|
Op die heerlijke lentezaterdag maken ze zich op om naar de campagnestart af te zakken en daar de assistentie van de Heilige Geest af te smeken. Het Van Rompuytrio, het toonbeeld van de christelijke én Vlaams-Brabantse bourgeoisie.
Haiku-Herman, mister president, is het aan zijn waardigheid verplicht, te zwijgen en te schrijden. Broer Erik, robuuster, duidelijk opgetrokken uit Brabantse klei, kan het zich permitteren te doen alsof hij door de Pajottenlandse akkers dalkt. Het eertijds door hem zo geliefde 'splits BHV-t-shirt' heeft hij in de kast gelaten. In Eriks kielzog, zoon Peter. Heeft het ook al tot parlementslid gebracht.
Het stralende weer nodigt uit tot goed humeur. Dat hebben de Van Rompuys ook. Tot...
Vlak bij de ingang van de zaal, bemerken ze de rode Pasionaria van de familie. Zus Tine, tantien voor de Peter. Ze deelt warempel verkiezingspamfletten uit van die ultracommunistische PVDA+!
Een wolk schuift voor de zon, de sfeer is plots minder prettig. 'Hoe is het in godsnaam mogelijk dat iemand uit hetzelfde nest zo ver kan afdwalen?' vraagt Erik zich hardop af. 'Die lieve tantien', zucht Peter. Herman zwijgt, zoals het de huidige Europese president betaamt. Hij broedt al op een volgende haiku:
'Familiebloed kruipt...
Oranje kleurt hevig rood:
De pinkstergeest werkt.'
25-05-2010 om 08:37
geschreven door Gust Adriaensen
|
