Onder de titel ‘Een antifeministische miskleun’, bekritiseert Mia Doornaert in De Standaard van 13 november het standbeeld van de Britse ‘moeder van het feminisme’, Mary Wollstonecraft. Wat heeft dat naakte figuurtje met de vrouw zelf te maken, vraagt ze zich af.
Mia Doornaert laat zich over leeftijdsgenote Maggi Hambling (1945) toch wel erg laatdunkend uit. Hambling wordt beschouwd als een van de belangrijkste, nog levende Britse plastische kunstenaars. Ze wordt 'geniaal' en 'controversieel' genoemd. Het is opvallend dat de columniste de kritiek op het beeld, die de laatste dagen in de Britse media opdook, grotendeels overneemt. Vergelijk bv. de uitspraak van de feministische auteur Caroline Criado Perez, die het beeld ter ere van Wollstonecraft 'catastrophically wrong' noemde en zei dat het een belediging was voor Wollstonecraft: 'I can't see her feeling happy to be represented by this naked, perfectly formed wet dream of a woman', met passages in Doornaerts tekst.
Dat zij de reactie van Hambling op de kritiek ‘van de pot gerukt’ vindt, doet de wenkbrauwen fronsen. Hambling stelt namelijk dat het haar niet te doen was om een realistische afbeelding te maken, waarbij historische klederdracht zou passen. Nee, door een naaktsculptuur wil zij beklemtonen dat de strijd voor evenwaardigheid van man en vrouw NU nog altijd voortduurt en nodig is. Dat vind ik op zijn minst een respectabele opvatting.
15-11-2020 om 10:08
geschreven door Gust Adriaensen
|