|
Dat bedrijfsleiders zich kanten tegen een wetsvoorstel om herhaalde overtredingen van bedrijven strenger te sanctioneren, is nog te begrijpen. Maar de diepe verontwaardiging en de weer onmiddellijk van stal gehaalde dreiging met -ochot ocharmen- uitwijking, waarmee de mediageile VBO- en Unizobobo's uitpakken, zijn zo doorzichtig hypocriet dat je alleen maar weerzin voelt. Wat zij in essentie willen is dat het bedrijfsleven boven de fiscale en sociale wetgeving mag staan. Er is nochtans een eenvoudig middel voor de bedrijven om boetes te vermijden: bega geen overtredingen. En mochten er toch eens fouten gebeuren, draag dan de verantwoordelijkheid, ook de financiële.
Wie het evenwel niet bruin maar helemaal donkerblauw bakt, is Verhofstadt. Deze man, die we onze premier moeten noemen, gaat onmiddellijk overstag wanneer er tegenwind van de bedrijven komt maar moet direct nadien opnieuw zijn standpunt veranderen wanneer hem duidelijk gemaakt is dat hijzelf het wetsontwerp op de ministerraad heeft helpen goedkeuren. Van draaikonterij en ongeloofwaardigheid gesproken! En dan maar jeremiëren over de groeiende kloof tussen politici en burgers (over wie de premier al jarenlang zo 'gedreven' schrijft in allerlei manifesten). En waarschuwen tegen de dreiging van extreem-rechts.
De interpellatie van CD&V (de partij die 'waarden en respect' zogezegd hoog in het vaandel voert), via grote muil De Crem was evenzeer verhelderend én ontluisterend. Geen woord over fraudebestrijding, geen jota over de windhanige houding van de premier. Enkel de 'snode' aanval van Verhofstadt (veel erger dan Mao, aldus kremlinoloog De Crem) op het boven alle wetten verheven bedrijfsleven, kreeg christen-democratische (?) aandacht.
Voor de burger blijft er maar een verweermiddel tegen dergelijke opeenstapeling van platvloerse huichelachtigheid: diep politiek en electoraal misprijzen voor dergelijke sujets.
09-02-2007 om 11:43
geschreven door Gust Adriaensen
|
Een Franse legende vertelt het verhaal van een prinses die tegen haar vader zegt: "Ik hou van je als van zout." Hij voelt zich daardoor beledigd en verbant haar. Pas later, als hij geen zout meer krijgt, beseft hij hoe waardevol het is en hoe diep dus de liefde van zijn dochter.
Wintertafereel
