Het kan verkeren. Een week geleden nog maar zat Bieke Purnelle in zak en as. Haar ontreddering en grauwe rouw waren grenzeloos diep. Geen Parijs-Roubaix.

'Geen renners met ontstoken teelballen van het gerammel over schots en scheef neergekwakte kasseien’, schreef ze. Een monumentale zin, een constructie die er staat als een huis. 

Wat een tegenstelling met Biekes lyrische extase in DS van 19 oktober. De Ronde, Vlaanderens mooiste. Ook voorzien van kasseien, sommige schots en scheef neergekwakt.

Maar geen woord deze keer over de ontstoken teelballen van Mathieu of Wout. Die passen niet in het Vlaamse Paradise Regained.

21-10-2020 om 10:11 geschreven door Gust Adriaensen