|
Tijdens een vormingsdag van TJC-II-Belgium in Retie, waaraan 60 christenen uit Vlaanderen en Nederland deelnamen, hield Peter Hocken een diepgravende en inspirerende lezing over de Messiaanse Hoop, de toenadering tussen christenen en joden.
Peter Hocken is een Britse rooms-katholieke priester, theoloog en auteur. Hij is lid van het Internationale Comité van TJC-II.
Hieronder vindt u een synthese van zijn lezing:
------------------------------
De visie voor de verzoening tussen jood en niet-jood in de Messias, zoals TJC-II die beleeft, vereist de verzoening van de joodse en de christelijke overtuigingen met betrekking tot de vervulling van de eindtijd.
Hoe heeft het afstand nemen van de joodse wortels de hoop van de Kerk m.b.t. de eindtijd verzwakt?
Christenen begonnen te spreken over de Kerk als het nieuwe Israël, waarbij ze beweerden dat de Kerk erfgenaam was geworden van alle beloften van God, vanuit de veronderstelling dat de beloften aan Israël op de Kerk waren overgegaan, vanwege het ongeloof van Israël. De beloften werden opnieuw geïnterpreteerd door de Kerk in een vergeestelijkte context, zoals het Beloofde Land dat een symbool werd voor de hemel, het aardse Jeruzalem werd vervangen door het hemelse Jeruzalem en de regering van de Messias werd de heerschappij van de verheerlijkte Christus vanuit de hemel.
Deze vergeestelijking betekent een breuk met de Messiaanse hoop van Israël. Men geloofde dat de beloften van het Oude Testament volledig vervuld waren bij de eerste komst van Christus. De tweede komst van Jezus in heerlijkheid werd niet langer beschouwd als een vervulling van de Messiaanse beloften. Er werd aangenomen dat bij Jezus' wederkomst, Hij zal komen om ons vanuit de schepping naar de hemel te brengen.
Zo heeft de Kerk een eindtijdleer ontwikkeld, die geheel afwijkt van de hoop van Israël. De Kerk heeft zich gericht op de vervulling die in de hemel zal plaatsvinden en Israël op de vervulling en bevrijding die op aarde zal plaatsvinden.
Door die uiteenlopende eindtijdverwachting zijn we erfgenamen geworden van een situatie waarin de Kerk de opstanding en de verheerlijking door het Kruis benadrukt, terwijl he tjoodse volk nog steeds de geldigheid van de beloften m.b.t. het land Israël en de stad Jeruzalem benadrukt. De joodse en de christelijke werelvisie kunnen alleen bij elkaar gebracht worden door het licht van de Heilige Geest;
Wat kunnen wij daarin bij elkaar brengen?
De Messiasbelijdende joden moeten visie krijgen op de centrale rol van de dood en de opstanding van Jesjoua in het Nieuwe Verbond, tezamen met de machtige transformatie die de lichamelijke opstanding uit de dood op de laatste dag zal meebrengen. De dag van de Shabbat wordt gevolgd oor de dag van de opstanding. De christelijke kerken moeten van de joodse gelovigen in Jesjoua de joodse visie ontvangen van de Messiaanse vervulling in en van deze schepping, de vervulling van de bleoften aan Israël m.b.t. het volk, het land en Jeruzalem.
Het is op dit moment in de geschiedenis nog niet mogelijk om tot een juiste synthese van de joodse en de christelijke tradities over de eindtijd te komen. Om tot deze verzoening te komen, waar TJC-II aan werkt, moeten al onze theologieën een uitzuivering ondergaan, zodat alles wat daarin van de Heer is, bij elkaar gebracht kan worden in 'de ene hoop', waartoe wij allen geroepen zijn:
Ef. 4, 3-4: Beijvert u de eenheid van de Geest te behouden door de band van de vrede: één lichaam en één Geest, zoals ook gij geroepen zijt tot één en dezelfde hoop, waarvoor Gods roeping borg staat.'
14-02-2015 om 19:42
geschreven door Gust Adriaensen
|
