Inhoud blog
  • 82% Belgen wil meer natuurherstel
  • Augustinusdag op 29 juni
  • Is Rik Torfs (nog) geloofwaardig?
  • De Oude Bleken in Mol
  • Ik kies natuur
    Archief per jaar
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • -0001
    Archief per maand
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 08-2023
  • 07-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 08-2021
  • 07-2021
  • 06-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 11--0001
    Archief per week
  • 18/03-24/03 2024
  • 11/03-17/03 2024
  • 04/03-10/03 2024
  • 26/02-03/03 2024
  • 19/02-25/02 2024
  • 12/02-18/02 2024
  • 05/02-11/02 2024
  • 29/01-04/02 2024
  • 22/01-28/01 2024
  • 15/01-21/01 2024
  • 08/01-14/01 2024
  • 01/01-07/01 2024
  • 25/12-31/12 2023
  • 18/12-24/12 2023
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 06/11-12/11 2023
  • 30/10-05/11 2023
  • 23/10-29/10 2023
  • 16/10-22/10 2023
  • 09/10-15/10 2023
  • 02/10-08/10 2023
  • 25/09-01/10 2023
  • 18/09-24/09 2023
  • 11/09-17/09 2023
  • 04/09-10/09 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 14/08-20/08 2023
  • 07/08-13/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 24/07-30/07 2023
  • 17/07-23/07 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 26/06-02/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 05/06-11/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 22/05-28/05 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 27/02-05/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 16/01-22/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 02/01-08/01 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 21/11-27/11 2022
  • 14/11-20/11 2022
  • 07/11-13/11 2022
  • 31/10-06/11 2022
  • 24/10-30/10 2022
  • 10/10-16/10 2022
  • 03/10-09/10 2022
  • 26/09-02/10 2022
  • 19/09-25/09 2022
  • 12/09-18/09 2022
  • 05/09-11/09 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 22/08-28/08 2022
  • 15/08-21/08 2022
  • 25/07-31/07 2022
  • 18/07-24/07 2022
  • 11/07-17/07 2022
  • 04/07-10/07 2022
  • 27/06-03/07 2022
  • 20/06-26/06 2022
  • 13/06-19/06 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 16/05-22/05 2022
  • 09/05-15/05 2022
  • 02/05-08/05 2022
  • 25/04-01/05 2022
  • 18/04-24/04 2022
  • 04/04-10/04 2022
  • 28/03-03/04 2022
  • 21/03-27/03 2022
  • 14/03-20/03 2022
  • 07/03-13/03 2022
  • 28/02-06/03 2022
  • 21/02-27/02 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 07/02-13/02 2022
  • 24/01-30/01 2022
  • 17/01-23/01 2022
  • 10/01-16/01 2022
  • 03/01-09/01 2022
  • 27/12-02/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 15/11-21/11 2021
  • 08/11-14/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 25/10-31/10 2021
  • 18/10-24/10 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 20/09-26/09 2021
  • 30/08-05/09 2021
  • 23/08-29/08 2021
  • 16/08-22/08 2021
  • 09/08-15/08 2021
  • 02/08-08/08 2021
  • 26/07-01/08 2021
  • 19/07-25/07 2021
  • 12/07-18/07 2021
  • 05/07-11/07 2021
  • 28/06-04/07 2021
  • 14/06-20/06 2021
  • 07/06-13/06 2021
  • 31/05-06/06 2021
  • 24/05-30/05 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 10/05-16/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 19/04-25/04 2021
  • 12/04-18/04 2021
  • 05/04-11/04 2021
  • 29/03-04/04 2021
  • 22/03-28/03 2021
  • 15/03-21/03 2021
  • 08/03-14/03 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 15/02-21/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 21/12-27/12 2020
  • 14/12-20/12 2020
  • 07/12-13/12 2020
  • 30/11-06/12 2020
  • 23/11-29/11 2020
  • 16/11-22/11 2020
  • 09/11-15/11 2020
  • 02/11-08/11 2020
  • 26/10-01/11 2020
  • 19/10-25/10 2020
  • 12/10-18/10 2020
  • 05/10-11/10 2020
  • 28/09-04/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 14/09-20/09 2020
  • 07/09-13/09 2020
  • 31/08-06/09 2020
  • 24/08-30/08 2020
  • 17/08-23/08 2020
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 20/07-26/07 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 29/06-05/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 30/03-05/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 26/08-01/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 12/08-18/08 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 04/02-10/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 21/08-27/08 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 17/07-23/07 2017
  • 10/07-16/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 22/05-28/05 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 18/01-24/01 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 27/04-03/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 28/11-04/12 -0001
    Archief per maand
  • 03-2024
  • 02-2024
  • 01-2024
  • 12-2023
  • 11-2023
  • 10-2023
  • 09-2023
  • 08-2023
  • 07-2023
  • 06-2023
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 06-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 10-2021
  • 09-2021
  • 08-2021
  • 07-2021
  • 06-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 11--0001
    Blog als favoriet !
    RASP

    31-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kracht van het rijm

    Gwendolyn Rutten, voorzitter van Open VLD en coalitiepartner van NVA, over Bart De Wever, voorzitter van NVA en coalitiepartner van Open VLD, met gevoel voor de kracht van het rijm:

    'Veel van de uitspraken van De Wever, zijn zever!'

    '

    31-12-2015 om 13:14 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rode kaart

    De Gucht jr., Van Peel, e.a. verweten de aartsbisschop dat zijn uitspraak 'katholieke ziekenhuizen hebben het recht euthanasie te weigeren' niet conform de wet was, dat hij zich boven de wet stelde. Dat is een zware beschuldiging die al vlug vals bleek te zijn. Van excuses van degenen die zwaar uithaalden naar De Kesel of van correcties vanwege de media, was weinig of niets te merken.

    Politici sloegen met de wet (die ze klaarblijkelijk niet geraadpleegd hadden of bewust misbruikten) de aartsbisschop om de oren om een aanval op een ethisch standpunt van de Kerk in te zetten en sterker te maken. Dat is spelen buiten het door de aanvallers zelf aangeduide perk. Hoe dan ook een niet erg fraaie tactiek.

    De discussie omtrent het al dan niet verantwoord zijn van abortus en/of euthanasie en onder welke voorwaarden of omstandigheden, is van een heel andere orde.

    De Gucht en co. verdienden dus op zijn minst twee gele kaarten: 1. onjuist en onverantwoord gebruik van de wet; 2. via een wettelijk gezien valse beschuldiging een ander oogmerk nastreven dan men door verwijzing naar de wet wil laten uitschijnen, nl. een aanval op het ethische waardekader van een andere persoon of instelling.

    Tweemaal geel is rood. In dit geval: donkerrood.

    31-12-2015 om 09:36 geschreven door Gust Adriaensen


    30-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Bronnen van zingeving'

    Johan Van Der Vloet, psycholoog en theoloog:

    De echte functie van religie en spiritualiteit is niet meer met macht of instituut verbonden, maar religie en spiritualiteit zijn wel 'mogelijke bronnen van zingeving'.

    'We hebben te weinig oog voor die spirituele hulpbronnen. Het is bon ton om religies weg te zetten als obscurantistisch en spiritualiteit als zweverig en egocentrisch. Maar ons Europees waardeverhaal is gebaseerd op de joods-christelijke overtuigingen omtrent het goed beheer van de aarde, gelijkwaardigheid, solidariteit, sociale rechtvaardigheid en vooruitgang.'

    30-12-2015 om 18:40 geschreven door Gust Adriaensen


    29-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wanneer excuses aan de aartsbisschop?

    Zowel in de bespreking van het wetsontwerp (23 april 2002) als in artikel 14 van de euthanasiewet, wordt vermeld dat 'instellingen het recht hebben om de toepassing van euthanasie te verbieden binnen de muren van de instelling' en dat 'geen persoon, (ook rechtspersonen') kan worden gedwongen om euthanasie uit te voeren.

    Wat hebben enkele politici de voorbije dagen getoeterd? De Gucht jr.(Open VLD): 'De aartsbisschop stelt zich boven de wet'. Van Peel (NVA): 'Op het vlak van de instellingen geldt het wettelijke recht om te weigeren euthanasie uit te voeren, niet'.

    En de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven hangt de slimmerd uit: 'Artsen kunnen weigeren, maar ik acht het onwaarschijnlijk dat de honderden artsen van Gasthuisberg allemaal zouden weigeren'. Als Torfs zich voldoende geïnformeerd had alvorens zijn rectorale mond open te doen en daarbij genoeg intellectuele eerlijkheid aan de dag wilde leggen, dan zou hij eraan toegevoegd moeten hebben, dat aartsbisschop De Kesel juridisch gelijk heeft en dat bv.Gasthuisberg als instelling wel wettelijk het recht heeft om te weigeren euthanasie uit te voeren.

    Het wachten is nu op excuses van al deze niet erg verlichte en/of zich (bewust?) vergissende geesten, aan de aartsbisschop.







    29-12-2015 om 11:22 geschreven door Gust Adriaensen


    28-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tendentieuze VRT

    Hoe is het mogelijk dat in het VRT-journaal geen gewag gemaakt wordt van het feit dat de ziekenhuizen wettelijk het recht hebben euthanasie te weigeren.

    Dat houdt dus in dat De Gucht en co. gewoonweg leugens vertellen wanneer ze beweren dat de uitspraak van de aartsbisschop illegaal is.

    Onvoorstelbaar tendentieus en bevooroordeeld vanwege de openbare omroep.

    28-12-2015 om 19:50 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hypocrisie of kennisgebrek van De Gucht en co.

    De Gucht jr. (Open VLD), Detiège (SP-A) en Van Peel (NVA) lopen storm tegen aartsbisschop De Kesel. Hun belangrijkste argument: de wet.

    Maar in tegenstelling tot wat De Gucht en co. beweren ,verplicht de euthanasiewet ziekenhuizen en andere verzorgingsinstellingen niet om euthanasie in hun zorgpakket op te nemen. De parlementaire documenten zijn hierover immers klaar, duidelijk en ondubbelzinnig.

    Een verwijzing naar het verslag van de Kamercommissie voor Justitie (p. 178): De voorzitter ( toenmalig volksvertegenwoordiger Fred Erdman) besluit dat in de juiste interpretatie van het voorliggende ontwerp instellingen het recht hebben om de toepassing van euthanasie te verbieden binnen de muren van de instelling. Geen lid verzet zich tegen deze interpretatie van de voorzitter (DOC 50 1488/009, zittingsperiode 2001-2002). In het verslag van de plenaire zitting wordt dit formeel later herhaald. Dat wil zeggen dat instellingen, ook als ze de toepassing van euthanasie binnen hun muren niet toelaten, toch ten volle de wet respecteren, de wet die hun deze vrijheid waarborgt.

    Ofwel zijn De Gucht en co. onbekwaam om hun dik betaalde parlementair mandaat uit te oefenen, ofwel zwaaien ze hypocriet met de wet, alhoewel de wet precies de vrijheid van de instellingen waarborgt op dat vlak.

    28-12-2015 om 14:27 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Politici met dictatoriale neigingen

    Aartsbisschop De Kesel heeft het grondig verkorven bij de politieke fans van abortus en euthanasie. Mgr. De Kesel zei in een interview met Het Belang van Limburg dat 'katholieke ziekenhuizen mogen weigeren abortus of euthanasie uit te voeren'.

    Backbenchers als De Gucht jr., Detiège en Van Peel struikelen over elkaar om als eerste op de tafel te springen en luidkeels de bisschopsmantel uit te vegen.

    Sjonge, sjonge. Wat een 'democratisch' spektakel!

    Als de aartsbisschop van België geen uitspraken meer mag doen over katholieke instellingen, is het ver gekomen.

    Het liefst zouden 'democratische' politici als De Gucht, Detiège en Van Peel, de Kerk en de christenen in het algemeen, helemaal het zwijgen opleggen.

    Het moge duidelijk zijn. Zolang er katholieke instellingen zijn, hebben kerkelijke autoriteiten het recht en de plicht hun visie kenbaar te maken. Als dat de politici niet zint, dan moeten ze maar ernaar streven alle katholieke instellingen te nationaliseren.

    Meer en meer christenen verwachten van de Kerk als instelling, duidelijke en onbevreesde standpunten, zowel op het sociaaleconomische als op het ethische vlak.

    Moet aartsbisschop De Kesel van De Gucht en co. misschien de aborteer- en euthanasiepraktijken in de katholieke ziekenhuizen aanmoedigen? Dan pas zullen De Gucht en co. echt in hun nopjes zijn.

    28-12-2015 om 13:13 geschreven door Gust Adriaensen


    26-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Obsessionele kerkbashers

    Je kon er donder op zeggen. De oproepen van paus en aartsbisschop tot meer soberheid en barmhartigheid moesten bij een aantal forumdeelnemers op Knack (het enige nog echt actieve internetforum van krant of weekblad) in het verkeerde, kokhalzende keelgat schieten.

    Waarom positieve en humane oproepen tot soberheid, barmhartigheid, medemenselijkheid, gastvrijheid, eenvoud, inlevingsvermogen, vanwege kerkleiders steevast tot zure en vaak ronduit kwaadaardige reacties leiden bij sommige forumdeelnemers, is me een raadsel.

    Heeft het te maken met hun afkeer en angst voor vluchtelingen? Of met hun ziekelijke aversie voor alles wat met religie en Kerk te maken heeft?

    Maar als ze geen christen zijn of niet (meer) tot de katholieke Kerk (willen) behoren, hoeven ze zich toch geen bal aan te trekken van wat paus en bisschoppen zeggen. Of hebben ze nog altijd niet echt afgerekend met het katholieke nest waaruit de meesten waarschijnlijk voortkomen?

    26-12-2015 om 07:43 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het militant atheïsme van Dawkins

    Evolutiebioloog Richard Dawkins, die zijn bekendheid veel meer te danken heeft aan zijn agressief atheïsme dan aan zijn wetenschappelijk werk, noemt religie een 'georganiseerde licentie om aanvaardbaar stompzinnig te zijn'. De pretentie van meneer Dawkins heeft dus wel enorme proporties, evenals zijn misprijzen voor enkele miljarden mensen.

    In 'De toekomst van God -  Een pleidooi voor hoop, kracht en liefde' noemt  de Indiase auteur, internist en endocrinoloog, Dupak Chopra 'tien zwakke punten in de misvatting van Dawkins' op. Hier gaan ze.

    1. Zijn atheïsme is een aanval op een zondagsschoolversie van God, alsof er geen andere is. Het gooit elke vorm van religieus geloof op één hoop met de uitspattingen van extreme fanatici.

    2. Zijn atheïsme berust op de overtuiging dat het universum geen intelligente bron heeft. Toch is een willekeurig universum de minst waarschijnlijke verklaring voor hoe intelligent leven tot stand is gekomen.

    3. Zijn atheïsme benadert de wereld zoals die door middel van de vijf zintuigen wordt waargenomen. Hiermee wordt geen verklaring gegeven voor de kwantumrevolutie, die ervoor heeft gezorgd dat de werkelijkheid ver voorbij de zichtbare wereld is geopend.

    4. Zijn atheïsme voert alle gebeurtenissen terug tot de rigide wetten van de natuur, maar kan niet verklaren waarom de natuurwetten bestaan of waar ze vandaan komen.

    5. Zijn atheïsme gebruikt evolutie als argument tegen het bestaan van een intelligente bron van het leven, ook al kan het overleven van de sterksten de schepping van het leven niet verklaren.

    6. Zijn atheïsme wordt neergezet als rationeel maar kan de bron van rationaliteit niet verklaren. Hoe kan willekeurige hersenactiviteit orde en logica voortbrengen?

    7. Zijn atheïsme beweert dat biologie de basis van bewustzijn is, zonder een theorie op tafel te leggen met betrekking tot de manier waarop moleculen hebben leren denken.

    8. Zijn atheïsme beschouwt de hersenen in rigide termen van oorzaak en gevolg. Alle denken en gedrag is deterministisch. Hij geeft geen verklaring voor de vrije wil, creativiteit of inzicht.

    9. Zijn atheïsme ontkent het bestaan van het zelf en ziet dit als een illusie die door het brein is gecreëerd. Niettemin is er binnen de neurowetenschappen nog nooit een locatie in het brein voor 'ik' gevonden.

    10. Zijn atheïsme kan niet verklaren hoe het illusoire zelf aan zelfkennis komt.

    26-12-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    25-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het agressieve populisme van de havenbazen

    In de kranten van woensdag 23 december verscheen onder de vette kop 'Wist u dat', een peperdure bladzijdegrote verdachtmaking van en aanval op de loodsen, uitgaande van de Belgische havenbazen.

    Sociale conflicten worden op die manier zeker niet dichter bij een oplossing gebracht. Integendeel. De aangevallen partij heeft al, en terecht, scherp gereageerd.

    Het moet voor de loodsen overigens niet zo moeilijk zijn een krantenbladzijde te vullen met 'wist-u-dats' over de havenbedrijven en hun bazen.

    De ondertekenaars schieten zichzelf in de voet. Het is verspild geld. Veel geld. Maar wellicht kunnen ze het aftrekken van de belastingen.

    25-12-2015 om 20:57 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Openheid en barmhartigheid

    Aartsbisschop Jozef De Kesel van Mechelen-Brussel heeft in zijn homilie in de middernachtmis in de Brusselse Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal opgeroepen om onze deuren niet te sluiten en onze grenzen niet af te schermen, om te vermijden dat het in onze samenleving erg koud wordt. Zo kunnen wij een tegengewicht bieden aan een harde wereld, waarin het ieder voor zich dreigt te zijn en waar onverschilligheid voor de buitenstaander dreigt te heersen. Mgr. De Kesel herinnert eraan dat het kerstevangelie vertelt over herders met een groot hart en een grote openheid. “God is naar ons gekomen. Dat is de ware betekenis van Kerstmis. Hij werd een van ons.”

    Verwijzend naar het kerstverhaal riep paus Franciscus in zijn homilie op tot een sobere levensstijl. “In een samenleving die zo vaak wordt vergiftigd door consumentisme en hedonisme, weelde en extravagantie, schijnvertoningen en narcisme, roept het Kind ons op sober te handelen, met andere woorden tot een levenswijze die eenvoudig, evenwichtig en consistent is en die ons in staat stelt om te zien en te doen wat wezenlijk is.” Paus Franciscus herinnerde eraan dat “Jezus werd geboren in de armoede van de wereld; er was geen plaats in de herberg voor Hem en zijn gezin. Hij vond onderdak in een stal en werd in een voederbak voor de dieren gelegd. Vanuit deze nietigheid schijnt het licht van Gods glorie.”

    Franciscus spoorde gelovigen aan om te midden van een cultuur van onverschilligheid, die vaak geen genade kent, een levensstijl na te streven die “vroom, vol empathie, mededogen en barmhartigheid is” en waarbij de gelovigen zich dagelijks voeden “aan de bron van gebed.”





    25-12-2015 om 09:28 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Ieder leven is dierbaar'

    Het tekenen van de petitie “Ieder leven is dierbaar” is meer dan alleen het onderstrepen van je overtuiging dat alle menselijk leven, van de moederschoot tot het graf, heilig is.

    Het is een oproep aan de autoriteiten van Nederland en België om niet alleen te stoppen met toegeven aan de eisen van de abortuslobby, maar zich actief inzetten om de levens van hun mensen te beschermen, ongeacht de levensfase.

    We moeten dit eisen, omdat anders het dodental nog onvoorstelbaarder zal oplopen dan nu al het geval is.

    Klik op onderstaande link.

    25-12-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    24-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Mensen met een bepaald profiel'

    In het laatste deel van zijn pamflet omtrent de gewelddadige dood van Jonathan Jacob, nu vijf jaar geleden, laat Tom Lanoye zijn kritisch licht schijnen over politietussenkomsten. Hij hekelt daarbij ook minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon. Die verklaarde dat hij het gewoon logisch vindt dat de politie 'mensen met een bepaald profiel en die zich verdacht gedragen controleert'.

    Lanoye merkt daarbij op: 'Ik zie het fraudejagers in de buurt van Rotary Clubs, handelsbeurzen en de grens met Luxemburg nog niet doen, fouille en beledigingen inbegrepen'.

    Inderdaad. Oftewel: twee maten en twee gewichten.

    24-12-2015 om 08:00 geschreven door Gust Adriaensen


    23-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Na de kwalen de deugden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Bij het overbrengen van de jaarlijkse kerstwensen vanochtend aan de Romeinse Curie, hield paus Franciscus de kardinalen en andere curiemedewerkers dit keer 24 deugden voor die zij in het werk zouden moeten nastreven.

    Vorig jaar zorgden zijn kerstwensen voor verbazing en zelfs ongenoegen. Franciscus hield de curiemedewerkers toen immers een zogenaamde biechtspiegel voor: 15 mogelijke kwalen waarvoor zij extra gevoelig moesten zijn zijn. Zijn kerstbrief werd toen wereldwijd niet zelden gelezen als een stevige bolwassing van (minstens een flink deel) van het Vaticaanse bestuursapparaat.

    Cataloog van 24 deugden

    In het raam van pas geopende Heilige Jaar van Barmhartigheid en de voorbereiding op Kerstmis stelde Franciscus de curie dit jaar een catalogus van noodzakelijke deugden voor om deze tijd van genade vruchtbaar te kunnen beleven. Tot die catalogus van noodzakelijke deugden - die volgens de paus niet uitputtend is – behoren de volgende deugden:

    •missionair en pastoraal zijn
    •geschikt en scherpzinnig zijn
    •spiritueel en menselijk zijn
    •voorbeeldig en trouw zijn
    •rationeel en vriendelijk zijn,
    •onschadelijk en vastbesloten zijn
    •barmhartig zijn en de waarheid hoog achten
    •eerlijk en volwassen zijn
    •respectvol en bescheiden zijn
    •overvloedig en aandachtig zijn,
    •dapper en beschikbaar zijn
    •betrouwbaar en sober zijn.

    23-12-2015 om 08:44 geschreven door Gust Adriaensen


    22-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het christelijk godsgeloof

    Joseph A. Ratzinger (latere paus Benedictus XVI) in 'De kern van ons geloof', oorspronkelijke titel 'Einführung in das Christentum':

    'Alleen de God die enerzijds het fundament van de wereld is en anderzijds ons volledig nabij is, kan het einddoel zijn van een vroomheid die aan de waarheid beantwoordt.'

    22-12-2015 om 19:56 geschreven door Gust Adriaensen


    21-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zalige Kerstmis-Gelukkig Nieuwjaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Aanbidding der herders-einde 16de eeuw-Sint-Martinuskerk Retie
    (gerestaureerd in 2010)

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------


    Aan alle lezers

    van harte

    een zalige Kerstmis

    en

    een gelukkig Nieuwjaar!


    -------------

    21-12-2015 om 08:47 geschreven door Gust Adriaensen


    20-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Gulle' Belgen

    In België bedraagt het totale aantal giften en legaten jaarlijks 50 euro per inwoner.

    In Nederland is dat 90 euro.

    In het Verenigd Koninkrijk 150 euro.

    20-12-2015 om 07:16 geschreven door Gust Adriaensen


    18-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/31
    Vrijdag 18 december 2015

    Op weg naar het Kind in de kribbe

    Al in november toveren de zusters grote dozen met kerstmateriaal te voorschijn. Op alle geschikte plaatsen binnen en buiten (zeker meer dan tien) wordt een kerststal gebouwd, met alles er op en er aan. De wijzen uit het oosten zijn er al, ze komen immers uit de buurt, maar ze blijven nog bescheiden op de achtergrond. Alleen het Kind Jezus in de kribbe verschijnt pas met kerstmis zelf. Zelfs in de binnentuin bij de kippen... overal groeien heel geleidelijk kerststallen. Ieder die inspiratie en zin heeft kan er op zijn wijze tussendoor aan werken. Ondertussen kan ieder op zijn tijd twee dagen volledige stilte en retraite in afzondering nemen als voorbereiding op de Komst/Wederkomst van Jezus. Laten we tochtgenoten zoeken om op weg te gaan naar het Kind in de kribbe. Een lezer stelde voor dat wij, christenen, een fanatieke moslimstrijder zouden adopteren in ons gebed en hem een christelijke naam geven. Hopelijk is er later dan iemand die onverwachts naar ons toekomt en zegt: “Dank je wel, uw liefde, gebed en offer hebben mij gered”.

    Meer dan tweeduizend jaar geleden was er in de wereld ook veel duisternis. Keizer Augustus, de toenmalige wereldheerser wilde weten hoeveel onderdanen hij had en ieder moest op stap, ouden, zieken, gehandicapten, iedereen. En zo werden ook Jozef en Maria, hoogzwanger, verplicht vanuit Nazareth naar Bethlehem te trekken. Het waren meerdere dagreizen. In Bethlehem zaten alle herbergen overvol. Het arme, jonge gezin vond uiteindelijk onderdak in een stal voor dieren. Daar werd Jezus geboren en in een voederbak gelegd. Eenvoudige herders in de buurt, zij wisten dat Jezus de ware Koning van Israël was en kwamen Hem aanbidden. Ook wijzen uit het verre Perzië hadden de juiste ingeving en lazen in de sterrenhemel dat er een nieuwe Koning geboren was. Zij kwamen het Kind geschenken brengen en aanbaden Hem. Er zijn altijd eenvoudigen én hooggeplaatsten die de waarheid hebben gezien en er naar willen leven. En dan is er weer de jaloezie, die leidt naar geweld en dood. Koning Herodes wil Hem, die hij al rivaal ziet onmiddellijk uitschakelen. Hij kent maar één taal, die van de moord door zijn leger. Alle borelingen in Bethlehem worden uitgemoord. Moeders wenen om hun kinderen en “kunnen niet getroost worden, omdat zij er niet meer zijn” (Mat. 2, 18). Maar Jezus is ontsnapt, deze keer toch. Jozef werd in een droom verwittigd en vluchtte met Maria en Jezus naar Egypte. Zo zijn er overal en altijd misdadigers en martelaars. Keizer Augustus, koning Herodes, de machtigen en hun aanhangers wanen zich de hoogste wereldheersers, met onnoemelijk leed voor velen. Hun standbeeld is meestal zo groot als het lijden dat ze veroorzaken. In de ware geschiedenis van God met de mensen, verdwijnen ze als kaf met de wind. De echte helden zijn de herders in open veld met hun kudden, de wijzen uit het oosten die hun paleis verlaten om de ster te volgen en allen die op weg gaan naar het Kind in de kribbe. Met hen schrijft God een geschiedenis die blijvend is.

    Het licht van het kruis op de kribbe

    Over het Kind in de kribbe straalt het licht van het kruis, waardoor ook moslims worden verlicht. We denken aan die kleine jongen uit Tartous die einde vorige maand als een fier soldaatje hulde bracht aan zijn vader en de soldaten die sneuvelden bij de bevrijding van het militair vliegveld van Kweiri. Terwijl de kisten in het midden van een zee van mensen werden neergelegd, declameerde hij met heldere stem: “Mabrouk, proficiat, jullie zijn niet dood, jullie leven bij God”. Hiermee vertolkte hij de liefde, dankbaarheid en trots van het hele Syrische volk om zijn martelaren. Deze week kwam een moslim in de kerk en vroeg of we met zijn gsm een foto wilden maken van hem, voor het altaar met het kruis op zijn borst. “Als ik sterf wil ik deze foto achterlaten” zo was zijn verantwoording. Twee Hezbollah-soldaten werden gedood bij de verdediging van een assyrisch-orthodoxe kerk. Hun foto’s gaan rond. Beiden staan fier naast een Mariabeeld. De moslimvrouwen die hier handgemaakte sierkaarsen leren vervaardigen, kiezen dikwijls voor een kaars met Onze Lieve Vrouw er op, maar ook met het kruis. Een vrouw zei achteraf uitdrukkelijk, wijzend op de kaars die ze gemaakt had: “dit kruis zal ons beschermen.” En onze groep vrijwilligers beleven nagenoeg dagelijks een kerstverhaal bij de hulpverlening. Het zijn juist de meest behoeftigen die zich verschuilen en die ze willen opzoeken en helpen voor zover ze kunnen. Geld en goederen komen allemaal van mensen die ons in alle stilte blijven helpen. Zij zijn de blijvende heldere sterren in de donkere nacht van deze wereldgeschiedenis.
    .
    En ja, er zijn nog blije dagen, zo dichte G Gezelle. Gisteren na de eucharistie kregen we onverwacht bezoek van pater Godefroy, trappist en aalmoezenier van de zusters trappistinnen van Deir El-Azra, O.L.Vrouw Fontein van Vrede (tussen Homs en Tartous, ongeveer 100 km hier vandaan). Het is een stichting vanuit Italië. Ze zijn een aantal jaren geleden begonnen met 5 Italiaanse zusters, waarvan eentje enkele maanden bij ons geleefd heeft om zich wat aan te passen aan de oosterse mentaliteit. Inmiddels is er een Hongaarse bijgekomen en tegen Kerstmis verwachten ze een kandidate uit Homs. Pater Godefroy lijkt wel de tweelingbroer van onze fr. David. Hij is uit de streek van Avignon, behoort tot de gemeenschap van N.D. d’Aiguebelle (N-Provence), is een tijd in het Algerijnse klooster van Tiberine geweest (waarvan de monniken werden vermoord) en werd gevraagd hier aalmoezenier te worden met het vooruitzicht (als het ooit vrede wordt in Syrië) op een eventuele mannelijke tak. Hij is uit echt trappistenhout gesneden, maar draagt in plaats van een witte pij met kleine zwarte schapulier een bruine pij, omdat hij anders te veel op een moslim lijkt of een “gematigde rebel”. Wat was dat een hartelijke uitwisseling! Omwille van de oorlog was er immers geen wederzijds bezoek meer geweest. Pater Godefroy beschreef hoe de zusters de meest dramatische momenten overleefd hebben met bidden in een kleine schuilplaats en wachten op wat komen zou, precies zoals wij. We konden er hartelijk om lachen. De stroomonderbrekingen zijn de laatste tijd weer veelvuldiger en langer, zoals hier. Het is wel veel veiliger geworden. Het echtpaar dat bij hem was (chauffeur van hun klooster) bevestigde dat het nu ook onderweg veilig is. Dit echtpaar is zelf afkomstig uit Aleppo, waar het ook beter wordt, maar met elektriciteit en water is het nog erg gesteld. We hebben tenslotte nog wat noden uitgewisseld. De zusters hebben het moeilijk om goederen vanuit Italië naar Syrië te krijgen en daar kunnen wij hen in helpen (uiteraard dank zij onze weldoeners). Er is ook een verlangen naar een samenwerking bij de verwerking van olijven met één grote olijvenpers. Hun jaarlijkse productie is ongeveer 400 liter olie en de onze zal minder zijn (wij hebben nog andere vruchtbomen). Dat wordt dan toch al een echte fabriek met een professioneel pressoir! Ook hier is natuurlijk geld voor nodig. Dit zou wederzijds wel een grote steun betekenen. We hadden zo lang en intens gedeeld dat ze verkozen niet meer te blijven eten om toch maar voor de duisternis thuis te zijn. Thee en wat versnaperingen volstonden. Ze kregen nog wat kruidenthee mee (eigen fabricaat), medicinale zalven, alsook eigen gemaakte snoeperijen, o.a. (als wat reclame mag) onze heerlijke, voedzame, gedroogde, gesuikerde abrikozen! En natuurlijk kaarsen. Ze moesten vertrekken en geraakten bijna niet weg. Heer, zegen pater Godefroy, deze zusters en allen die met hen verbonden zijn, alsook al hun (en onze) weldoeners van gisteren, vandaag en morgen.

    Europa, quo vadis? Waar ga je heen? (I)

    We hebben er vroeger al op gewezen dat de kapiteins het Europaschip in de woelige wateren van imperialisme en kolonialisme loodsen onder de bedrieglijke vlag van hoge idealen. De eurocraten worden steeds driester en varen nu openlijk in de richting van een draaikolk. Met medewerking van het volk natuurlijk, werden de christelijke waarden geleidelijk verloochend en de moslim-onwaarden (koran als onaantastbaar, de sharia, de minderwaardigheid van de vrouw, het doden van ‘ongelovigen’...) geduld of aangemoedigd. Alles onder de mom van verdraagzaamheid en openheid. En zo wordt een burgeroorlog in Europa voorbereid.

    Wat blijft er over van democratie?

    Ons Belgisch (Nederlands, Frans....) parlement noemen we “democratisch”. Met enige fierheid wordt meestal gesproken over een “parlementaire democratie”, alsof daarmee het toppunt van de ideale bestuursvorm bereikt is. Het parlement vertegenwoordigt op democratische wijze het Belgische volk. Mijn eerste moeilijkheid komt vanwege het feit dat ons parlement, zoals dat van de andere Europese landen, de eerste en belangrijkste peiler van een democratie mist, nl. iedereen die er is, mag er zijn: man of vrouw, rijk of arm, sterk of zwak, wit, bruin, geel of zwart, gelovig of niet, enzovoort Door de abortuswetgeving wordt deze fundamentele peiler van de democratie brutaal verbrijzeld. In een ware democratie worden de zwaksten beschermd en geholpen om er te zijn. Van deze hulp aan de minsten, hangt zelfs de kwaliteit van een democratische beschaving af. Bij ons worden ze dus gedood door de sterksten, die oordelen dat zij er niet mogen zijn. Deze misdaad wordt dan nog huichelachtig gerekend tot de “rechten van de mens”. Al is dit geen detail, maar het hart van de democratie, toch wil ik me nog forceren om het Belgisch parlement democratisch te noemen, zij het dan met een erg zware dictatoriale uitwas (en dit is helaas niet de enige). Het Europees parlement daarentegen is nog veel minder democratisch. Het is niet de democratische vertegenwoordiging van het “Europese volk”. Dit laatste bestaat immers niet, er bestaan wel afzonderlijke, soevereine Europese landen. Weet jij wat ze in het Europees parlement eigenlijk uitspoken? Zat jij te wachten op een uitgekookte wetgeving over het al of niet verhandelen van baby’s van een zogenaamde draagmoeder? Komt de “draagmoeder” uit onze Vlaamse woordenschat? Is dat de grote zorg van onze gezinnen? Gelukkig hebben ze dit nu verboden maar het had ook anders kunnen uitvallen. De landen zelf, fier “lidstaten” genoemd, hebben hun soevereiniteit en eigen waarden geleidelijk laten ondermijnen. Het begon met de gemeenschap van kolen en staal, verder met een gemeenschappelijke markt, een wet op de concurrentie en tenslotte een gemeenschappelijke munt. Allemaal zaken die in zich enig goed kunnen bevatten, maar in feite de eigenheid van de afzonderlijke landen hebben aangetast. De hoge functionarissen van de Europese commissie zijn niet democratisch gekozen, maar aangesteld, zoals ook de zogenaamde “eerste Europese burger”, de voorzitter van de Europese raad op grond van wie weet welke principes is aangesteld en niet democratisch verkozen. En deze eurocraten vragen alle aandacht voor de “Europese thema’s”. Waar is de fierheid over eigen volk, eigen geschiedenis, eigen culturele of religieuze rijkdom? En er is nog meer aan de hand. Daarover een volgende keer.

    De wereldoorlog is begonnen: tegen Syrië en Rusland

    Sinds ruim anderhalve maand is Rusland militair Syrië ter hulp gekomen. Rusland had eigenlijk ook geen andere keuze meer. Het westen (VS-Israël, NAVO, Turkije, Golfstaten) hebben Rusland zo in het nauw gedreven en de media hebben niet opgehouden Rusland steeds weer alle schuld te geven, dat het alleen nog kon wachten op een officiële oorlogsverklaring. Na Syrië is de hele westerse oorlogsmachine gericht tegen Rusland. En Vladimir Poetin heeft in de straten van zijn geboortestad (St.-Petersburg, het oude Leningrad, dat 2,5 j stand hield bij de omsingeling door de nazi's, met meer dan één miljoen doden!) geleerd dat, als een oorlog onvermijdelijk is, het beter is zelf eerst in actie te komen. Uiterst efficiënt en systematisch zijn de Russen begonnen de bunkers, de trainingskampen, de munitiedepots en hoofdkwartieren van alle terroristische groepen in Syrië te bombarderen, zodat nu het Syrische leger de steden Damascus, Homs, Hama, Lattaquie en Deir-ez-Zor heeft kunnen beveiligen. Blijven nog over Aleppo, Idlib, Raqqa. Wanneer en hoe zal de westerse coalitie reageren? Zo vroegen we ons toen af. Welnu, ondertussen wordt het steeds duidelijker. De eerste reactie was een lastercampagne in de pers in deze zin: Rusland bestrijdt niet Daesh maar bombardeert ziekenhuizen en doodt burgers. De enige informatie die in het westen gegeven werd, kwam (en komt nog) van de organisatie van moslimbroeders in Londen, het zogenaamde “Syrisch observatorium voor de rechten van de mens”, dat Syrië actief mee helpt ontwrichten. Tussendoor werd de loftrompet gestoken op de internationale coalitie onder leiding van de VS, die in feite het terrorisme op vele wijze blijft steunen en Syrië verwoesten. Over de waarheid en het werkelijk grandioze werk van Rusland in Syrië geen woord. Bovendien ging de lastercampagne tegen Syrië ook verder. Nog onlangs publiceerde een bekend Vlaams weekblad dat de overgrote meerderheid van de Syriërs in het buitenland gevlucht zou zijn voor de gruwelen van de Syrische president. En niemand vroeg zich af hoe het dan komt dat deze vluchtelingen in volle oorlogstijd massaal voor deze president gekozen hebben (tenminste in die landen waar ze mochten stemmen). De eerste reactie was dus een media-oorlog tegen Rusland en Syrië. Ondertussen is het westen evenwel aan een soort nieuwe wereldoorlog bezig. Deze begon op 24 november 2015. Turkije schiet in N. Syrië een Russische bommenwerper neer. De uitleg van Turkije over een schending van het Turkse luchtruim, de herhaaldelijke verwittigingen... blijken één grote leugen te zijn. Turkije en Rusland bestrijden zogenaamd samen eenzelfde vijand: Daesh. Daarom had Rusland goed op voorhand de NAVO verwittigd dat ze daar gingen bombarderen. Hiervan werd laf gebruik gemaakt door Turkije om in samenwerking met de VS en de NAVO tegen Rusland een nauwgezet voorbereide oorlogsmisdaad te plegen. En wat is de reactie van het westen? VS én NAVO scharen zich onmiddellijk achter Turkije en verklaren zich bereid Turkije te verdedigen tegen Rusland, alsof nu Rusland de aanvaller is. De VS sturen direct hun vliegdekschip Harry S. Truman op pad. Zelfs de Duitsers sturen hun vliegtuigen met het uitdrukkelijke bevel geen enkele informatie met Rusland te delen. Israël bombardeert regelmatig Syrië zonder er enige ruchtbaarheid aan te geven. De VS bombardeerden recent de militaire basis Al Saaqa (Deir-ez Ezor) en ontkennen het gewoonweg. En zo is de grootste legermacht van de wereld hier aanwezig en actief onder de mom van de strijd tegen het terrorisme, maar in werkelijkheid om te vechten tegen Syrië en Rusland. Ze zullen trachten Noord Syrië tot “beschermd gebied” te maken voor de “gematigde” én fanatieke terroristen, zodat ze vanuit Turkije met de hulp van de NAVO kunnen blijven opereren om olie, katoen, de kostbaarste antikiteiten... te verhandelen. De olie wordt uiteindelijk vanuit Israël verkocht maar is gestolen uit Syrië, door Daesh langs Turkije. De Turkse volksvertegenwoordiger van de oppositie (CHP), Eren Erdem, die dit met harde bewijzen uit de doeken heeft gedaan, wacht nu een proces voor hoogverraad. De boodschap van het westen is in ieder geval duidelijk: ieder NAVO-land kan gelijk welke agressie of oorlogsmisdaad tegen Rusland of tegen Syrië plegen en alle .bondgenoten staan klaar om Rusland en Syrië als de schuldigen te beschouwen en aan te vallen. Bovendien heeft nu Saoedi-Arabië, de grootste leverancier én financier van het wereldterrorisme met 33 andere landen “een islamitische militaire coalitie” gevormd tegen terreur. Wat goeds kan verwacht worden van een onverbeterlijke pyromaan die zich aanstelt als hoofd van de brandweer? Rusland weet dat zijn vijanden zich aan geen internationale regels houden en het internationaal recht ook zullen misbruiken. Nu de strijd tegen het terrorisme door Rusland succesvol is, kan het voorstel van een algemeen ‘staakt het vuren” van John Kerry dienen om de terroristen te beschermen en tijd te gunnen! In Parijs is er maandag een samenkomst geweest om dit thema alvast voor te bereiden zodat het op de samenkomst van deze vrijdag in New York kan geregeld worden. Inmiddels gaat Rusland wel onverstoord en systematisch verder met de opruiming en heeft een onderzeeër voor de Syrische kust liggen. Ziehier alle ingrediënten voor een derde wereldoorlog. Mogen de weerstand van het Syrische én Russische volk uiteindelijk alle terreur overwinnen. Daar rekenen we op. Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil.

    P. Daniël

    18-12-2015 om 21:12 geschreven door Gust Adriaensen


    17-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het antivakbondsfront

    Een kapitalistisch economisch systeem dat niet voortdurend gecontroleerd en gecorrigeerd wordt door sterke werknemersgroepen en middenveldorganisaties, en waarvan de top niet openstaat voor overleg met personeelsleden en consumenten, brengt onze democratische structuren en het welzijn van talloze mensen in gevaar.

    Nu ook in België het politieke rechts-liberalisme de wind in de zeilen heeft, vinden bedrijfsleven en regering mekaar in een nu eens verdoken, dan weer openlijke verdachtmaking, uitholling, gepest van middenveldorganisaties en vakbonden. Als dan ook nog de media in grote meerderheid de kaart trekken van regering en economische top, en de publieke opinie met antivakbondsschrijfsels indoctrineren, worden de sociale leefomstandigheden en de financiële toekomst van velen killer en onzekerder.

    Het recentste voorbeeld daarvan is het spoorconflict. Van een poging om het standpunt van de spoorwerknemers duidelijk te maken, is amper sprake. De vakbonden worden afgeschilderd als onverantwoorde, bijna criminele organisaties. De spoorbazen en de regering krijgen alle ruimte om de werknemersverenigingen te diaboliseren. De media doen daar gretig aan mee.

    Het scherpste tv-voorbeeld daarvan was het interview, beter kruisverhoor, van Kathleen Cools met ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw, in Ter Zake van enkele dagen geleden.

    Nu is het wachten op een even vinnig verhoor van NMBS-topman Cornu of van een of andere minister. Ik heb een sterk vermoeden dat het wachten vergeefs zal zijn.

    17-12-2015 om 08:35 geschreven door Gust Adriaensen


    16-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Belang van het christelijke mensbeeld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op hun partijcongres onderstrepen de Duitse christendemocraten het belang van het christelijke mensbeeld en de joods-christelijke erfenis.

    Zowel de staat en de grondwet als de politieke cultuur van Duitsland zijn getekend door de joods-christelijke traditie, staat in 'Zusammenhalt stärken' te lezen. Christelijke Kerken zijn van fundamenteel belang voor het algemene welzijn, vooral door hun inbreng in onderwijs en maatschappelijke sectoren als de gezondheidszorg.

    16-12-2015 om 14:07 geschreven door Gust Adriaensen


    15-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Samen leven met de vluchtelingen en migranten'

    'Samen leven met de vluchtelingen en migranten, onze broeders en zusters '

    Verklaring van de bisschoppen van België

    “De migranten gaan me bijzonder ter harte, omdat ik herder ben van een Kerk zonder grenzen, die zich moeder van allen weet. Bijgevolg spoor ik de landen aan te komen tot een edelmoedige openheid, die in plaats van te vrezen dat de lokale identiteit wordt vernietigd, in staat is nieuwe culturele syntheses te bewerken” (Paus Franciscus in De vreugde van het evangelie, nr. 210).

    Duizenden vluchtelingen staan vandaag voor onze deur. Ze ontvluchten massaal oorlog, geweld, bedreigingen en uitzichtloze situaties. Hier, in Europa en in België, komen ze beschutting zoeken, asiel en een beter leven. Want hier is er vrede en welvaart, ook al is het geen paradijs. Vandaag voegen die honderdduizenden vluchtelingen zich bij de andere migranten die, om ogenschijnlijk andere redenen, uit hun land wegtrekken: omdat er honger is, geen economische ontwikkeling en geen behoorlijk leven. We zien en horen het dagelijks in de media.

    Van al die situaties zijn wij getuigen. Wij kunnen onze ogen niet sluiten. Wij zien mensen toestromen via de Middellandse Zee naar Italië, Malta, Spanje, Griekenland, de Balkan, op weg naar het Noorden. Wij zien kolonnes mensen te voet, over land, treinen, bussen, auto’s vol.
    Wij zien de oorzaken van die tragedies soms heel duidelijk, zoals de conflicthaarden in Syrië, in Irak, in Afghanistan, in Soedan en Eritrea, in Libië, fanatieke vervolgingen in Afrika, het Nabije- en het Midden-Oosten en in Oost-Europa. Elders in de wereld moeten mensen vluchten voor overstromingen, droogte, etnische zuiveringen of ontwricht politiek leiderschap.

    Wij zijn getuige van een problematische, ‘gedwongen’ migratie op wereldschaal. Heel dikwijls gaan grenzen gemakkelijker open voor kapitaal, industrie en handel, voor kunst, wetenschap en technologie dan voor mensen in nood.

    Wij zijn getuige van het complexe politieke debat dat gevoerd wordt binnen de internationale gemeenschap, binnen de Europese Unie en in ons land wanneer men discussieert over onthaal, integratie, voorwaarden voor erkenning en weigering, solidariteit en spreiding van de verantwoordelijkheden, gesloten grenzen en muren, politieke onderhandelingen en militaire en humanitaire interventies.

    Wij zijn ook getuige van moedige keuzes en een genereus onthaal. De internationale gemeenschap debatteert over de manier waarop zij mensen menswaardig kan opvangen, hen kan inschakelen, hen veilig kan laten terugkeren.

    Wij zien open onthaaltehuizen maar ook gesloten detentiecentra voor migranten. In bijna alle steden en gemeenten en parochies van België leven vandaag vluchtelingen en migranten. Een nieuwe cultuur van integratie dient zich aan. België is zichtbaar een ‘gemengd ’ land geworden. Wij zijn heel gelukkig dat op veel plaatsen vluchtelingen en migranten aanvaard en gerespecteerd worden, ongeacht hun herkomst, religieuze, sociale of politieke overtuiging en dat veel vrijwilligers zich inzetten samen met mensen uit andere culturen. En wij beseffen goed dat er bij anderen een gemengd gevoel leeft: mensen zijn bang, ongerust en vragen zich af hoe de komst van vluchtelingen en migranten hun eigen leven zal beïnvloeden. Iedereen is emotioneel betrokken geraakt, terwijl de geschiedenis ons leert dat migratie een fenomeen is van alle tijden en van alle continenten.

    Wij zijn getuigen, maar niet zomaar toeschouwers. Als christenen is het onze evangelische plicht aan de zijde te staan van mensen die lijden. Wij kunnen niet anders. “Ik was vreemdeling en jullie hebben mij opgenomen”, zegt Jezus in het evangelie van Mattheüs (Mt 25,35). Als bisschoppen zijn wij, samen met vele christenen, met mensen van alle gezindten, met onze kerkelijke organisaties en bewegingen, bijzonder bekommerd om het lot van mensen die gedwongen en zonder houvast, zonder begeleiding en soms zonder uitzicht in ons land terechtkomen.

    De achtergronden en redenen voor die ontwrichtende migraties zijn heel divers en complex. Maar altijd weten wij dat mensen hun land slechts verlaten omdat zij de hoop koesteren elders een beter leven te vinden. Wanneer mensen oorlogen, onderdrukking, honger, grote armoede, vervolging en discriminatie ontvluchten, liggen structurele oplossingen niet kant-en-klaar. Iedereen weet dat gedwongen migratie slechts zal ophouden als, in de landen van oorsprong, de woon-, werk- en leefomstandigheden ten gronde gezond zullen zijn.
    Omdat wij wel getuigen zijn, maar niet zomaar toeschouwers, mogen onze diepe bekommernissen ten aanzien van die complexe fenomenen ons nooit beletten vragen te stellen en antwoorden te zoeken. Hoe kunnen en willen wij als Kerk in België en als christelijke gemeenschappen, omgaan met vluchtelingen en migranten? Wat verwachten zij van ons? Wat kunnen wij gemeenschappelijk hebben?

    1. Hoe kunnen we als burgers en als christenen migranten ontvangen?

    Onze eerste zorg zal altijd onthaal zijn, ongeacht de persoon die aanklopt. Dat is de opdracht die wij ontvangen vanuit het evangelie. Onze eerste aandacht zal altijd de waardigheid van de persoon zijn die voor ons staat en die ons zegt: “Wij zijn broeders en zusters van elkaar”. Op dit punt kunnen wij als Kerk niet wijken. Nooit kunnen onze eerste vragen uitmonden in voorwaarden die anderen beangstigen of die uit angst voorkomen. Er kan geen sprake zijn van een ‘muur’ tussen de andere en mij, ook al verschillen we op bepaalde punten. Op de vraag: “Wie is mijn naaste?” antwoordde Jezus met de parabel van de barmhartige Samaritaan (Lc 10,25-35). Daar vinden we een manier om om te gaan met een gelijke die in moeilijkheden verkeert. De Samaritaan ziet langs de kant van de weg de beroofde en zwaargewonde man liggen. Dat roept bij hem emotie op, verontwaardiging. Dit kan niet! Hij stopt en doet wat hij kan met wat hij heeft, dat wil zeggen met olie en wat wijn. Dit is het beeld voor de eerste opvang van de vluchteling. Maar dan brengt hij de man naar de herberg. Wij zouden vandaag zeggen naar een hulporganisatie. De Samaritaan is geraakt en schiet in actie, maar niet onbezonnen. Hij verbindt emotionaliteit met rationaliteit en nodigt uit tot samenwerking, tot uitwisseling. Hij keert terug naar de herberg om zich ervan te vergewissen dat er goed voor de man wordt gezorgd.

    Opvang gebeurt door velen: diegene die het eerste contact heeft, diegene die de mens in huis opneemt, diegene die de verdere opvolging verzekert en ten slotte de organisatie die de geholpen mens professioneel en met ervaring verder begeleidt. Het is een hele opgave om onthaal waar te maken met respect voor de fundamentele rechten van de mens. Onthaal gaat de hele persoon aan, zijn leven, zijn thuisland, zijn huisgezin en familie, zijn taal, zijn cultuur en godsdienst, zijn geestelijke kwetsuren en zijn fysieke gezondheid, zijn krachten, dromen en ambities. Onthaal moet duurzaam zijn, echt nieuwe kansen creëren en een redelijke termijn voorzien; het moet gepaard gaan met middelen en ondersteuning, opdat geboden kansen wortel kunnen schieten en mensen onafhankelijk kunnen maken in een klimaat van vrijheid en vrede.
    Het is in deze geest dat paus Franciscus de parochies en de christelijke gemeenschappen heeft opgeroepen om daadwerkelijk aan onthaal mee te werken door een gezin asielzoekers of vluchtelingen op te nemen.

    Migranten zijn mensen van hoop. Elk onthaal moet aandacht schenken aan die hoop. Migranten en vluchtelingen hopen dat wij hun hoop erkennen en eerbiedigen. Wie mensen onthaalt, neemt ook de verantwoordelijkheid op voor wat er vervolgens gebeurt of moet gebeuren. Mensen echt onthalen, betekent dat ons land, de gemeenschappen en gewesten, de steden en gemeenten, het middenveld met zijn sociale bewegingen en organisaties, de ngo’s en de burgercomités, de Kerken en de gelovige gemeenschappen bereid zijn om samen te werken. Een opendeurenbeleid vereist een strategie van begeleiding. De migranten zijn in te grote getale aanwezig opdat een enkele organisatie deze situatie alleen zou aankunnen. Daarbij mogen politieke of economische belangen hier geen rol spelen. Het gaat om mensen die voor ons allen een appel betekenen. We moeten samen zoeken om menswaardige verwelkomingsstructuren op te zetten. Vele huizen staan leeg in onze steden. Waarom kunnen ze niet, vooraleer ze verloederen en gekraakt worden, ter beschikking gesteld worden van vluchtelingen? Eigenaars kunnen uitgenodigd worden om kamers en appartementen ter beschikking te stellen; financiële middelen kunnen gemobiliseerd worden. Kortom, zowel instellingen als individuele burgers, in het bijzonder christenen, moeten samen antwoorden en oplossingen uitwerken.

    Voor alles is het belangrijk dat er een begeleidingsstructuur opgezet wordt. De kinderen hebben opvoeding en onderwijs nodig, de ouders evenzeer. Medische en sociale zorgen en voedselvoorziening zijn dringend. En bovenal is het nodig om een tewerkstellingspolitiek uit te werken die iedereen gelijke kansen biedt.

    2. Hoe kan een beter beleid gevoerd worden?

    Onlangs hebben wij, elk in ons eigen bisdom, open en gesloten instellingen voor migranten en vluchtelingen bezocht. Het zijn plaatsen waar mannen en vrouwen en hun kinderen leven in afwachting van een beslissing over hun toekomst: ofwel kunnen zij in ons land blijven ofwel moeten ze terugkeren naar de plaats vanwaar ze kwamen. Tijdens die ontmoetingen hoorden wij hun angsten, hun frustraties, het bange wachten, de grote onzekerheid. En wij kwamen onder de indruk van de begeleiders die met veel zorg en tact de mensen zo goed ondersteunen in die moeilijke omstandigheden.

    In verband met de gesloten centra – detentiecentra – stellen wij de vraag: heeft een samenleving het recht mensen van hun vrijheid te beroven omdat hun asielaanvraag nog hangende is of omdat ze geen officiële documenten kunnen voorleggen? Zijn mensen zonder geldige documenten, ook na een grondige screening, dan criminelen of een gevaar voor de samenleving? In verband met migranten die in terugkeerhuizen wonen en wachten, stellen wij de vraag: worden zij echt voorbereid om waardig en met een ernstig en stabiel perspectief naar hun land terug te keren?

    Wat is dus een correcte onthaalpolitiek als we ons bewust zijn van de gelijkwaardigheid van alle mensen, zonder onderscheid? Kan het politieke beleid van ons land ook weerstand bieden tegen een vrees van de bevolking, tegen de druk van zijn kiezers, als humaniteit voorrang moet krijgen?

    Moeten we de vraag niet stellen of het wel menselijk is dat een land migranten aantrekt en uitnodigt omdat ze, soms zelfs tijdelijk, economisch interessant en vooral nuttig zijn? Men kan zich afvragen of het gewettigd is dat in een algemene migratiepolitiek mensen ‘gewogen’ en geselecteerd worden op basis van hun materiële nut voor ons land? Hoogopgeleide migranten uit derdewereldlanden aantrekken betekent vaak een verarming voor het thuisland. Heeft alleen de mens die een economische meerwaarde betekent voor ons land, echt waarde? Zo’n politiek zou er gemakkelijk toe kunnen leiden bepaalde mensen op te nemen en anderen af te wijzen, terwijl de minst gevormde mensen en hun land van oorsprong er alle baat zouden bij hebben om hier in ons land een vorming en een opleiding te krijgen. Wellicht zou het meer aangewezen zijn om vanuit onze christelijke achtergrond vooral die migranten prioritair te onthalen die het meest kwetsbaar zijn en die nergens anders terecht kunnen dan bij ons. Het komt erop aan een politiek en een houding te ontwikkelen die van de wereld een ‘huis maakt voor iedereen’. Dit zal de solidariteit bevorderen van uit een “fundamentele en prioritaire optie voor de armsten” (Laudato Si’, nr. 158).

    3. Hoe kunnen we de thuislanden helpen?

    Er is een groot gebrek aan stabiliteit in veel landen op politiek, sociaal en familiaal vlak. Zoals paus Paulus VI schrijft in ‘Populorum Progressio’: “Ontwikkeling is de nieuwe naam voor vrede”, richten wij hier een oproep aan de publieke opinie, aan onze beleidsmakers en aan de Europese Unie om zich resoluut te engageren voor de vrede, zowel via de nationale politiek als via de internationale relaties. De uitdagingen op dit vlak zijn zo immens dat alleen een internationale samenwerking de situatie kan verbeteren. Die mensen – die onze broeders en zusters zijn – en die landen moeten ons blijven bekommeren. Als Kerk kunnen wij dikwijls aan die landen een bijstand bieden die de bevolking op lokaal vlak kan bereiken.

    In het bijzonder is ontwikkeling van de landbouw van het allergrootste belang. Landbouw voorziet in de basisbehoeften, bevordert de welstand, zorgt voor een goede tewerkstelling en een familiale verbondenheid. Sociale spanningen en conflicten tussen bevolkingsgroepen maken elke samenwerking delicaat. Dit vereist dat de lokale bevolking concreet betrokken wordt bij elke ontwikkelingsoperatie (cf. Laudato Si’ nr. 183).
    De stimulering en de ontwikkeling van de lokale landbouw kan echter pas ‘humaan’ zijn, dat wil zeggen rechtvaardig, efficiënt en ook interessant voor de lokale bevolking op voorwaarde dat de internationale handel structureel die lokale ontwikkeling niet ondermijnt, verstikt of overweldigt. Ontwikkeling moet beschermd worden.

    De voornaamste factor is echter de opvoeding van de kinderen, doorgetrokken tot het beroeps- en het secundair onderwijs. Om toekomst te bieden aan jongeren en aan landen is een goed functionerend onderwijssysteem onontbeerlijk. Op dit terrein is er in het verleden en tot vandaag heel veel werk geleverd door religieuzen en door de lokale Kerken. Daarom is er een intense samenwerking nodig tussen de overheden van landen in ontwikkeling met verenigingen en kerkelijke gemeenschappen, en dit zowel op lokaal als op internationaal niveau.

    In het bijzonder verdienen onderwijsinstellingen een bijzondere aandacht vermits elke ontwikkeling berust op een goede opvoeding en een grondig onderwijs. Paus Franciscus roept op tot een grondige koerswijziging. De mensheid wordt volgens hem bedreigd door de economie en de technologische ontwikkeling: “De economie bekijkt iedere technologische ontwikkeling in functie van rendement, zonder aandacht voor de eventuele negatieve gevolgen voor de mens. De financies verstikken de reële economie” (Laudato Si’, nr. 109). Vandaar dat, in het licht van de financiële middelen die ons land (0,45 % van het BNP in 2014 ) en de Europese Unie aan ontwikkelingshulp besteden, velen zich pertinente vragen stellen: bereiken die middelen de meest noodlijdende bevolking? Staan die zo karige middelen eigenlijk nog in verhouding tot onze welstand? Weerspiegelt dit niet hoe de aandacht voor landen in ontwikkeling is afgebouwd, terwijl dit eerder een volwaardig deel zou moeten uitmaken van wat een land ‘investeert in de mensheid’.

    4. De waardigheid van ieder mens

    “De waardigheid van ieder mens en het algemeen welzijn zouden heel de economische politiek moeten bepalen, maar ze lijken soms aanhangsels van een politiek discours zonder perspectief of programma voor de echte integrale ontwikkeling” (Paus Franciscus, De Vreugde van het Evangelie, nr. 203). We zijn samen verantwoordelijk voor de hele schepping. Dit leidt tot een mondiale broederlijkheid en tot de gelijkwaardigheid van rijke en arme mensen, sterken en zwakken, gezonden en zieken en gehandicapten.

    Als bisschoppen willen wij benadrukken dat het principe van gastvrijheid en integratie van migranten, waar ze ook vandaan komen of om welke reden ze bij ons aangeland zijn, gebaseerd is op de gelijkwaardigheid van alle mensen. De dialoog van Jezus met de farizeeër besluit op deze wijze: “Wie denk je dat de naaste is van de man die in de handen van rovers gevallen was? Hij die hem barmhartigheid heeft bewezen” (Lc 10,36). De aarde is door God geschapen en geschonken aan de hele mensheid. Wij zijn gebruikers, dienaars en dienaressen. Wij zijn geen eigenaars. Niemand is aangesteld om er een dominante rol te spelen, om medemensen te kleineren of te knechten, om de natuur geweld aan te doen.

    Het woord van Christus is aan ons allemaal gericht: “Ik had honger en jullie hebben Mij te eten gegeven, Ik had dorst en jullie hebben Me te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen … alles wat je voor een van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan” (Mt 25,35.40).

    Als Kerk willen wij bekommerd zijn om de integrale mens. Dat wil zeggen dat wij ook bekommerd zijn om zijn of haar houding tegenover God, de medemens en de natuur, om zijn geestelijke gezondheid. “De ergste discriminatie waaraan de armen lijden, is het gebrek aan geestelijke aandacht; (…) zij hebben nood aan God” (Paus Franciscus, De Vreugde van het Evangelie, nr. 200). Dit is een werkterrein voor alle lokale geloofsgemeenschappen.

    Vanuit  onze eigen geloofsbelijdenis zullen wij altijd de godsdienst en de religieuze en levensbeschouwelijke beleving van mensen onverkort eerbiedigen en ondersteunen. Nooit mogen vluchtelingen en migranten zich gedwongen voelen om ‘van godsdienst te veranderen’ om hier beter onthaald te worden. Nooit kunnen wij aanvaarden dat een land mensen weigert en uitsluit omdat zij moslim zijn, christen, boeddhist of van welke gezindheid ook. Een godsdienst heeft geen grenzen.

    5. Besluit

    Wij willen stilstaan bij het grote migratiegebeuren dat wij vandaag meemaken. Wij willen ons afvragen waartoe wij geroepen zijn en tot welke engagementen wij in staat zijn die recht doen aan migranten en vluchtelingen. Wij willen de tijd nemen daarover met elkaar in gesprek te gaan, op alle niveaus: in parochies, in het verenigingsleven, in werkmiddens, in kerkelijke organen en structuren, met verantwoordelijken in het beleid van ons land, van onze gemeenschappen en gewesten.

    Wij hebben geen definitieve antwoorden op die moeilijke vragen, maar wij zijn van plan om ze uit te diepen, namelijk door documenten en initiatieven voor te stellen die de actie en de reflectie op dat punt gaande kunnen houden. In dat licht rekenen wij op “de Heilige Geest die een oneindige verbeelding heeft en die juist als Geest van God in staat is om zelfs de meest complexe en onontwarbare knopen van de geschiedenis te ontwarren” ( Paus Franciscus, De Vreugde van het Evangelie, nr. 178). Wij geloven dat we de kracht hebben en het vertrouwen om de rijkdom van elke mens te ontdekken en te waarderen. De komst van nieuwe mensen moet een verfrissing worden voor ons ‘oude continent’ en is een kans voor onze samenleving.

    De Bisschoppen van België 13 oktober 2015 .

    15-12-2015 om 20:22 geschreven door Gust Adriaensen


    14-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Wees onbezorgd'

    Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, mocht aanwezig zijn bij de plechtige aanstelling van onze nieuwe aartsbisschop Jozef De Kesel. En uiteraard is dat meer dan voldoende voor een boeiende maandagse column.

    Rik werd sterk getroffen door de liturgie en de muziek, die 'op elk moment schoonheid uitstraalden'. En hij maakt geen geheim van zijn geloof en zijn katholiek zijn. 'Hoe komt het toch', schrijft hij, 'dat katholiek blijven mezelf al die jaren zo weinig moeite heeft gekost?'

    Hij denkt het antwoord te vinden in twee passages uit de Schriften, die tijdens de aanstellingsplechtigheid werden voorgelezen.

    Een ervan komt uit de brief van Paulus aan de Filippenzen: 'Wees onbezorgd'. 'Zo leef ik', aldus Torfs.

    Maar toch niet helemaal, zo blijkt. Want Rik had persoonlijk één minpuntje ervaren: er was een collecte en hij zat zonder portefeuille in de kathedraal. Gelukkig kon hij rekenen op de menslievendheid van zijn buurman, gewezen minister Steven Vanackere.

    Deze anekdote is enorm boeiend en verdient nadere beschouwing.

    Een van de dingen die moeder nooit vergat te zeggen wanneer je ter kerke ging: 'Heb je een cent voor de schaal?' Het was deel van de opvoeding. Het zal bij Riks moeder niet anders geweest zijn. Zovele jaren later en zovele sporten op de maatschappelijke ladder hoger, kan de rector het zich permitteren zonder portefeuille op stap te gaan. Een Bijbelse onbezorgdheid manifesteert zich hier. Maar volmaakt is ze nog niet. Wanneer hij de schaal ziet naderen, maakt een lichte paniek zich van hem meester.

    Gelukkig is er een andere christelijke deugd -de voornaamste- die hem verlost: de menslievendheid van de ander. Die andere is niet zomaar toevallig gekozen. Of Steven Vanackere nu echt naast Rik Torfs zat of niet, doet er eigenlijk niet toe. Maar het gaat om de persoonlijkheid van de gewezen minister: een bewuste christen, intelligent, minder humoristisch en ernstiger dan de rector maar een oerdegelijke en inspirerende figuur, een man op wie je een kerk kan bouwen.

    Met Torfs en Van Ackere en De Kesel en al die andere min of meer zorgeloze en degelijke christenen die de Sint-Romboutskathedraal vulden, is Vlaanderen nog niet verloren. Verre van!







    14-12-2015 om 17:47 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/30
    Vrijdag 11 december 2015

    Een heropstanding

    Dank zij de onverwachte financiering vanwege een internationale organisatie kunnen voor de bevolking van Qâra allerlei vormingscursussen georganiseerd worden, zowel in het klooster als in het dorp, dat van oudsher een smokkeldorp was en de voorbije jaren een verzamelplaats van massa’s rebellen. De bevolking is nu teruggekeerd en er wordt over gewaakt dat geen buitenlandse misleiders meer binnendringen die met geld de jeugd komen omkopen. De bevolking was voorheen ook wat achter in ontwikkeling. De bedoeling is de mensen leren op eerbare wijze hun eigen kost te verdienen en een gezonde creativiteit te bevorderen. Allerlei opleidingen zijn voorzien: met de hand sierkaarsen maken, zeep maken, tapijt-weven, snit en naad, met afval (zoals karton) mooie en praktische rekken maken, eerste hulp bij ongevallen, verpleging, hygiëne enzomeer. Verder zijn er na-schoolse opleidingen: Arabisch, Engels, wiskunde, fysica... voor jongeren (15-17 j) die door de oorlog zoveel hebben moeten missen. Wanneer hier een nieuwe groep vrouwen voor een opleiding toekomt, zijn ze allemaal netjes gesluierd maar schuchter en teruggetrokken. Wanneer ze na twee weken hun laatste les vieren, zijn ze open, hebben een gezond zelfvertrouwen, overgelukkig en fier. Iedereen wil met iemand van de gemeenschap op de foto. Met twintig komen ze en vertrekken ze in een busje voor 11 personen. De chauffeur krijgt de drie jongsten of kleinsten naast zich. Onze vrijwilligers zijn tevens begonnen met alle gehandicapten samen te brengen. Erg moeilijk, omdat de meesten gewoon thuis in gehele afzondering leefden, soms erg primitief. Voor ieder wordt nagegaan wat de noden zijn en met welke medische tussenkomst ze geholpen kunnen worden. Hierdoor werden al spectaculaire verbeteringen bekomen. Er is echter nog meer. Voor ieder van hen wordt gezocht naar een aangepast werk of opleiding. Zo zijn er enkele gehandicapten al in opleiding in het tapijtenfabriek. En er is nood aan werk. Het Syrische geld is sinds het begin van de oorlog nu 7 X minder waard. Het wordt koud. Onze vrijwilligers hebben gelukkig iedereen de nodige dekens en matrassen kunnen geven. Sommigen zoeken op straat al wat brandbaar is voor hun kacheltje. Ondanks het voortduren van de oorlog, het blijvende gevaar, de armoede en het lijden, komt de dorpsgemeenschap tot leven. Het is een ware heropstanding van het volk als een voorbereiding op de komst van het Rijk Gods.

    Waarom moet de Syrische president weg?

    De eenvoudigste manier om een land te ontwrichten en in handen te krijgen bestaat hierin dat men de wettige regering omverwerpt en vervangt door marionetten waarmee men alle gewenste regelingen kan treffen. Het westen (Amerika, Israël, de NAVO, Turkije en hun boezemvrienden van de golfstaten) hebben de laatste decennia nagenoeg niets anders gedaan of geprobeerd (Vietnam, Afhanistan, de Balkan, Irak, Tunesië, Egypte, Libië, Oekraïne, Syrië....). Ze zorgden er voor dat in de openbare opinie van de betrokken persoon het beeld van een gruwelijke dictator gegraveerd werd, zodat ongemerkt de vernietiging van het land algemeen werd goedgekeurd. Voor het totaal verwoeste Vietnam werd het verstikkende embargo opgeheven op voorwaarde dat het geen klacht zou indienen tegen zijn verwoesters. S. Houssein en M. Kadhaffi kunnen geen klacht meer neerleggen voor misdaden tegen de menselijkheid en de volkerenmoord, waarvan hun volk en land het slachtoffer werd. Opgeruimd staat netjes en schakelt lastige getuigen uit. Sommigen blijven verwoede pogingen ondernemen om de Syrische president uit de weg te ruimen of eisen dat hij verdwijnt. Bachar al-Assad, het wettig gekozen staatshoofd van Syrië is volkomen gerechtigd om een klacht in te dienen tegen de heren en dames verwoesters en moordenaars van zijn volk, alsook om een billijke vergoeding te eisen voor de heropbouw van het land. We verwachten dat Rusland en China en anderen deze gerechtvaardigde klacht en deze eisen zullen steunen. Met andere woorden, zolang al-Assad president is, lopen Obama, Netanyahou, Calderon, Hollande, heel de NAVO, Erdogan... met heel hun kliek gevaar om veroordeeld te worden voor misdaden tegen de menselijkheid. Tot voor kort voelden ze zich veilig met de gedachte dat de Syrische president toch spoedig zou vallen en dat het westen met een militaire inval in Syrië de klus zou klaren, zoals de NAVO ongestraft Libië naar het stenen tijdperk heeft gebombardeerd. De permanente vertegenwoordiger van Syrië bij de UNO heeft een kast vol met duidelijke bewijzen en foto’s, die door Rusland en Iran en anderen kunnen bevestigd worden. Hij schreef een eindeloze reeks brieven naar de bevoegde UNO-instanties, waarop nooit een antwoord kwam. Het gaat dan over het trainen, bewapenen, betalen en sturen van terroristen naar een soeverein land om daar misdaden te plegen wat tegen internationaal recht en tegen het UNO charter is. Dezelfde acteurs zijn schuldig aan het vormen van een leger van huurlingen, allerlei rebellengroepen, die eventueel elkaar bestrijden (van zogenaamde gematigden tot extremisten) maar voor hetzelfde doel worden ingezet: de wettige regering ten val brengen. De NAVO opereert hiervoor vooral vanuit Turkije. De zogenaamde internationale coalitie tegen Daesh heeft ook nu geen enkel recht om bombardementen uit te voeren zonder de toestemming van Syrië en Irak, ook niet volgens de UNO resolutie 2249 van 20 november 2015, zoals experts van internationaal recht hebben duidelijk gemaakt. De internationale coalitie steunt de misdaden van de zogenaamde gematigde rebellen, de golfstaten zorgen openlijk voor alle terroristen. Sinds de Russen het terrorisme in Syrië daadwerkelijk en efficiënt bestrijden, worden er door het Syrische leger steeds meer wapenvoorraden ontdekt. Het zijn overwegend nieuwe wapens, afkomstig van de VS, Israël, Europa en Turkije. Is dit geen misdaad? En dan de misdaad van het rekruteren van tienduizenden jihadisten vanuit de hele wereld, het opleiden, bewapenen, betalen, het zorgen dat ze zonder enig probleem ter plaatse komen en als ze gewond zijn, verzorgd worden. Is dit mogelijk zonder een omvangrijke wereldwijde infrastructuur, gesteund door de geheime diensten van de grote mogendheden? Is dit geen misdaad? Het is nu wel voor iedereen duidelijk (behalve voor de mainstream-journalisten) dat de gifgasaanvallen gepleegd zijn door rebellen met de steun van buitenlandse geheime diensten. Het ontvoeren van een massa kinderen uit de dorpen in Lattakia om hen twee weken later een gruwelijke dood te laten sterven in Ghouta, onder het oog van een deskundige cameraploeg, moet dit ongestraft blijven? Is hiervoor niemand schuldig omdat de hoge UNO onderzoekscommissie geen aanleiding vond om Syrië te beschuldigen? En zo kunnen we nog lang doorgaan. Herhaaldelijk heeft Poetin er op gewezen dat we af moeten stappen van een wereld waar één heerser is, die alleen het recht van de sterkste kent. Het charter van de UNO en het internationaal recht moeten in ere hersteld worden. Laten we beginnen met de grootste criminelen op hun verantwoordelijkheid te wijzen.

    De “opwarming van de aarde” zet ons in de kou!

    Toppolitici van niet minder dan 197 landen zijn twee weken samen in Parijs zonder dat er een vuiltje aan de lucht is. Wat zou er gebeuren als die ontmoeting in Damascus georganiseerd werd? Het is maar een vraag. Ze gaan maatregelen nemen tegen de opwarming van de aarde en de CO2-uitstoot. Indien we nu niet drastisch ingrijpen, zo wordt ons gesuggereerd, krijgen we morgen de hemel op onze kop.
    De studie van het klimaat is zeer complex en raakt vele wetenschappen: de thermodynamica, de fysica, de oceanografie, de glaciologie, de biologie, de scheikunde, de astronomie, de helio-sismologie, de agronomie enzovoort. De recente belangstelling voor het klimaat kan maar een betrouwbare wetenschap worden (klimatologie, paleoklimatologie, paleoecologie...) als er voldoende tijd over heen gaat en er een onafhankelijke wetenschappelijke ontwikkeling is. Op dit ogenblik hebben we geen van beide, waardoor nu de meest tegengestelde opvattingen circuleren. Vroeger hebben we al eens de film The Obama Deception: The Mask Comes off (2 uur, infowars) aangeprezen, een realisatie van Alex Jones, waarin een flink aantal deskundigen aan het woord komt. Op een bepaald ogenblik gaat het ook over de opwarming van de aarde, waarvan gezegd wordt dat ze niet te maken heeft met de activiteit van de mens, maar met de wisselende activiteit van de zon, zoals blijkt uit de andere planeten. In een tijdspanne van duizend jaren zijn er verschillende pieken van opwarming en afkoeling. Stanislas de Larminat is een bekende Franse ingenieur, landbouwkundige, ecologist en schrijver van “Les contrevérités de l’écologisme”, Ed. Salvator, 2011. Een van zijn stellingen is: “Men kan het milieu niet beschermen als men de mens niet beschermt”. Hij gaf op 2 december 2015 tijdens de uitzending ,”grand-angle” van RCF enkele redenen om de uitstoot van CO2 te verminderen, onder meer om meer werk te maken van hernieuwbare energie. Ons gezond verstand zegt dat het toch al te gek is de natuurelementen zoals zon, wind, water, waarvan we iedere dag onbeperkt kunnen genieten, onbenut zouden laten. Zelf zit ik hier te typen met het licht van een “minijoule”, een zonnepaneel omdat we deze keer (blijkbaar wegens een erge technische storing) stroomonderbreking hebben van meer dan 24 u, en halverwege komt er dan ook geen water meer uit de kraantjes! Ik begrijp trouwens ook niet goed waarom er geen eenvoudige systemen uitgewerkt worden om onbeperkt de zon en de wind te kunnen gebruiken voor elektriciteit. Of zijn het de energiereuzen en de petrolbazen die dit mee beletten? Hoe dan ook, deze Stanislas de Larminat was heel duidelijk omtrent de huidige heersende opvatting: “De uitstoot van CO2 verminderen om hierdoor het klimaat te beïnvloeden dient nergens voor, want de twee hebben geen verband met elkaar!” (Il ne sert à rien de réduire le CO2 pour modifier les variations climatiques, le salon beige, 2 december 2015).
    Rémy Prud’homme was professor in verscheidenen universiteiten (Phnom-Penh, Lille), herhaaldelijk visiting professor in het gerenomeerde MIT en tenslotte em. prof. universiteit van Parijs XII. Hij is de schrijver van het boek “L’idéologie du réchauffement. Science molle et doctrine dure”, Dutoucan, 2015. Hij zegt eveneens dat er geen bewijs is dat de activiteit van de mens het klimaat op onze planeet zo beïnvloedt als men ons wil wijsmaken. Hij ziet geen wetenschappelijke bewijzen maar wel een kwalijke ideologie. Het zijn de politieke wereldleiders die de teugels in handen nemen. Zij organiseren een strijd die ze aan heel de planeet willen opleggen. Hiervoor wordt een schuldige, een “zondebok” aangewezen, nl. de CO2-uitstoot, en vervolgens wordt de massa ingeschakeld. Honger, analfabetisme, ziekten en dood verminderen overal, ook in Bangladesj. De kindersterfte is in Afrika de laatste 20 jaar met 70% gedaald en met 50 % in Azië, aldus prof. Rémy Prud’homme. Als de opwarming van de aarde de grote oorzaak is, laten we dan zeggen: leve de opwarming! Verder wordt het verminderen van de CO2-uitstoot voorgesteld als een strijd tussen de “goeden”, de vurige militanten en de “slechten”, de onsocialen, die niet willen meehelpen om de mensheid van een nakende ondergang te redden. Tevens is het een strijd van rijke tegen arme landen. Zonder elektriciteit geen ontwikkeling. In Afrika en Azië is er geen elektriciteit zonder kolencentrales. De wereldheersers hebben dus een machtig middel gevonden om de ontwikkeling van de arme landen te dwarsbomen, geheel overeenkomstig de ideologie van de nieuwe wereldorde, waarin zoveel mogelijk armoezaaiers moeten uitgeschakeld worden. Donald Kaberula, voorzitter van de Banque Africaine de Développement zegt het zo: “De westerse regeringen zijn hypocriet; zelf hebben ze zich verrijkt met fossiele brandstoffen en nu zeggen ze aan de Afrikaanse landen: ‘jullie mogen geen stuwdammen bouwen en geen steenkoolcentrales, jullie moeten tevreden zijn met de extreem dure hernieuwbare energie’. De Afrikaanse landen zullen niet naar hen luisteren” (Le réchauffisme présente tous les caractères d’une idéologie, le salon beige, 30 november 2015).
    De CO2 is een gedroomd voorwendsel om een wereldwijde heerschappij in te voeren over alle menselijke activiteit op onze planeet, over iedere vorm van vervoer (auto, bus, tram, trein, vliegtuig) en iedere productiviteit (ondernemingen, fabrieken), alles wat mensen produceren in landbouw en industrie. Alles wordt onderworpen aan milieutaks, onder “politieke druk” terwijl van wetenschap nauwelijks sprake is. Volgens sommigen zou dat wereldwijd per dag één miljard kosten! Angstwekkend daarbij is dat massa’s mensen hiervoor zo gemakkelijk opstappen (10.000 mensen stapten mee in Oostende op 6/12/2015 “voor het klimaat”). Laten we hierbij nog even herinneren aan de gekende wetenschappelijke vervalsingen. Al Gore, vice president VS onder Bill Clinton kende een wereldwijd succes met zijn boodschap over de “Global Warming”. Toen bleek dat zijn theorie op vervalste gegevens berustte, verdween deze icoon van de aardbol even plots als hij gekomen was. Of moeten we geloven dat hij wegens de opwarming van de aarde verdampt is? Uit de gestolen computergegevens van de universiteit van East Anglia (Engeland) bleek dat onderzoekers bewust gegevens vervalst hebben om de hysterie rond de opwarming van de aarde aan te wakkeren. Ondertussen is er in de Zuidpool rond Antarctica nooit zoveel zee-ijs geweest als nu. Uiteindelijk is het de NASA geweest die gezorgd heeft voor wat mogelijk de grootste wetenschappelijke fraude uit de geschiedenis is, door de gegevens over de koude van vroeger en die over de opwarming van nu wat groter te maken en zo een spectaculair verschil te bekomen.
    Habibullo Abdussamatov, Russisch astronoom en hoofd van het Russisch ruimteonderzoek-programma in Petersburg bewijst dat de veranderende activiteit van de zon zorgt voor de opwarming van mars. Of willen ze ons toch doen geloven dat het op Mars ook de boeren zijn die met oude tractors de lucht vervuilen? Hij voorspelt dat we de volgende 10 à 20 jaar een sterke daling van de temperatuur op aarde zullen beleven, als een soort nieuwe ijstijd. Ondertussen vermoeden we dat we in de Syrische woestijn een strenge winter krijgen, vermits het nu al veel kouder is dan sommige jaren voorheen.
    Paus Franciscus schreef een mooie encycliek over het milieu: Laudatio sii’. We hebben hierover vroeger de inhoud al toegelicht (X/6 van 26 juni 2015). De encycliek is eigenlijk een toepassing van de sociale leer van de Kerk op een integrale ecologie. De mens is geroepen om een goede beheerder te zijn van de schepping, wat heel de aarde en vooral de mensheid ten goede komt tot eer van God. Het broze evenwicht moeten we koesteren en beseffen dat alles met alles samenhangt: zorg voor de natuur, voor rechtvaardigheid, voor de armen, voor de vrede. Ik heb mijn uitleg over deze encycliek positief willen houden. Nu wil ik er twee opmerkingen bijvoegen. Vooreerst heeft het me verwonderd dat de encycliek wel spreekt over de natuurvervuiling met verschillende voorbeelden maar met geen woord rept over een van de grootste vervuilingen van water en grond, nl. door oestrogenen en progesteron. Is dit omdat het de twee bestanddelen zijn van iedere contraceptie “pil”, het gouden kalf van de voorbije halve eeuw? Vervolgens schaart de encycliek zich duidelijk achter de erg betwistbare stelling dat de opwarming van de aarde veroorzaakt wordt door de menselijke activiteit. Vorige pausen hebben zich wijselijk onthouden van een stellingname in een wetenschappelijke labyrint. Deze encycliek steunt hierdoor de klimaatallarmisten van de heersende politieke klasse. Al is het maar één aspect van deze encycliek, het is jammer.
    Laten we het hoofd koel houden en niet meedoen met een klimaat-hysterie. Laten we geen robotten worden, die alleen maar in staat zijn de door anderen ingevoerde programma’s uit te voeren. Een robot kan zelf niet denken en heeft geen geweten, wij wel. Vanuit het meest kostbare en intieme heiligdom van ons geweten bieden wij weerstand tegen de vloedgolf van globalisatie en van een nieuwe “wereldorde”. We willen zorg dragen voor deze aarde en voor ons leefmilieu in al hun aspecten. Wij vechten voor het behoud van de eigenheid van iedere man en vrouw, “geschapen naar Gods beeld en gelijkenis”, van huwelijk en gezin, van de soevereiniteit van een land met zijn religieus en cultureel erfgoed. We weigeren ons te laten verpletteren door een planetaire overheersing van duistere machten. Wij zien uit naar de zomer en verwelkomen hartelijk de opwarming van deze aarde. Leve de zon en hopelijk, de komende vrede in Syrië, dit heerlijke land, de bakermat van de beschaving en de wieg van het christelijk geloof. Eer aan God in de hoge en vrede op aarde aan alle mensen van goede wil!
    P. Daniel

    14-12-2015 om 07:52 geschreven door Gust Adriaensen


    13-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'De wereld redden'

    Michel Bauwens, auteur van 'De wereld redden. Met peer-to-peer naar een postkapitalistische samenleving' :

    'Momenteel zijn miljoenen mensen hun leven aan het veranderen. Ze accepteren steeds minder het dominante neoliberale economische denken en willen ethisch, duurzaam en solidair handelen.'

    13-12-2015 om 16:27 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (slot)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    ---------------------------------------

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder?

    9. Openheid - De luiken open, niet dicht

    Het zal een grote uitdaging zijn om in Europa, dus ook in Nederland, de mogelijkheden te vinden voor soepele integratie van de vele bevolkingsgroepen. Zeker is dat de klok niet terug te draaien is. We moeten het doen met de huidige problemen en het is niet uitgesloten dat er nog meer komen. De wereld is turbulent en zal ons niet met rust laten.

    In de lange historie van de mensheid is vooral vooruitgang geboekt op momenten dat de samenleving zich opende voor nieuwe impulsen. De Nederlandse Gouden Eeuw is daar een goed voorbeeld van, maar ook het Romeinse Rijk. Gerichtheid naar binnen maakt wantrouwig voor verandering en vernieuwing. Gerichtheid naar buiten maakt gedurfd en ondernemend.

    In de godsdienst is het Jezus Christus geweest die voor een spectaculaire vooruitgang zorgde. Niet alleen door de aard van zijn boodschap, ook doordat hij deze niet alleen richtte tot de eigen groepering, het Joodse volk, maar uitdrukkelijk tot de hele wereld. Door buiten de eigen horizon van Israël te treden, opende hij het luik op de wereld.

    In onze jaren dreigen de luiken dicht te gaan om ons te beschermen tegen alle veranderingen. Dat is precies wat we niet moeten doen. Juist Nederland heeft met zijn traditie van openheid een mogelijke positie van Europese voortrekker naar nieuwe horizonten. Dan zijn de ingrediënten voor het vertrouwen in eigen kunnen allereerst herwaardering van de eigen cultuur, vervolgens herwaardering van het christelijk geloof als een uiterst waardevolle basis voor een gemeenschappelijke ethiek, en ten slotte herwaardering van de bijdrage die ieder individu hieraan kan geven boven de neiging alles van bovenaf te regelen en op te leggen. Juist het geloof spreekt iedereen aan op maximale aanwending van de eigen talenten. Zulke waardevolle bagage laat je niet achteloos slingeren bij het afval.

    Het is de uitdaging voor de moderne mens om zijn technologische, economische en sociale ambities na te streven binnen het kader van een breed gedragen, evenwichtig en goed doordacht stelsel van waarden. Het christelijk geloof verdient daarom een enthousiaste herleving. De agenda om de samenleving zelf te maken, is tot nu toe weinig duurzaam gebleken. Van boven gaat het niet werken. Ieders eigen waarde en die van de ander dient centraal te staan, gebaseerd op de vrije wil en dus belegd met ieders volle verantwoordelijkheid, ten gunste van de ander en dus van ieder zelf. We kunnen niet zonder elkaar. We kunnen niets zonder elkaar. Samen kunnen we alles.

    Hans Hillen

    13-12-2015 om 07:22 geschreven door Gust Adriaensen


    12-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (8)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    8. Religie en politiek - Over religie en onrust

    Christenen zijn in Nederland een minderheid geworden. Als het over godsdienst gaat, staat dat buiten de meeste mensen en gaat het meestal over problemen die godsdiensten lijken te veroorzaken, of het nu islamitische terreur is, eerwraak van moslims op vrouwen, seksueel misbruik op katholieke internaten, geweld op de Balkan, de problemen in het Midden-Oosten of de naweeën van Ulster. Met andere woorden, moeten we niet blij zijn dat de religie in onze tijd wat meer naar de achtergrond is gedrongen? Scheelt dat niet een hoop onrust?

    Die stelling gaat uit van hetzelfde misverstand als dat het vrijgeven van drugs criminaliteit doet verminderen. Mensen met aanleg voor of belang bij criminaliteit gaan heus niet achter de geraniums zitten. Zij zullen andere misdaad kiezen. Conflict hoort niet bij godsdienst, maar conflict hoort bij mensen en bij macht. Het conflict kan gáán over religie, maar het hóórt bij mensen. Het antwoord is dus nee. Mensen zullen bij afwezigheid van religie andere thema's kiezen voor hun conflicten.

    12-12-2015 om 09:48 geschreven door Gust Adriaensen


    11-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Weg met de wetenschap. Een pleidooi voor de universiteit'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    'Weg met de wetenschap. Een pleidooi voor de universiteit', dat is de titel van een essay/pamflet van de Nederlandse historicus en schrijver Willem Otterspeer. Hij hekelt het academische nutsdenken en pleit voor een brede universiteit.

    Dat is Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, uit het hart gegrepen. Hij schrijft er dan ook in De Standaard een laaiend enthousiaste 'recensie' over.

    Typisch Rik. Onder het mom van een 'recensie' van het werk van een ander, brengt hij vooral zijn eigen opvattingen nog sterker naar voren. In dit geval: een pleidooi voor de algemene vorming aan de universiteit en het grote belang van de retorica. Eerst de humaniora en daarna de wetenschap!

    Degenen die zich soms vermeien in het lezen van raspstukjes, weten ondertussen wel dat ik Torfs doodgraag lees en er commentaar van veel lagere kwaliteit aan toevoeg. Om Rik in zijn 'recensie' te parafraseren: 'Waarom zijn de teksten van Torfs zo prachtig? Omdat ik het er vaak bijna compleet mee eens ben, waardeloos argument, maar toch.' Ik hoop dus van ganser harte dat hij zijn publieke schrijfactiviteiten voortzet. Tegelijk vraag ik me af, en vermoedelijk ook vele andere lezers, hoe hij het in de 24 uur die ons in een etmaal ter beschikking staan, allemaal klaarspeelt. Zijn talloze reizen, de maandagse columns, geregeld een 'recensie', ....dat neemt toch allemaal tijd in beslag, die moet afgepitst worden van wat zijn hoofdjob is: rector van de grootste universiteit der Nederlanden, de Katholieke Universiteit van Leuven. Een geniale man. Wellicht is gewoon zijn aanwezigheid, zo nu en dan, in de universitaire gebouwen, voldoende inspirerend om het instituut te doen draaien.

    De uitsmijter van Riks 'recensie' luidt als volgt: 'Lees het essay (van Otterspeer) gewoon. 62 bladzijden die u slim maken, en u tegelijk de indruk geven dat u het al bent. Retorica heet zoiets.'

    62 bladzijden? Wat lees ik, vlak daaronder, in de bibliografische notitie: 95 bladzijden! Helemaal in de lijn van Torfs' lof op de dubbelzinnigheid, de enerzijds-anderzijdsdeugd, de creatie van rationele en emotionele verwarring, de drang om soms zichzelf maar vooral de ander op het verkeerde been te zetten.

    Dat wel erg grote verschil, 33 bladzijden of meer dan 30%, roept vragen op. Wat is correct? Maakten  die 33 bladzijden Rik niet slim en gaven ze hem niet tegelijk de indruk dat hij het al was? Heeft hij, door tijdsgebrek, door toeslaande verveling, slechts 2/3 van het essay gelezen?

    Rik, Rik toch. Je brengt de gemiddelde Vlaamse intellectueel toch wel in verwarring. Een vrij aangename weliswaar. 

    11-12-2015 om 14:18 geschreven door Gust Adriaensen


    10-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verantwoord experiment tegen Grooming?

    Gisteren zond de VRT dan toch de Koppenreportage over grooming uit. De uitzending ervan was vorige week door een rechter verboden na klacht van een ouder. Een andere rechter had de weg voor uitzending nadien vrijgemaakt. Dat incident heeft ongetwijfeld bijgedragen tot de grote belangstelling voor de reportage.

    Met een valse Facebookaccount werd jongeren op de gevaren van het internet gewezen. Maar kan dat wel: opvoeden door in de val te lokken? Was het experiment van Koppen en van de betrokken school, het Sint-Lutgardisinstituut van Mol, wel verantwoord?

    Kaat Schaubroeck van Kind&Samenleving vindt van niet.

    In De Standaard schrijft zij o.m. het volgende:

    'Het VRT-reportagemagazine Koppen koos voor de harde aanpak: individuele betrapping en confrontatie. De journalisten creëerden een vals Facebookprofiel van een leuke, dertienjarige jongen die meisjes net zo lang het hof maakte tot ze zich tot een afspraakje lieten verleiden. Om hun dan pas te zeggen hoe de vork in de steel zit. Euh - even recapituleren. Wat hebben we onze kinderen alweer verteld dat ze zeker niet mochten doen? Juist, ja: een vals profiel aanmaken. Dat inzetten om hen terecht te wijzen, het klopt gewoon niet. Met woorden als 'experiment' en 'sensibilisering' kun je lang goochelen, maar je kunt er niet alles mee toedekken.

    Veel kwalijker nog is wat hier tussen jongeren en volwassenen is gebeurd. Jongeren werden gepakt op het punt waarop ze het meest kwetsbaar zijn, hun honger naar bevestiging, en dat met medeweten van ouders en leerkrachten. 'Het is veel efficiënter dan hen ex cathedra de gevaren van sociale media uit te leggen', zei de directeur van de betrokken school. Werkelijk? Is dat nu echt het beste wat we onze kinderen te bieden hebben? Net in de puberteit, als hun band met volwassenen al onder druk staat, gaan we er dus van uit dat we het best een val kunnen opstellen om hen een lesje te leren. En we halen er de camera's bij: nog een stel volwassenen die registreren hoe naïef ze wel zijn. De kans is groot dat die jongeren vooral één ding uit het experiment hebben geleerd: volwassenen zijn niet te vertrouwen, en als ik nog eens ergens mee zit, dan moet ik hen dat maar niet vertellen.'

    In Sint-Lutgardis zullen ze het niet graag lezen. De directeur was enthousiast over het experiment. 'Voor herhaling vatbaar', zei hij.  Schaubroeck kapittelt niet alleen Koppen maar ook de schooldirectie en de meewerkende ouders.

    Helemaal ongelijk heeft zij met haar kritiek m.i. niet. Kwetsbare jongeren worden inderdaad door volwassenen voor schut gezet. Wat doet dat met ze? De school moet die kinderen alleszins goed opvolgen en het experiment grondig evalueren. Uiteraard is het goed dat ook de school waarschuwt tegen o.a. grooming maar het ware m.i. beter geweest het experiment met medewerking van de ouders binnenschools te houden en het niet 'uit te lenen' aan de tv. Die heeft een niet beheersbare impact en speelt met dergelijke programma's ook altijd toch wel wat in op vormen van sensatiezucht en voyeurisme. 

    10-12-2015 om 12:51 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (7)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    ---------------------------------------

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder?

    7 Solidariteit - Waarom we hart en wet moeten mengen

    Voor naastenliefde is nog geen modern equivalent gevonden, of het zou de solidariteit moeten zijn, een uiteindelijk door de overheid georganiseerde en breed toegepaste verplichte inkomensherverdeling, die weinig tot niets heeft te maken met persoonlijke opofferingsgezindheid. Het is mooi als waarden van het hart in de wet worden gelegd, maar deze wetten vergen wel bestendigheid van draagvlak.

    Net zoals een kerkgebouw zelf geen heiligheid brengt, brengt ook een wetsartikel geen sociaal gedrag voort. Het zijn hulpmiddelen, maar de werkelijke gezindheid moet steeds in de harten voldoende voeding vinden. Ten behoeve van verstandige ordening is een voortdurend mengsel van beide noodzakelijk.

    Alleen hart maakt beleid emotioneel, wispelturig, onvoorspelbaar, subjectief en tomeloos kostbaar; alleen wet leidt tot calculerend gedrag en onderschat de persoonlijke bijdrage die mensen kunnen geven aan de samenhang van de samenleving.

    10-12-2015 om 08:27 geschreven door Gust Adriaensen


    09-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Geen Rillaars Geen Centen'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zoals iedereen wel weet, is Open VLD de partij van 'vrijheid, blijheid' en Gwendolyn Rutten is daar met haar monkellachmondje een waardige vertegenwoordiger van.

    Opgelet evenwel. Vrijheid, blijheid voor degenen die het zich kunnen permitteren. De losers, de leefloners, de marginalen, de gedupeerden, de allochtonen, de verlaten moeders, de onderstandsmensen, de vierdewereldburgers, de vluchtelingen, de langdurig werklozen, kortom al degenen die volgens Gwendolyn niet geïntegreerd of geëmancipeerd zijn, zoals zij zich dat als 'optimistische, liberale' politica voorstelt, moeten met financiële dwang (her)opgevoed worden.

    Hoe doe je dat? Niemand weet zo goed als de liberalen waar de mensen echt het gevoeligst zijn: de portemonnee. Een geldbeugel die zeker bij de door Gwendolyn geviseerde mensen die kinderen hebben, vaker leeg dan gevuld is.

    Wat is dus de zo liberale en zo eenvoudige opvoedingsstrategie van de charmante voorzitster: als ze niet doen wat ik wil, pak ze dan het kindergeld af! Voila.

    Als de ouders geen cursus Nederlands volgen, geen kindergeld meer!

    Als de ouders hun kinderen niet naar de kleuterschool sturen, geen kindergeld meer!

    Misschien is het toch  nodig dat de regels van Gwendolyn nog verder verfijnd worden. We leven in een complex landje, weet je wel.

    Mag ik een paar suggesties doen.

    -----------------------------------

    Rekening houdend met de enorm rijke taalvariatie op ons Vlaamse grondgebied, de volgende (uitbreiding is naar believen mogelijk):

    Als de ouders geen cursus Rillaars volgen, geen kindergeld meer!

    Als de ouders geen cursus Zichen-Zussen-Bolders volgen, geen kindergeld meer!

    Als de ouders geen cursus Bevergems volgen, geen kindergeld meer!

    En rekening houdend met het enorm rijke aanbod van vormingsmogelijkheden op ons Vlaamse grondgebied, de volgende (uitbreiding is naar believen mogelijk):

    Als de ouders hun kleuters niet naar de sportclub sturen, geen kindergeld meer!

    Als de ouders hun kleuters niet naar de muziekschool sturen, geen kindergeld meer!

    Als de ouders hun kleuters niet mee op sneeuwvakantie sturen, geen kindergeld meer!

    -----------------------------------------------------

    Zo zal Gwendolyn uiteindelijk de volmaakte integratie en emancipatie realiseren. Leve Gwendolyn! Leve de vrijheid!

     

    09-12-2015 om 13:44 geschreven door Gust Adriaensen


    08-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (6)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    ---------------------------------------

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder?

    --------------------------------------------

    6. Godsdienst en maatschappij - We verwachten soms te veel van moslims

    De immigranten, bij wie de religie nog sterk aanwezig is in het dagelijks leven, troffen een weinig ingetogen samenleving aan, met luidruchtig materialisme en provocerende decadentie. Dat geeft spanning, en vooral binnen de islam is er dan ook niet alleen een fundamentalistisch, maar ook een intuïtief verzet tegen moderne ontwikkelingen.

    Eigenlijk is dat niet zo moeilijk te begrijpen, want de vele veranderingen maken sowieso iedereen onzeker, ook Nederlanders die al aan veel gewend waren geraakt. Mijn moeder zei mij wel eens: ‘Kind, zo veel veranderingen als ik heb gezien in mijn leven zul jij niet meemaken.’ Zij was van vóór de Eerste Wereldoorlog. Ze zag de overgang van de koets naar de auto en van de boot naar het vliegtuig. Ze had de radio zien komen, later de televisie en ten slotte het internet. Tijdens haar leven kwam en ging het communisme in Rusland. Een eindeloze stoet ingrijpende veranderingen en dat allemaal in een leven van 88 jaar.

    Sindsdien ligt het tempo van veranderingen nog hoger. Technisch is dat al een hele ontwikkeling, maar als iemands levensbeschouwing nog uitgaat van zekerheden die amper meer bestaan, dan schudt diens persoonlijke oriëntatie op zijn grondvesten. Mijn moeder behoorde tot de generatie die heeft moeten worstelen met de vraag hoe letterlijk de Bijbel moet worden opgevat, in het licht van allerlei nieuwe inzichten. Dat waren historische vondsten, maar ook de theorie van de evolutie. Het heeft Europa eeuwen gekost en mijn moeder en haar tijdgenoten tientallen jaren van aanpassing en acceptatie.

    Van moslims verwachten wij soms aanpassingen in hun denken binnen weken of maanden. Dat is een wel heel erg zware wissel. In Europa lijkt de gemakkelijkste uitweg optimale neutralisatie. Wij laten ons geloof varen, jullie dat van jullie, en we komen er samen wel uit. Dat is buiten de werkelijkheid gerekend. Religie is daar te taai voor. Bovendien verschaft hun religie de nieuwkomers vertrouwdheid en identiteit in een nieuwe, uitdagende en niet altijd warme omgeving. Maar ook het christendom krijgt in Europa herkansingen. De mensen zoeken veiligheid en geborgenheid, en de moderne zakelijkheid schiet daarin hopeloos tekort. Op de levensvragen, die van alle tijden zijn, willen zij toch antwoorden. In vooruitgang zonder zingeving zullen die niet worden gevonden.

    08-12-2015 om 08:16 geschreven door Gust Adriaensen


    07-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paus Franciscus over klimaattop

    Paus Franciscus:

    'Wat voor een wereld willen we nalaten voor degenen die na ons komen, voor de kinderen die opgroeien? Voor het goed van ons gemeenschappelijke huis, van onze en de toekomstige generaties, moeten alle energie en aandacht in Parijs gericht worden op het verzwakken van de impact van de klimaatverandering en tegelijkertijd op het bestrijden van de armoede en op het cultiveren van de menselijke waardigheid.' 

    07-12-2015 om 17:11 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (5)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    ---------------------------------------

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder?

    --------------------------------------------

    5. Wetenschap - Ons geluk is steeds minder onbevangen

    Technologische innovatie kan materieel veel mogelijkheden scheppen, maar geestelijk moeten we het nog steeds zelf doen. Technisch gesproken kunnen we langer leven, maar leven we dan gelukkiger? Is een dag van diep geluk niet waardevoller dan een jaar routine? Als dat zo is, dan moet niet zo lang mogelijk leven de doelstelling zijn, maar de kwaliteit van elke dag van dat leven. Kijkend naar de samenleving lijkt het accent toch doorgaans andersom gezet.

    Je zou de stelling kunnen verdedigen dat telkens met de vondst van nieuwe technieken de zoektocht naar het onbevangen geluk ingewikkelder wordt. Dat wil niet zeggen dat technologie niet goed is, maar dat geestelijke verdieping moet proberen gelijke tred te houden. De dilemma’s worden anders steeds groter. Ooit spraken de mensen over het wonder van het leven als er een kindje werd geboren. Nu weten we al maanden of het een jongetje of een meisje wordt. Veel onbevangenheid is ingeruild voor zinloze zekerheden.

    De ontwikkeling staat niet stil. We staan op de drempel van een trend dat het kiezen van het geslacht van een baby als regel vooraf kan worden bepaald. Wat doen we straks als we een jongetje hebben besteld, maar het blijkt toch een meisje te zijn, of omgekeerd? Dan zijn we teleurgesteld en boos bij de bevalling, in plaats van blij. Dat op zich is al erg. Het kan nog erger. Naar wie sturen we dit niet uitgezochte product terug? Moet de arts of het ziekenhuis schadevergoeding betalen?

    Nog huiveringwekkender: mag het kind worden vernietigd, of recyclen we het via stamcellen en organen, of gaat deze niet gewenste mens de adoptie in? Welke onvolkomenheid willen wij nog aanvaarden? Waarmee kunnen we nog gelukkig en tevreden zijn? De mens die in elk opzicht zijn eigen lot wil besturen, loopt het risico zijn eigen belang nog meer te overschatten dan hij toch al doet.

    07-12-2015 om 08:49 geschreven door Gust Adriaensen


    06-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zal / Moet Guy Mortier Humo redden?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Humo, tot voor enkele jaren het veel gelezen en spraakmakende weekblad van Vlaanderen, glijdt in steeds sneller tempo naar de commerciële afgrond. In vier jaar tijd halveerde de oplage: van 200.000 naar 100.000.

    Diverse pogingen om het tij te keren, haalden tot nu toe weinig uit. Volgens De Standaard rollen er nu weer koppen aan de top en worden enkele oudere journalisten 'van onder het stof' gehaald.

    Onder hen de 'oeroude' Guy Mortier, aan wie, volgens de krant, een nieuw contract als adviseur zou zijn aangeboden.

    Guy Mortier: een naam als een klok in de wereld van de media en zeker in die van de weekbladen. Mortier was jarenlang Humo en Humo was Mortier. Met grote gedrevenheid en vakmanschap waakte hij over het eigen karakter van Humo. Niet te verwonderen van iemand die zichzelf ooit een 'romantische idealist' noemde, die altijd iets van de 'missionaris' in zich gevoeld heeft.

    Mollenaar Guy Mortier (1943) studeerde aan het Sint-Jan Berchmanscollege van Mol en daarna Germaanse Filologie aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Al tijdens zijn studententijd presenteerde hij met groot succes het allereerste rock 'n rollmuziekprogramma op de radio. Zijn humoristische, ironische bindtekstjes, sterk beïnvloed door Godfried Bomans, waren nieuw en verfrissend. Vanaf 1961 werkte hij als freelancejournalist geregeld voor Humo en van 1969 tot aan zijn pensioen in 2003, was Guy Mortier hoofdredacteur van Humo. Daarna werkte hij nog voor het blad als creatief adviseur.

    De vraag is natuurlijk of de 'oude garde', zoals De Standaard Mortier en co. noemt, het tij voor Humo kan doen keren.

    Ik gun het streek- en collegegenoot van lang geleden, Guy Mortier, van harte. Maar ik durf het te betwijfelen. De neergang van Humo is m.i. niet te wijten aan slechte journalistiek. Aan talentrijke journalisten heeft het blad nooit gebrek gehad. Mortier had een goede neus voor (opkomend) journalistiek talent en loodste ze naar 'zijn' blad.

    Nee. De tijden zijn veranderd. De snelle ontwikkelingen in de mentaliteit en de cultuur van vooral jonge mensen, vanaf de jaren 60, maakten de steile opgang van Humo mogelijk, omdat het blad daar onder leiding van Mortier, perfect op inspeelde.  Humo sloot naadloos aan bij de links-progressieve jongere generatie en maakte zowel in de keuze van onderwerpen als in de journalistieke schrijfstijl van het 'épater le bourgeois' een erezaak.

    De tijden zijn veranderd. Er is niet alleen het verwoestende effect van de digitalisering op de gedrukte media. Maar vele jonge mensen zijn weggegroeid van een links-progressieve maatschappij- en cultuurvisie en hebben zich genesteld in een behaaglijk, rechts-liberaal burgerlijk cocon.

    Kunnen 'bejaarden' als Guy Mortier (72), Yves Desmet (56),  Jörgen Oosterwael (52), de geest van Humo bewaren en toch nieuwe jongere lezers aantrekken? Of moeten zij zich richten op de vijftigplussers, die nog wel affiniteit hebben met de thematiek en de stijl, die Humo jaren geleden groot hebben gemaakt?

    06-12-2015 om 21:03 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (4)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    ---------------------------------------

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder?

    4. Wonderen - De tijd is wat wij er zelf van maken

    De overheid kan een zieke samenleving niet gezond maken. Het moet van de mensen zelf komen, want daar zit de kwaal. Pas als genoeg mensen zich verzetten, zal kwaad in de samenleving wezenlijk kunnen worden teruggedrongen. Wetgeving is niet afdoen¬- de, vraag het God en zijn Tien Geboden. Toezicht is evenmin de reddende oplossing. Toezicht helpt ordenen, maar noodt tegelijk tot ontduiking. Indien moreel besef niet wordt gedragen door de massa van individuen, is elke correctie van buitenaf illusoir of ten hoogste incidenteel.

    Stevige en consequent doorgevoerde sancties, zoals boetes voor te hard rijden, helpen zolang dat systeem werkt, maar een onbewaakt stuk snelweg blijft uitnodigend. Bovendien moet zulk een systeem wel voldoende begrip ontmoeten. Toezicht zonder begrip leidt tot verzet en uiteindelijk tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Dan is het gezag helemaal weg.

    Menselijk tekortschieten is in essentie het materiaal voor de oneffenheden in onze maatschappij. Omgekeerd, collectief intrinsiek goed gedrag straalt uit van een samenleving. Daar is het goed toeven. Kerkvader Augustinus heeft dat adequaat onder woorden gebracht. Ook in zijn tijd werd er vaak gemopperd dat de tijden slecht waren. Zijn antwoord luidde: ‘Wij zijn zelf de tijden. De tijden zijn wat wij ervan maken.’

    06-12-2015 om 12:39 geschreven door Gust Adriaensen


    05-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (3)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    ---------------------------------------

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder?

    -----------------------------------------

    3. Zingeving - Over religie en zedenleer

    Nu in onze wereld de religie voor velen is vervaagd, of slechts in beeld is als restant van wat wordt beschouwd als een soort primitief groepsgedrag van vroeger met onvrijheid en geweld als symbolen, verdwijnt ook allengs het idee van leven in het licht van de eeuwigheid. Daarmee wordt een tot nu toe belangrijk kader voor een algemeen aanvaarde zedenleer verlaten. Het moet onder ogen worden gezien dat dit geleidelijk nog meer sleet gaat brengen in de individuele en in de publieke moraal.

    Eeuwenoude waardepatronen, die soms verse impulsen kregen, zoals in de diepte door Christus en later in de breedte door het humanisme of door voortreffelijke en inspirerende tijdgenoten, verdwijnen niet op stel en sprong. Maar waardepatronen zijn wel als een bos bloemen. Eenmaal geplukt wordt hun schoonheid eindig en zonder wortels maken de stelen geen nieuwe bloemen meer. Waardepatronen hebben worteling nodig in een onderliggende zedenleer om te blijven voortleven. Religie is daar een duurzame voedingsbodem voor, zo is door de eeuwen heen gebleken.

    05-12-2015 om 12:17 geschreven door Gust Adriaensen


    04-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/29
    Vrijdag 4 december 2015

    Peace People

    Van woensdag tot zaterdag (25-28 november 2015) logeerde de internationale vredesdelegatie, onder leiding van Mairead Maguire, Nobelprijswinnares voor de vrede in ons klooster. Deze reis en het verblijf werden voorbereid en georganiseerd door moeder Agnès-Mariam. De leden hiervan stelden we vorige week al voor. Ziehier het vervolg van hun verblijf. Donderdagmorgen celebreerde ik samen met father Timothy en father Andrew, waarbij father Timothy een kort sermoen gaf met Engelse humor. Na het ontbijt vertrokken we met de groep naar Qara, waar we ontvangen werden door de gouverneur, de burgemeester en zijn hele staf op het gemeentehuis. Vandaar ging het naar de centrale moskee, die eens de St. Nikolaaskerk was, gebouwd op een heidense tempel, waar we zittend op het tapijt enkele ogenblikken samen in stilte baden voor de vrede. Dan bezochten we de St. Michaels kerk van onze byzantijnse, katholieke priester abouna Georges en het 5e eeuwse orthodoxe kerkje. Uiteraard hebben we ook hier samen gebeden voor vrede. De boodschap was ook overal dezelfde: Syriërs van verschillende afkomst en geloof zijn en blijven één familie. Herhaaldelijk stelden ze het zo voor: Syrië is en blijft ons aller moeder, die zorg draagt voor al haar kinderen. Aan buitenlandse mogendheden wordt dringend gevraagd op te houden met liegen over Syrië, de terroristen niet te blijven steunen en te zorgen dat de soevereiniteit van het volk gerespecteerd wordt. Vandaar ging de groep naar Homs om daar het volk en de gouverneur te ontmoeten. Er werd ook een bezoek gebracht aan het graf van de vermoorde Nederlandse pater Jezuïet Frans Van der Lugt. ’s Avonds terug in Mar Yakub vierden we heel plechtig de vespers van de vooravond van het feest van onze patroonheilige Jakob de Verminkte: kaarsenprocessie met de icoon van de heilige Jakob, zegening van brood en wijn, zegening met gewijde olie (lees zijn boeiend levensverhaal: http://www.maryakub.net/english/life-in-syria-our-community/saint James; of in de Franse versie). Dan een feestelijke maaltijd, waaronder een sketch dat de overgang van harmonie naar oorlog in Syrië uitbeeldde en eindigde met een herwonnen vrede. De zak met papierproppen die tijdens de sketch gebruikt was om de oorlog uit te beelden werd daarna al vlug benut. De internationale vredesdelegatie veranderde even in een groep kleine kinderen die elkaar met papierproppen bekogelden. Een heerlijke avond die in vrede eindigde.

    Op stap met de patriarch

    Vrijdagmorgen stond de groep klaar om te vertrekken toen patriarch Gregorios III Laham toekwam met zijn chauffeur en secretaris. Een merkwaardig moment. De patriarc was al sinds zes jaar niet meer hier geweest, nu komt hij op het feest van onze patroonheilige, die de heilige is van de eenheid van de Kerk, op een moment dat een internationale groep aanwezig is. We gingen samen in de kerk even bidden en zingen op deze feestdag van de hl. Jakobus de Verminkte. Na een tas koffie in de hal vertrokken we naar het Noorden, langs Homs naar de kuststad Tartous. Het zou een zeer drukke dag worden. Onderweg keken we met heimwee en pijn naar de plaatsnamen zoals Qousseir, waar rebellen zoveel dood en vernieling hebben gezaaid. Langs de weg was er evenwel niet zo veel van te merken. Naargelang we de kust naderden zagen we meer en meer serres tot grote velden toe. Hier is water en een rijke landbouwcultuur. Toen we eindelijk in Tartous arriveerden stond een menigte ons op te wachten met Syrische vlaggen en . foto’s van de president. De patriarch heeft hier samen met moeder Agnes-Mariam de derde “hospitainer” (mobiel hospitaal) ingewijd, bedoeld voor Idlib, helemaal in het noorden van het land. Er werd een kleine plechtigheid geïmproviseerd door de notabelen om onze groep te verwelkomen en daarna werden hulpgoederen uitgedeed en bezochten we de opslagplaats van al die goederen. Al de leden van onze groep kregen een pakje chocolade die ze daarna al vlug en spontaan aan de kinderen uitdeelden. In Tartous hebben we nog verschillende andere plaatsen bezocht. Vooreerst het centrum van de National Defence Force waar we gebeden hebben voor de martelaren. Het zijn vrijwilligers, een soort paramilitairen, die hun leven hebben gegeven voor het volk. Hun foto’s werden aangebracht op een heel lange muur, een eindeloze rij. Vervolgens trokken we naar de moskee die toegewijd is aan Onze Lieve Vrouw, een unicum. We werden er ontvangen door enkele imams en hebben samen een ogenblik gebeden. Een imam zong de bekende soera over Maria uit de Qoran, met de patriarch baden we het Onze Vader en het Weesgegroet. Het was alsof Onze Lieve Vrouw van Fatima (dit Portugese dorpje is genoemd naar de dochter van Mohammed) ons suggereerde dat zij voor de bekering van de moslims zal zorgen als wij er haar om vragen! Daarna werden we ontvangen door de minister van religieuze zaken en de gouverneur van Tartous. De ontmoeting tussen de patriarch en de minister was meer dan hartelijk. Je ziet dat het persoonlijke vrienden zijn, wat ook uit hun toespraken bleek. In haast nam de groep een maaltijd, samen met de patriarch, de minister en de goeverneur. Hierna vertrok de patriacht “om voor het vallen van de duisternis” thuis te zijn. De groep ging daarna naar een groot plein naast een ziekenhuis, waar de martelaren van de recente bevrijding van het militiar vliegveld van Kuweiri (Aleppo) geëerd werden. Het was een bijzonder emotioneel gebeuren. Een mensenmassa was hier samen gestroomd. De families droegen grote foto’s van de gedode soldaten, waarvan sommigen nog heel jong waren. Vrouwen, moeders en kinderen weenden luid toen de kisten, gehuld in de Syrische vlag, uit een container door de mensenmassa gedragen werden. Hier voelden we de eenheid van het volk rond zijn helden en de eerbied voor hen. Hier beseften we wat al herhaaldelijk was gezegd: er zijn maar twee groepen, het leger met het Syrische volk en de terroristen met hun buitenlandse steun en hun leugens over een burgeroorlog. Een kleine jongen van vier jaar kwam naar voren, bracht plechtig de soldatengroet en declameerde met heldere stem een hulde aan zijn vader en alle gedode soldaten: “mabroek, mabroek, proficiat, proficiat, jullie zijn niet dood maar leven bij God!” Hierna verlieten we Tartous en reden terug naar Homs om ontvangen te worden door P. Michel, een Syriac-katholieke priester, een van de bezielers van de verzoening. Bij het binnenrijden van Homs hadden we de verschrikkelijke verwoestingen aan de gebouwen al gezien. Hij en zijn groep vertelden nu hoe zij tijdens die dramatische 2,5 jaar belegering door de terroristen, geleefd en overleefd hebben. Vanaf het begin waren ze vast besloten om alle mogelijke middelen aan te wenden om tot verzoening te komen. Nadat p. Michel gesproken had nam ook een scheich het woord en zei: “We drukken ons meeleven uit met het lijden van het Franse volk voor de aanslagen in Parijs, maar niet jegens de Franse regering die hier deelneemt aan de verwoestingen.”

    Een persmededeling

    De verschillende leden van de groep denken na over de meest efficiënte bijdrage, die elk kan geven voor de vrede. De Anglicaanse priester van Winchester, die raadgever is voor interreligieuze aangelegenheden, zal naar de aartsbisschop van Canterbury gaan om de Britse plannen voor een militaire interventie in Syrië ten sterkste af te keuren. In tegenstelling tot ons land, wordt door de Britse regering en volk wel degelijk geluisterd naar de aartsbisschop van Canterbury. Hopen maar dat het toch enig effect heeft. Vanuit Ma’aloula zullen ze ook een oproep lanceren samen met kinderen die vragen op te houden met het bombarderen van het volk en het land.
    In Damascus heeft de groep op 30/11/15 een persmededeling gegeven voor politici en journalisten met de volgende inhoud. Respecteer de soevereiniteit van het Syrische land en volk, hoe op met alle bemoeienissen en vooral met het sturen en steunen van gewapende groepen, stop met de leugens over hetgeen er hier gebeurt, hef de onrechtvaardige sancties tegen het volk op, help de massa Syrische vluchtelingen in het land zelf. Aan de geloofsgemeenschappen werd gevraagd om een krachtig standpunt in te nemen dat alle geweld afzweert. De mededeling eindigt met een dankwoord aan patriarch Gregorios III, aan de Groot Mufti Ahmad Badreddin Hassoun, aan moeder Agnès-Mariam en Sjeich Sjarif Martini. Moge hun oproep gehoord en nagevolgd worden.

    Een geheel onverwachte wending

    Hafez al-Assad, de vader van de huidige Syrische president heeft ooit in een stilzwijgend akkoord moeten toestaan dat Turkije 8 km van de noordgrens van Syrië mocht gebruiken om zich te verdedigen tegen de PKK van Abdullah Öcallan. Vanaf het begin van de oorlog tegen Syrië heeft Turkije hiervan gebruikt gemaakt om er terroristenkampen te huisvesten. In 2011 werden van hieruit 80.000 bedrijven en bedrijfjes van Aleppo, het economisch hart van Syrië, overvallen en geplunderd. De machines werden overgebracht naar Turkije. We herinneren ons de algemene verslagenheid nog goed. Vanuit de internationale gemeenschap kwam geen .protest. Sinds de komst van de Russen in Syrië ijveren Turkije, Israël en Frankrijk voor de bevrijding van N. Syrië en N.Irak, niet om die gebieden terug te geven, maar om er hun eigen, zeer uitgebreide kolonie te vestigen door middel van een groot onafhankelijk Koerdistan, dat Syrië en Irak (nog meer) in stukken moet breken. Op 24 november verwittigen de Russen het hoofdkwartier van de NAVO dat ze in die grensstreek gaan bombarderen. Het Russisch vliegtuig is 17 seconden over het Turks grondgebied geweest, daar waar Turkije met een tip in Syrië dringt. De Turken hebben het neergehaald (met goedkeuring van de NAVO en VS) boven Syrisch grondgebied. De bedoeling is duidelijk. Turkije wil het Syrisch grondgebied van 8 km niet alleen behouden maar uitbreiden en de Russen verplichten om zich te beperken tot de rest van het land. Voor Poetin is dit echter een dolksteek in de rug vanwege iemand die met de terroristen meedoet. Hij klaagt Turkije aan voor de organisatie van de verkoop van de gestolen olie voor Daesh. In een persconferentie van 2 december op het Russisch ministerie van landverdediging hebben enkele generaals met recente satellietbeelden duidelijk gemaakt hoe die smokkel precies verloopt vanuit drie centra waarbij duizenden tankwagens betrokken te zijn en... de familie van de Tukse president. Verder klaagt Poetin Turkije ook aan voor zijn terroristenkampen in Noord Syrië. Poetin reageert efficiënt. Vooreerst zijn er enkele economische sancties. Aan de 4, 5 miljoen Russen die op vakantie gaan naar Turkije wordt gevraagd een andere bestemming te kiezen en de Turken krijgen geen visum voor Rusland. Geen enkel nieuw contract met Turkije mag gesloten worden en er worden beperkingen van import en export opgelegd. Rusland kan die producten elders wel krijgen. En om te tonen dat het menens is heeft Rusland 30 extra jachtvliegtuigen, voorzien van raketten voor zelfverdediging ingezet. Tenslotte werden in Lattaquie de Russische S 400 luchtraketten geïnstalleerd met een reikwijdte van 600 km, zodat ze tot een stuk in Turkije het luchtruim kunnen beheersen. De coalitie o.l.v. de VS met Turkije en Frankrijk op kop, hebben meteen al hun vluchten boven Syrië gestaakt. Al maanden ijvert Turkije voor een internationaal erkende no-fly-zone boven N Syrië, zodat de Syrische luchtmacht verlamd zou worden. De Russen hebben in één klap de rollen omgekeerd. (Thierry Meyssan, Pourquoi la Turquie a-t-elle abattu le Soukhoi russe? Réseau voltaire, 30 november 2015).

    De leugens van de mythen en de waarheid van het evangelie

    In drie voorafgaande afleveringen heb ik getracht het originele gedachtegoed van René Girard (1923-2015) kort weer te geven. Hij kan ons iets leren over het geweld., wat ons vertrekpunt vormt. (Het wereldgebeuren: een chaos van toenemend geweld). Hierbij stelden we de persoon voor. Vervolgens gaven we de kern van zijn boodschap weer, die begint met het mimetisch (nabootsend) verlangen en eindigt met de collectieve uitdrijving van een slachtoffer, een zondebok (Van het “verlangen” naar de “zondebok”). Tenslotte toonden we hoe hij de onovertroffen grootheid ziet van de bijbelse openbaring en vooral van de passieverhalen van Jezus’ kruisiging, die een radicale breuk in de geschiedenis van de mensheid betekenen, een overgang van sacrificiële offers naar liefde (De bijbel als wereldliteratuur).

    De zienswijze van René Girard is vrij eenvoudig en tegelijk veelomvattend. Ze raakt de antropologie, de psychologie, de etnologie, de sociologie, de geschiedenis, het christelijk geloof en de bijbelwetenschap. Vanuit sommige wetenschappen werd heftig geprotesteerd tegen zijn opvattingen, maar zonder afdoende bewijzen. Anderzijds trachten meerdere wetenschappers deze zienswijze verder te ontwikkelen. Volgens R. Girard wordt de mensheid met de bijbelse en christelijke openbaring uitgenodigd om over te gaan van een leven met de leugens van de mythen naar een leven in de waarheid van het evangelie. Hoe ver staan we nu, na meer dan twee millennia christelijk geloofsleven?

    Jezus’ boodschap is een verwerping van het geweld. Hiermee is het geweld echter niet automatisch verdwenen. Deze boodschap moet nog aanvaard en beleefd worden. “En het licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis nam het niet aan” (Johannes 1,5). Jezus past het psalmwoord (35, 19; 69, 5) op zich toe: “Zij hebben Mij gehaat zonder reden” (Johannes 15, 25). Wel werkt de boodschap als gist, zodat het steeds moeilijker wordt om een onschuldig slachtoffer unaniem uit te schakelen. Het geweld evenwel blijft voortduren en bovendien wordt het steeds gewelddadiger en omvangrijker omdat de technische mogelijkheden daartoe steeds groter worden.

    We willen hier maar één enkele voorbeeld aanstippen. De oorlogen tegen Irak, Libië, Syrië tonen aan dat de leugens en het geweld jegens onschuldigen onverminderd verder gaan. Alle elementen van het archaïsche zondebok-mechanisme uit de mythen vinden we hier terug. De VS–Israël, met hun westerse en Arabische vazallen zijn jaloers op de onafhankelijkheid, harmonieuze samenleving en bodemrijkdommen van die landen. Zij verlangen wat die landen hebben. Voor Syrië komt er nog de uiterst belangrijke strategische ligging in het Midden Oosten bij. Uiteindelijk gaat het wellicht vooral om de doorvoer van gas en olie langs Syrië, zodat de gazprom van Rusland kan geboycot worden. Er wordt een oorlog ontketend met veel geweld, moorden en verwoestingen. Om dit onrecht te rechtvaardigen wordt een schuldige aangeduid, een zondebok. Rond de persoon van de president wordt een web van leugens geweven, die in de openbare opinie worden gebeiteld. De moorden en de verwoestingen in het land worden voorgesteld als een grote weldaad, een bevrijding voor het volk. Niemand voelt zich schuldig en niemand heeft persoonlijk contact met de persoon van de president of met de onschuldige slachtoffers. Toch heeft ook de waarheid van het Evangelie zijn invloed uitgeoefend. Er is geen eensgezindheid. Sommigen blijven de onschuld van de slachtoffers verdedigen en Syrië blijft in een grote eenheid weerstand bieden. Meerderen zijn in staat om de leugens en het bedrog van de moordenaars te doorzien. Het geweld dat als weldaad wordt voorgesteld is wel onnoemelijk gruwelijker dan ooit voorheen. Werd in de mythen één slachtoffer, eventueel met heel zijn familie gedood, de Amerikaanse oorlogen tegen Irak hebben twee miljoenen doden gekost, waarvan meer dan een half miljoen kinderen. En de president die hiervan de verantwoordelijkheid draagt, geniet nu op zijn ranch van een luxueus pensioen. Zullen ooit deze top-misdaden en volkerenmoorden voor het wereldforum ontmaskerd worden?
    P. Daniel

    04-12-2015 om 16:50 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (2)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder?

    2. Zingeving - Over religie en zedenleer

    'In periodes waarin individuele vrijheid hoog wordt gewaardeerd, zoals in onze jaren in het Westen, verliest de collectieve moraal aan kracht. Aanvankelijk is dat geen probleem. De boog kan te gespannen zijn en op zoek naar evenwicht wordt zelden precies bij de balans halt gehouden. Maar als vrijheid doorslaat in vrijblijvendheid is dat hachelijk, want dan erodeert de intrinsieke weerstand van het menselijk groepsverband. Vertrouwen verliest het in toenemende mate van achterdocht. Sterken en zwakken wapenen zich daartegen met cynisme. Het is in deze jaren te zien in de westerse samenlevingen.
    De menselijke reparaties schieten vervolgens tekort. Waar samenleving en politiek aan de religie voorbijgaan, resten wetten, regels en toezicht om gewenst gedrag af te dwingen. Steeds meer wetten en steeds meer toezicht. Hierin zit het risico dat dit ten slotte uitmondt in totalitarisme, omdat elke vluchtroute moet worden afgesloten met weer nieuwe regels en nog meer controle.
     
    Dit voortmodderen laat het kostbare integratiemiddel liggen van persoonlijke moraal op basis van zingeving. Dat is niet in het belang van de ontwikkeling van de menselijke gemeenschap, slechts op korte termijn in het belang van een elite. Hun slimme advocaten zoeken de ruimte die de zedenleer nooit zal geven, volgens het beginsel dat alles wat niet is verboden, dus is toegestaan. Het eigen geweten kan op een laag pitje.

    --------------------------------------------------------

    Hans Hillen (1947)
    Was leraar, journalist, CDA-Kamerlid, Elsevier-columnist en minister van Defensie.

    04-12-2015 om 13:42 geschreven door Gust Adriaensen


    03-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alleen kunnen we niets. Samen kunnen we alles' (1)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Elsevier van 28 november 2015, verschenen negen gedachten van Hans Hillen uit zijn boek 'God vergeten'

    Het geloof verdwijnt uit de samenleving, maar kunnen we wel zonder? 

    1. Overvloed - Ons zwaard van Damocles
    Een van de kernwaarden van het ‘groene’ geloof is soberheid. Het milieu en daarmee de wereld kunnen alleen worden gered als de mensen hun economische groei matigen. Het is het doemscenario van de eindtijd. Is het allemaal waar? Niet per definitie, maar bijna elke religie heeft wel een dreiging boven de mensheid hangen, zoals het zwaard ooit boven Damocles hing. Dat gebeurde in Syracuse en het was bedoeld om Damocles te laten gewaarworden dat je steeds door gevaren bent omgeven. Terwijl hij overvloedig aan het dineren was, hing het zwaard boven hem aan één paardenhaar. Toen hij het ontdekte, schrok hij zich een ongeluk en zijn eetlust was voorbij.
    De dreiging van het klimaat is net zulk een horrorscenario en moet onze onblusbare lust tot consumeren stoppen. Nog sterker, de mogelijke ramp en ons gedrag worden rechtstreeks aan elkaar gekoppeld, alsof het een straf is voor de zonde. In die zin heeft een sterk ecologische oriëntatie veel weg van een hedendaags soort religie, waarbij ontzagwekkende beelden worden gebruikt om de mensen op gedrag te sturen. Geloof en bijgeloof zitten de mens in zijn genen, omdat er steeds dingen blijven die zich niet onmiddellijk laten verklaren. Daarom is het zondebesef een uitstekend motief om mensen te beïnvloeden.

    --------------------------------------------------------

    Hans Hillen (1947)
    Was leraar, journalist, CDA-Kamerlid, Elsevier-columnist en minister van Defensie.

    03-12-2015 om 20:39 geschreven door Gust Adriaensen


    02-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wim Delvoye zal het eens goed zeggen...

    Kunstenaar Wim Delvoye, ja die van de getatoeëerde varkens , de kakmachine en röntgenfoto's van orale seks, krijgt naar aanleiding van zijn solotentoonstelling in Iran, van De Standaard een hele bladzijde om de lof te zingen van de islamitische republiek Iran.

    Een bloemlezing:

    -Ik heb helemaal geen censuur ervaren bij de voorbereiding van de expositie.

    -De perceptie van het Westen over Iran is helemaal verkeerd, het is geen land van extremisten.

    -Iran heeft een efficiëntere vorm van democratie en functioneert beter dan België.

    -Iran heeft een sterke sociale zekerheid en telt enorm veel universitair geschoolde mensen.

    -Het niveau van het universitair onderwijs  is ook hoger dan bij ons, net als dat van de kranten.

    -Het is een fantastisch land.

    -Dat Iran de vrouwen- en mensenrechten met de voeten treedt, is een mantra die journalisten altijd herhalen.

    -Er is een strikte scheiding tussen mannen en vrouwen. Maar zo'n scheiding heeft toch ook zijn charme?

    -In Iran heb je als kunstenaar veel meer vrijheden dan hier.

    En de kwaliteitskrant De Standaard laat Delvoye maar zijn zeg doen, zonder kritische bedenkingen, zonder tegengas te geven.

    Veronderstel dat een Iraanse migrant, een linkse politicus, een imam, ... dergelijke uitspraken deed, het land zou op zijn kop staan.

    En terecht. Want het is niet moeilijk om te weten te komen dat Iran veel meer een theocratie is, waarin de hoogste geestelijke leider het uiteindelijk voor het zeggen heeft dan een democratie, dat het Iraanse regime de vrijheid van meningsuiting beperkt en de 'Universele verklaring van de rechten van de mens' niet respecteert, dat het martelpraktijken, verminkingen en de doodstraf uitvoert. Dit ondanks de sterke internationale kritiek, diverse beslissingen van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties. Sinds 2005 is inderdaad volgens rapporten van Amnesty International in Iran zowel het aantal verrichte executies als het aantal mensen dat willekeurig gevangen is gezet sterk toegenomen. Volgens rapporten van onder andere de Internationale federatie voor de mensenrechten (FIDH) voltrekt Iran na China de meeste executies, en kent het van alle landen ter wereld de meeste executies per hoofd van de bevolking.

    02-12-2015 om 13:57 geschreven door Gust Adriaensen


    01-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Geef jongeren een perspectief'

    De Molenbeekse bokstrainer Tom Flachet:

    'Wat we meemaken, is niet een probleem vanenkelen, maar van een hele generatie. Niet allen radicaliseren, maar het zal niet ophouden als er niets verandert aan de omstandigheden waarin jongeren in Brussel leven. We moeten hen hoop geven, een perspectief.'

    01-12-2015 om 09:25 geschreven door Gust Adriaensen


    30-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Vrees de andere niet'

    Paus Franciscus tijdens zijn bezoek aan de Centraal-Afrikaanse Republiek:

    'Weersta de verleiding om anderen te vrezen omdat zij geen deel uitmaken van onze etnische groep, omdat ze niet onze politieke overtuigng of ons geloof delen.'

    Een raad die natuurlijk ook Europa kan gebruiken.

    30-11-2015 om 08:49 geschreven door Gust Adriaensen


    28-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/28
    Vrijdag 27 november 2015

    IJveraars voor vrede en verzoening

    .Woensdagavond kwamen moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel toe met een groep vredesactivisten en ijveraars voor verzoening, onder leiding van de Ierse Nobelprijswinnares Mairead Maguire. Andere leden waren Maria, een Russische, een Sharmine, een Iraanse, Justina, een Poolse, de Anglicaanse priester father Andrew van Winchester, de Engelse father Timothy Radcliffe, de voormalige generale overste van de dominicanen, een Libanees afkomstig uit Ma’aloula (Syrië), Marco, een Belgische (de enige) politicus... allen samen vijftien mensen. Later kwamen nog twee Indiërs, een hindoe en een moslim. De groep had zich een week eerder aangemeld maar dan werd hun visum ingetrokken en op het laatste nippertje weer gegeven. De voorbije dagen was er hard gewerkt om binnen de beperkte ruimtes waarover we in deze oorlogstijd kunnen beschikken, voldoende kamers te voorzien. Deze morgen hadden we nog in allerijl een kamer ontruimd, geschilderd, geschuurd en als slaapkamer ingericht. Tijdens het avondgebed kwam de groep in de kerk toe. Daarna kregen ze een summiere rondleiding en een goed avondmaal in het atrium. Het licht viel meerdere keren uit zodat er kaarsen werden voorzien. Het was erg boeiend om kennis te maken. Father Timothy was voor het eerst in Syrië en voelde zich thuiskomen, zo zei hij, omdat hier de wieg van het christelijk geloof staat. Hij kende ook een van onze Antwerpse, diocesane priesters die naar de dominicanen was overgegaan. Mairead Maguire zou graag zien dat het hoogste kerkelijk gezag Jesus’ boodschap van “no violence, no war”” in een duidelijke verklaring zou geven. De man uit Ma’aloula vertelde hoe de terroristen, toen ze het dorp innamen, alle christelijke verwijzingen uit de 1e en 2e eeuw hebben vernietigd. Sommige kostbare kunstschatten uit latere eeuwen werden ongemoeid gelaten, maar de minste verwijzing naar het allereerste christendom werd uitgewist. Hierachter ziet hij het sluwe plan van zionisten om tot een groot, zuiver joods Israël te komen. De jonge Russische vrouw leeft in Optina, in de schaduw van een orthodox klooster met 200 monniken, waarmee ze verbonden is en waar ze ook haar geestelijke leidsman heeft. Vooraleer we naar onze slaapstede trokken, bad zij nog een lang avondgebed voor in het Russisch, bij de ikoon van onze patroonheilige St. Jaak, waaraan we met enkelen deelnamen.
    Donderdag en vrijdag zijn we met de groep meegereisd. Vrijdag was een heel bijzondere dag. ’s Morgens arriveerde de patriarch waarmee we naar Homs en verschillende plaatsen in Tartous reisden en meerdere boeiende ontmoetingen hadden. Deze internationale groep zal met een sterke boodschap van hier vertrekken. Daarover hopen we volgende keer te schrijven. We kwamen vrijdagavond laat en moe thuis, zodat ik mijn wekelijks bericht ook niet eerder kon versturen.
    (N.B. Ter informatie. Onze Portugese medezuster Myri schreef op maryakub.net, Franse website veertien dagen geleden een goed artikel over de situatie van de christenen in onze streek en de wijze waarop we kunnen helpen: La situation précaire dans notre région).

    De strijd tegen het terrorisme: één grote leugen

    Rusland heeft met de steun van Iran, Hezbollah en in samenwerking met Syrië en Irak een radicale ommekeer bewerkt. Onze Atlantische pers blijft dit zo veel mogelijk verzwijgen of bekladden door valselijk te berichten dat Rusland Daesh niet bestrijdt maar burgers doodt. Toch weten de grootmachten zeer goed dat Rusland grondig en systematisch de terroristen uitschakelt. Daarom willen ze nu plots meedoen om de eer voor zich op te eisen en... Syrië verder te vernielen. De VS, Turkije, Frankrijk, Engeland, Saoedi-Arabië, Qatar... ze willen hier allemaal (nog meer) komen vechten. Zullen zij, die vijf jaar lang onafgebroken aan de ontwrichting van Syrië gewerkt hebben, nu Syrië komen bevrijden van terroristen? Hoe kun je terroristen blijven steunen, bewapenen, beschermen en dan zeggen dat je ze komt bestrijden? Draai eerst de kraan dicht vooraleer je begint op te ruimen!
    In feite is de derde oorlog tegen Syrië begonnen. De eerste oorlog was de zogenaamde “Arabische lente” van februari 2011 tot januari 2013, gelanceerd door de VS en hun vrienden (o.a. de NAVO) om de Arabische lekenregeringen omver te werpen en te vervangen door moslimbroeders (de Jasminrevolutie in Tunesië, de Lotusrevolutie in Egypte, de chaos in Libië en Syrië). Syrië hield echter stand. Hierop volgde de tweede oorlog tegen Syrië, van juli 2012 tot oktober 2015, gelanceerd door Frankrijk en de VS (Hillary Clinton, J. Feltman, D. Petraeus...), geholpen door Israël, Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en multinationals zoals Exxon-Mobil. Het doel was niet meer de president omverwerpen maar het land laten leegbloeden met aanslagen, vooral door het Syrische leger uit te schakelen. Veruit het grootste deel van alle slachtoffers in Syrië zijn soldaten (mogelijk meer dan 100.000!) De Russen hebben dit plan verijdeld. Daarop is, sinds deze maand, de derde oorlog tegen Syrië begonnen met dezelfde actoren maar nu vooral geanimeerd door Israël en Frankrijk. Nadat Poetin met duidelijke beelden heeft aangetoond hoe de gestolen petroleum vervoerd wordt naar Turkije en illegaal verkocht, is er een akkoord om de petroleumvrachtwagens van de familie Erdogan te vernietigen. Er schijnt ook een akkoord te zijn om het geld van de banken van Daech te blokkeren (?) Verder is er de UNO-resolutie 2249 van 20 november 2015. Rusland heeft meerdere pogingen gedaan om tot een gezamenlijk akkoord te komen om Daech te bestrijden, maar de gezonde voorstellen van Rusland werden telkens afgewezen. Uiteindelijk is de internationale gemeenschap er in geslaagd om een voorstel van Frankrijk goed te keuren, waardoor iedere militaire actie gerechtvaardigd is om Daech te verslaan. De dubbelzinnigheid zit hierin dat deze resolutie kan geïnterpreteerd worden als zelfverdediging (daarvoor moesten de aanslagen in Parijs dienen) zodat in feite de soevereiniteit van Syrië en Irak omzeild, dus ontkend wordt. Het eerste wat Fr. Hollande ook zei na de aanslagen in Parijs was: B. al Assad is de schuld van deze aanslagen! De grootmachten zullen nu Noord Syrië van de terroristen bevrijden. Denk niet dat het hun bedoeling is Noord Syrië terug aan Syrië te geven, integendeel. Rabin Wright publiceerde in 2013 al een kaart van het herschikte Midden Oosten. Hierin is een Soennistan voorzien, te paard op Syrië en Irak zodat deze landen al in stukken gebroken worden. Dit is het werk van het islamitisch kalifaat vanaf juni 2014. Verder is er echter een groot onafhankelijk Koerdistan voorzien, geleid door Massoud Barzani, agent van de Mossad, door Engeland en de VS reeds geïnstalleerd. Voor Israël en Frankrijk moet dit gerealiseerd worden in 2016, hoewel het geen enkele wettelijke grond heeft. Het is pure colonisatie. Hiermee zou in werkelijkheid het “Grote Israël” verder worden voorbereid. Verder is er op deze kaart een onafhakelijk gebied voorzien voor allawieten en druzen ten westen van Syrië. Voor christenen is er geen eigen ruimte voorzien omdat zij te zeer bewerkers zijn van vrede, strabiliteit en soevereiniteit. Bovendien zijn zij bij uitstek de getuigen van het onrecht van het westen. Zij moeten dus verdwijnen of uitgemoord worden (Th. Meyssan, La France et Israël lancent une nouvelle guerre en Irak et en Syrie, réseau voltaire, 32 november 2015). Bidden en hopen dat Rusland ook deze derde oorlog samen met het Syrische volk kan verijdelen
    Obama en Hollande hebben dus besloten een grote coalitie op te zetten tegen Daesch. En nu gaan ze Rusland uitnodigen om mee te doen. Hierbij hebben ze natuurlijk wel voorwaarden voor Rusland. Alleen Daesh mag bestreden worden en niet de “gematigde” rebellen. En verder moet de huidige president weg. Heel onze Atlantische pers trapt er in. Toppunt van huichelarij! Dit is zo potsierlijk dat het misschien toch een ommekeer kan bewerken zodat men moreel verplicht wordt met Syrië en Rusland samen te werken. Dat hopen we.
    .
    De bijbel als wereldliteratuur (III)

    René Girard (° Avignon, 25 december 1923 + Stanford, 4 november 2015) is het grondig oneens met de moderne wetenschap, voor zover ze aan de bijbelse openbaring geen wetenschappelijke waarde wil toekennen. Volgens hem moet de bijbel ook gelezen kunnen worden zoals de grote werken van de wereldliteratuur. Hierbij ontdekt hij een soort bijbelse of evangelische antropologie. De bijbel werpt voor hem een geheel nieuw licht op de samenleving en bewerkt een breuk in de geschiedenis van de mensheid. Het gaat dus niet over de christelijke boodschap vanuit het geloof of vanuit het kerkelijk leergezag. Hij spreekt deze ook niet tegen, integendeel. Hij toont hoe geloof en rede, wanneer ze authentiek zijn, elkaar verrijken.
    Een ommekeer
    De verhalen uit de bijbel tonen helder aan hoe het nabootsend verlangen, nl. de slechte navolging, in de samenleving bron van geweld wordt. Adam en Eva mogen onbeperkt van alle bomen eten in het paradijs, maar wel in respect voor God die de boom van het leven en van de kennis van goed en kwaad heeft geplant. Eva neemt echter het verlangen van de duivel over door juist van die verboden boom te eten. En Adam neemt gewoon het verlangen van Eva over. De breuk met God bewerkt de breuk in alle andere relaties. Kaïn is jaloers op het welbehagen dat rust op het offer van zijn broer Abel. Abel als model wordt rivaal “en toen zij buiten waren, viel Kaïn zijn broer aan en vermoordde hem” (Genesis 4, 8).
    De aartsvader Jozef is de lieveling van zijn vader Jakob. De broers zijn zeer jaloers en verkopen hem als slaaf. Na veel lijden wordt Jozef uiteindelijk onderkoning in Egypte en zorgt voor de bevoorrading op het ogenblik dat een algemene hongernood uitbreekt. Ook zijn broers komen ten slotte bij hem graan halen om te overleven. Hij herkent hen, zij herkennen hem niet. Zij vertellen hem dat nog één broer thuis is, de (andere) lieveling van zijn vader, Benjamin. Jozef maakt het hen moeilijk, lokt hen in de val, eist dat de volgende keer Benjamin er bij is, laat hen bij hun terugtocht overvallen en laat uit de zak van de onwetende Benjamin de koninklijke beker halen. Zij worden aangeklaagd als dieven en Benjamin zal de grote schuld moeten dragen. Terug in het paleis van Jozef krijgen de broers aan tafel hun plaats in de juiste volgorde van hun leeftijd. Benjamin, de laatste, krijgt vijfmaal zoveel eten en drank als de anderen. Eens wekte Jozef zelf de heftige jaloezie op van zijn broers. Toen ze Jozef aan Egyptenaren verkochten, zonden ze zijn kleed, met wat bloed besmeurd, naar hun vader: de oude zal wel zien dat het van zijn lievelignszoontje is! Niemand bekommerde zich om het leed noch van Jozef, noch van hun vader. Zullen zij zich nu ook uit jaloezie in opstand komen tegen Benjamin? Neen, er heeft zich een grondige ommekeer voorgedaan. Alle broers zijn bekommerd om Benjamin en om hun vader. Juda zorgt voor de ontknoping door zichzelf op te offeren: “Laat uw dienaar als slaaf van mijn heer achterblijven, in plaats van deze jongen; maar laat hem terugkeren met zijn andere broers. Hoe zou ik zonder de jongen bij mijn vader durven terugkomen? Het leed dat mijn vader dan treft zou ik niet kunnen aanzien” (Genesis 44, 33-34).
    Het verhaal van Salomo met de twee prostitués is een schitterende illustratie van de mimesis (nabootsing) en werpt tevens al licht op de oplossing. Beide vrouwen hebben in dezelfde tijd en hetzelfde huis een kind gebaard, waarvan een kind gestorven is. Nu brengen ze voor de koning hetzelfde verhaal: haar kind is dood en het mijne leeft. En Salomo beslist: laten we met het zwaard het levende kind in twee snijden, dan heeft ieder de helft. De ene vrouw is onmiddellijk akkoord. Het kind, het zogenaamde voorwerp van haar verlangen, heeft geen belang meer. De andere vrouw zal dan niet meer hebben dan zij. De tweede vrouw echter offert zich op om het leven van het kind te redden en zegt: “... geef het levende kindje maar aan haar en maak het niet dood” (1 Kon 3, 26) en meteen weet Salomo wie de echte moeder is.
    Juda en deze prostitué-moeder tonen reeds de kern van de boodschap van Jezus “Indien het maar tot u doorgedrongen was wat het zeggen wil ‘ik wil liever barmhartigheid dan offers’ (Hosea 6, 6), dan zoudt gij deze onschuldigen niet veroordeeld hebben” (Mattheus 12, 7).

    Geen offers meer maar liefde

    Alle culturen, en niet alleen de westerse, zoals de intellectuele mode het nu graag voorstelt, heeft zijn onschuldige slachtoffers en zijn zondebok, aldus R. Girard. De bijbelse boodschap, met als hoogtepunt de evangelieverhalen over de kruisiging van Jezus, is de openbaring van “de godsdienst van alle godsdiensten”, “de uiteindelijke openbaring van al het religieuze”. “De vier evangelieverhalen over de kruisiging hebben een eigen wetenschappelijke waarde – ik wil dit benadrukken – niet alleen omdat zij de waarheid vertellen, maar omdat zij het onopgeloste raadsel van de mythen leren ontcijferen. Dat is in mijn ogen de echte ontdekking van mijn werk, nl. de bijbelse rechtzetting van de leugens van de mythen” (Les origines de la culture, Desclée De Brouwer, Parijs, 2004, blz. 265-6). In de mythen hebben de moordenaars altijd gelijk en de slachtoffers ongelijk. En het onrecht wordt als een daad van rechtvaardigheid voorgesteld. In de bijbel en het Evangelie is het omgekeerd. Oidipoes brengt vloek over Thebe omdat hij met zijn moeder getrouwd is, maar noch hij, noch zijn moeder zijn zich hiervan bewust. Hij werd als kind te vondeling gelegd. Wanneer hij uitgeschakeld is, als de oorzaak van alle ellende, komt er weer even rust. Wanneer Jezus gekruisigd is, komt er helemaal geen rust. De evangelieverhalen tonen overduidelijk aan dat zijn veroordeling het grootste onrecht is en dat Hij geheel onschuldig is. Met zijn dood en de uitstorting van de heilige Geest zal het christelijk geloof zich over de hele wereld beginnen te verspreiden. In het christendom wordt de zondebok “gedesacraliseerd” en erkend voor wat het werkelijk is, een onschuldig slachtoffer dat onrechtvaardig werd vermoord. “Door de onschuld van Jesus aan te duiden, openbaren de Evangelies de onschuld van alle gelijkaardige slachtoffers, veroordeeld door het unanieme geweld en valse lynchpartijen, vanaf de grondvesting van de wereld” (ibidem, blz. 269). Vanuit het geloof voegen we daaraan het volgende toe. Met zijn sterven op het kruis heeft Jezus alle onschuldige slachtoffers van de mensheid tot zich getrokken, vanaf de grondvesting der wereld tot het einde der tijden.

    De geschiedenis van alle menselijke beschavingen is in wezen dezelfde. Uit het (slechte) nabootsend verlangen komen na-ijver en jaloezie voort. Rivaliteit wordt geweld dat eindigt in doodslag . Omwille van de invloed van het christendom is het nu niet meer zo gemakkelijk om unaniem een onschuldig slachtoffer aan te wijzen en uit te schakelen. Van dit bloeddorstig mechanisme kunnen we bevrijd worden door de goede navolging, die de bijbelse openbaring brengt en op sublieme wijze geopenbaard wordt in de leer, het leven en de Persoon van Jezus Christus. In het Oude Verbond wordt reeds gesteld dat de mens zijn verlangen niet mag zetten op het huis van een ander, op de vrouw, op het bezit van een ander (Exodus 20, 17). Het eerste mensenpaar is gezwicht voor het “mimetisch verlangen” van de duivel. Jezus zal in de woestijn eveneens verleid worden om het verlangen van de duivel na te volgen, maar Hij zal hieraan weerstaan: “Toen zei Jezus hem: Weg, satan; er staat geschreven: de Heer uw God zult gij aanbidden en Hem alleen dienen” (Mattheus 4, 10, zie Deut. 6, 13). Jezus maakt duidelijk dat wij als mensen de problemen willen oplossen door anderen als schuldigen aan te wijzen en met sacrificiële offers willen uitschakelen. En dit offer, het vermoorden van onschuldigen, wordt altijd als een goed voorgesteld, een daad van rechtvaardigheid. Wanneer de farizeeën bij Jezus een vrouw brengen die betrapt is op overspel, moet zij volgens hen, volgens de wet van Mozes gestenigd worden. Jezus zegt: “Laat degenen onder u die zonder zonden is, het eerst een steen op haar werpen” (Johannes 8, 7). Allen druipen af. Hiermee openbaart Hij het geweld in het hart van ieder van hen. Allen dragen de bittere nasmaak van de verboden vrucht in zich, de navolging van het verlangen van de duivel, dat eindigt in het aanklagen en uitschakelen van een slachtoffer. Jezus brengt een nieuwe wereldorde, die de slachtoffers vervangt door de liefde. Het voorbeeld van Juda en van de prostitué-moeder, zijn hiervan een voorafbeelding. Jezus’ kruisdood, in liefde en vrijheid aanvaard, openbaart de extreme wreedheid van het menselijk mechanisme van het nabootsend verlangen, dat gericht is op een zondebok. Mythen zijn leugens die de onschuld van hun slachtoffers verbergen en zich scharen aan de kant van de moordenaars. Jezus zet zich aan de kant van de onschuldigen en vertegenwoordigt alle onschuldige slachtoffers van de gehele mensheid. Ook wij dragen de neiging in ons om te leven vanuit het nabootsend verlangen door het verlangen van de duivel na te volgen, tot geweld over te gaan en een schuldige aan te klagen en uit te schakelen. Deze neiging welbewust afzweren en Jezus’ voorbeeld navolgen, dat heet bekering.

    In een laatste bezinning hopen we na te gaan, hoe de oude mechanismen van de heidense culturen nog steeds werkzaam blijven in onze samenleving.
    P. Daniel

    28-11-2015 om 16:22 geschreven door Gust Adriaensen


    27-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En toch warmt ze op

    Twintig jaar geleden had iedereen het over KLIMAATOPWARMING.

    Nu wordt 'klimaatverandering' gebruikt.

    Een gevolg van bewuste actie van klimaatontkenners.

    EN TOCH WARMT ZE OP! Gebruik consequent KLIMAATOPWARMING!

    27-11-2015 om 09:29 geschreven door Gust Adriaensen


    26-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De balken in de ogen van een wetenschapsfilosoof
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Maarten Boudry is wetenschapsfilosoof aan de UGent. In een opiniestuk in De Standaard betoogt hij dat de zelfkastijding in tijden van terreur , al te vaak een gecamoufleerde beschuldiging van de ander is. ‘Stop je hand niet in andermans boezem’, adviseert Boudry.

    En wat doet onze wetenschapsfilosoof drie kolommen lang? Hij steekt vol ijver zijn hand in de boezem van theoloog Frans Van Looveren. Hij wijst beschuldigend naar Jan Blommaert. Hij hekelt Joost Vandecasteele. Hij legt David Van Reybrouck over de knie. Hij schopt collega-filosoof Ignaas Devisch tussen de benen.

    De enige conclusie is dat Maarten Boudry, wetenschapsfilosoof aan de UGent, er heilig en dus superieur van overtuigd is, dat hij Maarten Boudry, de enige in dat bonte gezelschap is, die niet zwelgt in de eigen morele goedheid, die zich niet bezondigt aan een ordinair zondebokdenken.

    Wat Boudry over anderen denkt, en dat is niet fraai, maakt hij dus wel heel duidelijk. Wat hij aan gedachten in zichzelf en vanuit zichzelf heeft, komen we evenwel spijtig genoeg niet te weten.

    Drie kolommen om te betogen dat hij het schijnheilige spel van ‘de anderen’ wel door heeft. Maar niks, rien, nothing, nichts, van Boudry zelf om daartegenover te stellen, dat is toch bijzonder teleurstellend voor een wetenschapsfilosoof.

    Of biedt de logica een oplossing om enigszins zicht te krijgen op de nog jonge boezem van Maarten?

    'WIJ zijn nihilistisch, neoliberaal, racistisch':

    Ofwel is het 'wij' dat Van Looveren en co. gebruiken, toch geen hypocriete, gecamoufleerde beschuldiging van de ander, en erkent dus ook de grote Gentse wetenschapsfilosoof Maarten Boudry, elementen van nihilisme, neoliberalisme en racisme, in zichzelf.

    Ofwel bedoelen die schijnheilige hufters zoals filosoof Devisch en co., met 'wij', met 'onze westerse cultuur', in de eerste plaats 'zij', 'de anderen', onder wie dus ook Maarten Boudry. Dat is overigens wat Boudry met grote zekerheid beweert.

    En dan zijn er weer minstens twee mogelijkheden. Boudry veegt die schijnheiligaards de mantel uit omdat ook hijzelf tot de moreel superieuren wil behoren of zich nog verhevener voelt, 'ze zien de balk niet in de eigen ogen maar wel de splinter in die van anderen'. Ofwel is hij woedend omdat de overwegingen van Van Looveren, Blommaert, Vandecasteele, Van Reybrouck en Devisch, hem in een spiegel doen kijken. En in die spiegel ziet hij, misschien tot zijn afgrijzen en angst, balken van racisme, neoliberalisme en vooral de gapende leegte van het nihilisme en het scepticisme.

    26-11-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    25-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wordt Jambon baron?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De bekering van Jan Jambon: van republikein tot royalist

    Tot voor hij minister in Zijne Majesteits Regering werd, liet Jan Jambon er geen twijfel over bestaan. Helemaal in de lijn van de statuten en het streven van zijn partij, nl. de oprichting van een republiek Vlaanderen, stelde hij resoluut: 'Ik ben een republikein in hart en nieren!'

    Sindsdien is er veel water door het Schijn en de Schelde gevloeid en gaat Jambon, zoals het een federale minister past, geregeld op de koffie bij Filip.

    Wat meer is, de republikein die hij was, heeft erg waarderende woorden over voor koning Filip en automatisch dus ook voor het koningschap. Dat bleek nog maar eens toen bekend raakte dat onze koning er bij zijn koninklijke collega in Marokko op aangedrongen had dat de Marokkaanse veiligheidsdiensten nog nauwer zouden samenwerken met de Belgische. Die demarche van de vorst, kon minister Jambon echt wel erg appreciëren.

    Het zou me niet verbazen dat bij een volgende lintjesregen, Jan Jambon in de prijzen valt. De adellijke titel van baron misschien?

    Jan baron Jambon van Brasschaat? Zou niet slecht klinken.

    25-11-2015 om 14:06 geschreven door Gust Adriaensen


    24-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De onmacht van de Verlichting

    Theoloog Frans Van Looveren in De Standaard:

    'Het nihilisme van de moslimjongeren in de schoolbanken, is ook het nihilisme van onze westerse cultuur in de eenentwintigste eeuw, een nihilisme dat nu in ons eigen gezicht explodeert.

    Alleen een langzame evolutie kan een fundamentele uitweg bieden. Een traag en grondig denkproces met veel moed om de hand in eigen boezem te steken, om ten volle te begrijpen hoe onze cultuur, met als onderdeel ook het jonge moslimgeweld, kon worden wat ze geworden is.

    Die reflectie moet, wat mij betreft, tot zeer diep in het verleden teruggaan, tot en met de joods-christelijke traditie.

    Ten onrechte is het de laatste decennia bon ton geworden om de geschiedenis te laten beginnen in de tweede helft van de achttiende eeuw, terwijl de crisis juist wijst op de onmacht van de verlichting om mensen motieven te geven om te leven.'

    24-11-2015 om 08:25 geschreven door Gust Adriaensen


    23-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boodschap paus voor werelddag migrant en vluchteling
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    De Heilige Stoel

    BOODSCHAP VAN PAUS FRANCISCUS
    VOOR DE WERELDDAG VAN DE MIGRANT
    EN DE VLUCHTELING 2016
    [17 januari 2016]

    “Migranten en vluchtelingen interpelleren ons.
    Het antwoord van het Evangelie van de barmhartigheid”


    Beste zusters en broeders !

    In de bul die het buitengewoon Jubeljaar van de Barmhartigheid instelt, heb ik eraan herinnerd dat « er momenten zijn waarop wij, sterker dan anders, opgeroepen worden om onze aandacht te vestigen op de barmhartigheid, zodat ook wij een duidelijk teken zouden worden van de wijze waarop de Vader handelt ». (Misericordiae Vultus, n.3).

    De liefde van God wil iedereen bereiken. Iedereen die de omhelzing van de Vader ontvangt, verandert zelf in een mens met open armen, die anderen omhelst. En daardoor gaat iedereen beseffen dat hij of zij bemind is als zoon of dochter. Zo « weet iedereen zich thuis » in de ene grote mensenfamilie. Gods aandacht als Vader is even welwillend tegenover iedereen, net zoals een herder aandacht heeft voor al zijn schapen alhoewel hij toch veel gevoeliger is voor de noden van het lam dat gekwetst is, uitgeput of ziek. Zo heeft Jezus Christus ons gesproken over de Vader. Zo maakt Hij ons duidelijk dat de Vader zich ontfermt over de fysiek of moreel gekwetste mens ; méér zelfs : hij zegt dat hoe zwaarder de omstandigheden zijn, des te efficiënter de Vader zijn goddelijke mededogen openbaart.

    Momenteel nemen overal in de wereld de migratiestromen toe. Vluchtelingen en alle mensen die hun vaderland ontvluchten interpelleren zowel indidivuele burgers als samenlevingen en stellen hun gebruikelijke manier van leven op de proef. Af en toe verstoren zijn de sociale en culturele context waarin ze terecht komen. Meer en meer zijn er slachtoffers van geweld en armoede die - wanneer ze hun land ontvluchten om elders hun droom op een beter leven te realiseren - onderweg uitgebuit worden door mensensmokkelaars. Als ze misbruiken en tegenkantingen toch doorkomen, moeten ze dikwijls nadien weerstand bieden tegen een klimaat van vrees en latente verdachtmakingen. Finaal worden ze dan nog geconfronteerd met onthaaltoestanden zonder duidelijke normen, met een groot gebrek aan een integratiepolitiek op korte of lange termijn die ieders rechten en plichten respecteert.

    Meer dan in het verleden schudt het Evangelie van barmhartigheid het geweten van de mens dooreen. Het verhindert dat men zich went aan andermans lijden. Dit Evangelie trekt sporen die, geïnspireerd door de theologale deugden van geloof, hoop en liefde, concreet worden in spirituele en lichamelijke werken van barmhartigheid.

    Die vaststellingen brengen mij ertoe de Werelddag van de Migrant en de Vluchteling 2016 te wijden aan het thema : « Migranten en vluchtelingen interpelleren ons. Het antwoord van het Evangelie van de barmhartigheid ». Migratiestromen zijn voortaan een structurele realiteit. De allereerste vraag die zich dan opdringt gaat over de manier waarop wij de urgentiefase achter ons laten om ruimte te scheppen voor programma’s die inspelen op de oorzaken van migratie, met alle veranderingen die daarmee gepaard gaan en met de impact van nieuwe mensen op samenlevingen en volkeren. Elke dag interpelleren dramatische gebeurtenissen van miljoenen mannen en vrouwen de Internationale Gemeenschap : want telkens duiken er op zoveel plaatsen in de wereld onaanvaardbare humanitaire crisissen op. Onverschilligheid en zwijgen leiden tot medeplichtigheid. Wij worden medeplichtig wanneer we enkel als toeschouwer blijven kijken naar mensen die sterven door verstikking, ontbering, geweld en verdrinking. Of die gebeurtenissen nu groot, héél groot of zeer klein zijn is bijzaak : want telkens gaat het over tragedies. En het blijft een tragedie, ook wanneer er slechts één enkel mensenleven verloren gaat.

    Migranten zijn onze broeders en zusters. Zij zoeken een beter leven. Zij willen weg uit armoede en honger. Zij hebben hun buik vol van uitbuiting en van de onrechtvaardige verdeling van de goederen van deze wereld die rechtvaardig en eerlijk verdeeld zouden moeten worden onder alle mensen. Is het immers niet zo, dat iedereen verlangt zijn of haar levensomstandigheden te verbeteren ? Willen we niet allemaal het recht verwerven op een eerlijk en billijk welzijn dat wij kunnen delen met wie ons dierbaar is ?

    In deze fase van de geschiedenis, die zo sterk getekend is door migratie, is identiteit geen tweederangs kwestie. Wie migreert wordt feitelijk genoopt bepaalde trekken van zijn of haar persoon te veranderen. En ook wie onthaalt wordt gedwongen te veranderen, zelfs al wil men dit niet. Vandaar de vraag : hoe kunnen wij die veranderingen beleven zodat ze geen hinderpaal maar integendeel een kans worden voor een authentieke menselijke, sociale en geestelijke ontplooiing ? Hoe kunnen die veranderingen de waarden bevorderen die de mens méér mens maken en hem of haar in een juiste verhouding brengen tot God, tot de anderen en tot de schepping ?

    De aanwezigheid van migranten daagt de samenlevingen die hen onthalen serieus uit. Ze moeten omgaan met nieuwe situaties die schadelijk kunnen worden wanneer de dingen niet correct worden aangepakt en geregeld. Hoe kunnen we er dus voor zorgen dat de integratie van mensen een wederzijdse verrijking wordt, nieuwe perspectieven opent voor de gemeenschappen en het gevaar voor discriminatie, racisme, extreem nationalisme en vreemdelingenhaat voorkomt ?

    De Bijbelse openbaring dringt erop aan de vreemdeling te verwelkomen. De Schrift zegt dat wij zodoende de deur naar God openen en dat wij in het gelaat van de andere de trekken van Christus zelf zien. Veel instellingen, verenigingen, bewegingen, geëngageerde groepen, diocesane, nationale en internationale organisaties ervaren die ontmoetingen met vreugde, als een wonder, als een feest, als een uitwisseling en een solidariteit. Zij hebben het woord van Jezus Christus herkend wanneer Hij zegt : « Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop » (Openbaring 3,20). Maar ondertussen neemt het aantal debatten toe rond de voorwaarden en de inperking van het onthaal van migranten. We zien dit gebeuren zowel op het niveau van de nationale politiek als binnen sommige parochiegemeenschap-pen die hun traditionele rust bedreigd zien.

    Hoe kan de Kerk die vragen opnemen ? Wat kan zij anders doen dan zich te inspireren aan het voorbeeld en aan de woorden van Jezus Christus ? Het antwoord van het Evangelie is barmhartigheid, mededogen, erbarming.

    Barmhartigheid is op de eerste plaats een geschenk dat God zichtbaar maakt in zijn Zoon : Gods erbarmen wekt inderdaad gevoelens op van vreugde en dank. Want zij biedt hoop op het mysterie van de verlossing in het bloed van Christus. Bovendien voedt en sterkt zij de solidariteit jegens de naaste als het onmisbaar antwoord op de gratuïte gave van Gods liefde die « in ons hart is gestort door de Heilige Geest » (Rom 5,5). Overigens is elke mens verantwoordelijk voor zijn of haar buurvrouw en buurman : wij zijn de behoeders van onze broeders en zusters, waar zij ook leven. Goede contacten onderhouden en de vooroordelen en vrees ten aanzien van de andere overstijgen zijn essentiële ingrediënten opdat een cultuur van ontmoeting vrucht zou dragen. Men moet niet enkel bereid zijn om aan de andere te geven. Men moet ook bereid zijn om van de andere te ontvangen. Gastvrijheid lééft inderdaad vanuit die wisselwerking tussen geven en ontvangen.

    In dat perspectief is het belangrijk migranten niet enkel te zien in functie hun wettig of onwettig statuut. Het is belangrijk hen te zien als mensen die in hun waardigheid beschermd moeten worden. Zo kunnen zij ook bijdragen aan de vooruitgang en aan het algemeen welzijn. Dit geldt in het bijzonder wanneer zij op een verantwoordelijke manier hun plichten waarnemen jegens de mensen en de samenleving die hen onthalen en dankbaar het geestelijk en matierieel patrominium van het gastland eerbiedigen, aan de wetten gehoorzamen en de lasten van een samenleving helpen dragen. Migratie mag men niet herleiden tot haar politieke en normatieve dimensie of tot haar economische gevolgen of tot een kwestie van vreedzame coexistentie van culturen op een territorium. Die aspecten vervolledigen de verdediging en de promotie van de menselijke persoon, de cultuur van ontmoeting, de eenheid onder volkeren wanneer het Evangelie van barmhartigheid een inspiratie en een aanmoediging is om wegen te ontwikkelen die heel de mensheid vernieuwen en veranderen.

    De Kerk staat aan de kant van allen die ieders recht op een menswaardig leven verdedigen, op de eerste plaats door het recht te vrijwaren dat mensen niet gedwongen worden te emigreren en dat zij kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van hun eigen land. Dit proces vereist in eerste instantie dat landen en regio’s waaruit mensen vluchten en migreren geholpen moeten worden. Het betekent dat solidariteit, ontwikkelingssamenwerking, internationale wederzijdse afhankelijkheid en een rechtvaardige verdeling van de goederen de fundamentele elementen zijn om op een beslissende manier en in de diepte te werken in de regio’s waar migratiestromen starten. Dit moet de onevenwichten opheffen die mensen dwingen om collectief of individueel weg te trekken uit hun natuurlijke habitat en uit hun cultureel milieu. In ieder geval moet in een zo vroeg mogelijk stadium een halt toegeroepen worden aan armoede, geweld en vervolging die mensen tot vluchten aanzetten. De publieke opininie moet daarover correct geïnformeerd worden om te voorkomen dat er onnodige vrees onstaat en dat er allerhande speculaties over migranten de ronde doen.

    Vandaag kan niemand beweren niet geschokt en geïnterpelleerd te zijn door nieuwe vormen van slavernij waarbij criminele organisaties mannen, vrouwen en kinderen kopen en verkopen en hen dwingen te werken in de bouwsector, in de landbouw, in de visserij en in andere marktsegmenten. Hoeveel minderjarigen worden er vandaag niet door gewapende milities ingelijfd als kindsoldaat ! Hoeveel mensen worden slachtoffer van orgaanhandel, verplicht te bedelen, seksueel uitgebuit ! Vluchtelingen willen aan die absurde criminaliteit ontkomen. Zij doen een beroep op de Kerk en op de mensengemeenschap zodat ook zij, in de uitgestoken hand die hen onthaalt, het gelaat van God kunnen ontmoeten, « de Barmhartige Vader, de God van alle vertroosting » (2Kor 1,3).

    Beste zusters en broeders migranten en vluchtelingen ! In de kern van het Evangelie van de barmhartigheid wordt de ontmoeting en het onthaal van de andere verbonden met de ontmoeting en het onthaal van God : iemand ontvangen is God zelf ontvangen. Laat niet toe dat iemand jullie hoop en levensvreugde steelt. Zij liggen gebed in jullie ervaring van Gods erbarmen die zichtbaar wordt in de mensen die jullie onderweg onmoeten ! Ik vertrouw jullie toe aan de Maagd Maria, de moeder van migranten en vluchtelingen, en aan de heilige Jozef. Beiden hebben de bittere vlucht naar Egypte doorgemaakt. Ik vertrouw jullie ook toe aan de mensen die hun tijd, energie en capaciteiten wijden aan de pastorale en sociale hulp van migranten.
    Van ganser harte schenk ik aan allen mijn apostolische Zegen.

    Gegeven in het Vaticaan, op 12 september 2015,
    gedachtenis van de heilige naam van Maria
    Franciscus
    © Copyright - Libreria Editrice Vaticana
    © Nederlandse vertaling – Bisschoppelijke Commissie Pro Migrantibus, België

    23-11-2015 om 16:51 geschreven door Gust Adriaensen


    22-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Geen enkele toekomst'

    Albert Camus, 1913-1960, auteur van 'De vreemdeling' en 'De pest', schrijft in 1946:

    'De meeste mensen, behalve de gelovigen, hebben geen enkele toekomst. En een leven zonder vooruitzicht, zonder plannen, zonder vooruitgang, is het niet waard geleefd te worden.'

    22-11-2015 om 08:11 geschreven door Gust Adriaensen


    21-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/27
    Vrijdag 20 november 2015

    Rozen van vrouwen

    De fraters besteden ’s morgens na het gebed een tijd aan theologische opleiding maar de rest van de voormiddag en gans de namiddag wordt er gewerkt in de kaarsenfabriek. De machines zijn nu ongeveer in orde en samen met twee arbeiders kunnen er dagelijks toch al meerdere duizenden kaarsen gemaakt worden. Dit willen we met nog andere arbeiders uitbreiden. Een decennia oude, krakkemieke motor, die gerepareerd werd, zorgt voor elektriciteit als er overdag stroomonderbreking is. Het is heerlijk zo te kunnen samenwerken met arbeiders (een christen en een moslim) in een goede verstandhouding, zonder verpletterd te worden onder allerlei belemmerende wettelijke verplichtingen en vakbondseisen. Op vrijdag, een schoolvrije dag, brengen ze hun kinderen mee en die komen dan op de middag, samen met de fraters soms nog mee naar de eucharistie. De bedoeling is dat wij stilaan weer zelfbedruipend zouden worden en tegelijk aan zo veel mogelijk mensen werk kunnen verschaffen. Geen gemakkelijke opgave. Het Syrische pond is sinds het begin van de oorlog 8 X minder waard!

    Van een ietwat andere aard is de cursus sierkaarsen maken. Een 20-tal vrouwen nemen nu daaraan deel onder leiding van een zuster. Het zijn eenvoudige volksvrouwen, die we trachten uit hun eenzaamheid te halen. Ze leren o.m. hoe je sierkaarsen kunt maken, o.a. kaarsen die als een roos openbloeien. Prachtig. En zelf zijn ze enthousiast omdat ze het klaar kunnen krijgen met de meest eenvoudige middelen. Als we in het atelier eens op bezoek gaan, is het een gekwetter van belang en ieder wil haar kunstwerkjes laten zien. Ondertussen vertelt elkeen haar grote en kleine zorgen: een man die blind of ziek is, kinderen die gehandicapt zijn ... Hoewel het allemaal moslimvrouwen zijn, staan ze erg open voor het christelijk geloof. En dan die opmerkelijke uitspraak van een vrouw die bij het zien van het kruis in de werkplaats spontaan zei: “Dat kruis zal ons beschermen”. Deze “rozen van vrouwen” kunnen meehelpen om de mentaliteit van het dorp Qâra, dat oorspronkelijk een smokkeldorp was met veel illegale praktijken, om te vormen tot een gezonde, samenleving, bewust of onbewust doordrongen van een christelijke geest.

    Hartelijk dank

    We hebben vorige week een oproep gedaan voor de resterende 5000 € die nog moesten betaald worden voor verzending van een container en voor de aanschaf en verzending van 4 minibusjes. We hebben ze ruimschoots gekregen, waarvoor hartelijk dank. Ondertussen is moeder Agnes-Mariam bezig, samen enkele internationale organisaties de derde “hospitainer” te bekomen. De eerste staat in Homs, de tweede in Daraa en deze derde is bedoeld voor Idlib (waar de Russen gisteren flink wat terroristen hebben opgeruimd). Het zijn schitterende mobiele hospitalen met alles er op en er aan. Natuurlijk zeer kostbaar maar wel noodzakelijk. Ondertussen kunnen we dus deze vier minibusjes, omgebouwd voor ziekenvervoer naar plaatsen brengen waar ze het meest nodig zijn. Uiteindelijk is dit allemaal mogelijk omdat er mensen zijn met een hart en een meeleven. Rabindranath Tagore, de “Bengaalse nachtegaal”, vertelt van een bedelaar. Toen de koninklijke koets in zijn straat kwam stapte de koning uit. In plaats van iets te geven stak hij zijn had uit. De bedelaar grabbelde verbouwereerd in zijn knapzak, haalde er een korreltje rijst uit en gaf het aan de koning. En het verhaal eindigt aldus: hoe bitter weende ik toen ik ’s avonds mijn knapzak opende en zag dat er een korreltje goud in lag. Moge God het ook u overvloedig vergelden met gouden gaven.

    De islamizatie van Europa op kruissnelheid

    Van de paar miljoen vluchtelingen die de Europese landen binnen stromen is 80 % moslim en 30 % terrorist. De systematische islamizatie komt nu in een hogere versnelling. Het is goed solidair te zijn met de slachtoffers van Parijs, maar vergeten we dan ook de anderen niet. Frankrijk steunt al van 2011 terroristische groepen in Syrië en helpt hen om aanslagen te plegen en de regering omver te werpen. Hun vlag, nl. van de Franse kolonisatie (groen, wit, zwart en 3 rode sterren) heeft jaren in Syrië op vele plaatsen gewapperd om het rijk van de chaos aan te kondigen. De grootste leveranciers van terroristen (Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije) blijven nog steeds de bevoorrechte vrienden van Frankrijk. (Volgens oud-politicus Philippe de Villiers, die nu een bestseller over de Franse politiek schreef, is Frankrijk in feite opgekocht door Saoedi-Arabië en Qatar!). En nu komt Frankrijk ineens de terroristen verslaan? Dat Hollande en al die andere Don Quichotes eens luisteren naar de Syrische president die Frankrijk oproept een wat meer realistische politiek te voeren. Wie in Syrië niet samenwerkt met de Syrische regering, Rusland en Iran, blijft terroristen steunen en krijgt vroeg of laat het deksel op de neus. Een Vlaams spreekwoord zegt: wie een put graaft voor een ander valt er zelf in. In zijn recente toespraak tot de UNO vroeg president Poetin aan de westerse landen: “Weten jullie wel wat jullie gedaan hebben?” Neen, dat willen ze niet weten. De terroristen hier worden vanuit 40 landen gesteund, waaronder landen van de G 20! En denk je echt dat die bebaarde mannen (en tot de tanden gewapende vrouwen) braaf aan de leiband blijven lopen van hun broodheren?

    Is de droom van het “Grote Israël” eindelijk voorbij?

    Een van de voornaamste oorzaken van de oorlogen in het Midden Oosten, al meer dan een halve eeuw, is de zionistische droom van het “Grote Israël” van de Nijl tot de Eufraat. In feite omvat dit plan Israël en Palestina, Libanon, het grootste deel van Syrië, Irak, Saoedi-Arabië en west Egypte. Dit was het doel van de zionisten vanaf het begin. Ondertussen moest Israël een zuiver joodse staat trachten te worden, waarin geen vreemdeling welkom is. Zo werd het Palestijnse grondgebied steeds meer ingepalmd met een muur die meer dan tweemaal zolang is als de eigenlijke grens. Palestijnen werden verjaagd, uitgemoord en voor de overblijvenden werd een menswaardig leven onmogelijk gemaakt. Wanneer VN resoluties bepaalden dat de Palestijnen recht hadden om terug te keren naar hun have en goed en daarvoor ook een vergoeding moeten krijgen, zorgden de zionisten er voor dat alle Arabische elementen van die plaats verwoest waren en omgevormd tot een joods dorp. En toch bleven de Palestijnen weerstand bieden en hun rechten opeisen. Vanaf het begin zorgde David Ben Gourion, de eerste Israëlische eerste minister in 1948 voor een stevige rechtvaardiging, zodat het plan onopvallend en geleidelijk zou gerealiseerd kunnen worden. Naar buiten uit, moest in de algemene opinie de overtuiging gebeiteld worden alsof heel de wereld er op uit is het totaal weerloze joodse volk te vernietigen. In het land zelf moest Israël ondertussen ongemerkt een militaire supermacht uitbouwen die . alle anderen kon verslaan. En zo is het nog steeds. Hiermee hebben alle zionistische regeringen in feite de onschatbare waarde van het joodse geloof vernietigd en de kostbare bijbelse erfenis van Israël verloochend. Ze hebben hun eigen, werelds militair messianisme uitgebouwd met oorlogen en onderdrukking. Het teken van hun ontrouw en afgodendienst is de majestueuze vrijmetselaarstempel in Jeruzalem tegenover de het Hoger Gerechtshof. Nagenoeg alle rabbi’s voor WO II hebben tegen de zionistische ontsporing heftig geprotesteerd, zoals nu nog rabbi’s en joodse gelovigen blijven doen (www.nkusa.org: Jews united against zionisme). Ook de Grieks orthodoxe aartsbisschop van Jeruzalem, Mgr. Atallah Hanna, is hierover duidelijk: “Ik zeg en blijf herhalen dat het zionisme en Daech twee kanten zijn van dezelfde munt. En met Daech bedoel ik alle terroristische, barbaarse en bloeddorstige groepen waarvan we overtuigd zijn dat ze een Amerikaans-Israëlische creatie zijn met het doel het Arabische vaderland te vernietigen om Israël te dienen. Zij willen alles vernietigen wat beschaving, menselijk of schoon is. Wie profiteert van deze slachtingen en volksverplaatsingen?” (La jeunesse palestinienne dit NON à l’occupation et au racisme, mondialisation.ca, 18 oktober 2015). Hij klaagt de mediamanipulatie aan van de zionistische lobbies, die de gerechtvaardigde zelfverdediging van het Palestijnse volk telkens weer in een negatief daglicht plaatsen en hij besluit: “Wij zijn allen slachtoffer van het terrorisme van het zionistische regime”.

    Op de conferentie “Vrede voor Israël” te Tel-Aviv heeft de Israëlische president Reuven Rivlin eindelijk de stok in het hoenderhok gegooid. Hij die eens de woordvoerder van de extreme zionisten was, verklaarde nu: “Vergeet de droom van het Grote Israël en weet dat de Palestijnen voor altijd de bewoners van dit land zullen zijn en altijd onze geburen zullen blijven. Het is dus nodig dat we vrede met hen sluiten”. Hij verwijt alle regeringen dat ze zich vanaf het begin vergist hebben. De linksen wilden een radicale scheiding met de Palestijnen, de rechtsen wilden het land alleen voor zich. We hebben niet alleen ons doel niet bereikt, zegt hij, maar de weerstand in het land en internationaal is alleen maar sterker geworden. Zijn besluit: we moeten de apartheid afschaffen en het Palestijnse volk in zijn rechten herstellen. Uiteraard werd hij al meteen met de dood bedreigd door extremistische zionisten. Hij is echter niet bekommerd om zichzelf, zegt hij, maar om Israël. Als de zionisten hun droom zouden opgeven en vrede sluiten met de Palestijnen, zou dit de grootste bijdrage zijn aan hun eigen volk en aan de vrede in het Midden-Oosten. En als Israël zijn terrorisme afzweert, zal niemand Israël kwaad doen. Ondertussen heeft de 17e algemene vergadering van de UNO vorige dinsdag een ontwerptekst opgesteld waarin gevraagd wordt dat Israël zijn onwettige bezetting van de Syrische Golan onmiddellijk opgeeft. Deze ontwerptekst werd met een overweldigende meerderheid aanvaard. Er was één tegenstem: Israël. De Iraanse generaal Hossein Salami vertelde woensdag dat de vier oorlogen die de VS en hun vazallen in de regio hebben ontketend, niet kunnen beletten dat de zionistische droom van de herschikking van het Midden Oosten mislukt, terwijl ze in eigen huis een grotere onveiligheid hebben gecreëerd dan ooit voorheen. “Jezus liet zijn blik over de stad Jeruzalem gaan en weende over haar” (Lucas 19, 41). Laten we bidden om vrede voor Jeruzalem, voor het Midden-Oosten en voor de hele wereld. Dat geen menselijk rijk maar dat Gods Rijk mag komen.

    Van het “verlangen” naar de “zondebok” (II)

    Vorige week hebben wij de persoon van René Girard al voorgesteld. Deze zo pas overleden Frans-Amerikaanse cultuurfilosoof, is een erg originele denker. In Frankrijk werd hij vanuit universitaire hoek ofwel genegeerd ofwel zwaar bekritiseerd, zowel om zijn opvattingen over de menselijke samenleving als over zijn puur wetenschappelijke verdediging van de christelijke openbaring. Wel werd hij opgenomen in de prestigieuze Académie Française. In het buitenland hebben echter niet minder dan zes universiteiten hem een doctoraat honoris causa aangeboden, nl. Amsterdam, Innsbruck, Antwerpen, Padoea, Montréal en St Mary’s University and Seminary Baltimore. Hij werd ook erkend als Guggenheim Fellow en twee van zijn werken werden bekroond. Verwacht niet dat ik hier in enkele regeltjes een volledig beeld van zijn werk kan geven. Toch doe ik mijn best om een kort en goed inzicht te bieden. Het werk van Girard kan mogelijk verbeterd en zeker aangevuld worden. Naar onze bescheiden mening echter bevat het veel waardevols om onze samenleving én de omvormende waarde van het christelijk geloof beter te begrijpen.

    Het nabootsend verlangen

    Zijn vertrekpunt is het menselijk verlangen. Ons verlangen, aldus Girard, is niet authentiek. Wij denken dat we naar iets verlangen maar dat is een illusie. In feite nemen we gewoon het verlangen van een ander over. We verlangen wat een ander verlangt. Zet vijf kinderen in een lege ruimte en plaats vijf identiek dezelfde speelgoed autootjes in hun midden. Wat gebeurt er? Binnen de kortste tijd is er onenigheid, omdat kind A het derde autootje heeft genomen en kind B wilde nu juist dat autootje hebben. Kind B verlangt wat kind A verlangt. Doordat het derde autootje genomen werd, kreeg dit autootje meer waarde. Toch zijn alle autootjes gelijk. En doordat een ander kind dit nu ook wil, krijgt het autootje eveneens meer waarde voor het eerste kind. R. Girard spreekt van “nabootsend verlangen” en noemt het “mimesis” (Gr. nabootsing). Aristoteles had al opgemerkt dat de mens het meest tot navolgen geneigd is.

    Copernicus heeft de mensheid een kosmologische ontnuchtering bezorgd. Terwijl iedereen dacht dat onze aarde het centrum van het heelal was, maakte hij duidelijk dat we slechts zo iets zijn als een tweederangs planeet in een zesderangs melkweg. Hierbij mogen we echter niet vergeten dat onze aarde toch wel het geestelijk centrum van het heelal blijft, daar waar Jezus Christus verlossing gebracht heeft. Ch. Darwin zorgde voor een biologische ontnuchtering door aan te tonen dat wij biologisch verrassend vele gelijkenissen hebben met de dieren. En hierbij mogen we niet vergeten dat wij door ons bewustzijn absoluut uniek zijn en oneindig in waardigheid boven de dieren verheven, al wordt dit door velen genegeerd. S. Freud bezorgde de mensheid een psychologische ontnuchtering door aan te tonen dat achter onze woorden en daden soms veel meer schuil gaat dan we graag aannemen. Deze laatste twee kregen in de openbare opinie veel meer aandacht dan ze verdienden. De diepste hunkering in ieder mens, naar het absolute geluk en naar God, wiens beeld hij in zich draagt, heeft Freud met zijn verwrongen godsbeeld nooit ontdekt en zijn volgelingen evenmin. Hij bleef halverwege hangen bij de seksuele frustraties. R. Girard zorgt nu voor een ontnuchtering van ons hart, nl. de onechtheid van onze verlangens en het geweld dat uit de slechte navolging kan voortkomen. De goede kant van de navolging is dat we daardoor in staat zijn ons aan te passen, onze eigenheid en onze cultuur op te bouwen. En zo is er ook een goede navolging mogelijk (waarover volgende keer).

    De collectieve uitdrijving van een “zondebok”

    Heel onze samenleving is doordrongen van dit nabootsend verlangen, vanaf de wapenwedloop over de economie met haar concurrentieslag en het dagelijkse leven. Mensen kopen in grootwarenhuizen veel dingen omdat anderen die aanprijzen of verlangen. En thuis gooien ze er veel van in de vuilbak omdat ze die niet nodig hebben. Auto’s, dagelijkse gebruiksvoorwerpen, voedingswaren ... worden aangekocht omdat ze door anderen zijn aangeprezen, gekocht of gebruikt. Of kijken we naar de mode en de kleding. Het gaat niet om mooie of praktische kleding, maar om de waardering die de hogepriesters van de mode daaraan geven. Praktisch zou zijn dat de mode nu lang is en daarna iets korter en dan weer iets korter, zodat je alle kleding kunt aanpassen en verder gebruiken. Al zijn we geen bezoeker van de modeshows, we stellen duidelijk vast dat het zo helemaal niet gaat. Mensen dragen die bepaalde kleding, omdat het de mode is, al is ze oerlelijk of onpraktisch.

    Ons nabootsend verlangen is tevens een bron van conflicten. De ander, wiens verlangen geïmiteerd wordt, is aanvankelijk een model, maar kan vlug een rivaal worden. We zijn er jaloers op. Hoe dichter men bij elkaar leeft, hoe groter de rivaliteit kan worden. Rivaliteit uit zich in geweld en het geweld kan besmettelijk worden voor heel de samenleving. R. Girard spreekt van een “mimetische crisis”. Het geweld dat zich uitbreidt tot een gevecht van allen tegen allen, vormt zich geleidelijk om tot een strijd van allen tegen één. Hierbij wordt willekeurig een schuldige, een slachtoffer, een zondebok aangeduid. Het is meestal iemand die verschilt van de anderen, een vreemdeling, een zonderling, een kwetsbare, een gehandicapte. Deze wordt beschouwd als zijnde voorbestemd om slachtoffer te zijn. De samenleving keert zich nu massaal tegen deze persoon om hem/haar te eliminerenen. De “massa”, als destructieve kracht, voert de executie eensgezind uit. Allen worden gelijk in geweld. De “zondebok” wordt geslachtofferd, gestenigd, van de rotsen geduwd, verbrand, .. Iedereen is akkoord en doet mee, niemand heeft een persoonlijke band met het slachtoffer en niemand voelt zich persoonlijk schuldig voor deze moord.

    Alle archaïsche culturen geven ons hiervan duidelijke voorbeelden. Ze hebben allen een religieuze oorsprong en zijn gebouwd op het offer, nl. deze moord. Het geldt voor Oedipoes en Thebe evenzeer als voor Remus en Romulus en de stichting van Rome. R. Girard legt uit dat de uitschakeling van de zondebok uiteindelijk een vorm van zelfverdediging is waardoor de samenleving zich tracht te beschermen tegen een algehele zelfvernietiging. Aanvankelijk zijn het mensen die als slachtoffer worden uitgekozen, later worden het dieren. De collectieve moord op de zondebok is een uitlaatklep, waardoor de rust tijdelijk terugkeert. Het slachtoffer wordt beschouwd als de schuldige van al het kwaad, maar wordt tegelijk vergoddelijkt, gesacraliseerd, omdat het blijkbaar in staat is geweest de rust in de samenleving te herstellen. Wanneer het geweld in de samenleving weer toeneemt, wordt de moord op de zondebok in riten herdacht en gevierd als een sacraal offer. Etnologen hadden al opgemerkt dat het religieuze, het offer en de rituele vieringen de oorsprong vormden van alle heidense culturen.

    Vanaf het derde groot werk van R. Girard (“Des choses cachées depuis la fondation du monde”, 1978) kreeg hij in Frankrijk plots veel belangstelling. Later bleek dat vele wetenschappers verwacht hadden dat Girard nu het christelijk geloof zou onthullen als het toppunt van een archaïsche, heidense godsdienst, gebouwd op het meest gruwelijke offer, dat in rituelen gevierd wordt. Toen bleek dat hij de bijbelse en evangelische openbaring begreep als de onovertroffen en definitieve ontmaskering van alle heidense offers en als het begin van een geheel nieuwe wereldorde, verdween meteen de belangstelling voor zijn werk. En hier begon juist onze aandacht. Jezus openbaarde op onovertroffen wijze de vervuilde bronnen van alle menselijke beschavingen en vervulde zo psalm 78, 2: “Ik zal openbaren wat verborgen is geweest vanaf de grondvesting der wereld” (Matteus 13, 35). Daarover hopen we volgende keer een bezinning te geven.

    P. Daniël

    21-11-2015 om 09:32 geschreven door Gust Adriaensen


    20-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Het gevaar van de waarheid'

    De Standaard ruimt plaats in voor een artikel 'Het gevaar van de waarheid', van een meneer Bedert, die van mening is dat de georganiseerde religie, de Kerk, de Moskee, de Synagoge, een van de voornaamste oorzaken is van oorlog en terreur. Hij is dus een fervente voorstander van ‘ontkerkelijking’.

    Eigenlijk is het hem echter vooral erom te doen zijn opvatting van het ‘humanisme’ te propageren als DE enige waarheid. Op die manier nestelt hij zich in het eigen Grote Gelijk en is hij in hetzelfde bedje ziek als wat hij verwijt aan de georganiseerde religies. Bovendien suggereert hij dat ‘de mens liefhebben en respecteren om wie hij is, eenvoudigweg omdat hij een mens is’, uitsluitend te vinden is in het ‘humanisme’. En zo creëert hij een ‘wij, de humanisten’ , die de waarheid in pacht hebben en een ‘zij, de religieuze kerkelijken’, die het Licht van het humanisme nog niet hebben gezien of die als oorlogsstokers, als terroristen worden weggezet.

    In zijn bekeringsijver om alle ‘gelovigen’, ook de christenen, uit hun ‘kerken’ weg te halen en ze hun stem op het publieke forum te ontnemen, -binnen hun huizen kunnen ze doen wat ze willen-, en ze te leiden naar het ware Geloof in het humanisme, herschrijft de heer Bedert ook de geschiedenis en gaat hij voorbij aan de sociaaleconomische realiteit.

    Ontkerkelijking, aldus de auteur, is ‘een van de redenen waarom we in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog geen grote grensoverschrijdende gewapende conflicten meer hebben gekend’. Daarbij gaat hij voorbij aan de Koude Oorlog en de wapenwedloop, de binnenlandse kapitalistische indoctrinatie of communistische repressie, het machtsspel van West en Oost over de hele wereld en de daarbij horende ‘Europese export’ van oorlogjes.

    ‘Laat u niet kooien door begrenzende regels zoals een religie die voorschrijft’, poneert de heer Bedert. Als christen heb ik daar weinig last van. Hoe ik mij moet kleden, wat ik moet eten, met wie ik mag omgaan, hoe ik mij moet gedragen, op welke manier ik mijn centen moet/ mag beheren, welke ontspanning geschikt voor mij is, naar welke school ik mijn kinderen stuur, in welke wijk en in wat voor huis ik mag/moet/kan gaan wonen, hoeveel auto’s en welke merken er in de garage staan, enz., enz., wordt niet bepaald door de kerkgemeenschap waartoe ik behoor. Maar wel door het sociaaleconomische systeem waarin wij leven en de gebruiken en codes die daarin heersen.

    Er zijn talloze ‘wij’s’ en ‘zij’s’. En die opdeling of tegenstelling heeft amper iets te maken met religieuze gemeenschappen. Het ‘wij’ van de riante villawijken en het ‘zij’ van de achterstandswijken in onze steden. Het ‘zij’ van de concentratiescholen en het ‘wij’ van de elitaire onderwijsinstellingen. Het ‘wij’ van de goedbetaalde jobs en het ‘zij’ van schoonmaak en zwaar wegenwerk. Het ‘wij’ van de leefloners en het ‘zij’ van de beleggers en de CEO’s. Het ‘wij’ van hoogopgeleide jonge mensen en het ‘zij’ van afgeschreven, hulpbehoevende bejaarden.

    Misschien kan de heer Bedert eens de oefening maken, in welk ‘wij’ of ‘zij’ ,de humanisten, christenen, moslims, joden, enz., die hij kent, zich situeren.

    20-11-2015 om 22:26 geschreven door Gust Adriaensen


    19-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Intellectueel oneerlijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onder de titel  'Visie en ambitie',   schrijft  hoofdredacteur Luk Vanmaercke in het laatste nummer van Kerk&Leven, een lezenswaard en verhelderend artikel over Jozef De Kesel, onze nieuwe aartsbisschop.

    Wat ik evenwel ondermaats vind, is het zinsdeel ‘na zes jaar stuurloos dobberen’, waarmee hij de ambtsperiode van aartsbisschop Léonard bedoelt. Dat is gewoonweg venijnig natrappen. In het voetbal krijgt men daarvoor een rode kaart.

    Zeker een blad als Kerk&Leven zou er zich voor moeten hoeden mee te huilen met de anti-Léonardmeute. Eerder verwacht ik een uitgebreide en kritische evaluatie van het beleid en het werk van de aartsbisschop gedurende zijn ambtsperiode. Ik wil eraan herinneren dat de media Léonard geregeld een te strakke, conservatieve sturing verweten. Ook binnen de Kerk stootte de aartsbisschop op veel weerstand. Hij lag niet goed in de markt omdat hij omtrent een aantal ethische, theologische en liturgische kwesties, rechtlijnig, duidelijk en compromisloos, zijn mening verkondigde.

    Men kan het met die opvattingen en stijl eens zijn of niet. Maar bij niet-akkoord een ambtsperiode van zes jaar dan maar afdoen als ‘stuurloos dobberen’, is totaal onverantwoord en intellectueel oneerlijk.

    19-11-2015 om 09:47 geschreven door Gust Adriaensen


    18-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Medicijnen op twee na grootste doodsoorzaak'

    Deense bioloog en chemicus Peter Gotsche in zijn boek 'Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad':

    -Medicijnen zijn na kanker en hart- en vaatziekten, de grootste doodsoorzaak

    -Het wordt tijd dat mensen in opstand komen tegen de farmaceutische industrie

    -De hele gezondheidszorg is corrupt. De industrie koopt iedereen om die in de weg staat

    -Er was grote verontwaardiging over het sjoemelen van Volkswagen. Maar wat zou het? We gaan er niet aan dood. Maar waarom maken mensen zich niet druk om het sjoemelen met geneesmiddelen, waarbij wel veel doden vallen? Dat begrijp ik niet.

    18-11-2015 om 16:07 geschreven door Gust Adriaensen


    16-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het levensgevaarlijke taboe

    Nog enkele dagen zullen de media beheerst worden door de afschuwelijke, terroristische moordpartij in Parijs. Feiten, foto's, commentaren, maatregelen, oplossingen, ...

    Maar het laat zich nu alweer aanzien dat alleszins een belangrijk middel om dergelijke terreur veel moeilijker te maken, amper aan bod komt: de controle op wapenbezit en op de wapenhandel.

    Het zal volgens de politici en de experts allemaal wel veel complexer zijn, maar de vragen stapelen zich toch op bij de gewone burger.

    Hoe is het mogelijk dat IS in Syrië en Irak van bij het begin beschikt over de meest gesofisticeerde zware oorlogswapens? En dat terroristen, zoals die in Parijs, gebruik kunnen maken van de modernste handvuurwapens?

    Waar worden die wapens ontworpen en geproduceerd? Niet in het Midden-Oosten, dat staat vast.

    Via welke handelsverdragen en eventueel smokkelkanalen komen ze in handen van terroristische groeperingen?

    Wie verdient aan de productie en de verhandeling van moordtuigen grof geld?

    Waarom blijkt het onmogelijk te zijn voor bv. de Belgische regering zeer strak toezicht te houden op de wapenproductie en de wapentrafiek? Wil ze dat wel?

    Zolang het een fluitje van een cent is voor terroristen om oorlogswapens in handen te krijgen, die nota bene hoofzakelijk in het Westen, o.a. in België, worden geproduceerd, zullen alle andere maatregelen tekortschieten.

    Beheersing van de wapenproductie en -handel is niet DE oplossing maar wel een fundamenteel deel ervan.

    16-11-2015 om 10:21 geschreven door Gust Adriaensen


    13-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/26
    Vrijdag 13 november 2015

    “Leven in de brouwerij”

    Er komt stilaan weer meer bezoek in ons klooster. In het kader van de vele cursussen en (vak)opleidingen die nu in Qâra georganiseerd worden, gesponsord door een internationale organisatie, zijn er zeventien vrouwen ingeschreven om te leren kaarsen maken en die cursus gaat door in ons klooster. Later volgen nog andere cursussen o.a. om zeep te leren maken. Maandag middag viel de groep van deze eenvoudige moslima’s hier binnen voor een inleiding van anderhalf uur. De fraters hadden enkele video’s van het internet geplukt, waarbij vooral de vervaardiging van kunstig versierde kaarsen de aandacht trok. Ook de geestelijke boodschap ontbrak niet: “Goede mensen zijn als kaarsen die zichzelf offeren om anderen licht te geven!” Daarna werd een bezoek gebracht aan onze kaarsenmachines, die beiden in werking waren dank zij de twee arbeiders die ondertussen het beroep al behoorlijk beheersen. Als klein aandenken kreeg iedere bezoekster een mooi verpakte en versierde kaars mee. Alle vrouwen waren erg tevreden en wij ook. Er zullen genoeg kandidaten zijn om te komen werken en de kaarsen te komen inpakken, als de tijd gekomen is dat de machines op volle toeren draaien en vele duizenden kaarsen per dag kunnen maken. Ondertussen worstelen we helaas dagelijks nog met te veel technische problemen. Deze vrouwen komen echter nog gedurende twee weken terug om onder leiding van twee creatieve zusters voor het vervaardigen van mooie handgemaakte kaarsen. De zusters hebben al een model van kaars gemaakt met O.L.Vrouw er op, wat deze moslimvrouwen enthousiast namaken.
    In de loop van de week kwam er nog bezoek: een moslimmeisje van 13 jaar met haar zusje van 3 jaar, beiden aan hun lot overgelaten. Het oudere meisje draagt als een echte moeder zorg voor haar jonger zusje. Ze speelden met de andere kinderen en waren ook samen aanwezig in de eucharistie. Toevallig was de kleine Fadia (bijna 3 j) die het grootste deel van haar leven hier heeft doorgebracht ook op bezoek. In de kerk komt ze achter aan mijn kazuifel trekken totdat ik haar opneem en het altaar laat kussen. De tweede avond vierden de zusters de verjaardag van het oudste meisje met een gebakje. Het meisje kreeg felicitaties van alle kanten. Ze weende en zei spontaan: “Ik houd ook van Jezus”. Ze hebben maar één verlangen, nl. dat ze hier in de gemeenschap mogen blijven. Iedereen van ons zal hen graag opnemen, zo lang het nodig is. Hiervoor moeten echter nog enkele moeilijkheden overwonnen worden, ook van de kant van de familie. En dit is maar een van de zo vele verlaten kinderen, waarvoor we opvang willen voorzien hetzij binnen, hetzij rond het klooster. Ondertussen zal dit meisje met haar zusje regelmatig terugkeren totdat de moeilijkheden opgelost zijn en ze hier mogen opgevangen worden.

    Rabo weigert geld wegens “Mar Yakub”

    De Nederlandse Rabobank heeft geweigerd geld door te storten wegens de vermelding vande naam van ons klooster “Mar Yakub”. Op zich geen drama. Er zijn nog wel andere wegen om geld over te maken. Wel is dit een onrustwekkend teken. Terroristen kunnen vrij financies en wapens ontvangen, een klooster dat nu een van de meest efficiënte humanitaire hulpverleningen organiseert (dank zij jullie en vele weldoeners!) voor de lijdende Syrische bevolking, moet geblokkeerd worden. Een familielid van een van onze mensen die nu in Duitsland is, laat ons weten dat een hele groep als “Syrische vluchtelingen” onderdak kreeg, terwijl er in werkelijkheid geen enkele Syriër bij is. Het zijn Saoedi’s, Libiërs...Maakt dit deel uit van het plan om Europa helemaal te islamiseren en al wat christelijk is uit te bannen?
    In Nederland konden vier minibusjes aangeschaft worden die naar Antwerpen zullen verzonden worden om vandaar naar Syrië overgebracht te worden. Deze minibusjes zijn dringend nodig en zullen hier aangepast worden om als ziekenwagen te dienen, als een soort ambulance. Immers, de “gematigde” en minder gematigde rebellen viseren vooral ambulances, die ze in brand steken of schieten. De helft van het medisch personeel is al lang vermoord en de helft van de ziekenhuizen en hospitalen verwoest. Daarom ook de kostbare “hospitainers” (mobile hospitalen) die moeder Agnes-Mariam al met edelmoedige hulp van velen, op verschillende plaatsen heeft kunnen bezorgen. Op dit ogenblik is er nog nood aan 5.000 €. Het is voor de verzending van nog een container (1.800 €) en de vier minibusjes die blijkbaar goedkoper afzonderlijk verzonden worden dan met twee containers (elk 600 + 200 €, vier maal = 3.200 €).
    Wie wil ons aan deze 5.000 € helpen en zo creatief protesteren tegen Rabo en andere rabiate bestrijders van de humanitaire hulpverlening in Syrië? Hartelijk dank! (IBAN BE 32-068-2083244-02 BIC GKCCBEBB; Abdijlaan 16, B-2400 MOL-POSTEL - Belfius, Pachecoln 44, BRUSSEL).

    Wat er echt in Syrië gebeurt?

    Een goede vriend uit Vlaanderen stuurt mij een interview dat Aletheia op 9 november 2015 organiseerde met Dana, een Syrische studentin (26 jaar) aan de universiteit van Damascus. Uit deze onverdachte bron komt precies hetzelfde als wat wij al jaren schrijven: de ellende van de onrechtvaardige oorlog tegen Syrië, zijn regering en zijn volk, het moorden en verwoesten door de “gematigde” vrienden van het westen en hun bondgenoten, als steun aan de fanatieke groepen. Zij willen niet dat Syrië als vrij, onafhankelijk land harmonieus verder leeft. Zo graag had Dana later haar studies voltooid in Frankrijk maar die droom is vervlogen. Van de Franse politiek kan ze niets goeds meer verwachten. De Russen daarentegen, zo zegt ze, geven het volk werkelijk steun en hoop..

    De bazen van de NAVO

    “Wie zijn de eigenlijke bazen van de NAVO”? Dat was de vraag die onze vriend Webster Tarpley behandelde op een van de manifestaties tegen de oorlog en tegen de NAVO die nu in Italië gehouden worden (http://www.pandoratv.it/?p=4610). Tarpley is een Amerikaans historicus en journalist, die een biografie schreef over een paar Amerikaanse presidenten (‘niet geautoriseerd’ voegt hij er laconiek aan toe). Hij is ook een overtuigd christen die vecht voor waarheid en rechtvaardigheid. We vroegen hem eens of hij niet bevreesd is voor zijn leven omdat hij zo helder het onrecht in de hoogste rangen aanklaagt. “Och, was zijn antwoord, ik ben een vrije Amerikaan en ze kunnen me alleen maar vermoorden’. Zelfs wie weet dat de NAVO nu een geld verslindende en vooral verwoestende oorlogsmachine geworden is, zal nog schrikken bij het horen van zijn uitleg. Hij voert een tiental figuren op, Amerikaanse generaals en anderen, allemaal specialisten putschisten, nauw bevriend met het georganiseerd wereldterrorisme, klaar om op een wenk van Amerika gelijk welk land dat nog onafhankelijk wil blijven, in de gewenste chaos te storten. Neen, dit is echt niet om ongemerkt te laten verder gaan.

    Samen zorg dragen voor de religieuze rijkdom van het volk
    http://www.pandoratv.it/?p=4654
    De hele Atlantische pers is er nu op uit om al het kwaad dat kan gevonden of verzonnen worden, aan Rusland en zijn leiders toe te schrijven. Michael Jabar Carley, prof geschiedenis te Montréal en eminent kenner van Rusland heeft uit de doeken gedaan hoe de mainstream media de misdaden van het westen in de schoenen van Rusland blijven schuiven. (Les médias dominants et l’Ours russe, réseau voltaire, 9 nov. 2015). Hoe lang zal dit absurde spel verder gaan? De Syriërs weten ondertussen wel beter. Sinds de Russische tussenkomst zijn er al meer dan één miljoen Syriërs teruggekeerd naar hun land, volgens de gegevens van de VN, aldus Aleksey Meshkov, Russisch vice-minister van buitenlandse zaken. Had je dit al vernomen uit ons nieuws? Of is het vluchtelingenprobleem plots geen prioriteit meer? Ziehier nog iets positiefs over Rusland.
    Op 4 november werd het feest gevierd dan de icoon van O.L.V. van Kazan. Dit is tevens voor Rusland de dag van de nationale eenheid. Patriarch Cyril en president Vl. Poetin openden samen in Moscou de 15e tentoonstelling en tegelijk het forum: “Het orthodoxe Rusland. Mijn geschiedenis. Van de grote omwentelingen tot de grote overwinning”. De president drukte zijn dankbaarheid uit om de samenwerking van religieuze en burgerlijke instanties, die het besef levendig houden van de geestelijke bronnen van het land. De patriarch was nog duidelijker. Hij stelde dat Rusland zijn identiteit niet zal verloochenen op het ogenblik dat zovele Europese landen hun eigenheid aan het verliezen zijn. “Aan allen die ons vijandig gezind zijn zeggen wij: ‘Laat ons gerust, wij worden bescherm door de Moeder Gods’”. Hij herinnerde aan de betekenis en geschiedenis van de icoon. In februari 1917 zag Evdokia Adrianova Rostopchina in een droom O.L.Vrouw die haar vertelde dat er in het dorp Kolomenskoïe in een witte kerk in de kelder een zwarte icoon verborgen zat. Met de priester Nicolas zocht ze en vond inderdaad de icoon, die zorgvuldig gereinigd werd. Voor de komst van de troepen van Napoleon was de icoon verborgen in het zusterklooster van Voznessenski in Moskou. Tsaar Nicolas II deed troonsafstand ten voordele van zijn broer en had Rusland toegewijd aan Maria. Deze icoon wordt de “Soevereine” genoemd. In haar rechter hand heeft ze een scepter en in haar linker een wereldbol. Op haar hoofd draagt ze een gouden kroon. Ze draagt een purperen kleed met een rode mantel en zit op een troon. Ze heeft alle eretekens van de tsaar. De Russen begrijpen en aanvaarden dat de tsaar weg is, maar dat Maria als “Soevereine Koningin” gebleven is. Zij wordt zo ook vereerd. Als sommige vrome mariale gelovigen uit het “christelijk westen” menen ons te moeten waarschuwen voor de zogenaamde duivelse invloed van Rusland en zijn leiders, kunnen ze beter ijveren opdat hun voorbeeld nagevolgd zou worden (http://lesalonbeige.blogs.com/my_weblog/2015/11/poutine-honore-la-vierge-de-kazan.html).

    Het wereldgebeuren: een chaos van toenemend geweld (I)

    Vanaf de jaren ’70 konden we in Vlaanderen (en omstreken!) duidelijk een toenemende agressie waarnemen, samen met allerlei vormen van verslaving. Vooral nam de depressie snel toe. De kwade driehoek van agressie, obsessie, depressie. Het aantal zelfdodingen bleef stijgen. Vele mensen konden geen zin meer geven aan hun leven. Er heerste een soort geestelijke leegte, “existentiële frustratie” genaamd. Was voorheen een klein percentage van de bevolking scrupuleus, nu leek depressie zich als een epidemie verspreid te hebben. Van het ene uiterste in het andere. Wie vreest altijd in overtreding te zijn, fouten te maken, te zondigen, wordt scrupuleus. Wie meent dat hij alles mag en dat er geen morele normen bestaan, mist de vuurtoren van zijn leven en wordt depressief.
    Wanneer we het hele wereldgebeuren overzien, stellen we vast dat het eigenlijk een chaos is van steeds maar toenemend geweld. In bepaalde landen en regio’s is het bijzonder dramatisch, maar toch is er ook elders, zoals in Europa en Amerika een vloedgolf van geweld, die maar blijft aanzwellen. Over de diepere oorzaak van het kwaad en hoe we daarvan bevrijd kunnen worden, willen we nu het originele gedachtegoed van een belangrijk denker raadplegen. Neen, het gaat niet om enkele wereldvreemde redeneringen. Het heeft allemaal te maken met het huidige toenemende geweld in de wereld en het niet begrijpen en beleven van de Evangelische boodschap. We hopen dit later geleidelijk duidelijk te maken. Hier nu alleen maar een portret van .de man.

    Een autodidact met een boeiende visie

    Op 4 november overleed Réné Girard op 91 jarige leeftijd in Stanford waar hij professor was geweest. Hij is een van de moderne denkers en schrijvers wiens gedachtegoed ik al decennia lang intens heb gevolgd en gewaardeerd. Hoewel hij tijdens zijn leven in zijn eigen land, Frankrijk, niet hoog werd aangeslagen, afgezien van zijn opname in de Accadémie Française, wordt hij er nu plots geprezen als een van de meest originele denkers van de laatste eeuw en als “een nieuwe Darwin”. Mgr. Robert Barron, hulpbisschop van Los Angeles noemt hem zelfs een kerkvader.
    Geboren in Avignon uit een klassiek Frans christelijk gezin (moeder katholiek, royalist, vader antiklerikaal en republikein) heeft hij vele jaren (van zijn 12 tot 38 jaar) de Kerk verlaten om daarna een overtuigd katholiek te worden. Van het klassiek onderwijs in scholen en universiteit heeft hij, naar eigen bewering, niet veel opgestoken. Wat hij leerde, kwam van zijn ouders en van zichzelf. Hij is een echte autodidact. Als kind leerde hij zelf al lezen en schrijven. Zoals zijn vader, die conservator was van het “palais des Papes” heeft hij uiteindelijk dan maar “l’Ecole des chartes” gevolgd en er het diploma van archivaris-paleograaf behaald. Hij wou weg uit Frankrijk en zag de kans om in Amerika assistent Franse taal te worden aan de universiteit van Indiana. Om ooit enige plaats te krijgen moest hij echter een doctoraat maken. Hij zou eens onderzoeken hoe de Amerikanen dachten over Frankrijk tijdens WO II. Hij schreef naar de Franse ambassade om te vragen of ze daarover documentatie hadden. Lange tijd vernam hij niets tot op een moment dat er zulk en massa informatie werd afgeleverd dat het grootste werk voor een doctoraat al gemaakt was. Je moet maar geluk hebben. Eigenlijk interesseerde hij zich aan niets anders dan aan literatuur. Hij las de grote werken van de wereldliteratuur (Cervantes, Proust, Dostoïevsky, Shakespeare...). Daarmee trachtte hij “een geschiedenis van het verlangen” op te maken. Van de literatuur is hij zo in de antgropologie terecht gekomen en zijn eigen originele visies ontwikkeld op gebied van anthropologie, archeologie, etnologie en zelfs bijbelverklaring. Algemeen aanvaardde wetenschappelijke opvattingen haalt hij van hun voetstuk zonder dat iemand tot heden in staat is hem deskundig te weerleggen. Terwijl Griekse mythen nog steeds niet in vraag mogen gesteld worden, toont hij aan dat ze blind zijn voor de onschuld van hun slachtoffers en zich plaatsen aan de kant van de moordenaars. De Griekse democratie was in feite een aristocratie zegt hij, gebouwd op slaven. Noch Plato, noch Aristoteles hebben de slaven als slachtoffers erkend. En het Romeinse Rijk was een sacrale monarchie, gebouwd op de collectieve moord van Cesar. Het onderbewuste van S. Freud als een soort “zwarte doos”, gooit hij in de vuilbak en noemt Freud zelf een merkwaardig mengsel van verblinding en intuïtie, die nooit de betekenis van de “zondebok” in de maatschappij heeft begrepen. Heftig kant hij zich tegen de verheerlijking van de zogenaamde “gemobiliseerde massa” van J.P. Sartre en meteen ontmaskert hij de zogenaamde vrijheid van het atheïstisch individualisme als een illusie.
    Meer dan drie decennia geleden vroeg ik eens aan een van onze meest gezaghebbende Vlaamse filosofen wat hij van René Girard dacht. “Ik kan zijn redeneringen niet bijtreden”, antwoordde hij en voegde er aan toe: “Als René Girard gelijk heeft, hebben wij allemaal ongelijk”. Dat maakte op mij helemaal geen indruk. . Ondertussen blijkt het ook zover te zijn. Toch is het ook wat overdreven. Wetenschappers hebben op verschillende terreinen bepaalde vaststellingen gedaan, maar R. Girard heeft er een samenhangende verklaring voor gegeven en een aantal vraagtekens beantwoord. Volgende keer iets over zijn eerste grote ontdekking. Glorie en eer aan de Vader, de Zoon en de heilige Geest.
    P. Daniel
    P.S. Inmiddels werd het artikel “Synode 2015: Renewal of the Christian Doctrine and the Life of the Family” op de website maryakub.net geplaatst.

    13-11-2015 om 21:43 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De aandachtscrisis

    De Amerikaanse filosoof Matthew B. Crawford schreef een boek 'De wereld buiten je hoofd. Een filosofie vande aandacht'. Daarin stelt hij dat 'de aandacht' in crisis is, hoewel die essentieel is.

    Crawford:

    'We lijken niet te beseffen dat aandacht een essentiële en eindige bron is, net als lucht en water. Essentieel, want zonder aandacht kun je niet nadenken of ergens van genieten. Eindig, want wie constant wordt afgeleid, raakt uitgeput. We worden niet alleen op straat bestookt met aandachtstrekkers, maar ook op ons werk -wie klaagt er niet over te veel e-mails?- en thuis door bijvoorbeeld voortdurend bliepende smartphones. Langzaamaan verleren mensen het vermogen om zich voor langere tijd ergens op te concentreren. Het klinkt misschien wat zwaar, maar hierdoor is het uiteindelijk moeilijker om een coherent 'zelf' te zijn dat in staat is aan grotere doelen en langlopende projecten te werken. Met andere woorden: om iets te leren, te creëren of onze grenzen te verleggen. Ik vind dat het waard om te beschermen.'

    Ook paus Franciscus wees recent op de noodzaak aan aandacht voor elkaar, bv. aan de gezinstafel:

    'Today many social contexts mount obstacles to familial conviviality. It’s true, today it isn’t easy. We have to find a way to recover it. At the table we talk, at the table we listen. No silence, that silence that is not the silence of monks, but the silence of selfishness, where each one does for himself, or the television, or the computer ... and they don’t talk. No, no silence. It is important to recover that familial conviviality and adapt it to the times. Conviviality seems to have become something that is bought and sold, however it is something else.'

    13-11-2015 om 08:56 geschreven door Gust Adriaensen


    11-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Waar blijft de kerk'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In zijn recent verschenen boek 'WAAR BLIJFT DE KERK', bepleit de Nederlandse theoloog Erik Borgman het behoud van zoveel mogelijk kerkgebouwen.

    Een fragment:

    'Het is niet erg consequent wanneer door verantwoordelijken binnen de kerk nu soms wordt gezegd dat gelovigen niet te veel moeten hechten aan 'stenen'.

    De stenen van het kerkgebouw waren getuigen van grote vreugde en vurige hoop, van pijnlijk verlies en diep verdriet. Mensen hebben geld gegeven voor de bouw of de verfraaiing van hun kerk, meestal niet van hun rijkdom, maar van dat wat diende voor hun levensonderhoud, zoals Jezus het uitdrukt wanneer Hij een arme weduwe in de tempel ziet offeren (Matteüs 12,44; Lucas 21,4). Hun kinderen zijn er gedoopt en soms getrouwd, hun dierbaren werden er vanuit begraven. Ze hebben er gebeden en zij hebben er zwijgend voor zich uit gestaard omdat bidden niet meer lukte. Zij hebben haar misschien met pijn in het hart leger en leger zien worden of zijn zelf vroeger of later opgehouden erheen te gaan. Ook in het laatste geval gingen zij er niet zelden toch van uit dat het kerkgebouw wel zou blijven en ontleenden zij daaraan soms ook steun. Veel katholieken gaan nooit meer naar de kerk, maar weinig katholieken laten zich nadrukkelijk uitschrijven.

    Uiteindelijk blijkt een bewogen geschiedenis erop uit te lopen dat het kerkgebouw gesloten wordt en wordt teruggebracht tot inderdaad een verzameling stenen. Het is uiteindelijk de weg van alle vlees: 'Stof ben je, en tot stof keer je terug' (Genesis 3,19). Maar met dit stof heeft God zich intiem verbonden, en dat verdient eerbied.'

    11-11-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    10-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Scheiding van Kerk en Staat

    Minister De Croo roept de Kerk op gebouwen en kloosters ter beschikking te stellen van vluchtelingen.

    Los van de manifeste vooringenomenheid en het totale gebrek aan kennis, die de minister tentoonspreidt, is dergelijke uitlating van een minister een duidelijke inbreuk op de scheiding van Kerk en Staat.

    De Croo en co. wijzen graag op die scheiding wanneer het in hun kraam past. Nu moeit een minister zich met interne zaken van de Kerk.

    Veronderstel dat de aartsbisschop of een van de bisschoppen de Staat zou oproepen het belastingsysteem te hervormen ten voordelen van de zwaksten in de samenleving, of zou aandringen op een vlottere en humanere ontvangst van vluchtelingen, of op een stevigere aanpak van allerlei vormen van fraude, enz.. Het kot zou te klein zijn. Want, want: scheiding van Kerk en Staat, nietwaar!

    10-11-2015 om 10:10 geschreven door Gust Adriaensen


    08-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Torfs in vorm

    Torfs à la Torfs in 'Alleen Elvis blijft bestaan'.

    Geniet van Rik Torfs' commentaar en bedenkingen bij een aantal reportage- en filmfragmenten. Scherpzinnig, ironisch, verrassend. Klik op onderstaande link om het programma te bekijken.

    Bijlagen:
    http://www.canvas.be/video/alleen-elvis-blijft-bestaan/2015-najaar/rik-torfs   

    08-11-2015 om 07:39 geschreven door Gust Adriaensen


    07-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Benoeming van De Kesel past in vernieuwing Kerk

    In het tijdschrift 'Crux', becommentarieert de bekende Vatican watcher, John L. Allen jr, uitgebreid de benoeming van Jozef De Kesel tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Hij ziet in o.a. de benoeming van De Kesel, een bewijs van het feit dat paus Franciscus zijn gematigde vernieuwing van het leiderschap van de Kerk, uitbreidt.

    ----------------------------

    'In Brussels, Belgium, the pope accepted the resignation of Archbishop André-Joseph Léonard, 75, and put in his place Archbishop Jozef De Kesel, 68.

    The move in Brussels will strike Church-watchers as especially significant, given that Léonard had carried the reputation of being one of the most staunchly conservative prelates to head a major European archdiocese. He was appointed in 2010 under Pope Benedict XVI, replacing Cardinal Godfried Danneels, who was seen as a leading progressive.

    (Danneels’ term ended in controversy amid allegations that he tried to cover up sexual abuse allegations against a fellow Belgian prelate. He remains in good standing with Pope Francis, who named Danneels as a participant in the recent Synod of Bishops on the family.)

    Léonard is known to be a devotee of the Latin Mass, often referred to as the “Tridentine Rite,” and a supporter of traditionally-minded Catholic groups that foster its celebration. He’s also known for his outspoken opposition to homosexuality, for instance, saying in 2010 that he regards HIV/AIDS as “intrinsic justice.”

    On the basis of such comments, Léonard was investigated at one point for homophobia under a 2003 anti-discrimination act in Belgium, but a court held in 2009 that his statements weren’t severe enough to warrant prosecution.

    In that context, De Kesel represents a clear change in tone.

    Known as a protégé of Danneels, De Kesel told reporters in a Friday news conference announcing his appointment that “I’m for the separation of Church and state” – a reference to complaints against Léonard from secular critics that he sought to impose Catholic morality through the civil law.

    At the same time, De Kesel said, “I’m not for the separation of the Church from society.” That will likely be seen as an echo of criticism of Léonard that he cut off lines of communication with Belgium’s strongly secular culture.

    Asked about gay people, De Kesel said, “I have much respect for gays,” including “their way of living their sexuality.”

    While that statement may be open to interpretation, it certainly will be seen as far more gay-friendly than Léonard.

    It’s also worth noting that Francis decided to accept Léonard’s resignation shortly after his 75th birthday in May. Often archbishops of major dioceses are kept on for a few years after reaching the usual retirement age, suggesting the pontiff may have been anxious to make a change.'

    07-11-2015 om 18:49 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jozef De Kesel

    Op de Engelstalige, officiële site van het Vaticaan, 'NEWS.VA', wordt de benoeming van Jozef De Kesel als volgt vermeld:

    ---------------------------------------

    The Holy Father has appointed:

    -Bishop Jozef de Kesel of Bruges, Belgium, as archbishop of Malines-Bruxelles (area 3,635, population 2,825,000, Catholics 1,807,000, priests 1,794, permanent deacons 88, religious 3,249), Belgium. He succeeds Archbishop Andre Leonard, whose resignation from the pastoral care of the same archdiocese upon reaching the age limit was accepted by the Holy Father.

    - Bishop Jozef de Kesel as military ordinary for Belgium.

    -----------------------------------------

    07-11-2015 om 11:05 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste interview nieuwe aartsbisschop

    Kijk en luister naar het interview met de nieuwe aartsbisschop, Jozef De Kesel, op het VRT-journaal, via onderstaande link.

    Bijlagen:
    http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/nieuws/binnenland/1.2489989   

    07-11-2015 om 09:01 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Doe de Turteltest

    Hoeveel stijgt uw energiefactuur?

    In 2016 wordt stroom fors duurder. Hoeveel betaal jij meer op je energiefactuur door de Turteltaks, 21% btw en andere regeringsmaatregelen.

    De PVDA heeft een berekeningsmodule gelanceerd via www.turteltest.be.

    07-11-2015 om 08:30 geschreven door Gust Adriaensen


    06-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/25
    Vrijdag 6 november 2015

    Zondag: vreugde en verdriet

    Zon- en feestdagen trachten we als echte vrije dagen te beleven. Rond half tien ’s morgens houden wij met de fraters gewoonlijk een gezellig ontbijt, buiten op de binnenkoer. De enige geplande activiteiten zijn de plechtige, uitgebreide zondagseucharistie op de middag, daarna het middagmaal en ’s avonds een gezellige en of leerrijke film. We hebben al een hele reeks inspirerende video’s en filmen gezien van oosterse kloosters, heiligen, the Lord of the rings, Narnia, natuurlijk ook de hele serie van Charlie Chaplin en Louis de Funès en recent de verschillende video’s over het leven en de stichtingen van de grote heilige Theresa van Avila. Deze zondag was het even anders. Sadad met zijn overwegend christelijke bevolking werd door IS aangevallen. Het ligt op 25 km ten N-0. van Qara. Enkele families op de vlucht, 30 personen, zouden bij ons onderdak zoeken. Zij kennen de ellende van de oorlog en van de terroristen. In 2013 werd het dorp een eerste keer door “gematigde” rebellen overvallen. Daarna werd het door het Syrische leger bevrijd en er werden burgermilities opgericht voor de zelfverdediging. In de kortste tijd groeide deze groep uit tot 4000 man. Helaas blijkt IS nu toch in staat geweest te zijn te infiltreren, dank zij de medewerking van binnen uit, dus met een verrader. Dat is ons verdriet. Vele andere plaatsen, zoals Qâra zijn daar nu beter op voorzien en meer één. Daar hebben de rebellen hun kansen verspeeld. De vreugde is dat iedereen meteen bereid was om het nodige materiaal te verzamelen. Alle hens aan dek. We gingen dus in de voormiddag op zoek naar kamers, bedden, matrassen, hoofdkussens en dekens. In de nieuwbouw is er een groot appartement dat door meerdere vluchtelingenfamilies bewoond werd. De meesten zijn terug naar huis en er blijft nog maar één familie over. Deze wilde graag het appartement afstaan en zelf een kleinere ruimte innemen. Verder werden hier en daar nog kamers vrij gemaakt. Moeder Agnes-Mariam, die ook voor deze families de hulpverlening weer organiseert, liet ons later evenwel weten dat de families wellicht toch elders, in de buurt of bij familie een voorlopig onderdak kunnen vinden. Toch waren we heel de zondag zo met deze onverwachte aanval begaan , dat we ’s avonds nog een tijd samen gebeden hebben, waaraan ook leken deelnamen. ’s Nachts hoorden we geschut in de verte. Wij blijven buiten het gevaar. De volgende dag bleek Sadad weer gezuiverd te zijn door de mannen van de nationale verdedigingsmacht, de Syrische sociale nationale partij en tenslotte het Syrische leger. Sinds de komst van de Russen is er echt wel een beslissende ommekeer gekomen. We vragen ons echter af hoe het mogelijk geweest is dat de verschillende terroristengroepen de voorbije jaren bijna heel Syrië in hun greep hadden met commandocentra, trainingskampen, munitiefabrieken, opslagplaatsen, tunnels, bunkers... over heel het land verspreid. Denk je dat de uitbouw van zulk een alomvattende infrastructuur mogelijk is zonder de actieve medewerking van de geheime diensten van buitenlandse mogendheden? Gelukkig zijn deze al voor een belangrijk deel vernietigd.

    Korte berichten

    Waarnemers van de raad van Europa en van de OSCE hebben in Turkije zovele onregelmatigheden en manipulaties vastgesteld dat de verkiezingen van 1 november, waarmee de partij van Erdogan een absolute meerderheid behaalde, onwettig kunnen genoemd worden (Trucage des élections législatives turques, Réseau voltaire, 3 november 2015). Toch komt er geen aanklacht en nog minder een nieuwe verkiezing, want Turkije hoort bij de NAVO.

    Journalisten klagen over de onveiligheid waaraan ze in Syrië overgeleverd zijn. Verschillenden zijn door rebellen ontvoerd. Elias Murad, voorzitter van de Syrische journalistenvereniging roept hen op niet illegaal en met behulp van rebellen het land binnen te komen, maar langs wettige weg. Dan zal de regering ook de verantwoordelijkheid voor hen opnemen.


    Jean-Frédéric Poisson, voorzitter van de Franse christendemocratische partij (PCD) heeft met een groep volksvertegenwoordigers Syrië en zijn president bezocht. Hij besluit dat de huidige vluchtelingencrisis veroorzaakt is door de Franse politiek in het Midden Oosten. Frankrijk moet dringend de relaties herstellen met de wettige regering in Syrië en afstand nemen van Saoedi-Arabië, Turkije en de golfstaten (JF Poisson : "Je n’ai plus confiance dans les politiques Français de gauche comme de droite", Salon beige 29 oktober 2015).

    Daniel Keller, grootmeester van de loge van het grote oosten van Frankrijk is verontrust wegens het succes van het Front National en bewegingen zoals Manif Pour Tous. Hij ziet de grote waarden van de Franse republiek in gevaar komen en roept zijn 150 à 170.000 Franse broeders en zusters vrijmetselaars op, om in actie te komen en hun rol van pedagogen van de republiek waar te nemen. Hij kan misschien het Evangelie eens lezen om te ontdekken dat vrijheid, broederlijkheid en gelijkheid christelijke waarden zijn, die door de Franse Revolutie met de guillotine drastisch werden verminkt en ingekort.

    Op één maand tijd, van 30 september tot 30 oktober, hebben Russische vliegtuigen in Syrië 1.631 vluchten uitgevoerd en 2.084 doelwitten van terroristen gebombardeerd, waaronder 52 trainingskampen, 287 commandoposten, 40 munitiefabrieken, 155 depots van munitie en brandstof. Dinsdag hebben ze met een BETAB 500 bom twee onderaardse bunkers van terroristen vernield. Wordt vervolgd.


    Onze minister van buitenlandse zaken verkondigt plechtig dat de “zware misdaden van het regime van president Assad niet ongestraft zullen blijven”. (deredactie.be 4 nov.) Als hij niet weet dat hij hiermee de leugens van de CIA over Syrië (zoals over Irak, Libië...) steunt, is hij onbekwaam, weet hij het wel, dan is hij van kwade wil. In beide gevallen moedigt hij de strijd aan tegen de wettige regering en het leger, die samen met de coalitie van Rusland/Hezbollah/Iran als enigen Syrië beschermen. Stop de propaganda die verder het Syrische volk en land uitmoordt en verwoest. De misdaden van alle terroristen in Syrië en de propaganda vanuit het buitenland die hen blijft aanwakkeren, mogen niet ongestraft blijven! En inmiddels (deredactie.be 5 nov) wordt een “rapport” van Amnesty International in de media breed uitgesmeerd. Het beweert dat de Syrische regering tienduizenden van zijn burgers doet verdwijnen, alsof ze nu niets anders te doen heeft. Ze heeft beslist de bevolking te beschermen in plaats van de oliebronnen in de woestijn en ze doet er alles aan (ondanks al haar beperktheden en onvolmaaktheden) om voor het volk een zo gewoon mogelijk dagelijks leven te bevorderen. Vorig jaar waren we zelf aanwezig op de eerste “marathon van Qalamoun”, dat als een volksfeest gevierd werd voor jong en oud. Alle rebellen die de wapens neerleggen worden terug opgenomen. Als je weet wie Amnesty International sponsort, kun je al grote vraagtekens zetten achter hun rapport. Het al vijf jaar oude opzet is duidelijk: de werkelijke dagelijkse gruwelen door de verschillende terroristische groepen moeten ongehinderd kunnen doorgaan en de aandacht moet afgeleid worden naar president, regering, leger en innerlijke verdeeldheid van het volk.

    Synode 2015: een vernieuwde christelijke huwelijksleer als bron van leven

    Uit het eindverslag van de XIVe gewone algemene synode over het gezin (Rome, 4-24 oktober 2015) kunnen we belangrijke inspiratie putten voor een grondige hernieuwing van het gezinspastoraat, tot heil van de gehuwden, de gezinnen en gans de samenleving. Het bevat ook enkele dubbelzinnigheden die (nog) geen aanvaardbare oplossing bieden voor mensen in bepaalde onregelmatige omstandigheden. De apostolische aansporing, die paus Franciscus op grond van dit eindverslag schrijft, zal uiteindelijk de eigenlijke kerkelijke leer bepalen.

    Het luisteren heeft een grote plaats gekregen. Luisteren is in zekere zin de nieuwe stijl en er wordt nogal wat (af)geluisterd. Veel aandacht gaat naar de feitelijke opvattingen en gedragingen van mensen, alsook naar hetgeen ze verwachten van de Kerk. De synode maakt evenwel duidelijk dat het daarna nog belangrijker is het plan van God te kennen en te volgen. Wanneer wij praatzieke luisteraars worden, moeten we vooral leren luisteren naar wat God te zeggen heeft. Van een bisschop wordt nu verwacht dat hij luistert, dicht bij de mensen staat en hen in dialoog samen brengt. Een prima kwaliteit. Toch is hij geroepen om een “episcopos” te zijn, een opzichter, die waakt over de juiste christelijke leer en leven tot heil van de mensen. Moedig ingaan tegen de heersende stroming, wanneer deze strijdig is met het Evangelie, is zijn taak. De christenen uit de eerste eeuwen, die als martelaren onverschrokken getuigden, blijven voor ons allen een lichtend voorbeeld. Kortom, we moeten het werkelijke leven van de mensen leren zien in het licht van het evangelie. Het nodigt ons tevens uit tot een grote barmhartigheid. Deze mag er ons evenwel niet toe verleiden de oorzaken van de moeilijkheden nog te vergroten. Bepaalde daden veroorzaken een feitelijke toestand die geenszins het gevolg is van enige uitsluiting door de Kerk. Jezus toonde ons een grenzeloze barmhartigheid door zijn oproep tot radicale bekering. Kortom, het luisteren dient altijd gevolgd te worden door onderscheiding en uiteindelijk door een morele evaluatie.

    Feitelijke gedragingen vormden de voorbije decennia een algemene opvatting over het huwelijk. Deze openbare opinie werd niet getoetst aan de eigenlijke kerkelijke leer. Het was eerder omgekeerd. De kerkelijke leer werd slechts aanvaardbaar geacht in zoveer ze overeenkwam met de algemene opinie. In feite draaide alles om de kunstmatige “contraceptie”, die kost wat kost als moreel aanvaardbaar moest voorgesteld worden. Toch ging deze radicaal in tegen het wezen van de huwelijkseenheid, die volgens Vaticanum II gebouwd is op een totale wederzijdse gave van zichzelf (Gaudium et spes nr. 48). Heel het westen leefde overigens in een “contraceptieve roes”, waarbij de farmaceutische industrie ook de medische wereld op dit punt in haar greep hield.

    Een “personalistische” en een “biologische” opvatting van de menselijke seksualiteit werden tegenover elkaar gesteld. De algemene opinie meende een personalistische visie te hebben, terwijl Paulus VI beschouwd werd als iemand die nog verstrikt zat in een louter biologische kijk. In feite was het precies omgekeerd. Door de contraceptie te aanvaarden werd een louter biologische huwelijksdaad verdedigd, ontdaan van haar persoonlijke, integraal menselijke betekenis. Dit werd “verantwoord ouderschap” genoemd. Een “integraal personalisme” in het huwelijk betekent een wederzijdse totale gave van zichzelf en een ontvangen van de ander in heel zijn/haar persoon, dus met de rijkdom en de mogelijkheid tot vruchtbaarheid. De algemene opinie ontwikkelde zo een misvormd personalisme om te belanden in een onverantwoord ouderschap.

    Het “intrinsiek kwaad” van de contraceptie volgens de officiële leer van de Kerk (encycliek Veritatis splendor nrs 80 en 95) werd niet begrepen en ook niet aanvaard. Een mes is op zich moreel neutraal. Je kunt hiermee iemand verwonden, maar ook iemand van boeien bevrijden. De morele waarde hangt dus af van de bedoeling en van hetgeen je er mee doet. Contraceptie is evenwel niet neutraal. Ze is op niets anders gericht dan op het uitschakelen van het kostbaarste goed, de vruchtbaarheid, zoals het woord ook uitdrukt. Uiteraard is met dit “intrinsiek kwaad” niet altijd een even grote morele schuld verbonden. Wie contraceptie helemaal onwetend en ongewild zou gebruiken, draagt hiervoor ook geen morele verantwoordelijkheid. Niettemin blijft contraceptie in zich een intrinsiek kwaad.

    Het luisteren naar wat er leefde was juist. Algemeen werd contraceptie verlangd en aanvaard. De onderscheiding en de morele beoordeling waren evenwel onjuist. Het was drijfzand en daarom zakte ook het hele christelijke huwelijksleven vlug in elkaar. Aanvankelijk werd slechts aarzelend en heel voorzichtig contraceptie aanvaard, bv. voor een echtpaar met een voltooid gezin. Het ging echter snel van kwaad naar erger. Vrij algemeen werd aanvaard dat het een morele plicht was aan tienermeisjes contraceptie te bezorgen. De hele bio-ethiek vertoonde hetzelfde hellend vlak: van contraceptie naar abortus, euthanasie, in vitro fertilisatie tot de nieuwste manipulaties met het beginnende leven en eugenetische praktijken, zoals de triple test en de NIPT test, die nog veel verder gaan dan die van de nazi's. Voor alles werd een “ethische verantwoording” gevonden in het kader van een soort verlicht verantwoord ouderschap. Het gezag van deze westerse opvattingen is nu evenwel fel gedaald. Was Vaticanum II eerder nog een “Europese” discussie, op de huidige synode zijn het de Afrikanen die een prominente rol speelden. Westerse gezagsdragers, als vertegenwoordigers van een stervend christendom staan aan de kant en zijn niet echt geloofwaardig meer.

    Hoopvolle nieuwe perspectieven dienen zich evenwel aan. Het eerste is gewoon erkennen dat het een schromelijke vergissing was de kerkelijke leer, gebouwd op het integraal personalisme te verwerpen. Het voornaamste pijnpunt blijft de contraceptie. Zoals bij een lichamelijke ziekte de plaats tevens de genezing aanduidt, zo is het ook op geestelijk gebied. Het is een gelegenheid om nu de rijkdom van de natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbeheersing van de daken te verkondigen. En hiervoor zijn er nu vele verantwoorde mogelijkheden. Voor ons taalgebied is er, naast anderen, het wetenschappelijk nagenoeg algemeen erkende Sensiplan®. Een tweede inspiratiebron ligt in de verkondiging van de “theologie van het lichaam” van Johannes Paulus II, op basis van een nieuwe theologische onderbouw voor de christelijke leer over seksualiteit, huwelijk en gezin. Hiervan beweert de Amerikaanse politieke en sociale activist, Georges Weigel dat ze een keerpunt kan zijn niet alleen in de katholieke theologie maar in de geschiedenis van het moderne denken. In zovele landen werd reeds een eigen instituut opgericht voor “de theologie van het lichaam”. Waarom in ons land ook niet? Tenslotte kunnen deze twee, de natuurlijke beheersing van de vruchtbaarheid en een vernieuwde theologie, de drijfkracht worden van een daadwerkelijk dynamisch huwelijkspastoraat tot vreugde van christelijke gezinnen.

    Een heropstanding is niet alleen mogelijk maar ook dringend nodig. De mensenfamilie is nu verwikkeld in een viervoudige strijd tussen goede en kwade machten. Er wordt een wereldwijd gevecht geleverd tegen het “beeld Gods” in de mens. In deze aanval wordt getracht iedere band met God door te snijden. Vervolgens wordt de identiteit en soevereiniteit van de afzonderlijke volken bewust door schimmige wereldheersers uitgewist om hun religieuze en culturele erfenis te vernietigen en ze te onderwerpen aan een grijze, zogenaamde “nieuwe wereldorde”, een soort menselijk messianisme. Verder wordt de waardigheid en de eigenheid van iedere persoon afzonderlijk rechtstreeks bedreigd door de invoering van een neutraal, geslachtsloos wezen, een gender. Hierdoor wordt de meest creatieve vondst van de Schepper aangetast, nl. de verscheidenheid van de geslachten als onbeperkte bron van leven en vreugde. God schiep de mens (“adam”) naar zijn beeld, als man (“zachar”) en vrouw (“neqevah”), (Genesis 1, 27). Tenslotte wordt de eigenlijke strijd, die een eindstrijd is, gevoerd tegen het huwelijk en het gezin. Duistere machten willen het huwelijk herleiden tot vluchtige, inhoudloze contacten en het gezin tot losse eenzaten, waardoor de levensader van het geluk, de vitaliteit en de stabiliteit tussen beide ouders en hun kinderen wordt doorgesneden.

    Dit zijn enkele besluiten van een studie door een groep deskundigen, zowel uit de theologie als uit de medische wereld, die aantoont dat de contraceptieve cultuur van de voorbije halve eeuw een van de meest verwoestende krachten is, zowel voor de geestelijke als voor de lichamelijke gezondheid van een volk. Moge de Vlaamse openbare opinie spoedig bereid zijn deze werkelijkheid te erkennen om moedig en hoopvol nieuwe wegen te gaan.
    P. Daniel

    .P.S. Eerstdaags zal van bovenstaand artikel een Engelse vertaling, aangevuld met enkele gegevens uit ons eerste artikel van vorige week over de synode, geplaatst worden op onze website www.maryakub.net

    06-11-2015 om 18:50 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voedsel weggooien, is diefstal

    Paus Franciscus:

    'Wanneer het voedsel eerlijk verdeeld wordt, zal niemand het nodige missen.'

    'Voedsel dat wordt weggegooid, wordt gestolen van de tafel van de armen, de hongerigen.' 

    06-11-2015 om 08:39 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aartsbisschop De Kesel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jozef De Kesel, bisschop van Brugge, werd door paus Franciscus benoemd tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel.

    06-11-2015 om 08:23 geschreven door Gust Adriaensen


    05-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zuiderkempens provincialisme
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Er is me al gevraagd waarom ik zo vaak over Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, schrijf. Bewonderend of hekelend of constaterend. Over de inhoud van zijn columns, zowel als over zijn stilistische kwaliteiten en trucjes. Gewoonweg omdat Torfs een boeiende figuur is, iemand die reacties voedt of provoceert, een ironicus met een vlotte schrijfstijl. Maar vooal omdat hij waarden en gevoelens onder woorden brengt, die voor mij herkenbaar zijn.

    Neem nu zijn laatste column 'In Polen'. Rik Torfs relativeert de glamour van 'buitenlandse studieverblijven'. Vaak zijn ze niet aangenaam, ze doen pijn, veroorzaken vervreemding en dikwijls slaat bij de deelnemers barre eenzaamheid toe. Daartegenover plaatst hij de vrienden, de kroegen, de gewoonten, de ouders, de kwelgeesten van 'thuis': zovele ankerpunten die je geborgenheid schenken. Maar, aldus Torfs, precies omwille van de onaangename aspecten van buitenlandse studieverblijven, zijn die belangrijk en noodzakelijk. Ze doen iemand groeien. 'Thuis' dreig je vast te roesten in wat hij noemt een 'Zuiderkempens provincialisme', daarbij denkend aan zijn Heistse roots.

    Zo herkenbaar allemaal. Ook al plaatst hij het gevecht 'geborgenheid-vervreemding' in een ruimere, kosmopolitische setting, hij en zijn generatiegenoten en de generaties voor en na hem, wij, het volk, hebben in essentie hetzelfde ervaren. Wanneer we vanuit de geborgenheid van onze landelijke of kleinstedelijke omgeving naar de Leuvense universiteit trokken: de pijn van de ontworteling, de soms barre eenzaamheid.

    Dat moet ook Rik Torfs ervaren hebben, toen hij vanuit de geborgenheid van zijn strenge, beschermende, ambitieuze, burgerlijke Heistse milieu in Leuven terechtkwam. Het dorp bleef trekken en elke zaterdag spoedden de studenten zich naar 'thuis', naar de kroegen, de ouders, de vrienden. Ondanks de spottende opmerkingen van de profs, die de 'dorpsmentaliteit' hekelden, die ze zelf in hun studententijd gekoesterd hadden. En diep in zich nog altijd voelden.

    Ook Rik Torfs. Dus toch 'Zuiderkempens provincialisme'. Of 'Oosterkempens provincialisme'. Of 'Zonderschotse dorpsmentaliteit'. Of... Niet noodzakelijk een schande. Integendeel. Vaak een kracht.

    Toen Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, enkele dagen geleden van de Universiteit van Warschau terugkeerde naar zijn huis in het heerlijke landelijke Vlaams-Brabant, om zijn column 'In Polen' te schrijven, had zijn geliefde het reservevaliesje voor de volgende studiereis al klaar. In de zachte herfstavond stond de rector in de open voordeur de schemering in te kijken. Niet naar het zuiden, over de taalgrens heen die vlak langs zijn gevel loopt, dromend van de grote hereniging van KUL en UCL. Wel naar het noorden, waar hij de bult van Heist meende te ontwaren, dromend van het dorp en de geborgenheid van zijn jeugd.

    Volgende week zal hij in de avondschemering op de campus van Allahabad geen oog hebben voor de lome heilige koeien die aan hem voorbijsjokken. Hij zal in het noordwesten roodbonte Zuiderkempense koeien gezapig zien grazen. De troost van het heimwee zal de pijn en de vervreemding verzachten.

    Zo zijn wij. Zo is het volk.

    Volgende week smaken we wellicht het genoegen een column met de titel 'In India' te lezen.

    05-11-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    04-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet flauw doen Joke!

    Minister Joke Schauvlieghe beklaagt er zich over dat de Limburgse Milieukoepel, stand-up comedian Wouter Deprez gebrieft heeft in de zaak Essers. Want, zegt zij, Deprez gebruikt dezelfde argumentatie als de milieubeweging.

    Et alors, Joke?

    Wil de minister ook eens duidelijk maken wat daarmee mis is? Wordt zij niet voortdurend gebrieft door haar administratie en haar kabinet? En gebeurt dat niet bij elke minister?

    04-11-2015 om 20:12 geschreven door Gust Adriaensen


    03-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor (bijna) elk kwaaltje is er wel een kruid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.

    Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar voor de kruidenproducten is er een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.

    Op http://orders.abdijpostel.be maar ook via de website van de abdij (www.abdijpostel.be) is de webwinkel te bereiken.

    Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).

    Broeder Guy Van Leemput, de Postelse norbertijn die verantwoordelijkheid draagt voor de kruidentuin en het kruidenlabo, schreef ook twee boeiende, leerrijke en mooi geïllustreerde boeken over kruiden en hun heilzame werking. 'Het kruidenboek van broeder Guy' en 'Heilzame kruidenrecepten van broeder Guy' zijn te koop in het abdijkwinkeltje en in het VVV-kantoor Colibrant binnen de abdijmuren.

    03-11-2015 om 12:59 geschreven door Gust Adriaensen


    01-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'IJdelheid verwijdert ons niet alleen van God, ze doet er ons ook belachelijk uitzien.'

    01-11-2015 om 07:34 geschreven door Gust Adriaensen


    31-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Laat de doden in ons midden vertoeven'

    Katleen Van Langendonck, artistiek directeur van het Kaaitheater, schrijft naar aanleiding van Allerheiligen en Allerzielen, in De Standaard een artikel onder de titel 'Rouwen kun je leren'.

    Zij stelt dat de plaats van rouw in de samenleving zich uit in symbolen en rituelen. We moeten rouwrituelen opnieuw bespreekbaarder maken, aldus Van Langendonck. 'We hebben de dood te veel buiten het leven geplaatst.'

    De auteur reikt enkele mogelijkheden omtrent symboliek en ritueel aan. We kunnen kinderen op school kleine rituelen rond verlies laten uitdenken en uitwerken. Schep meer mogelijkheden om de 'doden in ons midden te laten vertoeven'. 'Zoals we meer en meer thuis bevallen, kunnen we ook vaker thuis sterven, opgebaard en bewaard worden.'

    Het is opvallend dat Katleen Van Langendonck, en zij is niet de enige, het belang van symboliek en rituelen rond sterven en begraven naar voren schuift, symboliek en rituelen die in essentie tot de jaren 50 van vorige eeuw nog in gebruik waren. Zeker in christelijke en vooral landelijke gemeenschappen.

    Wie tot de oudere generatie behoort of goed geluisterd heeft naar de verhalen van ouders en grootouders, heeft die rituelen zelf toegepast of weet dat ze bestonden.

    Mensen stierven thuis. Buren wisten precies wat hun taak bij een overlijden was. Dat was ze van generatie op generatie overgeleverd. Wanneer een kind stierf, werden de kinderen uit de buurt actief betrokken bij de rituelen in het sterfhuis en in de kerk. Kerkhoven waren zeer vaak gesitueerd rond de kerk of dicht in het centrum van de gemeenschap, waartoe de overledene behoorde.

    Uiteraard zijn de tijdsomstandigheden sterk veranderd en de rituelen van vroeger zijn niet altijd nog praktisch mogelijk.

    Maar het stemt tot nadenken en bezinning en hoop, dat meer en meer mensen de diepe waarde erkennen van de gebruiken, symbolen en rituelen omtrent sterven en rouwen, die behoren tot ons christelijk erfgoed.

    31-10-2015 om 10:31 geschreven door Gust Adriaensen


    30-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/24

    Vrijdag 30 oktober 2015


    Enkele vreugden en zorgen


    De kletterende regen klink als muziek in onze oren. Wie zou ooit gedacht hebben dat Belgen zo blij konden zijn met de regen? Gans de week heeft het in de late namiddag of ’s avonds een tijd flink geregend en onze enige bekommernis was dat er genoeg regen zou vallen. Water maakt heel ons terrein groen en doet de woestijn bloeien.
    Al onze beschikbare tafels en stoelen zijn inmiddels naar Qâra verhuisd waar allerlei cursussen, opleidingen en vormingssessies worden georganiseerd, van breien en gezondheidszorg tot metaalbewerken en vakschool-opleiding. Ook voor gehandicapten worden creatieve opleidingen voorzien. Het is de bedoeling mensen uit hun armoede-isolement te halen. Dit alles met de steun van een internationale organisatie. Zelf hebben we nog even de handen vol met de uitbouw van ons kaarsenfabriek, waarvoor inmiddels ook een oude motor werd geïnstalleerd zodat er ook gewerkt kan worden wanneer er geen elektriciteit is. Tevens gaat de hulpverlening onverminderd verder. En er is nog grote nood over heel het land. Op sommige plaatsen zijn dringend medicamenten en medisch materiaal nodig, elders mist men een busje om de hulpgoederen efficiënt te kunnen verspreiden of materiaal voor de heroprichting van een ziekenhuis. Wij helpen voor zover onze financiële middelen het toelaten. Alles dank zij onze weldoeners, waarvoor we niet genoeg dankbaar kunnen zijn.


    Een wereldoorlog achter de schermen?


    De Amerikaanse coalitie van meer dan 60 landen heeft al een jaar lang in Syrië het terrorisme bestreden met vele duizenden acties (luchtaanvallen, bombardementen...). Alles gebeurt onwettig, zonder goedkeuring van de UNO en zonder erkenning van of medewerking met de wettige Syrische regering. Het is een brutale schending van internationaal recht. Resultaat: in september 2015 was 80 % van het Syrisch grondgebied in handen van Daesh en andere terroristengroepen. Gelukkig heeft de regering beslist het volk te beschermen dat op 20 % van het grondgebied leeft en 80 % van de bevolking omvat. Amerika, Israël, de NAVO, Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar hadden de taart van Syrië onder elkaar al verdeeld. Rusland is eind september echter onverwachts begonnen het land van het terrorisme te bevrijden. Met nauwelijks duizend operaties heeft het meer dan 800 terroristenkampen uitgeroeid. Volgens de grootmufti Ahmad Badreddin Hassoun zijn sinds de tussenkomst van de Russen al honderdduizenden Syriërs naar hun woonplaats teruggekeerd, wat hij deze week vertelde aan een Russische parlementaire delegatie op bezoek in Damascus. Hiermee zouden ook de Europese regeringen kunnen weten waar de oplossing ligt van hun vluchtelingenprobleem, moesten ze daar eventueel aan geïnteresseerd zijn! Helaas, de vijanden van Syrië zijn actiever dan ooit met hun schijnbaar onuitputtelijke voorraad terroristen want hun ideaal blijft de regering omverwerpen en chaos brengen, jawel, zogenaamd om het volk te dienen. Duitsland schijnt stilaan begrepen te hebben dat Syrië zal stand houden en wil zich uit de oorlog terugtrekken, waardoor het onrechtstreeks meewerkt aan de vrede. Ondertussen blijft Rusland efficiënt verder opruimen en zet ze voorlopig allemaal voor schut. Het noorden en het centrum werden systematisch aangepakt en nu is het zuiden aan de beurt. Hopen en bidden maar dat Rusland met Iran, de Hezbollah, Syrië en Irak hun werk kunnen doen. En dan moeten de vijanden van Syrië nog tot een politieke oplossing bewogen worden.


    Een grappige mislukking


    De NAVO is massale oefeningen aan het houden in Italië, Spanje en Portugal. Eigenlijk is het een Amerikaanse algemene repetitie voor een oorlog (tegen Rusland?), met Europees geld, Europese soldaten en op Europese bodem. Gelukkig groeit het protest, vooral in Italië onder het motto: Geen oorlog, Geen NAVO! De bekende Italiaanse pater Alex Zanotelli zei het op de manifestatie te Napels (24 okt. 2015) zo: “Zich verzetten tegen de NAVO is vandaag de plicht van alle christenen. Oorlog is de tegenpool van het evangelie”. De NAVO, eens opgericht als verdediging, is nu een van de meest verwoestende organisaties. Ook in Portugal is er origineel protest. Het Grândola strand in Portugal zou vorige vrijdag een bijzonder voorbeeld geven van samenwerking tussen verschillende oorlogseenheden. Schepen op luchtkussens kwamen op indrukwekkende wijzen legertrucs afleveren op het strand. Tot zover inderdaad een succes. Het was echter niet voorzien dat die kolossen van voertuigen zich allemaal vastreden in het mulle zand en niet verder geraakten. Wat een model van legeroefening had moeten worden, werd op het beroemde protest-strand van Spanje een flop. Je kon ze op een filmpje stom zien staan. Vlug werd een persconferentie gehouden om te zeggen dat het eigenlijk de bedoeling was vastgereden trucs los te maken. Wie echter de volgende dagen van het spel eens wilde genieten, kreeg te lezen dat de film verwijderd was. Je ziet alleen een kolossaal schip op luchtkussens. En de begeleidende tekst herhaalt dat de bedoeling van de oefening was de vastgelopen trucks te bevrijden! (Grandola Vila Morena de la chanson de la Révolution! https://www.youtube.com/watch?v=gaLWqy4e7ls ; http://fr.sputniknews.com/international/20151023/1019042726/otan-exercices-plage-echec.html). Zelfs de zandkorrels op het strand van Grândola protesteren tegen deze Amerikaans-Europese waanzinnige geldverspilling.

    Gezinssynode 2015: geleidelijke groei in inzicht

    Het christelijk geloof is geen verzameling van diepvriesproducten die in een koelkast onveranderd bewaard blijven. Het is eerder als een bloemknop die geleidelijk openbloeit. Er verandert niets aan het wezen van de bloem maar een bloem in volle bloei laat ons meer genieten van haar ware schoonheid. Zo heeft de voorbije bisschoppensynode over het gezin in Rome (4-25 oktober 2015) ons weer iets duidelijker de grootheid en diepte geopenbaard van het mysterie van huwelijk en gezin als kostbare en onvervangbare kerngave van maatschappij en Kerk.


    Het lijvige eindrapport van de synode telt 94 nummers en bevat drie delen. Eerst komt de concrete situatie aan bod met zijn vele uitdagingen, moeilijkheden en mogelijkheden. Het is een soort wereldkaart van het gezin. Hierbij ging het vooral om te luisteren naar elkaar. Het tweede deel onderzoekt de betekenis van het gezin vanuit Gods plan, terwijl het derde deel de zending van het gezin belicht. Het document kan uiteraard niet alles weergeven van wat er op de synode is gezegd en gebeurd. Bovendien is een synode geen concilie. Toch mogen we dit als een trouwe weergave beschouwen van de leer over huwelijk en gezin, die de 279 synodevaders namens het kerkelijk leergezag ons willen geven. Dit document wordt aan paus Franciscus overhandigd opdat hij hiermee zijn apostolische aansporing zou schrijven. En daarin ligt dan de eigenlijke kerkelijke leer vervat. De overgrote meerderheid van de nummers in het eindverslag werd in grote eensgezindheid aanvaard, met minder dan 10 neen-stemmen. Er zijn vijf nummers die door niemand werden verworpen. De nrs. 84, 85, 86 behielden wel hun twee derde meerderheid maar kregen uitzonderlijk veel neen-stemmen, respectievelijk 72, 80 en 64. Ze handelen over de gehuwden die burgerlijk hertrouwden en willen een nieuwe manier van omgaan met hen voorstellen. Ze bevatten echter dubbelzinnige uitspraken. Het is niet duidelijk of ze nu een toestemming of een verbod geven om te communiceren. Wat hier toegekend wordt aan het persoonlijk geweten, de priesterlijke begeleiding en de omstandigheden is evenmin duidelijk. Zij zouden aanleiding kunnen geven tot een soort onaanvaardbare “situatiemoraal” of een vrij oordeel vanuit het persoonlijk geweten. Hopelijk kan de nieuwe congregatie voor het gezin, die deze paus wil oprichten, bijdragen om hierin helderheid te brengen. Inmiddels blijven leer en pastoraal van de gescheidenen die burgerlijk hertrouwden nog onduidelijk.


    Even leek het er op dat de media, - altijd belust op sensatie en ’entertainment’ - er weer in zouden slagen het hele gebeuren voor te stellen als een soort collectief gladiatorenspel of liever als een verbeten strijd tussen conservatieven en progressieven. De bewogen voorbereiding van vorig jaar zou daartoe enige aanleiding kunnen geven. Ook nu waren er verschillende meningen over beaalde onderwerpen. De voorbije halve eeuw was het echter de gewoonte de kerkelijke huwelijksleer te herleiden tot één enkel actueel aspect. Toen was dit de contraceptie (voor velen nu nog!). Hiermee werd heel de gezinssynode van 1980 en de apostolische aansporing van Johannes-Paulus II (Familiaris consortio, 1981) beoordeeld en massaal verworpen, althans in het westen. Nochtans waren huwelijk en gezin in de geschiedenis van de Kerk nooit voorheen zo grondig en zo ruim bestudeerd als in de bisschoppensynode van 35 jaar geleden. Nu gaat alle aandacht eerder naar het zogenaamde homohuwelijk. Met de minste uitspraak hierover kom je meteen en voorgoed in een van de twee categorieën terecht. Onze media hadden ook nu nog de behoefte om de Vlaamse deelnemers aan de huidige synode fier bij de progressieven te rekenen. Tot een hevige en massale afwijzing van de synode lijkt het nu echter niet te komen. Mogelijk is de openbare opinie zich nog niet goed bewust van de tijdbom die in haar boodschap verscholen ligt en die in staat is heel onze westerse contraceptieve cultuur op te blazen.Het ergste wat ons op dit gebied zou kunnen overkomen is dat de visie van deze synode gewoon geen aandacht krijgt in de gezinspastoraat.


    We kunnen zeker een groei waarnemen in de wijze van vergaderen. Er was meer openheid. Ieder kon vrijer dan voorheen een sterk afwijkende mening uiten en voor ieder nummer in het eindverslag is nu de eindstemming openbaar gemaakt, zoals ook al in de voorbereidende buitengewone synode van vorig jaar gebeurde. Wat de toon betreft is er wellicht ook een grotere mildheid tegenover mensen die in onregelmatige situaties leven. Naast de juiste katholieke leer is er meer aandacht voor de pastorale omgang met onregelmatige situaties. Tertullianus (+ rond 240) zocht al een uitweg in het onderscheid tussen “de regel van het geloof” en de praktische “discipline”, wat zeker mogelijkheden biedt, maar ook niet zonder gevaren is. De leer dient immers altijd de basis te zijn voor de pastoraal. Tevens blijkt er meer begrip te zijn voor de verschillende plaatselijke omstandigheden, meningen en verantwoordelijkheden. Andere werelddelen dan Europa en Amerika komen meer in de kijker. De Afrikaanse invloed is sterker dan voorheen. Hoewel dit alles niet zo spectaculair is, menen we deze accentverschillen toch als een positieve groei te mogen beschouwen.


    Onze blijde verrassing ligt evenwel in het feit dat een van de kerngedachten uit de huwelijksleer van het Tweede Vaticaans concilie in deze synode uitvoerig werd hernomen en uitgewerkt, zoals blijkt uit het eindverslag. Wat is eigenlijk het wezen van het huwelijk? Augustinus had het startschot voor diepere bezinning gegeven met zijn uitleg over “de goederen” van het huwelijk (voortplanting en opvoeding, wederzijdse trouw en eenheid-onverbreekbaarheid). Thomas van Aquino spreekt over het eerste doel (voortplanting en opvoeding) en het tweede doel (wederzijdse hulp, eenheid). Vaticanum II spreekt niet meer over ‘goederen’, ‘doeleinden’ of ‘waarden’ van het huwelijk. Het heeft de inhoud van de traditionele leer overgenomen, maar in een nieuw perspectief. God is totale wederzijdse gave van zichzelf. In dit licht is ook het huwelijk volgens Vaticanum II een totale wederzijdse gave van zichzelf. Het huwelijksverbond is een ”intieme gemeenschap van leven en echtelijke liefde... waardoor beiden zich wederzijds geven en ontvangen...” (Gaudium et spes nr 48). Hoewel deze kerngedachte meermaals hernomen wordt in de huwelijksleer van Vaticanum II, hebben de meeste van onze theologen en zelfs kerkleiders dit toen niet opgemerkt, gefascineerd als ze waren door het zoeken naar een mogelijkheid om de contraceptie moreel aanvaardbaar te krijgen. Welnu, het eindverslag van deze synode herneemt nu herhaaldelijk deze kerngedachte (nr. 30, 31, 34, 35, 36, 39, 42, 50...). Het is deze leer die Paulus VI goed begrepen had, klaar uiteengezet in zijn encycliek Humanae vitae (1968) en er de juiste besluiten uit getrokken heeft. Johannes Paulus II heeft deze visie meesterlijk uitgewerkt in zijn apostolische aansporing over het gezin (Familiaris consortio) , in zijn catechesen over de “theologie van het lichaam” en terloops aangehaald in enkele encyclieken.


    De weerslag van de totale wederzijdse gave van zichzelf van de echtgenoten op de overdracht van leven is duidelijk. Door kunstmatige contraceptie geeft men zich niet totaal of men aanvaardt de ander niet geheel. Ze tast dus het diepste wezen van de huwelijkseenheid zelf aan. Tijdens de voorbereidende buitengewone bisschoppensynode (5-19 oktober 2014) werd na de achtste zitting deze samenvatting gegeven: “Na onderlijnd te hebben dat de roeping tot het leven het fundamenteel gegeven van de families is, zijn de synodevaders het eens geworden om aan de gelovigen aan te raden dat ze zich zouden verdiepen in de encycliek van Humanae vitae van Paulus VI zodat ze hun toevlucht zouden nemen tot de natuurlijke methoden van de beheersing van de vruchtbaarheid en de contraceptie verwerpen”. Dit werd ook uitdrukkelijk in het eindrapport (nr. 58) opgenomen. In de huidige synode wordt het nog klaarder gezegd: “In deze zin moeten de encycliek Humanae vitae (nrs.10-14) en de apostolische aansporing Familiaris consortio (nrs. 14, 28-35) herontdekt worden opdat de bereidheid tot voortplanting duidelijker gemaakt wordt in tegenstelling tot een mentaliteit die dikwijls vijandig is jegens het leven” (eindverslag nr. 63, onthaald door 237 vaders tegen 21). De boodschap van de synodevaders is deze: de echte huwelijksleer van Vaticanum II, toegepast in Humanae vitae, uitgewerkt in Familiaris consortio en later herhaaldelijk bevestigd, dient eindelijk eens ernstig genomen te worden. Het gaat om een profetische visie die grotendeels nog moet ontdekt en vooral toegepast worden om overvloedig vrucht te dragen voor de praktische gezinspastoraat.
    En het hete hangijzer van het zogenaamde homohuwelijk? Iedere persoon moet erkend, aanvaard en gewaardeerd worden zoals hij is, als mens, afgezien van wat hij doet of hoe hij leeft. Bovendien moet een bijzondere aandacht gegeven worden aan hen die in deze situatie leven. Vlug gezegd, natuurlijk. Praktisch is het echter niet zo eenvoudig om met barmhartigheid ook waarachtig te blijven. De oproep tot bekering geldt voor iedereen. “Betreffende de voorstellen die het huwelijk willen gelijkstellen met homoseksuele verenigingen: er bestaat geen enkel fundament om homoseksuele verenigingen met het plan van God inzake het huwelijk gelijk te stellen of hiermee een analogie te maken, zelfs niet van verre” (eindverslag nr. 76, dat 221 stemmen kreeg tegen 37). Hiermee hebben de synodevaders iedere illusie ter zake weggenomen.


    Sommigen zullen mogelijk opwerpen dat we in deze studie van het eindverslag van de gezinssynode weer te veel uitgaan van het ideaal en te weinig rekening houden met de praktijk en het zogenaamde menselijk mogelijke. Voor hen geven we deze vergelijking. Een jongen die muzieklessen volgt en ooit eens een bekwaam organist wil worden, zal zeker graag luisteren naar een orgelconcert, gegeven door een beroemd organist, die orgelklanken langs de gewelven van een kathedraal kan laten rollen. Zal die jongen na een concert dan zeggen: “dit concert is ver boven het gewone, menselijk mogelijke voor mij, ik word er helemaal depressief van...?” Integendeel, hij zal met volle teugen blijven nagenieten van dit heerlijke concert en het beschouwen als zijn doel. Het zal hem de moed geven om te blijven oefenen en grote vorderingen te maken om in de buurt te komen van dit ideaal. Welnu, moge de voorstelling van de werkelijke schoonheid van huwelijk en gezin op gelijkaardige wijze aanstekelijk werken. Heilige Zelie en Louis Martin, help de zovele goedwillende christelijke gezinnen om hun diepe rijkdom te ontdekken en te beleven als een vreugdevolle, totale wederzijdse gave van zichzelf.


    P.S. Dit is een eerste beschouwing over de voorbije synode. Volgende keer hoop ik hieruit enkele concrete besluiten te halen en suggesties te geven voor het gezinspastoraat. Als iemand me goede opmerkingen wil geven, zal ik ze graag aanvaarden.


    P. Daniel

    30-10-2015 om 16:16 geschreven door Gust Adriaensen


    29-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eandis: stroomfactuur leefloners stijgt met 209 euro

    Net de 216.000 gezinnen die het moeilijk hebben, zoals leefloners, moeten het meeste extra ophoesten voor stroom. Die factuur stijgt bij Vlamingen met een sociaal tarief voor elektriciteit nog meer dan bij een doorsneegezin, met 209 euro per jaar.

    29-10-2015 om 07:37 geschreven door Gust Adriaensen


    28-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het masochisme van CD&V
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hoe lang nog laat CD&V haar eigen minister vernederen door coalitiepartij N-VA? Kennen het masochisme en de zelfvernietigingsdrang van de christendemocraten dan helemaal geen grenzen?

    N-VA heeft een verzwakte prooi geroken, jaagt haar op en staat op het punt haar te verscheuren. Open VLD, verveld tot de belastingpartij (althans voor de zakken van de modale Vlaming) bij uitstek, pijnlijk geïrriteerd door het etiket 'Turteltaks' op haar blauwe rug, jaagt bloeddorstig mee. En uiteraard huilen rood en groen uit volle borst mee.

    Die prooi is de beminnelijke en charmante Joke Schauvlieghe. Ze ziet er fragiel en kwetsbaar uit. Lijkt niet geschikt voor de brute politieke stiel (wat een verschil met machtsbeluste carrièrevrouwen,harde tantes als Homans en Turtelboom) . Wekt gevoelens van sympathie en bescherming op. En toch heeft Schauvlieghe al een behoorlijk lange staat van dienst als Vlaams minister.

    Enkele jaren geleden had ik een toevallige ontmoeting en een gesprekje met haar en haar man, ergens in Limburg in een taverne waar ze tijdens enkele dagen vakantie een hapje kwamen eten, samen met hun schattige kinderen. Een onopvallend gezinnetje. Geen druktemakers. Eerder timide. Vriendelijk. In voor een babbel.

    Wellicht voelt Joke zich veel beter in haar vel in de geborgenheid van haar gezin dan op het spreekgestoelte van het parlement. Misschien is het politieke bedrijf toch niet haar echte biotoop. Maar ik denk dat ze haar job doet met heel veel plichtsbesef. En waarschijnlijk kan ze niet op tegen meer gehaaide en brutale coalitiegenoten, die zo veel mogelijk budgetten voor zich opeisen en haar niet veel meer dan wat kruimels gunnen.

    Daarom is het onbegrijpelijk dat CD&V toelaat dat er op zo'n agressieve manier met haar minister omgesprongen wordt. Duidelijke steun en hulp van haar partij krijgt ze niet. Wanneer zegt Beke onomwonden: 'Stop!'? Dat had hij overigens al lang moeten doen.

    CD&V, als je nog een greintje zelfrespect hebt: RED JOKE!

    28-10-2015 om 13:48 geschreven door Gust Adriaensen


    26-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lof der Religie

    Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, besteedt aandacht aan het beste religieuze boek van 2015 'Lof der Religie' van de Duitse historicus Klaus-Rüdiger Mai. Daarin uit de auteur onomwonden zijn geloof in God. Wat meer is, hij stelt provocerend maar goed beargumenteerd: zonder geloof geen bewustzijn, zonder geloof geen wiskunde, zonder geloof geen samenleving, zonder geloof geen fysica.

    Wat Torfs duidelijk heel veel genoegen doet (en mij ook) is dat Mai de vloer aanveegt met de Britse evolutiebioloog en populairwetenschappelijke auteur, Richard Dawkins ('The God Delusion')

    Een citaat: 'Richard Dawkins geeft een vreemde definitie van God. Maar nog vreemder is dat hij er een geeft. Hij weet heel precies hoe God eruitziet, om finaal te concluderen dat hij niet bestaat. Dawkins schept zijn god en doodt hem. Zoals jagers de fazanten die ze later zullen neerschieten, eerst zelf kweken en in het wild uitzetten.'

    26-10-2015 om 07:52 geschreven door Gust Adriaensen


    25-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'De economische ontwikkeling moet een menselijk gezicht hebben, zodat niemand wordt uitgesloten.'

    25-10-2015 om 17:20 geschreven door Gust Adriaensen


    24-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paul Goossens over de Turteltaks

    Paul Goossens:

    'De jarenlange subsidiëring van de zonnepanelen was rijkelijk, dat is bekend. Maar dat het vooral smullen was voor de betere middenklasse, de fermette-Vlaming en de zonnekoningen uit de haven- en bankwereld, blijft onderbelicht. Het panelenfeest ontspoorde tot een decadente slurppartij, waar het 'werkvolk' en de lagere inkomensgroepen zelfs geen kruimel werd gegund. Voor hen geen zonnepanelen of certificaten. Pas als de rekening van de braspartij wordt vereffend, worden ze aangesproken. Om te betalen.'

    'Een alleenstaande zal per megawattuur 400 keer meer Turteltaks betalen dan de grote industriële verbruiker, een gemiddeld gezin 'maar' 70 keer. Ook de Vlaamse regering beseft dat zo'n soort heffing erover is en met het elementair rechtvaardigheidsgevoel botst. Daarom werd een sociaal schaamlapje aangebracht. De 10 procent armste gezinnen krijgen een korting en zullen slechts 25 euro betalen. Maar... met het gunsttarief zal een arm gezin nog 7 keer meer moeten turtelen dan de industriële grootverbruiker en de arme alleenstaande nog altijd 227 keer meer.'

    24-10-2015 om 11:56 geschreven door Gust Adriaensen


    23-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/23

    Vrijdag 23 oktober 2015

    Een fantastische week vol moeilijkheden

    De vriendelijke ondernemer die ons met raad en daad bijstaat, had ons weken geleden gezegd dat we drie maanden zouden nodig hebben vooraleer we de kaarsenmachines op volle kracht zouden kunnen doen werken. Wat een opluchting. Wij dachten echter dat we die tijd niet zouden nodig hebben. Hij had ons een dringend bestelling van 24.000 kaarsen voor Aleppo doorgegeven en wij zouden dat eens op enkele dagen in orde brengen. Het werk werd verdeeld over dag en ’s nachts, omdat er alleen elektriciteit is ’s nachts en twee uur in de namiddag. We dachten het optimale materiaal van wieken gevonden te hebben en de goede temperatuur van de was. Wat bleek nu? Een menigte kaarsen waren slecht, kapot of vervormd omdat de was te koud of te warm was. Na dagen zoeken had onze elektricien een apparaat gevonden waarmee we de temperatuur konden meten. Na twee beurten wisten we welke de juiste temperatuur is. Erger was evenwel dat plots de helft van de kaarsen naar boven kwam zonder wiek. De wieken die we gebruikten en die de kaarsen het langst deden branden, bleek niet sterk genoeg. Alle bobijnen met die draad moesten dus weer leeggemaakt worden en van een iets sterkere draad voorzien. Nog eens werk voor twee dagen en een nacht. Terwijl de temperatuur van de paraffine op peil was, geraakten onze zenuwen oververhit. Wat wij op een aantal dagen hadden willen afwerken, was na meer dan een week nog niet half volbracht. Omdat we eerst zelf alles goed moeten leren, konden we voorlopig maar twee arbeiders laten meewerken. Bovendien is voorlopig al een machine buiten werken en moet een herstelling krijgen. De moeilijkheden zijn nog niet voorbij maar we hebben wel interessante zaken geleerd. Aleppo zal zijn kaarsen krijgen, al is het veel later dan voorzien. Ondertussen hebben de zusters heel de oogst van de vijftien granaatappelbomen uit de binnentuin verwerkt. Voor ons was het een week van heel onregelmatig leven en bovendien vol van onvoorziene moeilijkheden. Alles samen toch een fantastische week.

    Rechtvaardige en onrechtvaardige oorlogen

    We kunnen nooit echt gelukkig zijn met een militaire actie omdat ze altijd dood en vernieling brengt. Toch maken we onderscheid tussen een rechtvaardige en onrechtvaardige oorlog. De oorlogen tegen, Irak, Libië, Syrië zijn onwettige, onrechtvaardige oorlogen en de westerse sancties opgelegd aan Rusland en andere landen zijn onwettig, economisch terrorisme. Bovendien voert de internationale coalitie onder leiding van de VS een oorlog zogenaamd tegen het terrorisme van IS. Ook dit is onwettig, onrechtvaardig en bovendien inefficiënt. Hoe kun je oorlog voeren tegen het terrorisme in een land terwijl je je zelf gedraagt als terrorist in dit land door zijn soevereiniteit niet te erkennen? Deze internationale coalitie heeft dus in feite het terrorisme alleen maar geholpen, de bevolking verder uitgemoord en het land nog meer vernietigd. Deze week heeft ze de elektriciteitscentrale van Aleppo gebombardeerd. Het is niet de eerste keer dat deze coalitie de vitale infrastructuur in Syrië vernietigt, maar nu is het wel bijzonder cynisch omdat op dat ogenblik John Kerry plechtig zijn grote bekommernis uitsprak, nl. zijn vrees (eigenlijk zijn wens) dat Syrië nu helemaal zal vernietigd worden. Ondertussen heeft de NAVO op 21 oktober op de luchtmachtbasis van Trapani Birgi plechtig haar monster militaire oefening ingezet, Trident Juncture 2015 genaamd, met 36.000 militairen uit 30 landen, 200 vliegtuigen en 60 schepen voor oefeningen gedurende deze en volgende maand in Italië, Spanje en Portugal. Na de afbraak van de Berlijnse muur in 1989 werd namelijk onmiddellijk een nieuwe muur voorzien tussen het westen en Rusland. Nu bereidt de NAVO zich actief voor om een volgende ronde van moorden en vernietigen te beginnen tegen Rusland. Gelukkig is er vooral in Italie, van waaruit het geheel geleid wordt door de Amerikaanse admiraal Ferguson, een sterke oppositie op gang gekomen. Deze en volgende maand mogen we pittige demonstraties verwachten in Rome, Milaan, Napels, Pisa, Firenze en Madrid onder de sloga: Neen aan de oorlog, neen aan de NAVO!
    Toch zijn we hoopvol. De oorlog die nu tegen alle gewapende rebellen in Syrië gevoerd wordt is een rechtvaardige en bovendien efficiënte oorlog omdat hij in volledige samenwerking is met de wettige regering, het leger en het volk. Alle drie juichen deze onverwachte hulp toe. De Syrische president is daarvoor zijn Russische collega in Moskou ook gaan bedanken. Dit was tevens een sterke uitnodiging aan het westen om eindelijk eens het soevereine Syrië en zijn wettige regering te erkennen. Uiteindelijk is het volk belangrijker dan de persoon van de president. Het Russische leger schijnt in Syrië ook zijn superioriteit in de conventionele oorlogsvoering te tonen. Smalend zeiden Robert Gates en Condoleeza Rice deze week nog dat het Russische leger een macht van tweede rang is. Hiermee lijken ze eerder de verbijstering van zichzelf en van de wereld te willen verbergen. Sinds Rusland het hele communicatiesysteem van de USS Donald Cook in de Zwarte Zee op 12 april 2014 kon lam leggen, wisten de hoge heren vechtersbazen al dat het krankzinnig dure anti-rakettenschild van het Pentagon nutteloos en zinloos is. Rusland kan ook alle communicatiesystemen van de NAVO lam leggen. Nu is er niemand anders die de echte militaire operaties in Syrië kan kennen dan Rusland en Syrië. Daarom hebben ze de mogelijkheid ook het luchtruim van Turkije aan de Syrische grens te gebruiken om de Turkse terroristenkampen te lokaliseren en de Israëlische vliegtuigen terug te dringen aan de grens met Palestina. Sinds deze rechtvaardige oorlog in Syrië van begin deze maand zijn er al meer dan 5.000 terroristen gedood (van Ahrar el-Sham, al-Qaïda en IS), waaronder een aantal kopstukken. Vervolgens zijn er al minstens 10.000 huurlingen gevlucht naar Turkije, Irak en Jordanië. Ali Haidar, de Syrische minister van verzoening kan aanvullend nog melden dat er duizenden gewapende opstandelingen zijn die zich deze maand overgegeven hebben aan de Syrische autoriteiten. De laatste 2 jaar, voegt hij er bij, zijn alles samen reeds 10.000 van deze strijders zo van kamp verwisseld. Dit doet wel de wenkbrauwen fronsen over het feit dat het westen dit toch betrekkelijk klein land met zovele tienduizenden terroristen heeft overspoeld. Welk land zou hiertegen stand kunnen houden?

    De westerse politiek is dodelijk ziek

    De politieke heerschappij van het kolonialisme, imperialisme en kapitalisme loopt ten einde. Kolonialisme werd verantwoord om “arme, onderdrukte volken te bevrijden”. In feite was het een overheersen en plunderen van de rijkdommen van hun land. Duidelijker gezegd: kolonialisme is politieke overheersing, economische uitbuiting en eventueel annexeren van grondgebied. Als klein Belgenland zijn we uiteraard ook niet geheel onschuldig. We hebben een koning gehad die zelfs van Egypte een Belgische kolonie wilde maken om zich als farao te laten uitroepen. Uiteindelijk is het bij “Belgisch Congo” gebleven. Naast de onaanvaardbare uitbuiting en onderdrukking van staatswege is er door de katholieke Kerk uiteindelijk ook veel goeds gebeurd. We kunnen alleen maar heel veel respect hebben voor de vele missionarissen en hun verkondiging van het christelijk geloof, de oprichting van scholen, de ziekenhuizen en de daadwerkelijke hulp aan en opvoeding van de bevolking. Wie ooit missionarissen in Congo-Zaïre bezocht kan alleen maar verwonderd zijn over het immense, belangeloze werk door zovele religieuze ordes en congregaties verricht. Mogelijk is dit ook het enige goede dat overblijft van onze koloniale inzet. In ieder geval moet de tijd voorbij zijn dat een land een ander land gaat koloniseren. Het drama van onze tijd is dat het oude kolonialisme zich nu dreigt verder te zetten in het jihadisme. Het imperialisme is nog op een hoogtepunt. De VS en hun trouwe vazallen zullen zich nog een tijd gedragen als de heersers en champetters van heel de wereld. Op 28 september heeft Poetin voor de UNO evenwel zeer duidelijk gemaakt dat deze wereld niet langer meer kan en mag overheerst worden door de oppermacht van één groep mensen, die zich “speciaal” wanen. Hij heeft helder uitgelegd hoe het westen met de steun van sommige Arabische monarchieën groepen barbaren heeft getraind, bewapend en betaald om de regering en de wettige instellingen van Syrie omver te werpen. Twee dagen later heeft hij in Syrië getoond hoe huichelachtig die éne overheersende wereldmacht te keer gegaan is door zich van terroristische groepen te bedienen. Hij heeft het westen gewaarschuwd dat ze niet zouden denken dat ze slimmer zijn dan hun terroristen en dat ze zich best tijdig afvragen: “Wie leidt wie?”. Bovendien, in een wereld waar er één oppermachtige leider is, heerst onvermijdelijk de wet van de sterkste. Internationale organisaties en wetten worden door hen handig misbruikt om hun eigen belangen op de meest illegale wijze op te dringen. De UNO moet terugkeren naar zijn authentieke beginwaarden van gelijkwaardigheid, respect voor elkaars soevereiniteit en daadwerkelijke solidariteit. “Agressieve buitenlandse tussenkomst heeft in plaats van de hervorming de vernietiging meegebracht van de staatsinstellingen en van de levenswijze zelf. In plaats van de triomf van de democratie en de vooruitgang heersen geweld, ellende en sociale catastrofen, terwijl de rechten van de mens en het recht op leven nergens worden gerespecteerd” (aldus Vl. Poetin). Twee dagen later voegde hij al de daad bij het woord voor een onthutst westen. Tenslotte is het kapitalisme uiteindelijk gebouwd op vrije concurrentie, waardoor zogenaamd de economie wordt aangemoedigd. De grote Britse econoom E.F. Schumacher toonde in de jaren’70 al overtuigend aan dat zulks vanaf het begin reeds tot mensonwaardige en onderdrukkende verhoudingen leidt. We zijn geroepen om samen te werken en samen te leven, niet om elkaar te bekampen. De bedrijven die hij oprichtte in een geest van solidariteit en samenwerking met gelijkaardige bedrijven bleken ook veel beter te renderen dan bedrijven die een vernietigende concurrentie voeren. De zogenaamde “vrijheid gelijkheid en broederlijkheid” van de Franse Revolutie en de moderne westerse beschaving zijn in feite niet veel meer dan de guillotine, waarmee ze deze waarden wilden invoeren. Authentieke vrijheid, gelijkheid en broederlijk zijn waarden uit het evangelie van Jezus Christus en iedere poging om er een andere inhoud aan te geven buiten het christelijk geloof om is een gevaarlijke vervalsing. Gelukkig vallen volk en politiek niet samen en is de bevolking dikwijls veel beter dan de politiek van hun land.

    Westerse media: pure propaganda-organen

    De westerse media, die geen belangstelling meer hebben voor waarheid, zijn een van de erge ziektesymptomen van de westerse beschaving. We hebben al dikwijls aangetoond dat hetgeen we van de mainstream pers te horen of te zien krijgen op internationaal gebied zo ongeveer het tegendeel is van de werkelijkheid. Meteen willen we hier hulde brengen aan alle onafhankelijke journalisten en organisaties die tegen de stroom in, de waarheid blijven verdedigen en zich aan de kant van de slachtoffers plaatsen, ook al worden ze door de officiële media misprezen. (Onze Vlaamse journalist Willy Vandamme plaatste nu een moedig artikel op mondialisation.ca, 16 oktober 2015: La Russie et Assad mettent l’Otan en échec). Gelukkig zijn er nu vele grondige artikels van waarheidsgetrouwe journalisten en vele betrouwbare kanalen in de wereldtalen, die vechten tegen de mediamanipulatie, maar hun berichten bereiken het grote publiek (nog) niet. En af en toe vinden we een eerlijk verslag in het Nederlands, zoals nu 21 oktober in KN: “Russen effectiever in het bestrijden van jihadisten”.

    Concreet willen we het algemeen gebrek aan waarheid illustreren aan de hand van dr. Paul Craig Roberts (“Le ‘Rapport’ sur le MH 17”, mondialisation.ca, 16 oktober 2015). Hij klaagt niet alleen de valsheid van het Nederlands “rapport” aan, maar ook de media die hun eigen verhaal maken, zonder enige belangstelling voor de feiten of de waarheid. Westerse grootmachten hebben beslist dat Poetin moet gestraft worden en daarvoor dient het neerhalen van het lijnvliegtuig van Malaysia boven Oekraïne in juli 2014. De media schrijven er hun eigen verhaal rond zonder enig ernstig onderzoek naar de feiten en zonder enig bewijs. Zij schrijven enkel om de veroordeling van Rusland zo vlug mogelijk af te dwingen, zoals door de openbare opinie gewenst wordt. Daarbij praten ze gewoon de leugens na die nu algemeen verspreid werden. Ooggetuigen die Oekraïense jets gezien hebben dicht bij het vliegtuig, vragen waarom het vliegtuig plots en zonder reden van Kiev moest uitwijken om boven het rebellengebied en veel lager te vliegen, bewijzen die aangetoond hebben dat de schade aan het vliegtuig onmogelijk te verenigen is met wat de huidige Russische Buk-raket aanricht, komen niet eens aan bod. En welk belang zouden de rebellen gehad hebben om een lijnvliegtuig neer te halen (indien ze er al toe in staat zouden geweest zijn)? Geen enkel. Washington daarentegen heeft er alle belang bij om Rusland te diaboliseren en economische sancties af te dwingen. En daar is het allemaal om te doen. Paul Craig Roberts zegt het zo: “Het westen heeft geen toekomst omdat het geen media heeft. Het heeft enkel propaganda-organen die de agenda van de regeringen en de machtige verenigingen steunen door hun misdaden te loven”. Dat is precies wat onze media met Syrië gedaan hebben en nog doen.

    De weerslag op ons Vlaams onderwijs

    Een jongen in het middelbaar onderwijs, 4e jaar latijn-wiskunde, dient een voordracht te houden in de klas. Als thema heeft hij Syrië gekozen omdat zijn familie al jaren nauw betrokken is bij wat er daar gebeurt en hij door mensen van binnen uit goed ingelicht is. Hij vertelt ongeveer wat ook wij al jarenlang schrijven en wat zovele religieuze leiders in Syrië aan het westen trachten duidelijk te maken. En hoe denk je dat zijn voordracht werd onthaald? De leerkracht gaf hem enkele punten voor de wijze waarop hij zijn voordracht hield. Voor de inhoud van zijn voordracht echter kreeg hij: o! De verantwoording was: hij had de situatie helemaal niet begrepen, hij had verkeerde bronnen geraadpleegd en hij kende president Al Assad niet omdat hij niet gezegd had dat deze man bloed aan zijn handen heeft.
    Een Vlaming die trouw de Vlaamse dagbladen leest (eventueel ook de Franse, Duitse, Engelse...kortom de hele westerse, atlantische pers) en dagelijks het tvnieuws volgt, is niet meer in staat om de werkelijke situatie van de wereldpolitiek te begrijpen. Hij is er ook niet meer aan geïnteresseerd. Hij volgt trouw de westerse oorlogspropaganda, zoals die door de regeringen wordt gevolgd en hij is er zich zelfs niet eens van bewust. De genoemde leerkracht had begrepen dat de leerling niet de mening van de media weergaf, maar ze had niet begrepen dat hij wel degelijk veel beter van de werkelijkheid op de hoogte was dan zij met haar volkomen vertekend beeld. Dit toont een totaal gebek aan belangstelling voor de werkelijkheid. Toch is deze niet zo moeilijk te achterhalen. Hoeveel toeristen hebben Syrië niet bezocht voor de oorlog? Welke gastvrijheid, veiligheid, harmonisch samenleven en welvaart hebben zij hier niet ervaren? Hoe komt het dat president Bachar al Assad door de overweldigende meerderheid van de Syriërs in binnen én buitenland verkozen is en dat zijn populariteit nog stijgt? Welke rechtvaardiging is er om een wettelijke regering in een land omver te werpen om dan de bodemrijkdommen van dat land te grijpen? Velen verkiezen evenwel verder te leven met de algemeen erkende leugens. Dat is het gemakkelijkste en daarvoor hoef je alleen maar een meeloper te zijn. En zo scharen ze zich aan de kant van de moordenaars. Met de erkenning van de werkelijkheid en de waarheid sta je aan de kant van de onschuldige slachtoffers en de lijdende bevolking en dit vraagt daadwerkelijke solidariteit. Dat is een boeiende opdracht voor het onderwijs en de opvoeding.
    P. Daniel

    23-10-2015 om 20:26 geschreven door Gust Adriaensen


    22-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Helpt professor Maddens het Braambos doven?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onder de titel 'Als het Braambos gedoofd wordt' schrijft Bart Maddens, politicoloog aan de Katholieke Universiteit van Leuven, een opiniebijdrage omtrent het verdwijnen van de 'uitzendingen door levensbeschouwelijke derden' . Het katholieke Braambos zal dus waarschijnlijk, ondanks een door duizenden ondertekende petitie, begin 2016 verdwijnen. Dat is een beslissing van de rechts-liberale Vlaamse regering N-VA-Open VLD-CD&V, uitgevoerd door de Open VLD-minister Gatz.

    Maddens ziet die beslissing als een uiting van de secularisering van Vlaanderen maar nog meer als een teken aan de wand dat de macht van de christendemocraten tanende is.

    Doen alsof je twee open deuren opendoet, is toch wel erg magertjes als 'opinie' en 'analyse' vanwege een politicoloog. Ik heb sterk de indruk dat het professor Maddens erom te doen is, vooral CD&V in het hoekje van de losers, de kneusjes te duwen (en terloops nog een pluimpje uit te delen aan Bracke). Leedvermaak klinkt duidelijk door in de slotzin van zijn stukje: 'Benieuwd of CD&V dit (=het afschaffen van de zondagse eucharistieviering op de VRT) even lijdzaam zal ondergaan'. Tegelijk geeft Maddens daarmee aan dat de partijen die het echt voor het zeggen hebben, ook in het weren van alles wat met christendom en Kerk te maken heeft, N-VA en Open VLD zijn.

    Eigenlijk zou je van deze KU-politicoloog mogen verwachten dat hij scherp zijn standpunt formuleert: voor of tegen de 'uitzendingen door levensbeschouwelijke derden'. Maar nee hoor. De CD&V moet nog eens ingepeperd worden dat zij er eigenlijk niet echt nog toe doet.

    Wat is mogelijk een verklaring voor deze merkwaardige professorale opinie-en-analyse-amper -die- namen -waardig. Wel, Maddens is niet alleen politicoloog aan de Katholieke Universiteit van Leuven, maar ook lid van de Gravensteengroep en leunt sterk aan bij N-VA (als hij al geen lid is). Op de nieuwjaarsreceptie begin 2012 van de VVB in Leuven, zei hij onomwonden dat hij hoopte dat N-VA en Vlaams Belang bij de verkiezingen voor het Vlaams Parlement in 2014 de absolute meerderheid zouden halen.

    Zo is het wellicht beter te begrijpen dat hij liever CD&V in de hoek drumt dan krachtig te ageren tegen het verdwijnen van Braambos of van Eucharistievieringen.

    22-10-2015 om 19:56 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Armoede neemt toe in Vlaanderen

    Op  http://www.decenniumdoelen.be vind je de 'Armoedebarometer 2015' waarin hoofdzakelijk de cijfers van 2013 zijn verwerkt. Daaruit blijkt een gevoelige toename van de armoede vergeleken met 2008.

    Enkele resultaten:

    -Maandelijks inkomen onder armoederisicodrempel: 10,8% (=692.000 Vlamingen)

    -Kinderen geboren in kansarme gezinnen: 11,2%

    -Mensen onder armoedegrens die gezondheidszorgen uitstellen: 14%

    -Mensen die zich geen grote onverwachte aankoop (meer dan 900 euro) kunnen veroorloven: 15,4%

    -Huurders voor wie de totale woonkost een zware last is: 24%

    22-10-2015 om 08:24 geschreven door Gust Adriaensen


    21-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het yoghurtpotje van Rik Torfs
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De maandagse column van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, in De Standaard, nodigt (bijna) altijd uit tot nadenken en reactie, tot het opsporen van structuurmankementen, tot het op zoek gaan naar redeneerfouten, tot het ontdekken van arglistige trucjes waarin Rik een meester is en die het hem mogelijk maken het ei te leggen dat hij wil leggen, zonder al te veel gekakel.

    Neem nu zijn recentste epistel. Onder de misleidende kop 'Het yoghurtpotje', verdedigt hij de dierproeven aan zijn universiteit en maakt hij op een subtiele manier de militanten van de Anti Dierproeven Coalitie belachelijk.

    Laat er geen twijfel over bestaan: als dierproeven nodig zijn om in de toekomst mensen te redden, dan moeten ze m.i. gebeuren, ook al gaat het om grotere, zogenaamde 'aaibare' dieren. Ik heb het niet zo begrepen op mensen die (sommige) dieren beschouwen als de gelijke van de mens, of die bv. blaffende en overal schijtende honden beter verdragen dan het gejoel van spelende kinderen.

    Torfs heeft overschot van gelijk wanneer hij opmerkt dat bij veel mensen de dierenliefde en het verzet tegen dierproeven minder te maken heeft met de dieren zelf dan met de hunkering van die mensen naar absolute tederheid. Vandaar dat er vooral aandacht is voor 'aaibare dieren, die we in de ogen kunnen kijken, waarvan we denken dat ze denken zoals mensen'. Dat fruitvliegen massaal voor proeven gebruikt worden, kan ons geen bal schelen. Muggen vermoorden we met plezier, aldus Rik Torfs. Inderdaad.

    Ons inlevingsvermogen in planten is dan weer groter dan bv.in insecten, volgens de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. Dat hij dat zelf aan den lijve heeft ondervonden, illustreert Rik met een breed uitgesponnen anekdote over een 'nederig' potje met bosbessenyoghurt uit het Zwarte Woud, dat hij op een van zijn -talloze- vliegtuigreizen voorgezet kreeg. Hij 'had het recht niet de yoghurt zo maar te laten staan,dan zou het in een grote vuilniszak verdwijnen, het zou definitief verloren gaan. Ik kon niet anders dan het Zwarte Woud redden en lepelde de yoghurt naar binnen, daarbij liefde proevend....'

    Nou ja. Deze Torfsiaanse bosbessenyogurtpotjestory schept ruimte voor verschillende interpretaties. Verafschuwt Torfs yoghurt en lepelde hij tegen heug en meug de yoghurt naar binnen gedreven door de liefde voor de bosbessen van het Zwarte Woud? Wilde hij iets, al was het maar een strobreed, in de weg leggen van de onvermijdelijke helaasheid der dingen? Was het ledigen van het potje zijn bijdrage tot de vermindering van het restafval?

    Via probleemloos te gebruiken fruitvliegjes, aaibare honden en katten, te verdelgen muggen, te beminnen bosbessenyoghurt, komt rector Rik uiteindelijk tot enkele hooggestemde verzuchtingen over de verlangde oneindigheid van het leven en de frustraties over de geconstateerde en vervelende eindigheid. Want als het leven niet eindig was, is Torfs' redenering, dan waren er ook geen dierproeven nodig. Maar helaas, driewerf helaas.

    'Ondertussen kunnen we niet genoeg van dieren houden. Hun ogen zijn een herinnering aan onze dromen', is Riks uitsmijter. Een verwarrende weliswaar. En een ietwat onlogische. Want het is duidelijk dat de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, hier de 'aaibare' dieren in gedachten heeft. En niet al die andere levende wezens, die we achteloos voorbijlopen of proberen in de kiem te smoren. Haalt ook bij Rik Torfs de hunkering naar absolute tederheid de bovenhand in de selectie van te respecteren soorten?

    ---------------------------------

    (Foto van de manifestatie van de Anti Dierproevencoalitie, die Rik Torfs de inspiratie bezorgde voor zijn maandagse column. De startzinnen van het artikel luiden als volgt: 'Vrijdag protesteerde de Anti Dierproeven Coalitie tegen onze universiteit. In rode regenjassen stonden enkele, vaak oudere mensen tegen de gevel van de Universiteitshal geplakt, tussen hun handen een pancarte met een slogan erop'.

    De foto laat een van de slogans lezen en of de manifestanten 'vaak oudere mensen' waren, lijkt me niet overeen te komen met de foto. Ze zien er alleszins jonger uit dan onze gewaardeerde rector.)

    21-10-2015 om 21:02 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Turteltaks: woord van het jaar?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het woord 'TURTELTAKS' wordt in razendsnel tempo mondgemeen.

    Het geeft op een snedige manier de onophoudende belastingverhoging op elektriciteitsverbruik door het  modale Vlaamse huisgezin aan, terwijl de grote bedrijven zo goed als ongemoeid worden gelaten.

    Het woord bekt goed, de alliteratie van de 't' geeft het een krachtige klank en wat de gevoelsgeladenheid betreft, krijg je een mooie combinatie van het ietwat frivole 'turtel' en het onaangename, brute 'taks'

    TURTELTAKS is ongetwijfeld een grote kanshebber om het WOORD VAN HET JAAR te worden.

    Minister Turtelboom mag zich nu al opmaken om de prijs WOORD VAN HET JAAR uit te reiken aan de bedenkers van TURTELTAKS.

    21-10-2015 om 20:55 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Corruptie is een kanker voor de samenleving'

    21-10-2015 om 08:27 geschreven door Gust Adriaensen


    20-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'De Congomissies van de Norbertijnenabdij van Postel'

    'De Congomissies van de Norbertijnenabdij van Postel': dat is de titel van een boek, waarin abdij-archivaris pater Ivo Billiaert, het werk van de meer dan 50 Postelse missionarissen schetst.

    Het boek telt 381 bladzijden en is rijk geïllustreerd met foto's uit het missiearchief. Het kan besteld worden door storting van 30 euro (+ 10 euro voor verzending binnenland) op rekening BE31 7330 4053 8855 van Postelre n.v.. Een exemplaar kopen in de abdij of in de winkel Colibrant (VVV-kantoor binnen de muren) is ook mogelijk.

    20-10-2015 om 10:17 geschreven door Gust Adriaensen


    18-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Youth

    Over de jongste film van Paolo Sorrentino zijn al heel wat lovende woorden geschreven. In ‘Youth’ zoomt de cineast in op twee oude vrienden (Michael Caine en Harvey Keitel) die in een luxeresort van een rustgevende vakantie genieten en terugblikken op hun leven.

    Allicht de meest iconische én symbolische foto uit de film is de hier afgebeelde. Bovendien roept hij Bijbelse reminiscenties op. Het verhaal over de Kuise Suzanna uit Daniël 13, is vrij algemeen bekend en heeft doorheen de eeuwen vele schilders geïnspireerd. Ik wil het toch even in herinnering brengen met een aantal regels uit de 17de eeuwse Statenbijbel:

    -------------------------------------------------------
    15 En het geschiedde toen zij een bekwame dag waargenomen hadden, kwam Susanna gelijk zij dagelijks gewoon was, met twee dienstmaagden alleen en wilde zich in de hof wassen, overmits het zeer heet was.
    16 En aldaar was niemand dan de twee oudsten, die daarin verborgen waren, en haar waarnamen.
    17 En zij zeide tot haar maagden: Haalt mij nu zalf en zeep, en sluit de deuren van de hof, opdat ik mij mag wassen.
    18 En zij deden als zij zeide, en zij sloten de deuren van de hof toe, en gingen door een zijdeur om te halen hetgeen haar was bevolen; en zij zagen de oudsten niet, omdat zij zich verstoken hadden.
    19 En het geschiedde als de maagden uitgegaan waren, dat de twee oudsten opstonden, en liepen tot haar, en zeiden:
    20 Zie de deuren van de hof zijn gesloten, en niemand ziet ons, en wij zijn met lust tegen u ontstoken, daarom doe onze wil en zijt bij ons.
    21 Doch indien niet zo zullen wij tegen u getuigen dat een jong gezel bij u is geweest, en dat gij daarom uw dienstmaagden van u hebt weggezonden.
    22 En Susanna zuchtte zwaar en sprak: Mij is van alle zijden bang, want, indien ik dat doe, zo ben ik des doods; en indien ik het niet doe, zo zal ik uw handen niet ontvlieden.
    23 Doch het is mij raadzamer zulks niet doende in uw handen te vallen, dan te zondigen tegen de Here.

    -------------------------------------------------

    Bij het bekijken van de foto van Sorrentino en het schilderij van Rubens én het lezen van het verhaal, is denken aan Bijbelse inspiratie bijna onvermijdelijk.

    Maar de inhoud en de geladenheid van de filmfoto en het schilderij zijn totaal verschillend.

    Sorrentino toont een vrouw die, ook al ziet de toeschouwer alleen haar rug en billen, onbevangen, vrij, onschuldig én uitdagend in haar ongecompliceerde naaktheid, het gezichtsveld van twee oude mannen binnenstapt. Die zijn meer verbijsterd dan geamuseerd, meer in bewondering voor haar schoonheid dan bevangen door passie, sterker getroffen door de melancholie van het verlies dan door de drang naar verovering.

    Wat een andere wereld bij Rubens. Hij brengt in de gezichten (Boschachtige tronies), in de gebaren, in de houding van de ‘twee oudsten’, de slechte mens in beeld: de veroveringsdrang, de geilheid, de machtswellust. En ook de chantage, de afdreiging, de beschuldiging van de onschuldige, als Suzanna niet ingaat op hun oneerbare voorstellen. Die is angstig, afwerend, haar naaktheid dreigt haar noodlot te worden.

    Bij Rubens overheerst de begeerte die de deugdzaamheid belaagt. Sorrentino plaatst de vrijheid en de schoonheid van de jeugd tegenover het besef van verlies en de melancholie van de ouderdom.





    18-10-2015 om 17:20 geschreven door Gust Adriaensen


    17-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.(Geen) applaus voor de Rode Duivels

    De parlementsleden én de ministers stonden strak op een rij in het uitgestrekte kantoor van de Grote Leider. Er hing een ongemakkelijke stilte. Ze waren op een toon die geen tegenstribbelen duldde, gesommeerd naar de vertrekken van de Grote Voorzitter te komen. Met zweterige spanning en dichtgeknepen billen, verwachtten ze zich aan een donderpreek. Waarschijnlijk gingen er koppen rollen.

    De deuren zwaaiden open en daar verscheen de Grote President, omringd door allerlei adjuncten en woordvoerders én door een afdeling van de pas opgerichte, zwaar bewapende, grimmig kijkende Special Forces van de Aantwaarpse polies.

    Zijn gezicht was een donderwolk gelijk. Hij posteerde zich voor de rij bevende onderdanen.

    'Oenen!', brulde hij. 'Hoe halen jullie het in je hoofd NIET te applaudisseren voor de Rode Duivels!! En dat viel nog sterker op doordat die bekakte Gentenaar, die ik, in mijn naïviteit ooit tot parlementsvoorzitter heb gemaakt, wel de handen op elkaar kreeg.' Het was algemeen geweten dat de Machtige Leider, Bracke niet kon horen of zien.

    'Ezels!', ging de Machtige Voorzitter op vernietigende toon verder, 'Ontbreekt het jullie dan toch aan het kleinste greintje politiek inzicht en doorzicht! Je zo te kakken laten zetten door die Waalse furie!!'

    Zijn ogen bliksemden. Het vonnis zou zo dadelijk geveld worden.

    'Ieder van jullie schrijft met de hand 1000 keer 'Ik hou van de Belgische Nationale Ploeg' . En jij Bracke, 2000 keer 'Ik mag niet in de handen klappen als mijn partijgenoten dat niet doen. En het papier van de Belgische Staat gebruiken!!'

    Weg schreed de Grote Voorzitter.

    Parlementsleden en ministers haalden opgelucht adem. Het had erger kunnen zijn, veel erger.

    17-10-2015 om 14:04 geschreven door Gust Adriaensen


    16-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/22
    Vrijdag 16 oktober 2015

    Wederopbouw van het economisch leven: moeizaam en hoopvol

    Ondanks het feit dat we veel minder stroomonderbreking hebben (ongeveer 8 uur) dan in sommige andere streken en dat we de laatste twee jaar tamelijk veilig konden leven, zijn ook de mensen van ons dorp echt arm. Vooreerst is het geld, het Syrische Pond (SP) zevenmaal zwakker geworden sinds begin van de oorlog. In 2011 was een dollar ongeveer 50 SP waard en nu is dit 335 SP. Een van onze burgerlijke ingenieurs die voor de gemeente werkt, verdiende vroeger ongeveer 300 dollar per maand. Nu zijn loon in SP veel hoger is, verdient hij omgerekend nog slechts 100 dollar per maand. En vele inwoners in Qâra verdienen nog minder of hebben nog geen werk. Bovendien hebben heel wat gezinnen vele kinderen, waardoor het voor hen ook moeilijker is. Vervolgens zijn vele arbeiders die vroeger goed hun kost verdienden als elektricien, timmerman, metser, schilder of eenvoudige werkman nu werkloos. En verder was het leven vroeger erg goedkoop. De regering zorgde ervoor dat de prijs voor diesel, gas, voeding erg laag bleef. Vooral de verwarming in de winter kost nu veel geld. Volwassenen trachten hun plan te trekken maar een gezin met kleine kinderen heeft extra verwarming nodig. Concreet uitgedrukt: zulk gezin met een inkomen van 70 dollar per maand zal minstens 40 dollar aan verwarming moeten betalen Tenslotte is Qâra altijd een smokkeldorp geweest met allerlei illegale praktijken. Over het Anti-Libanongebergte gingen velen in Libanon goederen halen en verhandelen. Bovendien werden in de bergen vele kersen gekweekt. Door de rebellen zijn deze boomgaarden grotendeels vernield en de toegang werd afgesloten. Positief is dat nu getracht wordt een gezond economisch leven voor iedereen uit te bouwen.

    En deze uitbouw is volop bezig, moeizaam maar erg hoopvol. Ons “seminarie” is wellicht het kleinste en meest bedreigde ter wereld. Op ons eigen ritme doen we in deze oorlogssituatie verder en zijn inmiddels het vierde jaar theologie begonnen. De voormiddag wordt doorgaans voor het grootste deel aan les en studie besteed en de rest aan werk. Dringend werk verandert evenwel dikwijls de dagorde. We willen immers meewerken aan de economische heropbouw van ons dorp Qâra. Daarbij moeten we zowat van alles doen: zelf werken, administratief werk doen door de gegevens van alle arbeiders bij te houden en hun gezinssituatie in de gaten te houden, het werk controleren... Er zijn voorlopig al een vijftiental arbeiders in de gemeenschap in dienst. Vier arbeiders komen er bij voor de kaarsenfabriek, maar er zullen er nog volgen indien alles goed draait. De tapijtenfabriek in Qara heeft al een tiental arbeiders/sters en zal vlug flink kunnen uitbreiden. Ooit had dit fabriek 115 werknemers! Het is allemaal handwerk, waarvoor geen elektriciteit nodig is. Tapijten van hoge kwaliteit. Het naai-atelier en andere ateliers zullen nog volgen. Ondertussen worden in het dorp ook brei-lessen gegeven aan vrouwen die voor hun gezin zelf kleding willen breien. Met de grote hoop op het herstel van de veiligheid die de Russen gebracht hebben is er tegelijk een enthousiasme om een gezond economisch leven op te bouwen. (Op onze website vind je fotomateriaal over de kaarsenfabriek en de tapijtenfabriek: www.maryakub.net). We worden erg gesticht door de deskundige inzet, de ijver en de trouw van de arbeiders terwijl hun gezinssituatie soms tragisch is: hun huis dat helemaal of half vernield is, vrouw en/of kinderen die gedeeltelijk gehandicapt zijn... We voelen ons gesterkt door de woorden die paus Franciscus sprak tot de deelnemers aan het 3e wereldforum voor plaatselijke economische ontwikkeling in Turijn (13-16 oktober): “Voor en boven alle plannen en programma’s zijn er concrete mannen en vrouwen, die leven, strijden en lijden. Zij moeten de bewerkers zijn van hun toekomst”.

    De mantra “Assad moet weg” werkt niet meer

    September is voor de gelovigen in het Midden Oosten een belangrijke maand. De moslims vieren hun offerfeest, de joden hun verzoeningsfeest en de christenen het feest van de geboorte van Maria. Moskou vierde echter het feest van de beslissing voor Syrië. Benjamin Netanyahou met zijn hoogste legerstaf, Abbas, Erdogan en zelfs Saoedi-Arabië, ze wilden allen dringend Poetin spreken. Wat er op hun verlanglijstje ook moge gestaan hebben, Poetin liet in zijn toespraak tot de UNO op 28 september ondubbelzinnig weten dat er geen enkele zinnige actie tegen de IS en de terroristen in Syrië ondernomen kan worden zonder de erkenning van en medewerking met de Syrische president, zijn leger en zijn regering. Overigens, ieder die een beetje inzicht en/of geweten heeft, had al lang begrepen dat er aan de lijdensweg van het Syrische volk alleen maar een einde kan komen wanneer de soevereiniteit van land en volk erkend wordt. Poetin voegde op 30 september meteen de daad bij het woord. Vanuit hun bases in Lattaquieh en Tartous werden systematisch alle terroristengroepen gebombardeerd. Na een week hadden de Russen een groot aantal munitiedepots, brandstofdepots, wagenparken, commandocentra en onderaardse bunkers vernietigd in Idlib, Aleppo, Hama, Raqqa, Homs, Palmyra, Deir Ezor en Damascus. Zelfs vanop hun oorlogsbodems in de Kaspische zee, meer dan 1.450 km verwijderd, werden kruisraketten afgevuurd, die met grote precisie 11 IS-doelen troffen. Ondertussen werden ook het fameuze Jobar en Harasta, van waaruit de bevolking van Damascus voortdurend verraderlijk bestookt werd, flink aangepakt.
    Iedereen tevreden? Helemaal niet. Vorige week hebben we al enkele heftige reacties vermeld van westerse politici en van de gezworen vijanden van Syrië. Turkije, dat al jaren het luchtruim schendt van Syrië en Irak voor systematische verwoestingen, is hoogst verontwaardigd dat de Russen nu de Turkse terroristenkampen schijnen te hinderen of te bedreigen. De Amerikaanse admiraal Mark Ferguson van de NAVO (volledig onder Amerikaans bevel!) noemde Rusland nu de grootste bedreiging. Samen met andere hoge verantwoordelijken roept hij op tot een confrontatie met Rusland. De oude, invloedrijke super-strateeg van het Amerikaans imperialisme, Zbigneiw Brzezinski wil dat de Russische aanvallen op door Amerika getrainde en bewapende rebellen beantwoord worden. In hun zog defileerden deze week nog een hele rij excellenties mee: Ivo Daalder, oud Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO, Frederic Hof, oud speciaal gezant van Obama om in Syrië een overgangsregering te forceren, Gideon Rachman, hoofdredacteur van de rubriek buitenlandse zaken van de Financial Times. De landen van de EU zijn eveneens hoogst verontwaardigd en eisen dat Rusland onmiddellijk stopt met bombardementen, vooral op de “gematigde” rebellen, want Assad moet ten val komen. Meteen diende Syrië bij monde van de minister van buitenlandse zaken hen al van antwoord. Hij laakte de verklaring van Europa die helemaal in de lijn ligt van de oorlogstaal van Amerika en sommige golfstaten. Hoe kunnen 28 staatshoofden zo gemanipuleerd worden dat ze zulkeen dwazeverklaring afleggen? Natuurlijk huilen ook de meeste van onze politici en journalisten mee, als wolven in het bos. De gemakkelijkste manier om een land in handen te krijgern is het omverwerpen van de wettige regering. Dan is er chaos en kan er niets gebeuren zonder de nieuwe machthebbers. Om steun van de openbare opinie te krijgen, moeten die landen dan voorgesteld worden als een verschrikkelijke dictatuur onder een wrede dictator, waarbij de bevolking zogenaamd om buitenlandse hulp smeekt. Voor Syrië werd daarom deze mantra er ingehamerd: “Assad moet weg” en daarom blijven onze politici en journalisten cynisch de leugens herhalen dat het leger de bevolking bombardeert. Nu Poetin plots het tegendeel zegt en toont, zijn de haviken in het westen het noorden kwijt. Ook onze vrt “defensiespecialist” blijkt nog steeds bezeten te zijn door de val van de wettige Syrische regering. Nu dit niet meer mogelijk lijkt en nu zelfs volk, leger en regering steeds meer gebieden op de rebellen veroveren, neemt de veiligheid in Syrië toe. En dit lijkt voor hem een angstdroom want daardoor wordt duidelijk dat het leger de enige bescherming is voor de bevolking en dat moet in het westen verborgen blijven. Ook in Doorbraak (Vladimir Poetin: gevechtskunst op topniveau, 9 okt.) schrijft iemand in deze zin. Hij heeft zich laten wijsmaken dat Syriërs het land ontvluchten, niet voor de gruweldaden van de terroristen, de dagelijkse aanvallen, ontvoeringen, onthoofdingen en moorden, maar voor de president! Hij weet niet dat de huidige Syrische president door een overweldigende meerderheid van zijn volk verkozen werd, ook door de vluchtelingen die in het buitenland hun democratisch recht mochten uitoefenen (wat door het “Belgische regime” onwettig geweigerd werd). In zijn grote edelmoedigheid meent de man de toestand te moeten uitleggen aan hen die het zelf meemaken.

    Hoe gaan de vijanden van Syrië reageren?

    “Het enige doel van Washington in Syrië is Bachar Al-Assad afzetten en vervangen door een Amerikaanse marionet om het plan van Qatar Petroleum in werking te stellen (gesteund door Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije en de VS) ten einde het Russische Gazprom van natuurlijk gas en ruwe olie te verwijderen van de Europese markt.” (Valentin Vasilescu, Le plan américain pour anéantir la Russie en Syrie, mondialisation.ca, 11 okt. 2015). De IS is de kostbare bondgenoot van de VS in deze strijd. De duizenden aangepaste Toyota’s, aan de terroristen van de IS geleverd, komen uit Amerika. Bovendien heeft de zogenaamde Amerikaanse strijd tegen het terrorisme IS alleen maar sterker gemaakt. Pas met de komst van de Russen zijn wij ons er goed van bewust geworden dat die bebaarde barbaren ondertussen zowel links als rechts reeds onze geburen waren, dank zij de steun van de internationale coalitie, onder leiding van de VS! En we mogen nog acties verwachten. De eerste is een sterke mediamanipulatie die op alle manieren de Russische acties in diskrediet probeert te brengen. Met foto’s van een gewond kind (25 sept., Syrian Network) werd al gepoogd (The White Helmets, 30 sept.) te bewijzen dat de Russische aanvallen van een week later burgerslachtoffers maakten. Op gelijke wijze werd van de 26 kruisraketten vanuit de Kaspische zee op 11 IS doelwitten valselijk gemeld dat ze in Iran terecht kwamen. We mogen verwachten dat de westerse media alles zullen doen om het Russisch succesvol optreden met dergelijke vervalsingen te bekladden. Een andere mogelijkheid is de “gematigde rebellen” meer en zwaardere wapens te geven en vooral hun salaris op te trekken van 350-500 naar 2000 dollar per maand. Saoedi-Arabië en Qatar, die tot heden een slordige 4 miljard dollar aan hun islamistische rebellen besteed hebben, kunnen er gerust nog wat bij doen. En inmiddels zijn er wel degelijk aanwijzingen dat Amerika meer wapens aan het droppen is voor zijn “gematigde” rebellen in Syrië (BILL VAN AUKEN, Syrie: les Etats-Unis parachutent des armes alors que la Russie intensifie ses bombardements, 14 oktober 2015). Verder is Amerika nu aan het verhinderen dat ook China actief Syrië ter hulp zou komen. Wat Amerika nu ook onderneemt, als het niet meewerkt met Rusland zal het steeds meer zijn geloofwaardigheid in de hele wereld verliezen. In de aanloop naar nieuwe verkiezingen van 1 november heeft R.T. Erdogan nu andere zorgen. Hopen maar dat de recente dubbele aanslag in Ankara (met 97 doden en 276 gewonden) nog duidelijker de waarheid in Turkije openbaart en dat er een Turkse regering mag komen die de vernietiging van Syrië stopt en afzweert. Tenslotte is er de NAVO, steeds bereid om het Amerikaanse terrorisme te steunen. Het heeft overigens op dit ogenblik geen andere keuze, vermits het helemaal onder Amerikaans bevel staat. Laten we hopen en bidden, dat Rusland zijn zending spoedig toch tot een goed einde kan brengen, tot heil van Syrië en van heel de wereld.

    En wat zal Frankrijk doen?

    Terwijl Washington en Moscou discreet onderhandelen om zich van de jihadisten te ontdoen, blijft Frankrijk de mantra “Bashar moet weg” scanderen en wordt hierin gesteund, openlijk door Turkije en Saoedi-Arabië en heimelijk door Israël. Frankrijk heeft een ingewikkelde en lange geschiedenis van kolonisatie. Na WO I wordt de “koloniale partij” diplomatiek verpakt als een beweging om “onderdrukte volken te bevrijden”. De regering van Charlers De Gaule verklaarde de onafhankelijkheid van Libanon en Syrië maar de “koloniale partij” zal zich weten te verzetten. Uiteindelijk zijn het de regeringen van N. Sarkozy en van Fr. Hollande die hun criminele plannen met Syrië trachten te realiseren. Op 29 juli 2011 richt Frankrijk het Vrije Syrische Leger op als een groep “gematigde rebellen” (het was een van hun leiders die voor de camera zo gruwelijk handelde met een Syrische soldaat, dat we het niet kunnen schrijven!). Homs, de oude hoofdstad van de Franse kolonisatie in Syrië, wordt door het VSL ingenomen en geterroriseerd, totdat het Syrische Leger na meer dan twee jaar de overlevenden van de bevolking bevrijdt. Op het wereldtoneel blijft Frankrijk nu de meest hardnekkige leugenaar. Frankrijk verantwoordt zijn huidige bombardementen op Syrië als “zelfverdediging”!?

    Grote tevredenheid over het optreden van Rusland in Syrië

    In de opvatting van de wereldheersers speelt het Syrische volk zelf geen enkele rol. Hoe zij denken, wat zij verlangen heeft voor hen geen waarde. Over hun hoofden heen blijven zij hun leugens herhalen. Zoals we vorige week schreven, lijken de waarden van het westen steeds meer te verworden tot huichelarij, leugen, onderlinge verdeeldheid en russofobie. Het optreden van Rusland daarentegen vertoont vastberadenheid, eensgezindheid, duidelijkheid en wettelijkheid. En daarover heerst hier alom tevredenheid. Te pas en te onpas laten Syriërs hun opluchting merken. De soldaten zijn blij en voelen zich eindelijk gesteund in hun zware taak om het volk te beschermen. Vergeet niet dat van de honderdduizenden doden er naar schatting 1/3e soldaten en veiligheidsmensen zijn. Religieuze leiders, zowel moslims als christenen verwelkomen de nieuwe aanpak. De internationale coalitie onder leiding van Amerika heeft Daech en de terroristen niet verzwakt maar geholpen en versterkt om Syrië en Irak te bestrijden. “Hier hebben de mensen nooit geloof gehecht aan de Amerikaanse acties” verklaarde Mgr. Jacques Hindo, de Syrisch-katholieke aartsbisschop van Hassake (N. Syrië). Hij vervolgt: “De tussenkomst van Moskou is positief omdat ze werkelijk tegen Daech gericht is, die nu op de vlucht slaat”. Iran en de Libanese Hezbollah (en China) opereren in samenwerking met Syrië en Irak. Zij zullen deze weg blijven volgen want, zo zei de Iraanse generaal Rahim Safavi, “het zijn juist de Amerikanen, de zionisten en het geld van sommige Arabische staten die de oorzaak vormen van de oprichting van de terroristische groepen”. Bovendien vernemen we van familie en kennissen uit Amerika dat Poetin steeds meer de harten van de Amerikanen aan het veroveren is. Al worden de meeste oorlogen door een schimmige elitegroep opgezet en uitgewerkt, wanneer steeds meer mensen zelf gaan nadenken en oordelen, zal het moeilijk zijn om het Russische optreden te blijven afwijzen. Maandag heeft Segueï Lavrov alle landen die geïnteresseerd zijn, uitgenodigd om zich aan te sluiten bij het anti-terroristische communicatiecentrum. Waar wachten de Europese landen nog op?
    De enen juichen de inzet van de Russen toe, de anderen zijn zeer verontwaardigd. De scheidingslijn tussen de twee groepen is duidelijk en doorzichtig. De slachtoffers van deze onrechtvaardige en gruwelijke oorlog en zij die met de slachtoffers oprecht meeleven, zijn verheugd dat de Russische coalitie een einde begint te maken aan deze uitzichtloze lijdensweg. De anderen willen niet liever dan het moorden en verwoesten verder zetten totdat de lang beoogde vernietiging bereikt is. Aan welke kant sta jij?
    P. Daniel

    16-10-2015 om 18:32 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hemeltergende ongelijkheid

    De 10% rijksten op aarde bezitten 88% van wereldwijde rijkdom.

    De top 1 % rijksten op aarde bezitten 50% van wereldwijde rijkdom.

    16-10-2015 om 07:39 geschreven door Gust Adriaensen


    15-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ondermijning van de standaardtaal

    Steven Delarue is assistent Nederlandse taalkunde aan de UGent en geeft les in de opleiding Taal- en Letterkunde.

    Aan het slot van een pleidooi in het weekblad Knack, voor het gebruik van tussentaal door leerkrachten , schrijft hij: ‘Laat leerkrachten toch gewoon spreken zoals ze willen spreken. Zolang als ze maar goed lesgeven.’

    Het is een uitsmijter die je met verstomming slaat, temeer omdat hij uit de mond van een docent Nederlands komt.

    Het ontgaat de heer Delarue klaarblijkelijk, dat een leraar de plicht heeft een taal te gebruiken die door alle leerlingen, uit welke streek of uit welk sociaal milieu ze ook komen, correct verstaan wordt. De standaardtaal is daartoe het meest geschikt. Het vlotte gebruik ervan is ook een uiting van respect voor de student of leerling.

    Volgens Steven Delarue is er ook geen verband tussen ‘goed lesgeven’ en een ‘vlotte, nauwkeurige algemene taal’. Maar lesgeven gebeurt in taal.  En die taal moet vlot, nauwkeurig en algemeen zijn. Stel je voor dat docenten en leraars tijdens de les ‘spreken zoals ze willen spreken’. Tot wat voor een babylonische spraakverwarring zou dat niet leiden?

    Het benieuwt me in welke taalvariant de heer Delarue doceert: standaardtaal, tussentaal of het regiolect van de streek van Izegem. Je bent, na lezing van zijn artikel, geneigd te denken : deze Delarue is een fetisjist van zijn geliefde Izegems.

    En als hij geen dialect- of tussentaalfetisjist is, dan is hij, zoals vele anderen, ook al zijn ze leraar, meer dan waarschijnlijk te gemakzuchtig, te laks, te onzeker, te beschroomd, om zich te bekwamen in de steeds maar betere beheersing van een vlotte standaardtaal.

    15-10-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    14-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rik Torfs over de zondagsmis

    Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven:

    'Op zondag schrijf ik, tot kwart voor elf. Dan ga ik naar de zondagsmis. De zondagsmis is een plek van heerlijke anarchie. Soms denk ik aan niks, soms aan drank en vrouwen, maar er zijn ook momenten waarop ik me laat meeslepen door de schoonheid van de liturgie, de broederlijkheid, de schittering van de teksten. Het is een interruptie in het leven. Als ik niet naar de mis kan gaan, vind ik dat spijtig, een gemis in mijn ritme. '-

    14-10-2015 om 21:11 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Migratiegolf Nederland-België op komst?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nederland ligt eruit. België gaat naar Frankrijk, is reekshoofd en (voor even) de beste ploeg van de wereld.

    Een nationale depressie maakt zich stilaan meester van onze noorderburen.Een afgunstgolf overspoelt de polders. De regering pleegt spoedoverleg. Mee aan tafel: Willem-Alexander en Maxima. Nooit eerder gebeurd. Neerlands fierheid krimpt met de minuut. Wat moet er gebeuren? De kop van de sportminister zal rollen. Maar dan?

    Ondertussen worden de Nederlandse gemeentehuizen overspoeld door mensen die de Belgische nationaliteit willen aannemen of naar ons land willen verhuizen. Er wordt zelfs gefluisterd dat ook het koningspaar én premier Rutte, die zichzelf omschrijft als 'springerig', zouden overwegen om ,zeker tijdelijk, de schaamte en de schande te ontvluchten en onderdak zouden zoeken bij Filip en Matilde respectievelijk Charles.

    Want naast de afgunst is er bij onze Nederlandse vrienden toch vooral bewondering voor de koene Rode Duivels. Zij begrijpen er dan ook helemaal niks van dat in het Belgische parlement de grootste politieke partij weigert te applaudisseren voor de beste ploeg van de wereld. Wat overigens evenzeer het geval is bij de overgrote meerderheid der fiere Belgen, inclusief de Nederlandssprekenden!

    14-10-2015 om 18:51 geschreven door Gust Adriaensen


    12-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gezondheidstaks haha

    De hogere prijs van suikerhoudende dranken (een taks die eufemistisch gezondheidstaks wordt genoemd), moet volgend jaar al 50 miljoen in de staatskas brengen.

    De vraag is: heeft de federale regering die opbrengst berekend op basis van de huidige consumptie van suikerhoudende frisdranken?

    Maar... als het de regering te doen is om de gezondheid van de Belgen, wat zij beweert, en het de bedoeling is dat de prijsverhoging de consumptie vermindert, haalt zij dan nog wel 50 miljoen binnen?

    Moet onze regering, als het haar echt om de gezondheid van de Belgen te doen is, de suikerhoudende drankjes niet onbetaalbaar maken? Voert zij maar een prijsverhoging van enkele eurocenten door, in de blijde verwachting dat de suikerminnende Belgen zich geen (suiker)bal aantrekken van die minieme prijsverhoging en hun suikerverbruik minstens op peil houden, zodat de geraamde miljoenen toch in de schatkist terechtkomen?

    12-10-2015 om 17:14 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Journalistieke windvaan

    Dat de vluchtelingencrisis  de journalisten, zelfs die van zgn. kwaliteitskranten, tot allerlei capriolen verleidt, moge blijken uit twee koppen in De Standaard.

    In de weekendeditie van 10-11 oktober, waarin De Standaard buitensporige aandacht en papieroppervlakte schenkt aan een door de krant georganiseerde telefonische enquête bij, ochot ocharme, amper 900 deelnemende Vlamingen, kopt de krant in koeien van letters:

    N-VA ONGENAAKBAAR ONDANKS ASIELCRISIS

    Mijn eerste reactie (en ik vermoed die van velen)bij die kop was :' Hoezo, ondanks, is het niet eerder 'dankzij'?

    Want als rechtse partij kon N-VA door forse uitspraken, inspelen op het vaak niet zo fraaie buikgevoel van heel wat mensen.

    En wat lees ik vandaag, 12 oktober, in dezelfde De Standaard?

    LINKS HOUDT STAND IN WENEN,ONDANKS ASIELCRISIS

    Dat doet je toch wel met de ogen knipperen.

    Je kan niet anders dan concluderen: DANKZIJ DE DE ASIELCRISIS, DE VLUCHTELINGENSTROOM, KOMMER EN KWEL VAN HONDERDDUIZENDEN MENSEN, DE BUIKGEVOELENS VAN DE AUTOCHTONEN OVERAL IN EUROPA, HOUDEN ZOWEL RECHTS ALS LINKS STAND!

    Laten we ons verheugen in nog een aantal 'standhouders-overwinnaars-fenomenen' ondanks/dankzij de asielcrisis:

    -België wint van Andorra, ondanks asielcrisis

    -De Beurs zwalpt, ondanks asielcrisis

    -Zwarte Pieten met streepjeszwart in Antwerpen, ondanks asielcrisis

    -Voetballers verdienen miljoenen, ondanks asielcrisis

    -Tom Boonen kwakt weer eens tegen het beton, ondanks asielcrisis

    -F.C. Immer Voort verliest van V.C. Zoerle-Parwijs, ondanks asielcrisis

    -Record pensen(vr)eten verpulverd in Zonderschot, ondanks asielcrisis

    -Rik Torfs dweept met  romantische dichter Frank Stanford, ondanks asielcrisis

    -Etienne Vermeersch zwijgt, ondanks asielcrisis

    -Michel 1 jaar aan de macht, ondanks asielcrisis

    etc, etc,....

    12-10-2015 om 16:58 geschreven door Gust Adriaensen


    11-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Werk is belangrijk maar rust is dat ook. Zou het niet goed zijn rusttijden te respecteren, zeker op zondag?'

    11-10-2015 om 17:25 geschreven door Gust Adriaensen


    10-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Standaard bakt het donkerbruin en diepblauw

    De Standaard is duidelijk de pedalen kwijt. Politieke en maatschappelijke objectiviteit en onbevooroordeeldheid zijn de laatste dagen met het vergrootglas te zoeken.

    De gewaardeerde lezer van Rasp kon een paar dagen geleden lezen op welke eenzijdige en uiterst beperkte manier De Standaard de grote betoging van woensdag versloeg en becommentarieerde.

    Die benadering staat in schril contrast met de aandacht voor de politieke peiling die de krant mee organiseerde. Ik heb een aantal opvallende verschillen eens naast mekaar gezet.

    ----------------------------------

                                Nationale betoging                   Peiling

    -organisatie:       3 grote vakbonden                 Standaard + VRT
    --------------------------------------------------------------------------

    -deelnemers:       meer dan 100.000                  gecontacteerd: 1019
                                                                                 deelgenomen: 866
    ----------------------------------------------------------------------------

    -graad inzet         op straat, verplaatsing           telefonisch, 'zetel'
     methode
    -----------------------------------------------------------------------------

    -aandacht krant   geen frontpagina                    volledige frontpagina
                                 1 pagina incl. foto's                3,5 pagina
                                 1 commentaar                         1 commentaar
    ----------------------------------------------------------------------------

    -teneur                 negatief voor vakbonden        neg. voor links
                                 sympathie voor rechts             symp. voor rechts

    ----------------------------------------------------------------------------

    Het moge duidelijk zijn: De Standaard ontpopt zich meer en meer als een pleitbezorger van deze onbarmhartige, rechtse, neoliberale regering, die bespaart op de kap van de gemiddelde Belg, de vakbonden onderuit wil halen en de superrijken ongemoeid laat.

    10-10-2015 om 10:41 geschreven door Gust Adriaensen


    09-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Peilingen peilingen peilingen

    Gisteren maakten VTM en Het Laatste Nieuws de resultaten van hun peiling bekend. Vandaag is het de beurt aan De Standaard en de VRT. En wat blijkt?

    Terwijl gisteren N-VA, CD&V en Open VLD samen 7,6% moesten inboeten, winnen de regeringspartijen nu ineens 5,3%.

    Vlaams Belang dat gisteren nog als grote winnaar uit de peiling met 10,5%, zakt nu plotsklaps naar 7%!

    Ja wadde!!

    09-10-2015 om 19:02 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/21

    Vrijdag 9 oktober 2015

    Er is meer tussen hemel en aarde

    Af en toe horen we een flinke knal, dan weer geweerschoten of vliegtuigen in de verte. Wat voorheen aan sommigen een nachtmerrie bezorgde, klinkt nu helemaal niet meer dreigend. Deze keer, zo weten we, wordt echt werk gemaakt van de veiligheid van land en volk. Wel zijn we toch even geschrokken van het feit dat de IS-strijders inmiddels vlakbij ons genaderd zijn, zowel rechts als links. Zovele eeuwenoude kloosters zijn met de grond gelijk gemaakt, zonder dat het westen een pink verroerde. Het zag er naar uit dat met ons klooster spoedig hetzelfde zou gebeuren. De kansen zijn evenwel nu gekeerd. Tegelijk komen de bezoekers weer druppelsgewijze toe. Enkele Franse jongeren van “S.O.S chrétiens de l’Orient” die met Kerstmis vorig jaar een reis organiseerden doorheen Syrië, zijn nu teruggekeerd en bij ons beland. Er is een Italiaanse filmmaakster die aan een reportage werkt over het leven van onze gemeenschap en een Franse journaliste met enkele vriendinnen. Deze laatste was bij de allereerste groep internationale journalisten die hier kwam (november 2011) om verslag te geven van wat er werkelijk in Syrië gebeurde. Zij is sindsdien in nauw contact gebleven met ons. Tenslotte krijgen we regelmatig van gezinnen uit Libanon, die onze buren waren toen we daar verbleven, te horen dat ze ons missen ( en in onze trots zijn we nog geneigd om dit te geloven ook!) Een van de echtparen die ons regelmatig heeft geholpen, wilden we voor ons vertrek extra danken. De man vroeg ons als wederdienst dat we slechts zouden bidden opdat zijn vrouw in verwachting zou geraken. Dat hebben we gedurende enkele dagen ook echt gedaan. En wat horen we deze week? Hij telefoneert met het blijde nieuws dat zijn vrouw in verwachting is. Neen, dit haalt beslist de krantenkoppen niet en zal ook niet prijken op de agenda van de UNO. Wel maakt het ons duidelijk dat er meer is tussen hemel en aarde dan we beseffen. We zijn niet slechts de speelbal van politieke machten. Jezus zei het zo: “De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij. Bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap” (Marcus 1, 15).

    Hulde aan een goede ondernemer

    Het kaarsenfabriek is definitief in onze gemeenschap gestart. Twee arbeiders zijn al in opleiding en het is de bedoeling dat er nog meer bij komen. Het is niet zo vlot gegaan als we aanvankelijk dachten en het zal nog even duren vooraleer de machines op volle toeren draaien. Omdat kaarsen, wegens de vele stroomonderbrekingen in Syrië het “licht van de armen” zijn, koesterde moeder Agnes-Mariam al lang het verlangen kaarsen te laten maken. Toen ze vernam dat een organisatie vele duizenden kaarsen verlangde, aanvaardde ze onmiddellijk deze bestelling. Er moest dus gezocht worden naar een kaarsenfabriek. Zo bleek in Libanon, in Mroudj een man twee machines te willen verkopen, omdat hij zelf gaat emigreren. Na enkele contacten zijn wij, de fraters, dan 2,5 week bij hem gaan werken van 9.30 u tot 15.00 u om de stiel te leren. Om nutteloze verplaatsingen te vermijden logeerden we die tijd in het orthodox klooster van St. Elie, in de buurt. Daarmee hebben we voor het eerst meteen een grondige confrontatie met de (Grieks) orthodoxe monniken doorstaan, wat leerrijk was aan beide zijden. Omdat onze Amerikaanse medebroeder maar geen visum voor Syrië kreeg moesten we maanden lang in Libanon blijven en hebben we ons enkele weken lang in Qleiaat voorbereid om alvast daar met een kaarsenmachine te beginnen. Dan werd plots een visum verleend en konden we samen terug naar Mar Yakub in Syrië. Dan moesten de machines nog komen. Hoe breng je twee kolossen van machines (met bijbehorenden: waterreservoirs, kuip voor parafine en 30 ton parafine) in volle oorlog langs de bergen van Libanon naar Syrië? Heel voorzichtig, op een slakkendrafje en onder de bescherming van de heilige Michael (waarvoor we iedere dag bidden). Het convooi kwam inderdaad ten N. van Damascus in een gevecht terecht. Enkele uren later had het fataal kunnen zijn. Toch is het gelukt. In de morgen van 14 september, het feest van de kruisverheffing en tegelijk het feest van de geboorte van de gemeenschap kwamen de machines toe.

    Een van de machines had een lichte beschadiging opgelopen die moest hersteld worden. In onze werkplaats was geen elektriciteit voor handen en die moest dus aangelegd worden. De waterreservoirs werden geplaatst en aangesloten, alsook de kuip voor het smelten van de paraffine. Een van de machines bleek niet waterpas te staan, wat gemerkt werd aan de afdruipende paraffine. Toen uiteindelijk alles geïnstalleerd was kon “het proefdraaien” beginnen en het lukte, wat een luide kreet van vreugde teweeg bracht. De eerste kaarsen waren nachtwerk, omdat er alleen ‘s nachts elektriciteit is. En de eerste kaarsen hebben gebrand voor de intenties van onze weldoeners die deze machines betaald hebben. Nu moet nog een motor aangesloten worden zodat er ook gewerkt kan worden als er geen elektriciteit is. Er moet nog een voorraad bobijnen komen en een vooraad van draad, wieken. Omdat er ook ‘s middags even elektriciteit is wordt er voorlopig met de arbeiders ’s middags gewerkt. Tenslotte moeten de werrkplaatsen nog ingericht worden en voorzien van het nodige materiaal.

    Toch is dit alles maar de helft van het verhaal. Voor het eerst hebben we van nabij ervaren hoe kostbaar een goede ondernemer is. Een vurige christen en huisvader van twee kinderen is officieel aangesteld om te trachten overal bedrijfjes op te richten of te helpen. Het tapijtenfabriek in Qâra, dat we bezochten en vroeger al beschreven hebben, is volop aan het draaien. We hebben de werkneemsters, die drie maanden opleiding nodig hadden ondertussen een vergoeding kunnen geven en nu hebben ze zelf al een zestal tapijten gemaakt. Onze ondernemer gaat ook in onze nieuwbouw een naaiatelier installeren. Voor ons kaarsenfabriek zorgt hij dat al wat we produceren afgenomen wordt. Daarvoor is een verpakking nodig en een logo. Over het logo is iedereen het eens, het wordt een kaars die in stervorm licht geeft en de naam is “nedjmet alsabah” = morgenster! Het is een kleine bijdrage aan de nieuwe dageraad voor Syrië. Als christenen kunnen we hieraan eveneens een diepere religieuze interpretatie geven. In Openbaring 22, 16 zegt Jezus: “Ik ben de wortel uit het geslacht van David, de stralende morgenster”. En 2 Petrus 1, 19: “... het is de lamp die licht ver spreidt in een donkere ruimte tot het ogenblik dat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart”. En verder is de morgenster in de christelijke traditie het symbool van Maria.Tenslotte voorziet onze ondernemer al dat er na een jaar een nieuw machine kan aangeschaft worden. We begrijpen dat een goede ondernemer zo iets is als een vurige pastoor in een dynamische parochie. (N.B.: Op onze Engelse website www.maryakub.net vind je een uitgebreid verslag van het kaarsenfabriek met fotomateriaal. Gedurende een aantal weken hebben we mijn wekelijkse berichten ook op deze website gezet maar we zijn er mee gestopt – zoals verschillenden toch hebben opgemerkt - omdat het zo vreemd is een Engelse website die met een Nederlands bericht begint. Wie mijn berichten wenst kanngewoon zijn email opgeven.)

    Wat is het westen nu bezorgd om Syrië!

    Rusland heeft op drie dagen tijd Daech en andere terroristen in Syrië zwaar toegetakeld. Nu blijkt dat het allermachtigste leger (VS), geholpen door een coalitie van de halve wereldbol in drie jaar tijd de terroristen hoofdzakelijk heeft geholpen om steeds meer van Syrië in te palmen. Hoe is de IS destijds aan die 800 splinternieuwe Toyota’s Hilux en Land Cruise gekomen, waarmee ze in de zomer van 2014 met duizenden terroristen triomfantelijk in Irak hun intocht deden (afgeleverd met behulp van de Turkse geheime diensten (MIT), samen met zware wapens, betaald door Saoedi-Arabië!)? De Russen hebben nu onmiddellijk de installaties van Al Qaïda en van Ahrar Al-Sham vernietigd. Ahrar Al-Sham is de organistaie van de moslimbroeders die niet het gevolg is van de zogenaamde Syrische burgeroorlog (zoals de Franse president Hollande uitkraamde) maar die vooraf opgericht was om de oorlog tegen Syrië te beginnen. In het N., het centrum en het O. van Syrië hebben de Russen depots van munitie en brandstof, wagenparken, commandocentra en onderaardse bunkers van rebellen vernietigd. Het hoofdkwartier van de IS in Raqqa wankelt en duizenden IS-strijders vluchten in allerijl of schuilen in moskeeën. Rusland gaat samen met het Syrische leger en Iran systematisch verder. Omdat ook onze streek (Homs-Hama-Yabroud) aangepakt wordt, leven wij even in een verhoogde staat van paraatheid. Er is niet direct gevaar voor ons, maar we moeten toch erg voorzichtig blijven. Ondertussen blijkt dat de grote chef terrorist van heel deze streek al uitgeschakeld is (moet later nog wel bevestigd worden). De Russische tussenkomst vertoont in ieder geval vastberadenheid, eensgezindheid, duidelijkheid en wettelijkheid. Zij opereren zeer efficient en in volkomen samenwerking met de wettige Syrische regering en haar leger. Hierbij worden alle groepen geviseerd die Syrië blijven uitmoorden en verwoesten, door wie ze ook gesteund zijn, en alles verloopt volgens internationaal recht en het handvest van de Verenigde Naties. Is alles positief? Ja en neen. Indien de grootmachten, die al vijf jaar alles gezet hebben op de val van Syrië, hun rebellengroepen in verhouding van de aanvallen van de Russen gaan bewapenen, wordt de toestand nog veel erger. Ook kunnen ze mogelijk doen wat ze tot heden zo dikwijls gedaan hebben, nl. een grote catastrofe veroorzaken (zoals de massale gifgasaanval in Ghouta of het neerhalen van het Maleisisch vliegtuig MH17...) waarvan ze de schuld zonder moeite aan Rusland kunnen geven. Op die wijze zouden ze een apocalyptische oorlog kunnen uitlokken. Hopen en bidden maar dat de Russische beer zijn opruimingswerk al grotendeels gedaan heeft vooraleer het onthutste westen (en de Bilderberggroep) zijn volgende vernietigingsronde heeft voorbereid.

    De reactie van het westen blijft niet uit. O, ze zijn allemaal toch zo bezorgd om Syrië. “Russische luchtaanvallen zijn een recept voor catastrofe” verklaart Obama en hij kan best gelijk krijgen als hij zou bedoelen “voor mijn catastrofe”. Turkije, dat gans de rijke provincie van Aleppo zo goed als vernietigd heeft, is “erg bezorgd” omdat het nu zijn verwoestingen niet meer in alle vrijheid kan verder zetten. Russische vliegtuigen blijven het Turkse luchtruim schenden, wat voor Turkije bijna een oorlogsverklaring waard is. En Jens Stoltenberg, secretaris generaal van de NAVO huppelt onmiddellijk en graag mee, maar zal hopelijk uiteindelijk zijn verstand gebruiken en thuis blijven. De Russen hebben meteen Turkse officieren die illegraal in Syrië opereerden gedood en ze lijken niet van plan de terroristenkampen op de grens door de vingers te zien. Cameron noemt het Russisch optreden een “verschrikkelijke vergissing” omdat het er naar uit ziet dat ook alle door het westen gesteunde terroristengroepen zware klappen zullen krijgen. Rusland heeft aan Amerika gevraagd de informatie die zij hebben over de IS door te spelen, wat Amerika geweigerd heeft. Dit maakt voldoende duidelijk dat Amerika niet wil dat Rusland de IS opruimt. Als het westen zo bekommerd was om het Syrische volk, waarom worden dan de verstikkende sancties nog altijd niet opgeheven? En Saoedi-Arabië, de kampioen en lievelingsvriend van het westen, heeft warempel de oorlog verklaard aan Rusland, Iran en Syrië.

    Hiermee is tevens duidelijk geworden dat de grote waarden van het westen (VS-Israël, Europa en bondgenoten) tot vier herleid zijn: huichelarij, leugen, innerlijke verdeeldheid en vooral russofobie. Ook het artikel van onze “diplomatieke redacteur bij VRT-Nieuws” staat bol van deze “onwaarden” (“Het stof van de Russische bombardementen”, 5.10.2015). Die man weet nog altijd niet dat de zogenaamde “bomvaten” waarmee de Syrische regering haar eigen bevolking zou bombarderen pure westerse propaganda zijn. Dat diezelfde bron zogenaamd fotomateriaal (van 25 sept.!) verspreidde om aan te tonen dat de Russen de Syrische bevolking bombardeerden (dus vóór de eerste Russische acties!), weet hij blijkbaar ook niet. De UNO heeft inderdaad deze berichten verspreid maar heeft achteraf toch eerlijk toegeven dat het bedrog was en dat zij de berichten niet voldoende hadden gecontroleerd. Geen enkel staatshoofd of regering is volmaakt. De Syrische regering en president hebben er echter voor gekozen om niet de oliebronnen in de uitgestrekte woestijn te beschermen maar de bevolking. Daarom hoeven zij door een buitenlandse mogendheid niet te worden beschermd of “in het zadel gehouden”. Dat zal het volk zelf wel doen, dat nu met een overweldigende meerderheid leger en regering steunt. Er is wel hulp nodig in de strijd tegen de terroristen, die het land overspoelen. En het zijn de leugens die het westen de vrijheid geven om deze terroristen te blijven aanmoedigen. Iedere dag doen deze groepen hier onschuldig bloed vloeien. Elke dag worden er burgers en Syrische soldaten, die ook maar gewone miliciens zijn, door hen ontvoerd, gedood en verwond. Vele jongens, die de gevechten overleven, hebben zware wonden, missen een oog, een voet, een arm. Ook allen die nu openlijk het Syrische land en volk verdedigen of beschermen, worden systematisch verdacht gemaakt en hun leven is niet zelden in gevaar. Ondertussen gaan onze journalisten maar verder met het verspreiden van de “politiek correcte monsterleugens”. Meer dan zestien eeuwen geleden protesteerde Augustinus al tegen de leugens en het bedrog die hem werden opgedrongen: “Wat ik aanklaag is de wijn van de dwaling die ons in die bekers te drinken werd aangereikt door dronken leermeesters; en als we niet dronken kregen we slaag en we hadden geen gelegenheid om bij een nuchtere rechter in beroep te gaan” (Belijdenissen I, XVI, 26). Laten we het ondeskundig en gewetenloos geklungel van onze media blijven aanklagen, totdat ze zich aan de kant van de lijdende Syrische bevolking scharen!
    P. Daniël

    09-10-2015 om 18:38 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fors verlies voor regeringspartijen

    In een peiling van VTM en Het Laatste Nieuws lijdt de rechtse federale regeringscoalitie aanzienlijk verlies, vergeleken met de verkiezingsuitslag van 2014. 

    Wat de Nederlandstalige partijen betreft, verliest N-VA 3,8% en 5 zetels. CD&V behoudt haar aantal zetels maar verliest 0,9%. Open VLD moet 3,2%  en 2 zetels inleveren.

    De sociaaldemocraten van SP-A winnen 0,3 % en behouden hun aantal zetels. Groen groeit met 0,4 % en wint 1 zetel. PvdA wint 1,3 %.

    De grootste winst is voor Vlaams Belang dat 4,6% stijgt en maar liefst 5 zetels wint.

    09-10-2015 om 15:17 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Standaard bakt het bruin

    De zelfverklaarde kwaliteitskrant De Standaard (als abonnee moet ik erkennen dat de krant geregeld wel kwaliteit brengt), bakte het bruin bij de berichtgeving en de commentaar omtrent de vakbondsbetoging. Of moet ik zeggen: donkerblauw. Soit. Bruinblauw.

    Meer dan 100.000 mensen die op straat komen, is voor De Standaard de frontpagina niet waard. Binnenin: twee kolommetjes (lengte: 1/3 van een pagina), weinig zeggende foto's. Maar wel een totaal irrelevante foto van wat brandende rommel op de grond, waaraan zwaar bewapende politieagenten zich lijken te warmen. Waarschijnlijk om te kunnen schrijven dat 'betogingen slechts herinnerd voor de vandalenstreken van enkele tientallen heethoofden'.

    In dezelfde editie wordt veel ruimer aandacht gegeven aan een ruzie tussen de Staatsveiligheid en de Politie, aan het Linkebeekcircus, aan het overnamebod van biergigant AB InBev en aan een aantal superrijke voetballers.

    De commentaar van Bart Sturtewagen is van een ondraaglijke lichtheid en stuitend eenzijdig antivakbond en pro rechtse regering. De enige wapens waarover de werknemers beschikken, nl. manifestatie en staking worden als niet meer van deze tijd beschouwd. Het gros van de betogers komt uit de ambtenarij en de overheidsbedrijven, aldus onze alleswetende journalist (hij heeft de 100.000 betogers gevraagd of ze in overdienst werken of niet). 

    Daarmee deelt Sturtewagen ook een stevige sneer uit naar de ambtenaren. En hij wordt klaarblijkelijk zo meegesleept door zijn sympathie voor deze hardvochtige neoliberale regering en door zijn misprijzen voor de protesterende werknemers, dat hij uit het oog verliest dat het gros van de Standaardlezers wel eens ambtenaren zouden kunnen zijn. 

    Schieten Sturtewagen én De Standaardbonzen zichzelf niet in de voet door zo neerbuigend te schrijven over het belangrijkste segment van hun lezers?

    09-10-2015 om 09:39 geschreven door Gust Adriaensen


    08-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Week van de Fairtrade
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Van 7 tot 17 oktober 2015 vieren we de 14e editie van de Week van de Fairtrade in België.
    Deze begint, volgens de traditie, de eerste woensdag van oktober en duurt 10 dagen lang met evenementen en activiteiten in jouw gemeente, jouw bedrijf, jouw supermarkt en jouw winkel.

    Wat gebeurt er tijdens de Week van Fairtrade en hoe kan ik deelnemen?


    Als consument: in je supermarkt, zoek naar het blauw-groene Fairtrade label en kies voor deze eerlijke producten. Supermarkten zoals Carrefour, Delhaize, Colruyt en Lidl zetten hun Fairtrade assortiment in dek kijker. Merken zoals Ethiquable, Rombouts, Belvas en veel andere bieden producten met eenzelfde prijs-kwaliteit verhouding.

    Als ouders: je kinderen krijgen de kans deel te nemen aan een grote scholenactie. Via aantrekkelijk lesmaterialen leren ze heel wat bij over Fairtrade. En hun klas kan ‘Faire klas 2015-2016’ worden. Hieraan zijn een heleboel leuke prijzen verbonden! Help hen om deel te nemen via www.fairtradeatschool.be

    Als werknemer: moedig je bedrijf aan om een Havelaar te winnen. Dit is een erkenning voor bedrijven die structureel Fairtrade producten consumeren op de werkvloer.

    08-10-2015 om 21:41 geschreven door Gust Adriaensen


    06-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Politieke discussie is waardediscussie'

    Professor Herman De Dijn:

    De politieke discussie is een waardediscussie of zou dat toch moeten zijn. Wat staat bij ons centraal? Is het de rijkdom van zoveel mogelijk individuen, of veeleer solidariteit met wie niet (meer) kan meedoen aan de concurrentieslag? Is het concurrentie met privézenders of degelijke publieke informatie en discussie gebaseerd op vrijheid van denken?

    Het is perfect mogelijk zich een maatschappij voor te stellen van allemaal actieve, ondernemende individuen, gericht op een kaliteitsvolo leven en ondersteund door een overheid die helpt de concurrentiepositie te vrijwaren en zelfs te verbeteren. Een dergelijke maatschappij is al in de literatuur beschreven (door onder meer Michel Houellebecq). Een dergelijke maatschappij is eigenlijk geen maatschappij, het is een woestenij.'

    06-10-2015 om 12:59 geschreven door Gust Adriaensen


    05-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Vlaams gezin verliest tot 1.300 euro per jaar'

    Het ACV berekende het inkomensverlies door de regeringsbesparingen.

    Voor de berekeningstool worden verschillende profielen (man, vrouw, gezinssituatie, pensioen enz.) gehanteerd. Hieronder kan u een aantal simulaties overlopen. U kan ook de berekening voor uw eigen situatie ook zelf maken op de website van het ACV.

    https://acv-flash.be 

    05-10-2015 om 16:51 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Auteur Jos Vandeloo overleden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jos Vandeloo, auteur van o.a. 'De Muur' en 'Het Gevaar' is op 90-jarige leeftijd overleden.

    05-10-2015 om 13:25 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Antwerpse bestuurscoalitie verliest 3 zetels

    In een recente peiling verliest de rechtse Antwerpse bestuurscoalitie 3 zetels. N-VA verliest 2 zetels, net als CD&V. Open VLD wint 1 zetel.

    Aan de andere kant van het politieke spectrum houdt SP-A stand met 11 zetels, Groen wint fors en haalt 9 zetels en PVDA valt terug op 3 zetels.

    05-10-2015 om 12:43 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Badpakken

    Zoek de verschillen en overeenkomsten tussen de westerse badpakken en de boerkini's.











    05-10-2015 om 11:09 geschreven door Gust Adriaensen


    03-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nederlandse kindjes welkom in Antwerpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Schepen Kenis van Antwerpen zal heel graag in aangepaste outfit de Nederlandse kindertjes die aanhanger blijven van de echte Zwarte Pieten, verwelkomen in 't Stad.

    03-10-2015 om 20:38 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opendeurdag abdij Postel 4 oktober van 14 u. tot 17 u.

    Zondagnamiddag 4 oktober. Een zonovergoten Postel. De eeuwenoude norbertijnenabdij zet haar deuren voor u open. Maak kennis met dit historisch en religieus erfgoed.

    En er is zoveel meer. Een wandeling op het uitgestrekt binnenplein en door de kruidentuin. Een Postel drinken. Een boterham met abdijkaas eten in Den Beiaard...

    De (spirituele ) kers op de abdijtaart mag zeker niet ontbreken: van 18 uur tot 18.30 uur de vespers bijwonen in de romaanse abdijkerk. Gewoonweg doen!

    ---------------

    -Aanmelden aan de glazen deuren van het Kontaktcentrum (gastenverblijf) tussen 14 uur en 16.30 uur

    -Rondgang in de abdij aan de hand van een foldertje

    -Film over het Postelse abdijleven in de Norbertuszaal (in de buurt van het kruidenlabo)

    -Vespers in de romaanse abdijkerk van 18 uur tot 18.30 uur

    --------------------------------------







    03-10-2015 om 18:10 geschreven door Gust Adriaensen


    02-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/20

    Vrijdag 2 oktober 2015

    Een verheugend bericht

    Op 4 september schreven we over onze dorpsfilosoof en vriend in Qleiaat, Libanon: sigaret in zijn rechterhand en in zijn linkerhand altijd hetzelfde busje pepsi, gevuld met whisky. We vernemen nu dat sinds de ontmoeting die we beschreven, het busje pepsi steeds minder whisky bevat. Hij heeft zich aangesloten bij de charismatische groep en is aan een andere en betere levenswijze begonnen. De whiskygigant verloor een belangrijke klant. Dank U, Heer Jezus, dat Gij door uw Geest en met behulp van het getuigenis van vrienden en onze schamele contacten, die man zo geraakt hebt dat hij zelf nu een ware apostel wordt van U.

    Hoop en pijn

    Dat er in Damascus een tweedaagse georganiseerd is van het Syrian Youth Congres zouden we niet eens geweten hebben als niet een Antwerpse student ons hierover een enthousiast verslag stuurde. Hij is al vanaf het begin van de oorlog een trouwe mede-strijder, samen met andere jongeren van het Europese solidariteitsfront. Hij had ons graag komen bezoeken maar dat bleek niet mogelijk te zijn. Hij voegt er echter bij:. “Maar wees gerust, mijn weg leidt me nog tot bij jullie !” Welkom. Wel is hij tot in Ma’aloula geraakt en schrijft dat zijn hart weende bij het zien van zoveel barbaarse vernielingen. Anderzijds was hij verheugd dat de regering er zoveel aan doet om alles te herstellen. Verder was hij onder de indruk van het getuigenis van een christelijke soldaat van het Syrische leger, die zijn leven opoffert voor zijn volk. Dit jeugdcongres heeft ook een eindverklaring opgesteld o.m. om de medialeugens te blijven ontmaskeren. En dat blijft een prioriteit omdat de meeste westerse politici en journalisten blijkbaar menen zich te moeten gedragen als een zak die door de wind in de heersende richting kan geblazen worden. Ook onze Belgische eerste minister meent in de UNO te moeten verklaren dat de Syrische president weg moet. Tegen de wil van het Syrische volk in, heeft ook hij de pretentie te denken dat hij Syrië moet besturen. Wat zou hij er van denken indien bijvoorbeeld de president van Togo naar de UNO reist om te zeggen dat België dringend Michel moet afzetten? Onze Antwerpse vriend zat in een veel gezonder gezelschap in Damascus. Deze jeugd heeft al een volgende .samenkomst voorzien in Moskou.

    En uit Moskou komt nu nog goed nieuws. Het doel van de westerse leiders tot heden was: de regering van de Syrisch Arabische Republiek en zijn democratisch gekozen president omverwerpen om chaos te scheppen en nieuwe machtsverhoudingen te krijgen. Verdeel en heerst. Op een week tijd hebben alle westerse leiders, met tegenzin of niet, hun kap moeten keren. Ze hebben laten verstaan dat de afzetting van de president nu niet direct meer moet. We danken dit aan Poetin, de man die vanaf het begin consequent de soevereiniteit van het Syrische volk en land heeft verdedigd. Hij is in contact gebleven met allen die Syrië wilden vernietigen en is er in geslaagd volgens internationaal recht een coalitie te vormen die niet in schijn maar in werkelijkheid het terrorisme wil bestrijden en de lijdensweg voor het Syrische volk echt kan beëindigen. Rusland, Iran, China, in samenwerking met de Iraakse en Syrische regering hebben nu een verbond bereikt, waarbij de vijanden van Syrië zich noodgedwongen zullen moeten neerleggen. Er is geen andere oplossing voor de crisis, zegt Poetin, dan samenwerken met de Syrische regering en haar bestuursorganen versterken. Tegelijk voegt hij de daad bij het woord, terwijl ook Iran en China hun hulp aanbieden. Hiermee willen overigens deze landen ook zichzelf verdedigen. Er zijn al 3.500 Chinese islamisten (Ouïghouren) in Syrië aan het vechten om daarna naar China te trekken in de moslimprovincie Xinjiang. Eveneens staan duizenden Russische islamisten klaar om aan de ontwrichting van Rusland te beginnen en in Oekraïne hebben ze al een goede uitvalbasis. In Oekraïne werd immers al een zogenaamde “regering van de Krim in ballingschap” opgericht. Het is de gewone tactiek om een land te ontwrichten. En denk maar niet dat ze van plan zijn Europa over te slaan!

    Er is eigenlijk wereldwijd een strijd .aan de gang tussen twee vormen van samenleving. Enerzijds de opvatting van een vrije moderne staat waar de verschillende etnische, religieuze en politieke groepen in respect voor elkaar samenleven. Anderzijds de ideologie van de moslimbroeders, die al vanaf het begin van de vorige eeuw streven naar het herstel van het Ottomaanse kalifaat, zogenaamd om de islam te verdedigen. Hun ideologie is evenwel een wetboek van gruwelijkheden, een “godsdienst” zonder God en zonder menselijke waardigheid. Het is een samenleving van polygamie, onderdrukking van de vrouw, slavernij en gedwongen kindsoldaten. Het is deze moslimbroederschap die door westerse machthebbers gebruikt en gesteund werd (wordt) om te vechten in Afghanistan, Joegoslavië en de “Arabische lente” te beginnen in Tunesië, Egypte, Libië, Syrië. De Arabische staten die nu de grote bondgenoten van het westen zijn, zijn allemaal polygaam. De Arabische staten die door het westen nu worden uitgemoord en vernield met behulp van deze moslimbroederschap waren eerder vrije, moderne, welvarende staten waar mensen voorheen in harmonie konden samenleven en waar vrouwen gerespecteerd worden.

    De kans is groot dat het initiatief van Poetin de beweging van de moslimbroeders, door de westerse leiders gesteund, verder zal verzwakken. Er is hoop voor het Syrische volk. Laten we bidden opdat het westen op zijn stappen terugkeert en zich aansluit bij de nieuwe coalitie die werkelijk het terrorisme zal bestrijden. Voordat Rusland één bombardement had uitgevoerd werden er al tientallen video’s verspreid die wilden bewijzen dat Rusland burgers doodt. Zelfs de UNO is hierin getrapt maar heeft zich langs zijn woordvoerder later toch wijselijk verontschuldigt en toegegeven dat het medialeugens waren. Het is wel waar dat Rusland niet zo naïef is om onderscheid te maken tussen Daech en de andere zogenaamde “gemodereerde” rebellen. Vandaar de panische schrik van het westen die hun dierbare rebellengroepen nu in gevaar zien komen. Een van de hardnekkigsgte vijanden van het Syrische volk, senator John McCain heeft gesmeekt om de “gematigde” rebellen van afweergeschut te voorzien om de Russische vliegtuigen neer te halen. Die tijd is nu echter, gelukkig voorbij. Zowel de Syrische als de Iraakse regering hebben al hun dankbaarheid en goedkeuring betuigd om de acties van Rusland.

    Tegelijk blijft de pijn voortduren. Iedere nieuwe aanslag, ontvoering en moord voegt zich bij het lijden van een volk en een land dat al grotendeels uitgemoord en verwoest is. Telkens opnieuw vernemen we het pijnlijke verhaal van families en jongeren die, moe gevochten, zich gedwongen voelen om toch nog het land te verlaten. Ze zien voor hun kinderen nog steeds geen uitkomst in de nabije toekomst, terwijl de onveiligheid hun leven dagelijks blijft bedreigen. Zo komen ze er toe al hun middelen te besteden voor een vlucht uit het land, waarbij ze de immense risico’s er bij willen nemen. Zij voegen zich uiteindelijk bij de half miljoen vluchtelingen die dit jaar al naar Europa getrokken zijn. We kunnen de christenen alleen maar aanmoedigen om toch hier te blijven. Moge er vlug een ommekeer komen en de nieuwe coalitie snel de veiligheid herstellen.

    De peiler van de westerse politiek in het Midden-Oosten

    Van de bedevaart naar Mekka zijn dit jaar vele honderden pelgrims niet meer teruggekeerd. Het is hun reis van de dood geworden. Op 11 september stierven er al 107 toen een grote bouwkraan neerstortte. Volgens het Libanese dagblad Al Diyar kwam Mohammad ben Salman Al Saoud, de zoon van de koning van Saoedi-Arabië et vice-prins-erfgenaam op 24 september met een indrukwekkende escorte van meer dan 350 veiligheidsagenten, 200 soldaten en 150 politieagenten zich een weg banen, tegen de stroom in van de massa pelgrims in Mina om zijn rituele “steniging van de duivel” te kunnen volbrengen. De enorme chaos die hierop volgde zou aan honderden pelgrims het leven kosten. Aanvankelijk werd gemeld dat er 769 doden zouden zijn maar de optelsom van de doden van de verschillende landen ligt veel hoger. Dinsdag gaf het ministerie van volksgezondheid van Saoedi-Arabië op zijn website het getal van 4.173 slachtoffers, een getal dat enkele uren daarna weer verdween. Er blijft veel onduidelijkheid en geheimzinnigheid rond deze tragedie. Iran heeft al laten weten dat niemand van de families van de 239 Iranese doden wil dat zij in Saoedi-Arabië begraven worden. Terwijl de overheid van Saoedi-Arabië de schuld van de katastroof aan de pelgrims geeft, wijst Iran op de onbekwaamheid, laksheid en onwil van de Saoedi’s, die de beveiliging van deze grootste bedevaart aan een Israëlische organisatie (G4S) schijnt toevertrouwd te hebben.

    Voor het “goddelijk koninkrijk” van Saoedi-Arabië is een mensenleven niet veel waard. Dit jaar werden reeds 79 mensen ter dood veroordeeld. De 20 jarige Ali Mohammed al Nimr werd al in 2011 ter dood veroordeeld op grond van getuigenissen die onder marteling werden afgenomen. Hij heeft het ongeluk de neef te zijn van een imam die het regime bekritiseert en werd veroordeeld om publiek te worden onthoofd, gekruisigd en uitgestald tot zijn lichaam vergaan is.

    Saoedi-Arabië past de extreme koranverzen van de zogenaamde periode van Medina nauwgezet toe, waardoor moslims aangespoord worden om niet–moslims te bedriegen, te beliegen, te bestelen en te vermoorden waar ze maar kunnen. Deze bloedige dictatuur en kampioen van de meest barbaarse schendingen van de mensenrechten en van de waardigheid van de vrouw, werd door de UNO aangesteld om vanaf 21 september voorzitter te zijn van de Raad van de Mensenrechten. Protest hiertegen kon niet baten. Saoedi-Arabië is immers als hoofdfinancier van het wereldterrorisme voor New York en Tel Aviv de meest geschikte partner voor hun “nieuw Midden-Oosten”. En ook voor Frankrijk is er in Saoedi-Arabië geen vuiltje aan de lucht. Frankrijk tracht nu zijn eigen misdaden tegen de menselijkheid in Syrië toe te dekken met behulp van een schijnproces tegen de Syrische president. Het hoopt dat er nog genoeg politici en journalisten zijn met een zo gedrogeerde geest dat ze nog geloven in de weldaden van de westerse imperialisten en hun rebellengroepen om alle schuld te geven aan de Syrische president en het leger, dat trouw het volk blijft beschermen.

    Saoedi-Arabië vertegenwoordigt een wereld die moordenaars tot eervolle weldoeners weet te verheffen en onschuldige slachtoffers zonder moeite kan aanklagen en bestraffen als misdadigers. Toch zijn er grenzen. In Beiroet werd op 29 september een Arabisch volkscomité opgericht om het Saoedi’s regime over heel de lijn te boycotten: politiek, economisch, cultureel ... Het comité bestaat uit schrijvers, intellectuelen uit de universitaire wereld, politici, journalisten en zakenmensen. Een oud Vlaamse spreekwoord zegt: “De kruik gaat maar zolang te water totdat ze breekt.” Het is nu genoeg geweest.

    P. Daniel

    02-10-2015 om 18:14 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kledijpolitie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Parlementslid Hendrik Vuye, in betere tijden hoogleraar aan de Université de Namur, werpt zich de laatste tijd op als een expert in oirbare kledij, in het bijzonder wat de zwempakken betreft.

    Vuye vindt het dragen van een zgn. boerkini maar niks. Wat meer is, hij reageert er furieus tegen. Want, aldus in betere tijden professor Vuye, 'je moet je aan de minimale voorwaarden houden die in de samenleving gelden'.

    Tja. Ik breek me al een tijd het hoofd over wat die minimale voorwaarden zouden kunnen zijn. En in het bijzonder wat de minimale voorwaarden zijn waaraan kledij moet voldoen en nog specifieker wat de  minimale voorwaarden zijn waaraan badpakken moeten voldoen, en of er een verschil geldt voor het gebruik van een badpak in een zwembad of in zee.

    Kan parlementslid Vuye geen lijst(je) publiceren met die minimale voorwaarden, zodanig dat de mensen, moslim of christen, hindoe of boeddhist, agnost of atheïst, of gewoonweg vuyist, weten waarmee ze rekening moeten houden?

    Zal Vuye de lengte van de broeken, de maten van de bh's, de oppervlakte te bedekken of te ontbloten vlees, nauwkeurig bepalen? En zal hij dat alles in een wet gieten die geen interpretatie openlaat en waardoor de dragers van kledij die niet aan Vuyes voorwaarden voldoen, eventueel van straat of uit het bad geplukt kunnen worden door de kledijpolitie onder commando van in betere tijden professor Vuye, en gestraft kunnen worden?

    Vele mensen storen zich mogelijk ook aan andere badpakken dan de door kledijspecialist Vuye geviseerde boerkini's en zeker ergeren ze zich aan de lijven die zich in die pakken vertonen. Om nog niet te spreken over de grenzeloze ergernis bij 'de' mensen over wat er op de catwalks soms te zien is en waarvan de bleke imitaties nu en dan te zien zijn bv. op de Antwerpse Meir. 

    Een goed advies aan al die zich ergerende Vlamingen: doe je beklag bij Hendrik Vuye, de man die ooit hoogleraar was aan de Université de Namur en nu  het bannen van de boerkini beschouwt als de zingeving en het doel van zijn leven. Een superkledijflik als het ware.

    02-10-2015 om 11:47 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hart boven hard
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hieronder vindt u de inleiding van de Tweede Alternatieve Septemberverklaring van 'Hart boven hard'. Maak kennis met deze burgerbeweging via www.hartbovenhard.be.

    ---------------------------------------------------------------

    Tweede Alternatieve Septemberverklaring

    We hadden het in 2014 beter dan in 1914, beter dan in 1954, beter dan in 1974 en zelfs beter dan in 1994. Dat leerde onze minister-president ons vorig jaar in zijn Septemberverklaring. Zelf kijken wij op de snelweg van deze uitzonderlijke tijden liever door de voorruit dan in de achteruitkijkspiegel. Een ongeluk is gauw gebeurd. En wie echt vooruitziend is, kan er niet naast kijken: het is tijd voor een afslag, voor een nieuw spoor, een nieuwe bestemming.

    Wat zien we vandaag? Gezag en sturing van bovenuit moeten het steeds meer afleggen tegen het brede initiatief van onderuit. Naast supermarkten ontstaan zelfvoorzienende volkstuinen. Naast grote mediagroepen winnen bloggers in aanzien. Naast traditionele politieke partijen is er de groeiende invloed en aantrekkingskracht van vele burgerinitiatieven. Ook het veilige onderscheid tussen ‘autochtonen’ en ‘allochtonen’ is ingehaald door hoe onze steden evolueren. De Rode Duivels zijn het nieuwe gelijk.

    Enthousiast staat een nieuw horizontaal model te dringen om het oude verticale model naar de kroon te steken. ‘Samen’ wint het van ‘ieder voor zich’, zo zien we in vele deel-initiatieven en in de brede sociale beweging, op internet en bij nieuwe bedrijfjes. De effecten van deze ontwikkelingen zijn nog onduidelijk, er is nog veel chaos. Maar er loopt één rode draad door: de drang om de mens weer centraal te stellen, bevrijd van de dwingende structuren die hem vervreemden van zichzelf.

    ------------------------------------------------------------

    02-10-2015 om 08:18 geschreven door Gust Adriaensen


    01-10-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Gewetensbezwaar is een recht'

    Paus Franciscus:

    'Gewetensbezwaren hebben is een recht dat deel uitmaakt van elk menselijk recht. En als iemand anderen niet toelaat gewetensbezwaarde te zijn, miskent hij een recht. Het gewetensbezwaar moet in elke juridische structuur geïntroduceerd worden. Als een ambtenaar een menselijke persoon is, heeft hij ook dat recht.'

    01-10-2015 om 19:47 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De agressie van een 'omhooggevallen' wetenschapsfilosoof
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Je kon er donder op zeggen. Nadat De Standaard ene John Vandaele positieve dingen had laten schrijven over paus Franciscus, moest er natuurlijk een tegengeluid weerklinken. Aangezien moraalfilosoof Etienne Vermeersch al zo goed als helemaal verdwenen en vergeten is, gedumpt door de media, werd ene Maarten Boudry, wetenschapsfilosoof aan de UGent, van stal gehaald. In het vooruitzicht op het verschijnen van zijn boek (die reclame toch) 'Illusies voor gevorderden. Of waarom waarheid altijd beter is', mocht hij zijn agressie tegen paus en Kerk in een artikel met de titel 'De nostalgie van een 'groene' paus, eens goed botvieren.

    Het is in vroegere artikels van Boudry al gebleken. Deze 'wetenschapsfilosoof' verliest alle zelfbeheersing, heeft geen remmen meer (toch wel uiterst merkwaardig voor een 'filosoof'), wanneer het over christendom, paus en Kerk gaat. Dan was Vermeersch een erg aimabele man en ernstige wetenschapper.

    Boudry kan niet anders dan schoorvoetend de bekommernis van de paus om klimaat en milieu én zijn ideeën over de mens als 'goede rentmeester', appreciëren.

    Maar dat Franciscus bezuiniging bepleit, economische groei hekelt, tegen de grootsteden fulmineert, de hebzucht, het consumentisme, de wegwerpcultuur en de teloorgang van de familiewaarden aanklaagt, dat alles gaat onze duidelijk neoliberale kapitalistische wetenschapsfilosoof te ver. En ook, oei oei, de, volgens Boudry, 'obscene rijkdom van zijn instituut' en zijn 'pertinent verzet tegen geboortebeperking en anticonceptie', krijgen uiteraard hun obligate vermelding.

    Boudry rijgt de gratuite beweringen aan elkaar, van bewijslast ligt de filosoof duidelijk niet wakker. Als hij dan nog -speelt primitieve jaloersheid wellicht mee?- een sneer kan uitdelen aan een beroemdheid als Naomi Klein en een eenvoudige Vlaming als John Vandaele, die 'zich verdringen om het kazuifel van de paus te kussen', dan kan allicht de dag van Maarten Boudry, wetenschapsfilosoof aan de UGent, niet meer stuk. Misschien wacht Boudry vol ongeduld op de kans om ooit eens hetzelfde te doen.

    Is het relevant te vermelden dat in de ranking van Times Higher Education de UGent zonder Boudry, hoger zou staan? Nee. Net zoals bv. de volgens Boudry 'obscene rijkdom' van het Vaticaan, relevant is voor de beoordeling van paus en christendom.

    01-10-2015 om 09:33 geschreven door Gust Adriaensen


    30-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Pesten gemeengoed op de werkvloer'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Paul Verhaeghe (°5 november 1955) is van opleiding klinisch psycholoog, van vorming psychoanalyticus. Zijn eerste doctoraat (1985) handelde over hysterie, zijn tweede (1992) over psychodiagnostiek. Hij werkt als gewoon hoogleraar aan de universiteit van Gent. Sedert 2000 gaat zijn belangstelling vooral naar de invloed van maatschappelijke veranderingen op psychologische en psychiatrische moeilijkheden.

    In de Britse kwaliteitskrant The Guardian schrijft Verhaeghe dat het economisch neoliberalisme het slechtste in ons naar boven gehaald heeft.

    'Pesten was vroeger iets van op de speelplaats, nu is het gemeengoed op de werkvloer.'

    30-09-2015 om 11:23 geschreven door Gust Adriaensen


    29-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Armste 20 procent van huishoudens verliest 525 euro

    Het samenwerkingsverband 'Decenniumdoelen 2017' berekende zelf de impact van de geplande overheidsmaatregelen, zowel de besparingen als de gunstige maatregelen.

    Een alleenstaande ouder met 1 kind die met een leefloon rond moet komen, zal op jaarbasis 668,47 euro verliezen.

    Voor een koppel met 2 jonge kinderen zou dat oplopen tot 912 euro.

    Gepensioneerden zouden het met 187,02 euro minder moeten stellen.

    Voor de armste 20 procent van de huishoudens zou het gemiddeld om 525 euro gaan.

    29-09-2015 om 18:24 geschreven door Gust Adriaensen


    28-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tegen het consumentisme en de wegwerpmaatschappij

    In een toespraak tijdens zijn bezoek aan Philadelphia (VS) sprak paus Franciscus zich krachtig uit tegen het 'consumentisme' en de 'wegwerpmaatschappij'.

    Hij zei:

    'Consumentisme bepaalt wat belangrijk is, gaat in tegen verbintenissen en heeft weinig te maken met menselijke relaties. Het resultaat is dat wij onze maatschappij veranderd hebben in een enorme multiculturele etalage, alleen maar gericht op de smaak van sommige consumenten, terwijl zovele anderen slechts de kruimels eten, die van de tafel van hun meesters vallen.'

    28-09-2015 om 15:12 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Uitmuntende latinist'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In haar column in De Standaard beklaagt barones Mia Doornaert, die in de krant steevast bedeeld wordt met de titel 'onafhankelijk expert in internationale betrekkingen', zich over de teloorgang van het Latijn in het Frans middelbaar onderwijs.

    In het laatste zinnetje, als een soort van uitsmijter, schrijft ze dat die achteruitgang van het Latijn en de 'latinitas' (ook bij ons), mee 'het pessimisme verklaart van de uitmuntende latinist die Bart De Wever is'.

    Nog los van het feit dat het binnen de context van haar column totaal irrelevant is, er op het einde nog vlug De Wever bij te sleuren, deed me vooral het etiket 'uitmuntende latinist' de wenkbrauwen fronsen.

    Een 'latinist' is namelijk iemand die de Latijnse taal- en letterkunde beoefent en kent.

    Waarop Doornaert steunt om te schrijven dat De Wever de Latijnse taal- en letterkunde beoefent en kent, en dan nog op een uitmuntende wijze, blijkt uit niets.

    Bart De Wever is historicus van opleiding . Hij heeft eerst twee jaar rechten geprobeerd, maar zonder succes. Uiteraard heeft hij in de humaniora en in zijn universitaire studies de Latijnse taal en letterkunde leren kennen, maar sindsdien is hij er niet meer mee bezig geweest.

    Of vindt onze 'onafhankelijke expert in internationale betrekkingen' het gebruik, ondertussen ook al weer een hele tijd geleden, van Latijnse citaten (plukklaar te vinden in bv. de Dikke van Dale), door De Wever, voldoende om hem een 'uitmuntende latinist' te noemen?

    28-09-2015 om 09:26 geschreven door Gust Adriaensen


    26-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Solidariteit is onvoorwaardelijk'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De toespraak van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, bij de opening van het academiejaar, was een pareltje. Inhoudelijk en stilistisch.

    Torfs handelde uitsluitend over de vluchtelingencrisis. Hij benaderde die crisis vanuit een realistische én christelijke (ook al gebruikte hij dat woord niet), positieve invalshoek.

    De rector speelt graag met taal. Hij houdt van de verrassende wending, de boutade, de gevatte formulering, de paradox. En vooral beheerst hij de kunst van de (zelf)ironie, die soms op de rand van het sarcasme balanceert.

    Spijtig dat de media niet meer aandacht besteedden aan deze toespraak.Klaarblijkelijk is het pessimisme, de rancune, het populisme, de nauwelijks verdoken vreemdelingenhaat en -angst, het platte electoralisme, dat sommige toppolitici tegenwoordig tentoonspreiden, interessanter voor de Vlaamse gazetten.

    De realistische en positieve benadering van Torfs, verpakt in een vlot en sprankelend Nederlands, is daarbij vergeleken een ware verademing.

    Ik heb enkele citaten uit een heel dik boeket hieronder bijeengebracht.

    ---------------------------------------------------------------------------------

    -Deze openingstoespraak gaat over de universiteit. Dus laten we het over de vluchtelingencrisis hebben.

    - Solidariteit is, wanneer mensen in nood verkeren, onvoorwaardelijk. Als je zelf enigszins kan zwemmen,   schiet je iedere drenkeling ter hulp, wie hij of zij ook is. Je gaat geenszins na, alvorens tot de actie over te gaan, of het toevallig niet je schoonmoeder is die in het water ligt te spartelen.

    - Recht en moraal mogen in een rechtsstaat niet samenvallen. Het moet juridisch mogelijk blijven moreel te falen, anders moeten we dringend meer gevangenissen bouwen.

    - Beledig vluchtelingen dus niet door hen heilig te verklaren. Ze hebben het recht zichzelf te blijven. Enkel een minderheid van ons stervelingen is heilig, ondanks de democratiseringsgolf die paus Johannes Paulus II op gang bracht. Zelfs enkele professoren werden bij vergissing gecanoniseerd.

    - De KU Leuven is dus nadrukkelijk solidair met de vluchtelingen. Niet met woorden, omdat hulp aan vluchtelingen geen keuze is maar een noodzaak, geen prestatie maar een plicht.

    - Vlaanderen herstelde bijzonder moeizaam van de trek naar het Noorden ten gevolge van de religieuze conflicten in de zestiende eeuw, toen we Joost van den Vondel en Frans Hals verloren. De vraag is zelfs of we er op intellectueel en cultureel vlak al volledig van hersteld zijn.

    - We moeten eerlijk zijn, en in alle rust durven toe te geven dat vluchtelingen in eerste instantie geld kosten. Voor de opvang, het onderwijs, de integratie in onze samenleving. Dat laatste is trouwens iets waar we nooit bijzonder goed in waren. Ook niet als mensen op onze eigen vraag naar Europa kwamen.

    - Of moeten de sterkste schouders de lasten dragen, waarbij wij ons uitsloven die sterkste schouders op zulke manier te definiëren dat het zeker niet de onze zijn?

    - Voor alles willen we als universiteit een positieve boodschap brengen. We verkeren niet in crisis. Natuurlijk krijgen we te weinig geld, dat weet de minister ook wel als ze in het eigen hart kijkt. Ze is tenslotte katholiek opgevoed, de twee.

    - De KU Leuven, universiteit voor wie niemand een vreemdeling is

    - Geef kritiek op uw universiteitsbestuur, zowel terechte als onterechte, want een mens beschouwt vaak als onterecht wat hem niet welgevallig is.

    26-09-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    25-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Wees niet bang voor vreemdelingen'

    In zijn toespraak tot het Amerikaanse congres zei paus Franciscus: 

    'Mensen van dit land zijn niet bang voor vreemdelingen, omdat de meesten onder ons ooit vreemdelingen waren. Blijf gastvrij en streef steeds naar menselijkheid, rechtvaardigheid en broederschap."

    25-09-2015 om 08:27 geschreven door Gust Adriaensen


    23-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opendeurdag abdij Postel 4 oktober van 14 u. tot 17 u.

    Hieronder vindt u de integrale versie van het artikel dat abt Frédéric Testaert publiceerde in Kerk&Leven:

    --------------------------------------

    'In het kader van het Jaar van het Godgewijde Leven zet de Abdijgemeenschap van Postel haar deuren open om u kennist te laten maken met het norbertijner kloosterleven.

    Bij aanmelding aan de glazen deuren van het Kontaktcentrum (gastenverblijf) ten laatste om 16.30 u. ontvangt u een infoblaadje voor de rondgang door de gemeenschappelijke ruimtes op het gelijkvloers. Na de rondgang kan u een dvd bekijken in de Norbertuszaal over het dagelijks kloosterleven in Postel. Om 18 u. is er gelegenheid om samen met de abdijgemeenschap het avondgebed (vespers) te bidden.

    2015 is wel een heel bijzonder jaar voor de norbertijnengemeenschap van Postel, en wel om drie redenen:

    -900 jaar gelden maakte Norbertus in Xanten een bekering door tot een vurig christelijk leven. Op één dag wordt hij diaken en priester gewijd. Als rondtrekkend prediker komt hij het Noord-Franse Laon terecht, in het dal van Prémontré. Hier sticht hij de orde van de norbertijnen of de premonstratenzers. Kort nadien wordt hij benoemd tot aartsbisschop van Maagdenburg (vroegere Oost-Duitsland). Hij sticht ook daar kloosters van wie de priesters zich o.a. inzetten in de parochiepastoraal. In 1134 overlijdt Norbertus in Maagdenburg. Ten tijde van het protestantisme wordt zijn graf overgebracht naar de abdijkerk van Strahov in Praag, waar het zich nog steeds bevindt. Kort nadien wordt Norbertus door de Kerk heilig verklaard. De contrareformatie maakt hem tot patroon van de eucharistische aanbidding en plaatst de monstrans met het heilig Sacrament in zijn handen.

    -875 jaar geleden werd het klooster van Postel gesticht als een afhankelijke priorij van de Abdij van Floreffe (nabij Namen, werd opgeheven ten tijde van de Franse revolutie en is momenteel college van het bisdom). Fastradus van Uitwijk (bij 's Hertogenbosch) had zijn gronden geschonken aan de abt van Foreffe met het oog op de oprichting van een 'godshuis' voor reizigers en handelslieden.

    -400 jaar geleden werd het klooster van Postel zelfstandig en verheven tot abdij, met Rumoldus Colibrant als eerste abt. Naar hem werd het VVV-kantoor, gevestigd in de voormalige portierswoning, vernoemd.

    Momenteel telt de abdijgemeenschap van Postel 28 leden, van wie er 18 in de abdij wonen en 10 buiten als pastoor of meewerkend priester in een parochie.

    De abdijgemeenschap van Postel blijft geloven in de toekomst, die in de handen van God ligt. Zij staat nog steeds open voor jonge mannen die geïnteresserd zijn in het norbertijner kloosterleven vandaag!

    Geboeid door Jezus, de Verlosser, en Zijn evangelie, volgzaam aan de Heilige Geest, zoals Jezus' moeder, Maria, zetten norbertijnen zich in voor de komst van het Rijk Gods, naar het voorbeeld van de heilige Norbertus: edelmoedig, vreugdevol en eensgezind, vanuit de eucharistie, als trouwe zonen van de Kerk, door ons bidden en werken, door ons leven met elkaar, dag in dag uit. Dat is onze roeping, misschien ook de uwe...Heilige Norbertus, bid voor ons.

    Abt Frédéric Testaert'

    ----------------------------------------------------------------

    Praktisch:

    -zondag 4 oktober

    -aanmelden glazen deuren Kontakcentrum van 14 u. tot 16.30 u.

    -avonddienst (vespers) abdijkerk: 18 u. tot 18.30 u.

    ---------------------------------------------------------------

















    23-09-2015 om 18:52 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wij zijn allemaal migranten/vluchtelingen (2)

    In de loop der eeuwen verlieten talloze Vlamingen hun geboortestreek en zochten ze hun geluk en veiligheid in andere landen.

    Enkele voorbeelden.

    In de 16de eeuw weken duizenden protestanten, vaak de topmensen van cultuur en economie, uit naar Nederland.

    Tegen het einde van de Belgische kolonisatie van Congo, verbleven er 80.000 Belgen in dat land.

    Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vluchtten 1,5 miljoen Belgen naar de buurlanden.

    In de 19de eeuw was er een emigratiestroom van België naar Frankrijk. Na 1850 vormden de Belgen de grootste groep vreemdelingen in Frankrijk.

    Tienduizenden Belgen weken in de 19de en 20ste eeuw uit naar de VS en Canada. Het Red Star Linemuseum in Antwerpen vertelt u daar meer over.







    23-09-2015 om 08:16 geschreven door Gust Adriaensen


    22-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wij zijn allemaal (afstammelingen van) migranten/vluchtelingen

    Het behoort tot de basiskennis van de geschiedenis: migratie is er altijd geweest. Soms massaal, vaak in kleine groepen. Nu eens was er een vermenging met de oorspronkelijke bewoners zonder veel problemen, dan weer werden de autochtonen massaal en hardhandig verdreven.

    Enkele voorbeelden. Voor onze tijdrekening bewoonden Keltische stammen onze streken. Dan kwamen de Romeinen eraan. De Keltische cultuur en taal verdwenen naar de uiterste westrand van Europa. Vanaf de 4de, 5de eeuw was er de Grote Volksverhuizing. Germaanse stammen, zelf opgejaagd door de Hunnen, vielen vanuit het oosten het West-Romeinse Rijk binnen.

    In de middeleeuwen vonden heel wat welstellende, vooral Italiaanse, handelaars de weg naar de florerende steden in het Graafschap Vlaanderen, waar zij nog rijker werden. Spanjaarden bleven hier hangen, Oostenrijkers , Fransen en Duitsers lieten hun sporen en afstammelingen na.

    In de 20ste eeuw haalden onze regeringen tienduizenden Italianen, Turken en Marokkanen naar hier om het werk te doen waarvoor 'autochtone' arbeidskrachten ontbraken of waarvoor wij onze neus ophaalden/ophalen.

    De conclusie kan niet anders zijn dan: ieder van ons is een mix van al die migranten, veroveraars of vluchtelingen, die in de loop der eeuwen naar onze streken zijn afgezakt en hier zijn gebleven.  

    22-09-2015 om 09:22 geschreven door Gust Adriaensen


    21-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rik Torfs en Heist-op-den-Berg

    Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, hield tijdens de opening van het Academische Jaar in Leuven, een boeiende en rijke toespraak, waarin hij uitsluitend handelde over de vluchtelingen.

    In zijn redevoering komt volgend fragmentje voor, waarmee hij de relativiteit van het vluchtelingenprobleem voor ons land goed onder woorden brengt:

    'Voorlopig zijn het geen miljoenen mensen die Afrika en het Midden-Oosten voor Europa verruilen. Dit jaar worden er 41.500 asielaanvragen verwacht, het inwoneraantal van Heist-op-den-Berg, inclusief Hallaar, Pijpelheide en Zonderschot.'

    Ik ben er zeker van dat vele lezers en toehoorders zich even de vraag hebben gesteld: hoe komt het dat de rector Heist-op-den-Berg en enkele deeldorpen een vermelding waard acht?

    Ongetwijfeld spelen klank en retrogehalte van deze oer-Kempense plaatsnamen een rol voor de taal- en ironiegevoelige Rik Torfs.

    Maar hij gaat met die vermelding ook terug naar zijn roots. De rector werd weliswaar geboren in Turnhout maar hij groeide op in Heist-op-den-Berg en studeerde er ook aan het plaatselijke college tot hij voor de laatste jaren van de humaniora verkastte naar het Sint-Gummaruscollege in Lier. 

    En zo is het te verklaren dat Rector Magnificus de namen van het wat verstedelijkte Heist-op-den-Berg en van de nog altijd landelijke kerkdorpen Hallaar, Pijpelheide en Zonderschot, liet weerklinken in de Rector Piet de Someraula van de Leuvense Alma Mater

    21-09-2015 om 19:08 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'God wil een arme Kerk'

    Paus Franciscus hield een indrukwekkende toespraak tijdens de vesperdienst in de kathedraal van Havana. De ingetogen en verzorgde gebedsdienst kabbelde rustig voort tot paus Franciscus besloot om de aanwezigen wakker te schudden. "Voor vandaag had ik een lange homilie voorbereid," opende de paus. "Maar ik geef die nu aan kardinaal Ortega, zodat hij hem kan kopiëren en verspreiden."

    Daarna gaf hij een aangrijpend commentaar op de gelezen schriftpassages en het verhaal van de rijke jongeling, waarin armoede en barmhartigheid centraal stonden. Met zijn preek zette de Latijns-Amerikaanse paus meteen op indrukwekkende wijze de krachtlijnen uit voor het 'Jubeljaar van de Barmhartigheid', dat in het najaar start. "Moge de Heer ons de genades schenken die in ons hart zijn gezaaid: armoede en barmhartigheid. Want daar ontmoeten wij Jezus."

    Paus Franciscus herhaalde dat God een arme Kerk wil en riep de aanwezige priesters, religieuzen en seminaristen op om allereerst armen en de zwaksten te dienen. "In de ogen van de wereld vergooien religieuzen hun leven, maar indien zij dienen, in het bijzonder diegenen die eenzaam of ernstig ziek zijn, dan dienen zij God op de best mogelijke manier. Huizen waar barmhartigheid heerst, zijn de plaatsen waar God het sterkste zichtbaar is."

    21-09-2015 om 16:29 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De schapensaga

    'Meerderheid moslims zal niet slachten', klinkt het in de gazetten.

    Voor die conclusie wordt gesteund op het feit dat er in de slachthuizen voorlopig veel minder inschrijvingen zijn dan vorig jaar.

    Nog afgezien van het feit dat de 'conclusie' dan ook slechts 'voorlopig' kan zijn, laten de media en de instanties die het kunnen weten, na te vermelden hoeveel schapen er in de aanloop naar het offerfeest verhandeld zijn.

    Komt dat aantal ongeveer overeen met het aantal inschrijvingen in de slachthuizen of niet?

    Los van de m.i. overdreven en opgeklopte commotie omtrent 'het onverdoofd slachten', bezondigen de media en een aantal instanties zich eens te meer (bewust?) aan gedeeltelijke en selectieve berichtgeving. 

    21-09-2015 om 09:44 geschreven door Gust Adriaensen


    20-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen."Belastingkrediet voor asielzoekers afschaffen is ongrondwettelijk"
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Volgens fiscaal expert professor Michel Maus is het ongrondwettelijk om het belastingkrediet voor asielzoekers af te schaffen. Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) opperde dat voorstel in het programma "De vrije markt". Maus meent dat het zou het neerkomen op discriminatie. Het kabinet van de minister spreekt dat tegen.

    Waarover gaat het? Asielzoekers worden ingeschreven in een wachtregister. Vanaf dat moment moeten ze een aangifte doen in de personenbelasting. En hoewel de meesten onder hen geen beroepsinkomsten hebben, krijgen zij dan ook recht op fiscale aftrekken. "Met andere woorden: de fiscus gaat hen bepaalde sommen uitbetalen in het kader van hun aangifte, meestal zonder dat daar inkomsten bijhoren. Dat lijkt me zeer onlogisch", vindt Vanovertveldt.

    De N-VA-minister wijst erop dat afschaffen van de fiscale aftrekken voor asielzoekers ook in het regeerakkoord staat ingeschreven. Volgens hem moeten in de huidige crisis de weinig beschikbare middelen zo efficiënt mogelijk worden ingezet. Hij schat de opbrengst van de maatregel op enkele tientallen miljoenen euro's.


    "Het is het een of het ander"


    Volgens fiscaal expert Michel Maus zal het echter heel moeilijk zijn om dat in de praktijk om te zetten. "Al wie in België woont, is automatisch een Belgische belastingplichtige en moet dus belasting betalen, ongeacht of men in het bevolkingsregister is ingeschreven en ongeacht of men al dan niet erkend is als asielzoeker", zegt hij. "Het pure feit dat men in België woont is genoeg."

    Maus heeft het over een bedrag van maximaal 430 euro per kind dat de asielzoekers kunnen terugkrijgen via de fiscale aftrek. Hij benadrukt dat het systeem voor iedereen op dezelfde manier moet toegepast worden. "Het is het een of het ander. Ofwel belast men die mensen en dan moet men ze ook de voordelen geven. Ofwel doet men dat niet en dan is men aan het discrimineren, en dan zal er een grondwettelijk probleem opduiken."

    Ik kan me niet indenken dat er op het kabinet van de minister van Financiën of bij de top van de fiscus, niemand te vinden is, die Van Overtveldt erop kan wijzen dat professor Maus wel eens gelijk kan hebben.

    De vraag is dan: waarom lanceert Van Overtveldt dergelijk voorstel, waarover wellicht nog maar weinig gehoord zal worden?

    Voor mij is het duidelijk. Van Overtveldt past de tactiek van zijn partij toe: iets publiek op tafel gooien, grondwettelijk of niet, humaan of niet, waarvan men weet dat er zeer weinig kans is dat het gerealiseerd zal worden, maar waarvan men overtuigd is dat het vele mensen aanspreekt in hun aversie en hun angst voor vluchtelingen.

    Pure electorale doelstellingen dus.

    20-09-2015 om 13:55 geschreven door Gust Adriaensen


    19-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opendeurdag in de abdij van Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In het kader van het jaar van het Godgewijde Leven, organiseert de abdij van Postel een opendeurdag op zondag 4 oktober, tussen 14 en 17 uur. Aanmelden gebeurt aan de glazen deuren van het Kontaktcentrum (tot 16.30 uur).

    Na de rondgang in de abdij, aan de hand van een infoblaadje, kan men een dvd gaan bekijken in de Norbertuszaal over het Postelse kloosterleven.

    Om 18 uur kan men de vespers (30 minuten) van de abdijgemeenschap in de abdijkerk bijwonen.

    Allen van harte welkom!

    19-09-2015 om 14:52 geschreven door Gust Adriaensen


    18-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië


    X/18

    Vrijdag 18 september 2015

    Ahmer en Filip

    Op zaterdag 5 september vierde de St. Michael-parochie van Qâra haar patroonsfeest met een feestelijke eucharistie, voorgegaan door de bisschop, waarbij abouna Georges en ik assisteerden. Het is voor hen als een jaarlijkse kermis (oorspronkelijk: “kerkwijdingsmis”!). Onze gemeenschap had de byzantijnse gezangen extra goed geoefend en heeft de dienst waardig mee opgeluisterd. We hadden daarna vooral aandacht voor hen die de voorbije tijd door een bijzonder lijden betroffen werden. Maanden geleden hebben we al gesproken over Ahmer, de afgestudeerde veearts die nu legerdienst deed. Bij de verdediging van een ziekenhuis viel hij met zijn kameraden in een hinderlaag van rebellen. Hoewel hij niet op de lijst van de doden stond en ook niet op de lijst van de ontvoerden, aanvaardde ieder na enkele weken dat hij gedood was. We misten nu Ahmer, die een goede vriend geworden was en bij feesten ook altijd in de diensten aanwezig was. We wilden de moeder uitdrukkelijk ons meeleven en gebed betuigen. Het viel ons evenwel op dat zij er zo ontspannen en zelfs gelukkig uit zag. Zij blijft immers hopen dat haar zoon nog leeft. En inderdaad, enkele dagen later kwam het bericht dat hij nog leeft, maar zich in een streek bevindt die nog door rebellen wordt belaagd. De hoop dat hij eens bevrijd zal worden is zeer groot. Wil daarvoor bidden.

    Zondagavond vierden we in de gemeenschap het grote feest van de overwinning van het heilig Kruis. Na de plechtige vespers volgde een processie op het voorplein, waarna zegening met gewijde olie en plechtige afsluiting. Traditioneel wordt dan een brandstapel gemaakt en een vuur ontstoken ter ere van het Kruis. Enkele christelijke gezinnen met een aantal jongens en meisjes namen deel. Al vlug werd het achteraf een volksfeest in open lucht met zang en muziek. Ondertussen werd een maaltijd klaar gemaakt waarvan we allen genoten op het grote voorplein. Wanneer het feest op zijn einde liep liet een van de jongens van Qâra op zijn gsm een foto zien van zijn vriend Filip, die nu als soldaat gesneuveld is. De jongen wilde priester worden. Hierdoor ontsnapte hij aan legerdienst. In een droom zag hij Jesus die hem uitnodigde het volk te verdedigen en hij begreep . dat het nu zijn plicht was de soldaat te worden. Zijn moeder verzette zich heftig, maar hij wilde toch eerst soldaat worden. Nu is hij door rebellen gedood. Hij heeft het offer van zijn leven gebracht voor anderen, een ware priester.

    Een rabbi die de trappers verliest

    Een rabbi meent dat de Messias maar komt als Edom helemaal gevallen is. En jawel, hij weet het zeker, Edom dat is Europa en het christendom, dat nu door de islam zal verpletterd worden. “Ik stel u dus de vraag: is het goed nieuws dat de islam Europa overspoelt? Het is excellent nieuws, dat de komst van de Messias aankondigt. Excellent nieuws.” De naam van de Talmoedische rabbi wordt niet vermeld noch op Salon beige, noch op l’Observatoire de la christianophobie. Deze rabbi maakte zijn boodschap wereldkundig op 12 september van het jaar 2015 na Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld!

    Stukjes hemel in de hel van de oorlog

    We ontvingen de “Lettre d’Alep nr. 23” van 8 september 2015 van dr. Nabil Antaki over de activiteiten van de “Blauwe Maristen”, met foto’s uit Aleppo. De meest sprekende is wellicht die van een kleine jongen, hoofdje en rechterarm helemaal in het verband, maar met een aanstekelijke glimlach. Inmiddels is deze brief te vinden op internet (Syrie: Banalisation de l’horreur. Dénonciation des crimes commis et les souffrances des Syriens, mondialisation.ca 10 september 2015). Ziehier een omschrijving van de inhoud met enkele letterlijke vertalingen.
    Wanneer we steeds weer over de gruwelen in Syrië berichten, dreigt het gevaar dat het banaal nieuws wordt en we er ongevoelig voor worden. Aan de waterputten van de openbare tuinen, kerken en moskeeën staan eindeloze rijen mensen te wachten om hun flessen te vullen. De overheid is verplicht geworden een programma op te stellen voor een minimum aan watervoorziening, met behulp van de 80 bestaande putten voor de 2 miljoen inwoners van Aleppo. Er is in feite water genoeg, de reservoirs zijn vol en het waterpeil is voldoende hoog. Het zijn echter “de gewapende groepen van uw (westerse) regeringen” die zorgen dat het water weg loopt en niet in de waterleiding voor de bevolking terecht komt. Een jaar geleden hebben velen van jullie in de media geprotesteerd. Nu het blijft voortduren, praat niemand er nog over. Af en toe krijgen we een uur elektriciteit. Twee jaar geleden, toen we vier uur per dag kregen, hebben jullie geprotesteerd tegen “deze gewapende groepen van uw regeringen”. Sindsdien is het veel erger, maar is het banaal nieuws geworden. Een jaar geleden zijn de barbaren begonnen onze archeologische sites in Irak en Syrië te vernietigen, het erfgoed van de mensheid, de herinnering aan onze geschiedenis. Sommigen hebben geprotesteerd. Sindsdien worden alle schatten van Syrië vernietigd en niemand zegt nog iets. Jullie hebben geprotesteerd toen enkele westerlingen onthoofd werden. Zij waren echter niet de eersten, er waren al honderden Syriërs onthoofd en velen zijn nog gevolgd. Het is banaal, men onthoofd een mens zoals men een schaap slacht. Ongeveer een jaar geleden hebben “ze” honderden christenen en Yezidi’s ontvoerd in Irak. Jullie waren verontwaardigd en uw leiders hebben geprotesteerd met forse verklaringen. Sindsdien hebben “ze” in Syrië honderden christenen, Assyriërs in Hassaka en in Quariatayn ontvoerd. Het lijkt niet de moeite hiertegen te reageren. Als men protesteert voor vrouwen die als slavinnen verkocht worden, kan men wel bezig blijven... De bevolking en bijzonder de christenen ontvluchten Syrië, ze hinderen jullie, ze hadden maar thuis moeten blijven. Wel, als zij jullie zo hinderen, denk dan eens tweemaal na vooraleer ge in hun land een oorlog gaat ontketenen. Zij zijn geen migranten die bij jullie welvaart komen zoeken, zij ontvluchten dood en vernieling. Stop hier met oorlog voeren en ge zult de stroom vluchtelingen zien ophouden. Deze mensen willen veel liever thuis blijven. Tegenover zoveel miserie, lijden, doden, verwoestingen en drama’s willen wij, de Blauwe Maristen (Maristes Bleus) niet met gekruiste armen blijven zitten. “Wij klagen aan, wij trekken de aandacht, wij weigeren het onaanvaardbare, wij protesteren, wij informeren en handelen” . Sommige families hebben Syrië illegaal verlaten om Europa te bereiken. Wij hebben hen geen lessen te geven of verwijten te maken. Het is al een hele prestatie dat zij het gedurende vier en een half jaar uitgehouden hebben.

    Ongeveer zes weken geleden hebben wij een oproep gelanceerd om ons te helpen bij het oplossen van de crisis van het water. Drie bevriende westerse organisaties hebben onze oproep edelmoedig beantwoord. We hebben 3 camionettes kunnen kopen en uitrusten met reservoirs voor 1000 à 2000 liter water met een pomp en een kleine generator. We hebben ook reservoirs gekocht van 250 liter die we geplaatst hebben bij vluchtelingenfamilies. Zo hebben we een nieuw programma gelanceerd: “Ik heb dorst”. Uit een put bij een kerk halen we meermaals per dag water om het te verdelen. Ons project “een druppel melk” verdeelt melk of melkpoeder aan alle kinderen onder de 10 j. met de erkentelijkheid van de ouders die hun kinderen normaal zien opgroeien ondanks de oorlog. We blijven ook maandelijks voedselpakketten en kleding uitdelen. We geven onderdak aan honderden families. Wij komen tussen in chirurgische operaties of hospitaalkosten voor hen die geen middelen van bestaan hebben. We blijven ’s middags warme maaltijden uitdelen. Er zijn nog allerlei programma’s zoals vakantiekampen voor kinderen om hen de oorlog te doen vergeten.

    Ziehier wat dr. Nabil Antaki aan Europese en Amerikaanse burgers wil zeggen:
    “Verlies vooreerst niet uw vermogen van verontwaardiging tegenover het Syrische drama en het lijden van de Syriërs, klaag de barbaarse daden aan, wordt deze gruwel niet gewoon, vermijd dat de herhaling ervan deze daden gaat banaliseren, verklaar u solidair met hen die honger lijden, die dorst lijden, die ziek zijn of gewond, gevlucht, onderweg of op zee. Beschouw de vluchtelingen als menselijke wezens die de oorlog en de dood ontvluchten en niet als migranten die bij u welvaart komen zoeken. Wees edelmoedig van hart en gastvrij. Vervolgens, informeer u, vecht tegen de valse informatie door bepaalde media, zet uw verkozenen en verantwoordelijken onder druk om hun politiek te veranderen, om een politieke oplossing mogelijk te maken van dit Syrische drama en nog te redden wat gered kan worden van het Syrische sociale weefsel. En alleen daarna, geef edelmoedig om te helpen en te verlichten.”

    Ons besluit is dat vele westerse politici en journalisten de band met de echte werkelijkheid in Syrië totaal verloren hebben. Ze blijven nog steeds de leugens herhalen die vier en een half jaar geleden als rechtvaardiging moesten om Syrië te ontwrichten. Ziehier nog een doordenker:
    “De miserie in onze wereld wordt veroorzaakt enerzijds door de economische politiek van de imperialistische grootmachten en anderzijds door de oorlogen die de grondstoffen willen controleren. Het gaat er nu om deze miserie te stationeren aan de rand van de rijke landen. We beleven een van de vele ontsporingen van het ultra-liberalisme: de winst privatiseren en de lasten socialiseren” (Saïd Bouamama, Le discours sur les réfugiés syriens: un analyseur, mondialisation.ca, 15 september 2015)
    P. Daniel

    18-09-2015 om 17:45 geschreven door Gust Adriaensen


    17-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Leonard Nolens heeft de vijfjaarlijkse poëzieprijs van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde gewonnen voor zijn bundel 'Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen' (2011).

    -------------------------------------

    Uit die bundel volgend titelgedicht:

    ------------------------------------

    Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen.
    Zeg dat wij kinderen maken ’s nachts
    Om ze ’s ochtends zachtmoedig te kraken, zeg
    Aan de zoon als hij dwarsligt aan tafel en zingt
    Om met liedjes zijn honger te stillen, zeg

    Dat wij de muziek uit zijn mond zullen nemen,

    Dat wij hem klein zullen krijgen met melk
    En slaag, met zuurverdiend brood en examens.
    Zeg dat zijn dorst de manieren moet leren
    Van ons, een dwergvolk van vaders en moeders.
    Wij hebben geen noten op onze zang.

    17-09-2015 om 10:26 geschreven door Gust Adriaensen


    14-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niemand tot last zijn ?

    Interview met Marc Desmet, arts en jezuïet, in De Standaard van 12 september:

    'Als er één ding is dat we hier steevast horen, dan is het: ik wil niemand tot last zijn. Maar zodra je op de wereld komt, ben je anderen tot last. Ook wanneer je om euthanasie vraagt. Je moet een arts vinden die bereid is om het te doen, je familie moet ermee om kunnen. Doe niet alsof je een ander niet tot last bent. Je mag tot last zijn. Maar blijkbaar willen we dat niet meer.'

    'We voeden onze kinderen op met de boodschap dat ze vooral onafhankelijk moeten zijn. We vertellen hen ook dat alles kan, als ze maar willen. Falen of niet perfect zijn, komt dan hard aan. We zijn het niet meer gewoon om gefrustreerd te geraken. De volheid van het leven overheerst. Ik verkies de vol-ledigheid: zoals onze ademhaling gaat het leven op en neer. Het is vol en ledig tegelijk.'

    14-09-2015 om 12:39 geschreven door Gust Adriaensen


    12-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Is er nog plaats voor Hongarije in de EU?

    De manier waarop Hongarije optreedt tegen de vluchtelingen, is een beschaafd land onwaardig.

    Een triest en walgelijk hoogtepunt wordt bereikt in de beelden waarop te zien is hoe Hongaarse politieagenten hulpeloze, uitgehongerde en wanhopige vluchtelingen achter een draadversperring 'voeren'. Zoals dierentuinbewakers in de zoo de dieren voeren, gooien de agenten voedselpakketjes over de versperring in de samengedrumde massa haveloze vluchtelingen.

    Klaarblijkelijk is de Hongaarse regering helemaal vergeten hoe na de opstand van 1956, honderdduizenden Hongaarse vluchtelingen in West-Europa, ook in ons land, met veel medeleven en inzet  werden opgevangen.

    Is er voor een regering die zich zo barbaars en tegen alle Europese waarden en regels in, gedraagt, nog wel een plaats in de Europese Unie?

    ---------------------------------

    Klik op onderstaande link.

    http://cdnapi.kaltura.com/html5/html5lib/v2.34/mwEmbedFrame.php/p/1893081/uiconf_id/29488141/entry_id/1_xrx7qec3?wid=_1893081&iframeembed=true&playerId=kaltura_player&entry_id=1_xrx7qec3&flashvars[streamerType]=auto&&wid=1_kcb08yj3#

    12-09-2015 om 09:58 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beke: 'N-VA vergiftigt de publieke opinie'

    Beke, voorzitter CD&V:

    ‘Je kunt niet enerzijds aan burgemeesters vragen om extra opvangplaatsen te voorzien en anderzijds als partij de publieke opinie polariseren en vergiftigen’.

    Beke hekelt de dubbele tong waarmee N-VA volgens hem spreekt wanneer het over vluchtelingen gaat.

    (De Standaard)

    12-09-2015 om 09:42 geschreven door Gust Adriaensen


    11-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    X/17

    Vrijdag 11 september 2015

     

    Woestijnstorm

     

    We hebben drie dagen onder het stof gezeten. Donderdag klaarde het een beetje op. Er was geen zon, maar een fijne mistlaag met stof, dat overal doordrong, ook in onze kamer. En als de zon in de namiddag toch even te zien was, leek ze eerder op de maan, een witte ronde vlek zonder uitstraling. Niemand heeft dit hier ooit meegemaakt en we hebben al veel stormweer gekend. Het was als een afgezwakte versie van de sprinkhanenplaag voor de uittocht van het joodse volk uit Egypte. Je kon met je vinger overal een boodschap schrijven. Hier zegt men dat het meeste zand van Saoedi-Arabië komt, waar ook de meeste terroristen vandaan komen. Eén troost: in Saoedi-Arabië schijnen nu ook de meeste bekeringen tot het christelijk geloof plaats te vinden.

    De westerse media zagen in de zandstorm nog iets positiefs, in de zin van: “de woestijnstorm heeft het voordeel dat het leger niet kan bombarderen”. Het leger kan de terroristen niet bombarderen zodat deze laatsten vrij hun gruwelen kunnen verder zetten en nieuwe gebieden innemen. Echt goed nieuws (voor IS), menen onze media.

     

    Ongeduldig wachten op de kaarsenmachines

     

    In juni van   dit jaar maakten we in Libanon kennis met twee machines om kaarsen te maken en we leerden de stiel. Wegens de vele stroomonderbrekingen zijn kaarsen erg in trek. Er zijn organisaties die al beloofd hebben alles op te kopen wat we zullen produceren. We wilden aanvankelijk in Libanon al beginnen. Daarna wilden we met de machines naar Syrië komen, maar telkens daagden er onvoorziene moeilijkheden op. Nu is eindelijk alles in orde om de machines naar hier te brengen.   We zullen zelf beginnen met de kaarsenproductie om dan zeer vlug meerdere werknemers te kunnen inschakelen, zodat zij voor het onderhoud van hun eigen gezin kunnen zorgen en niet op de vlucht moeten.   Het uitdelen van voedsel, klederen en hulpgoederen blijft verder gaan, maar steeds meer wordt gewerkt aan het scheppen van werkplaatsen. Het gaat langzaam maar zeker. En er is nog veel nood. Alvast willen we de weldoeners hartelijk danken omdat ze ons in staat stelden deze twee machines te kopen. We hopen u volgende week hierover al meer te kunnen vertellen.

     

    De slachtoffers van de ‘vrienden van Syrië”

     

    Wij willen onze waardering uitspreken voor alle mensen, individuen zowel als groepen, die met oprechte edelmoedigheid hulp willen geven en daarbij creatieve, menswaardige oplossingen bieden aan vluchtelingen. Zolang we echter de werkelijkheid niet onder ogen willen zien, zal het alleen maar erger worden. Het gaat hier immers om een eorganiseerde misdaad. De vluchtelingen zijn de slachtoffers van de bewuste misdaden van de landen die zich in het begin tegen Syrië hebben gekeerd. En deze misdaden gaan in volle vaart verder. Op 5 september werd in Parijs een manifestatie gehouden, zogenaamd in solidariteit met de vluchtelingen. In feite was alles georganiseerd door de zogenaamde “oppositie”, die niets anders wenst dan Syrië verder vernietigen om het over te leveren aan de westerse machthebbers. Dus: nog meer vluchtelingen.

     

    Vluchtelingen zijn er altijd geweest en zullen er altijd blijven. Bovendien is het een mensenrecht om in vrijheid te kiezen en elders te gaan leven en werken. Toch is hetgeen we nu zien gebeuren in Europa mensonwaardig. Tienduizenden hebben maar één wens: de dood ontvluchten. Daarbij komen velen om door uitputting, verstikking, verdrinking of worden welbewust vermoord. De media tonen uitvoerig deze tragedie. Wij willen evenwel de oorzaak blijven aanklagen: een welbewuste georganiseerde misdaad. De Franse president, François Hollande heeft nog eens in één zin alle monsterleugens over Syrië herhaald: De Syrische president is de schuld van alles, hij moordt zijn volk uit! Over de door het westen gesteunde terroristen en Daech spreekt hij niet. En “de vluchtelingen” kunnen nog een handje toesteken. Als de “bevriende” landen er in lukken hun terroristen ongemerkt tussen de vluchtelingen te schuiven, kunnen ze die willekeurig inzetten tegen de landen van hun keuze. Als men de vluchtelingenstroom wil stilleggen moeten we ophouden met deze misdaden en de monsterleugens aanklagen. Op 24 februari 2012 startte de club van de zelfverklaarde “vrienden van Syrië” (o.a. VS, EU, Saoedi-Arabië, Qatar, Turkijke, Frankrijk...) met de bedoeling systematisch Syrië te ontwrichten. Ze vergaderden in Tunesië, Turkijë, Doha, Londen, Parijs...). China en Rusland dankten voor de uitnodiging maar namen wijselijk niet deel. Laten zij nu maar een club oprichten van de “vrienden van de slachtoffers” van deze misdadige groep.

     

    De kleine Aylan Kurdi

     

    Wanneer alle westerse media op minder dan twee dagen tijd eenzelfde emotionele foto tonen en commentariëren, kun je al vermoeden dat dit beeld niet alleen goede gevolgen kan hebben maar ook misbruikt kan worden. Aylan Kurdi, een Syrisch jongetje van 3 jaar is blijkbaar verdronken en ligt op 2 september met zijn gezichtje in het zand op het strand van Ali Hoca, Bodrum, Turkije. Een hartverscheurend en emotioneel beeld. Laten we vooraf ons oprecht medeleven betuigen met het onbeschrijfelijke lijden van de ouders en de familie van dit kindje, indien het allemaal waar is wat de media willen tonen.

     

    De weredlwijd verspreidde foto was blijkbaar maar de helft. Het tweede deel van de foto toont Turkse paramilitairen waarvan een fotograaf, en verderop enkele mensen die aan het pootje baden zijn. Dat er gemanipuleerd is, wordt duidelijk al je ziet dat het kind loodrecht op de golven ligt. Het kan nooit op die wijze aangespoeld zijn. Een lichaam wordt door de golven gedragen en met de richting van de golven aangespoeld. Het kind is dus zo gelegd voor de foto. (Zie Thierry Meyssan, La fausse “crise des réfugiés, Réseau voltaire, 7 september 2015) . Alle moderne oorlogen werden gerechtvaardigd door emotionele monsterleugens. Collin Powel laat een gasfles ontploffen en maakt er een video van om te tonen dat Irak chemische wapens gebruikt. President Busch spreekt van de Iraakse werelddreiging van massavernietigingswapens. Onze NAVO toont een kolonel Kadhaffi die zijn volk gaat uitmoorden. En voor de Syrische president werden video’s voorzien van een man die baadt in het bloed van zijn eigen volk. De media staken deze leugens dan keurig in een journalistiek jasje. Ondertussen kon iedereen weten dat Irak, Libië, Syrië welvarende landen waren met een harmonieuze samenleving... tot het westers imperialisme er een hel van maakte, met de hulp van de hoger vermelde leugens.

     

    Als een weerhaan op de kerktoren

     

    Onze meest gezaghebbende journalisten volgen voorbeeldig de politiek correcte lijn. We hebben vorige maal al een antwoord gegeven op het artikel van Mark Van de Voorde (De xenofobe reflex is alom zichtbaar). Sommigen meenden dat ik de lauwheid van een dergelijke journalistiek niet genoeg heb aangetoond. En ze hebben gelijk. Eigenlijk is dit artikel als een strooppot met wat de openbare opinie graag heeft: onze westerse samenleving is zo goed en aantrekkelijk dat iedereen erbij wil zijn, ja onze westerse samenleving met alle waarden van het ogenblik zijn in volle opgang. Geweldig hé. Het bewijs: kijk maar eens naar de tienduizenden vluchtelingen uit het Midden-Oosten die plots ons paradijs ontdekt hebben. Wees maar niet bang van vreemdelingen (“xenofobe reflex” maakt journalistiek meer indruk), zij bewijzen immers ons groot gelijk. Ziedaar een ideale tekstschrijver voor een eerste minister die zich voorbereidt op de volgende verkiezingen... als een weerhaan op de kerktoren.

     

    Een politiek correcte topdiplomaat

     

    Een model van rationeel en diplomatisch plan krijgen we van een van onze meest gezaghebbende politici, Mark Eyskens, professor-emeritus, ex-premier minister en nu minister van staat: Tien voorstellen voor het vluchtelingenprobleem (deredactie.be, 7 september 2015). Hij begint met wat bij de mensen het meest leeft: het aangespoelde lijkje van Aylan, de misdaad van de mensensmokkelaars en het gebrek aan solidariteit. Zo trekt hij deskundig de aandacht van de mensen. Dan neemt hij de gelegenheid waar om de nationalistische partijen eens goed de mantel uit te vegen en daarbij de superioriteit van zijn partij en andere partijen te laten schitteren, omdat ze geïnspireerd zouden zijn door christelijke (?), humanistische, sociale en liberale waarden. En tenslotte rollen zijn tien logische voorstellen op perfect diplomatische wijze van de band: (1) onderling bindende afspraken maken, (2) billijke verdelingsquota afspreken zoals de hoogste instanties voorstellen, (3) geen 4-meter hoge betonnen muur om de xenofobe achterban te sussen, (4) populistische demagogen overstemmen, (5) een georganiseerde immigratie om ons demografisch deficit op te vullen, (6) een immigratiebeleid uitwerken, (7) de solidariteit van de rijke Arabische landen aanporren. (8) Natuurlijk moeten vooral de burger- en godsdienstoorlogen gestopt worden in Syrië, Libië, Irak, Jemen, Afghanistan        en landen van Zwart Afrika. Dat zou met militair ingrijpen van de NAVO of de VN moeten gebeuren maar hiervoor is er helaas geen eensgezindheid en het zou bovendien te veel kosten aan mensen en financies, (9) diplomatische oplossingen zoeken en (10) de ‘failed states” meer aanpakken.

    Ziedaar wat hoogst verstandige voorstellen lijken te zijn. Hij suggereert ook terecht dat een bevolkingstoename ons geboorte-tekort zou kunnen aanvullen. En verder uit hij een heel voorzichtige wens in de richting van Qatar, Saoedi-Arabië, Koeweit, Bahrein, de Verenigde Arabische Emiraten en Oman, stinkend rijk, die geen enkele vluchteling willen opvangen, met een houding van: wij zijn gesteld, wij hebben slaven genoeg! Deze minister van staat kent de wereld van de diplomatie en de politiek, nationaal en internationaal. Hij weet wat voor een goede dialoog nodig is en kent het verschil tussen het haalbare en niet-haalbare. Hij blijft intelligent, perfect en diplomatisch tussen de “politiek correcte” lijntjes. Dat de VS-Israël en de NAVO met hun bondgenoten van de genoemde landen een chaos hebben gemaakt, heeft hij niet opgemerkt. Dat staat ook in geen enkel erkend officëel document. Neen, die landen zelf met hun regering zijn de schuld. Zij zijn het die “burger- en godsdienstoorlogen” voeren en wij moeten die stoppen ... met nog meer westerse militaire vernietiging! Zo zeggen de officiële rapporten het duidelijk. En jawel, juist deze dagen roept de voorzitter van zijn partij op om militair in te grijpen in Syrië! De foto van de kleine Aylan heeft gewerkt. De soevereiniteit van een land komt niet ter sprake. Van de tienduizenden door het westen bewapende en gesteunde terroristen is geen sprake. Dat zijn voor hem waarschijnlijk complottheorieën die verspreid worden door mensen die niet zulk een hooggeleerde programmering hebben genoten en alleen maar zelfstandig vanuit hun eigen geweten en de werkelijkheid zelf kunnen denken. Dat een volk het recht heeft zijn eigen bestuur te kiezen en dat een president die door de overgrote meerderheid van zijn volk gesteund wordt, aan blijft totdat het volk anders beslist, zit ook niet in de politiek correcte programma’s. Dat geen enkel gezag ter wereld het recht heeft hier te komen moorden en vernielen, lijkt evenmin de moeite van het overwegen waard. Dat de economische sancties, opgelegd aan het Syrische volk, niets anders zijn dan economisch terrorisme, wordt evenmin vermeld. Het voor-geprogrammeerde westerse project wordt automatisch afgewerkt, als bij een robot of een machine, en diehebben geen eigen geweten: voorwas, was, zwieren, drogen, aan de draad hangen, plooien, strijken en opbergen. Helaas, wanneer men zo met een volk omgaat betekent het dood, vernieling en een massa vluchtelingen.

    Als Steffan de Mistura, speciale gezant van de secretaris generaal van de UNO voor Syrië iets goeds wil doen, kan hij best van een gewetensvol geheeloverzicht vertrekken. Sinds 2011 betalen Syrië en de Syriërs de enorme prijs van het expansionisme en de hebzucht van de VS en hun bondgenoten in het Midden-Oosten. Om hun plannen te realiseren hebben ze gerekend op een snelle omverwerping van de regering in Damascus en daarom hebben ze de meest barbaarse terroristengroepen opgericht, gefinancierd en bewapend. Het doel is niets minder dan een volkerenmoord van de Syriërs

    Zolang de misdaden tegen vredelievende, soevereine volken blijven doorgaan, gerechtvaardigd door de wet van de sterkste en gehuld in diplomatieke monsterleugens, zal ook de misdaad van de vluchtelingenstroom blijven toenemen. Dit kan niet technisch opgelost worden door robotten en machines maar door mensen met een persoonlijk geweten.

    P. Daniel

    11-09-2015 om 22:20 geschreven door Gust Adriaensen


    10-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Edith Stein: beschermheilige van Europa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Edith Stein werd geboren in 1891 in Breslau in een joods orthodox gezin. Zij studeerde aan diverse Duitse universiteiten Duits, filosofie, psychologie en geschiedenis.

    Zij was enkele jaren atheïste maar bekeerde zich onder invloed van de biografie van de heilige Theresia van Avila tot het katholicisme en liet zich op 1 januari 1922 dopen. In 1934 trad zij toe tot de orde van de karmelietessen.

    Edith Stein kantte zich tegen het nazisme. In 1938 week zij uit naar het klooster van Echt in Nederland maar zij werd in 1942 door de Gestapo opgepakt. Zij stierf in de gaskamers van Auschwitz op 9 augustus 1942.

    Op 11 oktober 1998 werd Edith Stein door paus Johannes-Paulus II heiligverklaard. Samen met Catharina van Siena en Birgitta van Zweden, is Edith Stein beschermheilige van Europa.

    10-09-2015 om 08:39 geschreven door Gust Adriaensen


    09-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlinkse Jan Peumans
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

    Het kan geen toeval zijn.

    Een dag nadat Vlinks, de linkse flaminganten, naar buiten trad bij monde van woordvoerder Velghe, uitte Jan Peumans zich. En op welke manier! Jan gaf De Wever en Francken een veeg uit de pan, en zei onomwonden dat deze lieden en ook andere kopstukken van zijn partij, er beter het zwijgen toe deden.

    En of hij gelijk heeft!

    In de partijhoofdkwartieren, inclusief dat van Peumans zelf, wordt er nu volop over gespeculeerd of de voorzitter van het Vlaams Parlement misschien ook wel de tot nu toe verborgen voorzitter van Vlinks is. Wie weet?

    09-09-2015 om 16:58 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De abdijkring van Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Abdijkring van Postel is een groep van mensen die verbonden willen leven met de Postelse abdijgemeenschap.

    Elk jaar worden er twee ontmoetingsdagen georganiseerd. Naast de conferenties over een religieus thema, is er gelegenheid tot uitwisseling en tot deelname aan de eucharistie met de abdijgemeenschap.

    Op zaterdag 3 oktober is het thema van de ontmoetingsdag: 'Het leven en de geestelijke weg van de H. Edith Stein', met als spreekster dr. Ilse Kerremans.

    Geïnteresseerden kunnen contact opnemen met pater Nicolaas Gorts, nicolaasgorts@hotmail.com of 0495 52 46 54.

    ---------------------------

    Dr. Ilse Kerremans, chirurg, schreef recent een boek over Edith Stein met als titel 'Edith Stein - Leven aan Gods hand'. (Uitgeverij Halewijn)

    09-09-2015 om 13:20 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Auteur Joost Zwagerman overleden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Nederlandse auteur Joost Zwagerman is op 51-jarige leeftijd overleden. Hij was vooral een gevierd romanschrijver en essayist maar schreef ook gedichten.

    ----------------

    ...zag jij misschien

    ...zag jij misschien dat ik naar jou,
    dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
    naar mij te kijken zoals ik naar jou
    en dat ik hoe dat heet zo steels,
    zo en passant en ook zo zijdelings -
    dat ik je net zo lang bekeek tot ik
    naar je staarde en dat ik staren bleef.
    Ik zag je toen en ik wist in te zien
    dat in mijn leven zoveel is gezien
    zonder dat ik het ooit eerder zag:
    dat kijken zoveel liefs vermag.

    -----------------------------

    Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek

    Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek
    waar ik mij gewoonlijk niet vertoon.
    Ik stelde mij teleur. Sprak te luid
    tegen mensen die mij zichtbaar niet vertrouwden.
    Ik wilde dat ik vond dat ik naar huis toe wilde
    en sprak mij aan om hiervandaan te gaan
    maar dat was zo gemakkelijk nog niet. Ik verloor mij
    in gesprekken die ik al zo vaak gevoerd had
    zonder zicht op toonzaamheid
    of zelfs maar dunne trucs
    waarmee je doorgaans
    een kapotte nacht doorkomt.

    Het eindigde ermee dat ik van alles
    in mijn oor siste wat ik maar half verstond.
    Wat doe je op zulke momenten? Ik liet mij
    voor wat ik was; het had geen zin mij het zwijgen
    op te leggen, ik was berstensvol op mij gebeten
    en toen het eenmaal ochtend was
    zag ik mij als zo vaak in tongen terug
    als het legioen dat vreemden streelt.
    Spreekwoord was ik dat niet snapt,
    gaandeweg de dag werd ik weer opvoeding
    die ouders voor hun kinderen uitdenken
    en in het holst van alle bruikleen
    was ik wat ik telkens na zo'n achternacht in corvee
    en klatering moet zijn: voor dag en dauw de bijbel,
    met stofomslag en in voldongen esperantoklanken,
    een man om van kaft tot kaft uit voor te lezen

    ------------------------------
    Uit: 'Roeshoofd hemelt', 2004.

    09-09-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    08-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Linkse flaminganten komen naar buiten

    Vlinks, een nieuwe tak binnen de Vlaamse Beweging, komt naar aanleiding van de asiel­crisis voor het eerst naar buiten. ‘Als flaminganten willen we mee een signaal geven dat Vlaanderen een open regio hoort te zijn. Een Vlaanderen dat zijn deel wil doen om het leed van oorlogsvluchtelingen te verlichten’, aldus woordvoerder Johan Velghe, voorzitter van het Priester Daensfonds.

    Vlinks is van mening dat het gebrek aan solidariteit bij een aantal Europese landen geen excuus mag zijn om als Vlaming apathisch en onverschillig te blijven. En nog minder mag de Vlaamse strijd gebruikt of misbruikt worden om racisme, uitsluiting en xenofobie aan te wakkeren.

    08-09-2015 om 11:46 geschreven door Gust Adriaensen


    07-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gebed met de schepping

    Paus Franciscus in Laudato Si:

    CHRISTELIJK GEBED MET DE SCHEPPING

    Wij loven U, Vader, met al uw schepselen,

    die uit uw machtige hand zijn voortgekomen.

    Zij zijn van u en vol van uw aanwezigheid

    en uw tederheid.

    U zij de lof!

    Zoon van God, Jezus,

    door U is alles geschapen.

    Gij hebt een menselijke gestalte aangenomen in de moederschoot van Maria,

    Gij zijt deel geworden van deze aarde,

    en hebt naar deze aarde gekeken met menselijke ogen.

    Vandaag zijt Gij levend in ieder schepsel

    met uw heerlijkheid als Opgestane

    U zij de lof !

    Heilige Geest, die met uw licht

    deze wereld richt op de liefde van de Vader,

    en de weeklacht van de schepping begeleidt,

    ook Gij leeft in onze harten

    om ons aan te zetten tot het goede.

    U zij de lof!

    Heer God, Een en Drievuldig,

    kostbare gemeenschap van oneindige liefde,

    leer ons U te aanschouwen

    in de schoonheid van het heelal,

    waar alles spreekt van U.

    Wek onze lofprijzing en dankbaarheid

    om ieder wezen dat Gij hebt geschapen.

    Geef ons de genade ons ten diepste verenigd te voelen

    met al het bestaande.

    God van liefde, toon ons onze plaats

    in deze wereld

    als instrumenten van uw liefde

    voor alle wezens van deze aarde,

    want geen enkel van hen wordt door U vergeten.

    Verlicht hen die macht en geld bezitten,

    opdat zij worden behoed

    voor de zonde van de onverschilligheid,

    het algemeen welzijn liefhebben, de zwakken ondersteunen,

    en zorg dragen voor deze wereld, die wij bewonen.

    De armen en de aarde schreeuwen:

    Heer, doordring ons met uw macht en uw licht,

    om ieder leven te beschermen,

    om een betere toekomst te bereiden,

    opdat uw Rijk kome

    het Rijk van gerechtigheid, vrede, liefde en schoonheid.

    U zij de lof!

    AMEN

    07-09-2015 om 17:00 geschreven door Gust Adriaensen


    05-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Wever: 'Die dode kleuter is niet onze schuld'

    De Wever slaagt er keer op keer in de media te halen, niet met degelijke beleidsvoorstellen maar wel met agressieve, provocerende uitspraken die appelleren aan gevoelens van angst voor vreemdelingen, voor comfortinkrimping, voor jobverlies, enz.

    Nu ook weer met 'Die dode kleuter is niet onze schuld' en 'Ik laat me geen schuldgevoel aanspreken'.

    Dergelijke uitspraken hebben niets met beleid te maken maar hebben vooral als bedoeling electoraal te scoren.

    De Wever verwart beleid en wetgeving met persoonlijke ethische gevoelens en opvattingen omtrent de schuld/onschuldvraag. Bovendien verwart hij (bewust?) zijn rol als politicus met een privéreactie.

    Hoe vluchtelingen opgevangen moeten worden, is bepaald door Belgische en Europese wetgeving. Als De Wever daarmee niet akkoord gaat, moet hij maar via democratische weg proberen daaraan een en ander te veranderen.

    Het verwerpen van een persoonlijk schuldgevoel is De Wevers zaak, maar zal waarschijnlijk op veel bijval kunnen rekenen. Daarvoor het lijk van een aangespoeld kind gebruiken is hoogst ongepast, om niet te zeggen degoutant.

    Dat De Wever in zijn rol van politicus blijft en de pretentie intoomt om zijn persoonlijke schuld- of onschuldgevoelens aan het Vlaamse kiespubliek voor te leggen.

    Maar misschien toch één tip. Mogelijk kan Matteüs 25, 31-46, hem toch minder agressief en ongenuanceerd over schuld en onschuld doen nadenken.

    05-09-2015 om 13:45 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes terug in Syrië

    X/16

    Vrijdag 4 september 2015

     

    Een dorpsfilosoof met sigaret en “Pepsi”

     

    We noemen hem de dorpsfilosoof. Hij heeft een sigaret in zijn rechterhand en altijd hetzelfde busje pepsi in zijn linker. Zo wandelt hij, zo zit hij, zo leeft hij. Zijn busje pepsi is evenwel gevuld met whisky. Hij is een verslaafde. Hij heeft een piepklein, donker winkeltje en wat hij eigenlijk verkoopt is niet duidelijk. We laten nooit na, als we in de buurt zijn, even met hem te praten. Als we zelf fruit gekregen hebben, willen we dat met hem delen, maar hij zegt dan dat hij het niet nodig heeft. Hij beweert dat er oorlog op komst is in Libanon en weet ook al wat hij zal doen. Dat zal in ieder geval het tegendeel zijn van lijdzaam toekijken. Hij praat met een grijnslachje, en is erg nerveus. Op een keer vroeg hij of hij mee mocht gaan met ons om eens te kijken waar wij wonen. “Kom en zie”. En die avond bleef hij bij ons. Hij was blij dat we eenvoudig leefden. Hij zei ook dat hij veel respect heeft voor pastoor Youssef omdat hij met een eenvoudige tweedehands wagen rijdt. Libanezen houden inderdaad van sjieke wagens. Je ziet heel veel luxewagens, grote BMW’s, Mercedes, audi, VW... maar ook de Japanse merken en de grote klassieke Europese wagens. Toegegeven, het landschap is hier zo bergachtig dat je er met een 2 pk-ke nooit geraakt. Onze dorpsfilosoof zoekt rust en zegt dat hij, als hij bij “de broeders” is, rustig wordt.

     

    We hebben ondertussen goed contact met een erg actieve en een grote charismatische groep. Ze is oecumenisch, hoewel de meesten katholiek zijn. Er zijn bijzondere figuren bij. Eentje van hen was eens de grootste bordeelhouder van heel het Midden-Oosten en hij heeft er ook een figuur voor. Nu is hij onvermoeibaar in de verkondiging van het evangelie van Jezus. Een andere was verslaafd aan zijn uitbundig luxe-leven en heeft een tijd o.m. in Amsterdam geleefd. Op zijn eigen wijze heeft hij de Heer leren kennen, leren bidden en al zijn zorgen aan de Heer toe te vertrouwen. Nu is getrouwd, heeft twee kinderen en was een van de managers van de grootste alcoholleverancier, een multinational waar we liever geen reclame voor maken. Hij was verantwoordelijk voor de verkoop in zeven landen, maar vond zoveel corruptie in de hoogste leiding van zijn bedrijf dat hij weggegaan is. In een samenkomst met heel het bedrijf heeft hij verteld dat hij weggaat om Jezus en het evangelie beter te kunnen dienen. Hij vertrouwt er op dat hij het werk of de taak zal krijgen zoals God het wil. Enkele weken geleden had hij de leiding van een evangelisatiecampagne in Tartous, Syrië. Met twee bussen van hun groep trokken ze er naar toe om te bidden, het evangelie te verkondigen en de mensen te helpen. Hij wilde nog even langs komen vooraleer we naar Syrië zouden vertrekken. We stelden voor om met ons ’s middags te eten. Onze geburen helpen ons graag om eens een goed middagmaal klaar te maken.

     

    We zaten net aan tafel op het terras toen de bel ging. Het was de dorpsfilosoof met sigaret en busje “pepsi”. Hij wilde alleen maar even bij ons zijn en niet eten. We zeiden dat het mee-eten een noodzakelijke voorwaarde was, die hij wat aarzelend uiteindelijk aanvaardde. Onze charismatische vriend begreep onmiddellijk dat het geen toeval was. Inmiddels telefoneerden wij naar een andere jonge verslaafde waarmee we al intens contact hadden gehad en die kwam graag mee-eten. Onze charismaticus heeft rustig zijn leven verteld en het sloeg echt in. De andere twee vertelden ook hun duistere kanten en ervaringen. Merkwaardige en menselijke geschiedenissen. De drie besloten contact te houden met elkaar en we eindigden met een gezamenlijk gebed. De avond voor ons vertrek kwam de dorpsfilosoof nog even langs, met sigaret en “pepsi”. Hij had voor zich een plan opgemaakt om langzaam sigaretten en whisky te beperken. Wij moedigden hem aan te bidden, beloofden voor hem te bidden en vroegen dat hij voor ons zou bidden. Wij verwachten van hem dat hij, wanneer wij mogelijk na enkele maanden terugkeren, flinke vorderingen gemaakt heeft. Hij weet nu met welke verrassing hij ons kan blij maken.

     

    Er broeit wat in Libanon

     

    De groene containers met huisafval worden 
    al vele weken niet meer opgehaald zodat je rond de containers, over het heel het land verspreid,   een echt stort ziet groeien. Wie in de buurt woont of wie er langs komt krijgt meteen de stank er bij. Hier en daar werd ontsmettingsstof rondom gespoten en af en toe hebben de mensen alles zelf opgestookt, wat ook niet zonder gevaar is. En er is meer.

     

    De laatste weken zijn er meerdere massamanifestaties geweest in Beiroet. Het volk protesteert tegen de onwil en de corruptie van de politici. Volgens de constitutie moet de eerste minister een soenniet zijn, de voorzitter van het parlement een sjiiet en de president een maronitisch christen. Al meer dan anderhalf jaar is er geen president. Een goede kandidaat is Michel Aoun, een sterke man met een goede reputatie. Libanon is evenwel de speelbal van buitenlandse grootmachten. Het sjiitische Iran wil graag Michel Aoun als president erkennen. De golfstaten, Saoedi-Arabië en Qatar samen met Israël willen dat ten allen prijze beletten. De meerderheid van de Libanezen is nu eenmaal (dank zij de zionistische zuivering door Henri Kissinger) soennitisch geworden.

     

    Na de eerste manifestaties werd een onafhankelijke groep manifestanten opgericht, die zogenaamd de volkswil vertegenwoordigt. De bedoeling is   het volk te manipuleren. Neen, dit is natuurlijk niet de “correcte versie” van onze media. “Correcte journalisten” maken de weg vrij voor meer buitenlands ingrijpen en overheersing van de grote mogendheden. Het volk en het land zelf tellen daarbij niet mee. Wij hebben de zogenaamde “volksopstand” in Syrië meegemaakt, die zo uitvoerig door de media werd beschreven en aangemoedigd. Met dezelfde leugens en het bedrog werden Irak en Libië vernietigd. Op dezelfde wijze werd de “volksopstand” in Oekraïne georganiseerd en nu moeten de media Rusland als de grote boeman en het wereldgevaar voorstellen, waarbij de NAVO met Amerika en zijn bondgenoten ijverig werken aan de “oase van de nieuwe wereldorde”. En dan maar jammeren over de vluchtelingen. Je hoeft de geheime diensten van de grootmachten niets meer te leren. De CIA en de Mossad weten al decennia lang hoe ze moeten te werk gaan in samenwerking met Engeland, Frankrijk, Turkije en de golfstaten. Wat was de boodschap van de Amerikaanse ambassadeur in Libanon, onmiddellijk na de eerste massamanifestaties in Beiroet? Dat de regering geen geweld mocht gebruiken tegen de manifestanten! Daarmee gaf hij onrechtstreeks de bedoeling van de buitenlandse machten weer. Die zullen wel infiltreren ( in de massamanifestaties. Wanneer het wettige gezag van het land hiertegen dan optreedt, kan het beschuldigd worden van een bloedige onderdrukking van de volkswil om zich dan het recht van een buitenlandse militaire tussenkomst toe te eigenen. “Correcte journalisten” zullen graag een handje toesteken, tot steeds grotere ellende van het volk. Juist vandaag, vrijdag, zijn de christenen alle manipulaties voor geweest. Klokken over heel het land hebben deze namiddag geluid en de christenen hebben heel Libanon werkelijk oranje gekleurd, de kleur van de christenen met Michel Aoun. Het Libanese volk wil zelf over zijn land en volk beslissen en niet de speelbal blijven van buitenlandse machten. Hopelijk kunnen ook de christenen eindelijk hun stem laten horen.

     

    Toegegeven, we hebben een heerlijke tijd gehad in Libanon. We hebben overvloedig mogen ervaren hoe God doorheen de wereldse gebeurtenissen zijn eigen geschiedenis van heil schrijft. In het begin van onze tijdrekening dacht keizer Augustus ook dat hij de grote wereldheerser was en hij liet het goed voelen aan iedereen. Na twee millennia is zijn naam nog vaag gekend, vooral omdat hij toevallig vernoemd wordt in het kerstverhaal, de geboorte van Jezus, de enige, ware Redder en Heiland. De geschiedenis die Hij toen begon, zal de enige zijn die blijft.

     

    Eindelijk terug in Mar Yakub

     

    Zondag zouden zr. Carmel en moeder Agnes-Mariam ons in Qleiaat komen halen om dan vanuit Zikrit te vertrekken naar Syrië. De geburen stelden evenwel voor die zondag nog te blijven, dan zou iemand van hen, ons wel naar Zikrit brengen. Zo gebeurde het en zo konden we rustig het appartement opruimen, afsluiten en afscheid nemen. De man van het crême-glaçe-winkeltje gaf ons een hele doos mee, gevuld met zijn kostbare snoeperij. De kruidenier wilde dat we voor zijn winkel op straat met hem en de zijnen koffie dronken. We moesten nog even bij enkele geburen blijven hangen. Maandagmiddag celebreerden we onze laatste eucharistie en waren dan bij de buurvrouw, die ons zou wegbrengen, uitgenodigd om te blijven eten. Adieu Qleiaat, tot later als ‘t God belieft.

     

    In Zikrit bleven we slapen, namen afscheid van de familie van zr. Carmel en zijn dan dinsdagmorgen vertrokken. Met een zekere heimwee reden we door de Libanese bergen. Zowel aan de Libanese als aan de Syrische grens was het bijzonder rustig. Telkens vijftien loketten of meer naast elkaar, die allemaal gesloten waren. Niemand stond aan te schuiven. Alleen enkele mensen bij de verschillende bureau’s. Wij gingen van de ene bureau naar de andere en waren na een halve dag klaar. Af en toe werd moeder Agnes-Mariam door klein of groot herkend en meer dan hartelijk begroet als een moeder die zorg draagt voor de nood van het volk. Aan de Syrische grens stonden twee vrienden, die tot onze gemeenschap behoren, ons op te wachten. En dan overal controleposten om te beletten dat jihadisten infiltreren. Tegen het vallen van de avond kwamen we met zr. Carmel in Qara aan, terwijl moeder Agnes-Mariam onderweg nog een en ander te regelen had.

     

    De ontmoeting met de zusters was uiteraard bijzonder hartelijk. Ook de enige overgebleven moslimfamilie, die mee op het terrein werkt, kwam ons groeten en de kinderen gingen meteen met de fraters wat voetballen. De kleine Fadia (ruim 2,5 j) kon ons na enige aarzeling nog herkennen. Ze gaf me haar schoentjes en wilde met mijn sandalen op stap, waar ze uitbundig plezier in had. Abouna Georges, de byzantijnse priester van het dorp, zorgde voor een aangename verrassing. Al jaren hebben we hem gevraagd ons in te leiden in de byzantijnse gezangen. Hij is daar goed in gevormd. Ondertussen blijkt hij al meerdere lessen gegeven te hebben en toen hij donderdag de gemeenschap liet zingen, bleek ook dat ze een echt byzantijns koor vormde. Het zijn soms heel ingewikkelde gezangen, die louter op het gehoor aangeleerd worden. Je kunt er eventueel cassetten en cd’s van vinden, maar er bestaan geen noten van. Indrukwekkend mooi. En alles wordt gezongen uit volle borst.

     

    We hebben enkele eigen ruimtes, die evenwel nog klaar moeten gemaakt worden. En zo hebben we meteen ons werk al. De zusters hebben het klooster ondertussen nog wat meer opgepoetst en fraaier gemaakt. De zandzakken voor de vensters van de refter zijn definitief verwijderd en de ramen zijn echt gepoetst. De kerk en de crypte hebben elk in het midden vijf houten banken. Alles ziet er proper en netjes uit. Het grote plein tussen de nieuwbouw en het klooster is nu min of meer het gebied van de fraters. Daar zitten we ook bij voorkeur samen voor onze geestelijke lessen, vorming en theologie. We voelen ons weer helemaal thuis.

    Een van de twee mannen die ons aan de grens kwam ophalen is verantwoordelijk voor ons groot terrein. Hij wil ons graag rondleiden en tonen hoe de zaken er bij staan. We lopen onder een brandende zon. Helemaal aan het einde is een stuk grond dat bewerkt wordt door de geburen. Zodra ze ons zien moeten we bij hen thee komen drinken. Het gebeurt allemaal even hartelijk en eenvoudig. Hun woonst is opgetrokken uit ruwe betonblokken. Aan de schaduwkant van het huis ligt een betonblok tegen de muur en de vader zegt dat ik daar moet plaats nemen als abouna en oudste. Zij zijn met vijf mannen en wij met vier. Er worden nog enkele betonblokken aangesleurd en al vlug zitten we in een ronde. Eentje neemt wat dorre struiken en maakt een vuurtje. In een pikzwart moortje is water met thee. Met een stok wordt het moortje op het vuur gezet en op de kortste tijd is het kokend warm. Er worden twee glaasjes met thee gevuld en aangeboden. Wanneer we ons glaasje geledigd hebben, worden ze weer gevuld voor de twee andere bezoekers. “Daesh heeft mijn vee gestolen”, zegt hij lachend “en de soldaten hebben mijn boomgaard laten sterven”. Zijn boomgaard lag in de bergen, waar juist de terroristen huisden en wat door het leger uit veiligheid werd afgesloten. Deze familie heeft alles verloren behalve de glimlach en de eenvoud van een vredevol samenleven.

     

    Europa en vluchtelingen

     

    De tragedie van de vluchtelingen is nu dagelijks groot nieuws. Onze journalisten berichten het allemaal uitvoerig, met sprekend beeldmateriaal.

    Vanuit menselijke en christelijke hoek wordt hier en daar opgeroepen tot meer hulp en begrip voor deze mensen. We moeten niet direct denken dat ons leven in gevaar is wanneer we hulp bieden aan armen, ook al zijn het grote aantallen. Begin gewoon met de mens in nood naast u. In deze zin hebben sommige bisschoppen, ook in ons land, een waardevolle oproep aan de wereld gericht. Het artikel van onze gezaghebbende journalist Mark Van de Voorde gaat eveneens in die richting (De xenofobe reflex is alom zichtbaar, deredactie.be, 29 augustus 2015). Er is dringende hulp en opvang nodig. We moeten echter ook de oorzaken durven zien om de ellende daadwerkelijk te verhelpen. Twee belangrijke elementen lijken mij in de gewone berichtgeving van onze media en in hogergenoemd artikel geheel te ontbreken.

    Dat zovele mensen het Midden-Oosten ontvluchten, bewijst voor onze journalist dat zij niet in de jihadistische samenleving van een IS-land willen leven. Hierbij vergeet hij evenwel het allerbelangrijkste te vermelden. Zijn Irak, Libië, Syrië IS-landen? Als dat zo is, moet je er wel bij zeggen dat de westerse agressie deze landen zo heeft gemaakt. Vóór de invallen van het westen en hun lieve bondgenoten waren dit welvarende landen waarvan de bevolking in grote harmonie leefde. Irak werd in 2003 vernietigd, niet door islamitische terroristen of jihadisten, maar door christenen uit het westen, Engelsen en Amerikanen. In de jaren daarvoor stierven 5000 kinderen per maand omwille van de onmenselijke sancties van Amerika. En Libië is ook door onze Belgische F 16 gedurende maanden gebombardeerd, waar onze media nog steeds stilzwijgend aan voorbij gaan. Syrië hebben we zelf gekend als wellicht de meest harmonieuze samenleving. Terroristische groepen en IS zijn door het westen gemaakt om deze landen te ontwrichten en te onderwerpen. Een gezin dat voorheen welgesteld was maar nu geen dak meer heeft, geen bezittingen, geen vooruitzicht en iedere dag door verraderlijke terreurbendes kan sterven, heeft maar één verlangen: weg vluchten. Zij willen leven. Wij zijn het die de stroom van vluchtelingen mee-veroorzaakt hebben en blijven onderhouden. De kraan dicht draaien betekent, werkelijk aanvaarden wat Johannes Paulus II ooit gezegd heeft: “Ieder mens heeft het onvervreemdbaar recht in zijn eigen land te leven”.

    Onze hoger vermelde journalist gaat nog verder. De stroom van vluchtelingen in onze richting bewijst voor hem dat de westerse beschaving niet in verval maar juist in opgang is. Hij wil ons met deze “geestelijke drug” helemaal verdoven. Wij doen het toch zo goed dat heel de wereld bij ons wil zijn. Ondertussen verdrinken massa’s vluchtelingen op zee. Lichamen van verdronken vluchtelingen spoelen aan op Europese kusten en daar zorgt onze opruimingsdienst wel voor. Vluchtelingen worden in containers vervoerd en bij aankomst blijken ze allen gestikt te zijn. Die vormen geen probleem meer. Erger nog, radeloze families die al hun bezittingen te gelde maakten om een overtocht of een reis naar Europa te betalen, worden onderweg welbewust vermoord. Ondertussen concurreren de Europese landen met elkaar om het meest radicaal hun grenzen af te sluiten. Buiten dolen duizenden gezinnen met kleine kinderen rond, opgejaagd als dieren of door de politie met matrak op afstand gehouden. In het beste geval staan ze nu in de brandende zon in lange rijen aan te schuiven.

    De “Europese oase” van “een beschaving in opgang” is zelfbedrog en huichelarij. Europa wordt in feite steeds meer een versterkte burcht, ontoegankelijk voor mensen in nood. “De onmenselijke behandeling van vluchtelingen, de oprichting van nieuwe barrières die steeds meer onoverkomelijk zijn, de versterking van het staatsapparaat en het militarisme zijn het antwoord van de leidende elite op de onoplosbare tegenstellingen van het kapitalisme. De afkeurenswaardige handelwijze tegenover vluchtelingen is een product van een sociaal systeem dat ten diepste onmenselijk is”. (Peter Schars, La crise des réfugiés et l’inhumanité du capitalisme européen, mondialisation ca, 29 augustus 2015.

    P. Daniel

    05-09-2015 om 08:21 geschreven door Gust Adriaensen


    04-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Vermeersch: opperaalmoezenier'

    Rik Torfs in een bespreking van Paul Verhaeghes boek 'Autoriteit':

    'Religie en traditie spelen niet meer mee, zegt de hoogleraar (Verhaeghe). Maar elk land heeft zijn goeroes. Etienne Vermeersch verving Godfried Danneels als opperaalmoezenier van Vlaanderen.'

    Torfs kan het niet laten. Het is niet de eerste keer dat de opperrector van Vlaanderen, de opperaalmoezenier van Vlaanderen, genadeloos over de hekel haalt.

    Zoveel is duidelijk. Torfs kan Vermeersch niet pruimen en als hij ook maar de miniemste kans ziet, deelt hij neerbuigende en venijnige prikjes uit aan de man die ervan overtuigd is dat hij de grootste moraalfilosoof ooit is.

    Benieuwd of Etienne nu een mep zal uitdelen aan Rik.

    04-09-2015 om 10:54 geschreven door Gust Adriaensen


    03-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Plaatsvervangende schaamte

    Staatssecretaris Francken zegt het met veel misplaatste nadruk: 'Wij kunnen niet meer dan 250 asieldossiers per dag behandelen. We hebben niet genoeg personeel en accommodatie.'

    Het gevolg? Mensen moeten urenlang buiten aanschuiven, moeten nog maar eens de nacht op straat doorbrengen.

    Personeels- en logistieke problemen in een noodsituatie? Komaan zeg. In een van de rijkste landen van de wereld, kan de overheid deze (hoe dan ook nog beperkte) vluchtelingencrisis niet aan!

    De waarheid is dat Francken en met hem de federale regering niet meer dan 250 dossiers WIL behandelen.

    Deze onwil maakt meteen duidelijk hoe Francken en co. staan tegenover mensen in een extreme noodsituatie, zeker als ze niet tot het 'eigen volk' behoren.

    03-09-2015 om 07:04 geschreven door Gust Adriaensen


    02-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bekes bijsturing leidt naar de afgrond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    'Beke stuurt bij' koppen de kranten. Die bijsturing houdt dan in dat de CD&V-voorzitter orakelt dat 'CD&V voor 100 procent achter de taxshift kan staan'.

    'Beke stuurt zijn partij naar de ondergang', zou een betere titel zijn.

    Partijkopstukken, militanten, mensen uit het middenveld, gewone leden, hebben wekenlang gefulmineerd (en terecht) tegen maatregelen die de rijken ongemoeid laten en het geld uit de zakken van de families halen. Als Beke denkt dat hij met enkele sloganeske algemeenheden, zwart kan veranderen in wit, dan toont hij zich als politicus toch wel van zijn arrogantste en wereldvreemdste kant.

    Nee, voorzitter Beke. U hebt ingestemd met maatregelen die haaks staan op het waardekader en de bekommernissen van de christendemocraten. Dat is een onvergeeflijke fout. Het nu zo voorstellen dat de regeringsbeslissing buitengewoon mooi werk is en (bijna) helemaal aansluit bij de CD&V-plannen, is een loopje nemen met de werkelijkheid, en is vooral, de christendemocratische kiezers voor onnozelaars houden.

    U maakt het met uw 'bijsturing' alleen maar erger, meneer Beke!

    02-09-2015 om 09:26 geschreven door Gust Adriaensen


    01-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom leest Torfs geen gedichten van Adam Zagajewski?

    Wat was ik verheugd toen op maandag 31 augustus mijn oog viel op de maandagse column van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven.

    Eigenlijk had ik het vanaf het begin van de zomervakantie al direct vermoed: geen column want onderwijsman Rik heeft ook recht op twee maanden. En dus waren er de stille hoop en de blije verwachting dat de onvolprezen epistels van Torfs opnieuw zouden verschijnen.

    En zo is, tot mijn grote voldoening en tot die van talloze anderen, geschied. Onder de titel 'Het verschil', filosofeert de rector over 'zichzelf vernietigende principes', over 'oplossingen die het probleem zijn', over 'materiële gelijkheid die tot geestelijke ongelijkheid leidt'.

    Waar Rik Torfs de voorbije twee maanden heeft uitgehangen, zal meer dan waarschijnlijk wel geleidelijk aan duidelijk worden in zijn maandagse columns.  Wel is er een terecht vermoeden dat hij zich verdiept heeft in de Poolse poëzie. Heeft hij dat gedaan in zijn uitgestrekte Leuvense tuin, die bijna tot Louvain-la-Neuve reikt, of op het Oostzeestrand van Swinoujscie?

    Zbigniew Herbert, Czeslaw Milosz, Wislawa Szymborska, Tadeusz Rzowicz, genieten zijn voorkeur. Geen probleem mee. Hopelijk neemt Rik het me niet kwalijk dat ik het meer heb voor Adam Zagajewski, Kazimiera Iiiakowiczowna, Ryszard Kapuscinski en Szymon Szymonowic. Maar goed, wellicht eens te meer een bewijs dat materiële gelijkheid in armoede kan leiden tot geestelijke diversiteit.

    Het is, wat mij betreft, nu al uitkijken naar volgende maandag.

    Alhoewel. Als De Standaard en B-Post geen oplossing vinden voor het aanslepende bezorgingsprobleem van de krant, of als de oplossing van het bezorgingsprobleem, volgens het adagium van Rik, het (volgende)/een (ander) probleem genereert, zal ik, weliswaar met spijt in het hart, het krantenabonnement niet verlengen. En zal Rik Torfs, reeds twee jaar rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, en kandidaat voor de volgende bestuursperiode, niet meer kunnen genieten van (mijn) feedback.

    01-09-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    31-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Red de natuur in je buurt

    Petitie - Red de natuur in je buurt




    Overtuig jouw vrienden, collega’s en familie om de petitie te tekenen!
    Help
    ons om aan 75.000 ondertekenaars te geraken!

    Beste,


    Jij
    hebt onlangs de petitie 'Red de natuur in je buurt, Joke' ondertekend. Hartelijk
    dank!
    Al meer dan 65.000 mensen steunen onze oproep om kleine natuurgebieden
    te blijven beschermen. De actie loopt op 9 september af. Op die dag gaan
    vrijwilligers van Natuurpunt de handtekeningen overhandigen aan minister
    Schauvliege.


    De
    tijd dringt! Help ons om aan 75.000 ondertekenaars te geraken! 
    Overtuig jouw vrienden, collega’s en familie om de petitie te tekenen!
    Hoe kan je helpen?




    Even
    opfrissen, wat is er eigenlijk aan de hand?

    Er zijn plannen
    opgedoken van de Vlaamse administratie om het natuurbeleid te kortwieken. Vooral
    kleine natuurgebieden zijn bedreigd. Gelukkig is het nog niet te laat. Vlaams
    minister van Natuur Joke Schauvliege kan de voorstellen nog aanpassen.


    Verspreid
    de petitie Red de natuur in de
    buurt, Joke
    en help Joke Schauvliege te overtuigen.


    Alvast
    hartelijk dank!
    Chris Steenwegen, directeur Natuurpunt



    Help de 75.000 handtekeningen te halen!

     

    31-08-2015 om 20:47 geschreven door Gust Adriaensen


    30-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wereldgebedsdag voor de Zorg voor de Schepping op 1 september

    Op voorstel van patriarch  Bartholemeos I van het oecuenische patriarchaat van Constantinopel) heeft paus Franciscus 1 september uitgeroepen tot Wereldgebedsdag voor de Zorg voor de Schepping.  Orthodoxe kerken bidden al jaren op 1 september voor het milieu en hebben de paus gevraagd of de katholieke Kerk zich hier bij aan wil sluiten. Aanleiding vormde de publicatie van de encycliek Laudato Si’ waarin de paus oproept tot een integrale ecologie, waarbij zorg voor de schepping en zorg voor de armsten onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.

    Paus Franciscus onderstreepte bij de instelling van de wereldgebedsdag dat christenen zijn geroepen tot een ‘ecologische bekering’, waarbij de consequenties van hun ontmoeting met Jezus Christus zichtbaar worden in hun relatie tot de wereld om hen heen. Hij  hoopt met zijn oproep om milieubewuste rentmeesters van de schepping te zijn, niet alleen katholieken wereldwijd aan te spreken, maar alle mensen van goede wil.

    De bisschoppenconferentie van België  vraagt gelovigen en mensen van goede wil dan ook gehoor te geven aan de oproep van paus Franciscus en komende dinsdag 1 september mee te bidden voor de zorg en het behoud van de schepping.

    30-08-2015 om 16:52 geschreven door Gust Adriaensen


    28-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Libanon

    X/15

    Vrijdag 28 augustus 2015

     

    Waarde landgenoten

    Neen, het gaat nu niet over een koninklijke toespraak maar over het feit dat we voor het eerst heel even bezoek kregen van een goede vriend, een Vlaamse journalist, op doorreis naar Syrië. We voelden ons als “waarde landgenoten”. Je zult hier en/of daar wel een verslag van hem kunnen lezen (http:willyvandamme.wordpress.com). De kinderen hebben op ons terras hun eerste bijbelspel opgevoerd: de opwekking van Lazarus. De voorbereiding was leerrijk en ook heel plezierig. De jongen, die Lazarus speelde, was werkelijk opgewekt en liep al dagenlang met zijn spierwitte kleren in de omgeving rond. De ouders en de buren waren opgetrommeld en zorgden na afloop voor een versnapering. Verder werden we door een familie uitgenodigd om te komen eten omdat zij bezoek hadden van Egyptische vrienden, die nu in Saoedi-Arabië wonen.   We vernamen dat het volgens hen in Egypte stilaan beter gaat. Ze vertelden ook over de moed en vindgingrijkheid waarmee vurige christenen in Saoedi-Arabië het christelijk geloof verkondigen en beleven. In de parochie is de noveen begonnen voor de patroonheilige: de hl Simeon de Styliet. Na de avondmis is het telkens op het grote kerkplein “kermis” (komt eigenlijk van “kerwijdingsmis”!), waar de jeugd – groot en klein – de leiding in heeft. Muziek en dans, kraampjes, familiale gezelligheid en plezier. De pastoor had voor ons maar één wens: er bij zijn. En donderdagavond werd in de Carmel van Harissa het feest gevierd van de heilige Maria Bawardy, “de kleine Arabische” (1846-1878), stichteres van de Carmel van Bethlehem. Samen met een aantal bisschoppen en priesters mochten we concelebreren in deze bijzonder plechige en lange dienst, voorgegaan door patriarch Gregorios III Laham. Alles in een schitterende “outfit” van wit en goud, waar de modewereld alleen maar jaloers op kan zijn. Een jong charismatisch gezin, kwam ons halen en terugbrengen, evenwel met de uitdrukkelijke vraag om daarna met hen een avondmaal te gebruiken, vooral tot vreugde van de kinderen (en eerlijk gezegd, ook van ons). De plechtige eucharistie en de familiale maaltijd hadden elk 2,5 uur geduurd.

     

    Een behoorlijke carrière in de muziek- en filmwereld

     

    Het volgende vormt één boeiend verhaal. Jean-Marie Benjamin (° ’46, Salon de Province, Fr.) heeft flink zijn weg gemaakt als “arrangeur” en componist: 28 platen met klassieke muziek, popmuziek, liederen en filmmuziek, symfonieën, een oratorio, concerten. Zijn ”Ode to the Child” werd door UNICEF als officiële hymne erkend. Zo was hij van 1983-6 erg actief, in dienst van UNICEF. Toch was er nog een diepere drijfveer in hem. Op 19-jarige leeftijd was hij erg getroffen door Padre Pio, de Italiaanse, gestigmatiseerde kapucijn, die zoveel wonderen deed. Hij ging hem opzoeken, had een onderhoud met hem en bleef 11 dagen in San Giovanni Rotondo. Deze ervaring heeft hem zo aangegrepen dat hij veel later naar Italië terugkeerde en besloot priester te worden. Hij werd in Rome in 1991 priester gewijd en vestigde zich in Umbrië. Zijn bisschop gaf hem de opdracht en de vrijheid zijn gaven nu als priester te benutten. Hij heeft namelijk van zeer nabij de oorlogen tegen Irak meegemaakt en getracht de gruwelen daarvan bekend te maken met alle middelen waarover hij beschikte, om herhaling te voorkomen. Hij wil de wereld en de christenen wakker schudden voor het onrecht dat ongemerkt verder gaat. Vandaar zijn nieuw boek: Irak, L’effet boomerang. Entretien avec Tarek Aziz, Balland, 2015. De onthutsende waarheden die hij hierin onthult zijn uiteindelijke dezelfde als die van Libië, Syrië, Libanon, Oekraïne, Jemen. Het lijden van deze volken is niet ‘spontaan’ en ‘van binnenuit’ ontstaat maar welbewust gepland om de belangen van wereldmachten te dienen. Onder de mom van hulp worden volken uitgemoord, landen vernietigd, christenen uitgeroeid en miljoenen mensen op de vlucht gedreven, zonder de minste scrupule. En dit gaat gewoon door...terwijl de media er alles aan doen om de waarheid te verbergen. (Irak – Les vérités qui dérangent, Jean-Marie Benjamin geïnterviewd door Silvia Cattori, mondialisation.ca, 13 augustus 2015).

     

    Een schreeuw om rechtvaardigheid

     

    In 1997 trok Jean-Marie samen met zes anderen naar Irak om een film te maken over Mesopotamië, de wieg van de beschaving. Hoewel er een embargo gold konden zij vrij heel het land doorkruisen, vijf weken lang en hun film realiseren: “La genèse du temps”. Daarna trok Jean-Marie om de drie of vier maand terug naar Irak tot in 2003.

     

    In de buurt van Bassorah, Z.-Irak, vroeg zijn gids hem nadrukkelijk niets aan te raken omdat de coalitietroepen in deze zone het radioactieve 238 hadden gebruikt. Met een schok begreep hij waarom er na de oorlog meer mensen stierven dan tijdens de bombardementen. Om zeker te zijn zocht hij Amerikaanse veteranen op, die hierdoor zelf aangetast waren. Zo kon hij ook geheime documenten inzien waaruit bleek dat in 1991 inderdaad 400 tot 450 ton radioactief materiaal gebruikt werd. Niettemin werden zijn beweringen in de media weggehoond als zijnde “propaganda van Saddam Hussein”. Pas twee jaar later werd bekend dat de NAVO ook in Joegoslavië radioactieve wapens gebruikt had. Toen Jean-Marie zijn boek publiceerde   (“Irak, l’apocalypse” , Éditions Favre, Lausanne, 1999) protesteerde de Amerikaanse ambassadeur bij de Heilige Stoel, met de vraag hoe hij geheime documenten van het Pentagon kan publiceren. Het staatssecretariaat van het Vaticaan antwoordde: vraag het hem zelf, hij zal wel antwoorden. Hij heeft nooit een brief met de vraag gekregen. Hierover realiseerde hij in 2001 nog wel de film “Irak –radioactivité” en schreef de volgende jaren nog meerdere boeken.

     

    Het charter van de UNO bepaalt dat er, om politieke doeleinden na te streven, geen maatregelen mogen genomen worden waardoor mensen sterven of ziek worden. Dezelfde UNO legde Irak zware sancties op van 1991 tot 2003 waardoor 1,6 miljoen Irakezen stierven, waarvan 600.000 kinderen. Een UNICEF-rapport van 1999 maakte bekend dat er wegens het embargo maandelijks 5 à 6000 kinderen stierven. Samen met de nieuwe oorlogen van 2003 en 2012 zijn er 2,5 miljoen Irakezen gestorven. Jean-Marie noemt dit een welbewuste volkerenmoord. De schuldigen, zoals oud-president Bush en de zijnen genieten ondertussen van een eervolle rust op hun ranch in Texas. De zo hoog geprezen “mensenrechten” gelden slechts voor bepaalde mensen, niet voor Irakese kinderen en de UNO is een middel in handen van supermachten.

     

    De tragedie van Irak

     

    Om Irak te kunnen aanvallen werd het beeld uitgevonden van een verschrikkelijke dictator, die door heel het volk gehaat werd. In feite werd Saddam Hussein door de overgrote meerderheid van het volk gesteund. Irak was voor 1991 een welvarend land met een wegennet van vier rijbanen over heel het gebied. De armere dorpen in het zuiden kregen gratis elektriciteit. Sociale zekerheid was gratis voor allen. Alle Iraakse studenten kregen studiebeurzen en de universiteit van Bagdad behoorde tot de grootste van het Midden Oosten. Vrouwen konden de hoogste posten bekleden en waren vrij om al of niet een sluier te dragen. Om het volk de mogelijkheid te geven zich te beschermen liet Saddam Hussein wapens uitdelen aan iedereen, soennieten, sjiieten, christenen. Dit was het sterkste bewijs dat hij zelf van zijn eigen volk niets te vrezen had.

     

    De eerste minister, een christen, Tareq Aziz, was overtuigd dat Amerika Irak werkelijk wilde binnen vallen. De zonen van de president dachten daar anders over en helaas luisterde Saddam Hussein meer naar zijn zonen. Jean-Marie Benjamin werd in die tijd gecontacteerd door de geheime Franse diensten om naar Irak te reizen en er een onderhoud te hebben met Tareq Aziz. En inderdaad, de Franse president Chirac en zijn minister Dominique de Villepin stelden hun veto tegen een inval in Irak. Helaas, op 19 maart 2003 vielen de Amerikanen en Engelsen op laffe en onwettige wijze Irak binnen onder het motto “vrijheid voor Irak”. Zij hadden niet eens de toestemming van de UNO Veiligheidsraad nodig. Hier gold simpelweg de wet van de sterkste. Ook het omver halen van het standbeeld van Saddam Husein als bewijs van de haat van het volk was één grote manipulatie. De Irakezen steunden de bezetters helemaal niet maar stonden aan de kant van hun president. Wel had het Amerikaanse leger een honderdtal Koeweiti’s aangevoerd die voor de show moesten zorgen. Irak bedreigde op dat ogenblik niemand en de geheime diensten van de verschillende landen en zeker van Amerika wisten heel goed dat Irak geen massavernietigingswapens had. Toch werd de hysterie in de media opgevoerd. Tony Blair verkondigde luid dat Irak Londen binnen de 45 minuten kon treffen met een atoombom! De grootmachten wisten heel goed dat het leugens waren, maar ze zwegen.

     

    “De westerse pers heeft flagrant gefaald”

     

    Jean-Marie heeft een heel bitter oordeel over de media. Hij ontdekte dat de journalisten die een visum kregen voor Irak helemaal geen onderzoek deden. Met verschillenden van hen heeft hij gesproken maar allen zeiden ze dat zij moesten schrijven wat hun krant van hen verwachtte of dat, wanneer zij de werkelijkheid schreven, hun tekst toch niet zou gepubliceerd worden. Zij wilden de driedubbele wedde van een journalist in oorlogsgebied niet verliezen. En zo verscheen het ene bericht na het andere dat gunstig was over de Amerikaanse inval in Irak. De journalisten schreven dat Amerika nu Irak echt aan het bevrijden was.

     

    Een bijzonder pijnlijk bericht geeft hij over de gemeenschap Sant’ Egidio in Rome. Deze gemeenschap is ook bij ons gekend en geëerd om haar grote inzet voor armen en vluchtelingen, alsook om haar belangrijke acties voor de vrede. “Iedere keer als ik hen contacteerde om mijn acties te steunen hebben ze me genegeerd”. En hij gaat verder . met de bewering dat hoge Amerikaanse politici die de Italiaanse regering bezoeken, eerst langs Sant’ Egidio gaan. “Deze gemeenschap wordt voor een groot deel gesponsord door de V.S.. Zij gehoorzaamt aan haar sponsors”. Als dit waar is, is dit heel erg. Het verklaart meteen mijn verbazing bij het begin van de oorlog tegen Syrië. Ik kon niet begrijpen dat Sant’ Egidio de kant van de openbare opinie koos en weigerde op te komen voor wat er werkelijk in Syrië gebeurde.

     

    De nieuwsberichten spraken niet over de wreedheden die de buitenlandse groepen tegen de onschuldige bevolking van een soeverein land begingen. De verslagen verwezen allen naar Saddam Hussein als een nieuwe Hitler die zijn eigen volk uitmoordde.

     

    Irak, Libië, Syrië, Libanon.

     

    Om de “herschikking van het Midden-Oosten” te rechtvaardigen heeft het westen de openbare opinie grondig voorbereid. Saddam Hussein, Kadhafi, Assad werden voorgesteld als bloedige dictators die hun eigen volk uitmoordden. En dit volk smeekte zogenaamd om een buitenlandse interventie. Wanneer de waarheid stilaan doorsijpelt is er geen enkele journalist die zich verontschuldigt om zijn leugens. En ondertussen wordt de IS uitgevonden zodat de internationale coalitie rustig kon verder werken aan de ontwrichting en overheersing.

    Voor Libië   geldt hetzelfde als voor Irak. Vóór de inval was het een land in welvaart met veel gunsten voor de bevolking. Volgens de officiële versie werden door de invasie van de NAVO in Libië 60 mensen gedood! De werkelijkheid is dat Libië gedurende maanden werd gebombardeerd, ook door onze Belgische F 16. Daarbij vielen 160.000 doden, overwegend burgers. In Syrië krijgen we het zelfde scenario. We hebben het land gekend voor de oorlog en we hebben genoten van zijn harmonieuze samenleving, gastvrijheid, welvaart en veiligheid. En nu staat Libanon op springen. Al meer dan 1,5 jaar is er geen president. Volgens de constitutie moet de president een maronitische christen zijn. Sinds het zionistische plan van H. Kissinger is de grote meerderheid soennitisch en vormen de christenen een minderheid. Christenen moeten uiteindelijk verdwijnen. Terwijl Iran de sjiieten en de christenen steunt, steunen Saoedi-Arabië, de grote vriend van Israël en het westen, fors de soennitische meerderheid en het soennitisch terrorisme. Zij zorgen er voor dat de christenen in Libanon steeds zwakker worden. Dit wordt nu nog erger door de stroom van Syrische vluchtelingen, die meestal soennieten zijn en waar de IS zich gemakkelijk tussen kan mengen. In Deir Al Ahmah in de Bekaa Valley (Libanon, aan de Syrische grens) leefden 3 à 4000 christenen. Nu zijn er 9000 Syrische vluchtelingen bijgekomen, meestal soennieten!

     

    Christenen samen met alle mensen van goede wil, wordt wakker!

     

    De chaos in Irak, Libië, Syrië, Nigeria, Mali, Oekraïne, Jemen is geen neveneffect maar het doel, reeds lang gepland.   De eenvoudigste wijze om de rijkdommen van een land te veroveren is, strategisch gezien, niet dit land bezetten, maar het bestuur omverwerpen en het land ontwrichten. Dan kan er niets meer gebeuren zonder de wil van de nieuwe westerse machthebbers. Dit is de theorie van de gezaghebbende joods-Amerikaanse politieke filosoof Leo Strauss (1899-1973), waarvan de volgelingen nu een sekte vormen in het Pentagon die de eigenlijk strategie bepaalt: de constructieve chaos.

     

    We mogen verwachten dat deze “constructieve chaos” zich nu vanuit een “uitgebreid nieuw Midden-Oosten” zal verspreiden in Europa door een snelle stijging van islamitische aanslagen én door een ongekende stroom van vluchtelingen. Hoe lang zullen EU en NAVO, vertrouwend op hun “Grote Broer”, blijven meehelpen om landen te ontwrichten en zo meteen hun eigen zelfvernietiging voorbereiden?

     

    Jezus zegt: “... Ik had honger en dorst, Ik was vreemdeling, naakt, ziek en in de gevangenis... Al wat gij gedaan hebt voor een dezer geringsten van mijn broeders hebt gij voor Mij gedaan”. Te veel christenen blijven geloven en bidden zonder inzicht of engagement. Zo steunen ze de heersende opvattingen en hun duistere machten. Het Woord Gods is niet voor bijbelgeleerden om er spitsvondige verklaringen rond te weven. Het vraagt een daadwerkelijke keuze. Blijven wij zwijgend aan de kant van de moordenaars en verwoesters staan of zijn we met woord en daad bij de onschuldige slachtoffers?

    28-08-2015 om 20:41 geschreven door Gust Adriaensen


    27-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'CD&V, onderhandel opnieuw of trek de stekker eruit'

    Filip Reyntjens, gewoon hoogleraar aan de UA, windt er geen doekjes om in een artikel in De Standaard.

    Een uittreksel:

    'Blijkbaar hebben de drie economisch liberale partijen in de regering niet de intentie iets te doen aan de fiscaliteit van bedrijfswagens en van vermogens (hoewel ook de meerderheid van hun kiezers geen vermogensbelasting zou moeten betalen).

    De CD&V slikt blijkbaar de taboes van haar coalitiepartners en verloochent zo haar natuur. Dit dossier gaat over de kern van een visie op staat en maatschappij, en het regeringsbeleid staat niet alleen haaks op wat de CD&V haar visie noemt, maar ook op wat kan worden aangevoeld als de onderstroom van de samenleving.

    CD&V, onderhandel dus opnieuw. En als het niet lukt, trek de stekker er dan uit.'

    27-08-2015 om 14:12 geschreven door Gust Adriaensen


    26-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Remedie tegen de angst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Terzake had Kathleen Cools een gesprek met Damiaan Denys, hoogleraar psychologie, over 'angst'. Meer en meer mensen, zeker in onze westerse samenleving, kampen met angstgevoelens.

    Volgens Denys is de belangrijkste oorzaak van die om zich heen grijpende angst, het wegvallen van religieuze overtuigingen en ideologieën. Daardoor valt ook het gemeenschapsgevoel weg, de geborgenheid die daarmee gepaard gaat, en wordt de individualisering sterker en sterker. De 'allene' mens, een individu op een miniem draagvlak, zonder ruim zingevings-, waarde-, en sociaal kader. Die mens moet het allemaal vanuit zichzelf maar zien uit te vinden in een vaak agressieve, boze wereld.

    Het is een bekend verhaal. De diagnose wordt gesteld. De oorzaken worden in kaart gebracht. Die oorzaken geven ook zicht op een remedie.

    Als bv. het wegvallen van religie, het verbrokkelen van kerkgemeenschappen, een van de oorzaken van angst en vervreemding is, dan zou het logisch zijn om opnieuw meer aandacht aan religie te schenken.

    Maar daar stokt het verhaal. Het van zich afschudden van religie, het ondermijnen van de grote verhalen, wordt met ijver verder gepropageerd, wordt geprezen als de enige weg naar de absolute vrijheid van het individu.

    Met veel minder inzet wordt het grote modeverhaal, het enorme reclameverhaal, het reusachtige consumptieverhaal over de hekel gehaald, in vraag gesteld. Integendeel.

    26-08-2015 om 19:34 geschreven door Gust Adriaensen


    25-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Betrokkenheid

    Het Sint-Gummaruscollege in Lier heeft beslist niet alleen de opvangmogelijkheden voor leerlingen fors uit te breiden maar in die opvang ook opvoedkundige activiteiten te voorzien. De school wil helpen waar de ouders tekort schieten, aldus de school.

    Kaat Schaubroeck, communicatieverantwoordelijke bij Kind&Samenleven, vindt in die beslissing de inspiratie voor een krantenartikel waarin zij het accent legt op de 'betrokkenheid' binnen het schoolse gebeuren.

    Kaat Schaubroeck: ' Wat we ook uit onderzoek weten, is dat ouders die het moeilijk hebben soms erg lang op zoek zijn naar hulp en dat de bom barst als ze die niet vinden. Ook dat is een pleidooi voor betrokken opvoeders en voor scholen die net die extra inspanning willen doen. Laat ons wel wezen: alle ouders worstelen vroeg of laat, en nee het zijn niet alleen degenen die gescheiden zijn of veel uren werken. Het ouderschap is zoiets als geblinddoekt gedropt worden in een bakkerij, waar ze je zeggen: bak er maar wat van. Sommige situaties maken je extra kwetsbaar, sommige vragen grijpen je naar de keel. De uitgestoken hand, van buren, vrienden, hulpverleners én leerkrachten kan op die momenten van levensbelang zijn. Veel leerkrachten zijn nog altijd bereid die stap te zetten, om buiten hun lesopdracht en administratie te treden en betrokkenheid te tonen. Ze zijn hun gewicht in goud waard.'

    Inderdaad, dergelijke leerkrachten (en voeg daaraan toe: directieleden) zijn hun gewicht in goud waard. Maar uiteraard is zulke betrokkenheid op de kinderen maar mogelijk, wanneer er tussen leerkrachten en directie ook echte betrokkenheid heerst, waar er respect en aanmoediging voor elkaar zijn, waar er geen enkele vorm van pesterij tussen leerkrachten of in de interactie directieleden-leraars, geduld wordt.

    25-08-2015 om 08:59 geschreven door Gust Adriaensen


    24-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Onze sociale zekerheid is een erfenis van het christendom'

    De Nederlandse theoloog en kerkhistoricus Peter Nissen vindt dat de nalatenschap van 'tweeduizend jaar barmhartigheid' moet worden verdedigd.

    Hij stelt dat 'onze sociale zekerheid een erfenis van het christendom is'.

    Terecht. Het christendom en de Kerk waren (en zijn nu nog vaak) de enige instanties die zich bekommerden om mensen in nood.

    24-08-2015 om 09:21 geschreven door Gust Adriaensen


    23-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jan Leyers over religie

    Jan Leyers:

    'De wereld van de religie was een vrijhaven, los van de commercie. Je moest er geen combiticket voor kopen en je werd aan de ingang niet gefouilleerd. En je mocht lekker je boterhammen meenemen naar binnen. Met het katholicisme is ook de toegeeflijkheid verdwenen. In theorie was alles verboden, maar in de praktijk kon alles. Vandaag zijn we vrij, maar elke misstap wordt genadeloos afgestraft.'

    23-08-2015 om 06:25 geschreven door Gust Adriaensen


    22-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rik Torfs gaat voor een tweede rectorstermijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, is halfweg zijn eerste mandaat, maar het lijdt geen twijfel dat hij resoluut mikt op een tweede mandaat van vier jaar.

    Dat blijkt uit een interview in de weekendeditie van De Standaard. Torfs zegt: 'Ik doe dit heel graag. Dus als ik gezond blijf, sluit ik niet uit dat ik verder wil gaan. We zien wel.' Wel wat omzwachteld geformuleerd, zoals het Rik past, maar de ambitie springt eruit. Lees het laatste zinnetje zonder schroom (en zonder pluralis majestatis) als: 'Ik zie ernaar uit!'

    De rector zegt nog andere boeiende dingen. Het meest tevreden is hij over de hervorming van het visitatiestelsel, waarbij komaf werd gemaakt met controlebezoeken door externe experts. 'Dat waren dan nog vaak gepensioneerde Nederlanders', voegt Rik er venijnig aan toe. Torfs ontkent dat het de bedoeling van die hervorming was, om pottenkijkers buiten te houden. Maar die overweging zal zeker meegespeeld hebben. Het weren van externe controles heeft altijd te maken met het afschermen en verdedigen van de eigen winkel.

    Een van de thema's waarop Torfs zich de voorbije twee jaar geprofileerd heeft, is de selectievere toegang tot de universiteit. Hij blijft daarvoor pleiten, met als voorwaarde evenwel, dat die toegang 'sociaal' blijft. Maar de rector weet ook wel, er bestaat voldoende statistisch materiaal, dat die toegang nu al niet sociaal is. Uit bepaalde sociale groepen, geraakt bijna niemand aan de universiteit. De maatregelen waaraan Torfs denkt, zullen de poort van de Alma Mater nog enger maken, zodat de universiteit nog uitgesprokener zal samenvallen met de hogere sociale klassen van onze kapitalistische samenleving.

    Dat segment van de samenleving, ik heb het op dit blog reeds enkele keren geschreven, is overigens duidelijk de biotoop waarin onze gewaardeerde rector zich voelt als een vis in het water. Een paling wellicht?

    22-08-2015 om 15:50 geschreven door Gust Adriaensen


    21-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Libanon

    X/14

    Vrijdag 21 augustus 2015

     

    Hoogfeest van 15 augustus 2015

     

    De Mariaverering in Vlaanderen kreeg in het verleden een zeer bijzondere plaats. Het “Hoge Vrouwe in de hemel...” (van Clem de Ridder en Emiel Hullebroeck) werd decennia lang uit volle borst gezongen: “...’t Bouwd’ u tempels en kapellen van de zee tot in de hei. ’t Schilderderd’ u in pracht van kleuren, ’t zong u liederen in de mei...”

     

    Toch is de Lieve Vrouw van Libanon blijkbaar nog meer geliefd. Er is geen huis of appartement binnen noch buiten dat geen versierd Mariabeeldje heeft, dikwijls naast de andere heiligen zoals Charbel en Rafqa. Vrijdagavond 14 augustus waren er al grote vieringen op verschillende plaatsen. Vervolgens waren we getuige van een groots vuurwerk, niet eventjes, maar tot laat in de nacht. Wanneer het vuurwerk op een bepaalde plaats eindigde begon het elders. Van op ons terras konden we het goed volgen. Soms was het ergens ver weg, achter de bergen en zagen we alleen lichtflitsen. Hetzelfde prachtig spektakel herhaalde zich zaterdagavond én zondagavond. In elk geval is het een gelegenheid om Maria, de Moeder van Jezus en van de Kerk ook bij ons een erepaats te geven.

     

    De moeilijkheden om terug naar Syrië te gaan hebben ons een verblijf bezorgd in Qleiaat, Libanon. Hoe pover en kwetsbaar we ook zijn,   we willen iets uit de oude traditie van de monniken in ere houden. Zij waren altijd op een of andere wijze tegelijk sociaal beschikbaar. We hebben ons meteen geëngageerd om een jonge man in geestelijke nood mee op te vangen. Onverwachte moeilijkheden zijn steeds de sterkste drijfveer geweest voor een “nieuwe evangelisatie”. De vervolging van de christenen vanaf het prille begin, zorgde voor de verspreiding, de diaspora van de christenen en dus van het geloof over de hele wereld. En toen het Romeinse Rijk ineenstortte werd zijn infrastructuur en wegennet gretig gebruikt om het christelijk geloof tot in alle uithoeken van de toenmalige wereld te brengen. Het onoverwinnelijk gewaande Romeise Rijk kwam ten val, het Kruis bleef overeind!

     

    Ondertussen krijgen we regelmatig bezoek van zr. Carmel en moeder Agnes-Mariam. Vorige zondag waren ze weer bij ons. Zr. Carmel stelde voor om een goede vriend priester in de buurt, in Mayroeba te gaan bezoeken en we gingen daar graag op in. Na dit aangename contact reden we enkele honderden meters en onze wagen weigerde verder alle dienst. Daar stonden we midden op de grote markt van Mayroeba. Naar aanleiding van het feest van O.L. Vrouw zijn er over heel Libanon grote feestelijkheden en hier was het wel een bijzonder grote markt. Uiteindelijk moest de wagen opgehaald worden en geraakten wij dank zij vrienden veilig thuis.

     

    Syrië: weldra het einde de oorlog, maar niet van het lijden?

     

    De belangrijkste politieke gebeurtenis van dit ogenblik is ongetwijfeld het zogenaamde atoom-akkoord tussen Washington en Teheran. Op 1 februari 1979 maakte de Iraanse geestelijke leider Khomeiny een einde aan de westers gezinde houding van zijn land en wilde met alle kracht het Angelsaksisch imperialisme bestrijden. Iran werd de leider van de sjiieten. Hieruit groeide een kunstmatig conflict met Saoedi-Arabië, de leider van de soennieten en de grote favoriet van het westen, dat al te gretig islamitisch terrorisme gebruikt voor zijn buitenlandse politiek. Het islamitisch terrorisme is zonder meer soennitisch. De strijd vond zijn hoogtepunt met de moslimbroeders, Al-Qaeda en IS, die samen met de golfstaten, - allen op een of andere wijze verbonden met het zionistische Israël -, de strijd op leven en dood aanbonden met de sjiieten. Het akkoord met sheikh Hassan Rohani op 14 juli 2015 heeft deze periode van 35 jaar definitief afgesloten, waardoor de VS en Iran voortaan (min of meer) dezelfde westerse belangen gaan dienen. Daarmee zal ook de strijd van Saoedi-Arabië tegen Iran eindigen.

     

    We kunnen verwachten dat er weldra officieel vrede zal komen in Syrië. Iran kan dan diplomatiek beschouwd en erkend worden als de overwinnaar van de oorlog in Syrië. De eigenlijke overwinnaar is in feite het Syrische volk, samen met het leger en de regering, maar dit is voor de internationale gemeenschap nog niet verteerbaar. Het klinkt niet “politiek correct”. Op de 8e samenkomst van de IRTVU, een Iraanse (internationale) ngo met ‘n 230 leden uit islamitische landen (Radio and TV Union), werd vorige dinsdag Syrië genoemd “de gouden ring in de keten van de weerstand”. En dat kunnen we gerust zo stellen. Hierbij benadrukte Ali Akbar Velayati, de raadgever van de Iraanse leider voor buitenlandse zaken, dat geen enkele oplossing, die door het Syrische volk zelf verworpen wordt voor Syrië aanvaardbaar is. Geen enkele instelling of land heeft hiertoe enig recht. Dit betekent dat de Syrische regering en president aan de macht blijven, totdat het volk zelf anders beslist. Dit is nog steeds niet doorgedrongen in de “internationale gemeenschap”. Politiek zal er wellicht nu een schuldige gezocht worden voor de “Syrische crisis”. Bachar al-Assad hiervoor officieel doen veroordelen gaat niet meer. Er is echter een andere mogelijkheid. Deze maand heeft de UNO Veiligheidsraad eensgezind resolutie 2235 gestemd om uit te zoeken wie schuldig is aan de chemische aanslagen in Syrië. (Indien vorige onderzoeken onafhankelijk en eerlijk waren geweest zou men dit al lang geweten hebben). Nu kan deze resolutie gebruikt worden om Turkije, die uiteindelijk een onbetrouwbare partner blijkt te zijn, als zondebok aan te wijzen. Op 11 mei 2013 organiseerden de geheime diensten van Turkije een zeer zware aanslag in eigen land, in Reyhanli, om hiervan de Syrische president te beschuldigen. Op 21 augustus 2013 organiseerde Turkije samen met anderen de chemische aanslag in Ghouta, eveneens om de Syrische president te beschuldigen. In maart 2014 heeft het Turkse leger samen met al-Qaeda en “het leger van de islam” (Saoedi-Arabië) het Syrisch-Armeense dorp Kessab aangevallen om de Armeniërs die destijds ontsnapt waren aan de volkerenmoord uit te roeien. Als dit naar boven komt, kan Turkije gemakkelijk als de schuldige van de Syrische oorlog aangewezen worden. Et dit zou niet eens onterecht zijn. Zeer onterecht is evenwel dat hiermee andere grote schuldigen vrijuit zouden gaan.

     

    We kunnen verwachten dat met de zogenaamde “vrede” in Syrië de oorlog zich zal verplaatsen naar de Zwarte Zee en naar Turkije. De strijd van Turkije tegen de Koerden zou het hele land kunnen ontwrichten. En de verplaatsing van de oorlog naar Centraal Azië is al lang voorzien. Toen de val van Syrië niet meteen in zicht kwam, werd de westerse staatsgreep in Oekraïne georganiseerd. Alles is nu gericht op de ontwrichting van Rusland en de val van president Vladimir Poetin, een van de weinigen die stand houdt tegen de westerse agressie en de “nieuwe wereld(wan)orde”. Daarvoor dienen de economische sancties, de valse beschuldigingen omtrent de aanslag op het vliegtuig MH 17, de zware leger-oefeningen en de militaire omsingeling. Dit is de hevige heropflakkering van een oude afkeer. De van oorsprong Poolse edelman Zbigniew Brzeninski was de voornaamste raadgever van president Jimmy Carter voor de nationale veiligheid. Hij heeft een ongelofelijke haat tegen Rusland in de buitenlandse politiek van Amerika kunnen verankeren, tot nu toe. En deze begint bijzonder bittere vruchten af te werpen, waar Europa en de NAVO slaafs in meedraaien.

     

    En hiermee is ook het verdere lijden van het Syrische volk verbonden. De ontwrichting van Syrië, de ontmanteling van het land in afzonderlijke stukken, de omverwerping van de regering en de president ... het waren voor de wereldheersers uiteindelijk tussenstadia om Rusland en vooral president Vladimir Poetin te treffen. Zijn bondsgenootschap met het strategische Syrië moest gebroken worden om o.m. zijn gasuitvoer te boycotten. En dit blijft tot heden duidelijk het hoofddoel van de westerse politiek. Er werd zwaar geïnvesteerd om het soennitisch terrorisme op alle door het westen gewenste plaatsen in te zetten. Daarom worden allerlei zogenaamde “gematigde” soennitische rebellen gesteund, die uiteindelijk allemaal al-Qaeda zijn. En dit zal ook in Syrië wellicht nog lang verder gaan, al zal het leger samen met Hezbollah de bevolking en het land steeds meer kunnen beveiligen.

     

    Er zijn kleine lichtpuntjes. Zeven NAVO-landen (België, Bulgarije, UK, Duitsland, Italië, Hongarije, Canada) willen de krankzinnige uitgaven voor verdediging verminderen. (Het NAVO- budget zou nu iets meer dan 1 triljoen dollar bedragen!). Dit is geen groot nieuws, maar het zou toch kunnen bijdragen aan de geleidelijke ontnuchtering van Europa en ooit, wie weet, Europese politici op de gedachte brengen dat Rusland niet onze vijand maar onze bondgenoot is.

    21-08-2015 om 18:09 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Vos preekt de passie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Marc De Vos is verbonden aan de Universiteit Gent én directeur van de denktank Itinera, die DE denktank is van de ondernemers en de ondernemingen.

    Wanneer de directeur van dergelijke denktank beweert dat de Taxshift 'socialer is dan gedacht', moeten de alarmlichtjes bij werknemers en werknemersverenigingen zeker gaan branden.

    Om het met een oud Vlaams spreekwoord te zeggen: 'Wanneer De Vos de passie preekt, boer let op uw ganzen!'

    21-08-2015 om 12:31 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gedoopt in de Geest

    Wil je iets meer weten over de Heilige Geest, de Geest van God die aan iedereen
    is toegezegd? Wil je Gods Geest als een vernieuwende, dynamische adem beter
    herkennen in je leven? Wil je meer voor Hem openstaan? Dan nodigen wij je van
    harte uit op een nieuwe vormingsavond die zal doorgaan op woensdag 16 september
    19.30 uur in de kerk De Verrezen Heer, Berchemstadionstraat 8,
    Berchem.

    We starten met een gebedsmoment. Daarna spreekt Marc Meirsman,
    eindverantwoordelijke van de Katholieke Charismatische Vernieuwing in
    Vlaanderen. Einde voorzien rond 21.30 uur.

    (mededeling Katholieke Charismatische Vernieuwing)

    21-08-2015 om 08:51 geschreven door Gust Adriaensen


    20-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gezinsweekend in Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Van vrijdag 18 september tot en met zondag 20 september organiseert de abdij van Postel een gezinsweekend.   

    Op zaterdag 19 september is er de gezinsdag rond het thema "De kern van ons geloof". Mgr. Rob Mutsaerts, hulpbisschop van het bisdom Den Bosch, zal zaterdagvoormiddag een conferentie geven en de H. Mis celebreren. Erwin en Nicky Verslype, een katholiek echtpaar met vier opgroeiende tieners, verzorgen de catechese in de voormiddag en zullen ’s namiddags de tweede conferentie verzorgen.

    Het zal een dag worden gevuld met gebed en ontmoeting, geloofsverdieping en gesprek. We vieren de H. Mis met onze gezinnen en nemen deel aan het avondgebed van de abdijgemeenschap. Er is biechtgelegenheid voor oud en jong. Er is catechese en opvang voor de kinderen. Iedereen mag deelnemen, men hoeft niet in gezinsverband te komen.

    Voor wie op zoek is naar meer; wie dieper wil kennismaken met andere jonge gezinnen; wie met andere jonge gezinnen wil bidden; wie even in stilte met Maria bij Jezus wil vertoeven tijdens de Aanbidding; wie gezellig wil napraten... is er de mogelijkheid om het ganse weekend te komen: van vrijdag 18 september (vanaf 19u) tot zondag 20 september.

    Meer inlichtingen via de link.

    Bijlagen:
    05 - folder AN - gezin - 2015 - 01.pdf (786.1 KB)   

    20-08-2015 om 09:43 geschreven door Gust Adriaensen


    19-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De bemoeizucht van Vlaanderen

    Vlaanderen geeft al jaren af op de bemoeizucht van België. Streven naar steeds maar grotere onafhankelijkheid was de drijfkracht van de opeenvolgende staatshervormingen. Met de zesde staatshervorming is een (voorlopig) hoogtepunt bereikt.

    En wat doet Vlaanderen nu? Het wordt zieker en zieker in het bedje van de zo verfoeide Belgische bemoeizucht.

    Boven de hoofden van de onderliggende bestuursniveaus bekokstoven de machtig geworden Vlaamse regenten ontmantelingsplannen.

    De provincies worden uitgekleed. De gemeenten moeten, naar Nederlands model, opgaan in veel grotere administratieve eenheden.

    19-08-2015 om 08:47 geschreven door Gust Adriaensen


    18-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een redeneerfout
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onder de titel ‘Beste moslims, dit is maar het begin’, betoogt Raf Geenens, docent ethiek en rechtsfilosofie aan de Katholieke Universiteit van Leuven, dat de moslims zich beter zouden focussen op het echte gevecht : een plaats voor godsdienst bewaren in de moderniteit, in plaats van het offerfeest te verdedigen.

    De bijdrage van Geenens is boeiend maar zijn waarschuwing en oproep hebben in se niets te maken met de discussie omtrent het rituele slachten. Ervan uitgaan dat voor godsdienst een plaats moet bevochten worden in de moderniteit, laat wel een erg eng en verstikkend beeld van moderniteit tot uiting komen. Vrijheid van godsdienst, net als vrijheid van meningsuiting, enz. behoren gewoonweg tot de essentie van moderniteit. Wanneer er geen vrijheid van godsdienst meer was, zouden we terug gekatapulteerd worden in een dictatoriale geestelijke terreur.

    ‘Het Offerfeest verdedigen door Weyts en co te wijzen op hun hypocrisie (‘De industriële varkensteelt is nog veel wreder!) is alvast de foute strategie’, schrijft Geenens. Dit is een flagrante redeneerfout. Degenen die verwijzen naar de jacht, de visvangst, de vleesindustrie, enz., die extreem dierenleed veroorzaken maar die ongemoeid worden gelaten, wensen geenszins het Offerfeest te verdedigen. Dat is een andere discussie. Overigens is de etikettering van het kelen van schapen als een toppunt van barbaarsheid, ook wel overtrokken, als je de vergelijking maakt met het (af)slachten van dieren in de genoemde sectoren.

    Het is er hun om te doen de eenzijdigheid en/of de hypocrisie aan de kaak te stellen. Als het de bedoeling is dierenleed te voorkomen of te verzachten, dan kan men zich niet beperken tot vooral schapen in een religieuze context. Dat is discriminatie en laat andere motieven vermoeden dan het tegengaan van dierenmishandeling.

    18-08-2015 om 21:44 geschreven door Gust Adriaensen


    15-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Magnificat

    Hoog verheft nu mijn ziel de Heer,
    verrukt is mijn geest om God, mijn Verlosser,
    Zijn keus viel op zijn eenvoudige dienstmaagd,
    van nu af prijst ieder geslacht mij zalig.
    Wonderbaar is het wat Hij mij deed,
    de Machtige, groot is Zijn Naam!
    Barmhartig is Hij tot in lengte van dagen
    voor ieder die Hem erkent.
    Hij doet zich gelden met krachtige arm,
    vermetelen drijft hij uiteen,
    machtigen haalt Hij omlaag van hun troon,
    eenvoudigen brengt Hij tot aanzien;
    Behoeftigen schenkt Hij overvloed,
    maar rijken gaan heen met lege handen.
    Hij trekt zich Zijn dienaar Israël aan,
    Zijn milde erbarming indachtig;
    zoals Hij de vaderen heeft beloofd,
    voor Abraham en zijn geslacht voor altijd.

    Bijlagen:
    https://youtu.be/Bo1x-62WmrI   

    15-08-2015 om 09:16 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ouderen willen zelfstandig wonen

    Zes op de tien ouderen zeggen later in hun eigen woning te willen blijven wonen. Op heel ruime afstand staat de verhuizing naar een serviceflat, 16 procent staat daar positief tegenover. Wonen in een woonzorgcentrum zien het ouderen het minst zitten, net als bij de kinderen intrekken (minder dan 5 procent).

    Dat alles blijkt uit een onderzoek bij meer dan 70.000 zestigplussers, uitgevoerd aan de VUB.

    Bij de kinderen inwonen gebeurt overigens almaar minder. In 1990 woonden nog 20.000 Vlaamse tachtigplussers in bij een van hun kinderen, in 2007 was dat aantal al gehalveerd.

    15-08-2015 om 09:00 geschreven door Gust Adriaensen


    14-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Libanon

    X/13

    Vrijdag 14 augustus 2015

     

    Een Libanese periode

     

    Ons verblijf in Libanon is veel langer geworden dan we verwacht hadden en zal mogelijk nog enkele maanden duren. We hebben ons met drie (fr. Jean, fr. David en ik) inmiddels gevestigd in twee lege appartementen in Qleiaat, die geschonken werden aan de gemeenschap. Het poetsen en bemeubelen heeft veel tijd en energie gekost maar was ook erg aangenaam. Vanzelf kregen we van links en rechts hetgeen we nodig hadden. Tweemaal is er een lading binnengekomen vanwege vrienden die hun appartement opgeruimd hebben: enkele matrassen en bedden, beddengoed, keukengerief, oude kastjes... Sinds deze week slapen we op een echte matras in een echt bed. Deze week vroeg een gebuur dat fr. Jean met hem zou meerijden naar het grootwarenhuis want hij had van een vriend een som geld gekregen om voor ons het nodige te kopen. Zo blijven wij niet alleen goed in leven, maar worden ook met veel vriendschap omgeven. Wij nodigen   de buren uit voor de eucharistie, geven regelmatig catechese aan de kinderen, delen wat we teveel hebben of nodigen mensen uit. Ouders uit de buurt hebben gevraagd om hun kinderen te helpen met het Frans en het Engels, wat we graag doen. En nu hebben we een gezin in nood kunnen helpen door afwisselend aanwezig te zijn, wat meebrengt dat we deze week niet samen waren in ons appartement.

     

    Zaterdagavond is er in de parochiekerk steeds een eucharistie voor de overledenen. Deze keer werd ze opgeluisterd door een groep zangers, begeleid door dwarsfluit, viool en guitaar. Na de mis gaan de mensen de familieleden groeten, zoals bij ons gebeurt bij een begrafenis. Het is alleen veel eenvoudiger. Aan de uitgang staan manden met koeken en er wordt verwacht dat je er een koek uitneemt en opeet. Al knabbelend wandelen we rustig terug naar huis. Een oudere man wil ons toch nog met zijn wagen naar huis brengen, maar we willen bij het winkeltje van Charbel nog even binnen springen en hij brengt ons zover. Voor het winkeltje staat een jong echtpaar met twee kleine kinderen, waarvan eentje nog in een kinderwagen. De vrouw spreekt me aan, zegt dat ze moslima is maar gedoopt wil worden. Met de hulp van fr. David ontstaat er een gesprek. Ze wonen nu hier in Qleiaat. Hij is orthodox en afkomstig uit Irak. Zij is moslima uit Homs, Syrië. Ze zegt dat ze getroffen is door het kruis van Jezus en een sterke ervaring gehad heeft met Maria. Ik stel voor dat we meteen terug gaan naar de kerk, omdat de pastoor daar nog ergens in de buurt is. Dat vinden ze prima en samen gaan we terug. Het kleine meisje geeft me meteen al een hand om veilig door het toch wat drukke verkeer te wandelen. Ze babbelt honderduit, wat ik helaas alleen maar met een stopwoordje of klassieke uitdrukking kan beantwoorden. De pastoor ontvangt ons vriendelijk. Omdat zij het christelijk geloof van haar man wil, stelt de pastoor voor dat hij hen zal helpen om in de orthodoxe kerk gedoopt te worden. Ze zijn blij en samen gaan we nog een eind op weg naar huis. Ondertussen hebben we in ’t kort het christelijk geloof uitgelegd, over God die liefde is, over Jezus’ lijden, sterven, dood en verrijzenis. Bij het afscheid doe ik de moeder mijn armbandje-minirozenhoedje om haar pols en zeg dat het is om Onze Vader en Weesgegroet te bidden. Ze kent het laatste al en samen bidden we nog het Weesgegroet.

     

    Grote strategieën om de lijdensweg van de volkeren te verzwaren

     

    Volgens de New York Times, 27 juli 2015 hebben Washington en Ankara besloten in N-Syrië een “no-fly zone” in te stellen als veilige zone waar vluchtelingen beschermd zouden zijn tegen IS aanvallen. Bovendien heeft Obama toestemming gegeven om . in Syrië te bombarderen, ook het Syrische leger. Hij wil zijn “gematigde rebellen” helpen om meer “bevrijde gebieden” te maken. Britten en Fransen doen officieel niet mee, maar zijn al maanden lang in Syrië aan het bombarderen. Alles samen zouden er door de internationale coalitie zo’n 5.000 (!) luchtaanvallen uitgevoerd zijn in Irak en Syrië met een 17.000 bommen en raketten. Resultaat: een massa burgerdoden met duizenden vernielde gebouwen en infrastructuur, terwijl   de IS voorlopig zijn gruwelijkheden nog kan opvoeren. “De moord op massa’s burgers in Irak en Syrië is geen ontsporing of spijtig nevenproduct van de oorlog. Dit is eerder het logische gevolg van de misdadige, neo-koloniale en imperialistische inval, die bedoeld is om de Amerikaanse overheersing te verzekeren in deze streek die rijk is aan grondstoffen en van het grootste belang op geo-strategisch gebied” (Will MORROW, De moord op massa’s burgers in Irak en Syrië. Meer dan 450 burgers gedood door de Amerikaanse luchtaanvallen..., mondialisation.ca, 6 augustus 2015).

     

    De groten der aarde zijn creatief in het vinden van steeds nieuwe strategieën om hetzelfde doel te bereiken: de onderwerping van Syrië, na Irak en Libië. Een militaire inval lukte niet. Ook de “Nationale Syrische Raad” en de “Vrienden van Syrië” kregen het niet op de knieën. Dan kwamen allerlei “gematigde rebellen” en tenslotte de efficiënte IS.   De zoveelste nieuwe strategie wil nu met een “veilige zone” “bevrijde gebieden” maken... voor de terroristen natuurlijk, niet voor de bevolking.

    Ook de Europese commissie zorgt voor een nieuwe strategie. Ze heeft 2, 4 miljard euro voorzien om de “vluchtelingencrisis” te verhelpen. Geweldig. Immers, er zouden dit jaar al 137.000 vluchtelingen de Middellandse Zee overgestoken zijn om van het Europees paradijs te komen genieten. Is het niet prachtig dat wij zo aantrekkelijk zijn, terwijl andere volkeren zo’n rotzooi van hun samenleving schijnen te maken? Bovendien zal Europa streng optreden tegen die criminele mensensmokkelaars, die grof geld verdienen met de ellende van totaal berooide mensen. En zo gaat alle aandacht nu naar de misdaad van de mensensmokkelaars. Laten we toch even eens verder nadenken. Komen zoveel mensen naar ons omdat wij zulk een geweldige beschaving hebben? Helemaal niet. Zij vluchten omdat wij hun land en volk blijven uitmoorden en verwoesten. Dat is de echte criminaliteit en de oorzaak van de uitzichtloze ellende van   honderdduizenden onschuldige mensen. Als uw gebuur in uw keuken de wasbak komt dichtstoppen en de twee kranen wijd open zet, zodat er door uw huis een stroom van water vloeit, moet jij dan uw gebuur bedanken omdat hij u enkele emmertjes en dweilen wil lenen? Het zijn de heren en dames van landen zoals Amerika, Israël, Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en de NAVO die de chaos veroorzaakt hebben in Irak, Libië, Syrië... Als ze die landen en volken in hun soevereiniteit gerespecteerd hadden, waren er geen stromen vluchtelingen. Ondertussen heeft Europa zijn gezicht al gered en doet alsof zijn neus bloedt!

     

    Nogmaals de “spoedige val van Assad”?

     

    Sommige journalisten zien nu hun voorspelling van vier jaar geleden eindelijk in vervulling gaan, nl. “de spoedige val van Bachar al-Assad”. Dat zou dan de totale ineenstorting zijn van de Syrische samenleving, de volledige chaos, zoals in Libië,   geheel overgeleverd aan de willekeur en de terreur van de moslimbroeders. Al is dit het uiteindelijke doel van de internationale coalitie, het is al te naïef te denken dat Rusland en China dit rustig in hun agenda gaan noteren. Als journalisten nu schrijven dat de houding van Rusland tegenover Syrië veranderd zou zijn, geloven ze in hun eigen fantasie. Rusland en China hebben viermaal hun veto gesteld tegen een poging om Syrië te vernietigen: 4 oktober 2011, 4 februari 2012, 19 juli 2012 en 22 mei 2014. De laatste twee voorstellen kwamen van Frankrijk, Qatar en Turkije, die Syrië wilden veroordeeld zien voor misdaden tegen de menselijkheid, zodat een invasie aanvaardbaar zou zijn.

     

    Op 11 mei 2013 was er in Z-Turkije een zware aanslag waarbij 51 Turken gedood werden, 140 werden gewond en er was een aanzienlijke materiële verwoesting. Recep Tayyip Erdogan spoedde zich naar Obama om de schuld aan Bachar al-Assad te geven en te vragen voor een militaire invasie in Syrië als vergelding. Obama trapte er evenwel niet in, omdat de CIA hem verwittigd had dat de aanslag in Turkije feitelijk door de MIT, de Turkse geheime diensten zelf georganiseerd was. Op 21 augustus 2013 probeerde Erdogan het nog eens. Hij organiseerde samen met het Elisée de massale gifgasaanval in Ghouta om alsnog een militaire invasie in Syrië uit te lokken. Toen was het bijna gelukt, maar Rusland stak er een diplomatiek stokje voor en stelde voor de chemische rommel in Syrië op te ruimen. Syrië ging hier graag mee akkoord, omdat ze dat spul toch niet gebruikten en ook niet wensten te gebruiken. Bovendien hadden ze hiermee meteen een goedkope oplossing voor de opruiming.

     

    Rusland en China hebben al eeuwen voordeel gehaald uit de harmonieuze samenleving van verschilldende volken en godsdiensten in Syrië voor hun doortocht naar de Middellandse Zee en Europa. De door het westen gesteunde terroristische groepen zullen van Syrië niet het nieuwe gastland kunnen maken van Amerikaanse legerbases en NAVO-hoofdkwartieren. De “spoedige val” van Assad wordt voor onbepaalde tijd uitgesteld.

    “Een nieuw Midden-Oosten”?

     

    Tien jaar geleden droomden president Bush en de zijnen van een “nieuw Midden-Oosten”, geheel onderworpen aan hun “nieuwe wereldorde”. Vijf jaar geleden brulde Hillary Clinton: “We need a New Middle East” en ze zou er eens werk van maken. Ja, er komt een nieuw Midden–Oosten, maar de grote Amerikaanse droom zal voor hen eerder een nachtmerry zijn en een ommekeer. Immers, Syrië zal toch stand houden tegen de wereldheersers, weliswaar met zeer zware wonden. Bovendien is de weerstand van Syrië tegen de westerse nieuwe wereldorde ook voor andere volken en landen een niet onbelangrijke aanmoediging.

    Prof. Tim Anderson en zijn ploeg zijn betrouwbare waarnemers van de toestand in Syrië Regelmatig doorkruisen ze het land en geven een goed beeld van wat er werkelijk gebeurt. Ze stellen vast hoezeer Syrië werd uitgemoord en verwoest maar ook hoe de eenheid en de wil van het Syrische volk om weerstand te bieden niet alleen niet gebroken zijn, maar nog versterkt werden. De regering verzekert de basisvoeding en zorgt er voor dat het gewone leven kan doorgaan met ziekenzorg, onderwijs, sport en culturele activiteiten. En op 19 september zijn er bijkomende verkiezingen om allerlei open staande bestuursfuncties in te vullen. Enkele streken lijden nog erg onder de terreur van rebellen. De dichtst bevolkte gebieden zijn echter onder controle van het leger, dat op grote steun van het volk kan rekenen. De terroristen krijgen nergens aanzienlijke steun vanuit de bevolking. Ondertussen blijven westerse media doorgaan met hun leugens over een president die zijn volk uithongert of met containers gifgas en bommen bestookt. De vaststellingen van Anderson zijn anders: “Ondanks jarenlang, massaal terrorisme en westerse sancties leeft de Syrische samenleving verrassend goed. In juli 2015 bezocht onze groep grote sport-centra, scholen en hospitalen. Miljoenen Syrische kinderen gaan weer naar school en honderdduizenden jongeren studeren weer gratis aan universiteiten” (Tim Anderson, Why Syria is Winning: Advancing towards a Strategic Victory that will transform the Middle East? Global Reseach, 10 augustus 2015)

     

    Blijvende weerstand

     

    Het protest tegen deze vuile oorlogen en de solidariteit met Syrië zullen wereldwijd blijven groeien.   De recente “Verklaring” van meer dan duizend Palestijnse groepen en organisaties is hiervan een ontroerend bewijs (Syria Solidarity Movement, 22 juli 2015). Ze noemen de strijd van het Syrische volk “een historische strijd”. Ze dienen als speelgoed voor de machtigste naties op aarde. De Palestijnse en Syrische strijd is dezelfde omdat de soevereiniteit en het vreedzaam samenleven van het Palestijnse en Syrische volk onaanvaardbaar geacht wordt voor het zionisme en imperialisme. “Zoals het apartheids- en racistisch zionistisch regime, moeten de criminele landen en hun leiders vervolgd worden voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid op grond van hun onwettige oorlogen tegen soevereine staten en volkeren zoals Palestina, Libië, Irak, Syrië, Libanon, Jemen”. De Palestijnen weten wat het betekent van uw land en goed verdreven te worden, ontheemd en vervolgd te zijn. Zij werden in het verleden door Syrië opgevangen en kregen daar burgerrechten. Nu willen zij Syrië steunen in zijn strijd tegen dezelfde overheersers.

    De volkeren zijn dikwijls veel beter dan hun leiders. We mochten de mateloze goedheid ondervinden van het Amerikaanse volk, dat nauwelijks beseft welke misdaden hun leiders wereldwijd organiseren. Grote aantallen Saoedi-Arabiërs verlangen naar het christelijk geloof.   Israël, het joodse geloof en volk staan torenhoog boven het verwoestend zionisme van hun leiders. Mogen de ware aard en goedheid van alle volken die in Christus “Gods uitverkoren volk” geworden zijn, uiteindelijk de overhand behalen. Heer, Uw Rijk kome in plaats van een nieuwe wereld(wan)orde!

    14-08-2015 om 15:28 geschreven door Gust Adriaensen


    13-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blindheid of hypocrisie?

    Het regent van alle kanten commentaren bij het al dan niet verdoofd slachten en de dierenrechten die daarbij in het geding zouden kunnen komen.

    Wat daarbij opvalt is de merkwaardige kloof tussen de basisreden die wordt aangevoerd om niet onverdoofd te slachten en de absolute én extreem enge focus op het ritueel slachten. Ook Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, laat zich in die fuik meesleuren.

    Weyts en co. voeren aan dat het hun te doen is om het dierenleed te verzachten, om de zgn. dierenrechten dus. Maar zij beperken hun mededogen tot schapen en andere dieren die op basis van bepaalde religieuze tradities en gebruiken geslacht worden.

    Die bekommernis om het dierenwelzijn is er niet voor het wild dat door jagers wordt afgeschoten, voor de vissen die door professionele vissers (de laatste uitzending van 'Goed Volk' over Noorse vissers gezien?) of door hengelaars worden bovengehaald, voor de tienduizenden kippen die in achtertuintjes en berghokken een kopje kleiner worden gemaakt, voor de dieronterende manier waarop honderdduizenden varkens, runderen, paarden naar de slachthuizen worden gevoerd, en ga zo maar door.

    Het dilemma is onontkoombaar.

    Ofwel gaat het echt om dierenwelzijn en dierenrechten, en dan moeten al de sectoren, en zeker die van de voedselindustrie, waar er manifest sprake is van dierenmishandeling, aangepakt worden.

    Doen beleidsmensen en hun medestanders dat niet en beperken ze zich tot een (totaal)verbod op 'ritueel slachten', dan zijn er ideologische , islamofobische, antisemitische, discriminatoire en, in het geval van politici, electorale motieven in het spel.  

    (via http://www.een.be/programmas/goed-volk kom je terecht bij de vismethodes van Noorse vissers)

    13-08-2015 om 10:35 geschreven door Gust Adriaensen


    12-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schaap of kind

    Grote onverschilligheid ten aanzien van de meer dan 8000 officieel geaborteerde kinderen (2011) in Vlaanderen.

    Extreme commotie omtrent de 22.000 (2013) ritueel geslachte schapen, runderen,... in Vlaanderen.

    12-08-2015 om 07:49 geschreven door Gust Adriaensen


    11-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eriek Verpale 1952-2015
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De schrijver Eriek Verpale is overleden.

    5744

    Het zijn de Dagen der Grote Feesten:
    Hasjana al voorbij en Kippoer moet weldra komen.
    Maar ik schrijf je: over dit huis, weemoed tiert
    in de bomen en over een muis die sinds
    je bent vertrokken hier voorgoed haar intrek heeft genomen.
    Soms koop ik kaas, strooi kruimels
    voor haar kroost en hoor ‘s nachts
    wanneer ik tevergeefs naar jouw lichaam tast
    een soort gefluister dat klinkt als troost.
    De taal der beesten zal ik wel nooit verstaan,
    ook niet waarom iemand een zomer lang
    hetzelfde brood, dezelfde kaas wou eten
    en daarna zo plots is weggegaan.
    Het zijn de Dagen der Grote Feesten:
    een nieuw jaar, maar het blijven dezelfde boze geesten.

    11-08-2015 om 20:23 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gaat Weyts Hitler achterna?

    Volgens Michael Freilicht van Joods Actueel, wel, als de minister een totaalverbod op onverdoofd slachten invoert. Hitler was volgens Freilich, de laatste die de joodse rituele slachtingen verbood.

    Na de moslims heeft minister Weyts nu ook de joode gemeenchap tegen zich in het harnas gejaagd. Wedden dat na deze joodse reactie, nog maar weinig over een totaalverbod op onverdoofd slachten uit de mond van Weyts te horen zal zijn?

    Ben Weyts heeft zich met zijn profileringsdrang op 'onverdoofd slachten' behoorlijk in nesten gewerkt.

    Er is niet alleen de op religieuze tradities en overtuigingen gebaseerde weerstand van moslims en joden. Maar er kunnen hem allerlei vervelende vragen over 'onverdoofd slachten' en 'dierenleed' voor de voeten gegooid worden. Weyts zal er zich niet uit kunnen redden door telkens te zeggen: 'Die vergelijking gaat niet op.' Ze gaat natuurlijk wel op, als het echt op onverdoofd afslachten, op dierenmishandeling, op veroorzaken van pijn aankomt.

    Enkele voorbeelden.

    De vraag omtrent de jacht, in essentie het onverdoofd afslachten van dieren voor het plezier, vaak dan nog zonder de zekerheid dat het dier onmiddellijk sterft, werd al aan Weyts gesteld. 'Die vergelijking gaat niet op', zei de minister.

    Wat met de tienduizenden Vlaamse hobbykippenhouders, die dag na dag op de tijdelijke slachtvloer van hun tuin of berghok, kippen een kopje kleiner maken, zonder dat een haan ernaar kraait?

    Hoe zit het met de methodes van de professionele visvangst? Zie je die duizenden vissen en kreeften en krabben ook in doodsangst spartelen op onze vissersboten, meneer de minister? En hoe ze meedogenloos geprepareerd en in het ijs gestopt worden?

    Moet er geen totaalverbod op het hengelen komen? Hoe verschrikkelijk moet het voor de visjes in onze beken en kanalen zijn, haak en weerhaak in je bek, in je ingewanden te krijgen, op het droge gehesen te worden, het ijzer uit je vissenlijf te voelen trekken,en  nog enkele uren in een leefnet te liggen sterven ?

    Enzovoorts. Enzovoorts.

    En telkens, meneer de minister, gaat de vergelijking op.

    En als volgens u, de vergelijking niet opgaat, dan hebt u andere bedoelingen met uw verbod, dan het bestrijden van het dierenleed.

    Die bedoelingen zouden wel eens te maken kunnen hebben met ideologie, xenofobie en electoralisme.













    11-08-2015 om 19:26 geschreven door Gust Adriaensen


    10-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wil Weyts ook de jacht verbieden?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Minister Weyts is voorstander van een totaalverbod op onverdoofd slachten.

    Op de voor de hand liggende vraag of hij ook de jacht wil verbieden, geeft de minister, wat kon verwacht worden, een kronkelend antwoord:

    Weyts: 'Ik zou het ene niet met het andere vergelijken. Ik ben geen grote propagandist van het jagen. Maar iemand die zich jager noemtheeft niet de ambitie om een dier te doden en dan te wachten tot het doodbloedt en crepeert.'

    De ambitie om te doden is er alleszins, minister Weyts. En u zal ook wel beseffen dat niet allen die zich jager noemen, feilloos met één dodelijk schot, een ree of een everzwijn kunnen omleggen of een of andere vogel uit de lucht kunnen schieten. Het aantal exemplaren van aangeschoten wild, meneer Weyts, dat nog uren, soms dagen een verschrikkelijke doodsstrijd lijdt of voor altijd verminkt wordt, is groot.

    De vergelijking gaat helemaal op, meneer de minister. Wees consequent en streef ook naar een totaalverbod van de jacht. Want de essentie van de jacht is: het onverdoofd afslachten van dieren. En wellicht zijn er nog heel wat andere sectoren, waar men het helemaal niet zo nauw neemt met het 'onverdoofd slachten'.

    Als u alleen maar het rituele slachten bij de moslims in het vizier neemt, dan doet u dat om xenofobe en electorale redenen, zoals De Standaard aangeeft.

    Overigens verwondert het me zeer dat Gaia van deze gelegenheid geen gebruik maakt om ook de afschaffing van de jacht te eisen.

    Nu minister Weyts toejuichen en een flinke steun in de rug geven, maar zwijgen als vermoord over het dierenleed, veroorzaakt door de jacht, is hypocriet Gaia!

    10-08-2015 om 08:31 geschreven door Gust Adriaensen


    08-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het denkvermogen van een moraalfilosoof en bio-ethicus
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In de Villa Helleboschreeks in het dS-Weekblad, krijgt Johan Braeckman, moraalfilosoof en bio-ethicus aan de Gentse universiteit, de kans een aantal van zijn ideeën en opvattingen te spuien.

    Ik kan niet oordelen over het wetenschappelijke niveau van het werk dat professor Braeckman aan de universiteit verricht maar wat hij in Villa Hellebosch over de tien geboden vertelt, laat het allerergste vermoeden.

    'De tien geboden? Ik vind die absoluut niet interessant', aldus Braeckman. 'Bovenal bemin één god. Waarom zou ik? Dat is geen morele regel, dat is een eis.' Tja. Het ontgaat de moraalfilosoof klaarblijkelijk dat hij het over 'geboden' heeft, en dat gebod geldt natuurlijk voor degenen die in de ene God geloven. Als Braeckman niet in de ene God gelooft, hoeft er zich ook geen bal van aan te trekken. 'Waarom zou hij?'

    'Vader moeder zult gij eren... Hangt er maar van af wat je vader en moeder denken en doen. Dood niet , geef geen ergernis. Lijkt me evident. Wees steeds kuis in het gemoed, pfff. Dat zijn geen regels die wij moreel van groot belang vinden. Er staat niet: wees zachtmoedig voor dieren . Of: man en vrouw, behandel hen gelijk.' Zo oordeelt Braeckman in sneltreinvaart over enkele geboden.

    De manier waarop de Gentse moraalfilosoof en bio-ethicus deze geboden behandelt, blinkt niet uit door grote denk- en argumentatiekracht. Erg boven het niveau van toogpraat komt het allemaal niet uit. Misschien is dat ook de bedoeling van 'Villa Hellebosch'.

    En moet de lezer uit het concluderende zinnetje 'Dat zijn geen regels die wij (pluralis majestatis of spreekt hij namens de ganse wereldbevolking?) moreel van groot belang vinden' afleiden dat Braeckman de geboden: 'zweer niet ijdel, vloek noch spot; doe nooit wat onkuisheid is; vlucht het stelen en bedriegen; ook de achterklap en het liegen; begeer nooit iemands goed', moreel niet van groot belang vindt?

    Als Johan Braeckman in staat was of de moed wilde opbrengen om door te denken over de draagwijdte en de consequenties van de tien geboden, zou hij wellicht tot de (voor hem) verrassende conclusie komen dat de toepassing van en het respect voor de tien geboden, ook inhoudt: 'man en vrouw, behandel hen gelijk' en 'wees zachtmoedig voor dieren'.

    08-08-2015 om 19:17 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Libanon

    X/12

    Vrijdag 7 augustus 2015

     

    Een ‘Galilese periode”?

     

    Libanon is meer dan een land, Libanon is een missie. Zo zei Johannes Paulus II het bij zijn bezoek in 1997. En het enthousiaste bezoek van Benedictus XVI in 2012 hebben we zelf op verschillende plaatsen in Libanon mogen meemaken. Libanon is als een laboratorium voor de grootmachten, waar ze alles hebben uitgeprobeerd: de christenen uitmoorden, verjagen, het zo al kleine landje door innerlijke tegenstellingen trachten te ontbinden. Er zijn nu nog criminele bewegingen die gratis drugs leveren om de Libanese jeugd te ontwrichten. Helaas hebben we van dichtbij zulk een drama in een mooie familie al kunnen meemaken. Libanon was de speelbal van het westen, van Syrië, van Israël, van zijn eigen onderling verdeelde groepen. De Libaneze christenen hebben het overleefd. Hoewel ze een minderheid werden (van 75 % naar 30 %) zijn de plaatsen waar ze wonen doordrongen van het christelijk geloof. In alle straten staan .Mariabeelden. Er is geen enkel appartement of huis zonder Mariabeeld, een beeld van de hl. Charbel of de hl. Rafka, en dikwijls van alle drie tegelijk. Vanaf “de groene lijn” wordt Beiroet soennitisch. Verder op zijn er nog de Drusen en natuurlijk de sjiieten van Hezbollah, die nu de sterkste verdedigers zijn van de christenen in Syrië . En nu wordt het landje door miljoenen Syrische vluchtelingen overspoeld. Officieel zijn het er 2 miljoen, in werkelijkheid zijn het er veel meer. Dus meer dan de helft van zijn eigen bevolking. Omdat Libanezen weten wat het is vluchteling te zijn, leven deze niet in kampen maar gewoon onder de bevolking. Nagenoeg ieder gezin heeft ook een buitenlandse poetsvrouw of een werkman in dienst. Deze stroom van vluchtelingen brengt noodgedwongen een zekere ontwrichting mee. Het leven in Libanon is erg duur geworden en ook de onveiligheid is flink toegenomen. Het straatbeeld is op vele plaatsen erg veranderd. Zag je vroeger in christelijke streken geen enkele gesluierde moslimvrouw, nu kun je ze overal zien. Libanon heeft nog steeds geen regering en de grootmachten doen er alles aan opdat de christenen zo zwak mogelijk zouden blijven en liefst zo verdeeld mogelijk. Toch blijven Libanese christenen overtuigd dat hun land een heilig land is dat beschermd en bestuurd wordt door O. L. Vrouw, de heilige Charbel, de heilige Rafka, de heilige monniken en kluizenaars die hier eeuwen lang leefden. Er gaat ook geen week voorbij of er wordt een wonder ingrijpen of onverklaarbare genezing aan de heilige Charbel toegeschreven.

     

    Op twee verschillende plaatsen in Libanon hebben we vroeger een tijdje verbleven. Het contact met de buren was ongeveer zoals doorgaans in België, met een vriendelijke groet hier en daar. Wat wij hier in Qleiaat meemaken, nu we met drie een kleine gemeenschap vormen, is een totaal andere wereld. Bij de bovenbuur komt de dochter, die in Beiroet werkt, voor een weekend naar huis en de moeder kan niet aanvaarden dat we niet een middag samen met haar gezin komen eten. De familie aan de overkant van de gang leert fr. Jean alle mogelijke gerechten en geeft hem nog pudding en gebak mee. Deze zondag vieren we ’s middags de eucharistie in onze living waarbij de oude moeder en haar dochter van de overkant aanwezig zijn. Na de mis houden ze niet af totdat wij toezeggen om met hen te eten op het terras, samen met hun zoon die toegekomen is. Een man die ziet dat ons eetgerief nog heel beperkt en schamel is, vraagt een lijst van al wat er nog nodig is. Enkele dagen later komt er een hele uitzet, blijkbaar door een vriend van hem aan ons gegeven. En omdat we uit onszelf niet elders gaan eten, hebben de twee vrouwen die het meest voor ons zorgen, afgesproken een maaltijd klaar te maken die we allen samen op ons groot terras verorberen. Het vierde appartement op het gelijkvloers wordt inmiddels ingenomen door een jong gezin, waarvan de vrouw duidelijk hoog zwanger is. Met open deur werkt de man aan de houten bekleding van de living. Hij is maar wat blij wanneer de fraters binnen springen en een handje toesteken. Als we naar de kerk wandelen, zowat een kilometer berg op, kunnen we bijna huis na huis blijven praten en luisteren naar de vreugden en zorgen van de mensen. In het dorp is er een winkeltje waar een sympatieke man alleen maar   crème-glâce verkoopt. We moeten alle moeite doen om te vermijden dat hij ons ziet of hij wil ons een crème-glâce geven.

     

    Zaterdag namiddag hebben we de kinderen uit de buurt uitgenodigd, tenminste de jongens apart, zeven in getal. Later mochten de meisjes komen. Fr. David leert hen tekenen en samen geven we hen catechese. Daarna hebben we nog gevoetbald. Omdat de meisjes echter maar met drie zijn hebben we op maandag allen samen uitgenodigd en toch apart genomen, in twee groepen. De meisjes hebben ook andere interesses dan de jongens. Uiteindelijk zijn ze allen op zoek naar hun eigenheid, hun eigen en unieke taak in deze wereld en daarbij willen wij hen helpen vanuit het geloof in Jezus Christus. Dinsdagavond werden we uitgenodigd door de groep van de grotere jeugd (14-17 j) in de parochiezaal. Ze waren met ruim twintig en waren erg geïnteresseerd in ons getuigenis. Het zijn jongens en meisjes, zoals overal, maar misschien hebben ze nog wat meer herinneringen aan de oorlog. Ook de overtuiging dat Libanon bijzonder geleid en beschermd wordt door O.L.Vrouw en de hl Charbel, zit er diep in. Zelf zorgen ze voor een creatief moment van gebed bij het begin en het einde van de samenkomst. En natuurlijk hebben die jongens en meisjes na afloop samen met drie fraters nog heel veel te vertellen. Volgende week maakt de hele groep een voettocht, een bedevaart naar het klooster van onze geliefde Carmelitessen in Harissa. En daar zijn nu al vijf jonge zusters als novicen ingetreden!

     

    Ons leven lijkt nu wel op de “Galilese periode” van de apostelen, tijdens het prille begin van Jezus’ openbaar leven, toen er alleen maar vreugde, sympathie en enthousiasme was.

     

    Onschuldig lijden, schaamteloos uitgebuit

     

    Rond de aanslag van 17 juli 2014 op het Maleisisch lijnvliegtuig MH 17 (Amsterdam – Kuala Lumpur) is er nog steeds een ware media-oorlog bezig. Alle 298 inzittenden, waarvan 196 Nederlanders kwamen om het leven. De officiële versie wordt voortdurend en met nadruk herhaald: Rusland en met name Poetin is de schuldige. Het vliegtuig zou van op de grond door “separatisten” van Donbass in Oost-Oekraïne zijn neergeschoten met een Russische BUK-raket. Hiervan is al een animatiefilmpje gemaakt opdat de mensen zich duidelijk zouden voorstellen hoe het allemaal in zijn werk ging. De makers blijven zogenaamd objectief, ze tonen visueel aan hoe de aanslag “zou kunnen gebeurd zijn”. Hiervoor wordt echter geen enkel bewijs gegeven. Wel werden aan Rusland hiervoor internationaal en zonder enige discussie zware sancties opgelegd.

     

    Onmiddellijk werd een internationale onderzoekscommissie samengesteld onder leiding van Oekraïne, terwijl het een van de hoofdverdachten is. Hierbij werd ook Nederland betrokken en Australië (met 27 doden). Wat de Belgen (met 4 doden) er toe bewoog om mee te doen in dit spel waar Maleisië werd uitgesloten, is mij een raadsel. Inderdaad, het neutrale Maleisië, de eigenaar van het vliegtuig, dat bovendien 43 burgers verloor, moest een half jaar lang aandringen vooraleer het deel mocht uitmaken van de onderzoekscommissie. Deze commissie muntte vanaf het begin uit door de grootste onduidelijkheid en bracht behalve vage insinuaties geen enkel concreet resultaat. De BBC heeft op 23 juli 2014 een goed gedocumenteerde reportage gegeven die geen enkele aanduiding bevat dat het toestel van op de grond door een BUK-raket zou zijn neergeschoten. Integendeel, de wrakstukken van de cockpit tonen dat deze van dichtbij met een machinegeweer doorzeefd is. Bovendien hebben een reeks ooggetuigen bevestigd dat ze in de onmiddellijke nabijheid van het lijnvliegtuig duidelijk een Oekraïens gevechtsvliegtuig hebben gezien (een SU-25 jet). Deze reportage werd na de uitzending onmiddellijk en definitief uit het archief verwijderd. Andere onafhankelijke reportages en getuigenissen hebben deze versie op verpletterende wijze bevestigd, maar worden in de officiële berichtgeving nauwelijks of helemaal niet vermeld. Wel werd ondertussen een zogenaamde “officiële versie” van de schuld van Rusland stevig geprent in de algemene opinie.

     

    Sommige politici roepen luid dat de laatste steen moet omgekeerd worden om de schuldigen te straffen. Alle evidente bewijzen om de ware schuldigen te vinden, worden evenwel grondig verwijderd. “Separatisten” hebben de zwarte dozen van het vliegtuig gevonden en vol vertrouwen onder de camera’s van de aanwezige journalisten aan de onderzoekscommissie overhandigd. Ze zouden in Londen onderzocht worden. Nu zijn we ruim een jaar later en er is nog steeds geen enkel gegeven hiervan bekend gemaakt. En waarom moest het vliegtuig zonder enige reden vanuit Kiev een belangrijke koerswijziging maken om lager en boven rebellengebied te vliegen? Waarom is de persoon die vanuit de controletoren van Kiev de laatste gesprekken voerde met de bemanning, onmiddellijk na de aanslag met vakantie vertrokken naar een onbekende plaats en is nog steeds onbereikbaar? Pertinente vragen die de hoogste argwaan wekken tegenover de ”officiële” versie, stapelen zich op.

     

    Ruim een jaar na de feiten is de openbare opinie zo bewerkt dat ze zonder meer de schuld aan Rusland geeft. Alles is klaar voor een internationaal tribunaal, dat nu een strenge straf moet opleggen. En zo wordt ongemerkt de wagen voor het paard gespannen. Er is geen aandacht meer voor de objectieve feiten en er is geen enkel bewijs van de schuld van Rusland. Nooit eerder werd een internationaal tribunaal opgericht voor een aanslag op een vliegtuig. Nu wordt zulk een voorstel gestemd. Terecht heeft Rusland op 29 juli 2015 zijn veto gesteld tegen deze politieke manipulatie, omdat de eerste internationale onderzoekscommissie na meer dan een jaar nog niet eens een afgerond onderzoek heeft gemaakt. De bedoeling is duidelijk: Rusland tot een veto dwingen om alle aandacht te vestigen op de zogenaamde schuld van Rusland. Piotr Poroschenko verwoordde, na het Russisch veto de bedoeling aldus: “De resultaten spreken voor zichzelf... Rusland is schuldig”. Hij vertegenwoordigt de “politiek correcte” mening. Hij kwam door een westerse staatsgreep in Oekraïne aan de macht en hoewel zijn land in oorlog is en dus volgens internationaal recht geen steun mag krijgen, ontvangt hij van het IMF stromen geld. Dat er geen objectief resultaat is en niet eens een onderzoek, heeft geen belang meer. Ondertussen hebben de VS de gelegenheid waargenomen om de sancties tegen Rusland nog te verzwaren.

     

    En zo blijft de geschiedenis zich herhalen: de vernietiging van Irak op grond van de niet bestaande massavernietigingswapens, de verwoesting van Libië op grond van de leugenachtige massamoorden van Kadhaffi, de gruwelijke gifgasaanslag in Ghouta door rebellen (Turkije en Frankrijk) gepleegd maar aan Assad toegeschreven, met onmenselijke sancties voor het Syrische volk, tot nu toe...

     

    Een aantal van de beste onafhankelijke journalisten schreeuwen het al een jaar lang uit: de “officiële versie” van deze criminele daad is één grote leugen. Laten we in afwachting van het verdere verloop van deze media-oorlog alvast beginnen met de belangrijkste vragen te stellen, die bij iedere misdaad moeten gesteld worden: Wie heeft hier belang bij? Wie haalt er voordeel uit? Waarvoor is dit alles bedoeld?

     

    “De beschikbare evidentie overtuigt mij dat het neerschieten van het lijnvliegtuig van Maleisië boven Oekraïne een complot was, door Washington beraamd om Rusland de schuld te geven en Europa onder druk te zetten sancties uit te vaardigen. Een alternatieve uitleg is dat het Amerikaanse marionetten-regime in Kiev gepoogd heeft Vladimir Poetin te vermoorden en daarbij dit vliegtuig per vergissing beschouwd heeft als het vliegtuig van Poetin.” (Nvdr: de twee vliegtuigen lijken in vorm en kleur sterk op elkaar), (Dr. Paul Craig Roberts, Who Shot Down MH 17? Global Research, 30 juli 2015; Timothy Bancroft-Hinchey, The MH 17 Crash: The Unanswered Questions, Global Research, 29 juli 2015; prof. Michel Chossudovsky, “Support MH 17 Truth”: OSCE Monitors Identify “Shrapnel and Machine Gun-like Holes” indicating Shelling. No Evidence of a Missile Attack. Shot Down by a Military Aircraft, Global Research 29 juli 2015; Karine Bechet-Galovko, Boeing MH 17: il faut juger Poutin à tout prix…, Irib, 1 augustus 2015).

     

    Nederlanders zijn een groot volk met een ruime geest en een open blik. Zij handelen en spreken graag “recht voor de raap”. Het is daarom onbegrijpelijk hoe het Nederlandse volk met het lijden van zijn slachtoffers zo laat sollen, dat het slaafs meedraait in een luguber Amerikaans scenario om volkomen onrechtvaardig en onwettig een zware slag toe te brengen aan het huidige Russische volk en land, dat juist een kostbare bondgenoot zou kunnen zijn.

    08-08-2015 om 08:51 geschreven door Gust Adriaensen


    06-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Heer zegene en behoede u...

    In een van de (Evangelisch-Lutherse) kerken langs de Via Baltica in Noord-Duitsland (in de buurt van de Oostzee), vond ik een folder met enkele gebeden voor kerkbezoekers.

    Afscheid

    Wanneer u deze kerk verlaat, hopen we dat u gesterkt opnieuw het gewone leven instapt. Gods vrede zij met u, zijn zegen moge u begeleiden, waar u ook gaat.

    De Heer

    vol liefde als een moeder

    en goed als een vader

    zegene u

    moge Hij uw hoop doen groeien

    moge Hij uw vruchten doen rijpen

    en behoede u

    moge Hij u omarmen in uw angst

    en u verdedigen in uw nood.

    Moge de Heer zijn aangezicht over u doen lichten

    zoals een zachte blik verwarmt,

    zo moge Hij bij de starheid wegnemen

    en u genadig zijn

    wanneer schuld u teneerdrukt,

    moge Hij u dan de vrijheid schenken ze te erkennen.

    Moge de Heer zijn aangezicht naar u toewenden

    uw leed zien

    u troosten en genezen.

    en u vrede schenken

    de gezondheid van uw lichaam

    het heil van uw ziel

    de levendigheid van uw geest.

    06-08-2015 om 21:04 geschreven door Gust Adriaensen


    05-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De benepenheid van De Standaard

    In De Standaard van 4 augustus is een interview met Luk Vanmaercke, hoofredacteur van Kerk en Leven, te vinden. De krant wijdt een halve bladzijde aan wat in een ruimdenkend intellectueel en redactioneel klimaat, de vanzelfsprekendheid zelve is, en dus eigenlijk een non-item.

    Waarover gaat het? Vanmaercke had in het ruim verspreide weekblad een lans gebroken voor meer begrip voor het homohuwelijk door katholieken. Aartsbisschop Léonard had daarop een reactie ingestuurd waarin hij op een serene en goed onderbouwde manier erop wees dat het huwelijk van nature ui en vanuit de cultuur verwijst naar de legitieme verbintenis tussen een man en een vrouw.

    Verschillende standpunten, woord en wederwoord dus. De allernormaalste gang van zaken.

    Maar. De Standaard ziet er wel stof in voor een halve bladzijde.

    En wat verwondert en ergerlijk is, zijn vooral twee elementen.

    Het verwondert me dat Vanmaercke vertelt dat de redactie van Kerk en Leven 'verrast' was dat de aartsbisschop wilde reageren. Toch onvoorstelbaar dat een redactie daarover in deze situatie 'verrast' is! En het komt wat naïef-pocherig over dat met nadruk vermeld wordt dat 'binnen de redactie iedereen het ermee eens was dat we zijn reactie moesten publiceren'. Haha, wat een enorme overwinning van en respect voor de vrijheid van meningsuiting, is dat toch wel!!

    Het ergert me dat De Standaard, met name redactrice Inge Ghijs, heel bewust, lijkt me, ook dit akkefietje gebruikt om aartsbisschop Léonard als een oerconservatieve scherpslijper neer te zetten. Klaarblijkelijk had de redactrice het liefst gehad dat Léonard zijn mond hield. Zoals de andere bisschoppen. Die zwijgen, ook al vertolkt Léonard niet alleen zijn standpunt maar ook dat van Rome. Nog interessanter voor de krant was geweest dat Léonard met de kromstaf had gezwaaid.

    Maar helaas, niets van dat alles. Vanmaercke waardeert de grote autonomie van de redactie van Kerk&Leven. 'Daarom net dat we ruimte aan zijn (Léonard) standpunt wilden geven', aldus Luk Vanmaercke. Het zou er nog aan moeten mankeren!   

    05-08-2015 om 08:48 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het isolement van CD&V

    Marc Hooghe, hoogleraar politicologie KUL, in De Standaard:

    'CD&V heeft alle macht verloren om nog iets te realiseren binnen de huidige coalitie,en een verliezende partij moet niet verwonderd zijn als ze al haar voormalige vrienden verliest.'

    05-08-2015 om 08:05 geschreven door Gust Adriaensen


    04-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kroniek van een aangekondigde dood...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het komt scherper en scherper aan de oppervlakte: CD&V zit in slechte papieren. Vernederd door de ultraliberale coalitiepartners, gewantrouwd door meer en meer mensen uit het christelijke middenveld.

    Hoe is het zover kunnen komen? De verklaring ligt voor de hand: de CD&V-top is bij de duivel te biecht gegaan. Beke, Peeters en Geens hebben de christendemocratische  ziel, waarden en  waardigheid verkocht aan ultraliberale partijen die een maatschappijvisie voorstaan en in praktijk brengen, die haaks staat op het waardekader en de bekommernissen van het christendemocratische voetvolk, en zeker van de enige nog sterke steungroep van CD&V, namelijk de ACW-mensen.

    Waar nu de gazetten bladzijden mee vullen, werd op dit blog reeds vanaf 2012, in alle toonaarden gesignaleerd. Klik in het zoekvenstertje CD&V in en je krijgt een bloemlezing van artikeltjes die de waardeverloochening en de dreigende implosie van CD&V scherp stellen.

    De titels van de tekstjes zijn veelzeggend. Een greep.

    -2-7-2014: Pleegt CD&V politieke zelfmoord?

    -15-7-2014: CD&V let op uw 'saeck'!

    -11-8-2014: Groeiende onrust bij linkervleugel CD&V

    -12-8-2015: Leegloop en implosie dreigen voor CD&V

    -23-9-2014: Gezinspartij pluimt de gezinnen

    -8-10-2014: Schaam u CD&V

    -30-10-2014: De neergang van CD&V

    -23-7-2015: De vernedering van CD&V

    -2-8-2015: Hoog tijd dat CD&V uit de regering stapt

    Dat laatste is m.i. het enige middel om alsnog de dreigende totale verdamping van de eens zo machtige partij te stoppen en het zwaar aangetaste vertrouwen van de kiezers te herstellen.

    04-08-2015 om 09:33 geschreven door Gust Adriaensen


    02-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoogtijd dat CD&V uit de regering stapt

    Er zijn interne spanningen bij de christendemocraten. Sommige kopstukken en parlementsleden zijn zelfs van mening dat het beter is dat de partij uit de regering stapt. Dat alles lees je dezer dagen in de kranten.

    Zij hebben m.i. geen ongelijk. Voor het voortbestaan van CD&V als partij met nog enig electoraal gewicht en voor haar geloofwaardigheid, is het absoluut nodig dat de christendemocraten deze  regering verlaten.

    In tegenstelling tot wat sommigen schrijven, bestaat de aanhang van CD&V reeds enkele jaren uit vooral ACW-mensen. Het overgrote deel van boeren en middenstanders is al lang terechtgekomen bij Open VLD en N-VA.

    Wat terecht tot de gesignaleerde spanningen leidt, is het feit dat de top van CD&V, de 'Unizomensen' Peeters en Beke, een 'tegennatuurlijk' verbond zijn aangegaan met drie (donker)blauwe partijen. Tegennatuurlijk, omdat de maatschappijvisie van N-VA, Open VLD en MR, haaks staat op het christendemocratische waardekader en op de bekommernissen en actiepunten van de enige overblijvende belangrijke steungroep voor CD&V, nl. het ACW (Beweging.net).

    Als het ACW zich echt distantieert van CD&V, implodeert de partij gewoonweg. Dat moment blijft niet lang meer uit, tenzij CD&V resoluut een andere weg inslaat.

    02-08-2015 om 16:32 geschreven door Gust Adriaensen


    01-08-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wees bij mij in goede en slechte tijden...

    In een van de (Evangelisch-Lutherse) kerken langs de Via Baltica in Noord-Duitsland (in de buurt van de Oostzee), vond ik een folder met enkele gebeden voor kerkbezoekers.

    Rusteloos

    Vaak geloof ik niet

    dat Gij het goed met mij meent.

    Angst om iets te missen,

    te falen, jaagt me op.

    Ik leef onder rusteloze mensen,

    heb het verleerd aandacht te geven

    aan uw stem en naar U te luisteren.

    Kijk me aan, God,

    beschouw wat mij zo onrustig maakt.

    Veel staat tussen U en mij.

    Maak me vrij voor het leven.

    Open mijn ogen voor de schoonheid

    en schenk mij empathie

    voor het lijden in uw wereld.

    Welwillende God,

    laat mij uw vrede vinden.

    Wees bij mij in goede en slechte tijden.

    01-08-2015 om 15:07 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De levensverwachting in alle Belgische gemeenten

    De KUL en de ULB maakten een studie over de levensverwachting in alle Belgische gemeenten.

    Klik op onderstaande link om de levensverwachting van mannen, vrouwen en de gemiddelde levensverwachting in de diverse gemeenten na te gaan:

    http://www.standaard.be/cnt/dmf20150731_01798842

    01-08-2015 om 09:45 geschreven door Gust Adriaensen


    31-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Libanon

    X/11

    Vrijdag 31 juli 2015

     

    Te midden van het Libanese volk

     

    Waarom zitten wij nog steeds in Libanon? De aanleiding is het uitblijven van een visum voor fr. David om samen naar Syrië te reizen. Inmiddels hebben we de twee appartementen die aan het klooster van Mar Yakub gegeven werden, grondig gepoetst en ingericht. Aan de tuin moet nog hard gewerkt worden. We leven erg eenvoudig, maar eigenlijk beschikken we nu ongeveer over de gewone voorzieningen. Ons primitief camperen in een groot appartement is voorbij. We moeten wel helemaal voor onszelf zorgen: eten kopen, koken, kleren wassen (strijken wordt uiterst zelden gedaan), poetsen, onderhoud, tuin enz.

     

    Bovendien voorzien we nog enkele maanden hier te blijven. Er zijn namelijk al geruime tijd drie jonge Nigerianen die onze gemeenschap ontdekt hebben op internet en nu hardnekkig pogen bij ons monnik en priester te worden. We trachten alle voorzorgsmaatregelen te nemen en hen duidelijk de maken wat het inhoudt. Bovendien is Syrië uiteindelijk nog steeds een land in gevaar, in oorlog. Als zij daadwerkelijk komen, lijkt het voorzichtiger hier een tijd als proefperiode door te brengen dan onmiddellijk naar Syrië te reizen. In dat geval zullen we ook hier beginnen met het maken van kaarsen, zodat er flink werk is. De getuigenissen met hun motivatie, die ze ons toegestuurd hebben lijken positief. We menen dat het de moeite waard is hen de kans te geven. Als er jongeren uit België of Europa geïnteresseerd zijn, willen we hen uiteraard ook verwelkomen. Het is hier natuurlijk geen klassiek klooster of seminarie. We hebben echter wel de kans om bepaalde aspecten, die dikwijls in de klassieke vorm schijnen te ontbreken, tot leven te brengen. We denken hierbij vooral aan een grondige spirituele vorming (innerlijk gebed, liefde en werkelijke kennis van het Woord Gods, van Jezus, de Kerk...) Een ander noodzakelijk aspect, lijkt ons, is de deelname aan het werk en de zorg om het dagelijks bestaan. Over het monastieke leven en de seminarieopleiding in onze tijd willen we   later onze mening nog geven.

     

    Met de maronitische pastoor hebben we afgesproken dat we op woensdagavond naar de eucharistie komen die hij ergens in een wijk in open lucht opdraagt en verder op zaterdag en zondag naar de kerk komen. De overige dagen bidden en celebreren we in ons appartement, waarbij we vrij mensen mogen uitnodigen. Vorige dinsdagavond hebben we voor het eerst de mensen uit de buurt uitgenodigd. Er waren een 25-tal geburen en vrienden.   Na afloop hebben we nog op het grote terras een kleine receptie gehouden met plastieken bekertjes. We kregen van een oude boer een schaal fruit en van een vrouw een groot gebak. Iedereen was voldaan en er bleef nog over.

     

    Als we inkopen doen zijn er op straat steeds mensen die een babbeltje willen doen en aandringen om bij hen binnen te komen. Het zijn dan steeds geanimeerde en diepe gesprekken over het geloof, het evangelie, Jezus, de kerk én over hun zorgen en vreugden. En na de mis is het bijna onmogelijk om te ontsnappen aan een familiebezoek. We trachten dit te beschouwen als een deel van de zending van de “wanderpredigers”, zoals de heilige Norbertus, hoewel het nog geen openbare predikaties zijn.

     

    De schouw (meer dan 2 m hoog) is nog een vuil gedoe van grijs-zwarte cement. Fr. Jean zou dit creatief oplossen en heel de schouw met rotsstenen in cement bedekken, wat stilaan zijn specialiteit geworden is. De man die het bouwmateriaal verkocht zei dat niemand meer met cement werkt en hij gaf iets wat een soort gele klei vormt. Met grote ijver begon onze medebroeder de schouw te versieren met stenen in deze specie verwerkt. En inderdaad, de stenen bleven netjes op hun plaats totdat hij aan het plafond geraakt was. Toen stortte heel het kunstwerk in. De vloer van de living was één vuiligheid. De familie aan de overkant van de gang had al gemerkt dat er wat aan de hand was. De poetsvrouw van die familie begon meteen zomaar de living grondig te poesten en dan nog de gang, de keuken, de kamers. Wij moesten alleen maar uit de buurt en op het terras blijven. Zo waren wij weer voor een hele week klaar. De oude en zieke moeder van de familie, die zich slechts met een speciaal looprek kan verplaatsen kwam met haar dochter naar het terras om samen met ons het rozenhoedje te bidden. Tegen het einde van ons gebed was heel het appartement gepoetst en droog.

    Damascus rukt de maskers af

     

    De “ spontane opstand” van een zogenaamd moe getergd volk, dat met de hulp van westerse “democratieën” en hun Arabische bondgenoten een verschrikkelijke dictator ten val zal brengen en daarmee de “burgeroorlog” en “de Syrische crisis” oplossen tot vreugde van het volk, dat was de glorie van de “Arabische Lente”.  De voorbije vier en een half jaar hebben evenwel de werkelijkheid getoond, die onder deze deze schijn bedolven werd. Syrië werd uitgemoord en verwoest omwille van zijn vrijheid en onafhankelijkheid. Het is als trouwe bondgenoot van Iran, Rusland en andere nog niet ‘onderworpen’ landen, de laatste burcht van de   de weerstand tegen de “nieuwe wereld(wan)orde”. De eenheid en blijvende soevereiniteit van het Syrische volk hebben het masker afgerukt van de Arabische staten, in dienst van de VS en het westen. De acteurs en ware motieven waren gericht op het breken van Syrië om de bezette Palestijnse gebieden en de aanhechting van de Syrische Golan te rechtvaardigen en tegelijk alle weestand tegen een uitgebreide, zuivere joodse staat te rechtvaardigen.

     

    Syrië heeft hiervoor helaas een zeer zware prijs moeten betalen. Aanvankelijk waren er in het land zelf naïeve enthousiastelingen die de Arabische lente voluit steunden en hiervoor door het westen fors werden beloond. Zij hoopten op een goede positie, eenmaal de ineenstorting van Syrië voltooid zou zijn. Zij hebben zich misrekend. Nu blijven er in Syrië slechts twee groepen over: het volk met leger en regering enerzijds, een explosie van terroristische organisaties, internationaal gesteund anderzijds.

     

    De blijvende eenheid en onafhankelijkheid van het Syrische volk is een model van weerstand geworden voor heel de wereld. Het land en het volk van Syrië, internationaal geïsoleerd, hebben met een arm en onderbetaald leger stand gehouden tegen een overmacht aan terroristische groepen die naast een overvloed aan geld, wapens, gesofistikeerde communicatie en een toevloed van steeds nieuwe, jonge strijders ook nog ruime internationale steun genoten. Dit heeft grote gevolgen. De wereld wordt nu voor de keuze gesteld: zich scharen ofwel achter Syrië ofwel achter de losgeslagen terroristische groepen, die niemand nog kan controleren. Vervolgens is het deze weerstand van Damascus geweest die de VS verplicht heeft het zogenaamde atoom-akkoord met Iran te sluiten. Iran zal nu een grotere rol gaan spelen in de regio en meer mogelijkheden hebben om Syrië te helpen. Tenslotte zal Erdogan niet meer in staat zijn om Syrië binnen te vallen. Hij zal ook de kans niet meer krijgen voor zijn wilde avonturen waarbij hij er niet voor terugschrok om Syrië tot een kerkhof voor Turkse en Syrische soldaten te maken.

     

    Rusland heeft altijd consekwent en onomwonden in woord en daad het Syrische volk, land en bestuur gesteund op politiek,economisch en militair gebied. Rusland heeft ons herhaaldelijk grote vrachtwagens met humanitaire hulp gestuurd. Helaas was de prijs hiervoor ook zeer hoog. Rusland moest de westerse staatsgreep en oorlog in Oekraïne ondergaan, alsook de sancties van het (naïeve) westen. Het doel van deze agressie was: Rusland uitschakelen en internationaal isoleren om Amerika-Israël te dienen en de “nieuwe wereldorde” onder heerschappij van het westen overal te doen heersen. Op dit ogenblik is eerder het tegendeel waar. Rusland hoort tot de landen met grote toekomst.

     

    Poetin is de auteur van minstens twee “politieke mirakels”. Twee jaar geleden wist hij de loop van de geschiedenis te veranderen. In augustus 2013 had Turkije met internationale medewerking een massale gifgasaanval gerealiseerd in Ghouta om daarvan de schuld aan Assad te geven. De oorlogsbodems van de VS waren met de nodige internationale instemming al onderweg en de lang begeerde militaire invasie in Syrië lag eindelijk in handbereik. Vl. Poetin wist deze inval te verijdelen en tegelijk het gezichtsverlies voor Amerika te verminderen door zijn vondst van de ontmanteling van de chemische wapens, waaraan Syrie graag zijn volle medewerking verleende. De Amerikaanse oorlogsbodems moesten onverrichter zake terug naar huis, tot grote woede van François Hollande en Erdogan.

     

    Nu heeft Poetin een akkoord voor de strijd tegen het terrorisme gerealiseerd, niet zomaar met de zogenaamde “oppositie”, de “gematigde opstandelingen” of rebellen, maar met de auteurs zelf! En in deze strijd tegen het terrorisme is Syrië de voornaamste factor, zonder dat het één millimeter van zijn vaste koers afwijkt, wat twee jaar geleden nog ondenkbaar was. Op 19 juni 2015 heeft Poetin niemand minder dan Mohammed ben Salamane ontvangen, de Saoedi-Arabische minister van landsverdediging en vice-prins erfgenaam. En op 5 juli had deze al een ontmoeting met een hoge vertegenwoordiger van de Syrische regering om een akkoord te bereiken in de regionale strijd tegen het terrorisme.

     

    Syrië zal steeds meer erkend worden, niet als hét probleem, maar als de mogelijke oplossing in de strijd tegen het wereldterrorisme, gesteund door zijn bondgenoten Rusland, Iran, China, terwijl de grote initiatiefnemers van de verwoesting van Syrië een voor een van hun voetstuk zijn gevallen of gaan vallen (N. Sarkozy, Fr. Hollande, H. Clinton, D. Petraeus, Saoud al-Fayçal (+ 9 juli 2015), R.T. Erdogan...). De heropbouw van Syrië zal mogelijk worden door investeringen van de BRICS (Brazilië, Rusland, India, China, Zuid-Afrika), de landen van de toekomst. En de zionistische havikken van Israël zullen geen andere keuze hebben: ofwel blijven verwoesten en trachten de Syrische Golan tegen de wil van het volk en tegen alle internationale regels in toch te veroveren, ofwel zich in stilte terugtrekken zoals ze gedaan hebben in Zuid-Libanon. (Naher Hattar, Initiative de Poutin: une réconciliation syro-saoudienne est-elle possible? Mondialisation.ca, 24 juli 2015)

     

    We kunnen onmogelijk de toekomst van Syrië voorspellen. Uit eerbied voor hen die hun leven gaven voor het Syrische volk zijn we echter verplicht optimist te blijven en te geloven in de uiteindelijke overwinning.

     

    Nabeschouwing: Ahmer

     

    Tot halverwege 2012 was abouna Georges, de byzantijnse priester uit Qâra de regelmatige gast van ons klooster. Telkens was hij vergezeld van enkele jongeren, waaronder Ahmer, een stille, vriendelijke, overtuigde christen die een goede vriend werd. Toen deze zijn studies van veearts beëindigd had, moest hij zijn legerdienst vervullen. Langs hem bleven we op de hoogte van het wel en wee van de gewone Syrische miliciens die met eenvoudige middelen weerstand moesten bieden aan allerlei verraderlijke groepen, die veel beter betaald en bewapend waren dan zij. Nagenoeg dagelijks moesten ze afscheid nemen van een of andere kameraad, die sneuvelde. Dan viel de groep soldaten, waartoe Ahmer behoorde zelf in een hinderlaag van terroristen. Toen ze een ziekehuis wilden verdedigen werden ze omsingeld. Ook hij werd gedood. We hebben een van de foto’s genomen waarop we allen lachend te zien zijn: Ahmer te midden van de toen nog vijf fraters en de pastoor. Die keer hebben we echt geweend om deze graankorrel die gestorven is en vrucht zal dragen...

     

    “De VS en Israël hebben reeds lang geleden plannen ontworpen om de landkaart van het Midden Oosten te hertekenen. Dit behelsde de “balkanisering” of opdeling in kleinere staten van Irak en Syrië. Hierbij zouden marionetten geïnstaleerd worden die de westerse en zionistische belangen zouden dienen” (Stephen Lendman, Balkanizing Syria, Buffer Zone in Northern Syria. Redrawing the Middle East Map. Global Reseach, 29 juli 2015)

     

     

    31-07-2015 om 23:04 geschreven door Gust Adriaensen


    28-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.80 % tegen verhoging elektriciteitsprijzen

    Uit een enquête van Profacts bij 2500 Belgen blijkt dat niet minder dan 80% gekant is tegen de BTW-verhoging op elektriciteit.

    De taxshift in zijn geheel wordt afgekeurd door 50% van de geënquêteerden. 30% staat er neutraal tegenover en 20% is voor.

    28-07-2015 om 10:39 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Laat me mijn geluk delen...

    In een van de (Evangelisch-Lutherse) kerken langs de Via Baltica in Noord-Duitsland (in de buurt van de Oostzee), vond ik een folder met enkele gebeden voor kerkbezoekers.

    Tevreden

    Het is mooi bij U te zijn, God.

    Gij hebt het goed met mij gemeend.

    Zoveel in mijn leven

    maakt me vrolijk en tevreden:

    mensen die ik beminnen kan,

    een thuis, die me

    geborgenheid schenkt,

    vriendinnen en vrienden,

    die mijn nabijheid zoeken

    en zich goed voelen bij mij.

    Ik dank U,

    dat Gij me zo rijkelijk begiftigt.

    Laat me mijn geluk delen

    en een zegen voor anderen zijn.

    28-07-2015 om 10:10 geschreven door Gust Adriaensen


    27-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Armoede zal toenemen

    Professor Frank Vandenbroucke:

    'De federale regering geeft geen impuls aan de werkgelegenheid in het laaggeschoolde segment. Tegelijkertijd bouwt de Vlaamse regering selectieve bijdrageverminderingen voor kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt af. Dit vermindert de kansen van laaggeschoolden op de Vlaamse arbeidsmarkt.

    'De combinatie van die twee beleidslijnen is een stille revolutie. Op basis van bekende soicaaleconomische wetmatigheden kunnen we verwachten dat armoede daardoor eerder zal toenmen dan dalen.'

    27-07-2015 om 08:49 geschreven door Gust Adriaensen


    26-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De avonddienst in de norbertijnenabdij van Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De avonddienst of de vespers in de norbertijnenabdij van Postel: een aanrader voor iedereen!

    ----------------------------------------------------------------

    Het geklep van het klokje. Het sfeervol verlichte romaanse abdijkerkje.


    Stipt 18 uur : de ruisende stoet der norbertijnen. De diepe buiging, twee aan twee, voor het altaar. Het gestommel bij het plaatsnemen in het gestoelte.

    De voorzanger heft de hymne aan, begeleid door zachte orgelmuziek. Het rustgevende psalmodiëren. De lezing uit eeuwenoude teksten van kerkvaders en heilige priesters. De stilte nadien. Het magnificat . De voorbeden. De namen van de confraters die sinds de stichting in de 12de eeuw op dezelfde dag gestorven zijn.

    Het zegenlied en de zegen. Het convent richt zich naar het Mariabeeld, zingt het Marialied. Ga in vrede.

    De diepe buiging voor het altaar. De stoet verdwijnt in de lange kloostergangen.

    Het is net geen 18.30 uur wanneer we de kerk verlaten.

    De avonddienst in al zijn eenvoud: telkens opnieuw een deugddoende geestelijke ervaring.

    26-07-2015 om 20:11 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De amoraliteit van de vrije markt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Economieprofessor Paul De Grauwe:

    'De vrije markt is fundamenteel amoreel. Economen spreken van een evenwicht als vraag en aanbod aan elkaar gelijk zijn. Maar dat evenwicht is onverschillig voor de armen die niet meedoen aan het spel van vraag en aanbod. Daarom is er buiten de markt een instanite nodig die herverdeelt, of een sociale zekerheid organiseert. Kortom, een overheid.'

    26-07-2015 om 15:01 geschreven door Gust Adriaensen


    25-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gij luistert naar mijn hart...

    In een van de (Evangelisch-Lutherse) kerken langs de Via Baltica in Noord-Duitsland (in de buurt van de Oostzee), vond ik een folder met enkele gebeden voor kerkbezoekers.

    Een eerste luidt als volgt:

    Aangekomen

    Vreemd en vertrouwd is voor mij uw huis.

    De rust die hier heerst, ben ik nauwelijks nog gewoon,

    ze doet me goed en beangstigt me toch ook.

    Alleen Gij en ik - dat is reeds lang geleden.

    Gij luistert naar mijn hart,

    mijn onuitgesproken woorden.

    Gij ziet mijn leven zoals het is:

    succes mengt zich met mislukking.

    Maak me toegankelijk voor uw heilzame stilte,

    uw levenwekkend woord.

    25-07-2015 om 21:19 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jobs, jobs, jobs

    Twee dagen na de met veel bombarie aangekondigde tax-shift, wordt duidelijker en duidelijker dat er slechts twee zaken duidelijk zijn: de graai in de portemonnee van gepensioneerden, uitkeringstrekkers en gezinnen, en de riante voordelen voor de ondernemerswereld.

    De verhoopte tewerkstellingseffecten en de beloofde extra honderd euro per maand rammelen aan alle kanten.

    'Jobs, jobs, jobs', zei de premier theatraal. 'Wij beloven niks', zeggen de ondernemers in koor.

    'Honderd euro extra', beloofde de regering twee dagen geleden. 'Wie, hoe, wanneer...?' vragen de ministers zich vandaag af.

    Kortom, de tax-shift blijkt nu al vooral een shift te zijn van de pocket van de modale werknemers, gepensioneerden en uitkeringstrekkers naar de bankkluizen van de ondernemers en grote vermogens.

    Ja, wadde! En aan dat asociale, harde, neoliberale gedoe werkt een christendemocratische partij mee!

    25-07-2015 om 09:53 geschreven door Gust Adriaensen


    24-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ... Libanon

    X/10

    Vrijdag 24 juli 2015

     

    Open voor het onverwachte

     

    Het feit dat fr. David nog steeds geen visum heeft voor Syrië leidt ons naar nieuwe initiatieven. De zusters in Qâra missen ons en wij missen de zusters, maar wij zullen toch als twee onafhankelijke gemeenschappen moeten leren leven. Daartoe hebben we nu de kans. Het vraagt in ieder geval een grondige voorbereiding van onszelf.

     

    En zo brachten we vorige week met ons drie door in een leeg appartement in Qleiaat (N. Libanon), dat vroeger al aan moeder Agnes-Mariam gegeven werd als mogelijk verblijf voor de zusters. Van op een immens terras (15/6 m) krijgen we een prachtig zicht op de Farayya-berg (hier algemeen de Sinaï genoemd) en daarachter nog twee bergketens. Her en der appartementen met hun typisch rode daken, in de vallei, tegen de flank en op de bergen. Het is een groot appartement, gelijkvloers (1100 m boven de zeespiegel), vrij nieuw maar al ruim tien jaar verlaten en helemaal leeg, een gedroomd vancantieoord voor allerlei ongedierte. Geen elektriciteit, geen water, een doordringende onaangename geur, geen enkele deur heeft een handvat en buiten een tuin die voor heel het appartement als vuilnisbelt gebruikt werd. Terwijl we begonnen op te ruimen kregen we van de familie aan de overkant van de gang meteen een verlengkabel onder de voordeur, zodat we al een lamp konden laten branden. Verder zorgden onze kaarsen voor het nodige licht. Een andere vrouw liet ons bidons water vullen en zei dat we na afloop bij haar konden douchen. Allerlei overtollig materiaal uit het appartement van Adonis was met een vrachtwagen achterna gekomen: enkele tafeltjes, een boekenkast, enkele oude zetels, stoelen, boeken en drie matrassen. Tevens hadden we een flinke voorraad eten mee gekregen, zoals dat aan de vluchtelingen wordt uitgedeeld. Een vrouw bood ons een gasfles en een oud gasvuur aan en zo konden we al koken. Maandag in de namiddag kwamen we toe. We begonnen de heel grote living en de keuken op te ruimen en te poetsen. Dit verliep evenwel nogal vlot zodat we tevens de drie kamers hebben gepoetst en één toilet. Alle rommel vloog voorlopig in de tuin bij het ander stort.. De volgende dag kregen we al elektriciteit. Voor het water moest de loodgieter twee keer terug komen en het was pas na drie dagen in orde, maar hij wilde voor zijn werk niets aanrekenen. De living was nu mooi in orde. Aan de ene kant een zithoek, aan de andere kant de gebedshoek met het altaar en enkele iconen tegen de muur.

     

    Nadat we zelf al met de hand onze klederen gewassen hadden, kwam een vrouw met aandrang vragen onze kleren te mogen wassen en strijken. Geburen brachten fruit en Arabische zoetigheden. Van op het terras kijken we op een afdak aan de overkant van de weg. Ouders met vijf getrouwde kinderen wonen hier naast en boven elkaar als . één grote familie. Zowat gans de dag door komen daar kinderen, kleinkinderen en vrienden samen. Zij wuifden en vroegen om een tas koffie te komen drinken. En als wij eucharistie vieren, zo zeiden ze, willen wij deelnemen. Fr. David speelt af en toe trompet en dat vindt die oude vader geweldig. Tegen het einde van de week bood een chauffeur uit de familie aan de overkant van de weg aan om met zijn vrachtwagen alle vuiligheid en afval weg te brengen, waar we heel dankbaar gebruik van gemaakt hebben. Vanaf vrijdagmorgen heel vroeg tot na de middag werd alle afval verzameld, een vrachtwagen vol. Daarop nodigden ze ons uit om een frisdrank te komen nemen samen met hen. Aan de vrachtwagenchauffeur hebben we toch maar een bescheiden financiële vergoeding gegeven, die hij ook lachend aanvaardde. Zo werd ons huis, volgens de laatste encycliek van de paus, Laudato sii, deskundig gereinigd op milieu-vriendelijke wijze.

     

    Ondertussen had de maronitische pastoor van deze parochie, toegewijd aan de heilige Simon de Stiliet, fr. Jean al opgemerkt en kwam zich zelf aanmelden. Hij gaf ons eigenlijk een zacht verwijt dat we hem niet direct hadden bezocht, want hij wil ons helpen met al wat we nodig hebben. Hij vroeg of de maronitische bisschop weet dat wij hier zijn. Daarop konden we niet antwoorden maar wel zeggen dat onze grieks-melchitische bisschop van Beiroet op de hoogte is en mij de toestemming heeft gegeven de Latijnse én de byzantijnse liturgie te vieren. Pastoor Youssef vertelde dat hij in de geest van paus Franciscus de Kerk dichter bij de mensen wil brengen en daarom, tijdens de zomer iedere woensdagavond ergens in een wijk, in open lucht de eucharistie opdragen. We namen daaraan graag deel, langs de rand van een rustige weg. Er waren een veertigtal mensen. Het was een waardige dienst met veel gezang en een flinke preek. Na afloop vroeg een jong echtpaar of we bij hen niet even wilden komen, in het appartement aan de overkant van de weg. Hun kinderen keken met zoveel blijde verwachting uit naar ons positief antwoord dat we niet konden weigeren. Het gezin is lid van een oecumenische charismatische groep in Libanon, waarmee ze ons graag in contact willen brengen. De kinderen  bleven ons vragen stellen over het evangelie en over Jezus, want ze willen voor hun vriendjes volwaardige missionarissen worden. En natuurlijk werd voor wat lekker eten gezorgd. Ondertussen wisselden we intens van gedachten over het inwendig gebed, over st. Jan van het Kruis en over de charismatische vernieuwing in Libanon. De volgende avond na de mis hetzelfde. Meerderen drongen er bij ons op aan om even bij hen binnen te springen. Zo kwamen we in een Frans, maronitisch, jong gezin met drie kinderen, waarvan de vader zijn opleiding tot maronitisch priester begint. Maronitische priesters mogen vooraf kiezen voor een celibatair of een gehuwd priesterschap. Hij was loodgieter van beroep. De tien jaren dat hij gewerkt heeft in Nantes wilde hij over Jezus en het evangelie vertellen, maar de meesten bleven onverschillig, hoewel hij af en toe wondere ontmoetingen had. Nu gaat zijn vrouw werken en hij studeren om zich volledig aan het priesterschap te wijden. En zo heeft ons leven ook iets (van verre natuurlijk) van het leven van de eerste volgelingen van de heilige Norbertus. Enerzijds werkten ze aan hun woning, hun klooster, anderzijds trokken ze er op uit  om het evangelie te verkondigen.

     

    Deze week beleefden we op onze wijze het “loofhuttenfeest” of sukkot, dat voor de joden een van de grote feesten is aan het begin van de herfst, na de oogst. Zeven dagen gedenken ze de tijd dat het joodse volk door de woestijn zwierf en leven als in een hut die zo met takken bedekt is dat ze de hemel blijven zien. Het is een uitnodiging om God te danken voor het leven, de oogst, het water en te beseffen dat we eigenlijk zwervers zijn door de woestijn, pelgrims op weg naar het definitieve Beloofde Land, het Hemelse Jeruzalem.

    In vergelijking met het joodse volk in de woestijn en de oude monniken, zijn we natuurlijk maar verwende luxe-kinderen. Er liggen ook vele eeuwen tussen hen en ons. Toch gebruiken we (nog) veel minder dan wat een gewoon gezin of een eenvoudige burger dagelijks nodig heeft. Anderzijds worden we iedere dag aangenaam verrast, ja zelfs overstelpt door de goedheid van mensen om ons heen. Blijkbaar had Jezus gelijk toen Hij zei: “Zoek eerst het Rijk Gods... en al het overige wordt er u bijgegeven”.

     

    Om de wereld veiliger te maken...”

     

    We genieten nog van het Iran-atoom-akkoord en de hoop op meer vrede, die hiermee verbonden is. Toch mogen we ons door de schijn en het bedrog van deze wereld niet laten verblinden. De hoge vertegenwoordigster van de Europese Unie voor buitenlandse zaken en veiligheid, Frederica Mogherini sprak op de dag van de ondertekening van een “historische dag”, “om de wereld veiliger te maken”.

     

    Onmiddellijk daarop meldde de Amerikaanse luchtmacht en de NNSA (National Nuclear Security Agency) dat de eerste atoom-test-vucht van de B 61-12 in de Nevada woestijn beëindigd was. Deze nieuwe atoombommen zullen de oude B 61 vervangen die opgeslagen liggen in Airano en Ghedi Torre, alsook in Duitsland, België, Nederland en Turkije. Dit nieuwe type wordt “intelligent” genoemd omdat het van op lange afstand zijn doel kan kiezen, is 4 x sterker dan de bom op Hiroshima met een prijskaartje van 8 tot 12 miljard dollar... “om de wereld veiliger te maken”.

     

    De Franse president Guy Mollet zorgde in 1956 voor de overdracht van de nucleaire technologie naar Israël. Directeur van de centrale Dimona in de Negev-woestijn werd Shimon Peres. Israël nam deel aan de atoomexperimenten in de woestijn van Algerije. Toen Israël in 1967 Egypte, Jordanië en Syrië aanviel, verbrak generaal Charles De Gaule de banden met Israël. Daarop sloot Israël met de VS een geheim akkoord dat het wel atoomwapens mocht hebben maar er geen ruchtbaarheid aan geven en geen nieuwe experimenten uitvoeren. Israël ging verder met behulp van de Britten en vanaf 1979 met behulp van Zuid-Afrika. Zo kon Israël deelnemen aan de experimenten van Zuid-Afrika zonder het akkoord met de VS te schenden. Israël beschikt nu over 80 tot 400 kernkoppen en een groot aantal neutronen bommen die mensen kunnen doden zonder gebouwen te verwoesten. Het beschikt ook over een H bom die 4.000 x sterker is dan de bom op Hiroshima. De Israëlische wetenschapper Mordechai Vanunu die het atoomprogramma van Israël onthulde (Revealed: the secret of Israel’s nuclear arsenal, The Sunday Times, oktober 5, 1986) werd voor 18 jaar opgepakt. Toen hij in 2004 werd vrij gelaten en onmiddellijk weer een interview gaf, werd hij opnieuw opgepakt. François Hollande deed in een interview van 14 juli op tv 1 en France 2 alle moeite om te laten verstaan dat Israël geen atoombom zou hebben. Inmiddels heeft Israël tweemaal gebruik gemaakt van zijn nucleair arsenaal, in 2006 tegen Libanon en nu op 20 mei 2015 tegen Jemen... “om de wereld veiliger te maken”.

     

    De VS, Israël, Rusland, China, Pakistan, India, N-Korea, Frankrijk, Engeland beschikken samen nu over een slordige 16.300 kernkoppen, waarvan 4.350 klaar voor onmiddellijk gebruik. Bovendien hebben de VS een contract getekend met Saoedi-Arabië, Bahrein en de Verenigde Emiraten om hen aan een atoombom te helpen. De atoombom-wapenwedloop gaat naar een hoogtepunt. We naderen in een bijzonder snel tempo het uur H op de apocalyptische klok, “om de wereld veiliger te maken”.

     

    Met groot omhaal werd het “Iran-atoom-akkoord” getekend, terwijl Iran geen atoombom heeft en zijn nucleair programma volkomen controleerbaar is. Was dit akkoord een tragedie of een komedie... “om de wereld veiliger te maken”?

    (Manlio Dinucci, Iran nucléarisé, Italie nucléarisée, mondialisation.ca, 18 juli 2015; Thierry Meyssan, François Hollande, Israël et la bombe atomique, Réseau voltaire, 17 juli 2015).

     

    Kunnen monniken Europa (nogmaals) redden?

     

    Griekenland zal zeker verantwoordelijkheid dragen voor zijn eigen crisis en voor de crisis van Europa. Toch lijkt de reactie van Europa ingegeven door alles behalve respect voor de soevereinteit van dit land en de eigenheid van het volk. Marc Hooghe is er niet mals voor (Het Europese Rijk en de opstandige provincie. De brutale machtspolitiek van Europa. deredactie.be, 17/7/2015). Hij spreekt van het “dictaat van Brussel”, dat een “collectieve straf” oplegt aan heel het volk, een “wreedheid” zoals die van het Romeinse Rijk tegen een provincie die niet in de pas liep. Deskundigen zijn het er over eens dat de “keiharde sanering”, die opgelegd wordt, Griekenland verder de dieperik in zal helpen. Deze houding is in elk geval niet in overeenstemming met de Europese idealen en zal het “volledig economisch leven” van Griekenland ontwrichten zodat het volk in de nabije toekomst “tot de bedelstaf zal veroordeeld” worden.

     

    De oude monniken volgden een bepaalde regel waardoor nu nog een aantal vooral orthodoxe monnikenkloosters een sterke vitaliteit uitstralen: de “ideoritmiek”. Dit woord komt van het Griekse ‘ideotès’ en ‘rythmos’. Het eerste wil zeggen: eigen, eenvoudig, een burger die geen filozoof, politicus of man met bijzonder gezag is. Helaas is de betekenis van dit woord in ons taalgebruik nu gezakt tot een idioot, een gek, wat helemaal niet de oorspronkelijke zin was. Het “ritme” slaat dan op de vorm, de goede maat of verhouding. Kortom, in werkelijkheid betekent “ideoritmiek” dat iedere monnik zijn eigen weg naar de heiligheid mag gaan. De nadruk ligt hierbij niet op de uiterlijke eenheid of uniformiteit maar op de eigen innerlijke roeping. Zo vind je in het moederklooster van het Russisch orthodoxe Valaam bijvoorbeeld een grote verscheidenheid van beroepen en levenswijzen, overeenkomstig de aanwezige gaven van de leden. Verder leven rond dit klooster ook monniken in kleine gemeenschappen en sommigen leven zelfs helemaal afzonderlijk als kluizenaar. Dit alles gebeurt in afspraak en overleg met de geestelijke vader, die bekommerd is voor het persoonlijk heil van de afzonderlijke monnik en zo krijgt iedere monnik zijn naam.

     

    Europa zou best wat meer kunnen leren van de monniken (in de hoop dat er dynamische monnikenkloosters blijven, natuurlijk). Hebben monniken in het verleden niet in grote mate meegebouwd aan het Europa van vandaag? Zijn zij het niet die Europa op vele wijzen hebben “gecultiveerd”? Het principe van de “ideoritmiek’ zou de afzonderlijke 28 lidstaten erg van nut kunnen zijn om een dynamische Europese eenheid in verscheidenheid te vormen. Dan zullen de Europese leiders wel meer bekommerd moeten zijn voor het heil van de afzonderlijke volken dan voor het behoud en de uitbreiding van hun macht.

     

    Europa, een colonie van de Verenigde Staten

     

    Terwijl Brussel over de toekomst van Griekenland beslist, neemt Washington ongemerkt verregaande beslissingen over de toekomst van Europa langs de NAVO. In Poggio Renatico (Ferrare, It.) wordt het eerste nieuwe centrum van de luchtmacht van de NAVO geïnstalleerd, dat gaandeweg over een 20-tal andere centra zal beslissen. Het uiteindelijke hoogste gezag van de NAVO blijft in handen van een Amerikaanse generaal, benoemd door de Amerikaanse president. Hij kan beslissen over het voeren van een oorlog in Oost-Europa, Azië en Afrika. Zonder enige moeite kan hij hierbij Europa, langs de NAVO, de vuurlinie insturen.

     

    Dat het niet om vage veronderstellingen gaat, kunnen we opmaken uit het in juni verschenen rapport van het Pentagon: “The National Military Strategy of the United States of America” Daaruit blijkt dat de aandacht niet zozeer meer gaat naar de dreiging van terroristische groepen, maar naar staten die economisch en politiek sterker worden en die beschouwd worden als een belemmering voor de willekeur van de VS. Zo kan generaal Martin Dempsey zeggen: “Rusland, een atoommacht, is de grootste bedreiging voor de nationale veiligheid van de VS”! Helaas spelen de politici en economische grootmachten in Europa al te graag mee om de economische wereldorde, door het westen gedomineerd, in stand te houden.

     

    Wereldleiders lijken soms op kleine kinderen, die jaloers kijken naar wat andere kinderen hebben.   Ze voelen zich benadeeld en willen   meteen beginnen te vechten. Helaas, in dit geval zal het Europa zijn dat zich naïef naar de oorlog laat leiden om zijn eigen zelfvernietiging te bewerken. (Manlio Dinucci, L’Europa encore en premier ligne. L’art de la guerre. mondialisation.ca, 18 juli 2015.)

    24-07-2015 om 17:02 geschreven door Gust Adriaensen


    23-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De vernedering van CD&V
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Voorzitter Beke mag de tax-shift ophemelen zo hard en zo vaak als maar zijn kan, zijn partij komt verzwakt en vernederd uit het bereikte akkoord en vele CD&V-kiezers voelen zich bedrogen.

    Elk van de Vlaamse regeringspartijen had weken geleden al zijn onaantastbare eisen op tafel gelegd. Voor de N-VA mocht niet geraakt worden aan de bedrijfswagens. Open VLD dicteerde: 'Handen af van de huurcontracten!'. CD&V wilde per se de grote vermogens een meer rechtvaardige bijdrage laten betalen.

    Wat is gebeurd? De eisen van N-VA en Open VLD werden ingewilligd. Maar de christendemocraten lopen met de billen bloot: aan de grote vermogens wordt niet geraakt.

    De oppositiepartijen wijzen erop dat het eens te meer de gezinnen zijn die de zgn. tax-shift betalen. Nog veel pijnlijker voor CD&V is dat Beweging.net (het ACW) en het ACV, die toch nog altijd nauw verbonden zijn met de christendemocraten, geen goed woord overhebben voor het akkoord.

    Beseft de CD&V-top dat hij de partij verder naar de electorale afgrond voert en een groot deel van de traditionele CD&V-kiezers meer en meer van zich vervreemdt. De partij wordt namelijk door meer en meer mensen uit het middenveld gezien als de partij van de ondernemers en de hogere middenklasse, eerder dan de verdediger van de belangen van de modale werknemer, de gepensioneerden en de uitkeringstrekkers.

    Dat zal uiteindelijk de partij electoraal zuur opbreken.  

    23-07-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    21-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Belgische top ziet ze vliegen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het super-Belgische trio, koning Filip, minister Van de Putte en minister Jambon, ziet ze vliegen tijdens het Belgische Nationale Defilé.

    Voordien had de Belgische koning een geanimeerd gesprek gehad met Zijne Majesteits Belgische ministers Van de Putte en Jambon, over de verjaardag van de tricolore beagle van Belgisch parlementslid Peter De Roover. 

    21-07-2015 om 17:55 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koninklijke wensen voor Rikkie

    Koning Filip heeft in een eigenhandig geschreven brief  verjaardagsfelicitaties overgemaakt aan Rikkie, de tricolore beagle van N-VA-parlementslid Peter De Roover, en hem van ganser harte een nog lang en voorspoedig hondenleven toegewenst.

    Eerder had De Roover wereldkundig gemaakt dat zijn geliefde hond op 21 juli verjaart en dat Rikkie alsook zijn baasje dientenvolge niet present kunnen zijn bij de festiviteiten ter gelegenheid van de Belgische Nationale Feestdag.

    Uit de brief van onze geliefde koning blijkt dat Zijne Majesteit begrip heeft voor de afwezigheid van Rikkie en De Roover. Wat meer is, hij deelt oprecht in de verjaardagsvreugde omtrent Rikkie.

    Ondertussen werd uit zeer betrouwbare bron ook vernomen dat ten huize De Roover door het paleis een zak van 50 kg hondenbrokken van de beste kwaliteit werd afgeleverd, en dat koningin Mathilde een mooi verpakte kluif, geleverd door de slager-hofleverancier, liet bezorgen.

    Gevraagd naar een reactie, zei Peter De Roover erg gepakt te zijn door de koninklijke belangstelling. Hij zal de eerstvolgende maanden onderzoeken of de volgende jaren het verjaardagsfeest van Rikkie en de Belgische Nationale Feestdag niet op een of andere manier te combineren vallen zodat de koning ook van hun beider aanwezigheid, die van Rikkie en Peter, volop kan genieten.

    21-07-2015 om 08:37 geschreven door Gust Adriaensen


    20-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat je moet weten over de groene encycliek (Laudato si) in 2 minuten

    Klik op onderstaande link:

    https://nieuw.kerknet.be/kerknet-redactie/video/wat-je-over-de-encycliek-laudato-si-moet-weten-2-minuten

    20-07-2015 om 15:44 geschreven door Gust Adriaensen


    19-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De merkwaardige opvattingen van Peter De Roover
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In De Standaard van 11 juli verscheen een dubbelinterview met politicoloog Bart Maddens en N-VA-parlementslid Peter De Roover.

    Voor een democraat zijn een aantal uitspraken van De Roover toch wel discutabel én dubieus. Enkele citaten:

    -'Bewijzen we daarmee (de N-VA-deelname aan de federale regering) dat België werkt? Nee, wij bewijzen dat de boel werkt als we de Waalse democratie negeren.'

    Hoezo? Kan een politicus nog wel een 'democraat' genoemd worden, wanneer hij stelt dat het federale systeem functioneert, dankzij het NEGEREN van een democratische deelstaat?

    -'Als de kiezer ons die mogelijkheid biedt, dan komt de PS in België niet meer aan de macht op het hoogste niveau.'

    Hoezo? Kan een politicus nog wel een 'democraat' genoemd worden, wanneer hij een democratische partij voorgoed van regeringsdeelname wil uitsluiten?

    -'De PS haalt haar legitimiteit buiten de Vlaamse democratie, dus mag ze die ook niet bepalen.'

    Tja. Een wel erg gratuite bewering. Bepaalt de PS de Vlaamse democratie? Kan niet met evenveel fundamentloos aplomb beweerd worden: 'De N-VA haalt haar legitimiteit buiten de Waalse democratie, dus mag ze die ook niet bepalen' ?

    -'Nu ligt de klemtoon op het sociaaleconomisch succes van deze regering.'

    Tja. Succes? Welke? En lag de klemtoon tijdens de kiescampagne niet zeer sterk op het communautaire, met o.a. de onafhankelijkheid van Vlaanderen als ultieme kiesbelofte, weet je nog? Is hier geen sprake van kiezersbedrog?

    -'Op 21 juli zie je op het podium de minister van Binnenlandse Zaken, die van Defensie, de Kamervoorzitter (allen N-VA) en misschien, als je goed kijkt ook nog ergens de koning.'

    Sjonge, sjonge. Wat een misleidend en onbeschoft gekronkel, onder het mom van 'ironie', om de 'belgicisering' van de eigen ministers te verdoezelen.

    Uit alles blijkt dat De Roover als belangrijkste wapenfeit, de uitsluiting van de PS beschouwt. Dat is een in essentie ondemocratische houding en een bijzonder enge en agressief-negatieve basis om het succes van een coalitie te claimen.

    Het tenenkrullende alibi van de De Roover om als Belgisch parlementslid niet deel te nemen aan de 21 juli-viering, doet helemaal de deur dicht. De verjaardag van De Roovers hond Rikkie, doet denken aan de hangbuikvarkens van Weyts of aan de gepluimde haan van Van den Brande, lang geleden.

    --------------------

    (Op de foto zie je links Rikkie, de tricolore beagle van Peter De Roover. Rikkie verjaart op 21 juli. Het is dankzij die verjaardag dat De Roover niet hoeft te verschijnen in Brussel op de Nationale Feestdag, in de buurt van zijn Belgische ministers en partijgenoten. En van de koning, als deze niet helemaal onzichtbaar wordt gemaakt door de weldoorvoede bodies van Bracke, Jambon en Van de Putte, het puik van ons dierbaar land der Belgen.)

    19-07-2015 om 11:34 geschreven door Gust Adriaensen


    18-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Nu is de tijd gekomen voor een verandering van onze geesteshouding en om op te houden te beweren dat onze activiteiten geen effect hebben op degenen die honger lijden.'

    18-07-2015 om 13:59 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Thomas Mann

    Tijdens een recent bezoek aan de Hanzestad Lübeck, passeerden we ook het geboortehuis van de Duitse Nobelprijswinnaar Thomas Mann, auteur van o.a. Buddenbrooks en Der Zauberberg.

    Dit jaar is het honderdveertig jaar geleden dat hij geboren werd (6 juni 1875) in Lübeck en is het zestig jaar geleden dat hij stierf (12 augustus 1955).

    In 1933 verliet Thomas Mann Duitsland, om 'das deutsche Wort in alter Freiheit zu führen'. Dat leverde hem de genadeloze woede van de Nazi's op.

    Toen in 1936 de Universiteit van Bonn hem van de lijst der eredoctores schrapte, reageerde Mann met een open brief , die in Duitsland verboden werd maar de hele geciviliseerde wereld met gespitste oren deed luisteren:

    'De simpele gedachte daaraan, wie deze mensen zijn , aan wie de verachtelijk-uiterlijke toevallige macht is toebedeeld, mij mijn Duits-zijn te ontzeggen, is voldoende om de absolute belachelijkheid van deze beslissing duidelijk te maken. Het Rijk, Duitsland zou ik beledigd hebben, omdat ik me tegen hen kantte! Zij hebben de onvoorstelbare arrogantie zich met Duitsland te identificeren! Het ogenblik is evenwel wellicht niet zo ver meer af, dat het Duitse volk er alles aan gelegen zal zijn, niet met hen geïdentificeerd te worden.'

    Acht jaar later was dat laatste inderdaad het geval.





    18-07-2015 om 12:33 geschreven door Gust Adriaensen


    17-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ...Libanon

     

    X/9

    Vrijdag 17 juli 2015

     

    Een hoogtepunt van diplomatie en dialoog

    Het akkoord dat op 14 juli na twaalf jaar onderhandelen bereikt werd tussen Iran enerzijds en VS, China, Rusland, Frankrijk, UK en Duitsland anderzijds, is een triomf voor alle mensen van goede wil, die vrede wensen. Het werd voldoende gecommentarieerd in de pers. Stephan Dujarric, woordvoerder van de VN noemde het akkoord “een historische gebeurtenis”. Ziehier slechts enkele persoonlijke bedenkingen.

     

    De sancties tegen Iran worden opgeheven. Iran maakt geen atoombom. Het heeft wel alle rechten om voor zijn eigen energievoorziening te zorgen. Het wantrouwen komt, zoals meestal, van hen die zelf niet te vertrouwen zijn. De VS zijn de enige grootmacht die in werkelijkheid al atoombommen hebben gebruikt. Iedereen weet dat Iran geen atoombom heeft en vijf van de onderhandelaars hebben die wel en blijven dus het non-proliferatieverdrag schenden. Het zogenaamde “atoomprogramma” was maar een voorwendsel om dit land van 80 miljoen inwoners met zijn oude Perzichsche cultuur en hoge ontwikkeling, op economisch en politiek vlak 36 jaar lang te kortwieken. Israël is de enige staat in het Midden-Oosten die atoombommen heeft (ter zee, op het land en in de lucht). Het weigert dit te erkennen. Uiteraard weigert het iedere controle en wil het non-proliferatieverdrag niet ondertekenen. Bovendien is zionistisch Israël nu razend omdat Iran, samen met heel het Midden-Oosten niet verder ontwricht zullen worden. Het heeft akkoorden gesloten met Saoedi-Arabië om een nieuwe oorlog in het Midden-Oosten te kunnen ontketenen. Inmiddels is duidelijk geworden dat het Israël was die in 2008 generaal Mohammed Sleiman vermoordde (“Qui a tué le bras droit d’Assad? Irib World Service Radio Francophone, 15 juli 2015; Israeli Special Forces assassinated Top military Aid to Assad in 2008, www.almasdarnews.com 17 juli 2015). Voor Mairead Maguire, Nobelprijswinnares van de vrede, is voor Israël het uur van de waarheid aangebroken: meewerken aan een atoomvrij Midden-Oosten. Hiervoor doet zij een oproep in haar persmededeling van 15 juli 2015 (www.peacepeople.com). Dezelfde Mairead Maguire had ruim een week eerder al geschokt gereageerd op de oproep van Michael Fallon, Brits secretaris van landsverdediging in het Brits parlement op 2 juli. Na de aanslag op vooral Britse toeristen in Tunesië stelde deze excellentie warempel voor nu Syrië te bombarderen om zogenaamd IS te bestrijden. Is dergelijk staatsterrorisme, waardoor nogmaals onschuldigen worden gedood en op de vlucht gedreven, een waardig antwoord? Is het dat wat de nabestaanden zal troosten? Kun je geweld vergelden met willekeurig geweld tegen een soeverein land en volk? Geef ons dan meer liever de geest van het Iran-akkoord. In deze verdienen de onderhandelaars en de betrokken landen een pluim. En onze vrt “specialist” Jens Janssen ziet het gevaar dat Iran nu kan doorgaan met het leveren van munitie en militair materiaal “waarmee het regime-Assad zijn burgers blijft terroriseren”. Ziedaar de CIA-versie van vier jaar geleden: de moorden en verwoestingen in Syrië zijn het werk van het “regime-Assad”, terwijl al die brave “gematigde rebellen” nog zo hun best doen om het volk en het .land te beschermen”! ‘t Is maar dat je de “politiek correcte” versie kent, om toch nog de verwoesting van Syrië te rechtvaardigen. Waarom deze gedrogeerde journalistiek?

     

    We verwachten dat deze overeenkomst voor Syrië en heel het Midden-Oosten een gunstige weerslag zal hebben. De oorlog in Syrië gaat eindigen. Wel is het land behoorlijk uitgemoord en verwoest, en sommigen zullen nog trachten het land helemaal te vernietigen. Een herstel zal vele decennia duren om het voor de bevolking leefbaar te maken en veel van wat verwoest is, zal onherstelbaar blijven. Syrië zal, zwaar gewond, herrijzen, vooral dank zij de kracht van de eenheid van het volk.

     

    Het lijden van één volk en de schande van de hele mensheid

     

    Onderhandelingen tussen Israël en het Palestijnse volk hebben geen zin. Gedurende jaren werden de wederzijdse gesprekken opgeschort en sind juli 2013 hernomen. Nu geeft Saeb Erekat, de Palestijnse onderhandelaar de hoop op een zinvolle overeenkomst op. Immers, Israël blijft gewoon verdergaan met het bouwen van nederzettingen in bezet Paletijns gebied, de verstikkende blokkade van Gaza gaat al acht jaar door, Palestijnse gevangenen komen nog steeds niet vrij en de vorming van een Palestijnse staat wordt onmogelijk gemaakt.

     

    Een jaar geleden begon het zionistisch regime met luchtaanvallen, marineschepen en grondtroepen in Gaza een grootscheepse aanval, die bijna twee maanden duurde. Meer dan 2200 Palestijnen werden gedood, waaronder 600 kinderen, er vielen 11.000 gewonden en de infrastructuur, onder meer de enige elektrische centrale, werd deskundig vernield. In verschillende landen werd geprotesteerd tegen deze onwettige en onmenselijke slachting en nu klaagt ook Robert Piper, de coördiantor voor humanitaire aanglegenheden namens de UNO deze humanitaire tragedie aan. Helaas, nog steeds is er niets veranderd: 1,8 miljoen mensen blijven door de blokkade ingesloten als in een open gevangenis, tienduizenden leven in tenten of trachten te overleven naast hun verwoest huis. Geen enkel huis kon heropgebouwd worden. De Israëli’s laten 2 tot 3 X per week hulpgoederen toe, maar materiaal voor de heropbouw gaat vooral naar internationale projecten. Schepen met hulpgoederen die de onmenselijke blokkade willen doorbreken worden door Israël tegengehouden en de Israëlische marine belet de visvangst van de Palestijnen. Op gelijk welk moment om gelijk welke redenen kunnen de Israëli’s opnieuw zonder probleem bombarderen. Wat is de schuld van de Palestijnen? Zij weigeren het land van hun voorvaderen te verlaten opdat Israël er een zuiver joodse staat van kan maken. Israël wil dit land, helemaal alleen voor zich, zonder de oorspronkelijke bewoners. Het zionistisch standpunt is racistisch zoals dat van de IS, hun bondgenoot in deze ethnische zuivering, die sinds 1917 tot nu voortduurt. (http://odiodeclase.blogspot.it/2015/07/israel-dirige-el-centro-de-mando-del.html). In de media mogen alleen de gruwelen van IS aan bod komen, niet die van het zionisme, want dit wordt onmiddellijk als antisemitisme veroordeeld. Nochtans is de meerderheid van het Israëlische volk zelf tegen deze misdaden.

     

     

    In augustus 1979, op de laatste vrijdag van de ramadan, werd in Iran een manifestatie gehouden uit solidariteit met de weerstand van het Palestijnse volk. Miljoenen Iraniërs en anderen hebben vorige vrijdag wereldwijd mee gemanifesteerd. Het Palestijnse volk heeft nog steeds geen uitzicht. Toch houdt het vol om Israël te confronteren met zijn ware roeping   voor het heil van zichzelf en van heel de wereld.

     

    Zolang het zionistische regime voor het oog van de internationale gemeenschap ongestraft zijn misdaden kan verder zetten, zal er ook geen menswaardige toekomst zijn voor het Palestijnse volk en geen vrede in het Midden-Oosten (Ziad Medoukh, Véritable carnage à Gaza: un an après, rien a changé, mondialisation.ca, 6 juli 2015).

     

    Christenvervolging ... door christenen zelf

     

    Over de systematische verdrijving en uitroeiing van christenen in het Midden Oosten schreven we al herhaaldelijk. Nu richten we onze aandacht vooral op de kerkvervolging in het westen, van binnen uit. De Syrisch-orthodoxe patriarch van Antiochië, Aphrem II uit Jazira, het N.-O. Van Syrië, heeft op 19 juni een bezoek gebracht aan de paus en verklaarde later dat er een wezenlijke eigenschap bijgevoegd moet worden aan de definitie “Kerk”: Zij is één, heilig , apostolisch, katholiek (d.i. “universeel”) en altijd ook vervolgd. Iedere christen die Jezus wil volgen zal vervolgd worden, zoals Jezus zelf. En daar moeten we ons op voorbereiden. “Zalig die vervolgd worden om mijn Naam” heeft Jezus zelf gezegd en tevens heeft Hij beloofd met ons te zijn. Bereiden we ons dus voor .

    Vele westerse christenen in onze tijd doen hun uiterste best om de Kerk en het christelijk geloof zo goed mogelijk aan te passen aan de wereldse normen en opvattingen om in de openbare opinie een goede beurt te maken. Wie ondubbelzinnig voor het evangelie kiest, zal dan vervolgd worden door de zogenaamde “progressieven”. En deze vervolging wordt onrechtstreeks aangewakkerd door gezaghebbende mensen in de Kerk, die niet naar het wezen van het christelijk geloof zoeken maar naar de beste aanpassing aan deze wereld. Het vakantieartikel van een van onze grote kerkelijke journalisten gaat helemaal in die richting (Mark Van de Voorde, Als de paus van huis is dansen de muizen... 13/7/2015, deredactie.be). Het artikel is volledig gebouwd op de simplistische en populaire tegenstelling van progressieven tegen conservatieven. De bisschoppensynode van 2015 zal hoogstwaarschijnlijk vanuit het evangelie duidelijk oproepen om de leer van Humanae vitae van Paulus VI te herontdekken en de natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbeleving te bevorderen. Wie deze stellingname dan wil verdedigen als de juiste, menselijke, christelijke en evangelische houding, mag zich verwachten aan een echte vervolging binnen de Kerk, ook al beschikt hij over alle noodzakelijke, wetenschappelijke, bijbelse en theologische bewijzen. ‘Rendez-vous’ na de bisschoppensynode van oktober dit jaar.

    Worden Franse politici wakker?

    Een delegatie van Franse parlementariërs was zaterdag 11 juli 2015 op bezoek in Damascus. Jean Frédéric Poisson, voorzitter van de christendemocratische partij vertolkte hun standpunt. Voor een duurzame oplossing moet er een dialoog komen met president Bachar al-Assad en een samenwerking met de Syrische regering. Damascus is de sleutel voor het Midden-Oosten. Mohammad al-Laham, voorzitter van de Syrische volksvergadering verwelkomde de Franse delegatie en stelde van zijn kant dat Frankrijk inderdaad een historische vergissing begaat door steun te verlenen aan groepen terroristen die in Syrië kinderen komen vermoorden.

     

    De volgende dag was er met de Syrische president een ontmoeting voorzien van 80’. Poisson getuigde dat hij een man ontmoet heeft die heel zijn energie besteedt aan de bescherming van zijn volk, geheel anders dan wat in de openbare opinie leeft. De media hebben gedurende meer dan vier jaar een zo gruwelijk beeld kunnen opdringen dat het de politici op de kast gejaagd heeft. Het wordt tijd dat ze terug met hun voeten op de grond komen.

     

    Franse politici beginnen te begrijpen wat wij en anderen al jaren schrijven. En als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. We kijken hoopvol uit naar de nederdaling van onze Belgische (Nederlandse....) excellenties.

     

    En dan nog een onverwachte zonnestraal vanuit Parijs. In de aanloop naar de nationale Franse feestdag kwam Emmanuel Macron, socialistische minister van economie, in het weekbald “Le 1” (8 juli) aan het woord met een forse kritiek op de “democratie” en een verwelkoming van “het koningschap”. Hij is er achter gekomen dat de onthoofding van koning Louis XIV helemaal niet de wil van het Franse volk zelf was. De westerse democratie zal altijd een ontgoocheling blijven. Er is een tekort, een leegte, die met een president alleen maar pijnlijker aangevoeld wordt. Frankrijk mist zijn k/Koning! Het defilé bij gelegenheid van de nationale feestdag eerder deze week, vertoonde al tweemaal duidelijk het kruis van Lorraine, mogelijk tot ergernis van sommige excellenties.

     

    Met Griekenland wordt ook voor ons duidelijk dat de Europese toren van Babel aan het instorten is. Ook voor ons breekt het uur van de waarheid   aan. De “democratische” grootheidswaanzin, overheersing en onderdrukking worden steeds duidelijker. Aardse machthebbers kunnen slechts waardige leiders zijn, wanneer ze de werkelijkheid ten volle erkennen, nl. dat zij niet de eigenmachtige bezitters en heersers zijn, doch slechts ‘afgevaardigde beheerders’ om de waardigheid van ieder mens te dienen en in solidariteit de zwaksten te helpen. God is de Schepper van het heelal en Jezus is de ware Koning. En als ik hiermee sommigen de kast op jaag, mogen ze voor mijn part blijven zitten tot de wederkomst des Heren.

    17-07-2015 om 19:54 geschreven door Gust Adriaensen


    16-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ... Libanon

    X/8

    Vrijdag 17 juli 2015

     

    Op het strand van de armen

     

    Twee weekends moesten we met ons drie (fr. Jean, fr. David en ik) logeren in een leeg appartement in Adonis en gedurende de weekdagen kaarsen maken en bij de monniken van Elia logeren.

     

    De eerse zondag wilden we in de late namiddag een uitstap maken naar de zee, slechts enkele kilometers verderop. Vanop de weg die stijl naar beneden loopt, kijk je over de huizen heen op de zee en je krijgt de vreemde indruk dat de zee veel hoger licht dan de weg. Lucht, aarde, water... alles is een puur geschenk, gratis gegeven voor iedereen. Paus Franciscus heeft het nog eens duidelijk gezegd in zijn recente encycliek Laudato si’. Helaas, heel de kust is hier ingepalmd. Wie van een heerlijk strand aan de Middellandse Zee wil geniegen, moet logeren in een van de grote hotels. Toch wezen enkele mensen ons een wegeltje door het struikgewas, langs waar we de zee konden bereiken om er een simpel, geïmproviseerd, klein stukje strand aan te treffen. Hetis jusit naast de elektrische centrale die massa’s zeewater opslokt en weer uitbraakt. Hier komen duidelijk alleen de armen. Jonge mannen zoeken eerst tussen de stenen een plekje om zich in te graven in het zand, met alleen hun kop boven. Dat is goed tegen spierpijnen. Daarna gaan ze zwemmen. Direkt hadden we contact met een drietal vrolijke kerels. Een van hen kwam uit het Syrische Banias. Uitgebreid leverde hij commentaar op het wereldgebeuren. Zijn vrouw en twee kleine kinderen waren nog in Syrië en hij zorgde hier met zijn werk voor het nodige geld. Toen hij vernam dat wij van Qâra waren vertelde hij dat een broer van hem als soldaat in Qâra gedood was. Een andere broer werd gekidnapt, kreeg dagen lang slaag en er werd voor hem een hoge som losgeld gevraagd. Omdat deze onmogelijk kon betaald worden en het lang duurde, werd de prijs flink verminderd. Uiteindelijk heeft deze man een van de twee huizen, die hij bezat, verkocht, een andere broer deed hetzelfde, de rest van de familie en vrienden hebben bijgelegd en zo kwam zijn broer vrij. Dan vertelde hij wat geen enkel persbericht mag schrijven: Baschar al Assad is veruit de beste leider. Als hij wegvalt is het met heel het Syrische volk gedaan. Toegegeven, deze man was een alawiet, zoals de president. Hij was verder overtuigd dat de leiders van Iran en Rusland veel verstandigere mensen zijn dan al die vechtjassen van Amerikanen en Europeanen samen. Ondertussen kwamen er nog twee koppels toe met een vislijn om bij vloed hun kans te wagen. We konden heerlijk pootje baden en zwemmen. Samen met die drie jonge mannen verlieten we weer dit strand, terwijl de zon als een vuurrode bol onder ging in het westen. We hebben nog net de zon zien zakken in de zee.

     

    Geen elektriciteit maar wel licht!

     

    Om de mensen aan licht te helpen wanneer de elektriciteit uitvalt, maken wij kaarsen, die lang genoeg branden voor een hele avond en nacht. Onze werkplaats, waar we de stiel leerden, was een kleine, lage, witgekalkte betonnen ruimte van ongeveer 12 op 4 m. Alles is voor handen maar ligt ordeloos door elkaar: volle dozen parafine-was, volle dozen afgewerkte kaarsen, lege dozen, plastiekzakjes van verschillende grootte om de kaarsen te verpakken en twee machientjes om de plastiekzakjes te dichten, een oude kapotte zetel en enkele plastieken stoelen. Eigenlijk een gezellig rommelkot. We werkten van 9.00 u tot 15.00 u zonder middagrust of koffiepauze. De fraters gingen voor mij ’s middags wel iets halen om te eten en eenmaal kwam de dochter van Tony, de kaarsenmaker, op bezoek en bracht croissants voor ons mee.

     

    Ziehier hoe de twee kaarsenmachines werken. Onderaan zijn 400 bobijntjes (in de tweede machine 410) met draad voor de wiek. De draadjes lopen door 400 (410) koperen buisjes, verbonden met een grote vaste plaat met dus 400 (410) gaatjes. Op deze plaat wordt vloeibare parafine-was gegoten die de gaatjes vult. De parafine moet vodoende warm zijn om goed vloeibaar te worden en mag niet te warm zijn anders breken de kaarsen. Boven deze plaat is er eenzelfde plaat met even veel gaatjes, precies boven de eersten. Als de parafine-was stijf geworden is, worden de kaarsen elektrisch uit de koperen buisjes door de onderste plaat naar boven geduwd in de bovenste plaat. De onderste plaat en de koperen buisjes zijn nu leeg en kunnen opnieuw gevuld worden met parafine-was. Als deze was weer droog en hard geworden is, worden de draden (wieken) tussen de twee platen doorgesneden, de bovenste plaat wordt elektrisch (voor de tweede machine handmatig) open geklapt zodat de 400 (410) kaarsen er met de hand uitgenommen kunnen worden. Daarna kan de bovenste plaat weer naar beneden geklapt worden voor de volgende 400 (410) kaarsen. De twee machines kunnen dus 2 X 400 = 800 (2 X 410 = 820) kaarsen maken in één keer en twee beurten, dus samen 1.620 kaarsen. Verder staan buiten twee ketels. De eerste brengt voortdurend koud water onder de eerste plaat om de parafine-was te doen afkoelen. De andere ketel vangt het lauwe water weer op en geeft het terug aan de eerste ketel. Verder staat binnen een verwarmde ijzeren kuip die de reserve van parafine-was vloeibaar houdt. Tenslotte moet je voortdurend de bijna lege bobijntjes vervangen door nieuwe, anders maak je kaarsen zonder wiek. Hiervoor is er een machientje. Het vullen van een bobijntje duurt nauwelijks een minuut (tenminste als je ondertussen niet even in je haar moet krabben of je bril poetsen), maar je moet eerst het bobijntje goed op de machine bevestigen, de draad er juist oprollen en daarna de draad afsnijden. Bovendien zijn er 810 bobijntjes die elk op een ander moment leeg zijn. Als je dus wacht totdat gans de voorraad van bobijntejs op is, kan het best zijn dat die éne minuut gans de voormiddag in beslag neemt. Tenslotte kun je de grootte van de kaarsen bepalen, door onderaan een ijzeren staaf naar beneden of naar boven te kloppen. Ook de kleur van de kaarsen kun je aanpassen door de witte parafine-was te kleuren.

     

    Als het dus in Syrië ooit vrede wordt kan iedereen hiermee kaarsen maken, de fraters lossen de onvoorziene problemen (hopelijk) wel op. Er zal dan geen stroomonderbreking meer zijn, zodat de kaarsen gebruikt kunnen worden om God te danken en Maria en de heiligen te eren om hun voorspraak.

     

    Een pijnlijk meningsverschil met ... een happy end

     

    Gedurende de werkweek waren we weer welkom bij de orthodoxe monniken van de heilige Elias. De overste is een beminnelijke bisschop en je kunt hem ’s morgens in korte broek zien de vloer dweilen of de planten water geven, terwijl hij in de litrugie in de schitterendste gewaden getooid is. Hij maakt dikwijls ‘s avonds ook het eenvoudige eten klaar. Na het avondgebed en het avondeten komen allen samen in de recreatie, ook de leken. Ieder doet zijn werk, maar men is samen. Een monnik en een leek zijn druk met elkaar in gesprek. Een andere monnik is met het meisje dat in het koor . meezingt, aan het overleggen over de liturgie. Een ander is met zijn laptop bezig.

     

    Fr. Jean wilde graag over de scheuring tussen orthodoxen en katholieken praten. Wat daarop volgde had niemand verwacht noch gewild. Als katholieken kregen we meer dan de volle laag. Het ging over de eenzijdige invoeging van het “filioque” in de geloofsbelijdenis (dat de Geest komt van de Vader “en van de Zoon”), de verwoesting van Constantinopel en de grote hoeveelheid kostbaarheden, relikwieën en iconen die gestolen werden en nu in de Vaticaanse musea prijken; de misvorming (volgens hen) van de christelijke leer na de zeven eerste oecumenische concilies; het niet respecteren van de traditie in gebed en liturgie en het uitvinden van nieuwe vormen; de misbruiken in de katholieke Kerk van de 16e eeuw die geleid hebben tot een nieuwe scheuring, nu met de protestanten; de huidige wantoestand (volgens hen) van de katholieke Kerk die zich slaafs wil aanpassen aan de moderne tijd, te veel verbonden is met wereldse macht en politiek gezag, en veel meer rekent op haar financies dan op de heilige Geest. Ook verweten ze dat aan de paus van Rome een nagenoeg absolute macht gegeven werd. De frustraties over elk van deze onderwerpen was zo groot dat we niet eens een begin van een antwoord konden geven. En de stroom van verwijten aan de katholieke Kerk (en bijzonder aan ons als priester en religieuzen, die dit zogenaamd allemaal weten) bleef aanhouden tot ver over middernacht. Daarmee hebben we nu goed begrepen wat we vroeger teloops eens gelezen hadden over de berg Athos: het ergste wat die monniken daar kan overkomen is het bezoek van katholieken.   En zo gingen we onze korte nacht in om de volgende dag weer kaarsen te maken.

    De eucharistie wordt hier tweemaal per week plechtig gevierd: op woensdag en op zondag. De volgende dag was het woensdag. De monnik die het meest in het gesprek van gisteren betrokken was, kwam me in stilte zeggen dat hij zich gans de dag niet goed gevoeld had en gemerkt had dat de fraters geschokt waren, wat ik alleen maar kon bevestigen. Ik kon rustig zeggen dat ik het toch overdreven vond dat de katholieke Kerk alleen heel de schuld draagt van de breuk tussen oost en west en dat wij, als priester en religieuzen daarvoor het meest gestraft zouden moeten worden. De katholieke Kerk, zo zei ik, heeft inderdaad in de geschiedenis   vele fouten en zonden bedreven en heeft nu dringend een innerlijke hervorming nodig. Ondans dit alles, ben ik overtuigd dat zij de ware Kerk van Jezus Christus is en blijft. De monnik antwoordde dat hij aan de fraters vergeving zou vragen, wat hij ook nog voor het begin van de “heilige liturgie” deed. En de eucharistie was werkelijk feestelijk met de zware basstem van ekele monniken, afgewisseld met een vrouwenstem. Er waren een 20 aanwezigen in de kerk, actieve orthodoxe leken (en dus drie katholieken, die niet mochten deelnemen aan de heilige communie, maar wel na de communie ook een stukje gewoon brood kregen zoals de anderen).

     

    Het gesprek deze avond in de recreatie verliep in een heel andere sfeer. We konden ook enkele misvattingen over de katholieke Kerk, zoals die in de orthodoxie leven, rechtzetten. Het was een aangename gedachtenwisseling, waarbij ieder wel op zijn standunt bleef, maar veel meer genuanceerd. Een van de monniken zorgde ervoor dat we voortdurend thee konden drinken. We hadden zin om toch wat meer van de oosterse rijkdom te waarderen, zoals het het inwendig, voordurend gebed (Jezus-gebed) en de “metania” (knielen met het hoofd tegen de grond en de vingers plat op de grond, 1 x, 3 x of 33 x). Ons gezamenlijk besluit was: niet onze discussies zullen de eenheid van de Kerk bewerken maar de heilige Geest.

    16-07-2015 om 21:43 geschreven door Gust Adriaensen


    06-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Te veel geld voor preventie?

    Epidemioloog Luc Bonneux heeft het niet zo begrepen op de enorme geldstromen die naar de preventieve geneeskunde gaan. Dat gebeurt vaak ten koste van wie echt zorg nodig heeft.

    'In termen van rechtvaardige volksgezondheid is levensverwachting geen interessante maat: we gaan allen dood. Beter is ieder de kans te gunnen om er 65 te worden: wie voordien dood gaat, sterft te jong. Als we deze voortijdige sterfte bekiken, vinden we, buiten pech, drie grote oorzaken: roken (met als bittere getuige longkanker), wanhoop (suïcide) en ongevallen (deels door alcohol). België scoort slecht op alle drie: we hebben nog veel te doen. De plaats van de geneeskunde daarin blijft bescheiden.'

    'Preventieve geneeskunde bedient de overdreven zorgen van een kerngezonde maar door gezondheid geobsedeerde middenklasse, ten voordele van wie eraan verdient maar ten nadele van de noodzakelijke zorg voor zieken en bejaarden.'

    06-07-2015 om 08:19 geschreven door Gust Adriaensen


    04-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Teken de petitie voor Braambos

    Braambos, dat zorgt voor de katholieke uitzendingen op radio en tv, dreigt in de problemen te geraken door de afschaffing van de subsidiëring door de Vlaamse regering.

    Door massaal de petitie te ondertekenen, kan die verschraling van het radio- en tv-landschap wellicht verhinderd worden.

    Aarzel niet, teken de petitie!

    Klik op onderstaande link:

    http://www.petities24.com/stop_besparingen_levensbeschouwelijke_omroepen

    04-07-2015 om 20:26 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ... Libanon
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    X/5    

    Vrijdag 19 juni 2015    

    Theologen, vluchtelingen en christelijke        milities    

                 

    Vorige vrijdag hebben we de helft van        Libanon doorkruist.  Tegen middernacht kwamen we thuis, veel te laat om nog eucharistie te vieren. We hebben dan de volgende dag feestelijk het Heilig Hart gevierd.  Die        vrijdagmorgen namen we deel aan een bijeenkomst van de theologische commissie in USEK (Université du Saint Esprit de Kaslik), de universiteit van de Libanese Maronieten met 8000 studenten in        15 academies.    

            Daar hebben we o.m. de specialist van de bio-medische ethiek ontmoet. Het werd  al vlug  duidelijk dat die man helemaal redeneert zoals de bio-medische ethici van Leuven en        omstreken.  Gelijk de meerderheid, wijst deze “ethicus” wellicht vol verachting de eugenetische praktijken van de Nazi’s af, maar  de veel ergere huidige, veterinaire praktijken        juicht hij toe. De meerderheid van deze 16 geleerden heeft gestudeerd in westerse universiteiten, die in versneld tempo anti-kerkelijk, anti-christelijk en vooral anti-katholiek zijn        geworden. En voor de rijkdom van hun eigen oosterse traditie heeft de meerderheid van deze geleerde heren en dames  maar weinig interesse. Gelukkig konden we in de pauze wel een vurige        deelneemster aantreffen, waarmee we echt van gedachten konden wisselen. Ondertussen beseffen we dat ons land de  bedenkelijke eretitel verworven heeft  van “paradijs van de dood”         met de euthanasiewet van 2002 en de uitbreiding naar kinderen van 2014. Wat zijn we ver verwijderd van een “beschaving”  die haar grote mogelijkheden gebruikt om ieder mens “zijn”         natuurlijk leven en “zijn” natuurlijke dood (goede dood, eu-thanatos) te gunnen op zijn/haar tijd en wijze... Als middagmaal vlug een tas koffie drinken, twee koekjes nemen en wegwezen.    

         

    In de mooie christelijke stad Zahle        wordt voor  behoeftige christenen  door het patriarchaat  goed gezorgd. Moslims daarentegen vallen hier eigenlijk uit de boot. Daarom nam  moeder Agnes-Mariam het        initiatief om hier een goed georganiseerd  vluchtelingenkamp op te zetten voor 300 moslims. Vermits de katholieke Kerk echter ook hier een groot deel van haar evangelisatiekracht        verloren heeft, wordt dit kamp nu vooral door protestanten geholpen en  geëvangeliseerd. We arriveerden met moeder Agnes-Mariam, fr. Jean, een Nederlandse journaliste die in Brugge woont        en voor Knack schrijft, een Libanese journaliste van  The Washington Post  en een Mexikaanse cameraman. Een groep vrolijke kinderen kwam ons tegemoet. Het was heel warm. Een        jongetje bood  me meteen een beker koud water aan en een klein meisje kwam met een glimlach en een plastieke stoel aangesleurd.  Ze zette die  in de schaduw van een tent en        trok  me  met mijn  mouw er  naartoe. De zandweg die langs het kamp en de afsluiting liep, lag vol met papiertjes,  plastiekjes en afval zoals overal. Moeder        Agnes-Mariam, zeer praktisch zoals altijd, riep enkele kinderen samen en zei hen dat ze een ijsje kregen als ze alle afval op de weg zouden oprapen en in de grote vuilbak gooien. Tientallen        kinderen stormden over de weg  met een doos of plastiek zak om alle afval  te verzamelen. Toen fr. Jean  deskundig meehielp en de leiding nam van heel de onderneming,        verdubbelde nog het aantal werknemers. Na enkele minuten zag je geen  enkel papiertje meer op de grond. De kinderen kregen hun ijsje  en ze bleven maar komen om een ijsje te vragen        voor hun broertje of hun zusje.    

         

    En daar kwam de vrachtwagen van         “Dorcas” met hulpgoederen aangereden. Ondertussen vroeg een van de vrijwilligers om een kort interview over de toestand in Syrië met een boodschap voor zijn achterban in Zwitserland. Met        Samsung-gsm is dat heel simpel en onmiddellijk opgelost. We waren nauwelijks uitgesproken of een gesluierde vrouw deed een hele uitleg die ik met behulp van  mijn interviewer kon        verstaan: haar baby was ziek en ze had er al een dokter bij geroepen, maar die kon het kind niet helpen. Ze vroeg of ik  wilde komen bidden. Ik ging mee en trof hen in een barak met        golfplaten aan en een vrij nette “living” met in het midden op de grond een matras waarop een  baby  lag  met grote ogen en erge ademhalingsmoeilijkheden. Ik heb maar gedaan        wat Jezus deed en wat Hij aan zijn apostelen opgedragen heeft: met handoplegging bidden in Jezus’ naam voor de genezing van het kind. Al bad daarna niemand van deze moslims het Arabisch Onze        Vader en Weesgegroet mee, ze volgden mijn bidden met heel hun hart. Al kan ik nog maar enkele woordjes Arabisch spreken, ik heb er toch de kracht van de verrezen Heer willen brengen. Toen ik        de baby in mijn armen nam begon hij te glimlachen,  ik gaf hem mijn zwart armbandje (minirozenkransje) en deed het om de arm. Daarna boden ze  me nog een tas Arabische koffie aan en        de man vroeg of mijn vrouw  in Europa was. Ma fie (letterlijk: is er niet)! Dat ik niet getrouwd ben scheen hij wat aarzelend te aanvaarden.   Ondertussen kwam een        andere moeder met haar baby en wij begonnen opnieuw. Het kon een verlengstuk zijn van de  Handelingen van de apostelen in Libanon. Als we   ooit in Syrië moeten (en nog kunnen)        vluchten, heb ik hier voor mij alvast een goed  ‘rusthuis’ of ‘bejaardenhuis’ gevonden. Geen jarenlange wachttijd,  geen duizelingwekkende verblijfskosten, geen administratieve        rompsloms met  dossiers en contracten. Een tentje of een barakske  en  ’t is klaar. Zo is Abraham, de vader van alle gelovigen, ook begonnen (en geëindigd).    

         

    Vandaar reden we door de Bekaa-valei        met zijn uitgestrekte aardappel- en graanvelden tussen heuvels en dalen. In Baalbek ontmoeten we de christelijke milities die samen met het Libanese leger en de Hesbollah hun streek deskundig        verdedigen en beschermen. We zagen er een oude kerk die helemaal nieuw wordt heropgebouwd met een heel groot beeld van de profeet Elie en zijn zwaard. (“Toen stond Elia op, een profeet als een vuur en zijn woord brandde als een fakkel”  Jezus Sirach 48, 1). De leider  vertelde dat hij de oude ikonen,        gestolen in Ma’aloula, teruggevonden had (op de zwarte markt). We namen van elk een foto. Morgen zou onze vriend uit Ma’aloula ze terugbrengen. Dat werd zaterdag in Ma’aloula ook gevierd en        met een teruggevonden groot Mariabeeld werd processie gehouden.    

         

    En uiteindelijk stonden we daar,         op 10 km afstand van ons klooster Mar Yakub (vogelvlucht, 30 km loopafstand).  Ze maken zich hier sterk dat de IS (islamitische staat)  binnen enkele dagen opgeruimd zal zijn. Helaas zeggen ze dat al weken. Hopelijk is het ooit waar. Ze zeggen er wel bij dat de wapens van de IS vele malen beter zijn        dan hun materiaal.  Later vernamen we wel dat juist die vrijdag nammidag  de IS daar weer flink teruggedrongen is.    

         

    Al hebben Libanezen          doorgaans (vanuit het verleden) helemaal geen sympatie  voor  Syrië, de overtuiging van deze leider van de christelijke milities was heel duidelijk:  Als ze        al-Assad  ten val kunnen brengen, zal er vlug daarna geen enkele christen meer zijn in heel het Midden-Oosten!    

         

    Libanese heiligen    

                 

    Voor zondag kregen we een auto ter        beschikking, zodat we zelf een uitstap konden maken. Het werd een bedevaart naar de grote Libanese heiligen. Vooreerst natuurlijk naar de heilige Maronitische monnik Charbel        Maklouf   te Annaya (1828-1898). Hoewel het snikheet was kwamen we boven bij zijn kluizenarij helemaal in de mist terecht. Er was een eucharistie bezig en velen stonden buiten mee        te bidden. Vandaar ging het naar de heilige Rafqa (1832-1914), ook een bijzondere heilige. Ze  vroeg de kracht om met Jezus te mogen mee-lijden tot verlossing van de wereld.         Niemand begrijpt hoe zij het ondragelijke lijden aan haar hoofd en haar ogen met de glimlach heeft kunnen  dragen. Tenslotte is ze blind en lam geworden, aangetast door een        osteo-articulaire tuberculoze. Zo heeft ze nog 29 jaar geleefd. Ook hier waren vele biddende gelovigen. Nagenoeg alle Libanezen hebben een vurige verering voor deze twee heiligen. Verderop        brachten we nog eer aan de heilige monnik Nimutallah Al-Hardini (1808-1858) en de zalige broeder Estephan Nehme (1889-1939). Tenslotte reden we naar het toeristische Biblos, waarvan al        melding gemaakt werd 8800 jaar voor Christus. We bezochten hier  de wellicht oudste haven ter wereld,  het oude centrum,  de ruines alsook de oude kerk van St Jean-Marc.    

         

    Een kaarsenfabriek    

                 

    Er is in Syrië nu grote nood aan en        vraag naar kaarsen, om toch enige verlichting te hebben tijdens de veelvuldige stroomonderbrekingen. Vooral de kaarsen die zowat tien uur branden, genoeg voor een hele nacht. Moeder        Agnes-Mariam kreeg een bestelling van 50.000 kaarsen, voor het einde van de maand te leveren! Ze heeft de bestelling meteen aanvaard. Dan moet je natuurlijk kaarsen gaan maken. Na lang zoeken        bleek er een kaarsenfabriekje  te zijn in Libanon  hoog in de bergen, in Mrouj. De kaarsenmaker zelf wil emigreren en is bereid voor een erg gereduceerde prijs alles over te geven.        (20.000 dollar, ongeveer de helft van de waarde). Niettemin is het natuurlijk nog een flink bedrag. Hij kan met twee machines 1.200 kaarsen maken in zowat een half uur tijd. Daarna moet alles        natuurlijk weer klaar gemaakt worden voor de volgende fabrikage, maar het is  erg eenvoudig. Maandag trokken we er naar toe om alles eens goed te bekijken.    

         

    Op de terugweg sprongen we binnen in de        kerk van het grieks-orthodoxe klooster van de heilige Elias in Dhour-Chweir, een 16de eeuws gebouwtje op 4de eeuwse fundamenten.  Een pareltje van een kerkje met        een schitterende iconostaze. De kleine groep monniken kwam ons tegemoet en we hadden een bijzonder hartelijke ontmoeting met elk van hen. Zij organiseren cursussen in byzantijnse liturgie,        precies wat we nodig hebben en eentje maakt mozaieken, wat hij in Italië geleerd heeft. Ze  staan er wel op dat we nog eens terugkomen. Als afscheid hebben we  samen even        gebeden.    

         

    Dinsdag krijgen we  bezoek van        onze bisschop Mgr. Jean Abdo Arbach die in Libanon is naar aanleiding van de plaatselijke synode. We hadden de kans om een en ander uit te wisselen over ons seminarie en over         hulpprojecten voor de bevolking. Hij zelf is een praktisch man en heeft al enkele goede projecten opgezet.    

         

    Verandering in Turkije?    

         

    Een aantal grote aanstokers van de        oorlog tegen Syrië zijn zelf al gevallen, zoals Sarkozy, de heersers van Saoedi-Arabië en Qatar (of de nieuwe leiders beter zijn is nog de vraag) en Fr. Hollande mogen we ook reeds als een        van de vallende oorlogsbazen beschouwen. Nu komt daar  Erdogan van Turkije nog bij.    

         

    Hij was klaar om een presidentieel        systeem in te voeren waarin hij dan sultan zou spelen, omringd door zestien strijders, elk in de oorlogskledij van zijn zestien voorgaande Tukse Rijken. Zo liet hij zich graag fotograferen,        geflankeerd door deze  machtig uitgedoste kerels, terwijl hij de majestatische trap afdaalde van zijn wit paleis, het gootste presidentieel paleis ter wereld.    

         

    Het zag er inderdaad een hele tijd naar        uit dat hij zich internationaal kon doen gelden als de werkelijke wereldleider van het terrorisme, zelfs vóór Saoedi-Arabië, Qatar, de VS en het zionistisch regime. En het zat hem allemaal        mee. Hij, de leider van de moslimbroeders, had de volle steun van Washington en Brussel. Hij was het tenslotte die zorgde voor de installatie in Ankara van de zogenaamde Nationale Syrische        Raad, hij heeft de massale gifgasaanval in Ghouta gecoordineerd, waarvan de schuld handig aan Syrië kon gegeven worden, hij heeft drie extra kampen voor gespecialiseerde        terroristenopleiding opgericht en gezorgd dat vanuit  het  NAVO-hoofdkwartier aan de grens met Syrië alle steun (wapens, geld en informatie)  gegeven werd aan de (in 2 jaar        tijd) meer dan 200.000 Syrië-strijders. Hij zorgde met zijn coalitiepartners voor de steun aan het Vrije Syrische Leger, dat  door de media voorgesteld werd als een kamp van arme        vuchtelingen  die alleen maar een democratische hervorming nastreefden. Hij kon in Antakya (ja, dat is ons oude Antiochië in Syrië) een openbare markt beginnen voor de  verkoop van        de kostbaarste archeologische stukken, in Syrië gestolen. (De kostbare resten van het christelijke Antiochië zijn vroeger al deskundig uitgewist en met beton bedekt). Hij wist heel de        industrie van Aleppo te ontmantelen en naar Turkije over te brengen, onder internationaal applaus, waardoor meteen 130.000 families in de armoede  belandden. Hij heeft met zijn leger de        aanval op Ma’aloula gecoordineerd. Hij liet het Turkse leger Al Qaida helpen om de nakomelingen van hen  die aan de Armeense genocide honderd jaar geleden ontsnapt waren en zich in        Kassab hadden gevestigd, te vermoorden. Jawel, in de VN Veiligheidsraad werd een voorstel ingediend om dit als een misdaad  tegen de menselijkheid te  veroordelen maar, wat dacht        je,  Frankrijk en de VS stemden tegen. In mei 2014 zorgt hij voor de levering van een massa zware wapens en de fameuze gele Toyota pick-ups, door  Saoedi-Arabië betaald, zodat de IS        van enkele honderde strijders vlug kon uitgroeien tot een groep van duizenden. Op 19 januari 2015 onderschept de Turkse gendarmerie een lading wapens voor IS. En het was maar een klein        deeltje van de 2000 vrachtwagens vol met wapens. Dit alles stond echter onder de bescherming van de geheime Turkse diensten. De verantwoordelijken die deze leveringen wilden beletten werden        opgepakt en veroordeeld voor “verraad”. De Turkse advocaten die deze  en andere  onrechtvaardigheden hebben aangeklaagd werden opgepakt en zitten nog altijd vast.    

         

    Kortom, Erdogan was de gedroomde         leider voor de westerse vechtjassen. En toen Morsi in Egypte verkozen werd, zij het met een nipte meerderheid, bleek het rijk van de moslimbroeders en zijn Turkse bezieler niet meer stuk te        kunnen. En toch liep het mis. Erdogan heeft immers op 1 december 2014 met Poetin een groot economisch contract gesloten voor de Turkish stream,  de gaslevering waarmee de sancties        tegen Rusland  omzeild werden. Daarmee heeft hij zich de woede van Washington en Brussel op de hals gehaald. Stel u voor, een land dat met Rusland wil samenwerken! Bij de laatste        verkiezingen op 7 juni  bleef zijn AKP partij wel de grootste, maar heeft zelfs niet meer de  meerderheid die ze al vanaf 2002 had. En de drie partijen, de conservatieve MHP, de        socialistische CHP en de linkse HPD willen niet met de AKP regeren. Er waren in mei 2003 al hevige protesten tegen de dictatuur van de moslimsbroeders en tegen zijn oorlogsvoering in Syrië,        maar toen genoot Erdogan nog de onverdeelde steun  van de CIA en de NAVO. Dat zal nu gedaan zijn. Hopelijk komt de “val” (?) van Erdogan  onrechtstreeks het Syrische volk ten goede.        Hoewel, een kat  in het nauw gedreven  kan nog gevaarlijk worden.    

         

                 

    P. Daniel 

    04-07-2015 om 18:31 geschreven door Gust Adriaensen


    03-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ...Libanon
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    X/7

    Vrijdag 3 juli 2015

    Oosterse en westerse christenen

    Door ons meeleven met de orthodoxe monniken van St. Elias zijn we ons beter bewust geworden van de eenheid én de scheiding tussen de oosterse en westerse Kerk. Het is eigenlijk een lang, ingewikkeld en vooral pijnlijk-menselijk verhaal. Van de vijf oude patriarchaten (Constantinopel, Alexandrië, Antiochië, Jeruzalem en Rome) sprongen er vlug twee uit. Rome werd het centrum van de westerse Kerk en Constantinopel van de oosterse Kerk. De patriarch van Constantinopel en de oosterse Kerk zagen zich als opvolgers van de apostolische Kerk in het nieuwe Rome op weg naar het hemelse Jeruzalem. De orthodoxe Kerk gelooft eigenlijk niet zozeer in een afzonderlijk Petrusambt. Alle patriarchen en kerken zijn voor hen eerder gelijk, met het gevaar van een grotere onderlinge verdeeldheid. In feite was de patriarch van Rome, de paus, . de opvolger van Petrus. Toen in de 8e eeuw de westerse Kerk in de oecumenisch vastgelegde geloofsbelijdenis een toevoeging schoof (een verduidelijking), was het hek van de dam. Rome excommuniceerde Constantinopel omdat het deze toevoeging niet aanvaardde en Constantinopel excommuniceerde Rome. Sindsdien zijn de menigsverschillen nog groter geworden. Paus Paulus VI en al zijn opvolgers hebben wel belangrijke stappen gezet om tot eenheid te komen. Zonder de grootheid van de oosterse kerk te kort te doen, kunnen we toch het Petrusambt vanaf de vroegste Kerk niet ontkennen zodat de paus van Rome met recht zich mag beschouwen als de opvolger van Petrus, die eerst 7 jaren bisschop was in Antiochië en daarna in Rome. Tegenover de orthodoxen moeten we wel toegeven dat de uitoefening van het Petrusambt doorheen de eeuwen geëvolueerd is en nu met een nagenoeg absoluut gezag gepaard gaat, wat in het begin zeker niet het geval was. Maar als leden van de gemeenschap van de “eenheid van Antiochië” willen we geen ruzie maken, wij maken nu kaarsen.

    Met veel vuur leggen de monniken hier uit hoe men een kruisteken maakt. Met de duim en twee vingers samen, brengt men eer aan de Drie-ene God. De pink en de overblijvende vinger, tegen de handpalm gedrukt, wijzen op de goddelijke en menselijke natuur van Jezus. De opening die hierdoor gevormd wordt, verwijst naar de schoot van Maria, die deze goddelijke en menselijke natuur van Jesus mocht ontvangen. Ook de manier waarop de orthodoxe priester zegent is speciaal. Duim en voorlaatste vinger legt hij op elkaar in de vorm van een X, als afkorting van het Griekse Christos. De pink is als de I van Ièsous terwijl wijsvinger en middelvinger het teken V vormen, de afkorting van het Griekse woord voor Nicanor (Overwinnaar).

    De oosters orthodoxe Kerk is erg gehecht aan de liturgie en daar komen hun leer en discipline uit voort. En de liturgie wordt overal gevierd in de taal van het volk. De eenheid ligt bij hen niet in een taal maar in het geloof. En het centrum is niet een bepaalde aardse plaats maar het hemelse Jeruzalem. Hun vieringen beschouwen ze niet als afzonderlijke diensten maar als deelname aan het mysterie van de hemelse liturgie, die steeds verder gaat. Vanuit deze liturgie zijn de oosterse monniken doordrongen van het voortdurend, innerlijk gebed. De geloofsgemeenschap wordt in het oosten ook meer rond de kloosters opgebouwd. De westerse Latijnse Kerk legde veel nadruk op de leer en de dicipline, die sterk centralistisch en hiërarchisch werden geordend. Het Latijn werd als teken van eenheid beschouwd. Liturgie, leer en leven werden op stevige rationele fundamenten uitgebouwd en de parochies als juridische eenheid staan doorgaans geheel los van de kloosters.

    De eersten zijn fier op hun eigen liturgie, rijke spiritualiteit en mystiek, die ze hartstochelijk koesteren als zijnde autenthiek apostolisch. De tweeden zijn gehecht aan hun stevige rationeel gefundeerde leer en hiërarchische structuur, steunend op de eenheid van de bisschoppen samen met de paus. Toch zullen beiden zich moeten blijven inspannen om het wezenlijke daarbij niet over het hoofd te zien: de navolging van de gestorven en verrezen Heer.

    Dat het water tussen de twee nog zeer diep is konden we ervaren doordat we als katholieken wel mochten deelnemen aan hun “heilige liturgie” maar niet aan de communie. Dit is geen weigering van dit klooster maar een beslissing van de hele oosters orthodoxe Kerk. Deze uitsluiting geldt over heel de wereld. Daarmee wordt eigenlijk het doopsel en het geloof van de katholieken ontkend. En toch zijn we slechts één Kerk, de Bruid van Christus, de Bruidegom. We mogen voor de wereld niet blijven getuigen alsof Jezus polygaam zou zijn!

    Een zondagse familie-uitstap

    We zijn nu al zolang hier dat we helemaal opgenomen zijn in de Libanese familie waar we te gast zijn. Samen werken we aan het appartement en samen nemen we ontspanning. Deze familie heeft de gewoonte op zondag samen met hun kinderen ergens in Libanon door te brengen. Dit houdt niet alleen de hele familie samen maar het biedt ook een bescherming. Zondag morgen 28 juni begonnen we met vier auto’s aan de tocht van ruim twee uur naar het Noorden, naar de beroemde “vallei van de ceders”. Omdat deze in de buurt ligt van “de vallei van de heiligen” wilden wij met de fraters deze eerst bezoeken. Beide plaatsen zijn als werelderfgoed door de UNESCO erkend. Deze vallei ontleent haar naam aan de ontelbare “heilige” kluizenaars die zich al vanaf de eerste eeuwen terugtrokken in deze moeilijk te bereiken plaats. De vallei ligt op een hoogte van 500 en 1650 m. We bezochten het klooster van de heilige Eliseus, met zijn grotten in de rotsen. De weg daar naartoe loopt langs een heel smalle bergweg en diepe ravijnen. Twee van ons stapten uit en verkozen te voet te gaan, twee anderen waagden de tocht met de auto. Je moet wel even uw zenuwen kunnen beheersen. Het klooster en de grotten rondom waren in tijden van vervolging de schuilplaats van christenen. In de grotten van het klooster zelf is er een geheime plek die dienst deed als schuilplaats voor de maronitische patriarch. In dit kloosternu geen monniken meer, het leven is er te moeilijk, ze zijn naar elders getrokken. De grotten blijven wel goede schuilplaatsen in nood.

    De “vallei van de ceders” is een unieke plaats in Libanon, door het leger bewaakt. Er zijn een 357 tal ceders, een tiental van meer dan duizend jaar oud, enkelen van meer dan 3000 jaar oud en hier beweert men dat er ceders bij zijn die nog ouder zijn! Ze worden hier beschouwd als ceders door God geplant en daarom ook “ceders van God” genoemd. Het topje van de kruin is bij de meeste ceders ook een beetje gebogen, alsof ze zich voor God buigen. Middenin staat een verdorde ceder waarin een grote Christus op het kruis is uitgehouwen. Er is ook een kleine kapel waarin we waarlijk een plechtige zondagseucharistie konden vieren en dit trok ook andere bezoekers aan. Na de eucharistie wilden twee vrouwen kennis maken en zij bleken ook van Syrië te zijn. Toen een van hen vernam dat wij van Qara, Mar Yakub waren sprongen de tranen in haar ogen en riep uit: Dat is van moeder Fadia, die aan kinderen in heel Syrië eten geeft! Moeder Agnès-Mariam is in Syrië gekend onder haar wereldse voornaam Fadia (Agnès-Mariam is te moeilijk voor hen om uit te spreken). Er was voor ons ook een geschikt opvangcentrum, waar we ons thuis voelden. We hebben na het middagmaal nog een lange namiddag en avond genoten van deze omgeving, dit bos, met zijn uitzonderlijke planten en bomen en zijn bijna liturgische sfeer.

    Een tweede “val van Constantinopel”?

    De toekomst is nooit een eenvoudige herhaling van het verleden, maar deze laatste biedt wel kostbare inzichten om ons op de toekomst voor te bereiden.

    Op 29 mei 1453 verwoesten de troepen van het Ottomaanse Rijk onder leiding van sultan Mehmet II Constantinopel (Byzantium), wat het einde betekende van het Byzantijnse of Oost-Romeinse Rijk. Allerlei inwendige en uitwendige moeilijkheden zijn hieraan vooraf gegaan, zoals de verovering in 1204 door de kruisvaarders, die het Latijnse Keizerrijk kwamen vestigen. De gruwelen die de Ottomanen aanrichten overtreffen evenwel al wat voorafging: het bedrog waarmee christenen bescherming werd beloofd om hen dan genadeloos af te slachten, het onthoofden, ook van kinderen, de50 à 60.000 die toen slaaf werden, waarbij geen enkele vrouw kon ontnappen. Ooggetuigen spreken van stromen bloed dat door de stad vloeide, afgezien van de verwoestingen van kerken en gebouwen en het vernietigen van kostbare manuscripten. Kortom, het is wat wij nu beleven met de IS of islamitische slachting (die we beter geen “staat” noemen, tenzij je Saoedi-Arabië als een soort internationaal erkende IS beschouwt!).

    Christenen worden nu vervolgd, uitgedreven en vermoord als nooit voorheen. Zonder het lijden van anderen te minimaliseren menen we toch met enig recht te mogen stellen dat we nu een godsdienstoorlog beleven, waarbij de zogenaamde “Arabische Lente” vooral gericht is tegen de christenen uit het Midden-Oosten. IS wil Irak en Syrië, Egypte...van christenen zuiveren.De vervolging neemt echter ook toe in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Betrouwbare cijfers hiervan worden ons gegeven o.m. door Kerk in Nood, Open Doors en anderen

    Ging in de15e eeuw de vervolging vooral uit van het Ottomaanse Rijk, nu is de drijfveer eerder het streven van het zionistische regime om een pure joodse staat te vestigen, één groot Israël. Dit oude plan blijft stilzwijgendeen brede internationale steun genieten, waarbij de verschillende actoren nog hun eigen belangen nastreven: Amerika, de NAVO, Turkije en de golfstaten Saoedi-Arabië en Qatar. De grootste slachtoffers van deze oorlogvoerende landen blijven in feite de christenen. En zoals al te dikwijls wordt hierbij het geloof misbruikt om eigen plannen te rechtvaardigen. De vrome Amerikaanse spreuk “In God we trust” verheerlijkt in feite de god van het goud, de olie en de dollars. Met de slagzin “allahoe akhbar” wil IS zijn wangedrag doen erkennen als goddelijke overwinningen. En het zionisme beroept zich op de goddelijke belofte van het land tussen de Nijl en de Euphraat aan Abraham gegeven. Het is altijd weer “Gott mit uns”. Daarom moet er een nieuw en uitgebreid Midden-Oosten komen, waaruit alle christenen, die de grootste bewerkers zijn van vrede en stabiliteit, moeten verdwijnen. Alleen de EU heeft geen last meer van een beroep op een goddelijke openbaring omdat het zijn eigen “Rede” (met de ‘consensus’ van de meerderheid) als god wil vereren. Het zal nu trachten de democratie in Griekenland te breken om het tot slaaf te maken. Het IMF kan uiteraard Griekenland niet helpen, maar de staatsgreep en de gruwelijke oorlog in Oekraïne des te meer.

    Waren de christenen in Libanon oorspronkelijk met 70% , door het zionistische plan van H. Kissinger schiet er nu nog nauwelijks de helft over. Wel blijft Libanon het enige land in de Arabische wereld waar het christelijke geloof het openbare leven sterk kleurt: overal kerken en kerkjes, op alle hoeken en in alle straten beelden van O.L.Vrouw en de heilige Charbel, talrijke kloosters en van de vele taxi’s die we namen was er niet één die geen paternoster aan zijn spiegel had hangen. Bovendien leven de Syrische vluchtelingen hier niet in kampen maar als vrije burgers. Maar ... de oorlog tegen Syrië weegt toch zwaar en christenen blijven hier wegtrekken. In Israël werd op 18 juni de voor christenen zeer belangrijke kerk van de broodvermenigvuldiging door een fanatieke jood in brand gestoken. Mgr. William Shomali, hulpbisschop van de Latijnse patriarch van Jeruzalem sprak van een anti-christelijke explosie in Israël. Het is nog maar een begin. IS is zogenaamd een bedreiging voor Israël, maar toch worden joden helemaal niet geviseerd. Netanyahu kan rustig zeggen dat Iran een veel groter gevaar is dan IS. IS is voor het zionisme eerder een bondgenoot. Nooit eerder werden de christenen in Jeruzalem bedreigd zoals nu. Uiteindelijk zijn zij het groot obstakel voor Netanyahu om van Israël een “zuiver joodse staat” te maken. Ziehier de inhoud van een vlugschrift dat einde vorige maand verspreid werd. De herkomst is onduidelijk maar de inhoud des te duidelijker: “De soldaten van ISIS werken om de christenen te doden zodat het land gezuiverd wordt van hun aanwezigheid en dat het mohammedaans kwartier van christenen gezuiverd wordt gedurende de heilige maand van de ramadan... Daarom zeggen we aan de christenen en de ongelovigen: ga nu weg of ge wordt vermoord voor het einde van de ramadan. Ge wordt gekeeld als vee. Een maand is genoeg om te vertrekken.” (vertaling van het italitaans: Osservatorio sulla Cristianofobia, 3 juli 2015; zenit.org 2 juli 2015; coolamnews.com 3 juli e.a.). Het bekende scenario van Libanon in 1975.

    We vieren inmiddels het gouden jubileum van het conciliedocument Nostra Aetate, waardoor voor altijd de innige band tussen christenen en het joodse geloof, volk en land bezegeld werd. Hierbij mogen we evenwel niet vergeten dat de zionistische apartheidspolitiek niets te maken heeft met het joodse geloof. .

    InIrak en Syrië blijf de IS alle aandacht opeisen dank zij een propaganda van Hollywood-kwaliteit (http://www.ibtimes.co.uk/hollywood-isis-jihadi-film-industry-goes-   way-beyond-beheading-videos-1504247, 3 juni 2015) In Hassake (N-O van Syrië) is wegens de dreiging van IS op 25 juni de uittocht begonnen van 120.000 mensen en 4.000 christelijke families (Chaldeeuwen, Assyriërs, Syrische katholieken en Syrische orthodoxen) (http://www.christianophobie.fr/breves/hassake, 30 juni 2015). Grondige zuiveringen kunnen nu beginnen vanuit het Noorden, door Turkijë met de hulp van de NAVO, vanuit Jordanië met de hulp van Israël. Al in 2012 hebben Saoedi-Arabië, Qatar, en Turkije (met goedkeuring van VS, Frankrijk en UK) een verdrag gesloten om de Syrische regering omver te werpen, zeg maar de enige lekenstaat die christenen ongeveer als gelijwaardigen beschouwt en beschermt. Ondertussen is op één jaar tijd de IS dank zij “de brede internationale coalitie” uitgegroeid tot een wereldmacht, met erg succesvolle ledenwerving. Je hoeft nu echt geen toponderzoeker te zijn van het niveau van Hersh Seymour om te weten wie allemaal achter de oprichting van en de blijvende steun aan IS zitten. Rand Paul, Republikeins senator van Kentucky en voorzitter van de senaatscommissie voor internationale operaties en mensenrechten heeft Amerika al meermaals duidelijk op zijn aandeel gewezenhttp://www.truthrevolt.org/news/what-would-president-rand-paul-do-iraq Transcript (see middle part, about Syria ISIS): https://www.bungie.net/sr/Forum/Post/65655870/0/0
    http://nypost.com/2015/05/27/rand-paul-says-gop-hawks-created-isis/http://truthinmedia.com/dr-ron-paul-new-evidence-us-backed-isis/).Joe Biden,vice-president, heeft uitdrukkelijk hierbij hun beste vrienden vernoemd: Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en de Emiraten (https://www.youtube.com/watch?v=w04YE5zRmc8) zodat de arrogante Hillary Clinton openlijk kon zeggen: Wij hebben al-Qaida gemaakt (https://www.youtube.com/watch?v=Dqn0bm4E9yw; https://www.youtube.com/watch?v=PJLR1LhxiN0). De (illegale) bezoeken van senator John McCain aan zijn vrienden van de IS in Syrië zijn ook voldoende gestaafd(http://tarpley.net/mccain-confirmed-as-meeting-with-cannibal-kidnapper-and-caliph/) Generaal Wesley Clark legde eindelijk uit dat IS gemaakt is om Israël te dienen door de Hezbollah uit te roeien (https://www.youtube.com/watch?v=ojcoKnTGf4s;
    http://www.globalresearch.ca/gen-wesley-clark-isis-got-started-with-funding-from-our-closest-allies/5432707). En de Hezbollah is nu de verdediger van de christenen. In de beoogde opdeling van Syrië is geen plaats voorzien voor christenen. Is het verwonderlijk dat dagelijks Syrische jongeren, die als gewone miliciens hun volk willen beschermen, gedood worden, terwijl vanuit de hele wereld jongeren zonder problemen alle grenzen blijven overschrijden om volledig uitgerust in Syrië aan de IS deel te nemen.

    Eigenlijk wil ik politiek zoveel mogelijk vermijden en zelfs geen journalistiek bedrijven. Daarom voel ik mij niet verplicht altijd zoveel verantwoording te geven als ik nu gedaan heb (met de hulp van mijn medebroeders). Ik geef persoonlijke interpretaties van het wereld- en Kerkgebeuren. Wie zich daaraan mocht ergeren, slaat mijn berichten gewoon over of wacht een tijd om te zien of de gebeurtenissen toch niet in die richting evolueren.

    Ja, er zijn zeker, menselijk gezien, nog enkele lichtpunten.Turkije kan zijn droom van uitbreiding van zijn ottomaans rijk wellicht vergeten, tenzij het toch nog met zijn sterk leger Syrië binnen valt, wat steeds minder waarschijnlijk lijkt. Frankrijk heeft enorm geïnvesteerd om weer een grote coloniale overheerser te worden, maar ziet zich nu gereduceerd tot hulpje van Israël en de VS. Het zou best zijn politiek tegenover Syrië grondig wijzigen. Op 25 juni trokken “drie koningen” vanuit Saoedi-Arabië naar Moscou (de prins erfgenaam Ali al-Naimi, minister van buitenlandse zaken Abdel al-Jubeir en almachtige petrolminister Muhammad Bin Salman). Ze zullen wel vooral over de petroleum en de gazoduc onderhandeld hebben, veronderstellen we. Het is echter van grote betekenis dat ze zich gewaardigen een bezoek te brengen aan Vl. Poetin die onverminderd het Syrische volk, de regering en de president vanaf het allereeerste begin tot nu steunt. Ook het feit dat Syriërs zich steeds meer organiseren om samen met het leger en de Hezbollah het volk te verdedigen is hoopvol. Toch is er menselijk geen enkele zekerheid dat het Midden-Oosten uiteindelijk niet “christen-vrij” zal worden, uitgemoord of verdreven van het land waar het allemaal begon. Maar ook dan nog zal het Rijk Gods komen en eens overwinnen.

    We voelen ons nauw verbonden met  een van de statuten van de Kartuizers: “”Afgezonderd van allen blijven we verbonden met allen, omdat we in naam van allen voor het aanschijn van God staan”.

    P. Daniel

    03-07-2015 om 22:33 geschreven door Gust Adriaensen


    02-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Help Braambos redden!

    Stop besparingen levensbeschouwelijke omroepen!

    De minister van Media, Sven Gatz, heeft besloten om de subsidies voor de levensbeschouwelijke omroepen in Vlaanderen te schrappen. Eén van die omroepen is de Katholieke Televisie- en Radio- Omroep (KTRO) die onder de naam Braambos radio- en televisieprogramma’s maakt. De andere omroepen zijn Lichtpunt, MTRO - Moslim Televisie- en Radio-Omroep, ERTS - Evangelische Radio en Televisie, PRO - Protestantse Omroep, Radio Orthodoxie. Met één pennenstreek wordt hieraan vanaf 1 januari 2016 een einde gemaakt. 

    In Vlaanderen leven er toch minstens 1 miljoen mensen die – van dichtbij of van verre – een band hebben met levensbeschouwingen (katholieken, protestanten, joden, moslims, vrijzinnig-humanisten). Hun vertegenwoordigers spelen een belangrijke rol in talloze maatschappelijke debatten. Braambos zorgt, net zoals de andere levensbeschouwelijke zenders, sinds jaar en dag voor kwaliteitsvolle uitzendingen: reportages, interviews, documentaires.  

    Wil de Vlaamse overheid zelf instaan voor een levensbeschouwelijke inbreng in de media of wil men de levensbeschouwelijke stem "neutraliseren"? Wie kan echter beter zorgen voor berichtgeving over levensbeschouwing dan de aanhangers daarvan zelf? Het is fundamenteel ondemocratisch om aan deze mensen, en dit van alle levensbeschouwingen,  hun stem in de openbare media te ontnemen. 

    Wij protesteren met klem tegen deze gang van zaken en vragen de minister en de hele Vlaamse regering om terug te komen op dit besluit.

    Teken de petitie!

    http://www.petities24.com/stop_besparingen_levensbeschouwelijke_omroepen

    02-07-2015 om 16:33 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Een grote uitdaging: stop de verwoesting van de tuin die God ons heeft toevertrouwd, zodat allen ervan kunnen genieten.' 

    02-07-2015 om 13:44 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De pleinvrees van Boeve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    'Niet voor katholieke kleuterklas zonder doopsel' kopt de 'kwaliteitskrant' De Standaard in grote opmaak en ruimt dan meer dan 1 bladzijde (weliswaar bijna de helft gereserveerd voor een foto) in voor het 'tragische' verhaal over een kleuterjuf die in een Schaarbeekse katholieke school moest wijken, omdat ze niet gedoopt is.

    Ochot, ocharme. De Standaardjournalisten vermelden wel dat 'wie katholieke godsdienst wil geven een mandaat moet krijgen van de Kerk en dat krijg je pas als je gedoopt bent', maar de teneur is dat deze regel volkomen achterhaald is. En dus wordt de katholieke scholen maar aangemaand om de eigen regels opzij te zetten. En als ze dat niet doen komt er een groot en vooral afkeurend artikel met een groot calimero- én kerkbashinggehalte in de gazet.

    Maar wat me vooral stoort is de schichtige reactie van Boeve, de grote baas van het Katholiek Onderwijs Vlaanderen. Lieven Boeve zit verveeld met de heisa, heet het. En vervolgens kronkelt hij zich, als de eerste de beste politicus die zich in het nauw gedreven voelt, in allerlei verontschuldigende bochten. 'We staan nog maar aan het begin van de dialoogschool', zegt Boeve.

    Met andere woorden: geef ons nog wat tijd. Om wat te doen? De katholiek-christelijke identiteit van het onderwijs, waarvan hij de baas is, verder uit te hollen, nog waziger te maken? Waarom? Om mee te zijn met wat sommige journalisten en de meest diverse belangengroepen zo graag willen? Uit schrik voor kritiek?

    Boeve zou beter de verdediging op zich nemen van de betrokken school, niet alleen omdat het gaat om de toepassing van nog altijd bestaande reglementering, maar vooral ook omdat het de hoogste tijd is dat mensen die zich katholiek noemen en katholieke instellingen runnen, zonder vrees duidelijk uitkomen voor hun christelijk-katholieke identiteit.

    Ooit schreef Jozef Deleu een essay met als titel 'De pleinvrees der kanunniken'. Heeft Boeve daar ook last van?

     

    02-07-2015 om 09:54 geschreven door Gust Adriaensen


    01-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Krijgt kardinaal Mercier gelijk?

    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Kardinaal Mercier verzette zich na de Eerste Wereldoorlog tegen de vernederlandsing van de Leuvense universiteit omdat hij van mening was dat het Nederlands geen geschikte taal was voor cultuur en wetenschap op universitair niveau. Daarvoor werd hij beschimpt en gehaat door de Vlaamse Beweging die streefde naar een volwaardige Nederlandstalige universiteit naast de Franstalige.

    Na de Tweede Wereldoorlog kreeg dat streven concreet gestalte in de bouw van het Huis der Vlaamse Leergangen in 1948. Tot in de jaren 60 werd er zelfs ook bij de studenten geschooid voor financiële steun. Het 'verjagen' van de Franstalige universiteit uit Leuven, betekende het hoogtepunt en de uiteindelijke realisatie van een volwaardige Nederlandstalige universiteit.

    Maar het was ook een keerpunt. Internationalisering werd een streefdoel en een modewoord. En daarin paste het Nederlands niet zo goed. Tot in de hoogste universitaire kringen werd gepleit voor meer Engelse cursussen. Die trend heeft zich de laatste decennia altijd maar sterker doorgezet.

    Het Nederlands als universitaire taal kwam in de verdrukking. Er zijn nog maar weinig universiteitsbestuurders en -professoren die voluit gaan voor de verdediging van het Nederlands aan de universiteit.

    Helemaal vergelijkbaar zijn de motieven van Mercier en zijn aanhangers een eeuw geleden met de argumenten die voorstanders van het Engels nu gebruiken, niet. Maar toch. Ook nu zijn velen de mening toegedaan dat in de internationale context en omwille van imago en uitstraling, het Nederlands minder of helemaal niet geschikt is voor het universitaire onderwijs en onderzoek.

    Het kan verkeren.

    De afbraak van het Huis der Vlaamse Leergangen, amper 67 jaar na zijn oprichting, kan symbool staan voor de teloorgang van en het respect voor het Nederlands als universitaire taal.

    Mercier en zijn aanhang verkozen het Frans. Dat lokte een decennialange strijd voor de volwaardige vernederlandsing uit. De huidige bestuurders en professoren verkiezen het Engels. Van weerwerk is er amper sprake. De verdere ontplooiing van het Nederlands als volwaardige taal voor de beoefening van wetenschap en cultuur, komt ernstig in het gedrang





    01-07-2015 om 07:52 geschreven door Gust Adriaensen


    29-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De banken regeren, niet de politiek

    De Griekse crisis maakt overduidelijk wie het echt voor het zeggen heeft in ons hardvochtig neoliberaal kapitalistisch economisch systeem.

    De banken regeren en niet de democratisch verkozen parlementen en regeringen.

    Foei, foei, foei!!

    29-06-2015 om 23:32 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog één weekend PASS
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Je krijgt nog één weekend de kans om te passeren langs Mullem, Wannegem, Lede en Huise en PASS te zien.

    Jan Hoet jr. en Kris Martin realiseerden een kunstwerkenparcours in de glooiende Vlaamse Ardennen, in de kerken, stallen en schuren van die pittoreske dorpjes.

    Vooral jonge en vooralsnog onbekende beeldende kunstenaars stellen hun schilderijen, installaties, beeldhouwwerken tentoon.

    Het interessante aan PASS zit hem niet zozeer in de intrinsieke kunstwaarde maar wel in de botsing tussen de ruimtelijke omgeving -kerken, kapellen, hoevegebouwen, pastorale landschappen-, en de tentoongestelde objecten. Ze vloeken zeer vaak met de setting en dat maakt je nieuwsgierig, verwondert, irriteert, amuseert.

    En ook al heb je helemaal geen belangstelling voor wat als 'kunst' wordt gepresenteerd, de streek is door haar natuurschoonheid en landelijke rust een bezoek te voet of op de fiets, overwaard.

    29-06-2015 om 08:23 geschreven door Gust Adriaensen


    28-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog één weekend Pass
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Je krijgt nog één weekend de kans om te passeren langs Mullem, Wannegem, Lede en Huise en PASS te zien.

    Jan Hoet jr. en Kris Martin realiseerden een kunstwerkenparcours in de glooiende Vlaamse Ardennen, in de kerken, stallen en schuren van die pittoreske dorpjes.

    Vooral jonge en vooralsnog onbekende beeldende kunstenaars stellen hun schilderijen, installaties, beeldhouwwerken tentoon.

    Het interessante aan PASS zit hem niet zozeer in de intrinsieke kunstwaarde maar wel in de botsing tussen de ruimtelijke omgeving -kerken, kapellen, hoevegebouwen, pastorale landschappen-, en de tentoongestelde objecten. Ze vloeken zeer vaak met de setting en dat maakt je nieuwsgierig, verwondert, irriteert, amuseert.

    En ook al heb je helemaal geen belangstelling voor wat als 'kunst' wordt gepresenteerd, de streek is door haar natuurschoonheid en landelijke rust een bezoek te voet of op de fiets, overwaard.

    28-06-2015 om 21:08 geschreven door Gust Adriaensen


    26-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Katholiek Onderwijs Vlaanderen

    VSKO WORDT KATHOLIEK ONDERWIJS VLAANDEREN

    Het nieuwe logo van VSKO

    Het nieuwe logo van VSKO

    BRUSSEL (KerkNet) – Het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs (VSKO), de koepelvereniging van katholieke schoolbesturen en onderwijsinstellingen, heet voortaan 'Katholiek Onderwijs Vlaanderen'. De nieuwe naam en het nieuwe logo van de organisatie werden vandaag door directeur-generaal Lieven Boeve, in aanwezigheid van zijn medewerkers en collega’s uit de regio’s, tijdens een viering in de basiliek van Koekelberg bekendgemaakt. De naamsverandering en het logo bekronen de interne herstructurering die eind 2014 werd gestart. Volgens Lieven Boeve geeft deze naamsverandering aan dat ‘Katholiek Onderwijs Vlaanderen’ niet zozeer een organisatie met scholen, maar wel een ledenvereniging van scholen en hun besturen is. Daarbij ligt de nadruk op vertegenwoordiging, ondersteuning en belangenbehartiging.

    Directeur-generaal Lieven Boeve: "Het woord katholiek verwijst naar onze inspiratie die we de komende jaren willen realiseren via ons project van de katholieke dialoogschool. Daarin wordt iedereen uitgenodigd om in dialoog met elkaar op zoek te gaan naar het volle mens- en medemens-zijn. Ze brengt christenen, moslims, joden, andersgelovigen, niet-gelovigen samen met alle anderen die betekenis willen vinden in leven en samenleven. Door dialoog stelt de school mensen in staat bij te dragen aan een open, zinvolle, verdraagzame en duurzame samenleving, waar er plaats is voor iedereen."

    De nieuwe naam wordt ondersteund met een nieuw logo in vier kleuren, die symbool staan voor de nieuwe missie en visie van de organisatie. Paars verwijst naar spiritualiteit en de bezieling en passie. Het woord katholiek is oranje gekleurd als referentie naar innovatie en de vernieuwende manier waarop de koepel het vormingsproject in de komende jaren wil realiseren. Groen staat voor duurzaamheid en frisheid en verwijst naar de kinderen, jongeren en volwassenen die worden gevormd en opgeleid, maar tevens naar de zorg voor de aarde en voor elkaar. Blauw staat voor traditie.

    (Kerknet)

    26-06-2015 om 17:12 geschreven door Gust Adriaensen


    25-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een pekelzonde?

    Colruyt, Delhaize, Carrefour ... hebben ons, hun klanten, vijf jaar lang, tussen 2002 en 2007, bedrogen door gecoördineerde prijsstijgingen te organiseren voor een aantal producten. Uiteindelijk zijn ze recent tot vrij hoge geldboetes veroordeeld.

    Dat is bijzonder ontluisterend voor die warenhuisketens, die  in hun marketingstrategie en hun reclamecampagnes de indruk proberen te wekken dat voor hen de klant en enkel de klant op de allereerste plaats komt.

    De morele val van Colruyt is zeker in de perceptie nog dieper dan van de andere megabedrijven. Colruyt heeft zich altijd wat graag het imago aangemeten van het solide en goudeerlijke, ja zelfs idealistische en bovendien Vlaamse familiebedrijf, verweven met de samenleving, en altijd klaar om de Goede Werken te steunen. Maar ondertussen werden dus de klanten schaamteloos bedrogen. Voor eigen gewin. Voor het nog sterker doen stijgen van de bankrekeningen van een van de rijkste families van België: de familie Colruyt.

    Dat vooral Colruyt toch nog op veel krediet kan rekenen, blijkt uit de commentaar bij het bedrog, door professor Van Ossel van de Vlerick Business School. Het flagrante klantenbedrog van Colruyt, wordt 'pekelzonden' , 'accidents de parcours' genoemd. En Colruyt doet toch dingen die maatschappelijk goed zijn, sust de professor vergoelijkend.

    En marketingprofessor Van Ossel besluit: 'Een bedrijf dat zijn nek uitsteekt, is vatbaarder voor kritiek'. Op welke manier dat een alibi, een verontschuldiging, een soort van rechtvaardiging kan zijn voor het regelrechte bedrog, mag Van Ossel wel eens uitleggen. Overigens is het opvallend dat deze verregaande vorm van clementie enkel Colruyt wordt gegund, en niet Carrefour, Delhaize, Cora, of andere bedriegende ketens.

    Een andere bedenking van professor Van Ossel kan ik bijtreden. 'De schade voor Colruyt is intern groter dan extern. De mensen komen naar Colruyt voor de laagste prijs. Zij zullen om die reden blijven komen.'

    Zo zal het zijn. En niet alleen de prijs speelt m.i. daarin de beslissende rol. Hoe groter, hoe gigantischer, hoe naamlozer de onderneming, in casu het warenhuis, is, hoe minder bewust, hoe machtelozer, hoe minder kritisch, hoe meegaander, hoe ethisch afgestompter, de naamloze klantenmassa wordt.

    Veronderstel dat in een overzichtelijke gemeente met een gezond sociaal weefsel, een aantal buurtwinkels (mochten ze nog bestaan) de klanten jarenlang bedrogen had, de boycot, de verontwaardiging en het misprijzen zouden massaal zijn.

    25-06-2015 om 07:31 geschreven door Gust Adriaensen


    24-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jaar van het Godgewijde Leven

    Door een aantal christelijke organisaties wordt volgende gebedskaart verspreid ter gelegenheid van het jaar van het Godgewijde Leven.





    24-06-2015 om 14:13 geschreven door Gust Adriaensen


    23-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De zinloosheid van energiebesparende maatregelen

    De laatste jaren wordt door alle overheden en door belanghebbende firma's bij de burgers erop aangedrongen energiebesparende maatregelen te nemen. Subsidies helpen de inspanningen die daarvoor nodig zijn, te dragen.

    De vraag die rijst is: wat is uiteindelijk de zin en het effect daarvan, wanneer zowel onze levensstijl als ons economisch systeem niet drastisch verandert?

    Zolang de essentie van ons neoliberaal kapitalistisch economisch systeem bestaat uit 'productie, consumptie, winst' én het alles bepalende toverwoord 'groei', zal er van echte zorg en eerbied voor het milieu, voor de aarde, geen sprake zijn. Ook de individuele burger zal bij het hermetisch isoleren van zijn huis of bij het installeren van zonnepanelen, vooral gemotiveerd worden door de mogelijke financiële winst. Om daarmee wat te doen? Wel, om het consumptieniveau op peil te helpen houden of te doen stijgen. Bij de minste hapering in de 'groei', is er paniek, is er een crisissfeer. De overheid moedigt de mensen aan om te verbruiken. Consumptiebehoeften worden bewust gecreëerd. Consumeren wordt bijna een burgerplicht, een ethische verplichting.

    De gevolgen van die ongeremde productie en consumptie voor het milieu en voor de toekomst van onze planeet, zijn ondertussen voldoende bekend. Door het eenzijdig beklemtonen en promoten van energiebesparende maatregelen, laten we ons in slaap wiegen, wordt ons geweten gesust.

    Alleen een fundamenteel herdenken van het economisch paradigma 'productie-consumptie-winst-groei', kan op termijn echt zoden aan de dijk zetten. Enkel een grondige verandering van onze levensstijl, zal echt een positief effect kunnen hebben op het milieu.

    23-06-2015 om 08:32 geschreven door Gust Adriaensen


    20-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Een integrale ecologie houdt ook in dat we de tijd nemen om ons te bezinnen over onze levensstijl en over onze idealen.'

    20-06-2015 om 19:44 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Laudato Si
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De paus trekt terecht zijn kritiek op het neoliberaal kapitalisme, die al scherp tot uiting kwam in 'De vreugde van het evangelie', door in zijn 'groene encycliek'.

    Wanneer productie, consumptie en winst, de zorg om het 'welzijn' overheersen, is het milieu, is de aarde, het grote slachtoffer.

    De verbondenheid met de naaste, met de kosmos en met de Schepper, wordt door het ongeremde winstbejag, vernietigd.

    20-06-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    19-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ...Libanon

    X/5

    Vrijdag 19 juni 2015

    Theologen, vluchtelingen en christelijke milities

    Vorige vrijdag hebben we de helft van Libanon doorkruist. Tegen middernacht kwamen we thuis, veel te laat om nog eucharistie te vieren. We hebben dan de volgende dag feestelijk het Heilig Hart gevierd.

    Die vrijdagmorgen namen we deel aan een bijeenkomst van de theologische commissie in USEK (Université du Saint Esprit de Kaslik), de universiteit van de Libanese Maronieten met 8000 studenten in 15 academies. Daar hebben we o.m. de specialist van de bio-medische ethiek ontmoet. Het werd al vlug duidelijk dat die man helemaal redeneert zoals de bio-medische ethici van Leuven en omstreken. Gelijk de meerderheid, wijst deze “ethicus” wellicht vol verachting de eugenetische praktijken van de Nazi’s af, maar de veel ergere huidige, veterinaire praktijken juicht hij toe. De meerderheid van deze 16 geleerden heeft gestudeerd in westerse universiteiten, die in versneld tempo anti-kerkelijk, anti-christelijk en vooral anti-katholiek zijn geworden. En voor de rijkdom van hun eigen oosterse traditie heeft de meerderheid van deze geleerde heren en dames maar weinig interesse. Gelukkig konden we in de pauze wel een vurige deelneemster aantreffen, waarmee we echt van gedachten konden wisselen. Ondertussen beseffen we dat ons land de bedenkelijke eretitel verworven heeft van “paradijs van de dood” met de euthanasiewet van 2002 en de uitbreiding naar kinderen van 2014. Wat zijn we ver verwijderd van een “beschaving” die haar grote mogelijkheden gebruikt om ieder mens “zijn” natuurlijk leven en “zijn” natuurlijke dood (goede dood, eu-thanatos) te gunnen op zijn/haar tijd en wijze... Als middagmaal vlug een tas koffie drinken, twee koekjes nemen en wegwezen.

    In de mooie christelijke stad Zahle wordt voor behoeftige christenen door het patriarchaat goed gezorgd. Moslims daarentegen vallen hier eigenlijk uit de boot. Daarom nam moeder Agnes-Mariam het initiatief om hier een goed georganiseerd vluchtelingenkamp op te zetten voor 300 moslims. Vermits de katholieke Kerk echter ook hier een groot deel van haar evangelisatiekracht verloren heeft, wordt dit kamp nu vooral door protestanten geholpen en geëvangeliseerd. We arriveerden met moeder Agnes-Mariam, fr. Jean, een Nederlandse journaliste die in Brugge woont en voor Knack schrijft, een Libanese journaliste van The Washington Post en een Mexikaanse cameraman. Een groep vrolijke kinderen kwam ons tegemoet. Het was heel warm. Een jongetje bood me meteen een beker koud water aan en een klein meisje kwam met een glimlach en een plastieke stoel aangesleurd. Ze zette die in de schaduw van een tent en trok me met mijn mouw er naartoe. De zandweg die langs het kamp en de afsluiting liep, lag vol met papiertjes, plastiekjes en afval zoals overal. Moeder Agnes-Mariam, zeer praktisch zoals altijd, riep enkele kinderen samen en zei hen dat ze een ijsje kregen als ze alle afval op de weg zouden oprapen en in de grote vuilbak gooien. Tientallen kinderen stormden over de weg met een doos of plastiek zak om alle afval te verzamelen. Toen fr. Jean deskundig meehielp en de leiding nam van heel de onderneming, verdubbelde nog het aantal werknemers. Na enkele minuten zag je geen enkel papiertje meer op de grond. De kinderen kregen hun ijsje en ze bleven maar komen om een ijsje te vragen voor hun broertje of hun zusje.

    En daar kwam de vrachtwagen van “Dorcas” met hulpgoederen aangereden. Ondertussen vroeg een van de vrijwilligers om een kort interview over de toestand in Syrië met een boodschap voor zijn achterban in Zwitserland. Met Samsung-gsm is dat heel simpel en onmiddellijk opgelost. We waren nauwelijks uitgesproken of een gesluierde vrouw deed een hele uitleg die ik met behulp van mijn interviewer kon verstaan: haar baby was ziek en ze had er al een dokter bij geroepen, maar die kon het kind niet helpen. Ze vroeg of ik wilde komen bidden. Ik ging mee en trof hen in een barak met golfplaten aan en een vrij nette “living” met in het midden op de grond een matras waarop een baby lag met grote ogen en erge ademhalingsmoeilijkheden. Ik heb maar gedaan wat Jezus deed en wat Hij aan zijn apostelen opgedragen heeft: met handoplegging bidden in Jezus’ naam voor de genezing van het kind. Al bad daarna niemand van deze moslims het Arabisch Onze Vader en Weesgegroet mee, ze volgden mijn bidden met heel hun hart. Al kan ik nog maar enkele woordjes Arabisch spreken, ik heb er toch de kracht van de verrezen Heer willen brengen. Toen ik de baby in mijn armen nam begon hij te glimlachen, ik gaf hem mijn zwart armbandje (minirozenkransje) en deed het om de arm. Daarna boden ze me nog een tas Arabische koffie aan en de man vroeg of mijn vrouw in Europa was. Ma fie (letterlijk: is er niet)! Dat ik niet getrouwd ben scheen hij wat aarzelend te aanvaarden.  Ondertussen kwam een andere moeder met haar baby en wij begonnen opnieuw. Het kon een verlengstuk zijn van de Handelingen van de apostelen in Libanon. Als we ooit in Syrië moeten (en nog kunnen) vluchten, heb ik hier voor mij alvast een goed ‘rusthuis’ of ‘bejaardenhuis’ gevonden. Geen jarenlange wachttijd, geen duizelingwekkende verblijfskosten, geen administratieve rompsloms met dossiers en contracten. Een tentje of een barakske en ’t is klaar. Zo is Abraham, de vader van alle gelovigen, ook begonnen (en geëindigd).

    Vandaar reden we door de Bekaa-valei met zijn uitgestrekte aardappel- en graanvelden tussen heuvels en dalen. In Baalbek ontmoeten we de christelijke milities die samen met het Libanese leger en de Hesbollah hun streek deskundig verdedigen en beschermen. We zagen er een oude kerk die helemaal nieuw wordt heropgebouwd met een heel groot beeld van de profeet Elie en zijn zwaard. (“Toen stond Elia op, een profeet als een vuur en zijn woord brandde als een fakkel” Jezus Sirach 48, 1). De leider vertelde dat hij de oude ikonen, gestolen in Ma’aloula, teruggevonden had (op de zwarte markt). We namen van elk een foto. Morgen zou onze vriend uit Ma’aloula ze terugbrengen. Dat werd zaterdag in Ma’aloula ook gevierd en met een teruggevonden groot Mariabeeld werd processie gehouden.

    En uiteindelijk stonden we daar, op 10 km afstand van ons klooster Mar Yakub (vogelvlucht, 30 km loopafstand). Ze maken zich hier sterk dat de IS (islamitische staat) binnen enkele dagen opgeruimd zal zijn. Helaas zeggen ze dat al weken. Hopelijk is het ooit waar. Ze zeggen er wel bij dat de wapens van de IS vele malen beter zijn dan hun materiaal. Later vernamen we wel dat juist die vrijdag nammidag de IS daar weer flink teruggedrongen is.

    Al hebben Libanezen doorgaans (vanuit het verleden) helemaal geen sympatie voor Syrië, de overtuiging van deze leider van de christelijke milities was heel duidelijk: Als ze al-Assad ten val kunnen brengen, zal er vlug daarna geen enkele christen meer zijn in heel het Midden-Oosten!

    Libanese heiligen

    Voor zondag kregen we een auto ter beschikking, zodat we zelf een uitstap konden maken. Het werd een bedevaart naar de grote Libanese heiligen. Vooreerst natuurlijk naar de heilige Maronitische monnik Charbel Maklouf   te Annaya (1828-1898). Hoewel het snikheet was kwamen we boven bij zijn kluizenarij helemaal in de mist terecht. Er was een eucharistie bezig en velen stonden buiten mee te bidden. Vandaar ging het naar de heilige Rafqa (1832-1914), ook een bijzondere heilige. Ze vroeg de kracht om met Jezus te mogen mee-lijden tot verlossing van de wereld. Niemand begrijpt hoe zij het ondragelijke lijden aan haar hoofd en haar ogen met de glimlach heeft kunnen dragen. Tenslotte is ze blind en lam geworden, aangetast door een osteo-articulaire tuberculoze. Zo heeft ze nog 29 jaar geleefd. Ook hier waren vele biddende gelovigen. Nagenoeg alle Libanezen hebben een vurige verering voor deze twee heiligen. Verderop brachten we nog eer aan de heilige monnik Nimutallah Al-Hardini (1808-1858) en de zalige broeder Estephan Nehme (1889-1939). Tenslotte reden we naar het toeristische Biblos, waarvan al melding gemaakt werd 8800 jaar voor Christus. We bezochten hier de wellicht oudste haven ter wereld, het oude centrum, de ruines alsook de oude kerk van St Jean-Marc.

    Een kaarsenfabriek

    Er is in Syrië nu grote nood aan en vraag naar kaarsen, om toch enige verlichting te hebben tijdens de veelvuldige stroomonderbrekingen.Vooral de kaarsen die zowat tien uur branden, genoeg voor een hele nacht. Moeder Agnes-Mariamkreeg een bestelling van 50.000 kaarsen, voor het einde van de maand te leveren! Ze heeft de bestelling meteen aanvaard. Dan moet je natuurlijk kaarsen gaan maken. Na lang zoeken bleek er een kaarsenfabriekje te zijn in Libanon hoog in de bergen, in Mrouj. De kaarsenmaker zelf wil emigreren en is bereid voor een erg gereduceerde prijs alles over te geven. (20.000 dollar, ongeveer de helft van de waarde). Niettemin is het natuurlijk nog een flink bedrag. Hij kan met twee machines 1.200 kaarsen maken in zowat een half uur tijd. Daarna moet alles natuurlijk weer klaar gemaakt worden voor de volgende fabrikage, maar het is erg eenvoudig. Maandag trokken we er naar toe om alles eens goed te bekijken.

    Op de terugweg sprongen we binnen in de kerk van het grieks-orthodoxe klooster van de heilige Elias in Dhour-Chweir, een 16de eeuws gebouwtje op 4de eeuwse fundamenten. Een pareltje van een kerkje met een schitterende iconostaze. De kleine groep monniken kwam ons tegemoet en we hadden een bijzonder hartelijke ontmoeting met elk van hen. Zij organiseren cursussen in byzantijnse liturgie, precies wat we nodig hebben en eentje maakt mozaieken, wat hij in Italië geleerd heeft. Ze staan er wel op dat we nog eens terugkomen. Als afscheid hebben we samen even gebeden.

    Dinsdag krijgen we bezoek van onze bisschop Mgr. Jean Abdo Arbach die in Libanon is naar aanleiding van de plaatselijke synode. We hadden de kans om een en ander uit te wisselen over ons seminarie en over hulpprojecten voor de bevolking. Hij zelf is een praktisch man en heeft al enkele goede projecten opgezet.

    Verandering in Turkije?

    Een aantal grote aanstokers van de oorlog tegen Syrië zijn zelf al gevallen, zoals Sarkozy, de heersers van Saoedi-Arabië en Qatar (of de nieuwe leiders beter zijn is nog de vraag) en Fr. Hollande mogen we ook reeds als een van de vallende oorlogsbazen beschouwen. Nu komt daar Erdogan van Turkije nog bij.

    Hij was klaar om een presidentieel systeem in te voeren waarin hij dan sultan zou spelen, omringd door zestien strijders, elk in de oorlogskledij van zijn zestien voorgaande Tukse Rijken. Zo liet hij zich graag fotograferen, geflankeerd door deze machtig uitgedoste kerels, terwijl hij de majestatische trap afdaalde van zijn wit paleis, het gootste presidentieel paleis ter wereld.

    Het zag er inderdaad een hele tijd naar uit dat hij zich internationaal kon doen gelden als de werkelijke wereldleider van het terrorisme, zelfs vóór Saoedi-Arabië, Qatar, de VS en het zionistisch regime. En het zat hem allemaal mee. Hij, de leider van de moslimbroeders, had de volle steun van Washington en Brussel. Hij was het tenslotte die zorgde voor de installatie in Ankara van de zogenaamde Nationale Syrische Raad, hij heeft de massale gifgasaanval in Ghouta gecoordineerd, waarvan de schuld handig aan Syrië kon gegeven worden, hij heeft drie extra kampen voor gespecialiseerde terroristenopleiding opgericht en gezorgd dat vanuit het NAVO-hoofdkwartier aan de grens met Syrië alle steun (wapens, geld en informatie) gegeven werd aan de (in 2 jaar tijd) meer dan 200.000 Syrië-strijders. Hij zorgde met zijn coalitiepartners voor de steun aan het Vrije Syrische Leger, dat door de media voorgesteld werd als een kamp van arme vuchtelingen die alleen maar een democratische hervorming nastreefden. Hij kon in Antakya (ja, dat is ons oude Antiochië in Syrië) een openbare markt beginnen voor de verkoop van de kostbaarste archeologische stukken, in Syrië gestolen. (De kostbare resten van het christelijke Antiochië zijn vroeger al deskundig uitgewist en met beton bedekt). Hij wist heel de industrie van Aleppo te ontmantelen en naar Turkije over te brengen, onder internationaal applaus, waardoor meteen 130.000 families in de armoede belandden. Hij heeft met zijn leger de aanval op Ma’aloula gecoordineerd. Hij liet het Turkse leger Al Qaida helpen om de nakomelingen van hen die aan de Armeense genocide honderd jaar geleden ontsnapt waren en zich in Kassab hadden gevestigd, te vermoorden. Jawel, in de VN Veiligheidsraad werd een voorstel ingediend om dit als een misdaad tegen de menselijkheid te veroordelen maar, wat dacht je, Frankrijk en de VS stemden tegen. In mei 2014 zorgt hij voor de levering van een massa zware wapens en de fameuze gele Toyota pick-ups, door Saoedi-Arabië betaald, zodat de IS van enkele honderde strijders vlug kon uitgroeien tot een groep van duizenden. Op 19 januari 2015 onderschept de Turkse gendarmerie een lading wapens voor IS. En het was maar een klein deeltje van de 2000 vrachtwagens vol met wapens. Dit alles stond echter onder de bescherming van de geheime Turkse diensten. De verantwoordelijken die deze leveringen wilden beletten werden opgepakt en veroordeeld voor “verraad”. De Turkse advocaten die deze en andere onrechtvaardigheden hebben aangeklaagd werden opgepakt en zitten nog altijd vast.

    Kortom, Erdogan was de gedroomde leider voor de westerse vechtjassen. En toen Morsi in Egypte verkozen werd, zij het met een nipte meerderheid, bleek het rijk van de moslimbroeders en zijn Turkse bezieler niet meer stuk te kunnen. En toch liep het mis. Erdogan heeft immers op 1 december 2014 met Poetin een groot economisch contract gesloten voor de Turkish stream, de gaslevering waarmee de sancties tegen Rusland omzeild werden. Daarmee heeft hij zich de woede van Washington en Brussel op de hals gehaald. Stel u voor, een land dat met Rusland wil samenwerken! Bij de laatste verkiezingen op 7 juni bleef zijn AKP partij wel de grootste, maar heeft zelfs niet meer de meerderheid die ze al vanaf 2002 had. En de drie partijen, de conservatieve MHP, de socialistische CHP en de linkse HPD willen niet met de AKP regeren. Er waren in mei 2003 al hevige protesten tegen de dictatuur van de moslimsbroeders en tegen zijn oorlogsvoering in Syrië, maar toen genoot Erdogan nog de onverdeelde steun van de CIA en de NAVO. Dat zal nu gedaan zijn. Hopelijk komt de “val” (?) van Erdogan onrechtstreeks het Syrische volk ten goede. Hoewel, een kat in het nauw gedreven kan nog gevaarlijk worden.

    P. Daniel

    19-06-2015 om 18:20 geschreven door Gust Adriaensen


    18-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De groene encycliek

    Bijna gelijktijdig met de presentatie van de groene encycliek van paus Franciscus, lanceerden de Vaticaanse media een mooie en inhoudrijke video. Bekijk de film op

    https://www.youtube.com/watch?v=1tYdOIqvpqg

    18-06-2015 om 13:48 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'De paus kan wat ik niet kan'

    'De paus kan wat ik niet kan'. Onder die titel schrijft Kathleen Van Brempt een artikel in De Standaard, waarin zij stelt dat het duidelijke standpunt van de paus ten aanzien van de klimaatopwarming, wellicht het rechts-conservatieve kamp zou kunnen overtuigen van de ernst van de situatie. De progressieven kunnen dat niet, aldus Van Den Brempt.

    Het is fijn dat de politica ruiterlijk erkent dat de 'paus kan wat zij niet kan'. En de overwegingen en de standpunten van de paus in zijn groene encycliek zullen zeker zwaarder wegen en meer invloed hebben dan de woorden van een 'links' Europees parlementslid.

    Maar haar artikel steunt op achterhaalde en ongenuanceerde premissen, die m.i. een gevolg zijn van gebrekkige kennis en informatie én van links-conservatief hokjesdenken.

    Kathleen Van Brempt identificeert namelijk 'politiek links' met 'progressief' en met 'actie tegen klimaatopwarming'. In het 'rechts-conservatieve kamp' horen dan weer de katholieken, de aanhangers van Kerk en paus thuis, die ipso facto gekant zijn tegen elke serieuze actie tegen de klimaatopwarming.

    Nou, dat is toch wel een erg benauwende, geborneerde en onjuiste benadering. De paus zelf beklemtoont dat zijn 'Laudatio Si' deel uitmaakt van de sociale leer van de Kerk en in de lijn ligt van wat zijn voorgangers geschreven en gezegd hebben. Kathleen Van Brempt zou er goed aan doen de belangrijke sociale encyclieken van de Kerk, te beginnen met Rerum Novarum en Quadragesimo Anno, grondig te lezen. En als die te ver in het verleden liggen, kan het ter harte nemen van wat Franciscus schrijft in 'De Vreugde van het Evangelie', haar er zonder twijfel toe aanzetten in sociaaleconomisch opzicht, een heel wat 'linksere' koers te varen.

    Partijpolitiek gezien is er bij de christendemocraten veel vroeger en diepgaander dan bij de sociaaldemocraten -want geïnspireerd door Evangelie en pauselijke encyclieken-, echte belangstelling en bekommernis voor het milieu geweest. De idee van het 'rentmeesterschap' is daarvan, zoals Van Brempt terecht schrijft, een uiting .

    18-06-2015 om 12:01 geschreven door Gust Adriaensen


    17-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verandering van levensstijl

    In zijn 'groene' encycliek roept Paus Franciscus op tot een verandering van levensstijl en hij veroordeelt de uitputting van de bodemrijkdommen.

    Wij moeten op een andere manier met die bodemrijkdommen omgaan en een passend antwoord zoeken op uitdagingen zoals zuiver water en watertekort, het verlies van de biodiversiteit en de vervuiling van de aarde in het algemeen.

    17-06-2015 om 18:16 geschreven door Gust Adriaensen


    16-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De groene encycliek van de paus

    .Donderdag 18 juni wordt de groene encycliek van paus Franciscus voorgesteld. Ze draagt de titel 'Laudato si'. Die is ontleend aan het zgn. Zonnelied van Franciscus van Assisi. Een deel van dat Zonnelied luidt als volgt:

    Wees geprezen, mijn Heer met al uw schepselen,
    vooral door mijnheer broeder zon,
    die de dag is en door wie Gij ons verlicht.
    En hij is mooi en straalt met grote pracht;
    van U, Allerhoogste, draagt hij het teken.
    Wees geprezen, mijn Heer, door zuster maan en de sterren.
    Aan de hemel hebt Gij ze gevormd, helder en kostbaar en mooi.
    Wees geprezen, mijn Heer, door broeder wind
    en door de lucht, bewolkt of helder, en ieder jaargetijde,
    door wie Gij het leven van uw schepselen onderhoudt.
    Wees geprezen, mijn Heer, door zuster water,
    die heel nuttig is en nederig, kostbaar en kuis.
    Wees geprezen, mijn Heer, door broeder vuur,
    door wie Gij voor ons de nacht verlicht;
    en hij is mooi en vrolijk, stoer en sterk.
    Wees geprezen, mijn Heer, door onze zuster, moeder aarde,
    die ons voedt en leidt,
    en allerlei vruchten voortbrengt, bonte bloemen en planten.

    16-06-2015 om 22:18 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De rechtvaardige rector ?

    Overwegingen bij rector Riks column 'Wee de minderheid' in DS van 15 juni 2015

    Het is niet de eerste keer dat Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, zich in allerlei minder fraaie en onlogische bochten kronkelt, om zijn maatschappijvisie en ethische opvattingen te verrechtvaardigen en die van anderen aan te vallen.

    In 'Wee de minderheid' was het weer zover. Hij vond het nodig de uitspraak ( extra belasting voor de tien rijkste families) van de kersverse SP.A-voorzitter John Crombez te fileren. Met welk doel? Torfs is  duidelijk niet opgezet met het streven naar 'eerlijke herverdeling'. Dat botst met zijn neoliberale, kapitalistische sociaaleconomische visie.

    Alleen durft hij dat klaarblijkelijk niet met zoveel woorden zeggen. En dus maakt hij degene die anders denkt, in casu Crombez, verdacht. Torfs licht een kernachtige uitspraak van  Crombez uit haar context, geeft er een extra dimensie aan, en verricht met gebruikmaking van taalpirouettes, die hem zo goed liggen, fileerwerk, waarin, jammer genoeg, ernstige logica en eerlijke vergelijkingen, soms ver te zoeken zijn.

    De onderwijsman die de rector is, wil de lezer graag leesles geven. Er zitten drie lagen in de uitspraak van Crombez, aldus Torfs. Het eerste niveau is het simpelste. Met een pleidooi voor een eerlijke herverdeling brengt de SP-A-voorzitter een moreel onderbouwde boodschap. Prima, klinkt zelfs 'een beetje christelijk' , vindt de rector.

    Maar opgelet, Torfs heeft een tweede niveau ontdekt. En dan begint hij aan een waarlijk koldereske overaccentuering van het cijfer '10' in de 'tien rijkste families', om te kunnen concluderen dat 'achter het schijnbaar mooie principe (zie vorige paragraaf) van Crombez, kleinburgerlijke schraapzucht en de onverholen keuze voor het eigen comfort schuilt'.

    Dat is erg. Beseft de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven wel, ja natuurlijk, dat hij door het 'goede' om te keren in het 'slechte', letterlijk perverteert, 'perversus' redeneert in intellectueel en moreel opzicht?

    Bij de derde laag die Torfs meent te moeten blootleggen, wordt het helemaal te gortig. Hij schakelt over van een fiscale problematiek in verband met de tien rijkste families naar een totaal ander register: de gezondheidszorg voor kleine minderheden. Bedenkingen die totaal van de pot gerukt zijn en onvoorstelbaar krachtig vloeken met de interne logica, die ook van een column verwacht mag worden. Alleen het verband met Crombez blijft Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, leggen. En dat vind ik bijzonder kwaadaardig.

    Nee, inhoud en teneur van 'Wee de minderheid', zijn niet fraai. Verre van.  

    16-06-2015 om 08:57 geschreven door Gust Adriaensen


    14-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drs P. overleden

    De zanger en liedjesschrijver Drs P. , pseudoniem van de in Zwitserland geboren Heinz Polzer, is op 95-jarige leeftijd in Amsterdam overleden.

    Tot zijn succesnummers behoort 'Dodenrit':

    https://youtu.be/rAaL1pO3qAw

    14-06-2015 om 14:08 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De groene encycliek van de paus

    Op 18 juni verschijnt de zogenaamde groene encycliek van paus Franciscus.

    Kardinaal Turkson, voorzitter van de Pauselijke Raad voor Rechtvaardigheid en Vrede,  schetste de krachtlijnen van de encycliek op een bijeenkomst van Caritas Internationalis.

    1. De bedreigingen die voortvloeien uit ongelijkheid en de vernietiging van het milieu zijn met elkaar verbonden en moeten dus samen aangepakt worden.
    2. De natuur beschermen doe je niet enkel uit vrees voor klimaatopwarming. Het is een deugd op zich en een plicht voor christenen. De zorg voor de schepping is de basis voor ontwikkeling en vrede in de wereld. Iedereen heeft er een rol in te spelen en zelfs de kleinste bijdrage telt.
    3. De aanpak van de milieuproblematiek mag zich niet beperken tot economische, wetenschappelijke of technische oplossingen. We moeten onze omgang met de natuur radicaal veranderen, en dat veronderstelt een dieper liggende motivatie. Die komt voort uit verbondenheid met de naaste (in het bijzonder de arme), met de kosmos en met de Schepper.
    4. In het hart van deze integrale ecologie staat de oproep tot dialoog en een nieuwe solidariteit, waarin welzijn - en niet winst - de belangrijkste waarde is in de zoektocht naar het algemeen belang.

    14-06-2015 om 09:52 geschreven door Gust Adriaensen


    13-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De KUL heeft schrik van 'God'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wie heeft schrik van 'God'?

    De Katholieke Universiteit van Leuven heeft schrik van 'God'. Althans van het woord.

    Vanaf het academiejaar 2015-2016 wordt 'God' vervangen in alle studierichtingen van de faculteit Godgeleerdheid, pardon, Theologie.

    Dit zijn de nieuwe benamingen: Bachelor in de theologie en de religiewetenschappen(in plaats van Bachelor in de godgeleerdheid en de godsdienstwetenschappen) Master in de theologie en de religiewetenschappen(in plaats van Master in de godgeleerdheid en de godsdienstwetenschappen) Master in de wereldreligies(in plaats van Master in de wereldgodsdiensten, de interreligieuze dialoog en de religiestudie) Master in de gespecialiseerde studies in de theologie en de religiewetenschappen(in plaats van Master in de gespecialiseerde studies in de godgeleerdheid en de godsdienstwetenschappen).

    'God', aldus de ongetwijfeld katholieke bazen van de Katholieke Universiteit van Leuven, is een te beladen woord, doet te uitsluitend denken aan 'christelijk'. Tja.

    En dus toog een aantal pientere geesten, waarschijnlijk een speciaal opgerichte namencommissie, ijverig op zoek naar namen die minder beladen en minder uitsluitend aan 'christelijk' deden denken.

    En het resultaat mag er waarlijk zijn. Vanaf volgend academiejaar wordt 'god' overal vervangen door 'theos'.

    As je me nou. Altijd gedacht en geweten dat 'theologie' een perfect synoniem is van 'godgeleerdheid'. Het klinkt alleen wat geleerder en het wordt nu dus ook als eufemisme gebruikt door de Katholieke Universiteit van Leuven.

    Nooit verwacht dat de Alma Mater van zovele vroegere en huidige generaties zoveel pudeur aan de dag zou leggen voor een woord.

    Of speelt, bewust of onbewust, Johannes nog altijd in sterke mate mee (althans in de universitaire moerstaal)? Angst voor de verzengende kracht van zijn woord? Schrikken van de eigen identiteit? De christelijk-katholieke kop in het egale zand?

    'IN HET BEGIN WAS HET WOORD, EN HET WOORD WAS BIJ GOD, EN HET WOORD WAS GOD.'

    Ja, dat zal het verdorie zijn!

    13-06-2015 om 10:23 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ...Libanon

    X/4

    Vrijdag 12 juni 2015

    Harissa bis

    We kunnen onmogelijk Libanon verlaten zonder de zusters carmelitessen van Harissa te groeten. Daar heeft moeder Agnes-Mariam 21 jaar geleefd en blijft er intens mee verbonden. Deze gemeenschap heb ik enkele keren met haar bezocht. Hier heeft fr. David vier maanden geleefd, gewerkt en gebeden, toen hij Syrië holder de bolder moest verlaten omdat men dacht dat hij (‘David Johnson’!) een CIA-agent was en fr. Jean is hier een week fr. David komen bezoeken. Een goede vriend, die uit Ma’aloela afkomstig is en die veel reist van Syrië naar Libanon, nam ons (fr. Jean, David en mij) met veel plezier op 29 mei mee naar het klooster van “de eenheid van Theotokos”. Het stukje in Junieh langs de Middellandse zee is op vrijdag namiddag extra druk. Hoger op, de bergen in wordt het wat rustiger maar boven op de berg in Harissa was het weer een drukte. Het einde van de meimaand leverde de ene Maria-processie na de andere op. Een versierde wagen met een Maria-beeld rijdt voorop en dan volgt een groep van biddende en zingende mensen, vooral jongeren. Tegelijk heb je van hieruit een uniek zicht op wat mogelijk “de mooiste baai ter wereld” is. De teleferikskes in verschillende kleuren stegen en daalden als kleurrijke pionnen op een ganzenspel of als een moderne versie van de droom van Jakob uit het Oude Testament, met zijn opstijgende en neerdalende engelen.

    In het klooster arriveerden we op het goede ogenblik. Een lachende moeder Marie-Thérese, de overste, verscheen aan de andere kant van de tralies en heel de gemeenschap volgde. Zij bidden voor ons zonder ophouden en volgen onze wederwaardigheden op de voet. Fr. David kent nog iedere zuster (behalve de novicen) bij naam en allen kennen hem, zodat ieder nog iets had uit te wisselen. Ze zijn ook heel goed op de hoogte van de toestand in de wereld. Ze worden regelmatig telefonisch door andere kloosters op de hoogte gehouden van de werkelijke gebeurtenissen. Een bijzondere blijde ontmoeting: 25 zusters en vijf novicen, waarvan eentje uit Soedan. De novicen moesten zich natuurlijk voorstellen. Van onze kant toonde fr. David met opgeheven computer enkele foto’s van ons. Het dubbele ijzeren traliewerk tussen hen en ons was niet in staat hun open, aanstekelijke glimlach te verminderen. Dit is duidelijk een erg aantrekkelijke gemeenschap en niet alleen omwille van de jonge novicen. Zij besteden al hun energie aan een innerlijke verniewing in plaats van aan een uitgerlijke aanpassing. Bovendien zijn zij, naast anderen, voor ons kostbare voorspreeksters.

    De volgende dag, de laatste zaterdag van de meimaand zouden we de traditionele bedevaart doen naar O.L.Vrouw van de Libanon, een monumentaal beeld hoog op een toren. Heel de avond, de nacht en de zondagmorgen trekken massa’s jongeren in groepjes te voet de berg op, naar schatting een 10 km, om in Harissa langs een wenteltrap het beeld van Maria te groeten. Wij moesten onderweg eerst nog langs een familie, die uitdrukkelijk om gebed gevraagd had. Het onthaal was daar erg hartelijk en vrolijk. Daarna kwamen de ernstige intenties van deze familie. Rond het Mariabeeld hebben we met zijn allen daarvoor gebeden. Daarna begonnen wij aan onze bedevaart, weliswaar met de auto. Wegens de grote drukte was het ook voor de auto’s al vlug aanschuiven, terwijl groepen jongeren te voet langs ons heen bleven optrekken. Eigenlijk niet erg veilig. En dan gebeurde het. Voor ons was er een kolos van een schoolbus, overvol met dansende jongeren. De remmen werkten niet meer, de autobus begon naar beneden te glijden en beukte tegen onze auto aan en de onze beukte tegen de volgende. Gelukkig bleef het daarbij en waren er geen gewonden. Het had voor ons alle vijf fataal kunnen worden maar het ongeval bleef beperkt tot materiele schade en een opstropping van jewelste. Zr. Carmel en fr Jean zouden bij de auto blijven en de zaak proberen te regelen. Zr. Myri, fr. David en ik zouden de pelgrimstocht dan te voet volbrengen en solidair met de vele jongeren optrekken naar de top, wat nog een half uur in beslag nam. Boven aangekomen bevonden we ons in een zee van jonge mensen en een lange rij die aanschoof om de toren te bestijgen naar het beeld van Maria. Wij beperkten ons tot een kort bezoek aan de kleine kapel onder de toren en bezochten even de ruime kapel onder de grote kerk, waar doorlopend een eucharistie gevierd wordt. Zo daalden we weer af naar de plaats van het ongeluk. Daar stond moeder Agnes-Mariam al samen met die goede vriend die ons gisteren hier gebracht had. Hij is van vele markten thuis en was onze auto al aan het repareren, zodat hij tenminste voorlopig weer kon rijden. Voor de veiligheid reden wij toch maar met hem mee, terwijl zr. Carmel en moeder Agnes-Mariam voorop reden en het met onze beschadigde wagen zouden riskeren. Zr. Carmel wilde onderweg toch nog even een ijsje aanbieden. Ik had bij het afdalen flink mijn voet verstuikt (in open sandalen!) en dat begon zich nu goed te laten voelen. De fraters vroegen daarom eerst een plastiekzakje met wat ijs om het op de bewuste plek te leggen. En zo lag ik daar met ijs aan mijn voet en een crème-glace in de hand. Uiteindelijk was het al flink over middernacht toen we thuis kwamen. Daarna zouden we met de beschadigde auto nog allerlei boodschappen kunnen doen. Op de tweede dag echter arriveerden we juist thuis voor de garagepoort wanneer de motor in brand vloog. Van dan af moesten we wachten op de verzekering van de autobus om de motor te laten hertellen. Verplaatsingen moesten gebeuren met behulp van goede vrienden of met een taxi.

    Samen uit en nog altijd niet thuis

    Dinsdagavond 9 juni hebben we gezellig een verjaardag gevierd op het terras en ondertussen van gedachten gewisseld over de theorieën die nu in de aanloop naar de synode van het gezin verspreid worden. Hier komen we vast nog op terug.

    Vorige woensdag zijn moeder Agnes-Mariam, zr. Carmel en zr. Myri naar Damascus vertrokken. Daar werd zr. Myri ophaald en naar Mar Yakub gebracht, terwijl moeder Agnes-Maria en zr. Carmel eerst nog allerlei zaken moesen regelen   om dan terug naar Libanon te keren.

    Voor onze Amerikaanse medebroeder zijn er nog meerdere dagen nodig vooraleer zijn papieren in orde komen. Omdat we er aan houden samen terug te keren, blijven ook fr. Jean en ik noodgedwongen nog zo lang in Libanon. Terwijl de zrs naar Damascus rijden en fr. David naar de ambassade trekt, gaan wij een dag naar de oosterse bibliotheek van de universiteit van St. Jozef (van de S.J.) in Beiroet. Een broer van zr. Carmel voert ons daar naartoe. Hij heeft heel de oorlog in Libanon (1975-1990) meegemaakt, mee het volk verdedigd en weet van iedere plek te vertellen hoe hard er gevochten werd en waar uiteindelijk de rode lijn liep tussen moslims en christenen. De oorsprong van de oorlog is steeds dezelfde. Het zionistische regime wil een land alleen voor joden. De Palestijnen moeten dus weg. H. Kissinger ging eventjes regelen dat de Pallestijnen Libanon zouden krijgen, waardoor tevens het van oorsprong door en door christelijke Libanon “christen-vrij” kon gemaakt worden. Christenen kregen plots geld en hulp om te vertrekken. H. Kissinger (topcirmineel, die de Nobelprijs voor de vrede wist te veroveren!) had de keus gelaten: ofwel vertrekken ofwel uitgemoord worden.Toen ze goed beseften wat de eigenlijke bedoeling was, zijn de christenen zich beginnen te verdedigen. Resultaat: 250.000 christenen werden uitgemoord en ongeveer 40 % van de christelijke gezinnen is vertrokken. Er is geen enkel christelijk gezin in zijn geheel in Libanon kunnen blijven en de grote meerderheid van de bevolking van Libanon is inmiddels soenitisch. Natuurlijk hoor je dit niet in de nieuwsberichten. Volgens de gangbare opinie komen de moeilijkheden in Libanon voort uit het feit dat de christenen de werkelijkheid niet kunnen aanvaarden, nl. dat Libanon een overwegend soennitisch land zou zijn! En zo is het altijd de schuld van de christenen. Dat kregen we trouwens ook herhaaldelijk in België te horen over de ellende in Syrië: het zouden de christenen zijn die de democratie beletten en een dicatator blijven steunen. Dat de christenen systematisch uit het Midden-Oosten worden verdreven of worden uitgeroeid, daarover spreekt een gezaghebbend journalist natuurlijk niet.

    En zo zitten we in een muffe bibliotheek allerlei documenten uit kostbare boeken te scannen en hebben ondertussen toch verschillende mensen ontmoet, zelfs een Belg. Een jonge jezuiet uit Mexico bereidt zich voor op zijn priesterwijding om daarna naar Algerije te trekken, waar grote menigten moslims zich bekeren tot het christelijk geloof. Moge de geest van de hl. Augustinus hem leiden. Ondertussen vinden we in deze volksbuurt van Beiroet een kleine maar goede pizzeria langs de straat en kunnen in open lucht onze pizza verorberen samen met een “beebsie”-drankje (de Arabieren kennen de “p” van “pepsi-cola” noch uitspreken noch schrijven). Een taxi-chauffeur en vurige christen brengt ons weer thuis. Hij heeft een hele theorie ontwikkeld over de oorsprong van onwaarheden over het christelijk geloof in de koran. Onze fraters kunnen hem daarbij nog flink helpen. Het is zulk een geanimeerde gedachenwisselen dat hij vraagt hoe lang we nog in Libanon blijven en hoe hij contact kan nemen. Ondertussen komen we in een leeg appartement, waar we ondertussen voldoende thuis zijn om nog een avondmaal klaar te maken.

    Jihadisten in dienst van de westerse colitie, hoelang nog?

    Het is zo ver dat westerse regeringen openlijk terroristische groepen kunnen inzetten zonder dat de internationale gemeenschap het hen belet. De NAVO kon bij de ontwrichting van Libië en het omverwerpen van Mouamar el-Kadhafi Al Qaida als enige grondtroepen inzetten en de top-terrorist, Abdelhakim Belhadj “de slachter van Bagdag” (en later van Tripoli en Damascus) zonder problemen aanstellen tot militaire goeverneur van Tripoli. Israël heeft de blauwhelmen van de VN op de Golan eveneens zonder problemen kunnen vervangen door al-Nousra om actief de IS te steunen en het kan ongestoord Syrië blijven bombarderen. De internationale coalitie heeft de weg vrijgemaakt voor duizenden IS-strijdens om in de open woestijn zonder enig verweer Palmyra in te palmen en zo te trachten uiteindelijk heel Syrië te onderwerpen en Assad definitief ten val te brengen. Amerikaanse en Britse vliegtuigen leveren hun steun aan IS en de gewonde strijders worden in Israëlische ziekenhuizen weer strijdvaardig gemaakt. En het Turkse oppositie-blad Cumhuriyet onthult op 29 mei officiële en massale wapenleveringen aan de rebellen in Syrië, tot woede van de Turkse president. Syrië heeft al vele protestbrieven geschreven aan de officële internationale organisaties met verpletterende bewijzen, wat zonder enige reactie blijft. Het westen kan IS voor het oog van de wereld bestrijden en het tegelijk onder voorwendsel van “humanitaire hulp” IS blijven steunen.

    IS en Al Qaida zijn officieel van elkaar gescheiden maar in werkelijkheid behoren de strijders in Qalamoun tot beide groepen. De gezamenlijke basis-ideologie blijft die van de moslimbroeders, waar bijna alle leiders van alle groepen lid van waren of nog zijn. Ze hebben dezelfde overtuiging, nl. dat de extreme islam de oplossing is. Nog nergens zijn ze in staat geweest, al was het maar de meest elementaire beginselen van een menswaardige samenleving te realisteren, maar hun slogan van de ideale maatschappij blijven ze verkondigen.

    Westerse regeringen worden niet aangetrokken door dit nep-ideaal maar door het feit dat deze groepen in staat zijn landen deskundig te ontwrichten, regeringen omver te werpen en chaos te zaaien. Van 1979 streed Ossama bin Laden en zijn kornuiten onder leiding van de CIA tegen Rusland. Van 1995 tot 2011 streed Al Qaida zogenaamd tegen de joden en “de kruisvaarders”, zonder evenwel de strijd tegen Rusland in Joegoslavië en Tchechenië op te geven. En sinds de zogenaamde (westerse) Arabische Lente van 2011 zijn deze terroristische groepen in dienst van de NAVO in Libië, in dienst van Israël op de Golanhoogte en van de zelfverklaarde “vrienden van Syrië” om dit land te ontwrichten. De CIA is de moslimbroeders met al zijn vertakkingen steeds blijven steunen, vanaf 1955 toen een delegatie officiëel werd ontvangen op het Witte Huis tot nu toe. Het is ook veelzeggend dat Cheikh Yousouf al-Qaradawi, kampioen haat-predikant van de moslimbroeders op Al Jazeera niet ophoudt zijn ‘zegen’ uit te spreken over de Syrië-strijders en daarbij vermeldt dat de profeet Mohammed, indien hij nu zou leven, zeker aan de kant van de NAVO zou staan! En zo zie je hoe hij het ware gelaat van onze NAVO heeft herkend.

    Zij die de media beheersen zorgen ervoor dat de openbare opinie deze ontwikkeling niet ziet. Dat deze terroristische groepen in dienst staan van het westen komt niet in beeld. Deze groepen doen het (zeer) vuile werk om o.m. het nieuwe en uitgebreide Midden-Oosten te creëren, een oorlog tegen Rusland voor te bereiden en China te omsingelen. Hierbij heeft “keizer Obama” het druk. Hij moet onderhandelen met Iran, Oekraïne en heel het Midden-Oosten in handen trachten te krijgen, in Afrika en Latijns-Amerika nieuwe oorlogen voeren, Rusland economisch en diplomatisch trachten te isoleren (wat grandioos mislukt, ondanks het feit dat hij de gazprom al heeft kunnen afsluiten naar Italië, de olieprijzen doen kelderen, de roebel doen ineenstorten, de onwettige sancties heeft kunnen doordrukken, de G8 tot G7 kunnen reduceren zonder Rusland). Hij wil China aan de leiband trachten te krijgen (wat ook al niet lukt). Wel vindt hij troost en steun bij zijn trouwe waakhond de NAVO en zijn meest gekoesterde bondgenoot Saoedi-Arabië.

    Ter overweging

    Hoelang zal IS zijn westerse broodheren blijven dienen, vooraleer ze aan hun eigen programma beginnen? En zij streven duidelijk niet naar een gouden eeuw van de islam maar naar een totaal ontmenselijkte maatschappij.

    Hoelang zal de mensenfamilie aanvaarden dat de wereld overheerst wordt door een oorlogs- en wapenindustrie, die miljarden kosten en miljoenen mensen de dood en de ellende injagen? Hoelang blijven de volkeren van de VS, Israël, Saoedi-Arabië, Turkije, de NAVOlanden, Jordanië en Qatar zelf hun leiders hierin volgen en steunen? Hoelang kunnen westerse wereldheersers verder gaan met het uitmoorden van volkeren onder het voorwendsel van een “westerse democratie”?

    Hoelang zal het Franse volk de politiek blijven dulden van zijn president F. Hollande, die op 15 mei 2012 zijn ambt uitdrukkelijk gesteld heeft onder de bescherming van Jules Ferry (1832-1893), rabiate antiklerikaal, vrijmetselaar, grondlegger van de lekenstaat zonder godsdienstvrijheid voor de katholieke Kerk en kampioen van de koloniale overheersing (Tunesië, Vietnam, Madagaskar, Frans Congo)?

    De laatste verkiezingen in Turkije hebben al een duidelijk protest opgeleverd tegen de politiek van Erdogan, die Syrië blijft uitmoorden en vernietigen. Hoelang zullen de Europese volkeren dulden dat hun leiders oorlogen blijven voeden en iedere redelijke samenwerking zoals met Syrië en Rusland blijven afwijzen?

    Of moet het eerst nog veel erger worden? Heer ontferm u over ons.

    P. Daniel

    13-06-2015 om 08:04 geschreven door Gust Adriaensen


    12-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Universitaire poetsploeg voelt zich verongelijkt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De leden van het poetsteam van de Katholieke Universiteit van Leuven zitten echt op hun tandvlees.

    Enkele dagen geleden hadden ze in de universitaire kelders nog hun beste emmer en borstel voorgezet ter gelegenheid van het bezoek van Ban Ki-Moon en grote baas Rik Torfs. Dat had enorm veel energie gevergd en stress veroorzaakt.

    En pas had er zich een enorm zwaar incident voorgedaan waarvan de schuld zonder boe of ba op de poetsploeg werd geschoven.

    Een of andere verstrooide én slordige prof had een pak examens in een gescheurde Solo-margarinedoos gekieperd en die tussen allerlei andere rommel in zijn kantoor gedeponeerd.

    Nog vervuld van adrenaline, iever en positieve werkspirit, had de universitaire schoonmaakploeg de rommel uit des professors kantoor verwijderd, inclusief dus de kartonnen margarinedoos met examens.

    Paniek bij de slordige prof en bij de studenten, die hun examen zouden moeten overdoen. De vice had daarover geen twijfel laten bestaan. En ook niet over de schuld. Die lag bij de poetsers. De container in met al die papierrommel: dat was de ongenuanceerde aanpak geweest. En ook al had de Katholieke Universiteit van Leuven met alle macht, van hoog tot laag, de containers doorzocht, de examens waren verdwenen.

    Vandaag 12 juni. Een kort persbericht: de examens zijn teruggevonden. Incident gesloten.

    In de catacomben zitten de universitaire schoonmakers er tijdens de schafttijd gelaten bij. En verongelijkt. Ze begrijpen er niks  van. Net zoals van Kafka. Grondig opruimen is hun plicht. En dan toch weer niet. Een poetsstaking wordt overwogen. Dat die proffen hun rotzooi zelf opruimen!

    En als de vice-rector gezegd heeft dat de inhoud van de containers niet meer getraceerd kon worden, hoe is het dan mogelijk dat de examens alsnog opdoken? Zijn ze wel echt gevonden?

    Zovele vragen, zo weinig antwoorden. Hopelijk brengt de rector binnenkort afdoende opheldering en geruststelling. Misschien.

    -----------------------------------

    (Toevallig werd enkele uren voor de schoonmaak, een foto van het professorale kantoor genomen. Rechts onder bemerkt u de kartonnen margarinedoos)

    12-06-2015 om 16:45 geschreven door Gust Adriaensen


    11-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Waar er geen werk is, is er geen waardigheid'

    11-06-2015 om 22:43 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Haiku

    Bij de vijverrand

    gehurkt gekwaak beluisterd.

    Dan plotse stilte.

    11-06-2015 om 07:43 geschreven door Gust Adriaensen


    10-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Grote Verandering

    De Grote Veranderaar werd bij het binnenschrijden van het uitgestrekte en weelderige partijhoofdkwartier onthaald op een daverend applaus. Dat had hij, en dan nog in het Antwerps Engels, toch weer goed gezegd! Een tsjeef goed de mantel uitgeveegd: blaaskaak De Crem. Totaal overbodig die nietsnut!

    De Grote Leider koesterde grootse plannen. Hij wilde per se op zijn elan verdergaan. Een vingerknip was voldoende om absolute stilte te verkrijgen.

    De Vlaamse Leeuw sprak:

    ‘Vrienden, ik heb nagedacht. Al die ministers en staatssecretarissen van MR, Open VLD en CD&V, ook al zijn ze allemaal mijn persoonlijke vrienden, zijn eigenlijk overbodig. Waarmee vullen die allemaal hun dag? Op hun luie krent zitten, ja dat doen ze!’

    Een daverend applaus brak los en zwol aan tot orkaansterkte. ‘Silence!’ riep Bracke.

    ‘Goeie vrienden, ik heb nog dieper nagedacht. Ook al zijn jullie allemaal mijn erg persoonlijke vrienden, er moet fundamenteel veranderd worden. ‘

    Spanning en angst begonnen zich af te tekenen op de gezichten.

    ‘Ik heb geoordeeld’, sprak de Leider, ‘dat het voorzitterschap van de parlementen totaal overbodig is. En dus ook die pedante nep-Gentenaar Bracke en het ongeleide projectiel met dat afschuwelijke Limburgse accent Peumans. Maar ik hoop dat ze niet vergeten dat ze hoe dan ook mijn persoonlijke vrienden blijven.’

    Een ijzige stilte hing in de riante salons van het partijhoofdkwartier.

    De IJverige Helfie pauzeerde even. Dan werd de bom gedropt. Een splinterbom.

    ‘Wat meer is. Ondanks onze blijvende persoonlijke vriendschap, ben ik van oordeel dat ook al die vele ministers en staatssecretarissen hier aanwezig, er helemaal niet toe doen. Overbodig. Quantité négligable. Dus weg ermee. Uiteindelijk kan ik het allemaal wel alleen af. Persoonlijke vrienden, ik dank jullie voor de aandacht en het juiste inzicht.’

    En weg schreed hij, omringd door stevige bodyguards.

    De verbijstering was compleet. De eerste die de stilte doorbrak was Siegfried: ‘Dat kan toch niet’, piepte hij. ‘Net nu ik ontslag genomen heb bij de VRT.’ Dan volgde Jan: ‘Met mij is die Antwerpenaar nog niet klaar’, siste hij.

    Het geroezemoes verspreidde zich. Groeide aan. Het was duidelijk. De partijrevolutie was begonnen.

    10-06-2015 om 09:50 geschreven door Gust Adriaensen


    08-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het failliet van de onderwijsdemocratisering

    Statistieken van de FOD Economie maken keihard duidelijk wat velen al wel wisten en constateerden. De grote droom van de jaren 60 over de onderwijsdemocratisering, ligt helemaal aan diggelen.

    Talent van kinderen en jongeren zou de absolute doorslag geven, los van afkomst, status, ras. Vergeet het. Uit de cijfers blijkt dat kinderen van rijke ouders  90 procent kans hebben om een richting uit het algemeen secundair te volgen, kinderen van arme ouders hebben 15 procent kans om ASO te volgen. Kinderen uit lagere sociale milieus krijgen vaker B-attesten, kinderen uit hogere milieus blijven langer in de sterkste richtingen hangen. Het is een complex samenspel van culturele waarden en omgangsvormen, van gebrek aan aanmoediging en vooroordelen van leerkrachten.

    Het moge duidelijk zijn. Ondanks de 'hervormingsdrift' van de opeenvolgende ministers van Onderwijs, is er nooit een echte, fundamentele hervorming geweest, die recht zou doen aan het aanwezige talent bij kinderen en jongeren. De enige poging van de laatste decennia was het VSO, dat al vlug als gevolg van tegenwerking en desinteresse, ten dode opgeschreven was.

    Ons onderwijssysteem is een systeem geschreven op de maat van de hogere en middenklasse, die  ook via het onderwijs  haar materiële sociaalculturele belangen veiligstelt en versterkt.

    De gevolgen zijn gemakkelijk waar te nemen. Wij leven meer en meer in getto's. Geografische en sociale. Culturele en onderwijsgetto's. Echte contacten tussen al die verschillende 'standen' zijn schaars of onbestaande. De ontkerkelijking heeft bovendien de plek weggeveegd waar jong en oud, rijk en arm, hoog- en laaggeschoold, elkaar nog wel ontmoetten. Als er echt waarde gehecht wordt aan 'samenleving', dan is opnieuw meer aandacht voor de kerkgemeenschap zeker een remedie.

    Tegen de achtergrond van die onderwijs- en professionele segregatie, is de overheidseis van 'inburgeringstrajecten' voor laaggeschoolde, arme sloebers van migranten, een giller van formaat. De regering zou er beter aan doen meer energie te besteden aan het valideren van het aanwezige talent in alle lagen van de bevolking.

    Wedden dat ook vele 'autochtone' Vlamingen hun tanden zouden stukbijten op het zgn. 'inburgeringstraject'?

    08-06-2015 om 09:33 geschreven door Gust Adriaensen


    07-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Red Star Line: miserie en hoop


                                                 De Red Star Line
                                      start tocht in de Scheldebocht:
                                               een spoor van tranen.




    Een bezoek aan het Red Starmuseum in de vroegere gebouwen van de Red Star Line op het Eilandje in Antwerpen loont zeker de moeite. De bezoeker volgt de verschillende stadia van de landverhuizers gedurende de eerste decennia van de 20ste eeuw op hun tocht van hun geboorteplek naar Amerika of Canada.

    Prettig voel je je daarbij niet. De overheersende indruk is verontwaardiging en medeleven. Want het overgrote deel van de mensen die met een der schepen van de Red Star Line de Atlantische Oceaan overstaken, verhuisde omwille van extreme armoede en harde vervolging.

    Zij stroomden samen in Antwerpen, vanuit Oost-Europa en ja, ook vanuit het verpauperde Vlaanderen, werden gedesinfecteerd en gekeurd als vee, bedrogen en uitgebuit door (Antwerpse) huisjesmelkers en ticketmarchands. Families werden gescheiden of teruggestuurd: een onverbiddelijke, onmenselijke wereld.

    De klassentegenstellingen van de maatschappij werden op de veel kleinere oppervlakte van het schip in stand gehouden en waren daardoor veel scherper en schrijnender.

    Alleen de hoop op een beter leven in de Nieuwe Wereld hield deze mensen overeind. Maar voor velen bleek Amerika niet het paradijs te zijn. Zij kwamen in een realiteit terecht die vaak al bijna even hard was als degene die ze ontvlucht waren.

    De Antwerpse dichter Karel van den Oever (1879-1926) heeft in zijn gedicht 'Dinska Bronska', de onzekerheid, kwetsbaarheid, weemoed, hoop van een jonge migrante uit Oost-Europa, mooi uitgedrukt.

    DINSKA BRONSKA

    Uit een oud dorp,
    - kameelbruin als de steppe -
    uit Plocka,
    kwam Dinska Bronska.
    Haar hoofddoek was pruisisch-blauw
    en haar haar vlas-geel;
    ook waren haar ogen blauw
    als fjord-water.
    Zij rook naar knoflook en spar,
    zij droeg laarzen
    en ging zeer zwaar en gauw.
    In het "Hotel Lapland" zat zij
    bij een tafel aan het straat-raam
    zij schreef 'n brief.
    Een haarlok viel laag op haar rode kaak
    en zij stak haar tong uit,
    want ze schreef moeilijk die brief
    en daaronder "Dinska Bronska", haar naam.
    Ze stak ook de penstok in haar mond
    en zocht met haar ogen langs het plafond.
    Op het papier waren 'n inktvlek
    en groot gestompel van letters:
    zij kocht het voor tien centiem
    in de kruidenierszaak
    over het hotel.
    Er was 'n beetje inkt aan heur kaak.

    O, Dinska Bronska;
    gij vertrekt naar Canada:
    de verroeste stoomboot wacht langs de kaai.
    Gij laast op een almanak
    der "Red Star Line"
    dat Canada grotere appels,
    o, hoger en geler koren heeft dan Plocka.
    Het moet in Canada veel beter zijn!

    O, Dinska Bronska,
    met je zeer dikke vingers:
    je schrijft zo moeilijk die brief.
    Je ogen zoeken vliegen op het plafond.
    "Moj Boze!"
    Er zit 'n tranen-veeg,
    o zo verdrietig,
    van je blauwe ogen naar je mond.

    O, Dinska Bronska!

    07-06-2015 om 09:20 geschreven door Gust Adriaensen


    06-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Standenmaatschappij

    Cultuursocioloog Mark Elchardus:

    'We zijn geen klassenmaatschappij maar een standenmaatschappij aan het worden, waarbij de verschillende standen elkaar nog amper ontmoeten.'

    06-06-2015 om 06:58 geschreven door Gust Adriaensen


    05-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Roger Lenaers en de ontmythologisering
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Tertio, het bijzonder lezenswaardige christelijke opinieweekblad, verscheen enkele weken geleden een recensie van een boek van de Vlaamse jezuïet Roger Lenaers. Het is het zoveelste werk van Lenaers in een rij van boeken en essays, waarin hij een poging onderneemt het christendom en de Kerk te ontdoen van alle 'mythes'. Ontmythologisering heet dat.

     Lenaers wil inderdaad afrekenen met de traditionele christelijke voorstellingswereld, die hij ‘heteronoom’ noemt. Dat is voorwaar niet niks. In ‘De droom van Nebukadzenar’ is hij zich daarvan terdege bewust. Hij schrijft: ‘Wie als christen van dit axioma (de heteronome voorstellingswereld) wil blijven uitgaan, is overigens in zeer goed gezelschap: heel het Oude en Nieuwe Testament, heel de patristiek, heel de scholastiek, alle concilies, de hele liturgie, alle dogma’s en de uitwerking ervan in de theologie gaan ervan uit. En Jezus zelf en de ‘apostelen en profeten’ waarop onze belijdenis steunt, dachten puur heteronoom.’ De Vlaamse jezuïet Roger Lenaers wil van al die dingen dus niets meer weten. Veel blijft er dan niet over van wat al meer dan twee millennia beleden wordt en vorm gekregen heeft in de katholieke Kerk.

    De ideeën van Lenaers zijn ongetwijfeld voor hemzelf en voor een aantal christenen een boeiende persoonlijke intellectuele uitdaging en oefening. Maar of zij geloof en Kerk kunnen verzoenen met de ‘moderniteit’ en een geloofs- en Kerkgemeenschap op gang kunnen brengen, is zeer de vraag. Wat meer is, Lenaers’ theorieën slaan bij miljoenen christenen, de fundamenten en de belevingselementen van het geloof en het Kerk-zijn weg.

    Roger Lenaers beseft dat zelf ook wel. In een interview zegt hij met enige koketterie en ijdelheid dat het hem verbaast dat het Vaticaan nog geen sancties tegen hem genomen heeft. En in de Oostenrijkse dorpjes waar hij nog altijd parochiewerk verricht, blijft hij als pastoor netjes uitgaan van de traditionele christelijke voorstellingswereld.

    De geleerde jezuïet Roger Lenaers houdt er in zijn geschriften en lezingen totaal andere opvattingen op na dan in zijn pastorale werk als herder in enkele Tiroolse bergdorpjes. Het weze hem gegund maar erg consequent en geloofwaardig is dat toch niet.

     

    05-06-2015 om 08:35 geschreven door Gust Adriaensen


    04-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De sociaal bewogen aartsbisschop

    In 2012 drukte aartsbisschop Léonard zijn solidariteit met ontslagen werknemers als volgt uit:



    'Als men maximale winst nastreeft en dat liefst zo snel mogelijk, en als men in dat streven zich zonder enige consideratie ontdoet van mannen en vrouwen die een belangrijk deel van hun leven hebben gewijd aan de goede werking van de onderneming, is dat een aanfluiting van waarachtige sociale en economische liefde.’
     

    04-06-2015 om 22:17 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het atomium van het bisdom Antwerpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

         

    Aan de diocesane ontmoetingen van het bisdom Antwerpen in het Provinciaal Vormingsintituut in Malle, namen zo'n 900 mensen christenen deel.

    In zijn toelichting distilleerde bisschop Johan Bonny uit een aantal bisschoppelijke activiteiten en ontmoetingen van de voorbije weken, enkele vragen en opdrachten:

    -Waar en hoe groeit ons Kerk-zijn?

    -Waar en hoe groeit ons Christen-zijn?

    -We moeten onze 'natuurlijke' grenzen overschrijden en overstijgen, zowel geografische als instellingengrenzen.

    -We moeten altijd zoeken naar de boodschap en de inhoud.

    -De opdracht van christenen is ook andere christenen te ontmoeten. Echte ontmoeting is boeiend en verrijkend.

    Bisschop Johan Bonny zei ook dat de nieuwe structuren (pastorale eenheden) die op stapel staan, geen eigen leven mogen gaan leiden maar nieuw leven voor de locale geloofs- en kerkgemeenschappen moeten mogelijk maken.

    In die evolutie is het goed en inspirerend woorden van paus Franciscus voor ogen te houden, aldus de bisschop:

    -Volmondig 'ja' aan nieuwe verbanden vanuit Jezus gegroeid.

    -Bewust het 'risico van de ontmoeting' willen lopen.

    -Willen leven vanuit het besef dat wij 'tochtgenoten' zijn.

    -Meer en dieper mensen kennen leidt tot meer en diepere Godskennis.

    De bisschop besloot met het beeld van het 'atomium', dat volgens hem het beste de 'pastorale eenheden' weergeeft. De bollen stellen de diverse terreinen voor waarop de locale geloofs- en kerkgemeenschap actief is: parochie, onderwijs, zorg, enz. De gangen tussen de bollen geven de verbanden en de uitwisseling tussen de verschillende werkterreinen aan. Bollen en gangen zijn noodzakelijk voor het evenwicht, de stabiliteit. Neem een bol of een verbindingsgang weg, en het geheel stort in elkaar.

    04-06-2015 om 13:28 geschreven door Gust Adriaensen


    02-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De parmantigheid van Rik Torfs
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Steeds kijk ik uit naar de maandagse column van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. De laatste droeg de titel 'Rechtvaardigheid'.

    Los van de Torfsiaanse anekdotische versiering -de lift die met Ban Kimoon en Rik Torfs in de Hallen tot in de kelder daalt, zodat de secretaris-generaal een blik kon werpen op de universitaire emmers en borstels ( het is me daar inderdaad een onvoorstelbaar rommeltje); de verre aangetrouwde oom die in theorie het communisme omarmde- handelde Rik vooral over 'rechtvaardigheid en eerlijke herverdeling'.

    'Met rechtvaardigheid heb ik het nog moeilijker. En met eerlijke herverdeling. Niet als dusdanig natuurlijk, wel met de holle parmantigheid waarmee deze moreel geladen begrippen worden gehanteerd', aldus de rector.

    En dus zoekt Torfs een bewust wat flou gehouden alibi maar toch met de parmantigheid die hem kenmerkt, -of die 'hol' is, laat ik in het midden-, voor 'onrechtvaardigheid' (dat is nu eenmaal de realiteit) en voor 'oneerlijke verdeling' (want gelijkheid is gruwelijk, wreed en altijd schijn).

    Op die manier houdt de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, nog maar eens, niet brutaal, niet agressief, wel sluw en op zijn kousenvoeten, een pleidooi voor een neoliberaal en rechts sociaaleconomisch maatschappijmodel, dat duidelijker en duidelijker toch wel Torfs' echte biotoop blijkt te zijn.

    Zou het geen verademing geweest zijn wanneer een intellectuele en ja, toch ook wel morele autoriteit -zijn visie en opvattingen zijn hoe dan ook zeer vaak 'moreel' geladen-, als de Leuvense rector, met de parmantigheid én de panache, die bij hem ingebakken zijn, gesteld had:

    'Met onrechtvaardigheid heb ik het nog moeilijker. En met agressieve en dodende ongelijkheid.' Ja, ongetwijfeld een verademing. Ook al zou onze gewaardeerde rector deze moreel geladen begrippen, met holle parmantigheid gehanteerd hebben.

    (Op de foto ziet u het KUL-poetsteam in de catacomben van de Universitaire Hallen. Doordat de rector op de verkeerde knop drukte, zoefde de lift met Ban-Kimoon aan boord, downstairs naar de kelders, waar de universitaire medewerksters met hun borstels en emmers, wat graag even poseerden voor de hoge bezoekers.) 

    02-06-2015 om 09:59 geschreven door Gust Adriaensen


    01-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De merkwaardige censuur van Knack

    Enkele dagen geleden publiceerde ik op dit blog een artikel waarin ik o.a. reageerde tegen de ondermaatse en beschamende manier waarop op het Knack-forum een groot aantal forumdeelnemers tekeergaat, in het bijzonder  tegen de persoon Bert Anciaux, en bijzonder hardvochtig uit de hoek komt.

    'Een snelle bloemlezing leverde volgende scheldwoorden op: den bleiter, konijnenkweker, onbenul, profiteur, nationale zot, loser, huichelaar, bekrompen geest, groot kind, gestoord sujet, gek, tafelspringer, ...

    Dit heeft niets meer te maken met verschillende politieke, religieuze of maatschappelijke visies. Dit is pure primitieve haat en agressieve domheid.'

    Ik stuurde ongeveer dezelfde reactie naar het Knack-forum. Ik kon me niet voorstellen dat het eigenlijk nog mild aanklagen van dergelijke primitieve agressiviteit, in de ogen van de forumredactie van Knack, geen genade zou vinden. En waarschijnlijk denken vele lezers van Knack, en zeker zij die Frans Verleyen nog gekend hebben, ook zo.

    Welnu, wij de lezers van het eerste uur, zijn eraan voor de moeite.

    De scheldkanonnades worden ongemoeid gelaten. Het aanklagen ervan wordt weggecensureerd.

     

    01-06-2015 om 10:28 geschreven door Gust Adriaensen


    31-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerbied voor het leven

    Paus Franciscus zaterdag in een toespraak tot een conferentie over 'Wetenschap en leven‘. 

    "Abortus is een aanval tegen het leven, zoals dat eveneens het geval is als wij onze broeders op boten voor de kusten van Sicilië laten vergaan. Mensen laten sterven van ondervoeding betekent een aanval op het leven. Niet alleen terreur, oorlog en geweld, maar ook euthanasie bedreigen het leven. Het leven liefhebben betekent dat wij steeds zorg dragen voor anderen, voor hun welzijn en voor de mensoverstijgende waarden.“

    “De manier waarop wij met het leven, ook van ongeborenen en van oudere mensen omgaan, zijn een aanduiding van de vooruitgang van onze beschaving. In de hedendaagse samenleving gaat de logica van de uitsluiting echter steeds sterker overheersen. De liefde van Jezus spoort er ons toe aan om kinderen en bejaarden te dienen, en om elke man en vrouw te erkennen en om het recht op leven te beschermen.”

    31-05-2015 om 19:19 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Haatproza
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Senator Bert Anciaux is niet te spreken over de plannen van de regering, in het bijzonder van minister De Block, om de ziekte-uitkering van gedetineerden stop te zetten. 'Een samenleving die kinderen moedwillig laat opdraaien voor de fouten van hun ouders en die geesteszieken laat creperen in de gevangenis is ontdaan van elke menselijkheid.'

    Geen enkele humanist of  christen of gewoonweg een mens met het hart op de rechte plaats zal of kan Anciaux ongelijk geven: kinderen mogen niet opdraaien voor de fouten van hun ouders.

    Dat er voorstanders zijn van het plan van minister De Block is niet abnormaal en gelukkig maar kan die mening in onze democratie tot uiting komen.

    Maar de manier waarop op het Knack-forum een groot aantal forumdeelnemers tekeergaan, in het bijzonder dan nog tegen de persoon Bert Anciaux, en bijzonder hardvochtig uit de hoek komen, is ondermaats en beschamend.

    Een snelle bloemlezing leverde volgende scheldwoorden op: den bleiter, konijnenkweker, onbenul, profiteur, nationale zot, loser, huichelaar, bekrompen geest, groot kind, gestoord sujet, gek, tafelspringer, ...

    Dit heeft niets meer te maken met verschillende politieke, religieuze of maatschappelijke visies. Dit is pure primitieve haat en agressieve domheid.

    Dat Knack dergelijk scheldproza op zijn forum toelaat, straalt bovendien bijzonder negatief af op het weekblad dat er zich graag op laat voorstaan een weekblad met een hoog niveau te zijn. 

    31-05-2015 om 11:11 geschreven door Gust Adriaensen


    29-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ... Libanon

    Vrijdag 29 mei 2015

    Even een “selfietje”

    Op deze reis heb ik iets bijgeleerd, nl. dat de jeugd graag fotootjes neemt van zichzelf, wat dan een “selfietje” heet. We zijn van Denver vertrokken naar New York (Newark) en over Istanboel (Tukije) naar Brussel. In Istanboel moeten we 2,5 uur niksen. Het tijdsverschil zorgde ervoor dat we van het niets doen doodmoe waren. Zo hingen of lagen we half te slapen in de stoelen op de luchthaven van Istanboel. Wel, dat is ideaal voor een selfietje, met later eventueel een ondertitel als “waakt en bidt”. Missionarissen moeten namelijk hun zelfkritiek en zelfhumor op peil houden. Edoch, er zat verderop een jongeman, die graag het fotootje wilde nemen en daarna zelf met ons op de foto wilde. En zo geraakten we in gesprek over onze herkomst. En wat bleek? Hij was een Syrier. Nog straffer, hij was van Qara. Toen de herrieschoppers in Qara arriveerden, is hij naar Dubai vertrokken, waar hij nu nog werkt. Hij kende verschillende van onze vrijwilligers en vroeg ons dringend zijn moeder te gaan bezoeken en haar de foto te tonen. We nodigden hem uit om stilaan terug te keren en het land mee te helpen opbouwen. Insjallah, was zijn antwoord.

    Vanaf dinsdag 19 mei waren we te gast in Beiroet, in een ruim appartement van de broer van zr Carmel. Van de vier broers en drie zusters, woont een zuster in Frankrijk. De rest woont hier nu in een grote blok van apartementen boven elkaar. Elke dag was het familiefeest met broers, zusters en kinderen. En iedereen speelde om beurt met de baby’s en met zijn Samsung. We discuteerden over de politieke toestand in Libanon en Syrië, over een authentiek christelijk leven, de grieks-melchitische liturgie of over de kracht van het orthodoxe monnikenleven. Zo deden we ons best om tussendoor de grote problemen van Kerk en maatschappij te helpen oplossen. Tevens was het een komen en gaan van mensen die willen meehelpen aan de hulpverlening voor het noodlijdende Syrische volk. Ondertussen konden we nog wat inkopen doen in het altijd heel drukke Jounieh en voorzieningen treffen voor het klooster. De fraters hebben uiteraard ook flink meegewerkt aan het onderhoud en de kleine reparatiewerken van het apartement. We celebreerden de eucharistie voor familie en geburen. We gingen voetballen en basketten op de terreinen van de broeders Maristen in Beiroet en trokken voor een halve dag met heel de familie naar de bergen.

    Een overwinning en een zware nederlaag

    Tijdens onze vakantie is er hard gevochten in de streek van Qalamoun. Hesbollah heeft samen met het Syrische leger belangrijke overwinningen behaald op de rebellen, zodat de streek als veilig mag beschouwd worden. Ook de weg van Beiroet naar Damascus en van Damascus naar Homs mogen we min of meer veilig noemen.

    Palmyra is evenwel, ondanks moedig verzet van het Syrische leger in handen van IS (de islamitische staat) gevallen. Daarmee is de herschikking van het Midden-Oosten weer een flink eind gevorderd. Ongeveer de helft van Syrie, nl. Oost-Syrie zou nu in handen van IS zijn. Het is een minder bevolkt gebied maar wel een streek met grote energierijkdommen. Palmyra, “de koningin van de woestijn”, is een van de belangrijkste archeologische sites van heel het Midden-Oosten en als werelderfgoed door de UNESCO erkend. De internationale gemeenschap laat nu al overvloedig krokodillentranen vloeien omdat deze kunstschatten weldra tot stof zullen herleid worden. Dank zij onze vrt weten we bovendien dat vier heel uitzonderlijke kaalkopibissen (een tropische vogel), die daar destijds aangetroffen werden, nu in groot gevaar verkeren. Een drama. De honderde mensen – soldaten, vrouwen, kinderen, bejaarden - die onthoofd zijn, de mensen die gevlucht zijn, het hospitaal dat geevacueerd werd, het vliegveld dat in handen van IS gevallen is en het Syrische leger – het enige dat effectief IS bestrijdt - dat door de internationale coalitie systematisch en effectief wordt bestreden… het blijken in vergelijking hiermee slechts onbelangrijke details te zijn. In werkelijkheid wordt de soevereiniteit   van Syrië niet erkend, die van IS wel. Bovendien wordt er internationaal goed over gewaakt dat IS rijkelijk zijn inkomsten blijft krijgen. Er is nog altijd geen reden om de eigenlijke aanstokers hiervan te berechten. Neen, de gifgasaanvallen in Syrië, eveneens door de rebellen zonder ophouden uitgevoerd, zijn wel een aanleiding om te trachten de Syrische regering en de president te veroordelen voor misdaden tegen de menselijkheid. Inmiddels was Amer, een van de goede vrienden van het klooster vermist. Na zijn studies veeartsenij moest hij voor anderhalf jaar legerdienst doenmaar wegens de oorlog is hij tot nu toe soldaat gebleven. Hij was met het leger in N.-Syrië en is uiteindelijk terug opgedoken, zij het ernstig gewond aan zijn voet. We zijn blij dat hem vanuit het kooster de boodschap kon overgebracht worden dat alle kosten voor zijn terugkeer en verzorging zonder aarzelen zullen vergoed worden.

    De Irakese parlementarier en lid van de commissie voor de veiligheid, Niazini Memar Uglu, spreekt ronduit van een samenzwering. De internationale coalitie begint zogenaamd IS te bombarderen om zich dan op de beslissende momenten terug te trekken. Op die wijze hebben ze de strategische stad Ramadi in Irak en de volgende dag Palmyra in Syrië aan IS overgeleverd. De VS lieten lakonisch weten dat ze zich vergist hadden. Dit is dan de 14de keer dat de grootste oorlogscoalitie uit de geschiedenis zich vergist zou hebben door in plaats van IS te bestrijden, het te helpen. Zo wil de coalitie nu ook in Syrië werken, uiteraard zonder enige samenwerking met of erkenning van het Syrische leger. Alles is gepland door hun verpletterende oorlogsindustrie en gecontroleerd door hun gesofistikeerde satellietverbindingen. De bekende Amerikaanse journaliste Narween Sharmani zegt hij zo: de IS kan verslagen worden zo gauw de coalitie zich terugtrekt en ontbonden wordt.

    Moordenaars , slachtoffers en hun supporters

    Leugens, die zorgvuldig in de openbare opinie gebijteld worden, blijven het sterkste wapen van wereldheersers om zich willekeurig de macht en de rijkdom van soevereine landen toe te eigenen. Iedereen kan plots in detail het gruwelijk leven vertellen van een gedoodverfde president of staatsleider, die ze nooit ontmoet hebben in een land dat ze nooit bezocht hebben. Ondertussen onderhouden de geheime diensten van de westerse mogendheden vriendschappelijke betrekkingen met de leiders van IS. Zo trachten het zionistische Israel, de VS, de NAVO met Turkije, Saoedi-Arabie en Qatar hun wereldheerschappij recht te houden. Dat is het drama van Irak, Libie, Syrie, het Midden-Oosten, Noord-Afrika enzovoort.

    Gelukkig is er af en toe nog een heldere stem die protesteert, wat evenwel niet in de gewone berichtgeving komt. Er zijn bovendien nu sterke nieuwsagentschappen in Rusland, China, Iran, Venezuela en elders, die de monsterleugens van de westerse, imperialistische berichtgeving deskundig kunnen ontmaskeren. De Tunesier Ahmed Manai, destijds hoge vertegenwoordiger in de VN voor economische zaken, schreef: La trahison de Recep Tayyip Erdogan, Reseau Voltaire, 18 mei 2015. Met een helder inzicht in de wereldpolitiek onthult hij de grootheidswaanzin van de Turkse president in zijn alles overtreffend, verbluffend, illegaal, wit paleis. Om eigen macht en glorie te vergroten verwerpt hij de soevereiniteit van landen, het vredevol samenleven en de waardigheid van de mesenlijke persoon. Hij sluit aan bij de zionistische-Amerikaanse plannen om het Midden-Oosten te herschikken en steunt daarvoor een massa fanatieke terroristen. Het resultaat zijn gruwelheden, zoals de geschiedenis zelden heeft gekend. Dat hele volken hierbij uitgeroeid worden of in een onbeschrijfelijke ellende belanden, is eerder zijn glorie dan zijn zorg. Zou hetzelfde op gelijkaardige wijze voor andere westerse luidsprekers niet gelden?

    In de gewone berichtgeving vinden we een dergelijke houding evenwel nog niet terug. Integendeel. Jens Janssen, journalist buitenland van de vrt, stelt de vraag: “Is het drama in Libie onze fout?” Met een onbegrijpelijke blindheid en de pedante pretentie van een schoolmeester, antwoordt hij dat we nog met meer militaire macht hadden moeten ingrijpen en zelfs onmiddellijk grondtroepen hadden moeten inzetten. Voor hem zijn de verwoesting van het land en de 150.000 doden van het begin, lang niet genoeg geweest. Dat Muammar Kaddafi, zijn arm land verheven heeft tot het 21ste rijkste van de wereld, dat hij de bevolking voor van alles en nog wat rijkelijke subsidies gaf, dat hij de olie ten goede wilde laten komen aan eigen volk en niet aan de VS, dat hij klaar was om een soort Afrikaanse Unie te maken en dat hij door de grote meerderheid van zijn volk geliefd was, daar heeft onze journalist blijkbaar nog nooit van gehoord. De leugen dat Kaddafi zogenaamd zijn eigen volk wilde uitmoorden, - het klassieke voorwendsel om in te grijpen, - blijft hij als de beste CIA-agent luid verkondigen. Zo laat hij zich betalen om enthousiast de oorlogspropaganda van het westen, gebouwd op leugens, te steunen en de moordenaars en verwoesters van harte aan te moedigen. Zolang het volk dergelijke gewetenloze oorlogsstokers blijft dulden, zal het drama van Libië, van heel het Midden-Oosten en zovele andere landen alleen maar erger worden.

    De moeder van alle oorlogen

    In het Vlaamse parochieblad van 13 mei 2015, Klapstoel, verscheen een artikel over mij onder de titel: ‘Norbertijn en strijder voor Syrie en zijn christenen.’ ‘Ik vecht voor waarheid, hulp en verzoening’. Het artikel was vrij mild, afgezien van deze zin: ‘Zijn vaak stekelige emails vanuit Syrie gaan in diverse talen de wereld rond’. Tja, zo worden dus mijn nieuwsberichtjes in kerkelijke middens beoordeeld. Ziehier een andere invalshoek.

    Eind 2010 kwam ik in Syrië. Alles was voor mij totaal nieuw. Ik pende enkele belevenissen neer voor vrienden. Dan brak de oorlog uit. Wij beseften meteen hoe de berichtgeving in het westen vanaf het begin gemanipuleerd was. Syrië moest kapot en de openbare opinie werd steeds meer opgejut om deze ontwrichting van het land toe te juichen. Alle ellende werd voorgesteld als zijnde de schuld van Syrië en zijn leiders zelf en dat moest dus met moord en verwoesting gestraft worden. Onze berichten werden noodkreten om te onthullen wat er werkelijk gebeurde. Iedere week vroegen nieuwe mensen om mijn berichten te mogen krijgen. Verschillenden plaatsten ze op hun blog, vertaalden ze en stuurden ze naar politiekers, zonder dat ik er om gevraagd had. Helaas waren mijn emails niet ‘stekelig’ genoeg om nog meer mensen wakker te schudden.

    We zitten volop in een media-oorlog, de “moeder van alle oorlogen”. Wereldheersers treden alle internationale regels met de voeten en handelen als criminelen. Deze imperialisten en neo-colonialisten verspreiden leugens om miljoenen mensen de dood in te jagen of als vluchtelingen in de woestijn van het leven te laten omkomen. Hiervoor beschikken ze over een desinformatie en media-manipulatie, die nagenoeg perfect werkt en gedragen wordt door universiteiten, intellectuelen, politici en journalisten, vooral in het westen en zijn vazalstaten. Hun beleid is uiteindelijk gesteund op een imperialisme, een nihilisme, een barbarisme en een satanisme. Neen, het probleem is niet simpelweg de IS of islamitische staat, maar het zit dieper, nl. bij degenen die IS gecreëerd hebben (VS met behulp van Turkije, de golfstaten en Israël) om hun wereldheerschappij te kunnen vestigen.

    Laat het duidelijk zijn dat ook de huidige ‘herschikking van Syrie’ al lang en nauwkeurig, systematisch voorbereid en uiitgewerkt is. Het westen en zijn bondgenoten dragen een verpletterende verantwoordelijkheid voor de vernietiging van de oudste menselijke beschaving en voor de bewuste uitroeiing van het christelijk geloof en de christenen in het land waar het ontstaan is. Dit hoeven we niet aan henzelf te zeggen. Als je aan een gangster zegt dat hij misdaden begaat, lacht hij u in uw gezicht uit. De volkeren moeten zich bewust worden van wat er zich op onze planeet afspeelt en massaal opkomen voor waarheid, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid. (Goede inspiratie geeft Andre Vltchech, Les mensonges de l’Empire: comment lutter contre la propagande occidentale, mondialisation.ca, 26 mei 2015).

    Tenslotte begint iedere goede revolutie met onszelf en met onze eigen bekering. Als christen weten wij dat eens Christus de overwinnaar zal zijn van de gehele wereldgeschiedenis en dat Maria, als de Moeder van de vrede, voor gans de mensheid ten beste zal spreken. Op zijn wederkomst bereiden we ons voor en trachten ondertussen in onze omgeving naar zijn voorbeeld te leven. Het barbarisme van onze tijd is niet het einde. Jezus zegt: Heft uw hoofden omhoog want uw redding is nabij.

     

     

    29-05-2015 om 21:55 geschreven door Gust Adriaensen


    28-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Inkomensherverdeling

    '

    Bea Cantillon, directeur Centrum Sociaal Beleid Universiteit Antwerpen:

    'Met het oog op de kosten die de vergrijzing met zich meebrengt, is de enige oplossing dan ook een vergaande inkomensherverdeling, maar dat is een heel moeilijke boodschap. De overheid moet meer geld halen bij de rijken - en niet alleen bij de heel rijken - door een vermogensbelasting in te voeren en de belastingen wat progressiever te maken.'

    28-05-2015 om 09:24 geschreven door Gust Adriaensen


    27-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In memoriam Herman de Coninck

    † Lissabon 22 mei 1997

    Hoe taal verrassing werd

    een woord

    inzicht gaf

    zo simpel als een deur

    die opengaat

    op een weids heerlijk landschap

    of op een stad

    Lissabon bijvoorbeeld.

    Het allerlaatste woord geschrapt.

    27-05-2015 om 17:22 geschreven door Gust Adriaensen


    25-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Renovatie gastenkwartier abdij Postel

    Renovatie Gastenkwartier Abdij Postel nadert haar voltooiing. Bekijk foto's van de werken op

    https://www.facebook.com/gastenkwartierPostel

    25-05-2015 om 17:59 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Een geestelijke atoombom'

    In Knack verscheen het volgende artikel over Pinksteren. De auteur is Ignace Demaerel, die overigens vaker voor Knack bijzonder waardevolle teksten over religie en Kerk schrijft. Het artikel is erg toegankelijk en toch diepgravend en het verdient m.i. ruime verspreiding. 

    ----------------------------------------------

    'Pinksteren: het beste antigif tegen religieus fanatisme, bekrompenheid en ritualisme'    

    De eerste Pinksterdag was voor de Kerk als een geestelijke atoombom die ontploft is, en ontketende niets minder dan een revolutie in de wereld van religies.

    'Pinksteren: het beste antigif tegen religieus fanatisme, bekrompenheid en ritualisme'

    Paus Franciscus © AFP



    Pinksteren is waarschijnlijk het meest onbekende en onderschatte van de vier grote christelijke feesten. Na Kerst, Pasen en Hemelvaart komt dit er een beetje achteraan gebengeld, en krijgt nauwelijks aandacht - op één vrije maandag na. Toch kan het belang ervan voor het geloof niet genoeg in de verf gezet worden: die eerste Pinksterdag was voor de Kerk als een geestelijke atoombom die ontploft is, en ontketende niets minder dan een revolutie in de wereld van religies. Voor een historische achtergrond van dit joods-christelijke feest vol rijke betekenissen verwijs ik graag naar mijn vorige column.

    Pinksteren: het beste antigif tegen religieus fanatisme, bekrompenheid en ritualisme.

    Met Pinksteren viert de christelijke Kerk in ieder geval de uitstorting van de Heilige Geest op de apostelen en daarmee ook de geboorte van de Kerk. Maar wat voor iets mysterieus is die 'Geest van God' eigenlijk? Dat mensen zich hierbij weinig concreets kunnen voorstellen zien we al bijv. wanneer Urbanus in zijn liedje 'Jezeke is geboren in een bakske vol met stro' de Heilige Geest beschrijft: 'die hing daar te schijnen aan 't plafond, in zijn blauwe training, met een purperen plastron'. Je kan er eens smakelijk om lachen, maar het illustreert de onbeholpenheid van ons menselijk voorstellingsvermogen. Als je de kracht van de Heilige Geest met íets zou willen vergelijken, moet je je al eerder proberen voor te stellen welke gigantische hoeveelheid energie in de Big Bang moet gezeten hebben (als je daarin gelooft, natuurlijk).

    Laagje vernis

    Waarom de Heilige Geest belangrijk is? We weten allemaal dat religie dood kan zijn en dood met zich mee kan brengen: de kerkgeschiedenis heeft dalen en dieptepunten gekend waar het geloof enkel een dun laagje vernis was aan de buitenkant, en waar godsdienstoorlogen en fanatisme meer dood dan leven brachten. Dit kan je trouwens in alle andere godsdiensten - en seculiere levensbeschouwingen! - evengoed vinden: alle menselijke fouten vind je ook terug bij religieuze mensen. De Franse filosoof Henri Bergson (1859-1941) maakte al onderscheid tussen open en gesloten moraal, en tussen dynamische en statische religie: de eerste brengt vernieuwing, leven, barmhartigheid, liefde, daden van bovenmenselijke inzet voor de minste..., de andere brengt hol ritualisme, uitsluiting, bekrompenheid, verstarring, sektarisme. Zelfs de apostelen van Jezus hadden op zeker ogenblik nog de 'oude mindset': toen ze door het gebied van de Samaritanen trokken en dezen niet wilden luisteren naar het evangelie, vroegen ze aan Jezus: 'Zullen we vuur uit de hemel (als een straf) over hen afroepen?' (Lukas 9:54); Jezus bestrafte hen streng voor dit soort zwart-wit-denken, dat compleet tegengesteld was aan het goede nieuws van het evangelie.

    Hier komt de Heilige Geest om het hoekje kijken. De apostel Paulus, die waarschijnlijk het beste begrepen heeft wat de Geest kwam doen, schrijft o.a.: 'De letter doodt, de Geest maakt levend' (2 Korinthe 3:6). Hij besefte heel goed dat de letter van de wet, zelfs van Gods wet, uit zichzelf tot doodsheid kan leiden, tot veroordeling, tot schuld, tot fanatieke vervolging: hij ondervond het aan den lijve omdat hij jaren zelf als 'afvallige jood en valse leraar' vervolgd werd door de religieuze leiders. Hij besefte ten diepste dat het leven van binnenuit moet komen: als je de daden van God doet zonder de Geest van God, moét dat leiden tot fanatisme. Wie de wetten en normen van God verkondigt zonder de liefde van God, kan grote schade aanrichten. Wie voor de hemel ijvert op een aardse manier, wie voor God strijdt met menselijke wapens... we moeten niet ver kijken om voorbeelden hiervan te zien: het Joods museum in Brussel, Charlie Hebdo, Syrië...

    Wijn wordt water

    Jezus deed een wonder door van water wijn te maken, de moderne theologie deed een nieuw wonder, en maakte er weer water van!

    Zonder Pinksteren is Pasen niet af. De boodschap van Pinksteren is niet minder dan dat elke mens een nieuwe geboorte nodig heeft, een nieuw hart en een nieuwe geest: minder dan dat volstaat niet. Het is niet de roestige carrosserie die een nieuw laagje verf nodig heeft: de motor moet vervangen, of: een nieuw soort brandstof is vereist. Wie de wereld wil veranderen, zal op een radicaal andere manier moeten denken en handelen dan die manier die de problemen veroorzaakt heeft. De Kerk heeft sinds de jaren '60 vernieuwing willen brengen door een modernisering van de liturgie: dit is zeker niet onbelangrijk, maar blijft enkel buitenkant als het hart niet opnieuw geboren wordt. Echte verandering gaat nooit van buiten naar binnen, altijd van binnen naar buiten. Een christendom zonder de Geest is zoals een huwelijk zonder liefde, een kunstwerk zonder inspiratie, een bank zonder goudreserve, een spel zonder passie, wijn zonder alcohol. Om het met een boutade te zeggen: 'Jezus deed een wonder door van water wijn te maken, de moderne theologie deed een nieuw wonder, en maakte er weer water van!'

    Pootjebaden aan het strand van de onmetelijke oceaan

    Eén van de beelden voor de Heilige Geest is vuur, en dat toont tegelijk twee kanten: vuur is verwarmend, enthousiasmerend, lévenbrengend, maar tegelijk vernietigend en reinigend: alles wat niet vuurvast is, wat de toets niet kan doorstaan, wordt weggebrand. Een christen die bidt 'Ik wil meer van de Heilige Geest', weze gewaarschuwd. Dit is geen goedkoop gebed, maar wel levensnoodzakelijk voor wie terug naar de kern wil.

    De Geest van God 'zal Gods wetten in het hart schrijven', profeteerde Jeremia al zes eeuwen V.C. (Jeremia 31:33): dan zijn deze wetten niet langer een uiterlijk opgelegd gebod, maar een innerlijke stem, en worden ze tot een brandend vuur, een passie. 'Dien de Heer met vreugde' zong de psalmist al 1000 jaar vóór Jezus (Psalm 100:2): wie God dient met een lang gezicht, heeft het allerbelangrijkste nog niet begrepen. Wie deze passie nog niet gevonden heeft, is nog alleen maar aan de periferie van het geloof blijven tasten: hij is nog niet verder gegaan dan pootjebaden aan het strand van de onmetelijke oceaan.

    Het veruiterlijken van religie is precies wat aan godsdienst haar slechte naam bezorgt: het (gedachteloos, mechanisch) aframmelen van religieuze formules, de kloof tussen geloof en leven, de hypocrisie, het irrelevant en wereldvreemd worden. Ook een religieus instituut kan - zoals elk instituut - een leven op zichzelf gaan leiden, kan een bepaalde hardheid over zich krijgen, en wanneer het aangevallen of in vraag gesteld wordt, zal het zichzelf verdedigen uit zelfbehoudsdrang: dan slaat het terug en brengt dood voort.

    Routine en trucs zijn 'dodelijk'

    Rituelen hebben altijd de neiging om te verstarren: na een tijd blijkt de inhoud verdampt te zijn, en blijft alleen de vorm over. Vergelijk het met een man die zijn liefde wil uiten tegenover zijn vrouw en een subliem liefdesgedicht voor haar schrijft; zal hij dat dan later élke dag voor haar voordragen, 20 jaar lang? Niets mag een mechanisme worden; routine en trucs zijn 'dodelijk' voor de liefde.

    de vurige lava koelt af, maar met een brok gestolde lava kan je iemand doodslaan.

    'Waar de Geest van de Heer is, is vrijheid!' roept weeral Paulus enthousiast uit (2 Korinthe 3:17). Hoe kan het dan dat veel mensen christendom en Kerk associëren met onvrijheid, starheid, formalisme? 'Heilige tradities' kunnen zo gemakkelijk het leven verstikken. Blijkbaar hebben sommige christenen de kern van de boodschap zo onherkenbaar misvormd dat het helemaal niet meer als 'goed nieuws' overkomt. Zulke volgelingen, zónder de Geest, brachten de grootste reputatieschade aan zijn Kerk. Deze uitwassen krijgen natuurlijk veruit de meeste aandacht in de media en de geschiedenisboeken, en sommigen zullen dat voor eeuwig tegen de Kerk blijven houden. Maar dit is het gevolg van de menselijke conditie: er is een soort 'wet van de geestelijke zwaartekracht' die alles naar beneden trekt, naar het aardse doet afglijden. Er komt sleet op de beste dingen, op verliefdheid en liefde, op huwelijken en vriendschappen, op de beste goede voornemens: er is een vurige start vol goede moed en idyllische voornemens, het nieuwe initiatief wordt in mooie vormen gegoten om ze te versterken, maar blijkbaar 'verdampt' de vurige motivatie na zekere tijd. De mens is niet in staat de goddelijke norm lange tijd vol te houden. De nieuwe wijn wordt in nieuwe zakken gegoten, maar na x aantal jaren zijn ook deze zakken niet nieuw meer, hé? Na enkele decennia of generaties dreigt hetzelfde slijtageproces. Er zijn genoeg hervormingsbewegingen geweest, die na enkele decennia zelf versteenden: de vurige lava koelt af, maar met een brok gestolde lava kan je iemand doodslaan.

    We hoeven naar niemand stenen te gooien, want het is een algemeen menselijk proces. Constante vernieuwing blijft de uitdaging, altijd opnieuw fris. We hebben geen container water nodig, maar een bron. Ach, het is toch weeral geen toeval zeker, dat de heilige Geest vergeleken wordt met 'stromen van levend water die uit je binnenste vloeien' (Johannes 7:38)? Een gezegend Pinksteren gewenst!

    25-05-2015 om 12:05 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Norbertijn in Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De norbertijnen van Postel verspreiden ter gelegenheid van het Jaar van het Godgewijde leven, volgende tekst:

    Geboeid door Jezus, de Verlosser,
    en zijn Evangelie,
    volgzaam aan de Heilige Geest,
    zoals Jezus' moeder Maria,
    zetten wij ons in
    voor de komst van het Rijk Gods,
    naar het voorbeeld
    van de heilige Norbertus:
    edelmoedig, vreugdevol en eensgezind,
    vanuit de Eucharistie,
    als trouwe zonen van de Kerk,
    door ons bidden en werken,
    door ons leven met elkaar,
    dag in dag uit.

    Dat is onze roeping
    en misschien ook de uwe...

    Heilige Norbertus, bid voor ons.

    25-05-2015 om 10:26 geschreven door Gust Adriaensen


    24-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De avonddienst in de abdijkerk van Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De avonddienst of de vespers in de norbertijnenabdij van Postel: een aanrader voor iedereen!

    ----------------------------------------------------------------

    Het geklep van het klokje. Het sfeervol verlichte romaanse abdijkerkje.


    Stipt 18 uur : de ruisende stoet der norbertijnen. De diepe buiging, twee aan twee, voor het altaar. Het gestommel bij het plaatsnemen in het gestoelte.

    De voorzanger heft de hymne aan, begeleid door zachte orgelmuziek. Het rustgevende psalmodiëren. De lezing uit eeuwenoude teksten van kerkvaders en heilige priesters. De stilte nadien. Het magnificat . De voorbeden. De namen van de confraters die sinds de stichting in de 12de eeuw op dezelfde dag gestorven zijn.

    Het zegenlied en de zegen. Het convent richt zich naar het Mariabeeld, zingt het Marialied. Ga in vrede.

    De diepe buiging voor het altaar. De stoet verdwijnt in de lange kloostergangen.

    Het is net geen 18.30 uur wanneer we de kerk verlaten.

    De avonddienst in al zijn eenvoud: telkens opnieuw een deugddoende geestelijke ervaring.

    24-05-2015 om 20:34 geschreven door Gust Adriaensen


    23-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tegen de god van het geld

    In een toespraak tot de Italiaanse christelijke werknemersverenigingen, heeft paus Franciscus opnieuw 'de god van het geld als kern van ons globaal economisch systeem' krachtig verworpen.

    Dergelijk systeem promoot een cultuur van verspilling, die kinderen en ouderen weggooit, aldus de paus.

    23-05-2015 om 22:25 geschreven door Gust Adriaensen


    22-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het wordt teveel voor de burgervader...

    De burgervader ijsbeerde door de pompeuze zalen van het Schoon Verdiep. Diep in zichzelf gaf zijn mantra 'Ik ben het Stad' hem altijd een superieur machtsgevoel. Maar het zat zijn stad en dus ook hemzelf de laatste dagen echt niet mee.

    De calamiteiten stapelden zich op.

    Nummer 1: Bergens dierengeluk versus Antwerpse -tragiek. In de Plankendaelse-Antwerpse Zoölogie gaf een olifantenjong, hardvochtig verstoten door zijn eigen volk, de geest. In Bergen, in het hol van die gehate rooie Di Rupo zag een olifantenkalf gezond en wel het levenslicht.

    Nummer 2: Gentse voetbalapotheose versus Antwerpse -klucht. De ploeg van de stad, geleid door die rooie rakker van een Termont, nota bene uitgeroepen tot een van de beste burgemeesters van Europa, wordt toch wel landskampioen. En de ploeg van de stad, geleid door die rooie schavuit van een Landuyt, dreigt toch wel tweede te worden. Het Antwerpse voetbal moddert ondertussen maar wat aan in een of andere lage klasse. De bestuurders rollen vechtend over de kinderkopjes van de koekenstad. Een klucht, een potsierlijk schouwspel voor de eenvoudige landslieden van de Antwerpse gouw, een pijnlijk en gênant theaterstuk voor de fiere stedelingen.

    Nummer 3: Sint-Niklaas zorgt voor een economische Antwerpse aderlating. Het oer-Antwerpse borstbollenbedrijf Wycam's snijdt brutaal zijn Antwerpse roots door en verkoopt schaamteloos zichzelf aan een Sint-Niklase commerçant. Weg zoete troost van Antwerpen. Waar is der vadren fierheid toch gevaren?

    De burgervader maakte zich kwaad en diepe zorgen. Hij vervloekte het moment waarop hij de grijnzende tronie van die Bracke onder ogen moest zien, die nu nog nadrukkerlijker zou doen alsof hij een oerechte Gentenaar was. Had hij die maar nooit tot Eerste Burger van het land gemaakt.

    Op den duur zou hij alleen nog maar kunnen uitpakken met de haven. Maar ook dat lag moeilijk. Want die onvoorstelbaar sluwe tsjeef van een Van Peel beschouwde die haven zoniet als zijn eigendom dan toch wel als zijn exclusief speelterrein.

    Ach, het was toch niet alles, die politiek. Vaker en vaker droomde de burgervader ervan, volkomen zorgeloos, zoals vroeger, zonder veiligheidsagenten aan zijn lijf, met vrouw en kinderen een jodel te gaan slaan in Tirol. Ja, dat was het ware leven...

    22-05-2015 om 11:52 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rusthuisprijzen stijgen

    De prijs van een verblijf in een rusthuis is de voorbije drie jaar met tien procent gestegen.

    Per maand betaal je in Vlaanderen gemiddeld 1520 euro, terwijl het gemiddelde pensioen 1212 euro bedraagt.

    22-05-2015 om 11:03 geschreven door Gust Adriaensen


    21-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Het is beter een gewonde Kerk te hebben maar die zich op straat toont, dan een Kerk die ziek is omdat ze zich in zichzelf opsluit.'

    21-05-2015 om 10:55 geschreven door Gust Adriaensen


    20-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik vecht voor waarheid, hulp en verzoening.'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik vecht voor waarheid, hulp en verzoening

    Daniël Maes trok naar Syrië toen daar geen voordeur op slot was. Nu zwijgt hij niet over wat er gebeurt, ook al kiest hij volgens sommigen de verkeerde kant. Lees het interview.

    Sinds 2011 woont Daniël Maes in het klooster van Mar Yacub in Syrië. Zijn vaak stekelige e-mails vanuit Syrië gaan in diverse talen de wereld rond. Onlangs was de 76-jarige norbertijn terug in Postel voor de viering van zijn vijftigjarige priesterjubileum. Het centrum van mijn afwezigheid, zoals hij zijn thuisbasis bestempelt.

    Maes was amper één toen zijn leven werd overschaduwd door oorlog.

    Nu hij in Syrië woont, gebeurt dat opnieuw. Ondanks de oorlog blijft hij er wonen. Wat er zich nu afspeelt, heeft volgens hem immers een diepe betekenis. In de huidige wereldgebeurtenissen leest hij zonder schroom de beproeving van de christenen door de komst van het Beest uit hoofdstuk 13 van Openbaring. We moeten onze naïviteit durven op te geven.

    -------------------------------------

     

    Hoe verzeilt een norbertijn van Postel in Syrië?

    Daniel Maes • De joodse wortels van het evangelie boeiden me altijd al, evenals het beeld van de oorspronkelijke Kerk van bekeerde joden en niet-joden. In 2004 ontmoette ik op een conferentie in Wenen over dat onderwerp moeder Agnes-Myriam, een bijzondere persoon met een markante geschiedenis.

    Ooit was ze hippie, maar na een intense religieuze ervaring werd ze in 1971 karmelietes.

    In 1992 begon ze met toestemming van de plaatselijke melkitische bisschop aan het herstel van het religieuze leven in het verlaten klooster van Mar Yacub in Syrië, tussen Damascus en Homs. Ik nodigde haar uit naar Vlaanderen en zij mij naar Syrië.

    In 2010 was het zover. Moeder Agnes opperde dat ik in haar klooster een voorbereidend jaar voor seminaristen zou geven. Waarom ook niet? In de priesteropleiding van de norbertijnen en in ’s-Hertogenbosch had ik moraaltheologie gegeven en in Postel hadden mijn oversten er niets op tegen, ik was tenslotte de pensioenleeftijd al voorbij. Ik vertrok richting Mar Yacub.

    Wat deed Syrië u?

    Daniel Maes • Het land bezorgde mij een cultuurschok. Ik vertrok met vooroordelen, bijvoorbeeld dat Syrië een dictatuur was. Ik trof er een harmonieuze samenleving aan. In het dorp rond het klooster was geen enkele voordeur op slot. Het was de tijd vóór het uitbreken van de oorlog en het werd een zalige ervaring van gastvrijheid.

    Het werd ook een diepe spirituele ervaring. In Mar Yacub werkte moeder Agnes aan een nieuwe vorm van religieus leven. Geroepen mannen en vrouwen vormen een soort familie, ingebed in de traditie van het oosterse kloosterleven. Daarin ligt de nadruk niet op uiterlijke stilte zoals bij ons, maar op innerlijk leven.

     

     En toen brak in 2011 de burgeroorlog uit. Wat deed u?

    Daniel Maes • We deden gewoon voort. Vooral 2013 was een moeilijk jaar. Het dorp rond het klooster groeide aan met tienduizenden ontheemden. Er kwamen pick-ups met bebaarde strijders aangereden, maar geruime tijd werden we met rust gelaten.

    In november 2013 verergerde de situatie en leek het erop dat de terroristen zich tegen ons zouden keren.

    We lieten de toegangspoort dichtmetselen, want de vrees voor kidnapping was groot. Ik drukte iedereen op het hart dat voor mij beslist geen losgeld mocht worden betaald. Toen vierden we de liturgie van de Goede Week in de byzantijnse ritus. Ik gaf iedereen de absolutie, maar wie moest mij de absolutie geven? Ik was de enige priester in het klooster.

    Na gevechten met de terroristen nam het regeringsleger de controle in de streek weer over. Het scheelde niet veel of het klooster was daarbij opgeblazen, maar verkenners van het regeringsleger hadden gelukkig een kind zien lopen over onze binnenplaats. Ik vraag me nog altijd af hoe we het hebben overleefd.

    Waarom wil u nog in Syrië blijven?

    Daniel Maes • Vanwege de vitaliteit en de openheid. Syriërs leefden lange tijd in harmonie met elkaar, ongeacht ze moslim of christen zijn. Bij ons kwamen geregeld moslims over de vloer. Ik hunker naar vrede, zodat we Mar Yacub verder kunnen uitbouwen.

    De strijd in Syrië is geen burgeroorlog. Met eigen ogen zag ik dat het buitenlanders waren die herrie kwamen schoppen in moskeeën. Het is een georganiseerde hetze van buitenaf om een welvarend land te ontwrichten. Buitenlandse krachten zijn er op uit de christenen te verjagen en de sporen van tweeduizend jaar christendom uit te wissen.

    U laat zich in uw e-mails kennen als een overtuigd aanhanger van de regering van president Bashar al-Assad. Klopt dat?

    Daniel Maes • Ik word inderdaad beschouwd als een handlanger van het regime, maar wat wil dat zeggen, het regime? Ik verdedig de soevereiniteit van Syrië. De lekenstaat waarvoor de Syrische regering strijdt, blijft de beste garantie voor het voortbestaan van de christenheid in het land en bij uitbreiding in het Midden-Oosten.

    Volgens mij wil men met de verdrijving van de christenen uit het Midden-Oosten de joods-christelijke wortels van Europa doorhakken. Ik vecht voor waarheid, voor hulp aan en zorg voor het Syrische volk, en ik vecht voor verzoening.

    Verzoening blijft mogelijk, ook al doen mensen elkaar vreselijke dingen aan.

    Laatst hoorde ik een soennitische moslim zeggen dat vergeving de prijs is die we allen moeten betalen voor de vrede. Die man heeft het evangelie begrepen.

    (Kerk&Leven-Nieuw Kerknet)

    20-05-2015 om 08:25 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alweer een peiling

    De politieke peilingen volgen mekaar snel op. Gisteren verschenen de resultaten van een peiling georganiseerd door La Libre Belgique en de RTBF, waaraan door de Vlaamse media weinig of geen aandacht werd besteed. De uitslag bevestigt en versterkt een trend die ook al in vorige peilingen tot uiting kwam.

    Partij Verkiezingen 25 mei 2014 Peiling Verschil
    N-VA 32,4 28,1 -4,3
    CD&V 18,5 17,2 -1,3
    Open VLD 15,6 15,4 -0,2
    SPA 14,1 15,6 +1,5
    Groen 8,5 10 +1,5
    Vlaams Belang 5,9 7,9 +2

    20-05-2015 om 07:50 geschreven door Gust Adriaensen


    19-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wordt Rik Torfs schoenmaker?

    Op een van zijn talloze reizen, die Rik Torfs, de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, noodzakelijk acht voor zijn wekelijkse tweekolommencolumn in De Standaard, was hij weer eens in de VS aanbeland, meer bepaald op de campus van Boston College in Chestnut Hill. Daar stonden prachtige bomen, elk met een eigen persoonlijkheid, en nieuwe grijze en waardige gebouwen in gothic colonial architecture.

    Rik werd door deze setting  plotseling vervuld van de Amerikaanse levensdrift maar tegelijk, waarschijnlijk van de weeromstuit, spreidde een typisch Europese somberte zich als een verstikkende deken over hem uit.  Amerikaanse Sturm und Drang en Europese faiblesse, omtrent, let wel, de heilige financies en economie.

    Aimabele Rik zag in de avondschemering tussen de prachtige bomen-met-eigen-persoonlijkheid op Chestnut Hill, plots licht in de VS-passie versus de EU-slapte: wij Europeanen wantrouwen groei, let wel economische groei, en wij hechten te veel belang aan herverdeling, let wel financiële herverdeling. De combinatie van die twee hebbelijkheden is een dodelijke coctail die verhindert dat er zich op de Europese campussen, bv. de Leuvense, prachtige bomen, elk met een eigen persoonlijkheid, bevinden.

    Toen het voorgaande voldoende diep tot mij was doorgedrongen, maakte een diepe ontgoocheling zich van mij meester. Hoorde ik de katholieke rector van de Katholieke Universiteit van Leuven niet roepen: 'Leve de eeuwigdurende economische groei!' en 'Weg met de financiële herverdeling!'? Ja, ongetwijfeld, dat riep ie. En stonden die kreten niet haaks op wat de ongetwijfeld door ons beiden erg gerespecteerde en geliefde paus, met vuur voorstaat? Ja, dat doen ze overduidelijk.

    Outte Rik zich niet op die manier, misschien wat dronken gemaakt door de schemerende lenteavond op Chestnut Hill, als een wat hardvochtige economische volbloedneoliberaal?

    En hoe zit dat met die bange Europeanen, die zich verschansen achter hun veilige zelfbeeld? En zo ter plaatse blijven trappelen ?  Hun hele leven klampen ze zich vast aan dezelfde job, dat is het veiligste. Schoenmakers zijn ze, die Europeanen, die bij hun leest blijven. 

     Die houding, aldus Rik, fnuikt onze levensdrift, de Europeanen moeten zich loswringen uit dat carcan. Schoenmakers mogen niet bij hun leest blijven!, laat de rector verstaan in zijn eens te meer lezenswaardige column.

    En zo is het goed mogelijk dat onze gewaardeerde rector, zijn eigen advies indachtig, over enkele jaren zijn toga aan de kapstok hangt en plaatsneemt bij de schoenmakersleest. Misschien komt hij inderdaad op die manier te weten wie hij werkelijk is.





    19-05-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    18-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in ... Amerika

    Pater Daniël Maes in ... Amerika

    X/2

    Zondag 17 mei 2015

    Van Brussel naar Denver

    Onze vakantie verliep in feite op twee plaatsen: in België en in Amerika. Fr. Jean en David kregen de gelegenheid om aanwezig te zijn bij mijn gouden jubileum (al waren ze door een licht auto-ongeval niet tijdig in de jubilemviering zelf!) Vermits zij hun ouders en familie al vier jaar niet meer hadden ontmoet, was dit de goede gelegenheid. Zo vertrokken we op 1 mei alle drie vanuit België naar de ouders van fr. David in Denver, Colorado. We hadden een tussenstop van verschillende uren in Newark, New Jersey, waar we onze klok 7 uur moesten terugzetten. We werden door twee vrienden van fr. David, professoren van Princeton, opgevangen en rondgeleid in de universiteit, waar ook fr. David gestudeerd heeft. Omwille van het habijt kwamen velen vragen wie we waren en zo volgden er herhaaldelijk geanimeerde gesprekken. Toen we in het studentenrestaurant wat aten, kwam een dienster ons uit sympathie een gebak aanbieden. Uiteindelijk vertrokken we van Newark naar Denver waar we nog eens 2 uur onze klok moesten terugzetten. Denver heeft wellicht de grootste luchthaven van de VS. We werden heel hartelijk ontvangen door de oudere broer en de ouders van fr. David, waar we onze thuis kregen. Toch deden we eerst nog een ommetje langs de oma, moeder van de moeder van fr. David, die een gezin grootbracht van 10 kinderen, waarvan twee priesters en drie dokters. Oma doet nagenoeg niets anders dan bidden, zowat dag en nacht. Haar huis en tuin staan vol met geliefde heiligen. In huis vind je heel het Nieuwe Testament terug en in de tuin de kerkgeschiedenis. Het bezoek aan oma geldt als een soort oefening in praktische, nieuwe evangelisatie.

    Amerikaanse parochies

    De eerste zondag gingen we naar de eigen parochiekerk: “Het Licht van de Wereld”, Littleton. Het kerkgebouw temidden van een groot complex is gloednieuw. In de centrale hal is er een mooie aanbiddingskapel, afgesloten met glazen wanden. Hier is dag en nacht aanbidding van het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Je merkt dat hier het hart van de parochie klopt. Vandaag deden 143 kinderen hun eerste communie. In de kerk is er plaats voor 1.400 gelovigen en alle plaatsen waren volzet. De klank, de projectie van liederen, gebeden en mededelingen op een groot scherm rechts en links waren perfect. Er werd gezorgd voor de nodige sfeer van eerbied en gebed. De banken waren voorzien van knielbanken, die ook gebruikt werden. Na afloop waren allen welkom in de grote aanpalende “parochiezaal” waar overvloedig versnaperingen en gebak met koffie en thee voor handen waren. Er waren ‘stands’ met activiteiten en organisaties van de parochie en de administratieve dienst van de parochie deed haar werk.

    De volgende zondag concelebreerden we in de parochiekerk van het Onbevlekt Hart van Maria, Northglenn, waar father James, de oom van fr. David pastoor is. Het was moederdag. Ook weer een gloednieuw complex met een grote ruimte als onthaal en een kerk met 800 zitplaatsen, die volzet waren. Opzij is weer een kleine kapel waar 24/24 uur verschillende mensen in aanbdding zijn. We concelebreerden tweemaal: om 9.00 u en om 17.00 u. Zoals in de vorige parochie zijn ook hier vijf zondagsvieringen: zaterdagavond een en zondag vier. De vorige parochie heeft een pastoor en een vicaris met drie diakens. Deze parochie heeft naast de pastoor twee priesters-vicarissen en vier diakens. Ze telt ongeveer 20.000 gelovigen. Tijdens de laatste paasviering werden 80 mensen gedoopt, volwassenen en kinderen. Na de homilie van de pastoor werden enkele foto’s getoond van ons klooster en daarbij gaven fr. David en fr. Jean de nodige uitleg. Na de mis kreeg ik de kans een toespraak te houden. Getuigen van wat er werkelijk in Syrië gebeurt is hier erg delicaat. Toch merkte ik aan het spontane applaus achteraf en de begroetingen na de mis dat de boodschap wel was overgekomen. Verschillenden gaven ook een geldelijke bijdrage.

    Bijna dagelijks zochten we een bepaalde kerk op. In de St. Frances Cabrini Catholic Church concelebreerden we met de jonge priester die net een jaar geleden gewijd was. Het is ook weer een grote en nieuwe kerk waar op de gewone werkdag toch nog een honderdtal mensen aanwezig was. De priester vroeg achteraf een woordje te zeggen, wat ik met plezier gedaan heb. Dezelfde reactie. We hebben de politek achterwegen gelaten maar toch trachten te getuigen van wat er werkelijk in Syrië gebeurt. Het applaus toonde dat ze het er mee eens waren, wat me ook achteraf door verschillenden gezegd werd. Enkele mensen overhandigden een finantiële gift.

    Een andere weekdag concelebreerde ik in de St. Louis parochie samen met een oude priester, geholpen door twee tienermisdienaars die hun taak bijzonder goed deden. Na afloop kwam een zuster uit Nigeria, die hier werkzaam is, de priester een blad geven met informatie om aan te kondigen. Het was een aansporing voor de jonge koppels om de natuurlijke vruchtbaarheidsbeheersing te leren. Deze priester had hierna nog twee eucharistievieringen. Eerst voor de schoolkinderen. Onder leiding van de leerkrachten kwamen groepen kinderen de kerk binnen. Met grote eerbied bereidden ze zich voor door het bidden van een tientje van de rozenkrans. Daarna celebreerde de priester nog zijn derde mis, een begrafenis. Het zijn situaties voor priesters die ook wij in ons land goed herkennen.

    Na de eucharistie in de oudste kerk van Denver, de Holy Ghost Church, werd er eucharistische aanbidding gehouden, die de ganse dag duurt. Deze oude kerk is helemaal omgeven door immense wolkenkrabbers, wat een heel bijzonder zicht oplevert.

    Bijzonder hartelijk werden we ontvangen door de Libanese priester Andre-Sebastian Mahanna , pastoor van de maronitische parochie St. Rafka. Hij wilde dat we zijn huis als onze thuis zouden beschouwen en we zijn er ook enkele keren teruggekeerd, o.m om onze powerpoint over Syrië aan te passen voor het “oecumenisch ontbijt” dat in zijn parochie georganiseerd werd op vrijdag mei 2015. Bij die gelegenheid hebben we ook een getuigenis gegeven. We moesten voorzichtig maar toch ook zo efficient mogelijk getuigen om het uitroeien van de christenen in het Midden–Oosten te helpen stoppen. We hadden geanimeerde gesprekken over de situatie in het Midden-Oosten, samen met zijn medewerkers, die uit Noord-Syrië afkomstig zijn. Eentje van hen is de man die de “nun” als het teken van de solidariteit met de christenen, de nazareners, gelanceerd heeft. Het is het teken dat in Irak op de huizen van de christenen getekend wordt, waardoor ze practisch vogelvrij verklaard                         worden:

     

     

    De eucharistieviering was in de late namiddag. Vlak voor de mis kwam een jonge vrouw, die zich ernstig had voorbereid op een biecht. Pater Andre zou de eucharistie vieren en ik zou me over die vrouw ontfermen. Samen met haar kon ik nog het laatste deel van de eucharistie, die anderhalf uur geduurd had, meevieren.

    Een gewoon christelijk gezin

    In plaats van afscheid te nemen drong zij er sterk op aan om haar familie te komen bezoeken. Het deed me denken aan de houding van een zekere Lydia uit de Handelingen van de apostelen 16, 15: “En zij drong er bij ons sterk op aan”. Fr. Jean en fr. David hadden er niets op tegen om daar even een tas koffie te gaan drinken. Het werd evenwel onverwachts een groot avondfeest. Zij vierde haar dertigste verjaardag. Van de zes kinderen waren er twee getrouwd en de vier anderen waren thuis: drie meisjes en een jongen. Samen maakten we het avondmaal klaar als op een scoutskamp. Ondertussen werd uitvoerig de hele familie met kinderen en kleinkinderen voorgesteld. De jongste dochter repareerde spontaan ons gescheurd habijt. We hebben samen gebeden, gezongen en gezegend. En ondertussen maar foto’s nemen. De jongste dochter heeft met enkele vriendinnen een koortje waarmee ze op cd een hele reeks gekende Latijnse en gregoriaanse gezangen heeft opgenomen, ook meerstemmige. De zoon is een professionele zanger in het koor van de kathedraal. Deze jongeren beschouwen dit als hun religieuze zending. Wat een onvergetelijke avond. Aan het einde stelde de vader voor om nog even naar de aanbiddingskapel te gaan, waar hij zelf ingeschreven is voor de dag- en nachtaanbidding. Dit is de parochie waar father James, de nonkel van fr. David pastoor is. Het was al middernacht maar toch reden we met zijn allen (uitgezonderd de zoon die ’s anderendaags vroeg moest gaan werken) daar nog naar toe. Onderweg was er nog een andere aanbiddingskapel, die we ook bezochten. In beide kapellen waren verscheidene mensen in aanbidding. Uiteindelijk namen we afscheid alsof we echte familie waren. Zo was het al in de vroege uurtjes vooraleer we konden gaan slapen. We hebben een gewone maar authentieke, christelijke en gelukkige familie ontmoet. Het versterkte onze overtuiging dat dergelijke famlilies alles hebben om zowat alle grote problemen in onze samenleving op te lossen.

    Enkele hoogtepunten

    Op Hemelvaartsdag werden we in het seminarie van Denver verwacht, waar fr. James, de oom van fr. David ons naartoe bracht. Daar zijn meer dan honderd seminaristen. Er is nog een ander seminarie in hetzelfde comlplex, Redemptoris Mater, een seminarie van het neo-catechumenaat. Er was eerst een interview met ons en opname voorzien in hun studio. Hiervan zal ook een verslag verschijnen in Denver Catholic. Fr. James is hier goed thuis en bracht ons bij de aartsbisschop, die reeds lang voordat hij bisschop werd, zijn goede vriend is: Aartsbisschop Samuel J. Aquila. Hij is een beminnelijk man met veel aandacht voor de christenen in het Midden-Oosten en bereid te helpen waar hij kan. Hij zal onze seminaristen, wanneer het om een of andere reden nodig mocht zijn, hartelijk welkom heten.

    De volgende dag werd het “Oecumenisch Ontbijt” georganiseerd in de katholieke kerk van O.L.Vrouw van Libanon, de St. Rafka Maronite parochie, Lakewood, met deelname van de aartsbisschop Samuel J. Aquila, de maronitische bisschop Abdallah E. Zaidan, een orthodoxe aartsbisschop, een evangelische bisschop en vertegenwoordigers van andere kerken. Een mooi boekje met gebeden, gezangen en lezingen diende als handleiding. Er was een erg geanimeerde rechtstreekse verbinding met christenen in Irak en de powerpoint vanwege ons klooster die nauwkeurig was voorbereid en gecorrigeerd met passende tekst en muziek. Ik mocht een korte toespraak houden en ook de fraters stelden zich voor en gaven een getuigenis. Daarna was er een gezellig ontbijt. Er waren een 30-tal bisschoppen en clerici op het podium en een hondertal deelnemers in een tent. Dit is een initiatief dat zeker voor herhaling vatbaar is. Dat is ook de bedoeling, zodat meer orthodoxen en de kopten vertegenwoordigd zijn. Hierna vierden we de eucharistie samen met de maronitische bisschop en pater Andre in het Moeder Cabrini Heiligdom, Golden, in de bergen, met een kleine groep van een dertigtal gelovigen. Het was voor mij even wennen aan de maronitische ritus, maar de bisschop wees telkens met zijn goudgeel kruis discreet de gebeden aan die ik diende te lezen. Daarna was er weer een simpel maar gezellige maaltijd in de vorm van een selfservice.

    Zaterdag was het een grote viering in de kathedraal van Denver, waar vijf diakens tot priester werden gewijd. Een jongen is van de parochie van fr. James. Wij concelebreerden in de overvolle kathedraal met veel meer dan honderd priesters. En alles was super: meer dan honderd seminaristen van de twee seminaries, de massazang, een orgel dat bij het begin en bij het einde speelde alsof het dak er af moest en ook het koor liet de polyfonische klanken langs de gewelven rollen tot glorie van God. Het was een aangename verrassing dat we voor en na de dienst door verschillende mensen, die ons bij een of andere gelegeheid gehoord hadden, begroet werden. Na de dienst was er een fotosessie van de aartsbisschop met de families van de nieuwgewijde priesters. Daar kwam de aartsbischop zelf nog even naar ons toe om ons te begroeten en hij droeg het kleine zwarte armbandje, ons oosters mini-rozenhoedje. Wij hadden er geen moeite mee hem extra en hartelijk te feliciteren.

    De Pinksternoveen is “de moeder van alle novenen”: we bidden tot God om de heilige Geest zelf. De laatste zondag, 17 mei, die in deze noveen valt, vierden we in de St. Rafka parochiekerk met bisschop Zaidan en de pastoor Andre. Het is traditioneel een heel bijzondere viering ter ere van O.L. Vrouw, de eerste mens, geheel vervuld van de heilige Geest. Eerst een processie met Marialitanie en kroning van het beeld van Maria. De eucharistie is gedeeltelijk in de taal van Jezus. Het misboek heeft links de Engelse tekst en rechts twee kolommen: Arabisch en Syriac. Na de mis processie naar buiten op het plein waar onder een stralende zon vier spierwitte duiven werden los gelaten. Drie duiven ter ere van de hl. Drieenheid. De andere duif werd eerst door allen nog even gestreeld en dan losgelaten. Deze was ter ere van O.L.Vrouw. En daarna waren alle gelovigen welkom in de parochiezaal waar ieder zich vrij kon bedienen van allerlei spijzen en dranken. Een erg actieve groep van de “Goddelijke barmhartigheid” nodigde me uit even bij hen te komen om nog wat te vertellen, samen met hen te bidden en hen te zegenen.

    Wat kunnen wij van deze Amerikaanse prochies leren?

    Amerikanen zijn goede organisatoren. In de parochies, die we bezochten waren alle diensten goed en practisch georganiseerd: de diakens, de misdienaars, de uitreiking van de hl. Communie overal onder twee gedaanten, de projectie, de zang enz. Het was allemaal zoals wij alleen bij uitzondering in een grote gebeurtenis in een kathedraal kunnen meemaken. Verder zijn de pastoors, de priesters, onbetwist de leiders van heel het parochiegebeuren. Het praktische verloop is allemaal in handen van leken. Aan twee jongeren met een badge vroeg ik wat hun taak was. Zij moesten zorgen dat   kelk, wijn en water, hosties klaar stonden en later weer netjes opgeruimd. Alles is tot in de puntjes geregeld. Uiteraard slingeren er ook geen zelfgemaakte teksten op het altaar rond, zoals wij in de jaren ’70 en nog heel lang daarna, gekend hebben. Het waren losse bladen, uitgegeven door “Gooi en Sticht”. Wij noemden dat toen al een liturgie “van gooi en smijt”. In het seminarie van Antwerpen vroegen we eens de officiele liturgische misboeken om een bezinningsdag met een eucharistie te kunnen besluiten. Die moesten ze nog gaan zoeken, want die werden alleen maar bij uitzondering gebruikt, nl. als de bisschop eens op bezoek kwam. Hier in Denver heb ik niets anders gezien dan officiële en mooi uitgegeven liturgische boeken. Ook het altaarmissaal zelf heeft binnenin fraaie versieringen. In het hogepriesterlijk gebed is nu overal de heilige Jozef bijgevoegd. De woelige periode van secularisatie van de jaren ’70 zijn hier lang voorbij. In de meeste parochies is er dag en nacht aanbidding. En daarmee verdwijnen heel veel zinloze discussies en uitwassen. Wij zijn in ons land deze secularistie nog niet ontgroeid.

    BBQ’s als afscheid

    We hebben heel de familie van fr. David ontmoet. De kleinkinderen, twee meisjes van 3 en 5 jaar hebben gedurende een verlengd weekend zonder ophouden voor de animatie gezorgd, van ’s morgens vroeg totdat ze ’s avonds als een blok in slaap vielen. We bezochten tevens een zieke tante van fr. David in het ziekenhuis.

    De tuin van het huis van de ouders van fr. David geeft uit op het immens Fort Logan nationaal kerkhof met zijn tienduizenden witte steentjes, in alle richtingen zo ver je zien kunt, kaarsrecht geordend. Het zijn gesneuvelde soldaten van WO II, Korea, Vietnam ... Aan de ene kant staat de naam van de soldaat, aan de andere kant de naam van zijn vrouw. Naar aanleiding van moederdag staan er extra bloemen voor moeders. Af en toe heb ik een omgevallen bloementuil rechtgezet, alsof het voor een van mijn eigen geliefden was uit de grote “gemeenschap van de heiligen”. Een wandeling op dit eindeloze grasveld is een ware meditatie.

    Skiën in Loveland en kajakken in Pueblo op de Arkansas River heb ik overgelaten aan mijn halve eeuw jongere medebroeders. Ik speelde fotograaf op het droge. Vooral het kajakken op een wilde rivier met sterke stroming is een waar avontuur en ik gunde hen het plezier van herhaaldelijk over kop te gaan. Van een korte bergwandeling kon ik wel genieten, alsook van de “hot springs” aan de voet van de berg Princeton. We konden ons in deze rivier ongestoord in zwembroek neerleggen tussen de stenen en zalig genieten van het echt warm bad.

    Als afscheid waren twee BBQ’s voorzien. De eerste in het huis en de tuin van grootmoeder. De overvloedige spijzen waren klaargemaakt door de tweede, jongere zoon priester, Steve, S.J. In korte broek en op blote voeten speelde hij tegelijk chef kok, maitre d’hotel en conferencier. Met de kinderen, kleinkinderen en enkele vrienden genoten we in overvloed van eten, drinken, gezelligheid en hartelijkheid. In de late avond volgde nog spontaan een zangstonde. De volgende avond was het BBQ in de tuin en het huis van de ouders van fr. David voor de vele vrienden. Dezelfde sfeer en tegen middernacht hetzelfde scenario, ditmaal met gitaar en viool.

    Tijdens de oorlog tegen Syrië hebben we het dikwijls erg moeilijk gehad met de buitenlandse politiek van de VS. De voorbije dagen hebben we ervaren dat het Amerikaanse volk veel beter is dan het officiele buitenlandse beleid. Bovendien begrepen we dat vele Amerikanen beginnen te beseffen wat er echt in Syrië gebeurt. Hieraan konden we een beetje bijdragen en bovendien hebben we overvloedig mogen genieten van de gastvrijheid en de gulheid van het volk van Colorado en zijn prachtige, erg gevarieerde natuur.

    P. Daniel

    18-05-2015 om 09:28 geschreven door Gust Adriaensen


    17-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Neen aan de nieuwe afgoderij van het geld'

    Paus Franciscus in 'De Vreugde van het Evangelie':

    'Terwijl de winsten van een kleine minderheid exponentieel groeien, blijft een meerderheid almaar meer verstoken vanhet welzijn dat die minderheid geniet.

    Dit onevenwicht is het gevolg van ideologieën, die de absolute autonomie van de markten en de financiële speculatie verdeigen en het controlerecht ontkennen van de staten die over het algemeen welzijn dienen te waken.

    Een nieuwe, onzichtbare -soms virtuele-tirannie wint veld en dicteert unilateraal en onverbiddelijk haar wetten en regels.'

    17-05-2015 om 08:26 geschreven door Gust Adriaensen


    16-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Alles draait om het begrip rechtvaardigheid'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ter gelegenheid van Rerum Novarum verscheen in De Standaard een interview met CD&V-fractieleider Servais Verherstraeten.  De Mollenaar wordt in de krant 'de eerste ACW'er van de Wetstraat' genoemd, en ook 'de ACW'er van dienst'.

    Verherstraeten komt er rond voor uit dat hij ACW'er is, en dat siert hem. Maar of de ACW-leden akkoord gaan met wat hij zegt, is zeer de vraag.

    Terecht stelt hij dat Rerum Novarum, de sociale encycliek van de Kerk van 1891, actueler blijft dan ooit. Om dat besef nog aan te scherpen, raad ik hem de lezing  aan (als hij het al niet gedaan heeft) van 'De vreugde van het evangelie' van paus Franciscus en in het bijzonder hoofdstuk 2 met zijn 'neen aan een economie van uitbuiting, neen aan de nieuwe afgoderij van het geld, neen aan het geld dat regeert in plaats van te dienen, neen aan sociale ongelijkheid die leidt tot geweld' en hoofdstuk 4, dat handelt over de sociale dimensie van de evangelisatie.

    En inderdaad, 'alles draait om het begrip  rechtvaardigheid', zoals Servais Verherstraeten zegt. Maar als ACW'er de maatregelen van deze regering rechtvaardig noemen, ook al treffen ze bijna uitsluitend de werknemers, is ongeloofwaardig. De blijvende, enorme fiscale voordelen voor de diamantsector vergoelijken door te stellen dat het een atypische sector is en tegelijk zeggen dat hij geen voorrechten mag krijgen, komt ongeloofwaardig en lachwekkend over. En het meest recente voorbeeld van onrechtvaardigheid, waarmee de christendemocraten na aanvankelijke weerstand, nu ook akkoord gaan, is het niet toepassen van een indexsprong voor de huurprijzen.

    Ik begrijp dat Verherstraeten loyauteit wil tonen ten aanzien van de regering. Maar op basis van het regeerprogram, kan je moeilijk anders dan concluderen dat deze regering 'rechtse, kille' maatregelen in haar program heeft ingeschreven.

    Servais Verherstraeten heeft gelijk wanneer hij beklemtoont dat CD&V zorgt voor sociale correcties, waarmee hij overigens bevestigt dat het regeringsprogram in grote mate asociaal en rechts is. Dat hij akkoord gaat met de functieomschrijving van zijn partij in deze regering als 'een luis in de pels', geeft aan dat CD&V niet de marsrichting van deze regering bepaalt. De partij is maar een 'luis', die voor wat hinder zorgt. De globale richting die deze regering uitgaat is neoliberaal en rechts. En dat is een andere richting dan degene waarvoor het ACW staat.

    (ACW werd maanden geleden omgedoopt tot Beweging.net. Maar geen kat die de nieuwe naam gebruikt. Het is dan ook een miskleun van jewelste. Vlug terug naar het vertrouwde en goed klinkende ACW. Of als er dan toch een 'nieuwe' naam moet uitgedacht worden, dan is CWB (Christelijke Wernemersbeweging) nog veel, veel beter dan het bloedeloze Beweging.net)

    16-05-2015 om 11:08 geschreven door Gust Adriaensen


    13-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pontificale Hoogmis in de abdijkerk van Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op donderdag 14 mei is er ter gelegenheid van Ons-Heer-Hemelvaart, om 10 uur een pontificale hoogmis in de abdijkerk van Postel.

    Iedereen is van harte welkom.

    13-05-2015 om 15:07 geschreven door Gust Adriaensen


    12-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kom in actie

    Niet
    enkel het Vlaams natuurbeleid is in gevaar, zo blijkt nu. Ook op Europees vlak
    is de aanval ingezet.


    De
    Europese Commissie wil de bestaande wetgeving ondermijnen. Nochtans horen de
    Vogel- en Habitatrichtlijn bij de beste natuurwetgeving ter wereld. Jaren van
    voorzichtige vooruitgang dreigen verloren te gaan.


    Het
    is nog niet te laat. Voor ze de wetgeving kan aanpassen, moet de
    Europese Commissie de mening van de burgers vragen over het natuurbeleid. Jouw
    mening.


    Daarom
    zijn meer dan 100 Europese milieu- en natuurverenigingen, waaronder Natuurpunt
    en WWF, gestart met “Nature Alert”. Doe mee. Via deze actie kan jij in
    één minuut je steun voor de Vogel- en Habitatrichtlijnen aan de
    Commissie kenbaar maken.


    Red
    de natuur in Europa.



    Kom
    in actie



    ps.
    Help mee deze actie verspreiden onder al je vrienden en kennissen. Stuur deze
    mail door, of deel op Facebook en
    Twitter.

     

    12-05-2015 om 20:10 geschreven door Gust Adriaensen


    11-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sociale bekommernis loont

    Een van de titels bij de artikels omtrent de peiling die De Standaard en de VRT organiseerden, luidt: Nieuwe peiling geeft regering alle vertrouwen.

    Dat wordt m.i. door de uitslag tegengesproken. Want die legt binnen de regering wantrouwen en controverse bloot.

    In wat een centrumrechtse regering wordt genoemd, heeft CD&V zich geprofileerd als het sociale gezicht, daarin op afstand gevolgd door Open VLD. Zij proberen voortdurend de hardvochtige, Thatcheriaanse beleidsplannen van de rechtse partner N-VA, te counteren en te corrigeren.

    De peiling geeft aan dat die sociale bekommernis loont. N-VA verliest 3,9%. CD&V groeit met 2,9%. De twee regeringspartijen, die toch nog blijk geven van redelijkheid ten aanzien van werknemers en de zwaksten in de samenleving, winnen samen met de 'linkse' partijen SP.A en Groen, in totaal 7,5%. 

    N-VA is aan bezinning toe. Meer en meer mensen nemen het niet dat de kapitaalkrachtigen ontzien worden en de gewone werknemers de zwaarste last van de besparingen moeten dragen. Er begint zich ook een 'probleem De Wever' af te tekenen. In de populariteitspoll zakt hij weg naar de vierde plaats, en zijn invloed verbleekt, ook binnen zijn eigen partij. Kan ook niet anders. De grootste partij had met De Wever de premier moeten leveren. En een partij die als eerste en voornaamste doel nog altijd het realiseren van een republiek Vlaanderen in haar program heeft maar daarover met geen woord meer kikt, verliest geleidelijk geloofwaardigheid.

    11-05-2015 om 23:17 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jef Geeraerts overleden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Vlaamse auteur Jef Geeraerts is overleden op 85-jarige leeftijd.

    11-05-2015 om 17:45 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aartsbisschop Léonard
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nu hij 75 is geworden, heeft aartsbisschop Léonard zijn ontslag aan de paus aangeboden.

    Hij is een groot intellectueel, iemand met zin voor humor, een hoffelijke debater. Maar ook en vooral een nederige priester, bekommerd om de zwaksten in onze samenleving.

    Aartsbisschop Léonard is bovendien ook een man die geen blad voor de mond neemt maar duidelijk opkomt voor een christelijke identiteit en zegt wat hij als christen meent te moeten verkondigen.

    Hij deed dat niet alleen over abortus, euthanasie, seksualiteitsbeleving, maar ook over ons kapitalistisch, economisch systeem. In zijn kersthomilie van 2011, noemde en veroordeelde hij onomwonden 'de uitwassen van het neoliberalisme: de financiële crisis,  het ongebreidelde materialisme, de ziekelijke zucht naar winst'. De zwaksten in de samenleving zijn daarvan de dupe, aldus Léonard.

    11-05-2015 om 15:43 geschreven door Gust Adriaensen


    10-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lage-emissiezone in Antwerpen

    Vanaf midden volgend jaar worden auto's die niet voldoen aan de normen van de lage-emissiezone, niet meer toegelaten in de Antwerpse binnenstad.

    Deze maatregel treft de eigenaars van oudere auto's. Welke mensen bezitten oudere auto's? De minst kapitaalkrachtigen van onze samenleving. Voor hen zal het financieel onmogelijk of zeer moeilijk zijn om hun voertuig te vervangen of te laten aanpassen.

    Een op zichzelf goede milieumaatregel dreigt in de eerste plaats een antisociale pestmaatregel te worden, als hij niet gecombineerd wordt met voldoende financiële ondersteuning. Milieumaatregelen die vooral een welbepaalde professionele of sociale groep treffen, in casu de financieel zwakkeren, roepen ethische vragen op en wakkeren de aversie, zelfs de vijandschap, ten aanzien van de milieubescherming alleen maar aan. 

    Overigens kan de vraag gesteld worden of het Antwerpse stadsbestuur bereid is al even strenge en doortastende maatregelen te treffen om de (lucht)vervuiling veroorzaakt door de Antwerpse haven tegen te gaan?

    10-05-2015 om 07:46 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Psychiater Dirk De Wachter over taal

    Psychiater Dirk De Wachter houdt een nadrukkelijk pleidooi om ons weer in onze taal te oefenen:

    'We verliezen zienderogen ons talig vermogen. Terwijl verdriet zo hard nood heeft aan woorden. Ik zie veel patiënten vastzitten in een taalloosheid, dat is dramatisch. Het verdriet heeft die omzwachteling van taal nodig, anders krijg je het niet te pakken.

    Daarom kan literatuur zo heilzaam werken: omdat ze onszelf formuleert. Wij vertellen, en wij worden verteld, we bestaan in de taal.

    In een wereld die steeds vaker naar beeld grijpt, die steeds woordenlozer wordt, die taalarmer wordt, is dat een groot probleem.'

    10-05-2015 om 07:26 geschreven door Gust Adriaensen


    09-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes opnieuw naar Syrië

    Na enkele weken verblijf in zijn geboorteland en in zijn abdij, is pater Daniël Maes opnieuw naar Syrië vertrokken.

    In het volgende bericht brengt hij o.a. verslag uit over zijn verblijf hier en je vindt hier ook de rechttoe rechtaan homilie, die hij ter gelegenheid van de viering van zijn gouden priesterjubileum in de abdijkerk hield.

    --------------------------------------

    X/1

    Vrijdag 8 mei 2015

    Immense dankbaarheid

    Om het weerzien van confraters, familie, vrienden en weldoeners kan ik alleen maar heel dankbaar zijn. De tekens van medeleven en steun waren overweldigend. Ik heb enkele ouderen en zieken, goede vrienden, kunnen bezoeken, alsook een aantal religieuze gemeenschappen die heel intens bidden en ijveren voor de vrede in het Midden-Oosten en in Syrië. We werden hartelijk verwelkomd in de Antwerpse parochie van de Chaldeeuwse priester Sati, bij de herdenking van de Armeense genocide 100 jaar geleden. Hiervan waren naast de 1, 5 miljoen Armeniërs nog eens 1, 5 miljoen verschillende christelijke minderheden het slachtoffer. In Antwerpen en Brasschaat gaven we voor vrienden een getuigenis.   In Brugge en Brussel was het een nog ruimere ontmoeting. Telkens was het onthaal bijzonder hartelijk en onverwacht gul. Het was voor ons een aanmoediging om op deze weg verder te gaan. Een bijzondere vreugde was de aanwezigheid en het getuigenis van fr. Jean en fr. David die er op bepaalde plaatsen bij konden zijn. We hebben ook de Belgische parlementairen ontmoet die Damascus en de Syrische president bezochten. De drie thema’s die we telkens wilden belichten betroffen de waarheid, de humanitaire hulp en de verzoening. We willen blijven getuigen van wat er werkelijk in Syrië gebeurt en wat we er hebben meegemaakt, nl. geen spontane volksopstand tegen een dictatuur, noch een onderlinge burgeroorlog van de verschillende bevolkingsgroepen zoals de media leugenachtig blijven verkondigen, maar een vernietigen van het land en een uitmoorden van de bevolking door gewapende groepen, die door het buitenland worden gesteund. Onze smeekbede betreft het stoppen van de oorlogspropaganda en het stoppen van alle steun aan gelijk welke rebellen. We herhalen slechts wat onze bisschoppen en patriarchen zeggen: wij hebben geen gewapende steun van het buitenland nodig om ons te beschermen. Dat is slechts een voorwendsel om het land te ontwrichten. Vervolgens blijven we ons inzetten voor de noodlijdende bevolking door het verstrekken van dringende hulp én het trachten werkgelegenheden te scheppen zodat de mensen zelf weer hun kost kunnen verdienen. Dit zal nog veel inzet en steun vergen. Tenslotte willen we met alle groepen in Syrië in vrede blijven leven als één familie en van harte de mussalahah of verzoening steunen. Als christenen beseffen we dat we daarbij een bijzondere taak hebben. We zijn ook blij met de vele tekens van onverwachte, onderlinge hulp die we vanuit de bevolking telkens weer mogen ervaren.

    Onze contacten met de media zijn beperkt gebleven. Gazet van Antwerpen, editie Kempen schreef een goed artikel (met enkele overdrijvingen). Voor het parochieblad Kerk en Leven gaven we een interview, dat binnenkort zou verschijnen en voor Radio Maria Vlaanderen was er een opname die in twee delen (juli en augustus) zou uitgezonden worden.

    Het bedrog blijven ontmaskeren

    Na een van onze voordrachten zei een dokter: Wat jij vertelt over de misleiding door de media op geopolitiek gebied, maken we precies op dezelfde wijze mee in de medische en farmaceutische wereld hier. Hij wilde zeggen dat deze eveneens geregeerd worden door bedrog, halve waarheden en hele leugens. Daarbij gaf hij het voorbeeld van de herdenking van de dioxinecrisis. In april 2015 was het zestien jaar geleden dat de dioxinecrisis uitbrak in ons land. De media onderstreepten uitvoerig dat de negatieve gevolgen groter waren dan aanvankelijk gedacht. Duizenden vrouwen werden wegens dioxine o. m. door kander getroffen. In 2005 heeft de WGO echter al een indeling gemaakt van de meest gevaarlijke stoffen voor de gezondheid van mens en dier. In de eerste en gevaarlijkste categorie staat inderdaad dioxine. Wat evenwel niet vermeld wordt, is dat ook de oestrogenen en progestogenen in deze categorie staan. Het zijn de twee bestanddelen die aanwezig zijn in iedere hormonale pil. Onze kranten schrijven nu wel over de duizende vrouwen die wegens dioxine kanker kregen. Dat miljoenen vrouwen kanker kregen en blijven krijgen vanwege de pil, wordt echter verzwegen of stralend ontkend.

    Gouden priesterjubileum

    Op donderdag 23 april mocht ik mijn gouden priesterjubileum vieren in de abdijkerk samen met de gemeenschap van confraters te Postel-Mol, de familie, de vele vrienden en weldoeners. Vanuit Syrië had ik de mooie goudgele kazuifel meegekregen. Deze kazuifel was vorig jaar al door de zusters gemaakt toen ik in Mar Yakub, mijn vijftigste verjaardag mocht vieren in een eucharistie, voorgegaan door onze bisschop Jean Abdo Arbach. Na de viering in de abdij vroegen verschillenden de tekst van de homilie. Daarom wil ik die hier graag geven.

    Homilie

    “In het evangelie (Lucas 22, 31-38) waarschuwt Jezus zijn leerlingen dat er strijd op komst is. Satan zal de volgelingen van Jezus op de proef stellen en door elkaar schudden. Petrus is overmoedig en zegt dat hij zeker zal standhouden. Jezus zegt hem echter: “Ik zeg u Petrus: De haan zal vandaag niet kraaien, voordat ge driemaal geloochend hebt Mij te kennen”. Wanneer hij voor de derde maal Jezus inderdaad verloochend heeft, barst hij in tranen uit. Dat brengt hem tot de werkelijkheid en het zal de weg zijn naar vergeving en bevrijding. Verder wijst Jezus in het evangelie op het verschil met het beginperiode van zijn openbaar leven. Het was de zalige tijd van de prediking in Galilea. Massa’s mensen stroomden toe, Jezus genas vele zieken, dreef onzuivere geesten uit en werd op handen gedragen. En de apostelen genoten mee van zijn roem. Nu voorspelt Jezus hen dat ze een zware strijd tegemoet gaan, waarop ze zich moeten voorbereiden. Hij zegt hen: “Nu moet wie een beurs heeft, die meenemen, en eveneens een reiszak: en wie die niet bezit, verkope zijn mantel en schaffe zich een zwaard aan”. Er zal gevochten moeten worden. Meteen halen de apostelen al twee zwaarden boven maar Jezus bedoelt een geestelijke strijd en geen wapengekletter. “Hij antwoordde hen: Het is genoeg”.

    Het gevaar is groot dat ook wij, zoals Petrus denken: het zal zo’n vaart niet lopen en ik zal wel overeind blijven. Laten we de waarschuwing van Jezus heel ernstig nemen. Wij zijn in een beslissende eindstrijd getreden, waarbij twee grootmachten tegenover elkaar staan. Om het met het beeld van Johannes, uit het boek van de Openbaring, hoofdstuk 13 te zeggen: Het Beest tegen het Lam. Er is enerzijds het rijk van de Satan, de duisternis, de leugen. Dit rijk heeft overal zijn handlangers. En er is het Rijk Gods, het Rijk van Christus, het Lam Gods, dat ook overal volgelingen heeft. Paulus zegt: Onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed maar tegen de machten van deze duisternis. En in zijn eerste brief schrijft Johannes dat degene die de wereld wil liefhebben en navolgen niet de liefde van de Vader heeft. Ofwel hechten we ons aan de wereld met macht, bezit en eer, wat allemaal voorbijgaat. Ofwel kiezen we bewust   voor God in Christus, en voor zijn Rijk, het enige dat blijft. De einduitslag staat vast. Christus zal eens de Overwinnaar zijn. Maar daaraan gaat een zware strijd vooraf, waarop we ons moeten voorbereiden.

    Heel de mensheid is én getuige én slachtoffer van dezelfde strijd tussen goed en kwaad. In het Midden-Oosten en in Syrië wordt verwoed gevochten door westerse machthebbers en hun bondgenoten om dit centrale land met zijn enorme energierijkdommen in handen te krijgen. Voor de bevolking, die eensgezind blijft standhouden, betekent dit een pijnlijke lijdensweg. Maar hier, in het westen zelf, woedt ook een zware strijd om de afbraak van de christelijke en zelfs menselijke waarden. Misschien is deze strijd nog erger dan in het Midden-Oosten.

    Het is een strijd tegen de diepste waardigheid van de mens, een proces van ontmenselijking. Het gaat om een veelvoudige vervreemding, die de mens los wil maken van God, van zijn eigen cultuur en land, van zijn gezin en van zichzelf. Drie van de vier ontwrichtingen willen we hier even toelichten.

    De eerste en voornaamste strijd is gericht tegen God. Duistere krachten willen de band van de mens met God doorsnijden. Waar God uitgesloten wordt, is er geen vreugde meer voor de mens. Waar niets meer heilig is, is er ook niets meer veilig. Wereldwijd wordt het christelijke geloof het meest bestreden. Er zijn nu meer christelijke martelaren dan ooit voorheen. Christenen worden vervolgd, verdreven of gedood. Een 2000 jaar oud Mesopotamisch christendom is al bijna uitgeroeid. Als dit verder gaat zullen we binnen kort de laatste Irakese christen als martelaar kunnen vieren. In Syrië wordt nu gepoogd om hetzelfde te doen. De uiteindelijke bedoeling is, in de landen die de wieg vormen van het christelijke geloof, de christenen allemaal te verdrijven of uit te roeien. Immers, wanneer de wortels van de boom (het christendom in het Midden-Oosten) doorgehakt zijn, zal de boom (in het Westen) vanzelf verdorren.

    Maar christenen bieden moedig weerstand. In Ma’aloula, het christelijk dorpje waar nog het Aramees, de taal van Jezus gesproken wordt, een 40 km van ons verwijderd, kwamen de rebellen, gijzelden enkele jongeren, hielden een revolver onder hun kin en bevalen hen moslim te worden. De eerste jongere antwoordde: “Ik ben christen, ik ben als christen geboren en zal als christen sterven”. Hij kreegt de kogel. Zijn neven ondergingen hetzelfde lot. Nu worden ze als martelaars vereerd. Voor mijn vertrek naar hier ontmoette ik een christen uit Ma’aloula die vertelde dat al de helft van de gezinnen is teruggekeerd, ook al is er heel veel verwoest. En er zijn ook moslims die een voorbeeld geven van echt christelijk gedrag. Fawad, de enige zoon van een moslimgezin uit Homs keerde op een dag niet meer terug van de universiteit. De ouders beseften, na krampachtig zoeken, dat hij ontvoerd was. Na maanden angstig afwachten kregen ze een telefoon: “Wilt ge uw zoon terug zien?” waarop zij antwoordden: “Daar hebben we alles voor over”. “Morgen vroeg om 8 u”, klonk het aan de andere kant van de lijn. De volgende dag om 8 u werd er aan de voordeur gebeld en meteen reed een auto in volle vaart weg. Voor de deur lag een palstiekzak met het lichaam van hun zoon erin, in stukken gesneden. De vader getuigde dat er op dat moment zulk een woedend over hem kwam dat hij een mes wou nemen en iedereen te lijf gaan. Hij kwam echter tot bezinning. Op een samenkomst van de verzoening, de mussalaha, in Homs vertelde hij dat hij de moordenaars van zijn zoon vergeven had en voegde er aan toe: We moeten vergeven, dat is de prijs voor de vrede! Ziedaar een moslim, een soenniet, die de kern van het christelijk geloof heeft begrepen en ook beleeft.

    Europa heeft de christelijke wortels uit zijn grondwet geschrapt, hoewel het zijn grootheid nagenoeg uitsluitend aan het joods-christlijk geloof te danken heeft. De strijd in het westen gaat nu tegen alle overblijfselen van het christelijk geloof. Het zal onze taak zijn met fierheid de rijkdom van ons christelijk geloof te blijven uitdragen en beleven. Tegenover het wegnemen van kruisbeelden en afbreken van kerkgebouwen moeten we een innerlijke geloofsvernieuwing stellen, onze toewijding aan de Vader en Schepper, aan Jezus de Verlosser en de Heilige Geest en Heiligmaker. Laten we ook onze liefde hernieuwen voor de Kerk, die alle Europese instellingen en landen heeft zien geboren worden en ook zal zien sterven. Zelf is zij menselijk en goddelijk tegelijk. Zij geeft ons het Woord Gods, de sacramenten die leven geven en de nodige leiding. De Kerk sterft samen met iedere cultuur waarin zij gegroeid is, maar de Kerk is de enige werkelijkheid op aarde die telkens weer verrijst, omdat zij de onverwoestbare kiem van Gods Rijk op aarde in zich draagt. Kortom, deze wereldwijde aanval vooral tegen het christelijk geloof en de Kerk van Jezus Christus is voor ons een uitdaging om meer authentieke en vurige christenen te worden.

    Een tweede aanval en ontwrichtting betreft het gezin. Wereldwijd wordt het gezin steeds meer en systematisch afgebroken. Seksualiteit wordt iets banaals, enkel voor persoonlijk plezier, los van iedere verantwoordelijkheid. Huwelijken verbrokkelen tot een vrijblijvend samenleven in alle mogelijke combinaties, gezinnen vallen uit elkaar, er ontstaat een wildgroei aan mensonwaardige vruchtbaarheisdtechnieken en manipulaties met het beginnende leven en ondertussen beleven we een dramatische vergrijzing, een demografische implosie. Ik ben blij en dankbaar om de verschillende gezinnen, hier vertegenwoordigd, die al een halve eeuw onverdroten ijveren voor het instand houden of herstellen van het christelijk gezin. Het christelijk gezin bevat immers alle menselijke en christelijke waarden om de grootste problemen van onze tijd op te lossen. Het gezin is de thuisbasis van onze weerstand tegen de afbraak van alle menselijke en christelijke waarden. Hier zal zich ook onze voornaamste strijd afspelen: jongeren motiveren en helpen om een stabiel en gelukkig gezin te vormen, waar kinderen geloof, geborgenheid, liefde en edelmoedige inzet kunnen leren.

    Tenslotte is er een wereldwijde strijd tegen de waardigheid van de menselijke persoon zelf. Men wil de mens in zijn diepste eigenheid als man of vrouw, als jongen of meisje ontwrichten. Een neutraal iets, een gender, los van elke werkelijkheid, wordt opgedrongen. Het is een waanzin, die mensen alleen maar tot onzijdige, willoze individuen maakt, klaar om met niets anders bezig te zijn dan met eigen individueel plezier, consumeren en zich amuseren.   We worden bijna gedwongen om de rijkdom van de verschillen tussen mannen en vrouwen te ontkennen en openlijk te zeggen dat zij helemaal gelijk zijn. Zij zijn in waardigheid gelijk, ja, maar tevens grondig verschillend en dat is de rijkdom van de samenleving, zoals God ze bedoeld heeft. Vrouwen kunnen kinderen baren en mannen niet. Vrouwen dragen een veel grotere verantwoordleijkheid, last en ook vreugde in het voortbrengen en opvoeden van kinderen. En ieder mens is geschapen naar Gods beeld en glijkenis om eenmaal ten volle te delen in Gods eigen en blijvend geluk. We zijn gelijkwaardig maar tegelijk allemaal verschillend.

    De oorlog tegen Syrië heeft ons beter de onvervangbare waarde van het christelijk geloof leren waarderen. Jezus heeft als de onschuld zelfve, de Heilige Gods, in vrijheid en uit liefde de gruwelijke kruisdood ondergaan. Hij stond aan de kant van de onschuldige slachtoffers. In Hem zijn alle onschuldige slachtoffers vertegenwoordigd, vanaf de grondvesting van de wereld tot aan het einde der tijden. En Hij is verrezen. Zo is er ook voor ons geen deelname aan zijn verrijzenis tenzij doorheen lijden en dood. Tevens is geen enkel lijden en sterven ooit zonder hoop op de verrijzenis. In iedere duistere nacht is er altijd ergens een lichtende ster. In de gruwelijkste oorlog zijn er altijd naast misdadigers tevens heiligen en helden. En die ontdekken wij ook onder de moslims rondom ons. Samen met moslimfamilies hebben wij, op meer dan wondere wijze, de oorlog tot heden overleefd. Wanneer wij de eucharistie vieren in het klooster zijn er dikwijls moslims aanwezig. Zij luisteren en bidden mee, doen soms de eerste lezing, en komen op het moment van de communie naar voren om de zegen te vragen. Zijn de machten van de duisternis overal aanwezig, ook het Rijk Gods is op verrassende wijze werkzaam, waar wij het soms niet verwachten. En dat is onze onverwoestbare hoop. Wanneer Jezus de oorlogen, rampen en gruwelen aankondigt die over de mensheid zullen komen, zegt Hij: Wanneer ge dit alles ziet gebeuren, heft uw hoofden omhoog, want uw redding is nabij! Jezus roept ons op waakzaam te zijn. Laten we tonen dat we ons leven met al zijn moeilijkheden, strijd en lijden, waardig zijn. Ieder van ons heeft hierbij zijn onvervangbare zending. Laten we in deze eucharistie God danken in Christus en Hem vragen ons de kracht te geven onze zending tot het einde toe te volbrengen, tot zijn eer en tot heil van de anderen, wat tevens onze vreugde zal zijn.”

     

    Al zitten we op dit ogenblik zelf ver van huis, graag willen we de www.marsvoorhetgezin.be van harte aanbevelen op zaterdag 16 mei 2015 om 15.00 u op de Groenplaats te Antwerpen: Elk kind heeft recht op de liefde van mama en papa!

    09-05-2015 om 08:46 geschreven door Gust Adriaensen


    08-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alweer een peiling

    Enkele dagen na een vorige peiling, zijn de resultaten bekendgemaakt van een peiling georganiseerd door de VRT en De Standaard.

    Partij Verkiezingen 25 mei 2014 Peiling 10 oktober 2014 Peiling 8 mei 2015
    NVA 32,4 29,9 28,5
    CD&V 18,5 20 21,2
    Open VLD 15,6, 14,4 16,1
    SPA 14,1 15,7 14,3
    Groen 8,5 9,8 11,6
    Vlaams Belang 5,9 6,5 5,8
    PVDA 2,8 3,2

    1,4

    08-05-2015 om 18:29 geschreven door Gust Adriaensen


    07-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    'When we cannot earn our own bread, we lose our dignity.  This is a tragedy today, especially for the young.'

    07-05-2015 om 19:37 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een bevooroordeelde redacteur

    Ene Stijn Cools is redacteur van De Standaard en in de editie van 7 mei schrijft hij een zgn. 'verslag' van de lezing die aartsbisschop Léonard aan de VUB gaf over zijn visie op de toekomst van het christendom.

    Een verslag? Nee, nee, nee. Het is onze wakkere redacteur erom te doen rond Léonard, ook nu hij op 75-jarige leeftijd zijn ontslag heeft aangeboden, de negatieve sfeerschepping te bestendigen.

    Als een puberale schenenschopper, die van zichzelf vindt dat hij toch wel cool en ironisch en ridiculiserend  uit de hoek kan komen, gaat de journalist tekeer.

    De titel zet de toon al: Van beats tot bedevaart: het afscheid van Léonard. De beginzin van het artikel gaat op dat elan verder: Deze keer geen blote vrouwenborsten van Femen of een slagroomtaart in het gezicht.

    De aula is half gevuld, schrijft de redacteur. En de beats dreunen door de aula, want een studentenfeestje vlakbij had duidelijk veel meer volk aangetrokken, aldus nog Cools. En na afloop trok het studenvolk en masse naar café De Confrater voor nog een pint, merkt de journalist scherpzinnig op. De studenten waren niet bepaald laaiend enthousiast, meent Cools te kunnen vaststellen om dan zijn vaststelling te bewijzen met de uitspraken van ene Marie en ene Ellen: Kortzichtig, volgens de ene. Te prekerig, volgens de andere.

    Redacteur Stijn Cools is er klaarblijkelijk ook niet over te spreken, dat Léonard niet gezegd heeft wat hij als journalist graag wilde horen. Het liefst had hij waarschijnlijk de lezing van de aartsbisschop zelf willen schrijven. Euthanasie, abortus, homohuwelijk: de aartsbisschop waagde er zich niet aan, klinkt het verontwaardigd. En over zwarte hoofdstukken van de Kerk, van de kruisvaarten tot pedofilie, hield Léonard zich relatief op de vlakte, constateert Cools. Wat het woord 'relatief' ook moge inhouden.

    Kortom, journalist Stijn Cools is, evenals vele van zijn collega's en ook al is hij verbonden aan de kwaliteitskrant De Standaard, aangetast door een infantiel anti-Léonardsyndroom. Nog even.

    07-05-2015 om 08:57 geschreven door Gust Adriaensen


    06-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verkiezingsonderzoek KU-Leuven

    Volgende bedenkingen bij het verkiezingsonderzoek van de Katholieke Universiteit van Leuven:

    1. De rol van De Wever in het succes van zijn partij is fors gedaald. Hoe ervaart de voorzitter deze tanende invloed bij de N-VA-kiezers? De Wever laat zich al jaren kennen als iemand die graag in het centrum van de macht en de belangstelling staat. Dergelijke evolutie is ongetwijfeld zeer pijnlijk voor de machtspoliticus die hij is.
    2. Het kiespubliek van N-VA, CD&V en Open VLD overlapt mekaar en is inwisselbaar. Die partijen vissen in dezelfde vijver. De concurrentie tussen die drie traditionele (N-VA behoort overduidelijk tot het clubje van de ‘traditionele’ partijen) politieke partijen zal dan ook sterker en sterker worden. N-VA heeft de economische liberale dada’s van Open VLD en een belangrijk deel van het liberale kiezerspubliek ingepalmd. CD&V moet het harde rechtse beleid proberen te verzachten om de ACW-kiezers niet allemaal te verliezen. Deze drie regeringspartijen moeten elkaar immobiliseren in een houtgreep om electoraal niet onderuit te gaan.
    3. Het Vlaams Belang is de enige partij die nog duidelijk uitkomt voor een onafhankelijke republiek Vlaanderen. De partij zal ongetwijfeld de kiezers die zich verraden voelen door de Belgische koers die N-VA vaart, terugwinnen.
    4. SP.A en Groen hebben gemeenschappelijke sociaaleconomische basisvisies maar de kiezersprofielen verschillen. Als zodanig kunnen zij elkaar op diverse terreinen en in verschillende bevolkingssegmenten aanvullen en versterken. Een brede ‘linkse’ volkspartij lijkt mogelijk te zijn, gebaseerd op solidariteit en aandacht voor de zwaksten.

     

    Op www.soc.kuleuven.be/ispodownload kan je de volledige studie terugvinden.

    06-05-2015 om 18:54 geschreven door Gust Adriaensen


    05-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ondernemersregeringen

    Als er nog iemand mocht twijfelen aan het feit dat zowel de federale als de Vlaamse regering de ondernemersbelangen dient, dan heeft de nieuwe voorzitter van VOKA voor honderd procent duidelijkheid gezorgd.

    In zijn eerste interview zei de Limburgse bouwondernemer Paul Kumpen, dat er helemaal niets hoeft te veranderen. De federale regering heeft van de tien VOKA-voorstellen er acht in het regeringsprogram opgenomen, aldus Kumpen. En de Vlaamse regering schreef dertien van de zeventien VOKA-eisen in haar programma, dixit de nieuwe baas van de ondernemers.

    Ja, wadde!!

    05-05-2015 om 21:40 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Kind als Koopwaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een twintigtal Amerikaanse privéklinieken en bemiddelingsdiensten die commercieel draagmoederschap faciliteren, kwam vorig weekend onder de noemer 'Parenting Options for European Gay Men', dat commercieel draagmoederschap in Brussel promoten.

    Dat evenement richtte zich tot homokoppels, maar het heeft de voorbije dagen in de media weer eens de aandacht getrokken op het vervullen van een kinderwens via draagmoederschap en op de vele juridische, ethische, emotionele, educatieve...problemen die daaruit kunnen voortvloeien.

    Een vlugge bloemlezing van termen in krantenartikels liegt er niet om: draagmoederbeurs, meerouderschap, draagmoederschap, meeroudergezag, eicel- zwangerschap - geboorteakte in een all-inpakket, baby's op bestelling, enz.

    Het is duidelijk. De commercie, zeker in de VS, ziet grof geld in het technisch vervullen van een kinderwens en heeft al een enorme voorsprong genomen op bv. de ethische en juridische bezinning en fundamenten.

    Die kinderwens wordt dan nog eens, ook vanuit commerciële hoek, gehypet als een heilig, onaantastbaar recht. Merkwaardig genoeg wordt, vaak door dezelfde (belangen)groepen, ook het recht op het ongelimiteerd aborteren van kinderen, als  heilig en onaantastbaar beschouwd.

    Wat Aldous Huxley in zijn toekomstroman Brave New World (1932) beschrijft, wordt meer en meer werkelijkheid. In zijn sarcastisch boek schetst hij een wereld waar de wetenschappelijke geest de alleenheerser is en alle menselijkheid ontaardt. Het mysterie van de conceptie heeft plaats moeten maken voor kunstmatige bevruchting. Het moederschap is een verouderd en zelfs obsceen begrip geworden. De kinderen worden uitgebroed in flessen en ieder individu wordt door wetenschappelijke training en aanpassing voorbereid om de hem toegewezen functie in de maatschappij automatisch uit te voeren.

    05-05-2015 om 18:48 geschreven door Gust Adriaensen


    04-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toiletschaarste in station Berchem

    Station Berchem, zondag 3 mei, 17.50 uur, aankomst trein Oostende - Antwerpen. Honderden mensen keren terug van een weekend aan zee. Een lange rij vormt zich aan de toiletten. ToiletTEN? Blijkt er maar 1 (één) toilet open te zijn. Zegge en schrijve 1, voor mannen én vrouwen. Het enige andere is gesloten wegens weekenddienst!

    04-05-2015 om 21:17 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paus Franciscus: De vreugde van het Evangelie

    In 2014 verscheen de Nederlandse vertaling van Evangelii Gaudium, de apostolische exhortatie van paus Franciscus.

    In de eerste twee paragrafen geeft de paus de bedoeling van zijn 'aansporingsbrief' aan en schetst hij de gevaren die de mens in de wereld van vandaag bedreigen:

    '...Met Jezus Christus wordt vreugde geboren en steeds opnieuw geboren. In deze exhortatie wil ik de christenen aanmoedigen een nieuwe etappe in de evangelisatie aan te vatten, gekenmerkt door vreugde, en wil ik toekomstwegen aanwijzen voor de Kerk onderweg, in de volgende jaren.'

    'De wereld van vandaag met zijn ovedadige consumptieaanbod draagt het grote risico in zich van een individualistische droefheid, die voortkomt uit een hart dat eigenlijk alles heeft, maar toch hebzuchtig blijft, oppervlakkig genot nastreeft en zijn geweten laat afstompen. Als het innerlijke leven alleen met zichzelf bezig is, is er geen openheid op anderen, is er geen plaats voor arme medemensen, wordt Gods stem niet meer gehoord, de stille vreugde van zijn liefde niet meer gesmaakt en het verlangen om goed te zijn niet aangewakkerd. Ook gelovigen lopen dit risico dat reëel en constant aanwezig is. Velen worden er slachtoffer van en veranderen in wrokkige, ontevreden en lusteloze mensen. Dat is geen keuze voor een waardige manier van leven die vervulling geeft; het is ook niet Gods verlangen voor ons en het is niet het leven in de Geest dat ontspringt in het hart van de verrezen Christus.'

    04-05-2015 om 10:08 geschreven door Gust Adriaensen


    30-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Politieke peiling
    Partij Verkiezingen 2014 Peiling januari 2015 Peiling april 2015
    NV-A 32,4 30,0 28,3
    CD&V 18,6 17,1 15,8
    VLD 14 14,7 14
    SP-A 15,5 14,9 15,6
    PVDA 2,8 3,6 3,2
    Vlaams Belang 5,8 7,6 8,0

    Groen      8,6                 10,2        10 ,7

    30-04-2015 om 21:17 geschreven door Gust Adriaensen


    28-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe electorale kansen voor Vlaams Belang?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het gerenommeerde Instituut voor Sociaal en Politiek Opinieonderzoek (ISPO) van de Katholieke Universiteit van Leuven, heeft de resultaten bekendgemaakt van een onderzoek, uitgevoerd in 2014, omtrent de steun voor staatshervormingen in België. Daaruit blijkt dat communautaire thema's minder en minder animo wekken.

    Zeer opvallend is dat ook bij de kiezers van de N-VA, de leidende communautaire partij, de voorkeur voor een staatshervorming of een splitsing van het land, vergeleken met 2010, gedaald is van 80 naar 60 procent. Dat is des te merkwaardiger omdat de kern van de beginselverklaring en het program van N-VA, nog altijd de oprichting van een onafhankelijke republiek Vlaanderen is. In het totale plaatje is het aantal kiezers dat een splitsing van België voorstaat, vergeleken met 2010, gehalveerd, van 11,9% naar 6,4%.

    Hoe dan ook, de resultaten van dit onderzoek bieden kansen voor het Vlaams Belang om hun belabberde electorale score op te krikken. Want er blijkt uit dat minstens 20% van het N-VA-electoraat afkerig staat van de Belgische koers die N-VA vaart en dat er binnen het totale Vlaamse kiezerspubliek toch nog altijd 6,4% resoluut kiest voor een splitsing van België

    De enige partij die nog altijd compromisloos opkomt voor een onafhankelijk Vlaanderen is dus Vlaams Belang. Met een verstandige aanpak kan die partij vooral de 'communautaire, onafhankelijkheidskiezers  van N-VA', die door de partijtop in de steek zijn gelaten, voor zich winnen. En dat zal, weliswaar niet fenomenaal maar toch aanzienlijk, het electorale gewicht van het Vlaams Belang vergroten. 

    (meer info over het onderzoek op www.soc.kuleuven.be/ispodownload )

    28-04-2015 om 19:26 geschreven door Gust Adriaensen


    27-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De schande van de partijfinanciering

    De N-VA besteedt naar eigen zeggen 1 miljoen aan de zogenaamde Helfie-campagne. Naar eigen zeggen, het zal dus waarschijnlijk nog een pak meer zijn. En geen enkele wakkere journalist heeft tot nu toe een poging gedaan om de exacte kosten van die campagne te achterhalen.

    Dat een politieke partij zoveel geld kan weggooien aan een volgens velen ridicule en infantiele reclamecampagne, is alleen maar mogelijk dankzij het belastinggeld dat via het ontspoorde systeem van de partijfinanciering naar de politieke partijen stroomt.

    Het is gewoonweg onethisch dat de rechtstreekse belanghebbenden, namelijk de politieke partijen, zelf de partijfinanciering in het leven hebben geroepen en zelf hebben bepaald onder welke voorwaarden en in welke mate zijzelf een deel van het belastinggeld naar hun eigen kas kunnen versassen. Dat de omvang van de financiering met belastinggeld, wordt bepaald door de omvang van het electorale succes van een partij, is alleszins een pervers kernkenmerk van het systeem.

    Deze concrete verspilcampagne toont aan dat de betrokken partij in het geld zwemt. Dat ze wordt gevoerd door een partij die de gewone werknemers de besparingen door de strot ramt, stuit nog meer tegen de borst. Dat nu door kopstukken gezegd wordt dat zij bereid zijn na te denken over een hervorming van het financieringssysteem, is een godgeklaagd staaltje van politieke hypocrisie.

    Maar voor de burgers is het duidelijk: de financiering van de politieke partijen met belastinggeld, moet liever vandaag dan morgen, helemaal herdacht en beperkt worden. Met als uitgangspunt: respect voor de belastingbetaler, respect voor het algemeen belang.

    27-04-2015 om 08:15 geschreven door Gust Adriaensen


    26-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Roepingendag

    Paus Franciscus legt in zijn brief voor de Wereldbiddag voor Roepingen wellicht de vinger op de wonde als hij schrijft dat de cultuur waarin die priesterroepingen plaatsvinden grondig is veranderd.

    Een priesterroeping, zo schrijft de paus, is niet louter een privébeslissing.  Maar jongeren worden in hun eigen gezin noch elders in de samenleving aangespoord om dit grote avontuur met God ten dienste van de naaste aan te gaan.

    “Roepingen”, schrijft de paus, “kunnen slechts plaatsvinden in een Kerk die missionair is en die zichzelf ten dienste stelt van de armen en de noodlijdenden.” Maar dat lijkt haaks op de cultuur te staan waarin wij leven.

    “Solidariteit”, zei paus Franciscus gisteren tijdens een ontmoeting met leden van de Joannes Paulus II Stichting, “is een begrip dat steeds meer op de achtergrond dreigt te geraken, maar dat desondanks juist daardoor nog meer dan vroeger zijn profetische kracht blijft bewaren.”

    26-04-2015 om 22:26 geschreven door Gust Adriaensen


    25-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aartsbisschop Léonard over het huwelijk

    In Pastoralia van april 2015, verscheen volgende tekst van aartsbisschop Léonard over het huwelijk:

    -----------------------------------------------------------

    Trouw aan de genade van het sacrament van het huwelijk[1]

     

    In de veronderstelling dat men goed voorbereid is op de viering van het sacrament geeft deze het echtpaar echter geen magische garantie van stabiliteit. Groot is echter de levensmacht die de Heer in zijn sacrament doet stromen. In elk sacrament is er iets om van ons heiligen te maken en ons naar de volheid van ons leven te leiden. Maar die goddelijke efficiëntie werkt doorheen onze vrijheid. Als het zaad, hoe rijk ook, niet in welkome grond valt, blijft het vruchteloos. Zo is het uitstekend om kinderen te dopen en te laten vormen, maar als men later geen interesse toont voor hun begeleiding, zal de genade van de christelijke initiatie vruchteloos blijven. Communiceren aan het Lichaam van Christus is een wonderbare gave. Eén enkele communie zou voldoende zijn om van ons heiligen te maken! Op voorwaarde dat we ze met gans ons hart ontvangen. Maar als ik de hostie op mechanische wijze consumeer, zonder geloof noch liefde, is het voor niets dat de Heer zich aan mij geeft. Op gelijkaardige manier is de wijding tot priester niet voldoende om de efficiëntie te hebben die de Heer voor zijn volk verwacht. Natuurlijk, ook als ik de sacramenten zonder vuur vier, zijn ze werkzaam, maar er zal iets ontbreken dat het meest kostbaar is in de getuigenis van een priester, namelijk die liefdesvlam waardoor het priesterschap mijn leven in vuur en vlam zet.

    Zo ook voor het huwelijkssacrament. Het is heel goed om kerkelijk te trouwen nadat men zich voldoende heeft voorbereid. Maar daarna moet men de haakjes niet sluiten! De viering, hoe verzorgd ook, is geen 'verzekering tegen alle risico's'. Men moet ook leven van de ontvangen genade. Als na het huwelijk het christelijke leven stagneert, als men nooit bidt - persoonlijk noch als echtpaar -, als men nooit zijn fouten aan de barmhartigheid van God toevertrouwt in het sacrament van de verzoening, als men zich nooit meer voedt met het Lichaam van Christus, als men zich niet samen bevraagt over zijn opdracht als echtgenoten en ouders, zal de genade van het huwelijk wel aanwezig zijn maar vruchteloos blijven. Veel koppels die in de Heer gehuwd zijn, falen omdat de viering van het huwelijk niet werd gevolgd door een authentiek christelijk leven.

    De 'dienst na verkoop' ontbrak en de verwaarlozing door de klant ... Het is alsof ik een schitterende wagen kocht maar daarna nooit de moeite nam om die te onderhouden. Die zou snel in panne vallen!

    Hoeveel christenen houden het niet bij: 'Ik ben gelovig maar niet praktiserend.' Arm geloof dat zich niet voedt door een regelmatige praktijk! Je gelooft dat Jezus de Zoon van God is die in deze wereld is gekomen. Je gelooft dat in Hem jou het eeuwig leven is geboden. Je gelooft - want je beweert gelovig te zijn - dat Hij jou je partner geschonken heeft, je gelooft dat Zijn leven zich aan jou geeft in de eucharistie, je gelooft dat je Hem op elk ogenblik kunt bereiken door het gebed, je gelooft dat Hij jouw fouten vergeeft in het sacrament van de verzoening, je gelooft dat allemaal, want je beweert gelovig te zijn. En je concludeert dat het overbodig is om te praktiseren en Hem te bereiken daar waar Hij belooft heeft dat je Hem kunt vinden: 'Neem en eet, dit is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt.' Het is een grote inconsequentie. Maar hoeveel koppels gaan hieraan ten onder!

     

     

    Over de onvermijdelijke beproevingen die koppels trotseren

     

    Een cultuur van onmiddellijkheid

    Onze huidige cultuur bevat tal van positieve elementen waarover men zich moet verheugen. Maar zij heeft ook haar gebreken waarvan men zich beter bewust moet worden.

    Zo is er het verlangen naar het onmiddellijke, de verrukking over wat voortdurend verandert. De huidige cultuur leert ons amper om te volharden in de inspanning, om trouw door te gaan in de dagelijkse taak, hoe lastig die soms ook is. We leven daarentegen in een tijd waarin het onmiddellijke gevoel en spontane reacties het doen en laten van mensen bepalen. Terwijl - de ervaring leert het - de toekomst behoort aan diegenen die geduldig een situatie kunnen analyseren en die daarna, in weer en wind, zich blijven inspannen om het doel te bereiken dat men zich na rijp beraad heeft gesteld.

     

    De broosheid van het liefdesgevoel

    In de liefde gaat het in sommige opzichten ook zo. Natuurlijk is er in de kracht die ons naar de geliefde persoon stuwt een element van onberedeneerde spontaneïteit. Liefde is niet de conclusie van een redenering. Maar ware liefde dient zich ook te verheffen naar het geduld en de trouw die een volwassen persoon kenmerken. Liefde is niet enkel een voorbijgaand gevoel, het is ook een kwestie van willen, van zich willen engageren voor de ander. Op dit vlak verafgoodt een groot deel van onze cultuur het tijdelijke avontuur, de relatie zonder toekomst, waar de nood om te beminnen een goedkope uitlaatklep vindt, zonder dat het hart zich bekwaamt in de authentieke zelfgave. Hoeveel tv-series en reclames stellen de menselijke liefde niet voor als een vonk die toevallig ontspringt bij een vakantie-ontmoeting, om dan te schitteren tijdens het korte moment dat men er zonder inspanning voordeel van heeft, en vervolgens te verdwijnen voor een nieuw liefdesspel dat van even korte duur zal zijn.

    Ook al wijzen de meeste jongeren diep in zichzelf en als ze vrijuit kunnen spreken, deze mercantiele notie van de liefde af en dromen ze van een duurzame verbintenis met een partner die echt bemind wordt om zichzelf, toch zijn ze onvermijdelijk getekend door deze cultuur van onmiddellijke liefde en gemakkelijke seks. De ontspanningen die de consumptiemaatschappij hen biedt, sluiten hen op in een visie op de liefde die wel hun oppervlakkige noden bedient, maar tegelijkertijd hun diepste verlangens negeert.

     

    Leren volharden in de wil om te beminnen

    Het is begrijpelijk dat in deze context veel echtparen, nochtans ontstaan op basis van eerlijke gevoelens, nauwelijks voorbereid zijn om te volharden en te groeien in trouw aan de liefde zoals die in het dagelijkse leven beleefd wordt. De moeilijkheden om vrijwillig en geduldig door te gaan in het geven van zichzelf aan de ander, reveleren een ernstig gebrek van bij de aanvang: men heeft teveel gebouwd op het losse zand van het onmiddellijke gevoel, en onvoldoende op de stevige rots van de wil die de ander heeft leren kennen en die zich van ganser harte aan de ander wil geven.

    Bij het eerste stootje wordt men danig door elkaar geschud. Botsingen zijn echter onvermijdelijk eenmaal men zich in een leven samen heeft geëngageerd. Er bestaan geen 'proefhuwelijken' die blijven duren. Zelfs het samenwonen toont niet altijd de ernst van het leven; in principe kan elke partij zich nog terugtrekken en elders zijn kans wagen. De betekenis verandert helemaal wanneer men zich in een publieke verbintenis resoluut verbonden heeft tot een gemeenschappelijk leven. Dan begint de beproeving van de duurzaamheid en de trouw. Die beproeving zal een mooie vrucht van authentieke liefde dragen als men ze doorstaat in wederzijdse trouw aan de zelfgave aan de ander. Maar het blijft niettemin een beproeving. Als men niet goed voorbereid is op die volhardende inspanning, op dat engagement op lange termijn, zal de beproeving - vooral ze herhaaldelijk opduikt - snel onoverkomelijk lijken.

    Hoeveel jonge koppels, die nochtans oprecht van elkaar houden, spreken bij de eerste tegenwind niet over een scheiding of zelfs een echtscheiding? Zij worden daar trouwens toe aangemoedigd door een burgerlijke wetgeving die 'onthuwt' met een lichtzinnigheid die het gemak waarmee de mediacultuur aanzet tot relaties zonder toekomst weerspiegelt. Gelukkig zijn de koppels die hun eerste liefdesbeproevingen kunnen toevertrouwen aan hun ouders of aan echtparen met al enige ervaring. Die weten dat hun liefde al tal van stormen heeft doorstaan. Zij hebben in moeilijke momenten geleerd om die te trotseren. Ondersteund door hun vroegere opvoeding hebben zij ervaren dat alle botsingen hun liefde juist versterkt hebben en dat de even talrijke herstellingen hun vreugde in het samenzijn hebben doen groeien.

     

    Een kostbare hulp

    Ik had het over de hulp die jonge echtparen die ten prooi vallen aan hun eerste crisis, soms kunnen vinden - maar helaas niet altijd - bij hun ouders of bij bevriende en ervaren koppels. Maar het zou goed zijn om de waaier van mogelijke hulp te verbreden. Voor sommigen zal de deelname aan een gezinsgroep positief zijn. Anderen kunnen beroep doen op de expertise van een huwelijksconsulent of een deskundig psycholoog. Een priester of een diaken waarin men ten volle vertrouwen heeft, kan eveneens kostbare inzichten brengen.

    Maar van onschatbare waarde voor allen - ongeacht de sociale of culturele tradities van de betrokken echtparen - zijn de openheid van hart voor God en het vertrouwvol contact met broeders en zusters in het geloof.

    Jullie gaan als echtpaar doorheen een stormachtige periode? Schakel Diegene in die jullie verenigd en aan elkaar gegeven heeft! Vertrouw je gekwetst hart toe aan een hart dat groter en meer gekwetst is dan het jouwe, het Hart van Christus, het menselijk Hart van God zelf. Wees niet bang! De Heilige Geest is daar die in u bidt. De barmhartigheid van God is er niet voor de mensen zonder problemen, maar voor u. En de eucharistie is niet uitgevonden voor de engelen, maar voor onze zielen en onze menselijke lichamen.

    Misschien voel je de nood om dat geloof in God en Jezus in een meer broederlijke sfeer te beleven? Kijk of er in je parochie of je streek geen gebedsgroep bestaat waar je hartelijk zal ontvangen worden met je angsten en je twijfels. In onze contreien zijn ook plaatsen waar in een klimaat van authentiek geloof broederlijk geluisterd wordt: Paray-le-Monial, Lisieux, Lourdes, Beauraing, Banneux, Koekelberg enzovoort. Ik ben persoonlijk getuige geweest van grote genades die echtparen op de rand van een breuk er ontvingen. Iedereen is er welkom. Van de meeste eenvoudige beroepen tot de meest prestigieuze. Mensen die gemakkelijk tot spreken komen en zij die moeite hebben om zich te uiten. Men komt er tot ontdooiing! Ondersteund door broeders en zusters durft men er geloven in de strikte waarheid, te weten dat de Heer mij bemint, dat Hij hartstochtelijk begaan is met ons koppel, dat Hij met ons is in

    de beproeving om er een crisis van groei van te maken. En vooral leert men er om vergeven te worden en te vergeven. Dat is misschien de grootste genade van een christelijk leven dat in een sfeer van broederlijkheid beleefd wordt.

     

    De onvervangbare genade van de liefde

    Ik zeg het ernstig: veel mensen sterven door gebrek aan barmhartigheid. En veel echtparen bezwijken bij gebrek aan vergeving.

    Men stapelt rancune op rancune, verbittering op verbittering. Het gezwel groeit en wordt nooit echt doorprikt. Wat een groot geluk om zijn hart eens in een groter hart te kunnen uitstorten, om al dit vuil te kunnen lozen in de heldere oceaan van barmhartigheid. We zijn narren geworden. We leven alsof we zonder de vergiffenis van God zouden kunnen. Hij is de bron die blijft stromen, altijd beschikbaar. En daarnaast sterven wij, in onze kortzichtige eigenwaan, van dorst en klagen we dat onze liefde opdroogt ... Het is een gelukkig uur van genade, wanneer ter gelegenheid van een bedevaart, van een gebedsontmoeting of van een eenvoudige boeteviering in de parochie (op voorwaarde dat er zoals het hoort ruimte is voor persoonlijke belijdenis en vergiffenis) het hart van steen uiteindelijk breekt, dikwijls met tranen. Die genade is ten diepste persoonlijk, maar vloeit onmiddellijk terug naar het koppel, want het is door vergeven te worden dat men leert te vergeven; het is door te proeven van het goddelijke geduld dat men zelf het geduld van de liefde binnentreedt.

    Zeg dus niet te snel: 'Onze liefde is naar de vaantjes, ons echtpaar is kapot.' Steun op de gave van God. Hij is in staat om u te redden. En laat u helpen door allen die u met inzicht, raad en daad kunnen bijstaan. En leer vooral opnieuw de kracht van de verkregen en gedeelde liefde. Geloof me: in ons vertrouwen op de genade van het sacrament dat man en vrouw in God verbindt, zijn we veel te terughoudend. Wij durven te weinig beroep doen op de goddelijke Voorzienigheid en op de steun van onze broeders in het geloof. Laat ons weer leren om samen doorheen de beproevingen te gaan! En alles wat we dan zullen 'geleerd hebben, zal ook vruchtbaar zijn in de vredevolle momenten. Want de echtelijke liefde bestaat niet alleen uit moeilijke momenten, God zij dank! Het is ook in uren van harmonie dat echtparen groeien, op een positieve manier, dankzij vriendelijke dialoog, gezamenlijk gebed en het delen van verantwoordelijkheden.

    In het volgende nummer van Pastoralia zal ik nogmaals stilstaan bij de moeilijkheden waar sommige echtparen niet uit geraken. Wat zijn de gevolgen ervan en welke wegen zijn er nog voorbij deze impasses?

     

    + André-Jozef Léonard

    Aartsbisschop van Mechelen-Brussel

    [1] Uit: Pastoralia nr 4, april 2015

    25-04-2015 om 17:48 geschreven door Gust Adriaensen


    24-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee maten en twee gewichten

    Met nauwelijks verholen leedvermaak en in grote opmaak melden enkele kranten, waaronder de zelfverklaarde kwaliteitskrant De Standaard, dat aartsbisschop Léonard door een burgerlijke rechtbank in beroep veroordeeld is tot het betalen van een boete van 10.000 euro. Waarom? Omdat hij volgens de rechter onvoldoende maatregelen genomen had ten aanzien van een priester die een aantal jaren geleden in een verjaarde zaak van pedofilie eveneens in een burgerlijke rechtszaak reeds veroordeeld werd tot het betalen van een boete van 35.000 euro aan het slachtoffer.

     Als de uitspraak met betrekking tot de aartsbisschop beschouwd wordt als een terecht vonnis, dan zouden er honderden, wellicht duizenden verantwoordelijken van organisaties, instellingen, inclusief de rechterlijke en politieke instellingen, veroordeeld kunnen worden.

    Doen alsof misbruik en het toedekken ervan, een exclusief kenmerk van het kerkinstituut is, is de realiteit niet willen zien. Ministers, burgemeesters, gouverneurs, directeurs, de bazen van sport- en jeugdverenigingen, CEO's, ...noem maar op: als iemand van hun personeelsleden of ondergeschikten, misschien in een ver verleden, zich schuldig gemaakt heeft aan misbruik, kunnen/moeten ook zij voor de rechtbank gedaagd worden en veroordeeld.

    Maar het animo van rechterlijke instanties, politiediensten, de media en ja, ook de eventuele slachtoffers, om ijverig op zoek te gaan naar of klacht in te dienen tegen misbruikplegers in die sectoren, is zo goed als onbestaande. Het instituut Kerk en kerkelijke gezagsdragers blijken blijken geliefdere doelwitten te zijn.

    Met  twee maten en twee gewichten meten en selectieve verontwaardiging, men is daar met betrekking tot het kerkinstituut, al jaren mee bezig.

    24-04-2015 om 19:11 geschreven door Gust Adriaensen


    23-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Roepingenzondag

    De prelaat en de abdijgemeenschap van Postel nodigen iedereen van harte uit deel te nemen aan de bijzondere gebedsdienst in de abdijkerk op zondag 26 april om 15 uur.

    Samen wordt er gebeden voor nieuwe roepingen tot het priester- en kloosterleven, in het bijzonder voor de abdijgemeenschap van Postel.

    Na de gebedsdienst is iedereen welkom in de parochiezaal (de oude brouwerij) voor een gezellige ontmoeting met de leden van de abdijgemeenschap. De koffie en de thee zullen klaar staan!

    ----------------------------

    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De norbertijnen van Postel verspreiden ter gelegenheid van het Jaar van het Godgewijde leven, volgende tekst:

    Geboeid door Jezus, de Verlosser,
    en zijn Evangelie,
    volgzaam aan de Heilige Geest,
    zoals Jezus' moeder Maria,
    zetten wij ons in
    voor de komst van het Rijk Gods,
    naar het voorbeeld
    van de heilige Norbertus:
    edelmoedig, vreugdevol en eensgezind,
    vanuit de Eucharistie,
    als trouwe zonen van de Kerk,
    door ons bidden en werken,
    door ons leven met elkaar,
    dag in dag uit.

    Dat is onze roeping
    en misschien ook de uwe...

    Heilige Norbertus, bid voor ons.

    23-04-2015 om 20:15 geschreven door Gust Adriaensen


    22-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Helfie of Haltie ?

    De handen van meer dan een miljoen belastinggeld

    en

    De handen momenteel zonder belastinggeld





    22-04-2015 om 09:42 geschreven door Gust Adriaensen


    20-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Europese schande

    Duizenden vluchtelingen uit Afrika, die verdrinken in de Middellandse Zee, het heeft tot nu toe de EU er niet toe bewogen efficiënt en grootschalig hulp te bieden. De Unie laat kinderen, mannen, vrouwen schandelijk kreperen en laat Italië in de steek.

    Ongetwijfeld speelt daarbij de weerstand van heel wat politici om nog meer vluchtelingen binnen de Europese wallen binnen te laten. Om het cru te zeggen: een verzopen vluchteling is een arme luis minder in ons welvarende Westen.

    De reactie van staatssecretaris voor migratie Francken in het tv-journaal van 19 april was in dat opzicht typerend. En ontluisterend.

    Francken vroeg zich 'bekommerd' af of reddingsacties dichter bij de kust van Libië wel verantwoord waren. Want dat zou een pervers effect kunnen hebben. Dergelijke acties zouden de mensensmokkelaars ertoe aanzetten nog meer radeloze vluchtelingen in nog slechtere omstandigheden op gammele boten de zee op te sturen.

    Dergelijke uitspraak wekt de indruk dat Francken niet staat te springen om massale en efficiënte hulp te bieden. Van een staatssecretaris van een 'humaan' land verwacht je geen doorzichtig, 'pervers' alibi om niet te helpen, maar wel duidelijke plannen en engagement om een halt toe te roepen aan het laten/doen verzuipen van machteloze, uitgebuite mensen.  

    20-04-2015 om 07:43 geschreven door Gust Adriaensen


    19-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Jaar van het Godgewijde leven

    Het Jaar van het Godgewijde Leven, uitgeroepen door paus Franciscus, begon op 30 november 2014 en zal eindigen op 2 februari 2016.

    De paus heeft op 21 november 2014 een uitgebreide brief over dat speciale jaar gepubliceerd. Die is ondertussen in brochurevorm verschenen. In het laatste nummer van Molenijzer, het contactblad van de norbertijnenabdij van Postel, brengt abt Fr. Testaert een samenvatting van die brief.

    In het eerste deel van zijn brief geeft de paus drie doelstellingen aan voor het Jaar van het Godgewijde Leven: dankbaar terugblikken op het verleden, het heden met passie beleven en de toekomst hoopvol omarmen.

    Wat de paus verwacht van 'dit jaar van genade voor het godgewijde leven', vind je in het tweede deel van de brief.

    Paus Franciscus verwacht

    1. dat wij vreugdevol zijn

    2. dat wij 'als profeten getuigen hoe Jezus op aarde geleefd heeft'

    3. dat 'de spiritualiteit van de communio realiteit mag worden'

    4. dat wij niet met onszelf bezig zouden zijn

    5. dat wij ons afvragen wat God en de mensheid van ons vragen

    In het derde deel richt de paus zich tot de leken die delen in de idealen, in de geest en in de zending van de religieuze instituten en tot het hele christenvolk. De leken wil hij aanmoedigen dit 'Jaar van het Godgewijde Leven' te beleven 'als een genade die jullie bewust kan maken van de genade die jullie ontvangen hebben'. 

    19-04-2015 om 11:55 geschreven door Gust Adriaensen


    18-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De baron en de oogkleppen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het komt wel vaker voor bij mensen die een klassieke universitaire opleiding hebben genoten en later carrière maken in het bedrijfsleven: alles zien in functie van de economie.

    Wat baron Stouthuysen, de vroegere grote baas van Jansen Pharmaceutica, in De Standaard van 16 april over de universiteit schrijft, is daarvan een perfecte illustratie.

    De universiteit mag volgens hem geen geografische vestiging meer zijn. De studenten kunnen zonder in aula's lessen te volgen, zonder zich te verplaatsen naar of te logeren in universiteitssteden, zich de nodige kennis en vaardigheden eigen maken met behulp van al de beschikbare technologische middelen. Dergelijke 'universiteit' zou de efficiëntie enorm verhogen, aldus Stouthuysen.

    Stouthuysen, die zich in het verleden meermaals liet opmerken als een ruimdenkende humanist, lijdt in dit artikel aan een betreurenswaardige bewustzijnsvernauwing. Hij laat zich, als 86-jarige nota bene, vangen in de fuik van een alles overheersende economische opvatting van de universiteit.

    De universiteit die Stouthuysen voor ogen staat, is m.i. geen universiteit meer, eerder een antihumaan systeem dat helemaal in functie staat van een bepaalde, in casu, kapitalistische economie, gericht op productie, consumptie, materiële efficiëntie en winstbejag. Een hoogtechnologische kennisoverdrachtmachine.

    Baron Stouthuysen wil de student  reduceren tot een op zichzelf teruggeworpen wezen, omringd door de producten van de technologische ontwikkeling, producten die hem op zo kort mogelijke tijd moeten klaar stomen om zo efficiënt mogelijk zijn ding te doen in een economisch proces.

    In wat Stouthuysen schrijft is er geen plaats meer voor een universiteit. En bestaan er ook geen studenten meer.

    18-04-2015 om 07:56 geschreven door Gust Adriaensen


    17-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Baron Stouthuysen

    Stouthuysen in De Standaard: 'De universiteit als onderwijsinstelling is op sterven na dood.'

    Lijfspreuk van Stouthuysen: 'Alles is relatief.'

    Bedenking: Baron Stouthuysen zou zich, indachtig zijn lijfspreuk, moeten hoeden voor absolute uitspraken.

    17-04-2015 om 22:45 geschreven door Gust Adriaensen


    16-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Salarisverschil


    Een jonge rekkenvuller van Albert Heyn confronteerde tijdens een aandeelhoudersvergadering, Dick Boer, de baas van Ahold, de moederholding van Albert ,met het verschil tussen zijn eigen jeugdloon en het riante salaris van de CEO.

    "U verdiende in 2013 zo'n 3,7 miljoen euro. Dat is 1.600 euro per uur. Ik verdien 5,96 euro per uur, iets meer dan het minimale jeugdloon en zestig procent van het minimumloon voor volwassenen", zei de rekkenvuller kalm.

    "Om uw salaris van één jaar te evenaren, moet ik 299 jaar fulltime werken. "

    Boer gr/l imlachte als een boer die kiespijn heeft, en zei zuinigjes dat dergelijke uitspraken niet thuishoren in een aandeelhoudersvergadering maar wel in CAO-onderhandelingen.

    Het zal wel. Maar hopelijk krijgt Boer wel barstende hoofdpijn van het prakkeseren over die terechte opmerkingen.

    16-04-2015 om 13:58 geschreven door Gust Adriaensen


    15-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Natuur en poëzie in het Prinsenpark

    Natuur en poëzie in het Prinsenpark

    Wijd open is de poort.
    Ontsluit je geest, je hart.
    Wolken onder hoog blauw
    drijven bij je binnen.
    Bomen spreken je aan
    in hun menigvuldige gedaanten.
    Een zacht ruisen
    van varens en grassen
    begeleidt je stappen.
    Vogelzang weerklinkt
    vanuit de struiken.
    Plots geritsel
    en dan stilte.
    In het blarentapijt
    zie je het leger van een ree.
    Rimpeling en spiegeling
    is het water van de beek.
    Wandel met al je zintuigen
    ten einde toe
    en zeg tegen Tatanga Mani,
    de wijze:
    ”Ik heb geluisterd.
    Overal vernam ik gefluister.
    Over het weer.
    Over de dieren.
    Over de Grote Geest.”


    ... De Indiaan Tatanga Mani zegt o.m.:”Weet jij dat bomen praten?Ja, zij praten, zij praten met elkaar.Ze praten ook tegen jou als je luistert.Maar blanke mensen luisteren niet.Ze hebben het nooit de moeite waard gevondenom naar ons Indianen te luisteren.Ik zelf heb veel van bomen geleerd:soms iets over het weer, soms iets over dierenen soms iets over de Grote Geest." ...

    15-04-2015 om 22:30 geschreven door Gust Adriaensen


    14-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Religie

    Uit een grootschalig onderzoek van Gallup blijkt dat jongeren onder de 34 jaar én mensen met een hogere opleiding  religieuzer zijn.

    14-04-2015 om 18:29 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië ... en in Postel

    IX/14

    Maandag 13 april 2015

    Pasen 2015

    Met ons klein groepje (zeven zusters en drie ‘broeders’) hebben we zo intens mogelijk de diensten van de Goede Week gezongen. Vanuit de oorlogen in het Midden Oosten en elders was het vooral een verdieping van het besef dat de kruisdood van Jezus werkelijk het centrum van onze mensengeschiedenis is. In zijn kruisdood heeft Hij de ontelbare onschuldig vervolgde, ontheemde, gemartelde en vermoorde mannen, vrouwen en kinderen nieuw leven geschonken.Op Palmzondag kwam abouna Georges, zodat we nog eens een uitgebreide byzantijnse dienst met palmprocessie hebben gehouden. Olijventakken waren er genoeg.

    Tijdens de eerste dagen van de Goede Week was er nog wat tijd voor enkele lessen theologie en voor wat werk in de tuin. Er groeit een massa spinazie die elke dag uitgedund kan worden. Verschillende soorten tomatenplantes worden in afzonderlijke bakken uitgeplant. Granaatappelboompjes worden geplant en de grote bomen krijgen al regelmatig water. Gelukkig hebben we verschillende keren een fikse regenbui gekregen. Gans het terrein met de duizenden vruchtbomen kleurt groen van het gras en onkruid dat gretig door de schapen wordt gegeten. Binnen en buiten wordt er gepoetst en opgeruimd.

    Het “Triduum Sacrum” hebben we ook in de kleine crypte doorgebracht. Op Witte Donderdag, nadat we de lange middaggebeden hadden verricht, werden we nogmaals verrast met onverwacht bezoek. De bisschop met moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel waren plots in ons midden. Ineens was er weer een feeststemming. Ze hadden ook een Fransman bij, een jongen die in Libanon politieke wetenschappen studeert maar zich voorbereid op het doopsel. Hij is erg rationeel opgevoed en zonder enige religieuze vorming. Toch voelde hij zich meteen thuis en heeft ook alle diensten meegedaan. De Witte Donderdagviering van de Latijnse liturgie werd gevierd om 18.00 u en duurde twee uur. Daarna hadden we goede maaltijd. Om half tien werden de zogenaamde 12 evangelieën gelezen. Het zijn gebeden en gezangen, afgewisseld met zowat heel het passieverhaal van de vier evangelies, verdeeld over twaalf lezingen. Ook deze dienst duurde ruim twee uur, tot middernacht. Daarna was er nog vrije aanbidding.

    Op Goede Vrijdag worden de “koninlijke uren” gebeden om 10.00 u, die twee uren duren. Om 15.00 u volgen dan de dienst rond de kruisiging, kruisafneming en graflegging. Dit wordt in de byzantijnse liturgie heel intens gevierd en uitgebeeld. Dit duurde tot na acht uur ‘s avonds. Het is wel een dienst waar tussendoor ook de moslimvluchtelingen graag aan deelnemen. Bij de begrafenis hoort een processie met bloemen die later op “de lijkwade met de afbeelding van Jezus” gelegd wordt. Ook wordt overvloedig parfum gebruikt.

    Op Stille zaterdag hadden we in de namiddag een byzantijnse liturgie voorzien maar abouna Georges liet weten dat hij helaas toch niet kon komen. Zo was het dan echt een stille zaterdag tot ’s avonds half elf met de avondwake als een mengeling van byzantijnse vespers en Latijnse paasnachtviering. Vrijwilligers en vluchtelingen waren daarbij extra aanwezig. Zij verzorgden trouwens mee de vele lezingen. We begonnen in de crypte en daarna volgde buiten op de koer de wijding van het vuur en het ontstekern van de paaskaars. Bij de processie naar de kerk volgde een lange Arabische zang met daarna de lofzang op de Paaskaars (exultet). Hierna de vijftien, soms heel lange lezingen van de byzantijnse vesperdienst die voor een deel overeenkomen met de lezingen van de Latijnse paaswake. Verder was het ongeveer de Latijnse dienst, die eindigde om twee uur in de morgen. Zoals na de kerstnacht is het hier echter de gewoonte om ook na de paaswake uitbundig liederen te zingen. En dat gebeurde nu met nog meer enthoesiasme in aanwezigheid van moeder Agnes-Mariam en zr Carmel. Uit volle borst werden nog ruim een uur lang dansend en springend paasliederen gezongen uit verschillende landen en talen. Ondertussen werd een tas thee geserveerd. Om drie uur gingen we slapen.

    Op paaszondag kwam abouna Georges voor de paasdienst met de lange voorbereiding, de zogenaamde “aanval”. Driemaal wordt op de gesloten kerkdeur geslagen met het kruis. Van binnenuit komt de stem (van de duivel) die vraagt wie die Koning is. Uiteindelijk gaat de deur open. Iedereen is in het wit of heeft een wit kleed of gewaad. Deze dienst duurde van 12.00 u tot 15.00 u. Dan moesten we vlug gaan eten want om 17.00 kwam de bisschop voor de inkleding van zr. Esperanza uit Venezuela, wat hier het kleine “schème angélique” heet. Daarna hielden we de vespers met de lezing van de verschijning van Jezus aan de apostelen, die Hij de wereld inzendt. Het wordt in vijftien talen gelezen om de universaliteit van de verspreiding van het evangelie te verbeelden. Dat duurde tot 19.00 u. En zo was het liturgisch gedeelte voltooid.

    Paaszondagavond gebruiken we om eens gezellig samen te zijn. Zoals naar gewoonte wordt voor ieder een schrifttekst gelezen. Men mag kiezen uit het oude of het nieuwe Testament en dan wordt de bijbel open geslagen. Dit lokt vurige gesprekken uit, die tot in de vroege uurtjes duren. Vooral de ernst van de “eindtijd” en de noodzaak om zich zonder compromis voor te bereiden op de wederkomst van Jezus komen uitvoerig aan bod.

    Maandag morgen is de tijd van het vertrek voor moeder AM en zr Carmel weer gekomen. Ook Valeriaan, de Franse student in Libanon rijdt mee. Er volgen nog lange gesprekken met de afzonderlijke zusters en fraters en uiteindelijk zijn ze om half drie vertrokken, oppgehaald door een Libanees die afkomstig is uit Ma’aloula en vertelt dat de meerderheid van de gezinnen in Ma’aloula al is teruggekeerd. De eucharistie wordt ’s avonds gevierd.

    Dinsdag zingen we de Lauden van Pasen op de middag, voor de eucharistie. ’s Avonds kijken we naar de nieuwe film van Tolkien. Vroeger zagen we van hem al The Lord of the Rings. Nu is het “the Hobbit, de oorlog van de vijf legers”, die de fraters tussendoor toch van het internet hebben kunnen plukken. Het is apocalyptische stijl waarin de christelijke waarden helemaal verwerkt zijn.

    Langs Libanon naar Zaventem

    Uiteindelijk vertrek ik voor enkele weken vakantie naar België. Om half zes brengt een vriend mij samen met drie anderen van Damascus naar Libanon. De stadsdelen waar we door rijden zien er allemaal heel gewoon uit. Er zijn wel verschillende controleposten vooraleer we Damascus kunnen verlaten maar het gaat vlot. Aan de grens met Libanon begonnen de problemen. Mijn paspoort was nog tien dagen geldig, ruim lang genoeg zou ik denken. Voor de Libanezen moet een paspoort echter nog een maand geldig zijn. Kortom, ik moest van zowat acht uur tot 13.30 u blijven wachten want ze moesten naar Beiroet bellen en ook mijn vliegtuigtichet hebben. Zr. Carmel stuurde per fax mijn ticket. En om 13.30 u werd ik opgehaald door een vriendelijke onbekende die mij een km verder afleverde aan een andere vriendelijke onbekende die mij naar een parking in Beiroet bracht en daar kwam zr. Carmel mij halen. De laatste chauffeur was een Libaneze moslim maar heel open. Hij toonde mij een een medaille van de grote heilige Rafka die hier in Libanon fle vereerd wordt. Hij kon maar niet begrijpen wat ik in Syrië kwam doen nu er zoveel problemen en terroristen zijn. Hij zal wel niet de enige zijn. Het weerzien van met moeder Agnes-Mariam en zr Carmel was uiteraard weer heel hartelijk. Vandaar naar de vlieghaven van Beiroet. Uiteindelijk ben ik veilig in Zaventem geland en zal enkele weken hier blijven

    In de abdijgemeenschap van Postel-Mol, waartoe ik behoor, mag ik op donderdag 23 april mijn gouden priesterjubileum vieren in de eucharistieviering van 11.00 u in de abdijkerk.

    14-04-2015 om 08:10 geschreven door Gust Adriaensen


    13-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Günter Grass overleden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Duitse Nobelprijswinnaar voor literatuur, Günter Grass,  is op 87-jarige leeftijd overleden.

    Uit 'Der Butt'

    Gestillt

    Die Brust meiner Mutter war gross und weiss.
    Den Zitzen anliegen.
    Schmarotzen, bevor sie Flasche und Nuckel wird.
    Mit Stottern, Komplexen drohen,
    wenn sie versagt werden sollte.
    Nicht nur quengeln.

    Klare Fleischbrühe lässt die Milch einschliessen
    oder Sud aus Dorschköpfen trüb gekocht,
    bis Fischaugen blind
    ungefähr Richtung Glück rollen.

    Männer nähren nicht.
    Männer schielen heimwärts, wenn Kühe
    mit schwerem Eurer die Strasse
    und den Berufsverkehr sperren.
    Männer traumen die dritte Brust.
    Männer neiden dem Säugling
    und immer fehlt ihnen.

    Unsere bärtigen Brustkinder,
    die uns steuerpflichtig versorgen,
    schmatzen in Pausen zwischen Terminen,
    an Zigaretten gelehnt.

    Ab vierzig sollten alle Männer wieder gesäugt werden:
    öffentlicht und gegen Gebühr,
    bis sie ohne Wunsch satt sind und nicht mehr weinen,
    auf de Klo weinen müssen: allein. 

    13-04-2015 om 14:12 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moed en rechtlijnigheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dat de paus de barbaarse uitroeiing door Turkije van 1,5 miljoen Armeense christenen in 1915-1916, een 'genocide' noemt,  toont aan dat hij een consequente en moedige man is.

    Consequent omdat Vaticaanstad, naast heel wat andere landen, de Armeense genocide heeft erkend. Het is dan ook maar normaal dat de regeringsleider, het woord 'genocide' in de mond neemt. Moedig omdat de paus en het Vaticaan ook wel de hevige reacties van Turkije verwacht zullen hebben.

    Maar tussen het officieel erkennen van de Armeense genocide en het uitspreken van het woord 'genocide' door de regeringsleider, gaapt er vaak een afgrond. Ik zie Michel nog niet zo vlug hetzelfde doen, ook al heeft België de genocide erkend.

    Overigens valt het op hoe de Belgische media zich op de vlakte houden en eerder wijzen op het 'tegen de schenen van de Turken' schoppen, dan op de moed en de rechtlijnigheid van de paus.

    De Vlaamse kranten en tijdschriften demonstreren vaak alleen maar moed wanneer ze de Kerk en de geestelijkheid, vooral te onpas,  over de hekel kunnen halen.

    13-04-2015 om 10:35 geschreven door Gust Adriaensen


    12-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paus Franciscus windt er geen doekjes om
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Paus Franciscus zei tijdens een viering in de Sint-Pieters het volgende:

    'Afgelopen eeuw hebben we drie grote tragedies zonder voorgaande gekend. De eerste, die wordt beschouwd als 'de eerste genocide van de twintigste eeuw' trof het Armeense volk, de eerste christelijke natie. '

    'De twee andere zijn die gepleegd door het nazisme en het stalinisme, en meer recent de uitroeiingen in Cambodja, Rwanda, Burundi en Bosnië.'

         

    12-04-2015 om 16:22 geschreven door Gust Adriaensen


    11-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Is Rik Torfs een leugenaar?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Is Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een leugenaar?

    Volgens Philippe Mettens, ex-voorzitter van Belspo en dus jarenlang de topambtenaar van het Wetenschapsbeleid, is Torfs dat zonder twijfel. En als wetenschapper staaft hij die bewering aan de hand van moeilijk weerlegbare cijfers.

    Mettens reageert daarmee op de beweringen van Torfs in Terzake van dinsdag 7 april, aflevering 66,(http://www.canvas.be/programmas/terzake/).

    Wat er ook van zij, het volstaat om het interview met Torfs in Terzake, eens opnieuw te beluisteren om te concluderen dat de rector zich niet van zijn fraaiste en verstandigste kant liet horen.

    Torfs maakte minstens twee kapitale fouten. Het was dom zich te lenen tot het interview, terwijl de bevoegde staatssecretaris Sleurs, geweigerd had en de geviseerde ambtenaar Mettens niet was gevraagd. Torfs werd dan ook willens nillens een verdediger van Sleurs' politieke beleid en niet onterecht kon Mettens hem dan ook 'veeleer de buikspreekpop van Elke Sleurs' noemen, 'dan de rector van de KU Leuven'.

    Ten tweede liet Rik Torfs zich duidelijk meeslepen door zijn aversie voor de instelling waarvan Mettens de baas is. Dat leidde tot een ongenuanceerd en ironisch requisitoir, dat zonder moeite kon gepercipieerd worden als een politieke en persoonlijke afrekening. Dat was verre van fraai en vervulde me, gaandeweg het gesprek, met plaatsvervangende gêne.

    Nee, Rik Torfs, de rector magnificus van de Katholieke Universiteit van Leuven, maakte op dinsdag 7 april, geen goede beurt.

    11-04-2015 om 14:44 geschreven door Gust Adriaensen


    10-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wilfried Duyver overleden

    Op 7 april 2015 overleed Wilfried Duyver op 85-jarige leeftijd.

    Bij vele mensen uit de onderwijswereld moet de naam Duyver toch wel een belletje doen rinkelen. De gewezen secretaris-generaal van het Nationaal Verbond van het Katholiek Middelbaar Onderwijs, moest de vernieuwing van het secundair onderwijs, het VSO, in de jaren 70 en 80 in goede banen leiden.

    In vele scholen kwam hij de technische en structurele aspecten van de onderwijsvernieuwing toelichten. Hij deed dat vaak in gezelschap van professor De Keyser, zowat de filosoof van het VSO.

    Duyver en De Keyser geloofden in het VSO, dat beter tegemoet zou komen aan een sociaaldemocratische, participerende maatschappijopvatting, in tegenstelling tot de traditionele secundaire onderwijsstructuur, die een liberale, kapitalistische, elitaire maatschappijvisie zou weerspiegelen en versterken.

    Zij moesten opboksen tegen een sterk conservatisme buiten en vooral binnen het onderwijs, dat alles bij het oude wilde laten.

    Het VSO zou dan ook geen lang leven beschoren zijn.

    10-04-2015 om 13:15 geschreven door Gust Adriaensen


    08-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De avonddienst in de abdij van Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is telkens een deugddoende, rustgevende, verrijkende ervaring: de avonddienst in de Postelse norbertijnenabdij.

    De wandeling over het grote binnenplein, langs de abdijgebouwen naar het romaanse kerkje, brengt je reeds tot verstilling, bezinning.

    De halfduistere kerkruimte, stipt 18 uur de intrede der kanunniken, het discrete orgelspel, het heerlijke psalmodiëren, de afwisseling van voorzanger en confraters, de lezing, de stilte: dat alles schept een unieke sfeer, zorgt voor een intense esthetische en religieuze ervaring.

    En als dan in het gebed voor de overledenen, confraters vermeld worden, die 5,6,7 eeuwen geleden in de Postelse abdij stierven, voel je je ook als leek verbonden met de eeuwenlange, rijke en spirituele geschiedenis van deze Kempense abdij.

    Ook voor een niet-gelovige of niet-kerkelijke bezoeker, die openstaat voor de schoonheid van muziek, tekst en rituelen, is het bijwonen van deze avonddienst, die een half uurtje duurt, een echte aanrader.

    08-04-2015 om 12:05 geschreven door Gust Adriaensen


    07-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een prachtig cadeautje voor je kinderen of kleinkinderen!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is paasvakantie. Trakteer je kinderen of kleinkinderen én jezelf op een prachtige namiddag! En bovendien spotgoedkoop!!

    Op zondag 12 april om 15 uur brengen de KISI-kids een meeslepende en wervelende musical 'Lily en de ongelofelijke come-back', waarin geloof, hoop en liefde de centrale thema's zijn.

    De voorstelling heeft plaats in het parochiecentrum van Witgoor-Dessel, vlak bij de kerk van Witgoor.

    Bestel vlug je kaarten bij Josee Lurinckx, Kerkstraat 43 Witgoor, tel. 014 37 84 06 of via www.kisi-kids.be. Op die site kan u ook kennismaken met KISI-kids. Ook aan de kassa zijn uiteraard kaarten te verkrijgen.

    Toegangsprijzen:

    -kinderen :-6 jaar: gratis

    -kinderen :7-12 jaar: 5 euro

    -jongeren + 13 jaar en volwassenen: 8 euro

    De voorstelling van 12 april is een organisatie van de parochiefederatie DESSEL-RETIE-POSTEL.

    07-04-2015 om 09:06 geschreven door Gust Adriaensen


    06-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolging christenen

    Kardinaal Koch:

    "Het christendom is vandaag de meest vervolgde godsdienst. 80% van de mensen die om hun geloof worden vervolgd zijn christenen. Vandaag zijn er meer vervolgde christenen dan in de eerste eeuwen van het christendom."

    06-04-2015 om 19:49 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dirk Draulans over zelfdoding en euthanasie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onder de titel 'Het stigma dat op zelfdoding gekleefd wordt, werkt verstikkend'  wijdt Dirk Draulans in Knack een artikel aan zelfdoding en ook euthanasie.

    Er is weinig consistentie te vinden in Draulans’ exposé. Het is een brokkelig samenraapsel van bekende opvattingen en stellingnames omtrent zelfdoding en euthanasie gecombineerd met een sneer links en een uithaal rechts. De inleiding:'We kunnen niet zelf beslissen of we geboren willen worden, laat staan in welke omstandigheden, dus waarom zouden we dan niet zelf mogen beslissen dat het niet langer hoeft?',    is een tenenkrullende aanfluiting van de logica. Hoewel Dirk Draulans uit een katholiek Kempens nest komt en een christelijke opvoeding genoot, getuigt zijn verwijzing naar ‘de christelijke kant van onze maatschappij’, van weinig kennis.

    Ik vermoed dat Draulans een pleidooi wil houden voor een absoluut zelfbeschikkingsrecht, dat ook?, vooral?, zou gelden voor zelfdoding, euthanasie…Het verabsoluteren van dat zelfbeschikkingsrecht houdt niet alleen een banalisering van leven en dood in, en van in concreto de onvoorstelbaar grote impact van zelfdoding op familie en vrienden, maar de promotoren ervan weten ook dat het zelfbeschikkingsrecht in de realiteit van ons persoonlijk en maatschappelijk leven nooit volledig is.

    Wat erger is, zij accepteren een sterke inperking van dat ‘zelfbeschikkingsrecht’ binnen ons politiek-economisch systeem –ons daarnaar schikken wordt dan beschouwd als een burgerdeugd-, maar zwaaien met het ‘zelfbeschikkingsrecht’ als het gaat om leven of dood. Dirk Draulans blijkt in dit artikel in hetzelfde bedje ziek te zijn.

    De bioloog Dirk Draulans is een deskundige en boeiende schrijver en spreker omtrent allerlei fenomenen in zijn vakgebied. In de materie en problematiek van dit Knackartikel, vergaloppeert hij zich mijns inziens.

    06-04-2015 om 12:12 geschreven door Gust Adriaensen


    05-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.300.000 kinderen geaborteerd

    Aartsbisschop Léonard in zijn paashomilie:

    “Maar een ander drama moet vandaag herdacht worden. Eergisteren was het de 25ste verjaardag van de abortuswet in België. Sinds 1990 zijn minstens 300.000 kinderen geaborteerd.

    Het gaat uiteraard altijd om slachtoffers die zich niet eens konden verdedigen. We mogen nooit vergeten dat wij allemaal ooit dat kleine embryo, die foetus waren in de moederschoot. En we zijn enkel hier omdat we gerespecteerd werden toen we ons in dat kwetsbare stadium van ons leven bevonden.

    Als christenen is het niet onze bedoeling de vrouwen te veroordelen die abortus meemaken, en nog minder diegenen onder hen die zelf het slachtoffer waren van hun omgeving. We willen alleen maar bevestigen dat wij tegelijkertijd het kostbare leven van het ongeboren kind én de waardigheid van iedere vrouw met een warm hart willen verdedigen, en dat we de organisaties steunen die vrouwen helpen om hun kind te houden, ook in heel moeilijke situaties.”

    05-04-2015 om 19:40 geschreven door Gust Adriaensen


    04-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paus Franciscus over Pasen - Zalig Paasfeest
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tijdens de algemene audiëntie van woensdag 1 april zei paus Franciscus o.m. het volgende:

    'Op Stille Zaterdag staat de Kerk stil bij de “rust” van Christus na het glorievolle gevecht op het kruis. Op Stille Zaterdag vereenzelvigt de Kerk zich opnieuw met Maria: heel het geloof is verzameld in Haar, de eerste en volmaakte leerlinge, de eerste en volmaakte gelovige. In de duisternis die de schepping omhult, is Zij de enige die het vuur van het geloof brandend houdt, tegen alle hoop in hopend (cfr Rom 4, 18) op de verrijzenis van Jezus.

    Tijdens de Paasnachtwake, wanneer opnieuw het Alleluja weerklinkt, vieren we de verrezen Christus als centrum en einddoel van de kosmos en van de geschiedenis; vol hoop waken we uitkijkend naar zijn wederkomst, wanneer Pasen volledig geopenbaard zal worden.

    Soms lijkt het duister van de nacht in de ziel binnen te dringen; soms denken we: “er is niets meer aan te doen”, en het hart vindt de kracht niet meer om te beminnen…Maar precies in die duisternis ontsteekt Christus het vuur van de liefde van God: een verblindend licht doorbreekt het duister en kondigt een nieuw begin aan, iets begint in diepste duisternis.

    We weten allen dat de nacht het meest nacht is, het meest duister is even voor de dag begint. Het is precies in die duisternis dat Christus overwint en het vuur van de liefde ontsteekt. De steen van het lijden is weggerold en maakt ruimte voor hoop. Dat is het grote mysterie van Pasen! In die heilige nacht geeft de Kerk ons het licht van de Verrezene, zodat in ons niet het verdriet zou resten van wie zegt “er is niets meer…”, maar de hoop van wie ontvankelijk is voor een heden vol toekomst.

    Christus heeft de dood overwonnen en wij met Hem. Ons leven eindigt niet met een grafsteen, ons leven gaat verder door de hoop op Christus die uit dat graf verrezen is. Als christenen zijn we geroepen om schildwachten van de morgen te zijn, die de tekenen van de Verrezene weten te ontwaren, zoals de vrouwen hebben gedaan en de leerlingen die bij het krieken van de eerste dag van de week naar het graf waren gerend.'

    -------------------------

    ZALIG PAASFEEST AAN ALLE LEZERS!

    04-04-2015 om 18:19 geschreven door Gust Adriaensen


    03-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paaswake en Paasmis in de abdij van Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Paaswake in de abdijkerk van Postel begint op zaterdag 4 april om 21 uur.

    Op paaszondag 5 april is er om 10 uur een pontificale eucharistieviering. Om 18 uur zijn er pontificale vespers.

    Iedereen is van harte welkom!

    03-04-2015 om 22:04 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ethiek van de journalistiek
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De zelfdoding van Steve Stevaert stelt voor de zoveelste keer de ethiek en de deontologie van de media op scherp.

    Ongetwijfeld is de angst van Stevaert voor de medialawine van halve waarheden, halve roddels en beschuldigingen, die al op gang gekomen was, een van de factoren geweest die aanleiding gegeven hebben tot zijn wanhoopsdaad.

    Veel consideratie, geduld en genuanceerdheid brengen de meeste journalisten en de media waarvoor zij werken, niet op. Er als eerste bij zijn, inspelen op de sensatiezucht en het voyeurisme van vele mensen: daar is het ze om te doen.

    Een basisprincipe van onze rechtsstaat: men is onschuldig zolang de schuld niet bewezen is, wordt door de media vaak opzij geschoven. Laten uitschijnen dat iemand schuldig is, zeker wanneer er seksualiteit mee gemoeid is, lokt meer lezers en kijkers dan het vermoeden van onschuld. De 'lekkenjournalistiek' floreert. Die wordt dikwijls mede mogelijk gemaakt door 'bronnen' binnen de gerechtelijke en politionele instanties.

    Klaarblijkelijk trekken vele journalisten zich geen bal aan van wat zij aan menselijke tragedies kunnen veroorzaken. Hopelijk komen de media tot bezinning. De vrijheid van meningsuiting mag geen vrijgeleide zijn om mensen letterlijk het graf in te schrijven.

    Overigens is die zo door de media gekoesterde vrijheid, in dramatische situaties als deze, vaak niets anders dan een hypocriet schaamlapje om de kijk- en leescijfers naar omhoog te stuwen.

    03-04-2015 om 17:52 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    Paus Franciscus:

    'Het kruis van Christus is geen nederlaag. Het is liefde en medelijden.'

    03-04-2015 om 16:56 geschreven door Gust Adriaensen


    02-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paasconcert in Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

         

    Paasconcert in Postel op paasmaandag 6 april

    Dit vierde paasconcert zal ongetwijfeld bevestigen wat zo kenmerkend was voor de vorige edities: mooie, frisse zang en een deugddoende, warme sfeer binnen de muren van de norbertijnenabdij. Kortom, een namiddag die helemaal past bij Pasen.

    Het kinder- en jongerenkoor 'GekkieBekkies' uit Retie, onder leiding van Bert Verdonck en het mannenkoor 'Herenaccoord' uit Valkenwaard, onder leiding van Theo Eerdekens, zullen voor een puike uitvoering zorgen.

    Wil u graag meer weten over de beide koren, surf dan naar www.gekkiebekkies.be en www.herenaccoord.nl .

    Kaarten voor het paasconcert in Postel, kan u in voorverkoop bestellen: 8 euro (kinderen tussen 6-12 jaar: 4 euro) via mail: nicolaasgorts@hotmail.com of telefonisch op gsm 0495 52 46 54 of tel. 014 37 81 21.

    02-04-2015 om 12:40 geschreven door Gust Adriaensen


    30-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rik Torfs over de zondagsmis en zijn religieuze belangstelling

    Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, schrijft in zijn wekelijkse column in De Standaard zijn voorliefde uit voor de zondagsmis.

    'Eeuwenoude rituelen dringen nooit hun betekenis op. Ze bestaan op zichzelf. Ze verwijzen naar zichzelf. Ze verzamelen tijdeloze wijsheid. Wijsheid dwingt niemand. Integendeel, zij deinst terug voor wie zich van haar meester wil maken. Zij vlucht voor wie vol is van zichzelf, zij vraagt leegte en vult haar nooit.

    Mijn religieuze belangstelling is met de jaren groter geworden. Omdat religie de ijzeren logica doorbreekt die ons leven verwoest. De spiraal van geweld, oog om oog, tand om tand. De neoliberale meritocratie, de triomf van de vrije markt, het kenniskapitalisme. Geef mij dan maar wijlen Jezus Christus. Bemin uw vijanden. De laatsten zullen de eersten zijn.'

    30-03-2015 om 09:29 geschreven door Gust Adriaensen


    29-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De lieve ploeteroma's

    Uit een onderzoek van de Universiteit van Hasselt blijkt dat 65 procent van alle Vlaamse kinderen tussen 2,5 en 12 jaar op woensdagnamiddag door de grootouders wordt opgevangen. Voor naschoolse opvang wordt in 47 procent van de gevallen op hen een beroep gedaan, en ook voorschools wordt 37 procent van de kinderen minstens één keer per week door de grootouders opgevangen. De opvang van baby's en peuters gebeurt in 16 procent van de gevallen door oma en opa. Voor occasionele opvangen -'s avonds, in het weekend- is dat al 45 procent. En is zo'n kleintje ziek, dan wordt het acht op de tien keer door de grootouders opgevangen.

    De cijfers maken overduidelijk dat het ons opgedrongen werk- en consumptiesysteem, waarbij beide ouders gedwongen worden uit werken te gaan, in grote mate afhankelijk is van de onbetaalde inzet van de grootouders. Denk hen weg of veronderstel dat er een massale zorgstaking uitbreekt bij de oma's en opa's, en heel het werk-, verbruiks-, opvoedings- en vrijetijdssysteem komt serieus in de problemen.

    En dat de grootouders , en vooral de oma's, zich met ontzaglijk veel liefde inzetten voor hun kleinkinderen, doet niets af aan het feit dat het gaat om pure uitbuiting in functie van het economische systeem. Zij worden gereduceerd tot ploeteroma's (de opa's zijn er vooral om te spelen), die er onbetaald voor zorgen dat de mallemolen van productie, consumptie, winst, carrière... kan blijven draaien.

    29-03-2015 om 07:59 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voetbaltheater
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vincent Company over topvoetballers:

    'Wij zijn acteurs in een groot theater.'

    29-03-2015 om 07:25 geschreven door Gust Adriaensen


    28-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twitter@pontifex

    'As disciples of Christ, how can we not be concerned for the good of the weakest?'

    28-03-2015 om 15:47 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Basismobiliteit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jos Geuens, gewezen gedeputeerde en gewezen voorzitter van De Lijn over de besparingen bij De Lijn en het afschaffen/beperken van het belbussenaanbod:

    'Het gaat om twee visies, twee scholen. Degenen die voorstander zijn van het recht op basismobiliteit voor iedereen en degenen die ook de mobiliteit van mensen herleiden tot een puur economisch product.

    Die laatsten delen momenteel de lakens uit tot nadeel van het sociale leven van de zwaksten in de samenleving. Maar zij vergeten dat het recht op basismobiliteit jaren geleden in een Vlaams decreet werd ingeschreven en dat het nog altijd rechtsgeldig is.

    Door dat recht aan te tasten, overtreedt deze Vlaamse regering haar eigen decreet.'

    28-03-2015 om 15:37 geschreven door Gust Adriaensen


    27-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/13

    Vrijdag 27 maart 2015

    Ontwrichte individuen in een “nieuwe wereldorde”

    Onze media zijn afgestemd op de laatste gebeurtenissen, zonder ruimer perspectief, het heet van de naald, hier en nu. Dat geeftsensatie en amusement. Wie echter het geheel van de gebeurtenissen wat ruimer ziet en overweegt, kan niet ontkennen dat we nu een wereldwijde ontwrichting meemaken van de waardigheid van de mens. De mensheid zelf is hiervan tegelijk getuige én slachtoffer. Kort samengevat: de mens wordt losgemaakt van God, van zijn land en cultuur, van zijn familie en van zichzelf. En dit wordt gelijktijdig bewerkt door de techniek, de ethiek en de politiek. Alle krachten werken wereldwijd samen om de mensen tot kunstmatige, losse, weerloze individuen te herleiden,bereid om alles te aanvaarden wat vanwege de “nieuwe wereldorde” wordt aangeboden.

    Vooreerst wordt de mens losgemaakt van God. Europa is hiervan een sprekend voorbeeld. De christelijke wortels zijn doorgehakt, terwijl de westerse beschaving juist ontstaan en gegroeid is uit het joods-christelijke geloof. Heel ons stelsel van sociale zekerheid komt voort uit de initiatieven van priesters, religieuzen en gedreven gelovigen die vanuit de geest van het evangelie de zorg ter harte namen van zieken, gehandicapten, armen, wezen en weduwen, de opvoeding van de kinderen. Onze universiteiten zijn gegroeid uit kerkelijke instellingen. En op cultureel gebied zijn en blijven de grootste kunstwerken (kathedralen, beeldhouwwerken,schilderwerken, muziek,literatuur, toneel) geïnspireerd door de bijbel en het christelijke geloof. De Franse Revolutie was niets anders dan een voorloper van de islamitische staat met de gruwelen van moord en verwoesting. Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid zijn evangelische waarden en hebben enkel inhoud vanuit het christelijk geloof. Nu worden systematisch alle verwijzingen naar het christelijk geloof verwijderd of verboden.En wereldwijd worden christenen het meest vervolgd en kerken verwoest. Het doel is: een nieuwe mens maken, los van God, volgens de dogma’s van de vrijmetselarij.

    Vervolgens wordt de mens losgemaakt van zijn eigen cultuur en land. Hiervoor wordt de soevereiniteit van de volkeren en landen wereldwijd afgeschaft. Dit proces is al flink gevorderd. Tegelijk met de uitroeiing van een 2000 jaar oud christendom zijn resten van de oudste Mesopotamische beschaving in Irak en Syrië nagenoeg al met de grond gelijk gemaakt. Hiervoor werden door het westen Al Qaida en Daesh opgericht. Hun gruwelen worden getoond, niet met amateursbeelden maar met filmen van Hollywood-kwaliteit, om de openbare opinie zo erg mogelijk te choqueren zodat de eigenlijke westerse broodheren (van VS-Israël, NAVO, golfstaten) nog meer krediet krijgen om verder te doen. Een weredlwijde coalitie dient, niet om het terrorisme te bestrijden maar om de infrastructuur van Irak en Syrië te vernielen. Terroristen worden ondertussen voorzien van de nieuwste wapens, de beste opleiding en communicatiemateriaal, westers bescherming en heel veel geld van de gestolen olie. Frankrijk levert zijn wapens, Engeland stuurt nu 75 instructeurs naar Syrië om de terroristen te helpen. De VS en Saoedi-Arabië zijn nu Al Qaida en Daesh aan het helpen om Jemen te verwoesten. Idlib wordt bestookt met Amerikaanse TOW raketten en in de oude stad Bosra die al in de 8e eeuw voor Christus voorkomt op Egyptische papyruysrollen en nu erkend is als werelderfgoed worden kostbare archeologische schatten verwoest. Omdat Rusland de enige wereldmacht is die de moed heeft aan deze krankzinnige nieuwe wereldorde “neen” te zeggen, worden wereldwijd alle krachten, landen en organisaties ingeschakeld om Oekraïne te verwoesten, om zware sancties op te leggen, de pijpleiding van de gazprom te sabboteren, de roebel ten val te brengen, de olieprijzen te doen ineenstorten enz. enz. Gelukkig bewerkt deze westerse barbarij tegen Rusland een renaissance zoals nooit voorheen. Op gelijkaardige wijze hebben de moorden en verwoestingen door het westen en zijn bondgenoten in Syrië eveneens geleid tot een eensgezinde weerstand die niet gebroken kan worden.

    Verder wordt de mens losgerukt uit zijn gezin en familie. De nieuwe wereldorde voorziet losse individuen. Huwelijk en gezin zijn al voor een groot deel in de praktijk afgeschaft en vervangen door allerlei vrijblijvende relaties. De famlilies zijn verbrokkeld. Mensen worden niet beschouwd als behorend tot een gezin of familie maar als losstaande individuen. Het gezin is al lang niet meer de basis-cel van de maatschappij maar het slachtoffer van de samenleving. In één adem vermelden we hier ook de streving om de mens los te rukken van zichzelf en zijn iedentiteit te vernietigen door de zogenaamde gender-ideologie. Het onderscheid tussen man en vrouw, jongen en meisje is afgeschaft. De werkelijkheid van het verschil van de geslachten dat ons als grootste rijkdom sinds de scheppingis gegeven, wordt vervangen door iets onzijdigs, waarbij ieder dan kan kiezen. Hiermee wordt ons wijsgemaakt dat we niets meer zijn dan een aap.

    Hoe deze strijd voor ontmenselijking gevoerd wordt op technisch gebied zien we best aan de proefbuisbaby’s. Hier ontbreekt nu nog een kunstmatige baarmoeder om een “perfecte mens” te fabriceren in het laboratiorium, kil en onmenselijk. De eugenetische praktijken van de Nazi’s, die vol afschuw werden afgewezen, worden nu door onze gezaghebbende theologen en medici gloedvol verdedigd en aangeprezen als vooruitgang. Het gezond verstand daarentegen zegt ons dat het niet de taak van de geneeskunde is om kunstmatig een kind te fabriceren voor een echtpaar dat lijdt onder onvruchtbaarheid. Het is de taak van de geneeskunde de oorzaak van de onvruchtbaartheid te bestuderen en uiteindelijk te verhelpen. Dat is waardige gynaecologie en echte vooruitgang.

    Op moreel vlak zit de wereldbevolking al op kruissnelheid naar de afbraak van de menselijke waarden: seksualiteit is al losgemaakt van de vruchtbaarheid en wordt algemeen aanvaard als zijnde enkel voor ontspanning, het huwelijk is ontbonden en ook het gezin bestaat eigenlijk al niet meer. Welnu, de hefboom voor al deze ontwrichtingen was en is de contraceptie. Het woord zegt het zelf “contra”, tegen de conceptie en het leven. Daarmee wordt rechtstreeks de verantwoordelijkheid aangetast. En de verantwoordelijkheid is de kern van het menselijk leven. Hieruit zijn alle andere ontwrichtingen als vanzelf gevolgd: abortus, sterilisatie, euthanasie, vrijblijvende relaties in alle mogelijke combinaties, afschaffing van de eigenheid van man en vrouw, jongen en meisje door een “gender”, de veterinaire voortplantingstechnieken, de afschaffing van het onderscheid tussen vader en moeder...Inmiddels worden de “rechten” van LGBT (Lesbisch, Gay, Bi, Trans) in de UNO en de EU gehuldigd als de speerpunten van de democratie.

    Op politiek vlak is onze wereld één chaos, maarmedia en politiek zijn er in geslaagd om de huidige ellende voor te stellen als een noodzakelijk tussenstadium naar een wereld van vrijheid en democratie, welvaart en veiligheid. De verwoestingen in Irak, Libië, Syrië zijn zogenaamd allemaal bedoeld om de bevolking van de westerse democratie en welvaart te laten genieten. Zo wordt de utopie voorgehouden van welvaart en democratie, vrijheid en stabiliteit onder de macht van één wereld-super-staat, een totalitarisme, met het masker van een vriendelijk gelaat, een soort fascisme en nazisme op kousen. Presidenten en staatshoofden zijn hierbij niet de eigenlijke leiders. Zij krijgen maar macht als zij tonen dat zij goede marionetten zijn. Het zijn de super-bankiers en de bazen van de wapenindustrie die als de schimmige oligarchen aan de touwtjes trekken. Hieraan zijn ook alle grote wereldorganisaties en firma’s onderworpen. Aan vrede hebben die heersers geen boodschap. Vrede brengt voor hen niets op. Oorlog en chaos zijn de middelen om de soevereine staten af te schaffen en te herschikken volgens de normen van hun nieuwe wereldorde. Oorlogen zijn de goudmijnen van rijkdom en macht. Een zachter middel om zich te verrijken en anderen in armoede te storten is de “ideologie van de ecologie”. De laatste duizend jaar zijn er op onze aarde telkens perioden van opwarming en afkoeling geweest. Dit heeft niets te maken met de activiteit van de mens maar met de zon, zoals goede wetenschappers ons leren en zoals ook blijkt uit de andere planeten. De oligarchen hebben in de opwarming evenwel een ideaal middel gezien om heel de aarde en alles wat er door mensen wordt gedaan met een onzinnige taks te belasten. Daarmee kunnen de arme volkeren nog armer gemaakt worden en iedereen belast worden voor van alles en nog wat: auto, trein, vlieguig, alle menselijke arbeid in landbouw, industrie of waar ook. En zo kunnen die heersers hun willekeurige wetten opleggen aan alle volken. Ecologie in de ware zin is respect betonen voor de schepping Gods, voor de mens en het menselijk ritme, voor huwelijk en gezin, wat bepaalde beperkingen meebrengt in het persoonlijke en sociale leven. Wie hierover spreekt zal echter vlug in media en politiek “geëxcommuniceerd” worden, want er mag geen enkele beperking aanvaard worden voor het individuele genot en de consumptie.

    Bovenstaande gedachten heb ik op mijn eigen wijze uitgewerkt. Bepaalde elementen heb ik gehaald uit de schitterende voordracht van moeder Agnes-Mariam in Parijs, waarover ik vorige week al schreef. Nu komen de grondgedachten van Guillaume de Prémare.Hij is de algemene afgevaardigde van “Ichtus”, kroniekschrijver voor radio Espérance en de oud-voorzitter van de beweging Manif Pour Tous. Samen met journalist Eric Letty publiceerde hij deze maand het boek: “La déshumanisation, autoroute vers l’utopie du meilleur des mondes”, Ed. Pierre- Guillaume de Roux, 2015. Hij werd geïnterviewd door “Rouge et Noire” (R & N), een internetsite van informatie, reflectie en analyse. R & N wil zich niet aandienen als de officiële stem van de Kerk of van de clerus, maar wil wel in het hart van de Kerk staan en in eenheid met de paus van Rome.

    Het vertrekpunt vormt de roman van de Engelse schrijver en filosoof Aldous Huxley,Brave new World (1932) met zijn satirische fictie van een nieuwe wereld. Het is een zogenaamde “volmaakte” wereld, immoreel, totalitair, zonder liefde, zonder geluk. Hij zag de mensen leven als in een grote gevangenis zonder muren, waarbij ze er zelfs niet aan denken om te ontnappen.Ze zijn alleen maar bezig met zich te ontspannen en consumeren. Deze wereld is ingedeeld in verschillende groepen van heel intelligente tot de meest dwazemenen. Huxkey voorvoelde de verschuiving van de moderne tijd naar een zogenaamde volmaakte samenleveving met een geheel nieuw mensbeeld, dat totaal ontmenselijkt is. De mens is hier een hulpeloos individu geworden, overgeleverd aan al wat vanwege een super wereldstaat wordt aangeboden of opgelegd.

    Wat kunnen we doen?

    Er is actief verzet nodig. Op staatkundig gebied zien we dat Rusland volop aan het terugkeren is naar zijn authentieke wortels en een renaissance meemaakt als nooit voorheen. Het monastieke en kerkelijke leven is in volle bloei (we stelden vroeger het dynamische klooster van Valaam al voor). De meeste Russen doorzien de vernietigende strategie van het westen en willen hun land daartegen beschermen. Daarom wordt Rusland steeds meer het doelwit van de internationale oorlogspropaganda. Syrië, de bakermat van de beschaving en van het christendom is al verwoest maar buigt niet voor de opgelegde nieuwe wereldorde. Het houdt stand en is voor andere landen een model van weerstand.

    De princiepen van de weerstand zijn die van het christelijk geloof en de sociale leer van de Kerk. De inspiratie voor de weerstand vinden we in het genie van het christendom. Centraal staat de waardigheid van de mens, van iedere mens en van heel de mens. We erkennen de eenheid van de mens in zijn lichamelijke, psychische en geestelijke dimensie, met een aardse én eeuwige roeping. Hierbij steunen we op de grote principes van de sociale leer van de Kerk: het algemeen belang, de vrijheid en verantwoordelijkheid van ieder mens, het principe van subsidiariteit, de universele bestemming van de aardse goederen, de solidariteit gebaseerd op christelijke liefde. Tenslotte vertrekt een authentieke revolutie altijd van een persoonlijke bekering.

    De basis-cel van de weerstand is het gezin. Een christelijk gezin bevat alle antwoorden op de ontwrichtingen van deze tijd. Frankrijk is goed bezig met zijn LMPT (La Manif Pour tous) om massaal te protesteren tegen alle wetten die de waardigheid van huwelijk en gezin aantasten. Er is natuurlijk nog veel meer nodig, nl. de vorming van gewone, gezonde christelijke gezinnen, waarin kinderen in de volle rijkdom van het christelijk geloof worden opgevoed en hun eigenheid ontwikkelen. Hiervoor dienen echter eerst nog de resten van de voorbije halve eeuw van de vernietigende contraceptieve cultuur opgeruimd te worden. De voormalige grootmeester van de Franse loge, Pierre Simon, had vrij vlug door dat de contraceptie als de hefboom was voor alle andere, door hem gewenste ontwrichtingen. Onze theologen en heel de intelligentia liepen bewust of onbewust achter hem aan. Tegen de kerkelijke leer in, beweerden ze dat contraceptie geen “kwaad in zich” kon zijn. Ze zwaaiden met grote woorden als “holistisch” en “personalistisch” en beseften niet dat ze de menselijke seksualiteit, dank zij de pil, reduceerden tot het puur biologisch niveau. Bijna al onze gezaghebbende theologen, journalisten en kerkleiders hanteerden een misvormd personalismeom een voorzichtige opening te maken naar contraceptie. Een generatie later werd “de pil” al gegeven aan tienermeisjes en alle ontwrichtingen volgden vanzelf. De verwoesting van de contraceptie op lichamelijk, moreel, sociaal en kerkelijk gebied is bij velen nog lang niet doorgedrongen. We hebben een halve eeuw lang stenen en schorpioenen gekregen in plaats van brood. De ravage is nu duidelijk. De tijd is rijp om de besluiten te trekken. Tevens dienen geheel nieuwe perspectieven zich aan. Er is een schitterende “theologie van het lichaam” ontwikkeld, die de vaste leer van de Kerk illustreert en er zijn de volkomen wetenschappelijk gefundeerde natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsregeling, zoals het Sensiplan®, voor zelfbewuste ouders. De mythe van de “veilige contraceptie” is voorbij. Nieuwe perspectieven vanuit een authentieke kerkelijke leer dienen zich aan. Dit zijn geen slogans maar het is het topje van de ijsberg; wat uitvoerig kan gestaafd worden. Laten we actief deelnemen aan de strijd om de bevrijdende waarheid, in het licht van de komende gezinssynode van oktober.

    P. Daniel

    27-03-2015 om 20:40 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Berbertje moet hangen...

    Napoleon and Squealer in Animal Farm: 'All animals are equal. But some animals are more equal than others'.

    De Wever en Bourgeois in het Nationalistische Paradijs: 'Alle Vlamingen zijn gelijkwaardig. Maar sommige Vlamingen zijn meer gelijkwaardig dan andere.'

    27-03-2015 om 09:16 geschreven door Gust Adriaensen


    26-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Petitie - Red de natuur in je buurt. Nu het nog kan!

        

    Petitie - Red de natuur, nu het nog kan
    © Natuurpunt
     

    Vind jij de natuurgebieden in je buurt belangrijk? Die groene parels zorgen voor zuurstof en laten je tot rust komen. Kinderen kunnen er nog echt buiten spelen. Ze zijn een laatste toevluchtsoord voor onze bedreigde dieren.

    Maar als het van de Vlaamse administratie afhangt, is het daar binnenkort misschien mee gedaan. Er zijn plannen opgedoken om het nu al ontoereikende natuurbeleid voor verenigingen nog verder te kortwieken. De uitbouw van natuurreservaten zoals we die vandaag kennen, zou onmogelijk worden. Daar komen vzw Durme, Limburgs Landschap en Natuurpunt tegen in actie.

    Gelukkig is het nog niet te laat. Zet je naam onder deze petitie en overtuig Vlaams minister van Natuur Joke Schauvliege om de voorstellen aan te passen.

    Een soortgelijke petitie hielp vorig jaar om kleine walvissen voor onze eigen kust beter te beschermen. Doe mee en help de natuur in je buurt te redden. 

    Wat staat er op het spel?

    • Kleine natuurreservaten ten dode opgeschreven
      De steun voor aankoop en beheer van erkende natuurreservaten kleiner dan 10 hectare wordt geschrapt. Nochtans liggen precies die kleine parels op wandelafstand van woonkernen.
    • Wandelen of spelen in de natuur: 40% geschrapt
      Speelbossen, paden voor wandelaars, ruiters en fietsers: in de nieuwe voorstellen wordt het mes gezet in de openstelling van natuurgebieden. Bezoekerscentra zijn met sluiting bedreigd. Gezond genieten van de natuur? Vergeet het maar.
    • Vlaamse natuur dreigt uit de boot te vallen
      Natuur die niet onder bescherming van Europese richtlijnen valt, krijgt nog amper steun voor aankoop en beheer. Minstens een derde van onze 400 natuurreservaten zal in de kou blijven staan.
    • Steun voor samenwerking met gemeenten verdwijnt
      Voor natuurreservaten die we samen met gemeenten beheren, wordt de steun geschrapt. In de praktijk zal dat vaak het einde betekenen van lokale natuurgebieden.

    Teken de petitie en overtuig Joke Schauvliege deze voorstellen aan te passen. Nu het nog kan!

     

    www.natuurpunt.be/petitie-red-de-natuur-je-buurt-nu-het-nog-kan

    26-03-2015 om 09:33 geschreven door Gust Adriaensen


    25-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen alibi voor racisme

    CD&V :

    Het is geen goed signaal dat de burgemeester van de grootste en meest diverse stad van Vlaanderen zo'n polariserende uitspraken doet. Het is zijn taak om te verenigen.'

    'Integratie, racisme en radicalisering mogen we niet op een hoop gooien. Racisme en discriminatie mogen nooit van een alibi voorzien worden.'

    25-03-2015 om 22:03 geschreven door Gust Adriaensen


    24-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lof van de slaap

    Jonathan Crary, hoogleraar aan de Columbia University New York, in zijn polemische essay ‘24/7’:

    ‘Bezig, bezig, bezig. Als we niet aan het werk zijn, zijn we aan het consumeren. Het enige gebied in ons leven dat nog niet is gekoloniseerd door het kapitalisme, is onze slaap.

    Er is inderdaad nog één gebied waar we relatief veilig zijn: de slaap. De verbazingwekkende en bijna onbegrijpelijke conclusie is dat er niets van waarde uit gehaald kan worden. Tijdens de slaap liggen we letterlijk verstopt in de duisternis. Het eeuwige licht van het kapitalisme wordt uitgeschakeld.’

    24-03-2015 om 08:24 geschreven door Gust Adriaensen


    23-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schijnkeuzevrijheid en Endlösung

    Jo Lebeer over abortus in Tertio:

    'Een overheid die middelen ter beschikking stelt voor allerlei prenatoale tests die ziektes of afwijkingen kunnen vaststellen voor de geboorte en dan abortus toelaat, maar onvoldoende middelen uittrekt om mensen met een handicap, ziekte of afwijking na de geboorte te begeleiden, beïnvloedt, manipuleert en conditioneert wel degelijk de beslissing van individuen.

    Daarom zeg ik dat het niet gaat over een vrije keuze, maar om een 'schijnkeuzevrijheid'. De praktijk toont het aan: negen van de tien mensjes-in-wording met Down worden niet geboren. De 10 procent anderen wel, omdat de ouders het niet wisten of een religieuze overtuiging hebben: joden,moslims en ook wat christenen. Je moet dus spiritueel stevig in je schoenen staan om die kinderen op de wereld te zetten.

    Daarom ben ik het eens met de Nederlandse ethicus Hans S. Reinders, die zin zijn boek The future of the disabled in a liberal society stelt dat er in een ultraliberale samenleving eigenlijk nog amper plaats is voor mensen met een handicap of een aangeboren afwijking. Sommige academici spreken nu openlijk over een 'oplossing voor Down', in de zin van: het probleem is opgelost als er geen Downkinderen meer worden geboren. Dat komt toch in de buurt van de 'eindoplossing'. Ik vind dat beangstigend en vooral een aanfluiting van het non-discriminatieprincipe.

    Van de Italiaanse pedagoog Andrea Cannevaro ontleen ik namelijk de gedachte dat discriminatie begint wanneer je een mens reduceert tot één kenmerk: je ziet hem bijvoorbeeld alleen als jood, als zwart, als gehandicapt, als homo, als weet ik wat. Dat is wat de nazi's deden. Ze verabsoluteerden dat kenmerk en vonden dat een reden om iemand ter dood te veroordelen.

    Ook mensen met Down -die niet ziek zijn, maar in elke cel een derde chromosoom 21 te veel hebben- worden gereduceerd tot dat kenmerk. Dat wordt de facto een reden om niet te mogen leven. Alles wat zo'n mens kan bijbrengen aan levenslust, creativiteit, affectiviteit is plots van geen tel meer.'

    23-03-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    21-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Misschien ook uw roeping...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De norbertijnen van Postel verspreiden ter gelegenheid van het Jaar van het Godgewijde leven, volgende tekst:

    Geboeid door Jezus, de Verlosser,
    en zijn Evangelie,
    volgzaam aan de Heilige Geest,
    zoals Jezus' moeder Maria,
    zetten wij ons in
    voor de komst van het Rijk Gods,
    naar het voorbeeld
    van de heilige Norbertus:
    edelmoedig, vreugdevol en eensgezind,
    vanuit de Eucharistie,
    als trouwe zonen van de Kerk,
    door ons bidden en werken,
    door ons leven met elkaar,
    dag in dag uit.

    Dat is onze roeping
    en misschien ook de uwe...

    Heilige Norbertus, bid voor ons.

    -------------------

    info@abdijpostel.be 

    www.abdijpostel.be

    21-03-2015 om 20:10 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/12

    Vrijdag 20 maart 2015

    Het mysterie van het kwaad: pijn en vreugde

    Zaterdagnamiddag nodigen de vrijwilligers van de hulpverlening de fraters uit om een verdeelcentrum van de hulpgoederen te komen bezoeken. We zijn juist buiten het klooster wanneer we langs de weg een moeder zien met twee dochters, waarvan eentje in een rolstoel. Ze vragen om hulpgoederen. We laden hen op en brengen hen thuis. Het meisje in de rolstoel heeft bij een ontploffing een stuk projectiel in haar rug gekregen en is gedeeltelijk verlamd. Alle drie geven ons een vriendelijke glimlach. We hebben voor hen ook nog een zware doos met hulpgoederen. De fraters willen de doos naar binnen dragen maar dat is wat delicaat. Bij moslims mag nooit een vreemde man in huis komen als de heer des huizes hem niet uitdrukkelijk heeft uitgenodigd, anders kan dat de grootste conflicten geven. Afijn, de doos wordt in de gang gezet. Aan het verdeelcentrum zien we een honderdtal mannen en vrouwen wachten. Velen zijn met een motor, een enkeling met een oude auto. Binnenin zien we de grote hoeveelheid dozen, afkomstig van de orthodoxe kerk. Samen met de vrijwilligers, die we allen kennen, zijn er een aantal jongeren van het dorp die helpen. De dozen die uitgereikt worden zijn werkelijk groot en zwaar. Er is geen enkel gezin meer in het dorp dat niet behoeftig en arm is, al is het hier mogelijk niet zo erg als bij sommige families in Damascus of Aleppo. Hier is nog (woestijn)grond waar iets kan gekweekt worden. Tot vier jaar geleden leefden allen in een behoorlijke welstand. Ieder had voldoende en het leven was erg goedkoop.

    Bij het naar huis rijden bekruipt ons een gevoel van opstandigheid. Niemand van deze mensen heeft deze armoede gewild of veroorzaakt, niemand van hen heeft baldadigheden uitgestoken en geroepen dat er een ander “regime” moest komen. Omdat westerse heersers dit land willen overmeesteren, de harmonieuze samenleving breken en de bodemrijkdommen voor zich opeisen, daarom hebben ze dit land in een chaos gestort. In het begin van de week werd in Damascus nog een kennis van ons vermoord, die bekend stond om zijn belangeloze inzet voor het volk. Het doet ons denken aan het begin van de oorlog hier. Achter de schermen hebben de geheime diensten van de “vrienden van Syrië” een lijst opgesteld van belangrijke mensen die ze geruisloos willen vermoorden. En onze reporters en journalisten gaan vrolijk verder met praten en schrijven zonder één enkel woord over de werkelijke toestand en de werkelijke oorzaken van deze ellende. Ondertussen is er weer een terroristische aanslag gepleegd op een centrale in Homs. Resultaat: woensdag nacht, heel de donderdag, donderdagnacht én de vrijdag tot ’s avonds geen licht, telkens op 2 x een uur na, overdag en ’s nachts.

    En toch blijven de mensen als één volk in harmonie met elkaar samen leven. De moeder en de twee kinderen die we oppikten hadden alleen maar een glimlach van dankbaarheid op hun gelaat. Aan het verdeelcentrum was er wel wat drukte te bespeuren bij de hulpverleners maar de meeste mensen hadden een brede glimlach en groetten ons heel hartelijk. De geheime diensten van het westen en hun bondgenoten hebben dikke rapporten samengesteld over het Syrische land en volk om te weten hoe ze dit land moeten ontwrichten. Het belangrijkste hebben ze evenwel niet opgemerkt of in rekening gebracht: dit volk wil en zal in onderlinge harmonie blijven leven, als één man geschaard achter leger, regering en president in verzet tegen het internationaal terrorisme.

    Het volk heeft echt nood, maar het is helemaal niet de bedoeling te blijven leven van giften. Ze willen terug met bedrijfjes beginnen. Een ateliertje van naaimachines (elektrisch of niet elektrisch) is ideaal om te beginnen. Wie nog een oud en goed naaimachine heeft en er niets mee doet, laat het maar komen.

    Zo kan de oorlog hier nog 20 jaar duren!

    John Kerry, Amerikaanse minister van buitenlandse zaken zegt zondag in een intervieuw op CBS dat “we toch met president al Assad zullen moeten praten om de oorlog in Syrië te beëindigen!” Vier jaar hebben Amerika en hun bondgenoten niets anders gedaan dan terroristen en wapens gestuurd om hier te moorden en te vernietigen, waarvoor ze eerst Al Qaida en daarna Daesh hebben opgericht. Dagelijks blijven ze verder doen met het bewapen en sturen van “gematigde rebellen” . En nu stellen ze het voor alsof zij toch de grote vredebrengers zijn, wiens boodschap niet werd gehoord. Eindelijk zou Damascus nu oren hebben naar hun politieke oplossing. Wat een huichelarij! En onze journalisten schreeuwen als papegaaien mee. En woensdag werd in Lattakia door het Syrische leger een Amerikaanse drone neergehaald. Vorige week schreven we over de huichelachtige resolutie 2209 (6 maart) van de UNO Veiligheidsraad, waarbij het gebruik van gifgas in Syrië streng wordt veroordeeld. We vroegen ons toen al af, wat voor gemene aanval ze nu van hogerhand weer aan het voorbereiden zijn. En nu zien we al het resultaat. Een schimmige organisatie (avaaz) heeft wereldwijd het bericht verspreid dat het Syrische leger zijn bevolking aan het uitmoorden is met gifgas, zonder een plaats te vermelden, noch een tijd. Wel is er natuurlijk een sprekende foto bij. Ze willen nu een handtekeningactie om Obama en de internationale gemeenschap te vragen in N-Syrië een No Fly Zone in te stellen. Zo zouden de terroristen dan heel N-Syrië kunnen inpalmen zonder dat het Syrische leger het kan beletten en de bevolking beschermen. Dan krijgen Turkije en Frankrijk, door de NAVO geholpen, hun provincie van Aleppo in handen. Gelukkig is de werkelijkheid net omgekeerd. Het leger is een beslissende zuivering bezig in Aleppo. En wat de beschuldiging van het gifgas betreft, zijn ze zelf al vergeten dat ze onder het oog van heel de wereld de laatste gram gifgas hebben opgeruimd, waarbij ze noodgedwongen Syrië moesten prijzen voor de volledige medewerking. Maar voor iedere misdaad kan nog altijd zonder moeite de schuld aan Syrië gegeven worden. Zo kunnen ze nog 20 jaar bezig blijven.

    Ondertussen laat Abdul Aziz bin Abdullah, de groot mufti en hoogste geestelijke leider in Saoedi-Arabië in een toespraak van vorige maand weten dat alle christelijke kerken zullen verwoest worden. Saoedi-Arabië blijft de gekoesterde bondgenoot van het westen! En in Monaco vertelde Georges Soros fier vorige maand op een vergadering over de veiligheid, dat Oekraïne al in de toestand is die in heel de Europese Unie moet gerealiseerd worden. En dan maar onderhandelen over de vrede!

    Op 5 februari, de nationale dag van het gebed, vergelijkt Obama de wreedheden van de islamitische staat (IS of Daesh) met de wreedheden van de kruistochten, van de Spaanse Inquisitie en tenslotte met de christelijke goedkeuring van de slavernij! Pater Zakariya Boutros, de koptische priester uit Egypte, die als geen ander de koran en de islamitische traditie kent, dient Obama van antwoord in een uitzending van ALFADYTV op 13 februari, gepresenteerd als een open brief. Hij is geschokt door het gebrek aan historische kennis van Obama. Vooreerst vertegenwoordigen de kruistochten niet het christelijk geloof als zodanig. Er is geen enkel vers in het Nieuwe Testament dat enige wreedheid rechtvaardigt, integendeel. Daesh daarentegen kan zich op een hele reeks verzen uit de koran én uit de islamitische traditie beroepen. Pater Zakariya schudt ze even uit zijn mouw. Niet-moslims mogen/moeten gedood worden, gevangen genomen, als slaven en slavinnen behandeld en misbruikt. De aanleiding voor de kruistochten was de moord op 3000 christelijke pelgrims in Jeruzalem, waaronder kardinalen, bisschoppen en religieuzen. Overigens hebben de kruisvaarders geen moslims levend verbrand of begraven of er een slavenhandel mee opgezet, wat hier nu dagelijks gebeurt met christelijke Syrische meisjes. Daesh bestaat juist om deze gruwelen te verrichten. Hun wreedheden zijn een uiting van de islam. De slavernij in het christendom kan zich op geen enkele wijze beroepen op het christelijke geloof, integendeel. Het is waar, Paulus was geen vakbondsman of tafelspringer die uiterlijke structuren te lijf ging (Jezus trouwens ook niet). Hij heeft echter wel de fundamenten van de slavernij verbrijzeld, met zijn uitdrukkelijke leer dat ieder mens gelijk is en dezelfde waardigheid bezit.

    Uiteindelijk vraagt pater Zakariya aan Obama welke bedoeling hij heeft om zulke grove leugens en valse beschuldigingen de wereld in te sturen. Hij herinnert hem aan zijn eeuwig heil. Ook jij, Obama zult eens voor uw Schepper staan en dan zal niemand je kunnen helpen en je hoge functie zal niets meer waard zijn. Deze koptische pater eist nu van Obama dat hij openlijk zijn verontschuldigingen aanbiedt aan de christenen die hij zwaar heeft beledigd. En hij belooft voor hem te bidden. (Er zijn honderden youtube-filmpjes te zien en te beluisteren waarin pater Zakariya haarfijn de misleidingen in de koran en in de islamitische traditie uitlegt en daarbij de waarheid aantoont van het christelijk geloof. Ga naar www.youtube.com en geef als zoekterm Father Zakariya. Warm aanbevolen)

    De Franse media in totale verwarring: eindelijk!

    De Fransen zijn vanaf het begin hevig te keer gegaan tegen de Syrische president. Hij zou zelfs geen recht hebben op deze aarde te leven en iedereen zou “spoedig” van zijn spectaculaire val kunnen genieten. De Franse minister van buitenlandse zaken heeft zelfs openlijk opgeroepen hem te vermoorden! En nu komt John Kerry zeggen dat hij zich verplicht voelt met Al Assad te gaan onderhandelen! Hierop organiseert Le Figaro nu een opiniepeiling en wat blijkt? 85% van de Fransen meent dat er met president Al Assad moet onderhandel worden. Zoals we eerder al schreven: Frankrijk zal verplicht zijn als een hond met de staart tussen de poten te volgen, willen of niet. En als het in Parijs regent, druppelt het al in Brussel. Wie weet, wordt onze pers ook wat nuchterder. Maar Le Figaro publiceert nog spectaculaire titels: De nieuwe Amerikaanse houding is een kaakslag voor de Franse diplomatie! En het merkwaardig artikel van Samer Zoughaib van woensdag 11 maart is de moeite van het lezen waard. Hij handelt over het Syrische leger dat op alle fronten tegelijk in de aanval gaat en overal overwinningen aan het behalen is, weliswaar met de steun van Hezbollah en ook met de steun van het volk en de volksmilities: “Westerse militaire experts zijn verbaasd over de buitengewone vaardigheid van het Syrische leger dat op alle fronten tegelijk de tegenaanval inzet: in open vlakten, in stedelijke regio’s, in woestijngebied en in het hooggebergte”. Samer Zoughaib is een oud-diplomaat, gespecialiseerd in landsverdediging. Hij geeft nauwkeurige beschrijvingen van de overwinningen van het Syrische leger in het Noorden en Zuiden, in het Oosten en Westen. Overal worden sleutelposten op Al Nousra en Daesh heroverd. Israël kan zijn droom rond de Golan wel opgeven. In die streek werden zo maar eventjes 570 terroristen gedood. Tegelijk werden rebellen in heel het land met tientallen uitgeschakeld en vele plaatsen heroverd.

    Wat er echt in Syrië gebeurt

    Af en toe kun je even een flits opvangen van iemand die echt vertelt wat er in Syrië gaande is, maar dan niet in de gewone berichtgeving. We hebben vroeger al gewezen op berichten vanwege Carla del Ponte, zelf lid van de UNO onderzoekscommissie voor Syrië. Deze moedige meid was de eerste die eerlijk vertelde dat het wel degelijk rebellen zijn die gifgas gebruiken in Syrië, maar dit werd in de media direct afgewezen als zijnde onvoldoende gegrond. Vorige woensdag vertelde ze voor de Zwitserse RTSTV dat Al Assad de enige man is waarmee gedialogeerd moet worden. En patriarch Gregorius III Laham zei in een wake nog eens duidelijk dat de christenen in Syrië, evenmin als de andere Syriërs enige militaire bescherming vanuit het buitenland nodig hebben. Daar zullen de huidige regering en het leger wel voor zorgen. Als het westen wil meewerken aan vrede in Syrië, zo riep hij op, dat ze dan ophouden met wapens en terroristen naar hier te sturen!

    Vrijdag 6 maart werd moeder Agnes-Mariam uitgenodigd om in Parijs onder zeer grote belangstelling te komen getuigen van wat er echt in Syrië gaande is. En ze deed het met veel nauwkeurige gegevens en persoonlijke getuigenissen. Alles is te beluisteren op https://www.youtube.com/watch?v=vc40BIX87Is. Ziedaar nu eens een grondig inzicht, gesteund op de werkelijkheid.

    We eindigen met de vaststelling waarmee zij haar voordracht begon. We geven deze op onze manier weer. Er is een wereldbeweging bezig, een globalisatie waar wij allen slachtoffer van zijn. Deze beweging wordt door machtige internationale organisaties gevoerd tegen heel de mensheid. Het is een ontwrichting met vier vervreemdingen. Vooreerst wordt gepoogd de mens los te maken van God. Men wil mensen die vervreemd zijn van God. Vandaar de strijd vooral tegen het christelijke geloof. Vervolgens wordt getracht de mensen los te maken van hun land en cultuur. Vandaar de aanvallen op soevereine landen en de vernietiging ervan. Verder is er een verwoede strijd om de mens los te maken van de familie. Het begon met contraceptie waaruit als vanzelf abortus, sterilisatie, een stroom van echtscheidingen, euthanasie, ivf, manipulatie met het beginnende menselijke leven, vrijblijvende homorelaties, het uiteenvallen van de gezinnen... Tenslotte wordt getracht de mens los te maken van zichzelf. De eigenheid van man en vrouw wordt niet meer aanvaard. Men wil zelf beslissen wat men is. Iemand is geen jongen of meisje meer, maar een gendertje, gelijk aan een aapje. Sommige excellenties in de maatschappij menen te moeten verkondigen dat ze van een aap afstammen. Wat hen betreft, voor mij niet gelaten, als het tenminste ook hun gedrag maar niet gaat bepalen.

    P. Daniël

    21-03-2015 om 06:51 geschreven door Gust Adriaensen


    19-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee jaar paus Franciscus

    Paus Franciscus is twee jaar paus. Naar aanleiding daarvan heeft de Vaticaanse Televisie onder de titel 'Twee jaar met paus Franciscus', een filmpje gemaakt met hoogtepunten uit die periode.

    Bekijk het via volgende link:

    https://www.youtube.com/embed/lKiLW6p5WLg?rel=0&autoplay=1

     

    19-03-2015 om 11:50 geschreven door Gust Adriaensen


    18-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Turnhout en Antwerpen scoren slecht in Stadsmonitor

    De Stadsmonitor is een grootschalige bevraging bij de bevolking en brengt de maatschappelijke ontwikkelingen van de 13 Vlaamse centrumsteden in kaart. De 13 Vlaamse centrumsteden zijn: Aalst, Antwerpen, Brugge, Genk, Gent, Hasselt, Kortrijk, Leuven, Mechelen, Oostende, Roeselare, Sint-Niklaas, Turnhout.

    Enkele criteria:

    -last zwerfvuil: 41,70 % van de Antwerpenaars heeft er last van en staat daarmee aan de kop. Turnhout is derde met 41,40%.

    -onveiligheidsgevoel: Turnhout bezet de eerste plaats met 23,40%. Antwerpen staat op de derde plaats met 18,60%.

    -spijbelaars in het secundair onderwijs: die zijn er het meest in Antwerpen met 3,6%. Turnhout staat op de 8ste plaats met 1,2%.

    -tevredenheid over de stad: Antwerpen bezet de tiende plaats met 70,3% en Turnhout bengelt aan het staartje met 56%.

    -verkeersveilig gevoel te voet/per fiets: is in Turnhout het laagst met 40,10%. Antwerpen bezet de tweede laatste plaats met 44,90%.

    -vertrouwen in het stadsbestuur: Antwerpen staat op de 8ste plaats met 27,90% en Turnhout bezet de 13de plaats met 19,70%.

    18-03-2015 om 19:25 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Red Star Line-haiku

    Red Star Line-haiku

    De Red Star Line
    start tocht in de Scheldebocht:
    een spoor van tranen.


    ... Einde september 2013 werd het Red Star Line Museum in Antwerpen geopend. Het vertelt het verhaal van de tienduizenden landverhuizers, die gedurende de eerste decennia van de 20ste eeuw vanuit Antwerpen naar de VS en Canada trokken. ...

    schrijver

    18-03-2015 om 09:13 geschreven door Gust Adriaensen


    17-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Natuurlijk overlijden en euthanasie

    In een journaalitem over de toename van euthanasieaanvragen in Vlaanderen, werd op het einde eerder als een soort appendix gemeld dat de dokters die aan het onderzoek deelnamen, vermelden dat euthanasie wordt uitgevoerd 24 uur tot enkele dagen voor het moment waarop volgens de artsen een natuurlijke dood zou plaatshebben.

    De vraag dringt zich dan op: is euthanasie dan wel nodig en verantwoord?

    17-03-2015 om 20:49 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bruno Tobback:een goede beurt in Reyers Laat

    Lieven Van Gils had maandag Bruno Tobback en Inga Verhaert uitgenodigd in Reyers Laat. Zij maakten m.i.  een goede beurt.

    Beiden zijn goed van de tongriem gesneden en brachten dus voortreffelijk onder woorden waar het de socialisten om te doen is.

    Tobback wees terecht op de opmerkelijke stijging in de peilingen. SP-A zit CD&V op de hielen (16,4% - 16,7%) en overstijgt Open VLD. Dat resultaat is des te opvallender omdat al lange tijd door heel wat kranten en tijdschriften een bijzonder negatief beeld over SP-A wordt opgehangen. Nog erger is dat geprobeerd wordt een karaktermoord op Tobback te plegen. Het lijkt er meer en meer op dat een belangrijk deel van de media, daarin geïnspireerd en volop gesteund door vooral de rechtse regeringspartijen, al geruime tijd bezig is met een samenzwerings- en ondermijningsoperatie tegen de sociaaldemocraten en tegen Bruno Tobback persoonlijk.

    Het moge duidelijk zijn: SP-A heeft met Crombez en Tobback twee talentrijke, aan elkaar gewaagde én verschillende kandidaat-voorzitters. Anders en democratischer dan partijen waar de voorzitters, tegen de partijstatuten in, met een bijna 100%-score opnieuw en opnieuw bevestigd worden in hun functie.

    Wel moeten de socialisten ervoor zorgen, en Bruno Tobback wees erop, dat er binnen de partij in de aanloop naar de voorzittersverkiezingen, een debat wordt gevoerd en niet wordt geruzied.

    Want media en rechtse partijen liggen op vinkenslag om een en ander uit te vergroten. Alles is goed om het socialisme een loer te draaien.





    17-03-2015 om 12:54 geschreven door Gust Adriaensen


    16-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zit Poetin ondergedoken in Antwerpen?

    De geheimzinnige verdwijning van de Russische president Poetin heeft een nieuwe wending genomen.

    Uit zeer betrouwbare bron is namelijk vernomen dat hij ondergedoken zit in een van de achterkamertjes op het Schoon Verdiep van het Antwerpse stadhuis. De Antwerpse burgemeester, die het karakterieel en sportief opperbest kan vinden met de klaarblijkelijk in ongenade gevallen Russische leider, heeft Poetin onderdak gegeven in de metropool. Dat was alleen maar mogelijk omdat staatssecretaris Francken zich voor het (tijdelijke) migratiegeval Poetin, op vraag van zijn baas, extreem soepel moest opstellen.

    Tijdens het weekend kon Poetin incognito drukte van de wereldstad Antwerpen even verlaten en werd hij forelvissend gespot aan de oevers van de Semois. 





    16-03-2015 om 10:28 geschreven door Gust Adriaensen


    15-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Regeringspartijen verliezen 6,1 procent

    In de recente peiling van RTBF en La Libre verliezen de federale regeringspartijen in totaal 6,1 procent ten overstaan van de verkiezingen.

    Het grootste verlies is voor N-VA met 3,6 %. CD&V verliest 1,9% en MR 0,6%. Open VLD blijft status quo.

    SP-A stijgt met 2,4%, Vlaams Belang stijgt 1,6% en Groen 1%.

    15-03-2015 om 20:21 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Postelse abdijkaas in Dagelijkse Kost

    Broeder Danny, kaasmaker in de norbertijnenabdij van Postel, geeft in Dagelijkse Kost, uitleg bij het productieproces van de Postelse abdijkaas.

    Bekijk het filmpje op http://www.een.be/programmas/dagelijkse-kost/postelse-abdijkaas.

    15-03-2015 om 19:19 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het masochisme van politici

    Tom Lanoye:

    'De essentie van politiek is dat ze zich in bochten wringt. Politici sluiten de compromissen die de burgers willen. Om zich daarna de woede op de hals te halen van diezelfde burgers, juist vanwege die compromissen. Je moet al een nobele masochist zijn om zo'n beroep te willen uitoefenen.'

    15-03-2015 om 07:25 geschreven door Gust Adriaensen


    14-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heilig Jaar van barmhartigheid

    PAUS FRANCISCUS KONDIGT HEILIG JAAR AF

    ROME (KerkNet) – Paus Franciscus heeft vrijdag tijdens de boeteviering in de Sint-Pietersbasiliek in Rome een ‘Heilig Jaar van vergevingsgezindheid en barmhartigheid’ aangekondigd. Het jaar start op 8 december 2015 en eindigt met het feest van Christus Koning, op 20 november 2016. De directe aanleiding, zo zei de paus, is de vijftigste verjaardag van het slot van het Tweede Vaticaans Concilie. Paus Franciscus zal het jaar officieel aankondigen op de 'Zondag van de Barmhartigheid( (de eerste zondag na Pasen), die door paus Joannes Paulus II in 2000 werd ingevoerd. Bij die gelegenheid zal hij voor de Heilige Deur een bul met de aankondiging voorlezen.

    Het Heilige Jaar is volgens paus Franciscus meteen ook een uitnodiging om het werk dat met het Tweede Vaticaans Concilie is begonnen voort te zetten.

    Het is pas de 27ste keer in de geschiedenis van de katholieke Kerk dat er zo’n Heilig Jaar zal plaatsvinden. Het vindt zijn oorsprong in het joodse Jubeljaar. Het oudst bekende Heilig Jaar vond plaats in 1300, al is onzeker of dit ook het eerste Jubeljaar  was dat daadwerkelijk werd gevierd. In 1475 werd bepaald dat er in principe om de 25 jaar zo’n Jubeljaar plaatsheeft. Het vorige Heilige Jaar was het Jubeljaar 2000, dat door paus Joannes Paulus II werd afgekondigd voor de start van het derde millennium. 

    Een Heilig Jaar biedt gelovigen de kans om speciale aflaten te krijgen en absolutie te ontvangen voor zonden door te biechten. In 1750 stelde paus Benedictus XIV de voorwaarden vast voor het bekomen van een aflaat: de pelgrim moet de vier grote basilieken van Rome bezoeken, hij moet biechten en de heilige eucharistie ontvangen en bidden voor het welzijn van de paus.

    Traditioneel start het Heilig Jaar met de opening van de Heilige Deur van de Sint-Pietersbasiliek, die alleen bij deze gelegenheid wordt geopend. In zijn homilie tijdens de boeteviering van vrijdagavond in de Sint-Pietersbasiliek zei paus Franciscus dat de Kerk steeds de deur moet geopend houden opdat niemand zou uitgesloten worden van Gods barmhartigheid. “Naarmate de zonde groter is, moet de liefde van de Kerk voor bekeerlingen des te groter zijn.”

    (Kerknet)

    14-03-2015 om 19:32 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/11

    Vrijdag 13 maart 2015

    Als een flits uit het aards paradijs

    De duizenden vruchtbomen op het terrein hebben even in volle bloei gestaan. Vooral de amandelen en de abrikozen. Het was als een beeld van het Verloren Paradijs. Het systeem van plastieken buisjes was geheel vernietigd. Een van onze vluchtelingen, een jonge man, heeft het op zich genomen om het geheel zorgvuldig te herstellen. Het was voor hem een goede bijverdienste en voor het terrein een weldaad. Het water wordt uit een diepe put gepompt en overgebracht naar een groot zwembad. Dank zij de herstelde plastieken buisjes kan ieder boompje nu meedoen met de receptie in open lucht. Er wordt evenwel geen sterke drank geserveerd, alleen maar heel gezond water. Wij drinken trouwens hetzelfde water als zij. En zo stonden de bomen plots in volle bloei. Na de wereldcatastrofe van de zondvloed plaatste God zijn regenboog in de wolken tot teken van zijn verbond met de aarde (Genesis 9, 13). Welnu, toen het irrigatiesysteem hersteld was, liet God het een hele nacht regenen tot zegen voor het land. De woestijn begon weer te bloeien. Trouwens in november vorig jaar hebben wij hier al een echte zondvloed gehad, waarvan grote kraters nu nog in de grond zichtbaar zijn. Dit heeft wel meegebracht dat de woetijngrond voldoende regen gekregen heeft.

    Ook de binnentuin kleurt helemaal groen. Vooral de spinazie blijft maar groeien. Iedere dag worden de grootste bladen geoogst, maar ge ziet niet dat er iets uitgedund is. Het is nu de tijd om granaatappelbomen te planten. Ze vragen veel water maar geven een overvloedige oogst. En de knoflook (niet mijn voorkeur maar wel gezond), die vorige jaren mislukt was, zal deze keer ook overdadig zijn.

    Ondertussen vierden we de derde zondag van de vasten die in de byzantijnse liturgie de nadruk legt op de Kruisverering. Na de eucharistie hielden we ook een Kruisprocessie. Bovendien vieren we iedere vrijdag, in plaats van een eucharistie, een Kruishulde, in de stijl van de Goede Vrijdagdienst uit de Latijnse Liturgie. Iedere donderdagavond houden we een uur aanbidding, speciaal om de zegen af te smeken voor allen die in dit land en in het Midden-Oosten zich inzetten voor het herstel van de vrede. Omdat het leger nu over zowat heel het land bezig is aan een grote zuiveringsactie willen we af en toe een extra aanbidding voorzien om Gods zegen te vragen. Ja, er is ondertussen nog veel ellende. Onze moslimvluchtelingen bidden regelmatig mee of komen zelfs uitdrukkelijk een zegen vragen.

    De aloude weg van de boosdoeners

    Op vrijdag 6 maart werd in de UNO Veiligheidsraad resolutie 2209 aangenomen met 14 stemmen voor en één onthouding (Venezuela). Het is een sterke veroordeling van het gebruik van chemische wapens in het Syrische conflict. Op hetzelfde ogenblik legt de Europese raad nieuwe sancties op aan Syrië en hen die de Syrische regering steunen. Dit zijn geen onbeduidende beslissingen van een gemeenteraad ergens op het platteland maar gebeurtenissen die een boodschap willen verkondigen voor het oog van heel de wereld. Welke boodschap? De gruwelen in Syrië blijven maar doorgaan en de Syrische president, leger en regering zijn daar de grote schuldigen van. Dit moet dringend gestopt worden. Dat is wat men op het theater wil verkondigen. Kijken we nu even achter de coulissen.

    In 2012 kondigde Obama plechtig aan dat het gebruik van chemische wapens in het Syrische conflict voor hem een rode lijn was en dus een reden om militair in te grijpen. Vanaf het begin werden chemische wapens gebruikt, maar het was telkens erg plaatselijk. Carla del Ponte wees er op dat er wel degelijk aanwijzingen waren dat de rebellen chemische wapens gebruikten. De politieke luidsprekers wezen dit onmiddellijk af als zijnde “onvoldoende gegrond”. De Syrische ambassadeur bij de UNO Bachar al-Jaafari bezorgde tientallen brieven met de bewijzen van het gebruik van chemische wapens door de rebellen. Niet een van de brieven werd beantwoord en nog minder onderzocht. Syrië vroeg dat er een UNO commissie zou komen om de zaken hier te onderzoeken. Uiteindelijk wordt onder veel mediabelangstelling een onderzoekscommissie naar Damascus gestuurd. En wat gebeurt er? Net aangekomen is er onder hun neus een verschrikkelijke gifgasaanval in Ghouta (Damascus) waarvan een massa kinderen het slachtoffer zijn. Onmiddellijk gaan 35 uiterst professionele video’s van stervende kinderen de wereld rond. De Westerse leiders roepen luid om de strengste bestraffing van de Syrische president, d.w.z. met een militaire inval heel het land verwoesten. De onderzoekscommissie maakt een uitgebreid rapport maar kan geen woord zeggen over de schuldigen. Inmiddels staat wel vast dat het rebellen zijn die twee weken eerder een massa kinderen uit dorpen van Lattakia ontvoerd hebben om in Ghouta die verschrikkelijke dood te sterven voor het oog van deskundige cameramensen. Als Syrië niet kan beschuldigd worden, zal er dus niemand beschuldigd worden. Politieke schizofrenie op wereldniveau. Bij de stemming over resolutie 2209 neemt secretaris generaal Ban Ki-moon nog even de gelegenheid te baat om de Turkse eerste minister Ahmed Davidoglou te prijzen om zijn inzet “voor vrede en veiligheid in de wereld”! 22 eeuwen geleden had Prediker (3, 16) het al door: “De schuldige zit op de rechterstoel”!

    EU verscherpt de sancties tegen Syrië. Een rapport heeft uitgerekend dat de stroomonderbrekingen voor 2/3e zouden kunnen verminderen wanneer de sancties werden opgeheven. Waarom moet het Syrische volk lijden? Totdat het helemaal sterft? Waarom blijven de rebellengroepen ongemoeid? Waarom wil “de oppositie” niet mee werken met de speciale gezant Staffan de Mistura om voor een oplossing te zorgen voor het volk in Aleppo? Waarom gaat John Kerry met Saoedi-Arabië (dat sinds het begin van 2015 in eigen land al zijn 38e executie heeft uitgevoerd!) een contract tekenen om samen de rebellen in Syrië te blijven steunen? Waarom worden geen sancties opgelegd aan de leiders van de islamitische staat en hun inkomsten afgesloten? Hoe komt het dat de VS, het machtigste leger uit de geschiedenis van de mensheid, daarbij nog geholpen door 19 landen, niet in staat is de islamitische staat uit te roeien? Integendeel de IS wordt geholpen om uit te groeien tot dé multinational van het geweld. Waarom kan Jan Engeland, de secretaris-generaal van de Noorse Vluchtelingenraad de UNO organisaties aanklagen omdat ze de grootste hulpprogramma’s opzetten maar er dan voor zorgen dat ze niet ten goede komen van de lijdende bevolking? Waarom worden de gruwelen van de IS zo uitgebreid aan de wereld getoond en gefilmd op Hollywoodniveau? Opdat de wereld de vechtjassen nog zou aanmoedigen zodat ze ondertussen ongestoord de hele infrastructuur van Syrië en Irak kunnen vernietigen? Waarom werken ze niet mee met Syrië, de enige regering die efficiënt het terrorisme bestrijdt?

    De christenvervolging uit de eerste eeuwen diende niet alleen om de christenen uit te roeien maar vooral om aan het Romeinse Rijk de rechtvaardiging te bezorgen voor zijn handelen. De christenen moesten belijden dat zij een vals geloof aanhingen en het ware geloof van het Romeinse Rijk hadden bestreden. Het voormalige communistische Sovjetregime wilde niet alleen tegenstanders uitschakelen. Dat is voor een dictatuur een kleine moeite. Ze moesten getuigenissen hebben van gelovigen, priesters en bisschoppen die zeiden dat ze met een subversieve macht (Rome) en een vals bijgeloof (het christelijk geloof) de staat hadden ondermijnd. Zo hadden de machthebbers de nodige rechtvaardiging voor hun handelen. Dat is de aloude weg van de boosdoeners die al jaren in de UNO en de Europese raad zichtbaar wordt. Syrië totaal vernietigen is voor de VS-Israël, de NAVO en hun bondgenoten een kleine moeite, maar ze willen hiervoor geprezen worden als de weldoeners van de mensheid, die de wereld van een verschrikkelijke dictator hebben bevrijd. Daar zijn resolutie 2209 van de UNO Veiligheidsraad en de sancties van de Europese raad voor nodig.

    Oproep

    Volgende zondag 15 maart om 13.00 u wordt in Brussel aan de Syrische ambassade, Franklin Rooseveltlaan 3 een manifestatie gehouden tegen de internationale terreur. Ziehier een boodschap:

    In Syrië, de bakermat van de beschaving, leefde het volk tot voor vier jaar in harmonie, veiligheid en in een behoorlijke welstand. Toen kwamen plots groepen rebellen binnen. Ze waren getraind, betaald en bewapend door buitenlandse mogendheden om aanslagen te plegen. Het volk werd uitgemoord, het land verwoest. Om de openbare opinie te misleiden spraken Westerse politici en journalisten onmiddellijk van een “volksopstand”, een “burgeroorlog” en de spoedige val van een dictator als de schuldige van alle ellende. De waarheid bleek echter sterker dan de leugen. Volk, leger, regering en president boden als één man weerstand tegen deze buitenlandse terreur. Al vier jaar lang. En na 220.000 doden, miljoenen vluchtelingen en de aanzienlijke verwoesting van de infrastructuur houdt Syrië nog steeds stand. Ondertussen werden de gewapende groepen geleidelijk omgevormd tot fanatieke strijders van een islamitische staat. De westerse heersers legden aan het Syrische volk zware sancties op om het land in hun macht te krijgen. Tegelijk werden steeds meer zogenaamde gematigde rebellen naar Syrië gezonden om de islamitische fanatici in hun gruwelen te helpen.

    Politici en journalisten, het is genoeg. Houdt op met uw steun aan deze moordenaars. Leg aan hen uw sancties op in plaats van aan het onschuldige volk. Sta aan de kant van het lijdende volk, erken de wettige regering en zijn president, steun het leger dat als enige ondubbelzinnig strijdt tegen het terrorisme. Europese Unie en NAVO, maak de Amerikaans-zionistische leiband van uw nek los, stap uit de vernietigende westerse oorlogsvoering en steun het Syrische volk”.

    14-03-2015 om 09:30 geschreven door Gust Adriaensen


    13-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dichter H.H. ter Balkt overleden

    De Nederlandse dichter H.H. ter Balkt is overleden. Hij werd geboren in 1938 in Twente. Benno Barnard noemt hem een 'boerendichter' en ook een 'aanklaagzanger'.

    --------------------------------------

    Aardappelen

    Platvloerser en toch blijmoediger plant
    leeft er bijna niet in dit sombere land.
    De aardappel is zo Hollands: hij danst dom
    de aardappelmand in en veel later de mond.
    Het bruin van oude veelgebruikte balzakken
    en van wel zeer versleten bruiden paart hij
    aan varkensachtige rondheid, Grootmogoldom
    en de gezichtsuitdrukking van rollende munt.
    Op de balzaal van gods akker wiegelt hij blij
    en zijn spaarbank heeft hij onder de grond.

    -------------------------------------

    13-03-2015 om 09:10 geschreven door Gust Adriaensen


    12-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee jaar paus Franciscus
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Morgen vrijdag 13 maart zit paus Franciscus twee jaar op de stoel van Petrus.

    Nikolaas Sintobin, jezuïet en internetpastor, reikt in De Standaard 'tien sleutels' aan 'om paus Franciscus te lezen':

    1. Franciscus is niet progressief of conservatief, hij is radicaal evangelisch.

    2. Hij is meer een man van daden dan van woorden. En die daden hebben een grote communicatieve waarde.

    3. Hij laat zich kenmerken door persoonlijke soberheid en roept herhaaldelijk op tot nederigheid en dienstbaarheid.

    4. De politiek van de paus is proactief, eerder dan reactief.

    5. Sterkere aandacht voor Zuid-Ooste en versnelde internationalisering van het (top)personeel en het beleid.

    6. Franciscus gaat liever inductief en intuïtief tewerk.

    7. Hij is een communicatief genie.

    8. Hij hanteert een subtiel leiderschapsmodel.

    9. Hij heeft het pausdom een nieuwe internationale relevantie gegeven.

    10. Franciscus roept zelf op om eventuele kritiek openlijk te uiten.

    12-03-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    09-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Christelijke identiteit (2)

     

    In zijn boek ‘Christelijke Identiteit: een utopie?’ en in een interview met De Standaard (7 maart 2015), pleit broeder René Stockman, generaal overste van de Broeders van Liefde ervoor dat de katholieke identiteit van o.a. scholen , ziekenhuizen en zorginstellingen verstevigd moet worden. Als die instellingen alleen nog in naam katholiek willen zijn, moeten ze eerlijk zijn met zichzelf en uit de katholieke koepel stappen. En verder: opkomen voor je christelijke identiteit, heeft niets met fundamentalisme te maken. Ik wil mijn geloof radicaal beleven. Ik wil mijn visie delen. Een fundamentalist wil zijn visie aan iedereen opleggen.

    Woorden naar mijn hart. Jarenlang schreef ik de ‘Collegekroniek’ voor een oud-leerlingenblad. De groeiende kloof in bv. de colleges en lycea tussen de katholieke vlag en de volledig geseculariseerde lading, kreeg de voorbije decennia herhaaldelijk mijn aandacht. Het interview van René Stockman bracht me ertoe nog eens te gaan grasduinen in die collegekronieken en een aantal eruit te halen die handelen over die onhoudbare spanning tussen vlag en lading, tussen etiket en inhoud.

    Hier gaan ze:

    -1974: Ieder van ons zal zeker meermaals gedurende zijn loopbaan geconfronteerd worden met vragen naar de zin en de motivatie van zijn leraar-zijn in een christelijke school, waarbij vergeleken het super-intellectuele gepraat en geschrijf over technieken en methodieken en de rendementswaarde daarvan, vergankelijke, al vlug verkleurde franjes zijn.

    -1982: Zowel bij ouders als bij leerkrachten duiken geregeld vragen op over de identiteit van ‘ons’ onderwijsnet en van onze school. Wat betekent Katholiek Onderwijs? Wat is christelijke opvoeding? Hoe reageert men op sociaal-economische en psychologische crisisverschijnselen en op bv. de vaak daarmee gepaard gaande polarisatietendensen? Welk onderwijs- en schoolbeleid moet, rekening houden met de gestelde vragen, in concreto gevoerd worden? Een verantwoording voor het verder bestaan van het katholieke onderwijsnet ligt in de bezinning over het antwoord op bovenstaande identiteitsvragen, eerder dan in de pedagogische en didactische kwaliteit of vernieuwing van het onderwijs.

    -1984: Wat is er in die snel veranderende tijd van de katholieke school? De jezuïet R. Lenaers schrijft daarover in het aprilnummer van Streven een belangrijk opstel. Lenaers stelt dat, als de katholieke school niet zoekt naar een nieuwe positiebepaling, ze in de nieuwe maatschappij niet alleen haar vroegere vruchtbaarheid, maar ook haar bestaansreden en zelfs haar bestaansrecht verliest. De leerlingen voor wie de katholieke school werd opgericht, bestaan volgens Lenaers niet meer. Ze zijn afgelost door een generatie van jongeren die tasten en zoeken, kritisch tegenover de kerk als instelling, in het beste geval gevoelig voor evangelische waarden maar dan liefst niet in kerkelijke verpakking. Ze hebben gekozen voor de welvaart en de privé-veiligheid. Ook het lerarenkorps van het religieuze type bestaat haast niet meer. Onder het ontleedmes van Lenaers blijft weinig over van de warden die de eigenheid van de katholieke school uitmaakten. Een duidelijk antwoord op de vraag: wat moet, kan een christelijke school in een niet-christelijke wereld zijn, geeft hij niet. Dat probeert zijn collega Cnops in Kultuurleven, waarin hij ervoor pleit dat de katholieke school iets zal moeten zijn als een missieschool: zending. Directie en leerkrachten moeten hun levensbeschouwelijke verantwoordelijkheid opnemen ten aanzien van de kinderen. Maar de vragen blijven. Zo er al een (christelijke) levensbeschouwing is, hoe nieuw en eigentijds mag, moet die levensbeschouwing voelbaar zijn en doorklinken in het verstrekte onderwijs?

    -1991: Het Vrij Katholiek Onderwijs bloeit in dit landje. De overgrote meerderheid van de Vlaamse jongeren volgt secundair onderwijs aan de katholieke scholen. Die grote aantrekkingskracht heeft alles te maken met de kwaliteit en bijna niets met het katholiek-zijn van onze scholen. En dat kan toch wel vervelende vragen oproepen. Hoe moet dat verder met het Katholiek Onderwijs nu de meeste leerlingen niet meer pratikeren en vooral de katholiek-religieuze praktijk in het schoolse gebeuren tot een uiterste minimum is herleid? Is het woord ‘katholiek’ eigenlijk nog wat meer dan een succesvol reclame-etiket?

    -1997: Fundamenteel voor de scholen met bijvoorbeeld een ‘Sint’ in de naam, is de vraag naar de identiteit van die scholen, dus ook van onze school. Wat betekent ‘katholieke school’? Heeft ‘katholiek’ nog inhoud? Of is het ‘katholiek onderwijs’ alleen nog maar een holle, maar o zo machtige structuur?

    Dat René Stockman zo glashelder uitkomt voor zijn christelijke identiteit en voor de ondubbelzinnige christelijke identiteit van de instellingen die zich ‘katholiek’ noemen, juich ik van harte toe.

    09-03-2015 om 12:20 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Christelijke identiteit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Broeder René Stockman, generaal overste van de Broeders van Liefde:

    'Ik ga niet persoonlijk oordelen of een ziekenhuis of school voldoet aan de christelijke identiteit. Maar als bestuurders zeggen dat het hun niet langer interesseert of dat ze het niet meer belangrijk vinden, dan moeten ze de volgende -logische- stap durven te zetten. Zo eerlijk moeten ze met zich zelf zijn. Ik vind de katholieke inspiratie een essentieel punt en essentiële punten kunnen niet zomaar opzij worden geschoven.'

    'Waarom zouden ze nog een titel (katholiek) willen hanteren als ze er zelf niet meer in geloven?'

    09-03-2015 om 09:57 geschreven door Gust Adriaensen


    06-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/10

    Vrijdag 6 maart 2015

    Een voorliefde voor de Kopten in Egypte

    Zondag is hier echt een vrije dag en gemeenschapsdag. Tenminste, dat proberen we er toch van te maken. De allereerste activiteit is de plechtige zondagsviering om 13.00 u. Sommigen gaan vooraf wat kuieren in de tuin onder een (soms toch al) vrij stralende zon. Natuurlijk zorgen anderen voor de maaltijd. En we gebruiken het middagaal nu op het voorplein in volle zon. In de late namiddag is het (bijna) altijd cinema. ’s Middags wordt al van gedachten gewisseld over wat we gaan bekijken en natuurlijk hangt er ook een en ander af van de elektriciteit. Zaterdag en zondag waren we gans de dag en nacht verstoken van stroom, met uitzondering van twee uur overdag en een uur ’s nachts. Dinsdag ging weer heel de namiddag het licht uit. Voor de film moeten we dan zien dat de enige laptop met een flinke batterij ter beschikking is. En zo hebben we dan zondag in de late namiddag en avond een film gezien over de evangelist Marcus, de patroon van de koptische christenen in Egypte. Wat een prachtige film die ons helemaal in de authentieke sfeer van het evangelie en van de eerste christenen brengt! We hebben al veel films gezien van oosterse monniken en monialen, martelaren en kloosters (naast alle films van Charlie Chaplin, Louis de Funès, Lord of the Rings…). De realisaties van de koptische christenen liggen hier echter in bovenste schuif. En terecht. Ook hun gewone uitzendingen zijn een voorbeeld van boeiende evangelisatie. En wat een variëteit: enerzijds een koptische priester in lang zwart gewaad, met zwarte kap en het kruis in zijn handen, op elk ogenblik klaar voor een zegening en anderzijds een moderne jonge presentatrice!

    Europa “made in USA”

    De VS hebben zowel de NAVO als de Europese staatshoofden en regeringsleiders helemaal in hun macht om hen te dwingen de buitenlandse politiek van Amerika te dienen.

    Angela Merkel en Hollande zijn eigenlijk geen grote voorstanders van het bewapenen van Kiev om een oorlog te voeren tegen Oost Oekraïne. Ze besluiten om samen eens met Poetin te gaan praten zonder vooraf de toestemming van Washington te vragen. Daarop lanceert Washington een aanval in de media tegen Angela Merkel vlak voor ze daarna Obama komt bezoeken. Op 9 februari wordt een 12 jaar oude foto gepubliceerd van A. Merkel als leidster van socialistische jeugd in Oost-Duitsland, spion in Berlijn en bevriend met nazi’s met de uitdrukkelijke vraag of het wel verantwoord is dat Duitsland door zulk een persoon geleid wordt!? Senator John McCain vergeleek dan het bezoek van A. Merkel en Hollande aan Poetin meteen met het bezoek van Neville Chamberlain aan Hitler!

    Toen de Hongaarse eerste minister, Viktor Orban met Rusland een contract tekende voor de bouw van twee kerncentrales hebben de VS Hongarije onmiddellijk sancties opgelegd om het land te straffen voor deze afwijking van de Amerikaanse politiek. Op het moment dat daarna Poetin Hongarije bezocht (17 februari) lanceerde senator John McCain een campagne tegen “deze fascistische dictator” van Hongarije.

    De president van de Tsjechische Republiek, Milos Zeman begreep dat er geen harde bewijzen waren van een zogenaamde invasie v  an Russische troepen in Oekraïne. Hij vroeg dat de zaak ernstig zou onderzocht worden en dat de sancties tegen Rusland zouden opgeheven worden. Onmiddellijk begon een felle campagne tegen de president om hem in diskrediet te brengen. Onze ex-eerste Europese burger Herman van Rompuy was veel sluwer. Zonder enig bewijs riep hij Rusland openlijk op om zijn troepen terug te trekken uit Oekraïne en de VS waren tevreden!

    En dan Dominique Strauss-Kahn, voorzitter van het IMF. Tegen hem werd een proces gevoerd. Hij zou een zwart kamermeisje in een hotel in New York hebben aangerand. Hij werd meteen afgezet als directeur van het IMF en had geen enkele kans meer om zich als presidentskandidaat in Frankrijk nog aan te bieden. Nu heeft het bewuste kamermeisje toegegeven dat ze gelogen heeft. Het interesseert niemand meer. Het is oud nieuws en het doel is al lang bereikt. De CIA heeft DKS definitief uitgeschakeld.

    Berlusconi aarzelde niet te verkondigen dat een wederzijdse verstandhouding tussen VS en Rusland nodig is voor de veiligheid en stabiliteit van Europa. Hij stelde dat het totaal onverantwoord was dat de VS raketten plaatste in Polen en Tsjechië en dat Georgië en Oekraïne in de NAVO zouden getrokken worden. Berlusconi is deskundig uitgeschakeld.

    De trans-Atlantische samenwerking tussen VS en EU wordt helemaal gedomineerd door de buitenlandse politiek van de VS. Dat wil nu zeggen: Poetin en Rusland zo zwart mogelijk maken zodat Amerika dan Europa kan ophitsen om een oorlog te beginnen tegen Rusland. Vandaar het illegaal opleggen van sancties, het crimineel bewerken van de instorting van de roebel en de instorting van de olieprijzen en tenslotte de vlucht van het kapitaal uit Rusland stimuleren. De NAVO en de Europese regeringsleiders gehoorzamen nagenoeg blindelings. Wie hieraan meewerkt wordt beloond, wie dit tegenwerkt wordt geliquideerd.

    Laat dit duidelijk zijn: Poetin wil geen oorlog. Hij tracht nuchter de meest gunstige economische en financiële verdragen te sluiten, al is het met landen die een radicaal verschillende buitenlandse politiek voeren (bv. Turkije). De Russische beer zal echter nooit aan de leiband van Amerika kunnen gelegd worden. Ook niet met behulp van de NAVO, Europa, de golfstaten, Daesh, Al Nousra en de uitgebreide lentecollectie van westerse-Arabische terreurgroepen. Hij zal geen wereldorde aanvaarden waarin één supermacht alleenheerser is en alle landen die nog niet onderworpen zijn, naar believen in een chaos kan storten. Vergeten we ook niet dat op donderdag 26 februari de Chinese ambassadeur in België Qu Xing een wel zeer merkwaardige uitspraak heeft gedaan. China moeit zich gewoonlijk niet met het buitenland, het is ook groot genoeg om zich enkel met zichzelf bezig te houden. Nu zegt die man dat China in de strijd van het westen in Oekraïne tegen Rusland, ondubbelzinnig aan de kant van Rusland staat. Al is het niet duidelijk wat zulks concreet betekent, we weten al dat de Chinezen volk genoeg hebben. Als zij werkelijk komen helpen, kunnen ze het met miljoenen tegelijk doen. Trouwens zij beseffen ook dat de val van Rusland maar een voorbereiding is voor de VS om de val van China na te streven. Poetin wil een evenwicht in deze wereld en grootmachten die elkaar als partners behandelen en gemeenschappelijke belangen nastreven. Een Russisch opposant van nauwelijks enige betekenis, Boris Newtsov wordt op 27 februari vermoord en onze vrt speelt perfect mee, alsof Poetin vanuit het venster van zijn bureau zelf de man heeft neergeschoten! In de eerste berichtgeving leek het wel alsof onze vrt door de CIA betaald wordt voor iedere bijdrage in deze moddercampagne.

    Maar er is nog meer. Poetin heeft een klare visie die ook radicaal tegengesteld is aan de westerse. Hij wil een christelijk land, gebouwd op christelijke principes, verbonden met het orthodoxe patriarchaat van Moscou. En de nieuwe orthodoxe monniken en kloosters vormen een dynamische strijdbare kerk. Jammer dat het wantrouwen tussen Moscou en Rome, - hoewel begrijpelijk vanuit het verleden - , nog altijd zo sterk leeft. Mogen het wantrouwen van Moscou en de pretentie van Rome tegelijk wat verminderen zodat beiden een eenheid kunnen vormen in respect voor elkaars verscheidenheid.

    Omgekochte journalisten

    Onze aanklacht van vorige week tegen de journalisten die oorlogspropaganda tegen Syrië blijven voeren heeft enige weerklank gehad. Vooreerst kreeg ik een beschrijving van UDO ULFKOTTE, Gekaufte Journalisten. Hij was een bekend mediafiguur en voormalig journalist van de Duitse Frankfurter Algemeine Zeitung. Hij getuigt hoe de CIA en de Duitse inlichtingendienst journalisten op verschillende wijzen omkopen (met geld, reizen en feestjes) om de oorlogspropaganda van de NAVO en de VS te steunen, zo niet verliezen ze hun baan. Hij zegt dat hij zelf daaraan meegedaan heeft. Soms kwam iemand een artikel brengen met “geheime informatie” die niemand onderzocht had. De journalist moest dan in een afzonderlijk kamertje dat artikel met zijn naam ondertekenen. De geheime informatie uit zijn artikel werd daarna wereldwijd overgenomen. Zijn stelling is nu: wat de media schrijven over de internationale politiek is nagenoeg allemaal gelogen.

    In Nederland werd ons artikel van vorige week netjes geplaatst op De Waarheid nu. Volkseditie voor NL. 4 maart 2014. En oraprosiria verspreidde een Italiaanse vertaling onder de titel: A tutti i Rudi Vranckx (= aan alle Rudi Vranckxen) die naar enkele parlementariërs en zelfs naar de president gestuurd werd! De voornaamste bemoediging kwam hierbij van een lezer die beweert dat er veel meer gewone burgers zijn dan we denken, die de leugens en manipulatie van de media doorzien. Moge het zo ook zijn.

    Voor Frankrijk heeft François Belliat vroeger al een studie gemaakt van de wijze waarop systematisch getuigenissen geweerd worden van hen die de werkelijke toestand in Syrië vermelden. Hij ontleed de getuigenissen van P. Elias Zahloui, patriarch Gregorios III Laham, Mgr. Antoine Audo, bisschop van de Chaldeeuwse christenen en van moeder Agnes-Mariam. De media negeren hun getuigenis of zeggen dat het agenten zijn van “het regime”. Van moeder Agnes-Mariam werd zelfs een tijd lang beweerd dat zij de Franse journalist Gilles Jacquier in de val heeft laten lopen van een aanval door het leger. Ondertussen is gebleken dat zij hem waarschuwde niet naar Homs te gaan omdat het te gevaarlijk was en nu is ook bewezen dat hij door een projectiel van de rebellen gedood werd. De lastercampagne gaat evenwel nog even door. Anderijds krijgt zij ook wel uitnodigingen om te getuigen. Uitgerekend deze avond, zo kondigt KTO aan, houdt moeder Agnes-Mariam een conferentie in Parijs.

    Wie de waarheid vertelt en de oorlogspropaganda van de NAVO en de VS en de zionisten niet steunt, wordt langs alle kanten tegengewerkt. Dat heeft mediawerkgroepsyrie duidelijk ondervonden maar zij hebben volgehouden en zijn nu een behoorlijk nieuwsagentschap in Vlaanderen. Dat heeft ook mevr. Agnes Jonckheere ondervonden die in alle oprechtheid de Vlaamse Christelijke Partij (VCP) oprichtte om in onze maatschappij terug de menselijke en christelijke waarden te brengen. Zionisten wisten haar aan te klagen voor “antisemitisme” en ze werd meteen de zondebok. Niemand vraagt nog: is het waar wat zij zegt of schrijft? Neen, antisemitische betekent nu dat je tegen de oorlogspropaganda bent van de VS, de NAVO en de agressie van de zionisten. De aanklacht steunde trouwens op niets en werd uiteindelijk ook geseponeerd door gebrek aan bewijzen, maar het doel werd ondertussen bereikt: de VCP kreeg een gevoelige klap. Vlaanderen, wordt eens wakker en sta op!

    De Rode Halve Maan

    Van verschillende zijden kreeg ik een intriest bericht doorgestuurd dat verschenen is in Katholiek Nieuwsblad. Mgr. Jacques Behnan Hindo, de Syrisch-katholieke bisschop van Hassaké (N. Syrië) zegt dat de Rode Halve Maan alleen voor moslims zorgt terwijl wij, katholieken, langs organisaties zoals Caritas en het Rode Kruis, iedereen helpen die in nood is. Volgens hem worden de christenen niet geholpen door de Rode Halve Maan.

    We kunnen de aanklacht van deze bisschop niet tegenspreken. Misschien zijn er inderdaad verborgen agenda’s die wij niet kennen. Zulks is echter niet de geest van het Syrische volk en ook niet de geest van de Rode Halve Maan in onze streek, waar we zelf nauw mee verbonden zijn. We kunnen dus enkel spreken voor onze streek. Hier wordt geen enkel onderscheid gemaakt tussen geloofsgroepen. Men tracht de mensen die het meest in nood zijn eerst te helpen. De vrijwilligersploeg zelf bestaat trouwens uit een broederlijke groep van christenen en moslims. Wij gaan verdere navraag doen over de directie van de Rode Halve Maan in Hassaké.

    Een mogelijk dubbelzinnig einde van de oorlog?

    De VS hebben al meerdere keren een mislukte aanslag tegen Venezuela gepleegd, nl in 2002 en 2007. Nu was het weer zo ver. Een ingewikkeld en uitgebreid plan was klaar om op 12 februari het presidentieel paleis te bombarderen, president Nicolaas Maduro te doden en mevr. Maria Corina Machado aan te stellen, die dan onmiddellijk internationaal zou erkend worden. In de nacht van 11 februari wisten de Venezolaanse diensten de voornaamste kopstukken en een agent van de Mossad te arresteren en het complot was voorlopig weer voorbij. Boeiend verhaal, door de VS stralend ontkend en door de rest verzwegen.

    De buitenlandse politiek van de VS is nu zo chaotisch als het maar kan zijn. Ze hebben altijd de regering en de president van Syrië willen omverwerpen en begrijpen nu dat het volk achter hem staat. Zelfs wanneer het Westen dit land kan verwoesten, dan nog hebben ze het volk als één man tegen. De enen willen nu met Assad meewerken en de anderen blijven terroristen steunen om hem omver te werpen. Stel u nu voor dat Benjamin Netanyahu de verkiezingen verliest. Hij houdt de meest harde zionistische lijn aan en hoopt daarvoor beloond te worden, maar toch zijn er velen die een meer mens- en joods-waardig beleid wensen. Als hij uitgeschakeld is kan een akkoord tussen Washington en Teheran vlug getekend zijn. Dan kunnen de VS opnieuw diplomatieke betrekkingen aanknopen met Syrië. De EU en zelfs Frankrijk moeten dan volgen als hondjes met de staart tussen hun pootjes. De overtollige Daesh en andere terroristen worden dan door de CIA en de Mossad enerzijds naar de Kaukasus in Rusland getransporteerd en anderzijds naar China, zodat ze met hun gesofistikeerd westers materiaal en de steun van de westerse geheime diensten niet naar den dop moeten. Zo kunnen ze hun (westerse) gruwelen weer uitvoeren tegen Rusland en China, voor rekening van de VS-Israël, de NAVO, de golfstaten. Niemand weet wat er de nabije toekomst gaat gebeuren maar dit zou wel een mogelijkheid kunnen zijn. Wij willen dat de oorlog hier eindigt, maar niet dat anderen het zelfde lijden te verduren krijgen. Wordt helaas vervolgd.

    06-03-2015 om 17:32 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Vrijheid en Respect'

    De bisschop van Antwerpen beveelt de nationale manifestatie 'Together in Peace-Vrijheid en Respect' aan.

    -------------------------------------

    Goede vrienden,

     

    Hierbij bezorg ik u meer informatie over de nationale manifestatie “Together in Peace – Vrijheid en Respect”, op zondag 15 maart in Brussel.

    Graag wil ik u van dit belangrijke initiatief op de hoogte brengen en het aanbevelen bij u, uw medewerkers en uw gemeenschappen.

    Meer informatie vindt u op www.togetherinpeace.be.

     

    Met beste groeten,

     

    + Johan Bonny

    Bisschop van Antwerpen

    -----------------------------------------

     

    Nationale Manifestatie

    « Together in Peace – Vrijheid en Respect »

    Zondag 15 maart 2015

     

    Recente terreurdaden in Parijs en Kopenhagen en de verijdelde aanslagen in België zaaien veel angst en wakkeren de polarisatie tussen bevolkingsgroepen aan. Aan die strategie van de terreur mogen we niet toegeven.

    Daarom roepen vertegenwoordigers van de verschillende erkende levensbeschouwingen in ons land op tot een nationale manifestatie in Brussel met als slogan « Together in Peace – Vrijheid en Respect ». Die zal plaatsvinden op zondag 15 maart 2015 om 14 uur.

    Dit initiatief wil een reactie zijn van de civiele samenleving, een actie die goed menende mensen verenigt van welke godsdienst of overtuiging ook. Samen zeggen we ‘Ja’ aan het vreedzaam samenleven tussen mensen en groepen die van elkaar verschillen, ‘Ja’ aan de vrijheid van meningsuiting en aan de vrijheid van geweten en godsdienst, ‘Ja’ aan het respect voor alle mensen, welke religieuze of levensbeschouwelijke overtuiging ze ook zijn toegedaan.  

    Verzamelpunt van de manifestatie is de ‘Megafoon’ aan de Stalingradlaan (nabij het Zuidstation), om 13u30. Om 14 uur vertrekt de mars die gaat langs verschillende betekenisvolle plaatsen die symbool staan voor het pluralisme van de levensbeschouwingen in ons land en in Europa. De manifestatie eindigt rond 16u30.

    Het organiserend comité omvat vertegenwoordigers van het christendom, de islam, het jodendom en het vrijzinnig humanisme van ons land, van beide zijden van de taalgrens.

    De Gemeenschap van Sant’Egidio, die in september vorig jaar in samenwerking met het bisdom Antwerpen de driedaagse internationale vredesontmoeting ‘Peace is the Future’ in Antwerpen organiseerde, staat in voor de praktische coördinatie van het evenement.

    Website: www.togetherinpeace.be

    Facebook: www.facebook.com/togetherinpeace2015

    Twitter: Hashtag #TogetherinPeace 

     

    Organiserend Comité

    Anglicaanse Kerk  | Bisschoppenconferentie van België  |  Centraal Israëlitisch Consistorie van België  

        Executief van de Moslims van België  |   Orthodox Aartsbisdom van België  |  

    Unie Vrijzinnige Verenigingen   

       Verenigde Protestantse Kerk in België  | Federale Synode van Protestantse en Evangelische kerken in België 

     

    Secretariaat en Coördinatie

    Sant’Egidio, Rijkeklarenstraat 26, 1000 Brussel  |  T 02 512 45 46  |  E info@togetherinpeace.be

     

    06-03-2015 om 13:23 geschreven door Gust Adriaensen


    04-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paus Franciscus windt er geen doekjes om

    Oorzaken van uitsluiting durven zien

    Uit: 'De vreugde van het evangelie'

    Een van de oorzaken van uitsluiting heeft te maken met de manier waarop wij met geld omgaan. We vinden het normaal dat alles in ons leven en in onze samenleving draait om geld. We vergeten dat achter de huidige financiële crisis een diepe antropologische crisis schuilgaat: het negeren dat de mens centreaal staat!

    We hebben nieuwe afgoden gecreëerd. De aanbidding van het gouden kalf in het boek Exodus kreeg een nieuw en meedogenloos gezicht in het fetisjisme van het geld en de de dictatuur van een economie zonder gelaat die niet op de mens is gericht.

    De wereldcrisis, die met het financiële en economische te maken heeft, stelt haar eigen onvevenwichtigheden tentoon, en vooral de ernstige afwezigheid van een antropologische oriëntatie die de mens herleidt tot een enkele behoefte: consumeren.

    Terwijl de winsten van een kleine minderheid exponentieel groeien, blijft een meerderheid almaar meer verstoken van het welzijn dat die minderheid geniet. Dit onevenwicht is het gevolg van ideologieën, die de absolute autonomie van de markten en de financiële speculatie verdedigen en het controlerecht ontkennen van de staten die over het algemeen welzijn dienen te waken.

    Een nieuwe onzichtbare -soms virtuele- tirannie wint veld en dicteert unilateraal en onverbiddelijk haar wetten en regels. Door de schuldenlast en de interesten zijn landen niet meer in staat hun eigen economie op gang te brengen en de reële koopkracht van hun inwoners te versterken. Daarbij komt nog de wereldwijde corruptie en ee¨n egoïstische belastingontduiking met mondiale dimensies. Honger naar macht en bezit kent geen grenzen.

    In dit systeem dat alles dreigt te verslinden in zijn opzet om steeds meer winst te maken, staat alles wat kwetsbaar is, -zoals het leefmilieu- weerloos tegenover de winsten die als abslolute regel gelden in een vergoddelijkte markt.

    04-03-2015 om 08:58 geschreven door Gust Adriaensen


    03-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Distelmans: intellectueel oneerlijk?

    Onder de titel ‘Mist of helderheid’, krijgen Wim Distelmans en Sylvain Peeters, in De Standaard de kans om te reageren op de verklaring van de Belgische bisschoppen omtrent de eventuele uitbreiding van de euthanasiewet.

    Deze razendsnelle reactie (dag op dag) roept journalistieke, deontologische vragen op over het redactionele beleid van De Standaard. Het kan bijna niet anders of De Standaard heeft vóór de publicatie van de bisschoppelijke verklaring, de tekst al bezorgd aan degenen die de redactie wilde laten reageren, met name Distelmans en Peeters.

    Veel belangrijker is dat Distelmans en co. zich ronduit bezondigen aan intellectuele oneerlijkheid, om niet te zeggen leugenachtigheid.

    Twee voorbeelden. Distelmans en Peeters reduceren in hun reactie, het fameuze ‘hellend vlak’ tot een cijferdansje over het al dan niet toenemen van gelegaliseerde euthanasie. Dat is een bewuste beperkte en onjuiste invulling van wat o.a. door de bisschoppen altijd onder ‘hellend vlak’ verstaan werd. ‘Hellend vlak’ in verband met ‘euthanasie’ betekent dat meer en meer schotten wegvallen die gelegaliseerde euthanasie verhinderen. Niet alleen de bisschoppen maar ook bv. Hilde Kiebooms (‘Stop de euthanasietrein’), Rik Torfs(‘Euthanasie is geen kinderspel), René Stockman (‘De cultuur van de dood grijpt om zich heen’), hebben in bijdragen voor De Standaard, dat ‘hellend vlak’ beschreven en ervoor gewaarschuwd.

    Distelmans weet zeer goed wat in het debat over euthanasie in de eerste plaats onder ‘hellend vlak’ verstaan wordt. Vanaf de totstandkoming van de euthanasiewet, werd door critici gesteld dat het gevaar bestond dat steeds maar opnieuw gemorreld zou worden aan de grenzen. Distelmans wuifde dat gevaar weg. Dat hij het nu uitsluitend over cijfertjes heeft, omdat die statistiekjes beter in zijn fundamentalistische drang om tot een grenzeloze uitbreiding van de euthanasiewetgeving te komen, past, pleit niet voor zijn intellectuele rechtlijnigheid.

    Een ander hoogst merkwaardig non-argument dat Distelmans en Peeters tegen het standpunt van de bisschoppen gebruiken, is dat de bisschoppen hun ‘visie niet aan andersdenkenden mogen opleggen’. Klaarblijkelijk zijn Distelmans en Peeters niet erg goed getraind in het correct lezen van teksten. Zij verwarren het uiten van bedenkingen en een standpunt met het opleggen van een visie.

    Met evenveel gemak, kan de hardnekkigheid waarmee Distelmans en co. al jaren pleiten voor een uitbreiding van de euthanasiewetgeving, beschouwd worden als het ‘opleggen van een visie’ en een systematische indoctrinatie in een pro-grenzeloze-euthanasiewetgeving.

    03-03-2015 om 09:35 geschreven door Gust Adriaensen


    02-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'De medemens mag geen overtollige last zijn'

    In een goed onderbouwde verklaring waarschuwen de Belgische bisschoppen voor een uitbreiding van de euthanasiewet. De grenzen van de euthanasiewet worden systematisch afgetast en zelfs overschreden, aldus de bisschoppen. 'De wet moet niet uitgebreid worden, we moeten daarentegen inzetten op een tijdige diagnose van dementie, mantelzorg en palliatieve zorg.'

    De bisschoppen besluiten hun verklaring als volgt:

    'Het ethische peil van een samenleving is rechtstreeks af te lezen van de manier waarop zij omgaat met haar zwakste burgers. Veel kwetsbare personen zullen een verruiming van de euthanasiewet ervaren als een waarschuwing om geen last te worden voor de anderen en zich in die zin niet egoïstisch te gedragen. Is de kans dan niet heel groot dat velen een uitbreiding van de euthanasiewet zullen begrijpen als een 'uitnodigingom ermee op te houden' of als een 'plicht tot sterven'?

    In een humane samenleving mag de medemens geen overtollige last zijn. Als een medemens extra zorg en aandacht vraagt, wordt die extra last in liefde gedragen. Dat moet het antwoord zijn. Een antwoord dat getuigt van onvoorwaardelijke solidariteit. Niet de poort van de euthanasie moet verder open, maar de poort van de medemenselijkheid en de solidariteit.'

    02-03-2015 om 13:47 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/9

    Vrijdag 27 februari 2015

    Een byzantijnse vasten met veel afwisseling

    Met de voorbije vrijdag, zaterdag en zondag zijn in de byzantijnse liturgie van de vasten bijzondere vieringen verbonden. Elke vrijdag wordt de lange acathist ( = rechtstaande) hymne gezongen ter ere van O. L. Vrouw. Eens werd daarmee   de belegering van Constantinopel gebroken. In ieder geval hebben we in november 2013, toen wij hier belegerd werden in onze schuilkelder deze acathisthyme ook gezongen (al was het liggend op onze matras) en we zijn ook op meer dan wondere wijze gespaard gebleven. De terroristen waren plots als sneeuw voor de zon verdwenen.

    Op de zaterdag van de eerste week van de vasten vierden we het zogenaamde wonder van de gesuikerde graantjes. De traditie vermeldt dat Julianus de Afvallige op 16 februari 362 bevolen had alleen maar vlees te laten verkopen dat aan de afgoden was geofferd en bezoedeld zodat alle christenen, onwetend hiervan, dit voedsel zouden kopen en eten. Patriarch Eudoxus werd hiervan echter in een visioen verwittigd en liet de christenen waarschuwen, zodat ze op die dag alleen maar gekookte en gesuikerde graantjes aten. Als dessert aten we deze zaterdag dus deze gesuikerde graantjes.

    Terwijl de Ltijnse liturgie de geestelijke strijd van Jezus in de woestijn gedenkt is de eerste zondag van de vasten hier toegewijd aan de zogenaamde orthodoxie, waarmee de overwinning op de iconoclasten of iconenverwoesters wordt gevierd. Deze laatste ketterij die de Oosterse kerk in vuur en vlam zette en gedurende meer dan een eeuw verscheurde, werd plechtig verworpen op het concilie van Nicea in 787, dat bepaalde dat de verering van de iconen gericht is op het mysterie dat op de icoon is afgebeeld en dus geheel gerechtvaardigd is. Na de eucharistie werd er een processie gehouden waarbij ieder een icoon mee droeg.

    En woensdagnamiddag genoten we weer van een onverwacht bezoek van moeder Agnes-Mariam die voor één uur langs kwam. Ze had natuurlijk ook de post bij uit Libanon. Het was weer een intense, zij het zeer korte maar bemoedigende ontmoeting.

    Onze moslim-vluchtelingen leven op hun manier met onze vasten mee. Voor hen betekent vasten overdag niets gebruiken en ‘s avonds uitgebreid feesten. En zo komen ze af en toe ’s avonds een lekkere schotel brengen die ze voor ons hebben klaar gemaakt en waarmee ze ons in de vasten willen aanmoedigen.

     

    Waarom durft Rudi Vranckx de waarheid niet schrijven?

    Deze vraag telt natuurlijk ook voor de vele andere journalisten van de mainstream media. We beperken ons nu tot hem omdat hij de meeste bekendheid geniet als oorlogsverslaggever.

    Op 17/2/2015 schreef hij “Een nieuwe War on Terror?”. Het artikel begint aldus: “Wetteloosheid en een gedesintegreerde staat, frustraties, opstand, geweld en gewapende milities… Die mix aan ingrediënten kennen we al langer in Syrië en Irak. De ideale voedingsbodem voor de terreur van het Kalifaat.”

    Hiermee wil hij de lezers een uitleg aanbieden voor het ontstaan van de terreurgroepen in Syrië en Irak, zoals het Westen dit graag hoort. Verder legt hij uit hoe de NAVO een einde gemaakt heeft “aan Khadaffi’s dictatoriaal bewind”. Tussendoor krijgt het “Groot Egyptisch jihadi-potentieel” nog een aanmoediging tegen de achtergrond van “het ongenoegen na de legercoup van al-Sissi”. Dat is ook precies in de lijn van de huidige algemene opinie, dus politiek en journalistiek correct.De ellende in Syrië, Irak, Egypte komt dus allemaal uit die landen zelf voort. Aan de hand van deze duidelijke insinuaties kunnen de mensen het verhaal dan verder invullen: tegen een gruwelijke dictator komt het volk in opstand, zo ontstaat er een burgeroorlog en daaruit is die gevaarlijke beweging van de islamitische staat gegroeid. Tenslotte geeft hij dan beschouwingen over wat het onschuldige Westen, als medelijdende toeschouwer op afstand, hiertegen kan of moet doen. “Een gezamenlijke interventie?” , “nieuwe maatregelen”? Maar hier dreigt dan weer het gevaar dat “de Russen gaan dwarsliggen”. Kortom, zoals een schoolmeester aan kinderen de indruk geeft dat hij alles weet, zo geeft hij de verschillende meningen en verwachtingen over de toestand) kort weer, precies zoals dit in de westerse openbare opinie verwacht wordt. Hiermee heeft hij zowat alles gezegd, behalve de waarheid en dat was eigenlijk het enige dat hij had moeten schrijven.

    Na 30 jaar koloniale overheersing door Italië en 20 jaar door UK en VS, is Libië in 1969 ontstaan. Het volgende jaar werden alle militaire bases van UK en VS opgedoekt en het Britisch Petroleum genationaliseerd. De wereldbank (goed Nederlands eist hier een hoofdletter, wat ik weiger) schreef in 2010 nog dat Libië “een hoog niveau van economische groei” kende. Het had een eigen bankwezen en een toegang van de bevolking tot de universiteit met niet minder dan 46%. Zelfs een paar miljoen Afrikaanse immigranten vonden er werk en een ruim inkomen, afgezien van de gulle subsidies die aan het volk geschonken werden bij nagenoeg alle gelegenheden (studeren, huwen, bouwen...). Khaddafi, ongetwijfeld een rare snuiter, had op korte tijd het arme Libië en zijn bevolking verheven tot het 21e rijkste van de wereld. De gewone burger leefde in een goede welstand. Het was het meest welvarende Afrikaanse land en stond bovendien op het punt om een soort Afrikaanse Unie te vormen. Khadaffi had beslist dat de olierijkdommen ten goede moesten komen aan de bevolking en niet aan Amerika (zoals destijds Chavez van Venezuela). Dat de NAVO, door VS-Israël en bondgenoten gesteund, dit soevereine land hebben uigemoord en verwoest, daar heeft Rudi Vranckx blijkbaar nog niet van gehoord.

    In april 2009 ontvangt Hillary Clinton bijzonder hartelijk een zoon van Khadaffi in Washington en verzekert hem dat de samenwerking tussen de twee landen zal verdiept en uitgebreid worden. Het is deze Hillary die zal aansturen op een invasie in Libië. Olie en goud waren te verleidelijk en dat Libië de welvarende leider van een welvarend Afrika zou worden, moest verhinderd worden. Nog in 2011 protesteert Libië tegen de wapenleveringen aan jihadi’s vanwege “Qatar met toestemming van de NAVO”. Zonder succes. De “bevrijdende actie” van het Westen zou toch doorgaan. Zelf hebben we in 2012 een onderhoud gehad op ons ministerie van buitenlandse zaken. Hoewel een gesprek met de minister voorzien was, kon hij op het laatste ogenblik niet aanwezig zijn maar zond een hoge ambtenaar. Op onze vraag of er bij de maandenlange bombardementen door onze reeks van Belgische F 16’s dan geen burgerdoden gevallen waren, schudde hij ontkennend het hoofd, keek naar zijn horloge en verontschuldigde zich omdat hij dringend op een andere vergadering aanwezig moest zijn. Een vloot van F 16’s die maanden lang een soeverein land bombarderen zonder dat er één dode valt verdient de vermelding van een record in het Guinessboek.

    Na de moord op Khaddafi passeerden enkele onafhankelijke journalisten langs ons klooster en hebben precies uitgelegd hoe het gegaan is. Zij waren aanwezig bij een fameuze vergadering van internationale journalisten. Voor een groot portret van Khadaffi werd wierook gebrand, wat uitvoerig gefilmd werd. Dat moest dienen als bewijs hoe hij zich als god door de bevolking liet vereren. Er werden verhalen verteld van de bloedige onderdrukking en het uitmoorden van eigen volk door de Libische leider, evenwel zonder enig bewijs. De helft van de zogenaamde “internationale journalisten” was geheime agent van westerse mogendheden, die voor de coördinatie moest zorgen bij de bombardementen. Alle beschuldigingen van moord op eigen bevolking door de Libische leider zijn inmiddels ontmaskerd als leugens, (zoals het bestaan van de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein, de gruwelijke folteringen van de Syrische president die maar een voorwendsel waren voor een militaire invasie). Rudi blijft ons wijsmaken dat het allemaal de schuld van het Libische volk en zijn leider zelf was.

    Toen ik in 2010 in Syrië kwam was er niets te merken van “wetteloosheid en een gedesintegreerde staat, frustraties, opstand, geweld en gewapende milities…” onder het volk. Er was een behoorlijke welvaart. Armen waarvoor we moesten zorgen, bestonden gewoon niet. In geen enkel Europees land heerste er een veiligheid zoals wij hier dagelijks konden ondervinden. Liet je uit vergetelheid een kostbaar fototoestel ergens op een openbare plaats liggen, je kon het later precies op dezelfde plek gaan ophalen. En iedere toerist vertelde dezelfde verhalen over de veiligheid, de harmonieuze samenleving, de hartelijkheid. Inderdaad waren er gebreken (in welk land niet?) vooral op gebied van persoonlijke politieke vrijheden. Ondertussen is daar meer dan behoorlijk aan gewerkt door democratische verkiezingen en een meer partijenstelsel. Mag Rudi dit volgens de CIA, die bepaalt wat “politek correct” is, niet vermelden?

    Ik heb met eigen ogen de opstand in ons dorp zien geboren worden, zoals ik al beschreven heb en zo ging het ook elders. Het waren vreemden, van buiten af. Maar neen, volgens Rudi waren het dus een gedesintegreerde staat, wetteloosheid en frustraties van het volk zelf.

    In Egypte moest Morsi, uiterst nipt mede door massale steun uit het westen tot president verkozen, het land overleveren aan de terreur van de moslimbroeders en hij heeft er meteen werk van gemaakt. Ik heb vroeger hierover al een uitgebreide brief gepubliceerd van vrienden in Egypte die het allemaal hebben meegemaakt. Ongelooflijk de ravage die Morsi met zijn moslimbroeders onder het volk aanrichtte. Het volk heeft de legerchef al-Sissi gedwongen het land te beschermen. Al-Sissi heeft de terreur van de moslimbroeders, gesteund door het Westen, gestopt. Hij had ook geen enkele politieke ambitie, maar het volk heeft hem er toe gebracht om in deze toestand het presidentschap op zich te nemen. Maar neen, Rudi voelt zich geroepen om toch de terroristische moslimbroeders terug aan de macht te helpen.

    Ook Irak moest onder Westerse heerschappij komen. Amerika had al gezorgd dat ’n half miljoen kinderen stierf door de zware sancties. Toen een journalist aan de Amerikaanse staatssecretaris Madeleine Albright vroeg of dit wel verantwoord was antwoordde zij kortweg: wij denken van wel. In 2003 kon de leugen van de massavernietigingswapens volstaan voor een vernietigende militaire invasie, honderdduizenden onschuldigen om te brengen en het land te “herschikken” tot een chaos. Inmiddels werden de groepen van IS al door het Westen gevormd zodat zij het vuile werk voortaan konden verder doen. Maar neen, van een vernietiging van het land door een militaire invasie van VS en Engeland, daar heeft Rudi nog niet van gehoord. De schuld ligt bij het volk zelf.

    In het begin van de jaren tachtig was het al de bedoeling om ook Syrië onder de terreur van de moslimbroeders te brengen. Zij begonnen met een reeks aanslagen. In een kadettenschool werden 80 rekruten van Alawitische oorsprong geselecteerd en meteen onthoofd. Dan was er een aanslag op president Hafez zelf, met twee granaten. Een ervan schopte hij terug naar afzender en de andere doodde zijn lijfwacht. Voor hem was de maat vol en liet de brandhaarden van de moslimbroeders helemaal uitroeien met een 10 à 20.000 doden. Mensen die deze tijd hebben meegemaakt zeggen dat er daarna een algemene opluchting was onder het volk. Sommige ouderen hier verweten de huidige president bij het begin van de oorlog in 2011 dat hij niet hetzelfde gedaan heeft als zijn vader. Hij was echter wijs genoeg om te begrijpen dat de toestand nu totaal anders en veel ernstiger was.

    Na vier jaar kan iedereen - zelfs een journalist van de vrt - weten dat fanatieke strijders uit zowat heel de wereld naar hier komen of naar hier gestuurd worden om dit land te ontwrichten als prooi voor het westen. De belangen voor de oude Angelsaksische wereldoverheersing zijn immens. Syrië is strategisch de meest belangrijke plaats in het Midden Oosten, zowel op militair als economisch gebied. Wie hier baas is beheerst heel het Midden Oosten en zit al aan de voordeur van Iran, Rusland en zelfs China. Bovendien zitten hier immense gasvoorraden en is Homs de centrale plek voor de verdeling ervan. Maar daaraan heeft Rudi nog niet gedacht.

    Eén grootmacht wil absolute alleenheerser blijven en heeft en heeft deze aardbol vol gepoot met militaire bases met vernietigingsmateriaal. Ieder land dat zich niet wil onderwerpen wordt onherroepelijk ontwricht. De regering wordt omvergeworpen en vervangen door westerse marionetten of het land wordt gewoon gebombardeerd. Allemaal volgens de zelfgemaakt regels van de VS. De NAVO is nu de gewillige dienaar van deze wereldoorlog-machine en heeft alvast heel het voormalige oostblok vol gepropt met militair materiaal en personeel. Dat daarbij duizenden onschuldigen worden omgebracht, miljoenen tot een leven van schrijnende armoede worden veroordeeld en het de getroffen landen zelf naar het stenen tijdperk wordt gebombardeerd is voor de westerse heersers maar een voetnoot. Gisteren was het Afghanistan, Irak, Libië, nu Syrië en nogmaals Irak, morgen Rusland, China of Iran? En de motieven blijven altijd dezelfde. Omdat Poetin dit wil beletten is hij daarom “het gevaar”? Indien hij vroeger de ware bedoelingen van het Westen had doorzien was Libië mogelijk nu nog een soeverein land geweest met een welvarende bevolking. Menselijk gesproken danken we aan deze man dat Syrië nu nog bestaat (en dat wij nog leven) en de kans heeft om stand te houden tegen de westerse waanzin, in een eenheid van volk, leger, regering en president, waarvan Westerse landen slechts kunnen dromen.

    Ik verwijt Rudi en consoorten dat ze in een bewuste of onbewuste (?) blindheid terugkeren naar de archaïsche, heidense tijd van de Griekse mythen, die ook niet in staat waren de waarheid van onschuldige slachtoffers te onthullen en die altijd aan de kant van de onderdrukkers stonden. Door hun artikels en reportages blijven ze aan de kant van de moordenaars staan, ook wanneer ze met de schijn van medelijden een vluchtelingenkamp bezoeken. Dank zij hun artikels en reportages kunnen de vluchtelingenstroom en de terroristische aanslagen ongestraft verder gaan. De moeilijkheden zijn immers het resultaat van de wetteloosheid en frustraties in het volk zelf en niet de creaties van het westen. En zo zijn deze journalisten medeschuldig aan misdaden tegen de menselijkheid. Dat moet ophouden.

    Rudy Vranckx, in naam van het Syrische volk en de volken van het Midden Oosten vertel de waarheid en hou op met het napraten, als een pappegaai, van de westerse oorlogspropaganda. Als een rijke ondernemer enkele criminelen betaalt om het bedrijfje van zijn concurent in brand te steken en jij beschrijft hoever de brand al gevorderd is met alle details over de gordijntjes, zonder te zeggen dat het de criminelen zijn die de brand aan het aansteken zijn, dan ben je een bedrieger.

    Als Amerika geholpen door 19 landen sinds augustus 2014 zogenaamd IS bestrijdt en IS is er alleen maar sterker door geworden dan had je al lang moeten weten dat het niet de bedoeling is IS te bestrijden maar de infrastuctuur van Syrië verder te vernietigen. Als de grootmachten vandaag effectief de geldkraan en alle hulp aan IS dichtdraaien is IS volgende week als een kaartenhuisje in elkaar gezakt. Toen IS in juni 2014 in een eindeloze rij van gesofisticeerde toyota cammionetjes van uit de Syrische woestijn Irak binnenreed (hoe kan dat in open woestijn zonder luchtbescherming?), hadden bombardementen de hele club kunnen uitschakelen in enkele uren tijd. Het was echter te doen om de verspreiding van die indrukwekkende foto’s opdat blinde reporters de mensen zouden wijsmaken dat er nog meer bombardementen nodig zijn.

    De gewapende groep van de islamitische staat wordt niet alleen beschermd door de VS en hun bondgenoten, maar ook getraind en gefinancierd door de VS en de NAVO met de steun van Israël en de golfstaten” schrijft Michel Chossudovsky, directeur van het onderzoekscentrum over mondialisatie en emeritus professor van de economische wetenschappen aan de universiteit van Ottawa, mondialisation.ca, 20 februari 2015. Op 23 februari zijn twee Britse vliegtuigen in Al-Anbar (Irak) neergestort, vol met wapens voor IS en Syrië heeft twee helikopters kunnen neerhalen, ook vol met materiaal voor IS. Onze journalisten zullen er echter alles doen om dit verborgen te houden en alle schuld aan de volk van Syrië en Irak zelf geven. Zo kan het westen blijven oorlog voeren en IS steunen.

    Rudi Vranckx, in Damascus sterven kinderen van honger en kou terwijl Syrië voorheen een overvloed aan voeding en energie voortbracht. Er komen dagelijks mensen om, bij aanslagen in een land waar de bevolking voorheen in de grootste veiligheid kon leven. Dit gebeurt mede omdat jij de waanzinnige oorlog tegen Syrië aanmoedigt door uw halve waarheden en hele leugens.

    Mijn enige kennis en meen enig gezag is dat van iemand die al vier jaar lang een van die vele onschuldige slachtoffers is (die tot heden op meer dan wondere wijze deze waanzin heeft overleefd).

    Maes o.praem. Mar Yakub, Syrië , 27 februari 2015

     

     

    Santo subito

    Toen Paus Johannes Paulus II stierf riep het volk in massa dat hij onmiddellijk moest heilig verklaard worden: santo subito In de katholieke Kerk is dat echer niet mogelijk. In de Koptische Kerk blijkbaar wel. De 21 koptische christenen die in Egypte door de IS gruwelijk werder omgebracht, werden al heilig verklaard en kregen meteen een plaast in de liturgische kalender op15 februari. Bovendien is er voor hen deze icoon gemaakt. En tenslotte heeft de president van Egypte al Sissi beslist dat er op kosten van de staat een kerk zal gebouw worden tot hun eer.

                           

    Pater Daniel

    02-03-2015 om 08:08 geschreven door Gust Adriaensen


    01-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sneeuwklokjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Sneeuwklokjes

    Mijn vrouw vroeg
    voor de derde maal:

    'Bloeien de sneeuwklokjes al?'

    Het voor de hand liggende
    'Kijk toch in de tuin!'
    zei ik gelukkig niet.
    Bijtijds dacht ik:

    eigenlijk is de vraag
    vol verwachting
    het zien definitief.

    Ik echode dus:

    'Ja, zouden de sneeuwklokjes
    reeds bloeien in de tuin?'

    En daar lieten we het
    voorlopig bij.

    01-03-2015 om 07:57 geschreven door Gust Adriaensen


    28-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een uitspraak van de Dalai Lama
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     'Wat me het meest verbaast bij de westerse mens, is dat hij zijn gezondheid opoffert om veel geld te verdienen en vervolgens dat geld weer uitgeeft om zijn gezondheid terug te krijgen. Door altijd maar met de toekomst bezig te zijn, beleeft hij het heden niet. Hij leeft dus noch in het heden, noch in de toekomst. Hij leeft alsof hij nooit zal moeten sterven en sterft alsof hij nooit geleefd had.'

    28-02-2015 om 15:45 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bracke wufter en wulpser

    Die Siegfried toch! Is niet voor één gat te vangen. Vormt de beste illustratie van wat in politieke kringen 'voortschrijdend inzicht' wordt genoemd.

    De niet onaardige mevrouw Kim Geybels (N-VA) bracht enkele jaren geleden gedurende weliswaar korte tijd nogal wat opwinding teweeg in NVA-kringen. Die opwinding bereikte een hoogtepunt, ook in de media, toen Siegfried Bracke, forse kritiek, net zoals Valère Descherp in zijn tijd, uitte op haar weinig verhullende kledij. Geybels had in een interview met de VRT een hotpants aan en zedenmeester Bracke vond dit te uitdagend en sexy voor een senatrice. Siegfried ontketende zowel buldergelach als woede. Zeker de feministische vrouwen konden er niet echt mee lachen. Bracke zelf werd door de grote baas terechtgewezen en moest met hangende staart op zijn woorden terugkomen.

    De niet onaardige mevrouw Zuhal Demir (N-VA) leende haar lijf recent voor een de verbeelding prikkelende fotoshoot van het 'mannenblad' P-Magazine.

    Onze ondertussen Eerste Burger geworden Sieg, heeft er, in tegenstelling tot de Kim Geybels-saga geen moeite mee. 'Foto's van een mooie vrouw in een mooi interieur', aldus Bracke. Hij had mevrouw Demir zelfs geadviseerd 'wat decolleté te laten zien'. En Zuhal heeft zo te zien, Siegfrieds advies toch enigszins ter harte genomen.

    Merkwaardig is dat de feministische vrouwen nog niet van zich hebben laten horen. Want 'wat decolleté laten zien', doet toch afbreuk aan de intrinsieke waarde van de vrouw als persoon, niet? Ook de grote baas heeft nog niet gereageerd. Onbegrijpelijk. Om het met een paar clichés te zeggen: de ene hotpants is het andere decolleté niet, de ene Kim Geybels is de andere Zuhal Demir niet.

    En wat Bracke betreft: hij heeft een hele weg afgelegd. Van zedenmeester tot decolletépropagandist! Het kan verkeren.





    28-02-2015 om 08:25 geschreven door Gust Adriaensen


    26-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.John Crombez over banken en verzekeraars bedrijfspensioen

    'Men prijst eerst zelf producten aan die men als zeer aantrekkelijk verkoopt. In de jaren dat het goed gaat, strijkt men de winsten op en in de moeilijke jaren wil men de kosten afschuiven op de werknemers. Als het goed gaat, neemt men de winst, valt het tegen dan moeten anderen maar betalen.

    Waar is het geld naartoe dat men tijdens de goede jaren opstreek?'

    26-02-2015 om 12:09 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uplace verhuist naar Antwerpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Marc Verhaeghe, de superster van Club Brugge en van Uplace is het spuugzat, kotsbeu, noem maar op.

    Nu was er een doorbraak in het Uplacedossier, maar flutpartijen zoals Open VLD en CD&V zijn in het Vlaamse Parlement aan het twijfelen gegaan. Alleen de fiere Vlaamse nationalisten van N-VA steunen zijn miljardendroom nog voluit.

    Verhaeghe denkt er dan ook serieus aan zijn grandioos project naar Antwerpen te verhuizen, waar de burgemeester, in tegenstelling tot bedenkelijke figuren als Tobback, Bonte en Somers, Uplace wel welwillend zal verwelkomen.

    Marc heeft al een geschikte plek op het oog: het Rivierenhof. Dat grote park is eigendom van de provincie, en aangezien de provincies toch worden afgeschaft, heeft de provincie dat niet meer nodig. In die omgeving kan Uplace zelfs nog groter worden dan aanvankelijk gepland, en dan kan er zeker nog een aantal mooie bomen blijven staan.

    Verergering van de verkeersproblematiek is ook al niet te verwachten. Die kan daar gewoonweg niet erger meer.

    Ga er voor Marc! De metropool ziet jou graag komen!! En wie weet word je dan ook binnenkort de grote baas van een Antwerpse topvoetbalploeg in Eerste Klasse.

    26-02-2015 om 09:01 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het oorverdovende zwijgen van Karel Van Eetvelt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Karel Van Eetvelt, vurige bestrijder van de vakbonden en UNIZO-generaal, de man die tot voor kort voortdurend in de media op het voorplan trad om alle belagers van de arme, hardwerkende, kleine  middenstanders, over de hekel te halen, is nog maar amper te horen geweest in het grote Uplace-debat.

    Hij doet er het zwijgen toe in een dossier waarvan de al dan niet realisering, letterlijk een kwestie van commercieel leven of dood is voor de kleinhandel in de centra van een aantal steden.

    Waarom? Waarom toch Karel, laat je je geliefde arme, hardwerkende, kleine Vlaamse middenstander , in deze cruciale fase in de steek?

    26-02-2015 om 08:43 geschreven door Gust Adriaensen


    25-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kijken naar zwanen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Kijken naar zwanen…

    Kijken naar zwanen geeft rust,
    al vermoed je veel beweging.
    Minimale beweging weliswaar:
    amper voortglijden,
    een rimpeling van water,
    het strekken van een vliespoot,
    de ander verborgen in het vederdek.

    Sprookjes van vroeger roepen zij op.
    Zwanenhalzen voor de mooiste prinsessen,
    nooit voor echte zwanen.
    Zo leer ik letterlijk en figuurlijk.
    Bij hen passen ze volmaakt,
    ook bij hun schaduw.
    Bij prinsessen enkel figuurlijk,
    een ingekorte versie.

    Op de oever staat hij, misschien een zij,
    die hen in het vizier houdt,
    maar ook het meer overschouwt, het zwanenmeer.
    Ik hoor alreeds de muziek,
    zie de dans,
    de wervelende witte tule.
    De zwanen laat het onbewogen.

    25-02-2015 om 10:18 geschreven door Gust Adriaensen


    24-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dreigend tekort aan slachtkoeien en frietpatatten

    Honderdduizenden vooralsnog gezonde Vlamingen zijn al een aantal dagen ijverig bezig een voorraad stoofvlees en frietpatatten in te slaan voor de grote dag: zondag 1 maart!

    De verkopers van voor het stoofvlees geschikte koeien (dus ook de ouwe uit de gracht) doen gouden zaken. Slachthuizen nemen nog meer tijdelijke allochtone slachters aan om de arme beesten naar de andere wereld te helpen maar kunnen desondanks de liquidatievraag niet helemaal bijhouden. Ook de meeste Vlaamse slagers zitten door hun voorraad heen en proberen momenteel (toch wel met hoopgevend succes), versneden Waalse koeien in hun winkel te krijgen of prakkizeren over de vraag of het ethisch verantwoord is een deel varken toe te voegen, ervan uitgaande dat de gemiddelde Vlaming het verschil tussen koe en varken meestal niet secuur kan smaken.

    Dezelfde problematiek stelt zich voor de frietpatatten. Was tot voor kort, zeker in de grensstreek, de aanwezigheid van grote Nederlandse patatboeren al opvallend, nu is er een ware invasie van Hollandse frietpatatcommerçanten aan de gang. Maar ook in deze sector rijzen bevoorradingsproblemen. Naar verluidt worden al woekerprijzen gevraagd en godbetert ook betaald, voor een zwart zakje patatten.

    Hoe komt dat zo allemaal, zullen nog maar enkelen zich afvragen. Dankzij Meus natuurlijk. Onze Vlaamse trots en kok des vaderlands, Jeroen, al een hele tijd de echte baas van de Vlaamse huishoudens, heeft namelijk verordonneerd dat iedere culinair bewuste Vlaming zondag 1 maart HET Vlaamse gerecht bij uitstek STOOFVLEES MET FRIET, bereidt.

    Weinigen zullen zich aan dat bevel durven onttrekken. De datum is ook bijzonder goed gekozen: ongeveer in het midden van de christelijke vastentijd en van de niet-christelijke opvolger daarvan, de Dagen zonder Vlees. Ongetwijfeld zullen vastende christenen en de anti-vlees-niet-christenen van Dagen zonder Vlees, de Dag van Stoofvlees en Friet, 1 maart, te baat nemen om zich dan toch voor één keer  te buiten te gaan aan het naar binnen spelen van ons nationale Vlaamse gerecht:

    STOOFVLEES MET FRIET!!





    24-02-2015 om 12:23 geschreven door Gust Adriaensen


    23-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hardvochtig rechts
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De afgelopen week raakte bekend dat de federale regering de tijdelijke vrijstelling om actief op zoek te gaan naar werk schrapt voor werkzoekende mantelzorgers. Dat leidde terecht  tot zware kritiek.

    Minister Peeters wil nu die hardvochtige maatregel intrekken. Daardoor krijgt hij het nu weer aan de stok met coalitiepartner N-VA. 

    Dit incident toont eens te meer aan hoe primitief rechts en hardvochtig ten aanzien van de zwaksten, deze regering is.

    Dat de CD&V en in het bijzonder minister Peeters om de haverklap, de reeds fel gehavende sociale meubelen probeert te redden, vermindert de verpletterende verantwoordelijkheid van de christendemocraten niet.

    Wil de partij het totale verlies aan geloofwaardigheid wegens de verloochening van haar eigen basiswaarden vermijden, én de electorale implosie, dan moet ze uit deze rechtse, neoliberale, hardvochtige, thatcheristische regering stappen.

    23-02-2015 om 10:10 geschreven door Gust Adriaensen


    21-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/8

    Vrijdag 20 februari 2015

    De vasten, straffe kost

    De vasten of de veertigdagentijd is zowel voor de christenen in Oost als West een sterke tijd. In de Latijnse Kerk is hij op vele plaatsen verschrompeld tot enkele uiterlijkheden in de liturgie: geen alleluja’s (’n tijdelijke ramp voor charismatici) geen gloria, geen bloemen of orgelmuziek en de kleur is paars, het teken van boete. De christenen in het Oosten leven in moslimlanden waar de Kerk in het openbare leven niet zo sterk zichtbaar is. In de kloosters wordt evenwel de vasten ernstig beleefd. Wij zijn vanaf maandag al begonnen. Alleluja’s worden meer dan anders gezongen. Het is echter een sterke tijd van boete, inkeer, zuivering en veel meer gebed. De lauden, de vespers en vooral de completen ’s avonds zijn lange diensten met vele psalmen, uitgebreide gebeden, buigingen, knielen, met het hoofd tot op de grond. Er zit schwung en beweging in. Ook in de voorbeden wordt zowat aan alles en iedereen gedacht. Vooral gaat het om een innerlijke ommekeer, zoals in een van de gebeden gevraag wordt: Heer help me om niet bezig te zijn met de gebreken en fouten van anderen maar met die van mezelf. En het is dus ook een echte vastentijd. De zusters en fraters (kinderen en de ouderling uitgezonderd) eten of drinken gans de voormiddag niets tot aan het middagmaal. En het middagmaal is pas rond half drie want na de eucharistie van half een is er nog een lange vesperdienst. Het is hier vooral de heilige Johannes van het Kruis die als gids gevolgd wordt. Hij is wellicht ook degene die het duidelijkst de weg naar de totale zuivering en vereniging met God heeft beschreven. Na het voorlezen van schriftteksten wordt aan tafel ook telkens een stukje gelezen uit zijn werk, waarover dan van gedachten wordt gewisseld.

    Onze vrijwilligers die voor de hulpverlening zorgen, komen regelmatig verslag uitbrengen. Tenslotte werken zij in naam van het klooster en zijn ze als zodanig ook bekend. (Op het ogenblik dat ik felle kritiek gaf op o.a. de Uno organisatie van UNPFA, merk ik dat ik me ’s morgens was met een stuk zeep waarin deze letters diep ingedrukt staan. De zeep komt uit een hulppaket. Deze en andere hulporganisaties geven humanitaire hulp maar verbinden er vreselijke voorwaarden aan zoals verplichte propaganda voor contraceptie, abortus, sterilisatie...). Er komen vele goederen binnen maar de noden zijn en blijven ook heel groot, vooral in deze wintertijd. Het deed ons deugd te horen hoe een van onze vrijwilligers, een overtuigd christen, spontaan vertelde dat hij eigenlijk vooral de liefde van Christus wil brengen en pas op de tweede plaats de materiele goederen uitdelen. Bovendien komen de mensen dikwijls ook allerlei geestelijke noden vertellen. Zo was er een vrouw die een hulpverlener wenend kwam bedanken omdat hij haar zo liefdevol geholpen had. Een klein gebaar van oprechte liefde kan grote wonderen doen. Bij de hulpverlening in Damascus waren ze eens in het vaarwater van het leger gekomen en de generaal die hun werk al wat in de gaten had gehouden liet de verantwoordelijke bij zich roepen. De verantwoordelijke verwachtte zich aan een of andere waarschuwing of aanmaning tot voorzichtigheid. De generaal had echter maar een ding te zeggen: ik wil mannen zoals gij! Het mag trouwens een wonder heten dat zij tot heden aan alle aanslagen ontsnapt zijn. Daarom bidden we ook iedere dag om bescherming, ook voor hen.

    Van een probleem naar een oplossing en weer terug?

    Sinds 2001 is de VS met zijn trouwe bondgenoten bezig aan een ‘herschikking’ van een uitgebreid nieuw Midden Oosten. Hilary Clinton bulderde begin 2011: “We need a New Middle East”. Syrië was een “seculiere staat” en een harmonische samenleving en dat waren de grootste belemmeringen om het Midden Oosten te ‘herschikken’ en Syrië in een chaos te storten. Dank zij de goed voorbereide moddercampagne wist plots heel het westen wie president al Assad was: een wreedaard, badend in het bloed van zijn eigen volk, die met een grijnslach containers gifgas liet uitkappen over dicht bevolkte wijken. Hij moest dus zo vlug mogelijk langs de riolen van de geschiedenis worden doorgespoeld. Soldaten werden zogezegd geëxecuteerd omdat ze niet op eigen volk wilden schieten en de aanslag op de veiligheidsraad waardoor drie topfiguren omkwamen was zogenaamd zijn manier om zijn concurrenten op te ruimen. Ge hebt het de voorbije jaren uitgebreid kunnen lezen. Zo wilde het westen een militair ingrijpen verantworoden, zoals in Libië.

    En wat horen we nu? Plots verklaart Obama dat een herschikking van het Midden Oosten geen prioriteit meer is en dat president al Assad niet het grote probleem is in Syrië maar een deel van de oplossing om Daesh uit te schakelen !? Ongelooflijk maar waar. Tussendoor vergeten onze journalisten zelfs het woord “dictatoriaal regime” te gebruiken en spreken ze van de “Syrische regering”. Straffer nog. Joe Biden, vice president zegt dat het grote probleem van Amerika zijn bondgenoten zijn: Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar. (de NAVO natuurlijk niet want die wordt uitsluitend en rechtstreeks door Amerikaanse generaals geleid, zonder verdere inspraak, ook de EU is geen probleem want alle staatsleiders worden aan de leiband van Washington gehouden of gelikwideerd, , maar het zionistisch regime is hij echt wel vergeten te vernoemen). Hillary Clinton zal zich van colère omdraaien in haar bed. Hoe kan zulk een gruwelijke dictator als die van Syrië nu meehelpen aan haar zo edelmoedig aanbod van “een nieuw Midden Oosten”? O ja, senator John McCain kent het antwoord: je moet meewerken met de duivel om hem te verslaan. En hij is de beste vriend van Daesh en consoorten. Maar wie wil hij verslaan? Samen met Daesh wil hij de Syrische regering en zijn president omverwerpen. En Hillary ligt weer goed. Ondertussen wil Obama aan het congres de toestemming vragen om bij de bestrijding van het terrorisme militaire macht te mogen gebruiken. En dat is een toestemming met zeer grote gevolgen. Zo iets werd in de voorbije jaren nog maar twee maal gevraagd, nl. op 14 september 2001, drie dagen na de aanslag op de WTC torens. Daarmee kon het leger ingezet worden tegen de terroristische landen, die door de VS zelf vooraf zorgvuldig waren uitgekozen en toen viel Syrië al in de prijzen ( de VS gingen natuurlijk niet vechten tegen Saoedi-Arabië waar de meeste terroristen vandaan kwamen!). De tweede keer dat zulk een toelating gevraagd werd, was op 2 oktober 2002 voor de invasie in Irak (daarvoor was zelfs geen toestemming van de veiligheidsraad nodig!). Met de huidige toestemming kunnen de VS dus bombarderen waar en wanneer ze willen, ook in Syrië, zogenaamd tegen Daesh, maar even goed en in werkelijkheid met Daesch tegen Syrië.

    Waarom moet Syrië voor VS-Israël en hun bondgenoten eigenlijk ontwricht worden? Het is heel eenvoudig. Rusland, China, Iran met Irak en Syrië zijn de grootste wereldmogendheid aan het worden op alle gebied (vooral met hun energiebronnen). En met de strategische ligging van Syrië zitten ze aan de Middellandse zee en kunnen hun energie aan Europa leveren. De laatste decennia hebben VS niets anders gedaan dan burgeroorlogen uitlokken in landen die nog niet aan hen onderworpen zijn. Als Amerika de grote champetter van de hele wereld wil blijven moeten deze landen dus in een chaos veranderen. Het zwakste land en het meest geschikt voor ontwrichting is daarbij Syrië. De grote frustratie van de VS is dat een burgeroorlog in Syrië maar niet lukt.

    Gelukkig gaat het Syrische leger geleidelijk en systematisch verder met het echt bevrijden van zijn volk en land. De bevolking organiseert steeds meer burgergroepen die het leger helpen, zo spreekt men zelfs van “de vrouwen van Assad”. Neen, het is niets verkeerds. Het zijn vrouwen en moeders die op alle mogelijke manieren de soldaten, die dikwijls toch ook maar gewone miliciens zijn verzorgen en helpen. Sinds de historische overwinning op Daesh in Kobane hebben de Daesh terroristen in Raqqa de moed verloren. Het schijnt zelfs dat er een tekort is aan zelfmoordkandidaten ( en daarvoor kunnen ze natuurlijk moeilijk een annonceke zetten in het parochieblad). En op de Golan vierde het Syrische volk vorige zondag de 33e verjaardag van hun verzet tegen de zionistische bezetting, waarbij de woordvoerder van de Syrische volksvergadering aankondigde dat de bevrijding van de Golan het volgende doel is. Op dit ogenblik voert het Syrische leger een verrassingsaanval uit om ten Oosten van Aleppo de twee sjiitische steden Nobol en Az-Zahran die al 2,5 jaar in handen van de terroristen zijn te bevrijden. De terroristen hadden een aanval verwacht in Daraa en in Damascus maar niet in Aleppo. Bovendien is de kans groot dat het leger dan de grote toevoer vanuit Turkije kan afsluiten (waar onze NAVO en Turkije de rebellen trainen, bewapenen en naar Syrië brengen).

    De huidige speciale gezant van de UNO voor het Midden Oosten, Stefan de Mistura geeft de indruk deze keer geen marionet te zijn maar een man die werkelijk wil ijveren voor de vrede: Hij zegt klaar en duidelijk dat er geen oplossing mogelijk is noch voor de strijd tegen het terrorisme, noch voor de crisis in Syrië zonder de samenwerking met Bachar al Assad. De belangen voor de VS zijn hier echter zo immens groot dat zij alles zullen blijven doen om dit land in handen te krijgen, al moeten ze daarvoor iedere maand hun strategie radicaal veranderen. Kortom, de zogenaamde Westerse oplossing voor het Midden Oosten en voor Syrië, dàt is hier ons groot probleem.

    P. Daniel

    21-02-2015 om 09:31 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Vlaamse Beweging bestaat niet meer

    Spreek de twee woorden 'Vlaamse Beweging' uit tegen jonge mensen. Ze horen het in Keulen donderen. Net zo onbegrijpelijk als wanneer je zou zeggen 'Sacrament van de Biecht'.

    Alleen bij een beperkt aantal 50-plussers doet de 'Vlaamse Beweging' nog een belletje rinkelen. De Vlaamse Beweging is op sterven na dood.

    Hoe komt dat? De Vlaamse Beweging werd tot leven gewekt en werd gedragen door idealistische vrijwilligers uit de kleine burgerij, die de kans gekregen hadden om te studeren. Vandaar ook het duidelijke sociale karakter van de vroegere Vlaamse Beweging. De wereld van de rijk geworden ondernemers, van de projectontwikkelaars, van de haute finance, de beursspeculanten, kortom van de nouveaux riches, was hun even vreemd, zoniet vreemder dan die van de (Franssprekende) landadel in Vlaanderen.

    Degenen die zich opwerpen als de leiders van die zgn. Vlaamse Beweging (en nog altijd doen alsof ze een leger Vlamingen vertegenwoordigen) hebben zich vanaf de jaren 60 te sterk verbonden met de Vlaams-nationalistische partijen.

    Nu doen ze dat nog altijd en meer dan ooit tevoren. Tot voor hij voor N-VA parlementslid werd, Peter de Roover, en nu Pieter Bauwens, hoofdredacteur van Doorbraak.be, DE namen van de zgn. Vlaamse Beweging, stellen zich ten dienste van N-VA. De zgn. Vlaamse Beweging is een partijpolitiek vehikel geworden, waarvan N-VA zich kan/mag bedienen al naargelang het de partijbelangen goed uitkomt.

    Op die manier hebben enkele mensen alle geloofwaardigheid van de 'Vlaamse Beweging' verkwanseld aan een eenzijdige partijpolitieke keuze.

    Dat in de huidige politieke constellatie, die keuze dan ook nog het ondersteunen betekent van een rechtse, neoliberale en in vele opzichten hardvochtige maatschappijvisie, doet de deur voor de Vlaamse Beweging helemaal dicht.

    Want die maatschappijvisie staat haaks op de sociale bewogenheid en geëngageerdheid, die decennialang kenmerkend is geweest voor de duizenden vrijwilligers in de vroegere Vlaamse Beweging. 

    21-02-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    20-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Warchehaiku

    WONDERE KRONKELS

    IN HET WINTERSE LANDSCHAP:

    DE SNELLE WARCHE.

    20-02-2015 om 07:35 geschreven door Gust Adriaensen


    19-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paasconcert in abdij Postel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op paasmaandag 6 april is er in de abdij van Postel een paasconcert. Het mannenkoor 'Herenaccoord' uit Valkenswaard en het kinder- en jongerenkoor 'GekkieBekkies' uit Retie, treden op.

    19-02-2015 om 20:02 geschreven door Gust Adriaensen


    18-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Recht op het liquideren van ongeboren leven?

    In een reactie op een artikel van Jo Lebeer over Down, stelt Ignaas Devisch, hoofddocent medische filosofie en ethiek aan de UG, o.a. het volgende:

    'Indien ouders beslissen om geen kind met het syndroom van Down te willen, dan hebben ze dat recht.'

    Dat is een bewering die aansluit bij het zo geprezen 'totale zelfbeschikkingsrecht'.

    Devisch voegt er wel aan toe dat we onszelf klaar moeten stomen 'voor alle prangende keuzes die ons de komende jaren te wachten staan, zowel op individueel als op maatschappelijk niveau.'

    Dat deze medische filosoof en ethicus zo maar boudweg verkondigt dat ouders het recht hebben om ongeboren kinderen te liquideren, roept heel wat vragen op. De verdedigers van dat 'recht' hebben de neiging een en ander zo voor te stellen alsof het een algemene humane verworvenheid is en dat iedereen op de wereld dat 'recht' toejuicht of moet accepteren. In de opvatting van Devisch heeft het ongeboren kind geen enkel recht.

    En Devisch weet ook wel (of zou toch moeten weten), dat een groot deel van de mensheid, ook bij ons, niet totaal vrij is in haar keuzes, hoe intensief de voorbereiding op 'alle prangende keuzes' ook is.

    Het blijft merkwaardig dat mensen zoals Devisch schermen met het absolute zelfbeschikkingsrecht, wanneer het gaat over leven en dood, niet alleen van zichzelf maar ook van anderen (die ze dan gemakkelijkheidshalve maar niet beschouwen als al dan niet volwaardige mensen), maar zonder problemen een groot deel van dat 'zelfbeschikkingsrecht' afstaan aan bv. allerlei instanties en modetrends.

    18-02-2015 om 08:06 geschreven door Gust Adriaensen


    17-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beschaving

    Jo Lebeer, docent handicapstudies UA:

    'Tweeduizend jaar geleden gooiden de Romeinen gehandicapte kinderen in de Tiber.

    Wat hebben we aan beschaving gewonnen nu we hetzelfde doen, maar dan voor de geboorte?'

    17-02-2015 om 12:10 geschreven door Gust Adriaensen


    16-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/7

    Vrijdag 13 februari 2015

    Een oase van vrede in een wereld vol oorlogsgeweld

    Een oorlog heeft niets goeds en de terroristen van Daesh blijven aanslagen plegen. Soms zitten ze dichtbij, op 3 km. afstand. Het leger – dat op onvoorwaardelijke steun van het volk kan rekenen - blijven echter waakzaam en zorgen voor de veiligheid in deze streek. Het leger gaat trouwens verder met het behalen van belangrijke overwinningen in heel het land, zelfs in het gebied van Daesh in het N-O. van Syrië. Wat al tunnels en wapenvoorraden worden daarbij niet ontdekt! Onze streek Qalamoun wordt hopelijk een veilige thuishaven voor Syrië en... omstreken.

    Een van onze vrijwilligers uit Qâra was tijdens de belegering (november 2013) hier komen schuilen. Toen de rebellen uiteindelijk met duizenden de bergen in vluchtten, richting Libanon en onze vrijwilliger terug naar zijn boerderij ging lagen een paar duizend kippen met hun pootjes naar boven, bij gebrek aan water. Nu heeft hij een mini boerderijtje met enkele kippen, en wat landbouwgrond voor groenten. Hij is landbouwingenieur en werkt telkens een halve dag voor het ministerie in Nebek (laten we zeggen, mini-steriaal werk). Daarna komt hij naar hier om met de fraters groenten te kweken of ander werk te verrichten. Op vrijdag is hij dikwijls gans de dag hier. Gratis, voor zijn en ons plezier. Op dit ogenblik staat er een massa spinazie te groeien, bijna als vijgenbladen zo groot. Popeye zou er jaloers op zijn.

    Hij vertelt ons dat de wiskunde-opleiding en de technische opleiding hier tot de beste van de wereld behoren. En dat willen we graag geloven. Er wordt hier heel veel deskundig gerepareerd door leken in ’t vak en gratis. Je moet alleen wat geduld hebben bij het maken van afspraken. “Morgen” kan even goed over twee weken zijn. Hij is een christen, ongehuwd en woont boven zijn broer, die gehuwd is met vrouw en twee kindjes. En dit gezin komt iedere vrijdag naar de eucharistie. Deze is industrieel ingenieur en glazenier en heeft al onze ruiten gratis hersteld. Ook bij andere herstellingen is hij dikwijls present. Hun vader was kolonel in het leger, boer en historicus, die ook een boeiende geschiedenis van Qâra geschreven heeft. Van oudsher heeft deze familie ook zorg gedragen voor het klooster Mar Yakub. Eeuwenlang was deze plaats bovendien zowat het centrum van het bisdom en woonde de bisschop hier. Vader is nu een ‘oud man’ (één jaar jonger dan ik!) maar komt graag en met enthousiasme af en toe eens een stuk plaatselijke kerkgeschiedenis uitleggen.

    Een andere vrijwilliger, advocaat, ongehuwd, komt uit Quosseir, uit een moslimfamilie van welgestelde burgers. Heel zijn familie is al vanaf het begin naar hier gevlucht. Huis en goed zijn verwoest. Nu is een deel van hen teruggekeerd naar Quosseir. Samen met de andere familieleden en de kinderen wil hij liever hier blijven. Hij heeft ook een taak bij de Rode Halve Maan in het dorp. Bij ons heeft hij zelf de taak op zich genomen om portier te spelen, en het “het salonnetje” is zowat zijn thuis. Ja, dat is toch wel een groot en belangrijk werk. Af en toe eet hij met ons mee en voor de rest zorgt hij voor zichzelf. Hij zorgt ook dat de gasten goed onthaald worden, met die kleine tasjes Arabische, pikzwarte koffie (waarvan dan nog de helft draf). ’s Avonds wordt er wel eens druk van gedachten gewisseld over bijbel en koran. Nu is het de evangelisatiecursus Alpha (in het Arabisch) die christenen en moslims samen aan het bekijken zijn. Het is rasechte evangelisatie. Ook de moeders en de kinderen komen regelmatig meehelpen bij een of ander werk. En allen verschijnen regelmatig in de eucharistie of het liturgisch gebed. De kinderen helpen graag bij ieder werk, na schooltijd of op vrijdag en zaterdag. Nu, zij krijgen van ons ook hulp bij hun Franse en Engelse les. En die erg toegewijde loodgieter uit het dorp die voor de grote werken en het noodzakelijke materiaal zorgt. Bovendien is hij echt een wandelend Syrisch wonder. Als hij zegt “morgen om 8 uur kom ik”, weet je wat er dan gebeurt ? Dan is hier om 8 uur! Ongelooflijk voor Syrië. Eigenlijk is aan al onze wensen in verband met de grote materiele zorgen tegemoet gekomen

    En dan is er nog de boer die onze koeien verzorgt. Gratis. Tijdens de belegering van onze streek hebben wij getracht al wat in de buurt los liep binnen te halen, kost en inwoon te geven. Toen waren we monasterium, seminarie, dierentuin, boerderij, vluchtelingenkamp, kindertuin, schuilkelder, belegerde burcht... letterlijk “all rolled into one”. Er waren blijkbaar een paar koeien van hem bij en daar is hij dankbaar voor gebleven. Hij verzorgt nu zijn enkele koeien en de drie van ons. Al is de boerderij nog ’verlieslatend’ omdat op dit ogenblik het eten voor de koeien erg duur is, toch is er vooruitzicht op beterschap.

    Kortom, het samenleven en -werken met moslims en christenen is midden in deze oorlog zo aangenaam als het kan. Wij vragen ons wel eens af: waar hebben we dat aan verdiend? Problemen en beperkingen zijn er genoeg en voor vele mensen is deze winter een ware lijdensweg. Het is nu bij ons vrij zacht weer (6/-2°) maar voor hen die nog minder verwarming hebben of buiten moeten slapen is dit echt miserie. Bovendien kwam er nu een vraag binnen vanuit Aleppo om hulp te bieden voor maar liefst 1.500 gehandicapten: kinderen, mannen, vrouwen, bejaarden,  vooral slachtoffers van terroristische aanslagen. Het feit dat we deze grote ellende eensgezind een klein beetje kunnen verlichten (dank zij u als de weldoeners uiteraard) en dat we zo aangenaam mogen samenleven en –werken, danken we aan de extra goede sfeer die er nu onder de mensen heerst, zegt iemand. Neen, dat is een geschenk van de hl. Jozef, zegt een zuster. Na iedere mis bidden we immers een gebed tot de hl. Jozef om ons bij de vele materiele zorgen te helpen en tot de hl. Michael om bescherming. En wie durft onze zuster tegenspreken?

    Enkele lichtpuntjes

    Hakan Fidan, de Turkse superspion had de taak president Assad ten val te brengen om het grote Midden Oosten te realiseren. De Amerikaanse oud ambassadeur in Turkije en Irak James Jeffrey zei van hem dat hij werkelijk in staat was met Assad af te rekenen en dat hij dus alle steun verdiende. Welnu, meneer Hakan Fidan heeft vorige vrijdag zijn ontslag aangeboden aan het hoofd van MIT, de Turkse geheime dienst. Goed zo

    Ruslan Kotsaba, Oekraïens journalist weigert het bevel van het neonazistisch regime te gehoorzamen en wil in Oost Oekraïne zijn medebroeders niet gaan vermoorden. Bovendien roept hij anderen op om tot dienstweigering. Hij kreeg alvast 60 dagen gevangenisstraf en wordt nu vervolgd voor hoogverraad. In de stad Zaporija in W. Oekraïne is alvast een opstand begonnen tegen de mobilisatie om in Oost Oekraïne te gaan vechten. Nu zondag zou er een staakt het vuren ingaan. Op de mededeling dat de VS van plan zijn wapens te leveren aan Oekraïne heeft Poetin nuchter geantwoord dat zulks bewijst dat zij oorlog komen voeren tegen Rusland, wat hij als oorlogsverklaring zal beschouwen. Rusland zal in dat geval antwoorden en niet alleen langs Oost-Oekraïne maar ook langs en met Iran en China.

    Op 11 februari werd in Iran de 36e verjaardag van de islamitische revolutie massaal gevierd. De minister van buitenlandse zaken sprak over hun deelname aan de wereldpolitiek “op grond van wederzijds respect en gemeenschappelijke belangen”, een taal die we nog niet gehoord hebben van de kant van het Westen. Verder werden de sancties tegen Iran al opgeheven wat onrechtstreeks ook goed is voor Syrië omdat Iran ook de soevereiniteit van Syrië steunt.

    Het Syrische leger blijft terrein winnen, zowat over heel het land maar nu heeft het een zeer belangrijke overwinning behaald voor de Golan, die door Israël onwettig wordt bezet. Syrië met Hezbollah en Iran blijken nu in staat te zijn de blijvende agressie van de zionisten te stoppen.

    De Aartsleugenaar en zijn handlangers

    De benzine voor de motor van de oorlogen is de leugen, daarmee rechtvaardigen de media het oorlogsgeweld en zo kunnen vechtersbazen ongehinderd verder doen. Altijd wordt hierbij op sluwe wijze de schijn van het goede voorgehouden. Destijds was er wereldwijd grote verontwaardiging omdat Syrië geen hulpgoederen wilde toelaten in gebieden die door de rebellen werden gecontroleerd. De hoge UNO vergadering kwam daarvoor samen en onze kranten schreven triomfantelijk dat aan de bevolking in de door de rebellen gecontroleerde regio humanitaire hulp geboden wordt, “of Syrië dat wil of niet.” Mooi zo, maar de werkelijkheid is precies omgekeerd. Eerst hadden de rebellen de huizen leeggeplunderd zodat de mensen zelf soms in leven moesten blijven met het onkruid op straat. En als de rebellen niet meer genoeg hadden om hun gruwelbeleid verder te zetten, dan kregen ze officieel van de UNO hulpgoederen en konden weer verder. Allemaal zogezegd om de door het “dictatoriaal regime” onderdrukte volk te helpen! Wat een huichelarij! Hulpgoederen aan de regering en het leger geven die de bevolking waarachtig helpen, dat was voor het Westen uitgesloten.

    Nu is daar het nieuwe rapport van Amnesty International: “De meest kwetsbare Syrische vluchtelingen doen hun verhaal” van meneer Sherif Elsayed-Ali, hoofd van de vluchtelingen en migrantenrechten bij A. I. Krokodillentranen om de geweldige stroom van vluchtelingen. Turkije en Jordanië prijken vooraan als landen die ze opvangen. Rusland krijgt een strenge terechtwijzing omdat het zelfs niet heeft toegezegd vluchtelingen op te nemen. Tussendoor wordt verwezen naar “de wreedheden van de Syrische regering” (hij vergat het verplichte woord “ dictatoriaal regime” te gebruiken). En dan nog een vermelding van een “homokoppel” dat zegt dat ze, als ze terugkeren naar Syrië daar de dood vinden. Wat reclame voor de LGBT lobby brengt altijd op. Tenslotte een pleidooi aan de landen om hun deuren wijd te openen voor de vluchtelingen en hen op te nemen.

    Hoe mooi klinkt het niet? In feite geven ze alle elementen om Syrië verder te vernietigen. Vluchtelingen moeten niet opgevangen worden maar de mogelijkheid krijgen om terug te keren naar hun land. De kraan voor de terroristen moet gewoon dichtgedraaid worden en zij moeten buiten. Dan zullen er geen verwoestingen meer zijn en geen vluchtelingen. Die laffe leugen van “de wreedheden van de Syrische regering” dient alleen om de terroristen aan te moedigen. Daarbij dan de lofprijzing voor hen die nagenoeg niets anders gedaan hebben dan terroristen getraind en gestuurd: Turkije, Jordanië. Het land dat garant staat voor de soevereiniteit en bescherming van de Syrische bevolking krijgt natuurlijk een berisping want zij willen niet meewerken aan de definitieve vernietiging van Syrië. Dank zij Rusland en Poetin, menselijk gesproken, bestaat Syrië nog en zijn wij nog in leven (al beseffen we goed dat het echt Gods hand is die ons beschermt). Als Amnesty International dat een misdaad vindt moet Rusland natuurlijk streng gestraft worden.

    Een vriend stuurde mij zijn commentaar op hen die dit rapport gemaakt hebben: “door CIA betaalde farizeeërs”. En dat is niet alleen een loze uitroep maar helaas de rauwe werkelijkheid. Onze onafhankelijke, Vlaamse journalist Willy Van Damme schreef al in 2012 over De dubieuze praktijken van Amnesty International”. Dat potje laten we nu maar gedekt maar zijn besluit luidt:“Ooit in 1961 door de Londense advocaat Peter Benenson gesticht om gewetensgevangenen te steunen is Amnesty International een bedrijf geworden dat op humanitair vlak het westerse imperialisme rugdekking geeft zodat de oorlogsvoering door dat Westen met zo weinig mogelijk burgerprotest kan blijven doorgaan. Wie dat begrijpt, begrijpt de rest.”

    Europa quo vadis?

    De nieuwe National Security Strategy van B. Obama,waar zo lang werd naar uitgekeken, wordt algemeen door het westen geprezen. Enkele zinnen lezen volstaat echter om te begrijpen dat het een nieuw kleedje is voor het oude imperialisme. Het internationaal terrorisme moet bestreden worden volgens “Amerikaanse wetten” (dus niet volgens internationaal recht.) Er moet vrijheid van meningsuiting zijn (maar niet voor de nieuwszenders van Servië, Irak, Libië, Syrië...). Er moet vrijheid zijn om democratische leiders te kiezen (maar niet voor Bachar Al Assad met 87 % gekozen door de bevolking binnen én buiten Syrië en ook niet voor de democratisch gekozen president van Oekraïne Vicktor Yanukovitsch, want die moest door een staatsgreep worden vervangen door een marionet van de VS zelf volgens de ‘regels van VS’). De etnische en religieuze minderheden moeten beschermd worden (maar niet de Yazidis en zeker niet de christenen in het Midden Oosten). De massamoorden van het internationaal terrorisme moeten belet worden (maar niet als VS die zelf kan doen voor eigen belangen, in Libië, Irak, Afghanistan, Vietnam, Libanon, of wanneer de VS ze kunnen laten uitvoeren door de door hen getrainde en geleide terroristengroepen in zowat 1/3 van de wereld). Er moet natuurlijk geld vrij gemaakt worden voor bewapening omwille van de vrede (het militair budget van Amerika is nu al hoger dan dat van alle andere landen samen!).

    George Friedman, hoofd van het private Amerikaanse inlichtingenbureau Stratfor was in december 2014 heel kort over de handelwijze van de VS in Oekraïne: “dit is de schandaligste staatsgreep uit de geschiedenis”. Tegen alle regels en beloftes in was nagenoeg heel het voormalige Warschaupact al geforceerd in de NAVO ingelijfd. Inmiddels werd Rusland omcirkeld met een krankzinnige verhoging van legerbases en wapens, zoals we vroeger al concreet hebben beschreven. Amerika heeft zijn overheersing over Europa flink kunnen uitbreiden. Er wordt nu een permanente aanwezigheid voorzien. Alle militaire acties van NAVO zijn in handen van Amerikaanse generaals. De VS hebben Europa verplicht sancties op te leggen aan Rusland waardoor Europa haar eigen bevolking onverantwoorde schade heeft toegebracht. Verder is de NAVO nu zich aan het klaar maken voor een wereldoorlog tegen Rusland, met het gevaar van een atoomoorlog, die zal uitgevochten worden in het hart van Europa, om de VS en Israël te dienen. Ondertussen roept Obama met de meest arrogante huichelarij Poetin op, om de crisis te beëindigen. Zo kan hij verdoezelen dat VS en NAVO juist deze crisis gecreëerd hebben om oorlog tegen Rusland te kunnen voeren. En onze journalisten stappen in die leugens gewillig mee en vragen: Rusland quo vadis? De echte vraag voor ons is: Europa quo vadis? Waar gaat Europa naar toe? De Amerikaans-Duitse auteur en politieke analist F. William Engdahl geeft duidelijk de twee mogelijkheden. Ofwel gaat Europa met Rusland als partner zorgen voor de stabiliteit en vrede in deze wereld en elkaar op allerlei domeinen verrijken tot heil van hun volkeren, ofwel blijft Europa de slaaf van de VS, geobsedeerd door oorlog voeren en begint de vernietigende derde wereldoorlog in één eeuw tijd in zijn eigen midden tegen Rusland. In deze oorlog zal er geen enkel verschil meer zal zijn tussen winnaar en verliezer.

    P. Daniel

    16-02-2015 om 21:22 geschreven door Gust Adriaensen


    15-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Verstikkend beeld van normaliteit'

    In een bijdrage voor De Standaard, handelt Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, over de vragen die de zgn. NIPT-test oproept.

    Onder de titel 'Iedereen normaal' stelt hij o.a.:

    'Wetenschap en geld, het zijn moeilijke thema's. Maar misschien nog belangrijker is de kwestie hoe we kijken naar de onvolmaakte mens. Hier rijzen huizenhoge vragen. Zoals: hoe perfect moet een boreling zijn? Mag iemang met de ziekte van Down worden geboren? Iemand die aan een ernstige oogziekte lijdt, zoals de begenadigde Italiaanse tenor Andrea Bocelli?

    Laten we een stap verder gaan. Wat met mensen zonder bijzondere talenten? Mag de gemiddelde sterveling zich blijven voortplanten, of richten we ons met dat doel voor ogen uitsluitend op topvoetballers, bankiers en filmdiva's? Wie schittert nog echt als er op aarde geen grijsheid meer is?

    Ten slotte: leidt de goede geboorte niet tot een verstikkend beeld van normaliteit? Stilaan kleeft op atypisch gedrag het etiket abnormaal, treedt medicalisering in. Autisme, ADHD, hoogbegaafdheid: steeds meer kinderen blijken aan die kwalen te lijden.  Niet omdat er nu meer afwijkend gedrag zou zijn dan vroeger, wel omdat onze bange, naar conformisme hunkerende samenleving een engere definitie van normaliteit hanteert dan voorheen.

    Dat is een gevaarlijk mechanisme: naarmate we meer afwijkingen kunnen voorkomen en genezen, hanteren we een nauwer beeld van normaliteit, waardoor weer andere gedragsvormen als deviant worden ervaren, die op hun beurt in de kiem worden gesmoord.'

    15-02-2015 om 07:23 geschreven door Gust Adriaensen


    14-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Peter Hocken: Messiaanse Hoop

    Tijdens een vormingsdag van TJC-II-Belgium in Retie, waaraan 60 christenen uit Vlaanderen en Nederland deelnamen, hield Peter Hocken een diepgravende en inspirerende lezing over de Messiaanse Hoop, de toenadering tussen christenen en joden.

    Peter Hocken is een Britse rooms-katholieke priester, theoloog en auteur. Hij is lid van het Internationale Comité van TJC-II.

    Hieronder vindt u een synthese van zijn lezing:

    ------------------------------

    De visie voor de verzoening tussen jood en niet-jood in de Messias, zoals TJC-II die beleeft, vereist de verzoening van de joodse en de christelijke overtuigingen met betrekking tot de vervulling van de eindtijd.

    Hoe heeft het afstand nemen van de joodse wortels de hoop van de Kerk m.b.t. de eindtijd verzwakt?

    Christenen begonnen te spreken over de Kerk als het nieuwe Israël, waarbij ze beweerden dat de Kerk erfgenaam was geworden van alle beloften van God, vanuit de veronderstelling dat de beloften aan Israël op de Kerk waren overgegaan, vanwege het ongeloof van Israël. De beloften werden opnieuw geïnterpreteerd door de Kerk in een vergeestelijkte context, zoals het Beloofde Land dat een symbool werd voor de hemel, het aardse Jeruzalem werd vervangen door het hemelse Jeruzalem en de regering van de Messias werd de heerschappij van de verheerlijkte Christus vanuit de hemel.

    Deze vergeestelijking betekent een breuk met de Messiaanse hoop van Israël. Men geloofde dat de beloften van het Oude Testament volledig vervuld waren bij de eerste komst van Christus. De tweede komst van Jezus in heerlijkheid werd niet langer beschouwd als een vervulling van de Messiaanse beloften. Er werd aangenomen dat bij Jezus' wederkomst, Hij zal komen om ons vanuit de schepping naar de hemel te brengen.

    Zo heeft de Kerk een eindtijdleer ontwikkeld, die geheel afwijkt van de hoop van Israël. De Kerk heeft zich gericht op de vervulling die in de hemel zal plaatsvinden en Israël op de vervulling en bevrijding die op aarde zal plaatsvinden.

    Door die uiteenlopende eindtijdverwachting zijn we erfgenamen geworden van een situatie waarin de Kerk de opstanding en de verheerlijking door het Kruis benadrukt, terwijl he tjoodse volk nog steeds de geldigheid van de beloften m.b.t. het land Israël en de stad Jeruzalem benadrukt. De joodse en de christelijke werelvisie kunnen alleen bij elkaar gebracht worden door het licht van de Heilige Geest;

    Wat kunnen wij daarin bij elkaar brengen?

    De Messiasbelijdende joden moeten visie krijgen op de centrale rol van de dood en de opstanding van Jesjoua in het Nieuwe Verbond, tezamen met de machtige transformatie die de lichamelijke opstanding uit de dood op de laatste dag zal meebrengen. De dag van de Shabbat wordt gevolgd oor de dag van de opstanding. De christelijke kerken moeten van de joodse gelovigen in Jesjoua de joodse visie ontvangen van de Messiaanse vervulling in en van deze schepping, de vervulling van de bleoften aan Israël m.b.t. het volk, het land en Jeruzalem.

    Het is op dit moment in de geschiedenis nog niet mogelijk om tot een juiste synthese van de joodse en de christelijke tradities over de eindtijd te komen. Om tot deze verzoening te komen, waar TJC-II aan werkt, moeten al onze theologieën een uitzuivering ondergaan, zodat alles wat daarin van de Heer is, bij elkaar gebracht kan worden in 'de ene hoop', waartoe wij allen geroepen zijn:

    Ef. 4, 3-4: Beijvert u de eenheid van de Geest te behouden door de band van de vrede: één lichaam en één Geest, zoals ook gij geroepen zijt tot één en dezelfde hoop, waarvoor Gods roeping borg staat.'





    14-02-2015 om 19:42 geschreven door Gust Adriaensen


    13-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De politicus in Luc Coene
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Volgens Bruno Tobback is 'Van Overtveldt-Coene: een duo dat de rekening (van de besparingen) keihard in de goal van de gezinnen trapt'.

    Van Overtveldt is een politicus van rechtse, neoliberale signatuur, en het staat hem vrij die harde visie op de maatschappij en op de zwaksten daarin te vertolken.

    Coene is evenwel een ander geval. Het valt op dat deze meneer zich zeer vaak op het politieke pad begeeft, en dat is hetzelfde pad dat de rechtse neoliberalen van N-VA en Open VLD bewandelen.

    Privé mag Coene denken wat hij wil, maar deze gouverneur van de Nationale Bank is een ambtenaar en het is ongehoord dat hij zich geregeld out als een fervente aanhanger van N-VA en/of Open VLD , MR.

    Veronderstel dat de grote baas van de fiscus zich onomwonden zou uitspreken voor een forse belasting op de grote vermogens. Het kot zou te klein zijn. En wedden dat die grote baas niet lang nog grote baas zou zijn!

    Maar Coene mag (vooralsnog) ongestoord zijn partijpolitiek ding doen.

    13-02-2015 om 19:41 geschreven door Gust Adriaensen


    11-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van Besien: fractieleider in Antwerpse gemeenteraad
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wouter Van Besien neemt het fractieleiderschap van Groen, in de Antwerpse gemeenteraad over van voorzitter Almaci.

    Dat is ongetwijfeld een goede zaak voor de Antwerpse gemeenteraad én voor Groen in de Scheldestad.

    Van Besien is m.i. een van de meest geloofwaardige politici van het land. Op een serene en competente manier verdedigt hij al jaren de belangen van de gemeenschap en de waarden die er echt toe doen. Zijn bekommernis en inzet voor de zwaksten van de samenleving zijn oprecht en intens. Vele politici, en zeker in Antwerpen, kunnen aan hem een voorbeeld nemen.

    11-02-2015 om 20:05 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Statistiek Rasp

    Sinds de start van Rasp hebben 8.191 verschillende mensen Rasp geraadpleegd. Zij bezochten 48.243 keer het blog.

    Land

    Percentage

           België

    81,0 % (6631)

           Nederland

    14,6 % (1192)

           Verenigde Staten

    1,7 % (137)

           Duitsland

    0,3 % (28)

           Frankrijk

    0,2 % (18)

           Verenigd Koninkrijk   (Groot-Brittannië)

    0,2 % (18)

           Spanje

    0,2 % (17)

           Italië

    0,1 % (12)

           Oostenrijk

    0,1 % (7)

           Tsjechië

    0,1 % (6)

           Hongarije (Magyar)

    0,1 % (5)

           Israël

    0,1 % (5)

           Luxemburg (Lëtzebuerg)

    0,1 % (5)

           Noorwegen (Norge)

    0,0 % (4)

           Zwitserland

    0,0 % (4)

           Zweden (Sverige)

    0,0 % (3)

           Argentinië

    0,0 % (2)

           Bosnië-Herzegovina

    0,0 % (2)

           Canada

    0,0 % (2)

           Polen (Polska)

    0,0 % (2)

           Brazilië

    0,0 % (1)

           Bulgarije

    0,0 % (1)

           Denemarken

    0,0 % (1)

           Finland (Suomi Finland)

    0,0 % (1)

           Hongkong (Xianggang)

    0,0 % (1)

           Nieuw-Zeeland

    0,0 % (1)

           Rusland

    0,0 % (1)

           Verenigde Arabische   Emiraten (Abu Dhabi, Dubai)

    0,0 % (1)

          

    Onbekend

    1,0 % (83)

           

    100 % (8191)

     

     

    Totaal aantal getelde landen:

    28

     

    11-02-2015 om 14:48 geschreven door Gust Adriaensen


    09-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tax-shift via BTW-verhoging?

    Wat bezielt minister Van Overtveldt, wanneer hij voorstelt een tax-shift door te voeren via een BTW-verhoging? Dat is duidelijk. Het is hem erom te doen zijn belangengroep: de grote vermogens, maximaal te sparen.

    Een BTW-verhoging treft alleen maar de consumenten en/of de bedrijven, in het bijzonder de KMO's.

    09-02-2015 om 08:35 geschreven door Gust Adriaensen


    08-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grotere rol voor vrouwen in de Kerk

    In een toespraak tot de leden van de Pontificale Raad voor Cultuur, sprak paus Franciscus zich duidelijk uit voor een ruimere en invloedrijkere aanwezigheid van vrouwen in de Kerk. Op die manier kunnen vrouwen zich engageren in pastorale verantwoordelijkheden, in de begeleiding van personen, families en groepen, en in theologische studie.

    De paus zei dat hij overtuigd is van de dringende noodzaak om vrouwen meer ruimte te geven in het leven van de Kerk, rekening houdend met de specifieke en veranderende culturele en sociale gevoeligheden.

    De onvervangbare rol van vrouwen in de familie, mag evenwel niet vergeten worden, aldus Franciscus

    08-02-2015 om 13:57 geschreven door Gust Adriaensen


    06-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/6

    Vrijdag 6 februari 2015

    Huiselijk nieuws: kinderen, de voorbode van de lente

    Ondanks alle vrijheid op seksueel gebied die nu in het Westen geforceerd en bijna obsessioneel wordt opgedrongen in de opvoeding, in het openbare leven en in heel de samenleving, heeft de mensheid nooit in iets anders een grotere vreugde gevonden dan in het zien opgroeien van kinderen. In deze oorlog zijn evenwel, de moeders en de kinderen juist de grootste slachtoffers. In de plannen van de hulpverlening werd daarom een nieuw initiatief genomen. Wanneer dit goed loopt kan het later uitgebreid worden.

    De hulpverlening gebeurt meestal langs de gezinnen omdat die hier traditioneel nog altijd sterk zijn. Toch heeft de oorlog ook vele wonden geslagen in de gezinnen. Er zijn nu kinderen die omwille van een fysische of psychische handicap of omwille van het feit dat ze helemaal geen gezin meer hebben heel behoeftig zijn. Uit het dorp werden een tiental kleine meisjes samengebracht. Iemand is voor hen verantwoordelijk en die krijgt voor elk kind elke maand een bepaald bedrag om datgene aan te kopen dat nodig is en dat ze anders niet kunnen krijgen. Dinsdag namiddag kwamen de kinderen naar de gemeenschap om dank te zeggen aan de gemeenschap en aan moeder Agnes-Mariam. Alles wordt zo transparant mogelijk gehouden zodat iedereen, ook de kinderen zelf weten waar de hulp vandaan komt. Natuurlijk komt de hulp uiteindelijk van weldoeners, dus van jullie en is de dank eigenlijk aan jullie gericht. Het was een klein feestje en de kinderen kregen nog pak met allerlei nuttige dingen voor de verzorging (zeep, tandenborstel, kam, nagelknipper, shampoo...) en een echte bal. Het zien alleen al hoe deze kinderen echt dankbaar, blij en hoopvol zijn is reeds een voorbode van de lente, zoals Johannes Paulus II zei in zijn toespraak tot de hoge vergadering van de VN op 2 oktober 1979: “Ik wens de vreugde uit te drukken die wij allen vinden in kinderen, de lente van het leven, de voorboden van de toekomstige geschiedenis van elk van onze huidige aardse geboortelanden...”

    En nog wat nieuws van onze kleine Fadia. Haar moeder werd jaren geleden hier opgevangen omdat ze in moeilijke familiale omstandigheden leefde. Fadia is dan twee jaar geleden hier geboren. Ondertussen kon er voor hen in het dorp een kleine woonst gevonden worden, maar af en toe komen ze een dagje op bezoek, voor de ontspanning (vooral van de gemeenschap natuurlijk). Zo was het ook deze week. Fadia is twee jaar geworden en begint nu pas te staan, zelf lopen, wil ze nog niet maar kruipen wel, en praten doet ze ook nog niet. Ze is heel pienter maar wacht lang vooraleer ze reageert. Ze kijkt de zaak goed af. ’s Middags moest moeder een boodschap doen zodat wij de taak hadden Fadia eten te geven wat niet gemakkelijk is. De moederlijke pogingen van sommige zusters hielpen niet, maar uit het bord van de oude pater wilde ze wel eten en ook heel goed. Zo zie je dat Johannes Paulus II nogmaals gelijk heeft waar hij schrijft dat bejaarden in de familie zorgen voor de continuïteit van het leven en dat ze “bovendien het charisma hebben de generatiekloven te overbruggen nog voor ze ontstaan” (Familiaris consortio n° 27).

    Een drama in Venezuela?

    Vanwege de ouders van onze Venezolaanse medezuster vernemen we dat ze nauwelijks nog eten hebben omdat het massaal vergiftigd werd. Wanneer ze in lange rijen aanschuiven om niet besmet eten te krijgen is de voorraad op wanneer het hun beurt is. Venezuela leeft van zijn bodemrijkdommen zoals olie en produceert nagenoeg zelf geen eigen voedsel. Het moet ingevoerd worden. En dit ingevoerd voedsel wordt nu massaal vergiftigd. Je kunt wel vragen wie dit doet maar daarvoor moet je niet te onnozel zijn. Toen Hugo Chavez president werd in 1999 besliste hij dat de rijkdommen van het land aan de bevolking moesten komen. Dit was niet naar de zin van hen die daar waren om de belangen van Amerika te dienen. Er werden ‘volksopstanden’ georganiseerd en Chavez moest vluchten om plaats te maken voor een van de stromannen van Amerika. Het volk bleef echter eisen dat de constitutie zou geëerbiedigd worden: bij afwezigheid van de president moet de vicepresident regeren en de stroman moest ophoepelen. De vicepresident bracht Hugo Chavez in triomf terug. Sindsdien heeft Amerika echter niet opgehouden te trachten dit land te ontwrichten omdat de huidige president Maduro helemaal in dezelfde lijn regeert. Is dit de zoveelste poging? Tot heden lijkt hiervan echter niets te verschijnen in de pers. Volgens de ouders van onze medezuster moet het echter wel heel erg zijn.

    De islam radicaal veranderen.

    De Egyptische president Abd Al-Fattah Al Sisi is een goed man, die hoop geeft aan de bevolking. Hij heeft als chef van het leger vorig jaar niet van zichzelf uit de staatsgreep tegen president Morsi beraamd, het volk heeft hem er toe gedwongen. Morsi was met een nipte meerderheid en de grootste steun van het westen tot president gekozen. De bedoeling was met de terreur van de moslimbroeders het land in een chaos storten als prooi voor het westen. En Morsi is er ook direct mee begonnen. Vroeger heb ik al een rapport doorgestuurd van vrienden die in Egypte heel die situatie hebben meegemaakt. Ongelooflijk wat die man aan het doen was. Heel het land lam leggen, met tekort aan brandstof terwijl alles opgeslagen werd als voorraad voor zijn terrteurgroepen. Hij is het ook die “voor eeuwig en altijd” de band met Syrië verbroken heeft, omdat Syrië een lekenstaat is en geen islamterrorisme toelaat. En dan moet je weten dat de twee sterren in de vlag van Syrië juist Egypte en Syrië voorstellen. Al Sisi wilde het volk beschermen, meer niet. Hij heeft uitdrukkelijk verklaard dat hij geen president wil worden. Toen alles evenwel achter de rug was, bleek er geen betere leider te zijn en heeft hij aanvaard om toch president te worden. Dan is hij begonnen met het opruimen van de haarden van de moslimbroeders. Tussendoor werd ook Al Jazeera aangepakt, de terroristenzender bij uitstek. En wat doen onze westerse journalisten? Ze halen alles uit de kast om toch terug die terreurgroepen aan de macht te helpen en protesteren in hun onnozelheid tegen de veroordeelde journalisten van Al Jazeera. Journalisten, laat Egypte gerust en steun Al Sisi als je een beetje menslievendheid voelt voor het Egyptische volk.

    En nu heeft hij toch wel de hoofdvogel afgeschoten. Als eerste moslim staatshoofd heeft hij openlijk en plechtig verklaard: “Wij moeten onze godsdienst radicaal veranderen” overeenkomstig de noden van de tijd. Dat zei hij op 28 december 2014 voor een gehoor van eminente burgerlijke en geestelijke leiders in de Al Ahzar, een van de, zo niet de oudste universiteit ter wereld in Cairo. En verder: “De islamitische natie wordt verscheurd door extremisme en gaat zijn ondergang tegemoet”. Vervolgens werd hij door de Koptische gemeenschap met open armen ontvangen in hun feestelijke viering van de Openbaring des Heren. Moge het land van de heilige Antonius zijn grote rijkdom herwinnen, vrij van alle geweld, tot heil en vrede van het volk. Je zult zien dat de profeet Jesaja nog gelijk krijgt als hij voorspelt: “Op die dag verbindt een weg Egypte met Assur (= Syrië): Assur komt dan naar Egypte en Egypte naar Assur en samen met Assur dient Egypte dat God. Op die dag zal Israël als derde naast Egypte en Assurt staan, een zegen op aarde” (19, 23-24)

    Een sprankel hoop

    De oorlog tegen Syrië werd al in 2001 beslist onmiddellijk na de aanslagen op de WTC torens te New York met de bedoeling beslag te leggen op de immense gasvoorraden en het Midden Oosten te herschikken. Iedereen herinnert zich nog wel de brutale oproepen van Hillary Clinton: “We need a new Middle East”. Zij had een nieuw Midden Oosten nodig. Ondertussen is er een en ander gebeurd. Nu heeft Sergei Lavrov samengezeten met vertegenwoordigers van de Syrische regering en 32 afgevaardigden van de rebellen. Ze willen nog altijd een overgangsregering. Een weldenkend mens zou zich afvragen, waar moeien ze zich mee. Het westen is toch zo erg bekommerd om de democratie hier! Tunesiërs, Saoedis, Turken, Qataris ... die in grote villa’s wonen in Ankara, Dubai, Brussel of Parijs zouden hier de regering moeten komen leiden, dat is pas democratie op zijn westers. Daarom was ook de presidentsverkiezing van Al Assad zo ondemocratisch. Ondertussen is de Syrische regering meer dan sterk genoeg om te zeggen: hier mogen alleen Syriërs meewerken die samen met ons het terrorisme willen bestrijden. En of ze gelijk hebben! Ik heb het vroeger al geschreven. Wat zouden de Belgen zeggen als een Bask in Marseille als wettige eerste minister van de Belgische federale regering internationaal naar voren wordt geschoven?

    De belangrijkste denktank “Rand” in Amerika had daarom vorig jaar voorgesteld om toch een militaire inval te doen in Syrië met bombardementen en een “beperkt” grondtroepenoffensief om dan die “vreedzame opposanten” (uit het buitenland) aan de macht te helpen. Ondertussen lijkt er een serieuze gezagscrisis te zijn in Washington. En wat zegt de Rand nu? Ze hebben gemerkt dat er eigenlijk nooit een volksopstand geweest is in Syrië en dat de overgrote meerderheid van de bevolking, ook van de soennieten achter president en regering staat en deze lekenstaat steunt. Ik vraag me af, hoe zijn ze daar na nog geen vier jaar al achter gekomen? Dan moeten ze toch wel een lang verlof genomen hebben, want als je dag na dag geheime rapporten leest kun je zulke geniale inval niet hebben. Kortom ze besluiten nu dat het voor de VS best is dat Al Assad de winnaar wordt van deze oorlog. Het is een ommekeer van 180° graden.

    Er is ondertussen een nieuwe koning in Saoedi-Arabië, waarbij vele vechtersbazen van de vorige koning de laan zijn uit gestuurd. Ook prins Bandar, die samen met de CIA voor de Daesh (heel goed) zorgt. Het is al de vierde keer dat hij moet ophoepelen maar tot heden kon hij telkens terugkeren, wat nu wellicht niet meer zal kunnen. Helaas is hiermee nog niet gezegd dat de uitvoer van het internationaal terrorisme daarmee voorbij is.

    Verder mogen we niet vergeten dat het nationale leger van Syrië zijn zuiveringsacties onverminderd kan verder zetten. Een leuk tussendoortje: met behulp van enkele mooie meisjes konden ze in terroristengroepen binnendringen en beslag leggen op al hun plannen van toekomstige terreuraanslagen met de nodige informatie. Flinke meiden, die weer heel wat mensenlevens hebben kunnen sparen! Vervolgens mogen we niet vergeten dat Washington de Turkse president zoveel als heeft laten vallen. Recep Tayyip Erdogan zal nog wel een tijd doorgaan met zijn terreur tegen Syrië maar alle steun van de VS (nog niet van de NAVO) is hij kwijt. En dan, last but not least, Benjamin Netanjahu. Hij heeft de kaart getrokken van het extreem zionisme. Alle ministers of medewerkers die vrede wilden met de Palestijnen of een Palestijnse staat, heeft hij naar huis gestuurd en de regering ontbonden om een straffe campagne te beginnen voor nieuwe verkiezingen. Dan wilde hij meteen tonen hoe het moet. En is met nieuwe aanvallen begonnen, waarbij hij op de bezette Golan een aantal Hezbollah leiders en zelfs een Iraans generaal wist om te brengen, overtuigd dat niemand zijn agressie kan of durft beantwoorden. De Hezbollah heeft echter op spectaculaire wijze een heel zionistisch konvooi uitgeschakeld, waarbij iedereen nu met een beschuldigende vinger naar Netanjahu wijst. Hij zal iets nieuws moeten verzinnen als hij zijn verkiezingscampagne een gezicht wil geven om een extreem zionistisch regime te vormen. Het is te verwachten dat de anti-zionistische krachten zich zullen verenigen om het joodse volk terug te brengen naar zijn echte waarden, vrij van zionistische agressie.

    De te verwachten gevolgen voor Syrië zijn gunstig. Amerika is in het Midden Oosten een vuur komen aansteken dat ze nu niet meer geblust krijgen en ook niet kunnen laten branden waar zij het willen. Het moet dus gedoofd worden. Vermits Al Assad de enige is die dit vuur daadwerkelijk bestrijdt, moet hij geholpen worden. Er is natuurlijk een keerzijde. De VS en co. willen het vuur overbrengen naar Rusland en China, waar ze nu al volop mee bezig zijn. Rusland gaat inmiddels onverminderd voort met het sluiten van economische en financiële verdragen met vriend en vijand ten gunste van het volk. Zopas werden alle obstakels weggewerkt tussen de Russische en Iraanse banken zodat er onbeperkt geldverkeer tussen die twee landen mogelijk is. En dat is weer voor Amerika een misdaad, meer dan een oorlog waard. Immers, in Amerika is alles toegelaten behalve ... bezuinigen in de wapenindustrie.

    06-02-2015 om 22:20 geschreven door Gust Adriaensen


    05-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Groot onrecht wordt Bart aangedaan

    Bart De Wever, de sympathieke baas van de metropool, van  alle burgemeesters en van alle Belgische en Vlaamse regeringen, is al dagen niet om aan te spreken. Zijn nors en verongelijkt gezicht spreekt boekdelen en past dezer dagen als een tang op een varken bij de barokke pracht van het schoon verdiep.

    Hoe kan het ook anders? Je zou voor minder nog chagrijniger worden.

    Nog niet zo lang geleden werd die rooie burgemeester van Gent tot tweede beste burgemeester ter wereld uitgeroepen. En nu is het verdorie weer van datte. De dieprooie burgemeester van het rooie provinciestadje dat Vilvoorde is, wordt door Obama himself naar Washington uitgenodigd. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat de blitse en competente burgemeester van de wereldstad Antwerpen, die eer niet te beurt valt? PS-complotten? Machinaties van het Hof, hoewel geen moeite werd gespaard om zoete broodjes te bakken met Filip en Matilde?

    De echte Vlaming brengt zonder twijfel veel begrip op voor de ontgoocheling en de frustratie van de burgervader. Aanmoediging en troost zijn zeker op hun plaats. Laat je niet doen en niet gaan Bart! Je moment van glorie kan niet eeuwig uitblijven!! 

    05-02-2015 om 15:13 geschreven door Gust Adriaensen


    04-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verschil tussen radicaal en fundamentalisme

    René Stockman, generale overste van de Broeders van Liefde:

    'Een fundamentalistische en extremistische invulling van de godsdienst is totaal iets anders dan een radicale beleving ervan.

    En daarom zou het goed zijn om niet meer te spreken van radicalisering van een goedsdienst als men verwijst naar wat we nu zien bij bepaalde groepen moslims. We moeten geen strijd voeren tegen radicalisering, begrepen als een radicale beleving van een godsdienst, want dat is net het meest eigene van ieder die zijn godsdienstbeleving ernstig neemt.

    Waar we ons wel voor moeten hoeden, is iedere vorm van extremisme en fundamentalisme, ook in de eigen godsdienst, en wat we nu meemaken zijn er de desastreuze uitlopers van.'

    04-02-2015 om 08:22 geschreven door Gust Adriaensen


    02-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Lees wat minder'

    'Lees wat minder'. Dat is de titel van de eens te meer boeiende beschouwingen van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, in zijn maandagse column. Deze keer laat Rik zijn licht schijnen over onze kennisbronnen, de snelle evolutie ervan, en wat dat zoal doet (kan doen) met een mens.

    'We moeten de essentie zoeken', schrijft Torfs, 'door ons veilig te voelen in wat we niet weten. Door minder te lezen en beter. Door de lectuur van een overbodige column te staken vooraleer het te laat is.'

    Het is weer een mooi Torfsiaans trucje. Hij roept verscheidene vragen op. Zou de lezer gestopt zijn met lezen, wanneer Torfs zijn column gestart was met: 'Staak de lectuur van deze overbodige column vooraleer het te laat is' ? Wat denkt Torfs over zijn column(s)? Overbodig of niet? En de lezer? Verschilt hij geregeld van mening met Torfs omtrent het al of niet overbodig zijn  van Riks columns?

    En wat betekent 'te laat' precies? Daarop komt niet echt een antwoord. Wel goeie raad. 'Denk niet te vaak dat het te laat is, zelfs al lijkt het tegendeel vanzelfsprekend', aldus de rector.

    Pas helemaal aan het einde van zijn column, adviseerde Torfs de lectuur van een overbodige column te staken vooraleer het te laat is. Als gevolg van die plaats in het artikel, was ik hoe dan ook te laat de lectuur te staken, als ik de column overbodig had geacht.

    Maar vond ik hem wel overbodig? En ben ik wel 'te laat' gestopt? Dat het 'te laat' is, mag ik zeker niet te vaak denken. Een troostende en geruststellende raad van Rik Torfs.

    02-02-2015 om 13:56 geschreven door Gust Adriaensen


    01-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Draag zorg voor de aarde'

    Paus Franciscus bracht in een toespraak tot de Confederatie van Italiaanse boeren, al enkele onderwerpen ter sprake, die wellicht ook centraal zullen staan in zijn volgende encycliek over ecologie, waaronder onze wegwerpcultuur, de verabsolutering van de marktregels en de verspilling, die in het geval van voedsel vaak onaanvaardbare proporties aanneemt.

    In dat verband maande hij aan tot een bezinning over de manier waarop wij met voedsel omgaan en dit verdelen.

    Franciscus zei nog dat de versnelde klimaatsverandering en steeds vaker voorkomende extreme weersomstandigheden bij alle Naties de alarmbel moeten luiden en hen moeten aansporen tot samenwerking.

    Franciscus maande aan tot een grotere zorg voor de Schepping en hij vroeg om de aarde opnieuw als ‘moeder’ en als bron van leven te herontdekken.

    01-02-2015 om 16:16 geschreven door Gust Adriaensen


    31-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

    IX/5

    Vrijdag 30 januari 2015

    Al wordt het aloude Syrische erfgoed nog bedreigd, we zijn optimistisch

    Een studie van Mediawerkgroepsyrie over onze streek Qalamoun geeft werkelijk interessante gegevens. Qalamoun is een middenstuk van Syrië (120/60 km) met bergen en woestijn aan de Syrisch-Libanese grens. Als wij het Anti-Libanongebergte naast ons klooster zouden oversteken (wat we niet doen want dan eindigt zeker onze aardse levensloop), zouden we in de Beka-valei uitkomen, alles samen slechts een 30 km van ons verwijderd. Hier leefde, zo lees ik nu, reeds 13.000 jaar voor Christus een Natufische cultuur. Qalamoun is zowat het hart van de “Levant” die zich uitstrekt van het Taurusgebergte in Z. Turkije naar Syrië, Libanon, Palestina, Israël, Jordanië tot de Sinaï in Egypte. Het oude Antiochië van Syrië is nu Antakia in Turkije. Hier vond Paulus enkele decennia na Jezus’ dood en verrijzenis de eerste Kerk, nl. Joden die in Jezus geloofden en christenen of bekeerde heidenen. Samen vormden ze de Kerk als een eenheid in verscheidenheid. Hier is Petrus zeven jaar bisschop geweest vooraleer hij naar Rome trok. En vanuit Antiochië is de prediking over de gehele wereld begonnen. Jeruzalem was in 70 door de Romeinen grondig verwoest. Vandaar de huidige wereldwijde oecumenische beweging “Langs Antiochië terug naar Jeruzalem”. Hierbij gaat het niet om aardse plaatsen maar om een geestelijke tocht van mensen die God aanbidden in Geest en waarheid. Daarbij vinden ze overal Antiochië en Jeruzalem terug. De gemeenschap van Mar Yakub is gesticht als “de eenheid van Antiochië”.

    Sinds begin 2011 zijn tienduizenden huurlingen vanuit het Libanese Arsal, een bolwerk van terroristen, het gebergte overgestoken om hier te komen moorden en verwoesten. Zo blijven ze pogen een bres te slaan om door te stoten naar Damascus (Z), Aleppo (N) en Raqqa en Deir Ez Zor (O). Gelukkig wordt steeds meer gebied op hen heroverd. Ook het strategisch zeer belangrijke Kobane werd door Koerdische strijders op de IS heroverd. In Qalamoun krijgen we gelukkig belangrijke steun van de Libanese Hezbollah. De zionistische lobby is er in geslaagd Hezbollah een slechte naam te geven en als terroristen te bestempelen. Niets is minder waar, zoals bleek bij de dramatische belegering in november 2013. Zij hebben de bevolking en ook ons mee gered en beschermd. De Hezbollah werd opgericht omdat zionisten hun gezinnen kwamen vermoordden en hun huizen verwoesten. Het zijn jonge idealisten die hun volk willen dienen en beschermen, maar ook hen willen helpen die op gelijkaardige wijze door dezelfde brutale agressie bedreigd worden. Als sjiieten werken ze samen met de Syrische soldaten die meestal soennieten zijn. Zij blijven de veiligheid van de bevolking en dus ook van ons garanderen.

    Ziehier hoe Mgr. Jean Abdo Arbach, onze aartsbisschop van Homs, Hama en Yabroed de toestand beschrijft in zijn bisschopstad, die het ergst getroffen is en in het hart van het bisdom ligt. In het centrum van Homs beginnen de mensen terug te keren en hun huizen op te bouwen. Drie oorzaken houden hen nog tegen. Vooreerst de koude van de winter, daar er nog geen regelmatige elektriciteit en brandstofvoorziening is. Vervolgens het feit dat er nog geen werk en geen school is. Op de meeste plaatsen zoals bij ons in Qara zijn de scholen al lang hervat. Tenslotte wachten de christenen op de terugkeer van de bisschop en de priesters. Het bisschopshuis wordt nu heropgebouwd. De bisschop hoopt in maart te kunnen terugkeren. Nu woont hij nog in Yabroed. De regering doet er alles aan om de stad weer leefbaar te maken, de elektriciteit en de watervoorziening te herstellen. Ondertussen wordt deskundig klopjacht gemaakt op rebellen die zich tussen de bevolking proberen te verschuilen of te infiltreren. Bisschop en bevolking zijn optimistisch. Allen willen meer dan ooit opnieuw in harmonie samenleven.

    Van orde naar chaos

    De schepping wordt in het boek Genesis beschreven als een overgang van chaos naar orde. Een oude grap leert dat de politiek het alleroudste beroep ter wereld is. Immers, wie heeft de chaos gemaakt? Precies, de politiek. Toch mogen we de positieve waardering van het Tweede Vaticaans Concilie jegens christelijke en andere politici niet negeren. Ze kunnen met hun oprechte inzet voor de verdediging van de menselijke en christelijke waarden heel veel goed doen. Helaas merken we daar nog niet veel van in Syrië.

    De politiek van de VS jegens Syrië lijkt meer en meer verward, tegenstrijdig en chaotisch. Het lijkt alsof er verschillende en tegengestelde machten zijn die elk hun beleid uitwerken. Volgens Wall Street Journal (26.1.15) heeft Obama nu aanvaard dat president Al Assad deel kan uitmaken van de oplossing terwijl hij in september nog zijn steun gaf aan de “gematigde” rebellen die de president moeten bestrijden. Vreest hij dat de islamitische staat (IS of Daesh) na Assad een grotere chaos gaat maken dan hij voorzien en bedoeld heeft? Ook de grote coalitie die zogezegd tegen IS vecht verkeert in verwarring. De VS hebben Frankrijk nu nodig om Irak te heroveren, nadat ze in 2011 hals over kop uit Irak moesten vertrekken. Frankrijk gaat dan de derde oorlog tegen Irak voeren, allemaal zogenaamd om het terrorisme te bestrijden. Maar de voormalige eerste minister Dominique de Villepin heeft al luidt verkondigd dat het sturen van Franse bommenwerpers (die dan nog de naam “Charles de Gaule” dragen!) naar Irak niet alleen een zware vergissing is maar ook hoogst gevaarlijk. Ondertussen blijven Turkije en Saoedi-Arabië werken om Assad ten val te brengen en heel het land in een chaos te kunnen storten.

     

    De echte “sjarels” van de massabetoging in Parijs

    Frankrijk blijf er op los marcheren. De “’Marche pour la vie” zou vorige zondag in Parijs toch meerdere tienduizenden op de been gebracht hebben. Belangrijk is dat ze volhouden, samen met de andere initiatieven. Er moet luid protest weerklinken tegen het massaal doden van ongeborenen, tegen de afbraak van het huwelijk en het gezin, tegen de afbraak van de opvoeding van de jeugd, tegen het ombrengen van bejaarden.   Het Hooglied van het leven en de echte liefde moet opnieuw gezongen worden en niet zo pijnlijk laag.

    Natuurlijk staan de beelden van de massabetoging van 11 januari nog op ons netvlies. Je weet wel, drie dagen na die fameuze aanslag op Charlie Hebdo had de Franse regering meteen al een manifestatie met 2 miljoen mensen klaar en met liefst 56 staatshoofden, regeringsleiders en/of hun vertegenwoordigers. Wie zegt daar dat staatsambtenaren niet vliegensvlug en nog wel in het weekend zulk een megaproject op poten kunnen zetten? Laten we zeggen praktisch op één dag tijd. En dan die foto die wereldwijd verspreid werd: al die excellenties netjes op twee rijen over heel de breedte van de straat en daar achter de steun van 2 miljoen enthousiaste burgers! Het was een echte staatsiefoto. Maar wat blijkt nu? Die hoge heren en hoge hakken vrouwen hebben helemaal niet deelgenomen aan die mars. Neen, ze waren wel in de buurt, in een zijstraat en achter hen was er een groep mensen maar voor de rest was heel de straat leeg. Zij waren alleen maar gekomen voor de reclamefoto en niet om met het volk op te stappen. Het volk marcheerde elders. De foto was ook te mooi. Maar goed, ze hebben nu ongeveer bereikt wat ze wilden. Frankrijk kan zich nu officieel doen erkennen als een “land in oorlog” en daarmee kun je alle beslissingen treffen die je maar wil. Ronald Noble, secretaris generaal van Interpol heeft al de illustere inval gehad om voor te stellen dat de burgers zouden bewapend worden. Dat is tenminste een veilige samenleving! De vrouwen kunnen hun revolver met kogels netjes opbergen in hun sjieke handtas. De mannen zullen een extra broeksriem nodig hebben wanneer ze in hun rechter broekzak een revolver hebben zitten en links hun voorraad kogels. Ja, die politieke leiders op kop, zij zijn toch wel de echte “sjarels” van die Charlie-betoging!

    De verdediger van de rechten van de vrouwen

    Westerse staatshoofden en regeringsleiders hebben hun best gedaan, zoals we reeds aankondigden, om de overleden koning Abdalla van Saoedi-Arabië alle eer te geven. Het houdt niet op. Hollande, Cameron, Obama, Harper... ze prijzen hem de hemel in en loven die man als verdediger van de vrede, de bestrijder van het terrorisme (als grootste producent van terroristen), de garantie voor de stabiliteit in het Midden Oosten (de zalige rust die we nu hier mogen beleven!). Henri Kissinger had het vroeger al openlijk toegegeven: als wij moeten kiezen tussen de democratie en onze belangen dan kiezen wij voor onze belangen. Nu voegt directeur-generaal van het IMF, Christine Lagarde er nog bij dat koning Abdallah de discrete verdediger was van de rechten van de vrouw. Toch wel straf voor een land waar een vrouw op geen enkele wijze achter het stuur mag zitten en alleen maar dient als slavin voor de lusten van de man. Wij wisten niet dat zelfs westerse topvrouwen voor hem zo zouden kruipen. Koning Abdallah, verdediger van de rechten van de vrouwen, toch wel op bijzonder discrete wijze.

    Humanae vitae herontdekken

    Einde vorig jaar kreeg ik een artikel toegestuurd, verschenen in het christelijk weekblad Tertio, waarmee ik het helemaal niet eens was. Ik zou er wel humoristisch op kunnen antwoorden maar eigenlijk kon ik er niet mee lachen. Aan Tertio stuurde ik onderstaande reactie omdat Vlaanderen recht heeft op een meer eerlijke informatie. Na meer dan een maand heb ik nog steeds geen enkel antwoord gekregen. Vandaar nu deze tekst. Moest hij toch nog in Tertio verschijnen, dan heb je hem twee keer, met lichte aanpassing, omdat ik de tekst zo kort mogelijk wilde houden.

    Dat een open dialoog over de werkelijke boodschap van de encycliek van Paulus VI Humanae vitae (1968) nog steeds heel moeilijk is – zelfs in kerkelijke middens - bleek het voorbije jaar in de aanloop naar de bisschoppensynode over het gezin van oktober 2014.

    Het RKLF (Rooms katholiek lekenforum) wilde bij monde van Ivo van Hemelryk in Tertio (nr. 763) de encycliek verdedigen tegen enkele bedenkingen in de open brief van Mgr. J. Bonny (1 sept. 2014). Als antwoord publiceerde Tertio hierop onmiddellijk – naast vele negatieve reacties – een uitgebreide tekst van prof. Paul Defoort: Verkramptheid zal de kerk niet redden. Een explosie van emotionele aanklachten met zware slogans van verwijten als “sofismen”, “reductionisme”, “19de eeuwse bourgeois-moraal”, “achterhoedegevecht tegen anticonceptie” én een niet begrijpen van Vaticanum II en van Humanae vitae. De professor suggereert dat 90 % van de 1.200 concilievaders (het waren er 3.058!) zonder meer een herziening van de veroordeling van contraceptie zouden gewenst hebben en dat ze de ongeziene crisis voorspeld zouden hebben indien contraceptie niet goedgekeurd zou worden. Hij spreekt verder van de “onbestaande neveneffecten van anticonceptie”, een uitspraak die nu uit de mond van een professor gynaecologie ongetwijfeld heel veel geld kan opbrengen vanwege de farmaceutische industrie! Nochtans, in de classificatie van de kankerverwekkende stoffen voor mens en dier (volgens WGO 2005!) staan oestrogenen en progestagenen (in alle hormonale anticonceptiva aanwezig) samen met asbest en andere, in de gevaarlijkste categorie gerangschikt. Anticonceptiva die in feite abortiva worden, wuift hij weg door te verwijzen naar de miljoenen zaadcellen die telkens verloren gaan. Dat zouden voor hem potentiele abortussen zijn!   Ook de sociale gevolgen voor de gezinnen en het huwelijk zelf ontgaan hem. Dat het huwelijk in een versneld tempo afgebrokkeld is en vervangen door een vrijblijvend samen wonen, met alle dramatische gevolgen vandien, daar heeft hij nog niets van gemerkt. Prof. em. A. Vermeulen (endocrinologie, Gent) schreef nochtans jaren geleden al over contraceptie: “Geen enkele medische ontwikkeling heeft onze maatschappij zo ingrijpend beïnvloed...”In een vaste leer van de kerk blijkt hij evenmin te geloven en ook niet te begrijpen dat de kernboodschap van Humanae vitae wel degelijk de onveranderlijke kerkelijke leer is, zonder dat zulks uitdrukkelijk gezegd wordt. Kortom, de hetze tegen de encycliek van bijna een halve eeuw geleden is helemaal weer terug.

    Nochtans heeft de gezinssynode van 2014 in haar eindrapport (nr. 58) inmiddels heel uitdrukkelijk gesteld dat Humanae vitae dient herontdekt te worden en de natuurlijke methoden van geboorteregeling in het kader van een juist begrepen verantwoord ouderschap aangeleerd (aanvaard met 167 voor en 9 stemmen tegen). Humanae vitae wees de weg naar nieuwe perspectieven. De natuurlijke wetenschappelijke methoden van vruchbaarheidsbeheersing, zoals het sensiplan® in België en Nederland, zijn inmiddels algemeen wetenschappelijk erkend. En voor een degelijke morele verantwoording beschikken we nu over de nieuwe inzichten van “de theologie van het lichaam” van Johannes Paulus II, waarvan de bekende Amerikaanse politieke en sociale activist, Georges Weigel, beweert dat deze visie waarschijnlijkeen keerpunt zal worden, niet alleen in de katholieke theologie maar in de geschiedenis van het moderne denken.

    Als de huidige sfeer in Vlaanderen blijft hangen, zal dit wel heel moeilijk worden. Het tijdperk van de contraceptieve cultuur loopt in ieder geval ten einde. Het avontuur van “de pil’ die het aards paradijs van het huwelijksgeluk en van de totale seksuele bevrijding beloofde is voorbij. De fantastische voordelen vind je alleen nog in de propagandafolders van de farmaceutische industrie. Na een halve eeuw is het experiment mislukt en de “veilige contraceptie” een mythe gebleken. De voormalige grootmeester van de loge in Frankrijk, Pierre Simon, had goed begrepen dat de contraceptie voor hem, zoals voor Archimedes, het steunpunt zou zijn waarmee hij de wereld kon opheffen. Voor hem betekende het alle heersende menselijke en vooral christelijke waarden grondig opruimen. Het is hem helaas vrij goed gelukt. En toch, we beleven nu het einde van de contraceptie en het begin van Humanae vitae. Leve de toekomstgerichte visie van Humanae vitae!

    P. Daniël

    31-01-2015 om 11:52 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Niet langer dan nodig leger op straat

    CD&V, Groen en SP.A hebben overschot van gelijk: de inzet van het leger op straat kan geen structurele maatregel zijn.

    Er moet een  ‘totaalaanpak’ komen: een integraal veiligheidsbeleid, een gespecialiseerd beleid voor terugkeerders, de voedingsbodem voor radicalisering wegnemen, en een geloofwaardig Belgisch en Europees buitenlandbeleid.

    Overigens roept het heel wat vragen op dat een stad als Antwerpen, die een politiekorps heeft van meer dan 2000 leden, niet in staat is om voor voldoende veiligheid te zorgen. Enkele tientallen para's kunnen toch onmogelijk het cruciale veiligheidsverschil maken?

    31-01-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen


    29-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een fundamentalistische fanatieke atheïst
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De 73-jarige Britse evolutiebioloog Richard Dawkins, geboren in een christelijk-anglicaans nest, heeft zich tot doel gesteld, af te rekenen met God. Hij zweert bij een rationeel, wetenschappelijk wereldbeeld, waarin bovennatuurlijke krachten geen plaats verdienen.

    Dawkins schrijft daarover niet alleen boeken, maar geeft daarover, in de trant van de Amerikaanse predikanten, in binnen- en buitenland, dikbetaalde populistische lezingen.

    Ook al zegt hij dat hij niemand wil bekeren (tot het atheïsme), hij is duidelijk een aanhanger van het Nieuw Atheïsme, een soort van 'evangeliserende' atheïsmebeweging'.

    Dawkins wil niet dat mensen hun kinderen een geloof of levensbeschouwing opdringen. 'Het is net zo onzinnig om te zeggen dat een kind van vier katholiek is, als om te beweren dat het postmodern of neomarxistisch is', zegt hij. Kan zijn. De populistische evolutiebioloog had aan 'postmodern' of 'neomarxistisch' ook kunnen toevoegen 'atheïstisch'.

    En zelfs als je begrip hebt voor zijn allergie voor 'opdringen', hoe is het mogelijk dat een ongetwijfeld verstandige man als Dawkins, voorbijgaat aan het feit dat kinderen, of ze het opgedrongen krijgen of niet, de invloeden ondergaan van hun gezin, hun omgeving, hun cultuur, hun sociale klasse.

    Welk geloof, welke levensbeschouwing, welke invloeden hebben gespeeld in het leven van Dawkins' kind(eren)? Hopelijk heeft hij ze geen atheïstische levensbeschouwing OPGEDRONGEN.

    29-01-2015 om 10:39 geschreven door Gust Adriaensen


    27-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Westerse hypocrisie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In Saudi-Arabië worden de mensenrechten dag na dag met de voeten getreden. Vrijheid van meningsuiting en persvrijheid zijn er onbestaande, vrouwen worden gediscrimineerd, gruwelijke straffen en executies worden opgelegd en voltrokken.

    En zie, westerse staatshoofden, van president Obama tot onze koning Filip staan in de rij om hun rouwbeklag te doen bij het sterven van de vorige dictator en eer te betuigen aan de nieuwe machthebber.

    Veronderstel dat de vorige regering koning Filip naar Noord-Korea afgevaardigd zou hebben, het kot zou terecht veel te klein zijn geweest.

    Hoe is het dan te verklaren dat je nu amper iemand hoort piepen? Eenvoudig toch. Saudi-Arabië wordt tot het westerse kamp gerekend en bezit enorme olievoorraden. It's the economy stupid! It's the money stupid!!

    Daarvoor moeten in ons verknipte westerse kapitalistische denkpatroon, de mensenrechten toch wijken zeker. En accepteren we de openbare stenigingen, verminkingen, onthoofdingen, ophangingen, stokslagen, enz. enz.

    Disgusting!

    27-01-2015 om 19:38 geschreven door Gust Adriaensen


    24-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Harde tijden voor de echte Vlaamse nationalisten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De vele tienduizenden pure, romantische, idealistische en vaak ook republikeinse  Vlaamse nationalisten die voor N-VA gestemd hebben, moeten zich bijzonder verward en ontgoocheld voelen.

    Niks geen sprake meer over een verdere staatshervorming, laat staan over een Vlaams republiekje. Geen gescheld meer op de luie, hangmat-Walen, zeker niet als ze van liberalen huize zijn. Niet langer schimpscheuten naar ons koningspaar.

    Integendeel. Davos is er een goed voorbeeld van.

    Geert Bourgeois, die tot nu toe toch beschouwd werd als de topfiguur van het traditionele Vlaams nationalisme, steekt de loftrompet over België, beweegt zich als een (Vlaamse) vis tussen de machtigste en rijkste captains of industry en politici uit alle 's heren landen, en is beste maatjes zowel met onze federale premier als met ons aanminnige koningspaar.

    'Het was  super', zei Filip tot Geert, na diens toespraak in Davos. 'We moeten geloven in België', voegde de vorst eraan toe. Onze Geert zal de vorst zeker niet tegengesproken hebben.

    Ach, het is allemaal zo menselijk. De minister-president zal ongetwijfeld gecharmeerd zijn door de waarderende woorden en de warme belangstelling van koning en koningin. Kan hij toch mee uitpakken voor zijn kinderen, kleinkinderen, vrienden en buren. Begrijpelijk. Want diep in zijn hart is Geert de eenvoudige, Izegemse onderwijzerszoon gebleven, die zich wel erg verguld voelt, nu hij een woordje mag placeren in  de hoogste politieke, industriële en financiële kringen van land en wereld.

    Een wereld die natuurlijk lichtjaren verwijderd is en blijft van die van de doorsnee-Vlaming.

     

    24-01-2015 om 10:24 geschreven door Gust Adriaensen


    23-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

     

    IX/4

    Vrijdag 23 januari 2015

    Nieuw leven

    Veertien dagen geleden waren 150 fanatieke strijders van Daesh langs het gebergte tot op 3 km van ons genaderd “om het kruis te komen verbrijzelen” en natuurlijk alles wat hiermee verbonden is. Zo is het trouwens in de geschiedenis al enkele keren met dit klooster verlopen. We hebben echter nauwelijks gemerkt dat er rondom ons gevochten werd. We vernamen het van onze veiligheidsmannen. De bevolking van het dorp en van het klooster bleef ongedeerd en beschermd. En zo begrijp je dat wij samen met de bevolking over heel het land telkens weer het leger en de Hesbollah een war hart toedragen. Het zijn ook maar eenvoudig jongens, maar wel echt bezield, om hunn leven te geven voor de bescherming van de Syrische bevolking. Het betekent wel dat de koplopers van de stoet van vorige zondag in Parijs (waarover ik vorige keer voldoende frustraties heb geuit) onverminderd blijven ijveren om Syrië toch te ontwrichten. Iedere dag blijven we samen met de moslims om ons heen God bidden om bescherming en vrede voor ons en heel het Midden Oosten.

    Deze zondag bracht ons weer een aangename verassing. Tegen de middag verschenen moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel. En ze hadden nog een lachende postulante bij uit het gebergte van Libanon. Ze is van de maronitische ritus (verenigd met Rome) en kan zo onze Grieks-melchitische liturgie weer verrijken. De vluchtelingen komen om te groeten en te feliciteren. Plots zijn er dan weer van allerlei kanten mensen die moeder Agens-Mariam en zr. Carmel willen ontmoeten. En zo wordt de eucharistie op de middag verschoven... totdat het al half vijf is en hoog tijd dat we aan het middagmaal beginnen. Om 20.00 u vierden we dan in alle rust en met de nodige plechtigheid de zondagseucharistie. ’s Avonds en de volgende dag hebben we nog eens de gelegenheid om met onze kleine gemeenschap (nu + een) verenigd te zijn en een soort kapittel te houden. Moeder Agnes-Mariam gaf ons nog een prachtige icoon, een geschenk van de monialen van het klooster uit Moscou waar ze ontvangen werd als uitdrukking van onze wederzijdse verbondenheid. Ons kapittel ging over de vraag hoe we als gemeenschap en afzonderlijk onze roeping beter kunnen beleven. St. Jan van het Kruis blijft hierbij een inspirerende gids. Ook de eenvoud en oprechtheid van de moslims om ons heen spoort ons aan om in hen het goede te erkennen en aan te moedigen. Zo valt het ons o.m. op dat de vrouwen altijd eenvoudig en toch mooi gekleed zijn en hartelijk in hun gedrag. Het is een aansporing om het leven niet te ingewikkeld te maken. Trouwens, ook de kleding van de monniken en monialen blijkt steeds eenvoudiger te zijn naarmate we verder teruggaan naar de oorsprong. Dan hoeft het voor ons ook geen “haute couture” te zijn.

     

    Nog meer “gematigde” terroristen.

    Als de Amerikaanse CIA en de zionistische Mossad in onze tijd één geniale vondst hebben gerealiseerd dan is het wel de creatie van “gematigde” terroristen. Het is echt een schepping uit het niets, hoewel lang voorbereid. Hiermee kunnen onze journalisten aan de mensen precies uitleggen hoe de toestand hier is en vooral wat er moet gebeuren. Zo denken zij te moeten bijdragen aan de wereldvrede. Het is simpel. In Syrië is er een verschrikkelijke dictator en het volk smeekt de wereld om hulp. Dt hebben de CIA en de zionisten vroeger al duidelijk uitgetekend en gezegd hoe dat moet voorgesteld worden. Amerika, Israël en de NAVO met de bereidwillige hulp van de golfstaten verzamelen hun beste krachten. En omdat er in een verschrikkelijke dictatuur altijd extreme gewelddadige groepen (zomaar spontaan!) ontstaan is er nu een grote dreiging door de islamitische staat (IS) of Daesh, die niet alleen in Syrië maar overal toeslaat. Kijk maar wat er in Parijs gebeurde. Daarom moeten er “gematigde” moedige strijders komen die zowel die dictator als die IS kunnen bestrijden om uiteindelijk in Syrië en wereldwijd de westerse democratie, vrede en vrijheid te vestigen. Zij zullen zorgen voor de nodige ”stabiliteit” , een andere geweldige waarde die voortdurend moet worden onderlijnd.

    In Londen is er al een internationale conferentie geweest die heeft bepaald dat er meer oorlog moet gevoerd worden tegen de IS. En nu wordt de wereld voorbereid op een grote top in Washington op 18 februari 2015 om een nieuw plan voor een wereldwijde oorlog tegen het extreem terrorisme te voeren. B. Netanyahu, nog een alom in het westen gevierde held van de vrede, is al uitgenodigd om vlak voor de top op 11 februari de Amerikaanse congresleden toe te spreken. Hij heeft zopas voor de vijfde keer luchtaanvallen uitgevoerd op het Syrische Quneitra en met succes. Een aantal Hesbollah-leiders en een Iraans generaal die aan de kant van dat verfoeilijke Syrië staan zijn gedood. (Obama zet Netanyahu wel onder druk om aan Iran snel zijn verontschuldigingen aan te bieden want daar komen (anders) vodden van). Ondertussen wordt verder gewerkt aan het grote plan. John Kirby, de woordvoerder van het Pentagon (de oorlogsmachine van de VS en omstreken), heeft al de oplossing aangekondigd: 5000 “gematigde” Syrische strijders zullen getraind en bewapend worden. Samen met Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar zullen ze hier eens echt werk van maken. En nu sterft juist de koning van Saoedi-Arabië, maar het land zal zijn edelmoedige inzet voor de vrede zeker nog een tijd blijven leveren. Obama heeft deze Abdullah bin Abdul Aziz al-Saud al hoog geprezen als een echte brenger van “stabiliteit” en “veiligheid” in heel het Midden Oosten (zoals iedereen nu ook kan merken) omwille van zijn sterke vriendschapsband met de VS. Natuurlijk gaat de NAVO hierbij een centrale rol spelen, zoals ze dat destijds met Libië zo flink heeft gedaan. Al op 26 november 2011 hebben NAVO vliegtuigen de bekende Libiër Abdel Hakim Belhadj, beter bekend onder de naam van “de slachter van Bagdad en Tripoli” samen met een bataljon van 700 strijders en een massa gestolen Libische wapens overgebracht naar Eskandarun, N. Turkije aan de grens met Syrië. Nauwelijks een maand daarna, vlak voor Kerstmis, had hij al in Damascus een eerste aanslag geregeld met 5O doden en 200 gewonden. Hij mag dus ruimschoots gesteund worden als “gematigde” strijder. Ondertussen heeft de NAVO deze meneer ook al beloond en benoemd als gouverneur van Tripoli. Vandaar die ‘stabiliteit” in het huidige Libië! Overigens, de NAVO heeft in Turkije meer dan 20 bases voor bommenwerpers, oorlogsschepen, elektronische spionage en raketten van Amerikaanse, Duitse en Nederlandse herkomst. Nu worden hieraan nog de belangrijke commando’s toegevoegd van de zogenaamde Landcom, onder het opperbevel van de Amerikaanse generaal Hodges. Het zijn speciale strijdkrachten uit maar liefst 28 landen, met hun hoofdkwartier in Lago Patria, Napels, Italië. Van hieruit moeten ze infiltreren in Syrië met de zeemacht, die onder het opperbevel staat van de Amerikaanse admiraal Ferguson.

    Inmiddels heeft echter de Deutsche Welle (tv) een reportage van de werkelijkheid getoond: iedere dag steken honderden vrachtwagens vanuit Turkije zonder enige controle de grens met Syrië over richting Raqqa, het hoofdkwartier van de IS. De Amerikaanse senator John McCain zorgt voor de goede relaties en de coördinatie tussen de IS, Al Nousra en de “gematigde” rebellen. Kortom, voor de zoveelste keer laten onze media zich beetnemen om oorlogspropaganda te steunen ten einde Syrië te vernietigen en Irak te heroveren. Journalisten, wordt eindelijk eens wakker. Weg met alle oorlog en geweld.

    Toch zijn er alom kleine tekens van hoop.

    In Damascus hield zopas de WFTU (World Federation of Trade Unions), de enige internationale anti-imperialistische koepel van vakbewegingen, zijn congres. In een bevlogen toespraak bracht Valentin Pacho, secretaris generaal, een groet aan de arbeiders en het volk van Syrië “namens onze 90 miljoen leden uit de vijf werelddelen”. Hij zei dat dit 26e     congres een antwoord wil zijn op de agressie van de VS en Europa, die huurlingen blijven sturen om Syrië aan te vallen. Ondertussen komt de crisis waar zij zelf mee worstelen alleen maar ten goede aan de bazen van de multinationals, de banken en de wapenindustrie. Hij prees Syrië als een voorbeeld van waardig verzet en voorspelde dat het zal overwinnen. Hij eiste de terugtrekking van Israël uit de bezette Arabische gebieden, de onmiddellijke terugtrekking uit de Syrische Golan, uit Palestina, Irak, Libië, Afghanistan en elders. Hij eindigde met de hoopvolle noot. Wereldoverheersingen zijn niet eeuwig, ook het almachtig gewaande Romeinse Rijk is ingestort. Leve Syrië.

    In Macedonië werd op 21 januari het huwelijk vastgelegd als een exclusieve verbintenis van één man met één vrouw, met 72 stemmen tegen 4! Hiermee worden voorgoed op dit gebied vierkante cirkels, gezamenlijke enkelingen, meervoudige zonderlingen, los lopende samenwonenden enz. enz. voorgoed van het huwelijk uitgesloten. Er is geen enkel bezwaar dat twee mannen of vrouwen, drie of vijf mensen met elkaar een contract sluiten, maar dit is geen huwelijk en zal het nooit worden, nu niet en zelfs drie dagen na de eeuwigheid niet. De beslissing van een meerderheid verandert niets aan de werkelijkheid dat een huwelijk enkel kan bestaan uit man en vrouw en gericht is op het voortbrengen en opvoeden van kinderen. En dit is een gave van God, Schepper en Vader. Daarom is Hij in het diepste wezen van ieder mens aanwezig en is Hij ook het hart van ieder huwelijk. Als er in België ooit voldoende mensen komen die bij hun verstand zijn, kunnen ze evenzeer tot het inzicht komen wat het huwelijk is en dit plechtig erkennen en vastleggen voor het geluk van een hele samenleving.

    Terwijl er in België vorig jaar 24.360 mensen een wilsverklaring voor euthanasie tekenden (4000 meer dan in 2013) en de Franse regering binnenkort gaat stemmen om deze mogelijkheid weer uit te breiden, gaat er volgende zondag in Parijs een mars voor het leven door. Het lijden van mensen wordt niet opgelost door hen om te brengen maar door hen deskundig en met liefde nabij te zijn en te verzorgen. De waarde van een beschaving kan gemeten worden aan de zorg voor de armen, de zwakken en de lijdenden.

    Bidden, helpen helpen en wegen van verzoening gaan vormen het begin van het herstel van een cultuur van het leven. Daarom nog dit bericht.

    De beweging “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” (Toward Jerusalem Council II of tjcii – België) organiseert op 14 februari 2015 een vorming dag in het Ontmoetingscentrum “Eenheid”, Aardschotse steenweg 381, 3111 WEZEMAAL. Het thema: Messiaanse hoop. Joodse en christelijke eindtijdvisie. Sprekers: Mgr. Peter Hocken en René Leitner. Onthaal 10.00 u, einde 16.30 u. Inschrijving voor 25 januari door overschrijving van 25 € op BE 48 0634 8429 1127 IBAN: GKCCBEBB

    23-01-2015 om 22:13 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toprestaurants gezakt voor hygiëne

    Toprestaurants gezakt voor hygiëne

    Driesterrenrestaurant 'Hertog Jan' haalde een ONVOLDOENDE bij een hygiënecontrole.

    Ben er zeker van dat ook de historische Hertog Jan een uitermate onhygiënisch mannetje was.

    23-01-2015 om 08:04 geschreven door Gust Adriaensen


    20-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tien opmerkelijke citaten van paus Franciscus

    10 opmerkelijke citaten van paus Franciscus

     "Een goede katholiek kweekt niet als de konijnen."
    • "Soms gedragen we ons te macho en krijgen vrouwen niet genoeg ruimte. Zij kunnen dingen vanuit een andere hoek bekijken. Zij kunnen vragen stellen die wij als man niet eens begrijpen."
    • "Als mijn goede vriend Gasparri mijn moeder vervloekt, dan kan hij een klap verwachten. Dat is normaal. Je kunt niet provoceren, je mag het geloof van anderen niet beledigen. Je kunt geen grappen maken over het geloof van anderen."
    • "Sommige kardinalen en bisschoppen van de Romeinse Curie stellen macht boven alles, leiden een hypocriet dubbelleven en lijden aan spirituele alzheimer waardoor ze vergeten dat ze mannen van God zijn."
    • "Evolutie in de natuur botst niet met het creationisme. Levende wezens kunnen niet evolueren als ze niet eerst geschapen werden."
    • "Als iemand homo is, naar God zoekt en goede intenties heeft, wie ben ik om hem te veroordelen?"
    • "Jongeren verspillen misschien wel te veel tijd aan nutteloze dingen zoals chatten op het internet, soaps kijken of met hun smartphone bezig zijn."
    • "Er is geen katholieke God. Er is God."
    • "Geweld van extremistische moslims in Irak en Syrië is een zware zonde tegen God."
    • "Europa moet draaien om menselijke waardigheid, niet enkel om economie."

    20-01-2015 om 16:46 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paus Franciscus over vrije meningsuiting

    Paus Franciscus zei op een persconferentie dat vrijheid telkens ook moet worden begeleid door wijsheid. Gewelddadige reacties zijn altijd slecht. Maar de vrije meningsuiting moet ook rekening houden met de menselijke natuur.

    "Wij kunnen personen niet constant provoceren of beledigen. Theoretisch kunnen wij herhalen wat het Evangelie zegt: wij moeten de andere wang toedraaien. In theorie kunnen wij zeggen dat wij vrije meningsuiting bezitten. In theorie zijn wij het daar allen mee eens. Maar wij zijn mensen. Daarom hebben wij ook nood aan wijsheid, die een deugd is van het menselijke samenleven. Wie de andere te veel provoceert, dreigt op zijn zenuwen te werken en riskeert een reactie die niet meer aangemeten is. De vrije meningsuiting moet rekening houden met de menselijke werkelijkheid, en daarom moeten wij voorzichtig zijn."

    20-01-2015 om 16:25 geschreven door Gust Adriaensen


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De truken van de foor

    Die Torfs toch. Nooit voor één gat te vangen. Wil as het effe kan, twee vliegen in één klap vangen. En doet dat op een stijlvolle, wat verwarrende, wat misleidende, wat ironiserende, wat koketterende manier.

    In zijn maandagse column wil hij zijn licht laten schijnen over de vrijheid van meningsuiting en wellicht de grenzen ervan, én wil hij afrekenen met een boek van Jeroen Brouwers dat de rector niet bevallen is.

    Rik Torfs bekent dat hij zich met het verstrijken der jaren 'minder laat intimideren' dan vroeger. Tegelijk voelt hij evenwel de neiging om voorzichtiger te zijn. Zelfcensuur?, vraagt hij zichzelf af.

    Hij stelt zich dus een heleboel, zoals het een goede katholiek past, gewetensvragen bij het al of niet uiten van een mening, een standpunt. En bovendien is er het besef 'dat het niet heel slim is om over alles zomaar een mening te uiten'.

    Als voorbeeld voor zijn morele pudeur neemt hij Jeroen Brouwers' bejubelde roman 'Het hout', een boek dat Torfs helemaal niet kan pruimen. Waarom niet? De redenen waarom vullen dan de rest van zijn column. Torfs maakt meedogenloos brandhout van 'Het hout'. En slimme, sluwe Rik herneemt dan op het einde van de pijnlijke hekeling, DE vragen : 'Mag ik dat schrijven? Kan ik dat zeggen? Laat ik die gedachten bij me toe?'

    Het is o zo menselijk. In het stamcafé, op de markten, tussen buren, klinkt wat Rik schrijft, als volgt: 'Ik mag het eigenlijk niet zeggen en vertel het niet voort, maar die... en die....' 

    20-01-2015 om 10:24 geschreven door Gust Adriaensen


    19-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tachtig rijksten bezitten evenveel als helft wereldbevolking

    Het vermogen van de tachtig rijkste aardbewoners is even groot als de 3,5 miljard armste mensen op deze planeet.

    Dat berekende Oxfam, een organisatie voor ontwikkelingssamenwerking, op basis van cijfers van de Zwitserse bank Credit Suisse en het zakenblad Forbes.

    Die tachtig rijken zagen hun vermogen de voorbije vijf jaar verdubbelen, terwijl het gezamenlijke vermogen van de armste helft in vergelijking met 2009 ter plaatse bleef trappelen.

    19-01-2015 om 09:14 geschreven door Gust Adriaensen


    18-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

     

    IX/3

    Vrijdag 16 januari 2015

    Terwijl het hier wintert, zijn de “wijzen” weer naar huis

    In de refter werd de kerststal al een tijd geleden opgeruimd, omwille van de schilderwerken. Nu worden alle kerststallen verwijderd, de dieren gaan terug in de stal, de herders naar de velden en de “wijzen” of de Drie koningen zijn weer vertrokken naar Perzië, dat bijna onze gebuur is en dus zijn ze al lang weer thuis.

    Het is nog geen strenge winter maar het is toch koud (- 4). Er is de voorbije dagen flink wat sneeuw gevallen. We genieten van het houtvuurtje in de refter en als er elektriciteit is brand hier en daar een elektrisch vuurtje. Toen de eerste sneeuw viel moesten de kinderen niet naar de school. Dat heeft enkele dagen geduurd. Opmerkelijk is wel dat vele scholen tijdens de gevechten gewoon bleven doorgaan. Dus: geen school als er sneeuw valt, maar wel school als er bommen vallen. Dat geeft een bijzondere sfeer. Is er een aanslag gepleegd, iedereen helpt de gewonden en bij de opruiming. Daarna gaat het leven gewoon weer verder alsof er niets gebeurd is. ‘n Groot volk.

    Onze vrijwilligers zijn in de rouw. Ze vernamen dat er in Damascus al kinderen gestorven zijn van de kou en daar is het altijd nog enkele graden warmer dan hier. De volgende de dag kregen we ’s avonds al een telefoon vanuit Amerika. Een vereniging heeft duizenden dekens verzameld en wil ze ons bezorgen. Vanuit het klooster werden al lang geleden drie hulpcentra opgericht: hier een voor de streek van Qalamoun, in Jeramana (Damascus) en in Tartous. Hiermee kan een groot deel maar niet heel de Syrische bevolking bereikt worden. De centra konden opgericht worden dank zij moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel met de hulp van vele prima vrijwilligers, en natuurlijk vooral dank zij de steun en milde giften van vele weldoeners. Er is een nauwe samenwerking met het Rode Kruis en de Rode Halve Maan, zodat ook langs daar hulp komt. Zo worden duizenden gezinnen bereikt, maar de nood is eigenlijk nog groter dan de hulpgoederen en het geld dat ons wordt gegeven. Sommige dagen helpen wij mee met de mensen van het dorp die hier in het nieuwe gebouw de hulppakketten komen klaar maken. Zakken suiker, rijst, bonen e.d. moeten natuurlijk in afzonderlijke zakken van een paar kilo’s overgebracht worden. Hiermee wordt dan een groot pakket samengesteld met een paar dozen macaroni, kaas, rijst, suiker, bonen, conserven, een paar flessen olie, enz. enz. Het is echt wel een flinke voorraad. En het is werkelijk aangenaam samenwerken en bedenken dat er telkens zovele gezinnen zijn die weer even geholpen kunnen worden, hoewel er steeds meer gezinnen in nood zijn dan er geholpen kunen worden. De pijn blijft knagen dat er toch nog kinderen van de kou stierven in Damascus.

     

     

    Een Bask in Marseille, de wettelijke leider van de Belgische federale regering!

    Neen, niet overslaan, even geduld en ik zal het je uitleggen. Ieder land heeft normaal zijn eigen regering, die internationaal erkend is. De eerste minister spreekt met de eerste minister van andere landen zoals de ministers onderling overleggen met betrekking tot hun bevoegdheid. In Syrië is er een wettige regering met een president, die wettelijk verkozen is door het volk. En wel door een verpletterende meerderheid, niet alleen door degenen die in Syrië zelf wonen maar ook door de Syriërs die in het buitenland in een democratische staat leefden. In België en sommige andere landen mochten ze van het “regime” niet aan deze vrije verkiezingen deelnemen. Begrijpelijk dat westerse staatshoofden jaloers zijn op het brede draagvlak dat deze man bij de bevolking geniet. Nu komt onze vrt met het geweldige nieuws dat Khaled Khoja, een Turkmeen, de (zoveelste) nieuwe voorzitter is van de Nationale Syrische Coalitie. Er wordt bij vermeld dat deze meneer zijn hoofdkwartier in Istanbul heeft (Turkije) en daar ook woont en dat hij de nieuwe voorzitter is van de enige officieel en wettig erkende regering van Syrië. Alsjeblieft! Stel je voor dat een Syrisch artikel zou schrijven dat de Belgische regering een nieuwe leider heeft, die de enige wettelijk en internationaal erkende Belgische regering leidt: een Bask met zijn hoofdkwartier in Marseille! Is er een journalist die weet hoe hij zich nog belachelijker kan maken? .

    La comédie française

    De Amerikaanse oppergeneraal Martin Dempsy heeft laten weten dat hij klaar is Syrië nu daadwerkelijk aan te vallen en het nationale Syrische leger uit te schakelen, zodra Obama groen licht geeft. Huichelarij ten top. Hiermee begrijpen we meteen dat de grote coalitie om de islamitische staat (Daesh of IS) te bestrijding maar een voorwendsel was en dat het eigenlijke doel blijft Syrië ontwrichten. Dat is ook wat de coalitie in feite gedaan heeft: de infrastructuur verder vernietigen en burgers doden. L Fabius, de Franse minister van buitenlandse zaken had vroeger al openlijk aldus opgeroepen om de Syrische president te vermoorden: “hij verdient niet op aarde te leven”. President François Hollande voegt er nu bij dat hij spijt heeft niet militair tussenbeide gekomen ze zijn. Hun zogenaamde oorlog tegen het terrorisme zit in het slop en zaait wel dood en vernieling maar brengt nog niet het verhoopte resultaat: Syrië inpalmen. Terwijl iedereen nu onderhand wel weet wie hier zoveel dood, lijden en ellende brengen, blijven deze hoge heren hun leugens van vier jaar geleden trouw om de lijdensweg voor het volk nog zwaarder te maken. En net deze week heeft het Nederlands kabinet beslist “de gewapende oppositie” in Syrië te steunen! Het is winter en sommigen hebben steun nodig om hun vernietigingswerk verder te zetten, nadat ze al de bevolking hebben beroofd, gegijzeld, en “gematigd” vermoord, onthoofd of gekruisigd, met dank mede aan het Nederlands regime. Bovendien is in 2014 de reputatie van deze vechtjassen flink gedaald omdat de wereld stilaan weet wat er echt gebeurt en de reputatie van François Hollande gaat regelrecht naar het nulpunt. Ze hebben dus een nieuwe verantwoording nodig.

    En plots is er het grote licht! Na terroristische aanslagen van woensdag defileerden twee miljoen mensen (volgens de politie) vorige zondag en maakten Parijs tot de “hoofdstad van de vrijheid” (volgens Fr. Hollande) om de wereld te bevrijden van haat, geweld, terrorisme en oorlog. En wie lopen zo allemaal voorop in de stoet? Jens Stoltenberg, secretaris generaal van de NAVO, de oorlogsmachine geleid door de VS, die in 2011 deskundig Libië heeft vernietigt, vanuit Turkije jihadstrijders bewapent, traint en naar Syrië stuurt en nu zich klaar maakt voor een wereldoorlog tegen Rusland. Verder zijn er Donal Tusk, de eerste minister van Turkije, de grootste gevangenis ter wereld voor hen die persvrijheid beoefenen en nu met Frankrijk hardnekkig blijft proberen in de provincie van Aleppo zoveel terreur te zaaien totdat ze alles kunnen inpalmen. Verder is er de koning van Jordanië, een andere springplank van de NAVO voor zijn oorlogsvoering tegen Syrië. En natuurlijk eerste minister Cameron van Engeland en oud-president Sarkozy van Frankrijk, de gespecialiseerde landen in “speciale strijdkrachten” en geheime diensten voor terroristische acties overal ter wereld in dienst van Big Brother. Verder eerste minister Renzi van Italië, dat nu een belangrijke uitvalbasis is om het vuur in Noord-Afrika en het Midden-Oosten aan te wakkeren. Centraal loopt natuurlijk Fr. Hollande zelf, de motor van de militaire acties o.m. nu in Mali en Nigeria. En deze landen zelf worden hier vertegenwoordigd door een minister, die bereid is de opbrengst van de bodemrijkdommen van zijn land (goud, coltan, uranium...) te laten verdwijnen in de zakken van de westerse elite. Natuurlijk komt Benjamin Netanyahu hier ook op de eerste rij treuren om de vier joodse slachtoffers waardoor hij de duizenden doden, waarvan honderden kinderen, kan vergeten die hij onder een tapijt van bommen zopas van de Gazastrook heeft weggevaagd, samen met de deskundige vernietiging van de infrastructuur. En op de Syrische Golan hoogte heeft hij een stevige band met de terroristische groepen tegen Syrie. Amerika was vertegenwoordigd door Eric Holder, minister van justitie. Immers John Kerry blijft nog even in Indië om daar te proberen de oorlog tegen China en Rusland aan te stoken. Hij kwam dan op woensdag naar Parijs om de topontmoeting over de veiligheid in Washington op 18 februari voor te bereiden. En zo zouden we nog lang kunnen doorgaan, want er waren niet minder dan 50 staatshoofden en excellenties op deze parade. Allemaal zogenaamd de fiere verdedigers van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid, kortom het kruim van de wereldvrede. Ondertussen zijn de VS, Israël en de NAVO de grootste terreurzaaiers op heel onze wereldbol en dan spreken we niet over twaalf of zeventien doden maar over het uitmoorden van hele volken en het verwoesten van landen, die de bakermat zijn van de menselijke beschaving, de wieg van het christelijke geloof en van het oosters monnikenwezen. In drie maanden tijd werden de jachtvliegtuigen verviervoudigd, de conventionele wapens en atoomwapens in   het voormalige oostblok verdubbeld, de Awacs in Oost Europa opgevoerd, alsook de oorlogsschepen in de Baltische zee en de Middellandse zee. De VS troepen, de Britse en Duitse troepen in Polen, Estland, Letland en Litouwen werden flink uitgebreid. De NAVO is klaar met zijn “Readness Action Plan” om onmiddellijk toe te slaan in Oost-Europa, het Midden Oosten en Azië. Nu nog wachten op een goede aanleiding. Of is dit als aanleiding bedoeld? En wanneer moeten we dan allen samen het startschot voor de (zoveelste vernietigende) oorlog geven en uitroepen: Vuur?

    Laat me duidelijk zeggen dat ik iedere terroristische aanslag veroordeel en ieder slachtoffer betreur. Ik weiger evenwel mee in koor de lof te zingen van die Charlie Hebdo. Hiervan had ik tot vorige week trouwens nog nooit gehoord. Vrienden hebben me enkele cartoons van die club gestuurd opdat ik enig gedacht zou hebben van hun activiteit. Het zijn spotprenten op het christelijk geloof en op Kerstmis. Ze zijn wel zo vulgair en wansmakelijk, zo kwetsend en provocerend dat ze in onze samenleving niet thuis horen. Ook wij christenen hebben het recht gerespecteerd te worden. Al manifesteren ze met nog tienmaal meer volk, de geestelijke barbaarsheid die ik van die club gezien heb, heeft geen recht van bestaan in een beschaafde maatschappij. Daarmee zeg ik uiteraard niet dat het vermoorden wel toegestaan is. Integendeel. In onze maatschappij moet er op zinvolle wijze over gepraat kunnen worden en juridisch moeten er maatregelen genomen worden om de goede naam en de integriteit van anderen te beschermen. Kitsch of kunst geven geen enkele toestemming  om het heiligste erfgoed van anderen op zulk een decadente wijze aan te vallen. Absolute rechten bestaan niet. Rechten zijn altijd verbonden met plichten. Zo is het ook met de persvrijheid, die inhoudt dat ge de waarheid schrijft. De media heeft geen enkel recht om de slachtoffers (het Syrische volk, het leger, de regering en de president) als schuldigen voor te stellen en de schuldigen (de gewapende oppositie, rebellenbendes gesteund door het westen) als de helden en bevrijders. En als die karikaturisten wat hersens hebben kunnen ze humoristische prenten schilderen maar ze hebben geen enkel recht om het heiligste van hun medemensen op wansmakelijke wijze aan te vallen. We schreven vroeger al: waar niets meer heilig is, is ook niets meer veilig. En dat is een bedreiging voor gans de maatschappij.

    Er is nog een andere bedenking die ik wil maken rond het potsierlijk vertoon in Parijs van vorige zondag. Als de aanslagen op woensdag gebeurd zijn, hoe kan men dan op donderdag, vrijdag, zaterdag (anderhalve werkdag) niet minder dan 50 staatshoofden en excellenties bewegen om plotsklaps naar Parijs te komen? Is hier geen lange voorbereiding voor nodig? Welke ambtenaar werkt er nog vanaf vrijdagnamiddag? Opvallend is ook de onmiddellijke en eensgezinde verklaring van nagenoeg alle westerse staatshoofden: we zijn in oorlog tegen terrorisme en fundamentalisme! Dat is vaag genoeg om uzelf het recht te geven nog meer de democratische rechten van het volk in te perken en willekeurige wetten op te leggen. In oorlogstijd hoeven de beslissingen immers niet democratisch genomen te worden. Hebben de vechtersbazen na het mislukken van de grote coalitie een nieuwe verantwoording nodig voor weer een nieuwe vorm van oorlog? En nog dit. Hoe kun je een zo massale optocht vlekkeloos doen verlopen? In zovele landen werden en worden betogingen georganiseerd, terwijl de geheime diensten van westerse landen voor de nodige scherpschutters zorgen, zodat er lukraak doden of gewonden vallen die dan aan “het regime” worden toegeschreven, waardoor de massabetogingen kunnen groeien en het land uiteindelijk in handen van de nieuwe heersers valt. Vergeet niet dat ook Syrië dit ruimschoots heeft meegemaakt. In Parijs was er geen vuiltje aan de lucht, zelfs niet met 2 miljoen betogers. Menige onafhankelijke onderzoeker heeft trouwens een rapport met vele vragen gemaakt over de aanslagen zelf. Als die terroristen al zo lang en zo goed gekend zijn, hoe kunnen die dan zonder probleem het land in en hun zaken rustig voorbereiden? David Icke, Brits schrijver en onderzoeker zegt openlijk - en hij lang niet alleen, maar daar zal je als gewone tv-kijker en dagbladlezer niet één woord van te horen of te zien krijgen! - dat het hele gebeuren een scenario is dat door de geheime diensten zelf is opgezet.

    Ja, wij zijn in rouw, maar dan om de kinderen, die van koude in Damascus sterven, in een land dat in welvaart leefde totdat de koplopers in de stoet van Parijs het volk hier kwamen uitmoorden en het land verwoesten. Ik heb één troost. Er zijn zowat 63 miljoen Fransen die niet aan de betoging van zondag in Parijs hebben meegedaan. Hopelijk genoeg om hetgeen er nog aan menselijkheid in een volk overblijft tot leven te wekken.

    P. Daniël

    18-01-2015 om 14:37 geschreven door Gust Adriaensen


    13-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het loonbriefje van onze federale ministers

    De lonen van de regeringsleden zijn onder te verdelen in 3 categorieën.

    Het brutojaarsalaris voor de eerste minister en zijn vice-premiers bedraagt 227.000 euro. Voor de ‘gewone’ ministers is een bedrag van 223.000 euro in de jaarbegroting ingeschreven. Staatssecretarissen krijgen jaarlijks 212.000 euro bruto.

    Naast het basissalaris hebben onze regeringsleden ook een vaste maandelijkse onkostenvergoeding, onder meer voor representatiekosten en logies. Premier Michel en zijn vice-premiers zien hun salaris maandelijks aandikken met bijna 2.000 euro. De maandelijkse onkostenvergoeding voor ministers en staatssecretarissen bedraagt 1.616,44 euro, bevestigen verschillende kabinetten. Die onkostenvergoeding is belastingvrij, wat niet geldt voor het basissalaris.

    De regeringsleden hebben ook recht op een dienstwagen met chauffeur. Of ze kunnen kiezen om hun eigen wagen te gebruiken, en dan krijgen ze een kilometervergoeding.

    De nettomaandlonen van de ministers en staatssecretarissen van Michel I

    10.786 euro

    Zoveel krijgen onze premier Charles Michel (MR) en zijn vice-premiers Kris Peeters (CD&V), Jan Jambon (N-VA), Didier Reynders (MR) en Alexander De Croo (MR) elke maand op hun rekening.

    10.482 euro

    Dat bedrag is maandelijks weggelegd voor onze 'gewone' ministers: Hervé Jamar (MR), Koen Geens (CD&V), Maggie De Block (Open VLD), Daniel Bacquelaine (MR), Johan Van Overtveldt (N-VA), Willy Borsus (MR), Marie-Christine Marghem (MR), Steven Vandeput (N-VA), Jacqueline Galant (MR).

    10.039 euro

    Met dat bedrag moeten staatssecretarissen Pieter De Crem (CD&V), Bart Tommelein (Open VLD), Elke Sleurs (N-VA) en Theo Francken (N-VA) zich elke maand tevreden stellen.

    Het gaat om de indicatieve nettomaandlonen, inclusief de forfaitaire onkostenvergoedingen. Ze werden berekend op basis van de vastgelegde kredieten in de begroting voor 2015 en een kabinettaire rondvraag.

    De nettolonen zijn berekend voor een alleenstaande, zonder gezinslast en zonder rekening te houden met inkomsten uit andere mandaten. Ook bijkomende gemeentelijke opcentiemen en eventuele fiscale voordelen van de regio’s worden buiten beschouwing gelaten. Er is uitgegaan van een belastingvrije onkostenvergoeding van 1.946,50 euro voor de eerste minister en de vice-premiers, en van 1616,44 euro voor ‘gewone’ ministers en staatssecretarissen.

    (bron: Jobat)

     

    13-01-2015 om 11:38 geschreven door Gust Adriaensen


    12-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een belijdenis van wijlen Karel Raeymaekers

    Priester Karel Raeymaekers (6 april 1927-16 december 2014) was van 1956 tot 1963 leraar geschiedenis en economie aan het Sint-Jan Berchmanscollege in Mol. Later werd hij directeur van het Pius X-Instituut in Antwerpen.

    Op zijn gedachtenisprentje staat de volgende beklijvende belijdenis van zijn hand afgedrukt, die goed aansluit bij de toespraak van KSOM-voorzitter André Van Genechten:

    Ik zal niet geloven in het recht van de sterkste
    In de taal van de afgunst
    In de macht van de machtigen.

    Ik zal niet geloven in een schoolgemeenschap zonder liefde
    In de status van functie en tucht
    In de greep van selectie en klassenstanding.

    Maar ik wil geloven in een gemeenschap van dienstbaarheid.
    Ik wil geloven in de eenvoud en de waarachtigheid
    In de macht van de evangelische, creatieve mens.

    Ik zal niet geloven dat al onze moeite tevergeefs is.
    Ik zal niet geloven in de agressieve gerichtheid van anderen.
    Maar ik durf geloven altijd en ondanks alles
    In de bekommernis voor de sociaal-arme, de relatie-arme,
    de eenzame, de schoolmoeë jonge mens.

    Ik durf geloven altijd en ondanks alles
    In de nieuwe mens, naar Jezus' beeld,
    die wij samen proberen te vormen,
    door zijn geest.

    12-01-2015 om 17:43 geschreven door Gust Adriaensen


    11-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Christelijk geïnspireerde scholengemeenschappen

    Tijdens de nieuwjaarsreceptie voor personeelsleden en bestuurders van de KSOM, de scholengemeenschap van het Katholiek Secundair Onderwijs Mol (Sint-Paulus, Sint-Lutgardis, Rozenberg en SJB-College), zei voorzitter André Van Genechten het volgende:

    -------------------------------------

     

    'Naast de traditionele wensen van een goede gezondheid en een grote dosis geluk en de minder traditionele om te vermageren wil ik als voorzitter van de RVB een oproep doen opdat in 2015 iedereen een beetje tijd wil vrijmaken voor de mensen uit de nabije en ja, zelfs uit de verre omgeving.

    Wie vandaag om zich heen kijkt stelt vast dat onze samenleving dreigt te veranderen in een harde maatschappij, waarin iedereen verantwoordelijk wordt gesteld voor zijn eigen lot, en waar gelijkheid, verdraagzaamheid, hulpvaardigheid, zorg voor de zwakken, strijd tegen armoede en sociale rechtvaardigheid moeten wijken voor individueel welzijn en winstbejag.

    Als christelijk geïnspireerde scholengemeenschap kunnen en mogen wij ons tegen dergelijke gang van zaken afzetten.

    Wij hebben nu eenmaal sterke schouders om te dragen en te ondersteunen

    Wij hebben attente oren om te horen en te herkennen

    Wij hebben onvermoeibare voeten om te gaan en te bezoeken

    Wij hebben stralende ogen om te zien en te ontmoeten

    Wij hebben open handen om te bieden en te delen

    Wij hebben een glimlach op de mond om te relativeren en aan te moedigen

    Wij hebben een kloppend hart om te danken en te omarmen

    Al deze gaven en talenten moeten het mogelijk maken dat vele anderen zich bij ons goed kunnen voelen: op deze wijze laten wij onze eigen maatschappelijke voetdruk achter in onze omgeving.

    De doorlichtingteams hebben dit schooljaar in het College en op de Rozenberg duidelijk vastgesteld dat wij op goede weg zijn. Voor St-Paulus en St-Lutgardis zullen gelijkaardige bevindingen weldra volgen.

    Wij zijn trots binnen de RVB te mogen functioneren als bestuurders die kunnen opkijken naar de wijze waarop jullie onze jongeren op een correcte wijze voorbereiden op de harde toekomst:

    -stuk voor stuk zijn jullie bekwame en enthousiaste medewerkers die SAMEN de handschoen willen opnemen

    -jullie zijn allen bereid om tussen de leerlingen te staan, om te luisteren en te handelen en onze jongeren meer warmte te geven

    -jullie zijn steeds klaar om zich 100% in te zetten om het vele werk aan de winkel om te buigen naar een aantrekkelijke en verdraagzame scholengemeenschap

    -jullie zijn allen overtuigd om samen uit jullie kot te komen en samen te strijden voor de toekomst van onze scholen

    Allemaal paraat om onze KSOM, waar mogelijk nog aantrekkelijker te maken.

    Ja, ik ben fier om samen met mijn collega bestuurders jullie dagdagelijks aan het werk te zien.

    Dankzij jullie inzet en overtuigingskracht zal de eerder aangekondigde harde maatschappij geen schijn van kans krijgen; zullen verantwoordelijkheden waar nodig opgenomen worden; zullen gelijkwaardigheid, verdraagzaamheid, hulpvaardigheid, zorg voor de zwakken, strijd tegen armoede en sociale rechtvaardigheid steeds voorop komen.

    Met groot vertrouwen en hoop kijk ik daarom uit naar wat 2015 ons zal brengen!'

    ------------------------------------

    Wat een 'christelijk geïnspireerde scholengemeenschap ' kan en moet inhouden, kan moeilijk beter geformuleerd worden.

    11-01-2015 om 11:38 geschreven door Gust Adriaensen


    10-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zijn verschillen in gemeentelijke belastingen verantwoord?

    Mijn oog viel op volgend bericht op de regionale bladzijden van Het Nieuwsblad:

    'Dessel is het nieuwe 'Monaco van de Kempen'. Nergens in onze regio moeten de inwoners zo weinig belastingen betalen als in Dessel. Het fiscaal voordeel hebben zij te danken aan het kernafval dat er ligt opgeslagen in hun achtertuin, waarvoor de gemeente elk jaar een forse vergoeding opstrijkt van de federale overheid.'

    De Desselaars moeten dus minder diep in hun portemonnee tasten dan de andere inwoners van de regio. Waarom? Omdat er kernafval opgeslagen wordt binnen de grenzen van de gemeente. Let op, die opslag gebeurt niet op grond die eigendom is van Dessel. De federale overheid betaalt geen huurprijs maar wel een vergoeding. En de verantwoording van die vergoeding heeft niets te maken met bv. mobiliteitsoverlast of met momentane waarneembare en meetbare gevaren. Als er al een verantwoording te vinden is, dan moet ze gezocht worden in het voorhouden van een fopspeen, in het suseffect van geld. Die vergoeding kan nog het best omschreven worden als 'bibbergeld', als waardering voor het 'risico'.

    Maar...als er dan al een risico is -het Niras doet er alles aan om de goegemeente ervan te overtuigen dat alles safe is-, waarom dan de risicovergoeding beperken tot het Desselse grondgebied? Want nucleair gevaar houdt geen rekening met gemeentegrenzen. En grote delen van de aangrenzende gemeenten Geel, Mol , Retie, liggen dichter bij de bergingssite dan grote delen van Dessel.

    Dessel is een van de vele voorbeelden die duidelijk maken dat de relatieve welstand van gemeenten -en dus meestal lage belastingvoeten- gelinkt is aan toevallige factoren. Denk bv. ook aan de belastingparadijsjes van de meeste kustgemeenten.

    De soms aanzienlijke verschillen in gemeentelijke belastingen leiden in veel gevallen naar een grotere materiële ongelijkheid tussen de inwoners.

    10-01-2015 om 22:09 geschreven door Gust Adriaensen


    09-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

     

    IX/2

    Vrijdag 9 januari 2015

    Als in de stal van Bethlehem

    Het schilderen van de refter met een eerste laag was op oudejaarsavond voltooid. De afwerking is inmiddels nog niet helemaal klaar. Er werden voldoende tafels en banken binnen gesleurd om te eten. Ook de tv kreeg zijn plekje in de hoek, door een deken beschermd tegen het stof. Nu moest alles nog een tweede laag krijgen, de plinten vernieuwd en geschilderd en de gang van de hal naar de refter moest nog gedaan worden, wat ook een serieus werk is vermits die muren aan alle kanten beschadigd zijn. Tenslotte moet het aanpalend bureau, dat ook een echte ontmoetingsplaats is, op dezelfde wijze geschilderd worden. Zo hebben we de eerste week van het jaar geleefd als in de stal van Bethlehem, maar dan zonder andere (redeloze) dieren. In deze toestand hebben we ook de Openbaring gevierd, een van de grootste feesten in het Oosten, met een lange vesperdienst op de vooravond en de feestelijke eucharistieviering met de wijding van het water en de lange mooie gebeden nadien. Bovendien was er heel de dag van 6 januari geen elektriciteit en geen internet. Met wat gepruts konden we een alternatieve weg voor een gebrekkig internet gevonden krijgen om enkele noodzakelijke emails te verzenden.

    Wij bidden, hopen en verwachten dat 2015 uiteindelijk voor Syrië vrede zal brengenen liefst ook voor heel het Midden Oosten. Inmiddels trachten we langzaam de schade aan de gebouwen te herstellen en de ruimtes van het monasterium te verfraaien. We beseffen echter goed dat zulks niet veel zin heeft wanneer we niet tegelijk heel ernstig aan ons innerlijk, geestelijk herstel werken. Het wezen van het monnikenleven bestaat juist in de permanente geestelijke strijd tegen onze “oude mens” om de “nieuwe mens” tot leven te laten komen. Deze strijd is vooral belangrijk voor de eerste honderd jaar. Wie langer mocht leven maghet, wat mij betreft, daarna wat rustiger aan doen. Je kunt wel eens een grote veldslag winnen en dan in de tuin een grafheuveltje maken met een kruis en de tekst “hier ligt mijn oude mens”, maar de kans is groot dat iemand uit je naaste omgeving er vlug een plaatje bij zal zetten met “en de derde dag was hij weer verrezen”. Kortom, ‘sterven’ aan zichzelf is een levensopdracht. Iedere dag krijgen we daartoe in het Woord Gods en de eucharistie het nodige licht en de vereiste kracht. Ook het sacrament van de verzoening is hier een heel regelmatig, ja dagelijks gebruik. En het gebeurt erg eenvoudig. De priester zit voor de mis naast het altaar en wie wil biechten knielt gewoon naast zijn stoel. Omdat ook de kinderen dit gemakkelijk doen,willen wel eens moslimkinderen dat navolgen en ze krijgen dan een kruisje.

     

     

    Voor een materieel en vooral geestelijk herstel

    Voor de avonden op zon- en feestdagen blijven we zoeken naar een aangepaste video, hetzij om eens goed te lachen (afwisselend in het Arabisch, Frans en Engels) of om eens stevige inspiratie op te doen. Nu zagen we o.m. een video over het Russisch orthodox klooster van Valaam op het gelijknamige eiland, aan het meer van Ladoga, helemaal in het N-W van Rusland. De naam zou afkomstig zijn van het Finse “valam” dat zoveel als ‘hoog bergland’ betekent. De monniken vonden dit een geschikte profetische, Bijbelse benaming voor hun klooster, dat gesticht werd in de 11e door de heilige Germain en Serge. In de loop der eeuwen werd het geteisterd door branden, aanvallen van de Vikings, plunderingen, epidemieën en het werd uitgemoord. In de 19e eeuw beleefde het zijn gouden tijdperk. In 1846 schrijft de hl. IgnaceBriantchaninov dat hier een levende repliek te zien is van de primitieve kerk omdat alle vormen van het oosters monnikenleven hier terug te vinden zijn: cenobieten (= samen leven), anachoreten (= afzonderlijk), kluizenaars ...Rond het grote klooster zijn vele kleine kloosters, kapellen en kluizenarijen gebouwd. In 1940 wordt het ontruimd en door de sovjets bezet. De monniken stichten een nieuw klooster in Heinävesi (Finland). Achtereenvolgens wordt het oude klooster een fabriek, een hospice voor invaliden totdat het hele eiland als militaire basis wordt ingepalmd. Op 14 december 1989 komen 6 monniken de ruïnen herstellen. Ze volgen het leven van de monniken van de Athosberg in Griekenland. Werken en bidden zijn de twee roeispanen waarmee de 150 monniken naar de eeuwigheid varen. Velen van hen waren in hun jeugd ongelovig, atheïst, moslim... en op hun geestelijke zoektocht hier terecht gekomen om er volheid van leven te vinden. Handenarbeid is een wezenlijk deel van hun geestelijke strijd. Er is een atelier voor schilderwerken, ook voor iconen, een kleermakerij, ook   voor liturgische gewaden, een broodbakkerij, een schrijnwerkerij, een smederij, een slotenmakerij. Er is verder een boerderij, groentekwekerij, een apotheek. Ener wordt nog volop gerestaureerd. Met niet minder ijver wordt echter ook aan de geestelijke restauratie gewerkt. Rond de ene grote kathedrale kerk zijn 6 andere kerken gebouwd. In de kerk van het hoofdklooster worden dag en nacht onafgebroken psalmen gebeden. Ook de oude liturgie en de oude manier van psalmen bidden wordt herontdekt. Hier zie je een materiele en geestelijke heropstanding. Al ligt de hele archipel met zijn 50 eilandjes een half jaar onder sneeuw en ijs, met massa’s komen de bezoekers naar dit kloosteromin deze geestelijke uitstraling zelf de zin van hun leven te vinden. Het is ook geen geheim dat VladimirPoetin meer dan een regelmatige gast is en hier in de archimandriet (= abt) TikhovChevkounov zijn biechtvader en geestelijke leidsman heeft gevonden.

    Terwijl op de avond van het hoogfeest van de Openbaring des Heren de eerste sneeuw neerdwarrelt wordt in onze voorlopige stal, in het half duister, duchtig van gedachten gewisseld over de wijze waarop wij nog beter kunnen meewerken aan de materiële en vooral geestelijke restauratie van Syrië en van Mar Yakub, dat nog een half millennium ouder is dan het Russische orthodox klooster van Valaam. Het is ons wel duidelijk dat we van Valaam nog heel veel kunnen leren.Gelieve te bidden voor ons klooster en voor heel Syrië, eens bezaaid met kloosters, waarvan nu nog hoogstens ruïnen overblijven. Nu begint nog een tiental namen van steden en dorpen met “deir” (= klooster). Moge dit moederland van het monnikenleven in alleopzichten herrijzen.

    Mediamanipulatie, een misdaad tegen de menselijkheid

    De vernietiging van Libië is voor een flink deel mede bewerkt door de Israëlische-Amerikaanse nieuwszender Al Jazeera in Qatar. Met getrukeerde beelden en nagebootste pleinen werden massale opstanden gesuggereerd, die daarna werden uitgelokt. Zelf hebben we vroeger al uitvoerig toegelicht hoe een ons bekend christelijk gezin hier in Syrië behandeld werd. De jongen die op straat speelde werd dodelijk getroffen, meegevoerd naar een schuur, uitvoerig gefilmd tot hij stierf en de begeleidendecommentaren wilden duidelijk maken dat het gruwelen waren vanwege het Syrische leger en de president. In feite waren het twee groepen van Al Jazeera, de ene zorgde voor de gruwelen, de andere voor de deskundige verfilming en de commentaar. Als onze journalisten een greintje eergevoel hadden, zouden ze die zender al lang hebben aangeklaagd. Neen, ze willen nu in hun onnozelheid al voor de tweede keer protesteren tegen de veroordeling van AlJazeera-journalisten in Egypte, “voor vrije meningsuiting”, in feite om gewetenloos het terrorisme en de oorlogspropaganda te blijven steunen. Proficiat voor Egypte en president Al Sissi die al heeft laten weten dat hij zich niet met de rechtspraak zal bemoeien. Samen met de grote meerderheid van het Egyptische volk hopen wij dat ook Egypte eindelijk de terreur (door het westen gesteund) van zich zal kunnen afschudden.

    Ik ben geen journalist en zeker geen onderzoeker op dat gebied. Ik ken wel het verschil tussen de oorlogspropaganda van het westen en de werkelijkheid hier. Ik zoek gewoon de waarheid. De wijze waarop in het westen de oorlog tegen Syrië werd voorgesteld was voor mij zulk een schok, dathet mij diepgaand heeft getekend en ik besloot voor de waarheid op te komen zonder mij door het gevaar daarvan te laten afschrikken. De CIA controleert niet alleen wat wereldwijd als nieuws moet verspreid worden maar tracht ook onafhankelijke breonnen te boycotten. Daarom werd om 27 juni 2012 de Syrische privé tvzender door een commando verwoest, met 7 doden en enkele gewonden. Toch herbegon de zender enkele uren later in geïmproviseerde studio’s. Gelukkig zijn er nog meerdere anderen, maar ze krijgen in de gewone media geen enkele kans. Er zijn voldoende nieuwsbronnen die grondige studies maken, en niet beïnvloed worden door hetgeen de mensen graag horen, wat goed ligt in de openbare opinie of massaal door de grote nieuwsagentschappen wordt verspreid. Van al die onafhankelijke nieuwsbronnen die de waarheid zoeken, zal een gewone dagbladlezer of tvkijker nog nooit gehoord hebben,maar in de loop van de jaren heb ik er al verschillende vermeld. Vanuit de werkelijkheid die wij hier beleven krijg je dan meer dan eens het tegenovergestelde beeld van wat de westerse propaganda brengt.

    Het Syrische leger, de regering en de president moeten door het westen zo zwart mogelijk gemaakt worden. Wanneer er toch eens een berichtje over het bezoek van de president aan zijn troepen vermeld wordt (hij heeft kerstmis uitgebreid gevierd met de soldaten in Jobar), moet onmiddellijk met nadruk onderlijnd worden dat hij sinds de oorlog zich niet of nauwelijks nog heeft laten zien in het openbaar. Wat een onzin. Vanaf het begin is hij overal in het openbaar de getroffen bevolking gaan bezoeken en is dat blijven doen. Als je daar eens beelden van gezien hebt zoals in Maaloula en elders, dan zie je hoe hij in gewoon burgerpak loopt en door het volk letterlijk wordt versmacht. Geen enkelwesters staatshoofd is daartoe in staat. Maar wie zo iets durft schrijven wordt al meteen in het westen aangeklaagd als een betaalde geheime agent van het “regime”. En dan die waanwijsheid over het Syrische leger dat helemaal zou uiteengevallen zijn en over de regering die nog maar een klein deeltje van het land zou beheersen en een president die het niet lang meer kan volhouden. Nog altijd precies hetzelfde als de propaganda van vier jaar geleden. Tussen de regels voel je het plezier al dat het land binnen kort helemaal van de terroristen zal zijn. Hebben onze journalisten geen enkele belangstelling meer voor een waarheidsgetrouwe weergave? Gaat het enkel om het schrijven van wat een vergiftigde openbare opinie best slikt? Van wie moet je eigenlijk deze oorlogspropaganda blijven voeden? Van wie moeten jullie het draaiboek van de Amerikaans-Zionistische lobby als papegaaien blijven uitzingen?

    De werkelijkheid is dat het Syrische volk,het leger en de regering een zijn in de strijd tegen het internationaal terrorisme. Syrië heeft hierbij twee oorlogen gewonnen. De eerste was die van april 2011 tot juni 2012 (Geneve 1). Het westen had eensgezind besloten Al Assad ten val te brengen en na Irak en Libië ook over Syrië te heersen. Verder moest in Syrië in plaats van een lekenstaat een fanatieke islam komen, een wahabitische staat. Ook dat mislukte. Vanaf juni 2012 ontketenden de zogenaamde “vrienden” dan een tweede oorlog. Ze konden geen invasie klaar krijgen en zorgdendaarom voor een onuitputtelijke stroom van terroristische groepen.De bedoeling was dat Syrië 30% van zijn grondgebied mocht houden en de rest, met de bodemrijkdommen zou dan in beslag genomen worden en zogenaamd overgedragen aan de “gematigden” (= zij die “op gematigde wijze” mensen kruisigen en onthoofden!). Ook daartegen hield Syrië stand. Einde 2014 werd de derde oorlog ontketend. Enkele honderden strijders van de islamitische staat werden bliksemsnel omgevormd en uitgebreid tot een leger van 200.000 fanatieke strijders, met het nieuwste Amerikaans en westers oorlogsmateriaal uitgerust. De echte bazen van deze duisternis hebben geen boodschap aan vrede. De wapenindustrie viert hoogtij. Niet alleen is de islamitische staat hiervoor een goudmijn maar nu werd ook nog de halve wereld ingeschakeld om zogezegd het terrorisme te bestrijden. Dubbel feest. En de kampioenen van het wereldterrorisme, de golfstaten, vechten zogenaamd mee tegen het terrorisme! Pyromanen worden pompiers. Ondertussen blijkt het arme Syrische leger het enige te zijn dat werkelijk de islamitische staat in bedwang kan houden. Het Syrische leger controleert nu alle steden, met uitzondering van Raqqa en een klein gedeelte van Aleppo. Het is inderdaad maar een arm leger in vergelijking met de vet betaaldeen super bewapende strijders van de islamitische staat, die met de hulp van het westen rijke inkomsten krijgen o.a. uit de gestolen olie. Maar Syrië houdt vol en gaat geleidelijk verder. Stilaan worden de internationale relaties hersteld. De Arabische wereld begint zich tegen de waanzinnige oorlogsvoering van het westen te keren. Koeweit heeft al zijn Syrische ambassade opnieuw geopend en de Verenigde Arabische Emiraten zijn hetzelfde van plan. Ondertussen zijn volk, leger, regering en president meer een dan ooit. En deze eenheid kan het westen niet breken.

    We wachten in de gewone media op een verlichte journalist die het ei van Columbus uitgevonden heeft en gewoon schrijft wat hier gebeurt en wat hier nodig is. Laat dit land en het hele Midden Oosten gerust en kom u hier niet moeien om het te ontwrichten. Zet de steun (financieel, militair, logistiek, informatief ... ) stop aan alle terroristische groepen hier. Hou op met de pesterijen van sancties en beschouw Syrië volgens internationaal recht als een soeverein land en volk. Aanvaard Syrië als een gelijkwaardige partner en knoop daarmee normale diplomatieke betrekkingen aan. En als je binnen kort zelf getroffen wordt door terroristen die je eerst gesteund hebt om Syrië te ontwrichten – voor Hollande en al de anderen - en nu naar uw land terugkeren, vraag raad en hulp aan Syrië.

    De nieuwe trend: Rusland en zijn president diaboliseren!

    De nieuwe trend die nu aan de media wordt opgelegd is het diaboliseren van Rusland en zijn president. Ook buitenland verslaggever en Rusland-specialist van de vrt doet duchtig mee. Het neerhalen van het lijnvliegtuig MH17 noemt hij “meer dan waarschijnlijk veroorzaakt door een Russische Boek-lucht afweerraket”terwijl het al maanden onafhankelijke rapporten regent met onweerlegbare bewijzen dat het door een Oekraïens gevechtsvliegtuig neergeschoten is. De cabine is ook doorzeefd met kogels, van dichtbij, maar daar zal je in de officiële media geen beelden van te zien krijgen. En de pro-Russen hebben de zwarte dozen gevonden en plechtig onder het oog van de camera’s aan de waarnemers gegeven. Als zij dat vliegtuig neerhaalden, gaan ze die zwarte dozen dan afgeven? En heb jij na een half jaar al een woord gehoord over de inhoud daarvan? Waarom moest de persoon van de controletoren van Kiev die de laatste gesprekken met de bemanning gevoerd heef plots op vakantie naar een onbekende bestemming en is nog altijd niet terug? En waarom moest vier maanden lang alles gedaan worden om het onafhankelijke Malaysia uit de onderzoekscommissie te houden terwijl het de eigenaar is van het vliegtuig? En waarom moet Oekraïne, hoofdverdachte, wel in die commissie zitten? Ondertussen heeft een Oekraïense piloot een helder en verpletterend getuigenis gegeven. Maar neen, vanaf het begin was het Poetin, zonder enig bewijs en zonder enig onderzoek. En van al die onafhankelijke rapporten komt er geen letter in de gewone media. De BBC heeft wel een reportage uitgezonden waaruit de waarheid bleek, maar ze hebben het te laat gemerkt en dan maar onmiddellijk alles uit het archief gewist. Als ik, die geen enkele journalistieke,politieke of diplomatieke opleiding genoten heb (dat had je al wel begrepen) met één muisklik zeven onafhankelijke bronnen kan raadplegen (weliswaar dank zij de hulp van mijn halve eeuw jongere confraters) moet een journalist mij nu niet vragen waar die bewijzen te vinden zijn. Neen, officieel moeten Rusland en Poetin aangeklaagd worden want daar kan oorlog van komen en dat brengt op voor de bazen van de wapenindustrie. En wie leest het boek van Joost Niemöllerover deze zaak, De Doofpotdeal,? En wie heeft ooit gehoord van de Nederlanders die onder “De Ommekeer” een internetactie voerden om excuses aan te bieden aan president Poetin voor de leugens en valse beschuldigingen? Neen, de beschuldigingen tegen Rusland werden meteen officieel verspreid en er zal in de gewone media, door de CIA gecontroleered, alles voor gedaan worden om dit te blijven doordrukken. Daarom is er nu een animatiefilmpje gemaakt om eens duidelijk visueel te tonen hoe rebellen zogenaamd het vliegtuig hebben neergehaald, weliswaar met begeleidende woorden als “waarschijnlijk” en “mogelijk”, maar ondertussen zie je het toch. Waar is een animatiefilmpje voor nodig als er een onderzoekscommissie is die over de zwarte dozen beschikt en haarfijn kan uitmaken wat er gebeurd is? Na een half jaar hebben ze nog geen enkel bewijs gevonden. Nogmaals, het doet me denken aan de gruwelijke gifgasaanval in Ghouta. De UNO commissie heeft na bijna anderhalfjaar nog altijd geen schuldige gevonden omdat ondertussen duidelijk is dat het de zogenaamde “vrienden van Syrië” zijn die de ontvoering van kinderen orkestreerden om dan door gifgas te worden omgebracht, waarna onmiddellijk heel de wereld Assadvol afschuw kon aanklagen en er zware sancties konden opgelegd worden. Hetzelfde scenario zie je nu hier tegen Rusland.

    Je zult vragen wat moet er dan nu gebeuren? De NATO moet ophouden met heel het voormalige Oostblokmet wapens, soldaten en legermateriaal te bevoorraden, onder Amerikaans-Israëlische druk. De internationale gemeenschap moet alle sancties opheffen tegen Rusland, dat voor altijd verbonden blijft met Europa. De Krim is het hart van Rusland, vandaar is met de doop van prins Vladimir de christianisatie van Rusland begonnen, bijna een millennium voordat Amerika bestond. Oekraïne moet een onafhankelijke staat zijn zonder atoomwapens, in plaats van een militaire uitvalbasis tegen Rusland. Die leugens en die oorlogspropaganda moeten ophouden, ook in onze eigen onnozele media. Rusland, China, Europa en de VS moeten beschouwd worden als gelijkwaardige partners die elkaar op allerlei terreinen kunnen verrijken, tot heil van de bevolking. Binnen kort moeten we omhalingen organiseren voor de steeds maar groeiende massa armen in Amerika, terwijl hun regering heel de wereldbol heeft vol gesmakt met de duurste, meest zinloze, allernieuwste vernietigings- en oorlogswapens. En hou op met die krokodillentranen over de vluchtelingen en de vluchtelingenkampen om dan een soepeler beleid te vragen voor de opvang. Als je de terroristen niet steunt en stuurt, zijn er geen massale vluchtelingen. Bovendien hoeven die mensen niet in Frankrijk of ergens opgevangen te worden. Zij horen thuis in hun eigen land en streek.De heerschappij van die waanzinnige oorlogsindustrie moet eindigen. Dat ze landbouwmachines en tuingerief produceren of kopspelden, of wat ook. Nogmaals, vrede op aarde aan alle mensen van goede wil, maar die moet dan ook aanwezig zijn, en een beetje gevoel voor waarheid en rechtvaardigheid bij de journalisten.

    P. Daniël

    09-01-2015 om 22:08 geschreven door Gust Adriaensen


    08-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ontsporing van een debat

    Mag ik de lezer uitnodigen het 'debat' op Reyers Laat over de gruwelijke terreuractie in Parijs eens aandachtig opnieuw te beluisteren.

    Alle deelnemers, Almaci, De Wever, Doornaert, Agnew, waren overduidelijk in hun absolute veroordeling. Het zou er nog aan moeten mankeren.

    Maar volkomen tactloos en stuitend waren de manier waarop Doornaert en vooral De Wever, die gruweldaad misbruikten voor een politieke afrekening met de 'linkse' politieke partijen in dit land: Groen, SPA-PS, PvdA+.

    Eigenlijk kwam het erop neer dat zij de schuld van het moslimterrorisme bij de (Belgische) linkse politieke partijen legden.

    Dat Kathleen Cools niet ingreep bij die perverse ontsporing van het debat en de misselijk makende partijpolitieke recuperatie van die Parijse onmenselijke terreuractie, is onbegrijpelijk. 

    08-01-2015 om 14:08 geschreven door Gust Adriaensen


    07-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Darwinist Bracke
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onze gewaardeerde Eerste Burger van het Land, de kokette Siegfried Bracke, ontpopt zich de laatste tijd tot grote fan en kenner van de leer van Darwin. Wat meer is, door die focus op Charles  komen er zelfs zienersgaven tot ontplooiing in Brackes ontvankelijke brein. Dat hij zijn Darwinistische kennis en toekomstvisie het liefst etaleert voor de Franstaligen van dit gezegende land, is niet verwonderlijk. De wat inferieure inwoners van het zuiden van het Koninkrijk zitten nog te sterk vast in allerlei mythische en creationistische dwalingen en missen de helderheid van het door de wetten van Darwin geboden wetenschappelijke inzicht.

    Wat zijn tot nu toe de voorspellingen waarvan Bracke , helemaal gratis, de natie in kennis heeft gesteld?  

    -'De onafhankelijkheid van Vlaanderen is een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    -'Zelfs Ik ben ervan overtuigd dat over honderd jaar iedereen vegetariër is. ook dat is de wet van Darwin.'

    Dank Siegfried, dank, voor deze uiterst belangrijke boodschappen.

    Maar Sieg heeft nog meer Darwin-uitspraken in petto, die hij te gelegener tijd voor zorgvuldig gekozen doelgroepen zal lanceren. Over verleden en heden. Een gunstige wind deed een aantal in mijn pc belanden. Een voorsmaakje.

    Even rommelen in het verleden.

    -'Dat ik van een linkse Valère Descherp zou evolueren naar een rechtse nationalistische Eerste Burger, was een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    -'Dat ik de knapste, tederste, verstandigste vrouw van mijn leven zou vinden in het lelijke centrum van het Kempense  Mol, was een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    -'Dat ik de strijd om het burgemeestersambt van de stad Gent, zou verliezen van die rooie rakker Termont, was een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    Laten we het verleden voor wat het is. Nu de toekomst.

    -'Dat ik niet mijn godganse leven lang Eerste Burger zal blijven, is een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    -'Dat De Wever naar zijn vroegere BMI zal groeien en De Block de huidige BMI van De Wever zal bereiken, is een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    -'Dat N-VA zal verschrompelen zoals dat het geval is geweest met het Vlaams Blok/Belang, is een logische evolutie zoals de wetten van Darwin.'

    -'Dat ik me meer en meer zal bezinnen in de mooi gerestaureerde Sint-Pieter en Pauwelkerk van Mol, dan in de salons van de Gentse loge, is een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    -'Dat ik over enkele jaren me zalig onledig zal houden met het kweken van biologische groenten in Marina's tuintje in haar woonplaats, en aldaar 's zondags de konijnenmarkt zal bezoeken,  is een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin.'

    Allemaal toch wel verrijkende en verhelderende dingen, die Siegfried ons kon en zal meedelen, dankzij zijn werkelijk fenomenale kennis van Darwin en zijn theorieën.

    Maar niet iedereen is, verwonderlijk genoeg, opgezet met die sprankelende kennis van Darwin, die Bracke tentoonspreidt. Schrijft een andere BV, een autochtone Kempenaar, wat meer is een Dessels-Mols product, een venijnig stuk in Knack, dat de wetenschappelijke kennis van Bracke helemaal onderuit haalt. Dirk Draulans, noemt de verwijzing naar Darwin, in Brackes voorspelling omtrent de Vlaamse onafhankelijkheid, samengevat, flauwekul en wetenschappelijk van nul en generlei waarde. Bracke heeft niks maar dan ook helemaal niks van Darwin begrepen.

    Nu is die beenharde kritiek wel te beschouwen als een logische evolutie, zoals de wetten van Darwin. Maar plezant voor onze sympathieke Siegfried is dat toch niet. In Gent komt hij daarmee misschien nog weg. Maar voor Mol en omgeving, dat mekka van het Kempense intellectuele en artistieke leven, en, vooral waar zijn liefste resideert, zo te kakken worden gezet, dat moet hard aankomen.

    Je kan er donder op zeggen, dat Bracke, toen ie enkele dagen geleden nog eens de tijd vond zich naar de verre Kempen te begeven, van Marina flink de wind van voren heeft gekregen. Want Marina is een vrouw, die flink van de tongriem is gesneden en een bijzonder scherp verstand heeft. En bovendien een rasechte Kempense. En die zijn altijd meer geneigd in een conflictsituatie, de kant van mede-Kempenaars te kiezen dan die van stedelijke inwijkelingen.

    07-01-2015 om 14:23 geschreven door Gust Adriaensen


    05-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuws wordt gemaakt

    'Nieuws' bestaat meer en meer bij de genade van de media. Dat is nog maar eens gebleken nu we de kerst- en nieuwjaarsperiode achter de rug hebben.

    De voorbije twee weken was het politieke en maatschappelijk nieuws met een vergrootglas te zoeken. De focus lag op de weerberichten, de toestand der wegen, de consumeringsorgie.

    Het is maandag 5 januari en sla de kranten er maar op na: de politieke en maatschappelijke nieuwsmachine wordt weer aan de gang gebracht. Prominent aanwezig is het PS-voorstel voor een vermogensbelasting.

    Het nieuws, of beter, wat als (belangrijk) nieuws wordt gepercipieerd, is niet te danken aan het nieuws an sich, maar is vooral afhankelijk van de aandacht die de media aan bepaalde items geven. Vaak is het dan ook: geen aandacht, geen nieuws.

    Daarin schuilt natuurlijk een groot gevaar voor manipulatie door de media in een of andere richting. Het fenomeen versterkt natuurlijk ook het machtsgevoel van nogal wat journalisten, maar appelleert tegelijk aan een hoogstaande morele deontologie voor het journalistiek metier.

    05-01-2015 om 09:07 geschreven door Gust Adriaensen


    02-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pater Daniël Maes in Syrië

     

     

     

    Mar Yakub IX/1

    Vrijdag 2 januari 2015

    Kerstmis in Syrië 2014

    Voor de vierde keer vierden we Kerstmis in oorlogstijd. Dit jaar bood het ons een korf vol geschenken. Het meest banale nieuws werd tijdens de kerstdagen een fontein van vreugde. Er was elektriciteit op 24 december vanaf ’s middags tot ’s nachts 2.30 u en op kerstdag vanaf de middag tot tweede kerstdag morgen 8.30 u. We hebben nu alleen maar tegen de morgen, in de voormiddag en in de vroege namiddag enkele uren stroomonderbreking. En zo konden we Kerstmis vieren in volle luister en Jezus’ komst als het Licht ook in onze wereld.

    Abouna Georges, de byzantijnse priester van Qâra kwam voor de viering van de zogenaamde “paramonie” (vigilie van Kerstmis), de lange dienst van “de koninklijke uren”, zo genoemd omdat destijds in Constantinopel de keizer hieraan deelnam. Daarop volgde de eerste eucharistie van Kerstmis met grote plechtigheid en met ons klein groepje.

    Toen we in de refter kwamen zagen we tot onze grote verrassing moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel. Moeder Agnes-Mariam was echter zwaar verkouden. Ze was langs het hospitaal van Der Attieh gepasseerd omdat ze nauwelijks nog kon ademen. Nu lag ze in de zetel te slapen. Ze was in Moskou door een vredesbeweging uitgenodigd en had een vruchtbare ontmoeting gehad o.a. met Mikhail Bogdanov, de speciale gezant voor het Midden Oosten. En daar heeft ze blijkbaar een zware verkoudheid opgedaan. Ondertussen werd een maaltijd klaar gemaakt voor heel de groep, enkele vluchtelingen inbegrepen. Om 23.00 u vierde ik met de gemeenschap de middernachtmis en traditiegetrouw zongen we daarna nog alle mogelijke kerstliederen in verschillende talen en uit verschillende landen. Het was al 1.30 u toen we aan het feestmaal begonnen. En daarna kwam nog “baba Noël” met allerlei geschenken voor iedereen. Doorheen het jaar wordt genoteerd wat ieder nodig heeft voor zijn/haar werk of voor zichzelf en met Kerstmis komen de verrassingen dan boven. En toen ging het licht uit zodat we er aan herinnerd werden dat het nu echt wel tijd werd om te gaan slapen.

    Ook in de dorpsgemeenschap was het feest. Voor het eerst werd er een grote kerstboom geplaatst en versierd als teken van verbondenheid, vanwege de 20.000 moslims met de kleine groep van 200 christenen. Ook abouna Georges werd uitgenodigd om een kleine toespraak te houden en hij vergeleek de kerstboom met de “boom van het leven” bij de schepping. Nog een uniek gebeuren. Er werden kaartjes uitgedeeld met daarop de Syrische vlag en in het witte gedeelte tussen de twee sterren de Rode Halve Maan met een kruis er in. Een van onze vrijwilligers zegt dat hij de verbinding van de Rode Halve Maan met het Kruis hier nooit eerder gezien heeft. Juist deze dagen werden trouwens extra hulpgoederen binnengebracht die hier door de mensen van Qâra werden verpakt. De christenen worden algemeen geprezen omdat zij vanaf het begin van de oorlog de juiste visie hadden en de juiste houding. Ze deden niet mee met de rebellen en ze verwierpen radicaal de westerse nieuwsberichten met hun oorlogspropaganda.

    Op één dag tijd was moeder Agnes-Mariam zo goed als genezen. De dagmis van Kerstmis was weer een byzantijnse dienst voorgegaan door abouna Georges. Heel de namiddag en avond hebben we van gedachten gewisseld, overlegd, gediscussieerd, beelden en filmpjes op gsm uit Moskou bekeken met zijn prachtige kerken en kloosters en zijn openbaar leven waarin weer een ethische gedragswijze wordt nagestreefd. Na de ineenstorting van de Sovjet is Rusland begonnen aan een terugkeer naar zijn wortels en zijn geloof.

    Inmiddels zijn er twee Italiaanse journalisten binnen gevallen die een uitgebreid interview wensen met moeder Agnes-Mariam en een uitgebreide reportage maken over het leven in het klooster. Ze hadden haar ook al gevolgd bij haar conferenties in de VS. Ze zijn onafhankelijke journalisten en filmmakers maar konden nergens interesse vinden om het ware verhaal van hetgeen in Syrië gebeurt te brengen. Waarheid schijnt maar heel weinig mensen te interesseren. Uiteindelijk hebben ze besloten het zelf maar te bekostigen. Vanaf het eerste moment waren deze twee jongen mensen hier thuis en ze hebben ook zowat alles gefilmd.

    En dan de reportages op de Syrische tv! Twee dagen eerder was al een (oude) heel mooie documentaire over ons klooster uitgezonden. Met een beetje heimwee keken we naar Mar Yakub van voor de oorlog. Dan kwam er een Syrische tv ploeg die opnamen maakte om te tonen hoe kerstmis nu in het bevrijde Qalamoun gevierd wordt. Met Kerstmis zagen we het resultaat als een teken van hoop, leven, licht en vreugde, te midden van veel ontbering en lijden. Kerken worden weer hersteld of opgebouwd. Ook in Maaloula is een kleine groep christenen teruggekeerd en heeft kerstmis gevierd. In interviews weerklinkt dikwijls een woord van dank aan het leger. Zovele gewone jongens, simpele miliciens hebben hun leven gegeven voor de bescherming van de bevolking.

    Ook de gewone uitzendingen van de kerstvieringen zijn merkwaardig. Oost en West hebben hun eigen rijkdom, maar de byzantijnse liturgie is toch wel bijzonder rijk. In het Westen heeft men lang de eenheid van het geloof willen bewaren door één taal, het Latijn. En het is inderdaad indrukwekkend wanneer men b.v. op het St. Pietersplein in Rome met pelgrims uit de hele wereld samen het Pater Noster kan bidden. Het Oosten heeft zich echter nooit vastgeklampt aan één taal maar haar liturgie steeds en overal in de taal van het volk gevierd. De eenheid van geloof zit veel dieper dan het uiterlijk teken van de taal. Onze Belgische tv geeft op feestdagen een korte flits met een citaat uit een preek, zo mogelijk nog uit zijn verband gerukt om onmiddellijk daarna een groep te tonen die in Brussel of elders een protestmars houdt (als ik even uit mijn herinnering mag putten). Ik moet hier nu wel toegeven dat we danig genoten hebben van de video van de vrt over “de kerkvorst en de ketter” (aartsbisschop A-J Léonard in gesprek met E. Vermeersch). Toch blijft er een groot verschil met de Syrische tv. Hier krijg je heel de tijd voortdurend prachtige liturgieën. Er is trouwens ook heel veel variëteit. In België gaat men voor de afwisseling op zoek naar een originele, provocerende of gekke viering. Hier doen allen hun best om zo trouw mogelijk hun eigen oude liturgie te bewaren en dit geeft op zich al een hele prisma van verschillende vieringen van de melchieten en de orthodoxen, de Maronieten, Armeniërs, Chaldeeën, Kopten, Syriërs... Wat een uitbundig feest van geloof en aanbidding, in geur en kleur, in processies en lofgezangen. Op zondag hebben we plechtig het feest van de Heilige Familie gevierd waarna moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel dringend weer moesten vertrekken. Hun inzet voor de vrede van Syrië brengt blijkbaar de plannen van sommige grootmachten in gevaar. De man die hier voor onze veiligheid zorgt was er trouwens heel de tijd niet zo gerust in dat zij hier waren. Ook de Italiaanse journalisten vertrokken samen met hen. Wanneer zij juist weg waren kwam de bisschop ons even groeten.

    Het laatste kerstgeschenk werd een nieuwjaarscadeau. Maandag .werd begonnen met het grondig poetsen van heel de refter en de keuken. Alles (behalve de houtkachel) vloog buiten, en dat is heel wat. Ook de grote hoeveelheid zandzakken die al vanaf het begin van de oorlog de ramen en ruiten bedekten vlogen buiten. Eindelijk natuurlijk licht en ons loopgravenbestaan was ten einde. Maar waarom niet alles schilderen? Vooruit dan. De muren zijn alleen maar gepleisterd. Ze werden grondig afgeschuurd en bijgewerkt. Je kon van de vloer eten, tenminste als je heel veel stof lustte. Alles en iedereen was bedolven onder een witte fijne laag. Dan begonnen “de prutsers” de hoeken, kantjes en randjes te schilderen om daarna de rest met de rol te kunnen doen. Er werd gewerkt tot laat in de avond. Dinsdag heel de dag hetzelfde, en woensdag nog eens hetzelfde. Met oudejaarsavond was de klus geklaard. Nu moest nog de kleine gang gedaan worden, de refter geschuurd en het meubilair terug binnen gezet. Maar dat is voor volgend jaar en morgen doen we niks anders dan lang slapen, ’s middags de eucharistie en dan nieuwjaar vieren. Nu is het 23.00 en we vieren de laatste eucharistie van het jaar. Daarna gaan we toch naar de refter. Er zijn enkele .tafels en zetels binnen gesleurd, er is warme choco en tussendoor hebben de zusters toch nog allerlei versnaperingen gemaakt. Ook de vluchtelingen komen binnen vallen en nieuwjaarswensen worden uitgewisseld.

     

    P. Daniel

    02-01-2015 om 18:34 geschreven door Gust Adriaensen


    01-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwjaarswens

    In het boek Numeri (6, 24-26) van het Oude Testament, vind je volgende prachtige en zinrijke wens:

     

    Moge de Heer u zegenen
    en u behoeden.

    Moge de Heer
    het licht van zijn gelaat
    over u doen schijnen
    en u genadig zijn.

    Moge de Heer
    u zijn gelaat toewenden
    en u vrede geven.

    01-01-2015 om 13:01 geschreven door Gust Adriaensen




    Zoeken in blog




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!