|
Michel Vandenbosch en Steven Laureys vinden dat het ook bij ons verboden moet zijn om kreeften levend te koken. Het is humaner om ze te verdoven met een stroomstoot, aldus deze heren.
Ene Rudy F. is van mening dat je niet moet stoppen bij de kreeften. Of dacht je dat de sanseveria, het wuivende riet, de vallende herfstblaren, het gemaaide gras geen gevoelens hebben?
Altijd van mezelf gedacht dat ik de natuur, het milieu in heel de prachtige complexiteit en variëteit oprecht liefheb. Maar ik moet in Rudy F. een grotere liefhebber erkennen. Maar dat accepteer ik en ik neem me voor verder door te denken over de consequenties van oprechte bekommernis om dieren- inclusief de sapiens, inclusief de ongeborenen-, planten, kortom om heel onze aardbol, enzovoorts.
Toen ik gisteren de noodkreet van Michel en Steven las, begon ik direct te prakkeseren over het trieste lot van alle kreeftensoorten, ook degene die tot nu toe niet passen in onze westerse (vr)eetgewoonten (onze identiteit, weet je wel). Mijn sympathie- en empathiegevoelens gingen wat langer uit naar een landkreeftje, dat zich goed voelt in de huizen en koterijen der mensen, maar dat de meesten meedogenloos verpletteren onder hun zware ecologische voetafdruk: het pissebed.
Zo ver was ik dus. Maar godzijdank is Rudy al veel verder in de aandacht voor ons planeetje. En daarover verheug ik me ten zeerste.
16-01-2018 om 12:21
geschreven door Gust Adriaensen
|
