|
In een nieuwjaarsbabbel met Kathleen Cools in Terzake, wees Vermeersch op de groeiende onrust, onzekerheid, uitzichtloosheid, zinloosheid, angst, die zich meester maakt van velen, in het bijzonder de jongere generaties, in het Westen. Stijging van het aantal depressies en zelfdodingen is het gevolg.
De oorzaak is volgens hem te vinden in het ontbreken van een groot samenhangend verhaal, van zingevende perspectieven, in een ongeremd materialisme en consumentisme.
Een analyse en een verklaring die al lang te lezen en te horen zijn en waar tallozen het mee eens zijn. In het bijzonder de christenen wijzen daar voortdurend op.
Vermeersch zat dus op dezelfde lijn als wat vele religies aangeven. En je dacht zelfs even: heeft hij zich na zijn bekering tot het ongeloof, jaren geleden, op zijn oude dag nu bekeerd tot het geloof? Maar bij de vraag naar een oplossing, schoot hij schromelijk tekort. Erkennen dat godsdiensten voor miljoenen mensen in verleden en heden, zingeving bieden, was duidelijk te veel gevraagd. Als oplossing volstond één zinnetje: Heb elkander lief. Dat is natuurlijk enorm belangrijk, maar het zijn ook weer vooral vele godsdiensten, en zeker het christendom, die liefde in een ruim, samenhangend verhaal met zingeving en perspectief proberen te brengen.
Als uitsmijter was er de obligate vraag: Hebt u schrik voor de dood? Wellicht was de oude Vlaamse intellectueel te vermoeid na zijn wandelingetje in de Ardense bossen, in het gezelschap van een hinde als Kathleen Cools, maar hoe dan ook, zijn antwoord was een afknapper van formaat.
Zo overdreven luchtig doen over wat zo fundamenteel des mensen is als angst voor de dood, hoor je wel eens aan de toog, maar van Vermeersch verwacht je toch wat meer fond. Bovendien sloeg zijn vergelijking/tegenstelling tussen schrik voor de dood en schrik voor een tijger nergens op. Noch vanuit psychisch, filosofisch of ethisch standpunt.
05-01-2012 om 11:05
geschreven door Gust Adriaensen
|
