IX/5

Vrijdag 30 januari 2015

Al wordt het aloude Syrische erfgoed nog bedreigd, we zijn optimistisch

Een studie van Mediawerkgroepsyrie over onze streek Qalamoun geeft werkelijk interessante gegevens. Qalamoun is een middenstuk van Syrië (120/60 km) met bergen en woestijn aan de Syrisch-Libanese grens. Als wij het Anti-Libanongebergte naast ons klooster zouden oversteken (wat we niet doen want dan eindigt zeker onze aardse levensloop), zouden we in de Beka-valei uitkomen, alles samen slechts een 30 km van ons verwijderd. Hier leefde, zo lees ik nu, reeds 13.000 jaar voor Christus een Natufische cultuur. Qalamoun is zowat het hart van de “Levant” die zich uitstrekt van het Taurusgebergte in Z. Turkije naar Syrië, Libanon, Palestina, Israël, Jordanië tot de Sinaï in Egypte. Het oude Antiochië van Syrië is nu Antakia in Turkije. Hier vond Paulus enkele decennia na Jezus’ dood en verrijzenis de eerste Kerk, nl. Joden die in Jezus geloofden en christenen of bekeerde heidenen. Samen vormden ze de Kerk als een eenheid in verscheidenheid. Hier is Petrus zeven jaar bisschop geweest vooraleer hij naar Rome trok. En vanuit Antiochië is de prediking over de gehele wereld begonnen. Jeruzalem was in 70 door de Romeinen grondig verwoest. Vandaar de huidige wereldwijde oecumenische beweging “Langs Antiochië terug naar Jeruzalem”. Hierbij gaat het niet om aardse plaatsen maar om een geestelijke tocht van mensen die God aanbidden in Geest en waarheid. Daarbij vinden ze overal Antiochië en Jeruzalem terug. De gemeenschap van Mar Yakub is gesticht als “de eenheid van Antiochië”.

Sinds begin 2011 zijn tienduizenden huurlingen vanuit het Libanese Arsal, een bolwerk van terroristen, het gebergte overgestoken om hier te komen moorden en verwoesten. Zo blijven ze pogen een bres te slaan om door te stoten naar Damascus (Z), Aleppo (N) en Raqqa en Deir Ez Zor (O). Gelukkig wordt steeds meer gebied op hen heroverd. Ook het strategisch zeer belangrijke Kobane werd door Koerdische strijders op de IS heroverd. In Qalamoun krijgen we gelukkig belangrijke steun van de Libanese Hezbollah. De zionistische lobby is er in geslaagd Hezbollah een slechte naam te geven en als terroristen te bestempelen. Niets is minder waar, zoals bleek bij de dramatische belegering in november 2013. Zij hebben de bevolking en ook ons mee gered en beschermd. De Hezbollah werd opgericht omdat zionisten hun gezinnen kwamen vermoordden en hun huizen verwoesten. Het zijn jonge idealisten die hun volk willen dienen en beschermen, maar ook hen willen helpen die op gelijkaardige wijze door dezelfde brutale agressie bedreigd worden. Als sjiieten werken ze samen met de Syrische soldaten die meestal soennieten zijn. Zij blijven de veiligheid van de bevolking en dus ook van ons garanderen.

Ziehier hoe Mgr. Jean Abdo Arbach, onze aartsbisschop van Homs, Hama en Yabroed de toestand beschrijft in zijn bisschopstad, die het ergst getroffen is en in het hart van het bisdom ligt. In het centrum van Homs beginnen de mensen terug te keren en hun huizen op te bouwen. Drie oorzaken houden hen nog tegen. Vooreerst de koude van de winter, daar er nog geen regelmatige elektriciteit en brandstofvoorziening is. Vervolgens het feit dat er nog geen werk en geen school is. Op de meeste plaatsen zoals bij ons in Qara zijn de scholen al lang hervat. Tenslotte wachten de christenen op de terugkeer van de bisschop en de priesters. Het bisschopshuis wordt nu heropgebouwd. De bisschop hoopt in maart te kunnen terugkeren. Nu woont hij nog in Yabroed. De regering doet er alles aan om de stad weer leefbaar te maken, de elektriciteit en de watervoorziening te herstellen. Ondertussen wordt deskundig klopjacht gemaakt op rebellen die zich tussen de bevolking proberen te verschuilen of te infiltreren. Bisschop en bevolking zijn optimistisch. Allen willen meer dan ooit opnieuw in harmonie samenleven.

Van orde naar chaos

De schepping wordt in het boek Genesis beschreven als een overgang van chaos naar orde. Een oude grap leert dat de politiek het alleroudste beroep ter wereld is. Immers, wie heeft de chaos gemaakt? Precies, de politiek. Toch mogen we de positieve waardering van het Tweede Vaticaans Concilie jegens christelijke en andere politici niet negeren. Ze kunnen met hun oprechte inzet voor de verdediging van de menselijke en christelijke waarden heel veel goed doen. Helaas merken we daar nog niet veel van in Syrië.

De politiek van de VS jegens Syrië lijkt meer en meer verward, tegenstrijdig en chaotisch. Het lijkt alsof er verschillende en tegengestelde machten zijn die elk hun beleid uitwerken. Volgens Wall Street Journal (26.1.15) heeft Obama nu aanvaard dat president Al Assad deel kan uitmaken van de oplossing terwijl hij in september nog zijn steun gaf aan de “gematigde” rebellen die de president moeten bestrijden. Vreest hij dat de islamitische staat (IS of Daesh) na Assad een grotere chaos gaat maken dan hij voorzien en bedoeld heeft? Ook de grote coalitie die zogezegd tegen IS vecht verkeert in verwarring. De VS hebben Frankrijk nu nodig om Irak te heroveren, nadat ze in 2011 hals over kop uit Irak moesten vertrekken. Frankrijk gaat dan de derde oorlog tegen Irak voeren, allemaal zogenaamd om het terrorisme te bestrijden. Maar de voormalige eerste minister Dominique de Villepin heeft al luidt verkondigd dat het sturen van Franse bommenwerpers (die dan nog de naam “Charles de Gaule” dragen!) naar Irak niet alleen een zware vergissing is maar ook hoogst gevaarlijk. Ondertussen blijven Turkije en Saoedi-Arabië werken om Assad ten val te brengen en heel het land in een chaos te kunnen storten.

De echte “sjarels” van de massabetoging in Parijs

Frankrijk blijf er op los marcheren. De “’Marche pour la vie” zou vorige zondag in Parijs toch meerdere tienduizenden op de been gebracht hebben. Belangrijk is dat ze volhouden, samen met de andere initiatieven. Er moet luid protest weerklinken tegen het massaal doden van ongeborenen, tegen de afbraak van het huwelijk en het gezin, tegen de afbraak van de opvoeding van de jeugd, tegen het ombrengen van bejaarden.   Het Hooglied van het leven en de echte liefde moet opnieuw gezongen worden en niet zo pijnlijk laag.

Natuurlijk staan de beelden van de massabetoging van 11 januari nog op ons netvlies. Je weet wel, drie dagen na die fameuze aanslag op Charlie Hebdo had de Franse regering meteen al een manifestatie met 2 miljoen mensen klaar en met liefst 56 staatshoofden, regeringsleiders en/of hun vertegenwoordigers. Wie zegt daar dat staatsambtenaren niet vliegensvlug en nog wel in het weekend zulk een megaproject op poten kunnen zetten? Laten we zeggen praktisch op één dag tijd. En dan die foto die wereldwijd verspreid werd: al die excellenties netjes op twee rijen over heel de breedte van de straat en daar achter de steun van 2 miljoen enthousiaste burgers! Het was een echte staatsiefoto. Maar wat blijkt nu? Die hoge heren en hoge hakken vrouwen hebben helemaal niet deelgenomen aan die mars. Neen, ze waren wel in de buurt, in een zijstraat en achter hen was er een groep mensen maar voor de rest was heel de straat leeg. Zij waren alleen maar gekomen voor de reclamefoto en niet om met het volk op te stappen. Het volk marcheerde elders. De foto was ook te mooi. Maar goed, ze hebben nu ongeveer bereikt wat ze wilden. Frankrijk kan zich nu officieel doen erkennen als een “land in oorlog” en daarmee kun je alle beslissingen treffen die je maar wil. Ronald Noble, secretaris generaal van Interpol heeft al de illustere inval gehad om voor te stellen dat de burgers zouden bewapend worden. Dat is tenminste een veilige samenleving! De vrouwen kunnen hun revolver met kogels netjes opbergen in hun sjieke handtas. De mannen zullen een extra broeksriem nodig hebben wanneer ze in hun rechter broekzak een revolver hebben zitten en links hun voorraad kogels. Ja, die politieke leiders op kop, zij zijn toch wel de echte “sjarels” van die Charlie-betoging!

De verdediger van de rechten van de vrouwen

Westerse staatshoofden en regeringsleiders hebben hun best gedaan, zoals we reeds aankondigden, om de overleden koning Abdalla van Saoedi-Arabië alle eer te geven. Het houdt niet op. Hollande, Cameron, Obama, Harper... ze prijzen hem de hemel in en loven die man als verdediger van de vrede, de bestrijder van het terrorisme (als grootste producent van terroristen), de garantie voor de stabiliteit in het Midden Oosten (de zalige rust die we nu hier mogen beleven!). Henri Kissinger had het vroeger al openlijk toegegeven: als wij moeten kiezen tussen de democratie en onze belangen dan kiezen wij voor onze belangen. Nu voegt directeur-generaal van het IMF, Christine Lagarde er nog bij dat koning Abdallah de discrete verdediger was van de rechten van de vrouw. Toch wel straf voor een land waar een vrouw op geen enkele wijze achter het stuur mag zitten en alleen maar dient als slavin voor de lusten van de man. Wij wisten niet dat zelfs westerse topvrouwen voor hem zo zouden kruipen. Koning Abdallah, verdediger van de rechten van de vrouwen, toch wel op bijzonder discrete wijze.

Humanae vitae herontdekken

Einde vorig jaar kreeg ik een artikel toegestuurd, verschenen in het christelijk weekblad Tertio, waarmee ik het helemaal niet eens was. Ik zou er wel humoristisch op kunnen antwoorden maar eigenlijk kon ik er niet mee lachen. Aan Tertio stuurde ik onderstaande reactie omdat Vlaanderen recht heeft op een meer eerlijke informatie. Na meer dan een maand heb ik nog steeds geen enkel antwoord gekregen. Vandaar nu deze tekst. Moest hij toch nog in Tertio verschijnen, dan heb je hem twee keer, met lichte aanpassing, omdat ik de tekst zo kort mogelijk wilde houden.

Dat een open dialoog over de werkelijke boodschap van de encycliek van Paulus VI Humanae vitae (1968) nog steeds heel moeilijk is – zelfs in kerkelijke middens - bleek het voorbije jaar in de aanloop naar de bisschoppensynode over het gezin van oktober 2014.

Het RKLF (Rooms katholiek lekenforum) wilde bij monde van Ivo van Hemelryk in Tertio (nr. 763) de encycliek verdedigen tegen enkele bedenkingen in de open brief van Mgr. J. Bonny (1 sept. 2014). Als antwoord publiceerde Tertio hierop onmiddellijk – naast vele negatieve reacties – een uitgebreide tekst van prof. Paul Defoort: Verkramptheid zal de kerk niet redden. Een explosie van emotionele aanklachten met zware slogans van verwijten als “sofismen”, “reductionisme”, “19^de eeuwse bourgeois-moraal”, “achterhoedegevecht tegen anticonceptie” én een niet begrijpen van Vaticanum II en van Humanae vitae. De professor suggereert dat 90 % van de 1.200 concilievaders (het waren er 3.058!) zonder meer een herziening van de veroordeling van contraceptie zouden gewenst hebben en dat ze de ongeziene crisis voorspeld zouden hebben indien contraceptie niet goedgekeurd zou worden. Hij spreekt verder van de “onbestaande neveneffecten van anticonceptie”, een uitspraak die nu uit de mond van een professor gynaecologie ongetwijfeld heel veel geld kan opbrengen vanwege de farmaceutische industrie! Nochtans, in de classificatie van de kankerverwekkende stoffen voor mens en dier (volgens WGO 2005!) staan oestrogenen en progestagenen (in alle hormonale anticonceptiva aanwezig) samen met asbest en andere, in de gevaarlijkste categorie gerangschikt. Anticonceptiva die in feite abortiva worden, wuift hij weg door te verwijzen naar de miljoenen zaadcellen die telkens verloren gaan. Dat zouden voor hem potentiele abortussen zijn!   Ook de sociale gevolgen voor de gezinnen en het huwelijk zelf ontgaan hem. Dat het huwelijk in een versneld tempo afgebrokkeld is en vervangen door een vrijblijvend samen wonen, met alle dramatische gevolgen vandien, daar heeft hij nog niets van gemerkt. Prof. em. A. Vermeulen (endocrinologie, Gent) schreef nochtans jaren geleden al over contraceptie: “Geen enkele medische ontwikkeling heeft onze maatschappij zo ingrijpend beïnvloed...”In een vaste leer van de kerk blijkt hij evenmin te geloven en ook niet te begrijpen dat de kernboodschap van Humanae vitae wel degelijk de onveranderlijke kerkelijke leer is, zonder dat zulks uitdrukkelijk gezegd wordt. Kortom, de hetze tegen de encycliek van bijna een halve eeuw geleden is helemaal weer terug.

Nochtans heeft de gezinssynode van 2014 in haar eindrapport (nr. 58) inmiddels heel uitdrukkelijk gesteld dat Humanae vitae dient herontdekt te worden en de natuurlijke methoden van geboorteregeling in het kader van een juist begrepen verantwoord ouderschap aangeleerd (aanvaard met 167 voor en 9 stemmen tegen). Humanae vitae wees de weg naar nieuwe perspectieven. De natuurlijke wetenschappelijke methoden van vruchbaarheidsbeheersing, zoals het sensiplan® in België en Nederland, zijn inmiddels algemeen wetenschappelijk erkend. En voor een degelijke morele verantwoording beschikken we nu over de nieuwe inzichten van “de theologie van het lichaam” van Johannes Paulus II, waarvan de bekende Amerikaanse politieke en sociale activist, Georges Weigel, beweert dat deze visie waarschijnlijkeen keerpunt zal worden, niet alleen in de katholieke theologie maar in de geschiedenis van het moderne denken.

Als de huidige sfeer in Vlaanderen blijft hangen, zal dit wel heel moeilijk worden. Het tijdperk van de contraceptieve cultuur loopt in ieder geval ten einde. Het avontuur van “de pil’ die het aards paradijs van het huwelijksgeluk en van de totale seksuele bevrijding beloofde is voorbij. De fantastische voordelen vind je alleen nog in de propagandafolders van de farmaceutische industrie. Na een halve eeuw is het experiment mislukt en de “veilige contraceptie” een mythe gebleken. De voormalige grootmeester van de loge in Frankrijk, Pierre Simon, had goed begrepen dat de contraceptie voor hem, zoals voor Archimedes, het steunpunt zou zijn waarmee hij de wereld kon opheffen. Voor hem betekende het alle heersende menselijke en vooral christelijke waarden grondig opruimen. Het is hem helaas vrij goed gelukt. En toch, we beleven nu het einde van de contraceptie en het begin van Humanae vitae. Leve de toekomstgerichte visie van Humanae vitae!

P. Daniël

31-01-2015 om 11:52 geschreven door Gust Adriaensen

CD&V, Groen en SP.A hebben overschot van gelijk: de inzet van het leger op straat kan geen structurele maatregel zijn.

Er moet een  ‘totaalaanpak’ komen: een integraal veiligheidsbeleid, een gespecialiseerd beleid voor terugkeerders, de voedingsbodem voor radicalisering wegnemen, en een geloofwaardig Belgisch en Europees buitenlandbeleid.

Overigens roept het heel wat vragen op dat een stad als Antwerpen, die een politiekorps heeft van meer dan 2000 leden, niet in staat is om voor voldoende veiligheid te zorgen. Enkele tientallen para's kunnen toch onmogelijk het cruciale veiligheidsverschil maken?

31-01-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

De 73-jarige Britse evolutiebioloog Richard Dawkins, geboren in een christelijk-anglicaans nest, heeft zich tot doel gesteld, af te rekenen met God. Hij zweert bij een rationeel, wetenschappelijk wereldbeeld, waarin bovennatuurlijke krachten geen plaats verdienen.

Dawkins schrijft daarover niet alleen boeken, maar geeft daarover, in de trant van de Amerikaanse predikanten, in binnen- en buitenland, dikbetaalde populistische lezingen.

Ook al zegt hij dat hij niemand wil bekeren (tot het atheïsme), hij is duidelijk een aanhanger van het Nieuw Atheïsme, een soort van 'evangeliserende' atheïsmebeweging'.

Dawkins wil niet dat mensen hun kinderen een geloof of levensbeschouwing opdringen. 'Het is net zo onzinnig om te zeggen dat een kind van vier katholiek is, als om te beweren dat het postmodern of neomarxistisch is', zegt hij. Kan zijn. De populistische evolutiebioloog had aan 'postmodern' of 'neomarxistisch' ook kunnen toevoegen 'atheïstisch'.

En zelfs als je begrip hebt voor zijn allergie voor 'opdringen', hoe is het mogelijk dat een ongetwijfeld verstandige man als Dawkins, voorbijgaat aan het feit dat kinderen, of ze het opgedrongen krijgen of niet, de invloeden ondergaan van hun gezin, hun omgeving, hun cultuur, hun sociale klasse.

Welk geloof, welke levensbeschouwing, welke invloeden hebben gespeeld in het leven van Dawkins' kind(eren)? Hopelijk heeft hij ze geen atheïstische levensbeschouwing OPGEDRONGEN.

29-01-2015 om 10:39 geschreven door Gust Adriaensen

In Saudi-Arabië worden de mensenrechten dag na dag met de voeten getreden. Vrijheid van meningsuiting en persvrijheid zijn er onbestaande, vrouwen worden gediscrimineerd, gruwelijke straffen en executies worden opgelegd en voltrokken.

En zie, westerse staatshoofden, van president Obama tot onze koning Filip staan in de rij om hun rouwbeklag te doen bij het sterven van de vorige dictator en eer te betuigen aan de nieuwe machthebber.

Veronderstel dat de vorige regering koning Filip naar Noord-Korea afgevaardigd zou hebben, het kot zou terecht veel te klein zijn geweest.

Hoe is het dan te verklaren dat je nu amper iemand hoort piepen? Eenvoudig toch. Saudi-Arabië wordt tot het westerse kamp gerekend en bezit enorme olievoorraden. It's the economy stupid! It's the money stupid!!

Daarvoor moeten in ons verknipte westerse kapitalistische denkpatroon, de mensenrechten toch wijken zeker. En accepteren we de openbare stenigingen, verminkingen, onthoofdingen, ophangingen, stokslagen, enz. enz.

Disgusting!

27-01-2015 om 19:38 geschreven door Gust Adriaensen

De vele tienduizenden pure, romantische, idealistische en vaak ook republikeinse  Vlaamse nationalisten die voor N-VA gestemd hebben, moeten zich bijzonder verward en ontgoocheld voelen.

Niks geen sprake meer over een verdere staatshervorming, laat staan over een Vlaams republiekje. Geen gescheld meer op de luie, hangmat-Walen, zeker niet als ze van liberalen huize zijn. Niet langer schimpscheuten naar ons koningspaar.

Integendeel. Davos is er een goed voorbeeld van.

Geert Bourgeois, die tot nu toe toch beschouwd werd als de topfiguur van het traditionele Vlaams nationalisme, steekt de loftrompet over België, beweegt zich als een (Vlaamse) vis tussen de machtigste en rijkste captains of industry en politici uit alle 's heren landen, en is beste maatjes zowel met onze federale premier als met ons aanminnige koningspaar.

'Het was  super', zei Filip tot Geert, na diens toespraak in Davos. 'We moeten geloven in België', voegde de vorst eraan toe. Onze Geert zal de vorst zeker niet tegengesproken hebben.

Ach, het is allemaal zo menselijk. De minister-president zal ongetwijfeld gecharmeerd zijn door de waarderende woorden en de warme belangstelling van koning en koningin. Kan hij toch mee uitpakken voor zijn kinderen, kleinkinderen, vrienden en buren. Begrijpelijk. Want diep in zijn hart is Geert de eenvoudige, Izegemse onderwijzerszoon gebleven, die zich wel erg verguld voelt, nu hij een woordje mag placeren in  de hoogste politieke, industriële en financiële kringen van land en wereld.

Een wereld die natuurlijk lichtjaren verwijderd is en blijft van die van de doorsnee-Vlaming.

24-01-2015 om 10:24 geschreven door Gust Adriaensen

IX/4

Vrijdag 23 januari 2015

Nieuw leven

Veertien dagen geleden waren 150 fanatieke strijders van Daesh langs het gebergte tot op 3 km van ons genaderd “om het kruis te komen verbrijzelen” en natuurlijk alles wat hiermee verbonden is. Zo is het trouwens in de geschiedenis al enkele keren met dit klooster verlopen. We hebben echter nauwelijks gemerkt dat er rondom ons gevochten werd. We vernamen het van onze veiligheidsmannen. De bevolking van het dorp en van het klooster bleef ongedeerd en beschermd. En zo begrijp je dat wij samen met de bevolking over heel het land telkens weer het leger en de Hesbollah een war hart toedragen. Het zijn ook maar eenvoudig jongens, maar wel echt bezield, om hunn leven te geven voor de bescherming van de Syrische bevolking. Het betekent wel dat de koplopers van de stoet van vorige zondag in Parijs (waarover ik vorige keer voldoende frustraties heb geuit) onverminderd blijven ijveren om Syrië toch te ontwrichten. Iedere dag blijven we samen met de moslims om ons heen God bidden om bescherming en vrede voor ons en heel het Midden Oosten.

Deze zondag bracht ons weer een aangename verassing. Tegen de middag verschenen moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel. En ze hadden nog een lachende postulante bij uit het gebergte van Libanon. Ze is van de maronitische ritus (verenigd met Rome) en kan zo onze Grieks-melchitische liturgie weer verrijken. De vluchtelingen komen om te groeten en te feliciteren. Plots zijn er dan weer van allerlei kanten mensen die moeder Agens-Mariam en zr. Carmel willen ontmoeten. En zo wordt de eucharistie op de middag verschoven... totdat het al half vijf is en hoog tijd dat we aan het middagmaal beginnen. Om 20.00 u vierden we dan in alle rust en met de nodige plechtigheid de zondagseucharistie. ’s Avonds en de volgende dag hebben we nog eens de gelegenheid om met onze kleine gemeenschap (nu + een) verenigd te zijn en een soort kapittel te houden. Moeder Agnes-Mariam gaf ons nog een prachtige icoon, een geschenk van de monialen van het klooster uit Moscou waar ze ontvangen werd als uitdrukking van onze wederzijdse verbondenheid. Ons kapittel ging over de vraag hoe we als gemeenschap en afzonderlijk onze roeping beter kunnen beleven. St. Jan van het Kruis blijft hierbij een inspirerende gids. Ook de eenvoud en oprechtheid van de moslims om ons heen spoort ons aan om in hen het goede te erkennen en aan te moedigen. Zo valt het ons o.m. op dat de vrouwen altijd eenvoudig en toch mooi gekleed zijn en hartelijk in hun gedrag. Het is een aansporing om het leven niet te ingewikkeld te maken. Trouwens, ook de kleding van de monniken en monialen blijkt steeds eenvoudiger te zijn naarmate we verder teruggaan naar de oorsprong. Dan hoeft het voor ons ook geen “haute couture” te zijn.

Nog meer “gematigde” terroristen.

Als de Amerikaanse CIA en de zionistische Mossad in onze tijd één geniale vondst hebben gerealiseerd dan is het wel de creatie van “gematigde” terroristen. Het is echt een schepping uit het niets, hoewel lang voorbereid. Hiermee kunnen onze journalisten aan de mensen precies uitleggen hoe de toestand hier is en vooral wat er moet gebeuren. Zo denken zij te moeten bijdragen aan de wereldvrede. Het is simpel. In Syrië is er een verschrikkelijke dictator en het volk smeekt de wereld om hulp. Dt hebben de CIA en de zionisten vroeger al duidelijk uitgetekend en gezegd hoe dat moet voorgesteld worden. Amerika, Israël en de NAVO met de bereidwillige hulp van de golfstaten verzamelen hun beste krachten. En omdat er in een verschrikkelijke dictatuur altijd extreme gewelddadige groepen (zomaar spontaan!) ontstaan is er nu een grote dreiging door de islamitische staat (IS) of Daesh, die niet alleen in Syrië maar overal toeslaat. Kijk maar wat er in Parijs gebeurde. Daarom moeten er “gematigde” moedige strijders komen die zowel die dictator als die IS kunnen bestrijden om uiteindelijk in Syrië en wereldwijd de westerse democratie, vrede en vrijheid te vestigen. Zij zullen zorgen voor de nodige ”stabiliteit” , een andere geweldige waarde die voortdurend moet worden onderlijnd.

In Londen is er al een internationale conferentie geweest die heeft bepaald dat er meer oorlog moet gevoerd worden tegen de IS. En nu wordt de wereld voorbereid op een grote top in Washington op 18 februari 2015 om een nieuw plan voor een wereldwijde oorlog tegen het extreem terrorisme te voeren. B. Netanyahu, nog een alom in het westen gevierde held van de vrede, is al uitgenodigd om vlak voor de top op 11 februari de Amerikaanse congresleden toe te spreken. Hij heeft zopas voor de vijfde keer luchtaanvallen uitgevoerd op het Syrische Quneitra en met succes. Een aantal Hesbollah-leiders en een Iraans generaal die aan de kant van dat verfoeilijke Syrië staan zijn gedood. (Obama zet Netanyahu wel onder druk om aan Iran snel zijn verontschuldigingen aan te bieden want daar komen (anders) vodden van). Ondertussen wordt verder gewerkt aan het grote plan. John Kirby, de woordvoerder van het Pentagon (de oorlogsmachine van de VS en omstreken), heeft al de oplossing aangekondigd: 5000 “gematigde” Syrische strijders zullen getraind en bewapend worden. Samen met Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar zullen ze hier eens echt werk van maken. En nu sterft juist de koning van Saoedi-Arabië, maar het land zal zijn edelmoedige inzet voor de vrede zeker nog een tijd blijven leveren. Obama heeft deze Abdullah bin Abdul Aziz al-Saud al hoog geprezen als een echte brenger van “stabiliteit” en “veiligheid” in heel het Midden Oosten (zoals iedereen nu ook kan merken) omwille van zijn sterke vriendschapsband met de VS. Natuurlijk gaat de NAVO hierbij een centrale rol spelen, zoals ze dat destijds met Libië zo flink heeft gedaan. Al op 26 november 2011 hebben NAVO vliegtuigen de bekende Libiër Abdel Hakim Belhadj, beter bekend onder de naam van “de slachter van Bagdad en Tripoli” samen met een bataljon van 700 strijders en een massa gestolen Libische wapens overgebracht naar Eskandarun, N. Turkije aan de grens met Syrië. Nauwelijks een maand daarna, vlak voor Kerstmis, had hij al in Damascus een eerste aanslag geregeld met 5O doden en 200 gewonden. Hij mag dus ruimschoots gesteund worden als “gematigde” strijder. Ondertussen heeft de NAVO deze meneer ook al beloond en benoemd als gouverneur van Tripoli. Vandaar die ‘stabiliteit” in het huidige Libië! Overigens, de NAVO heeft in Turkije meer dan 20 bases voor bommenwerpers, oorlogsschepen, elektronische spionage en raketten van Amerikaanse, Duitse en Nederlandse herkomst. Nu worden hieraan nog de belangrijke commando’s toegevoegd van de zogenaamde Landcom, onder het opperbevel van de Amerikaanse generaal Hodges. Het zijn speciale strijdkrachten uit maar liefst 28 landen, met hun hoofdkwartier in Lago Patria, Napels, Italië. Van hieruit moeten ze infiltreren in Syrië met de zeemacht, die onder het opperbevel staat van de Amerikaanse admiraal Ferguson.

Inmiddels heeft echter de Deutsche Welle (tv) een reportage van de werkelijkheid getoond: iedere dag steken honderden vrachtwagens vanuit Turkije zonder enige controle de grens met Syrië over richting Raqqa, het hoofdkwartier van de IS. De Amerikaanse senator John McCain zorgt voor de goede relaties en de coördinatie tussen de IS, Al Nousra en de “gematigde” rebellen. Kortom, voor de zoveelste keer laten onze media zich beetnemen om oorlogspropaganda te steunen ten einde Syrië te vernietigen en Irak te heroveren. Journalisten, wordt eindelijk eens wakker. Weg met alle oorlog en geweld.

Toch zijn er alom kleine tekens van hoop.

In Damascus hield zopas de WFTU (World Federation of Trade Unions), de enige internationale anti-imperialistische koepel van vakbewegingen, zijn congres. In een bevlogen toespraak bracht Valentin Pacho, secretaris generaal, een groet aan de arbeiders en het volk van Syrië “namens onze 90 miljoen leden uit de vijf werelddelen”. Hij zei dat dit 26^e     congres een antwoord wil zijn op de agressie van de VS en Europa, die huurlingen blijven sturen om Syrië aan te vallen. Ondertussen komt de crisis waar zij zelf mee worstelen alleen maar ten goede aan de bazen van de multinationals, de banken en de wapenindustrie. Hij prees Syrië als een voorbeeld van waardig verzet en voorspelde dat het zal overwinnen. Hij eiste de terugtrekking van Israël uit de bezette Arabische gebieden, de onmiddellijke terugtrekking uit de Syrische Golan, uit Palestina, Irak, Libië, Afghanistan en elders. Hij eindigde met de hoopvolle noot. Wereldoverheersingen zijn niet eeuwig, ook het almachtig gewaande Romeinse Rijk is ingestort. Leve Syrië.

In Macedonië werd op 21 januari het huwelijk vastgelegd als een exclusieve verbintenis van één man met één vrouw, met 72 stemmen tegen 4! Hiermee worden voorgoed op dit gebied vierkante cirkels, gezamenlijke enkelingen, meervoudige zonderlingen, los lopende samenwonenden enz. enz. voorgoed van het huwelijk uitgesloten. Er is geen enkel bezwaar dat twee mannen of vrouwen, drie of vijf mensen met elkaar een contract sluiten, maar dit is geen huwelijk en zal het nooit worden, nu niet en zelfs drie dagen na de eeuwigheid niet. De beslissing van een meerderheid verandert niets aan de werkelijkheid dat een huwelijk enkel kan bestaan uit man en vrouw en gericht is op het voortbrengen en opvoeden van kinderen. En dit is een gave van God, Schepper en Vader. Daarom is Hij in het diepste wezen van ieder mens aanwezig en is Hij ook het hart van ieder huwelijk. Als er in België ooit voldoende mensen komen die bij hun verstand zijn, kunnen ze evenzeer tot het inzicht komen wat het huwelijk is en dit plechtig erkennen en vastleggen voor het geluk van een hele samenleving.

Terwijl er in België vorig jaar 24.360 mensen een wilsverklaring voor euthanasie tekenden (4000 meer dan in 2013) en de Franse regering binnenkort gaat stemmen om deze mogelijkheid weer uit te breiden, gaat er volgende zondag in Parijs een mars voor het leven door. Het lijden van mensen wordt niet opgelost door hen om te brengen maar door hen deskundig en met liefde nabij te zijn en te verzorgen. De waarde van een beschaving kan gemeten worden aan de zorg voor de armen, de zwakken en de lijdenden.

Bidden, helpen helpen en wegen van verzoening gaan vormen het begin van het herstel van een cultuur van het leven. Daarom nog dit bericht.

De beweging “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” (Toward Jerusalem Council II of tjcii – België) organiseert op 14 februari 2015 een vorming dag in het Ontmoetingscentrum “Eenheid”, Aardschotse steenweg 381, 3111 WEZEMAAL. Het thema: Messiaanse hoop. Joodse en christelijke eindtijdvisie. Sprekers: Mgr. Peter Hocken en René Leitner. Onthaal 10.00 u, einde 16.30 u. Inschrijving voor 25 januari door overschrijving van 25 € op BE 48 0634 8429 1127 IBAN: GKCCBEBB

23-01-2015 om 22:13 geschreven door Gust Adriaensen

Toprestaurants gezakt voor hygiëne

Driesterrenrestaurant 'Hertog Jan' haalde een ONVOLDOENDE bij een hygiënecontrole.

Ben er zeker van dat ook de historische Hertog Jan een uitermate onhygiënisch mannetje was.

23-01-2015 om 08:04 geschreven door Gust Adriaensen

10 opmerkelijke citaten van paus Franciscus

• "Een goede katholiek kweekt niet als de konijnen."
• "Soms gedragen we ons te macho en krijgen vrouwen niet genoeg ruimte. Zij kunnen dingen vanuit een andere hoek bekijken. Zij kunnen vragen stellen die wij als man niet eens begrijpen."
• "Als mijn goede vriend Gasparri mijn moeder vervloekt, dan kan hij een klap verwachten. Dat is normaal. Je kunt niet provoceren, je mag het geloof van anderen niet beledigen. Je kunt geen grappen maken over het geloof van anderen."
• "Sommige kardinalen en bisschoppen van de Romeinse Curie stellen macht boven alles, leiden een hypocriet dubbelleven en lijden aan spirituele alzheimer waardoor ze vergeten dat ze mannen van God zijn."
• "Evolutie in de natuur botst niet met het creationisme. Levende wezens kunnen niet evolueren als ze niet eerst geschapen werden."
• "Als iemand homo is, naar God zoekt en goede intenties heeft, wie ben ik om hem te veroordelen?"
• "Jongeren verspillen misschien wel te veel tijd aan nutteloze dingen zoals chatten op het internet, soaps kijken of met hun smartphone bezig zijn."
• "Er is geen katholieke God. Er is God."
• "Geweld van extremistische moslims in Irak en Syrië is een zware zonde tegen God."
• "Europa moet draaien om menselijke waardigheid, niet enkel om economie."

20-01-2015 om 16:46 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus zei op een persconferentie dat vrijheid telkens ook moet worden begeleid door wijsheid. Gewelddadige reacties zijn altijd slecht. Maar de vrije meningsuiting moet ook rekening houden met de menselijke natuur.

"Wij kunnen personen niet constant provoceren of beledigen. Theoretisch kunnen wij herhalen wat het Evangelie zegt: wij moeten de andere wang toedraaien. In theorie kunnen wij zeggen dat wij vrije meningsuiting bezitten. In theorie zijn wij het daar allen mee eens. Maar wij zijn mensen. Daarom hebben wij ook nood aan wijsheid, die een deugd is van het menselijke samenleven. Wie de andere te veel provoceert, dreigt op zijn zenuwen te werken en riskeert een reactie die niet meer aangemeten is. De vrije meningsuiting moet rekening houden met de menselijke werkelijkheid, en daarom moeten wij voorzichtig zijn."

20-01-2015 om 16:25 geschreven door Gust Adriaensen

Die Torfs toch. Nooit voor één gat te vangen. Wil as het effe kan, twee vliegen in één klap vangen. En doet dat op een stijlvolle, wat verwarrende, wat misleidende, wat ironiserende, wat koketterende manier.

In zijn maandagse column wil hij zijn licht laten schijnen over de vrijheid van meningsuiting en wellicht de grenzen ervan, én wil hij afrekenen met een boek van Jeroen Brouwers dat de rector niet bevallen is.

Rik Torfs bekent dat hij zich met het verstrijken der jaren 'minder laat intimideren' dan vroeger. Tegelijk voelt hij evenwel de neiging om voorzichtiger te zijn. Zelfcensuur?, vraagt hij zichzelf af.

Hij stelt zich dus een heleboel, zoals het een goede katholiek past, gewetensvragen bij het al of niet uiten van een mening, een standpunt. En bovendien is er het besef 'dat het niet heel slim is om over alles zomaar een mening te uiten'.

Als voorbeeld voor zijn morele pudeur neemt hij Jeroen Brouwers' bejubelde roman 'Het hout', een boek dat Torfs helemaal niet kan pruimen. Waarom niet? De redenen waarom vullen dan de rest van zijn column. Torfs maakt meedogenloos brandhout van 'Het hout'. En slimme, sluwe Rik herneemt dan op het einde van de pijnlijke hekeling, DE vragen : 'Mag ik dat schrijven? Kan ik dat zeggen? Laat ik die gedachten bij me toe?'

Het is o zo menselijk. In het stamcafé, op de markten, tussen buren, klinkt wat Rik schrijft, als volgt: 'Ik mag het eigenlijk niet zeggen en vertel het niet voort, maar die... en die....' 

20-01-2015 om 10:24 geschreven door Gust Adriaensen

Het vermogen van de tachtig rijkste aardbewoners is even groot als de 3,5 miljard armste mensen op deze planeet.

Dat berekende Oxfam, een organisatie voor ontwikkelingssamenwerking, op basis van cijfers van de Zwitserse bank Credit Suisse en het zakenblad Forbes.

Die tachtig rijken zagen hun vermogen de voorbije vijf jaar verdubbelen, terwijl het gezamenlijke vermogen van de armste helft in vergelijking met 2009 ter plaatse bleef trappelen.

19-01-2015 om 09:14 geschreven door Gust Adriaensen

IX/3

Vrijdag 16 januari 2015

Terwijl het hier wintert, zijn de “wijzen” weer naar huis

In de refter werd de kerststal al een tijd geleden opgeruimd, omwille van de schilderwerken. Nu worden alle kerststallen verwijderd, de dieren gaan terug in de stal, de herders naar de velden en de “wijzen” of de Drie koningen zijn weer vertrokken naar Perzië, dat bijna onze gebuur is en dus zijn ze al lang weer thuis.

Het is nog geen strenge winter maar het is toch koud (- 4). Er is de voorbije dagen flink wat sneeuw gevallen. We genieten van het houtvuurtje in de refter en als er elektriciteit is brand hier en daar een elektrisch vuurtje. Toen de eerste sneeuw viel moesten de kinderen niet naar de school. Dat heeft enkele dagen geduurd. Opmerkelijk is wel dat vele scholen tijdens de gevechten gewoon bleven doorgaan. Dus: geen school als er sneeuw valt, maar wel school als er bommen vallen. Dat geeft een bijzondere sfeer. Is er een aanslag gepleegd, iedereen helpt de gewonden en bij de opruiming. Daarna gaat het leven gewoon weer verder alsof er niets gebeurd is. ‘n Groot volk.

Onze vrijwilligers zijn in de rouw. Ze vernamen dat er in Damascus al kinderen gestorven zijn van de kou en daar is het altijd nog enkele graden warmer dan hier. De volgende de dag kregen we ’s avonds al een telefoon vanuit Amerika. Een vereniging heeft duizenden dekens verzameld en wil ze ons bezorgen. Vanuit het klooster werden al lang geleden drie hulpcentra opgericht: hier een voor de streek van Qalamoun, in Jeramana (Damascus) en in Tartous. Hiermee kan een groot deel maar niet heel de Syrische bevolking bereikt worden. De centra konden opgericht worden dank zij moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel met de hulp van vele prima vrijwilligers, en natuurlijk vooral dank zij de steun en milde giften van vele weldoeners. Er is een nauwe samenwerking met het Rode Kruis en de Rode Halve Maan, zodat ook langs daar hulp komt. Zo worden duizenden gezinnen bereikt, maar de nood is eigenlijk nog groter dan de hulpgoederen en het geld dat ons wordt gegeven. Sommige dagen helpen wij mee met de mensen van het dorp die hier in het nieuwe gebouw de hulppakketten komen klaar maken. Zakken suiker, rijst, bonen e.d. moeten natuurlijk in afzonderlijke zakken van een paar kilo’s overgebracht worden. Hiermee wordt dan een groot pakket samengesteld met een paar dozen macaroni, kaas, rijst, suiker, bonen, conserven, een paar flessen olie, enz. enz. Het is echt wel een flinke voorraad. En het is werkelijk aangenaam samenwerken en bedenken dat er telkens zovele gezinnen zijn die weer even geholpen kunnen worden, hoewel er steeds meer gezinnen in nood zijn dan er geholpen kunen worden. De pijn blijft knagen dat er toch nog kinderen van de kou stierven in Damascus.

Een Bask in Marseille, de wettelijke leider van de Belgische federale regering!

Neen, niet overslaan, even geduld en ik zal het je uitleggen. Ieder land heeft normaal zijn eigen regering, die internationaal erkend is. De eerste minister spreekt met de eerste minister van andere landen zoals de ministers onderling overleggen met betrekking tot hun bevoegdheid. In Syrië is er een wettige regering met een president, die wettelijk verkozen is door het volk. En wel door een verpletterende meerderheid, niet alleen door degenen die in Syrië zelf wonen maar ook door de Syriërs die in het buitenland in een democratische staat leefden. In België en sommige andere landen mochten ze van het “regime” niet aan deze vrije verkiezingen deelnemen. Begrijpelijk dat westerse staatshoofden jaloers zijn op het brede draagvlak dat deze man bij de bevolking geniet. Nu komt onze vrt met het geweldige nieuws dat Khaled Khoja, een Turkmeen, de (zoveelste) nieuwe voorzitter is van de Nationale Syrische Coalitie. Er wordt bij vermeld dat deze meneer zijn hoofdkwartier in Istanbul heeft (Turkije) en daar ook woont en dat hij de nieuwe voorzitter is van de enige officieel en wettig erkende regering van Syrië. Alsjeblieft! Stel je voor dat een Syrisch artikel zou schrijven dat de Belgische regering een nieuwe leider heeft, die de enige wettelijk en internationaal erkende Belgische regering leidt: een Bask met zijn hoofdkwartier in Marseille! Is er een journalist die weet hoe hij zich nog belachelijker kan maken? .

La comédie française

De Amerikaanse oppergeneraal Martin Dempsy heeft laten weten dat hij klaar is Syrië nu daadwerkelijk aan te vallen en het nationale Syrische leger uit te schakelen, zodra Obama groen licht geeft. Huichelarij ten top. Hiermee begrijpen we meteen dat de grote coalitie om de islamitische staat (Daesh of IS) te bestrijding maar een voorwendsel was en dat het eigenlijke doel blijft Syrië ontwrichten. Dat is ook wat de coalitie in feite gedaan heeft: de infrastructuur verder vernietigen en burgers doden. L Fabius, de Franse minister van buitenlandse zaken had vroeger al openlijk aldus opgeroepen om de Syrische president te vermoorden: “hij verdient niet op aarde te leven”. President François Hollande voegt er nu bij dat hij spijt heeft niet militair tussenbeide gekomen ze zijn. Hun zogenaamde oorlog tegen het terrorisme zit in het slop en zaait wel dood en vernieling maar brengt nog niet het verhoopte resultaat: Syrië inpalmen. Terwijl iedereen nu onderhand wel weet wie hier zoveel dood, lijden en ellende brengen, blijven deze hoge heren hun leugens van vier jaar geleden trouw om de lijdensweg voor het volk nog zwaarder te maken. En net deze week heeft het Nederlands kabinet beslist “de gewapende oppositie” in Syrië te steunen! Het is winter en sommigen hebben steun nodig om hun vernietigingswerk verder te zetten, nadat ze al de bevolking hebben beroofd, gegijzeld, en “gematigd” vermoord, onthoofd of gekruisigd, met dank mede aan het Nederlands regime. Bovendien is in 2014 de reputatie van deze vechtjassen flink gedaald omdat de wereld stilaan weet wat er echt gebeurt en de reputatie van François Hollande gaat regelrecht naar het nulpunt. Ze hebben dus een nieuwe verantwoording nodig.

En plots is er het grote licht! Na terroristische aanslagen van woensdag defileerden twee miljoen mensen (volgens de politie) vorige zondag en maakten Parijs tot de “hoofdstad van de vrijheid” (volgens Fr. Hollande) om de wereld te bevrijden van haat, geweld, terrorisme en oorlog. En wie lopen zo allemaal voorop in de stoet? Jens Stoltenberg, secretaris generaal van de NAVO, de oorlogsmachine geleid door de VS, die in 2011 deskundig Libië heeft vernietigt, vanuit Turkije jihadstrijders bewapent, traint en naar Syrië stuurt en nu zich klaar maakt voor een wereldoorlog tegen Rusland. Verder zijn er Donal Tusk, de eerste minister van Turkije, de grootste gevangenis ter wereld voor hen die persvrijheid beoefenen en nu met Frankrijk hardnekkig blijft proberen in de provincie van Aleppo zoveel terreur te zaaien totdat ze alles kunnen inpalmen. Verder is er de koning van Jordanië, een andere springplank van de NAVO voor zijn oorlogsvoering tegen Syrië. En natuurlijk eerste minister Cameron van Engeland en oud-president Sarkozy van Frankrijk, de gespecialiseerde landen in “speciale strijdkrachten” en geheime diensten voor terroristische acties overal ter wereld in dienst van Big Brother. Verder eerste minister Renzi van Italië, dat nu een belangrijke uitvalbasis is om het vuur in Noord-Afrika en het Midden-Oosten aan te wakkeren. Centraal loopt natuurlijk Fr. Hollande zelf, de motor van de militaire acties o.m. nu in Mali en Nigeria. En deze landen zelf worden hier vertegenwoordigd door een minister, die bereid is de opbrengst van de bodemrijkdommen van zijn land (goud, coltan, uranium...) te laten verdwijnen in de zakken van de westerse elite. Natuurlijk komt Benjamin Netanyahu hier ook op de eerste rij treuren om de vier joodse slachtoffers waardoor hij de duizenden doden, waarvan honderden kinderen, kan vergeten die hij onder een tapijt van bommen zopas van de Gazastrook heeft weggevaagd, samen met de deskundige vernietiging van de infrastructuur. En op de Syrische Golan hoogte heeft hij een stevige band met de terroristische groepen tegen Syrie. Amerika was vertegenwoordigd door Eric Holder, minister van justitie. Immers John Kerry blijft nog even in Indië om daar te proberen de oorlog tegen China en Rusland aan te stoken. Hij kwam dan op woensdag naar Parijs om de topontmoeting over de veiligheid in Washington op 18 februari voor te bereiden. En zo zouden we nog lang kunnen doorgaan, want er waren niet minder dan 50 staatshoofden en excellenties op deze parade. Allemaal zogenaamd de fiere verdedigers van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid, kortom het kruim van de wereldvrede. Ondertussen zijn de VS, Israël en de NAVO de grootste terreurzaaiers op heel onze wereldbol en dan spreken we niet over twaalf of zeventien doden maar over het uitmoorden van hele volken en het verwoesten van landen, die de bakermat zijn van de menselijke beschaving, de wieg van het christelijke geloof en van het oosters monnikenwezen. In drie maanden tijd werden de jachtvliegtuigen verviervoudigd, de conventionele wapens en atoomwapens in   het voormalige oostblok verdubbeld, de Awacs in Oost Europa opgevoerd, alsook de oorlogsschepen in de Baltische zee en de Middellandse zee. De VS troepen, de Britse en Duitse troepen in Polen, Estland, Letland en Litouwen werden flink uitgebreid. De NAVO is klaar met zijn “Readness Action Plan” om onmiddellijk toe te slaan in Oost-Europa, het Midden Oosten en Azië. Nu nog wachten op een goede aanleiding. Of is dit als aanleiding bedoeld? En wanneer moeten we dan allen samen het startschot voor de (zoveelste vernietigende) oorlog geven en uitroepen: Vuur?

Laat me duidelijk zeggen dat ik iedere terroristische aanslag veroordeel en ieder slachtoffer betreur. Ik weiger evenwel mee in koor de lof te zingen van die Charlie Hebdo. Hiervan had ik tot vorige week trouwens nog nooit gehoord. Vrienden hebben me enkele cartoons van die club gestuurd opdat ik enig gedacht zou hebben van hun activiteit. Het zijn spotprenten op het christelijk geloof en op Kerstmis. Ze zijn wel zo vulgair en wansmakelijk, zo kwetsend en provocerend dat ze in onze samenleving niet thuis horen. Ook wij christenen hebben het recht gerespecteerd te worden. Al manifesteren ze met nog tienmaal meer volk, de geestelijke barbaarsheid die ik van die club gezien heb, heeft geen recht van bestaan in een beschaafde maatschappij. Daarmee zeg ik uiteraard niet dat het vermoorden wel toegestaan is. Integendeel. In onze maatschappij moet er op zinvolle wijze over gepraat kunnen worden en juridisch moeten er maatregelen genomen worden om de goede naam en de integriteit van anderen te beschermen. Kitsch of kunst geven geen enkele toestemming  om het heiligste erfgoed van anderen op zulk een decadente wijze aan te vallen. Absolute rechten bestaan niet. Rechten zijn altijd verbonden met plichten. Zo is het ook met de persvrijheid, die inhoudt dat ge de waarheid schrijft. De media heeft geen enkel recht om de slachtoffers (het Syrische volk, het leger, de regering en de president) als schuldigen voor te stellen en de schuldigen (de gewapende oppositie, rebellenbendes gesteund door het westen) als de helden en bevrijders. En als die karikaturisten wat hersens hebben kunnen ze humoristische prenten schilderen maar ze hebben geen enkel recht om het heiligste van hun medemensen op wansmakelijke wijze aan te vallen. We schreven vroeger al: waar niets meer heilig is, is ook niets meer veilig. En dat is een bedreiging voor gans de maatschappij.

Er is nog een andere bedenking die ik wil maken rond het potsierlijk vertoon in Parijs van vorige zondag. Als de aanslagen op woensdag gebeurd zijn, hoe kan men dan op donderdag, vrijdag, zaterdag (anderhalve werkdag) niet minder dan 50 staatshoofden en excellenties bewegen om plotsklaps naar Parijs te komen? Is hier geen lange voorbereiding voor nodig? Welke ambtenaar werkt er nog vanaf vrijdagnamiddag? Opvallend is ook de onmiddellijke en eensgezinde verklaring van nagenoeg alle westerse staatshoofden: we zijn in oorlog tegen terrorisme en fundamentalisme! Dat is vaag genoeg om uzelf het recht te geven nog meer de democratische rechten van het volk in te perken en willekeurige wetten op te leggen. In oorlogstijd hoeven de beslissingen immers niet democratisch genomen te worden. Hebben de vechtersbazen na het mislukken van de grote coalitie een nieuwe verantwoording nodig voor weer een nieuwe vorm van oorlog? En nog dit. Hoe kun je een zo massale optocht vlekkeloos doen verlopen? In zovele landen werden en worden betogingen georganiseerd, terwijl de geheime diensten van westerse landen voor de nodige scherpschutters zorgen, zodat er lukraak doden of gewonden vallen die dan aan “het regime” worden toegeschreven, waardoor de massabetogingen kunnen groeien en het land uiteindelijk in handen van de nieuwe heersers valt. Vergeet niet dat ook Syrië dit ruimschoots heeft meegemaakt. In Parijs was er geen vuiltje aan de lucht, zelfs niet met 2 miljoen betogers. Menige onafhankelijke onderzoeker heeft trouwens een rapport met vele vragen gemaakt over de aanslagen zelf. Als die terroristen al zo lang en zo goed gekend zijn, hoe kunnen die dan zonder probleem het land in en hun zaken rustig voorbereiden? David Icke, Brits schrijver en onderzoeker zegt openlijk - en hij lang niet alleen, maar daar zal je als gewone tv-kijker en dagbladlezer niet één woord van te horen of te zien krijgen! - dat het hele gebeuren een scenario is dat door de geheime diensten zelf is opgezet.

Ja, wij zijn in rouw, maar dan om de kinderen, die van koude in Damascus sterven, in een land dat in welvaart leefde totdat de koplopers in de stoet van Parijs het volk hier kwamen uitmoorden en het land verwoesten. Ik heb één troost. Er zijn zowat 63 miljoen Fransen die niet aan de betoging van zondag in Parijs hebben meegedaan. Hopelijk genoeg om hetgeen er nog aan menselijkheid in een volk overblijft tot leven te wekken.

P. Daniël

18-01-2015 om 14:37 geschreven door Gust Adriaensen

De lonen van de regeringsleden zijn onder te verdelen in 3 categorieën.

Het brutojaarsalaris voor de eerste minister en zijn vice-premiers bedraagt 227.000 euro. Voor de ‘gewone’ ministers is een bedrag van 223.000 euro in de jaarbegroting ingeschreven. Staatssecretarissen krijgen jaarlijks 212.000 euro bruto.

Naast het basissalaris hebben onze regeringsleden ook een vaste maandelijkse onkostenvergoeding, onder meer voor representatiekosten en logies. Premier Michel en zijn vice-premiers zien hun salaris maandelijks aandikken met bijna 2.000 euro. De maandelijkse onkostenvergoeding voor ministers en staatssecretarissen bedraagt 1.616,44 euro, bevestigen verschillende kabinetten. Die onkostenvergoeding is belastingvrij, wat niet geldt voor het basissalaris.

De regeringsleden hebben ook recht op een dienstwagen met chauffeur. Of ze kunnen kiezen om hun eigen wagen te gebruiken, en dan krijgen ze een kilometervergoeding.

De nettomaandlonen van de ministers en staatssecretarissen van Michel I

10.786 euro

Zoveel krijgen onze premier Charles Michel (MR) en zijn vice-premiers Kris Peeters (CD&V), Jan Jambon (N-VA), Didier Reynders (MR) en Alexander De Croo (MR) elke maand op hun rekening.

10.482 euro

Dat bedrag is maandelijks weggelegd voor onze 'gewone' ministers: Hervé Jamar (MR), Koen Geens (CD&V), Maggie De Block (Open VLD), Daniel Bacquelaine (MR), Johan Van Overtveldt (N-VA), Willy Borsus (MR), Marie-Christine Marghem (MR), Steven Vandeput (N-VA), Jacqueline Galant (MR).

10.039 euro

Met dat bedrag moeten staatssecretarissen Pieter De Crem (CD&V), Bart Tommelein (Open VLD), Elke Sleurs (N-VA) en Theo Francken (N-VA) zich elke maand tevreden stellen.

Het gaat om de indicatieve nettomaandlonen, inclusief de forfaitaire onkostenvergoedingen. Ze werden berekend op basis van de vastgelegde kredieten in de begroting voor 2015 en een kabinettaire rondvraag.

De nettolonen zijn berekend voor een alleenstaande, zonder gezinslast en zonder rekening te houden met inkomsten uit andere mandaten. Ook bijkomende gemeentelijke opcentiemen en eventuele fiscale voordelen van de regio’s worden buiten beschouwing gelaten. Er is uitgegaan van een belastingvrije onkostenvergoeding van 1.946,50 euro voor de eerste minister en de vice-premiers, en van 1616,44 euro voor ‘gewone’ ministers en staatssecretarissen.

(bron: Jobat)

13-01-2015 om 11:38 geschreven door Gust Adriaensen

Priester Karel Raeymaekers (6 april 1927-16 december 2014) was van 1956 tot 1963 leraar geschiedenis en economie aan het Sint-Jan Berchmanscollege in Mol. Later werd hij directeur van het Pius X-Instituut in Antwerpen.

Op zijn gedachtenisprentje staat de volgende beklijvende belijdenis van zijn hand afgedrukt, die goed aansluit bij de toespraak van KSOM-voorzitter André Van Genechten:

Ik zal niet geloven in het recht van de sterkste
In de taal van de afgunst
In de macht van de machtigen.

Ik zal niet geloven in een schoolgemeenschap zonder liefde
In de status van functie en tucht
In de greep van selectie en klassenstanding.

Maar ik wil geloven in een gemeenschap van dienstbaarheid.
Ik wil geloven in de eenvoud en de waarachtigheid
In de macht van de evangelische, creatieve mens.

Ik zal niet geloven dat al onze moeite tevergeefs is.
Ik zal niet geloven in de agressieve gerichtheid van anderen.
Maar ik durf geloven altijd en ondanks alles
In de bekommernis voor de sociaal-arme, de relatie-arme,
de eenzame, de schoolmoeë jonge mens.

Ik durf geloven altijd en ondanks alles
In de nieuwe mens, naar Jezus' beeld,
die wij samen proberen te vormen,
door zijn geest.

12-01-2015 om 17:43 geschreven door Gust Adriaensen

Tijdens de nieuwjaarsreceptie voor personeelsleden en bestuurders van de KSOM, de scholengemeenschap van het Katholiek Secundair Onderwijs Mol (Sint-Paulus, Sint-Lutgardis, Rozenberg en SJB-College), zei voorzitter André Van Genechten het volgende:

-------------------------------------

'Naast de traditionele wensen van een goede gezondheid en een grote dosis geluk en de minder traditionele om te vermageren wil ik als voorzitter van de RVB een oproep doen opdat in 2015 iedereen een beetje tijd wil vrijmaken voor de mensen uit de nabije en ja, zelfs uit de verre omgeving.

Wie vandaag om zich heen kijkt stelt vast dat onze samenleving dreigt te veranderen in een harde maatschappij, waarin iedereen verantwoordelijk wordt gesteld voor zijn eigen lot, en waar gelijkheid, verdraagzaamheid, hulpvaardigheid, zorg voor de zwakken, strijd tegen armoede en sociale rechtvaardigheid moeten wijken voor individueel welzijn en winstbejag.

Als christelijk geïnspireerde scholengemeenschap kunnen en mogen wij ons tegen dergelijke gang van zaken afzetten.

Wij hebben nu eenmaal sterke schouders om te dragen en te ondersteunen

Wij hebben attente oren om te horen en te herkennen

Wij hebben onvermoeibare voeten om te gaan en te bezoeken

Wij hebben stralende ogen om te zien en te ontmoeten

Wij hebben open handen om te bieden en te delen

Wij hebben een glimlach op de mond om te relativeren en aan te moedigen

Wij hebben een kloppend hart om te danken en te omarmen

Al deze gaven en talenten moeten het mogelijk maken dat vele anderen zich bij ons goed kunnen voelen: op deze wijze laten wij onze eigen maatschappelijke voetdruk achter in onze omgeving.

De doorlichtingteams hebben dit schooljaar in het College en op de Rozenberg duidelijk vastgesteld dat wij op goede weg zijn. Voor St-Paulus en St-Lutgardis zullen gelijkaardige bevindingen weldra volgen.

Wij zijn trots binnen de RVB te mogen functioneren als bestuurders die kunnen opkijken naar de wijze waarop jullie onze jongeren op een correcte wijze voorbereiden op de harde toekomst:

-stuk voor stuk zijn jullie bekwame en enthousiaste medewerkers die SAMEN de handschoen willen opnemen

-jullie zijn allen bereid om tussen de leerlingen te staan, om te luisteren en te handelen en onze jongeren meer warmte te geven

-jullie zijn steeds klaar om zich 100% in te zetten om het vele werk aan de winkel om te buigen naar een aantrekkelijke en verdraagzame scholengemeenschap

-jullie zijn allen overtuigd om samen uit jullie kot te komen en samen te strijden voor de toekomst van onze scholen

Allemaal paraat om onze KSOM, waar mogelijk nog aantrekkelijker te maken.

Ja, ik ben fier om samen met mijn collega bestuurders jullie dagdagelijks aan het werk te zien.

Dankzij jullie inzet en overtuigingskracht zal de eerder aangekondigde harde maatschappij geen schijn van kans krijgen; zullen verantwoordelijkheden waar nodig opgenomen worden; zullen gelijkwaardigheid, verdraagzaamheid, hulpvaardigheid, zorg voor de zwakken, strijd tegen armoede en sociale rechtvaardigheid steeds voorop komen.

Met groot vertrouwen en hoop kijk ik daarom uit naar wat 2015 ons zal brengen!'

------------------------------------

Wat een 'christelijk geïnspireerde scholengemeenschap ' kan en moet inhouden, kan moeilijk beter geformuleerd worden.

11-01-2015 om 11:38 geschreven door Gust Adriaensen

Mijn oog viel op volgend bericht op de regionale bladzijden van Het Nieuwsblad:

'Dessel is het nieuwe 'Monaco van de Kempen'. Nergens in onze regio moeten de inwoners zo weinig belastingen betalen als in Dessel. Het fiscaal voordeel hebben zij te danken aan het kernafval dat er ligt opgeslagen in hun achtertuin, waarvoor de gemeente elk jaar een forse vergoeding opstrijkt van de federale overheid.'

De Desselaars moeten dus minder diep in hun portemonnee tasten dan de andere inwoners van de regio. Waarom? Omdat er kernafval opgeslagen wordt binnen de grenzen van de gemeente. Let op, die opslag gebeurt niet op grond die eigendom is van Dessel. De federale overheid betaalt geen huurprijs maar wel een vergoeding. En de verantwoording van die vergoeding heeft niets te maken met bv. mobiliteitsoverlast of met momentane waarneembare en meetbare gevaren. Als er al een verantwoording te vinden is, dan moet ze gezocht worden in het voorhouden van een fopspeen, in het suseffect van geld. Die vergoeding kan nog het best omschreven worden als 'bibbergeld', als waardering voor het 'risico'.

Maar...als er dan al een risico is -het Niras doet er alles aan om de goegemeente ervan te overtuigen dat alles safe is-, waarom dan de risicovergoeding beperken tot het Desselse grondgebied? Want nucleair gevaar houdt geen rekening met gemeentegrenzen. En grote delen van de aangrenzende gemeenten Geel, Mol , Retie, liggen dichter bij de bergingssite dan grote delen van Dessel.

Dessel is een van de vele voorbeelden die duidelijk maken dat de relatieve welstand van gemeenten -en dus meestal lage belastingvoeten- gelinkt is aan toevallige factoren. Denk bv. ook aan de belastingparadijsjes van de meeste kustgemeenten.

De soms aanzienlijke verschillen in gemeentelijke belastingen leiden in veel gevallen naar een grotere materiële ongelijkheid tussen de inwoners.

10-01-2015 om 22:09 geschreven door Gust Adriaensen

IX/2

Vrijdag 9 januari 2015

Als in de stal van Bethlehem

Het schilderen van de refter met een eerste laag was op oudejaarsavond voltooid. De afwerking is inmiddels nog niet helemaal klaar. Er werden voldoende tafels en banken binnen gesleurd om te eten. Ook de tv kreeg zijn plekje in de hoek, door een deken beschermd tegen het stof. Nu moest alles nog een tweede laag krijgen, de plinten vernieuwd en geschilderd en de gang van de hal naar de refter moest nog gedaan worden, wat ook een serieus werk is vermits die muren aan alle kanten beschadigd zijn. Tenslotte moet het aanpalend bureau, dat ook een echte ontmoetingsplaats is, op dezelfde wijze geschilderd worden. Zo hebben we de eerste week van het jaar geleefd als in de stal van Bethlehem, maar dan zonder andere (redeloze) dieren. In deze toestand hebben we ook de Openbaring gevierd, een van de grootste feesten in het Oosten, met een lange vesperdienst op de vooravond en de feestelijke eucharistieviering met de wijding van het water en de lange mooie gebeden nadien. Bovendien was er heel de dag van 6 januari geen elektriciteit en geen internet. Met wat gepruts konden we een alternatieve weg voor een gebrekkig internet gevonden krijgen om enkele noodzakelijke emails te verzenden.

Wij bidden, hopen en verwachten dat 2015 uiteindelijk voor Syrië vrede zal brengenen liefst ook voor heel het Midden Oosten. Inmiddels trachten we langzaam de schade aan de gebouwen te herstellen en de ruimtes van het monasterium te verfraaien. We beseffen echter goed dat zulks niet veel zin heeft wanneer we niet tegelijk heel ernstig aan ons innerlijk, geestelijk herstel werken. Het wezen van het monnikenleven bestaat juist in de permanente geestelijke strijd tegen onze “oude mens” om de “nieuwe mens” tot leven te laten komen. Deze strijd is vooral belangrijk voor de eerste honderd jaar. Wie langer mocht leven maghet, wat mij betreft, daarna wat rustiger aan doen. Je kunt wel eens een grote veldslag winnen en dan in de tuin een grafheuveltje maken met een kruis en de tekst “hier ligt mijn oude mens”, maar de kans is groot dat iemand uit je naaste omgeving er vlug een plaatje bij zal zetten met “en de derde dag was hij weer verrezen”. Kortom, ‘sterven’ aan zichzelf is een levensopdracht. Iedere dag krijgen we daartoe in het Woord Gods en de eucharistie het nodige licht en de vereiste kracht. Ook het sacrament van de verzoening is hier een heel regelmatig, ja dagelijks gebruik. En het gebeurt erg eenvoudig. De priester zit voor de mis naast het altaar en wie wil biechten knielt gewoon naast zijn stoel. Omdat ook de kinderen dit gemakkelijk doen,willen wel eens moslimkinderen dat navolgen en ze krijgen dan een kruisje.

Voor een materieel en vooral geestelijk herstel

Voor de avonden op zon- en feestdagen blijven we zoeken naar een aangepaste video, hetzij om eens goed te lachen (afwisselend in het Arabisch, Frans en Engels) of om eens stevige inspiratie op te doen. Nu zagen we o.m. een video over het Russisch orthodox klooster van Valaam op het gelijknamige eiland, aan het meer van Ladoga, helemaal in het N-W van Rusland. De naam zou afkomstig zijn van het Finse “valam” dat zoveel als ‘hoog bergland’ betekent. De monniken vonden dit een geschikte profetische, Bijbelse benaming voor hun klooster, dat gesticht werd in de 11^e door de heilige Germain en Serge. In de loop der eeuwen werd het geteisterd door branden, aanvallen van de Vikings, plunderingen, epidemieën en het werd uitgemoord. In de 19^e eeuw beleefde het zijn gouden tijdperk. In 1846 schrijft de hl. IgnaceBriantchaninov dat hier een levende repliek te zien is van de primitieve kerk omdat alle vormen van het oosters monnikenleven hier terug te vinden zijn: cenobieten (= samen leven), anachoreten (= afzonderlijk), kluizenaars ...Rond het grote klooster zijn vele kleine kloosters, kapellen en kluizenarijen gebouwd. In 1940 wordt het ontruimd en door de sovjets bezet. De monniken stichten een nieuw klooster in Heinävesi (Finland). Achtereenvolgens wordt het oude klooster een fabriek, een hospice voor invaliden totdat het hele eiland als militaire basis wordt ingepalmd. Op 14 december 1989 komen 6 monniken de ruïnen herstellen. Ze volgen het leven van de monniken van de Athosberg in Griekenland. Werken en bidden zijn de twee roeispanen waarmee de 150 monniken naar de eeuwigheid varen. Velen van hen waren in hun jeugd ongelovig, atheïst, moslim... en op hun geestelijke zoektocht hier terecht gekomen om er volheid van leven te vinden. Handenarbeid is een wezenlijk deel van hun geestelijke strijd. Er is een atelier voor schilderwerken, ook voor iconen, een kleermakerij, ook   voor liturgische gewaden, een broodbakkerij, een schrijnwerkerij, een smederij, een slotenmakerij. Er is verder een boerderij, groentekwekerij, een apotheek. Ener wordt nog volop gerestaureerd. Met niet minder ijver wordt echter ook aan de geestelijke restauratie gewerkt. Rond de ene grote kathedrale kerk zijn 6 andere kerken gebouwd. In de kerk van het hoofdklooster worden dag en nacht onafgebroken psalmen gebeden. Ook de oude liturgie en de oude manier van psalmen bidden wordt herontdekt. Hier zie je een materiele en geestelijke heropstanding. Al ligt de hele archipel met zijn 50 eilandjes een half jaar onder sneeuw en ijs, met massa’s komen de bezoekers naar dit kloosteromin deze geestelijke uitstraling zelf de zin van hun leven te vinden. Het is ook geen geheim dat VladimirPoetin meer dan een regelmatige gast is en hier in de archimandriet (= abt) TikhovChevkounov zijn biechtvader en geestelijke leidsman heeft gevonden.

Terwijl op de avond van het hoogfeest van de Openbaring des Heren de eerste sneeuw neerdwarrelt wordt in onze voorlopige stal, in het half duister, duchtig van gedachten gewisseld over de wijze waarop wij nog beter kunnen meewerken aan de materiële en vooral geestelijke restauratie van Syrië en van Mar Yakub, dat nog een half millennium ouder is dan het Russische orthodox klooster van Valaam. Het is ons wel duidelijk dat we van Valaam nog heel veel kunnen leren.Gelieve te bidden voor ons klooster en voor heel Syrië, eens bezaaid met kloosters, waarvan nu nog hoogstens ruïnen overblijven. Nu begint nog een tiental namen van steden en dorpen met “deir” (= klooster). Moge dit moederland van het monnikenleven in alleopzichten herrijzen.

Mediamanipulatie, een misdaad tegen de menselijkheid

De vernietiging van Libië is voor een flink deel mede bewerkt door de Israëlische-Amerikaanse nieuwszender Al Jazeera in Qatar. Met getrukeerde beelden en nagebootste pleinen werden massale opstanden gesuggereerd, die daarna werden uitgelokt. Zelf hebben we vroeger al uitvoerig toegelicht hoe een ons bekend christelijk gezin hier in Syrië behandeld werd. De jongen die op straat speelde werd dodelijk getroffen, meegevoerd naar een schuur, uitvoerig gefilmd tot hij stierf en de begeleidendecommentaren wilden duidelijk maken dat het gruwelen waren vanwege het Syrische leger en de president. In feite waren het twee groepen van Al Jazeera, de ene zorgde voor de gruwelen, de andere voor de deskundige verfilming en de commentaar. Als onze journalisten een greintje eergevoel hadden, zouden ze die zender al lang hebben aangeklaagd. Neen, ze willen nu in hun onnozelheid al voor de tweede keer protesteren tegen de veroordeling van AlJazeera-journalisten in Egypte, “voor vrije meningsuiting”, in feite om gewetenloos het terrorisme en de oorlogspropaganda te blijven steunen. Proficiat voor Egypte en president Al Sissi die al heeft laten weten dat hij zich niet met de rechtspraak zal bemoeien. Samen met de grote meerderheid van het Egyptische volk hopen wij dat ook Egypte eindelijk de terreur (door het westen gesteund) van zich zal kunnen afschudden.

Ik ben geen journalist en zeker geen onderzoeker op dat gebied. Ik ken wel het verschil tussen de oorlogspropaganda van het westen en de werkelijkheid hier. Ik zoek gewoon de waarheid. De wijze waarop in het westen de oorlog tegen Syrië werd voorgesteld was voor mij zulk een schok, dathet mij diepgaand heeft getekend en ik besloot voor de waarheid op te komen zonder mij door het gevaar daarvan te laten afschrikken. De CIA controleert niet alleen wat wereldwijd als nieuws moet verspreid worden maar tracht ook onafhankelijke breonnen te boycotten. Daarom werd om 27 juni 2012 de Syrische privé tvzender door een commando verwoest, met 7 doden en enkele gewonden. Toch herbegon de zender enkele uren later in geïmproviseerde studio’s. Gelukkig zijn er nog meerdere anderen, maar ze krijgen in de gewone media geen enkele kans. Er zijn voldoende nieuwsbronnen die grondige studies maken, en niet beïnvloed worden door hetgeen de mensen graag horen, wat goed ligt in de openbare opinie of massaal door de grote nieuwsagentschappen wordt verspreid. Van al die onafhankelijke nieuwsbronnen die de waarheid zoeken, zal een gewone dagbladlezer of tvkijker nog nooit gehoord hebben,maar in de loop van de jaren heb ik er al verschillende vermeld. Vanuit de werkelijkheid die wij hier beleven krijg je dan meer dan eens het tegenovergestelde beeld van wat de westerse propaganda brengt.

Het Syrische leger, de regering en de president moeten door het westen zo zwart mogelijk gemaakt worden. Wanneer er toch eens een berichtje over het bezoek van de president aan zijn troepen vermeld wordt (hij heeft kerstmis uitgebreid gevierd met de soldaten in Jobar), moet onmiddellijk met nadruk onderlijnd worden dat hij sinds de oorlog zich niet of nauwelijks nog heeft laten zien in het openbaar. Wat een onzin. Vanaf het begin is hij overal in het openbaar de getroffen bevolking gaan bezoeken en is dat blijven doen. Als je daar eens beelden van gezien hebt zoals in Maaloula en elders, dan zie je hoe hij in gewoon burgerpak loopt en door het volk letterlijk wordt versmacht. Geen enkelwesters staatshoofd is daartoe in staat. Maar wie zo iets durft schrijven wordt al meteen in het westen aangeklaagd als een betaalde geheime agent van het “regime”. En dan die waanwijsheid over het Syrische leger dat helemaal zou uiteengevallen zijn en over de regering die nog maar een klein deeltje van het land zou beheersen en een president die het niet lang meer kan volhouden. Nog altijd precies hetzelfde als de propaganda van vier jaar geleden. Tussen de regels voel je het plezier al dat het land binnen kort helemaal van de terroristen zal zijn. Hebben onze journalisten geen enkele belangstelling meer voor een waarheidsgetrouwe weergave? Gaat het enkel om het schrijven van wat een vergiftigde openbare opinie best slikt? Van wie moet je eigenlijk deze oorlogspropaganda blijven voeden? Van wie moeten jullie het draaiboek van de Amerikaans-Zionistische lobby als papegaaien blijven uitzingen?

De werkelijkheid is dat het Syrische volk,het leger en de regering een zijn in de strijd tegen het internationaal terrorisme. Syrië heeft hierbij twee oorlogen gewonnen. De eerste was die van april 2011 tot juni 2012 (Geneve 1). Het westen had eensgezind besloten Al Assad ten val te brengen en na Irak en Libië ook over Syrië te heersen. Verder moest in Syrië in plaats van een lekenstaat een fanatieke islam komen, een wahabitische staat. Ook dat mislukte. Vanaf juni 2012 ontketenden de zogenaamde “vrienden” dan een tweede oorlog. Ze konden geen invasie klaar krijgen en zorgdendaarom voor een onuitputtelijke stroom van terroristische groepen.De bedoeling was dat Syrië 30% van zijn grondgebied mocht houden en de rest, met de bodemrijkdommen zou dan in beslag genomen worden en zogenaamd overgedragen aan de “gematigden” (= zij die “op gematigde wijze” mensen kruisigen en onthoofden!). Ook daartegen hield Syrië stand. Einde 2014 werd de derde oorlog ontketend. Enkele honderden strijders van de islamitische staat werden bliksemsnel omgevormd en uitgebreid tot een leger van 200.000 fanatieke strijders, met het nieuwste Amerikaans en westers oorlogsmateriaal uitgerust. De echte bazen van deze duisternis hebben geen boodschap aan vrede. De wapenindustrie viert hoogtij. Niet alleen is de islamitische staat hiervoor een goudmijn maar nu werd ook nog de halve wereld ingeschakeld om zogezegd het terrorisme te bestrijden. Dubbel feest. En de kampioenen van het wereldterrorisme, de golfstaten, vechten zogenaamd mee tegen het terrorisme! Pyromanen worden pompiers. Ondertussen blijkt het arme Syrische leger het enige te zijn dat werkelijk de islamitische staat in bedwang kan houden. Het Syrische leger controleert nu alle steden, met uitzondering van Raqqa en een klein gedeelte van Aleppo. Het is inderdaad maar een arm leger in vergelijking met de vet betaaldeen super bewapende strijders van de islamitische staat, die met de hulp van het westen rijke inkomsten krijgen o.a. uit de gestolen olie. Maar Syrië houdt vol en gaat geleidelijk verder. Stilaan worden de internationale relaties hersteld. De Arabische wereld begint zich tegen de waanzinnige oorlogsvoering van het westen te keren. Koeweit heeft al zijn Syrische ambassade opnieuw geopend en de Verenigde Arabische Emiraten zijn hetzelfde van plan. Ondertussen zijn volk, leger, regering en president meer een dan ooit. En deze eenheid kan het westen niet breken.

We wachten in de gewone media op een verlichte journalist die het ei van Columbus uitgevonden heeft en gewoon schrijft wat hier gebeurt en wat hier nodig is. Laat dit land en het hele Midden Oosten gerust en kom u hier niet moeien om het te ontwrichten. Zet de steun (financieel, militair, logistiek, informatief ... ) stop aan alle terroristische groepen hier. Hou op met de pesterijen van sancties en beschouw Syrië volgens internationaal recht als een soeverein land en volk. Aanvaard Syrië als een gelijkwaardige partner en knoop daarmee normale diplomatieke betrekkingen aan. En als je binnen kort zelf getroffen wordt door terroristen die je eerst gesteund hebt om Syrië te ontwrichten – voor Hollande en al de anderen - en nu naar uw land terugkeren, vraag raad en hulp aan Syrië.