VI. 65
Van vrijdag 8 Vrijdag 15 november 2013
Miss Maïs
Over het algemeen regent het niet voor september en daarna slechts enkele keren in de maand. Vrijdag heeft het goed geregend en heel de maïs was al door arbeiders van het dorp geoogst en lag buiten. Deze moest dus verwerkt worden om te beletten dat hij zou rotten. Daarmee is het maïsfestival begonnen. Zo hebben we zaterdag nog eens gezellig met allen een ganse dag de maïskolven uit hun omhulsel bevrijd. Ook een aantal van onze vluchtelingen werkten graag mee. En maar fotootjes nemen, met een grote glimlach. s Middags wordt er ter plaatse gepicknickt. Zoals naar gewoonte wordt alles gebruikt: de pluimen of haren, de omhulsels en de kolven zelf. De pluimen of haren worden gedroogd en er wordt thee van gezet, die zuiverend is en goed voor een vermageringskuur. De beste omhulsels dienen als verpakking voor het koken van gerechten. Het omhulsel zelf wordt echter niet gegeten. Van de omhulsels kan ook mooi papier gemaakt worden. En de kolven met de maïs worden op verschillende wijzen klaar gemaakt. Onze Amerikaanse medebroeder, onze Chileense en Venezolaanse medezusters kennen verschillende gerechten van maïs. We hebben al maïspap gegeten en gebak van maïs. Tenslotte worden de lege kolven gedroogd en dienen als voedsel voor de dieren. Vroeger dacht ik dat maïs alleen maar voor de (andere) kiekens was, maar hier wordt heel de winter maïs gegeten onder verschillende vormen. Als de oorlog nog jaren zou duren, zouden ze hier met maïs kunnen overleven. We hebben nog gans de maandag nodig gehad om de rest te doen. Daarna moest er alleen nog opgeruimd worden. Zaterdag eindigen we in de late namiddag, vieren de eucharistie met de slotzang van de hymne aan O.L. Vrouw en verdwijnen in onze (min of meer) veilige plaats waar we een eenvoudig maal verorberen door het afknabbelen van
gekookte maïskolven. En zo gaan we met de kippen op stok. Tot een echte miss-maïs-verkiezing is het niet gekomen. Deze zou trouwens met glans gewonnen worden door Fadia die nog twee maanden heeft om krijsend naar haar eerste verjaardag toe te kruipen.
Kwart voor twaalf
Sommigen evalueren de toestand van de oorlog in Syrië aldus: het is kwart voor twaalf. Het zegt dat de oorlog op zijn einde loopt, wat een grote hoop wekt. Nochtans blijven de aanslagen en moordpartijen helaas nog doorgaan. Zondag hebben we tijdens het middagmaal uitgebreid nieuws gevolgd op de Syrische tv. Het leger is nu werkelijk in heel het land op beslissende wijze rebellenhaarden aan het opruimen. In Vele wapenopslagplaatsen worden ontdekt. In Jibreen (Aleppo) heeft de bevolking een rally gehouden als steun aan het leger. Er vallen talrijke doden aan de kant van de rebellen. Ze hebben ondertussen wel verschrikkelijke moorden gepleegd en verwoestingen aangericht. Bovendien blijven fanatieke strijders toestromen. En als de Griekse kustwacht nu een schip onderschept heeft dat vol zit met oorlogsmateriaal voor Syrië, dan vermoeden we dat de eigenlijke bedoelingen van de zogenaamde vrienden van Syrië nog steeds dezelfde zijn. Georges Malbrunot onthult trouwens in het Franse dagblad Le Figaro hoe de VS, Saoedi-Arabië en Jordanië samenwerken om wekelijks 15 ton wapens langs Jordanië in Syrië binnen te brengen voor de rebellen. Zo zouden ze dit jaar 600 ton naar hier versast hebben. En Saoedi-Arabië (dat beslist heeft om 4 miljoen emigranten buiten te zetten) geeft 300 miljoen dollar voor een overgangsregering van de Doha Coalitie in Syrië, weer een mooie uitdrukking om de meest fanatieke strijders, verbonden met Al Qaida te steunen. Volgens de soennitische journalist Said Hilal al-Charifi heeft het wahhabitisme van Saoedi-Arabië en Qatar zelfs niets met de islam te maken maar is een criminele sekte, die machtig werd dank zij de petroleum en de steun van UK en VS. De grote pioniers van de vernietiging van Syrië hebben in ieder geval hun oorlog verloren. De VS zal voortaan moeten luisteren naar Rusland, dat de val van Syrië heeft belet. Frankrijk staat zelf op zijn kop in een spel van één tegen allen. Stilaan is zo ongeveer iedereen tegen de president en de regering. Ook een flink deel van het Turkse volk is tegen zijn president, die Syrië wilde ontwrichten met zijn steun aan de terroristen van de moslimbroeders. Deze twee presidenten waren de grote leiders die de Syrische president wilden ten val brengen. Ze krijgen zelf wat ze een ander hebben willen aandoen. Ondertussen spartelt Israël als een duivel in een wijwatervat omdat de VS vreedzame betrekkingen met Iran wil aanknopen. Gaan we tenslotte terug naar een nieuwe vorm van koude oorlogen (VS-Rusland, VS-China, Saoedi-Arabië Iran) waarbij Syrië het brandpunt is, zoals op een colloquium van Kerk in Nood in Parijs wordt gesteld? Een soort opgewarmde koude oorlog?
Strikte veiligheidsmaatregelen
We wilden de zondag weer afsluiten met een uur gezamenlijke aanbidding maar we waren nauwelijks begonnen of we hoorden de ontploffingen al dichtbij. Dat betekent: onmiddellijk eindigen en wegwezen. Toch is er goed nieuws voor ons eigen dorp. Het leger heeft een flinke groep strijders in de val weten te lokken. In de dorpen rondom heeft al Nousra zware verliezen geleden en hun vurige collegas van bij ons snelden hen ter hulp. Toen ze wilden terugkeren naar hier heeft het leger hen onderschept. Er zijn er natuurlijk nog altijd, maar het dorp blijkt daarmee toch al flink gezuiverd te zijn. Bovendien heeft de gewone oppositie van het dorp die fanatieke strijders duidelijk laten weten dat ze niet willen dat aan de christenen geraakt wordt. Als ze de christenen willen aanvallen zullen ze eerst met hen moeten afrekenen.
Omdat er nu echt rondom ons gevochten wordt nemen we de meest strikte maatregelen. Maandag avond hoorden we al een formidabele knal juist buiten het klooster. De stukken van dat ontploffingstuig konden we de volgende dag bij ons oprapen. Voor de rest bleef het tamelijk rustig. Toch trachten we ons deze week steeds vroeger in veiligheid te brengen. We leven een beetje zoals de eerste christengemeenschap in de catacomben. Hier is een pittig verhaal over te schrijven maar dat kan pas als ook dit laatste kwartier echt voorbij is.
Positieve tekens
In heel het land is er een steeds grotere eensgezindheid en zelfvertrouwen aan het groeien. Zaterdag zijn in Damascus vele partijen samengekomen die een vredevolle verandering willen in Syrië. Als voorbereiding op Geneve 2 hebben zij duidelijk gesteld dat het bestuur van het land alleen door Syriërs bepaald moet worden zonder enige inmenging vanuit regionale of internationale hoek. Tegelijk neemt de regering allerlei maatregelen voor hulp aan de behoeftige bevolking, het herstel van het land; de heropbouw van de huizen, de heropbouw van de industrie, het tegengaan van de corruptie
Hoopvol is ook dat tegelijk alle nadruk gelegd wordt op vriendschap, eenheid en verzoening om de begane fouten te herstellen.
Ondertussen heeft een groep Fransen het initiatief genomen om Kerstmis hier te komen vieren met behoeftige gezinnen waarbij ze hulpgoederen meebrengen en kerstcadeaus voor de kinderen (www.noelensyrie.fr).
Vrijdag belde Radio Moskou voor een interview om onze reactie te kennen op de plaatsing van het grootste Christusbeeld ter wereld in Saidnaya (waarover we al eerder een verslag gaven) . Het was een gelegenheid om de Russische christenen, het Russische volk en zijn leiders te danken en te feliciteren voor hun veelvuldige steun en aanmoedigingen. Het werd een rechtstreekse uitzending van een kwartier (om 17.00 u).
Waakzaam blijven
Terwijl de chemische wapens en de productiemogelijkheden van Syrië ontmanteld worden, behouden de rebellen alle vrijheid en mogelijkheid om nieuwe gifgasaanslagen te plegen. Bovendien hebben we niets meer gehoord van die vreselijke aanslag in Ghouta. Nu er geen enkel bewijs is om de schuld hiervan aan Syrië te geven,lijkt het voor de media niet meer interessant te zijn. We vinden het onverantwoord om deze misdaad ongemerkt te laten voorbijgaan. Daarom hebben we hierover een eenvoudige samenvatting gemaakt van de tot heden beschikbare elementen: De gifgasaanval in Ghouta (Damascus), toppunt van gruwel én westerse verblinding. Willy van Damme heeft evenwel een grondig dossier samengesteld: De Syrische gifgasaanval - En Barbertje zal hangen. Hij toont o.m. aan dat sommige internationale organisaties en zelfs hoofdverantwoordelijken van befaamde laboratoria zo geamerikaniseerd zijn dat er helaas geen objectief rapport van kan verwacht worden. Pijnlijk is verder ook hoe niet alleen onze Vlaamse media maar nagenoeg heel de westerse media eenzijdig alle schuld aan Syrië blijven geven zonder enig bewijs of kritische vraag. Tenslotte geeft hij nog dit pittig nieuws. Een van de belangrijke Engelse rabbijnen, Jonathan Romain roept de Britten op om ten oorlog te trekken tegen Syrië uit solidariteit met de Syriërs. En hoewel het Nieuwe Testament door een gewone rabbijn doorgaans misprezen wordt, aarzelt hij niet te verwijzen naar het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan! Een rabbijn met wel erg grote oogkleppen.
Verder kregen we van een al te ijverige Nederlandse dame, die blijkbaar meespeelt in de internationale politiek, een dringende uitnodiging om de democratische partijen, waaruit volgens haar de opstand in Syrië ontstaan is en die de afzetting eisen van de Syrische president te steunen. Ziehier een korte samenvatting van mijn antwoord.
Het lijkt me democratischer, rechtvaardiger en heilzamer voor het Syrische volk van buiten af geen enkele beweging te steunen die de omverwerping van de regering of president beoogt. Laat het volk zelf beslissen over zijn bestuursvorm nu en in de toekomst. Deze omverwerping van de president was vanaf het begin het beoogde middel van het Westen en zijn bondgenoten om het land in een creatieve chaos te storten en te onderwerpen. Er haperde in dit land natuurlijk wel veel op gebied van politieke vrijheid. Ondertussen zijn er echter grondige hervormingen doorgevoerd met een nieuwe constitutie en een meer partijen stelsel. De groei van politieke partijen is nu niet bij te houden. Iedereen, die niet met de wapens het land en volk vernietigt, kan aan de tafel zitten en wordt gehoord, zoals recent (9 nov 2013) nog bleek bij de samenkomst van de Coalition of Peaceful Change Forces in Damascus. Als 70% of meer van de bevolking nu achter de regering en de president staat omdat ze moedig land en volk hebben beschermd en trachten herop te bouwen, wie heeft dan nog het recht om partijen van buitenaf te steunen om hen omver te werpen? Als je toch goede informatie wenst en wil steunen, nodig dan ISTEAMS uit (Intern. Support Team for Mussalaha in Syria). Deze mussalaha-beweging van verzoening vertegenwoordigt inmiddels alle stamhoofden uit het land en werkt met dialoog, onderhandeling en concrete hulp aan het lijdende volk. Het is op initiatief van ISTEAMS dat al duizenden mensen, door rebellen gegijzeld, vrij gekomen zijn en geholpen werden. Door deze mussalaha-beweging te steunen kun je daadwerkelijk meehelpen aan de materiële en geestelijke heropbouw van een volk. En laat de politieke keuze asjeblieft aan hen zelf over.
15-11-2013 om 07:09
geschreven door Gust Adriaensen
|