De voormalige grote baas van Ford, de heer Heller , zei recent in een interview: "Sommigen spelen met de toekomst van anderen." Dat klopt, zo blijkt uit de paternalistische en berispenden brief die de directie van Ford-Genk enkele dagen geleden naar alle werknemers stuurde.
Maar het zijn evenwel niet in de eerste plaats de werknemers en vakbonden, die dat doen. Het zijn op een veel grotere schaal en onbarmhartiger, degenen die het in de grote holdings voor het zeggen hebben: zij spelen met de toekomst van de werknemers.
Want voor de aandeelhouders en topmensen van de grote bedrijven, geldt alleen maar de winstmarge. Als die dreigt te verminderen, volgen in de beste 19de-eeuwse traditie, zgn. herstructureringen, d.w.z. ontslagen, wordt schaamteloos het ultieme chantagemiddel bovengehaald: de zgn. herlocalisering van het bedrijf in lageloonlanden en wordt de goegemeente opgejut tegen die stoute werknemers en vakbonden.
Het meest cynische voorbeeld daarvan is de sluiting van de Nokiavestiging in Bochum (Duitsland). De Finse holding heeft gigantische winsten gemaakt, toch wordt Bochum opgegeven, maar, zegt de directie: "De werknemers mogen mee naar Roemenië verhuizen."
Onbegrijpelijk is bovendien dat in onze samenleving ook vele werknemers zich in dergelijke crisissituaties aan de kant van de aandeelhouders scharen en ijverig meedoen aan vakbondbashing.
Enige kennis van de sociale geschiedenis is deze mensen klaarblijkelijk volkomen vreemd. Bovendien vergeten ze bewust de werkomstandigheden van hun ouders en grootouders en de cruciale rol die de vakbonden in de verbetering daarvan gespeeld hebben.
Aan die werkomstandigheden, die we nu zonder aarzelen mensonwaardig noemen, willen velen in het rijke Vlaanderen het liefst niet herinnerd worden.
31-01-2008 om 17:12
geschreven door Gust Adriaensen
|