In het kader van het jaar van het Godgewijde Leven, organiseert de abdij van Postel een opendeurdag op zondag 4 oktober, tussen 14 en 17 uur. Aanmelden gebeurt aan de glazen deuren van het Kontaktcentrum (tot 16.30 uur).
Na de rondgang in de abdij, aan de hand van een infoblaadje, kan men een dvd gaan bekijken in de Norbertuszaal over het Postelse kloosterleven.
Om 18 uur kan men de vespers (30 minuten) van de abdijgemeenschap in de abdijkerk bijwonen.
Allen van harte welkom!
19-09-2015 om 14:52
geschreven door Gust Adriaensen
18-09-2015
Pater Daniël Maes in Syrië
X/18
Vrijdag 18 september 2015
Ahmer en Filip
Op zaterdag 5 september vierde de St. Michael-parochie van Qâra haar patroonsfeest met een feestelijke eucharistie, voorgegaan door de bisschop, waarbij abouna Georges en ik assisteerden. Het is voor hen als een jaarlijkse kermis (oorspronkelijk: “kerkwijdingsmis”!). Onze gemeenschap had de byzantijnse gezangen extra goed geoefend en heeft de dienst waardig mee opgeluisterd. We hadden daarna vooral aandacht voor hen die de voorbije tijd door een bijzonder lijden betroffen werden. Maanden geleden hebben we al gesproken over Ahmer, de afgestudeerde veearts die nu legerdienst deed. Bij de verdediging van een ziekenhuis viel hij met zijn kameraden in een hinderlaag van rebellen. Hoewel hij niet op de lijst van de doden stond en ook niet op de lijst van de ontvoerden, aanvaardde ieder na enkele weken dat hij gedood was. We misten nu Ahmer, die een goede vriend geworden was en bij feesten ook altijd in de diensten aanwezig was. We wilden de moeder uitdrukkelijk ons meeleven en gebed betuigen. Het viel ons evenwel op dat zij er zo ontspannen en zelfs gelukkig uit zag. Zij blijft immers hopen dat haar zoon nog leeft. En inderdaad, enkele dagen later kwam het bericht dat hij nog leeft, maar zich in een streek bevindt die nog door rebellen wordt belaagd. De hoop dat hij eens bevrijd zal worden is zeer groot. Wil daarvoor bidden.
Zondagavond vierden we in de gemeenschap het grote feest van de overwinning van het heilig Kruis. Na de plechtige vespers volgde een processie op het voorplein, waarna zegening met gewijde olie en plechtige afsluiting. Traditioneel wordt dan een brandstapel gemaakt en een vuur ontstoken ter ere van het Kruis. Enkele christelijke gezinnen met een aantal jongens en meisjes namen deel. Al vlug werd het achteraf een volksfeest in open lucht met zang en muziek. Ondertussen werd een maaltijd klaar gemaakt waarvan we allen genoten op het grote voorplein. Wanneer het feest op zijn einde liep liet een van de jongens van Qâra op zijn gsm een foto zien van zijn vriend Filip, die nu als soldaat gesneuveld is. De jongen wilde priester worden. Hierdoor ontsnapte hij aan legerdienst. In een droom zag hij Jesus die hem uitnodigde het volk te verdedigen en hij begreep . dat het nu zijn plicht was de soldaat te worden. Zijn moeder verzette zich heftig, maar hij wilde toch eerst soldaat worden. Nu is hij door rebellen gedood. Hij heeft het offer van zijn leven gebracht voor anderen, een ware priester.
Een rabbi die de trappers verliest
Een rabbi meent dat de Messias maar komt als Edom helemaal gevallen is. En jawel, hij weet het zeker, Edom dat is Europa en het christendom, dat nu door de islam zal verpletterd worden. “Ik stel u dus de vraag: is het goed nieuws dat de islam Europa overspoelt? Het is excellent nieuws, dat de komst van de Messias aankondigt. Excellent nieuws.” De naam van de Talmoedische rabbi wordt niet vermeld noch op Salon beige, noch op l’Observatoire de la christianophobie. Deze rabbi maakte zijn boodschap wereldkundig op 12 september van het jaar 2015 na Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld!
Stukjes hemel in de hel van de oorlog
We ontvingen de “Lettre d’Alep nr. 23” van 8 september 2015 van dr. Nabil Antaki over de activiteiten van de “Blauwe Maristen”, met foto’s uit Aleppo. De meest sprekende is wellicht die van een kleine jongen, hoofdje en rechterarm helemaal in het verband, maar met een aanstekelijke glimlach. Inmiddels is deze brief te vinden op internet (Syrie: Banalisation de l’horreur. Dénonciation des crimes commis et les souffrances des Syriens, mondialisation.ca 10 september 2015). Ziehier een omschrijving van de inhoud met enkele letterlijke vertalingen. Wanneer we steeds weer over de gruwelen in Syrië berichten, dreigt het gevaar dat het banaal nieuws wordt en we er ongevoelig voor worden. Aan de waterputten van de openbare tuinen, kerken en moskeeën staan eindeloze rijen mensen te wachten om hun flessen te vullen. De overheid is verplicht geworden een programma op te stellen voor een minimum aan watervoorziening, met behulp van de 80 bestaande putten voor de 2 miljoen inwoners van Aleppo. Er is in feite water genoeg, de reservoirs zijn vol en het waterpeil is voldoende hoog. Het zijn echter “de gewapende groepen van uw (westerse) regeringen” die zorgen dat het water weg loopt en niet in de waterleiding voor de bevolking terecht komt. Een jaar geleden hebben velen van jullie in de media geprotesteerd. Nu het blijft voortduren, praat niemand er nog over. Af en toe krijgen we een uur elektriciteit. Twee jaar geleden, toen we vier uur per dag kregen, hebben jullie geprotesteerd tegen “deze gewapende groepen van uw regeringen”. Sindsdien is het veel erger, maar is het banaal nieuws geworden. Een jaar geleden zijn de barbaren begonnen onze archeologische sites in Irak en Syrië te vernietigen, het erfgoed van de mensheid, de herinnering aan onze geschiedenis. Sommigen hebben geprotesteerd. Sindsdien worden alle schatten van Syrië vernietigd en niemand zegt nog iets. Jullie hebben geprotesteerd toen enkele westerlingen onthoofd werden. Zij waren echter niet de eersten, er waren al honderden Syriërs onthoofd en velen zijn nog gevolgd. Het is banaal, men onthoofd een mens zoals men een schaap slacht. Ongeveer een jaar geleden hebben “ze” honderden christenen en Yezidi’s ontvoerd in Irak. Jullie waren verontwaardigd en uw leiders hebben geprotesteerd met forse verklaringen. Sindsdien hebben “ze” in Syrië honderden christenen, Assyriërs in Hassaka en in Quariatayn ontvoerd. Het lijkt niet de moeite hiertegen te reageren. Als men protesteert voor vrouwen die als slavinnen verkocht worden, kan men wel bezig blijven... De bevolking en bijzonder de christenen ontvluchten Syrië, ze hinderen jullie, ze hadden maar thuis moeten blijven. Wel, als zij jullie zo hinderen, denk dan eens tweemaal na vooraleer ge in hun land een oorlog gaat ontketenen. Zij zijn geen migranten die bij jullie welvaart komen zoeken, zij ontvluchten dood en vernieling. Stop hier met oorlog voeren en ge zult de stroom vluchtelingen zien ophouden. Deze mensen willen veel liever thuis blijven. Tegenover zoveel miserie, lijden, doden, verwoestingen en drama’s willen wij, de Blauwe Maristen (Maristes Bleus) niet met gekruiste armen blijven zitten. “Wij klagen aan, wij trekken de aandacht, wij weigeren het onaanvaardbare, wij protesteren, wij informeren en handelen” . Sommige families hebben Syrië illegaal verlaten om Europa te bereiken. Wij hebben hen geen lessen te geven of verwijten te maken. Het is al een hele prestatie dat zij het gedurende vier en een half jaar uitgehouden hebben.
Ongeveer zes weken geleden hebben wij een oproep gelanceerd om ons te helpen bij het oplossen van de crisis van het water. Drie bevriende westerse organisaties hebben onze oproep edelmoedig beantwoord. We hebben 3 camionettes kunnen kopen en uitrusten met reservoirs voor 1000 à 2000 liter water met een pomp en een kleine generator. We hebben ook reservoirs gekocht van 250 liter die we geplaatst hebben bij vluchtelingenfamilies. Zo hebben we een nieuw programma gelanceerd: “Ik heb dorst”. Uit een put bij een kerk halen we meermaals per dag water om het te verdelen. Ons project “een druppel melk” verdeelt melk of melkpoeder aan alle kinderen onder de 10 j. met de erkentelijkheid van de ouders die hun kinderen normaal zien opgroeien ondanks de oorlog. We blijven ook maandelijks voedselpakketten en kleding uitdelen. We geven onderdak aan honderden families. Wij komen tussen in chirurgische operaties of hospitaalkosten voor hen die geen middelen van bestaan hebben. We blijven ’s middags warme maaltijden uitdelen. Er zijn nog allerlei programma’s zoals vakantiekampen voor kinderen om hen de oorlog te doen vergeten.
Ziehier wat dr. Nabil Antaki aan Europese en Amerikaanse burgers wil zeggen: “Verlies vooreerst niet uw vermogen van verontwaardiging tegenover het Syrische drama en het lijden van de Syriërs, klaag de barbaarse daden aan, wordt deze gruwel niet gewoon, vermijd dat de herhaling ervan deze daden gaat banaliseren, verklaar u solidair met hen die honger lijden, die dorst lijden, die ziek zijn of gewond, gevlucht, onderweg of op zee. Beschouw de vluchtelingen als menselijke wezens die de oorlog en de dood ontvluchten en niet als migranten die bij u welvaart komen zoeken. Wees edelmoedig van hart en gastvrij. Vervolgens, informeer u, vecht tegen de valse informatie door bepaalde media, zet uw verkozenen en verantwoordelijken onder druk om hun politiek te veranderen, om een politieke oplossing mogelijk te maken van dit Syrische drama en nog te redden wat gered kan worden van het Syrische sociale weefsel. En alleen daarna, geef edelmoedig om te helpen en te verlichten.”
Ons besluit is dat vele westerse politici en journalisten de band met de echte werkelijkheid in Syrië totaal verloren hebben. Ze blijven nog steeds de leugens herhalen die vier en een half jaar geleden als rechtvaardiging moesten om Syrië te ontwrichten. Ziehier nog een doordenker: “De miserie in onze wereld wordt veroorzaakt enerzijds door de economische politiek van de imperialistische grootmachten en anderzijds door de oorlogen die de grondstoffen willen controleren. Het gaat er nu om deze miserie te stationeren aan de rand van de rijke landen. We beleven een van de vele ontsporingen van het ultra-liberalisme: de winst privatiseren en de lasten socialiseren” (Saïd Bouamama, Le discours sur les réfugiés syriens: un analyseur, mondialisation.ca, 15 september 2015) P. Daniel
18-09-2015 om 17:45
geschreven door Gust Adriaensen
17-09-2015
'Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen'
Leonard Nolens heeft de vijfjaarlijkse poëzieprijs van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde gewonnen voor zijn bundel 'Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen' (2011).
-------------------------------------
Uit die bundel volgend titelgedicht:
------------------------------------
Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen. Zeg dat wij kinderen maken ’s nachts Om ze ’s ochtends zachtmoedig te kraken, zeg Aan de zoon als hij dwarsligt aan tafel en zingt Om met liedjes zijn honger te stillen, zeg
Dat wij de muziek uit zijn mond zullen nemen,
Dat wij hem klein zullen krijgen met melk En slaag, met zuurverdiend brood en examens. Zeg dat zijn dorst de manieren moet leren Van ons, een dwergvolk van vaders en moeders. Wij hebben geen noten op onze zang.
17-09-2015 om 10:26
geschreven door Gust Adriaensen
14-09-2015
Niemand tot last zijn ?
Interview met Marc Desmet, arts en jezuïet, in De Standaard van 12 september:
'Als er één ding is dat we hier steevast horen, dan is het: ik wil niemand tot last zijn. Maar zodra je op de wereld komt, ben je anderen tot last. Ook wanneer je om euthanasie vraagt. Je moet een arts vinden die bereid is om het te doen, je familie moet ermee om kunnen. Doe niet alsof je een ander niet tot last bent. Je mag tot last zijn. Maar blijkbaar willen we dat niet meer.'
'We voeden onze kinderen op met de boodschap dat ze vooral onafhankelijk moeten zijn. We vertellen hen ook dat alles kan, als ze maar willen. Falen of niet perfect zijn, komt dan hard aan. We zijn het niet meer gewoon om gefrustreerd te geraken. De volheid van het leven overheerst. Ik verkies de vol-ledigheid: zoals onze ademhaling gaat het leven op en neer. Het is vol en ledig tegelijk.'
14-09-2015 om 12:39
geschreven door Gust Adriaensen
12-09-2015
Is er nog plaats voor Hongarije in de EU?
De manier waarop Hongarije optreedt tegen de vluchtelingen, is een beschaafd land onwaardig.
Een triest en walgelijk hoogtepunt wordt bereikt in de beelden waarop te zien is hoe Hongaarse politieagenten hulpeloze, uitgehongerde en wanhopige vluchtelingen achter een draadversperring 'voeren'. Zoals dierentuinbewakers in de zoo de dieren voeren, gooien de agenten voedselpakketjes over de versperring in de samengedrumde massa haveloze vluchtelingen.
Klaarblijkelijk is de Hongaarse regering helemaal vergeten hoe na de opstand van 1956, honderdduizenden Hongaarse vluchtelingen in West-Europa, ook in ons land, met veel medeleven en inzet werden opgevangen.
Is er voor een regering die zich zo barbaars en tegen alle Europese waarden en regels in, gedraagt, nog wel een plaats in de Europese Unie?
12-09-2015 om 09:58
geschreven door Gust Adriaensen
Beke: 'N-VA vergiftigt de publieke opinie'
Beke, voorzitter CD&V:
‘Je kunt niet enerzijds aan burgemeesters vragen om extra opvangplaatsen te voorzien en anderzijds als partij de publieke opinie polariseren en vergiftigen’.
Beke hekelt de dubbele tong waarmee N-VA volgens hem spreekt wanneer het over vluchtelingen gaat.
(De Standaard)
12-09-2015 om 09:42
geschreven door Gust Adriaensen
11-09-2015
Pater Daniël Maes in Syrië
X/17
Vrijdag 11 september 2015
Woestijnstorm
We hebben drie dagen onder het stof gezeten. Donderdag klaarde het een beetje op. Er was geen zon, maar een fijne mistlaag met stof, dat overal doordrong, ook in onze kamer. En als de zon in de namiddag toch even te zien was, leek ze eerder op de maan, een witte ronde vlek zonder uitstraling. Niemand heeft dit hier ooit meegemaakt en we hebben al veel stormweer gekend. Het was als een afgezwakte versie van de sprinkhanenplaag voor de uittocht van het joodse volk uit Egypte. Je kon met je vinger overal een boodschap schrijven. Hier zegt men dat het meeste zand van Saoedi-Arabië komt, waar ook de meeste terroristen vandaan komen. Eén troost: in Saoedi-Arabië schijnen nu ook de meeste bekeringen tot het christelijk geloof plaats te vinden.
De westerse media zagen in de zandstorm nog iets positiefs, in de zin van: “de woestijnstorm heeft het voordeel dat het leger niet kan bombarderen”. Het leger kan de terroristen niet bombarderen zodat deze laatsten vrij hun gruwelen kunnen verder zetten en nieuwe gebieden innemen. Echt goed nieuws (voor IS), menen onze media.
Ongeduldig wachten op de kaarsenmachines
In juni van dit jaar maakten we in Libanon kennis met twee machines om kaarsen te maken en we leerden de stiel. Wegens de vele stroomonderbrekingen zijn kaarsen erg in trek. Er zijn organisaties die al beloofd hebben alles op te kopen wat we zullen produceren. We wilden aanvankelijk in Libanon al beginnen. Daarna wilden we met de machines naar Syrië komen, maar telkens daagden er onvoorziene moeilijkheden op. Nu is eindelijk alles in orde om de machines naar hier te brengen. We zullen zelf beginnen met de kaarsenproductie om dan zeer vlug meerdere werknemers te kunnen inschakelen, zodat zij voor het onderhoud van hun eigen gezin kunnen zorgen en niet op de vlucht moeten. Het uitdelen van voedsel, klederen en hulpgoederen blijft verder gaan, maar steeds meer wordt gewerkt aan het scheppen van werkplaatsen. Het gaat langzaam maar zeker. En er is nog veel nood. Alvast willen we de weldoeners hartelijk danken omdat ze ons in staat stelden deze twee machines te kopen. We hopen u volgende week hierover al meer te kunnen vertellen.
De slachtoffers van de ‘vrienden van Syrië”
Wij willen onze waardering uitspreken voor alle mensen, individuen zowel als groepen, die met oprechte edelmoedigheid hulp willen geven en daarbij creatieve, menswaardige oplossingen bieden aan vluchtelingen. Zolang we echter de werkelijkheid niet onder ogen willen zien, zal het alleen maar erger worden. Het gaat hier immers om een eorganiseerde misdaad. De vluchtelingen zijn de slachtoffers van de bewuste misdaden van de landen die zich in het begin tegen Syrië hebben gekeerd. En deze misdaden gaan in volle vaart verder. Op 5 september werd in Parijs een manifestatie gehouden, zogenaamd in solidariteit met de vluchtelingen. In feite was alles georganiseerd door de zogenaamde “oppositie”, die niets anders wenst dan Syrië verder vernietigen om het over te leveren aan de westerse machthebbers. Dus: nog meer vluchtelingen.
Vluchtelingen zijn er altijd geweest en zullen er altijd blijven. Bovendien is het een mensenrecht om in vrijheid te kiezen en elders te gaan leven en werken. Toch is hetgeen we nu zien gebeuren in Europa mensonwaardig. Tienduizenden hebben maar één wens: de dood ontvluchten. Daarbij komen velen om door uitputting, verstikking, verdrinking of worden welbewust vermoord. De media tonen uitvoerig deze tragedie. Wij willen evenwel de oorzaak blijven aanklagen: een welbewuste georganiseerde misdaad. De Franse president, François Hollande heeft nog eens in één zin alle monsterleugens over Syrië herhaald: De Syrische president is de schuld van alles, hij moordt zijn volk uit! Over de door het westen gesteunde terroristen en Daech spreekt hij niet. En “de vluchtelingen” kunnen nog een handje toesteken. Als de “bevriende” landen er in lukken hun terroristen ongemerkt tussen de vluchtelingen te schuiven, kunnen ze die willekeurig inzetten tegen de landen van hun keuze. Als men de vluchtelingenstroom wil stilleggen moeten we ophouden met deze misdaden en de monsterleugens aanklagen. Op 24 februari 2012 startte de club van de zelfverklaarde “vrienden van Syrië” (o.a. VS, EU, Saoedi-Arabië, Qatar, Turkijke, Frankrijk...) met de bedoeling systematisch Syrië te ontwrichten. Ze vergaderden in Tunesië, Turkijë, Doha, Londen, Parijs...). China en Rusland dankten voor de uitnodiging maar namen wijselijk niet deel. Laten zij nu maar een club oprichten van de “vrienden van de slachtoffers” van deze misdadige groep.
De kleine Aylan Kurdi
Wanneer alle westerse media op minder dan twee dagen tijd eenzelfde emotionele foto tonen en commentariëren, kun je al vermoeden dat dit beeld niet alleen goede gevolgen kan hebben maar ook misbruikt kan worden. Aylan Kurdi, een Syrisch jongetje van 3 jaar is blijkbaar verdronken en ligt op 2 september met zijn gezichtje in het zand op het strand van Ali Hoca, Bodrum, Turkije. Een hartverscheurend en emotioneel beeld. Laten we vooraf ons oprecht medeleven betuigen met het onbeschrijfelijke lijden van de ouders en de familie van dit kindje, indien het allemaal waar is wat de media willen tonen.
De weredlwijd verspreidde foto was blijkbaar maar de helft. Het tweede deel van de foto toont Turkse paramilitairen waarvan een fotograaf, en verderop enkele mensen die aan het pootje baden zijn. Dat er gemanipuleerd is, wordt duidelijk al je ziet dat het kind loodrecht op de golven ligt. Het kan nooit op die wijze aangespoeld zijn. Een lichaam wordt door de golven gedragen en met de richting van de golven aangespoeld. Het kind is dus zo gelegd voor de foto. (Zie Thierry Meyssan, La fausse “crise des réfugiés, Réseau voltaire, 7 september 2015) . Alle moderne oorlogen werden gerechtvaardigd door emotionele monsterleugens. Collin Powel laat een gasfles ontploffen en maakt er een video van om te tonen dat Irak chemische wapens gebruikt. President Busch spreekt van de Iraakse werelddreiging van massavernietigingswapens. Onze NAVO toont een kolonel Kadhaffi die zijn volk gaat uitmoorden. En voor de Syrische president werden video’s voorzien van een man die baadt in het bloed van zijn eigen volk. De media staken deze leugens dan keurig in een journalistiek jasje. Ondertussen kon iedereen weten dat Irak, Libië, Syrië welvarende landen waren met een harmonieuze samenleving... tot het westers imperialisme er een hel van maakte, met de hulp van de hoger vermelde leugens.
Als een weerhaan op de kerktoren
Onze meest gezaghebbende journalisten volgen voorbeeldig de politiek correcte lijn. We hebben vorige maal al een antwoord gegeven op het artikel van Mark Van de Voorde (De xenofobe reflex is alom zichtbaar). Sommigen meenden dat ik de lauwheid van een dergelijke journalistiek niet genoeg heb aangetoond. En ze hebben gelijk. Eigenlijk is dit artikel als een strooppot met wat de openbare opinie graag heeft: onze westerse samenleving is zo goed en aantrekkelijk dat iedereen erbij wil zijn, ja onze westerse samenleving met alle waarden van het ogenblik zijn in volle opgang. Geweldig hé. Het bewijs: kijk maar eens naar de tienduizenden vluchtelingen uit het Midden-Oosten die plots ons paradijs ontdekt hebben. Wees maar niet bang van vreemdelingen (“xenofobe reflex” maakt journalistiek meer indruk), zij bewijzen immers ons groot gelijk. Ziedaar een ideale tekstschrijver voor een eerste minister die zich voorbereidt op de volgende verkiezingen... als een weerhaan op de kerktoren.
Een politiek correcte topdiplomaat
Een model van rationeel en diplomatisch plan krijgen we van een van onze meest gezaghebbende politici, Mark Eyskens, professor-emeritus, ex-premier minister en nu minister van staat: Tien voorstellen voor het vluchtelingenprobleem (deredactie.be, 7 september 2015). Hij begint met wat bij de mensen het meest leeft: het aangespoelde lijkje van Aylan, de misdaad van de mensensmokkelaars en het gebrek aan solidariteit. Zo trekt hij deskundig de aandacht van de mensen. Dan neemt hij de gelegenheid waar om de nationalistische partijen eens goed de mantel uit te vegen en daarbij de superioriteit van zijn partij en andere partijen te laten schitteren, omdat ze geïnspireerd zouden zijn door christelijke (?), humanistische, sociale en liberale waarden. En tenslotte rollen zijn tien logische voorstellen op perfect diplomatische wijze van de band: (1) onderling bindende afspraken maken, (2) billijke verdelingsquota afspreken zoals de hoogste instanties voorstellen, (3) geen 4-meter hoge betonnen muur om de xenofobe achterban te sussen, (4) populistische demagogen overstemmen, (5) een georganiseerde immigratie om ons demografisch deficit op te vullen, (6) een immigratiebeleid uitwerken, (7) de solidariteit van de rijke Arabische landen aanporren. (8) Natuurlijk moeten vooral de burger- en godsdienstoorlogen gestopt worden in Syrië, Libië, Irak, Jemen, Afghanistan en landen van Zwart Afrika. Dat zou met militair ingrijpen van de NAVO of de VN moeten gebeuren maar hiervoor is er helaas geen eensgezindheid en het zou bovendien te veel kosten aan mensen en financies, (9) diplomatische oplossingen zoeken en (10) de ‘failed states” meer aanpakken.
Ziedaar wat hoogst verstandige voorstellen lijken te zijn. Hij suggereert ook terecht dat een bevolkingstoename ons geboorte-tekort zou kunnen aanvullen. En verder uit hij een heel voorzichtige wens in de richting van Qatar, Saoedi-Arabië, Koeweit, Bahrein, de Verenigde Arabische Emiraten en Oman, stinkend rijk, die geen enkele vluchteling willen opvangen, met een houding van: wij zijn gesteld, wij hebben slaven genoeg! Deze minister van staat kent de wereld van de diplomatie en de politiek, nationaal en internationaal. Hij weet wat voor een goede dialoog nodig is en kent het verschil tussen het haalbare en niet-haalbare. Hij blijft intelligent, perfect en diplomatisch tussen de “politiek correcte” lijntjes. Dat de VS-Israël en de NAVO met hun bondgenoten van de genoemde landen een chaos hebben gemaakt, heeft hij niet opgemerkt. Dat staat ook in geen enkel erkend officëel document. Neen, die landen zelf met hun regering zijn de schuld. Zij zijn het die “burger- en godsdienstoorlogen” voeren en wij moeten die stoppen ... met nog meer westerse militaire vernietiging! Zo zeggen de officiële rapporten het duidelijk. En jawel, juist deze dagen roept de voorzitter van zijn partij op om militair in te grijpen in Syrië! De foto van de kleine Aylan heeft gewerkt. De soevereiniteit van een land komt niet ter sprake. Van de tienduizenden door het westen bewapende en gesteunde terroristen is geen sprake. Dat zijn voor hem waarschijnlijk complottheorieën die verspreid worden door mensen die niet zulk een hooggeleerde programmering hebben genoten en alleen maar zelfstandig vanuit hun eigen geweten en de werkelijkheid zelf kunnen denken. Dat een volk het recht heeft zijn eigen bestuur te kiezen en dat een president die door de overgrote meerderheid van zijn volk gesteund wordt, aan blijft totdat het volk anders beslist, zit ook niet in de politiek correcte programma’s. Dat geen enkel gezag ter wereld het recht heeft hier te komen moorden en vernielen, lijkt evenmin de moeite van het overwegen waard. Dat de economische sancties, opgelegd aan het Syrische volk, niets anders zijn dan economisch terrorisme, wordt evenmin vermeld. Het voor-geprogrammeerde westerse project wordt automatisch afgewerkt, als bij een robot of een machine, en diehebben geen eigen geweten: voorwas, was, zwieren, drogen, aan de draad hangen, plooien, strijken en opbergen. Helaas, wanneer men zo met een volk omgaat betekent het dood, vernieling en een massa vluchtelingen.
Als Steffan de Mistura, speciale gezant van de secretaris generaal van de UNO voor Syrië iets goeds wil doen, kan hij best van een gewetensvol geheeloverzicht vertrekken. Sinds 2011 betalen Syrië en de Syriërs de enorme prijs van het expansionisme en de hebzucht van de VS en hun bondgenoten in het Midden-Oosten. Om hun plannen te realiseren hebben ze gerekend op een snelle omverwerping van de regering in Damascus en daarom hebben ze de meest barbaarse terroristengroepen opgericht, gefinancierd en bewapend. Het doel is niets minder dan een volkerenmoord van de Syriërs
Zolang de misdaden tegen vredelievende, soevereine volken blijven doorgaan, gerechtvaardigd door de wet van de sterkste en gehuld in diplomatieke monsterleugens, zal ook de misdaad van de vluchtelingenstroom blijven toenemen. Dit kan niet technisch opgelost worden door robotten en machines maar door mensen met een persoonlijk geweten.
P. Daniel
11-09-2015 om 22:20
geschreven door Gust Adriaensen
10-09-2015
Edith Stein: beschermheilige van Europa
Edith Stein werd geboren in 1891 in Breslau in een joods orthodox gezin. Zij studeerde aan diverse Duitse universiteiten Duits, filosofie, psychologie en geschiedenis.
Zij was enkele jaren atheïste maar bekeerde zich onder invloed van de biografie van de heilige Theresia van Avila tot het katholicisme en liet zich op 1 januari 1922 dopen. In 1934 trad zij toe tot de orde van de karmelietessen.
Edith Stein kantte zich tegen het nazisme. In 1938 week zij uit naar het klooster van Echt in Nederland maar zij werd in 1942 door de Gestapo opgepakt. Zij stierf in de gaskamers van Auschwitz op 9 augustus 1942.
Op 11 oktober 1998 werd Edith Stein door paus Johannes-Paulus II heiligverklaard. Samen met Catharina van Siena en Birgitta van Zweden, is Edith Stein beschermheilige van Europa.
10-09-2015 om 08:39
geschreven door Gust Adriaensen
09-09-2015
Vlinkse Jan Peumans
Het kan geen toeval zijn.
Een dag nadat Vlinks, de linkse flaminganten, naar buiten trad bij monde van woordvoerder Velghe, uitte Jan Peumans zich. En op welke manier! Jan gaf De Wever en Francken een veeg uit de pan, en zei onomwonden dat deze lieden en ook andere kopstukken van zijn partij, er beter het zwijgen toe deden.
En of hij gelijk heeft!
In de partijhoofdkwartieren, inclusief dat van Peumans zelf, wordt er nu volop over gespeculeerd of de voorzitter van het Vlaams Parlement misschien ook wel de tot nu toe verborgen voorzitter van Vlinks is. Wie weet?
09-09-2015 om 16:58
geschreven door Gust Adriaensen
De abdijkring van Postel
De Abdijkring van Postel is een groep van mensen die verbonden willen leven met de Postelse abdijgemeenschap.
Elk jaar worden er twee ontmoetingsdagen georganiseerd. Naast de conferenties over een religieus thema, is er gelegenheid tot uitwisseling en tot deelname aan de eucharistie met de abdijgemeenschap.
Op zaterdag 3 oktober is het thema van de ontmoetingsdag: 'Het leven en de geestelijke weg van de H. Edith Stein', met als spreekster dr. Ilse Kerremans.
Geïnteresseerden kunnen contact opnemen met pater Nicolaas Gorts, nicolaasgorts@hotmail.com of 0495 52 46 54.
---------------------------
Dr. Ilse Kerremans, chirurg, schreef recent een boek over Edith Stein met als titel 'Edith Stein - Leven aan Gods hand'. (Uitgeverij Halewijn)
09-09-2015 om 13:20
geschreven door Gust Adriaensen
Auteur Joost Zwagerman overleden
De Nederlandse auteur Joost Zwagerman is op 51-jarige leeftijd overleden. Hij was vooral een gevierd romanschrijver en essayist maar schreef ook gedichten.
----------------
...zag jij misschien
...zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag.
-----------------------------
Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek
Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek waar ik mij gewoonlijk niet vertoon. Ik stelde mij teleur. Sprak te luid tegen mensen die mij zichtbaar niet vertrouwden. Ik wilde dat ik vond dat ik naar huis toe wilde en sprak mij aan om hiervandaan te gaan maar dat was zo gemakkelijk nog niet. Ik verloor mij in gesprekken die ik al zo vaak gevoerd had zonder zicht op toonzaamheid of zelfs maar dunne trucs waarmee je doorgaans een kapotte nacht doorkomt.
Het eindigde ermee dat ik van alles in mijn oor siste wat ik maar half verstond. Wat doe je op zulke momenten? Ik liet mij voor wat ik was; het had geen zin mij het zwijgen op te leggen, ik was berstensvol op mij gebeten en toen het eenmaal ochtend was zag ik mij als zo vaak in tongen terug als het legioen dat vreemden streelt. Spreekwoord was ik dat niet snapt, gaandeweg de dag werd ik weer opvoeding die ouders voor hun kinderen uitdenken en in het holst van alle bruikleen was ik wat ik telkens na zo'n achternacht in corvee en klatering moet zijn: voor dag en dauw de bijbel, met stofomslag en in voldongen esperantoklanken, een man om van kaft tot kaft uit voor te lezen
09-09-2015 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
08-09-2015
Linkse flaminganten komen naar buiten
Vlinks, een nieuwe tak binnen de Vlaamse Beweging, komt naar aanleiding van de asielcrisis voor het eerst naar buiten. ‘Als flaminganten willen we mee een signaal geven dat Vlaanderen een open regio hoort te zijn. Een Vlaanderen dat zijn deel wil doen om het leed van oorlogsvluchtelingen te verlichten’, aldus woordvoerder Johan Velghe, voorzitter van het Priester Daensfonds.
Vlinks is van mening dat het gebrek aan solidariteit bij een aantal Europese landen geen excuus mag zijn om als Vlaming apathisch en onverschillig te blijven. En nog minder mag de Vlaamse strijd gebruikt of misbruikt worden om racisme, uitsluiting en xenofobie aan te wakkeren.
08-09-2015 om 11:46
geschreven door Gust Adriaensen
07-09-2015
Gebed met de schepping
Paus Franciscus in Laudato Si:
CHRISTELIJK GEBED MET DE SCHEPPING
Wij loven U, Vader, met al uw schepselen,
die uit uw machtige hand zijn voortgekomen.
Zij zijn van u en vol van uw aanwezigheid
en uw tederheid.
U zij de lof!
Zoon van God, Jezus,
door U is alles geschapen.
Gij hebt een menselijke gestalte aangenomen in de moederschoot van Maria,
Gij zijt deel geworden van deze aarde,
en hebt naar deze aarde gekeken met menselijke ogen.
Vandaag zijt Gij levend in ieder schepsel
met uw heerlijkheid als Opgestane
U zij de lof !
Heilige Geest, die met uw licht
deze wereld richt op de liefde van de Vader,
en de weeklacht van de schepping begeleidt,
ook Gij leeft in onze harten
om ons aan te zetten tot het goede.
U zij de lof!
Heer God, Een en Drievuldig,
kostbare gemeenschap van oneindige liefde,
leer ons U te aanschouwen
in de schoonheid van het heelal,
waar alles spreekt van U.
Wek onze lofprijzing en dankbaarheid
om ieder wezen dat Gij hebt geschapen.
Geef ons de genade ons ten diepste verenigd te voelen
met al het bestaande.
God van liefde, toon ons onze plaats
in deze wereld
als instrumenten van uw liefde
voor alle wezens van deze aarde,
want geen enkel van hen wordt door U vergeten.
Verlicht hen die macht en geld bezitten,
opdat zij worden behoed
voor de zonde van de onverschilligheid,
het algemeen welzijn liefhebben, de zwakken ondersteunen,
en zorg dragen voor deze wereld, die wij bewonen.
De armen en de aarde schreeuwen:
Heer, doordring ons met uw macht en uw licht,
om ieder leven te beschermen,
om een betere toekomst te bereiden,
opdat uw Rijk kome
het Rijk van gerechtigheid, vrede, liefde en schoonheid.
U zij de lof!
AMEN
07-09-2015 om 17:00
geschreven door Gust Adriaensen
05-09-2015
De Wever: 'Die dode kleuter is niet onze schuld'
De Wever slaagt er keer op keer in de media te halen, niet met degelijke beleidsvoorstellen maar wel met agressieve, provocerende uitspraken die appelleren aan gevoelens van angst voor vreemdelingen, voor comfortinkrimping, voor jobverlies, enz.
Nu ook weer met 'Die dode kleuter is niet onze schuld' en 'Ik laat me geen schuldgevoel aanspreken'.
Dergelijke uitspraken hebben niets met beleid te maken maar hebben vooral als bedoeling electoraal te scoren.
De Wever verwart beleid en wetgeving met persoonlijke ethische gevoelens en opvattingen omtrent de schuld/onschuldvraag. Bovendien verwart hij (bewust?) zijn rol als politicus met een privéreactie.
Hoe vluchtelingen opgevangen moeten worden, is bepaald door Belgische en Europese wetgeving. Als De Wever daarmee niet akkoord gaat, moet hij maar via democratische weg proberen daaraan een en ander te veranderen.
Het verwerpen van een persoonlijk schuldgevoel is De Wevers zaak, maar zal waarschijnlijk op veel bijval kunnen rekenen. Daarvoor het lijk van een aangespoeld kind gebruiken is hoogst ongepast, om niet te zeggen degoutant.
Dat De Wever in zijn rol van politicus blijft en de pretentie intoomt om zijn persoonlijke schuld- of onschuldgevoelens aan het Vlaamse kiespubliek voor te leggen.
Maar misschien toch één tip. Mogelijk kan Matteüs 25, 31-46, hem toch minder agressief en ongenuanceerd over schuld en onschuld doen nadenken.
05-09-2015 om 13:45
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes terug in Syrië
X/16
Vrijdag 4 september 2015
Een dorpsfilosoof met sigaret en “Pepsi”
We noemen hem de dorpsfilosoof. Hij heeft een sigaret in zijn rechterhand en altijd hetzelfde busje pepsi in zijn linker. Zo wandelt hij, zo zit hij, zo leeft hij. Zijn busje pepsi is evenwel gevuld met whisky. Hij is een verslaafde. Hij heeft een piepklein, donker winkeltje en wat hij eigenlijk verkoopt is niet duidelijk. We laten nooit na, als we in de buurt zijn, even met hem te praten. Als we zelf fruit gekregen hebben, willen we dat met hem delen, maar hij zegt dan dat hij het niet nodig heeft. Hij beweert dat er oorlog op komst is in Libanon en weet ook al wat hij zal doen. Dat zal in ieder geval het tegendeel zijn van lijdzaam toekijken. Hij praat met een grijnslachje, en is erg nerveus. Op een keer vroeg hij of hij mee mocht gaan met ons om eens te kijken waar wij wonen. “Kom en zie”. En die avond bleef hij bij ons. Hij was blij dat we eenvoudig leefden. Hij zei ook dat hij veel respect heeft voor pastoor Youssef omdat hij met een eenvoudige tweedehands wagen rijdt. Libanezen houden inderdaad van sjieke wagens. Je ziet heel veel luxewagens, grote BMW’s, Mercedes, audi, VW... maar ook de Japanse merken en de grote klassieke Europese wagens. Toegegeven, het landschap is hier zo bergachtig dat je er met een 2 pk-ke nooit geraakt. Onze dorpsfilosoof zoekt rust en zegt dat hij, als hij bij “de broeders” is, rustig wordt.
We hebben ondertussen goed contact met een erg actieve en een grote charismatische groep. Ze is oecumenisch, hoewel de meesten katholiek zijn. Er zijn bijzondere figuren bij. Eentje van hen was eens de grootste bordeelhouder van heel het Midden-Oosten en hij heeft er ook een figuur voor. Nu is hij onvermoeibaar in de verkondiging van het evangelie van Jezus. Een andere was verslaafd aan zijn uitbundig luxe-leven en heeft een tijd o.m. in Amsterdam geleefd. Op zijn eigen wijze heeft hij de Heer leren kennen, leren bidden en al zijn zorgen aan de Heer toe te vertrouwen. Nu is getrouwd, heeft twee kinderen en was een van de managers van de grootste alcoholleverancier, een multinational waar we liever geen reclame voor maken. Hij was verantwoordelijk voor de verkoop in zeven landen, maar vond zoveel corruptie in de hoogste leiding van zijn bedrijf dat hij weggegaan is. In een samenkomst met heel het bedrijf heeft hij verteld dat hij weggaat om Jezus en het evangelie beter te kunnen dienen. Hij vertrouwt er op dat hij het werk of de taak zal krijgen zoals God het wil. Enkele weken geleden had hij de leiding van een evangelisatiecampagne in Tartous, Syrië. Met twee bussen van hun groep trokken ze er naar toe om te bidden, het evangelie te verkondigen en de mensen te helpen. Hij wilde nog even langs komen vooraleer we naar Syrië zouden vertrekken. We stelden voor om met ons ’s middags te eten. Onze geburen helpen ons graag om eens een goed middagmaal klaar te maken.
We zaten net aan tafel op het terras toen de bel ging. Het was de dorpsfilosoof met sigaret en busje “pepsi”. Hij wilde alleen maar even bij ons zijn en niet eten. We zeiden dat het mee-eten een noodzakelijke voorwaarde was, die hij wat aarzelend uiteindelijk aanvaardde. Onze charismatische vriend begreep onmiddellijk dat het geen toeval was. Inmiddels telefoneerden wij naar een andere jonge verslaafde waarmee we al intens contact hadden gehad en die kwam graag mee-eten. Onze charismaticus heeft rustig zijn leven verteld en het sloeg echt in. De andere twee vertelden ook hun duistere kanten en ervaringen. Merkwaardige en menselijke geschiedenissen. De drie besloten contact te houden met elkaar en we eindigden met een gezamenlijk gebed. De avond voor ons vertrek kwam de dorpsfilosoof nog even langs, met sigaret en “pepsi”. Hij had voor zich een plan opgemaakt om langzaam sigaretten en whisky te beperken. Wij moedigden hem aan te bidden, beloofden voor hem te bidden en vroegen dat hij voor ons zou bidden. Wij verwachten van hem dat hij, wanneer wij mogelijk na enkele maanden terugkeren, flinke vorderingen gemaakt heeft. Hij weet nu met welke verrassing hij ons kan blij maken.
Er broeit wat in Libanon
De groene containers met huisafval worden al vele weken niet meer opgehaald zodat je rond de containers, over het heel het land verspreid, een echt stort ziet groeien. Wie in de buurt woont of wie er langs komt krijgt meteen de stank er bij. Hier en daar werd ontsmettingsstof rondom gespoten en af en toe hebben de mensen alles zelf opgestookt, wat ook niet zonder gevaar is. En er is meer.
De laatste weken zijn er meerdere massamanifestaties geweest in Beiroet. Het volk protesteert tegen de onwil en de corruptie van de politici. Volgens de constitutie moet de eerste minister een soenniet zijn, de voorzitter van het parlement een sjiiet en de president een maronitisch christen. Al meer dan anderhalf jaar is er geen president. Een goede kandidaat is Michel Aoun, een sterke man met een goede reputatie. Libanon is evenwel de speelbal van buitenlandse grootmachten. Het sjiitische Iran wil graag Michel Aoun als president erkennen. De golfstaten, Saoedi-Arabië en Qatar samen met Israël willen dat ten allen prijze beletten. De meerderheid van de Libanezen is nu eenmaal (dank zij de zionistische zuivering door Henri Kissinger) soennitisch geworden.
Na de eerste manifestaties werd een onafhankelijke groep manifestanten opgericht, die zogenaamd de volkswil vertegenwoordigt. De bedoeling is het volk te manipuleren. Neen, dit is natuurlijk niet de “correcte versie” van onze media. “Correcte journalisten” maken de weg vrij voor meer buitenlands ingrijpen en overheersing van de grote mogendheden. Het volk en het land zelf tellen daarbij niet mee. Wij hebben de zogenaamde “volksopstand” in Syrië meegemaakt, die zo uitvoerig door de media werd beschreven en aangemoedigd. Met dezelfde leugens en het bedrog werden Irak en Libië vernietigd. Op dezelfde wijze werd de “volksopstand” in Oekraïne georganiseerd en nu moeten de media Rusland als de grote boeman en het wereldgevaar voorstellen, waarbij de NAVO met Amerika en zijn bondgenoten ijverig werken aan de “oase van de nieuwe wereldorde”. En dan maar jammeren over de vluchtelingen. Je hoeft de geheime diensten van de grootmachten niets meer te leren. De CIA en de Mossad weten al decennia lang hoe ze moeten te werk gaan in samenwerking met Engeland, Frankrijk, Turkije en de golfstaten. Wat was de boodschap van de Amerikaanse ambassadeur in Libanon, onmiddellijk na de eerste massamanifestaties in Beiroet? Dat de regering geen geweld mocht gebruiken tegen de manifestanten! Daarmee gaf hij onrechtstreeks de bedoeling van de buitenlandse machten weer. Die zullen wel infiltreren ( in de massamanifestaties. Wanneer het wettige gezag van het land hiertegen dan optreedt, kan het beschuldigd worden van een bloedige onderdrukking van de volkswil om zich dan het recht van een buitenlandse militaire tussenkomst toe te eigenen. “Correcte journalisten” zullen graag een handje toesteken, tot steeds grotere ellende van het volk. Juist vandaag, vrijdag, zijn de christenen alle manipulaties voor geweest. Klokken over heel het land hebben deze namiddag geluid en de christenen hebben heel Libanon werkelijk oranje gekleurd, de kleur van de christenen met Michel Aoun. Het Libanese volk wil zelf over zijn land en volk beslissen en niet de speelbal blijven van buitenlandse machten. Hopelijk kunnen ook de christenen eindelijk hun stem laten horen.
Toegegeven, we hebben een heerlijke tijd gehad in Libanon. We hebben overvloedig mogen ervaren hoe God doorheen de wereldse gebeurtenissen zijn eigen geschiedenis van heil schrijft. In het begin van onze tijdrekening dacht keizer Augustus ook dat hij de grote wereldheerser was en hij liet het goed voelen aan iedereen. Na twee millennia is zijn naam nog vaag gekend, vooral omdat hij toevallig vernoemd wordt in het kerstverhaal, de geboorte van Jezus, de enige, ware Redder en Heiland. De geschiedenis die Hij toen begon, zal de enige zijn die blijft.
Eindelijk terug in Mar Yakub
Zondag zouden zr. Carmel en moeder Agnes-Mariam ons in Qleiaat komen halen om dan vanuit Zikrit te vertrekken naar Syrië. De geburen stelden evenwel voor die zondag nog te blijven, dan zou iemand van hen, ons wel naar Zikrit brengen. Zo gebeurde het en zo konden we rustig het appartement opruimen, afsluiten en afscheid nemen. De man van het crême-glaçe-winkeltje gaf ons een hele doos mee, gevuld met zijn kostbare snoeperij. De kruidenier wilde dat we voor zijn winkel op straat met hem en de zijnen koffie dronken. We moesten nog even bij enkele geburen blijven hangen. Maandagmiddag celebreerden we onze laatste eucharistie en waren dan bij de buurvrouw, die ons zou wegbrengen, uitgenodigd om te blijven eten. Adieu Qleiaat, tot later als ‘t God belieft.
In Zikrit bleven we slapen, namen afscheid van de familie van zr. Carmel en zijn dan dinsdagmorgen vertrokken. Met een zekere heimwee reden we door de Libanese bergen. Zowel aan de Libanese als aan de Syrische grens was het bijzonder rustig. Telkens vijftien loketten of meer naast elkaar, die allemaal gesloten waren. Niemand stond aan te schuiven. Alleen enkele mensen bij de verschillende bureau’s. Wij gingen van de ene bureau naar de andere en waren na een halve dag klaar. Af en toe werd moeder Agnes-Mariam door klein of groot herkend en meer dan hartelijk begroet als een moeder die zorg draagt voor de nood van het volk. Aan de Syrische grens stonden twee vrienden, die tot onze gemeenschap behoren, ons op te wachten. En dan overal controleposten om te beletten dat jihadisten infiltreren. Tegen het vallen van de avond kwamen we met zr. Carmel in Qara aan, terwijl moeder Agnes-Mariam onderweg nog een en ander te regelen had.
De ontmoeting met de zusters was uiteraard bijzonder hartelijk. Ook de enige overgebleven moslimfamilie, die mee op het terrein werkt, kwam ons groeten en de kinderen gingen meteen met de fraters wat voetballen. De kleine Fadia (ruim 2,5 j) kon ons na enige aarzeling nog herkennen. Ze gaf me haar schoentjes en wilde met mijn sandalen op stap, waar ze uitbundig plezier in had. Abouna Georges, de byzantijnse priester van het dorp, zorgde voor een aangename verrassing. Al jaren hebben we hem gevraagd ons in te leiden in de byzantijnse gezangen. Hij is daar goed in gevormd. Ondertussen blijkt hij al meerdere lessen gegeven te hebben en toen hij donderdag de gemeenschap liet zingen, bleek ook dat ze een echt byzantijns koor vormde. Het zijn soms heel ingewikkelde gezangen, die louter op het gehoor aangeleerd worden. Je kunt er eventueel cassetten en cd’s van vinden, maar er bestaan geen noten van. Indrukwekkend mooi. En alles wordt gezongen uit volle borst.
We hebben enkele eigen ruimtes, die evenwel nog klaar moeten gemaakt worden. En zo hebben we meteen ons werk al. De zusters hebben het klooster ondertussen nog wat meer opgepoetst en fraaier gemaakt. De zandzakken voor de vensters van de refter zijn definitief verwijderd en de ramen zijn echt gepoetst. De kerk en de crypte hebben elk in het midden vijf houten banken. Alles ziet er proper en netjes uit. Het grote plein tussen de nieuwbouw en het klooster is nu min of meer het gebied van de fraters. Daar zitten we ook bij voorkeur samen voor onze geestelijke lessen, vorming en theologie. We voelen ons weer helemaal thuis.
Een van de twee mannen die ons aan de grens kwam ophalen is verantwoordelijk voor ons groot terrein. Hij wil ons graag rondleiden en tonen hoe de zaken er bij staan. We lopen onder een brandende zon. Helemaal aan het einde is een stuk grond dat bewerkt wordt door de geburen. Zodra ze ons zien moeten we bij hen thee komen drinken. Het gebeurt allemaal even hartelijk en eenvoudig. Hun woonst is opgetrokken uit ruwe betonblokken. Aan de schaduwkant van het huis ligt een betonblok tegen de muur en de vader zegt dat ik daar moet plaats nemen als abouna en oudste. Zij zijn met vijf mannen en wij met vier. Er worden nog enkele betonblokken aangesleurd en al vlug zitten we in een ronde. Eentje neemt wat dorre struiken en maakt een vuurtje. In een pikzwart moortje is water met thee. Met een stok wordt het moortje op het vuur gezet en op de kortste tijd is het kokend warm. Er worden twee glaasjes met thee gevuld en aangeboden. Wanneer we ons glaasje geledigd hebben, worden ze weer gevuld voor de twee andere bezoekers. “Daesh heeft mijn vee gestolen”, zegt hij lachend “en de soldaten hebben mijn boomgaard laten sterven”. Zijn boomgaard lag in de bergen, waar juist de terroristen huisden en wat door het leger uit veiligheid werd afgesloten. Deze familie heeft alles verloren behalve de glimlach en de eenvoud van een vredevol samenleven.
Europa en vluchtelingen
De tragedie van de vluchtelingen is nu dagelijks groot nieuws. Onze journalisten berichten het allemaal uitvoerig, met sprekend beeldmateriaal.
Vanuit menselijke en christelijke hoek wordt hier en daar opgeroepen tot meer hulp en begrip voor deze mensen. We moeten niet direct denken dat ons leven in gevaar is wanneer we hulp bieden aan armen, ook al zijn het grote aantallen. Begin gewoon met de mens in nood naast u. In deze zin hebben sommige bisschoppen, ook in ons land, een waardevolle oproep aan de wereld gericht. Het artikel van onze gezaghebbende journalist Mark Van de Voorde gaat eveneens in die richting (De xenofobe reflex is alom zichtbaar, deredactie.be, 29 augustus 2015). Er is dringende hulp en opvang nodig. We moeten echter ook de oorzaken durven zien om de ellende daadwerkelijk te verhelpen. Twee belangrijke elementen lijken mij in de gewone berichtgeving van onze media en in hogergenoemd artikel geheel te ontbreken.
Dat zovele mensen het Midden-Oosten ontvluchten, bewijst voor onze journalist dat zij niet in de jihadistische samenleving van een IS-land willen leven. Hierbij vergeet hij evenwel het allerbelangrijkste te vermelden. Zijn Irak, Libië, Syrië IS-landen? Als dat zo is, moet je er wel bij zeggen dat de westerse agressie deze landen zo heeft gemaakt. Vóór de invallen van het westen en hun lieve bondgenoten waren dit welvarende landen waarvan de bevolking in grote harmonie leefde. Irak werd in 2003 vernietigd, niet door islamitische terroristen of jihadisten, maar door christenen uit het westen, Engelsen en Amerikanen. In de jaren daarvoor stierven 5000 kinderen per maand omwille van de onmenselijke sancties van Amerika. En Libië is ook door onze Belgische F 16 gedurende maanden gebombardeerd, waar onze media nog steeds stilzwijgend aan voorbij gaan. Syrië hebben we zelf gekend als wellicht de meest harmonieuze samenleving. Terroristische groepen en IS zijn door het westen gemaakt om deze landen te ontwrichten en te onderwerpen. Een gezin dat voorheen welgesteld was maar nu geen dak meer heeft, geen bezittingen, geen vooruitzicht en iedere dag door verraderlijke terreurbendes kan sterven, heeft maar één verlangen: weg vluchten. Zij willen leven. Wij zijn het die de stroom van vluchtelingen mee-veroorzaakt hebben en blijven onderhouden. De kraan dicht draaien betekent, werkelijk aanvaarden wat Johannes Paulus II ooit gezegd heeft: “Ieder mens heeft het onvervreemdbaar recht in zijn eigen land te leven”.
Onze hoger vermelde journalist gaat nog verder. De stroom van vluchtelingen in onze richting bewijst voor hem dat de westerse beschaving niet in verval maar juist in opgang is. Hij wil ons met deze “geestelijke drug” helemaal verdoven. Wij doen het toch zo goed dat heel de wereld bij ons wil zijn. Ondertussen verdrinken massa’s vluchtelingen op zee. Lichamen van verdronken vluchtelingen spoelen aan op Europese kusten en daar zorgt onze opruimingsdienst wel voor. Vluchtelingen worden in containers vervoerd en bij aankomst blijken ze allen gestikt te zijn. Die vormen geen probleem meer. Erger nog, radeloze families die al hun bezittingen te gelde maakten om een overtocht of een reis naar Europa te betalen, worden onderweg welbewust vermoord. Ondertussen concurreren de Europese landen met elkaar om het meest radicaal hun grenzen af te sluiten. Buiten dolen duizenden gezinnen met kleine kinderen rond, opgejaagd als dieren of door de politie met matrak op afstand gehouden. In het beste geval staan ze nu in de brandende zon in lange rijen aan te schuiven.
De “Europese oase” van “een beschaving in opgang” is zelfbedrog en huichelarij. Europa wordt in feite steeds meer een versterkte burcht, ontoegankelijk voor mensen in nood. “De onmenselijke behandeling van vluchtelingen, de oprichting van nieuwe barrières die steeds meer onoverkomelijk zijn, de versterking van het staatsapparaat en het militarisme zijn het antwoord van de leidende elite op de onoplosbare tegenstellingen van het kapitalisme. De afkeurenswaardige handelwijze tegenover vluchtelingen is een product van een sociaal systeem dat ten diepste onmenselijk is”. (Peter Schars, La crise des réfugiés et l’inhumanité du capitalisme européen, mondialisation ca, 29 augustus 2015.
P. Daniel
05-09-2015 om 08:21
geschreven door Gust Adriaensen
04-09-2015
'Vermeersch: opperaalmoezenier'
Rik Torfs in een bespreking van Paul Verhaeghes boek 'Autoriteit':
'Religie en traditie spelen niet meer mee, zegt de hoogleraar (Verhaeghe). Maar elk land heeft zijn goeroes. Etienne Vermeersch verving Godfried Danneels als opperaalmoezenier van Vlaanderen.'
Torfs kan het niet laten. Het is niet de eerste keer dat de opperrector van Vlaanderen, de opperaalmoezenier van Vlaanderen, genadeloos over de hekel haalt.
Zoveel is duidelijk. Torfs kan Vermeersch niet pruimen en als hij ook maar de miniemste kans ziet, deelt hij neerbuigende en venijnige prikjes uit aan de man die ervan overtuigd is dat hij de grootste moraalfilosoof ooit is.
Benieuwd of Etienne nu een mep zal uitdelen aan Rik.
04-09-2015 om 10:54
geschreven door Gust Adriaensen
03-09-2015
Plaatsvervangende schaamte
Staatssecretaris Francken zegt het met veel misplaatste nadruk: 'Wij kunnen niet meer dan 250 asieldossiers per dag behandelen. We hebben niet genoeg personeel en accommodatie.'
Het gevolg? Mensen moeten urenlang buiten aanschuiven, moeten nog maar eens de nacht op straat doorbrengen.
Personeels- en logistieke problemen in een noodsituatie? Komaan zeg. In een van de rijkste landen van de wereld, kan de overheid deze (hoe dan ook nog beperkte) vluchtelingencrisis niet aan!
De waarheid is dat Francken en met hem de federale regering niet meer dan 250 dossiers WIL behandelen.
Deze onwil maakt meteen duidelijk hoe Francken en co. staan tegenover mensen in een extreme noodsituatie, zeker als ze niet tot het 'eigen volk' behoren.
03-09-2015 om 07:04
geschreven door Gust Adriaensen
02-09-2015
Bekes bijsturing leidt naar de afgrond
'Beke stuurt bij' koppen de kranten. Die bijsturing houdt dan in dat de CD&V-voorzitter orakelt dat 'CD&V voor 100 procent achter de taxshift kan staan'.
'Beke stuurt zijn partij naar de ondergang', zou een betere titel zijn.
Partijkopstukken, militanten, mensen uit het middenveld, gewone leden, hebben wekenlang gefulmineerd (en terecht) tegen maatregelen die de rijken ongemoeid laten en het geld uit de zakken van de families halen. Als Beke denkt dat hij met enkele sloganeske algemeenheden, zwart kan veranderen in wit, dan toont hij zich als politicus toch wel van zijn arrogantste en wereldvreemdste kant.
Nee, voorzitter Beke. U hebt ingestemd met maatregelen die haaks staan op het waardekader en de bekommernissen van de christendemocraten. Dat is een onvergeeflijke fout. Het nu zo voorstellen dat de regeringsbeslissing buitengewoon mooi werk is en (bijna) helemaal aansluit bij de CD&V-plannen, is een loopje nemen met de werkelijkheid, en is vooral, de christendemocratische kiezers voor onnozelaars houden.
U maakt het met uw 'bijsturing' alleen maar erger, meneer Beke!
02-09-2015 om 09:26
geschreven door Gust Adriaensen
01-09-2015
Waarom leest Torfs geen gedichten van Adam Zagajewski?
Wat was ik verheugd toen op maandag 31 augustus mijn oog viel op de maandagse column van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven.
Eigenlijk had ik het vanaf het begin van de zomervakantie al direct vermoed: geen column want onderwijsman Rik heeft ook recht op twee maanden. En dus waren er de stille hoop en de blije verwachting dat de onvolprezen epistels van Torfs opnieuw zouden verschijnen.
En zo is, tot mijn grote voldoening en tot die van talloze anderen, geschied. Onder de titel 'Het verschil', filosofeert de rector over 'zichzelf vernietigende principes', over 'oplossingen die het probleem zijn', over 'materiële gelijkheid die tot geestelijke ongelijkheid leidt'.
Waar Rik Torfs de voorbije twee maanden heeft uitgehangen, zal meer dan waarschijnlijk wel geleidelijk aan duidelijk worden in zijn maandagse columns. Wel is er een terecht vermoeden dat hij zich verdiept heeft in de Poolse poëzie. Heeft hij dat gedaan in zijn uitgestrekte Leuvense tuin, die bijna tot Louvain-la-Neuve reikt, of op het Oostzeestrand van Swinoujscie?
Zbigniew Herbert, Czeslaw Milosz, Wislawa Szymborska, Tadeusz Rzowicz, genieten zijn voorkeur. Geen probleem mee. Hopelijk neemt Rik het me niet kwalijk dat ik het meer heb voor Adam Zagajewski, Kazimiera Iiiakowiczowna, Ryszard Kapuscinski en Szymon Szymonowic. Maar goed, wellicht eens te meer een bewijs dat materiële gelijkheid in armoede kan leiden tot geestelijke diversiteit.
Het is, wat mij betreft, nu al uitkijken naar volgende maandag.
Alhoewel. Als De Standaard en B-Post geen oplossing vinden voor het aanslepende bezorgingsprobleem van de krant, of als de oplossing van het bezorgingsprobleem, volgens het adagium van Rik, het (volgende)/een (ander) probleem genereert, zal ik, weliswaar met spijt in het hart, het krantenabonnement niet verlengen. En zal Rik Torfs, reeds twee jaar rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, en kandidaat voor de volgende bestuursperiode, niet meer kunnen genieten van (mijn) feedback.
01-09-2015 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
31-08-2015
Red de natuur in je buurt
Petitie - Red de natuur in je buurt
Help ons om aan 75.000 ondertekenaars te geraken!
Beste,
Jij hebt onlangs de petitie 'Red de natuur in je buurt, Joke' ondertekend. Hartelijk dank! Al meer dan 65.000 mensen steunen onze oproep om kleine natuurgebieden te blijven beschermen. De actie loopt op 9 september af. Op die dag gaan vrijwilligers van Natuurpunt de handtekeningen overhandigen aan minister Schauvliege.
De tijd dringt! Help ons om aan 75.000 ondertekenaars te geraken! Overtuig jouw vrienden, collega’s en familie om de petitie te tekenen! Hoe kan je helpen?
Even opfrissen, wat is er eigenlijk aan de hand? Er zijn plannen opgedoken van de Vlaamse administratie om het natuurbeleid te kortwieken. Vooral kleine natuurgebieden zijn bedreigd. Gelukkig is het nog niet te laat. Vlaams minister van Natuur Joke Schauvliege kan de voorstellen nog aanpassen.
