|
XI/4
Vrijdag 22/1/2016
Een tijd van inkeer
an deze rustige periode willen wij, de broeders, gebruik maken om onze jaarlijkse retraite te houden. “Retraite” betekent zich terugtrekken. Drukke baasjes die het dagelijkse gemeenschapsleven kleuren door hun veelzijdige inzet en allomtegenwoordigheid, zijn plots nagenoeg onzichtbaar en onhoorbaar. Ze zijn enkel in de eucharistieviering aanwezig. Het lijkt wel alsof het gemeenschapsleven gedeeltelijk stil valt. En wat doen ze in hun retraite behalve zich terugtrekken? In de voormiddag en de namiddag besteden ze tweemaal zoveel tijd aan gebed als anders en ze besteden ook geruime tijd aan geestelijke lezing. In afzondering verrichten ze handenarbeid of knappen een kwarwei op. ’s Middags en ’s avonds wordt voor hen eten klaar gezet, dat ze in stilte komen halen en op hun kamer verorberen. Het doel is: komen tot vereniging met God. Hierbij helpen Schriftlezing en de werken van de woestijnvaders, kerkvaders of geestelijke schrijvers. In onze karmelitaanse spiritualiteit heeft “de Bestijging van de Berg Karmel” van St. Jan van het Kruis uiteraard een grote plaats. Deze mag gerekend worden tot de beste beschrijving en ontlediging uit gans de christelijke mystiek. Als handleiding zijn er verder de sublieme pareltjes uit de orthodoxie, zoals “De verhalen van de Russische pelgrim”, van een onbekende monnik uit de 19e eeuw. Het begin van zijn verhaal zet ons al op weg: “Door de genade van God ben ik mens en christen, door mijn daden ben ik een grote zondaar, van beroep ben ik pelgrim zonder onderdak, uit de laagste klasse, altijd zwervend van plaats naar plaats. Als bezit heb ik een zak op mijn rug met droog brood en in mijn jas de heilige Bijbel, dat is al”. Hij leerde het voortdurend inwendig gebed beoefenen aan de hand van het Jezus gebed: “Heer Jezus, Zoon van God, heb medelijden met mij”. Hiermee overwon hij alle moeilijkheden en leefde voortdurend in een voor de wereld bijna onbegrijpelijke vreugde.
Is de woestijnstorm in Syrië stilaan gestild?
De koude oorlog tussen de VS en de Sovjet-Unie met het Oostblok eindigde met de val van de Berlijnse muur, de ineenstorting van de Sovjet-Unie en de ontbinding van het Warschau-pakt. De periode van een “bipolaire” wereld met de stille strijd tussen twee wereldheersers was voorbij en de weg lag open voor de alleenheerschappij van Amerika. Deze nieuwe periode begon precies een kwart eeuw geleden, op 17 januari 1991 met de oorlog van Amerika tegen Irak, “woestijnstorm” genaamd, die nog steeds voortduurt. Met behulp van de NAVO voerde Amerika verder oorlog (zogenaamd “humanitaire operaties voor de vrede”) tegen Joegoslavië (1999), tegen Afghanistan (2001), tegen Irak (2003), tegen Libië en daarna tegen Syrië (vanaf 2011). Deze operaties gingen gepaard met oorlogen van Israël tegen Libanon en de Gaza, van Turkije tegen de Koerden van de PKK, van Saoedi-Arabië tegen Jemen. Tegelijk werden Daesh en andere terroristische groepen opgericht in dienst van de VS en de NAVO en werd een staatsgreep georganiseerd in Oekraïne om een nieuwe koude oorlog tegen Rusland te lanceren. Alles tegen het internationaal recht en de soevereiniteit van de volken in. Ondertussen eindigde evenwel de alleenheerschappij van de VS, nl. op 30 september 2015, de dag waarop Rusland effectief de strijd tegen het terrorisme in Syrië aanvatte. Toch blijft de Amerikaanse politiek er op gericht de ontwikkeling van de volken van het Midden-Oosten te beletten door de soevereiniteit van hun landen te vernietigen, volgens het principe “verdeel en heers” of “de creatieve chaos” (en Rusland op alle mogelijke manieren trachten te boycotten, te benadelen en te diaboliseren; kijk hiervoor gewoon naar hetgeen onze pers over Rusland of Putin publiceert).
De komst van de Russen, ruim honderd dagen geleden, werd in Syrië enthousiast onthaald. Bij meerderen leefde de hoop dat zij ook een einde zouden maken aan de terroristische activiteiten. Dit bleek evenwel een ijdele hoop. Rusland alleen kan en wil het inmiddels immens uitgegroeide terrorisme in Syrië, in het Midden Oosten en in de hele wereld, niet stoppen. En als dit niet eensgezind en effectief wordt bestreden door alle wereldleiders, blijft het terrorisme als een kanker voortwoekeren. Putin heeft vanaf het begin duidelijk gemaakt wat hij nastreeft. Op 11 oktober 2015 verklaarde hij in een interview met Vladimir Soloviev op TV Russia 1: “Ons doel is het wettig gezag stabiliseren en de voorwaarden scheppen voor een politiek akkoord.” Dat is realistisch. Er zijn in Syrië ongeveer 100.000 manschappen om het land en zijn bevolking te ondermijnen. Zij beschikken over bases en trainingskampen in Turkije en hebben ook in Jordanië en Irak hun toevluchtsoorden. Daesh kan rekenen op een bijna onbeperkte toestroom van nieuwe strijders, uitrusting, materieel, logistieke steun en vooral geld. Het krijgt de steun van de VS, Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije, Israël en meerdere Europese landen. Saoedi-Arabië heeft een coalitie opgericht tegen het terrorisme, maar dat is in feite een terroristische coalitie van soennieten tegen de sjiieten om Daesh te versterken. Hoe kan het Syrische leger hiertegen bestand blijven na een bijna vijf jaar uitputtende oorlog? Naar schatting 100.000 soldaten zijn gesneuveld. Het leger heeft ook aan materiaal zware verliezen geleden. Bovendien is de infrastructuur van het land voor een groot deel verwoest, waardoor de economie erg verzwakt is, wat een algemene mobilisatie onmogelijk maakt. Toch beschikt het leger over grote steun vanwege het volk. De eenheid van volk, leger, regering en president, vormt de kracht van Syrië. Dit wekt een immense hoop voor de toekomst en blijft een bijna onuitputtelijke bron van moed. En waarom zouden wij niet mogen stellen dat de blijvende weerstand van Syrië een wonder is van Gods bescherming, waar wij dagelijks voor bidden?
Heeft Vl. Putin zijn doel bereikt? De Russische luchtmacht in Syrië is ongeveer één regiment groot, maar heeft resultaten behaald voor drie regimenten. De inzet van de Russen was vanaf het begin zeer efficiënt en zeer systematisch, maar beperkt. Dank zij hen zou het leger zowat 217 dorpen en woongebieden bevrijd hebben. Bovendien is het Syrische leger nu over nagenoeg heel het land in het offensief. De Russen hebben geholpen om de balans te doen overhellen in het voordeel van Syrië, maar het land is nog lang niet van de massa terroristen bevrijd. Wordt een dorp bevrijd dan trekken de terroristen zich terug in een ander dorp. Wordt ook dat dorp bevrijd dan keren ze terug naar het eerste dorp. Wat de steun aan de stabilisatie van het wettig gezag betreft, heeft Putin ruimschoots zijn doel bereikt. Ook wat betreft het scheppen van voorwaarden voor een politiek akkoord. In minder dan een maand tijd heeft Putin gezorgd dat president Assad aan het hoofd van de Syrische regering in Damascus een politieke realiteit is, die de westerse landen graag of met tegenzin, moeten aanvaarden. Het dictaat “Assad moet weg” is, politiek gezien, in de kiem gesmoord. Het Syrische volk zal hieromtrent geen beslissingen aanvaarden vanwege welke buitenlandse mogendheid ook.
Voor de toekomst blijven er enkele grote vragen open. Vooreerst omtrent Turkije, dat zich steeds meer als een boevenstaat manifesteert, bestuurd door een grootheidswaanzinnige, die voorlopig nog door het westen en de NAVO volop wordt gesteund. De illegale praktijken van de familie Erdogan in verband met de olieverkoop van Daesh zijn inmiddels bekend. Het land zelf geraakt steeds meer in de greep van het geweld. Al zal de Turkse president niet wijken, het kan wel een verzwakking betekenen voor de door hem beschermde Daesh. Wat zal er gebeuren met Saoedi-Arabië? De 80-jarige koning Salman en zijn 30-jarige onbezonnen en impulsieve zoon prins Mahomed (die met Israël een hopeloze oorlog tegen Jemen begon) regeren als absolute alleenheersers. Het wahabisme is de enige toegelaten staatsgodsdienst maar steunt slechts op een deel van het volk. Volgens sommigen staat het land op instorten (Th. Meyssan, Vers l’effondrement de l’Arabie-Saoudite, Réseau voltaire, 11 januari 2016; Abdel Bari Attman, Arabie: un roi qui veut ‘singer’ Georges Bush!, Irib, 11 januari 2016). Verder vragen we ons af in hoeverre Iran zich kan en zal inzetten om te beletten dat Syrië en Irak ontmanteld worden, zoals generaal Jaafari, de chef van de garde van de islamtische revolutie (CGRI) beloofd heeft. Iran steunt in elk geval het verzet van Syrië. Anderzijds voeren de Russen geleidelijk hun steun aan het Syrische leger op met meer en zwaarder materiaal, wat de bewegingsvrijheid van Daesh steeds meer inperkt. Tenslotte controleert het Syrische leger, gesteund door Hezbollah, ook steeds meer gebieden van de meer dan 800 km grens met Turkije, wat beslissend is voor de zuivering van Syrië. Neen, de “woestijnstorm” is niet gestild maar de motor begint wel te sputteren. Alle mogendheden worden uitgenodigd om tot een politiek akkoord te komen, de soevereiniteit van Syrië te erkennen en de aanspraken op het land en zijn rijkdommen op te geven. Wat ieder daarvoor in de plaats wil krijgen is mij volkomen onbekend. In ieder geval zal Syrië pas bevrijd zijn wanneer heel het Midden-Oosten bevrijd is. (Semaine 13 de l’intervention russe en Syrie: dissiper les mensonges, Saker Francophone, 2 januari 2016).
De apocalyps is begonnen, onze redding is nabij
De huidige wereld is de beste, want hij is in staat meer mensen te redden dan ooit. Toch is deze wereld ook de slechtste die er ooit geweest is, omdat hij meer mensen de dood injaagt dan ooit voorheen. Onze wereld kan nu gans het mensengeslacht vernietigen en de hele planeet erbij. Dit is geen verre illusie meer, het recept ligt klaar voor onmiddellijk gebruik. De oorlogen zijn de motor van de wetenschappelijke en technische vooruitgang en deze staat vooral in dienst van meer vernietiging. Sinds zowat 2,5 eeuw beleven we een versnelde toename van oorlogen met vernietigingswapens, die steeds meer doden eisen. De oorlogen van Napoleon joegen een miljoen mensen de dood in. De Franse Revolutie had al drie miljoen mensen afgeslacht, omgebracht of uitgehongerd. In onze tijd hebben de Amerikaanse oorlogen tegen Irak alleen al, samen met de sancties, meer dan twee miljoen Irakezen gedood, waarvan meer dan een half miljoen kinderen. De hoofdschuldige hiervan geniet van een buitensporig pensioen op zijn ranch in Texas. Het geweld neemt toe en de moordenaars gaan vrijuit. Over de rechten van mensen in een oorlog wordt al lang niet meer gesproken en nog minder over de rechten van gevangenen. Het wereldterrorisme leidt zijn eigen leven en handelt boven iedere wet of internationaal gezag. Blaise Pascal (+ 1662) zei het al: “als de rechtvaardigheid niet versterkt wordt, zal de kracht gerechtvaardigd worden”. Het is de wet van de jungle, het recht van de sterkste, dat het geweld rechtvaardigt. Erger nog, in een conflict zoals in Syrië tussen het wettige leger en het wereldterrorisme kan een internationaal opgelegd staakt-het-vuren in feite gebruikt worden om het wettig gezag te beletten zijn taak van verdediding van het volk te volbrengen. Voeg hierbij de wereldwijde massa-executies vanwege abortus, eugenetische praktijken en euthanasie. De “Rechten van de mens”, die na WO II opgesteld werden als een herbevestiging van het natuurrecht, zijn een wapen geworden om de meest anti-natuurlijke rechten af te dwingen en het moordend geweld te promoten. Dit werd mogelijk doordat “de mens” als begunstigde vervangen werd door een “losstaand individu” en dit individu aangespoord werd om los van alle werkelijkheid en zelfs los van zijn eigen natuur, zoveel mogelijk ‘rechten’ voor zichzelf op te eisen. De plichten die altijd met de rechten gepaard gaan, komen niet meer ter sprake. Abortuswetgeving vernietigt het recht op leven van de zwaksten, de ongeboren kinderen. In de vijfde eeuw voor het christendom wist de Griek Hippocrates, de “vader van de geneeskunde” (460-377 v. Chr.) al dat een kind in de moederschoot tot de mensenfamilie behoort en dus heilig is. Nu is niets meer heilig en dus ook niets meer veilig. De mens als losstaand individu wordt aangespoord tot een absurde, absolute zelfbeschikking, zo iets als het uitvinden van zichzelf.
De bron van het kwaad is onze neiging tot slechte navolging. We verlangen wat anderen verlangen, hebben of zijn. Wereldheersers zijn jaloers op de bodemrijkdommen van andere landen en sleuren de halve wereld mee in een oorlog op leven en dood. En uiteindelijk zijn alle oorlogen maar een nabootsen van een vorige oorlog op een veel gruwelijkere wijze, omdat wetenschap en techniek inmiddels weer eindeloos nieuwe mogelijkheden van doden en vernietigen ontwikkeld hebben. Het begon heel lang geleden. Eva volgde de wil van de slang en Adam volgde het verlangen van zijn vrouw. Cain was jaloers op zijn broer Abel en doodde hem. De Franse Revolutie is als een vroegtijdige ontsporing van de waanzin van Napoleon en WO II een nabootsing van WO I. De wederzijdse nabootsing (of jaloezie) van Frankrijk en Duitsland hebben Europa geruïneerd totdat Konrad Adenauer, Robert Schuman en Charles De Gaulle Europa heruitgevonden hebben. De rivaliteit (of haat) van de VS (slaafs nagebootst door de NAVO en Europa) tegenover het huidige Rusland breekt het ene Europa van de heilige Benedictus van Nursia en de heilige Vladimir van Kiev weer in twee stukken. En de islam is niets anders dan een slechte kopie van het joodse en christelijke geloof, maar het wil zich met de sharia voorstellen als de “wereld van de vrede” (dar el salaam), precies zoals het wrede Romeinse Rijk de “pax romana” verkondigde en de Sovjetunie de “pax sovjetica”. Komt daar ooit een einde aan? Neen en ja. De mensheid wordt meegezogen in een draaikolk van geweld die alleen maar erger kan worden en die van zichzelf uit niet kan gestopt worden. We leven op de vulkaan van onze eigen gewelddaden. De apocalyptische beschrijvingen uit het Nieuwe Testament zijn veel realistischer dan sommigen willen aannemen en de eerste christenen hadden hiervan een levendiger besef dan de meeste gelovigen in onze tijd. “Er zal strijd zijn van volk tegen volk en van koninkrijk tegen koninkrijk; er zal hongersnood zijn, pest en aardbeving, nu hier dan daar. Dit alles is het begin van de weeën. Dan zal men u overleveren om mishandeld te worden en men zal u doden; alle volken zullen u haten omwille van mijn Naam. Dan zullen velen ten val komen en uit haat elkander overleveren. Tal van valse profeten zullen opstaan en velen zullen zij misleiden. Door het hand over hand toenemen van de zonde zal de liefde van de meesten verkoelen... Want zo verschrikkelijk zal die tijd zijn, als er vanaf het begin van de wereld tot nu toe nooit een geweest is, noch komen zal... deze dagen zullen verkort worden omwille van de uitverkorenen.” (aldus Jezus’ woord in Mattheus 24, 8...22). De mensheid is onherroepelijk op weg naar deze apocalyps.
Ruim tweeduizend jaar geleden heeft Jezus door zijn kruisdood de wereldgeschiedenis een totaal nieuwe wending gegeven. In zijn verschrikkelijke kruisdood heeft Hij, als de meest Heilige en Onschuldige, het geweld van al onze menselijke beschavingen geopenbaard. In zijn sterven heeft Hij alle onschuldige slachtoffers verenigd, vanaf de grondvesting van de wereld tot het einde der tijden. Hij staat voor altijd aan hun kant. Jezus verbrak de keten van wraak en weerwraak. Hij leerde dat er geen offers meer nodig zijn. De archaïsche godsdiensten met het offeren van een “zondebok” en de mythen met hun verborgen leugens en het offeren van onschuldigen, heeft Jezus, zoals niemand anders ontmaskerd als totaal ontoereikend voor het heil van de mensheid. We weten nu dat we helemaal geen vijanden nodig hebben die gedood zouden moeten worden om zelf even in vrede te kunnen leven. Daarvoor dienen we dan wel Jezus’ openbaring . te erkennen en na te volgen. De slechte navolging met jaloezie, hebzucht en machtsdrang dient afgezworen te worden om Jezus’ voorbeeld na te volgen als de goede navolging. In plaats van anderen te offeren, offerde Hij zichzelf uit liefde. Hij gaf ons het voorbeeld en de sleutel om alle geweld te overwinnen. De moeilijkheid ligt in het erkennen en navolgen van deze openbaring. En dat schijnt niet te gebeuren. Zoals Jezus gehaat werd zonder reden, zo wordt ook het christelijk geloof verworpen zonder reden. Friedrich Nietzsche (+ 1900) was een geniaal Duits filosoof en had beter dan vele anderen de radicale ommekeer van Christus’ kruisdood voor de mensengeschiedenis begrepen. Hij besefte dat de Gekruisigde, het teken van de vrede vanwege God, tegenover Dionysius stond, de Griekse god van de wereld, het genot en uiteindelijk het geweld. Hij schreef: “God is dood! God blijft dood! En wij zijn het die Hem gedood hebben. Hoe kunnen wij ons troosten, wij die moordenaars onder moordenaars zijn? Wat de wereld bezat aan het meest heilige en het meest machtige tot op deze dag, sterft bloedend onder ons mes. Wie zal ons reinigen van dit bloed?” (Gay Scienza, 1881). Hij begreep het, maar kon het niet aanvaarden en wilde de Übermensch zijn, die zich van het absolute meester maakt, wat hem tot de waanzin zal voeren. Nietzsche is dood maar God leeft en Christus is verrezen. Het christelijk geloof onthult de onmacht van iedere menselijke cultuur en wordt een ‘steen des aanstoots’. Hiertegen wordt wereldwijd strijd gevoerd. Het moderne denken is sterk nietzscheaans gekleurd. Velen in onze tijd missen het inzicht van Nietzsche, maar nemen wel zijn radicaal verzet tegen de Gekruisigde over. Wie een onvoorzichtig woord zegt in verband met het joodse volk, kan meteen aangeklaagd worden voor antisemitisme, ook al protesteert hij slechts tegen het onrecht van het zionisme. De islamofobie is inmiddels ook al een misdrijf. Christianofobie of haat tegen het christelijk geloof wordt echter als een vrijblijvende opvatting beschouwd. Met het christelijk geloof en Jezus’ Kruis kan wereldwijd gespot worden. Hiermee toonde Jezus nochtans hoe het geweld gestopt kan worden, maar de wereld wil zijn openbaring niet horen en niet volgen. Nietzsche hoefde maar één stap te zetten volgens zijn eigen inzicht, maar kon/deed het niet. En de wereld volgt eerder Nietzsche. Onze menselijke beschaving is mislukt en de Kerk heeft de definitieve ommekeer niet kunnen bewerken. In die zin zijn ook het christendom en de Kerk tot heden mislukt, afgezien van de helden, genieën, heiligen en martelaren, door het christelijk geloof gevormd. En het resultaat van onze mislukking is nu bekend: de apocalyps. Het is echter deze apocalyps die ons zal brengen naar de definitieve verlossing door de Wederkomst van Christus, die de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zal verzekeren. Zoals de apocalyptische teksten in de evangelies onmiddellijk voorafgaan aan de dood en de verrijzenis van Christus, zo zal ook onze apocalyps gevolgd worden door de definitieve doorbraak van Gods Rijk.
“Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt nabij...” (Lucas 21, 28).
“Hij (Christus) heeft vrede gesticht door in zijn persoon uit de twee één nieuwe mens te scheppen en die beiden in één lichaam met God te verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap heeft gedood” (Efeziërs 2, 15)
Aan Hem zij de glorie, de eer en de macht in de eeuwen der eeuwen. Amen!
P. Daniel
23-01-2016 om 13:25
geschreven door Gust Adriaensen
|
