Op vrijdagavond 8 december konden we in GC den Dries dankzij Schakel Retie kennismaken met de aangrijpende theatervoorstelling De Kansendans. Deze voorstelling is gebaseerd op het gelijknamige boek van Caro Bridts en Lieven De Pril. In dat boek vertelt Caro Bridts haar levensverhaal, het verhaal van een kind dat in generatie-armoede opgroeit, vaak valt en telkens opnieuw recht krabbelt. Stefanie Moens speelde de rol van Caro, hierbij ondersteund door geluids- en filmfragmenten.
1 op 7 Belgen zou volgens de armoedecijfers in armoede leven. Het gaat hierbij niet altijd om laagopgeleiden. Vaak worden zij met vooroordelen geconfronteerd, zodat het voor hen moeilijk is om relaties en vriendschappen op te bouwen. Ze voelen zich hierdoor vaak eenzaam. Ze krijgen het gevoel niet mee te tellen, aan de kant te worden geschoven, geen kansen te krijgen.
Bij het begin van de voorstelling stonden er een tiental stoelen op het podium. Ze stonden in een cirkel, klaar voor een spelletje stoelendans. De vrouw vertelde haar levensverhaal. Bij elke levensfase waarvan ze getuigde, werd een stoel weggenomen. Kon ze zelf een stoel bemachtigen? Neen, keer op keer verdween die kans, tot er bijna geen stoelen meer over bleven …
De vrouw voelde zich niet gewenst als kind, en ze ervaarde dat ook letterlijk bij de echtscheiding van haar ouders. Ze is vele keren moeten verhuizen, kwam in veel verschillende scholen terecht, wat het moeilijk maakte relaties op te bouwen. De onderwijskansen voor jongeren in armoede zijn sowieso al beperkt, waardoor de kansen op goed en vast werk op latere leeftijd ook kleiner worden. Het vinden en het vasthouden van een job is voor velen niet evident.
Haar moeilijke jeugd en de slechte relaties binnen haar familie zorgden ervoor dat ze al snel op eigen benen leerde staan. Ze voelde zich daardoor geen sterke vrouw, want er was altijd wel iets waardoor ze mislukte, zich schaamde, zich schuldig en zwak voelde.
Mensen die opgroeien in generatiearmoede ervaren de ongelijkheid tussen mensen en ontbreken structuur in hun leven. Wat is hun toekomst?
Deze mensen verdienen respect. Ze verdienen een kans in het onderwijs en in onze maatschappij. Ze verdienen een tweede en een derde … kans.
Zelf deed ik mijn pastorale stage bij een welzijnsschakel en mensen die in armoede leven hebben sindsdien een bijzondere plaats in mijn hart. Daarom heb ik mij vorig jaar aangesloten bij de vrijwilligersgroep van Schakel Retie.
De voorstelling deed mij denken aan het project dat dit ik tijdens mijn stage deed samen met iemand van de Koning Boudewijnstichting. We gingen op zoek naar iemands talent en we hielpen haar om daarvan te leren getuigen. Ik begeleidde iemand die het erg moeilijk had om alles onder woorden te brengen, maar het lukte! Deze vrouw was ook aanwezig op de voorstelling. Het was een warm weerzien. We zullen onze samenwerking en haar getuigenis nooit vergeten.
Deze voorstelling vraagt aandacht voor de mensen die komen aankloppen. Laten we naar hun verhalen luisteren, laten we respect voor hen tonen. Laten we hen vertrouwen, moed en hoop geven. Zo gaan we Samen op weg met hen, het thema van Welzijnszorg 2023.
Dankjewel aan de vele vrijwilligers die zich inzetten bij Welzijnsschakels en die mensen in armoede begeleiden!
Dankjewel voor de moedige getuigenissen van mensen in armoede!
Dankjewel voor de interesse die er was! Uit de gesprekken nadien blijkt dat deze voorstelling vele mensen geraakt heeft.
Jurgen Deckx
Verbolgenheid en heilige woede zijn, na de aankondiging van het pauselijk bezoek, overduidelijk af te lezen van het gezicht van mr Van Steenbrugge.
