in allerijl of schuilen in moskeeën. Rusland gaat samen met het Syrische leger en Iran systematisch verder. Omdat ook onze streek (Homs-Hama-Yabroud) aangepakt wordt, leven wij even in een verhoogde staat van paraatheid. Er is niet direct gevaar voor ons, maar we moeten toch erg voorzichtig blijven. Ondertussen blijkt dat de grote chef terrorist van heel deze streek al uitgeschakeld is (moet later nog wel bevestigd worden). De Russische tussenkomst vertoont in ieder geval vastberadenheid, eensgezindheid, duidelijkheid en wettelijkheid. Zij opereren zeer efficient en in volkomen samenwerking met de wettige Syrische regering en haar leger. Hierbij worden alle groepen geviseerd die Syrië blijven uitmoorden en verwoesten, door wie ze ook gesteund zijn, en alles verloopt volgens internationaal recht en het handvest van de Verenigde Naties. Is alles positief? Ja en neen. Indien de grootmachten, die al vijf jaar alles gezet hebben op de val van Syrië, hun rebellengroepen in verhouding van de aanvallen van de Russen gaan bewapenen, wordt de toestand nog veel erger. Ook kunnen ze mogelijk doen wat ze tot heden zo dikwijls gedaan hebben, nl. een grote catastrofe veroorzaken (zoals de massale gifgasaanval in Ghouta of het neerhalen van het Maleisisch vliegtuig MH17...) waarvan ze de schuld zonder moeite aan Rusland kunnen geven. Op die wijze zouden ze een apocalyptische oorlog kunnen uitlokken. Hopen en bidden maar dat de Russische beer zijn opruimingswerk al grotendeels gedaan heeft vooraleer het onthutste westen (en de Bilderberggroep) zijn volgende vernietigingsronde heeft voorbereid.
De reactie van het westen blijft niet uit. O, ze zijn allemaal toch zo bezorgd om Syrië. “Russische luchtaanvallen zijn een recept voor catastrofe” verklaart Obama en hij kan best gelijk krijgen als hij zou bedoelen “voor mijn catastrofe”. Turkije, dat gans de rijke provincie van Aleppo zo goed als vernietigd heeft, is “erg bezorgd” omdat het nu zijn verwoestingen niet meer in alle vrijheid kan verder zetten. Russische vliegtuigen blijven het Turkse luchtruim schenden, wat voor Turkije bijna een oorlogsverklaring waard is. En Jens Stoltenberg, secretaris generaal van de NAVO huppelt onmiddellijk en graag mee, maar zal hopelijk uiteindelijk zijn verstand gebruiken en thuis blijven. De Russen hebben meteen Turkse officieren die illegraal in Syrië opereerden gedood en ze lijken niet van plan de terroristenkampen op de grens door de vingers te zien. Cameron noemt het Russisch optreden een “verschrikkelijke vergissing” omdat het er naar uit ziet dat ook alle door het westen gesteunde terroristengroepen zware klappen zullen krijgen. Rusland heeft aan Amerika gevraagd de informatie die zij hebben over de IS door te spelen, wat Amerika geweigerd heeft. Dit maakt voldoende duidelijk dat Amerika niet wil dat Rusland de IS opruimt. Als het westen zo bekommerd was om het Syrische volk, waarom worden dan de verstikkende sancties nog altijd niet opgeheven? En Saoedi-Arabië, de kampioen en lievelingsvriend van het westen, heeft warempel de oorlog verklaard aan Rusland, Iran en Syrië.
Hiermee is tevens duidelijk geworden dat de grote waarden van het westen (VS-Israël, Europa en bondgenoten) tot vier herleid zijn: huichelarij, leugen, innerlijke verdeeldheid en vooral russofobie. Ook het artikel van onze “diplomatieke redacteur bij VRT-Nieuws” staat bol van deze “onwaarden” (“Het stof van de Russische bombardementen”, 5.10.2015). Die man weet nog altijd niet dat de zogenaamde “bomvaten” waarmee de Syrische regering haar eigen bevolking zou bombarderen pure westerse propaganda zijn. Dat diezelfde bron zogenaamd fotomateriaal (van 25 sept.!) verspreidde om aan te tonen dat de Russen de Syrische bevolking bombardeerden (dus vóór de eerste Russische acties!), weet hij blijkbaar ook niet. De UNO heeft inderdaad deze berichten verspreid maar heeft achteraf toch eerlijk toegeven dat het bedrog was en dat zij de berichten niet voldoende hadden gecontroleerd. Geen enkel staatshoofd of regering is volmaakt. De Syrische regering en president hebben er echter voor gekozen om niet de oliebronnen in de uitgestrekte woestijn te beschermen maar de bevolking. Daarom hoeven zij door een buitenlandse mogendheid niet te worden beschermd of “in het zadel gehouden”. Dat zal het volk zelf wel doen, dat nu met een overweldigende meerderheid leger en regering steunt. Er is wel hulp nodig in de strijd tegen de terroristen, die het land overspoelen. En het zijn de leugens die het westen de vrijheid geven om deze terroristen te blijven aanmoedigen. Iedere dag doen deze groepen hier onschuldig bloed vloeien. Elke dag worden er burgers en Syrische soldaten, die ook maar gewone miliciens zijn, door hen ontvoerd, gedood en verwond. Vele jongens, die de gevechten overleven, hebben zware wonden, missen een oog, een voet, een arm. Ook allen die nu openlijk het Syrische land en volk verdedigen of beschermen, worden systematisch verdacht gemaakt en hun leven is niet zelden in gevaar. Ondertussen gaan onze journalisten maar verder met het verspreiden van de “politiek correcte monsterleugens”. Meer dan zestien eeuwen geleden protesteerde Augustinus al tegen de leugens en het bedrog die hem werden opgedrongen: “Wat ik aanklaag is de wijn van de dwaling die ons in die bekers te drinken werd aangereikt door dronken leermeesters; en als we niet dronken kregen we slaag en we hadden geen gelegenheid om bij een nuchtere rechter in beroep te gaan” (Belijdenissen I, XVI, 26). Laten we het ondeskundig en gewetenloos geklungel van onze media blijven aanklagen, totdat ze zich aan de kant van de lijdende Syrische bevolking scharen!
P. Daniël
09-10-2015 om 18:38
geschreven door Gust Adriaensen
|
