In De Standaard werd veel aandacht besteed aan Gaston Durnez, die op 91-jarige leeftijd overleed (1928-2019).
Twee artikels vielen daarbij op. Een van Marc Reynebeau in de krant van 25 november, een ander van Mia Doornaert in DS van 28 november.
In tegenstelling tot de eerder anekdotische hommage van Doornaert, situeert de historicus Reynebeau op een scherpzinnige manier Gaston Durnez in het ruimere kader van het culturele en journalistieke landschap in Vlaanderen. Wat over en van Durnez gelezen kan worden en wat hijzelf in interviews duidelijk maakt (cfr. het uitgebreide interview dat zijn schoonkleindochter Ine Renson vorig jaar voor De Standaard met hem had), sluiten goed aan met Reynebeaus benadering.
Hoewel Durnez geen academische vorming genoten had, behoorde hij en wilde hij behoren tot de culturele elite, de Vlaamse intelligentsia. Het kwam niet in hem op met afkeer te schrijven over collega's in het culturele of literaire veld, omdat ze zogezegd 'links' waren. Hij kwam er rond voor uit dat hij en zijn collega's van De Standaard, de krant op een hoog cultureel en intellectueel niveau moesten tillen en handhaven. Hij geloofde in het belang van een elitekrant. Dat had niets te maken met intellectuele arrogantie.
Durnez was een open en tolerante persoonlijkheid, een sociaal bewuste Vlaming die niet behept was met een gesloten en obsessioneel identitair mens- en samenlevingsbeeld.
Zijn sociale en democratische bewogenheid is te verklaren vanuit zijn arme afkomst en zijn kajottersjaren. In spraakmakende reportages over achtergestelde, 'geprolitariseerde' arbeidersgroepen, kreeg die sociale empathie vorm. Ook zijn afkeer voor machthebbers met dictatoriale neigingen ligt in die lijn. In het interview met Renson zegt hij: 'Ik heb echt lijfelijk schrik van Trump. Ik herken de toon van die stem'.
Ook zijn grote bewondering voor de Duitse auteur WG Sebald is veelzeggend in die context. Sebald kon er niet mee leven dat na de oorlog het liefst gezwegen werd over de nazistische terreur en misdaden. Een belangrijk thema in zijn werk is: de vreemdeling, de migrant, die, buitenstaander blijft of buitengesloten wordt.
De sociale en democratische bekommernissen van Durnez sluiten daarbij aan.
29-11-2019 om 10:11
geschreven door Gust Adriaensen
27-11-2019
'En daarom gaat de verruiming van abortuswet veel te ver '
En daarom gaat de verruiming van abortuswet veel te ver De Morgen - 26 Nov. 2019 Pagina 23
750 ARTSEN, VROEDVROUWEN, EN ANDERE ZORGVERLENERS. Een uitgebreide lijst met ondertekenaars vindt u op www.demorgen.be
-----------
Als artsen, vroedvrouwen, verpleegkundigen en andere zorgverleners begeleiden we elke dag vrouwen tijdens hun zwangerschap. Elke dag luisteren we, geven we uitleg en bieden we de best mogelijke zorg aan. Vandaag nemen we het woord om het nieuwe wetsvoorstel over abortus aan de kaak te stellen. Terwijl België al meer dan 150 dagen geen regering heeft, willen bepaalde parlementsleden "van het ontbreken van een regeerakkoord gebruikmaken [...] om vooruit te gaan" (sic).
Wij willen graag duiding geven bij de inhoud van het wetsvoorstel dat de komende weken mogelijk gestemd wordt zonder een echt en grondig debat. De parlementaire hoorzittingen van 2018 hebben geleid tot een wet die abortus uit het strafwet heeft gehaald. Het huidig wetsvoorstel voegt er drie belangrijke elementen aan toe. Het verlengen van de abortustermijn van drie tot vierenhalve maand zwangerschap (20 weken amenorroe), het inkorten van de bedenktijd van zes dagen tot 48 uur en het herzien van het tot op heden geldig juridisch concept van abortus, waardoor zwangerschapsonderbreking een gewone medische handeling wordt.
In gesprekken met onze patiënten en onder zorgverleners wordt vaak de bedenking gemaakt dat "abortus op een foetus op vierenhalve maand zwangerschap te ver gaat". In dit vergevorderde ontwikkelingsstadium is de baby bijna levensvatbaar, op enkele weken na: hij meet 20 centimeter, is gevoelig voor aanraking en geluid. Wij zijn professionele zorgverleners: we hebben dit beroep gekozen om al wie onze professionele hulp nodig heeft, te verzorgen en te steunen. Op achttien weken staan we voor een reeds goed gevormd menselijk wezen. Beroepshalve moeten we tegelijk respect opbrengen voor het leven, dat we niet zien maar toch niet ontsnapt aan onze instrumenten, en voor elke vrouw, die we wel zien en wier complexe situatie we proberen te begrijpen.
Nu artsen en allerlei hulpverleners zo veel inspanningen leveren om jongeren voor te lichten, is het verlengen van de wettelijke termijn tot achttien weken een contraproductief signaal dat niet aanzet tot een verantwoordelijk gedrag. De vrouw die ontdekt dat ze zwanger is, maakt vaak emotioneel een heel intense periode mee, des te meer als het onverwacht is. Het verlangen of de angst om moeder te worden, de vrees voor de reactie van de vriend, de ouders of de naasten, angst voor materiële moeilijkheden, behoefte aan zekerheid, enz. De minimale bedenktijd beperken tot 48 uur zonder verplichting om te informeren naar alternatieven of mogelijke hulp (het herschikken van studies en accommodatie, materiële en menselijke hulp, adoptie, enz.), betekent zoveel als negeren dat bij deze beslissing een rijpingsproces noodzakelijk is. Het is normaal dat een vrouw in een moeilijke situatie zich eerst niet in staat voelt om voor een kind te zorgen, nadat zij met een schok haar zwangerschap heeft ontdekt (wat op zich niets slechts voorspelt over haar capaciteit om moeder te zijn). Het hechtingsproces aan het kind gebeurt geleidelijk: de vrouw heeft soms tijd nodig om zich te realiseren dat het voor het kind niet nodig is om uit een geprogrammeerde zwangerschap voort te komen om gelukkig te zijn... als het maar verwelkomd wordt. Een dialoog met competente personen en over concrete hulpsuggesties vraagt tijd en is essentieel opdat abortus in de ogen van de zwangere vrouw en haar omgeving geen noodlottige beslissing wordt.
Moet abortus een medische handeling worden zoals een andere? De vrouwen die we ontmoeten, voelen dat abortus geen triviale daad is. Doen geloven dat het een medische handeling zoals een andere is, is een leugen naar de vrouwen die er diep in hun lichaam sporen van blijven dragen. Waarom die kloof tussen de gevoelens van zo veel vrouwen en de wil van bepaalde parlementariërs? Vermits de negatieve psychologische impact van abortus erkend is, moet de preventie van abortus dan niet prioritair worden? We kunnen het als zorgverleners moeilijk over ons hart krijgen om abortus in zo'n vergevorderd stadium van de zwangerschap uit te voeren. Zoals gezegd zou dit ons raken in onze professionele roeping. Bovendien vrezen we ervoor dat door abortus een "medische" daad te noemen de wet steeds meer de morele druk legt op wie (tevergeefs) gewetensbezwaren wil inroepen. Ook hebben we de laatste zeven jaar geen informatie meer over de realiteit van abortus in België (het aantal, de redenen, voorwaarden, enz.). Hoe kunnen we zonder objectieve diagnose van de huidige situatie op een redelijke wijze een nieuwe wetgeving maken? Nota bene, dít slechts één jaar na de laatste wet over dit o zo gevoelig onderwerp.
Om al deze redenen vragen wij u, dames en heren parlementsleden, van dit wetsvoorstel af te zien.
27-11-2019 om 16:34
geschreven door Gust Adriaensen
'Een dolk in mijn rug'
Een uitspraak van de liberaal Bart Somers, dat het overduidelijk is dat de NVA niet in een federale regering wil stappen, is voor de nationalist Bart De Wever weer eens 'een dolk in zijn rug'.
De Wever heeft iets met 'dolken in zijn rug'. Hij is van bij het begin van zijn steile klim naar de politieke heerschappij, een intrigerende mix geweest van Caesar en Calimero. 'Een dolk in de rug krijgen' brengt, als je dat zelf wereldkundig maakt, een attractieve mengeling van keizerlijke heroïek en 'ik-is-klein'-weerloosheid. Het is een bij uitstek populistische tactiek, die op het machtspolitieke terrein even efficiënt blijkt te zijn als in de privéverhalen van 'de boekskes'.
Uiteraard blijft de vraag naar de houdbaarheidsdatum van dergelijke aanpak. Ongetwijfeld verwekt het gretig tentoonspreiden van het Caesar-Calimerocomplex , na al die jaren, bij een deel van de bevolking een slaperig makend déjà vu, of wordt het ervaren als ridicule zieligheid.
Wellicht is een middel om dat gevaar te keren, zelf wat meer, in het openbaar natuurlijk, dolken in ruggen van anderen te steken. De laatste publieke dolk die De Wever hanteerde, was die in de rug van J.M. Dedecker, die zo attent was daaraan in 'Wissel van de Macht' te herinneren.
27-11-2019 om 13:52
geschreven door Gust Adriaensen
Bezorgd om alle betrokkenen
Verruiming abortuswet dreigt ontreddering en eenzaamheid groter te maken
Een jaar nadat de abortuswet werd herzien, wil een meerderheid in het parlement de mogelijkheid om een zwangerschap af te breken uitbreiden van twaalf naar achttien weken en de verplichte bedenktijd van zes dagen reduceren tot 48 uur. De bisschoppen van België reageren tegen die plannen waardoor abortus een gewone medische ingreep dreigt te worden en die geen recht doen aan wat betrokkenen ervaren. Bovendien dreigt de wettelijk voorziene gewetensvrijheid voor wie als zorgverlener abortus afwijst of weigert uit te voeren onder druk te komen.
De tekst is opmerkelijk genuanceerd.
Zo hanteren de bisschoppen vaak de vraagvorm: „Geldt (de menselijke waardigheid) niet ook voor een menselijk leven dat nog groeit naar de geboorte?, Waarom doen alsof het nog geen leven is?, Waar trekken we de grens?, Waarom net daar?”
Willem Lemmens, moraalfilosoof aan de Universiteit Antwerpen, vindt het goed dat de bisschoppen hun visie kenbaar maken. „Ze vertolken immers een niet onbelangrijke stem in het debat”, zegt hij. „Ook voor wie niet religieus is, is abortus niet zomaar een neutrale medische ingreep. De bisschoppen spreken geen banvloek uit, maar ze wijzen op de morele grond van de zaak.”
Lemmens ziet in de verklaring ook een steunbetuiging aan het adres van de vrouw, omdat ervoor wordt gepleit haar vragen van meet af ernstig te nemen en haar met raad en daad bij te staan. Dat is precies wat Fara doet vóór, tijdens en na zwangerschapskeuzes. De vzw, opgericht door het christelijke middenveld bij de invoering van de abortuswet, stelt de beleving van de betrokkenen centraal. Een rechtendiscours en de focus op louter zelfbeschikking staat haaks op de zorg-ethische visie van Fara omdat daarbij geen rekening wordt gehouden met de relationele context waarin een zwangerschap steevast is ingebed.
Katleen Alen, stafmedewerker van Fara, waarschuwt voor de banalisering van zwangerschapsafbreking.
„De problematiek is complex en genuanceerd”, zegt ze. „Vrouwen kunnen kiezen voor abortus net omdat ze het moederschap belangrijk vinden. Omdat ze bijvoorbeeld het kind willen beschermen voor een moeilijke context. Een zwangerschap stopzetten betekent niet noodzakelijk dat het kind niet was bemind.”
„Vrouwen die een ongeplande zwangerschap overkomt, staan hoe dan ook voor een keuze”, vervolgt Alen. „Ongeacht de uiteindelijke keuze willen wij met Fara de vrouwen, mannen en koppels blijven helpen. Wij sturen niet, maar gaan naast mensen staan om te komen tot een weloverwogen keuze.”
De voorgestelde grens van afbreking op achttien weken komt dicht bij de levensvatbaarheid vanaf 24 weken. „Medisch gezien wordt een afbreking dan complexer”, zegt Katleen Alen. „De abortuscentra kunnen die zware ingrepen niet uitvoeren en ik ben bezorgd voor de zorgverleners die het zullen moeten doen. Zal ook het verplegend personeel niet onder druk komen te staan?”
Willem Lemmens: „Door die achttien weken gaan we ook anders kijken naar een zwangerschap.
Naarmate de vrucht zich ontwikkelt, groeit de beschermingswaardigheid, maar ook de complexiteit van het afbreken.
Een grens trekken is ook vanuit een liberale mensvisie symbolisch belangrijk, louter vanuit het gezond verstand.”
Voor de bisschoppen is het onbegrijpelijk dat een dergelijke belangrijke kwestie zo vlug wordt behandeld zonder fundamenteel debat. Willem Lemmens deelt die mening. „Met dit voorstel komen heel wat problemen op ons af”, zegt hij. „Wat zijn de medische redenen om af te breken of net alles te doen om een vrucht in leven te houden? Ik vind de voorziene bedenktijd ook belangrijk, maar dat wordt beschouwd als te betuttelend. Eerlijk, ik ben pessimistisch. Debatten halen weinig uit. Mensen willen vooral op hun wenken worden bediend.”
(Kerknet)
27-11-2019 om 08:40
geschreven door Gust Adriaensen
25-11-2019
Ook het ongeboren kind heeft mensenrechten
Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, in zijn adventsbrief:
'De recente roep om de termijn voor een abortus in ons land op te trekken van 12 naar 18 weken, komt erg onwezenlijk over. Een kind moet niet wachten op zijn geboorte om drager te zijn van mensenrechten. Het draagt die rechten voor zich uit. Het spreekt ons erop aan. En hopelijk niet tevergeefs'.
25-11-2019 om 18:09
geschreven door Gust Adriaensen
Respect voor het leven
Geachte vertegenwoordiger van de Belgische Kamer/van de Commissie Justitie,
U zetelt in de Commissie Justitie/de Kamer en moet stemmen over de nieuwe wetsvoorstellen in verband met de abortuswetgeving. Twee bezwaren die me nauw aan het hart liggen wil ik met u delen.
-Aan 18 weken is de foetus reeds 20 cm. De moeder voelt het leven in haar moederschoot. De foetus heeft 12 miljard zenuwbanen en reageert op prikkels van buitenaf, ook pijnprikkels. De moeder ervaart de abortus als een kleine bevalling van een dood wezen. De dokter moet dit leven ook actief vernietigen. Zowel voor de dokter, als de ouders, als de baby is dit mensonterend.
-Men kan reeds zien aan de genitaliën of het een jongen of een meisje is. Men kan dus op basis van geslacht een abortus uitvoeren. Dit kan men dan ook niet meer verbieden.
Waar is het respect voor elk leven?
25-11-2019 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2019
Pater Daniël Maes in het Syrische klooster Mar Yakub
XIV/46
Vrijdag 22 november 2019
Flitsen uit het leven in de gemeenschap
Petits frères
Deze week kwamen twee religieuzen van Charles de Foucauld hun jaarlijkse retraite houden, “Petits frères de Jésus”, zoals ze officieel heten. Het zijn behoorlijk oude mannen maar nog erg vitaal en aangenaam in de omgang, een ingenieur (81 j) en een filosoof (89 j). Vroeger gingen ze naar de kluis in de bergen, in de buurt van en ook eigendom van Mar Moussa. De terroristen hebben deze kluis vernield. Ze hebben hun hele leven gewijd aan werken, bidden en in vrede samenleven met anderen: in Irak, in Turkije, in Egypte, het Koerdisch gebied in N Syrië…Het zijn boeiende verhalen over wat ze allemaal hebben meegemaakt. Wat een rijkdom aan ervaring en wijsheid! Vier broeders van Charles de Foucauld kwamen precies 70 jaar geleden naar Syrië. Nu zijn zij de enige nog in dit land.
Een Mariafeest
Donderdag 21 november hebben we als een zondag gevierd omwille van het feest van de Opdracht van Maria in de tempel. Dit feest vindt zijn oorsprong in het proto-Evangelie van de heilige Jakobus, een apocrief geschrift. Daarin lezen we een lieflijk verhaal over Anna en Joachim die hun Kind op driejarige leeftijd toevertrouwen aan de tempel. In november 543 vond in Jeruzalem de wijding plaats van de nieuwe kerk van Maria, waarmee de Opdracht van Maria verbonden werd. Dit feest werd vervolgens in de 7e eeuw in heel het oosten gevierd en uiteindelijk in de 14e eeuw in het westen. Al is dit feest met een vrome legende verbonden het drukt wel de diepe geloofsovertuiging uit dat God Maria geschapen heeft als het allerheiligste op aarde om de woning te worden van Jezus Christus, in wie de volheid van de godheid aanwezig is. We mogen niet de vergissing maken Maria te zien volgens de huidige moderne trend, met een gewone huwelijksrelatie en meerdere kinderen. Daarmee zouden we de hele Bijbelse boodschap ontkennen en dan nog denken dat we ”Bijbelvaste christenen” zijn omdat we gepassioneerd kunnen spreken over de joodse betekenis van “het heilige der heiligen” in het Oude Testament. Immers, dit is slechts een magere symboliek voor de werkelijkheid van Maria, .
We hebben geen tv, geen dag- of weekbladen, geen radio maar wel internet en elektriciteit, zij het met flinke onderbreking. Omdat vrijdag de kinderen niet naar de school moeten, wordt er donderdagavond regelmatig een film gedraaid. Deze keer had een zuster de film “Unplanned” kunnen downloaden en zelfs ook het boek, waarop de film gebaseerd is. We hebben er met de gemeenschap naar gekeken. Voor de kinderen soms wat hard, maar met enige uitleg voor hen, best aanvaardbaar. Wat een prachtig getuigenis! (zie volgende uitleg). Daarna begonnen we onze traditionele nachtaanbidding.
Een bazuinstoot!
De film “Unplanned“ gaat in première op zondag 1 december om 19.00 u in de UGC Cinema’s te Antwerpen, Ertbornstraat 17. (www.unplanned.be)
De jonge directrice Abby Johnson van een abortuskliniek in Texas is betrokken bij meer dan 22.000 abortussen en zij is de fanatieke woordvoerster van Planned Parenthood om “het recht van de vrouw” op te eisen. Toen ze zelf eindelijk de gruwel van abortus besefte, veranderde haar leven radicaal en werd ze een van de vurigste verdedigers van het menselijk leven in de VS. De film eindigt met een .bijzonder happy end, zowel voor de pro life beweging als voor haar eigen gezin! Ze doet ons denken aan dr. Bernhard Nathanson, een van de eerste en grootste aborteurs in New York die ruim 70.000 abortussen op zijn geweten had. Als gynaecoloog, die alles wist over embryologie wist hij niet wat Hippocrates (5e eeuw voor Christus!) al wist, nl. dat het om menselijk leven gaat dat alle bescherming waard is. Nadat hij eindelijk tot inzicht gekomen was en wist wat hij in feite aan het doen was, werd hij katholiek omdat hij in de katholieke Kerk de vergeving voor zijn zonden vond en daarin ook de leer aantrof die het duidelijkst aansloot op zijn inmiddels verworven inzichten. Hij trok sindsdien heel de wereld rond om de waarheid te verkondigen en het menselijk leven te verdedigden, ondanks de grote tegenstand van vele officiële instanties.
Pro vita vzw België bracht het op om de aanzienlijke filmrechten van “Unplanned” te kopen. De meeste bioscopen van België weigeren (nog) deze film op te nemen, terwijl in de VS de 6 miljoen kosten al in de eerste week werden terugverdiend en de film nu de 4e plaats in de hitlijsten inneemt.Tickets aan 14,99 euro zijn te koop via www.unplanned.be. De film duur 121 minuten, Engels met Nederlandse ondertiteling.
Wat kunnen we doen?
Onze westerse beschaving is al lang in ontbinding en velen vragen zich ontmoedigd af: wat kan ik er aan doen? Wel, ga naar deze film kijken en nodig vrienden en kennissen uit. Ook de vele ongelukkigen die bij abortus al betrokken waren. Wees hen nabij en zoek voor hen, die zich willen bevrijden van deze zware last een goede priester, die hen kan helpen op weg naar een nieuw leven. En als er wat pit in je leven zit, ga naar bioscoopuitbaters en probeer hen te overtuigen deze film op te nemen. Leg hen uit dat ze, door te weigeren, slaven zijn van een criminele bende die aan de openbare opinie precies het tegendeel wil opleggen van wat de mensen gelukkig maakt en wil beletten de mensen te tonen wat hen bevrijdt. De eerste pijler van een democratie is juist dat ieder, die er is en onschuldig is, er ook mag zijn. Abortus vernietigt deze pijler. Daarom (en om andere redenen) zijn er al lang geen westerse democratieën meer, doch slechts “dictatoriale regimes”. Een misdadige elite heeft de pretentie te blijven spreken over “de grote westerse democratieën” om te beletten dat de bevolking de werkelijkheid zou zien. Zelf geniet ik gelukkig niet van deze zogenaamde “westerse democratie”, maar ik leef wel in een land, dat ook niet perfect is, maar dat toch een wettige regering heeft die het menselijk leven meer respecteert dan het hoog geprezen westen. Overigens, de ergste gruwelen in Syrië, waar de westerse media van uitpuilen, worden nog steeds gepland en veroorzaakt door deze westerse “regimes”! Abortus moet radicaal gestopt worden.
vMijn korte bijdrage aan het einde van de studiedag over “de toekomst van het Christendom” in Crowne Plaza hotel (20 oktober 2019), georganiseerd door Brecht Arnaert (Macro Trends, www.safecapital.eu). Deze video geef tevens de sfeer van die dag weer: https://youtu.be/xmVefkFFDl8
vEen bijzonder waardevol overzicht met niet minder dan 20 video’s. Let op de straffe verklaringen van de Duitse delegatie in Syrië, die de hele westerse politiek jegens Syrië aanklaagt: http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-62/
vTerwijl Turkije zijn vernietigende inval, die ze “bron van vrede” noemen in N. Syrië verder zet, geeft dr. Nabil Antaki een evenwicht overzicht van de gecompliceerde situatie aldaar en beschrijft de verschillende projecten van de “Blauwe Maristen” als een echte “bron van vrede” in zijn Brief van Aleppo nr.37: https://www.mondialisation.ca/syrie-la-veritable-source-de-paix/5639035
vEen tweede getuige vanuit OPCW zelf bevestigt nu dat er op 7 april 2018 in Douma helemaal geen chemische aanval gepleegd werd door Syrië maar dat het opgemaakt spel was om het bombarderen van Syrië door VS, VK en Frankrijk (14 april) te rechtvaardigen. (De Nederlandse minister van BZ zei toen dat ook hij onderzoek had laten doen en vastgesteld had dat Syrië een gifgasaanval had gepleegd! Een excellentie die spreekt als ’n gedrogeerde zombie): http://www.golfbrekers.be/tweede-klokkenluider-beticht-opcw-van-bewijsvervalsing/
vOndanks dreigingen allerwege blijft Syrië ijveren voor zijn soevereiniteit, volledige territoriale integriteit en vrijheid om zijn eigen bondgenoten te kiezen en trouw te blijven:http://www.golfbrekers.be/snoep-of-straf/
vHoe de praktijk om eigen waarden te verloochenen om “anderen” ter wille te zijn Zweden (en andere landen?) tot zelfdestructie brengt (Engelse film van ’n uur): https://www.youtube.com/watch?v=LxdXnc83Ww0
v“Peter in wonderland”. Persoonlijk getuigenis en manifest van Peter Vereecke, haarscherp, humoristisch en raak. Onze maatschappij wordt vanuit de hoogste instanties steeds meer deskundig geleid naar leugen, bedrog, criminaliteit en depressiviteit. Alleen wie nuchter de werkelijkheid erkent dan er creatief aan trachten te ontsnappen. Boekje van 114 bz., grote letter, vele illustraties: https://www.nimva.be/images/peter-in-wonderland.pdf
24-11-2019 om 19:53
geschreven door Gust Adriaensen
Wie zegt het?
Wie zegt het?
24-11-2019 om 15:26
geschreven door Gust Adriaensen
Een eigen smoel voor CD&V
Het viel op deze week: abortus en euthanasie verdelen opnieuw. Dat hadden we al lang niet meer gezien. Maar in de politiek zijn de levensbeschouwelijke tegenstellingen nooit helemaal verdwenen, schrijft politicoloog Dave Sinardet in DS van 23 november.
Een neutrale positie neem Sinardet niet in. Hij laat uitschijnen dat het maar normaal zou zijn dat mensen die bedenkingen hebben bij de liberale abortus- en euthanasievoorstellen, zich aanpassen aan een ideologie die het niet zo nauw neemt met leven en dood.
In een zin als '...die zelf nog steeds geen voorstander zijn van euthanasie', suggereert Sinardet dat het de hoogste tijd is dat die sukkels hun mening herzien. Nou, nou..Sinardet toont ook een schrijnend gebrek aan duiding wanneer hij er zich bij de vermelding van de Nederlandse ChristenUnie , vanaf maakt met 'christelijk-conservatief'.
Op sociaaleconomisch vlak is de ChristenUnie namelijk een partij die voorstander is van een beleid dat rekening houdt met de zwaksten in de samenleving . De partij laat zich daarbij vrij en vrank inspireren door de leer van Jezus Christus. Als het gaat over leven en dood neemt de ChristenUnie het ook vrij en vrank op voor de rechten van het ongeboren kind en voor respect en zorg (ook door de overheid) voor de mens in alle (moeilijke) fases van zijn leven. Het zou nog niet zo gek zijn dat de CD&V inspiratie en ideeën haalt bij de Nederlandse ChristenUnie, die, hoe klein ze ook is, respect afdwingt in het Nederlandse politieke landschap.
CD&V heeft geen eigen smoel meer, wordt platgedrukt door de nationalisten. Wil de christendemocratie een toekomst hebben, dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in de Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt,voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.
Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen. Joachim Coens heeft de talenten en de ruggengraat om CD&V in die richting mee te krijgen. Een partij die ingaat tegen mainstream economisch liberalisme en liberaal ethisch geholderdebolder. Een echte progressieve partij!
24-11-2019 om 15:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-11-2019
Maakt CD&V zich klaar om NVA los te laten?
'CD&V maakt zich klaar om NVA los te laten', lees je in Knack. Dat wordt de hoogste tijd. NVA kroop als onbeduidend partijtje op de rug van CD&V naar de macht en deed achteraf de christendemocraten verschrompelen. De partij had geen eigen smoel meer, werd platgedrukt door de nationalisten.
Wil de christendemocratie een toekomst hebben,dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt, voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.
Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen.
23-11-2019 om 10:11
geschreven door Gust Adriaensen
22-11-2019
Als je vergeten bent dat je wilde sterven
Als je vergeten bent dat je wilde sterven
An Haekens , ouderenpsychiater, vindt het problematisch dat Open VLD de euthanasiewet wil uitbreiden. Wat als iemand met dementie niet begrijpt wat er gebeurt, en zich verzet? Of wat als hij het wel beseft, en wil blijven leven? (DS 22-11)
An Haekens slaat spijkers met koppen en stelt vragen die er echt toe doen. Het maatschappelijke beeld van dementie is inderdaad eenzijdig negatief. Die uitsluitend negatieve benadering van de ziekte, is vooral kenmerkend voor individuen en groepen, die vanuit ideologische, partijpolitieke, praktische, emotionele overwegingen, op die manier mensen indoctrineren om minder weerstand te bieden tegen verdere uitbreiding van de wetgeving.
Dat negativisme heeft onvermijdelijk tot gevolg dat euthanasie als enige oplossing wordt gezien en er geen of onvoldoende plaats of aandacht is voor de concrete en positieve beslissingen en acties die Haeken vermeldt onder 'Wat wel moet gebeuren'.
Terecht stelt de auteur dat er wel heel vlug gezwaaid wordt met het woord 'mensonwaardig'. Maar wat is dat precies? Bestaat er zoiets als een vaststaande definitie, een canon van criteria, waaraan de toestand van een bepaald individu getoetst kan worden om te concluderen: menswaardig of mensonwaardig?
De belangrijkste bedenking die mevrouw Haekens m.i. maakt is: 'Als we euthanasie bij dementie op basis van een wilsverklaring toelaten, houden we geen rekening meer met wat de persoon zelf denkt op het moment dat anderen beslissen dat het tijd is voor zijn euthanasie'.
Twee elementen daarin zijn bijzonder zwaarwichtig. 1. Er wordt geen rekening gehouden met wat de persoon zelf denkt'. Buitenstaanders weten gewoonweg niet wat in de demente persoon omgaat, of hij of zij gedood wenst te worden 'op dat moment' . 2. En ondanks die onwetendheid, beslissen zij, buitenstaanders, 'op dat moment' de dodelijke injectie of drank toe te dienen. Toch wel een compleet destructieve aantasting door buitenstaanders van een andere persoon, van een ander individu.
Het is onbegrijpelijk dat een liberale partij, die altijd zo hoog opgeeft over de zelfbeschikking van en het respect voor het individu, nu, duidelijk om ideologische en partijpolitieke redenen, de uitschakeling van een individu wil legaliseren.
22-11-2019 om 22:30
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2019
Loonkloof
Loonkloof in cijfers: Belgische vrouwen verdienen bijna tien procent minder dan mannen!
21-11-2019 om 15:57
geschreven door Gust Adriaensen
19-11-2019
'Grijp je kans Magnette'
In DS van 19 november roept politicoloog Ive Marx, Magnette op om met de grove bezem door de PS te gaan, de grote hoeveelheid 'toxische ideologische bagage overboord te kieperen.
Zijn artikel is boeiend om te lezen, maar je blijft op je honger zitten. Marx stelt dat de PS nog opgescheept zit met een 'gigantische hoeveelheid toxische ideologische bagage' en Magnette zou ervoor moeten zorgen dat die overboord wordt gegooid. Het voorbeeld dat wordt aangehaald om die 'toxische ideologische bagage' te illustreren, valt eerlijk gezegd,erg magertjes uit. Dat ene voorbeeld is 'arbeidsduurverkorting' en die krijgt dan nog de zegen mee van Marx, als ze maar niet lineair is.
Het programma van de Nieuw-Zeelandse Labourpartij, zou volgens de auteur, als na te volgen voorbeeld kunnen dienen. Waarom omschrijft Marx niet enkele beleidsdomeinen waar het Nieuw-Zeelandse recept, aangepast aan de Belgische situatie, zou kunnen dienen?
Bij Marx en andere opiniemakers, bespeur ik ook een soort van afkeer voor 'ideologie', vooral voor 'linkse' ideologie. Dat is merkwaardig omdat de essentie van een politieke partij, ideologisch is. Partijen en ideologieën evolueren natuurlijk en uitzuivering is geregeld nodig.
Er is dan wel wat aversie vaak te merken omtrent 'ideologie' maar Marx benadert het maatschappelijke en politieke gebeuren ook vanuit zijn ideologie, vanuit zijn maatschappijvisie, die eerder centrumlinks kan gelabeld worden.
Goed dat hij het program van de Franstalige socialisten kritisch benadert. Maar hij neemt het niet echt onder de loep . Een zin zoals: 'een dik pamflet uit de jaren 80 dat vol staat met retoriek en vooral beleidsrecepten die elders allang in een museumkast zijn beland', schreeuwt om verduidelijking.
Belangrijke vraag daarbij is:kan dat pamflet (toxische ideologische bagage) de museumkast in, zonder de socialistische ideologie fundamenteel aan te tasten?
Een andere vraag die bij me opkomt is: wat is de omvang van de toxische ideologische bagage bij partijen als NVA (om over VL. B. nog maar te zwijgen),Open VLD, PVDA, CD&V, Groen, ....? Neem nu het partijprogram van NVA of het regeerprogram van Geel-Blauw-Oranje. Hoe zit het met de retoriek en beleidsrecepten omtrent 'identiteit'? Toxisch? Vers van de pers en al rijp voor de museumkast?
19-11-2019 om 21:07
geschreven door Gust Adriaensen
18-11-2019
‘Botsing tussen geloof en wetenschap is 19de-eeuwse roddel’
‘Botsing tussen geloof en wetenschap is 19de-eeuwse roddel’
Vanaf de 19de eeuw ontstaat de idee dat de katholieke Kerk wetenschap afremde in de ‘duistere middeleeuwen’. Klopt niet, zegt historica Hieke Huistra.
Hoe dachten middeleeuwers dat de aarde eruitzag? Ik heb de vraag nog niet gesteld of de vingers schieten de lucht in. Plat! Daar zijn alle 50 kinderen in de zaal het over eens. Het is zondagochtend, ik ben bij de MuseumJeugdUniversiteit voor een verhaal over de vraag of de mensen vroeger dommer waren.
Aan het woord is historica Hieke Huistra in Trouw. Ze maakt de kinderen gevoelig voor een misverstand dat al meegaat sinds de 19de eeuw.
De fabel over de platte aarde komt uit het misverstand dat de wetenschap in de middeleeuwen stilstond, of zelfs achteruitging onder druk van de kerk. Hieke Huistra
Je hoeft je maar even te verdiepen in de middeleeuwen om te zien dat dat onzin is, schrijft Huistra. Neem de universiteit, een middeleeuws instituut waar zeker een derde van de onderwijsuren gevuld werd met wat wij nu natuurwetenschap noemen. De katholieke kerk steunde en stimuleerde de oprichting van nieuwe universiteiten – een strategische blunder als ze daadwerkelijk wetenschap had willen onderdrukken.
Maar dat wilde ze dus niet. Integendeel: de katholieke kerk was de grootste wetenschapsfinancier destijds. Alleen al aan astronomie gaf ze vermoedelijk meer geld uit dan alle andere middeleeuwse instituties bij elkaar.
De auteurs die het misverstand de wereld in hielpen, hadden persoonlijke of politieke redenen om geloof en wetenschap neer te zetten als vijanden. Hieke Huistra
Ze wilden de domheid en onwil van de katholieke kerk in de verf zetten, tegenover de ratio van Grieken en Romeinen, die wel wisten dat de aarde rond was.
De vermeende wetenschapsonderdrukking door de middeleeuwse katholieke kerk wordt nog altijd gebruikt om te bewijzen dat geloof en wetenschap niet samengaan. Zo vormt een 19de-eeuwse roddel nog altijd ons denken. Als we een zinvolle discussie willen over wetenschap en geloof, dan moeten we daar vanaf, vindt Huistra. Daarom, zo besluit de historica:
Bazuin het rond, ook middeleeuwers leefden op een bol.
Bron:Trouw
18-11-2019 om 19:49
geschreven door Gust Adriaensen
Dictatoriale neigingen?
In de DS van 16 november hekelt Paul Goossens onder de titel 'Vlaamse Meesters als alibi voor dienstbare kunst', het cultuurbeleid van Jan Jambon.
Veel commentaar hoeft daar niet aan toegevoegd te worden. Regimes met dictatoriale neigingen in de linkse of rechtse richting, proberen altijd de kunst en de kunstenaars dienstbaar te maken en te doen passen in hun ideologisch-politiek machtsstreven.
18-11-2019 om 12:20
geschreven door Gust Adriaensen
17-11-2019
IPB pleit voor abortusdebat ten gronde
IPB pleit voor abortusdebat ten gronde
Het interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB) versterkt de christelijke stem in het pleidooi voor een abortusdebat ten gronde.
Het Interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB), het overlegorgaan van de katholieke Kerk in Vlaanderen, wil de christelijke stem versterken in de oproep tot een degelijk debat over de mogelijke verruiming van de abortuswet. Het IPB steunt het standpunt van de bisschoppen die stellen dat het onbegrijpelijk is hoe zo een belangrijke en delicate aangelegenheid zo vlug wordt behandeld en zonder enig voorafgaand fundamenteel debat.
Als netwerkorganisatie hebben wij de afgelopen dagen heel wat signalen gekregen van onze leden en van gelovigen in de plaatselijke geloofsgemeenschappen, stelt Christa Damen, IPB-voorzitter. We willen met nadruk pleiten voor een debat ten gronde, met respect voor het ongeboren leven, voor elke mens-in-wording.
(Kerknet)
17-11-2019 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2019
Een populistische barones
Een analyse van barones Doornaerts column in DS 14 november, brengt een tactiek aan het licht , die niet zo fraai is en ronduit populistisch.
Barones Doornaert vertrekt van enkele anekdotes uit Groot-Brittannië, waarvan hier niks vernomen is. Zij kiest die 'feiten' uit omdat ze ongetwijfeld op vrij algemene afkeuring in de zin van : 'Te zot om los te lopen', kunnen rekenen. Zij kleeft daarop 'inclusiviteit', en geeft daardoor een negatieve invulling aan het begrip 'inclusiviteit', wat als basisbetekenis een positief-humanistische betekenis heeft.
Maar haar missie is nog niet voltooid. Die verderfelijke inclusiviteit, die door het 'gewone volk' verfoeid of gevreesd wordt,is wat de 'zich als links beschouwende elite' (Doornaert beschouwt die elite natuurlijk als 'links'),door de strot wil rammen van de 'gewone m ensen'.
Daar is het haar uiteindelijk om te doen: als rechtse, elitaire intellectueel, zogezegd de verdediging op zich nemen van de 'gewone mensen' om met hun hulp 'de linkse elite' buiten het speelveld te schoppen.
16-11-2019 om 12:31
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2019
Bilzen
In de reacties op de brandstichting in Bilzen, vielen eigenlijk nog maar twee mensen tot nu toe in positieve zin op: een politicus en een burger.
Minister Somers was duidelijk en scherp in zijn veroordeling van de brandstichters. Van partijen en andere politici heb je nog niet veel gehoord. En mevrouw Wynants, de eigenares van het gebouw, toonde zich, als 79-jarige, zeer moedig in haar verzet tegen de haat.
14-11-2019 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
13-11-2019
'Jambon' antwoordt aan Deleu
Leestips voor de Vlaamse regering
Jozef Deleu
Hoofdredacteur poëzietijdschrift Het Liegend Konijn Stichter en gewezen hoofdredacteur Ons Erfdeel en C°
-------------------------
Beste Jan Jambon,
Mocht u als ‘minister van Cultuur’ voor uw collega’s in de Vlaamse regering een geschenk zoeken naar aanleiding van Sinterklaas of eindejaar, dan ben ik u bij deze graag van dienst.
Mijn eerste suggestie betreft een recente editie van Max Havelaar van Multatuli, geschreven in 1859 in Brussel. Dit boek is hét onovertroffen meesterwerk uit onze Nederlandstalige literatuur. Het is een schrijnende aanklacht tegen armoede en onrecht. Het hoofdpersonage, Max Havelaar, richt zich in een befaamde toespraak tot De Hoofden van Lebak. Die rede besluit hij met de woorden: ‘Hoofden van Lebak, er is veel te arbeiden in uw landstreek’. Deze roman is in meer dan veertig talen vertaald en qua taal, stijl en gedrevenheid het beste wat in onze moedertaal is voortgebracht.
Onze geliefde Josse De Pauw heeft die toespraak meer dan eens op scène gebracht in binnen- en buitenland, ook in aanwezigheid van gekroonde hoofden. Misschien is het een pittig idee om hem te vragen bij de overhandiging van dit geschenk deze rede uit te spreken voor de Vlaamse regering in kabinetsraad bijeen. Het zou fijn zijn mocht u de VRT aansporen om dit gebeuren rechtstreeks uit te zenden. Tenslotte is de openbare omroep er om de Vlaamse regering van dienst te zijn, nietwaar.
Mijn tweede suggestie betreft Gedichten, een verzamelbundel in Nederlandse vertaling van de Poolse Nobelprijswinnaar Czeslaw Milosz (1911-2004). Die dichter werd geconfronteerd met een totalitair regime. Als smaakmaker geef ik u graag enkele verzen mee: ‘En dan komt er een regering die rechts noch links is,/Dan komen er halve cultuur en halve hervorming,/halve vrijheid, halve onderdrukking en halve ontbering …’
Onder de veelzeggende titel De geknechte geest publiceerde Milosz ook een roman over de intellectuelen onder een totalitair regime. Of de Nederlandse vertaling nog beschikbaar is, kan door uw adviseurs worden uitgezocht.
Met passende groet,
Jozef Deleu
-----------------------
Mijn beste Jozef Deleu,
Het is in onze kringen wel bekend dat gij thuishoort in het linksige, intellectualistische kamp. Met zulke heerschappen zijn wij, echte Vlamingen, extra voorzichtig.
De boeken die gij voorstelt, spreken inderdaad boekdelen. Die Havelaar verdorie, die zat meer in met de Javanen dan met zijn eigen volk. En dan maar de hele tijd klagen en zeuren dat hij veel te lijden had.
En voor die Pool, die Milosz, met zijn geknechte geest, heb ik maar één zinnetje over: 'Intellectuelen moeten niet zoveel comlimenten maken'!'
Het trekt toch ook op niets, eh meneer Deleu, dat gij geen enkele Vlaamse schrijver voorstelt. Het wordt tijd dat we 'De Leeuw van Vlaanderen' in de canon steken, maar ja, daar zult gij waarschijnlijk niet meer van kunnen profiteren. Want gij zijt niet meer bij de jongsten, nietwaar.
Tot slot moet het toch van mijn Vlaamse hart, dat ik het nogal onbeschoft vind,dat gij mij bepaalde boeken wilt doen lezen. Want wa ik lees, da gade gij nie bepalen, eh Deleu!
Met zuivere Vlaamse groeten,
Jan Jambon,
minister-president
------------------
13-11-2019 om 15:37
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2019
Bisschoppen laten stem horen over verruiming voorwaarden abortus
Bisschoppen laten stem horen over verruiming voorwaarden abortus
Nauwelijks een jaar nadat abortus in ons land uit het strafwetboek is gehaald, wil men de abortuswet nogmaals herzien. Met name de mogelijkheid om abortus uit te breiden tot en met de achttiende week van de zwangerschap en de verplichte bedenktijd van 6 dagen te herleiden tot 48 uur.
Het gaat hier niet alleen om een verandering in de praktijk, maar ook om een verandering in de betekenis zelf van de zwangerschapsonderbreking: abortus wordt een gewone medische ingreep.
De wet kan natuurlijk abortus begrijpen als medische act zonder meer. Maar in de reële beleving zal abortus dat niet zijn. Omstandigheden kunnen mensen inderdaad radeloos en uitzichtloos maken. Als de wet dan alleen maar suggereert dat het om een gewone ingreep gaat, wordt geen recht gedaan aan wat de betrokkenen ervaren en beleven. Waarom dan nog raad of hulp vragen? De vragen zelf dreigen al van meet af aan niet ernstig genomen te worden.
Het zal de ontreddering en de eenzaamheid alleen maar groter maken.
Als abortus gezien wordt als een medische act zonder meer, wordt het ook een recht. Wie er vragen bij stelt of wie abortus weigert, zal zich dan moeten verantwoorden. En dat laatste geldt zowel voor de arts als voor de betrokken vrouw. Zelfs wanneer de clausule van de gewetensvrijheid wordt behouden, zal die alsmaar minder kunnen ingeroepen worden.
De rechtsstaat waarborgt de bescherming van de menselijke waardigheid en de fysieke integriteit van iedere persoon. Geldt dat ook niet voor een menselijk leven dat nog groeit naar de geboorte? Waarom doen alsof het nog geen leven is? En waar trekken we de grens? Waarom net daar?
Waarom krijgen deze vragen zelden of nooit een plaats in het debat?
Ook in de pers en in de medische en de academische wereld hebben waarschuwende stemmen geklonken. En niet vanuit één bepaalde ideologische hoek. Daarvoor is het al te zeer een problematiek die ons allen en de samenleving zelf aanbelangt. Maar het is alsof argumenten er niet meer toe doen.
Het is onbegrijpelijk hoe zo een belangrijke en delicate aangelegenheid zo vlug wordt behandeld en zonder enig voorafgaand fundamenteel debat.
Kardinaal Jozef De Kesel en de bisschoppen van België
12-11-2019 om 19:20
geschreven door Gust Adriaensen
Brandstichters kunnen op begrip rekenen
Stuitend is dat zowel de kranten als forumdeelnemers, als politici, er niet toe komen een krachtige veroordeling van deze criminele daad, een brandstichting, uit te schrijven.
Eigenlijk putten zij zich uit in verontschuldigingen voor de brandstichters en in beschuldigingen aan de overheid en de asielzoekers.
Zij tonen pijnlijk scherp aan hoe onze normen en waarden (en daar horen zeker bij: brandstichting is een misdrijf en dat moet veroordeeld worden), waarmee door sommige politieke partijen zo graag wordt uitgepakt, in de prullenmand worden gegooid, wanneer het gaat om migratieproblemen.
12-11-2019 om 18:57
geschreven door Gust Adriaensen
11-11-2019
'Als jullie zwijgen, zullen de stenen schreeuwen'
In een nieuw boek met de uitdagende titel 'Als jullie zwijgen, zullen de stenen schreeuwen', poneert pater Maes, norbertijn van de abdij van Postel, krachtig en profetisch dat het 'menselijk leven heilig is vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood'.
Op de omslag en de flap van zijn boek, lees je het volgende:
'De wereld staat aan de rand van eena fgrond. Militaire, politieke en enconomische spanningen lopen steeds hoger op. De West-Europese beschaving heeft zijn wortels ontkend en God verbannen. Zonder eerbied voor God, geen eerbied voor de mens. Schepping en mens zijn geen gave Gods meer, maar manipuleerbare producten geworden. Veel christenen en kerkleiders volgen de destructieve trend van de openbare opinie.
De onverwoestbare waardigheid van ieder mens bestaat in het feit dat hij geschapen is naar Gods beeld om eens in de eenheid met Hem volkomen gelukkig te zijn.
De goddelijke symfonie van de menselijke liefde bevat het ontzagwekkende wonder van de menselijke vruchtbaarheid, waarvan Jezus Christus, sterven op het Kruis, het diepste geheim openbaarde: de totale gaven van zichzelf uit liefde en in vrijheid.
De Kerk heeft dit mysterie alle eeuwen door verkondigd en verdedigd. De voorstelling van de 'duistere middeleeuwen', gevolgd door de 'verlichting' als motor voor een onbeperkte vooruitgang, bekroond door de Franse Revolutie, is een geschiedvervalsing om het christelijk geloof en de Kerk te verduisteren. Altaar en troon werden omvergeworpen. Plots was niets meer heilig en daarom was ook niets meer veilig. Het werd een terugkeer naar de barbaarsheid van massamoorden en een dictatuur van de godin van de rede.
Een andere ingrijpende evolutie kwam van de kunstmatige hormonale contraceptie, toegejuicht als de de grootste ontdekking van onze tijd. Inderdaad heeft geen enkele ander eontdekking het maatschappelijk leven de voorbije halve eeuw zo grondig veranderd.
De tijd van deze 'duistere' verlichting en de tijd van de contraceptieve roes lopen ten einde en de werkelijkheid toont nu de vernietigende aanval op zowel de geestleijke als de lichamelijke geozndheid, waardoor de mens alleen maar ongelukkiger wordt.
Er zijn echter bijzonder hoopvolle, nieuwe perspectieven. Enerzijds is een verantwoorde, natuurlijke en bewuste beleving van de vruchtbaarheid voor gehuwden nu perfect mogelijk (sensiplan). Anderzijds is er een vernieuwde leer: 'de theologie van het lichaam'.
Er zijn mensen nodig die getuigen van het wonder van Gods schepping, de vreugde van een totale wederzijdse gave van zichzelf in huwelijk en gezin en de eerbied voor het menselijk leven, dat heilig is, vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood. Een waardige, aangepaste zorg voor stervenden is hiervan een erg inspirerend voorbeeld.'
11-11-2019 om 18:00
geschreven door Gust Adriaensen
'Maak een einde aan de verspilling'
Paus Franciscus:
'We moeten een einde stellen aan de cultuur van verspilling, wij die tot de Heer bidden om ons ons dagelijks brood te geven. Voedselverspilling is een van de oorzaken van honger en klimaatverandering'.
11-11-2019 om 12:24
geschreven door Gust Adriaensen
07-11-2019
Pleidooi voor een paars-groene-(oranje) regering
De Gentse burgemeester, de liberaal De Clercq, pleit voor een paars-groene federale regering. In een verfrissend, moedig en inspirerend artikel, verantwoordt hij zijn voorkeur.
Terecht wijst De Clercq erop dat het volstrekt democratisch en legaal is dat een federale regering gevormd wordt met een minderheid aan Vlaamse kant. Daarover wordt nu nogal wat commotie en verontwaardiging opgebouwd, vooral door de partij die de voorbije vijf jaar er geen bezwaar tegen maakte om te regeren met een minderheid aan Franstalige kant.
Maar vooral de 'doelstellingen', die De Clercq voorstelt, zijn bijzonder boeiend en spreken aan.
'De strijd tegen armoede en het optrekken van de minimumpensioenen en de laagste inkomens zijn een sociale noodzaak. De stimulering van de werkzaamheidsgraad, de verlaging van de belastingen op arbeid, het eerlijk belasten van multinationals, de hervorming van de arbeidsmarkt en het stimuleren van investeringen in onderzoek en ontwikkeling zijn een economische noodzaak. De vermindering van de overheidsuitgaven, de afschaffing van de fiscale koterij, met haar perfide systeem van subsidies en uitzonderingen voor allerlei lobbygroepen, zijn een budgettaire noodzaak. De terugdringing van de CO2-uitstoot, de uitbreiding van het groenbestand en de strijd tegen de luchtvervuiling zijn een ecologische noodzaak. De afschaffing van de Senaat, de vermindering van het aantal ministers en staatssecretarissen, de invoering van een federale kieskring zijn een noodzaak op het vlak van politieke vernieuwing. De opvang van mensen in nood overeenkomstig de Conventie van Genève, de inburgering van nieuwkomers en een menselijke benadering van asielzoekers zijn een humane noodzaak.'
Rond deze items kunnen vele liberalen, socialisten, groenen én sociaalbewuste christendemocraten, mekaar vinden. Mathias De Clercq vermeldt de christendemocraten wel niet, maar horen zij erbij.
Wil CD&V de totale implosie en irrelevantie vermijden, dan volgt zij niet de naar rechts zwenkende partijtop, maar maakt zij zich los van NVA en kiest zij resoluut voor een sociaal beleid. Dan is haar plaats bij SPA, Groen en de linkse liberalen van Open VLD.
07-11-2019 om 19:55
geschreven door Gust Adriaensen
05-11-2019
'Lijden is uit de mode'
Onder de titel 'Lijden is uit de mode' (DS, 5 november) drukt filosoof Ignaas Devisch terughoudendheid uit t.a.v. het 'bespoedigen van de dood'.
Wellicht ziet Devisch sterker en sterker in dat fervente voorstanders van euthanasie onvermijdelijk verstrikt geraken in de ijzeren logica van de (bijna)absoluutheid van het zelfbeschikkingsrecht. Het eindpunt van die logica kan niet anders zijn dan het recht van elke persoon of zijn omgeving om een einde te (laten) maken aan zijn leven en daarbij een beroep te kunnen doen op een door de overheid voorzien en betaald wettelijk en medisch systeem.
Waarvoor vaak gewaarschuwd werd, nl. het 'hellend vlak', functioneert al volop op een dodende manier: uitbreiding naar alle leeftijdsgroepen, naar alle vormen van lijden of handicaps.
Kortom: de ultieme banalisering en extreme individualisering van leven en sterven. Bovendien wordt het gecreëerde wettelijk kader meer en meer een lachertje of wordt het gewoonweg genegeerd , wat bleek uit de berichtgeving in DS van enkele dagen geleden. De krant bracht in grote opmaak het verhaal van een gezin een dokter bereid vonden om buiten alle wettelijke regels een einde te maken aan het leven van een demente ouder.
05-11-2019 om 19:38
geschreven door Gust Adriaensen
03-11-2019
Vergissing - Geen vergissing
'Nadat het individu zich van God had bevrijd, dacht het dat het ook zonder planeet en solidaire mensheid kon overleven. Voor die vergissing bestaat geen excuus, zelfs niet met Allerzielen'. Dat zijn de slotzinnen van Paul Goossens' column in DS van 2 november. Voor Paul Goossens is het opzijschuiven van God, duidelijk geen vergissing. Integendeel.
Misschien is het ook voor Paul Goossens, econoom en gewezen seminarist , mogelijk en de moeite waard, na te denken over het mogelijke verband tussen het zich bevrijden van God én de verwoesting van de planeet en de teloorgang van de solidariteit.
Wellicht komt hij ooit tot het besef en het inzicht dat de vaak agressieve verwerping van God, die zogenaamde 'bevrijding van God', het individu mogelijk helemaal vastgezet heeft in een materialisme dat beheerst wordt door productie, winstbejag, consumptie.Zou ook het zich bevrijden van God, geen vergissing kunnen zijn?
Zou het niet enorm boeiend en inspirerend zijn, mocht de idealist, kritische denker, en geëngageerde persoonlijkheid, die Goossens van in zijn studententijd altijd geweest is, in een aantal columns, ook eens onbevooroordeeld schrijven over de impact van die bevrijding van God en religie, op onze westerse samenleving , op onze ethische waarden en normen, op onze solidariteit ten aanzien van mensen dichtbij en veraf, op ons milieubesef?
03-11-2019 om 16:45
geschreven door Gust Adriaensen
02-11-2019
Ethisch onbehagen omtrent euthanasie
Net voor Allerheiligen bracht De Standaard het verhaal van een familie die een dokter bereid gevonden had een zwaar demente ouder te euthanaseren.
Het geeft te denken dat De Standaard 1,5 bladzijde over heeft voor een geval van euthanasie buiten elke wettelijke regeling om. Juridisch kan die ingreep dan ook geen 'euthanasie' meer genoemd worden. De dokter en de medeplichtigen maken zich juridisch-technisch schuldig aan een overtreding van de wettelijke regeling ter zake. En ook 'met voorbedachten rade', is hier in het geding. Het is verwonderlijk dat een kwaliteitskrant als De Standaard, de 'case' in grote opmaak brengt maar het niet nodig acht duidende commentaar te publiceren.
Wel krijgt Bart Pattyn, hoogleraar ethiek aan de Katholieke Universiteit van Leuven, de kans om in de krant van 31 oktober, het pleidooi van Lutgard Simoens, voor euthanasie na een 'voltooid' leven, te becommentariëren.
Onder de titel 'Respecteer het taboe op zelfmoord', stelt Pattyn in zijn artikel, dat 'euthanasie na een voltooid leven leidt tot het tolereren van zelfmoord. En ouderen kunnen het gevoel krijgen uit het leven te moeten stappen'.
In essentie ben ik het eens met professor Pattyn. Alleen is de keuze van het woord 'taboe', wat ongelukkig. Op het internetforum van De Standaard merkt een mevrouw terecht op:'Liever dan een taboe zou ik het een 'morele drempel' noemen die moet gerespecteerd worden. Moraal is namelijk in veel gevallen niets anders dan het respecteren van 'drempels'. Als we die beginnen af te breken, schiet er van onze moraal niet veel meer over'. Inderdaad.
Een van de fundamentele 'morele drempels' heeft te maken met het respect voor het leven van anderen en van zichzelf. Als het de bedoeling is van wetgevers om door het wegwerken van de 'juridische drempels', de 'morele drempels' te slopen, dan werken zij bewust aan een maatschappij van 'the fittest', aan een cultuur van de dood.
Als zij verwachten en hopen dat juridische faciliteiten, het menselijk geweten sussen of de mensen ethisch comfort bezorgen, in zaken die te maken hebben met leven en dood, dan vertonen die politici en hun aanhangers een schromelijk gebrek aan kennis van en inzicht in de individuele psyche en in de menselijke soort.
Het ethische onbehagen zal blijven, ook al kan het leven helemaal conform de juridische normen, bewust beëindigd worden. En dat is maar goed ook, willen we vermijden dat er met steeds grotere snelheid verder gegleden wordt op het hellend vlak naar de complete bagatellisering en 'materialisering' van leven en dood .
02-11-2019 om 10:53
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Postel
XIV/43
Vrijdag 1 november 2019
One of Us
Het ongeboren menselijk leven in de moederschoot behoort reeds tot de grote mensenfamilie en is daarom alle bescherming waard. “One of Us” is een manifest van een groep Europese burgers die aan de Europese instellingen vragen het menselijk leven te beschermen vanaf de conceptie. Het is een nuchtere en rijk geargumenteerde verklaring over de waardigheid van de menselijke persoon vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood. De tekst werd geschreven door Rémi Brague (° 1947), de Franse hoogleraar filosofie (Parijs en München) en de beweging zelf omvat de pro life en pro familie bewegingen van Europese landen die al 2 miljoen handtekeningen verzamelde, glansrijk afgewezen door de Europese autoriteiten. De One of Us Federation werd in september 2013 opgericht. Inderdaad wordt het menselijk leven zeer erg bedreigd door politieke belangen, ideologische en technologische stromingen, relativistische opvattingen en dictatoriale drijfveren, onwetendheid en onredelijkheid, ontmenselijking en demagogie. Het besef van de heiligheid van het menselijk leven, dat Hippocrates (460-377 vóór Christus!) nog had, is ver weg bij velen die nagenoeg alles weten van de huidige embryologie.
In België werd abortus wettelijk erkend op 3 april 1990, tegen de wil van koning Boudewijn in, verruimd op 26 juni 2000 en nogmaals op 29 oktober 2018. Nu is abortus hier wettelijk mogelijk tot de 12e week van de zwangerschap. Honderden vrouwen schijnen naar Nederland te trekken omdat aldaar abortus wettelijk uitgevoerd wordt tot de 24e week en daarna schijnen Nederlandse vrouwen naar België te komen indien het kind een ernstige afwijking heeft. Ondertussen voeren blauwen, roden, groenen en anderen actie om de mogelijkheden van abortus in ons land van de 12e week op te trekken tot de 18e week, de verplichte bezinningstijd veel korter te maken en abortus steeds meer te laten doorgaan als een “medische behandeling” opdat we de “doden-heer” gewoon “geneesheer” zouden blijven noemen. Het ruim 5 blz. tellende “Manifesto Cultural Platform “One of Us” foor a Europe faithful to human dignity” is een sterke rationele verdediging van de waardigheid van het menselijk leven en het verspreiden ruimschoots waard.
Wijzen we tenslotte op een ruimer achterliggend perspectief. We leven volop in de tijd van de “duistere” verlichting (in het huidige Vlaamse regeerakkoord, onder de hoofding van het maatschappelijk leven, lees ik driemaal over de “verlichte” normen en waarden als basis van onze samenleving). We leven volop in de tijd van de “dood van God” van Fr. Nietzsche (in feite schreef hij: “wij hebben God vermoord”). Terwijl de kerktorens zich voorlopig nog verheffen midden in onze dorpskernen, is het openbaren leven doordrenkt van de geest van de vrijmetselarij, waarvan Pierre Simon, twee maal grootmeester van de Franse loge, pionier van “seksuele en reproductieve rechten” het sterke symbool blijft: geen God, geen moraal, geen goed en kwaad. De mens is dan geen schepsel Gods maar een menselijk product dat zoveel mogelijk moet gemanipuleerd worden. Pierre Simon wilde vrije abortus, vrije euthanasie, vrije homorelaties in onbeperkte vormen, vrije transgender, transhumanisme… Met zijn kompanen bestuurde hij de meest efficiënte methode en vond ze ook. De contraceptie beschouwde hij als de hefboom van Archimedes waarmee hij alle traditionele waarden uit hun voegen kon lichten. En het verder verloop gaf hem gelijk. Na een zware strijd om contraceptie goedgekeurd te krijgen, werd hem al de rest in de schoot geworpen: abortus, euthanasie, homohuwelijken, manipulatie met het beginnende leven, transgender… De autoriteiten in Kerk en maatschappij hadden niets gemerkt en zeiden: contraceptie heeft niets te maken met abortus. Ondertussen zijn contraceptiepillen in feite abortuspillen, waar de verkoop van contraceptie stijgt, stijgt ook het aantal abortussen en de mentaliteit van beide is precies dezelfde. Met het steunen van de contraceptieve roes, hebben we de oorlog al lang verloren, onze ijver om een veldslag te winnen verandert hier niets aan. Een vriend, die goed thuis is in het politieke bedrijf, beweert het volgende, wat ik graag onderschrijf. Indien een partij die de christelijke en/of menselijke waarden verdedigt, in 1990 een fonds opgericht had om zwangere vrouwen in nood flink te steunen, zou het aantal abortussen van bij de aanvang pijlsnel gezakt zijn.
02-11-2019 om 10:21
geschreven door Gust Adriaensen
01-11-2019
Pater Daniël Maes in ... Postel
Goede Vrienden,
Maandag zaten we in de nieuwe studio van De Blauwe Tijger in Groningen voor een gesprek over abortus, samen met professor Theo Boer, Leontien Bakermans van “Schreeuw om leven” en Salome van de Wende (abortusinformatief.nl). Deze laatste droeg een kenteken met de tekst “ik betreur mijn abortus”. Het was geen debat voor en tegen met veel emotionele explosies zoals gewoonlijk maar een uitwisseling van redelijke argumenten. Voor mij erg beknopt en beperkt, maar wel goed. Ik wil er nu verder op ingaan in een bijgevoegd artikeltje “One of Us”. We hebben deze week vooral veel ontmoetingen gehad en bezoeken afgelegd om ons voor te bereiden op de terugkeer naar Syrië. De leider van IS schijnt gedood te zijn, wat vooral als een mega propaganda voor de VS werd voorgesteld. Later zullen we de echte werkelijkheid wel achterhalen. Zoals Ossama ben Laden mocht ook Abou Bakr al Baghdadi niet levend gevangen en ondervraagd worden opdat hij de strategie van de CIA niet zouden onthullen. De VS trekken weg uit Syrië maar bezetten wel de voornaamste Syrische oliebronnen, zogenaamd om het volk tegen IS te beschermen maar in feite om de heropbouw van Syrië te beletten. Huichelarij “as usual”. Wij hopen en verwachten dat de VS, Turkije en de Zionisten hun bezetting en diefstal van Syrische grondstoffen uiteindelijk zullen moeten opgeven. Ondertussen is heel Libanon in opstand. Onze journalisten slaan wat uit hun nek en vertellen wat de mensen verwachten en graag horen. Ontevredenheid over de corruptie van de regering. Inderdaad. Maar wat is de achterliggende oorzaak? Een in grote meerderheid zeer christelijk land werd door Kissinger tot een overwegend soennitisch land gemaakt om de zionisten te plezieren. Christenen werden vanaf 1975 vermoord of verdreven, omdat Israël zijn “zuiver joodse staat” zou krijgen en zijn soennieten in Libanon zou kunnen droppen. Dan werd aan Libanon een structuur opgelegd van een draak met vier koppen als een land dat altijd in chaos is, gemakkelijk te onderwerpen: een christen als president (nu de integere Michel Aoun, terecht gesteund door de Hezbollah), een christen aan het hoofd van het leger, een soenniet als eerste minister (in feite een corrupte Saoedi, die nu ontslag nam), een sjiiet aan het hoofd van het parlement. In Libanon is er, zo zegt men, alleen eensgezindheid over het eten en het klaar maken van bepaalde gerechten. Het volk is het moe om bestuurd te worden door corrupte agenten van buitenlandse machten. Het wordt tijd dat Libanon als één volk, zelf en onafhankelijk verkiezingen kan houden en bestuurd worden door zijn eigen meest integere politici en niet door criminele agenten van de VS, de zionisten en de Saoedi’s. Daarvoor is een nieuwe constitutie nodig. Ik hoop dat ik volgende week veilig door de manifestanten met Libanese vlaggen in Beiroet en Libanon geraak op weg naar Syrië. Aan alle mensen die ik in deze 3 weken mocht ontmoeten en die me heel hartelijk en genereus hebben geholpen tot vreugde van vele noodlijdenden in Syrië, oprechte dank. Als fervent celibatair priester heb ik echt genoten. Moge God, Vader en Schepper, het jullie veelvoudig vergelden en daarvoor wil ik oprecht bidden.
pater Daniël Maes
01-11-2019 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
-Aan 18 weken is de foetus reeds 20 cm. De moeder voelt het leven in haar moederschoot. De foetus heeft 12 miljard zenuwbanen en reageert op prikkels van buitenaf, ook pijnprikkels. De moeder ervaart de abortus als een kleine bevalling van een dood wezen. De dokter moet dit leven ook actief vernietigen. Zowel voor de dokter, als de ouders, als de baby is dit mensonterend.
