|
De uitval van PS-minister Magnette tegen de betutteling door de EU en de uitholling van de eigen soevereiniteit, bracht weer heel wat reactie teweeg. Merkwaardig daarbij is, dat op de internetfora vooral de Vlaams-nationalisten zich manifesteren als de ferventste aanhangers van een Europa dat de eigen beslissingsmacht van de lidstaten en regio's verder doet verschrompelen.
Daarop wijzen is voldoende om de anti-Belgische munitie boven te halen. Ze zien in die Europese machtsdrang en regelneverij een middel om België te ontmantelen. Want België is geen democratische constructie, de minderheden hebben het er voor het zeggen, enz.
De nationalisten, ook al is hun onbetwiste leider een historicus, vergeten dat de hertekening van de Europese landkaart in de 19de en 20ste eeuw nergens op basis van wat wij hier in dit landje onder 'democratie' verstaan, gebeurd is. Of de groei van de EU en zeker de Europese besluitvorming, een toonbeeld van democratie genoemd kan worden, wordt vrij algemeen sterk betwijfeld. Beweren dat in België de minderheden meer te zeggen hebben dan de meerderheden, is beweren dat ons democratisch systeem een fundamenteel mankement vertoont of dat ermee gesjoemeld wordt. Overigens behoort de schreeuw dat 'de minderheden het voor het zeggen hebben' al een tijdje vooral tot de nationalistische electorale peptalk. Maar dat is niet noodzakelijk DE waarheid. Nog minder is het een uiting van een stevige democratische ingesteldheid. Bovendien vergeten ze dat Europa ervoor zal zorgen dat ook een onafhankelijk republiekje Vlaanderen, niks in de pap te brokkelen zal hebben.
In het nationalistische pleidooi voor een volledige scheiding, wordt vaak geponeerd (op basis waarvan?) dat de Franstaligen 'geen voeling, geen interesse, geen respect' zouden hebben voor de Nederlandstaligen. Dat kan evenwel met evenveel gemak gesteld worden voor de houding van Vlamingen ten aanzien van Franstaligen.
Voeling, interesse, respect,.van ganse bevolkingsgroepen voor elkaar, als bindende en bepalende elementen voor een (te vormen) staat beschouwen, lijkt me eerder uit de 19de eeuwse nationalistische romantiek te komen dan dat ze een werkelijkheid weergeven.
Het klopt toch niet dat DE Vlamingen 'voeling, interesse, respect..' voor elkaar hebben. Individu's, families, kleinere groepen komen daarvoor in aanmerking. Maar taal- of landsgrenzen hebben daar weinig of niets mee te maken.Welke voeling, interesse heb ik als Kempenaar voor DE West- of Oost-Vlamingen,de Limburgers, de Vlaams-Brabanders? En kunnen mij de inwoners van de stad Antwerpen echt meer schelen dan die van Luik? Welke sympathie of respect hebben de Vlaamse achterbuurtbewoners van Gent voor de Vlaamse superrijken van Het Zoute? Je kan vrienden of kennissen hebben over heel het Vlaamse land maar evenzeer in Brussel of in Wallonië of in de Duitstalige kantons.
Een zelfstandig Vlaanderen voorstellen als oplossing voor alles of nog erger: de goegemeente steeds maar de illusie bijbrengen dat grotere zelfstandigheid onze portemonnee dikker zal maken, dat noem ik wansmakelijke volksverlakkerij. Boerenbedrog in het kwadraat.
29-06-2012 om 12:54
geschreven door Gust Adriaensen
|
