In een commentaarstuk in De Standaard heeft Bart Sturtewagen het over de vele ruzies in de plaatselijke NVA-afdelingen en over het mogelijke negatieve effect daarvan op de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen.

Een fervente aanhanger van de nationalisten wil op het DS-forum dat geruzie minimaliseren en bagatelliseren door te stellen dat dergelijke ruzies tot de lokale folklore en het particularisme bij gemeenteraadsverkiezingen behoren. Hij vergelijkt het met de figuren Peppone en Don Camillo uit de boeken van Guareschi, die geregeld aan elkaar flinke meppen uitdelen.

Daaruit mag je concluderen dat deze man zijn lezers duidelijk wil maken dat ook in Antwerpen de lokale folklore en het particularisme bij de gemeenteraadsverkiezingen hoogtij vieren. 

Tja, er zit misschien wel wat in. Het particularisme wat tot obese nekken leidt, het Schoon Verdiep als machtscentrum van België en als het effe kan, van Europa, de Latijnse spreuken uit de Dikke van Dale, die kwistig worden rondgestrooid als een bewijs van geletterdheid, etentjes van allerlei politieke topfiguren in het Fornuis, kortom: topfolklore van Antwerpse makelij. 

Een probleempje is er met Peppone en don Camillo. De naam van de sympathieke communistische burgemeester , Peppone, kan bezwaarlijk op De Wever worden gekleefd. En ook al gedraagt de 'metropool' zich politiek vaak als een dorp, met de flamboyante dorpspastoor Don Camillo, kan de norse baas van 't Stad en de rest van het land, ook moeilijk vereenzelvigd worden.

Meppen doet ie wel, zoals Don Camillo vooral op de 'rooien', én op ieder die het niet met hem eens is.

12-08-2018 om 11:40 geschreven door Gust Adriaensen

Ook wanneer het gaat over ons milieu, en zeker wanneer het daarover gaat, moeten vragen over rechtvaardigheid en billijkheid steeds opnieuw gesteld worden.

Kris Peeters wijst terecht met deze Boonenporsche op de individuele verantwoordelijkheid met betrekking tot de milieuproblematiek én op de hypocrisie/agressie van velen wanneer ze geconfronteerd worden met hun eigen levenswijze of die van hun idolen.

Het staat vast dat de ecologische voetafdruk van welstellenden zoveel groter is dan van het overgrote deel van de (wereld)bevolking. Overvloed aan geld leidt naar overconsumptie en naar een grotere belasting voor het milieu.

'Wie er het geld voor heeft, hoeft zich nergens voor te verantwoorden. Wie de middelen ontbeert, moet zich voortdurend verantwoorden', schrijft Peeters terecht.

Daarin precies zit de kwaadaardige hypocrisie van de 'haves' en van de overheid. Veel consumeren is een statussymbool, krijgt bewondering. Maar de armen krijgen vaak de schuld voor hun eigen miserie.

08-08-2018 om 16:52 geschreven door Gust Adriaensen

Kris Peeters, lector verkeerskunde, in De Standaard van 8 augustus:

- ‘Welcome home, baby!’, postte de jonggepensiondeerde Tom Boonen op Instagram, niet bij de foto van zijn vriendin of pasgeborene, maar bij die van een splinternieuwe Porsche RS. Voor de leken onder ons: dat is een 700 pk sterke bolide die niet te koop is voor een bedrag onder de 300.000 euro. Voor de steuntrekkers onder ons: dat is het equivalent van 336 leeflonen voor een alleenstaande.

- Mocht een minister met zo’n hoerabericht hebben uitgepakt, het kot zou te klein zijn geweest. Nu het een om belastingtechnische redenen in Monaco ingeschreven ex-wielrenner betreft, ‘smulden’ de fans ervan – toch volgens Het Nieuwsblad. Dat gaf als enig commentaar mee dat deze aankoop niet mag verbazen, ‘aangezien de ex-wereldkampioen een autoliefhebber is’. Zouden pakweg minister-president Geert Bourgeois (N-VA) of minister van Leefmilieu Joke Schauvliege (CD&V) met die verklaring weggekomen zijn?

-Wie er het geld voor heeft, hoeft zich nergens voor te verantwoorden. Wie de middelen ontbeert, moet zich voortdurend verantwoorden.

-Alleen: als een miljonair een nieuw fossiel speeltje koopt, dan gaat het niet alleen over geld. Dan gaat het ook over klimaat, milieu, energieverbruik. Stuk voor stuk hebben die een ‘eindig’ karakter – een andere manier om te zeggen dat er schaarste in het spel is.

-Het klimaatdebat en, bij uitbreiding, het duurzaamheidsdebat worden selectief gevoerd en in termen van veralgemeningen en gemiddelden die meer ver- dan onthullen. Neem mijn vakdomein. Daar hebben we het over ‘het’ teveel aan auto’s en ‘ons’ overmatig autogebruik. Alsof er geen uitersten bestaan: mensen die véél auto’s en veel te grote auto’s hebben aan de ene kant, mensen die over géén auto, laat staan over alternatieven, beschikken aan de andere kant.

-Als het debat al niet eerlijk wordt gevoerd, hoe kunnen we dan tot rechtvaardige oplossingen komen? Op z’n minst is er sprake van een selectieve toepassing van logica en van normen en waarden. Als we van minder gegoeden verwachten dat ze hun gedrag verduurzamen, mogen we dat dan niet zéker verwachten van wie in het geld zwemt? Als we van nieuwkomers (terecht) eisen dat ze onze vrijheid respecteren, moeten we dat dan ook niet eisen van wie hier al is?

-Het is opmerkelijk dat we vragen van rechtvaardigheid en billijkheid in sommige gevallen wel stellen – vaak dan nog retorisch en met uitroeptekens – en dat in andere gevallen ‘ongepast’ vinden, waardoor het ook niet gebeurt.

08-08-2018 om 09:51 geschreven door Gust Adriaensen

Ondanks herhaalde rechterlijke veroordelingen én het uitdrukkelijke verbod op opsluiting van deze vluchtelingen- en migrantenkinderen in internationale verdragen', blijft deze regering kinderen opsluiten, schrijft Derluyn in De Standaard. 

Met andere woorden: Francken pakt de illegale migranten aan met onwettelijke maatregelen. Zijn beleid is niet alleen onwettelijk, het is ook onmenselijk en ontmenselijkend. Ook hier stoot je op een bizarre en ontluisterende tegenstelling in het beleid.

De nationalisten die voortdurend de mond vol hebben van 'onze' erfenis van de Verlichting, van 'onze' Europese normen en waarden, van 'onze' christelijke cultuur, van 'onze' Vlaamse deugden, treden basiswaarden daarvan met de voeten: het respect voor de lichamelijke en psychische integriteit en identiteit van de andere.

Niet de migranten, en zeker niet de kinderen, vormen een bedreiging voor 'ons volk'. De echte bedreiging en ondermijning van een humane samenleving, gaan uit van een ideologie die kinderen opsluit.

06-08-2018 om 17:24 geschreven door Gust Adriaensen

Didier Eribon, Franse intellectueel:

'Ons onderwijssysteem elimineert kinderen uit de arbeidersklasse, ook wanneer ze begaafd zijn. Mijn broers zagen dat anders. Ze zeiden: dat we stopten met studeren, was onze vrije keuze. Wel, als de mensen ervan overtuigd zijn dat hun eliminatie geen gevolg is van sociale wetmatigheden maar hun eigen beslissing, dan zie je hoe dominant het liberalisme is geworden. Alles is nu de verantwoordelijkheid van het individu.'

'Doordat links helemaal meestapte in de agenda van het neoliberalisme, beroofde het zijn traditionele kiezers van hun politieke identiteit. Die mensen gingen dus op zoek naar een nieuwe identiteit. En dat werd het "wij" van het nationalisme, van de Fransen, van de blanken. Alles wat verkeerd liep , werd de schuld van de migranten. '

06-08-2018 om 07:38 geschreven door Gust Adriaensen