In Nederland woedt op de opiniepagina's van de belangrijkste kranten een debat over de verengelsing van het wetenschappelijk onderwijs, aldus von der Dunk. Dat debat keert geregeld terug. In vermoedelijk geen ander Europees land is die verengelsing namelijk zover voortgeschreden als in Nederland. Aan sommige universiteiten worden zelfs hele cursussen alleen nog maar in het Engels gegeven, niet alleen in de exacte wetenschappen, maar ook op het terrein van de taalgevoelige humaniora. En dat hoewel uitdrukkelijk in de wet vastgelegd is dat Nederlands in beginsel de voertaal is, alle studies in het Nederlands beschikbaar moeten blijven en daarvan alleen om specifieke redenen afgeweken mag worden.
Aan de Nederlandstalige universiteiten in Vlaanderen doet zich hetzelfde fenomeen voor.
Professor Hendrik Vos van de UGent, luidde een tijd geleden de alarmklok over het oprukkende Engels aan de universiteit en het 'collateral damage' daarvan. Vos beklemtoonde sterk dat de verengelsing veel middelen opslorpt en dat het onderwijs 'schrieler wordt, zeker in opleidingen waar taal meer is dan bijeengeharkt jargon'. Bovendien heeft de verengelsing ook sociale gevolgen. Het is opvallend dat in Engelstalige opleidingen het aantal beursstudenten ondervertegenwoordigd. Verengelsing gaat in realiteit ten koste van democratisering.
Von der Dunk en Vos hebben het bij het rechte eind. Het toenemende gebruik van het Engels aan de universiteiten leidt onvermijdelijk tot een verschraling en 'verengelsing' van het Nederlands. Het toppunt van onverschilligheid of misprijzen voor de eigen taal wordt wel bereikt wanneer Nederlandstalige hoogleraars in het Engels lesgeven aan Nederlandstalige studenten.
Bovendien is het aan de universiteiten gebruikte Engels vaak van een bedenkelijke kwaliteit. Nog bedenkelijker dan het Nederlands dat nogal wat (Vlaamse) professoren hanteren. Het is wrang om vast te stellen dat de generaties die enorme inspanningen hebben geleverd om het Nederlands tot officiële taal te maken en om een vlot en accuraat Nederlands op alle niveaus en in alle sectoren mondgemeen te maken, eraan zijn voor de moeite.
Op grote schaal verloochenen Vlamingen en Nederlanders hun eigen taal. Kardinaal Mercier kreeg ooit de banbliksems van taalbewuste Vlamingen over zich heen, toen hij zei dat het Nederlands - eigenlijk bedoelde hij de Vlaamse dialecten- niet geschikt was als academische taal. En dus was er in zijn opvattingen en beleid geen plaats voor universitair onderwijs in het Nederlands, dat moest in het Frans gebeuren.
Het Vlaanderen van nu -met nationalisten aan het bewind!-, en Nederland geven hem gelijk. Met dien verstande dat het Frans nu vervangen wordt door het Engels.