|
XI/3
Vrijdag 15 januari 2016
Zeep, kaarsen, kruiden en andere ”monastieke producten”
De ietwat ongewone tijd en bijzondere sfeer van de eindejaarsfeesten loopt ten einde. De kerststallen worden opgeruimd en de bezoekers gaan terug naar huis. Hier en daar wordt verder gewerkt aan het herstel van de schade aan de gebouwen en het onderste gedeelte van het atrium kreeg een nieuwe verflaag. Heel deze week werd nog genoten van de sfeer van “Epiphanie”. De liturgische teksten en gebeden spreken vooral over de doop van Jezus in de Jordaan. Door zijn doop heeft Jezus het water geheiligd dat ons heiligt. Met de fraters hebben we het goede materiaal gevonden en uitgeprobeerd om kaarsen te maken. We kunnen nu een gewone dunne kaars maken van 18 cm die 8 uur brandt. En als beide machines volop werken kunnen er vele duizenden per dag gemaakt worden. De zusters hebben druk geëxperimenteerd met het maken van sierkaarsen en zeep. Zij blijven creatief prutsen met vormen, kleuren en geuren. Het resultaat zal binnenkort wel ergens op onze website te zien zijn (maryakub.net). Terwijl het atrium vol staat met herders, engelen, wijzen, ossen, ezels, schapen en kamelen, klaar om opgeborgen te worden, krijgen we bezoek van vijf moslimvrouwen uit het dorp. Ze willen deze vrije dag (vrijdag) bij ons doorbrengen. Twee van hen zijn gehandicapt en moeten met hun rolstoel over de trappen in de kerk gedragen worden, zoals de lamme uit het evangelie van vandaag. In de gebeden besteden we extra aandacht aan hen. Daarna wordt het echter moeilijk met twee rolstoelen in onze refter. In België wordt dit probleem opgelost worden door de “toegankelijkheid voor gehandicapten” algemeen verplicht te maken. Hier wordt dat creatiever aangepakt. De tafels worden in het atrium geplaatst en allen eten in het atrium, waar het trouwens niet kouder is dan in de refter. De gehandicapten krijgen extra dekens. Onder de maaltijd vertellen ze hun ervaringen op de werkvloer. Zij werken namelijk in het tapijtenfabriek in Qâra. Al moet er een en ander aangepast worden, zij zijn echte tapijtenmaaksters van met de hand geweven tapijten. Denk je dat deze gehandicapte meisjes niet meer deugd hebben aan hun handgeweven tapijten dan aan een wet voor super modern aangepaste toegankelijkheid van alle gebouwen?
Er blijft één groot probleem. Voor de oorlog trok heel Syrië vele toeristen en kwamen er ook hier menigten bezoekers van heinde en verre. Dagelijks werden allerlei producten verkocht: geneeskrachtige zalven, kruiden, the, confituur van onze fruitbomen, zelf gemaakte religieuze voorwerpen. Bovendien zien we vol verwachting uit naar het ogenblik dat we weer in alle veiligheid kunnen werken op ons eigen terrein met zijn duizenden olijfbomen, amandelbomen en allerlei fruitbomen (abrikozen, kersen, vijgen, granaatappels, peren, appels...). De hoop blijft onze ongeneeslijke ziekte. De spontane verkoop ligt evenwel helemaal stil. Dit is ook het probleem van andere kloosters, waarmee we in contact staan en waarvoor we een gezamenlijke verkoop zoeken: “monastieke producten” voor de ‘verlichting’ van lichaam en geest. In België en elders zouden al deze producten zeker vlot hun weg vinden. Zou een transport per container rendabel kunnen zijn?
Madaya, een erg eentonig refrein
De belaagde bevolking van de stad Madaya (N Damascus, aan Libanese grens) blijft in de actualiteit. Sinds vijf jaar worden in heel Syrië aanslagen gepleegd, mensen op de vlucht gedreven, de infrastructuur vernietigd, honderdduizenden mensen gedood... zogenaamd allemaal door de schuld van de Syrische regering (leger en vooral president). Tienduizenden terroristen, gezonden, opgeleid, gefinancierd en bewapend door westerse landen en hun vrienden van de golfstaten, doen zogezegd hun uiterste best om democratie, vrijheid, vrede en welvaart te brengen. Onze NAVO heeft succesvol de “Arabische Lente” in Libië ingevoerd, waardoor het feest van de zo vurig gewenste totale chaos nu kan gevierd worden met onbeperkte mogelijkheden. En in Syrië wil dit zelfs na vijf jaar maar niet lukken... door de schuld van de regering. En nu melden de media dat de bevolking van Madaya honger lijdt... natuurlijk door de schuld van de Syrische regering. In oktober 2015 kreeg de bevolking 31 vrachtwagens met hulpgoederen en voedsel. Leden van Daesh en Al Nousra hebben het voedsel in beslag genomen en aan woekerprijzen verkocht aan de bevolking, die ze eerst hebben uitgeperst.... natuurlijk door de schuld van de Syrische regering. Ondertussen heeft Hezbollah de stad omsingeld om te proberen de 600 jihadisten uit te schakelen. Deze ingewikkelde, moeilijke en nijpende situatie is natuurlijk de schuld van de Syrische regering. Dat Saoedi-Arabië in zijn oorlog tegen Jemen verboden wapens gebruikt, is uitgelekt, juist op het moment dat er wereldwijd protest groeit wegens de executie van sheikh El-Nimr. Eindelijk eens iets anders, maar dit nieuws komt toch wel heel erg ongelegen. Dat mensen kwaad gaan spreken van het door het westen zozeer geliefkoosde Saoedi-Arabië, mag uiteraard niet toegestaan worden. Saoedi-Arabië en Qatar met hun machtige tv-ketens (Al-Arabiyya en Al-Jazeera) beslissen onmiddellijk een campagne op te zetten om de aandacht af te leiden. Ze hebben foto’s van uitgehongerde mensen in voorraad. Een schokkend beeld van een uitgehongerd meisje wordt verspreid als zijnde van Madaya en heel de Atlantische pers draait op volle toeren. Van Vlaanderen tot Colorado spreekt men schande van die duivelse Syrische regering. De foto was vroeger gepubliceerd als een Syrisch meisje in Jordanië en later als een stervend Palestijns kind in Yarmouk, maar in feite is het een kind uit Z. Libanon. Schokkende beelden, geschikt voor polyvalent gebruik. Iets gelijkaardigs voor andere foto’s die de dramatische toestand moeten illustreren... . De verantwoordelijke van het internationale comité van het Rode Kruis (ICRC) in Damascus zegt uitdrukkelijk dat er in Madaya geen bevolking is die uitgehongerd wordt. Wel getuigt de bevolking zelf van grove misdaden vanwege de terroristen. De dagelijkse ervaring in Syrië leert dat de regering het mogelijke doet om de bevolking te helpen o. m. door de prijs voor het brood als basisvoedsel heel laag te houden. Het is niet onze taak om gelijk welke regering, president of staatshoofd te verdedigen, maar wel om van de waarheid te getuigen, opdat duidelijk wordt wie de onschuldige slachtoffers zijn en wie de misdadigers. In het toeristisch centrum van Ankara in de buurt van de beroemde Hagia Sofia en de Blauwe Moskee werd vorige week dinsdag een zelfmoordaanslag gepleegd met tien doden en vijftien gewonden. Onze media tonen fier de Turkse president R.T. Erdogan (als een onschuldige koorknaap, in feite de wereldleider van de terroristische moslimbroeders) die de schuld daarvan uitdrukkelijk aan Syrië geeft. Dat de dader in feite de 28 jarige Nabil al-Fadhli was uit Saoedi-Arabië en als “Syrische vluchteling” in Turkije gekomen, werd niet vermeld. En nu maar gespannen wachten op de volgende spectaculaire aanslag hier of elders. Wedden dat je kunt raden wie onze media als de schuldige zullen onthullen?
Wij blijven – ook erg eentonig vind ik - de moordende manipulatie van de hele Atlantische pers aanklagen. (Wil je grondige informatie over de wijze waarop deze . media ons al jaren bedriegen, lees o.a.: CHAMY André, Madaya: une nouvelle manipulation médiatique, Réseau voltaire, 12 januari 2016; Al-Jaafari: Terrorists seized humanitairian aid send to civilians, Sana, 12 januari 2016; op “le salon beige”, 14 januari 2016 kun je een video zien van RT ”In the Now”: désinformations: les médias montrent d’anciennes images pour couvrir la famine de Madaya en Syrie).
“Egypte, mijn volk...” (Jesaia 19, 25)
De landen van het Midden-Oosten moeten manu militari tot volledige onderworpenheid gebracht worden aan het westen. Daar zitten immers grote bodemrijkdommen en bovendien, wie daar baas is zetelt op een belangrijke troon om de rest van de wereld te overheersen. Ieder land afzonderlijk met militaire macht binnenvallen, zoals in Irak, wordt echter een beetje vermoeiend. Gemakkelijker is het terroristische groepen in te zetten om een land in de gewenste chaos te storten. En zo moesten de “vijandelijke” landen van het Midden-Oosten onder het bestuur komen van de terroristische moslimbroeders. In het begin van de jaren ’80 deden ze al een poging in Syrië door aanslagen, de gruwelijke moord op 80 recruten, allemaal allawieten, en een moordpoging op president Hafez, de vader van de huidige president. Deze maakte evenwel korte metten met de onrust en roeide heel het nest van moslimbroeders uit. Het bleef drie decennia rustig, totdat in 2011 een groot opgezet plan van destabilisatie op het getouw werd gezet, dat nog steeds niet afgehandeld is. In Egypte scheen het beter te lukken. Met massale fraude en steun van het westen werd Mohamed Morsi op 17 juni 2012 met een nipte meerderheid tot president verkozen. Onvoorstelbaar wat die man in één jaar tijd aan ontwrichtingen in Egypte klaar gekregen heeft. Zowat alles en iedereen werd buiten de wet geplaatst, behalve de moslimbroeders. Hij was het ook die “voor eeuwig” alle banden verbrak met de lekenstaat van Syrië en de sharia in het vooruitzicht stelde. Vroeger heb ik hierover al een schokkend rapport kunnen geven vanwege vrienden in Egypte. Alle partijen, behalve de moslimbroeders natuurlijk, eisten dat het leger zou ingrijpen, wat maarschalk Abdel Fathah el-Sissi tenslotte gedaan heeft in de nacht van 3 op 4 juli 2013. Ondertussen blijft het westen uiteraard de glorie en de terugkeer van de “democratische” president Morsi bezingen, maar el-Sissi hield stand. Hij wilde voor zich geen enkele politieke functie, maar het volk dwong hem president te worden, omdat er niemand anders was die sterk genoeg bleek. Immers, het westen bleef zijn steun verlenen aan de moslimbroeders, die de ene aanslag na de andere pleegden (en helaas blijven plegen).
Op het orthodoxe kerstfeest van 6 januari dit jaar beleefde Egypte de klap op de vuurpijl. Vorig jaar had el-Sissi al een toespraak gehouden in de beroemde universiteit van al-Azhar en de geestelijke leiders gevraagd om een “religieuze revolutie” in de islam te beginnen. Hoe is het mogelijk, zo vroeg hij, dat 1,6 miljard mensen de rest van de wereldbevolking (7 miljard) zouden moeten uitmoorden om zelf te kunnen leven? De moslimwereld, de Umma is zichzelf en de mensheid aan het vernietigen. Jullie, zo zei hij tegen de religieuze leiders, zijn verantwoordelijk voor God. Hij heeft evenwel het antwoord van de geestelijke leiders niet afgewacht en is zelf begonnen met zijn geestelijke revolutie. Hij deed wat nooit eerder een Egyptische president deed en nam deel aan de plechtige kerstviering van 6 januari 2016, voorgegaan door de Koptische paus Theodoor II in de St. Marcus kathedraal te Cairo. En el-Sissi sprak deze historische woorden: “God heeft ons verschillend geschapen op gebied van godsdienst, zeden, kleur, taal, gedrag, traditie en niemand kan ons dwingen tot één model... A.u.b. aanvaardt onze verontschuldigingen (in de periode van Morsi werden 12 kerken in brand gestoken). Indien God het wil zal er dit jaar geen enkele kerk en geen enkel huis meer zijn dat niet heropgebouwd is... Wij zullen nooit uw houding en die van de Paus gedurende deze periode vergeten. Dank aan allen. Vrolijk Kerstfeest”. En dan zijn hartenkreet: “Wij gaan elkaar beminnen, wij gaan elkaar liefhebben in het goede, wij gaan elkaar werkelijk beminnen”! Ondertussen hebben wij in onze gemeenschap juist op deze avond van Epiphanie genoten van een video van een koptische kerk in Egypte, waar meer moslims naartoe komen dan christenen (er zijn ook maar 10% christenen) en waar tijdens de dienst een jonge moslim genas van blindheid.
”God de Heer zal Egypte slagen toebrengen en het zo helen; zij zullen tot Hem terugkeren, en Hij zal hen verhoren en genezen. Op die dag verbindt een weg Egypte met Assur (Assyrië); Assur komt dan naar Egypte en Egypte naar Assur en samen met Assur dient Egypte God de Heer. Op die dag zal Israël als derde, naast Egypte en Assur staan, een zegen op aarde. God de Heer van de legerscharen zal hen zegenen met de woorden: Gezegend zijn Egypte, mijn volk, Assur, het werk van mijn handen, en Israël, mijn erfbezit” (Jesaia 19, 22-25, een profetie van acht eeuwen voor onze tijdrekening).
P. Daniel
15-01-2016 om 19:48
geschreven door Gust Adriaensen
|
