|
Zaterdag 2 vrijdag 8 maart 2013
In de byzantijnse liturgie zijn er twee feesten voor de verering van Jezus Kruis. Op 14 september wordt de Verheffing van het Kruis gevierd ter herinnering aan het terugvinden van het Kruis door de heilige Helena (in 320?). En deze derde zondag in de veertigdagentijd werd in Constantinopel eveneens toegewijd aan de verering van hert heilige Kruis. Veel later werd dit feest over alle kerken van de byzantijnse ritus verspreid. Na de eucharistie houden we een processie met het heilig Kruis op de grote binnenkoer. We houden halt onder de toren. Daar is een nis met een altaar. Hier nemen we uitgebreid de tijd voor de voorbeden: voor de nieuwe paus, voor de Kerk, voor de wereld, voor de vrede in Syrië enzovoort.
s Zondags overdag hebben we meerdere ontploffingen gehoord, maar s avonds was er een voltreffer vlakbij. We waren juist aan het delen over de zeven brieven van Johannes aan de zeven kerken van Klein-Azië (Apocalyps 2 en 3). Plots was er zulk een geweldige ontploffing alsof het klooster opgeblazen werd. Nada springt met een schreeuw op en holt naar haar kamer om haar baby te halen. Het kind weende maar viel daarna toch weer rustig in slaap. Achteraf hoorden we dat het leger een smokkelbende had onderschept die mazout van Syrië naar Libanon smokkelt, langs het Libanongebergte. Het was wel vlakbij op de weg langs het klooster. We hebben samen even gebeden en zijn daarna toch maar gewoon doorgegaan met onze lezing. Ook maandag hebben we enkele kleinere ontploffingen gehoord.
Maandagavond overvalt ons een raar gevoel. Plots krijgen we geen van onze drie vaste contacten aan de lijn. We gaan samen in de kerk even bidden en beginnen het rozenhoedje, afgewisseld in het Arabisch en Frans. Onder het vijfde blijde mysterie, de terugvinden van Jezus in de tempel krijgen we telefoon. Er is in Damascus een ontmoeting geweest met de grootmoefti Hassoun en driehonderd geestelijke leiders die bevestigen dat ze de weg van de verzoening, de mussalaha, verder zullen gaan. Hassoun is een zeer gematigd man, die destijds door de president werd aangesteld ter vervanging van zijn erg extremistische voorganger. In het begin van de Syrische crisis werd zijn zoon vermoord en sindsdien houdt hij niet op samenkomsten te leiden om verzoening te prediken. Moslims en christenen hebben samen gebeden, waarbij nauwelijks het verschil merkbaar was tussen beide, zo wordt ons meegedeeld. Bovendien werd daar beslist een groot stuk land, naast ons klooster, aan ons te geven om er een opvangcentrum te maken voor Syrische weeskinderen en voor een ziekenhuis.
Bovendien vernemen we nog het verheugende nieuws dat de container, (met vele levensmiddelen van edelmoedige schenkers) enkele weken geleden vanuit Antwerpen verzonden, al toegekomen is in Tartous. Het is echter onmogelijk deze nu naar ons te brengen en nog onveiliger is het om hier het voedsel uit te delen. Een bedrijfsleider , die die zelf met zijn gezin ook verbonden is met onze gemeenschap, en die in Tartous woont heeft de taak op zich genomen om de meest noodlijdenden op geordende wijze te helpen. Het was voor ons een grote vreugde én geruststelling. Zelf zullen we nog even moeten wachten totdat de weg veilig genoeg is om de container met de persoonlijke spullen voor ons tot hier te krijgen. Mag ik langs deze wel alvast hartelijk dank zeggen aan alle gulle gevers! Het mooie is dat, over alle geloofsverschillen heen, mensen die in nood zijn elkaar nu helpen.
Het leger is een tijd geleden van op een afstand van 1 km van hier weggetrokken (tussen het klooster en het anti Libanongebergte). Immers, de soldaten van vele kleine legerposten (+/- 12 man) over heel het land verspreid, zijn door terroristen veelvuldig uitgemoord (wist je dat de meerderheid van alle doden in deze oorlog soldaten zijn?). Nu heeft het leger terug post gevat op twee plaatsen in onze buurt. Uit reactie hebben de terroristen meteen twee mannen van aanzien ontvoerd. Het ziet er naar uit dat hier een beslissende slag zal uitgevochten worden. Omdat er dan gemakkelijk brokstukken bij ons kunnen vallen zoals reeds tweemaal gebeurd is - worden de veiligheidsvoorzieningen grondig vernieuwd. En, zoals we al eerder gezegd hebben, als je per abuis een obus in uw wasbak krijgt, kun je je tandenborstel wel vergeten. Vermits ik de enige bewoner in de Romeinse toren ben die over iets als een wasbak beschik, ben ik dus de enige die op deze manier zijn tandenborstel kan verliezen. Denk niet dat wij er altijd zo mee lachen. Wij zullen alles doen om alle mogelijke risicos te vermijden, maar ons familiaal gevangenisleven trachten we inmiddels door humor wat te verlichten. Het is goed in deze omstandigheden de humor wat ernstiger te nemen (een raad die ik graag overneem van Viktor Frankl).
Ons soennitisch gezin op de boerderij zal het meeste gevaar lopen en ik weet niet of zij kunnen blijven. De boerderij bevindt zich aan de andere kant van het terrein tegen de ringmuur. Maar daar achter liggen enkele boerderijen die al lang haarden van verzet zijn. Als er gevochten gaat worden zullen zij het meeste kans lopen brokstukken te krijgen. En het is een gezin met vier kleine kinderen. Ze zijn vroeger al eens, bij gevaar, bij ons komen slapen maar dat is geen vaste oplossing. Trouwens, er kan ook overdag gevochten worden. Jammer. Het zijn niet alleen harde werkers maar ook lieve mensen. Telkens wanneer wij een uitstap deden op het terrein was er altijd een moment dat er met die kinderen gespeeld werd.
Vandaag donderdag is moeder Agnes-Mariam op uitnodiging van Rusland vertrokken naar Genève samen met een Syrische delegatie, waaronder cheikh Mouhammad Izzar Al Moutarada, algemene secretaris van de musslaha-beweging (verzoening). Zelf is zij de algemene secretaris van ISTEAMS (International Support Team and Solidarity), dat gesteund wordt door mensen uit de hele wereld.
10-03-2013 om 19:54
geschreven door Gust Adriaensen
|
De tradowindhanen worden overal in Vlaanderen vervangen
