Verhofstadt bewees nog maar eens een rasdebater te zijn. Hij was de ware titan in de originele betekenis van het woord. De man die bevlogen, (te) onstuimig visies ontwikkelt, voorstellen lanceert, aanvallen pareert, argumenten ter verdediging aanvoert, nieuwe grenzen aftast. Ongetwijfeld bezit de premier een intellectueel niveau dat weinig huidige Belgische toppolitici evenaren.

Leterme praat vlot, (te) veel, maar zonder de gedrevenheid en oratorische vaardigheid van Verhofstadt. Hij is een 'notaris', bij wie de ergerlijke 'eentweedrietic' (soms zelfs in bv. 'twee' nog invoeging van een triootje) sterker en sterker op de voorgrond treedt. Bovendien dreigt het te veelvuldig en te onpas gebruiken van woorden als 'respect, goed bestuur, geloofwaardigheid, de mensen' (Leterme doet al maanden precies of hij en zijn partij op die vlag en lading het monopolie hebben), die zichzelf toegekende geloofwaardigheid aan te tasten. Temeer daar het niet zo moeilijk is hem op inconsequenties, onjuistheden en intellectuele oneerlijkheid te betrappen. Een paar voorbeelden: de woordbreuk i.v.m. de overstap naar het federale niveau; zijn slogan 'respect voor de mensen' versus zijn ondermaatse uithaal naar minister Landuyt en Groen!; het bagatelliseren van het kernafvalprobleem, maar zijn verzet tegen mogelijke opberging in his own backyard; het opblazen van het ontsnappingsincident in Dendermonde tot gigantische proporties, maar het afdoen van het veel grotere aantal ontsnappingen uit Vlaamse gesloten instellingen, als van een totaal andere, minder belangrijke orde; de christelijke roots waarop hij en zijn partij zich wat graag beroepen tegenover de kille, cijfermatige en verwerpende benadering van de 'snelle, nieuwe Belgen'.

Vande Lanottes geloofwaardigheid als uiterst bekwame, consequente no-nonsenspoliticus, is, meen ik, in dit debat nog gestegen. Hij slaagt erin met de minste woorden een goed onderbouwd, consistent en begrijpelijk verhaal te brengen. Vande Lanotte spreekt niet in clichévorm over 'de mensen'. Maar uit zijn benadering van beleidsdomeinen als arbeid, milieu, justitie, migratie, blijkt dat hij bekommerd is om en respect heeft voor de concrete mens in concrete situaties.

05-06-2007 om 21:35 geschreven door Gust Adriaensen