Goede Vrijdag 29 maart vrijdag in de Paasweek 5 april 2013
Deze voormiddag van de Goede Vrijdag is het nagenoeg volmaakt stil in heel het (groot) huis. Het gebed gisteravond heeft ook tot deze morgen vier uur geduurd. Pas om elf uur komen we nu in de kerk samen voor de koninklijke uren: primen, terts, sext, noon, die samen twee uur duren. s Middags eten de meesten wat droog brood en drinken er een tas thee bij. Voor de kinderen, en hen die het willen of nodig hebben wordt een eenvoudige maaltijd voorzien. Om half vier volgen de vespers die ook twee uur duren. Hierin is de processie voorzien met het epitaphios, versierd doek waarop de grafleggen van Jezus is afgebeeld. Daarna wordt de graflegging herdacht. Het doek wordt met vele welriekende kruiden bestrooid, alsook het evangelieboek dat op het doek wordt gelegd. Er wordt nog veel parfum op gesprenkeld, die heel de kerk vult. Om 18.00 u volgt de dienst van de myrophoren of dragers van de parfum. Deze dienst duurt drie uur en een half. Hierin is een kleine pauze voorzien waarbij de zuster een tas thee serveert. De vele strofen, die allen op dezelfde indringende wijze worden gezongen, zijn als de klaagzangen van Maria en de vrouwen bij het graf van Jezus. Tegelijk drukken deze strofen hun geloof, hoop en liefde uit. Op het einde is er nogmaals een processie met het epitaphios. Hierna wordt een kleine maaltijd gegeven en is het al tijd om zich in stilte terug te trekken.
In de voormiddag van de Stille Zaterdag is zowat iedereen rustig aan het poetsen zoals anders op zaterdag. Om 13.00 u komen we samen voor de vespers van deze Goede Zaterdag. Het is een dienst van ruim anderhalf uur met o.m. de vele schriftlezingen die op een of andere wijze een verwijzing zijn naar de verrijzenis (schepping, Jesaia over het Nieuwe Jeruzalem, het Paasfeest uit Exodus en Jozua, profetie van Sophonie, de profeet Elie en de opwekking van de zoon van de weduwe van Sarepta, het offer/ de binding van Isaak, Elisé en de opwekking van de zoon van de Sunamitische, Daniel en de drie jongelingen in de vuuroven
). Hierna wordt een eenvoudig middagmaal genomen. In de namiddag heerst er een gezellige drukte om de paaswake voor te bereiden. De kinderen schilderen paaseieren, de kerk wordt prachtig versierd en een van de medebroeders heeft het op zich genomen om morgen voor de feestmaaltijd te zorgen, zodat de zusters eens vrij zijn. Abouna Georges zal zeker s avonds en s nachts niet kunnen komen en daarom voorzien we een Latijnse Paaswake in de hoop op zondag middag een byzantijnse liturgie te kunnen vieren.
Om het voor mij niet te zwaar te maken, nu ik nog niet op volle kracht ben, houden we de paaswake niet om middernacht maar beginnen we om 10.00 u buiten op de grote koer. Zoals uit dode stenen vuur geslagen wordt, zo wordt gevierd dat Jezus werkelijk vanuit de dood verrezen is. Zoals we dag na dag leven vanuit de schepping, de natuur, zonder dat iemand precies weet hoe de schepping ontstaan is, zo leven we als gelovigen en als Kerk van de verrijzenis. Schepping en verrijzenis overstijgen uiteindelijk ons begripsvermogen. Het begin van de viering verloopt traditioneel in het duister, wat hier geen probleem is vermits de elektriciteit al vanaf de late namiddag is afgesloten tot morgen vroeg. We vieren heel de dienst zo plechtig mogelijk met een mixt van Arabische, Spaanse, Gregoriaanse, Franse, Engelse en Vlaamse gezangen. De lofzang op de Paaskaars doe ik helemaal in het Vlaams en het refrein wordt flink meegezongen: Laat juichen
Het is al een eind over middernacht als we alles volbracht hebben. Hierop volgt een glaasje warme chocomelk en we kijken nog even naar de dienst in de St Pietersbasiliek te Rome met paus Franciscus (ondanks het ontbreken van elektriciteit , maar met behulp van ups).
Op Paaszondag om 13.00 u telefoneerde abouna George om te zeggen dat het toch niet veilig genoeg was om te komen en zo hebben we dan opnieuw de Latijnse ritus van de paasmis gevierd, weliswaar met byzantijnse gebruiken en gezangen. Na de mis was er de zegening van de eieren. Hierna werden nog gedurende lange tijd paasliederen in verschillende talen gezongen en gedanst. Om half vier begaven we ons in het atrium aan tafel voor het middagmaal zodat we voor de rest van de namiddag niet veel anders meer te doen hadden. s Avonds heeft niemand nog echt honger, er wordt een kleinigheid gegeten en er is wel een flink gebak voorzien terwijl we naar het weekoverzicht kijken van CTV, de Vaticaanse tv. De massavieringen in Rome zijn geweldig, indrukwekkend en hartverwarmend. Toch denk ik dat we ook met onze vieringen voor n zestiental mensen het christelijke geloof ten volle vieren. Het was vandaag werkelijk een vreugdevolle paaszondag voor iedereen.
Deze dagen heten hier paasdagen en de week van de vernieuwing. De poorten van de iconostase blijven heel de tijd open en de priester bewierookt terwijl hij in de linkerhand een kleine versierde paaskaars vast houdt.
Tot onze blijde verrassing verschijnt abouna Georges plots op deze maandagmiddag. Op weg gaan blijft voor hem evenwel erg gevaarlijk. Hij is gelukkig zelf een Arabisch figuur met (kleine) zwarte baard. We vieren meteen de byzantijnse paasliturgie en beginnen buiten aan de kerkdeur met de zogenaamde aanval op de poorten van de hel. Driemaal slaat de priester met het kruis op de deur en roept: Doet open voor de Koning van de Glorie! Van binnen wordt (door de duivel) gevraagd: Wie is deze Koning van de Glorie? Uiteindelijk gaat de kerkdeur open en treedt de priester met de gelovigen binnen. Deze week wordt iedere dag de paasmis gevierd en iedere avond de vespers van Pasen gezongen. Bij zowat iedere gelegenheid en overal wordt Al Masiehou qam
gezongen en gedanst: De Messias is verrezen uit de dood; Hij heeft de dood overwonnen door de dood en het leven geschonken die in het graf zijn.
Woensdag in de voormiddag komt een delegatie van de soennitische families, die in de nieuwbouw opgevangen zijn, ons een Zalig Pasen wensen. Uit veiligheid zijn wij toch hen niet meer gaan bezoeken. Nu is het weerzien des te hartelijker. En er worden al volop plannen gemaakt. Als de oorlog eens voorbij is en zij terug naar hun vernielde huizen in Quosseir kunnen, zullen ze ons uitnodigen bij de watermolen aan de Orontes. Ze zullen een schaap slachten en feest vieren. Wat wordt er gelachen. Welnu, dat is Syrië.
De voorbij drie dagen zijn eigenlijk vakantiedagen, feestdagen, zondagen geweest. Vandaag donderdag hernemen we weer min of meer het gewone leven. Deze avond bidden we bijzonder voor de stichter van Les Scouts de Cluses (Haute Savoie, Frankrijk) die vandaag overleden is. Pierre Devant had de profetische inspiratie om vanuit het Carmel klooster van Reposoir in 1981 de arme kloosters in Polen te helpen. Hulpgoederen werden verzameld en in containers naar Polen gebracht. Het was het begin van een internationale hulp aan 21 landen, geheel gebouwd op vrijwilligers, vrije giften en vrije inzet. Hun inspiratie vinden ze in Jo 20, 21: Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u Na een bezoek van moeder Agnes-Mariam hebben Les Scouts de Cluses ook Syrië in hun programma opgenomen.
Nog twee verheugende berichtjes. Er was deze week weer een gelegenheid om een en ander mee te geven naar Damascus en vandaar naar Beiroet. Met man en macht worden zakken amandelen ingepakt en zakjes met verschillende soorten thee, allemaal netjes voorzien van het etiketje van de gemeenschap. Bovendien zijn er kleine, mooie icoontjes met bladgoud versierd. Als dit alles veilig in Libanon geraakt, zullen vrienden aldaar zorgen voor de verkoop en zo hebben we dan weer wat inkomen. Verder is er een enthousiaste brief van de pastoor van een parochie uit de voorsteden van Parijs, waarmee we tijdens de vasten een intense geestelijke verbondenheid hebben onderhouden. Hij wil deze band verder zetten en wij ook. Inmiddels is er in zijn parochie een soort hernieuwde uitstorting van de hl. Geest bezig. Tijdens de Paasdiensten waren er 19 doopsels (kinderen, jongeren en volwassenen). In plaats van de 3 eerder kleine kerken op zijn parochie (voor 200 personen) heeft hij een grote ruimte van de gemeente moeten huren voor 900 plaatsen om de diensten van de Goede Week en Pasen te kunnen vieren.
Onder het middageten lezen we de aandoenlijke brief van de zusters van S. Jozef van Aleppo. Zij blijven leven onder kanonschoten en mitrailleurvuur van s morgens tot s avonds en van s avonds tot s morgens. Aleppo, eens het economisch hart van Syrië, is een ruïne, 1300 fabrieken zijn verwoest, 130.000 families zitten zonder werk. Er is geen elektriciteit. In hun hospitaal zijn een aantal dokters vertrokken en durven niet terugkeren. Enkele anderen blijven voor hun veiligheid in het hospitaal en leven zo gescheiden van hun familie. Apotheken zijn leeggeroofd en verwoest. De rebellen gebruiken de medicamenten voor zichzelf. Iedere dag wordt gehoopt dat het vliegveld weer open gaat en bevoorrading brengt. Ze wachten op mazout voor de generator die alle machines moet doen draaien. Op straat lopen mensen rond (ook advocaten en ingenieurs) die gelijk wat trachten te verkopen om wat geld te hebben. Kinderen verkopen sigaretten en kauwgum. Hun scholen zitten vol met vluchtelingen. Vooral christenen worden bedreigd. Drie priesters, naast anderen, werden gekidnapt en niemand weet waar ze zijn. Meerdere kerken zijn verwoest en hele dorpen verlaten. Het vergroot de uittocht van de christenen. Op 19 maart (feest van St. Jozef) hebben terroristen met chemische wapens 25 Syrische burgers gedood en tientallen verwond, waarover de westerse media met geen woord hebben gerept. Integendeel, el Assad wordt aangeklaagd voor het gebruik van chemische wapens! Het lijden verenigt evenwel christenen en moslims, die elkaar in edelmoedigheid trachten te overtreffen door elkaar wederzijds te helpen, met gevaar voor eigen leven. De meisjes breien truitjes met de wol die ze gekregen hebben - voor de kinderen. De internationale gemeenschap blijft ondertussen wapens leveren aan deze rebellen en wast haar handen in onschuld. Onze kracht ligt in het gebed, zo schrijft zr. Marguerite van de zusters. van St. Jozef, vanuit het hospitaal van St. Louis op 23 maart 2013. Zij dankt voor de geestelijke, morele en financiële hulp en besluit: Moge de verrezen Heer ons allen sterken in het geloof en de hoop om te blijven getuigen van zijn liefde. Zalig Pasen. Waar blijven onze moedige oorlogsjournalisten om van deze echte slachtoffers in deze weggemoffelde oorlog eens een reportage te maken, in plaats van zich te laten misbruiken door rebellen in een van hun kampen in Jordanië, Libanon of Turkije? VRT-ploeg, waar wacht je op!
De houding van de Syrische regering en zijn president tegenover de toestand in het land kun je duidelijk opmaken, enerzijds uit de grote toespraak van de president op 6 januari, die eigenlijk vooral een bemoediging was voor de bevolking en het leger, dat met zovele jonge gesneuvelde soldaten het volk tot heden heeft beschermd. Anderzijds verscheen er in de Sunday Times van 3 maart een lang interview met Bashar el Assad. De journaliste begint meteen met alle aanklachten tegen de president vanwege de westerse politici, die willen dat hij opstapt omdat hij zogenaamd buiten de werkelijkheid leeft, in de hypocrisie en dat ze hem willen aanklagen voor misdaden tegen de menselijkheid. Hierop geeft hij klare antwoorden die aantonen dat deze politici zelf buiten alle redelijke werkelijkheid en internationale rechtvaardigheid leven. Hij legt ook duidelijk uit hoezeer de UNO-instellingen nu gepolitiseerd zijn en helemaal niet streven naar rechtvaardigheid en vrede. Het doden van een half miljoen Irakezen, het vernietigen van de oudste beschaving en het actief instellen van een chaos die menigte mensen blijft doden zijn het rechtstreeks gevolg van de Amerikaans-Engelse inval (onder het motto: Vrijheid voor Irak en gerechtvaardigd door de leugen over de massa vernietigingswapens!) Toch is het niet mogelijk in de UNO hiertegen (en de vele andere dergelijke misdaden tegen de menselijkheid) een aanklacht in te dienen, juist omwille van deze gepolitiseerde instellingen. Laat mij erbij voegen dat op die wijze een van de grootste criminelen uit de moderne geschiedenis, zoals Henry Kissinger, de nobelprijs voor de vrede kreeg! En nu gaan ze hen, die het Syrische volk uitmoorden de hemel in prijzen en el Assad aanklagen omdat hij zijn volk blijft beschermen en het land verdedigen. Heren topcriminelen, weet dat jullie luidsprekers eens zullen stilvallen en dat de waarheid dan duidelijk zal worden. De echte centra van waaruit de huidige meest misdadige organisaties werken zijn Washington, New York, Brussel en London. Wel verheugen we ons over het feit dat madame Ashton inmiddels namens Europa geen wapens blijkt te willen leveren aan de rebellen, tegen het standpunt van Frankrijk en Engeland in. Moge het een klein begin zijn van een ommekeer.
05-04-2013 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
|
