Nobelprijswinnaar Doris Lessing op 94-jarige leeftijd overleden
Doris Lessing in Hamburg in 2006. Foto EPA / Oliver Berg
Nobelprijswinnaar Doris Lessing is overleden. Dat meldt de Britse krant The Guardian. De schrijfster en dichteres is 94 jaar geworden. Ze schreef in haar leven meer dan vijftig werken, waaronder The Golden Notebook en The Grass is Singing.
The Golden Notebook uit 1962 werd ook wel de feministische bijbel genoemd. Lessing werd geboren in Iran en groeide op in het Afrikaanse Zimbabwe. Daar speelde ook haar eerste roman (1950), The Grass is Singing, zich af.
In 2007 werd haar de Nobelprijs voor de Literatuur toegekend. Ze was toen 88 jaar en daarmee de oudste schrijver ooit die deze prijs in ontvangst mocht nemen. ---------------------------
Enkele fragmenten uit The Golden Notebook:
Ideally, what should be said to every child, repeatedly, throughout his or her school life, is something like this: 'You are in the process of being indoctrinated. We have not yet evolved a system of education that is not a system of indoctrination. We are sorry, but it is the best we can do. What you are being taught here is an amalgam of current prejudice and the choices of this particular culture. The slightest look at history will show how impermanent these must be. You are being taught by people who have been able to accommodate themselves to a regime of thought laid down by their predecessors. It is a self-perpetuating system. Those of you who are more robust and individual than others will be encouraged to leave and find ways of educating yourself educating your own judgements. Those that stay must remember, always, and all the time, that they are being moulded and patterned to fit into the narrow and particular needs of this particular society.
Sometimes I dislike women, I dislike us all, because of our capacity for not-thinking when it suits us; we choose not to think when we are reaching out for happiness.
For with my intuition I knew that this man was repeating a pattern over and over again: courting a woman with his intelligence and sympathy, claiming her emotionally; then, when she began to claim in return, running away. And the better a woman was, the sooner he would begin to run. I knew this with my intuition, and yet I sat there in my dark room, looking at the hazed wet brilliance of the purple London night sky, longing with my whole being.
We spend our lives fighting to get people very slightly more stupid than ourselves to accept truths that the great men have always known. They have known for thousands of years that to lock a sick person into solitary confinement makes him worse. They have known for thousands of years that a poor man who is frightened of his landlord and of the police is a slave. They have known it. We know it. But do the great enlightened mass of the British people know it? No. It is our task, Ella, yours and mine, to tell them. Because the great men are too great to be bothered. They are already discovering how to colonise Venus and to irrigate the moon. That is what is important for our time. You and I are the boulder-pushers. All our lives, you and I, well put all our energies, all our talents into pushing a great boulder up a mountain. The boulder is the truth that the great men know by instinct, and the mountain is the stupidity of mankind.
It is terrible to destroy a person's picture of himself in the interests of truth or some other abstraction.
Laughter is by definition healthy.
Do you know what people really want? Everyone, I mean. Everybody in the world is thinking: I wish there was just one other person I could really talk to, who could really understand me, who'd be kind to me. That's what people really want, if they're telling the truth.
17-11-2013 om 17:18
geschreven door Gust Adriaensen
15-11-2013
twitter@pontifex
'Take care of Gods creation. But above all, take care of people in need.'
15-11-2013 om 08:20
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
VI. 65
Van vrijdag 8 Vrijdag 15 november 2013
Miss Maïs
Over het algemeen regent het niet voor september en daarna slechts enkele keren in de maand. Vrijdag heeft het goed geregend en heel de maïs was al door arbeiders van het dorp geoogst en lag buiten. Deze moest dus verwerkt worden om te beletten dat hij zou rotten. Daarmee is hetmaïsfestival begonnen. Zo hebben we zaterdag nog eens gezellig met allen een ganse dag de maïskolven uit hun omhulsel bevrijd. Ook een aantal van onze vluchtelingen werkten graag mee. En maar fotootjes nemen, met een grote glimlach. s Middags wordt er ter plaatse gepicknickt. Zoals naar gewoonte wordt alles gebruikt: de pluimen of haren, de omhulsels en de kolven zelf. De pluimen of haren worden gedroogd en er wordt thee van gezet, die zuiverend is en goed voor een vermageringskuur. De besteomhulsels dienen als verpakking voorhet koken van gerechten. Het omhulsel zelf wordt echter niet gegeten. Van de omhulsels kan ook mooi papier gemaakt worden. En de kolven met de maïs worden op verschillende wijzen klaar gemaakt. Onze Amerikaanse medebroeder, onze Chileense en Venezolaanse medezusters kennen verschillende gerechten van maïs. We hebben al maïspap gegeten en gebak van maïs. Tenslotte worden de lege kolven gedroogd en dienen als voedsel voor de dieren. Vroeger dacht ik dat maïs alleen maar voor de (andere) kiekens was, maar hier wordt heel de winter maïs gegeten onder verschillende vormen. Als de oorlog nog jaren zou duren, zouden ze hiermet maïs kunnen overleven. We hebben nog gans demaandag nodig gehad om de rest te doen. Daarna moest er alleen nog opgeruimd worden. Zaterdag eindigen we in de late namiddag, vieren de eucharistie met de slotzang van de hymne aan O.L. Vrouw en verdwijnen in onze (min of meer) veilige plaats waar we een eenvoudig maal verorberendoor het afknabbelen van gekookte maïskolven. En zo gaan we met de kippen op stok. Tot een echtemiss-maïs-verkiezing is het niet gekomen. Deze zou trouwens met glans gewonnen worden door Fadia die nog twee maanden heeft om krijsend naar haar eerste verjaardag toe te kruipen.
Kwart voor twaalf
Sommigen evalueren de toestand van de oorlog in Syrië aldus: het is kwart voor twaalf. Het zegt dat de oorlog op zijn einde loopt, wat een grote hoop wekt. Nochtans blijven de aanslagen en moordpartijen helaas nog doorgaan. Zondag hebben we tijdens het middagmaal uitgebreid nieuws gevolgd op de Syrische tv. Het leger is nu werkelijk in heel het land op beslissende wijze rebellenhaarden aan het opruimen. In Velewapenopslagplaatsen worden ontdekt. In Jibreen (Aleppo) heeft de bevolking een rally gehouden als steun aan het leger. Er vallen talrijke doden aan de kant van de rebellen. Ze hebben ondertussen wel verschrikkelijke moorden gepleegd en verwoestingen aangericht. Bovendienblijven fanatieke strijders toestromen. En als de Griekse kustwacht nu een schip onderschept heeft dat vol zit met oorlogsmateriaal voor Syrië, dan vermoeden we dat de eigenlijke bedoelingen van de zogenaamde vrienden van Syrië nog steeds dezelfde zijn. Georges Malbrunot onthult trouwens in het Franse dagblad Le Figaro hoe de VS, Saoedi-Arabië en Jordanië samenwerken om wekelijks 15 ton wapens langs Jordanië in Syrië binnen te brengen voor de rebellen. Zo zouden ze dit jaar 600 ton naar hier versast hebben. En Saoedi-Arabië (dat beslist heeft om 4 miljoen emigranten buiten te zetten) geeft 300 miljoen dollar voor een overgangsregering van de Doha Coalitie in Syrië, weer een mooie uitdrukking om de meest fanatieke strijders, verbonden met Al Qaida te steunen. Volgens de soennitischejournalist Said Hilal al-Charifi heeft het wahhabitisme van Saoedi-Arabië en Qatar zelfs niets met de islam te maken maar is een criminele sekte, die machtig werd dank zij de petroleum en de steun van UK en VS.De grote pioniers van de vernietiging van Syrië hebben in ieder geval hun oorlog verloren. De VS zal voortaan moeten luisteren naar Rusland, dat de val van Syrië heeft belet. Frankrijk staat zelf op zijn kop in een spel van één tegen allen. Stilaan is zo ongeveer iedereentegen de president en de regering. Ook een flink deel van het Turkse volk is tegen zijn president, die Syrië wilde ontwrichten met zijn steun aan de terroristen van de moslimbroeders. Deze twee presidenten waren de grote leiders die de Syrische president wilden ten val brengen. Ze krijgen zelf wat ze een ander hebben willen aandoen. Ondertussen spartelt Israël als een duivel in een wijwatervat omdat de VS vreedzame betrekkingen met Iran wil aanknopen. Gaan we tenslotte terug naar een nieuwe vorm van koude oorlogen (VS-Rusland, VS-China, Saoedi-Arabië Iran) waarbij Syrië het brandpunt is, zoals op een colloquium van Kerk in Nood in Parijs wordt gesteld? Een soortopgewarmde koude oorlog?
Strikte veiligheidsmaatregelen
We wilden de zondag weer afsluiten met een uur gezamenlijke aanbidding maar we waren nauwelijks begonnen of we hoorden de ontploffingen al dichtbij. Dat betekent: onmiddellijk eindigen en wegwezen. Toch is er goed nieuws voor ons eigen dorp. Het leger heeft een flinke groep strijders in de val weten te lokken. In de dorpen rondom heeft al Nousra zware verliezen geleden en hun vurige collegas van bij ons snelden hen ter hulp. Toen ze wilden terugkeren naar hier heeft het leger hen onderschept. Er zijn er natuurlijk nog altijd, maar het dorp blijkt daarmee toch al flink gezuiverd te zijn. Bovendien heeft de gewone oppositie van het dorp die fanatieke strijders duidelijk laten weten dat ze niet willen dat aan de christenen geraakt wordt. Als ze de christenen willen aanvallen zullen ze eerst met hen moeten afrekenen.
Omdat er nu echt rondom ons gevochten wordt nemen we de meest striktemaatregelen. Maandag avond hoorden we al een formidabele knal juist buiten het klooster. De stukken van dat ontploffingstuig konden we de volgende dag bij ons oprapen. Voor de rest bleef hettamelijk rustig. Toch trachtenwe ons deze week steeds vroeger in veiligheid te brengen. We leven een beetje zoals de eerste christengemeenschap in de catacomben. Hier is een pittig verhaal over te schrijven maar dat kan pas als ook ditlaatste kwartier echt voorbij is.
Positieve tekens
In heel het land is er een steeds grotere eensgezindheid en zelfvertrouwen aan het groeien. Zaterdag zijn in Damascus vele partijen samengekomen die een vredevolle verandering willen in Syrië. Als voorbereiding op Geneve 2 hebben zij duidelijk gesteld dat het bestuur van het land alleen door Syriërs bepaald moet worden zonder enige inmenging vanuitregionale of internationale hoek. Tegelijk neemt de regering allerlei maatregelen voor hulp aan de behoeftige bevolking,het herstel van het land; de heropbouw van de huizen,de heropbouw van de industrie, het tegengaan van de corruptie Hoopvol is ook dat tegelijk alle nadruk gelegd wordt op vriendschap, eenheid en verzoening om de begane fouten te herstellen.
Ondertussen heeft een groep Fransen hetinitiatief genomen om Kerstmis hier te komen vieren met behoeftige gezinnen waarbij ze hulpgoederen meebrengen en kerstcadeaus voor de kinderen (www.noelensyrie.fr).
Vrijdag belde Radio Moskou voor een interview om onze reactie te kennen op de plaatsing van het grootste Christusbeeld ter wereld in Saidnaya (waarover we al eerder een verslag gaven) . Het was een gelegenheid om de Russische christenen, het Russische volk en zijn leiders te danken en te feliciteren voor hun veelvuldige steun en aanmoedigingen. Het werd een rechtstreekse uitzending van een kwartier (om 17.00 u).
Waakzaam blijven
Terwijl de chemische wapens en de productiemogelijkheden van Syrië ontmanteld worden, behouden de rebellen alle vrijheid en mogelijkheid om nieuwe gifgasaanslagen te plegen. Bovendien hebben we niets meer gehoord van die vreselijke aanslag in Ghouta. Nu er geen enkel bewijs is om de schuld hiervan aan Syrië te geven,lijkt het voor de media niet meer interessant te zijn. We vinden het onverantwoord om deze misdaad ongemerkt te laten voorbijgaan. Daarom hebben we hierover een eenvoudige samenvatting gemaakt van de tot heden beschikbare elementen: De gifgasaanval in Ghouta (Damascus), toppunt van gruwel én westerse verblinding. Willy van Damme heeft evenwel een grondig dossier samengesteld: De Syrische gifgasaanval-En Barbertje zal hangen. Hij toont o.m. aan dat sommige internationale organisaties en zelfs hoofdverantwoordelijken van befaamde laboratoria zo geamerikaniseerd zijn dat er helaas geenobjectief rapport van kan verwacht worden. Pijnlijk is verder ook hoe niet alleen onze Vlaamse media maar nagenoeg heel de westerse media eenzijdig alle schuld aan Syrië blijven geven zonder enig bewijs of kritische vraag. Tenslotte geeft hij nog dit pittig nieuws. Een van de belangrijke Engelse rabbijnen, Jonathan Romain roept de Britten op om ten oorlog te trekken tegen Syrië uit solidariteit met de Syriërs. En hoewel hetNieuwe Testament door een gewone rabbijn doorgaans misprezen wordt, aarzelt hij niet te verwijzen naar het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan! Een rabbijnmet wel erg grote oogkleppen.
Verder kregen we van een al te ijverige Nederlandse dame, die blijkbaar meespeelt in de internationale politiek, een dringende uitnodiging om de democratische partijen, waaruit volgens haar de opstand in Syrië ontstaan is en die de afzetting eisen van de Syrische president te steunen. Ziehier een korte samenvatting van mijn antwoord.
Het lijkt me democratischer, rechtvaardiger en heilzamer voor het Syrische volk van buiten af geen enkele beweging te steunen die de omverwerping van de regering of president beoogt. Laat het volk zelf beslissen over zijn bestuursvorm nu en in de toekomst. Deze omverwerping van de president was vanaf het begin het beoogde middel van het Westen en zijn bondgenoten om het land in een creatieve chaos te storten en te onderwerpen. Er haperde in dit land natuurlijk wel veel op gebied van politieke vrijheid. Ondertussen zijn er echter grondige hervormingen doorgevoerd met een nieuwe constitutie en een meer partijen stelsel. De groei van politieke partijen is nu niet bij te houden. Iedereen, die niet met de wapens het land en volk vernietigt, kan aan de tafel zitten en wordt gehoord, zoals recent (9 nov 2013) nog bleek bij de samenkomst van de Coalition of Peaceful Change Forces in Damascus. Als 70% of meer van de bevolking nu achter de regering en de president staat omdat ze moedig land en volk hebben beschermd en trachten herop te bouwen, wie heeft dan nog het recht om partijen van buitenaf te steunen om hen omver te werpen? Als je toch goede informatie wenst en wil steunen, nodig dan ISTEAMS uit (Intern. Support Team for Mussalaha in Syria). Deze mussalaha-beweging van verzoening vertegenwoordigt inmiddels alle stamhoofden uit het land en werkt met dialoog, onderhandeling en concrete hulp aan het lijdende volk. Het is op initiatief van ISTEAMSdat al duizenden mensen, door rebellen gegijzeld, vrij gekomen zijn en geholpen werden. Door deze mussalaha-beweging te steunen kun je daadwerkelijk meehelpen aan de materiële en geestelijke heropbouw van een volk. En laat de politieke keuze asjeblieft aan hen zelf over.
15-11-2013 om 07:09
geschreven door Gust Adriaensen
13-11-2013
René Stockman: 'Abortus is euthanasie op wilsonbekwamen'
In een interview met Humo, zegt René Stockman, generaal-overste van de Broeders van Liefde, het volgende:
'Toen de wet op abortus van kracht ging, heb ik gezegd: "Nu staat de deur open voor de rest .Nu staat de deur open voor euthanasie." Ik beschouw abortus als een vorm van euthanasie. Euthanasie op wilsonbekwamen. Dat men nu verder gaat en de wet wil uitbreiden naar minderjarigen en wilsonbekwamen, is voor mij geen verrassing. Dat krijg je als je de deur openzet.'
13-11-2013 om 08:03
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2013
'Paus Franciscus lokt volk naar de kerken'
PAUS FRANCISCUS LOKT VOLK NAAR DE KERKEN
Bron: Siciliani-Gennari/SIR
BRUSSEL (KerkNet/SIR/CWN) Volgens Italiaanse en Britse priesters is er duidelijk sprake van een Franciscuseffect, waardoor het kerkbezoek zichtbaar is gestegen. Volgens 51% van de Italiaanse priesters nam het aantal kerkgangers betekenisvol toe sinds de verkiezing van paus Franciscus. Ook 65% van de ondervraagde Britse geestelijken delen volgens een bescheidener rondvraag dezelfde mening.
Volgens de Italiaanse socioloog en onderzoeker Massimo Introvigne, van het Centrum voor de studie van Nieuwe Godsdiensten (Cesnur), zijn zelfs honderdduizenden Italiaanse katholieken naar de kerken teruggekeerd. Al na de verkiezing van de Argentijnse paus werd volgens hem duidelijk dat gelovigen de weg hebben terugvonden naar de Kerk. Die vaststelling resulteerde in dit onderzoek, waarin deze trend ook statistisch werd bevestigd. De aanvankelijke stijging kon worden toegeschreven aan de emoties na de verkiezing van de nieuwe paus. Maar ook na zes maanden blijft de aangroei onveranderlijk.
Kardinaal Giuseppe Betori, de aartsbisschop van Firenze, zegt dat vele randkerkelijken soms na decennia de weg hebben teruggevonden naar de kerk. Socioloog Introvigne waarschuwt echter dat van onthaal van de plaatselijke parochiepriesters zal afhangen of deze mensen ook voor langere tijd hun plaats in de geloofsgemeenschap terugvinden.
(Kerknet)
12-11-2013 om 17:36
geschreven door Gust Adriaensen
09-11-2013
'Euthanasie is geen kinderspel'
Naar aanleiding van het debat over euthanasie voor minderjarigen, schreef rector Rik Torfs van de Katholieke Universiteit Leuven, een belangrijke opiniebijdrage voor De Standaard van donderdag 7 november. Enkele fragmenten:
'Voor jongeren euthanasie om psychische redenen aanvaarden, staat haaks op een beleid dat zelfdoding bij jongeren probeert tegen te gaan.'
'Het hellend vlak waarop we ons bevinden, dreigt ook consequenties te hebben die de discussie over euthanasie ver overschrijden. Gaan we, in voor Europa economisch moeilijke tijden, en met een vergrijzende bevolking, ouderen medisch blijven behandelen? Ook als ze heel oud zijn, hun levensverwachting kort is, en hun behandeling duur? Tot op welke leeftijd beginnen we met nierdialyse bijvoorbeeld? Behandelen we ouderen ook als daardoor het materiële comfort van wie jons en gezond een klein beetje achteruitgaat? Ik hoop van wel, beschaving heeft een prijs.'
Lees ook op dit blog:
-De verantwoordelijkheid van artsen 23-10 -Harteloosheid 21-10 -Onlogisch 14-10 -René Stockman over euthanasie 5-10 -Torfs en euthanasie 21-6 -Euthanasie en het sociale weefsel 19, 20, 21, 23, 29 - 5
09-11-2013 om 13:02
geschreven door Gust Adriaensen
08-11-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
VI/64
Vrijdag 1 vrijdag 8 november
De slag om Qalamoun?
In de byzantijnse liturgie worden alle heiligen op de zondag na Pinksteren herdacht alsafsluiting van de Paaskring.Wij vieren op 1 november toch maar het Latijnse feest van Allerheiligen en we maken er een halve zondag van. In de late namiddag houden we samen een aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament met gebeden en gezangen, maar sluiten dan af om s avonds nog eens een mooie film te bekijken, nl over de grote Libanese heilige Charbel Maklouf. Wat is dat eeninspirerende man geweest! Ook de voorstelling van het monastieke leven van zijn tijd spreekt ons wel aan. Werken, bidden, samen leven ... het is allemaal erg sober en ascetisch maar tevens zo eenvoudig en echt. Geen nood aan technische apparaten, trimtoesellen of een hoog electrische uitrusting, alles hand made. Geen haast, stress en hollen van de ene vergadering naar de andere,waarbij iedere minuut telt, om daarna uren voor een stomme tv te liggen.Toegegeven, electriciteit en internet zouden ook wijniet graag missen. We vinden het nu al zo vervelend dat iedere dag, soms meerdere malenvoor n vier uur of meer de elektriciteit verdwijnt. Een bijzonder aspect van het oosterse monastieke leven is de intense verwevenheid van de monniken met heel de geloofsgemeenschap rondom. Leken en monniken leven, bidden en werken samen als in één gemeenschap waar ieder toch zichzelf blijft. De christelijke gemeenschappen zijn ook bescheidenerdan we in het westen gewoon zijn.
Wanneer we bijna aan het einde van de film zijnkomt onze schildwacht zeggen dat het veiliger is ons zo vlug mogelijk te schuilen. Er wordt inderdaad weer gevochten enhet is vlakbij. Ja, opvrijdag is er altijd meer kans dat er schietgebeden gelanceerd worden. Het goede nieuws is dat er ondertussen flink wat regen valt. Hopelijk zalderegenbui de vechtjassen wat afkoelen. We hebben er in ieder geval niet van wakker gelegen.
Zondag is het weer zo ver. We hebben deze vrije en zonnige dag zo aangenaam mogelijk proberen te beleven. Naar gewoonte sloten we samen af met een uur gezamenlijke aanbidding. Na een half uur kregen we echter al de aanmaning om zo vlug mogelijk in de refter iets eetbaars te nemen en ons veilig terug te trekken. Dat hebben we dan ook gedaan. Inmiddels viel de elektriciteit nog eens uit. Gelukkig hielden ook deze keer de bombardementen weer vlug op.
Vanaf maandag besluiten we de dag nog veel vroeger te beëindigen omdat het niet verstandig is pas te schuilenals er al gevochten wordt. Om 17.15 u beëindigen we de aanbidding in de kerk, zingen de vespers en gaan rechtstreeks naar onze trekken ons terug terwijl we iets eten bij wijze van eenvoudig avondmaal op een matras. En maar hopen dat dan het licht niet uitvalt. Het is niet de meest comfortabele situatie maar we lerener mee leven. Verder verwachten we dat het leger ondertussen weet waar het klooster precies ligt en dat ze ons kunnen sparen. Ieder ogenblik kan de situatie in ons dorp tot een ontploffing leiden maar tot heden gebeurt het niet. Hopen dat het zo blijft.
Het lijkt er op dat de slag om Qalamoon begonnen is. Dat is onze streek hier, ten noorden van Damascus. Waar is de tijd dat een bisschop uit Damascus ons kwam bezoeken en ik met moeder Agnes-Mariam en die bisschop de eerste vrije universiteit van Qalamoun kon bezoeken. De inkom leek wel als van een kazerne: aanmelden, wachten totdat iemand u komt ophalen, dieu dan naar de rector brengt. Daarna was het een en al oosterse gastvrijheid en jovialiteit. Tenslotte riep de rector een studentinnetje om met ons overal te gaan kijken wat we nogwilden zien. Het meisje was fier ons alles te kunnen vertellen en tonen en ze was helemaal zoals bij ons, westers, enthousiast, vol verwachting uitkijkend naar een diploma en goed werk. Hoe is deze harmonieuze samenleving nu tot een hel geworden?
Een boodschap van vrede voor het Amerikaanse volk
Moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel hebben een uitnodiging aanvaard omop verschillende plaatsen in Amerika gedurende de maand november voordrachten te houden over de mussalaha-beweging (verzoening), de situatieen de humanitaire hulp in Syrië. Ook in Amerika waren er georganiseerde acties tegen de boodschap van vrede van moeder Agnes-Mariam. Er waren dreigingen tegen haar en tegen hen die de voordrachten organiseerden. Op meerdere plaatsen werden de samenkomsten verstoord maar telkens wilde ze rechtstreeks in gesprek komen met de ordeverstoorders en meerdere malen leidde dit tot een beter begrip en vrede. In de St. Thomas More kerk te San Francisco nam zij deel aan een ecumenische gebedsdienst op zaterdag 3 november. De 400 aanwezigen kwamenuit allerlei christelijke geloofsgemeenschappen en ethnische groepen. De dienst werd opgeluisterd met koren en solisten en haar boodschap kende een unaniem enthoesiast onthaald.Ook de volgende voordrachten in Berkley werden niet meer verstoord maar dankbaar beluisterd.
Op 4 november schreef Maired Maguire uit Belfast, Nobelprijswinnares voor de vrede, in een Open brief aan het Amerikaanse volk, een warm pleidooi om de boodschap van moeder Agnes-Mariam van harte te beluisteren en te aanvaarden. Wij zelf bidden in de gemeenschap ondertussen bijzonder voor het Amerikaanse volk dat het mag terugkeren naar zijn eigen wortels. Amerika is gebouwd op christelijke fundamenten en was in het begin een model van openheid, vrijheid, gastvrijheid, waaruit een geest van creatieve vernieuwing groeide op wetenschappelijk, technisch en sociaal gebed.
Een keerpunt voor Syrië én de hele wereld
De wrede oorlog tegen Syrië heeft een onbeschrijfelijke ellende meegebracht. De mogelijk 120.000 doden betekenen dat er nagenoeg in alle familiesslachtoffers betreurdworden. Verder is een deel van het land verwoest: huizen, scholen, ziekenhuizen, fabrieken, kerken, moskeeën, openbare gebouwen, de infrastruktuur, het cultureel erfgoed. Miljoenen Syriërs zijn het land uit gevlucht en miljoenen Syriërs zijn vluchteling in eigen land. Een deel van de families bezit geen huis meer, noch een inkomen om te overleven. Een familie die nauw met ons verbonden is krijgt regelmatig finantiële hulp van wat wij zelf van onze weldoeners ontvangen. Daarmee trachten zij in een wijk van Damascus de armste families te helpen. Zij ontmoeten de meest schrijnende omstandigheden waar allen vroeger in een behoorlijke welvaart en veiligheid leefden. Toch geven zij ook ontroerende getuigenissen: een zaakvoerder van een bedrijf dat door rebellen werd verwoest maakt zijn ruimtenvrij voor families die er s nachts kunnen slapen, families die nog enige finanties hebben nodigen anderen uit die niets meer hebben. Alawieten en moslims sluiten zich bij onze familie aan om ook anderen te trachten uit hun nood te helpen. Een alawietische vrouw die twee dagen mee op tocht geweest was werd zo getroffen door de christelijke overtuiging van onze familie dat ze nu ook chjristen wil worden.
Anderzijds worden de werkelijke vernielingen die rebellen alom hebben aangericht dikwijls pas echt duidelijk wanneer het leger de orde hersteld heeft. Op 21 oktober vielen rebellen het christelijke dorp Sadad binnen: 2500 families konden vluchten, 1500 families werden als menselijk schild gegijzeld. Huizen, overheidsgebouwen, hospitalen, scholen werden vernield. Ouderen, vrouwen, kinderen werden gewurgd. In een massagraf werden meer dan 30 lichamen gevonden. De Syrisch orthodoxe kerk van de hl. Theodorus werd door rebellen onteerd en ingenomen. Overal slogansvol beschimpingen tegen christenen en het christelijk geloof. Dit veroorzaakte een nieuwe vloedgolf van christenen die emigreren.
En toch heeft deze oorlog in de Syrische bevolking ook iets goeds bewerkt. Nieuwe en onvermoede krachten werden vrijgemaakt. In het begin van de oorlog waren vele Syriërs nog onverschillig of deden mee met de algemene opinie en gaven de schuld aan het regime, de geheime diensten, de president. Journalisten werden maar druppelsgewijze toegelaten en sterk gecfontroleerd, manifestaties verboden... Nu heeft iedereen begrepen dat buitenlandse mogendheden dit volk en land heeft willen ontwrichten om het te overheersen, waartegen ze zich nu eensgezind verzetten. Vele journalisten doen vrij hun werk in Damascus. Het volk stelt zich als één man achter de regering. Jongeren die vroeger legerdienst zouden trachten te ontvluchten komen zich nu aangeven bij het leger om het land te verdedigen en de jihadisten te verslaan. Alle geloofsgroepen staan broederlijk naast elkaar om het verraderlijk uitmoorden en verwoesten te stoppen. Vroeger werd niet in het openbaarover politiek gesproken. De baathpartij bestuurde het land. Nu is de groei van de politieke partijen niet bij te houden en er wordt openlijk over gesproken in de cafés. Iedereen kan zich kandidaat stellen. Bij de eerste ernstige aanval op Damascus trokken de rijken weg, corrupte leiders en officieren liepen over, wachtend op de valal Assad. De geheime diensten wilden alles controleren maar wisten niet dat er al lang tunnels gegraven waren,massaal wapens binnen gesmokkeld werden en dat een oorlog voorbereid werd. Nu zijn de geheime diensten gezuiverd en houden zich bezig met hun wezenlijke taak: de verdediging van het land. De families waarvan soldaten als martelaren vielen worden alom geëerd en geholpen. Bij iedere aanval van rebellen groeit de wil van het volk om eensgezind met alle verschillende geloofsgroepen als één familie verder te leven. De oorlog heeft in het volk voor goed de bestekrachten van vrijheid, eenheid, broederlijk, gelijkheid vrij gemaakt.
Ook de wereld is grondig aan het veranderen. De VS, Israël, Frankrijk, UK, Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar hebben deze oorlog tegen Syrië gevoerd en verloren. Zij wisten niet dat hun verwoesting uiteindelijk de geboorte bevorderde van een nieuw land en volk. Een volk dat fier isen zelfstandig zal blijven tegenover buitenlandse machthebbers. Als er nog een vredesconferentie van Genève 2 komt, zullen de grote mogendheden niets kunnen beslissen omtrent de huidige of de nieuwe regering. Dat zal het volk zelf doen. Hoogstens kunnen ze beslissen wat hun bijdrage zal zijn aan een land dat ze eerst verwoest hebben.
Hiermee zijn ook de verhoudingen in heel de wereld grondig aan het veranderen. De Arabische wereld laat zich niet meer leiden door de leugens van Al Jazeera. De grote meerderheid van de moslimwereldwijstde onmenselijke dictatuur van een radicale islam af. Tunesiërs, Egyptenaren en Libiërs willen geen corrupt bestuur van moslimbroedersdie niet geinteresseerd zijn in rechtvaardigheid en er ook niet toe in staat zijn. Het Turkse volk komt in opstand tegen het steunen van de terroristische moslimbroeders. De Franse president die er alles voor gedaan heeft om Syrië te ontwrichten en zijn president omver te werpen wordt zelf afgewezen. De machtige wereldheersers hebben hun plannen om Syrië in handen te krijgen opgegeven. Ze hebben hieromtrent helemaal geen plannen meer. Het oppermachtige Westen handelde en sprak vroeger als de internationale gemeenschap en is nu verschrompeld tot VS, Israël, UK, Frankrijk, 8% van de wereldbevolking. Saoedi-Arabië en Israël blijven voorlopig nog onverminderd de ontwrichting van Syrië nastreven, maar zonder de steun van hun vroegere bondgenoten. Het vreedzaam samenleven van verschillende geloofsgroepen in Syrië is voor hen een doorn in het oog.Rusland heeft door zijn moedige inzet op politiek en vooral moreel gebied een wereldgezag verworven en daarmee veel meer bondgenoten dan het Westen. Met de bevrijding van al Sfeira heeft het Syrische leger een nieuwe beslissende overwinning behaald in het Noorden. Uit de as van de uiteindelijke overwinning van Syrië op het internationaal terrorisme zal een nieuw land en een nieuwe wereld geboren worden.
08-11-2013 om 15:21
geschreven door Gust Adriaensen
07-11-2013
Gedrukte kranten de dieperik in
Wanneer 20 % van de werknemers in een bedrijf op straat worden gezet, is dat altijd groot nieuws op de frontpagina's van de kranten. En in commentaren wordt geschreven en terecht over een sociaal bloedbad.
Des te opvallender is dat de reusachtige herstructurering en de enorme 'reductie' (sic), zoals CEO Ysebaert van Mediahuis, het schrappen van 205,5 voltijdse jobs wel erg eufemistisch noemde, geen frontpaginanieuws is voor de betrokken kranten. Een eigenaardige opvatting over het journalistieke metier.
Ondanks deze maatregelen (en andere zullen ongetwijfeld nog volgen) geef ik je het op een blaadje: de neerwaartse spiraal in de krantenverkoop zal, hoe spijtig ook, niet gestopt worden. En of investeren in (betalende) digitale kranten, veel succes zal hebben, valt sterk te betwijfelen.
Meer dan waarschijnlijk hebben alle krantendirecties de waarschijnlijke verkoopevolutie in de toekomst van de gedrukte kranten, al in kaart gebracht.
Dat is overigens niet zo'n moeilijke oefening, zeker niet wat de abonnementen betreft. De vooruitzichten zijn somber: abonnees zijn bejaarde mensen, mensen onder de veertig die zich abonneren, zijn zeer dun gezaaid. Dat betekent: het geleidelijk verdampen van de belangstelling voor de (betalende) gedrukte krant.
Ondertussen heeft Roularta's Gratis Pers (De Streekkrant, De Zondag en Steps) een triomfantelijk bericht omtrent de CIM-bereikstudie, de wereld ingestuurd. De Streekkrant/De Weekkrant, de grootste krant van het land, aldus Roularta, stijgt naar meer dan 2,8 miljoen lezers. Een advertentie in die (reclame)weekbladen, voegt Roularta eraan toe, bereikt nu nagenoeg evenveel mensen als een commerciële boodschap in alle dagbladen samen!
Dat is een uppercut die kan tellen.
07-11-2013 om 10:55
geschreven door Gust Adriaensen
06-11-2013
Laat De Wever Antwerpen in de steek?
Laat De Wever Antwerpen in de steek?
Het antwoord op die vraag is, wat mij betreft, volmondig 'ja'.
Je kan een boekje vullen met straffe uitspraken van zowel de partij als de persoon over de vaste keuze voor Antwerpen: De Wever, ik, blijft/blijf zes jaar burgemeester van Antwerpen.
Maar één wat tegenvallende peiling is voldoende geweest om overstag te gaan. Intern in de partij en in de geest van de burgemeester is de beslissing al gevallen: De Wever neemt natuurlijk deel aan de Vlaamse of federale verkiezingen, zal een belangrijke rol moeten spelen in de regeringsvormingen en zal, als het meezit, in een van die regeringen een functie opeisen.
Naar buiten toe moet omzichtiger en geleidelijker tewerk worden gegaan. De ferme uitspraken van vroeger moeten weggemasseerd worden. Partijtopfiguren als Jambon en Weyts (maar die in de populariteitspeilingen geen grond raken) zijn op dat vlak erg actief. En niet vergeten een hele geruststelling voor de Antwerpenaars: Bart zal, ook al stort hij zich helemaal in de Vlaamse of federale politiek, niet verloren zijn voor de Sinjorenstad: hij blijft natuurlijk titelvoerend burgemeester.
De grote bocht nadert stilaan zijn eindpunt. De uitspraak van Bart De Wever in Reyers Laat gisteren, is veelzeggend: 'In de politiek vallen wat je graag doet en wat je moet doen, niet altijd samen'. Versta: ik zou wel graag burgemeester blijven, maar misschien is het mijn plicht kandidaat-premier te zijn.
Tja. Dat is natuurlijk flauwekul in het kwadraat. En daarmee plaatst hij zich in de lange rij van politici uit partijen, die door Barts partij altijd 'traditioneel' worden genoemd: machtspolitici die laten uitschijnen dat ze zich beschikbaar willen stellen voor een politieke functie uit plichtsbesef, uit missioneringsdrang, vanuit superieure ethische principes, ook al is het tegen hun zin. De Wever vergat in die uitspraak bewust of onbewust zeer waarschijnlijk één woord: partij: ... wat je moet doen van en voor de partij...
Het wordt duidelijker en duidelijker: alle partijen die in dit gezegende land iets in de pap te brokkelen hebben zijn al even traditioneel.
Ondertussen begin ik me serieus zorgen te maken over Siegfried Bracke, die sinds zijn passage in Mol, eigenlijk toch een bijzonder plekje in mijn Kempens hart heeft ingenomen. Bracke is zo goed als verdwenen. Mag hij van de echte partijbazen nog altijd niet uit zijn strafhoekje? Laat je niet doen Sieg!
06-11-2013 om 09:21
geschreven door Gust Adriaensen
05-11-2013
Het ontnemen van onderdak aan weerloze mensen: een schande
Ter overweging aan Kir en consoorten:
Matteüs, 25 (31-46)
Dan zal de Koning zeggen tegen wie rechts van hem staan: Mijn Vader heeft u gezegend. Kom en neem het koninkrijk in ontvangst dat voor u bestemd is vanaf de schepping van de wereld.
35� Want ik had honger en u gaf mij te eten, ik had dorst en u gaf mij te drinken, ik was een vreemdeling en u verleende mij onderdak,
36� ik was naakt en u gaf mij kleding, ik was ziek en u verzorgde mij, ik zat gevangen en u kwam mij bezoeken.
37� En de rechtvaardigen zullen hem vragen: Heer, wij hebben u nooit hongerig of dorstig gezien; hoe hebben we u dan te eten en te drinken kunnen geven?
38� We hebben nooit gezien dat u vreemdeling was of dat u naakt was; hoe hebben we u dan onderdak kunnen verlenen en kleding kunnen geven?
39� We hebben nooit gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat; hoe hebben we u dan kunnen bezoeken?
40� Dan zal de Koning antwoorden: Ik verzeker u: al wat u gedaan hebt voor een van mijn broeders hier, hoe onbelangrijk hij ook was, dat hebt u voor mij gedaan!
41� Daarna zal hij zich richten tot wie links van hem staan: Ga weg van mij, vervloekten, naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen!
42� Want ik had honger en u gaf mij niet te eten, ik had dorst en u gaf mij niet te drinken,
43� ik was een vreemdeling en u verleende mij geen onderdak, ik was naakt en u gaf mij geen kleding, ik was ziek en ik zat in de gevangenis en u verzorgde mij niet.
44� Dan zullen ook zij hem vragen: Heer, we hebben nooit gezien dat u honger of dorst had, dat u een vreemdeling was of dat u naakt was, dat u ziek was of in de gevangenis zat, hoe hadden we u dan kunnen verzorgen?
45� En hij zal antwoorden: Ik verzeker u: toen u niets deed voor een van deze mensen, ook al was hij onbelangrijk, toen deed u niets voor mij!
46� Zij zullen eeuwig gestraft worden, maar de rechtvaardigen zullen eeuwig leven.�
05-11-2013 om 13:06
geschreven door Gust Adriaensen
02-11-2013
Wetsontwerp van Herks parlementslid valt in handen van Obama
Nadat Kim Geybels met haar hotpants, alweer een hele tijd geleden, de woede opwekte van Siegfried Bracke, steelt nu een ander NVA-parlementslid de show.
De lieflijke maar tot nu toe totaal onbekende Karolien Grosemans uit Herk-de-Stad had de voorbije jaren gezwoegd op een wetsontwerp omtrent de veiligheid op het internet. Ze was uitermate fier op haar werkstuk, dat de perfectie benaderde maar ze wilde het toch aan een laatste controle door een IT-expert onderwerpen.
Komt die mail, zo heeft pientere Karolien uitgevlooid, toch wel terecht bij die verfoeilijke Amerikaanse NSA-spionnen!
Een paar seconden later ligt dat excellente Belgische wetsontwerp, inclusief Karoliens foto, op tafel in de Oval Room van het Witte Huis en buigt Barack Obama er zich uiterst geïnteresseerd over.
Wat beleven we toch allemaal! Die sloeries van NSA-agenten plus de Amerikaanse president, snuffelen niet alleen in het gsm-verkeer van Angela Merkel maar ook in dat van Karolien Grosemans uit Herk-de-Stad!!
Foei, foei, foei!!!
02-11-2013 om 20:33
geschreven door Gust Adriaensen
01-11-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
VI/63
Vrijdag 25 oktober- vrijdag 1 november 2013
De maskers zijn gevallen maar het drama gaat verder
De gevechten die vrijdagavond rondom ons begonnen, werden uiteindelijk verderop uitgevochten.Zo hebben we in onze schuilplaats een niet al te onrustige nacht gehad. We verwachten dat de opruiming in onze streek (Qalamoon) nabij is, hopelijk met het einde van de barbaarsheden en het herstel van de veiligheid en vrede voor allen. En dat zeggen we nu al een jaar lang. Bovendien is het best mogelijk dat het leger ons dorp voor het laatst bewaard, omdat het een heel speciaalsmokkeldorp is. Dan duurt het dus nog langer vooraleer de rust hersteld is.
Inmiddels hebben duizend rebellen met wagens en machinegewerenhet politiecommissariaat van Sadad (25 km hier vandaan)ingenomen, alsook de officiële gebouwen, het hospitaal en de post. Drie christenen werden vermoord en verschillende kerken beschadigd. Wie kon is gevlucht. Ook het naburige Hofar is door rebellen ingenomen.Een 1.500 mensen, vooral ouderen,vrouwen en kinderen werden gegijzeld, afgesloten van elektriciteit en water. Ze trachten te overleven met wat ze nog binnen hun bereik hebben (voor de laatste ontwikkelingen zie verderop).
En de ellende houdt nog niet op.Zaterdagmorgen wordt het bericht verspreid dathet Jezuïetenklooster van Sint Vartan in Aleppo ingenomen zou zijn door meer dan 2000 takfiristen (soennieten die iedere afwijking van het soennisme radicaal willen uitroeien). Het ligt in de wijk van Midane als een buffer voor de christelijke wijk. Het is eennoodkreetaan de wereld en een vraag om gebed.Zij hopen dat het leger hen nog kan bevrijden. (Le Veilleur de Ninive, Alep, le couvent Saint Vartan ). Hierover krijgen we verder geen bevestiging.
Al is onderhand wel duidelijk wat hier gaande is, de westerse onverschilligheid blijftpijnlijk. De Tunesische overheid heeft terloops toegegeven dat er 800 van hun landgenoten hier vechten. Uit meer betrouwbare bron blijkt dat er niet minder dan 17.000 tot de tanden toe gewapende Tunesische fanatiekelingen in Syrië actief zijn, buiten de vele anderen! Naast de Alawieten en de Syriërs in het algemeen,worden wel degelijk de christenen geviseerd. Tientallen christelijke dorpen zijn systematisch aangevallen, verwoest of uitgemoord. Hetdoel is het meest kostbare patrimonium van de menselijke beschaving en van het christelijke geloof uit te roeien. Dit hoort tot de eindstrijd. Maaloula vormt met zijn gebuur de enige twee dorpen waar nog Aramees gesproken wordt. In één school in Maaloula werd tot voor kort Aramees onderwezen. Nu is de directeur overleden. Hafez, de vader van de huidige president was zeer gehecht aan deze school omwille van de grote culturele waarde. Het Aramees wordt hier beschouwd als de taal van Abraham en de taal van Jezus, waarmee het Hebreeuws, het Arabisch en het Syriac verwant zijn. En Sadad is een Syriac orthodox dorp uit het tweede millennium voor Christus.
Ook de westerse waanzin gaat voorlopig nog door
De westerse media, politici én christenen blijven voorlopig nog grotendeels de voorgeschreven leugensherhalen om de vernietiging van Syrië en de uitroeiing van de christenen te bespoedigen.Je kent het refrein inmiddels wel. Alle massaslachtingen zijn het werk van die baarlijke duivel van een president met zijn gruwelijk leger en als barbaarsheden van gewapende groepen te opvallend zijn eindigen ze hun verhaal eenvoudig met: het is niet geheel duidelijk wie achter de aanslagen zit.En zo blijft het westen en zijn bondgenoten de criminaliteit voorlopig nog toedekken. In een westers artikel (het vermelden niet waard) over de jongeren in Damascus, die zich georganiseerd hebben onder de slogan over ons lijk worden dezen smalend vergeleken metprimitieven die zichzelf willen offeren voor een dictatoriaal stamhoofd dat ze als god vereren! De betreffende journaliste heeft geen enkel besef van hun ware motieven, noch van wat hier gebeurt en evenminvan de eenheid, diep geworteld in het Syrische volk dat zich als één familie tot het uiterste zal verdedigen. Ondertussen kan de oppositieeen deelname aan de vredesconferentie van Genève 2 rustig blijven afwijzen omdat ze zogenaamd niet willen onderhandelen met een president en regering die volgens hen de oorzaak van alle ellende is in Syrië. Hiermee verliezen ze bij sommigen wel wat gezag. Immers wie niet wil onderhandelen toont dat hij geen vrede wil. Er zijn evenwel nog genoeg anderen die denken dat de oppositie groot gelijk heeft. Zodoende kiezen ze er voor niet mee te doen om ondertussen met alle geweld de moorden en verwoestingen te kunnen opvoeren. Ook de officiële vredesgezant Elakhdar al-Ibrahimi heeft gemeend de dubbelzinnige rol van de UNO te moeten steunen en de rebellen een flinke duw in de rug te geven door te verklaren dat 40 jaar bestuur van de Assads nu wel genoeg is. Hij werd evenwel onmiddellijk en resoluut teruggefloten door Syrië,Rusland en anderen.Het is immers niet aan hem, als vreemde eend, om tebeslissen hoe er hier bestuurdmoet worden. Hij heeft nu zijn les geleerd en er zich bij neergelegd dat alleen het Syrische volkhet recht heeft over de huidige én toekomstige regering tebeslissen zonder enige regionale of internationale inmenging. Ondertussen gaan moorden en aanslagen verder, vooral gesteund door Saoedi-Arabië en Turkije. De eersten zijn woedend omdat Amerika niet meer openlijk wil meehelpen om Syrië klein te krijgen. En wanneer bedoeïenen en kamelen woedend zijn, kunnen ze dat heel lang volhouden.Gelukkig zet Saoedi-Arabië zich hiermee zelf steeds meer buiten spel en werkt het aan zijn eigen ontbinding. Vrouwen, nog wat geduld, misschien krijgen jullie toch nog de kans om met een auto te rijden in dit koninkrijk! En Turkije heeft zulk een massa fanatiekelingenaan de grens met Syrië verzameld dat ze tevens een gesel en reëel gevaar vormenvoor eigen land. En dan Qatar, de gewichtige kabouter, diezijn heftigheid tegen Syrië al flink verminderd heeft. Hij denkt meer aan eigen economische belangen. Hij voorziet dat hij toch niet aan tafel zal kunnen zitten met zijn grote vrienden om de Syrische koek onder elkaar te verdelen en wil daarom nu Syrië als belangrijk transitland niet helemaal verliezen. Ook Frankrijk, een grote promotor van de ontwrichting van Syrië begint de trappers te verliezen. Nooit eerderwas een Franse president zo onpopulair. Hij heeft er alles aan gedaan om met de grofste leugens de Syrische presidentomver te werpen. Nu krijgt hij van hetzelfde laken een broek. En de Fransen hebben daarvoor niet eens leugens nodig. Als er een radicale ommekeer naar rechts komt zou Frankrijk de banden met de NATO wel eens kunnen verbrekenen zal er aansluiting gezocht worden met een op geestelijk gebied rijkere bron, Rusland. Dan is er meteen hoop dat een radicale islam aan banden wordt gelegd, een op hol geslagen Amerikaans individualisme en neoliberalisme verdreven wordt, samen met het homohuwelijk, de gendergekte en de mensonwaardigeveterinaire manipulaties met het menselijk leven. Het kan nog spannend worden.
Christenen, samen met alle mensen van goede wil, sta op!
Het wordt tijd dat christenen, samen met alle mensen van goede wil, opstaan en zich verenigen om het kostbaarste erfgoed vande menselijke en christelijke beschaving te verdedigen!
Zaterdag wordt buiten deSyrisch orthodoxe kathedraal van Sint Joris te Damascus een indrukwekkende avond- en gebedswake gehouden met kaarsjes en plakkatenin solidariteit met de door terroristen gegijzelde christenen van Sadad. Deze wake is een onderdeel van vijf dagen ononderbroken gebed. Syriërs van allerlei geloofsstrekkingen alsook moslims en moskeeën nemen er aan deel. Mgr. Matthew Khoury, secretaris van de Syrisch orthodoxe patriarch doet een oproep aan alle naties die tot heden Syrië en zijn heldhaftige soldaten hebben gesteund in hun moedigestrijd tegen het internationaal terrorisme. Tevens roept hij alle internationale mensenrechtenorganisaties op om nu in dit dramatische uur achter Syrië te staan. Zondagavond zien en horen we op tv dat het leger het dorp Sadad is binnengetrokken. De tientallenvrachtwagens, die de opstandelingen hadden buit gemaakt, werden door rebellen hier in Qâraheroverd en teruggegeven aan de priester van Sadad. Er zijnin het dorpveel verwoestingen aangericht aan huizen en kerken. Bovendien heeft het leger twee massagraven gevonden van 30 vermoorde mannen, vrouwen en kinderen. Derebellen hebben ook jacht gemaakt op een gepensioneerde generaal, Matanius Karyaks Kasis, die eensymbool was van heldenmoed. Hijzelf was echter in een ander dorp. Zijn broer werd wel gevonden en vermoord.
Voor ons is het een gelegenheid om onszelf nog striktere veiligheidsregels op te leggen en tegelijk nog intenser te bidden. We hebben nu ook op onze bij uitstek vrije zondag een doorlopende aanbidding met uitstelling van het Allerheiligste Sacrament voorzien, mét aanbidding tot middernacht,in het vaste geloof dat daar een kracht van uitgaat voor allen.Ook de volgende dagen houden we deze vorm van gebed aan,opdat de mussalaha (verzoening) over heel Syrië bevrijdend werk zou kunnen doen. We wisten dat er opnieuw zou geprobeerd worden om in Muadamiyet (voorstad van Damascus) de nog gegijzelden vrij te krijgen nadat de vorige poging zo dramatisch mislukt was door plotse aanvallen van de rebellen die een valstrik hadden opgezet (zie vorige berichten). Natuurlijk zijn we zeer blij wanneer we dinsdagavond al mogen vernemen dat er nog eens 2300 vrouwen en kinderen vrijgekomen zijn. We zien ze op tv. Sommigen lachen, anderen wenen, ouderen strompelen, zieken worden gedragen. Ziekenwagens en autobussen staan klaar om hen naar een tijdelijk onderkomen te brengen. En ja, we zien ook hoe mensen moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel om de hals vallen. Indien hier enkel Syrische rebellen actief zouden zijn dan was de oorlog vlug voorbij. Bovendien heeft de president een algemene amnestie afgekondigd voor Syrische opstandelingen die de wapens neerleggen en zich overgeven. Het groot gevaar komt van de tienduizenden buitenlandse extremisten, gesteund door buitenlandse grootmachten die enkel komen om dood en vernieling te zaaien en uiteindelijk Groot Syrië te herstellen, maar dan als een strikt islamitische staat (omvattend Jordanië, Israël, Palestina, Libanon,ongeveer de helft van Turkije en Irak), de ISIS (Islamitische Staat van Irak en Syrië). Deze strijders van ISIS zijn ook Raqqa binnengevallen, hebben het kruis op de kerk vernield en vervangen door hun vlag en zeggen er een moskee van te zullen maken. Deze strijders liggen zelfs overhoop met al Nousra.
Tekens van hoop
In Beiroet heeft het eerste algemeen congres voor de christenen van het oosten plaats gevonden. De initiatiefnemer dr. Faoud AbouNader wil de aandacht vestigen op de noodzaak van de aanwezigheid van de christenen in het oosten. Ze zijnniet alleen de oorspronkelijke bewoners maar zij dragen ook op heel bijzondere wijze bij aan de cultuur, literatuur, wetenschap, economie en een harmonieus sociaal leven van het land waar zij wonen. Zijzijn de voornaamste bewerkers van de vrede. Zij verdienen gehoord en gecontacteerd te worden. Met het verdwijnen van de christenen in het oosten staan de waarden van de menselijke beschaving op het spel: vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid, menselijke waardigheid Op de vraag hoe het westen hiervan overtuigd kan worden antwoordt de initiatiefnemer met een wedervraag: hoe kan de islam in het westen vreedzaam geïntegreerd worden wanneer in het oosten de christenen verdwijnen? Er waren vertegenwoordigers van 14 oosterse kerken aanwezig, vanuit gans het Midden Oosten, Turkije, Iran, Egypte en Marokko.
Het laatste succesvolle initiatief van de mussalaha-beweging omtrent de bevrijding van gegijzelden, werd ruim in de media verspreid. Zelfs kwam moeder Agnes-Mariam blijkbaar met een kort interview op de VRT 1 in het woensdagmiddagnieuws, zoals vrienden ons enthousiast meldden. Ze verdient het ook. Zij is het die met het grootste gevaar voor haar eigen leven (nu nog!) telkens het initiatief neemt (weliswaar op het smeken van de mensen zelf) om persoonlijk met de rebellen contact te nemen. Bovendien is het VRT nieuws in verband met Syrië de laatste dagen objectiever aan het worden. Proficiat, doe zo voort.
Het nieuws van de plaatsing van s werelds grootste Christusbeeld in Saidnaya begint door te dringen. De gedachte ontstond in 2005 bij patriarch Ignace IV van Antiochië. De Russische stichting Geestelijke erfenis van St. Paulus en de Theologische Academie van Moskou namen het initiatief.Een 39 meter (2 x zo hoog als onze Romeinse toren!)bronzen beeld werd vervaardigd door de Armeense kunstenaar Artush Papoian. Het beeld werd geplaatst op 14 oktober 2013 (een feestdag van Maria bij de orthodoxen), daags nadat de paus de wereld toegewijd had aan het Onbevlekt Hart van Maria. Sommige wegen en gebieden werden gecontroleerd door de rebellen. Afgevaardigden van de Russische en Oekraïense Orthodoxe kerk konden zowel van de rebellen als van het leger een driedaagse staakt-het-vuren bereiken. En er werd gedurende drie dagen werkelijk niet geschoten! Het beeld werd geplaats op de 2.100 m hoge berg van de Cherubijnen, een heilige plaats zowel voor joden, christenen als mohammedanen. Het beeld draagt de titel: Ik ben gekomen om de wereld te redden. De monumentale en zegenende Christus in Syrië is tevens zichtbaarinJordanië, Israël, Palestina en Libanon. Heer, laat UW RIJK nu komen in Syrië, in het Midden Oosten, in heel de Arabische wereld, in Europa, in Amerika, in Afrika, in Asië, in heel de wereld!
01-11-2013 om 07:48
geschreven door Gust Adriaensen
31-10-2013
twitter@pontifex
'Als geld en materiële dingen het centrum van ons leven worden, dan worden wij gevangenen en slaven.'
31-10-2013 om 22:03
geschreven door Gust Adriaensen
Arcen aan de Maas
Arcen en omgeving 16 oktober-18 oktober
Een boeket van tien haikus
geïnspireerd door een prachtige wandeldriedaagse
--------------------------
Hotelgast bij het venster
De melkbleke zon
Zinkt weg in de trage Maas.
De herfst is alom.
De Hamert
De kudde schapen
Graast onverstoorbaar verder.
Ons bestaan telt niet.
Ruïne Bleyenbeek
Bouwval Bleyenbeek
Vol ijver gerestaureerd.
Verlangen naar toen.
Het Lange Ven
De bossen gerooid,
De slenk van het Lange Ven:
Herschep het landschap.
Uitkijktoren
De uitkijktoren:
Weids zicht over het Maasland.
De kerktorens wiegen.
Het Quin
Schotse Hooglanders
Spiegelen zich in het ven.
Een voorbeeld van zen.
Afferden
Het dorp Afferden:
De stroom, de grens, een kapel:
Wereld en hemel.
Duvelskuul
Zie een klapekster
Hoog in de berk bij het ven!
Blijft hij er zitten?
Het Schuitwater
Gelach vult het bos.
De boomklever slaat alarm.
Te late stilte.
Broekhuizen
Terras aan de Maas.
De veerpont vaart heen en weer.
De herfstavond valt.
31-10-2013 om 16:24
geschreven door Gust Adriaensen
29-10-2013
De Red Star Line: miserie en hoop
De Red Star Line start tocht in de Scheldebocht: een spoor van tranen.
Een bezoek aan het recent geopende museum in de vroegere gebouwen van de Red Star Line op het Eilandje in Antwerpen loont zeker de moeite. De bezoeker volgt de verschillende stadia van de landverhuizers gedurende de eerste decennia van de 20ste eeuw op hun tocht van hun geboorteplek naar Amerika of Canada.
Prettig voel je je daarbij niet. De overheersende indruk is verontwaardiging en medeleven. Want het overgrote deel van de mensen die met een der schepen van de Red Star Line de Atlantische Oceaan overstaken, verhuisde omwille van extreme armoede en harde vervolging.
Zij stroomden samen in Antwerpen, vanuit Oost-Europa en ja, ook vanuit het verpauperde Vlaanderen, werden gedesinfecteerd en gekeurd als vee, bedrogen en uitgebuit door (Antwerpse) huisjesmelkers en ticketmarchands. Families werden gescheiden of teruggestuurd: een onverbiddelijke, onmenselijke wereld.
De klassentegenstellingen van de maatschappij werden op de veel kleinere oppervlakte van het schip in stand gehouden en waren daardoor veel scherper en schrijnender.
Alleen de hoop op een beter leven in de Nieuwe Wereld hield deze mensen overeind. Maar voor velen bleek Amerika niet het paradijs te zijn. Zij kwamen in een realiteit terecht die vaak al bijna even hard was als degene die ze ontvlucht waren.
De Antwerpse dichter Karel van den Oever (1879-1926) heeft in zijn gedicht 'Dinska Bronska', de onzekerheid, kwetsbaarheid, weemoed, hoop van een jonge migrante uit Oost-Europa, mooi uitgedrukt.
DINSKA BRONSKA
Uit een oud dorp, - kameelbruin als de steppe - uit Plocka, kwam Dinska Bronska. Haar hoofddoek was pruisisch-blauw en haar haar vlas-geel; ook waren haar ogen blauw als fjord-water. Zij rook naar knoflook en spar, zij droeg laarzen en ging zeer zwaar en gauw. In het "Hotel Lapland" zat zij bij een tafel aan het straat-raam zij schreef 'n brief. Een haarlok viel laag op haar rode kaak en zij stak haar tong uit, want ze schreef moeilijk die brief en daaronder "Dinska Bronska", haar naam. Ze stak ook de penstok in haar mond en zocht met haar ogen langs het plafond. Op het papier waren 'n inktvlek en groot gestompel van letters: zij kocht het voor tien centiem in de kruidenierszaak over het hotel. Er was 'n beetje inkt aan heur kaak.
O, Dinska Bronska; gij vertrekt naar Canada: de verroeste stoomboot wacht langs de kaai. Gij laast op een almanak der "Red Star Line" dat Canada grotere appels, o, hoger en geler koren heeft dan Plocka. Het moet in Canada veel beter zijn!
O, Dinska Bronska, met je zeer dikke vingers: je schrijft zo moeilijk die brief. Je ogen zoeken vliegen op het plafond. "Moj Boze!" Er zit 'n tranen-veeg, o zo verdrietig, van je blauwe ogen naar je mond.
O, Dinska Bronska!
29-10-2013 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
28-10-2013
De calvarieweg van Siegfried Bracke
Ja, ik heb echt te doen met Siegfried Bracke. Sinds hij zich in de politieke arena waagde, is het allemaal misgelopen. Was hij toch maar bij de VRT gebleven. Een groot aantal collega's lustte hem weliswaar rauw en vele kijkers vonden hem een bekakte betweter, maar er was toch ook respect voor zijn vakkennis.
En nu? Nu wordt met Sieg de vloer aangeveegd en moet hij van zijn eigen partij geregeld door het stof kruipen.. 't Is om compassie met hem te krijgen.
Het begon al direct nadat hij zich tot verbijstering van al wie hem zelfs maar een beetje kende, bekeerde tot het Vlaams-nationalisme. Waren er toch een aantal vroegere collegas die zich herinnerden dat Sieg jarenlang lid geweest was van de SPA en van het ABVV! En dat hij, godbetert, onder de schuilnaam Valère Descherp vele scherpe artikels voor een socialistisch tijdschrift had geschreven. Het ergste aan die affaire was eigenlijk dat een paniekerige Bracke dat allemaal aanvankelijk loochende, het later moest toegeven en dus prompt het etiket leugenaar opgekleefd kreeg.
De niet onaardige mevrouw Kim Geybels bracht korte tijd nogal wat opwinding teweeg in NVA-kringen. Die opwinding bereikte een hoogtepunt, ook in de media, toen Siegfried Bracke, forse kritiek, net zoals Valère Descherp in zijn tijd, uitte op haar weinig verhullende kledij.Geybels had in een interview met de VRT een hotpants aan en zedenmeester Bracke vond dit te uitdagend en sexy voor een senatrice. Siegfried ontketende zowel buldergelach als woede. Zeker de feministische vrouwen konden er niet echt mee lachen. Bracke zelf werd door de grote baas terechtgewezen en moest met hangende staart op zijn woorden terugkomen.
En dan was er het beruchte onderbroekenincident. Brackes ambitie was burgemeester van Gent te worden. Hij moest dus inwoner van Gent worden. Een onderkomen huren in Gent en er zich laten inschrijven: geen probleem. Maar iedereen, en zeker de Mollenaars, konden constateren dat Siegfried bijna uitsluitend in Mol paradeerde. De Gentse politie deed wat ze moest doen: controleren of Bracke ook effectief op zijn Gentse adres woonde. Bij dat onderzoek werd ook nagegaan of Sieg voldoende ondergoed in huis had om op een fatsoenlijke manier tussen zijn toekomstige Gentse kiezers te komen. Een en ander leidde tot grote verontwaardiging van Bracke en tot immense hilariteit bij de goegemeente. Of zijn woonperikelen er iets mee te maken hadden, is niet zeker, maar hij leed in ieder geval een smadelijke verkiezingsnederlaag tegen zijn socialistische rivaal.
Brackes roadshow doorheen Vlaanderen, die met een berg cijfertjes en diagrammen moest aantonen hoe slecht de federale regering wel bezig was, leverde aanvankelijk enkele berichtjes in de media op, maar verzandde al vlug in totale onverschilligheid. Geen kat weet of hij er nog mee bezig is.
Met zijn stellingname dat confederalisme als doel niet zo belangrijk is, maar dat het accent op het sociaal-economische moet liggen, haalde Siegfried wel uitgebreid de pers. Maar de pret duurde niet lang. Hij werd op een vernederende wijze door zijn grote baas teruggefloten: Siegfried is een beetje stout geweest. En Bracke kroop terug in zijn hok.
Maar Bracke is een vrije vogel, lang kan hij niet zwijgen en dat siert hem eigenlijk. Het Leuvense studentenblad Veto vertrouwde hij toe dat hij niet zo veel opheeft met vlaggen, ook niet met de Vlaamse, en zeker niet als dergelijk vod in de wielen van coureurs terechtkomt. Nationalistisch Vlaanderen stond op zijn kop. Heiligschennis. En eens te meer moest Siegfried vliegensvlug zijn excuses aanbieden.
En het laatste vervelende akkefietje is dat Bracke zware kritiek had op de VRT, terwijl hij nog altijd op de loonlijst van de openbare omroep staat. Ongehoord, zeiden verscheidene politici. Hij zou ontslag moeten nemen, zei Open VLDer Tommelein, nu hij eigenlijk nog personeelslid is, kan dergelijke kritiek deontologisch niet.
En zo sukkelt Siegfried Bracke van het ene incident in het andere. Politiek? Een hondenstiel.
28-10-2013 om 09:34
geschreven door Gust Adriaensen
26-10-2013
twitter@pontifex
'De wegwerpcultuur produceert vele bittere vruchten, van voedselverspilling tot isolering van talrijke bejaarden.'
26-10-2013 om 19:33
geschreven door Gust Adriaensen
Manu Keirse over pijn en verdriet
Manu Keirse verzorgt op uitnodiging van DF-Retie, op maandag 28 oktober om 20 uur in GC Den Dries, een lezing over 'Helpen bij pijn en verdriet'.
Manu Keirse heeft een carrière als hoogleraar achter de rug en schreef een aantal veel gelezen boeken, o.a. 'Vingerafdruk van Verdriet-Woorden van Bemoediging', 'Stil Verdriet', 'Kinderen helpen bij verlies'.
Keirse is een begenadigde spreker en weet zijn toehoorders te boeien van het begin tot het einde.
26-10-2013 om 09:52
geschreven door Gust Adriaensen
25-10-2013
De enige keuze voor een beschaving
Paus Franciscus:
'Een maatschappij die kinderen in de steek laat en de bejaarden marginaliseert, snijdt haar wortels door en verduistert haar toekomst. Wanneer een kind verlaten en een bejaarde gemarginaliseerd wordt , is dat niet alleen een onrechtvaardige daad maar het demonstreert ook het falen van die samenleving. Een beschaving kan geen andere keuze maken dan zorg dragen voor kinderen en ouderen. '
25-10-2013 om 13:58
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
VI/62
Vrijdag 18 25 oktober 2013
Satanische machten actief
Bij het zien van het toenemend geweld in Syrië is de bekoring van moedeloosheid dichtbij. Het leger verricht heldhaftig werk door in heel het land haarden van terroristen op te ruimen. Deze rebellen hebben op meerdere plaatsen alawieten gevangen genomen en hen als slaven verplichttunnelste graven, waarna dearbeiders gewoon worden afgemaakt. Sevra Baklaci, een Turkse journaliste heeft deze nieuwe gruwel van de terroristen onthuld en wordt daarom nu met de dood bedreigd. Kilometers tunnels zijn door het leger ontruimd. Toch lijkt dit werk soms op de wijze waarop wij vroeger een oudefietsband plakten: hadden we een gat gedicht, dan loste de band weer op een andere plaats. En dat was onschuldig werk. Nu gaat het telkens om tientallen doden en een veelvoud aan gewonden. Zondag zien we op tv hoe in Hama een verschrikkelijke aanslag 37 doden eist en een veelvoud aan gewonden. Ondertussen gaan de aanslagen in Irak en elders eveneens dagelijks door. En s maandags wordt ons dringend gevraagd te bidden voor Sadad en zijn christenen, een dorp nauwelijks 25 km hier vandaan. Daar zijn nu rebellen binnengevallen. De toestand openbaart op tragische wijze de onbekwaamheid en vooral de dubbelzinnigheid van UNO-instellingen. Rebellen die in Syrië massaslachtingen verrichten en aanslagen plegen worden met geen vinger aangewezen. Wel horen wedramatische oproepen tot een staakt het vuren om het leger te verlammen en de criminelen te laten verder doen. En de officiële plicht van de seksuele jihad voor meisjes en vrouwen,vooral vanuit Saoedi-Arabië en Qatar, om in Syrië prostitutie te komen bedrijven in naam van de godsdienst als aanmoediging voor de terroristen, is een schande en een ontwrichting van het land, waarover geen enkele officiële instantie één woord rept. Turkije (de grootste gevangenis ter wereld voorvrije meningsuiting) en Saoedi-Arabië (op politiek gebied de meest onbeholpen staat) krijgen alle kans en tijd om hun moorden en vernietigingen in Syrië verder te zetten. De chef van de Nationale Syrische Coalitie, Georges Sabra heeft beslist niet deel te nemen aan de vredesconferentie van Genève 2. Wat kunnen we verwachten van de vergadering in Londen vorige dinsdag van 11 westerse en Arabische landen die tot heden alles gedaan hebben om Syrië te ontwrichten maar zichzelf wel vrienden van Syrië noemen. Zij gaan nu zogenaamd de oppositie overtuigen om aan Genève 2 deel te nemen! Ondertussen wordt alle aandacht afgewend naar de zogenaamde westerse overwinning op de chemische wapensin Syrië. Om de werkelijkheid nog meer toe te dekken krijgt de betrokken organisatie de nobelprijs voor de vrede. Daarbij heeft de officiële onderzoekscommissie nog steeds niet één woord gezegd over de werkelijke schuldigen aan die vreselijke gifgasaanval in Ghoutaop 21 augustus. Ze proberen zo lang mogelijk de schijn overeind te houden alsof de Syrischeregering schuldig zou zijn. Toch gaan de onthullingen verder. Vier families die de massaleslachtingen en ontvoeringen door rebellen op 4 augustus in Lattakia (waar de westerse media in alle talen over zwegen) overleefden, hebben nu een officiële aanklacht ingediend en getuigen dat ze op de beelden van de gifgasaanval in Ghouta hun gekidnapte kinderen herkennen! Neen, deze zaaiers van haat en dood werken niet enkel voor menselijke motieven maar spelen mee in een wereldstrijd, geleid door satanische machten, die alle waardigheid in de mensenfamilie willen vernietigen.
Ondertussen hebben we meer details vernomen van de dramatische bevrijding vorige week van de gegijzelden in Muadamiyet-al-Cham (zie vorig bericht). Er zijn uiteindelijk 5000 mensen bevrijd geworden. De vechtersbazenwilden echter niet dat nog meer mensen vrij kwamen. Moeder Agnes-Mariam zei dat het om te wenen was bij het zien van sommige uitgemergelde vrouwen en kinderen. En verder, dat zij werkelijk in doodsgevaar verkeerden maar uiteindelijk wilde de meest gezaghebbende onder de rebellen dat moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel vrij konden terugkeren. Een unieke foto is wel deze waarop rebellen en pro-regeringssoldaten samen olijven eten, als teken van vrede. Vrede is mogelijk in Syrië.
En dat moeder Agnes-Mariam niet alleen maar doodsbedreigingen en laster krijgt bleek deze week. Zewerd uitgenodigd door de Nobelprijswinnaars die in Polen vergaderden. Het is te verwachten dat hieruit nieuwe initiatieven zullen voortkomen om de vrede in Syrië te bevorderen.
Hoop zaaien
En nogmaals geeft president Bachar al Assad in een interview met de Al-Maydeen tv de juiste visie op de werkelijkheid. Op waardige wijze toont hij zijn vastberaden wil om land en volk te blijven beschermen tegen het vernietigend internationaal terrorisme. Rustig en beheerst spreekt hij over de verraderlijke rol die de verschillende buitenlandse machten hier blijven spelen. Als de invoer van wapens, terroristen en geld vanuit het buitenland stopt, zal de Syrische crisis voorbij zijn.
Een gezin dat nauw verbonden is met ons,woontin Damascus bij hun moeder die weduwe is. Voor de oorlog heb ik nog bij hen gelogeerd en gemerkt hoe groot hun geloof is. Jeramana is de wijk waar nu dagelijks bommen vallen omdat de rebellen enerzijds de christenen viseren en anderzijds hier een toegang zoeken tot Damascus. Nu zegt de man dat het gebed sterker is dan tienduizenden terroristen. Hij vertelt hoe zij allen op wonderlijke wijze tot heden beschermd werden. De school van de jongen is door terroristen gebombardeerd. Er was enkel materiele schade. Het meisje heeft in een bombardement gezeten waarbij een deel van haar hoofdhaar gewoon werd afgesneden terwijl zij verder geen schrammetje had. Met een geleende auto van zijn broer is hij met heel zijn familie onverwachts in een kuil terecht gekomen en is overkop gegaan. Niemand van hen had enig ernstig letsel. Enkele dagen later krijgt hij net het bedrag dat nodig is om de auto te herstellen. Heel de familie blijft herhalen dat het gebed sterker is dan de aanslagen van de terroristen. Daarom verdubbelen wij ook onze tijden van aanbidding, in solidariteit met deze familie en met zovelen over heel Syrië.
In deze vreselijke oorlog zijn er werkelijk oasen. Broeder Nabil Antaki, schrijft namens de broeders Maristen uitAleppo een brief over de moeilijke toestand aldaar. Hun gebiedisdoor terroristen afgesloten.Toch is de situatie sinds kort verbeterd en zelf blijven ze, zolang ze kunnen, zorgen voor een driehonderdtal gezinnen: met voeding, kleding en onderwijs. Onze leuze is, schrijft hij, hoop zaaien. En dat ligt in de lijn van het Woord Gods van deze 29e zondag: met vertrouwen volharden in gebed, geloof, hoop en liefde, over alle ontgoocheling heen.
Ons dagelijks leven
We zijn allen deze oorlog vergeef me het woord kotsbeu: het dag en nacht waken, de beperkte bewegingsvrijheid, onze schuilplaatsen Toch trachten we ons leventje zo aangenaam mogelijk te laten verlopen met volgehouden gebed en werk. Dagelijks is er de gewone zorg voor het eten. Vrijdags is het erg sober en s zondags is het wat feestelijker. Het onderhoud of herstel van de gebouwen gaat verder. De oogst van de tomaten is bijna voorbij. Op het grote terrein zijn de amandelen al geoogst. We kunnen het zelf niet meer, omwille van de grote onveiligheid. Arbeiders van het dorp hebben ongeveer vijftigzakken met amandelen binnen gebracht. Inmiddels zijn ze al aan de olijvenoogst begonnen. Het schilderen van iconen gaat ook verder. Er is een opdrachtuit Libanon om een grote kruis-icoon met allerlei symbolen te versieren. De theologische vorming en de geestelijke lessen gaan verder. Ook met de lessen Arabisch doen we zo goed mogelijk verder. vervolgens wordt gezorgd dat de kinderen hun lessen, vorming en ontspanning krijgen. En ondertussen zijn de voorbereidingen op Kerstmis al begonnen. Half oktober werd het kerstmateriaal al verzameld en boven gehaald. Zoals naar gewoonte wordt ongeveer voor alle kamers en ruimtes buiten een originele kerststal en kerstversiering voorzien. Dit wordt heel geleidelijk uitgebouwd. Een zuster is nogal handig in een soort modelbouw met karton. In de hal beneden zie ik de voorgevel van de abdij van Postel al verschijnen.
Creatief, moedig en gedurfd
Afgevaardigden van de Russische en Oekraïenseorthodoxe kerk hebben op een 2.100 m. hoge berg in Saidnaya een monumentaalChristusbeeld opgericht. Het 39 m. hoge bronzen beeld draagt de titel: Ik kwam om de wereld te redden. Het is een initiatief van deTheologische Academie van Moskou en de Russische stichting Geestelijke erfenis van St. Paulus. Het beeld van Christus is zichtbaar inJordanië, Israël, Palestina en Libanon!
Is het te verwonderen dat 50.000 christenen van Qalamoun (onze regio, ten N. van Damascus) het Russisch staatsburgerschap hebben aangevraagd?Zij profiteren van de mogelijkheid in de Syrische grondwet om een dubbele nationaliteit te hebben. Zij willen niet direct weg maar vinden het een eer om de Russische nationaliteit te bezitten nu het westenonverminderd terroristen blijft steunen die de christelijke aanwezigheid in Syrië aan hetuitroeien zijn. Zullen Syriërs en Russen zo stilaan de zeldzame wereldburgersworden die nog reden hebben om fier te zijn op hun land, volk,regering en president?
